DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN
Uit den Alkmaarschen Raad.
JACK HYLTON
M|M|
e
Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon
en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar 2.
franco door het geheele Rijk 2.50.
Losse nummers 5 cents.
PRIJS DER GEWONE ADVERTENTIEN:
Van 15 regels 1.25, elke regel meer 0.25, groote
contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N, V. Boek- en Handelsdruk
kerij v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voornam C 9,
postgiro 37060. Telef. 3, redactie 33.
No. 44
Directeur: C. KRAK.
ZATEHDAO 31 I KBHl \KI 1931 Hoofdredacteur: Tj. N. ADEMA.
133e Jaargang.
Van het huwelijk tusschen rood en zwart is
altijd geen echtscheiding aangevraagd.
nog
Maar de wittebroodsweken schijnen wel
tot het verteden te behooren.
r.
spesit weliswaar niet in het
Der.irum-tfotel, maar er is
een andere uitstekende Band,
waarop U heerlijk dansen kunt,
U kent toch KOOS SIEWERTS,
JAN BRINK en de bekende
Neger drummer JOHNNY?
Vanaf heden worden alle stads-
ritten tusschen 8 uur voorm en
8 uur namidd. uitgevoerd tegen
IE1 0.80.
N.V. NASSAU-6ARAGE. TEL 257.
Uit het Parlement
Verder informeerde hü naar de juistheid
COOIAC
W.M.H. PM.S&Zbb.
ALKMAAR, Koorstr. 49 51. Tel. 207
Dagelijksch Overzicht
Deze woorden verwekten groote ver-
Dit nummer bestaat uit drie bladen.
De nestor van onzen Raad had een wed
denschap aangegaan en hij heeft dien glans
rijk verloren.
Hij had namelijk gewed, dat de nieuwe
rood-zwarte combinatie nog vóór Februari
in twee of drie stukken uit elkaar zou vallen
en ziet, het cement, dat deze zoo geheel ver
schillen! groepen bijeen houdt heeft nog
niets van zijn kleefkracht verloren In het
politieke huwelijk tusschen rood en zwart zijn
nog geen bijzondere incidenten voorgevallen
en al wijzen sommige verschijnselen er op,
dat men de periode van de wittebroodsweken
al lang voorbij is, er schijnt toch nog geen
sprake van, dat men van een van beide zijden
ten echtscheiding zal aanvragen.
Een politicus moet een plooibaar man zijn.
Hij moet in staat zijn om zijn grootsten vij
and plotseling tot zijn besten vriend te ma
ken, en hij moet bovenal de gave hebben de
zaken zoo te bekijken en te beredeneeren, dat
hij op elk oogenblik precies tot de conclusie
komt, die hij noodig heeft.
Stel eens, dat een jaar, of zelfs maar wei
nige maanden, geleden het machtelooze blok
der soc. democraten had voorgesteld om
een straat naar Pieter Jelles te herdoopen,
dan hadden wij wel eens willen hooren, wat
men aan de overzijde van zooiets gezegd zou
hebben, gesteld, dat men het de moeite
waard vond om er überhaupt iets over te
zeggen voor het afgestemd werd.
Nu konden verscheidene Katholieken daar
wel in meegaan al heeft de heer Westerhof
dan ook niet zoo gemakkelijk zijn zin gekre
gen als hij zich waarschijnlijk wel had voor
gesteld.
Natuurlijk hebben allereerst de bewoners
van de Clarissenbuurt tegen deze naamsver
andering geprotesteerd.
Zij immers hadden weinige weken geleden
verzocht om den naam hunner straat in Cla
rissenbolwerk te veranderen en het was juist
de heer Westerhof geweest, die toen nadruk
kelijk betoogd had, dat men aan oude straat
namen niets moest veranderen en dat er al
thans een bijzondere reden moest zijn waar
om aan een dergelijk verzoek gevolg moest
worden gegeven.
Natuurlijk vond hij ook nu dit verzoek
nog absoluut overbodig maar hij voelde er
wel alles voor om de zoogenaamde Molen
kade in Mr. P. J Troelstra-kade te herdoo
pen, ondanks het protest van den heer Rin-
gers, die van meening was, dat het daar een
economenbuurt en geen staatsmansbuurt is,
ondanks de opmerking van den heer Thom-
sen, die den grooten voorman der soc. dein
een te militante figuur achtte en meende, dat
een volgend geslacht diens verdiensten beter
zou kunnen beoordeelen en ondanks die van
den heer Govers, die betoogde, dat de naam
Molenkade al bestond toen hij als kleine jon
gen in Alkmaar aan de hand van zijn moeder
over de stoepjes mocht kuieren en er dus niets
voor gevoelde een zoo ouden straatnaam te
herdoopen.
