Ilkmht Coirant.
Uetikadai Ujowge CZeAefaurfjeA
Hmdird twaï sr dartigifg Jaargang.
PEU1LLKT0N.
•ta vSott™ Z trei" Am>B-
Een Gratis Wedstrijd
Alle deelnemers 'n Prijs!
1000 Hoofdprijzen.
Uoensdag 31 December.
Oudejaarsavond.
Kapitein Waqevier
Tocht naar
IRustend
Provinciaal nieuws
Buitenland
GRATIS COUPON
1W -
11
fo. 307 1930
De sneeuw was gesmolten en vormde een
vieze, papperige brij op de straten, 't was
donker en stil, ieder die thuis kon blijven,
bleef ook thuis. Ook in 't station was 't stil
de hal was leeg, achter de loketten brandde
licht en zaten enkele beambten te werken
De oudste, een man van middelbaren leeftijd'
met een grijzen stofjas, zat ijverig te schrij
ven, de jongste, Dik Vonk. zat ook voor z'n
werk, maar schrijven deed hij niet. Met één
hand onder zijn hoofd, de pen in de andere,
znt hij voor zich te staren in gedachten ver
zonken, t Was den laatsten avond van 't
jaar, een avond waarop iedereen graag thuis
is, bij de zijnen. Hij had geen huis meer, zijn
thuis was z'n kamer, wel gezellig ingericht,
maar toch was hij er eenzaam. Deze oude
jaarsavond had hij dienst, voor velen was
een oudejaarsavonddienst een kwelling, als
ze daar alleen zaten en hun familie gezellig
bij elkaar wisten. Voor Dik was 't een uit
komst geweest, tot 10 uur was hij op 't kantoor
en dan was de avond niet lang meer, dan
kon hij gaan slapen en alles vergeten. Ver
geten, maar voor hoe lang? Kon hij verge
ten? Kwamen niet zelfs in z'n droomen de
beelden uit 't verleden telkens weer naar vo
ren? Maar 't jaar was om, morgen begon
een nieuw, ook voor hem, een jaar met veel
mogelijkheden; maar och. dat had hij den
vorigen oudejaarsavond ook gedacht. En
wat had 't jaar hem gebracht?
Eerst, ja toen was alles mooi geweest, z'n
verloving met Bep, wat waren ze gelukkig
geweest, en bij haar ouders had hij een thuis
gevonden, zooals hij dat nooit gekend had.
Bij een oom opgevoed, had hij vroeg gevoeld
dat hij eigenlijk te veel was; gelukkig kon hij
na z'n driejarige H.B.S. een plaats op 'n
kantoor krijgen en niet al te langen tijd daar
na was hij bij de spoorwegen gekomen. Nu
was hij al jaren onafhankelijk, maar ook
eenzaam. Toen had hij gedacht dat voor hem
een tijd van geluk zou komen, dat hij met z'n
meisje, later met zijn vrouw, alle lief en leed
van 't leven zou deelen. Al zijn vrijen tijd
bracht hij bij zijn meisje door, als een eigen
zoon was hij in de familiekring opgenomen
Maar spoedig waren er moeilijkheden geko
men, Bep hield veel van uitgaan, terwijl Dik
liever thuisbleef. Bep wou niet toegeven, Dik
evenmin. Er vloeiden tranen, er werden boo-
ze woorden gesproken, maar 't kwam weer
goed. Dan waren beiden een tijdlang toege
vend voor elkaar tot er weer een verschil van
meening optrad en beiden stijf op hun stuk
bleven staan, 't Duurde zelfs niet lang of ze
kregen om de kleinste kleinigheden ruzie. Als
Dik dan op z'n kamer kwam, verweet hij zich
zijn stijfhoofdigheid, maar dan was 't te
laat.
't Was zomer geworden. Bep had vacantie.
Dik had z'n verlof in denzelfden tijd kunnen
krijgen. Lang van te voren hadden ze al plan
nen gemaakt, maar vlak voor z'n vacantie
werd Dik ziek en kon de heele veertien dagen
niet uit. Bep had wel medelijden met hem,
maar thuisblijven om hem, dat deed ze niet.
Ze ging logeeren bij een vriendin. Dit was
een groote teleurstelling voor Dik, waar hij
over bleef tobben, waar ze 't laten niet over
eens konden worden en waardoor tenslotte
de verloving verbroken werd. Toen was hij
nog eenzamer dan vóór z'n verloving.
