Parilsche Brieven.
DT ÏVOKTtlREK
RugpijnNieren Pillen
Schfakrubriek
Damrubiriek
Pijn in den Rug.
De oorzaken zijn velerlei: een ge
vatte koude, tocht, influenza, over
spanning enz. En de taak der nieren,
die het bloed moeten zuiveren van
de zich erin bevindende onzuiver
heden, is toch reeds zwaar. Zoodat
wanneer de nieren verzwakken, het
geen wonder is, dat gij kunt gaan
lijden aan lendenpijn, duizeligheid,
een vermoeid gevoel, waterzuchtige
zwellingen en urinekwalen.
Geef aan de overwerkte nieren
juist die hulp, die zij noodig hebben
en welke van zoo groot belang voor
u is. Volg het voorbeeld van zoo-
velen, die Foster's Rugpijn Nieren
Pillen gebruikten en er volgens hun
eigen verklaring baat bij vonden.
Verkrijgbaar bij alle drogisten enz.
in glazen verpakking a f 1.75 p. flacon.
mceid zijn en wij naar de vacantie beginnen
te hunkeren.
De Wagnervereeniging daarentegen ont
plooit groote activiteit. Zij stelt zich niet
meer tevreden met de gewone leden-uitvoerin
gen, twee maal per jaar, zij brengt steeds
meer. Zoo krijgen wii dit seizoen, behalve de
„Iphigénie en Tauride" van Gluck onder lei
ding van Monteux en „Die Meistersinger
jvon Nümberg" onder leiding van Fritz
JBusch, als buitengewone voorstellingen
Mozart's „Zauberflöte", door Bruno Walter
'gedirigeerd en reeds volgende week
(iets hoogst belangrijks, een populaire, dus
"ook voor niet-leden toegankelijke, uitvoering
'yan „Eter Wozzeck" door Alban Berg, een
ultra-moderne opera, die het voortreffelijke
ensemble uit Aken ons zal brengen, een mo
dern werk, dat in Duitschland reeds heel wat
sensatie heeft verwekt, welks uitvoering in
sommige Duitsdie steden zelfs verboden
werd wegens den revolutionnairen geest
en waarover de muziekwereld ook hier te
lande reeds Icing spreekt en schrijft. Dit
wordt dus een belangrijke daad en men kan
gerust zeggen, dat het concert-seizoen hier
nu door de Wagnervereeniging wordt ge
opend en beheerscht.
Intusschen missen wij nog altijd den groo-
ten en grootschen schouwburg, waarin de
.Wagnervereeniging met meer succes zou kun
nen werken. Het Museum-terrein ligt nog
altijd braak en de kans, dat 't prachtige plan
van architect Staal daar eens verwezenlijkt
zal worden, is er niet grooter op geworden,
sinds Amsterdam elders een nieuwen schouw
burg heeft gekregen, en de tooneelgezelschap
pen niet bij machte blijken de bestaande zalen
avond aan avond te vullen.
Een nieuwe schouwburg? Inderdaad
Want wat architect Bakker met den Holland-
schen Schouwburg in de Middenlaan heeft
gedaan, staat gelijk met het bouwen van een
nieuw theater. Men kan hier nauwelijks van
verbouwen spreken. Het resultaat van zijn
werk is een werkelijk wonder. Men zal zich
van schaarsche bezoeken den Hollandschen
Schouwburg herinneren: een troostelooze pij
penla met versleten zetels, met zij-loges,
waarin men zijn hals ontwrichtte als men
iets wilde zien, met front-loges te vèr van het
tooneel om behoorlijk te zien of te hooren,
met saaie balcons en een onbruikbare
Vestiaire.
En nu? De Hollandsche Schouwburg Is
niet meer te herkennen. Hij is tot een van de
mooiste zalen van de hoofdstad geworden en
lijkt eerder breed en kort dan lang en smal.
Men zit er gemakkelijk op ruime fauteuils en
men heeft van overal een goed en gemakkelijk
uitzicht op het tooneel. Boven de achterste
rijen van de benedenzaal welft zich een breed
en diep balcon en ook daar zit men uitmun
tend. De zij-loges zijn verdwenen het plafond
is lager geworden, de verlichting gedempt en
„indirect" en de vestiaire-ruimte in twee
groote vóórzalen, die tegelijk als foyer kun
nen dienstdoen, en waar men zeer gezellig
een praatje kan maken en zich kan vertreden.
