Alhiaarsche Ciurait.
FEUILLETON.
Hun beider weg.
Parifscl&e Brieven.
HMiird twee en dertigste Jaargang.
Dinsdag- 19 Augustus
Radio-hoekje
Provinciaal nieuws
SCHERMERHORN.
jfo. 194 1830
Woensdag 20 Augustus.
Hilversum, 1875 M. (Uitsluitend V.A.R.A..
uitzending). 8.— Orgelconcert. 9.—10.—
Gramofoonpl. 10.Morgenwijding (V. P.
R. O.) 10.15 Voordracht. 10.30 Ziekenuurtje.
11 30 Gramofoonplaten. 12.Politieberich
ten. 12.15 Concert. V. A. R. A.-Septet. 1.45
Gramofoonpl. 2.30 Kindermatinée uit het
Kurhaus te Scheveningen. 3.30 „Maak het
zelf!" cursus. 4.30 Orgelspel. 5.— Vraag-
halfuurtje voor kinderen. 5.45 Concert. 7.—
Literair halfuurtje door A. M. de Jong. 7 45
politieber. 8.Inleiding Kurhausconcert.
8.15 Kurhausconcert uit Scheveningen. In de
pauze: Declamatie. Na afloop persberichten,
declamatie en gramofoonplaten.
Huizen, 298 M. (Na 6 uur 1071 Al.)
(N. C. R. V. uitzending). 8.15—9.30 Concert.
10.30—11.— Ziekendienst 11.—11.30 Gra
mofoonplaten. 11.3012.30 Harmoniumbe
speling door M. F. Jurjaanz. 12.30—2.
Concert. Mevr. Hekkertvan Eysden, so
praan. H. Hermann, viool. Mevr. C. Logjes
y. d. Leek, piano. 2.3.Concert. Mevr. I.
Mulder—Belser, alt-mezzo. Wittpen, fluit.
Vogtschmidt, cello Krelage, piano. 3.—3.30
Lezen van Chr. Lectuur. 3.30—4.15 Vervolg-
cocnert. 4.155.Gramofoonpl. 5.6.
Ziekenuurtje. 6.7.Gramofoonplaten.
6 306.40 Koersen. 7.7.30 H. J. v. Enge
land: „Gevaren van electriciteit". 7.30—8.
M. J. Leendertse: „Het Vaderl. Geschiedenis
Onderwijs in de Lagere School". 8.9.
Concert door het Chr. Radio-Orkest. 9.
10.— Carillonconcert op het carillno van het
Kon. Paleis te Amsterdam door de heeren C
J de Koning J. Czn. en W. Smit. 10.—11.—
Vervolg Orkestconcert. 10.Persber.
Daventry, 1554.4 Al. 10.35 Morgenwijding
12.20 Gramofoonpl. 1.20 Orkestconcert. Tus-
schen 1.50 en 4.50 Verslag van Cricketwed
strijd. 2.202.50 Concert. E. Fitch, alt. P.
Underwood, tenor. 4.20 Concert. R. Araujo
en D. Durbec, viool. E. Toye, mezzo-sopraan.
5.05 Orgelspel door R. New. 5.35 Kindèruur-
tje. 6.20 Lezing. 6.35 Nieuwsberichten. 6.50
Verslag van Cricketmatch. 7.— Piano-recital
door C. Smith. 7.207.40 Lezing. 7.50
Vaudeville. 9.30 „Ile". Hoorspel van Hugene
O'Neill. 10.05 Nieuwsberichten. 10.20 Le
zing. 10.35 Marktber. 10.45 Concert. Strijk
orkest. 11.2012 20 Dansmuziek.
Pari/s „Radio-Paris"1725 M. 12.50—2.20
Gramofoonpl. 4.05 Orkestconcert. 7.40 Gra
mofoonplaten. 8.20 „LaTraviata". Opera van
G. Verai. Orkest en solisten.
Langenberg, 473 Al. 7.25—7.50 Gramo
foonplaten. 7.508.50 Orkestconcert. 10.35
12.15 Gramofoonplaten. 12.30 Gramofoon
platen. 1.252.50 Orkestconcert. 5.50—6.50
Trio-concert. 7.20—10.05 „Iphigenie in
Aulis", opera in 3 bedrijven van Chr. W.