Dank zij het nieuwe bondgenootschap heb
ben de katholieken er maar niet veel over ge
zegd en slechts de heer Klaver heeft eenvou
dig betoogd, dat hij het er niet mee eens was,
wat hij in dit geval gerust doen kon daar er
geen sprake van was, dat zijn afwijkende
meening het voorstel in gevaar zou brengen.
De heer Westerhof heeft uitvoerig uiteen
gezet, dat hij op het punt van straatnamen
altijd erg royaal geweest is en beloofd, dat
men ook in de toekomst zijn stem voor alle
mogelijke namen van diverse politieke kop
stukken, ja zelfs voor katholieke kerkvaders
zal kunnen krijgen en na dit aanbod
heeft hij de meening bestreden, dat in een
economenwijk geen enkelen naam van een
staatsman zou mogen voorkomen omdat een
groot staatsman vanzelf een econoom is, daar
hij anders geen groot staatsman zou zijn.
Dit raadslid zou er zelfs niet tegen opzien
in de nieuw geschapen burgemeestersbuurt
zoo nu en dan eens den naam van een ver
dienstelijk wethouder op een bordje te zetten
en er is dus alle kans, dat het Westerhofje
later van den Westerweg naar het terrein
achter den Kennemerstraatweg zal verhuizen
Hoofdzaak is, dat hij zijn zin kreeg en dat
de bewoners van de Clarissenbuurt wel tot
de overtuiging zullen komen, dat de politiek
een onberekenbaar iets is.
Stel, dat de soc.-dem. alweer eenige maan
den geleden met het thans ter tafel gebrachte
voorstel tot invoering van een bureau voor
Maatschappelijke Hulpbetoon zouden geko
men zijn, wat zou er dan gebeurd zijn.
Dan zou een politieke storm aan de over
zijde zijn opgestoken, die het heele voorstel
zoo ver had weggeblazen, dat het nooit weer
terug kwam.
Eenvoudig omdat armenzorg op de thans
voorgestelde wijze in christelijk en katholiek
opzicht uit den booze is.
Maar dank zij hel feit, dat de soc.-dem
zoo handig geweest waren juist dit voorstel
tot een compromis-punt voor samenwerking
te maken, heeft een man als de reactionnair
Klaver die als wethouder bij dit compro
mis nog meer belang heeft dan zijn fractie
genoot en er in den Raad over gezwegen
en schijnt hij zich zonder meer met een reor
ganisatie in dezen geest accoord verklaard
te hebben.
Slechts bij den heer Keesom is een na
tuurlijke reactie tot uiting gekomen. Hij en
de heer Geels zullen zich waarschijnlijk,
ondanks elk compromis, aan een dergelijk
principieel voorstel niet gebonden achten,
maar de heer Veneker, die wel eens graag
het standpunt der katholieke democraten do
ceert, heeft zich ook nu weer een bijzonder
handig politicus getoond. Zijn redeneering
kwam er ten slotte op neer, dat er voor de
katholieken geen enkel bezwaar kon zijn om
de zijde der soc.-dem. te kiezen en wij ver
wachten, dat zijn standpunt wel door de
heeren Woldendorp en Van Slingerland zal
worden gedeeld en Alkmaar dus binnen af-
zienbaren tijd werkelijk den weg van steeds
zwaardere offers en steeds drukkender belas
tingen zal opgaan.
Of het voor beide partijen verstandig is
om het politiek accoord zoo kort voor de
verkiezingen op dergelijke wijze uit te bui
ten, durven wij betwijfelen.
De soc.-dem. hadden ruim drie jaar lang
in het hoekje gezeten waar de slagen vielen,
zij poseerden jarenlang als verdrukte en ver
ongelijkte partij en bij velen groeide de
sympathie voor de zwaksten en de tegenzin
voor groepen, die zoo brutaal het recht
van den sterkste misbruikten, wat bij de
a.s. verkiezingen ongetwijfeld tot uiting zou
zijn gekomen.
