DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
J
Volksuniversiteit.
Neger Jazzband
Oudejaarsavond.
Uit het Parlement
Buitenland
HERM. Dl CROCQ
Ko. 30?
\VOK\||)A(i 32 E8EC ETHIEK 1930
132e Jaargang.
NIEUWJAAR.
De Alkmaarsche Courant z«i DON
DERDAG 1 JANUARI nietverschijnen
De Directie.
Oagelijksch overzicht.
DE TOESTAND IN DE ENGELSCHE
MIJNINDUSTRIE.
Geen overeenstemming bereikt.
Volgende week begint de cursus
Dierenleven in het Aquarium
van Artis.
Door A. F. J. PORTIELJE.
4 Avonden. Begin Dinsdag 6 Januari,
Cursusgeld f 1 25, f 2- of f 2 50.
Schrijft nog heden in bij Leeszaal
of Boekhandel.
ZATERDAGS EN ZONDAGS
Enorme koopjes.
NIEUW JAARSWENSCH VAN
DR. CURTIUS.
ZEEBEVING IN DEN STILLEN
OCEAAN.
DE ONDERGANG VAN DE
„OBERON".
MAARSCHE COURANT.
Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalv* Zon- en
Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3
maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar 2.—,
franco door bet geheele Rijk 2.50.
Losse nummers 5 cents.
PRIJS DER GEWONE ADVERTENTIEN:
Per regel 0.25, bij groote contracten rabat. Oroote
letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N.V. Boek- en Handelsdrukkerij
v/h. HERMs. fUSTER ZOON, Voordam C 9, post
giro 37060. Telef. 3, redactie 33.
HjianiffxsLMm
Directeur: C. KRAK.
Hoofdredacteur: Tj. N. ADEMA.
Dit nummer bestaat uit 6 bladen.
Carpe diem, pluk den tijd, is het opschrift
van menige villa en hofstede en de eigenaar
wil daarmee zeggen: bekommer U niet om
den dag van gisteren, en maak U geen zor
gen voor den dag die nog komen moet, maar
geniet ten volle van elk oogenblik van Uw
leven.
Het is een wijs en een waar woord, maar
slechts weinigen hebben het begrepen.
Wanneer wij kinderen zijn en onbezorgd
kunnen leven, wetende, dat al onze moeilijk
heden door onze oude.s en verzorgers wel
opgelost zullen worden, dan beseffen wij niet
in welk heerlijk tijdperk van ons leven wij
verkeeren en wij wenschen groot te zijn.
En als wij eenmaal volwassen zijn en het
leven met zijn verdriet en zijn zorgen ons
voortdrijft dan kijken wij verlangend achter
om naar die heerlijke jongensjaren en wij
zouden van harte graag nog eens kind wil
len zijn.
Slechts een Pallieter is het gegeven den
tijd te plukken, eiken dag weer opnieuw van
het leven te genieten en zich voor te stellen,
dat alles, wat de wereld voor goeds en
schoons biedt van eindeloozen duur zal blij
ven.
Het leven dat ons als kinderen zoo einde
loos lang schijnt, is maar van zoo korten
duur en naarmate wij ouder worden is het
of de jaren steeds vlugger voorbijgaan.
Terwijl wij in ons hart nog kind zijn geble
ven, zien wij onze eigen kinderen ai grooter
worden. Wij zien hun kwajongensstreken en
wij luisteren naar hun gesprekken en schud
den vermanend cnze hoofden want wij zijn
zooveel ouder en wijzer geworden en moeten
nu een voorbeeld in allerlei goede en maat
schappelijke deugden geven.
Maar onwillekeurig zien wij in hen ons
zelve weer hoe weinige jaren nog maar
geleden en er zijn oogenblikken, als wij
met onze kinderen om het ganzenbord zitteii
of als wij met hen het locomotiefje opwinden,
dat over rails en door tunnels kan loopen,
dat wij weer dezelfde interesse voor het spel
hebben als in onze jongensjaren en dat wij
ons één gevoelen met de juichende schare die
cns een oogenblik deed vergeten, dat wij er
eigenlijk niet meer bij hooren.
De zorgelooze jaren liggen immers al ver
achter ons. Het leven heeft ons opgeëischt,
wij zijn verantwoordelijk voor ons gezin, wij
hebben niet alleen onze eigen zorgen maar
die van zoo vele anderen, die van ons afhan
kelijk zijn, er is in het dagelijksch leven zoo
veel dat ons voortdrijft naar een betere po
sitie, naar eer en roem en bovenal naar geld,
dat helaas een noodzakelijke factor in de
mogelijkheid van een goed geordend gezins
leven is geworden.