In gedachten liet hij 't heele jaar aan z'n
geest voorbijgaan, 't Was een moeilijk jaar
geweest. En had 't hem eigenlijk verder ge
bracht? Ja, 't had hem veel geleerd, 't Had
hem geleerd, dat 't gemakkelijker is alleen
zonder familie te leven, dan deel uit te ma
ken van een familiekring als je 't niet ge
wend bent. 't Had hem echter ook geleerd,
dat er zooveel geluk schuilt in 't leven voor
en met elkaar als je weet te geven en te ne
men. Dat laatste had hij niet gekund, hij had
zich niet weten te schikken naar anderen
Opeens werd 't hem heel duidelijk, dat hij
't Bep soms ook wel heel moeilijk had ge
maakt. Zij had haar wil weten door te drij
ven, maar hij nog veel erger. Zij gaf soms
toe vooral in 't begin, hij nooit. Maar toen
hij ziek was? 't Was toen eigenlijk al te laat.
Ze stonden al te ver van elkaar, er was geen
verzoening mogelijk Hier stonden z n
gedachten stil.
'n Tik op 't loketje. Was 't al zoo laat?
„Derde, Amsterdam", 't Kaartje afgeven,
geld in ontvangst nemen, even stilte. Dan
weer andere reizigers; daarna 't binnenko-
o:
Na de drie volgende nachten op verschik
lende plaatsen gebivouaequeerd te hebben,
kwamen wij bij de stad Wilna alwaar ons
regement in een nabij gelegen bosch Z1ln
bivouaiq opsloeg. Hier hielden wij rustdag,
welke met inspecteeren en schoonmaken van
wapenen en kleeding werd doorgebragt. Ik
nam deeze gelegenheid waar om de stad eens
te bezien; dezelve kwam mij vrij wel gebouwd
R de? trteül' vertrek en vervolgens
daïhf vLWCer eVe" ,te schriiven. tot de aan-
zich Z1]D.Werk weer vernauwt en hij
4i a ln zn gepeins verdiept,
ten menschfn' die 'n den trein zit-
worJf nauar huis °f naar vrienden, er
wordt naar hen verlangd, als ze niet komen
ïan^i- P'aats- En hij? Niemand ver
meer Er was geen verzoening
'HK i.:-* zoover was hii straks.
Eigenlijk hield hij nog zooveel van Bep, hij
nad haar zoo gemist die laatste maanden,
p 'ange donkere wintermaanden.
En zij? O, ze was heel kwaad geweest, ze
hield niet meer van hem, had ze gezegd. Hij
was een egoïst, iemand die niet geschikt
was voor de samenleving. Harde dingen wa
ren er gezegd, van weerszijdenStraks
ging hij weer naar z'n kamer, alleen, zooals
altijd
't Was koud en 't sneeuwde toen hij om
10 uur naar huis ging. Op iedere hoek
sloeg de natte sneeuw in z'n gezicht, 't Was
troosteloos om hem en in hem
In de gezellige huiskamer zaten ze alle
maal bij elkaar, vader en moeder, Bep en
haar twee jongere zusjes. Bep keek haar
moeder vragend aan en wachtte op ant
woord. Moeder aarzelde, 't Was zoo moei
lijk te weten wat 't beste was voor haar
dochter. Eindelijk zei ze: „Als je er ernstig
over gedacht hebt en 't volkomen met je
zelf eens bent, ja, dan moet je gaan. Maar
ben je wel zeker van je zelf?" „Ja, zoo kan
't niet langer, dat weet jullie toch ook wel
't Klonk als een noodkreet. „Ja, dan moet je
gaan", zei ook vader.
En door de natte sneeuw liep Bep, stevig
doorstappend, terwijl ze er niet op lette, hoe
de modderige sneeuwpap haar kousen be-
spatte en hoe haar voeten nat werden; haar
bezielde maar één gedachte: „Naar Dik toe
gaan en 't goed maken". Maar ze was ook
ernstig. Hoe zou hij haar ontvangen. Zou hij
haar willen vergeven?
