Ilkumclt Courant.
i
VINCENT, schoonheids-specialist
der Parijsche Society,
waarschuwt tegen het gebruik
van slechte zeep
DE VERLOREN INJECTIENAALD.
Stadsnieuws
Hmlird twee en dertigste Jaargang.
Pin«dag 14 October
Radio-hoekje
moet Palmolive zeep gebruiken...."
FEUILLETON.
ALG. NED. METAALBEWERKERS-
BONO.
Feestavond van de afd. Alkmaar.
Mo. 242 1930.
Woensdag 15 Octobre.
Hilversum, 298 M. (Na 6 uur 1071 M.)
dennans. 10.30 Ziekenuurtje. 11.30 Gramo
foonplaten. 12.Concert door het V. A. R.
A. Septet 2.— Vrouwenuurtje. 3.„Maak
het zelfl'Mes. 4.Vraaghalfuurtje. 4.30
Orgelspel door Joh. Jong. 5.15 Kindervertel
ling. 5.45 Concert door net V.A.R.A.-Orkest.
6.15 Mr. J. H. Schultz van Haegen: „Nood
zakelijke verbeteringen in het Gevangenis-
en Reclasseeringswezen". 6.45 Concert V.A.
R.A.-Orkest 7.— H. v. d. Brug: „De V A.
R A.-Jubileum-Propaganda". 7.10 J. J. de
Roode: „Het October-Congres der Britsche
Arbeiders Partij". 7.30 Joodsch uurtje. Koor
der Groote Synagoge te Amsterdam. Jo
Rabbie Jr., solist. S. H. Englander, piano.
8.30 Voordracht door Willem van Cappellen.
10.— Concert door het V;A.R.A. Orkest.
10.45 Vervolgconcert. 11.15 Gramofoon-
platen.
Huizen, 1875 M. (Uitsluitend N. C. R. V.)
8 159.30 Gramoioonplaten. 10.30—11.
Ziekendienst. 11.—ICO Gramofoonplaten.
11 30—12.30 Harmoniumbespeling door M.
F. Jurjaanz. 12.Politieber. 12.302.
Concert. J. Richters, viool. P. de Vries, fluit.
Mej. E. Sandow, piano en orgel 2.2.45
Concert. Mevr. Canté—van Amerongen, so
praan. J. Keessen, viool. A. Adema, piano.
2.453.15 Lezen van Chr. Lectuur. 3.15
4.15 Vervolg concert. 4.155.Gramo
foonplaten. 5.6.Kinderuurtje. 6.6.45
Voor de landbouwers. 6.457.15 Dr. G.
Esselink: „Ons bestaan een worsteling om
het leven II. Erfelijkheid". 7.157.45 Cur
sus Electrotechniek. 7.458.Politieber.
8.10.15 Uitz. door den Ned. Chr. Blinden-
bond. Sprekers: Th. W. Aris. C. Regemaker.
Muzik. medew. Dames: A. Musch, sopraan.
T. van Pelt, viool. Heeren: H. Veenschreuder,
piano. H. J. Kruithof, orgel. 10.15—10.25
Persberichten. 10.2511.30 Gramofoonpl.
Daventry, 1554.4 M. 10.35 Morgenwijding.
11 05 Lezing. 12.20 Gramofoonpl. 1.20 Or
gelconcert. 2.20 Concert. F. West, tenor. B.
Harper, bariton. 2.05 Schooluitz. Orkest.
Elsie Hall, piano. 5.05 Orgelspel door R
New. 5.35 Kinderuurtje. 6.20 Berichten.
6.35 Nieuwsberichten. 6.55 Koersen. 7.
Pianospel door V. IcLean. 7.20 Lezing. 7.45
Lezing. 8.05 „Strife". Drama van J- Gaks-
worthy. 10.10 Berichten. 10.25 Lezing
10 40 Koersen. 104.512.20 Dansmuziek.
