DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. J Volksuniversiteit. Neger Jazzband Oudejaarsavond. Uit het Parlement Buitenland HERM. Dl CROCQ Ko. 30? \VOK\||)A(i 32 E8EC ETHIEK 1930 132e Jaargang. NIEUWJAAR. De Alkmaarsche Courant z«i DON DERDAG 1 JANUARI nietverschijnen De Directie. Oagelijksch overzicht. DE TOESTAND IN DE ENGELSCHE MIJNINDUSTRIE. Geen overeenstemming bereikt. Volgende week begint de cursus Dierenleven in het Aquarium van Artis. Door A. F. J. PORTIELJE. 4 Avonden. Begin Dinsdag 6 Januari, Cursusgeld f 1 25, f 2- of f 2 50. Schrijft nog heden in bij Leeszaal of Boekhandel. ZATERDAGS EN ZONDAGS Enorme koopjes. NIEUW JAARSWENSCH VAN DR. CURTIUS. ZEEBEVING IN DEN STILLEN OCEAAN. DE ONDERGANG VAN DE „OBERON". MAARSCHE COURANT. Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalv* Zon- en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar 2.—, franco door bet geheele Rijk 2.50. Losse nummers 5 cents. PRIJS DER GEWONE ADVERTENTIEN: Per regel 0.25, bij groote contracten rabat. Oroote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de N.V. Boek- en Handelsdrukkerij v/h. HERMs. fUSTER ZOON, Voordam C 9, post giro 37060. Telef. 3, redactie 33. HjianiffxsLMm Directeur: C. KRAK. Hoofdredacteur: Tj. N. ADEMA. Dit nummer bestaat uit 6 bladen. Carpe diem, pluk den tijd, is het opschrift van menige villa en hofstede en de eigenaar wil daarmee zeggen: bekommer U niet om den dag van gisteren, en maak U geen zor gen voor den dag die nog komen moet, maar geniet ten volle van elk oogenblik van Uw leven. Het is een wijs en een waar woord, maar slechts weinigen hebben het begrepen. Wanneer wij kinderen zijn en onbezorgd kunnen leven, wetende, dat al onze moeilijk heden door onze oude.s en verzorgers wel opgelost zullen worden, dan beseffen wij niet in welk heerlijk tijdperk van ons leven wij verkeeren en wij wenschen groot te zijn. En als wij eenmaal volwassen zijn en het leven met zijn verdriet en zijn zorgen ons voortdrijft dan kijken wij verlangend achter om naar die heerlijke jongensjaren en wij zouden van harte graag nog eens kind wil len zijn. Slechts een Pallieter is het gegeven den tijd te plukken, eiken dag weer opnieuw van het leven te genieten en zich voor te stellen, dat alles, wat de wereld voor goeds en schoons biedt van eindeloozen duur zal blij ven. Het leven dat ons als kinderen zoo einde loos lang schijnt, is maar van zoo korten duur en naarmate wij ouder worden is het of de jaren steeds vlugger voorbijgaan. Terwijl wij in ons hart nog kind zijn geble ven, zien wij onze eigen kinderen ai grooter worden. Wij zien hun kwajongensstreken en wij luisteren naar hun gesprekken en schud den vermanend cnze hoofden want wij zijn zooveel ouder en wijzer geworden en moeten nu een voorbeeld in allerlei goede en maat schappelijke deugden geven. Maar onwillekeurig zien wij in hen ons zelve weer hoe weinige jaren nog maar geleden en er zijn oogenblikken, als wij met onze kinderen om het ganzenbord zitteii of als wij met hen het locomotiefje opwinden, dat over rails en door tunnels kan loopen, dat wij weer dezelfde interesse voor het spel hebben als in onze jongensjaren en dat wij ons één gevoelen met de juichende schare die cns een oogenblik deed vergeten, dat wij er eigenlijk niet meer bij hooren. De zorgelooze jaren liggen immers al ver achter ons. Het leven heeft ons opgeëischt, wij zijn verantwoordelijk voor ons gezin, wij hebben niet alleen onze eigen zorgen maar die van zoo vele anderen, die van ons afhan kelijk zijn, er is in het dagelijksch leven zoo veel dat ons voortdrijft naar een betere po sitie, naar eer en roem en bovenal naar geld, dat helaas een noodzakelijke factor in de mogelijkheid van een goed geordend gezins