Wie eentonigen arbeid heelt, wie in den
tredmolen van het leven voortgaat zonder de
sensatie van het ongekende, verbaast zich er
wel eens over, dat alle dagen precies op el
kaar gelijken. Hij staat op, kleed zich, ontbijt
en gaat aan zijn werk, hij brengt eiken dag
op dezelfde wijze cioor, hij gaat slapen en als
hij weer opgestaan is breekt er opnieuw een
dag van precies dezelfde gebeurtenissen aan.
Alle dagen zijn voor hem van dezelfde
kleur, de dagelijksche kleine plichten nemen
hem onmiddellijk in beslag en hij leeft eigen
lijk niet maar hij wordt geleefd
Hij snelt de dagen, de weken en de jaren
door en voor hij er erg in heeft is de kamer
al weer versierd, de tafel al weer feestelijk
gedekt en de kinderen zeggenvader of moe
der is jarig en zij verwachten, dat de jarige
blij zal zijn zooals zij dat zelf zijn.
"Maar er komt een tijd. dat de jarige niet
zoo blij meer is en dat hij op de vraag hoe
cud hij nu geworden is nog even moet naden
ken voor hij het piecies kan zeggen.
Het jaar dat ging leek weer zooveel korter
dan het jaar te voren, het is of hij in steeds
vlugger tempo door zijn leven snelt, of hij
haast heeft het einde te bereiken en als dal
einde zich eenmaal aankondigt ziet hij weer
met schrik achterom en vraagt zich af: ben
ik er nu al?
Daarom is het zoo goed, dat wij elk jaar
weer gedwongen worden op den Oudejaars
avond even den eentonigen arbeid te staken.
Wij hebben op den weg, die voor ons ligt
weer een mijlpaal bereikt waarop wij ons
neerzetten om een oogenblik te kunnen rus
ten
Wij zien achter ons en verttazen ons er
over hoe groot het stuk al is, dat wij als het
ware ongemerkt hebben afgelegd en wij zien
voor ons en trachten den mist met onze
oogen te doorboren en vragen ons af: hoeveel
van deze mijlpaaltjes zullen wij nog voorbij
moeten gaan eer deze weg voor ons een einde
zal nemen?
Er is gelukkig niemand die in de toekomst
kan ziem
Vl ij zien slechts terug in het verleden, wij
ontdekken, dat de tijd de wonden, die het
leven ons geslagen heeft verzacht heeft, dat
gevoelens van haat een wraak, die wij eens
koesterden door de jaren zijn afgesleten, dat
wat ons vreugde gaf in onze herinnering nog
veel mooier is geworden dan toen wij het
beléefden.
Niemand is volmaakt en allen hebben wij
wel eens dingen gedaan die wij later graag
zouden willen herroepen. En ziet, dat alles
wat ons leven beroerd heeft komt op den
Oudejaarsavond weer in onze gedachten
Alle (faden, alle gedachten gröepeeren zich en
brengen ons een zekere stemming.
Gelukkig hij, die op den Oudejaarsavond
voldoening kan gevoelen, die zich de vrien
delijke woorden, de dankbare blikken kan her
inneren van menschen die hij door woord of
daad de zorgen des levens heeft kunnen
verlichten.
Zullen wij bij het bereiken van de laatste
mijlpaal niet op ons geheele leven terug zien
als op een korte periode waarin wij zooveel
goeds en zooveel kwaads hebben kunnen doen.
Dan zal het te laat zijn om aan dat alles
nog iets te veranderen, dan zullen wij ons te
vergeefs afvragen waarom wij toch de laatste
jaren van ons leven niet gebruikt hebben om
nog goed te maken wat wij misdreven, om
onrecht te herstellen, oin booze woorden te
herroepen.
Op den Oudejaarsavond, nu niet wij maar
slechts een jaar van ons leven verdwijnen
gaat, nu hebben wij nog de gelegenheid.
Nu kunnen wü onze zwarte daden nog her
stellen, nu kunnen wij nog trachten de won
den die wij hebben geslagen te heelen, nu
kunnen wij aan allen, die wii liefdeloos behanr
delden, en zoo zij er niet meer zijn aan hunne
kinderen, nog goed maken wat wij mis
dreven.
