TJe/ikadsA Ujowop ^Be^eAiutjeó
minwsils Uiurail.
DE VERLOREN INJECTIENAALD.
KINIiH
Na de Wethouderscrisis.
inflird Iwbb en dertigste 'aargang.
%%'oenslag 3 December.
Radio-hoekje
Stadsnieuws
Een druk bezochte vergadering
in 't Gulden Vlies.
KEUILLKTON.
PEPERMUNT
Rechtszaken
1
'ij o. 285
1930
Donderdag 4 December.
Hilversum, 298 M. (Uitsluitend A.V.R.O.)
8—9-45 Gramofoonplaten. 10.—10.15 Mor
genwijding. 10.30—12.Ochtendconcert
A.V.R.O.-Kwintet. 12.2.Concert Cine
ma Royal te Amsterdam. 2.—2.30 Vrouwen-
halfuurtje. 3.4.Naaicursus. 4.4.30
Gramofoonplaten. 4.305 30 Ziekenuurtje
5.307.Concert. Orkest Rembrandt Thea
ter te Amsterdam. 7.—7 30 Eng. les. 7.30—
8 Prof. Dr J R. Slotemaker de Bruine:
De Weerstand van den mensch in den ma-
laise-tijd. 8.9.25 Concert Omroeporkest m
v. Hélène Cals, sopraan. 9.25—9.40 Cau
serie. 9.4010.20 Concertgebouw te Am
sterdam m. m. v. Maria von Basilides, zang
en Kon Mannenzangver. „Apollo". 10.20
Vaz Dias. 10.3011.Concert Omroep
orkest. 11.11 30 Aansl. Carlton-Hotel te
Amsterdam. 11.3012.Gramofoonpl.
Huizen, 1875 At. (8—9.15 en 11.30—2.
K. R. O., 10.—11.— en van 2.—11.30 N. C.
R. V.) 8.—9.15 Platenconcert. 10.—10 30
Dameskoor. 1030—11.— Ziekendknst
11.3012.Godsdienstig halfuurtje. 12.
12.15 Politieberichten. 1215—1.45 K. R. O-
Trio. 1.452.Gramofoonplaten. 2.-2.45
Gramofoonplaten. 2.45 -3.45 Handwerkcur-
sus. 3.454.— Gramofoonplaten. 4.-5
Ziekenuurtje. 5. -6.30 Concert. Mej. Lies
Thoen, zang. Mej. Jo Thoen, viooi. B. M.
Lubbers, cello D. F. Gildemeester, piano
6 306.45 Knipcursus. f\457.15 Gramo
foonplaten. 7.157.45 Maleisch 7.458.
Politieberichten. 8.10.45 S. Stemerding:
e revolutie van het onderwijzerschap".
t(rt NC.R v -Dameskoor, Chr. Radio-
D.S iniac,fh- Car0' ;as 10.- Vaz
ias. 10.45—11.30 Gramofoonplaten.
15544 M. 10.35 Morgenwijding
orÏLn l2 20 Concert- V Florence,
niT™ 1 oA Trotter' viocl- D. Callender,
0?H°n 102^TI2I20 Orgelspel door E.
O Henry 2.30 Uitz. voor scholen 4.50 Or-
atconcert 5.35 Kinderuu-tje. 6.20 Lezing.
Berichten. 6.50 Berichten. 6.55 Bericfi-
toA r -Zanp dr'or M Bonin en J- Thorpe.
{.ff l*z!në- 745 Lezing. 8.05 Concert. Mi
litair Orkest. L. Seymour, alt. H. Wcndon,
banton. 9.20 Berichten. 9.35 Breichten. 9 40
Lezing. 10.— Vaudeville. 1.05—12.20
Dansmuziek. 12.20 Televisie.
o iWs "R^o-Puris", 1725 M. 12 50-
£40 Gramofoonpl 4.05 Dansmuziek. 4.35
K m deruurtje. 6.50 Gramo -oonplaten. 8.20
„1 Hotel de Vilie" van M. Grigaut-Tooneel-
*erfi"7. 9.05 Concert {<«or en piano
9.50 Concert. Kwintet en koor.
Lar.genberg, 473 M. 6.20—7.20 Gramo-
foonp'aten. 11.30 Gramofoonplaten. 12.25
L50 Orkestconcert. 4.35—5.35 Gramofoon
pl. 7.05 Orkestconcert. Intermezzo: Decla
matie en zang. 9.50 Slot van de Zesdaag-
sche te Keulen. Daarna tot 11.20 Dansmu
ziek.