leven is geworden. Wie eentonigen arbeid heelt, wie in den tredmolen van het leven voortgaat zonder de sensatie van het ongekende, verbaast zich er wel eens over, dat alle dagen precies op el kaar gelijken. Hij staat op, kleed zich, ontbijt en gaat aan zijn werk, hij brengt eiken dag op dezelfde wijze cioor, hij gaat slapen en als hij weer opgestaan is breekt er opnieuw een dag van precies dezelfde gebeurtenissen aan. Alle dagen zijn voor hem van dezelfde kleur, de dagelijksche kleine plichten nemen hem onmiddellijk in beslag en hij leeft eigen lijk niet maar hij wordt geleefd Hij snelt de dagen, de weken en de jaren door en voor hij er erg in heeft is de kamer al weer versierd, de tafel al weer feestelijk gedekt en de kinderen zeggenvader of moe der is jarig en zij verwachten, dat de jarige blij zal zijn zooals zij dat zelf zijn. "Maar er komt een tijd. dat de jarige niet zoo blij meer is en dat hij op de vraag hoe cud hij nu geworden is nog even moet naden ken voor hij het piecies kan zeggen. Het jaar dat ging leek weer zooveel korter dan het jaar te voren, het is of hij in steeds vlugger tempo door zijn leven snelt, of hij haast heeft het einde te bereiken en als dal einde zich eenmaal aankondigt ziet hij weer met schrik achterom en vraagt zich af: ben ik er nu al? Daarom is het zoo goed, dat wij elk jaar weer gedwongen worden op den Oudejaars avond even den eentonigen arbeid te staken. Wij hebben op den weg, die voor ons ligt weer een mijlpaal bereikt waarop wij ons neerzetten om een oogenblik te kunnen rus ten Wij zien achter ons en verttazen ons er over hoe groot het stuk al is, dat wij als het ware ongemerkt hebben afgelegd en wij zien voor ons en trachten den mist met onze oogen te doorboren en vragen ons af: hoeveel van deze mijlpaaltjes zullen wij nog voorbij moeten gaan eer deze weg voor ons een einde zal nemen? Er is gelukkig niemand die in de toekomst kan ziem Vl ij zien slechts terug in het verleden, wij ontdekken, dat de tijd de wonden, die het leven ons geslagen heeft verzacht heeft, dat gevoelens van haat een wraak, die wij eens koesterden door de jaren zijn afgesleten, dat wat ons vreugde gaf in onze herinnering nog veel mooier is geworden dan toen wij het beléefden. Niemand is volmaakt en allen hebben wij wel eens dingen gedaan die wij later graag zouden willen herroepen. En ziet, dat alles wat ons leven beroerd heeft komt op den Oudejaarsavond weer in onze gedachten Alle (faden, alle gedachten gröepeeren zich en brengen ons een zekere stemming. Gelukkig hij, die op den Oudejaarsavond voldoening kan gevoelen, die zich de vrien delijke woorden, de dankbare blikken kan her inneren van menschen die hij door woord of daad de zorgen des levens heeft kunnen verlichten. Zullen wij bij het bereiken van de laatste mijlpaal niet op ons geheele leven terug zien als op een korte periode waarin wij zooveel goeds en zooveel kwaads hebben kunnen doen. Dan zal het te laat zijn om aan dat alles nog iets te veranderen, dan zullen wij ons te vergeefs afvragen waarom wij toch de laatste jaren van ons leven niet gebruikt hebben om nog goed te maken wat wij misdreven, om onrecht te herstellen, oin booze woorden te herroepen. Op den Oudejaarsavond, nu niet wij maar slechts een jaar van ons leven verdwijnen gaat, nu hebben wij nog de gelegenheid. Nu kunnen wü onze zwarte daden nog her stellen, nu kunnen wij nog trachten de won den die wij hebben geslagen te heelen, nu kunnen wij aan allen, die wii liefdeloos behanr delden, en zoo zij er niet meer zijn aan hunne kinderen, nog goed maken wat wij mis dreven. Elk jaar op den Oudejaarsavond dringt een onhoorbare waarschuwende stem tot ons door: herzie U zelf voor het te laat is. Stel het niet uit, want