Door het thans door dik en dun samen
gaan van soc.-dem. en katholieken, waarbij
beide groepen herhaaldelijk hun waren
aard verloochenen, zullen zij ongetwijfeld
in breeden kring teleurstelling wekken, de
soc.-dem. in de kringen der minder geest-
driftigen, die hun bij gebrek aan beter hun
stemmen toekenden, de katholieken in de
kringen hunner minder plooibare zusters en
broeders, die met dit huwelijk tusschen rood
en zwart allesbehalve ingenomen zijn Het is
onze vaste overtuiging, dat beide groepen
bij de komende verkiezingen zullen onder
vinden, dat zij veler sympathie in weinige
maanden verloren hebben.
Intusschen is dat iets van later zorg en wij
zullen ons thans ook niet verder in de debat
ten over de instelling van een Bureau voor
Maatschappelijk Hulpbetoon verdiepen om
dat die debatten nog niet tot een eind zijn
gekomen.
Wel mag er hier nog de aandacht op ge
vestigd worden, dat men in de vacature van
directeur der Lichtbedrijven een katholiek be
noemd heeft van wien zelfs de soc. dein. wet
houder van de Lichtbedrijven zoogenaamd
niet wist van welk geloof deze candiaaat was
al gaf diens woonplaats, 's Hertogenbosch,
alle reden om dit te kunnen veronderstellen.
Naar wij vernemen genoot de nieuw be
noemde den steun van het geheele college
van B. en W. en heeft van Katholieke zijde
de bedoeling voorgezeten, het aantal Katho
lieke hoofdambtenaren, dat men naar ver
houding in deze gemeente te klein acht, ge
leidelijk te vergrooten, een standpunt, dat
wij natuurlijk van die zijde volkomen kunnen
begrijpen en billijken.
Toch zou het alweer, gezien wat zich
vroeger bij de benoeming van een schoolhoofd
heeft afgespeeld, de groote vraag zijn ge
weest of deze candidaat zonder het thans
tot stand gekomen compromis de stemmen
der linksche democraten zou hebben gekre
gen en in de geheime zitting, welke ruim een
half uur duurde, schijnt voornamelijk de op
positie zich geweerd te hebben, wat intus
schen niet belet heeft, dat de heer Hofman,
van wien wij gaarne aannemen, dat hij een
bekwaam vakman zal zijn, met veertien van
de negentien stemmen tot directeur benoemd
is.
heer Geels heeft bij het voorstel tot af
schaffing van de meterhuur een goed gedo
cumenteerd betoog voor verlaging der gas-
prijzen gehouden en het was alleen maar te
betreuren, dat vele raadsleden daaraan tij
dens hun onderlinge gesprekken minder aan
dacht hebben geschonken dan dit pleidooi
wel verdiende.
Wij kunnen ons voorstellen, dat hij zich
als middenstander op het standpunt stelt,
dat de bevolking meer gebaad is met verla
ging van prijzen dan met afschaffing van
de meterhuur, maar wij vinden daarnaast
cieze meterhuur een zóó onbillijke en degres
sieve belasting op de kleine verbruikers, dat
wij er ons slechts over kunnen verheugen,
dat de Raad van een goedgeefsche bui van
den betrekken wethouder gebruik heeft ge
maakt en de afschaffing zoo spoedigmoge-
lijk gesanctioneerd heeft.
De begrooting van 1931 laat geen ruimte
voor verdere offers van onze bedrijven maar
wij zullen niets liever zien dan dat men bij
de eerstvolgende begrooting goedgunstig op
de adressen om prijsverlaging en billijker re
gelingen zal beslissen opdat de overwinst uit
de bedrijven, die door een onbillijke, indirecte
heffing moet opgebracht worden, geleidelijk
verdwijnt en het tekort door een directe be
lasting naar draagkracht zal worden vervan
gen.
Wij hebben dit kort geleden reeds in een
afzonderlijk artikel uiteengezet en er zijn
teekenen, dat men voornamelijk in midden-
standskringen wakker begint te worden en
zoo spoedig mogelijk een strijd voor geleide
lijke tariefsverlaging zal beginnen, bij welk
streven men te allen tijde op onzen steun zal
kunnen rekenen.