Na een kwartier was ze op z'n kamer, 't
Was half tien. Ze was hevig teleurgesteld
toen de juffrouw haar zei dat meneer pas
om 10 uur thuis kwam. Maar als ze wilde
kon ze wel wachten. Dus wachtte ze, met
hoed en mantel aan, want ze was zoo bang,
dat ze weer gauw weg zou moeten gaan. O,
van zichzelf wist ze 't nu wel zeker, dat ze
hem niet missen kon, dat ze na hun schei
ding pas beseft had, hoeveel ze eigenlijk van
hem hield, maar hij
Hij was altijd zoo stijfhoofdig, zou hij
haar alle harde woorden die ze gezegd had,
willen vergeven?
't Wachten werd een kwelling. Ze kon
niet stil blijven zitten, liep van de eene kant
van de kamer naar de andere; stond zich
nu eens te warmen bij de kachel om daar
na door 't raam in de donkere straat te tu
ren. Eindelijk nam ze een boek op, dat op 't
tafeltje lag waarbij hij dikwijls zat te wer
ken. Ze bladerde het door, probeerde te le
zen, maar de zin van de woorden drong
niet tot haar door. Ze legde 't weer neer,
steunde met 't hoofd in de handen, toen plot
seling haar oog viel op 't vloeiblad op ta
fel: uit één van de hoeken stak 'n klein wit
puntje te voorschijn. Ze trok er aan en zag
haar eigen portret! 't Was een klein kiekje,
dat hij eens gemaakt had toen ze samen ge
fietst hadden. Ze wist niet. dat hij dat kiekje
bewaard had. Ze was er blij om. vooral om
dat ze 't daar vond, waar hij altijd zal als
hij thuis was. Nu kon ze ook 'n beetje rusti
ger zijn, hij dacht dus nog wel aan haar.
Dik kwam thuis, klom somber gestemd de
trap op, hing z'n natte jas en hoed in den
gang, haastte zich heelemaal niet, waarom
zou hij? Toen opende hij z'n kamerdeur, zag
dat 't licht brandde en meteen zag hij haar
't Was zoo onverwachts. Hii kon niets zeg
gen dan dit ééne: „Bep, jij!" Maar z'n oogen
straalden blijdschap uit en dat zag ze. „Ja,
ik, wil je me vergeven?" Maar nog voor ze
had uitgesproken was hij al bij haar en had
z'n armen om haar heen geslagen
Een half uur later zaten ze weer allemaal
bij elkaar in de prettige huiskamer. Nu was
Dik er ook bij en 't werd een Oudejaars
avond, zooals Dik niet gedacht had ooit te
zullen beleven.
CATR. M. GROOT.
PROVINCIALE COMMISSIE UIT DE
VEILINGEN IN NOORD-HOLLAND.
De jaarvergadering van de Prov. Com
missie uit de veilingen in Noord-Holland
werd gistermiddag in het Landbouwhuis
gehouden.
De voorzitter, de heer Slot burgemeester
van Broek op Langendijk, opende de vrij
voor. De inwoners zijn voor een groot ge
deelte Joden, welke het schageheren meester-
Deze kapitein heb ik de Baltaje van de
Beresina op twee stokken zien wegdragen,
zijnde aan beide knië geblesseerd, en nimmer
meer iets van hem vernomen hebbende, is hij
vermoedelijk door pijn en smart omgekomen.
Hier lieten wij reeds onze Regements-
faisons terug, waarin de officieren bagaagsie
zich bevond, omrede het middel van transport
reeds schaars begon te woraen, en onze paar
den het niet meer konde uithouden, deeze
faisons wierden door een paar onderofficie
ren onder de beveelen van een zeker officier
bewaard, en hebben eene zodanige directie
gehouden, dat nog van het eene noch van het
andere, ooit iets is teregt gekomen. Zeker
lijk zijn zij in de gelegenheid geweest, ons
naar genoegen zooveel zij wilden te vinden
hetwelk niet verloren wa*
druk bezochte vergadering met er op te
wijzen, dat men onder zeer ongunstige om
standigheden bijeen kwam. Zooals thans de
kansen voor de bouwers staan is het zelden
geweest. De harde noodzakelijkheid dwingt
hiervan telkens te spreken.
Liever zouden wij de moeilijkheden op den
achtergrond laten na de bijzondere vergade
ring hieraan op 2 October gewijd, die
vruchtbaar is geweest.
Ondanks dat is er toch één onderwerp,
dat ons ter harte gaat en dat is „de nood
der tuinders". Spr. herinnerde aan het
woord van Krelage, dat het bollenbedrijf een
oase kon worden genoemd. De darwin uit
gezonderd, is het bij ons, aldus spr., in alle
opzichten treurig geweest. Spr. gaf dit nader
aan.