Kalurdborg, 1153 M. 11.20—1.20 Orkest
concert. 2.20—4.20 Ovkestconcert. 4 20-
4.50 Kinderuurtje. 7.20—9.20 Orkestcon
cert en zang. 9.40 -11.50 Dansmuziek.
Brussel, 508.5 M. 5.20 Trio-concert. 6 50
Gramofoonplaten. 8.35 Trio-concert. 9.05
Concert georganiseerd door de RESEF.
Zeesen, 1635 M. 5.457.Lezingen,
daarna vroegconcert. 9.20—11.20 Lezingen.
112012.15 Gramofoonplaten 12.15120
Lezingen. 1.20—2.20 Gramofoonpl. 2.20—
3.50 Voordrachten. 3.504.50 Middagcon
cert uit Berlijn. 4.507.15 Lezingen en
Berichten. 7.20 Avondconcert. 9.35 Weerber
en daarna tot 11.50 Dansmuziek, Dajos
Bela.
Ja, druk bezocht was zij, de openbare ver
gadering der s.d.a.p., waar de houding der
socialisten bij de wethouderscrisis door een
der soc.-dem. wethouders zou worden be
sproken en waar de andere zou behandelen
het onderwerp: Naar de democratische ge
meentepolitiek. De heele zaal van 't Gulden
Vlies was bezet en ook op de tribune hadden
nog velen een plaatsje gevonden.
De heer W. van de Val 1, voorzitter der
afd. Alkmaar van de s.d.a.p., opende de ver
gadering, zijn voldoening uitsprekend over
de groote opkomst.
Er waren er geweest, zei spr., ook onder
de s.d.a.p.-ers, die gaarne een andere oplos
sing hadden gezien van de wethouderscrisis
en wel eens hadden willen afwachten wat
de kiezers(essen) straks zouden- zeggen van
het optreden van het conservatieve elftal in
de achter ons liggende jaren. Maar er was
een andere oplossing gekomen dan die welke
de bedoelde personen hadden gewenscht.
De „uiterste noodzaak" was geboren, om
een eind te maken aan de verdrukking van
een belangrijke minderheid en om het publiek
te bewijzen, dat het elftal toch noo t goed
heeft kunnen voetballen. Wij zijn blij, dat
de crisis is opgelost, ook al om de positie van
de koningin der aarde, waarover de burge
meester zich in de jongste raadsvergadering
bezorgd maakte, en ook om „den duim van
den meest vindingrijken journalist hier ter
stede", waaruit in den laatsten tijd zooveel
gezogen is en waarvan nu misschien nog
wel wat overgebleven is.
Het zangkoor „De Stem des Volks", direc
teur de heer P. A. Blaauw, maar voor dezen
avond wegens diens uitstedigheid vervangen
.door den heer G. Anderson, liet hierna een
drietal strijdliederen hooren, die de harte
lijke instemming der vergadering mochten
inoogsten.
Het woord aan den heer Bonsema.
De heer T. Bonsema was de eerste van
de beide aangekondigde sprekers, die zich
voorstelde als „de benjamin van onze wet
houders".
Spr. deelde mede waarom hij de benoe
ming tot wethouder had aangenomen en
ging daarbij terug tot het optreden van den
Van AL1CE CAMPBELL.
Geautoriseerde vertaling uit het Engelsch
door J E DE B K.
75'
„Kom Tony, oude jongen", zeide Roger,
zich bukkend om den hond te streelen. „Wat
scheelt er aan? Breng hem naar buiten
Chalmers, hij moet misschien uitgelaten
worden."