Hoewel de agenda zoo overladen was, dat
zij niet minder dan twee en dertig punten
bevatte er moet werkelijk meer vergaderd
worden bleken daartusschen veel hamer
stukken te zijn, die met een korten klop op de
collegetafel konden worden afgehandeld.
Opmerkingswaard is dit ook al een ge
volg van het compromis? was, dat het
voorstel tot afrekening over 1925, 1926 en
1927 voor de R.K. scholen en vati den cur
sus voor vervolgonderwijs van de Vereeni-
ging Sint Joseph thans zonder eenige dis
cussie of hoofdelijke stemming goedgekeurd
werd.
Men herinnert zich hoe in het bijzonder de
heer Van Drunen, met het oog op de aan
deze scholen voorgekomen onregelmatighe
den, hemel en aarde bewogen heeft om deze
kwestie tot het uiterste door te drijven, de
gevraagde vergoedingen niet uit te keeren en
er ieders aandacht op te vestigen, dat er
hier iets niet in den haak was.
Thans ging de afrekening zonder eenige
opmerking onder den hamer door en heeft
zelfs het hierboven genoemd raadslid geen
enkele opmerking meer gemaakt, die men aan
katholieke zijde minder aangenaam zou kun
nen vinden.
Telkens weer blijkt, dat de Raad vol diplo
maten zit en dat niet.de objectieve meening,
maar het partijbelang bij het nemen van be
sluiten den doorslag moet geven.
er nog geen vijftig leden aanwezig was. De
voorzitter zou toen het recht gehad hebben
de vergadering tot de volgende week Dins
dag te verdagen, hij achtte het evenwel prak
tischer haar voor een kwartiertje te schor
sen en dat bleek goed gezien: weldra waren
er voldoende leden aanwezig om de verga
dering door te laten gaan Intusschen bleef
de belangstelling toch nog zeer bescheiden
en toen wij weggingen waren er misschien
nog een dozijn leden in de zaal.
Nu is dat wel verklaarbaar: zoo'n inzet
van de besprekingen over de Indische Be
grooting heeft doorgaans een nogal acade
misch karakter doordat eenige Indische spe
cialiteiten zich allang als spreker hebben la
ten inschrijven en dan doorgaans een flink
lange redevoering houden, waarin zij hun
hart luchten over vele Indische belangen,
waarvan zij beter dan iemand anders op de
hoogte zijn. Het lezen daarvan bij het hoekje
van den haard heeft ongetwijfeld voor de
niet-specialiteiten zekere bekoring boven het
aanhooren in een niet al te gezellige zaai.
Al heeft de heer Govers ditmaal zijn wed
denschap verloren, het zal de groote vraag
zijn of dit onnatuurlijk verbond nog tot de
a.s. verkiezingen in stand zal kunnen blijven
en zoo ja, of het ook daarna nog gecontinu
eerd zal worden.
Het zoet gefluit van den heer Vogelaar en
niet minder de knipoogjes van den heer Hoij-
tink, die een beetje al te veel aan den ge-
meenschappelijken wortel des geloofs herin
nert, wekken aan de overzijde zoo nu en dan
recaties op, die, zij het dan in zwakkere
mate, aan het bekende cavaleriepaard herin
neren, dat instinctmatig zijn ooren opstak als
hij de tonen van een trompet hoorde.
Van de rest der agenda, die veel onbelang
rijke stukken bevatte, valt weinig meer te
zeggen.
Een vermeldenswaardig besluit is dat tot
verlichting van de wijzerborden en wijzers
der Groote kerk, zoodat men van deze tijds
aanwijzing veel langer zal kunnen profitee-
ren dan tot dusver het geval was.
Voldoet de proef goed dan bestaat de mo
gelijkheid, dat ook de Waagtoren op dezelfde
wijze geïllumineerd zal worden zeer tot on
gerief van heeren boemelaars, die bij hun
late thuiskomst nog wel eens een verkeerd
loopend horloge vertoonen en met een on
schuldig gezicht erzekeren, dat zij absoluut
niet hebben geweten, dat het in werkelijkheid
al veel later was geworden.
Donderdag worden de besprekingen over
de instelling van een Bureau voor Maat
schappelijk Hulpbetoon voortgezet.
Wij zijn benieuwd te dien aanzien de mee
ningen van de heeren Westerhof en Klaver
te vernemen.
Den Haag, 20 Febr. 1931.