Gluck. 10.5012.20 Zigeunermuziek uit Bu-
dspcst
Kalundborg, 1153 M. 12.20—2.20 Orkest
concert. 3.505.50 Orkestconcert. 7.50—8.50
Concert. Orkest, vocale- en instrumentale so
listen. 9.2010.35 Vervolg concept. 11.
11.50 Vervolg concert.
Brussel, 508-5 M. 5.20 Dansmuziek. 6.50
Tiio-concert. 8.35 Gramofoonpl. 8.40 Con
cert, georganiseerd door de Katholieke Radio-
yereeniging, Brussel. Orkest en solisten.
Zeesen, 1635 AI. 6.107.20 Lezingen.
7.207.50 Gramofoonpl. 9.2012.20 Le
zingen. 12.201.15 Gramofoonplaten. 1.15
2.20 Berichten. 2.203.20 Gramofoonpl.
3.20—4.20 Lezingen. 4.20—5.50 Concert.
5.50—8.20 Lezingen. 8.20 Orkestconcert
8.50 „Ja, ja, der Sommer!" van Max Kolpe.
Daarna: Orkestconcert. 10.55 Concert uit
Budapest.
HET ALGEMEEN PROGRAMMA.
Bindt de commissie in?
Gister werd het Algemeene Programma
verzorgd door de A.V.R.O. Op het program
ma kwam o.m. voor „Morgenwijding". Den
vorigen keer werd de morgenwijding ge
schrapt. Gezien echter het feit, dat de „Bij
bellezing" van de Ned. Chr. Radio Ver. wèl
gehouden mocht worden, heeft de A.V.R.O.
de morgenwijding weder op het programma
van gister geplaatst. De commissie deelde
daarbij mede, dat de morgenwijding dezen
keer nog gehouden mocht worden, maar dat
„voor volgende keeren nog nader beslist zal
worden".
Over de „gewone" beieekenis rendez-
vous.
„Het Volk" heeft een onderhoud gehad
met den heer Zwertbroek, naar aanleiding
Vrij naar het Engelsch H. ATONSEN
47)
XXXII.
De houtblokken waren tot grijze asch ver
pulverd, voordat ze elkander goeden nacht
wenschten en naar bed gingen. Een enkel
oogenblik stonden Dick en Audrey op de don
kere gang te fluisteren, toen Joyce van hen
was weggegaan om de kaars in Audrey's ka
mer voor haar op te steken. De lucifers lagen
op hun gewone plaats, maar toch scheen ze ze
met te kunnen vinden; het duurde tenminste
wel een volle minuut eer de kaars brandde.
Dick waardeerde dai tactvolle optreden
van zijn zuster en toonde zijn waardeering
wat bij de meeste broers nu juist geen ge
woonte is.
Wel te rusten, Jo! fluisterde Audrey.
Wel te rusten en Gcd zegene je! zei
Joyce. Ik wou wel, dat je hier je heele leven
bleef!
De drie deuren gingen zachtjes dicht en al-
'eetl de poes bleef zich in de gang zitten lik-
*en. Daarna liep ze weg, ontevreden, omdat
ze verwaarloosd werd, en kroop in Audrey's
stoel voor den haard. Als ze vijf minuten lan-
ger gewacht had, zou ze Audrey in een kimo
no uit haar kamer hebben zien aankomen en
«ankloppen aan de deur van Joyce. Die werd
«adelijk opengedaan.
Heb je erg slaap?
van de niet-uitzending zijner rede op i.1.
w %a j0nd' dat onderhoud kwam ook
flet beleid der commissie voor het Algemeene
l [ogramma ter sprake. Dienaangaande ver
telde de heer Zw'ertbroek:
„De Commissie voor het Algemeen Pro
gramma heeft echter last van wat ik zou
willen noemen: vrees voor koud water.
Het eerste algemeene programma werd
door ons verzorgd. Wij zonden het schema
tijdig in.
De Commissie antwoordde ons, - dat
„naar haar meening in den beginne voor
al met voorzichtigheid moet.worden opge
treden en alles uit een algemeen program
ma moet worden verwijderd gehouden, wat
tot verdeeldheid en nieuwe moeilijkheden
op radiogebied aanleiding zou kunnen
gevenDat is best, zou je zeggen. Maar
op grond van deze motiveering moest een
gramofoonplaat uit het programma wor
den verwijderd, die „la plus belle" (de
mooiste) heette. En nog zonderlinger was
het verbod om een gramofoonplaat te
draaien, die „Rendez-Vous bei Lehar"
heette. Wij hebben de commissie toen ver
teld, dat wij niet begrepen, waarom zulk
een onschuldig gromofoonplaatje niet
mocht worden gedraaid.