Elk jaar op den Oudejaarsavond dringt een
onhoorbare waarschuwende stem tot ons
door: herzie U zelf voor het te laat is.
Stel het niet uit, want niemand is zeker van
zijn levenstijd en eiken Oudejaarsavond kan
onze laatste zijn.
Do it now, zeggen de Engelschen en nooit
is dat gebod sterker dan op dezen avond.
Bedenkt dat gij morgen weer in den tred
molen zult voortloopen, dat er weer een lange
reeks van gelijke en gelijkvormige dagen zal
aanbreken eer gij opnieuw een oogenblik tot
het besef gebracht zult worden, dat de tijd
vervliegt en nimmer zal terugkeeren.
Praetereunt et imputantur staat er boven
de zonnewijzers, de uren gaan voorbij en
worden U toegerekend. Het doel van het
leven is niet het leven zelf, het is niet alleen
ontwikkeling van, versiand en routine, maar
bovenal van het geestelijk leven, het is het
doen ontkiemen en tot bloei brengen van on
telbare verborgen zaadjes, die iets goeds en
iets moois kunnen voortbrengen en ons te
vreden over ons zelf kunnen maken.
Time is money, zegt de zakenman.
Als dat de beteekenis van den tijd is, is
het leven niet waard om geleefd te worden.
De tijd van ons leven is iets anders, het is
de periode waarin wij anderen ten zegen
kunnen zijn, het :s de gelegenheid ons op te
offeren om .iefde te kunnen geven om liefde
te ontvangen, om een troost en steun voor
zieken en ongelukkigen te zijn.
Wie dat begrepen heeft behoeft op den
Oudejaarsavond niet angstig naar het einde
van zijn levensweg te kijken.
Als dezen avond de klok zijn twaalf slagen
laat hooren moeten wij ons voornemen het
kwaad dat wij deden zoo spoedig mogelijk te
herstellen en voor wat niet meer hersteld kan
worden zuilen wij een compensatie moeten
vinden in goede daden en gedachten.
Wanneer de eindelooze keten van den tijd
weer een schakel verspringt moeten wij het
nieuwe jaar ingaan met het vaste voornemen
naar Christus' voorbeeld te zullen leven.
Dan zullen wij tot het doel van ons leven,
tot innerlijke volmaking kunnen komen.
Den Haag, 30 Dec. 1930.
De Eerste Kamer heeft heden enkele uren
vergaderd tot afdoening van eenige zaken,
die niet tot den nieuwen jaarkring konden
wachten. Daar behoorde in de eerste plaats
tce het eerste nummer van de agenda, de tij
delijke heffing van tien opcenten op de in
voerrechten van Ned. Indië. De eenige oppo
sant daartegen was de liberale senator Gel
derman, die er tegen op kwam. dat de negen
millioen, welke men uit die belastingverzwa
ring wil halen, niet elders werden gezoclP.
Nu zal de bevolking, in de eerste plaats het
minder koopkrachtige deel er van, den druk
er van gevoelen, en wordt bovendien onze
handel op Indië er door bemoeilijkt. Nu het
ontwerp van tijdelijken aard zal zijn, wilde
de heer Gelderman geen stemming vragen,
maar hij sprak de verwachting uit, dat de
Minister van Koloniën er in zal slagen langs
anderen weg de benoodigde gelden te kunnen
krijgen, zoodat die opcenten weer kunnen ver
dwijnen. De minister heeft beloofd in die rich
ting zijl best te zullen doen, maar hij meen
de, dat de druk der belasting nauwelijks zou
worden gevoeld. Intusschen mocht men niet
vergeten, dat er nog meer middelen noodig
zijn om de Indische begrooting op een gezon
de basis te brengen. Het voorstel is daarop
zonder stemming aangenomen.
Behandeld is ook net regeeringsvoorstel
om de bepalingen betreffende den indirectc-n
vaccinedwang nog eens, en nu voor twee jaar
buiten werking te stellen, ten einde de zooge
naamd encephalitiscommissie in de gelegen
heid te stellen tot een eindconclusie te komen
omtrent de mogelijkheid, dat koepokinenting
ten gevolge kan hebben het optreden van
hereenverlamming.
Een buitengewoon krachtig en in al zijn
eenvoud kranig pleidooi tegen dit voorstel
heeft de heer mr. P. Rink (lib.) doen hooren.