De knecht gehoorzaamde en Roger ging
zich verkleeden. Hij zag zeer op tegen den
or.aangenamen plicht dien hij moest vervul
len en een vreemde opwinding had zich van
hem meester gemaakt. Hij voelde, dat er niet
mocht worden gedraald met het inbrengen
van een aanklacht tegen de vrouw, die zes
jaar met zijn vader gehuwd was geweest, en
legen een zeer geacht lid van de medische fa
culteit. Hij zou veel tegenwerking ondervin
den, dit ontveinsde hij zich geen oogenblik,
het zou heel moeilijk zijn. Hij zag zichzelf,
Jijn tante, Chalmers en Esther, en dat was
het moeilijkste, in den bank der getuigen zit
ten. Esther, wier zenuwen zoo geschokt wa
ren door haar ontzettende ondervinding Had
1 hérèse haar uit den weg willen hebben? Ze
w t zeker van het plan en keurde het goed
Het hondje bleef janken in den tuin wat
had het diertje toch? In de stilte van den
vroegun morgen klonk zijn gehuil zoo troos
te oos. Hij moest tot stilte gebracht wo: en,
hij zou Esther wakker maken.
Het huilen hield op en Chalmers kwam
huinen met broodjes en koffie, de hond be
vend en zacht klaeend achter hem aa»
heer Westerhof als wethouder. Diens mede
regeerperiode was niet de onvruchtbaarste
voor de s.d.a.p. In 1927 echter meende de
overzijde van de raadszaal het zonder den
vertegenwoordiger der s.d.a.p. in het college
te kunnen stellen, zoodat hij werd verdron
gen, een verschijnsel, dat zich toen ook o.a.
te Amsterdam voordeed. Met kunst- en vlieg
werk werd een meerderheid geformeerd, het
berucht geworden elftal, tegen de overige
acht. Het ging in den raad niet goed, meer
malen werden goede voorstellen der minder
heid verworpen. Maar in den boezem van de
meerderheid heerschte ontevredenheid en die
nam voortdurend toe, totdat op 6 Nov. 1.1. de
onmiddellijke oorzaak van de crisis ont
stond met de indiening door de democraten
onder de r.k. van een motie op het voorstel
inzake loon in werkverschaffing. Het ergste
kwam echter in de vergadering van een
week daarna, toen de heer van Slingerland
ontevredenheid uitsprak over de aanvaarding
door den heer Ringers van de portefeuille
van P.W., waarbij de soc.-dem. fractie een
motie van afkeuring daarover indiende, ten
gevolge waarvan de heer Ringers zijn por
tefeuille neerlegde. Dat was het begin van
de wethouderscrisis.
Spr. ging de gebeurtenissen in die verga
dering (13 Nov.) verder na, welke wij mee-
nen als welbekend te mogen veronderstellen.
(De behandeling van de loonen in werkver
schaffing met als slot het indienen van een
voorstel der s.d.a.p. in vereeniging met de
v.d. en de drie democraten onder de r.k., met
als gevolg het neerleggen der portefeuilles
door de nog aangebleven wethouders Thom-
sen en Klaver.) De stemming in den raad
was na de indiening van dit voorstel niet
erg vriendelijk geweest, zei spr., en al heel
spoedig deed het gerucht de ronde, dat de
heer Thomsen het bijltje er bij zou neerleg
gen. Dit bleek inderdaad het geval en de heer
Klaver volgde hem na een regeerperiode van
slechts elf dagen.
Spr. stelde vast, dat het niet de soc.-dem.
zijn geweest die de crisis hebben veroorzaakt,
immers zij waren daartoe niet bij mach
te, getuige de vele voorstellen van die zijde
welke steeds waren weggestemd. Het was
dus ook niet de taak der s.d.a.p. in de eerste
plaats om de ontstane crisis te beëindigen.
Er werden, gelijk spr. memoreerde, van
r.k. zijde ten slotte pogingen gedaan om een
heid te bereiken tusschen s.d.a.p., v.d. en de
democratische r.k. (de vijf anderen onttrok
ken zich aan besprekingen.) Een program
werd opgemaakt, waarmee de betrokkenen
zich konden vereenigen en dat door de af-
„Ik begrijp niet wat hem scheelt mijnheer,
hij is heelemaal van streek. Hij wilde weer
naar binnen, maar toen ik de deur open
maakte bleef hij staan alsof hij iets op zijn
gemoed had. moet nu wat eten en drin
ken, mijnheer, u hebt in lang niets gebruikt
en u hebt een drukken dag voor u."