Ons protest hielp. De commissie schreef
ons: „Inderdaad heeft het woord „Rendez-
Vous" tot misverstand aanleiding gegeven,
omdat het in uw radioprogramma niet in
de gewone beteekenis werd gebruikt".
„En heb jelui toen niet gevraagd wat
die gewone beteekenis is?"
„Neen."
„Dat is jammer, want dan had Neder
land nu eens mooi van zulk een commissie
kunnen leeren."
„Een andere ervaring van dezen aard was
toen de commissie voor het Algemeen Pro
gramma „Het land van Noord Scharwou"
van Dirk Witte verbood omdat het „naar
het vulgaire zweemde". Hbld.
DE A. V. R. O.-MEETING OP
„HOUTRUST"
Reeds ruim. 700 autobusplaatsen
verkocht.
Van de 1000 beschikbare autobus-plaat
sen voor de A. V. R. O -meeting op 6 Sep
tember a.s. op „Houtrust" in Den Haag,
zijn thans reeds ruim 700 kaarten ver
kocht Deze week zijn de kaarten nog te ver
krijgen: Dinsdag-, Woensdag- en Donder
dagavond van 8—10 aan het bureau De
Wittenstraat 19, Amsterdam (W.) en a.s.
Zaterdagmiddag van 3—5 in. het A. V. R
O.-gebouw, Keizersgracht 107.
Het is intusschen noodig gebleken nog
een extra-trein in te leggen en wel een recht-
streeksche verbinding van Utrecht naar Den
Haag
De Radio-Raad aanwezig?
Naar men ons meldt, heeft de secretaris
van den Radioraad, de heer E. P. Weber,
aan het Hoofd-Actie-Comité van den A- V. R.
O. in overweging gegeven, plaatsen te reser
veeren voor de leden van den Radio-raad voor
de groote protestmeeting op 6 September op
„Houtrusf te 's-Graveiïhage te houden.
IN DE AUGUSTUS-MAAND.
Parijs, 10 Aug. 1930.
Augustus is een maand van groote kalmte
in Parijs. In de eerste dagen van die maand
was er een overhaast vertrek van alle vacan-
tie-gangers, die tot nog toe in Parijs achter
gebleven waren, en die nu als 't ware hals
over kop naar buiten vluchtten, alsof ze
bang waren, dat wanneer ze nu niet dade
lijk gingen, er heelemaal niets meer van va-
cantie komen zou, en ze na hun jaar van
hard werken en een leven tusschen straat-mu
ren en woning-wanden geen kans meer zou
den krijgen op het genot van wat wijdere ho
rizonten en wat frisscher, zuiverder lucht.
In Augustus lijkt Parijs altijd een beetje
provinciaalsch, niettegenstaande de drukte
in de straten vrijwel hetzelfde blijft, en bet
aantal toeristen, dat Parijs komt bezoeken,
zelfs veel grooter is dan in andere maanden
Aan evenementen, die wat belangrijker zijn
dan een meer of min sensationeel „gemengd
berichtje", is er op het oogenblik dan ook
niet veel anders te beleven dan eenige ten
toonstellingen (waaronder die van het drie
eeuw-feest van het Palais Royal) en het
nieuwe programma van het Grand-Guignol-
theater.
Maar voor vandaag willen we ons nog
eens mengen gaan onder de eenvoudige
„groote menigte", die in Parijs gebleven is,
zonder op eenige vacantie te kunnen hojoen,
en misschien zonder zelfs daarvan te dur
ven droomen en die volgen in haar
Augustus-genoegens.
Èerst naar den Jardin des Plantes, de
Ik niet, zei Joyce.
Heel zachtjes ging de deur weer dicht en de
beide meisjes ging naast elkander op het bed
zitten.
Ik was net van plan naar jou toe te
komen, zei Joyce. Zeg, stop dit kussen achter
jeja zoo dat zit gemakkelijker
Goed zoo?