Hij herinnerde aan de besprekingen bij de
staatsbegrooting aan de landbouwcrisis
gewijd en aan de talrijke crisisvergaderingen,
zoowel over de middelen om hulp te bieden,
als over de handelspolitiek loopen de mee
ningen ver uiteen.
Met voldoening constateerde spr., dat de
vergadering van 2 October nuttig werk
heeft verricht. Een woord van dank voor
haar welwillende houding om nog eens de
helpende hand uit te strekken, was zeker op
zijn plaats en spr. hoopte, dat de gemeente
besturen het gegeven voorbeeld zouden
volgen.
De centrale banken zegden medewerking
toe en de plaatselijke zullen volgen.
Volle waardeering verdienen de centrale
voorzitter en secretaris voor hun actie tegen
de starre afwijzende houding der spoorwegen
tegen de verlaging van de tarieven.
(Applaus).
Het woord van een Kamerlid, die gezegd
had „dat het schijnt, dat de spoorwegdirectie
geen inzicht schijnt te hebben in den nood v.
den tuinbouw" maakte spr. tot zijn woorden
Hij uitte de hoop, dat het den tuinbouw-'
mannen in de commissie alsnog zal gelukken
iets te zullen bereiken. De geschiedenis heeft
geleerd, dat de tuinbouw een wisselvallig vak
is waarin eb en vloed elkaar spoedig kunnen
opvolgen en spr hoopte, dat de tuinbouw de
crisis spoedig te beven zal komen. Het streven
naar landbouw- en tuinbouworganisaties met
tuinbouwkennis getuigde van weinig inzicht
voor hetgeen bestaat en spr. waarschuwde
daaraan alsnog geen gehoor te geven.
Hij huldigde de bestaande organisatie als
een goede, die veel deed. en kwam op tegen
de aantijging in een plaatselijke organisatie,
dat de leiders, omdat zij de christelijke be
ginselen zijn toegedaan, wat mak zijn.
Wij willen met Gods hulp strijden voor het
algemeen welzijn, maar erkennen, dat boven
alles God regeert, waarom wij na onzen
plicht te hebben gedaan tot Hem opzien om
zijn zegen.
Spr. heette hierna voorzitter tn secre
taris van de centrale organisatie, alsmede de
tuinbouwconsulenten welkom waarna hij de
vergadering voor geopend verklaarde. (Ap
plaus).
Het jaarverslag, dat wij reeds publiceerden,
werd conform vastgesteld.
De eindrekening van het boekjaar 1929
1930 werd conform vastgesteld. Ontvangst en
uitgaaf 6792.12; batig saldo 656.46.
Het bestuursvoorstel om de contributie
wederom te bepalen op l/40ste van den om
zet met een minimum van IC en dus on
veranderd te laten, werd conform vast
gesteld. evenals de begrooting in ontvangst
en uitgaaf een bedrag aanwijzende van
4825.
Het bestuurslid de heer J. P. Nijssen werd
herkozen. In de vacature van den heer Jb.
van Baarsen, die zich niet meer herkiesbaar
stelde werd gekozen de heer Groot te Hem
De rijkslandbouwconsulent, de heer Haze-
loop, deed hierna mededeeling over proeven
tegen de wratziekte bij de late aardappelen.
Spr. had proeven genomen met een 6-tal
soorten die vrij zijn van wratziekte
Friso gaf een dubbele opbrengst van de
bravo's. De beste indruk maakte de furore,
die ook wat kwaliteit, uiterlijk en andere
eigenschappen, betreft de meeste kans heeft.
Het volgend jaar zullen de proeven wor
den voortgezet en particulieren worden in de
gelegenheid gesteld nader met de furore ken
nis te maken. Op een vraag antwoordde spr.
dat de beste geelvleeschige aardappel de
robijn was.
De voorzitter deed hierna mededee
ling van een schrijven van den minister van
landbouw, houdende mededeeling, dat voor
subsidieën van Ned. Land- en Tuinbouwten
toonstellingen voor 1931 15000 meer is
uitgetrokken, zoodat deze post op 38500
is gebracht.
Ten opzichte van de vrijstelling van de
sociale lasten, was wel gebleken, dat er te
dien aanzien van de regeering niets was te
verwachten.