Ziedaar nu een tooneelzaal, zooals wij nog
niet hebben gehad, intiem gezellig, ruim,
rustig, geriefelijk. Wat wil men meer? Am
sterdam bezit nu op éénmaal drie behoorlijke
.theaters, waarin men zijn vrienden-van-bui
ten mee kan nemen zonder zich beschaamd te
voelen: de Stadsschouwburg, de Holland
sche Schouwburg, het Rika Hopper-theater.
Wat ontbreekt is een groote zaal, die aan een
kleine tweeduizend bezoekers plaats kan bie
den en waarin groote opera-uitvoeringen mo
gelijk zijn, waar kostbare operetten, revues
en balletten gegeven kunnen worden, zonder
dat de uitvoerenden genoopt worden de
entrée-prijzen op fantastische wijze omhoog
te schroeven. Maar zal men redelijkerwijze
de millioenen voor zulk een zaal kunnen uit
trekken, wanneer de bestaande theaters niet
avond aan avond over-vol zijn?
Natuurlijk kan men dat, want de leegte in
de bestaande schouwburgen hangt tenslotte
samen met de onoordeelkundige exploitatie,
met de onbevredigende voorstellingen, die
door ons versplinterd tooneel worden gege
ven. Het publiek wil wel uitgaan, het is hier,
als elders, tot uithuizigheid gestemd. Maar
het wel iets goeds genieten en geen halve-
kunst. De tooneel-gezelschappen echter blij
ven, wat dat betreft, beneden hun taak.
Zal het, dit seizoen, anders worden? Men
heeft bij de feestelijke heropening van den
Hollandschen Schouwburg tot laat in den
nacht redevoeringen afgestoken en telkens
weer gejubeld over de vriendschappelijke
samenwerking der tooneelgezelschappen, nu
de strijd om den Stadsschouwburg beslecht
is. Inderdaad staan de vroegere gegadigden'
naar de positie van „vasten bespeler", het
Amsterdamsch Tooneel" van Eudard Ver
fde en de Koninklijke Vereeniging „Het Ne-
derlandsch Tooneel niet minder als vijanden
tegenover elkaar. Zij bespelen de bestaande
zalen om beurten en zijn bezield door een
eest van artistieke kameraadschappelijkheid.
Aaar de vraag is, of zij nu ook beter en
boeiender werk zullen brengen. Alle gezel
schappen en alle fracties der gezelschappen
hebben thans een première gegeven, en men
kan reeds eenige conclusies trekken. Deze
zijn evenwel nog niet bijzonder bemoedigend.
Wij hebben allereerst een aantal sensatie- en
blijspelen te genieten gekregen. Verkade is
begonnen met „Sherlock Holmes", waarin hij
zelf de titelrol goed typeerde, en Albert van
Dalsum een griezeligen Moriarty heeft uit
gebeeld. Er viel op deze uitvoering weinig
af te dingen, behalve dan, dat het gehalte van
het stuk van weinig belang was, evenals van
„De man die zijn naam veranderde", waar
mede de Kon. Vereeniging voor het voetlicht
verscheen. Deze kwam vervolgens met „Een
storm in een glas water" en „Vrouwen-in
vloed", en ook met deze blijspelen nam zij
geen hooge vlucht. Het bleef amusements-
tooneel van deugdelijk gehalte. „Vrouwen
invloed", door de groep-Verbeek gespeeld,
zal echter wel een duurzaam succes hebben.
Mem ziet nu eenmaal graag het quartet
Bondam-ten Hove-Laseur-Verbeek in stuk
ken van dit genre. Het nieuwe gezelschap
van Sluizer en De Bree, dat zich, daar het in
het Centraal-Theater speelt, „Centraal-Too
neel" noemt, legt zich reeds en niet onver
dienstelijk op dit genre toe en kwam met
„Bandenpecn", een oud paardje van het Pa-
rijsch Boulevard-tooneel, maar zoo oud, dat
men het al bijna vergeten was, en toch een
zeer vermakelijk werk. Van de Kon. Vereeni
ging en het Amsterdamsch Tooneel mag men
echter een ernstiger streven verwachten.