Roger dwong zich zelve om een kop koffie
te drinken. Hij had in dagen geen gedachte
an eigen welzijn gewijd. Zonder iets te
zeggen staarde hij naar de accacia's, nog nat
van den nachtelijken regen onder de sombere,
troostelooze lucht. Hij voelde zich zeer be
zwaard. „Ja Chalmers, wij krijgen een
zwaren tijd, als we niet goed op ons teUen
passen, zullen die twee er zich uitdraaien
„Zouden ze kans hebben om te ontvluchten,
mijnheer?"
„Dat bedoel ik niet, maar ze zullen mis
schien kans zien om vrijgesproken te wor
den." In gedachten streelde hij den kop van
den terrier, die tegen hem aanlag en zacht
jankte
„Zullen ze sir Charles opgraven, mijn-
heer?"
„Waarom? Ze zouden er niets bij winnen,
mijn vader stierf aan een welbekende ziekte
naar men het er algemeen voor houdt zijn
natuurlijken dood. Zoo zou ik ook mijn na
tuurlijken dood zijn gestorven als de dokter
zijn plan had kunnen volbrengen. Dat was
het verduive'de knappe van den opzet. Wat
nu de vrijhe:dsKerooving van miss Rowe be
treft, zelfs hier zouden we ^een abso'uut be-
wijs kunnen aanvoeren We hebben te doen
met een bu ten gewoon scher^zinng man Ik
weet nog niet hoe sterf: ons bewijsmateriaal
tegen bem is, dat ga ik nu trachten uit te
inden"
„En dat allemaal voor het geld van uw
armen vader, wat ze over een iaar of zoo
deeling der s.d.a.p. ook werd goedgekeurd
Is dit de meest gunstige oplossing gewor
den van de crisis? vroeg spr. en hij ant
woordde hierop ontkennend. Het mooist wa
re geweest een ander democratisch college,
maar zooals men het zich had gedacht kon
het niet worden, omdat de vertegenwoordi
gers der v.d. krachtens hun werkkring geen
deel konden uitmaken van een eventueel te
vormen college. Maar ook een zaken-kabinet
kon niet worden gevormd, omdat de eenheid
der r.k. fractie weer werd hersteld. Als
„uiterste noodzaak" kwam toen de huidige
oplossing.
Spr. noemde de voorwaarden waarop de
s.d.a.p. accoord was gegaan met het plan:
bouw van een nieuwe o.l. school, idem van
een r k. school, steun van bewegingen tot
verheffing van de arbeidende klasse en bo
venal als principieele kwestie de inrichting
van Maatschappelijk Hulpbetoon. Dit laatste
omdat het onteerend is, als een werklooze de
hand moet ophouden voor een ondersteu
ning, iets waarop hij recht heeft.
Maar nu wilde spr. niet beweren, dat di
rect de verwezenlijking zal komen van alle
socialistische idealen, omdat er altijd nog ve
len zijn die tegenover de soc.-dem. beweging
staan.
Van de s.d.a.p. waren als wethouders aan
gewezen de heer Westerhof als de ongetwij
feld meest bekwame en als tweede spreker
zelf. Hij gaf toe, dat hij tengevolge van on
bekendheid met hetgeen te doen staat en ook
als gevolg van zijn jeugd wel eens zal mis
tasten, maar, zoo zei spr., oordeel niet te
hard, geef critiek waar die noodig is, maar
wees daarbij mild en geeft wenken waar gij
meent die te moeten plaatsen.
Ten slotte drong spr. er op aan. de gele
deren der s.d.a.p. te versterken, die nu wel
in de stad een sterke positie inneemt, maar
wier ledental daarin niet voldoende weer
spiegeld wordt.
(Aan dezen oproep werd door zestien per
sonen gevolg gegeven.)
Na een korte pauze speelde de muziekver-
eeniging „Excelsior", directeur de heer An
derson, onder veel bijval een paar nummers,
waarna de heer J. Westerhof sprak over
het onderwerp:
Naar de democratische gemeente
politiek.
Hij werd bij zijn optreden met applaus
begroet. Hij wilde een en ander zeggen over
de groote en diepe waarde van de soc.-dem.
gemeentepolitiek.