niemand is zeker van zijn levenstijd en eiken Oudejaarsavond kan onze laatste zijn. Do it now, zeggen de Engelschen en nooit is dat gebod sterker dan op dezen avond. Bedenkt dat gij morgen weer in den tred molen zult voortloopen, dat er weer een lange reeks van gelijke en gelijkvormige dagen zal aanbreken eer gij opnieuw een oogenblik tot het besef gebracht zult worden, dat de tijd vervliegt en nimmer zal terugkeeren. Praetereunt et imputantur staat er boven de zonnewijzers, de uren gaan voorbij en worden U toegerekend. Het doel van het leven is niet het leven zelf, het is niet alleen ontwikkeling van, versiand en routine, maar bovenal van het geestelijk leven, het is het doen ontkiemen en tot bloei brengen van on telbare verborgen zaadjes, die iets goeds en iets moois kunnen voortbrengen en ons te vreden over ons zelf kunnen maken. Time is money, zegt de zakenman. Als dat de beteekenis van den tijd is, is het leven niet waard om geleefd te worden. De tijd van ons leven is iets anders, het is de periode waarin wij anderen ten zegen kunnen zijn, het :s de gelegenheid ons op te offeren om .iefde te kunnen geven om liefde te ontvangen, om een troost en steun voor zieken en ongelukkigen te zijn. Wie dat begrepen heeft behoeft op den Oudejaarsavond niet angstig naar het einde van zijn levensweg te kijken. Als dezen avond de klok zijn twaalf slagen laat hooren moeten wij ons voornemen het kwaad dat wij deden zoo spoedig mogelijk te herstellen en voor wat niet meer hersteld kan worden zuilen wij een compensatie moeten vinden in goede daden en gedachten. Wanneer de eindelooze keten van den tijd weer een schakel verspringt moeten wij het nieuwe jaar ingaan met het vaste voornemen naar Christus' voorbeeld te zullen leven. Dan zullen wij tot het doel van ons leven, tot innerlijke volmaking kunnen komen. Den Haag, 30 Dec. 1930. De Eerste Kamer heeft heden enkele uren vergaderd tot afdoening van eenige zaken, die niet tot den nieuwen jaarkring konden wachten. Daar behoorde in de eerste plaats tce het eerste nummer van de agenda, de tij delijke heffing van tien opcenten op de in voerrechten van Ned. Indië. De eenige oppo sant daartegen was de liberale senator Gel derman, die er tegen op kwam. dat de negen millioen, welke men uit die belastingverzwa ring wil halen, niet elders werden gezoclP. Nu zal de bevolking, in de eerste plaats het minder koopkrachtige deel er van, den druk er van gevoelen, en wordt bovendien onze handel op Indië er door bemoeilijkt. Nu het ontwerp van tijdelijken aard zal zijn, wilde de heer Gelderman geen stemming vragen, maar hij sprak de verwachting uit, dat de Minister van Koloniën er in zal slagen langs anderen weg de benoodigde gelden te kunnen krijgen, zoodat die opcenten weer kunnen ver dwijnen. De minister heeft beloofd in die rich ting zijl best te zullen doen, maar hij meen de, dat de druk der belasting nauwelijks zou worden gevoeld. Intusschen mocht men niet vergeten, dat er nog meer middelen noodig zijn om de Indische begrooting op een gezon de basis te brengen. Het voorstel is daarop zonder stemming aangenomen. Behandeld is ook net regeeringsvoorstel om de bepalingen betreffende den indirectc-n vaccinedwang nog eens, en nu voor twee jaar buiten werking te stellen, ten einde de zooge naamd encephalitiscommissie in de gelegen heid te stellen tot een eindconclusie te komen omtrent de mogelijkheid, dat koepokinenting ten gevolge kan hebben het optreden van hereenverlamming. Een buitengewoon krachtig en in al zijn eenvoud kranig pleidooi tegen dit voorstel heeft de heer mr. P. Rink (lib.) doen hooren. Met de kracht van een diepgaande overtui ging heeft de thans zes en zeventigjarige ge waarschuwd tegen deze politiek van uitstel, die