Parijs ,J>cdic-Pans", 1725 M. 12 50
Gramofoonplaten. 4.05 Concert. Kwintet.
8 20 Italiaansch concert. Orkest, koor en so
listen.
Langenberg. 473 M. 6.20—7.20 Gramo
foonplaten. 9.3510.35 Gramofoonplaten.
11.30 Gramofoonplaten. 12.251.50 Or
kestconcert. 4.505.50 Kamermuziek. Kwar
tet. 7.20 „Rigoletto". Opera van G. Verdi.
Daarna te 10.10 ca. Gramofoonpltaen.
10.5011.20 Orkestconcert.
Zeesen, 1648 M. 6.203.50 Lezingen en
lessen. 3.504.50 Orkestconcert. 4.50—7.15
Lezingen en lessen. 7.20 Italiaansche avond
Orkest en solisten. 9.5011.50 Dansmuziek.
Ben Berlin-orkest.
Kalundborg, 1153 M. 2.50—4.50 Orkest-
concert en voordracht. 7.208.50 Kerk
dienst. 9.309.50 Lieóeren-voordracth. 9 50
10.15 Pianospel door T. Obolenska. 10.15
11.50 Dansmuziek.
Brussel, 508.5 M. 5.20 Dansmuziek. 6 50
Concert. 8.35 Italiaansche avond. Orkest en
solisten.
Irriteert Uw huid U? Dan gebruikt
U een verkeerd soort zeep. Neemt
Palmolive zeep: uit palm- en olijfoliën
samengesteld, heeft zij een frissche,
natuurlijke geur, beschermt de huid
tegen alle irritatie en verleent U een
jeugdige teint.
20, rue Royale, Parijs.
Vincent, de beroemde Parijsche
schoonheids-specialist, dringt er bij
zijn internationale clientèle op aan,
Palmolive zeep te gebruiken voor
regelmatige reiniging der huid, als
grondslag voor zijn speciale be-
handelings-methodes. De poriën
worden er grondig en zonder eenige
irritatie mee gereinigd;
het huid-oppervlak 20
blijft zacht en gaaf.
Bovendien beveelt
Vincent, en met hem
24.592 specialisten,
over de geheele wereld
verspreid, de volgende
eenvoudige schoon
heids-behandeling aan,
welke iedereen zonder het minste
bezwaar thuis kan toepassen
Maakt uit Palmolive zeep en warm
water een overvloedig, zacht
schuim. Masseert hiermede 's mor
gens en 's avonds gedurende twee
minuten gezicht en hals. Met warm,
vervolgens met koud water afspoe
len. Probeert U deze
behandeling ook nog
hedenBlijft tevens
Palmolive zeep voor
Uw bad gebruiken.
Wat zoo goed is voor
het gelaat, is voor de
huid van het overige
lichaam van niet min
der belang!
H-30-5 A
Van ALICE CAMPBELL.
Geautoriseerde vertaling uit het Engelsch
door J. E. DE B. K.
32)
Dichtbij hoorde ze een deur open en dicht
gaan. Voordat ze wist waar het was, hoorde
ze den dokter brommig zeggen: „Wat is er nu
aan de hand?"
Hij zeide dit op den ongeduldigen toon dien
men zou aanslaan tegen een lastig kind. Nieuws
gierig luisterde zij er naar wie in zijn kamer
kon zijn gekomen. En toen, licht schrikkende,
hoorde Ze de stem van lady Cliiford. Evenals
vroeger verbaasde haar de peremptore toon,
dien de dokter tegen haar aansloeg. Wat de
Francaise zeide, verstond zij niet, maar des te
beter het antwoord van den dokter. „Dat was
verkeerd van u, ik heb u duidelijk gezegd het
niet te probeeren. En buitendien gelooi ik, dat
u de belangrijkheid ervan overdrijft."
Nu verstond Esther duidelijker wat lady Clif-
ford zeide, ze stond dus dichter bij het venster.