Met de kracht van een diepgaande overtui
ging heeft de thans zes en zeventigjarige ge
waarschuwd tegen deze politiek van uitstel,
die onvermijdelijk tot afstel zal leiden. Er is
nu eenige malen besloten tot schorsing van
de regeling, omdat het vermoeden bestaat,
dat inenting ten gevolge kan hebben het op
treden van de encephalitis letargica, een vaak
door den dood gevoelde hersenverlamming,
welke zich in het bijzonder bij kinderen voor
doet.
Men onderstelt, dat die ziekte zou worden
veroorzaakt door de vaccinatie en nu is er
enkele jaren geleden, gelijk men weet, een
commissie van deskundigen benoemd om den
samenhang daartusschen na te gaan. Die
commissie is nog niet tot een regultaat geko
men en de heer Rink heeft, aan cfe hand van
het jongte rapport van de commissie den mi
nister willen overtuigen, dat zij ook nooit tot
een definitief resultaat zal komen, dat het
pokkengevaar van grooter beteekenis is dan
het encephalitisgevaar en dat intusschen de
zoo heilzame indirecte vaccinedwang is opge
schort, wat weieens tot opheffing zou kunnen
leiden. De antivaccinemannen, zooals de heer
Kersten zouden juichen, maar de volksge
zondheid zou er ernstig door benadeeld wor
den, zooals het \t.:.rbeeld van Engeland
overtuigend bewijst. TUe spreker hoopte dus,
dat de Kamer het wetsvoorstel zou verwer
pen.
Namens hare partij sloot mevr. Pothuis
Smit (s.d.a.p.) zich bij den heer Rink aar.,
daarbij in het bijzonder er op wijzend, dat
het encephalitisgevaar in ons land zeer ge
ring is en bovendien is uitgemaakt, dat kinde
ren, die in het eerste levensjaar worden inge
ënt, niet door encephalitis worden aangetast.
De vaccinedwang wilde zij niet voor goed
laten verdwijnen en daarom zou zij met hare
partijgenooten, tegen het voorstel stemmen.
De Minister van Arbeid, Handel en Nijver
heid, de heer Verschuur, hield vol, dat er een
oorzakelijk verband bestond tusscttc-n vacci
natie en encephalitis en dat, terwijl er nu
slechts zeer enkele gevallen van de ziekte
voorkomen, zij onmiddellijk bij handhaving
van den vaccinedwang zou stijgen. De zoo
even genoemde commissie zoekt nog steeds
naar het karakter van het verband en geeft
het volstrekt nog niet op. Zij mogen dan niet
meer commissoriaal werken, de leden zetten
individueel de. arbeid voort.
Na nog een gedachtenwisseling is het voor
stel tot uitstel van den vaccinedwang voor
den tijd van twee jaar aangenomen met 19
tegen 15 stemmen. Tegen waren de liberalen,
de sociaal-democraten en de heeren De Jong
(r.-k.) en Kranenburg (v.-d.)
Het derde punt van beteekenis, dat de Eer
ste Kamer heden heeft behandeld, is het voor
stel geweest om onder zekere voorwaarden de
Kon. Holl. Lloyd aan kasvoorschotten te hei
pen. De onderneming is reeds een paar maal
gesteund, maar de regeering wil het nog eens
wagen, nu zij zich gaat reorganiseeren, een
belangengemeenschap met andere maatschap
pijen aan zal gaan en bovendien een nieuwe
directie krijgt.
Tegen het voorstel kantten zich de heeren
Hendrix (r.-k.) en Koster (lib.), die ongeveer
betoogden, dat de Lloyd toch een verloren
zaak is en niet meer te redden valt. Daar
tegenover zette de heer Wibaut (s.d.a.p.) uit
een, dat er alleszins reden is om de Neder-
landsche onderneming te steunen, nu zij zal
mededoen aan de „pool" der buitenlandsche
maatschappijen van de vaart op Zuid-Ameri-
ka. Gaat zij dood, dan komt die pool er toch,
maar wordt Nederland uitgeschakeld. Geeft
de regeering steun, dan zal men de crediteu
ren bereid vinden ook de helpende hand uit
te steken. Minister Verschuur betoogde onge
veer hetzelfde. Men mag thans de maatschap
pij niet in den steek laten, en er zijn allerlei
teekenen van levensvatbaarheid, die aanwij
zen, dat het geen weggegooid geld zal zijn.
Ten slotte is het voorstel Aangenomen met 18
tegen 10 stemmen. De stemming was zeer ge
mengd.
De Kamer is hierop tot 7 Januari uiteen
gegaan.