Schitterend! antwoordde Audrey. Ik
ben zoo blij, dat alles zoo geloopen is. 't Is
zoo fijn om hier te zijn!
Op de kaptafel stonden twee kaarsen te
branden en het zuchtje, dat door het open
staande raam kwam, deed ze flikkeren. Uit de
kamer naast die van Joyce klonken twee doffe
slagen Dick gooide zijn schoenen uit. Er
gens in den tuin huilde een uil en hoorden ze
de bladeren druipen van den regen. Het was
een uurtje om echt vertrouwelijk te'wezen.
Wat is er nu eigenlijk precies gebeurd?
vroeg Joyce.
Audrey glimlachte.
Dick is van kantoor weggestuurd, waar
ik op slot van zaken, erg blij om was op het
oogenblik, dat ik mijn verloving zag aange
kondigd met een zekeren mijnheer Jocelyn.
Verloving? vroeg Joyce verwonderd.
Audrey kroop vertrouwelijk tegen haar
aan en vertelde de geheele geschiedenis aan
haar nieuwe vriendin. Ze vond een dank
baar gehoor. Joyce vond de houding van den
hertog ergerlijk, die van Dick sympathiek, die
van Audrey verrukkelijk. Toen Audrey haar
naar waarheid haar inkomen vertelde, hield
ze den adem in. Zeven honderd pond in het
jaar! Dat er toch zooveel geld in de wereld
voornaamste Parijsche dieren- en planten
tuin.
Sinds eenige jaren is de Jardin des Plan
tes door middel van hekwerk in verschillen
de afdeelingen verdeeld. Eén afdeeling is
steeds open voor het publiek, dat daar zon
der er entree voor te betalen, vrij mag rond-
ioopen en er kan uitrusten op de gemeente
lijke banken of op een gehuurd stoeltje. An
dere afdeelingen zijn voorzien van een bord
je met het opschrift: „Verboden toegang voor
het publiek". Hatelijke bordjes! want achter
het hekwerk -'-momheen ziet men ook een
massa intere - planten groeien, die men
graag eens w; van dichterbij zou gaan be
kijken. En eindelijk is er de afdeeling, die
toegankelijk is tegen een entree van 2 francs
Menschen ziet men in alle afdeelingen
Zelfs in die, waarvan de toegang verboden
is, ziet men eenige begunstigden rondwan
delen. Maar waar het publiek het dichtst is,
waar men elkaar letterlijk verduwt en ver
dringt dat is natuurlijk voor de hokken der
wilde dieren.
En wat voor een publiek! Een echt volks-
ipubliek, dat „uit" is, plezier heeft, geniet.
Hetzelfde soort publiek, dat op Zon- en
feestdagen in de bosschen van Vincennes en
Boulogne „krijgertje" speelt en „boompje-
wisselt", en danst op de „bals" van de dorp
jes in de omstreken haalt hier nu zijn hart
op voor de apen-kooien en beren-kuilen.
Gewapend met broodjes, bananen (waarvan
natuurlijk alleen de schillen voor de dieren
bestemd zijn), bonbons, apenootjes, klontjes
suiker, geniet de Parijsche volksmenigte van
het reeds zoo vaak geziene en toch altijd
even nieuwe en onbegrijpelijke schouwspel
van dierlijke gulzigheid, onderworpenheid of
list.
Ze lachen, schertsen, roepen elkaar grap
pen toe, gekscherende opmerkingen.
De allergrootste belangstelling genieten
de apen. Een bijzonder gulle toeschouwer
deelt kwistig banenschillen, brood en bon
bons uit. Een van de apen zou wel alles voor
zich alleen in beslag willen nemen. In een
van zijn voorpooten heeft hij een stuk brood,
dat hij bezig is op te eten; in een achterpoot
klemt hij een bananenschil, en met een der
den poot probeert hij een bonbon te grijpen
door het hek heen, en duwt zijn makker op
zij, voor wie die bonbon eigenlijk bestemd
was.
Wat een gemeenerd! Moet je zien. Al
les voor hem, en niets voor zijn vrouw!
Ze zijn misschien gescheiden!
Doet er niet toe... Hij kon haar toch
nog wel iets gunnen
Que voulez-vous, madame... een mis
lukte opvoeding!...