Uit een onderzoek was gebleken, dat de
regeering van oordeel was, dat de adminis
tratiekosten verbonden aan den maatregel
om iemand die minder dan 1200 verdient
van deze lasten vrij te stellen, zeker meer zal
kosten dan 25 per man, zijnde de kosten
voor ongevallen en ziekteverzekering.
Blijkt iemand niet in staat de kosten te
betalen, dan wordt hij afgevoerd, doch ont
vangt zijn arbeider bij ongeval of ziekte
evengoedf een uitkeering. De kosten daarvan
worden over het algemeen verhaald.
Hierop volgde een bespreking over het
vaststellen van minimumprijzen, krachtens
een voorstel van „Beemster, Purmerend en
Omstreken". Van de Koophandel was een
schrijven ingekomen waarin er wordt op aan
gedrongen voor alle veilingen dezelfde mini
mumprijzen vast te stellen.
De afgevaardigde van Beemster bepleitte
eveneens de wenschelijk' :d om in deze één
lijn te trekken. Voor spinazie bepleitte hij
het vaststellen van een minimumprijs per Kg.
Men had het daar betreurd, dat spinazie,
die de prijs niet kon opbrengen voor niets
aan inrichtingen werd geschonken. Dit heeft
tengevolge, dat deze niet behoeven te koo-
pea Voor spinazie verwachtte hij een mini
mumprijs van 2 y« cent .per K G.
(Wordt vervolgd).
HEEMSKERK.
Hier hebben baldadigen gisternacht een
onbewoond staan steenen woonhuis van
Baron van Tuyll gelijk met den be-
ganen grond gemaakt. Het perceel stond
aan den Oudendijk. Ook in de kom van
Heemskerk staat een onbewoond perceel, dat
voor een gedeelte dien weg is opgegaan.
UITGEEST.
De tollende jeugd.
Het spel waarmee de jeugd zich momenteel
in hoofdzaak vermaakt is 't z.g. tollen of tol-
slaan. Een spel en sport dat op zich zelf ge
heel gevaarloos is en een zeer prettige be
zigheid. Doch vele inwoners denken er an
ders over en vooral de heeren automobilisten
vinden het zeer hinderlijk en naar het ons
toeschijnt wel wat terecht. Het heeft reeds
menige ruit gekost en de glasverzekering
vaart er dan ook zeker niet wel bij, terwijl
de jeugd aan uitwijken voor auto's en wa
gens in haar spel niet denkt, 't Gebeurt toch
menigmaal dat men moet stoppen. Gister
is in verband hiermede een ongeluk gebeurd
dat wonderwel goed is afgeloopen. Een kind
dat ten volle in het tollen opging had geen
erg in een aankomende auto met het gevolg
dat het kind onder den wagen kwam, doch
zooals dikwijls een geluk bij een ongeluk,
kwam het kind midden onder den wagen,
zoodat het tusschen de vier wielen in'ag en
daardoor met een'ge schrammen en den
schrik geheel vrij liep. Wellicht dat dit een
waarschuwing aan de jeugd kan zijn om
voortaan niet meer op den openbaren weg te
tollen en tenminste in geen geval op den
hoofdverkeersweg.
NOORDSCHARWOUDE.
Naar wij vernemen is men van r. k -
zijde bezig met het oprichten van een
vereeniging voor huisverzorging.
Het doel is dan tevens om een r. k
wijkverpleegster aan +e stellen, die dan
belast zal worden met kraam- en zie
kenverzorging.
Een voorloopig bestuur is reeds ge
kozen.
KOEDIJK.
Tot.heden zijn van het gemeentehuis
afgehaald ruim honderd aanvraagfor
mulieren voor tuindersvoorschotten.
GEEN FILM MAAR WERKELIJKHEID.
Knaap van 18 jaar gaat er met
ruim 26.000 gulden van door.
Maandagmorgen vroeg, om kwart over
eenen, terwijl de gewone middernachtelijke
voorstelling aan den gang was, kocht een
knaap van 18 jaar een kaartje voor de voor
stelling in de Paramount-bioscoop, gelegen
in het benedengedeelte van het Paramount-
gebouw, een der grootste luchtkrabbers op
het Times Square te New-York. In plaats
van de bioscoop binnen te gaan, wachtte hij
tot de deur van de particuliere lift naar het
kantoor van den kassier op de zesde verdie
ping openging. Een bediende had de lift naar
beneden gebracht om koffie en sandwiches
te halen voor zichzelf en den kassier die
Voor de gebruikers van de nieuwe Vola-
rcepen met „Indiaantjes voor cadeaux
is een groote wedstrijd uitgeschreven.