„Maar ik zeg u, dat ik de waarheid weten moet.
Ik heb geen rust voor ik het weet. Ik heb
zoo'n voorgevoel, dat hij iets gedaan heeft dat
afschuwelijk is."
„Dat zult u gauw genoeg weten."
„Maar goede hemel, dan is het te laat."
Ze scheen in tranen te zijn. Na een korte
ftilte zeide de dokter met doodelijke kalmte:
t^fallighnid. Hoe bent u op dat idee geko
men?"
„Dat zal ik u vertellen". De vróuw sprak op
gewonden, schril. „Toen we van het voorjaar
in Parijs waren, is hij bij Hamilton, zijn Engel-
sche zaakwaarnemer geweest. Ik heb er toen
niet bij gedacht, maar voor een paar dagen
heeft iets wat hij zeide me bang gemaakt. Ik
weet niet wat hij al niet heeft kunnen doen, hij
is tot alles in staat. Ik ben bang."
Dit beweest Esther dat haar oordeel juist
was. Dus lady Clifford had het testament wil
len zien. Er kwam licht in de zaak. Zij hoorde
Sartorius op sceptischen toon zeggen: „Wees
niet dwaas, ga naar uw kamer, 't is hier noch de
plaats, noch de tijd voor zulke besprekingen.
Dat heb ik u meer gezegd."
Zij sprak flauwtjes tegen, toen bulderde weer
de stem van den dokter: „Goede hemel,
mensch, wat kan hij of iemand anders aan dat
geval veranderen. U ziet heelemaal niet dat al
het mogelijke aan uw man gedaan wordt. Er is
geen reden voor vrees."
Weer sprak zij zacht, nu langer dan te voren;
toen zeide hij iets vriendelijker, maar toch zeer
uit de hoogte: „Er is geen reden waarom u
niet zoudt kunnen slapen, maar als u het zoo
graag wilt, zal ik u iets geven. Hier is een poe
der, maar niet meer hoor, want dan sta ik niet
in voor de gevolgen. En u komt niet meer hier,
denk daaraan. Als u me noodig hebt, kunt u
uw kamenier zenden. Goeden nacht."
Esther hoorde het zwakke geluid van de
deur, die gesloten werd, toen stilte.
Voorzichtig deed Esther het raam dicht, zoo
dat haar buurman niet kon vermoeden dat hij
beluisterd was. Waarom hij dit niet weten
mocht, wist Esther zelve niet. Er was niet»
De afdeeling Alkmaar van den Algemeene
Nederlandschen Metaalbewerkersbond her
dacht Vrijdag 10 October den dag, waarop
ze 20 jaar geleden werd opgericht. Het was
dan ook geen wonder, dat men gemeend had,
dit feit feestelijk te herdenken en zoodoende
was het Zaterdagavond feest in de tooneel-
zaal van het Gulden Vlies.
Een groote schare belangstellenden, waar
van het grootste deel door leden met hun da
mes gevormd was, toonde met de afdeeling
mee te leven. Zoodoende was de zaal geheel
gevuld met een feestelijk gestemde menigte.
Het duurde vrij lang, voordat de vergade
ring geopend kon worden, zoodat het tradi-
tioneele Alkmaarsch kwartiertje ruim over
schreden werd. We maakten van dat wachten
gebruik om de verschillende bloemstukken
wat nader te aanschouwen en zagen daarbij
dat men de afd. Alkmaar maar wat goed in
de bloemetjes gezet had. Zoo waren er
bloemstukken van 't personeel in Overheids
dienst, van de afd. Alkmaar van den Neu
trale Bond van Transportarbeiders, -van den
A. B. B., van de afd Alkmaar der Ned.
Vereen, van Fabrieksarbeiders, van de Arb.
Muziekvereeniging „Excelsior*, van de afd.