Zooals onder ieder Parijsch publiek, zijn
ook hier natuurlijk eenige vreemdelingen
Een jochie van een jaar of acht vraagt in een
half-Fransch, half-Russisch taaltje aan zijn
vader:
En bij ons, vader, in Petrograd, waren
daar óók apen?
Zeker, vent.
En wat is daar nu van geworden?
Bolsjewieken.
Twee Algerijnen staan op een afstandje
het Fransche publiek te bekijken, wisselen
enkele woorden met elkaar in hun eigen taal
en beginnen dan ironisch te lachen, zonder
dat men begrijpen kan waarom.
Voor het bassin met het nijlpaard een an
dere dichte menigte.
Wat een kolos!
Er moet een Amerikaan geweest zijn,
die zoo'n nijlpaard in conserven-blikjes ver
pakt heeft, en millionnair is geworden.
Brrr... die conserves zullen wel naar
levertraan gesmaakt hebben.
Om een stukje brood te pakken, plonst het
nijlpaard het bassin in.
Jongejonge wat een gratie!
Nou maar, in elk geval heeft hij dit
voor, dat hij er geen aanstellerige en coquet-
te maniertjes op nahoudt!...
Rond de olifanten-kooi staan vooral ouders
met kinderen, die hun best doen banen-schil-
len en stukjes brood in den muil der dikhui
den te mikken. De kinderen juichen, lachen,
de ouders moedigen hen aan in hun pogin
gen.
Kijk nu eens, ventje, zegt een vader, die
van de gelegenheid gebruik wil maken om
zijn jongen een lesje te geven kijk nu eens
goed: dat was nou een jongeite. dat niet ge
hoorzamen wou, en die tot straf zóó gewor
den is.
Hij is heelemaal zoo leelijk niet! troeft
het kereltje.
Neen, maar je ziet, hij krijgt niets dan
stukjes droog brood te eten, en schillen van
bananen. Nooit een bonbon, nooit iets lekkers
als dessert na.
Dan wil ik geen olifant worden.
Dan moet je maar altijd héél gehoor
zaam zijn...
Er is een ander publiek in Parijs, dat in
was!
En wat ga je nu doen?
Ik heb Dick beloofd, dat ik hem zal
blijven helpen, zei Audrey. En dat zal ik ook
blijven doen, maar ditmaal op een andere
manier. Ik ben van plan iets op m'n eigen
houtje te doen. Dat idee is zoo juist bij me
opgekomen. Heeft Dick je wel eens over me
vrouw Winkles gesproken?
Joyce knikte van ja.
Wel, ik ben van plan haar te schrijven
en haar te vragen of zij niet iets voor Dick
te doen weet ergens buiten. Het geeft hem
niets of hij zijn tijd al op een kantoor zit te
verdoen. Hij is geen hout om een kantoor
klerk uit te maken, maar hij is zoo koppig
en vasthoudend als een muilezel; ik weet
maar al te goed, dat hij me toch niet zal trou
wen, voordat hij een fatsoenlijk salaris heeft.
Natuurlijk niet, zei Joyce, daarin ben
ik het met hem volkomen eens.
Als je mij was, zou je dat niet wezen!
Nu dan, als hij weer op een of ander
kantoor komt, dan kan ik nog jaren en jaren
zitten wachten. Ik heb er geen zin in. Het is
dwaasheid! En die mevrouw Winkles heeft
van allerhande kennissen en is misschien bij
machte Dick een baantje te bezorgen van
twee honderd pond per jaar om mee te begin
nen en hij heeft gezegd, dat hij me trouwen
zou, zoodra hij zoo iets heeft.
Dat is vaders inkomen, zei Joyce. waar
over we nog zoo'n pret hebben gehad, toen
hij van Oxford thuis kwam.
Audrey zuchtte.
En nu hebben we er geen van allen
plaats van de dierentuinen te bezoeken en de
tuinen met kermis-vermakelijkheden, de voor
keur geeft aan de stadsparken en -tuinen,
waar op bepaalde dagen van de week op vast
gestelde uren openbare concerten gegeven
worden door de militaire muziek.
's Morgens al begint de stoeltjes-vrouw
haar stoelen rond de estrade te rangschikken,
en tegen dat het concert begint, zet ze „haar"
terrein af met een stevig touw er omheen.