Die wedstrijd duurt 3 maanden. Duizend
fraaie prijzen worden uitgeloofd en
iedere deelnemer krijgt bovendien de
waai de aan cadeaux uitgekeerd, waarop
hij volgens de Vola geschenkenlijst recht
heeft.
Dit zijn de wedstrijdprijzenze worden
in April uitgereikt en de uitslag wordt
volledig gepubliceerd:
50 Heeren- en Damesrijwielen
„Ned. Kroon"
50 Fototoestellen „Billy-Agfa"
50 Gouden Dames Armbandhorloges
„Un'on Ancre"
5G Zilveren Heeren Armband
horloges „Union Ancre"
100 Voetballen No. 5 (Cordex)
IOC Vulpenhouders (,,Neger"-R.W.A.)
100 Zilveren Vulpotlooden
(syst. Eversharp)
250 Zakmessen „Rich. Herder"
250 Gekleede onbreekbare Poppen
(„Pansy")
Voor de overige geschenken, zie de Vola-
Geschenksalijst, die "-ratis verkrijgbaar
is bij Uw winkelier en die U ook tegen
inzending van onderstaande Coupon
(waarde 10 Indiaantjes) gratis en franco
toegezonden wordt. Vraag ook de ge
drukte wedstrijd-bepalingen, waarin ge
alles lezen kunt.
Ook Bons en derg. van concurrenten-
reepen zijn geldig voor den wedstrijd
en voor het verkrijgen van geschenken
volgens de Vola-geschenkenlijst, mits U
deze inzendt vóór 14 Januari en het aan
tal van deze Bons van Uwe totaal-,
inzending op 31 Maart niet overschrijdt.
Koop voortaan alleen de heerlijke zuive
re Vola-reepen en spaar de Indiaantjes!
TER WAAkDE VAN
10 INDIAANTJES
legen inzend ng van deze cou-
■ion onivangi u gratis en franco
et n exemplaar van de complete
wedstrijd benalii gen en de
volledigeVola-geschenkenlijst.
j U wordt dan tevens ingeboekt als deelnemer en
iinzeni er van de 10 Indiaantjes die deze couoon
waard is. (Slechts eén van deze coupons per deel-
nemer!) Schrijf duidelijk Uw naam en adres op
de achterzijde van de envelop. Aanvragen,met
H ct. postzegel ge;rankeerd, aan Cacao en Cho-
coladefabriek Pette - afd. Reclame, Wormer-
i veer. No. 22
juist de ontvangsten van bondag zou gaan
tellen. De jongen dwong den bediende on
der bedreiging met een revolver de lift weer
naar het bureau van den kassier te brengen,
waar hij den bediende en den kassier noopte
de ontvangsten in een pak te doen. Na tever
geefs getracht te hebben de telefoonverbin
ding te verbreken en het electrisch licht stuk
te slaan, griste de jongen het pak weg en
ging er mee van door. Het bevatte aan bank
papier en zilver voor een waarde van ruim
26000 gulden. Onmiddellijk telefoneerde de
kassier naar beneden en drie minuten later
waren alle uitgangen gesloten. De filmver-
tooning werd haastig beëindigd; het publiek
verliet de bioscoop door een gecontroleerde!!
uitgang, maar de jongen werd niet ontdekt.
Daarop doorzocht de politie het gebouw,
doch men vond niets. Rechercheurs volgden
intusschen een spoor, verschaft door een
taxi-chauffeur, die verklaarde een jongen
zonder hoed en met een bruin pak bij zich
naar een bepaald adres te hebben gereden.
FRANCO IN ANTWERPEN.
Naar Brussel vertrokken.
De Spaansche vliegers Franco en Rada
zijn te Antwerpen per schip aangekomen.
Zij verklaarden aan de politie dat zij eeni-
gen tijd in Brussel dachten te blijven, en van
daaruit eenige korte reizen naar Parijs zou
den ondernemen.
Geestdriftige ontvangst door
Spanjaarden.