onvermijdelijk tot afstel zal leiden. Er is nu eenige malen besloten tot schorsing van de regeling, omdat het vermoeden bestaat, dat inenting ten gevolge kan hebben het op treden van de encephalitis letargica, een vaak door den dood gevoelde hersenverlamming, welke zich in het bijzonder bij kinderen voor doet. Men onderstelt, dat die ziekte zou worden veroorzaakt door de vaccinatie en nu is er enkele jaren geleden, gelijk men weet, een commissie van deskundigen benoemd om den samenhang daartusschen na te gaan. Die commissie is nog niet tot een regultaat geko men en de heer Rink heeft, aan cfe hand van het jongte rapport van de commissie den mi nister willen overtuigen, dat zij ook nooit tot een definitief resultaat zal komen, dat het pokkengevaar van grooter beteekenis is dan het encephalitisgevaar en dat intusschen de zoo heilzame indirecte vaccinedwang is opge schort, wat weieens tot opheffing zou kunnen leiden. De antivaccinemannen, zooals de heer Kersten zouden juichen, maar de volksge zondheid zou er ernstig door benadeeld wor den, zooals het \t.:.rbeeld van Engeland overtuigend bewijst. TUe spreker hoopte dus, dat de Kamer het wetsvoorstel zou verwer pen. Namens hare partij sloot mevr. Pothuis Smit (s.d.a.p.) zich bij den heer Rink aar., daarbij in het bijzonder er op wijzend, dat het encephalitisgevaar in ons land zeer ge ring is en bovendien is uitgemaakt, dat kinde ren, die in het eerste levensjaar worden inge ënt, niet door encephalitis worden aangetast. De vaccinedwang wilde zij niet voor goed laten verdwijnen en daarom zou zij met hare partijgenooten, tegen het voorstel stemmen. De Minister van Arbeid, Handel en Nijver heid, de heer Verschuur, hield vol, dat er een oorzakelijk verband bestond tusscttc-n vacci natie en encephalitis en dat, terwijl er nu slechts zeer enkele gevallen van de ziekte voorkomen, zij onmiddellijk bij handhaving van den vaccinedwang zou stijgen. De zoo even genoemde commissie zoekt nog steeds naar het karakter van het verband en geeft het volstrekt nog niet op. Zij mogen dan niet meer commissoriaal werken, de leden zetten individueel de. arbeid voort. Na nog een gedachtenwisseling is het voor stel tot uitstel van den vaccinedwang voor den tijd van twee jaar aangenomen met 19 tegen 15 stemmen. Tegen waren de liberalen, de sociaal-democraten en de heeren De Jong (r.-k.) en Kranenburg (v.-d.) Het derde punt van beteekenis, dat de Eer ste Kamer heden heeft behandeld, is het voor stel geweest om onder zekere voorwaarden de Kon. Holl. Lloyd aan kasvoorschotten te hei pen. De onderneming is reeds een paar maal gesteund, maar de regeering wil het nog eens wagen, nu zij zich gaat reorganiseeren, een belangengemeenschap met andere maatschap pijen aan zal gaan en bovendien een nieuwe directie krijgt. Tegen het voorstel kantten zich de heeren Hendrix (r.-k.) en Koster (lib.), die ongeveer betoogden, dat de Lloyd toch een verloren zaak is en niet meer te redden valt. Daar tegenover zette de heer Wibaut (s.d.a.p.) uit een, dat er alleszins reden is om de Neder- landsche onderneming te steunen, nu zij zal mededoen aan de „pool" der buitenlandsche maatschappijen van de vaart op Zuid-Ameri- ka. Gaat zij dood, dan komt die pool er toch, maar wordt Nederland uitgeschakeld. Geeft de regeering steun, dan zal men de crediteu ren bereid vinden ook de helpende hand uit te steken. Minister Verschuur betoogde onge veer hetzelfde. Men mag thans de maatschap pij niet in den steek laten, en er zijn allerlei teekenen van levensvatbaarheid, die aanwij zen, dat het geen weggegooid geld zal zijn. Ten slotte is het voorstel Aangenomen met 18 tegen 10 stemmen. De stemming was zeer ge mengd. De Kamer is hierop tot 7 Januari uiteen gegaan. In