Langzamerhand komen de dames en heeren
aanwandelen. Gewoonlijk zijn het meest oude
re menschen, kalm en waardig van uiterlijk
en manieren. Ernstig, bijna plechtig, zoeken
ze zich een plaats uit, en in afwachting van
het eerste nummer korten ze zich den tijd met
naar het voorbijgaande publiek te kijken. Er
is in hun blikken iets van ijdelheid, een gevoel
van superioriteit. Het kleine kruideniertje, dat
zich uit de zaken teruggetrokken heeft, de
rentenierende kroegjes-bazin ze hebben
bijna- het gevoel intellectueelen te zijn, omdat
zij betalen voor hun plaats om naar de mu
ziek te luisteren.
O, en wat voor een muziek! Wie die concer
ten niet gehoord heeft, heeft niets gehoord!
Stukken van beroemde componisten uitge
voerd met een kuntszin zooals men zich ge
makkelijk voorstellen kan, worden afgewisseld
met stukken van onbekende grootheden. Wat
een aandoenlijke fluitpartijen in die stukken,
wat een trillers, wat een amoroso's, wat een
affetuoso's en een pianissimo's!
Het auditorium geniet, bezwijmt bijna van
zaligheid.
Wat is dat mooi, madame Durand.
Prachtig, meneer Dupont!
Van de verrukking der toehoorders schijnen
sympathische stroomen uit te gaan naar den
dirigent. Men voelt, dat bij geïnspireerd is.
Zie hem geanimeerd gesticuleeren om de
fluit-partij aan te wakkeren, de trillers tot
hun recht te doen komen, de amoroso's te doen
kweelen, de affetuoso's tot diepe innigheid te
brengen, en de pianissimo's in schoonheid te
doen wegsterven.
O, madame Barbier, wat een kraan
toch, die dirigent van de Dinsdagsche concer
ten!
Onvergelijkelijk, monsieur Bichon!
En enthousiast barst aan alle kanten het
handgeklap los.
Voor het slot-nummer heeft de dirigent na
tuurlijk het een of andere bravoure-stuk be
waard, dat een succes-nummer was al sinds
van eenige tientallen jaren vóór den oorlog
van '70.
Een langdurig applaus betuigt van de te
vredenheid van het publiek, dat hoogst vol
daan nu van zijn stoeltjes opstaat, en heen
gaat met hetzelfde air van waardigheid en
gereserveerdheid, als het gekomen is.
Over de retrospectieve tentoonstelling ter
eere van het drie-eeuw-teest van het Palais-
Royal en over het nieuwe programma van het
Grand-Guignol-theater hopen we in een vol
genden brief te vertellen.
M. DE ROVANNO.
DIRKSHORN.
Was door het vlug „afloopen" der Ring-
sloot in vorige jaren de verwachting opge
wekt, dat de gedeeltelijke drooglegging der
Zuiderzee van gunstigen invloed zou blijken
op den afvoer van ons overtollig boezemwa
ter, aan die hoop is thans wel de bodem in
geslagen.
In de laatste weken toch is de Ringsloot
soms dagen lang boordevol, tot aan het
„peil" toe, waardoor vooral de kleine pol
ders, behalve met het overvloedige regenwa
ter, tevens zeer met het drinkwater hebben
te kampen. Ook de herstelling van de
schoeiïng der kaden wordt door den hoogen
stand van het boezemwater belemmerd.
HEILOO.
De Ned. Ver. tot bev. van afsch. van Al-
coh. Dranken hield Maandagavond verga
dering in het Gebouw voor Sport en Kunst
De voorzitter, de heer W. Visser, opende
en heette allen welkom. Daarna volgde mc
dedeeling dat 4 nieuwe leden zijp toegetre
den. De voorzitter zeide dat het bestuur een
kijkje had genomen in de Jeugdherberg van
den heer Dijkstra en verheugd was dat hier
niet alleen gelegenheid was gegeven voor
overnachten, doch dat de blauwe jeugd den
voorrang had. Spr. weidde nog uit over de
inrichting en feliciteerde den heer Dijkstra.