Spr.'s grootste ideaal was altijd geweest
iets te mogen doen waar de arbeiders wat
aan hebben. Dat is ook nu nog zoo en dan
dacht spr. in de eerste plaats aan den diepen
smaad, waaraan een arbeider wordt blootge
steld, als hij geen werk kan krijgen en dan
voor een ondersteuning de hand moet op
houden. Het zou spr. een groote voldoening
zijn, wanneer hij straks als wethouder van
sociale aangelegenheden, gesteund door an
deren, de uitkeeringen zal mogen vaststellen
die dien werkers ter hand zullen worden
gesteld als hun onvervreemdbaar recht.
Maatschappelijk Hulpbetoon als instelling
daartoe is daarom een zeer belangrijk iets.
Een ander stuk werk, een ander ideaal van
socialistische gemeentepolitiek is het ijveren
voor betere woningen. Spr. wees hierbij op
wat de arbeidersbouwvereeniging Rochdale
reeds heeft bereikt, welk werk nog kan wor
den uitgebreid door bouw aan den Berger-
weg.
Schoolbouw zal moeten volgen niet alleen
omdat er scholen moeten zijn voor iedereen
maar ook omdat moet worden voorkomen,
dat er geen scholen voor de kinderen der
arbeiders zouden zijn.
De belastingen zijn langzaam-aan zóó ge
worden, dat zij geheven worden naar draag
kracht, maar nog zijn zij te hoog voor de
arbeiders.
In het land door middel van de Kamer en
in de gemeente door den raad zijn tal van
verbeteringen bereikt en nog andere kunnen
worden verkregen. En daarom is de wethou
derszetel welkom. Hij toch biedt daartoe
grooter kans. Uwe eer is onze eer, onze eer
is die van U, zei spr., en daarom moeten wij
gesteund en gesterkt worden door een groo
te massa.
Spr. viel het stelsel van het kapitalisme
riet beste
dagelijksche
middel ter
opwekkiriQ en
verfrisschinq.
aan, dat hij stelselloos noemde en dat mede
tot gevolg heeTt de verzuchting van de ve
len, die in armoede verkeeren. Koninklijk
noemde spr. den arbeid en koninklijk ook
allen die arbeiden, onverschillig welke die
arbeid is. En nu is onze taak te werken aan
't welzijn van alle werkers, aan verbetering
van alle arbeidsvoorwaarden en daarvoor is
eerste eisch het sterk maken van de vakbon
den die wel groeien (spr. herinnerde eraan,
dat het P.A.S. hier ter stede is verschrompeld
en de moderne arbeidersbeweging bovenaan
staat), maar dit toch nog sterker kunnen zijn.
De befaamde Donderdag in den raad is
wel een zwarte dag geweest, om met het
N.H.D. te spreken, maar dan slechts voor de
reactionnairen, die hier den boventoon had
den gevoerd.
Spr. ontkende, dat de soc.-dem. de partij
van het ongeloof zouden vormen, zij zijn
niet tegen de kerk, maar zullen signaleeren
de gevallen waarin men in haar naam on
recht zal plegen tegenover de arbeiders.
De r.k. arbeiders zullen heseffen, dat zij
opzettelijk van de democratie zijn afgehou
den. Hun vertegenwoordigers bfcen sinds
1927 slechts vergaderd met de reactionnaire
raadsleden, zijnde de mannen van eigen
partij, de christelijken en de beide Vrijheids-
bonders, de laatste der Mohikanen. Ge
lukkig is dit monsterverbond nu uit el
kaar en het zal naar menschelijke bere
kening nimmer meer kunnen worden op
gebouwd. Intusschen was de positie van ver
drukten in den raad voor spr. steeds de be
lofte geweest van verbetering die komen
moest.
Zoo zal het ga <n overal waar de reaction
nairen hoogtij vieren. Alles wat met geweld
is verkregen, zal door nog sterkere macht, de
macht van den geest, worden verdreven
Spr. wees er cp, dat nog slechts tien
maanden de huidige gemeenteraad zitting
zal hebben. Zullen de democraten blijven?
Wij weten het niet. Het ligt aan de arbeiders
klasse, die daarover haar woord zal uitspre
ken.
