Atkmaarsche Courant.
EEN LEVEN OM EEN LEVEN.
Radionieuws
Rechtszaken
Honderd vier en dertigste Jaargang.
oensdagr 3 Februari.
Ho. 28 1932
Donderdag 4 Februari 1932,
Hilversum 1875 M. (Uitsl. A.V.R.O.-uit
zendingen). 8.00 Gramofoonplaten. 10.00
Morgenwijding. 10.15 Gramofoonplaten.
10.30 Concert. Annie Radman, piano. Mevr.
de Ruiter, sopraan. 11.00 Kniples 11.30 Con-
fprt vervolg. 12.00 Gramofoonplaten. 12.15
Orkestconcert o. 1. v. N. Treep. 2.00 Pauze.
2 30 Gramofoonplaten. 3.00 Kniples. 3.45
Gramofoonplaten. 4.00 Voor de zieken. 5.00
Gramofoonplaten. 5.20 Kovacs Laos en zijn
orkest. 7.30 En^elsche :es. 8.Ó0 Gramofoon-
n aten. 8.15 Concertgebouworkest o. 1. v. P.
Monteux. F. Helmann, viool. 10.30 Persbi-
richten. 10.45 Gramofoonplaten. 11.00—12
Dansmuziek. Billy Mason en zijn band.
Carlton Hotel.
Huizen 298 M. (8.009.15 en 11.00
2 00 K R.O. 1000 v.m. en 2.00 n.m. KRO
g'oO9.15 en 10.00 Gramofoonplaten. 11.30
Godsd. halfuurtje. 12.15 Orkest o. 1. v. Joh.
Gerritsen. 2.00 Cursus handweiken. 3.00
Voor de vrouw. 4.00 Voor de zieken. 5.00
Cursus handenarbeid. 5.45 Concert, 2 violen
en cello. 6.45 Kniples. 7.00 Vragen. 7.45
Persberichten. 8.00 Chr. Zangver „Soli Deo
Gloria", uit Glanerbrug. 9.00 Voor de
ouders. 9.30 Vocaal concert. H. Gruys, alt
mezzo. F. de Nobel, piano. 10.30 Persbench
ten 10.40—11.30 Gramofoonplaten.
Daventry 1554 4f. 10.35 Morgenwijding.
12 20 Cinema-orgelconcert. 1 20 Gramofoon
platen. 1.35 Sted. Orkest v. Birmi gham. 2.05
Lezing. 2.25 Voor de schol»i« 3 20 Vesper.
4 25 Dansmuziek. 4.50 Grosvenor House or
*est 5.35 Kinderuurtje. 6.20 Bericnten. 6.50
Orgelconcert. 7.10 Duitsche causerie. 7.40 en
7.50 Lezing. 8.20 BBC-orkest en H. Williams
bariton. Ouderwetsche dansen en liedjes. 9.20
Lezing. 9.55 „Friday Morning", hoorspel.
10 40 Concert-orgelbespeling. 10.50 Kerk
dienst. 11.15—12.20 Dansmrr'ek. Jack Pay-
ne's band.
Parijs 1725 M. 8.05 en 12.05 Gramo
foonplaten. 8.20 V-oo'i'ke rnnzik. 9.05 „Le
Plaisir de Rompre". hoorsnel. Renard. 9.50
Gramofoonplaten. R:.ssische muziek.
Kalundborg 1153 M. 11.20 Orkestconcert.
3 10 Orkestconcert. 7.30 Omroeporkest o. 1
v Em. Reesen en solisten Opf^ettemuziek
1005—11.50 Moderne aansmuzlek.
Langenber g 473 Al. 6.257 20 Orkest
concert. 11.20 Gramoforno'aten. 12.25—1.50
Orkestconcert. A205.20 Westfaalsch
Harptrio. 7.20—8.15 Het Weran klein orkest
8 20 Werag-orkest m. m v. solisten, viool,
piano. Daarna *ot 11.20 Dansmuziek.
Rome 441 M. 7.20 Gramofoonplaten. 8.20
Symphonieeoncert o 1. v. C. Mu'è
Brussel 509 en 339 Ai 509 M. 12.35
2 05 Gramofoonplaten. 5 20 Omroeporkest o
1 v Hr Kumps. 6 50 Gramofoonplaten 8.20
Orkestconcert. 330 M. 12.35—2 05 Gramb
foonplaten. 5.20 Werken van Fe'ix Mendels-
sohn. 7.05 Gramo^onp^ten. 8.20 Concert.
Kon. Harmonie en koor ,.Het Volk".