Engeland heeft men in het jaar 1930 ontzettend veel last gehad met de mijnin dustrie. Herhaaldelijk toch dreigde het in Schotland en Wales de twee groote mijn- districten van Engeland mis te loopen en steeds weer werd een groote staking ver wacht onder de mijnwerkers. De oorzaken daartoe waren tweeërlei: lo. vermindering van werktijd en verhooging van loon. Er is in den zomer van 1930 herhaalde lijk over deze kwesties gesproken en tenslotte werd een overeenstemming bereikt, tenminste in zooverre, dat de mijnwerkers in Wales niet meer in staking zouden gaan. De Schot ten daarentegen gingen het werk wel neer leggen, maar van een algeheele stillegging van het werk in de Engelsche mijnen was geen sprake meer. Totdat het weer spaak liep. Want sinds eenigen tijd is het weer mis in de mijnin dustrie en de laatste dagen wordt de toe stand in Zuid-Wales meer en meer critiek. In de tegenwoordige voorloopige arbeids overeenkomst is een „Spread-over" in den vorm van een dubbele werkweek van negen tig uren vastgelegd. Deze verdeeling heeft noch de goedkeuring der arbeiders zelf, noch die der mijnwerkersfederatie verkregen. Daar deze overeenkomst thans geëindigd is, be staat ernstig gevaar, dat de mijnwerkers in Zuid-Wales dan zullen gaan staken. Van beslissende beteekenis is de conferen tie, die gisteren tusschen de werkgevers en de vertegenwoordigers van de mijnwerkersfe deratie werd gehouden. De resultaten daar van zijn nog niet bekend, maar wordt geen overeenstemming bereikt, dan dreigt er een staking. Het is nauwelijks aan te nemen, dat een eventueele staking in Zuid-Wales ook op an dere districten of heel Engeland zou over slaan. De mijnwerkers wenschen een vijf-en- dertig urige werkweek met een korteren werktijd op Zaterdag, zonder verlaging hun ner loonen. Ook in Schotland heeft de minister van het mijnwezen, Shinwell, nog geen overeen stemming tusschen de partijen tot stand kun nen brengen. Daarentegen werd in Lancas- hire en Cheshire overeenstemming bereikt. De dagelijksche werktijd daar is van 8 op 7 3/4 uur teruggebracht. De eigenaars en mijnwerkers van twee ko lenvelden zijn gisteren niet tot overeenstem ming kunnen komen. In North Staffordshire werd het spreadoversysteem besproken. Bei de partijen hebben de aangelegenheid naar den Nationalen Kolenmijnraad verwezen. In- tusschen zullen de werkzaamheden evenwel worden voortgezet op dagcontract. Gistermiddag heeft de bijeenkomst van mijnwerkers in Zuid-Wales de voorstellen der eigenaars ,die verschilden met de door den Mijnraad gepubliceerde aanbevelingen, verworpen. Deze voorstellen behelsden een overeen komst voor drie maanden op de basis van de thans geldende loonen en vijf werkdagen van zeven uur en 36 minuten, met op Zater dag vijf uren 40 minuten werktijd. De eigenaars der mijnen in Zuid-Wales weigeren den Nationalen Raad te erkennen. De pogingen om tot een nieuwe overeen komst te geraken worden voortgezet. DE TOESTAND VAN MAARSCHALK JOFFRE. Verbetering houdt aan. Het bulletin omtrent den toestand van maarschalk Joffre van half zes gister middag deelt mede dat de ademhaling regelmatig werd. De polsslag blijft goed. De ingetreden lichte verbetering houdt aan. Pauselijke zegen. De generale staf van maarschalk Joffre deelt mede dat de Paus het vol gend telegram aan den apostolischen nuntius te Parijs heeft gericht: „Verzoe ke maarschalk Joffre den specialen ze gen van den Heiligen Vader over te brengen, die voor hem de hemelsche gunsten afsmeekt". Get. Kardinaal Pa- celli. Het laatste verzet. Hoewel het krachtig gestel van Joffre een hardnekkigen strijd voert tegen het naderend einde, moet iedere hoop om hem in leven te houden worden opgege ven. De medici schrijven den langduri- gen doodstrijd van