Zoo zal die klasse ook de eenige kunnen
zijn, die de wereld kan verlossen van den
geesel van den oorlog. Slechts door een
krachtig „neen" tot dc militairisten zal zij
dat kunnen bereiken.
Terugkeerend tot de plaatselijke toestan
den, bracht spr. een woord van dank aan de
beide vrijz -dem., die in den raad trouw aan
de zijde der soc.-dem. hadden gestaan En
mede staan nu bij ons, zei spr., de democra
ten ender de r.k. Zal deze democratische
meerderheid mogelijk blijven? Niemand kan
het zeggen, maar zeker is, volgens spr., dat
de r.k. arbeiders na verloop van tijd allen de
democratie zullen stemmen. Teekenend vond
spr. het, dat voor het Schaepmanfonds zoo
veel minder wordt bijeengebracht dan aan de
zijde der r.k. Staatspartij was gehoopt en
verwacht. Spr. geloofde niet, dat de katholie
ke arbeiders veel hebben bijgedragen.
Het doorbreken van de democratie is niet
meer te weerhouden in die kringen en zij zal
zich steeds verder baan breken, omdat zij is
de strijd voor de vrijheid van geweten niet
alleen, maar ook en vooral voor de vrijheid
der volken. Die groote strijd is opgebouwd
uit kleine dingen, zei spr., het werk wat mis
schien gering schijnt, kan groote vruchten
voortbrengen en is ongetwijfeld een heerlijke
taak, omdat zij een onderdeel is van het
groote geheel. Krachtig wekte spr. de man
nen en vrouwen op, om mee te doen aan dien
grooten strijd voor het socialisme. Te zamen
zullen wij de wereld winnen, eindigde spr
onder daverend applaus.
t
„Excelsior" speelde nog een nummertje,
waarbij de Internationale staande werd mee
gezongen. En toen sloot de heer J. A 1 f e-
r i n k met woorden van dank aan de spre
kers, de zangers en de musici, en daarbij de
hoop uitsprekend dat de uitslag der stem
ming het volgend jaar het oordeel zal geven
over de reactie die drie jaren lang in Alk
maar de macht in handen heeft gehad.
VOOR DEN POLITIERECHTER!
Zitting van Maandag 1 Dec.
(Vervolg).
ONPRETTIGE BEJEGENING.
De niet verschenen heer Dirk D., te
Helder, had zich per brief doen verte
genwoordigen en zou op 15 Juni j.1. op
de Achterbinnenhaven de 24-jarige
mej. A. J. Duivelshof, huisvrouw van
den heer C. J. Hoogendijk, die hem met
een kind op de fiets voorbij peddelde,
toegebruld hebben het niet flatteerende
woord: smeerlap! Deze kwestie heeft
ook weer een achtergrond, waarover we
maar niet verder zullen uitweiden. De
heer Hoogendijk had het beleedigende
woord mede aangehoord en kon dus als
prima getuige worden gebezigd. Eisch
!0 boete of 10 dagen hechtenis. Vonnis
overeenkomstig den eisch.
TRUCK VAN EEN VODDENKOOPMAN.
De koopman in vodden Jan V., te de
Rijp, vond in een partijtje oud papier
een viertal waardelooze rijksbiljetten
van 10.000 mark en bedacht de volgende
origineele truck om deze prullen pro
ductief te maken. Hij begaf zich op 15
Augustus naar mej. Grietje Gevers,
huisvrouw Gerrit Brut, te Eenigenburg,
stelde zich daar voor als de bekende
lotendebitant Arie uit Schagen en deelde
haar voorts mede, dat haar man op een
lootje 40.000 mark, ter waarde van
20.000, had gewonnen. Als zij hem 10
gaf voor de moeite, dan zou hij de 40.000
mark direct uitkeeren. De juffrouw kon
echter niet meer dan 6.25 bijeen schar
relen. waarmede de weldoende engel ge
noegen nam en haar daarop de 4 biljet
ten overhandigde. Hij stond thans voor
deze oplichting terecht en beweerde dat
armoede het motief was. Hij werd reeds
meermalen veroordeeld, ook wegens op
lichting. Eisch 3 maanden gev. Vonnis:
3 maanden coform den eisch.