Op heden, den Nieuwjaarsdag der Java
nen, heeft de Tweede Kamer een begin ge
maakt met de behandeling der Indische Be
grooting.
Daar gaan doorgaans een reeks van da
gen mede heen, wat bij de stijgende belang
stelling in de zaken en toestanden daar in
bet verre oosten wel begrijpelijk is. Niette
min was voor de eerste daaraan gewijde
vergadering de belangstelling der Tweede
Kamer zoo gering, dat de Voorzitter na
opening appèl nominal meest laten houden,
waarvan de uitslag was, dat het bleek, dat
En dan was, naar men wist, als eerste spre
ker ingeschreven de heer Cramer (s.d.a.p.),
een gevreesd „Dauerredner", die in een door
gaans goed doorwrochte rede niet veel en
bagatelle behandelt. Wij zullen niet gauw
vergeten, hoe hij als jong lid der Eerste Ka
mer een rede van drie uur hield, zoodat hij
de leden wegpraatte. Zijn partij heeft hem
toen maar naar de Tweede Kamer overge
plant, waar men zooiets wel meer gewend
is en bovendien de welsprekendheid veelal
wat ingetoomd wordt door een rantsoenee-
ringsregeling.
Heden mocht hij vijf kwartier spreken,
maar dien tijd heeft hij dan ook ten volle
gebruikt en zelfs nog hiet alles wat hij had
te zeggen heeft kunnen vertellen. Maar wat
in het vat ligt verzuurt niet, en men kan er
op rekenen, dat hij de rest wel bij de ver
schillende afdeelingen der begrooting onder
dak zal brehgen.
Na een beschouwing over het belang, dat
de arbeidersklasse heeft bij Indië, mits het
niet door het kapitaal wordt uitgebuit, heeft
de heer Cramer uiteengezet, dat er z.i. geen
reden is voor een paniekstemming omtrent
den financieelen toestand v?/i Indië. Er is
wel een tekort op de begrooting, maar men
moet in de eerste plaats niet vergeten, dat
men niets met zekerheid weet omtrent de
einduitkomsten van het* begrootingsjaar
Daarbij mag men niet over het hoofd zien,
dat er een aantal goede jaren achter ons
liggen, welker batige saldi gebruikt zijn
voor schulddelging of voor werken, waar
voor geleend had kunnen worden. Nu wil
men de eindjes aan elkaar knoopen door be
zuiniging, maar men deed beter met te lee-
nen. Men is daartoe gerechtigd en zal een
betere welvaartspolitiek kunnen voeren dan
wanneer men gaat inkrimpen. Het eenige
waarop men zou kunnen bezuinigen zouden
de militaire uitgaven zijn; misschien zijn er
echter nog enkele andere bezuiniging te vin
den, o.a. op de verlofsregeling, maar overi
gens gevoelde de spreker voor belastingver-
hooging, een uitvoersrecht op producten, een
vermogensbelasting en een successiebelasting
vrij veel.
Wat de politieke verhoudingen betreft ver
wachtte hij slechts verbetering daarvan wan
neer de Europeanen afstand doen van de
heerscherspositie en de inlander onder zijn
eigen bestuur komt. Men moet daarbij den
inlander vrij laten in zijn politieke ontwik
keling en de nationalistische beweging niet
te sterk tegen gaan. Terwijl hij de Vader
landsche Club als een gevaarlijk element be
schouwde, nam hij het op voor de P. N. I
en vond gelegenheid bij de procedure tegen
de leiders van de R. N I. te verdedigen en
het proces zelf aam kritiek te onderwer
pen.
Ter wille van Indië hoopte hij dat de
nieuwe gouverneur-generaal een democraat
zou zijn, maar daar was wel niet veel kans
op. Intusschen is het dringend noodig, dat
de Indische staatsregeling aan een grondige
herziening wordt onderworpen, waarzij
zelfbestuur aan de bevolking wordt toege
kend.
De heer Van Boetselaer van Dubbeldam
(c.h.) sloeg een vriendelijker toon jegens den
minister van koloniën aan onder erkenning
van de moeilijkheid van diens taak en zijn
groote verantwoordelijkheid. Hij betoogde
evenwel de noodzakelijkheid van een betere
omlijning van de politieke vrijheid. Daarom
trent is meer vastheid van het regeeringsbe-
leid zeer noodig In dit verband keurde hij
de houding van den regeeringsgeraachtigde',
die bij het strafgeding tegen de P. N. I. den
beklaagde Soekarno openlijk de hand drukte,
sterk »af.
van de geruchten, dat in Indo China een
een aanslag zou zijn gepleegd op den trein
waarin onze gouverneur-generaal was ge
zeten met den Franschen gouverneur van
Indo-China.