De eerste poging en de eerste gooi naar
het groote reportoire is voor beide gezel
schappen echter niet onvermengd gelukkig
geweest. Saalborn bracht Shakespeare s
„Liefdes Leed en Lust" („Veel gemin, geen
gewin") ten tooneele. Een zeer goed voorbe
reide en brillant gespeelde voorstelling,
maar een zeer zwakke Shakespeare. Verkade
kwam met een boeiender werk: Girandoux'
moderniseering der Amphityon-legende, maar
de regisseur (Joh. de Meester Jr.) had de rol
len niet onverdeeld gunstig bezet, zoodat uit
dit stuk niet alles gehaald werd1 wat er uit te
halen viel, en de bezoekers, die het stuk ken
den, eenigszins teleurgesteld huiswaarts
keerden. Maar toch, men zag Else Mauhs
weer eens, in een rol die haar zeer goed ligt
en waarin zij haar groote gaven kon ont
plooien. En Rie Cramer had menschen en
goden op zeer smaakvolle wijze gecostu-
meerd. Van Dalsum bracht voorts enkele
reprises en stelde de Amsterdammers nog
eens in de gelegenheid om zijn „Comedie van
het Geluk" bij' te wonen. „Het Schouwtoo-
neel" had zich voorts met veel ijver en toe
wijding op „De Bouwmeester" van dr. Ger-
versman geworpen. Helaas, hier was de sop
de kool niet waard. Dit onbeduidende werk,
vol gemeenplaatsen en frases, loonde de
moeite en hoeveel moeite en zorgen!
niet. Men kan geen innerlijk dood boekwerk
tot levend tooneel maken, al wil men nog zoo
graag.
Ziedaar wat de
van het seizoen, behalve rij'
ben gebracht. Er zal nog veel moeten veran
deren, zullen onze schouwburgen volstroo-
men.
Amsterdam, Oct. '30 EMERGO.
zeischappen er opening
ijke beloften, heb-
Oplossing iweezet no. 305.
1.
De4
dreigt
2.
Td5 mat.
1.
Le4
2.
Pe4 mat.
1.
Pc3
2.
De5 mat.
1.
Pf6
2.
De6 ma.t
1.
Pc7
2.
Td8 mat.
1.
Pb6
2.
Tc6 mat.
1.
Pe3
2.
Db4 mat.
Eindspel 389.
(G. v. Nieuwkuyk, Alkmaar).
leden, dat hij werd opgericht. Na veel
wederwaardigheden staat hij sterker
dan ooit, als een stoere jongeling van die
leeftijd te midden van de Noordholland-
sche clubs, met wien terdege rekening
dient gehouden te worden. Op enkele
uitzonderingen na heeft hij in de laatste
jaren alle clubs uit ons gewest aan zijn
zegewagen gebonden
Bestuur en leden zijn van plan dit ju
bileum eens extra te vieren.
Vooraf is op de Maandagen 15, 22 en
29 September een wedstrijd gespeeld in
groepen van vier waarvan hieronder de
uitslag vermeld is.
Op de Zaterdagavond te houden feest
avond (bovenzaal café Centraal Hof
plein, zal de prijsuitreiking plaats heb
ben, waarna 't Bestuur aan leden (elk
met een dame) en genoodigden een ge
zellige avond aanbiedt. Voor deze gele
genheid heeft de nestor der vereeniging
de heer G. v. Nieuwkuyk (hij is een goe
de 70-er) een eindspel en een probleem
gecomponeerd en opgedragen aan zijn
jubileerende club. 't Eindspel ontstond
uit een Jubileumwedstrijd, de partij ein
digde met remise. Maar thuis gekomen
zette de heer va. Nieuwkuyk, niet tevre
den met het resultaat en bij intuïtie voe
lend, dat er winst inzat, zich rustig tot
het bekijken der stelling en vond de
winstvoortzetting voor wit Inderdaad
is de vinding mooi; 't zou er een kunnen
zijn van den grootmeester Reti, die vele
zulke vervaardigde.
Wij hopen, dat vooral de leden van
V. V. V. uit respect voor den ouden eere
voorzitter, hun krachten eens hierop be
proeven. Een kleine aanwijzing ga voor
af. De zwarte K. staat zeer ongunstig en
moet na ee en„schaakje" naar g2. Dit nu
maakt de winst mogelijk.