Alkmaar van den Ned. Typografenbond en
van de afd. van den Sigarenmakersbond.
Felicitaties waren ingekomen van de afd.
Alkmaar der A. J- Cvan den Alg. Ned.
Bond van bakkers, chocolade- en suikerbewer
kers, afd. Alkmaar en van het bestuur en le
den van het spoor- en tramwegpersoneel.
In de zaal waren tal van bestuurderen van
aanverwante organisaties aanwezig, alsmede
de heer Westerhof
Rede voorzitter.
In zijn openingsrede maakte de voorzitter
gewag van het feit, dat reeds voor 1910 ver
schillende keeren een afd. werd opgericht,
maar telkens weer bleek, dat er geen levens
kracht in die afd. zat.
Totdat den lOden Oct. 1910 de thans ju-
bileerende afd werd opgericht. De afd. heeft
is de afgeloopen periode veel strijd moeten
voeren en succesieve'.ijk ging men vooruit.
Ook het ledental groeide gestadig en was
in 1915 gekomen tot 137. Een paar jaar
later kwam er een ernstige inzinking, maar
deze was gelukkig niet van blijvenden aard.
weer groeide het ledental, en thans telt de
afd. er een aantal dat nog nooit voorheen
bereikt is. De filmavonden van het vorige
seizoen zijn daaraan zeker niet vreemd.
Strijd is er veel gevoerd, maar met succes,
arbeidsvoorwaarden werden verbeterd, zoo
wel wat betreft de loonen, als wel de vacan-
tiedagen.
Aan het slot meende spr. de bestuursleden
dank te moeten brengen voor het vele werk,
door hen tot stand gebracht. Een der leden is
bijna 20 jaar lid der afd. geweest, nl. de
heer Hop. Hem werd een bloemenhulde ge
bracht. Ook een patiënt, die herstellende is
van een zeer zware ziekte, werd een bloem
stuk gestuurd.
Aan het slot riep spr. het welkom toe aan
het hoofdbestuurslid, den heer Visser, de ar-
tisten, het strijkje en de aanwezigen, waar
mee de vergadering officieel geopend was.
De Volendammers, onder leiding van Van
Dijk, speelden daarna de bekende marsch
„Alte Kamerade" op de hun eigen wijze en
oogstten daarmee een enorm applaus.
Vervolgens was het woord en de daad aan
Herman Diederichs, de cabaretier, welbekend
van de kermissen. Mevr. Heijkens plaatste
zich achter de piano enenfin, men was
bij voorbaat al verzekerd van goede muziek,
uitstekende begeleiding en succesvolle caba
retnummertjes. Herman Diederichs bleek
buitengewoon goed op dreef en vooral zijn
lange potpourri voor de pauze, de oude en de
nieuwe tijd behandelend, werd een groot en
grootsch succes. Het bleek weer heel duide
lijk, dat Herman Diederichs en de zijnen een
volle zaal heel best kunnen vermaken.
Nadat de soubrette Cato Culp (ook al een
bekende!) nog enkele liedjes ten gehoore had
gebracht en vervolgens de Volendammers
nog eens hun harmonica's in beweging had
den gebracht, was het woord aan den heer
Visser (Schiedam) hoofdbestuurslid, die
een feestrede
uitsprak.
Spr. haalde allereerst een bekend gezegde
van Multatuli aan, waarin deze spreekt over
het geluk, dat hem ten deel valt, die de paddi
snijdt, welke hij zelf gezaaid had.
In die woorden zegt Multatuli, hoe veel
het waard is, de vruchten te kunnen plukken
van het zaad, dat men zelf gezaaid heeft.