In Engeland heeft men in het jaar 1930
ontzettend veel last gehad met de mijnin
dustrie. Herhaaldelijk toch dreigde het in
Schotland en Wales de twee groote mijn-
districten van Engeland mis te loopen en
steeds weer werd een groote staking ver
wacht onder de mijnwerkers. De oorzaken
daartoe waren tweeërlei: lo. vermindering
van werktijd en verhooging van loon.
Er is in den zomer van 1930 herhaalde
lijk over deze kwesties gesproken en tenslotte
werd een overeenstemming bereikt, tenminste
in zooverre, dat de mijnwerkers in Wales
niet meer in staking zouden gaan. De Schot
ten daarentegen gingen het werk wel neer
leggen, maar van een algeheele stillegging
van het werk in de Engelsche mijnen was
geen sprake meer.
Totdat het weer spaak liep. Want sinds
eenigen tijd is het weer mis in de mijnin
dustrie en de laatste dagen wordt de toe
stand in Zuid-Wales meer en meer critiek.
In de tegenwoordige voorloopige arbeids
overeenkomst is een „Spread-over" in den
vorm van een dubbele werkweek van negen
tig uren vastgelegd. Deze verdeeling heeft
noch de goedkeuring der arbeiders zelf, noch
die der mijnwerkersfederatie verkregen. Daar
deze overeenkomst thans geëindigd is, be
staat ernstig gevaar, dat de mijnwerkers in
Zuid-Wales dan zullen gaan staken.
Van beslissende beteekenis is de conferen
tie, die gisteren tusschen de werkgevers en de
vertegenwoordigers van de mijnwerkersfe
deratie werd gehouden. De resultaten daar
van zijn nog niet bekend, maar wordt geen
overeenstemming bereikt, dan dreigt er een
staking.
Het is nauwelijks aan te nemen, dat een
eventueele staking in Zuid-Wales ook op an
dere districten of heel Engeland zou over
slaan. De mijnwerkers wenschen een vijf-en-
dertig urige werkweek met een korteren
werktijd op Zaterdag, zonder verlaging hun
ner loonen.
Ook in Schotland heeft de minister van
het mijnwezen, Shinwell, nog geen overeen
stemming tusschen de partijen tot stand kun
nen brengen. Daarentegen werd in Lancas-
hire en Cheshire overeenstemming bereikt.
De dagelijksche werktijd daar is van 8 op
7 3/4 uur teruggebracht.
De eigenaars en mijnwerkers van twee ko
lenvelden zijn gisteren niet tot overeenstem
ming kunnen komen. In North Staffordshire
werd het spreadoversysteem besproken. Bei
de partijen hebben de aangelegenheid naar
den Nationalen Kolenmijnraad verwezen. In-
tusschen zullen de werkzaamheden evenwel
worden voortgezet op dagcontract.
Gistermiddag heeft de bijeenkomst van
mijnwerkers in Zuid-Wales de voorstellen der
eigenaars ,die verschilden met de door
den Mijnraad gepubliceerde aanbevelingen,
verworpen.
Deze voorstellen behelsden een overeen
komst voor drie maanden op de basis van
de thans geldende loonen en vijf werkdagen
van zeven uur en 36 minuten, met op Zater
dag vijf uren 40 minuten werktijd.
De eigenaars der mijnen in Zuid-Wales
weigeren den Nationalen Raad te erkennen.
De pogingen om tot een nieuwe overeen
komst te geraken worden voortgezet.
DE TOESTAND VAN MAARSCHALK
JOFFRE.
Verbetering houdt aan.
Het bulletin omtrent den toestand van
maarschalk Joffre van half zes gister
middag deelt mede dat de ademhaling
regelmatig werd. De polsslag blijft
goed. De ingetreden lichte verbetering
houdt aan.
Pauselijke zegen.
De generale staf van maarschalk
Joffre deelt mede dat de Paus het vol
gend telegram aan den apostolischen
nuntius te Parijs heeft gericht: „Verzoe
ke maarschalk Joffre den specialen ze
gen van den Heiligen Vader over te
brengen, die voor hem de hemelsche
gunsten afsmeekt". Get. Kardinaal Pa-
celli.
Het laatste verzet.