't Probleem van denzelfden onver-
moeiden schaker is eenvoudig.
Uitslag van den jubileumwedstrijd
tusschen de led venan V. V. V.
Groep I.
F. C. Laas 1X punt, (na loting) le pr.
D. Deugd IX punt (na loting) 2e prijs;
Cubatz IX punt (na loting) 4e prijs;
J. G. van Burkert IX punt (na loting)
3e prijs.
Groep II.
H. Pijpers 2X punt, le prijs; J. Hout-
kooper 2 punten, 2e prijs; G. v. Nieuw
kuyk IX punt, 3e prijs; P. Hartog 0 pun
ten, 4e prijs.
Groep III.
'A. Vader 2 punten le prijs; H. A. Bu-
scher IX punt (na loting) 2e prijs; W.
Tegel IX punt (na loting), 3e prijs; B.
Veltman 1 punt, 4e prijs.
Groep IV.
J. J. Haasbroek 2X punt, le prijs; D.
f Kruimel 2 punten, 2e prijs; D. Oudes IX
punt, 3e prijs; P. Reijne, 0 punten, 4e pr.
Groep 4.
H. Booij, 3 punten, le prijs; H. Bult
huis, 2 punten, 2e prijs; W. Pijning, 1
punt, 3e prijs; *C. Oudes, 0 punten, 4e pr.
Groep VI.
H. v. Schoonhoven, 2 punten, le prijs
(na loting); W. Godijh, 2 punten, 2e prijs
(na loting); G. Groenewoud, 2 punten,
3e prijs; J. de Boer, 0 punten, 4e prijs.
Groep VII.
J. v. d. Molen, IX punt, le prijs; D.
Weisenborn, 1 punt, 2e prijs; D. Appel
Jr. X punt, 3e prijs.
Groep VIII.
D. Appel Sr., 2X punt, le prijs; C.
Kwadijk, 2 punten, 2e prijs; S. Vos, 1
punt, 3e pr.G. v. Amstel, X punt, 4e pr.
bet. niet gespeeld.
De prijzen zullen bestaan uit zeer
fraaie kunstvoorwerpen. Vooraf was be
paald dat elke deelnemer een prijs zou
krijgen.
Wij wenschen van hier uit de Schaak
club V. V. V., het Bestuur en de leden
een gelukkige toekomste steeds groeiend
in ledental en sterkte en ten laatste een
zeer geanimeerde feestavond.
a b o a e f g h
Zw.: H. Pijpers.
Wit: G. v. Nieuwkuyk.
Wit speelt en wint.
Aangeboden aan 't Bestuur der Schaak
club V. V. V. ter gelegenheid van haar
25-jarig jubileum.
Men wordt verzocht de oplossing te
melden aan den schaakredacteurw van
dit blad: Oudegracht 198, Alkmaar. Dit
eindspel ontstond uit een gespeelde par
tij uit de hieronder bedoelde jubileum
wedstrijd.
Probleem 306. jÉk
(G. v. Nieuwkuyk, Alkmaar).
a b c def^g h
d e f g
Tweezet.
Aangeboden aan 't Bestuur der schaak
club V. V. V. ter gelegenheid van haar
25-jarig jubileum.
De Alkmaarsche Schaakclub V. V V
jubileert. Op 1 October is het 25 jaar ge-
Aan de Dammers I
In onze vorige rubriek gaven wij ter
oplossing probleem 1140 (auteur Toe
poel).
Stand.
Zw. 11 sch. op: 2, 6, 8, 9, 12, 13, 18, 19,
23, 28, 33.
W. 12 sch. op: 11, 16, 20, 21, 24, 26, 27,
30, 32, 37, 40, 43.
Oplossing.
1. 20—15 1. 6:17
2. 43—39 2. 33 35
3. 27—22 3. 18:38
4. 24—20 4. 35 24
5. 20 7 5. 2:11
6. 21 43! Htel mooi.
Uit de partij.
Van den heer P. de Groot te Warmen-
huizen ontvingen wij een zeer interes
sant partijgedeelte, dat wij gaarne een
plaatsje geven. Het verdient uwe belang
stelling.
Zw. 9 sch. op: 9, 13, 15, 18, 19, 21, 22,
23. 27.