Zoo is het met de feestvierende afdeeling
ook. Ook deze afdeeling is gesticht door
verkeerds in het gesprek geweest. De manier
van spreken van den dokter tegen zijn werk
geefster was zonderling, dat was alles. Toen ze
tc bed lag, dacht ze er nog over. kon maar
niet in slaap komen en ze begreep niet waarom
ze zoo n vaag gevoel van angst had. Ze wist
dat vele menschen hun medicus als hun biecht
vader beschouwden en het was niets vreemd
dat lady Clifford met den dokter over. het testa
ment van haar man sprak. De groote vrijpostig
heid, waarmede hij haar behandelde, was veel
moeilijker te begrijpen. Het deed vermoeden,
dat ze elkander lang hadden gekend, in andere
verhouding dan die van dokteren patiënt. Men
kon niet zeggen dat er iets verkeerds was en
toch
Ik heb zoo het gevoel, dat er hier in huis
rare dingen gebeuren, achterbaksche dingen,
ja, dat is het woord, achterbaksche dingen,
dacht Esther.
Ja, maar wat was er nu niet in den haak?
Het had toch niets te maken met de ziekte van
sir Charles. Dat was een gewoon verloopend
gevalDe patiënt ging vooruit en er was
hoop op beterschap. Voor het uiterlijk ging
alles heel normaal. Toen herinnerde ze zich op
eens een poets, die een van haar zusters haar
in haar kinderjaren in Manitoba gebakken had.
Ens toen zij haar bed s avonds opensloeg, vond
zij tusschen de lakens een nest jonge slan
getjes. Haar zusters hadden 't bed zoo keurig
opgemaakt, dat er niets van te zien was. Gek,
dat haar dit nu op eens te binnen schoot.
Esther was geen spiritiste, had nooit voorge
voelens. Maar ze "voelde aan het zieleleven
van de menschen om haar heen. Een kamer
vol menschen binnentredende, had ze het altijd
menschen, die thans de vruchten van hun
arbeid plukken. Twintig jaar geleden was
Let heel anders in de wereld. Toen was het
gevaarlijk, om naar een vergadering te gaan,
waar de arbeidersverbeteringen werden be
sproken. Op die vergaderingen hoorde men
klanken van strijd. Men sprak van het geluk,
en den rijkdom, die de wereld bezat. De werk
gevers meenden, dat, als de arbeiders dat ge
luk en dien rijkdom kregen, dat zou gaan ten
koste van hiin rijkdom Gebleken is, dat drt
niet zoo het geval is. Spr. huldigde vervol
gens de bestuurderen van de jubileerende af
deeling. Hij wenschte bun kracht voor den
verderen strijd, om het geluk deelachtig te
worden. De loonen zijn verbeterd, de ar
beidstijden verkort, maar het allereerste, wat
thans gedaan moet worden is, het staats
pensioen te veroveren. Daarvoor is aller hulp
noodig. Spr. toonde aan uit een feit, dat
slechts kort hier in Alkmaar zich voon
dat de rechtspositie van den werknemer nog
niet safe is.
Het betrof hier een zekere Jansen,
die meer dan 40 jaren werkzaam was ge
weest als bankwerker op de scheepswerf
„Nicolaas Witsen" alhier. Kort geleden werd
hij ontslagen wegens gevorderden leeftijd,
zonder eenige andere toezegging, dan dat
de N.V. bereid was, op haar kosten een ad
vertentie te plaatsen. Van pensioen of iets
dergelijks was geen sprake.
Het gevolg was, dat de oude man op
straat stond zonder middelen van bestaan.
Naar wij thans vernemen, is dit ontslag
ingenomen. Red. Alkm. Crt.)
Dergelijke voorvallen maken de gemoede
ren warm en men moet verder vechten, om
recht te veroveren. Maar dan moeten de on
georganiseerden zich ook aansluiten.
Dank zij de georganiseerden is er heel wat
veranderd en verbeterd. Men mag daar wel
even op terug zien. Maar men moet ook den
ken aan dat, wat de toekomst brengt.