den maarschalk toe aan diens buitengewoon groot weer standsvermogen. Sedert den nacht van Maandag op Dinsdag, waarin hij ont waakte, heeft hij het bewustzijn niet meer verloren. Zijn ademhaling wordt echter ieder uur zwakker. f Centrum Hötel Maarschalk Joffre, die van tijd tot tijd nog iets kan zeggen, zeide gisterochtend tot een zijner strijdmakkers uit den we reldoorlog, dat hij thans eindelijk zou sterven. Toestand niet ongunstig. Het bulletin van 7 uur 50 gisteravond zegt dat de waargenomen verbetering neiging toont zich te accentueeren. Elke prognose blijft evenwel voorbe houden. HEEREN-MODEMAGAZIJN Aanvang 3 Januari a.s., 's morgens 9 uur. De Duitsche rijksminister van buitenland sche zaken, dr. Curtius, heeft aan de provin cie Grenzmark, Posen, Oost-Pruisen, een nieuwjaarsgelukwensch gezonden. Hierin wijst hij op den ernstigen toestand in Oost- Pruisen en op het medeleven in geheel Duitschland. Millioenen visschen zouden zijn gedooi door een zeebeving die nabij de Cl leensche eilanden in den Stillen Oceaan heeft plaats gehad. Onder de kustbevolking van Chili heerscht groote ongerustheid, daar zij vreest dat het geheimzinnig gerommel dat wordt gehoord, de voorlooper is van nieuwe ram pen. In Vallenar en andere plaatsen werden aardschokken waargenomen. Donkergroene golven slaap op de kust van Noord-Chili. De autoriteiten hebben de bevolking gewaar schuwd tegen het baden in zee daar in zee doode visschen zijn aangetroffen, die een vreeselijke stank veroorzaken. Hef verhoor der kapiteins. Voor de rechtbank te Helsingfors werd Dinsdag behandeld de zaak van den onder gang van de „Oberon". De kapiteins van bei de betrokken schepen hebben uitvoerige ver klaringen afgelegd en zeiden alles gedaan te hebben om het ongeluk te vermijden. Iets nieuws leverde het verhoor niet op. Het kwam vast te staan, dat een signaal verkeerd was begrepen, waardoor de botsing werd veroorzaakt. Toen de vergissing werd be merkt was het reeds te laat. Aan geen v»an beide kapiteins kan schuld tenlaste worden gelegd. JONGEN MET EEN MES DOOD GESTOKEN. Een 14-jarige schooljongen te Chem- nitz plaagde gisteravond een jeugdige krantenbezorger, waardoor een vecht partij ontstond. De jongen trok hierbij zijn zakmes en bracht hiermede den 17-jarigen kranten- verkooper eenige steken toe, tengevolge waarvan deze dood ineenzeeg. De jongen is ten huize van zijn ouders gear resteerd. DE OPSTAND IN BIRMA. Gevecht met de rebellen. Britsch-Indische troepen hebben bij Sitkwin slag geleverd aan 200 opstande lingen waarbij er van laatstgenoemden ongeveer 50 gedood of gewond werden. De tvoepen leden geen verliezen. „De eenige gouden kraai". Uit nadere berichten in de Engelsche bladen blijkt dat de opstand in Birma geleid wordt door een geheimzinnig persoon, die blijkbaar militair goed on derlegd is blijkende uit zijn wijze van strijdvoeren. Hij noemt zich Sjwekyilon, wat „de eenige gouden kraai" beteékent. Hij beweert koning van Tharrawaddy te zijn en hoopt koning te worden van Birma. Dit is een versterking van het gerucht dat het doel van den opstand is een pretendent op den troon te plaatsen. Gevangen rebellen verklaren niet te weten wie hun leider is; zij hebben hem volgens hun zeggen nog nooit gezien, maar volgens geruchten is hij een der hoofden uit de Sjan-staten in Oost Bir ma. De rebellen dragen een blauwe uni form en op hun benedenarmen zijn regi mentsnummers getatoueerd. Zij hebben amuletten om zich onkwetsbaarheid te verzekeren. Vrouwen worden door hen als spionnen gebruikt. De regeerings- troepen hebben hen ingesloten, maar zij hebben een sterke positie in het oerwoud sttiJkêi' bjtfA'icad#. MQ geveilde tiseSÈSËU

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1930 | | pagina 1