De spreker erkende de wenscheiijkheid van
een herziening van het regeeringselcment,
doch dit geschiedde in een bezadigd tempo.
In tegenstelling met den eersten spreker
keurde hij het proces tegen de P. N I goed
en nam de Vaderlandsche Club in bescher
ming. Aan het slot van zijn rede heeft de
spr. er op aangedrongen niet meer vreemde
lingen in het binnenlandsch bestuur te ne
men dan strikt onvermijdelijk was en hij in-
formeerde naar het aantal vreemdelingen en
genaturaliseerden in Indischen staatsdienst.
De derde Indische specialiteit, de heer Van
Kempen (lib.) heeft zeer uitvoerige economi-
sche beschouwingen gewijd aan Indië's fi
nanciën en uiteengezet, hoe lichtvaardig de
financieele politiek der Indische regeering
is, door te speculeeren op de toekomstige
prijzen der stapelproducten, hoewel daar
niet de minste aanleiding toe is. En daarbij
weet de minister geen beter middel tot op
heffing van de financieele moeilijkheden dan
belastingverhooging, terwijl er in Indië verre
van zuinig wordt beheerd.
De heer Van Kempen betoogde daarna
evenwel, dat de potentieele mogelijkheden in
Indië zoo groot zijn, dat men den crisis wel
te boven zal komen, mits er verstandig en
zuinig wordt geleefd.
Dinsdag worden de beraadslagingen
voortgezet.
uitstekend voor Groc,
per n. f 2.60, f 3.30
EEN NATIONALE BEGRAFENIS
IN BRUSSEL.
Het stoffelijk overschct vat generaal
Bernheim werdt heden ter aarde
besteld.
Pijnlijke debatten in Kamer en Senaat.
Vandaag zal in Brussel het stoffelijk
overschot van cneraal Bernheim be
graven worden.
Ziehier in 't kort weergegeven een
simpel berichtje, dat echter van meer
beteekenis is. dan man wellicht ver
moedt. Aan die teraardebestelling is n.1.
een heel onverkwikkelijke geschiedenis
vooraf gegaan, voornamelijk op politiek
gebied. De kwestie was n.1., of de Bel
gische regeering dezen generaal een
nationale begrafenis zou geven, of niet.
Voornamelijk waren de katholieke leden
der regeering er- tegen, omdat het stof
felijk overschot gecremeerd was en deze
crematie in strijd is met hun godsdien
stige beginselen. Op aandringen van de
liberale minicters echter zwichtten zij en
de ministerraad besloot ten slotte, den
generaal een nationale begrafenis niet
te onthouden.
Voor zoo'n nationale begrafenis is
een apart wetje noodig. En in het hier
boven gemelde geval heeft het wets-
ri erp zoowel in de Belgische Kamer
als in den Senaat tot rum ;eripe toonee-
len aanleiding gegeven, hetgeen vooral
voor de familie van den overledene zeer
pijnlijk was.
Nadat de liberale oud-minister Decère,
zoo vertelt het Hbld., als rapporteur ver
slag had uitgebracht, oefende mr. Leu-
ridan namens de nationalistische Vlaam-
sche oud-strijders, scherpe critiek op de
persoonlijkheid van den ..estorven ge
neraal, die zich tijdens den oorlog ais
commandant der eerste divisie van het
Belgische leger een groot tegenstander
der Vlamingen heeft getoond. Hij is er
van beschuldigd vooral de Vlamingen in
het vuur te .ebben gejaagd door ze bij
verschillende oifensieven de spits te ia-
ten afbijten, en een ware terreur tegen
over het ontwakend Ylaamsche natio
nalisme te hebben geoefend. De nationa"
lis.ische afgevaardigde Declercq ver
klaarde, dat de Vlamingen wel degelijk
eerbied hebben voor de dooden, doch
daarom iuist de vele Vlaamsche solda
ten niet kunnen vergeten, die door ge
neraal Bernheim in den dood werden
gedreven.