De werkgevers denken andere middelen uit,
die de arbeiders terug zullen brengen tot de
oude tijden. De moderne machines zullen
werkloosheid te weeg brengen. 20 pCt. van
de georganiseerde metaalbewerkers in Rot
terdam en Schiedam loopt thans op straat.
Dit is de dank aan hen, die hard en eerlijk ge
werkt hebben. De organisatie gelukkig kan
wat geld uitkeeren aan die ongelukkigen, al
is het niet te veel.
Het verschijnsel doet zich over de geheele
wereld voor. De werkloozen worden bij mil-
lioenen geteld.
De werkgevers zeggen steeds, dat men te
veeleischend is. Zij zeggen, dat we in een
crisis leven en dat daar een einde aan kan
komen door loonsverlaging. Maar het zit
hem niet in de loonen. Men moet vertrouwen
hebben in eigen kracht.
De arbeidsdag is buitengewoon verkort.
Van 60 tot 70 uur per week is de werkweek
verkort tot 48 uur. Men heeft de Ziektewet
gekregen, de Ongevallenwet heeft veel scha
duw uit de arbeidershuizen doen verdwijnen.
De loonen zijn verhoogd en vooral1 week
vacantie is veroverd!! Dat laatste is mis
schien wel een der belangrijkste veroveringen
van den laatsten tijd.
Toch mag men niet tevreden zijn. Men
moet zorgen door versterking van de organi
satie nog betere arbeidsvoorwaarden te ver
krijgen, opdat de zon in huis schijne. (Ap
plaus).
In de pauze deed de voorzitter mededee-
lmg van de ingekomen felicitaties en bloe
men, naar welke wij hierboven verwijzen.
Daarna ging men verder feestvieren onder
leiding van Herman Diederichs, die de aan
wezigen nog lang gezellig bijeen hield. De
verloting en het groote feesthal met serpen-
tinejool en ballonnenjacht waren natuurlijk
de knalnummers van den avond, die uitste
kend geslaagd is en waarop de jubileerende
afd. met trotsch terug kan zien.
STAATSPENSIONNEER1NG.
Gister is de federatievergadering gehou
den van den Bond voor Staatspensionnee-
ring in het café van den heer C. Breed aan
de Paardenmarkt, des morgens om 10 uur.
Aanwezig waren afgevaardigden van 11
afdeelingen.
De voorzitter, de heer H. Bruin te Alk
maar, opende de vergadering met een woord
van welkom aan de aanwezigen. Hij sprak
zijn genoegen uit over de opkomst en heette
in hrt bijzonder welkom den heer De Moes,
afgevaardigde van de Rijp, omdat hij een
bekende figuur is uit de Christ. Democra
tische partij en ook zijn meening niet onder
stoelen of banken schuift, maar het een chris
tenplicht acht, om te strijden vgor de mis
deelde ouden van dagen.
Na deze korte toespraak werd de agenda
geopend en volgde het verslag van den af
gevaardigde van het congres in Juli in Am
sterdam gehouden. De heer J. Boskamp had
zich van zijn taak goed gekweten. Het was
r t z»
gevoeld als er iets haperde. Of dit intuïtie was
of een fijn functioneeren van haar zenuwstelsel,
zou ze niet hebben kunnen zeggen,"evenmin als
iemand die bang is voor katten, dadelijk de
weggestopte poes bemerkt, en ook niet weet of
die waarschuwing zoo maar klakkeloos komt of
het gevolg is van fijne reukzenuwen. Zij had
geen vasten grond voor haar overtuiging en
deed haar best zich de zaak uit t hoofd te zet
ten, en werd wanhopig omdat dit haar niet luk
te. Klaar wakker, overspannen, vond zij het in
de kamer te warm. Het dek hinderde haar.