GEEN RESPECT VOOR HET GEZAG.
De niet verschenen heer Doris G. had
in den nacht van 14 op 15 September te
Berkhout den gemeenteveldwachter
Leegwater eenige zeer onvoegzame
woorden toegevoegd. Hij stond overigens
niet ongunstig bekend, is ongehuwd en
werd veroordeeld tot 15 boete of 15 da
gen hechtenis om nettere manieren aan
te leeren.
EEN KEURIG REPERTOIRE.
De 25-jarige gehuwde mej. Trijntje v.
L„ huisvrouw van den heer M. C. B., te
Helder, onthaalde op 13 September haar.
stadgenoote mej. C. J. Schoten, de echt-
genoote van den heer Jac. v. Os, op zulk
een uitgelezen collectie scheldwoorden,
dat onze deugdzame vulpen eenvoudig
heeft geweigerd nadere aanduiding te
geven. De ruzie waarin ook de weder-
zijdsche echtgenooten betrokken waren,
ontstond over een handkar. Volgens ver
dachte had ook mej. v. Os zich bij die
gelegenheid niet onbetuigd gelaten en
haar onder het uitsteken van de gebalde
vuist weerzinwekkende woorden toege
voegd. De heer Bol assisteerde zijn ec'.it-
genoote als getuigo a, décharge en ver
klaarde dat mej. van Os begonnen was.
Tot meerdere uitleggingen kreeg deze
heer geen gelegenheid. De officier vor
derde 15 boete of 15 dagen hechtenis,
waarop veroordeeling tot 7 boete of 7
dagen hechtenis. De juffrouw nam 'er
geen genoegen mee. terwijl haar echtge
noot enthousiastisch uitriep: Nee, na
tuurlijk!
EEN VECHTLUSTIGE EGMONDSCHE
DAME.
De niet ter zitting verschenen mej.
Kniertje Gr. had op 18 September te Eg-
mond aan Zee haar nichtje, mej. Wilhel-
mina Zwart, huisvr. KL Wijker, in het
gelaat gekrabbeld en geslagen, zoodat de
teekenen op juffrouw Wijkers aange
zicht duidelijk door den rijksveldwach
ter Bergsma konden worden waargeno
men. De mishandelde deed een lang ver
haal waarvan we niet veel hebben ge
noteerd, doch dat trouwens niet uitblonk
toch gekregen zou hebben".
Roger zweeg, want hij wist beter dan
Chalmers waarom Thérèse zijn vaders dood
niet af kon wachten. Hij trok zijn lichte
overjas aan, die Chalmers hem voorhield en
wilde toen nog even naar Esther gaan zien.
Het was nog heel vroeg en het huis was nog
in rust. Hij wist dat de apotheek nog niet
open was en dat hij de eerste uren niet kon
volbrengen, maar zijn rusteloosheid gedoogde
't niet dat hij werkeloos bleef.
Toen hij, gevolgd door Chalmers, de ka
mer verliet, deed een luid geklop en gebel
aan de voordeur hen beiden verschrikt op
zien, evenals den vorigen avond bij de komst
van de politie. Wat zou het nu kunnen we
zen?
„Dat zal een telegram zijn, mijnheer, maar
gewoonlijk maken ze op dit uur niet zoo'n
lawaai. Ik zal eens gauw zien."
Op den drempel stond de bode van et tele
graafkantoor met een telegram, dat hij vergat
af te geven. Met hoog, trillende stem zeide
hij: „Mijnheer, mijnheer! Hebt u naar buiten
gekeken?"
„Waarom? Wat is er?" vroeg Roger.
Met uitgestrekte vinger wees hij over de
balustrade naar den rechterkant van de stee-
nen trappen. Vlak bij het huis lag, wat leek
te zijn een doornatte, zwarte japon. Wat
zou het wezen? Aline vloog er naar toe, Ro
ger ruw ter zijde schuivend.
„Chalmers, wat is dat? Het kan toch
nietGod het is
Aline gaf een harden gil toen zij dezelfde
ontdekking deed. Handenwringend schreeuw
de zij: „Goede hemel, het is emvrouw!"