Uit de verdere mededeeling bleek dat men
in het kampeeren een punt ziet van meer
eerbied voor de andere sexe. Hierin zit een
brok opvoeding en het moet dien kant uit dat
men evenals in Zwitserland ongedwongen
met elkander omgaat en elkander eerbiedigt
Van de Reclasseerings-commissie te Zut-
phen was een missive ontvangen voor een
ve'rgadering op 20 en 21 September, aldaar
De afgevaardigden, die financiëele bezwaren
pret over! Maar ik zou je graag eens raad
vragen, Jo. Zie je, omdat je zijn zuster bent
en hem in veel opzichten beter kent dan ik.
Hij is dol op Londen en ik heb er een hekel
aan, afschuwelijk gewoonWat moet ik nu
doen? Ik zou zoo graag tusschen al die on
waarachtige menschen uit zijn. In Londen
kan een mensch geen minuut zichzelf zijn.
Het is onmogelijk al de dingen te doen, die
je graag doen wilt en je moet bijna al je tijd
besteden aan menschen, die je geen steek kun
nen schelen. Ik zou Dick zoo graag ergens
hebben ,waar we voor elkander konden leven
en elkaar goed leeren kennen. Ik ben er niets
op gesteld Dick 's morgens zijn ontbijt voor
te zetten, om hem een vroegtrein te zien ne
men en verder den geheelen dag alleen ie
zitten. Daar zijn we geen van beiden geluk
kig mee. Ik wou zoo graag wat aan hem heb
ben ook buiten de Zaterdagmiddagen en Zon
dagen. Als vader Dick mocht lijden, dan kon
hij hem het beheer van zijn buitenbezittingen
toevertrouwen en voor zijn jacht laten zor
gen en zoo meer voor duizend pond per jaar
en dan konden we dadelijk samen trouwen,
maar vader heeft een hekel aan hem en wil
dat ik met dien akeligen Ivo Jocelyn trouw.
Arm kind! zei Joyce. Maar denk je
heusch, Audrey, dat Dick het buitenleven op
den duur zal uithouden? Hij heeft al zoo'n
hekel hier aan de plaats en was dol blij, dat
hij een gelegenheid kreeg om er tusschen uit
te komen.
Dat wou ik je juist vragen, zei Audrey.
Kijk eens. als mevrouw Winkles hem een aan
bod deed dan zouden wij samen hem mis-
hebben, kunnen gratis logies krijgen. Ge
vraagd werd wat voor vereeniging dat is en
wat het doel is. De voorzitter zeide dat het
de bedoeling is om hen die met de justitie in
aanraking komen en een voorwaardelijke ver
oordeeling hebben gehad, onder toezicht te
stellen. Als een dergelijk persoon hier aan
het werk komt, zal men bericht krijgen en
eenig toezicht op hem uitoefenen. Het d-oel is
zeker mooi en past in het kader.
Na bespreking zou men, gehoord het doel,
zich eens met het bestuur in verbinding stelr
len en handelen naar omstandigheden. I.
Daarna bracht de heer H. de Kruif ver.^
slag uit van de vergadering te Zwolle, waar-*
voor hij een woord van dank ontving.
Vervolgens stelde het bestuur voor om op
een nader te bepalen dag een wandeltocht te
maken naar Egmond aan Zee, langs het rij
wielpad. Hiertoe werd besloten.
WINKEL.
Het leggen van de kabels voor de elec-
trificatie is opgedragen aan de firma Van
der Lof te Coevorden, die op 25 Augustus
a.s. met het werk zal aanvangen en daarvoor
arbeiders ter plaatse zal 'betrekken, door be
middeling van het Arbeidsbureau.
URSEM.
Toen de fouragehandelaar D. W. alhier bij
het postkantoor zijn rijwiel geplaatst had",
kwam een autobestuurder, die blijkbaar den
geheelen weg noodig had en reed het rijwiel
in stukken. Gelukkig was dit gezien door een
bakkersknecht, die het nummer van den auto
noteerde. Aangifte geschiedde bij de politie,
zoodat de onvoorzichtige rijder er wel meer
van zal hooren.
De boerderij van den heer L. van Dam,
die onlangs geheel afbrandde, zal op een
andere plaats worden herbouwd. Binnenkort
zal de aanbesteding door den bouwkundige
J. S. Wyte plaats hebben.
Aan den verlofganger D. Baas lichting
1925 is thans voorgoed vrijstelling van den
dienstplicht verleend.
NOORDSCHARWOUDE.