Hoewel het krachtig gestel van Joffre
een hardnekkigen strijd voert tegen het
naderend einde, moet iedere hoop om
hem in leven te houden worden opgege
ven. De medici schrijven den langduri-
gen doodstrijd van den maarschalk toe
aan diens buitengewoon groot weer
standsvermogen. Sedert den nacht van
Maandag op Dinsdag, waarin hij ont
waakte, heeft hij het bewustzijn niet
meer verloren. Zijn ademhaling wordt
echter ieder uur zwakker. f
Centrum Hötel
Maarschalk Joffre, die van tijd tot tijd
nog iets kan zeggen, zeide gisterochtend
tot een zijner strijdmakkers uit den we
reldoorlog, dat hij thans eindelijk zou
sterven.
Toestand niet ongunstig.
Het bulletin van 7 uur 50 gisteravond
zegt dat de waargenomen verbetering
neiging toont zich te accentueeren.
Elke prognose blijft evenwel voorbe
houden.
HEEREN-MODEMAGAZIJN
Aanvang 3 Januari a.s.,
's morgens 9 uur.
De Duitsche rijksminister van buitenland
sche zaken, dr. Curtius, heeft aan de provin
cie Grenzmark, Posen, Oost-Pruisen, een
nieuwjaarsgelukwensch gezonden. Hierin
wijst hij op den ernstigen toestand in Oost-
Pruisen en op het medeleven in geheel
Duitschland.
Millioenen visschen zouden zijn gedooi
door een zeebeving die nabij de Cl leensche
eilanden in den Stillen Oceaan heeft plaats
gehad. Onder de kustbevolking van Chili
heerscht groote ongerustheid, daar zij vreest
dat het geheimzinnig gerommel dat wordt
gehoord, de voorlooper is van nieuwe ram
pen. In Vallenar en andere plaatsen werden
aardschokken waargenomen. Donkergroene
golven slaap op de kust van Noord-Chili. De
autoriteiten hebben de bevolking gewaar
schuwd tegen het baden in zee daar in zee
doode visschen zijn aangetroffen, die een
vreeselijke stank veroorzaken.
Hef verhoor der kapiteins.
Voor de rechtbank te Helsingfors werd
Dinsdag behandeld de zaak van den onder
gang van de „Oberon". De kapiteins van bei
de betrokken schepen hebben uitvoerige ver
klaringen afgelegd en zeiden alles gedaan te
hebben om het ongeluk te vermijden. Iets
nieuws leverde het verhoor niet op. Het
kwam vast te staan, dat een signaal verkeerd
was begrepen, waardoor de botsing werd
veroorzaakt. Toen de vergissing werd be
merkt was het reeds te laat. Aan geen v»an
beide kapiteins kan schuld tenlaste worden
gelegd.
JONGEN MET EEN MES DOOD
GESTOKEN.
Een 14-jarige schooljongen te Chem-
nitz plaagde gisteravond een jeugdige
krantenbezorger, waardoor een vecht
partij ontstond.
De jongen trok hierbij zijn zakmes en
bracht hiermede den 17-jarigen kranten-
verkooper eenige steken toe, tengevolge
waarvan deze dood ineenzeeg. De jongen
is ten huize van zijn ouders gear
resteerd.
DE OPSTAND IN BIRMA.
Gevecht met de rebellen.
Britsch-Indische troepen hebben bij
Sitkwin slag geleverd aan 200 opstande
lingen waarbij er van laatstgenoemden
ongeveer 50 gedood of gewond werden.
De tvoepen leden geen verliezen.
„De eenige gouden kraai".
Uit nadere berichten in de Engelsche
bladen blijkt dat de opstand in Birma
geleid wordt door een geheimzinnig
persoon, die blijkbaar militair goed on
derlegd is blijkende uit zijn wijze van
strijdvoeren. Hij noemt zich Sjwekyilon,
wat „de eenige gouden kraai" beteékent.
Hij beweert koning van Tharrawaddy te
zijn en hoopt koning te worden van
Birma. Dit is een versterking van het
gerucht dat het doel van den opstand is
een pretendent op den troon te plaatsen.
Gevangen rebellen verklaren niet te
weten wie hun leider is; zij hebben hem
volgens hun zeggen nog nooit gezien,
maar volgens geruchten is hij een der
hoofden uit de Sjan-staten in Oost Bir
ma. De rebellen dragen een blauwe uni
form en op hun benedenarmen zijn regi
mentsnummers getatoueerd. Zij hebben
amuletten om zich onkwetsbaarheid te
verzekeren. Vrouwen worden door hen
als spionnen gebruikt. De regeerings-
troepen hebben hen ingesloten, maar zij
hebben een sterke positie in het oerwoud
sttiJkêi' bjtfA'icad#. MQ geveilde tiseSÈSËU