Inderdaad het was lady Clifford. Gekleed
in de doorweekte, zwarte chiffonjapon lag ze-
daar neergesmakt in de buiging van den
steenen trap. Het hoofd lag onder den ro
zenstruik. maar de handen, met modder be
vlekt, waren zichtbaar, de korte vingers naar
binnen geklemd als klauwen. Om haar heen
lagen glasscherven. Wat beduidde dat?
„Laat die vrouw stil liggen", riep Roger,
over de balustrade springend. Chalmers
trachtte Aline te kalmeeren. Roger knielde
bij Thérèse neder en hield de struiken opzij,
zoodat hoofd en gelaat zichtbaar waren. De
bode stond naast hem. De grijze oogen
staarden vol afgrijzen naar boven, de mond
was geopend. Over de rechterslaap liep een
diepe snee, waaruit veel bloed was gevloeid,
dat in geronnen toestand gezicht, hals °n
schouders bedekte. Er bestond geen twijfel
aan dat het leven geweken was. De dood was
waarschijnlijk al eenige uren te voren inge
treden. Haar kleeren waren doorweekt in den
bodem getrokken.
„Gelooft u dat het zelfmoord is, mijnheer",
vroeg Chalmers zacht.
Zonder te antwoorden, schudde Roger het
hoofd. Vreemde kleinigheden troffen zijn
oog. Op twee of drie plaatsen was de huid
gekrabt. Gebroken takken van de rozen
struik vertelden ook het een en ander, maar
dat was het niet wat Roger's blik zoo tot
zich trok.
„Wat heeft ze om haar hals?" fluisterde
verschrikt en nieuwsgierig de bode. Voorzich
tig verwijderde Roger de slippen van een
mauve das, die om haar hals geknoopt was.
In het midden, met een lint stevig er aan vast
gebonden, bengelde een voorwerp, dat bij na
der onderzoek bleek te zijn de afgebroken
hals van een flesch.
HOOFDSTUK 38.
Al de dienstboden, gewekt door het gegil
van Aline, stonden nu met verschrikte ge
zichten op de stoep te kijken. Ze hadden al
len een '"('"ggUig, mijlen ver van de waar
heid verwijderd. Madame had dit, Madame
had dat willen doen, Madame was naar bui
ten gelokt door een bandiet, die haar met een
knuppel had doodgeslagen om haar het pa
relsnoer af te trekken. Maar neen, ze had de
parels met bloed bevlekt nog aan. De hals
van de flesch, die om haar hals hing, gaf
aanleiding tot veel mystificatie, zoo ook het
feit dat ze geen schoenen aan had, maar al
leen ragfijne zijden kousen. Waarom was ze
zoo dun gekleed en zonder schoenen naar
buiten gegaan? Toen ze van den grond
werd opgebeurd, bleek het dat de wond aan
den slaap den dood niet had veroorzaakt,
maar dat ze haar nek gebroken had. Ze droe
gen het lichaam de trappen op en legden het
op het vergulde bed. Toen, op verzoek van
Roger, telefoneerde Chalmers naar Dr.
Bousquet. Hij kon niets doen, maar zijn
komst was noodig voor eenige te vervullen
formaliteiten. Alle bedienden stonden in de
kamer, ze waren nu zeer kalm, maar zeer
zeer nieuwsgierig, doch Roger beduidde hen
met een handbeweging dat ze weg moesten
gaan en hij gaf eenige orders aan de oudsten
van hen. Zich alleen wanende met Chalmers,
bemerkte hij dat de bode van het telegraaf
kantoor, die mede naar boven was gegaan,
nog op den drempel van de slaapkamer
stond. Hij stak zijn hand uit, waarin hij nog
het telegram hield en wees op het adres:
„Leddy Clifford? Is dat mevrouw?" fluister
de hij heesch. Roger knikte en nam het tele
gram, dat hij in zijn zak liet glijden. Toen
gaf hij werktuigelijk vijftig francs aan den
bode en zag hein weggaan. Bij de deur van
Esther's kagier ontmoette hij zijn tante, wier
gezicht groote angst verried.
„Wat is er Roger? Er is iets vreeselijks ge
beurd, dat weet ik. Ik durfde de kamer nief
te verlaten na wat je me gezegd hebt.
(Wordt vervolgd),