W. 9 sch. op: 29, 30, 34, 35, 37, 38, 39,
41, 42.
Zwart (de Groot) was aan zet en speel
de 22—28! Een zeer mooie zet. Wit liet
volgen 38—33, waarop zwart gedwongen
was tot 2832, wit 37 28 zw. 23 32. Wit
speelde nu 4237? en liep daardoor in
een eenvoudige verrassende combinatie
n.1. 32—38 (zw. 33 42)
27—32 (zw. 37 28)
18—23 (zw. 29 18)
13:44!
Zwart had dit alles doorzien bij het
spelen van 2228 in den diagramstand.
In een partij was de volgende eind
stand ontstaan.
Zw. 6 sch. op: 12, 16, 17, 24, 34, 43.
W. 6 sch. op: 25, 26, 27, 32, 37, 38 en
dam op 4.
Wit heeft als laatsten zet 4238 ge
speeld. Zwart moet nu dam halen. Hij
wil niet op 48 wegens 2722 en gaat
daarom op 49. Maar dit is niet veel be
ter, want er volgde:
1. 26—21 1. 17 26
2. 27—31 2. 26:28
3. 4—22 3. 49:21
4. 22:26!!
De Haagsche dammer v. Veen was
hier de witspeler.
Ter oplossing voor deze week:
Probleem 1141 van P. Kleute Jr., den
Haag.
Zw. 9 sch. op: 6, 8, 9, 13, 19, 25, 26, 36,
45 en dam op 14.
W 13 sch. op: 20, 22, 23, 27, 28, 30, 32,
33, 34, 38, 40, 47, 48.
In onze volgende rubriek geven wij de
oplossing.
VACANTIE-EINDE.
Nauwelijks begint het einde der vacantie
te naderen, of reeds is het Parijsche leven ai
weer in volle actie en met het volle lawaai
aan den gang.
De een na de ander worden er tentoonstel
lingen geopend, particuliere, nationale, inter
nationale op industrieel, tuinbouw-,
kunstgebied. Concerten en schouwburgpre-
mieres worden aangekondigd. Door de stra
ten racen meer taxi s dan ooit, veel spiksplin
ternieuwe, in alle kleuren, van het allerlaat-
ste model, sierlijk en coquet van uiterlijk.
Aan den rijweg van de boulevards wordea
in haast de laatste reparaties aangebracht.
Aan talrijke gevels van huizen en étabiiss^
menten wordt de laatste hand gelegd ter ver.
fraaiïng en moderniseering volgen» (je
nieuwste formules der decoratieve kunst. Een
menigte min of meer modieuze hotels en
restaurants worden van binnen en van bui-
ten nog eens extra opgepoetst. Het seizoen
begint weer.
Op den boulevard Raspail, vlak bij het van
vreemdelingen en habitués krioelende Mont-
parnasse, op een groot terrein, dat door den
toestand van zijn ondergrond niet geschikt i»
om een eenigszins zwaar bouwwerk te dra.
gen, is zoo juist de internationale Radio-ten
toonstelling geopend.
Op dat terrein, waar de beroemde Parij.
sche catacomben bijna tot aan den boven-
grond reiken, is een groot aantal stands op,
gericht. Fransche, Amerikaansche, Italiaan-
sche, Hollandsche allemaal, ieder op zijn
eigen wijze, aardig versierd het .geheel
maakt een vroolijken, feestelijken indruk. En
voor de enorme verscheidenheid van toestel-
len in alle kwaliteiten en prijzen, in alle von,
men en kleuren, was vanaf den eersten dag
reeds een talrijk publiek van liefhebbers en
bewonderaars toegestroomd, die met aan.
dacht de nieuwe modellen en de perfection-
neeringen der oude modellen bestudeerea
Deze tentoonstelling trekt op het oogenblit
misschien wel het meeste, en ook het meest
met kennis van zaken oordeelende publiek.