Naar wij1 vernemen is tegen den café
houder G. alhier proces-verbaal opgemaakt
wegens het toelaten in zijn herberg van per
sonen, welke op de zwarte lijst voorkomen.
WIERINGLN.
Onder het vee van den landbouwer A. van
der Welle alhier is mond- en klauwzeer ge
constateerd.
Aan de tijdens de Zuiderzeevisscherij-
tentoonstelling te Enkhuizen te houden vloot
revue zullen van Wieringen 31 visschers-
vaartuigen deelnemen.
Bij den gevaarlijken hoek bij de Hervormde
kerk had Maandagmorgen een aanrijding
plaats. De motorrijder Z. uit Alkmaar kwam
dn snelle vaart vanaf Beemster den hoek om
rijden, juist toen de vischauto uit IJmuiden
vanaf het Zuideinde de dorpsstraat aldaar
wilde inrijden. De motorrijder reed rechts,
maar door zijn vaart zag hij den auto niet
en reed deze aan, met het gevolg dat hij
tegen de straat smakte. De geneesheer, die
spoedig werd opgebeld, constateerde lichte
verwondingen, zoodat het ongeluk goed is
afgeloopen.
Moge het een waarschuwing zijn voor
auto- en motorrijders om bij dezen gevaar
lijken hoek voorzichtig te zijn.
v EGMOND AAN ZEE.
Gevonden voorwerpen en terug te bekomen
ter gem.-secretarie: een mondharmonica, een
blauwe badschoen, een bruin-lederen porte-
monnaie met inhoud, een zwarte badmuts,
een foto-chassis, een portefeuille met inhoud,
een houten pijp, een schep, een portemonnaie
met inhoud, een muts en een ceintuur van een
regenjas.
Voor de betrekking van onderwijzer met
verplichte hoofdakte aan de openbare lagere
school te Egmond aan Zee hebben zich drie
sollicitanten aangemeld.
SCHOORL.
Mocht ons plaatselijk fanfarekorps „De
Vriendschap" dit voorjaar reeds mooie lauwe
ren oogsten op het Bondsconcours te Nieuwe
Niedorp, heden kunnen we melden dat op het
Nationaal Muziekconcours te Westzaan de
eerste prijs werd behaald in de 3de afdeeling
fanfare, terwijl mede beslag werd gelegd op
den eersten prijs in den eerewedstrijd.
Wel een mooi. succes en tevens een bewijs,
dat de directeur, de heer G Anderson uit
Alkmaar dit korps op een hoog peil heeft ge
bracht.
schien kunnen overhalen het aan te nemen,
of hij zin had in het buitenleven of niet. Och,
Johoe zou hij een hekel kunnen hebben
aan een heerlijk buitenhuisje met aardige
meubeltjes en een terrasje van roode tegels
om 's avonds buiten te zitten en zonnebloe
men en zwaluwen en
en jou, en een paar heerlijke ba-
bies, waarover tante Jo verrukt kon zijn. Och,
als dat eens waar kon worden!
Audrey greep Joyce's band met een onder
drukten kreet van genot.
Je denkt dus niet, dat hij er een hekel
aan zou hebben, Joyce? Heusch niet?
Joyce schudde het hoofd.
Geen denken aan, zei ze. Hij zou het
verrukkelijk vinden, 't Is toch zoo'n fijne, vent,
niet waar? Je moest eens weten, hoe ja-
loersch ik op je was, toen hij het mij pas ver
teld had. Maar nu ben ik blij, dat jij het bent
en niet iemand anders.
Wanneer heeft hij het je verteld? zei
Audrey. En wat zei hij?
Maar beste meid, ik kan er onmogelijk
aan beginnen om je te vertellen, wat hij alle
maal gezegd heeft. Op den avond van zijn
thuiskomst nam hij me mee naar den heuvel,
waar we vanavond ook gezeten hebben. De
maan scheen helder en hij vertelde me won
derlijke dingen over jealles even mooi!
Dien avond zal ik nooit vergeten. Hij heeft je
lief rnet heel zijn wezen, Audrey. Jij bent zijn
heele wereld eenvoudigweg z'n alles
Audrey hijgde van ontroering.
Zachtjes knetterend ging een der kaarsen
uit. Maar geen van beiden bemerkte het.
Wordt vervolgd*
v*" V