Waarom waren die Fransche dekens ook zoo
lang? Ze sloeg het weg en tikte met de hand
tegen een hard voorwerp, dat met een harden
slag op den vloer tuimelde. Het was haar wek
kerklokje. Ze raapte het op en zette het op
tafel, waar het lustig doortikte. Hoe lang het
duurde voor de slaap zich over haar ontfermde
wist ze niet. Nauwelijks goed en wel in slaap,
had ze het gevoel of er iets op haar kroop, dat
haar wilde doen stikken. Een nachtmerrie dus.
Ze wilde gillen, door schrik bevangen, maar
kon geen geluid geven, noch haar armen bewe-
geA. Ze voelde koude schubben langs haar
hals krassen en haar verschrikte oogen staar
den in de koude, kleine oogen van een python.
De muil was opengesperd, ze zag de tong uit
schieten, hij wilde bijten. Toen kreeg ze haar
stem terug en ze schreeuwde.
HOOFDSTUK 16.
Haar eigen stem hoorde ze, gesmoord en on
natuurlijk klinkend. Als door een tooverslag
was de python verdwenen; ze haalde diep
werkelijk een congres dat op hoog peil stond.
Hiervoor verdiende de rapporteur alleii
dank. Daarna volge bespreking der winter-
propaganda.
De voorzitter wilde eens afwijken van de
gewoonte om eerst met de plannen van het
bestuur naar voren te komen en gaf het
woord 'aan diegenen, die hier omtrent iets
naar voren wilden brengen. Al heel spoedig
bleek de geest van activiteit bij de afdeelin
gen nog flink te bestaan. Dat bleek uit de
rede van den heer Bruin, afd. Oudkarspel—
Noordscharwoude, waar men wederom 2
avonden zal geven, in St. Pancras 1, De Rijp
1, Schermerhorn 2. Rustenburg—Ursem di
to, Akersloot, Bergen, Koedijk en Alkmaar
als altijd 1 avond. Enkele afdeelingen wilden
als het mogelijk was het enkel met een spre
ker doen. maar het is den laatsten tijd niet
juist gebleken; er moet attractie bij. Daar
aan is nu eenmaal niets te doen. Laat men
dan maar gedachtig zijn aan de woorden
van den algem. bonds-penningmeester, die
zeide: houdt de zaak warm, maak gerust een
feestavond, maar zorg dat al is het maar een
half uur, het gesproken woord nooit ont
breekt. Gedachtig aan hen, die de sporen op
dit gebied verdiend hebben zal men zoo mo
gelijk den heer F. Donders van de r.k. Volks-
partij en den heer De Moes of anderen van
de Chr. Dem. laten spreken. Wellicht zullen
dan binnen niet al te langen tijd ook A.-R.
en anderen inzien, dat er op staatspension-
neering zooals de bond dat wil, niets on
christelijks is.
BLOEMISTENPATROONS-
VEREENIGING.
De Bloemïstenpatroonsver. „Alkmaar en
Omstreken" hield Zaterdagavond vergade
ring in „De Nachtegaal".
De voorzitter, de heer G. Smits, van Hel-
loo, opende en heette allen welkom. Naar
aanleiding van de voorgelezen notulen vroe
gen meerdere leden waarom geen gelegen-'
heid was gegeven om in te zenden op de
landbouwtentoonstelling te Alkmaar.
De secretaris deelde mede dat door sterfge
val en drukke werkzaamheden de vergade
ring was verschoven. Voorts had het bestuur
gemeend dat er geen interesse van de leden
was, omdat de Plantsoendienst weer inzond.
Opmerkelijk was dat ook de niet-aangesloten
leden niet inzonden. Enkele heeren hadden
toch liever gezien dat er een vergadering
was uitgeschreven om een beslissing te ne
men.
De voorzitter erkende dat er een besluit
was, doch toen er geen aandrang van de le
den kwam had men ten onrechte de conclusie
getrokken dat men er niet voor gevoelde.
Spr. was op de andere bestuursleden afge
gaan.