Terwijl de „Salon Nautique", de scheep,
vaart-tentoonstelling, die eveneens dezei
dagen geopend is (op de Seine-kade Cour».
la-Reine), door het groote publiek vooral uit
een soort snobistische nieuwsgierigheid be
zocht wordt, ziet men bij de stands van d«
Radio-tenoonstelling allerlei eenvoudige men.
schen, man en vrouw, of ook wel heele fami.
lies van werklieden en kleine employés rond
de verkoopers heenstaan en zaakkundig om
inlichtingen vragen. En ze stellen hun vra-
gen en verzamelen prospecti met hetzelfde
air van besliste zekerheid, waarmee de enkele
millionnairs die cp de Scheepvaart-tentoon
stelling een meer of minder luxueus jacht
staan te bestudeeren, naar het werken van
den motor luisteren, waarmee ze hun eigen
jacht misschien vernieuwen zullen, als ze ten
minste niet ertoe besluiten maar liever een
geheel nieuw jacht aan te schaffen.
Voor een enorm groot radio-toestel, ver.
borgen in een zeer elegant mahoniehouten
meubel, is een familie in extase blijven stil.
staan.
Neen, papa, zegt Toto, een jochie van
een jaar of acht koop nu niet zoó'n gróót
toestel. Daarin krijg je natuurlijk nog veel
meer advertenties en reclame's te hooren,
waar je altijd zoo boos om wordt
Voor een ander, van een meer bescheiden
uiterlijk, hoewel toch van tamelijk hoogen
prijs, dat in het prospectus zeer aangeprezen
worat om zijn soliditeit en zijn zuinig electri-
citeits-verbruik, staat een jong paar met
elkaar te redeneeren over de werkelijkheid
van die vermelde kwaliteiten. Inderdaad, de
radio is populair geworden Men hoeft maar
even naar die twee te luisteren om te begrij
pen, dat ze allebei volkomen op de hoogte
zijn van alles wat die allernieuwste uitvin
ding betreft. Ze maken vergelijkingen -W
schen verschillende Fransche en buitenland,
sche merken, die getuigen van een grondige,
technische kennis van zaken, en van een ob
jectieve beoordeeling ook.
De Scheepvaart-tentoonstelling kondigt
zich reeds van verre aan door een curieuse
reclame boven op het dak, waar een groote
zwarte paketboot (geen echte natuurlijk!)
met vuurroode schoorsteenpijpen is neerge
zet.
Dit jaar wordt die tentoonstelling niet,
zooals verleden jaar, in het Grand Palais
gehouden, maar op de Seine-kade Albert I
(vroeger kade Cours la Reine genaamd) ea
op de Seine-oevers zelfs ook.
En een aardig idee was het, om verschil
lende zeilbooten, jachts, roeibooten, kruisers,
trawlers, enz. niet tentoon te stellen als
inerte kachten op een houten estrade of op
den grond, maar in het element, waar ze
hooren, in het water, in de Seine zelf. Zoodat
er onmiddellijk een demonstratie gegeven
kan worden van hun kwaliteiten en hun
kracht, wanneer eventueele cliënten dat wen
schen aan wie dan zelfs geheel gratis eea
klein pleziertochtje aangeboden worat.
Dat stukje van de Seine heeft daardoor een
geheel bijzonder aanzien gekregen. En daar
waar gewoonlijk niets te zien is dan een on
ooglijk rommeltje van steenen, van hoopen
zand, zakken cement en ander materiaal,
daar is nu in enkele dagen een allerliefst
klein haventje ontstaan.
En zoo zijn al die verschillende rivier- e"
zee-motoren die het publiek op zichzelf reeds
zoo interesseeren door hun imposante mas
sa s of hun ingewikkelde contructies, dit jaar
niet langer doode, ziellooze dingen gebleven,
maar getuigen met hun geronk, gesnor, ge
suis, getik en geknetter van de verschillende
krachten, die ze in zich bergen, en van d#
macht hunner voortbewegings-middelen.
Maar om deze tentoonstelling nóg interes
santer te maken, worden er dagelijks diverse
VAN EEN vewkeehsagevtjie.
203. En terwijl ze zoo in het rond vlogen, waardoor bleek, dat
de machine heel goed liep, zagen ze de heks met haar ring ko
men, vliegende op den witten vogel. „Nou zullen we een grap
beleven", zeide de agent, die geen haast had om weg te komen,
rustig.
eens f' ,naderde al meer het vliegtuig. „Nou moet u
heks denkt°die» nameneer de koning", zeide Keesie. „De
zit u. xi ?chten tooverring nog heeft, maar dat
van den verkeer"sage_nU g°°lde haar ring over hel hot)fd