Omtrent de aankomst te Antwerpen van
majoor Franco, de Spaansche vlieger, die
bij den jongsten militairen opstand in Span
je betrokken was, meldt de Antwerpsche cor
respondent van het Hbld. nog:
Bij de aankomst van de „Thysville" wer
den Franco en zijn „revolutie-kameraad"
lijk verstonden. Hier van had ik zelf de on
dervinding; ik kocht namelijk van eenen
dezer Israëlieten een tijgervel, om tot wal-
trap op mijn paard te dienen; doch toen ik
het op de keper beschouwde, ontdekte ik, dat
het geverfd was. Ook viel onze bagage, die
wij hier achterlieten bij den terugtogt der ar
mee in hunne hebzuchtige handen.
Verder op marsch gegaan zijnde, kwa
men wij, na op verschillende plaatsen
gebivouaequeerd te hebben, den 16den
September te Minsk, alwaar wij ons met
de geheele divisie buiten de stad op het
open veld legerden. Daar ik mij onpas
selijk bevond, kreeg ik verlof om in de
stad te gaan logeeren. Ik begaf mij dus
naar den plaatselijken kommandant om
een billet van logement te bekomen;
hetwelk mij ook dadelijk gegeven werd.
Ik zocht het mij aangewezene huis op,
en aldaar gekomen zijnde, vond ik er
veele schoone dames. Ik merkte dus
weldra, dat ik in een huys van plezier
was, waar deeze geriefelijke schoonen
met hunne gunsten voordeel deden.
Hoezeer mij dit nu, vooral in mijnen
toestand dubbel onaangenaam was, zoo
moest ik mij daar echter in schikken.
Dan tot mijne blijdschap trof ik hier ver
scheidene Poolsche officieren aan, wel
ke zekerlijk deeze godinnen der liefde
hunne offers kwamen brengen. Een van
hun, mijnen toestand vernemende kv»»®
medelijden met mij, en had de beleefd
heid mij zijnen kamer, in een ander ge
deelte der stad gelegen, aan te bieden;
ik nam dat vriendelijk aanbod gaarne
aan, en ik bevond mij hier volmaakt
wel; want de edeldenkende Pool had
zijnen knecht gelast mij van het noodige
te voorzien en alle mogelijke zorg deed.
En dit maakte dat ik mij den tweeden
dag weder in staat bevond om met het
regement (wel te verstaan te paard) op
marsch te gaan. Ik nam dus afscheid
van dien braven en menschlievenden
Pool, met den hartelijken wensch, van
eenmaal in staat te mogen zijn om hem
mijne dankbaarheid door daden te be-
toonen. Hier ondervond ik dus reeds,
en heb het in het vervolg nog meerma
len ondervonden, welk een edele deugd
de menschlievendheid is. Immers wan
neer men in een vreemd land, ziek en
aan alles gebrek hebbende, omzwerft,
van al zijne vrienden en bloedverwanten
afgescheiden, en er dan een menschen-
vriend verschijnt, die zich onzer aan
trekt, den zieken laaft en hem van al
het noodige voorziet, o wat gevoelt men
dan niet! en geraakt in verzoeking om
zulk een weldadig wezen als eenen en
gel te beschouwen uit den Hemel onzer
redding toegezonden. Wij hielden hier
rustdag, zooals ik zeg, op het bivouaeq
''an, dit waren wij al zoo gewoon, dat
wij niet anders wisten of het behoorde
zoo; en wij waren al heel wel tevreden,
wanneer wij maar goed stroo om op te
liggen, hout om te stoken, en eenig ge
boomte om ons tegen de lucht te dek
ken hadden. Ook werden de inspectiën
al minder lastig; want allen, de grooten
zoo wel als de kleinen, begonnen al
meer en meer om hun gemak te denken.
Na twee dagen marscheerens kwamen
wij aan de stad Borisow, gelegen aan
den oever der Berezina, een rivier, die
in dezen veldtogt, helaas! een noodlotti
ge vermaardheid heeft gekregen: ook
voor mij zullen deze rivier en stad
eeuwig merkwaardig blijven, daar ik
hier het grootste ongeluk ondervond,
dat mij in mijn leven is overgekomen.
Dan hier van in het vervolg nader. Wij
sloegen hier ons bivouaeq op tusschen
het reeds aan bossen staande koren,
hetwelk deerlijk gehavend werd; want
men sneed van gantsche bossen de aren
af en gaf ze den paarden tot spijs. Had
ik toen kunnen denken, dat ik weinige
dagen daarna wenschen zoude eene
hand vol van deze raauwe korenaren te
hebben om er mijnen honger voor een
oogenblik mede te stillen!
(Wcrdt vervolgd).