Daarna las de voorzitter de gevoerde cor
respondentie met het gemeentebestuur van
Alkmaar voor. B. en W. zijn nog altijd van
oordeel dat de heer Hoek zijn adviezen moet
geven. Spr. hoopte nog dat B. en W. een
maal tot het inzicht zullen komen dat de di
recteur werkzaam moet blijven in den dienst
die hem bezoldigt. Na een uitvoerige discus
sie waarin alle leden meenden dat het oneer
lijke concurrentie is, werd het bestuur opge-<
dragen om paraat te zijn en die maatregelen
te nemen die zij noodig oordeelen.
De ingekomen aanbiedingen van kweekar-
tikelen werden besproken en voor zoover noo
dig, zal het bestuur zich in verbinding stel
len met de leveranciers.
Daarna kwam in behandeling een voorste!
om materiaal voor aanleg van tuinen (in
casu graszoden) engros aan te koopen.
De wenschelijkheid werd belicht dat dt
leverancier aan particulieren levert tegen den
vastgestelden prijs, waarvoor de vaklieden
leveren. Wil de persoon in kwestie daar niet
aan, omdat hij meent dat hij het monopolie
van levering heeft, dan zal de bond hem toch
uitschakelen. Er zijn meer leveranciers.
De voorzitter meende dat het onderhavige
geval op een vergissing berustte. Men moet
niet generaliseeren. Meerdere leden waren
een andere meenrag toegedaan.
De voorzitter stelde voor aan te sluiten
bij den Algemeenen bond, indien de kosten
geen bezwaar zijn. Het bestuur meende dal
we tegenover onwillige collega's veel sterker
staan. Na bespreking werd het bestuur man
daat verleend.
In de Rekeningcommissie werden benoemd
de heeren Mollevanger en Boersen te Alk*
maar en Stofberg, Heiloo.
De secretaris deed mededeeling over de be
haalde prijzen op de tentoonstelling te
Heiloo.
Enkele leden hadden het verlangen geuit
om ook te Heiloo in te zenden, doch waren
niet in de gelegenheid gesteld.
De voorzitter meende, dat men de zaak
niet zuiver stelde. In de vorige vergadering
was gezegd wie er wilde inzenden moest zich
opgeven als het vraagprogram verscheen.
adem en bemerkte dat ze in haar bed lag, met
het laken om haar hals gerold en het groote,
donzen dekbed boven op haar. Haar hoofd
bonsde, ze transpireerde hevig en zenuwachtig
lachend zeide ze tegen zich zelve: „Maar py
thons bijten niet." Wat was dat bespottelijk ge
weest, die ongemotiveerde werking van haar
onderbewustzijn. Hoe kwam ze toch aan dien
mallen droom; zeker door de herinnering aan
die slangenepisode uit haar kinderjaren? Of
zou die droom iets te beduiden hebben? Eer
harde klop op de deur weerklonk.
„Wie i sdaar?" vroeg ze, en haar oogen
openende, zag ze dat het dag was. De deur
ging even open en zij hoorde de zekere stem
van de nachtzuster: „U bent over uw tijd",
zeide zij. „Ik wilde u dit even zeggen."
Esther sprong haar bed uit.
„O wat spijt me dat, er moet iets haperen
aan mijn klokje". En dat was zoo, door den val
was de wekker beschadigd. Vliegensvlug
kleedde ze zich aan en rende naar de kamer
van haar patiënt, vurig hopende dat de dokter
niets van haar zich verslapen zou merken. Het
geluk diende haar niet. Voor het eerst was hij
vóór haar bij den patiënt en keek den ouden
man met een nadenkend gezicht aan. Het was
geen doodelijk vergrijp eens een enkele maal
20 minuten te laat te zijn, maar hoe het zij, het
zien van die groote, forsche figuur bij het bed
beklemde haar.
„Ik vrees, dat ik me een beetje verslapen
heb", zeide zij, zich verontschuldigend, terwijl
zij hem goeden morgen zeide.
(Wordt vervolgd)-t