ARRONDISSEMENTSRECHTBANK.
Meervoudige Strafkamer.
Zitting van Donderdag 2 Febr. 1932.
EEN GEVAARLIJK UITZIENDE VER
DUISTERINGSZAAK VAN TEXEL.
Als eerste en eenige verdachte verscheen
heden voor de meervoudige strafkamer de
ruim veertigjarige veehouder Jacob Cornelis
W. te Texel, welke verdachte zich had te ver
antwoorden ter zake een door hem gepleegde
verduistering van 3458 in de maand Juni
van het vorige jaar, ten nadeele van den eer
sten getuige Cornelis Vlas, met wien hij
omstreeks dien tijd uitoefende een aardappel-
handel voor gezamenlijke rekening en welke
bedrag als zijnde de helft der opbrengst van
de gekochte aardappelen, door verdachte in
de wacht zou zijn gesleept.
In deze zaak waren gedagvaard een tien
tal getuigen, waaronder de heer J. Ott, on
derwijzer O.L. school te Alkmaar, een be
kend schriftdeskundige in crimineele zaken.
Door den verdachte waren zijnerzijdsch
een aantal getuigen a décharge, door hem op
de zitting opgegeven.
Volgens verklaring van den veehouder
was gezegde getuige Cornelis Vlas hem
2500 schuldig, van welke oorzaak dezer
schuld hij een langdurige en voor een buiten
staander tamelijk onbegrijpelijke definitie
gaf.
jfeuilleton
Naar het Engelsch van Morice Gerard
door Emma A. H.
6)
Ik ben majoor Josiah Walker en werd
uitgezonden door generaal Harrison, om Karei
Stuart te vervolgen, die opstandig is tegen de
wetten en privileges van dit rijk.
Bij deze voorstelling boog sir Evelyn even
bevallig, of een hoffelijk edelman zich aan hem
had bekend gemaakt.
U is sirEvelyn, naar ik vermoed?
Tot uw dienst, majoor Walker.
In het geheel niet „tot mijn dienst", denk
ik, maar als u iets voor mij verbergt, dan zal ik
u laten ophangen aan gindschen olm.
Dit, terwijl hij wees naar den diksten boom
van het boschje in de diepte.
Ik geloof niet, dat bedreigingen noodig
zijn onder mannen van eer.
Ik heb geen tijd om beleefdheden met u
te wisselen. Wij hebben Karei Stuart achter
volgd, nagenoeg tot aan de muren van uw
Park. Als hij wordt gevonden, zich hier ver
schuilend met uw oogluikende toelating, dan
Wordt u tot verrader verklaard en zutt u de
straf ondergaan, die daarop staat.
Die risico durf ik op mij nemers.
Het ging hier over aardappels, die ge
kocht en vekocht waren, terwijl uit de latere
opgaven van verdachte bleek, dat deze schuld
zelfs was opgeklommen tot 4288.
De brigadier der rijksveldwacht van
Twuyver verklaarde op verzoek van den pre
sident, dat de verdachte volgens uitlatingen
van andere personen, niet bij uitstek gunstig
bekend stond. De brigadier kon echter per
soonlijk en uit eigen ervaring geen bepaald
ongunstige antecedenten releveeren.
De verdachte veehouder-aardappelenhan
delaar maakte met zijn compagnon de af
spraak, dat die schuld geleidelijk van de op
brengst der aardappelen van het aan C. Vlas
toekomende deel kon worden afgehouden.
De 61-jarige koopman Cornelis Vlas deel
de mede, dat hij aan verdachte geen cent
schuldig was, wel andersom.
Hij ontkende beslist het feit, dat verdachte
4288 van hem zou hebben te vorderen
met de krachtige woorden: geen denken aan.
Voorts ontkende getuige beslist den ge-
heelen aardappelenhandel met verdachte.
Wel had hij aardappelen gekocht in 1931
in kleine partijtjes, die hij direct had vol
daan.
Een feit was, dat verdacht nog om 100
te leen was gekomen, toen getuige afwezig
was. Den volgenden morgen kwam hij reeds
vroeg terug om zijn leeningsverzoek te her
halen, waarna getuige hem het geld ter hand
stelde. De datum had getuige in zijn boekje
genoteerd.
Getuige had een partij „piepers" zoo
als hij ze meer amicaal noemde die niet
verkocht werden en op voorstel van verdach
te zou deze partij in Amsterdam aan de
markt worden gebracht. Verdachte had een
schip besteld en toen dit vaartuig in de haven
verscheen, werd de partij ingeladen en stel
de verd. voor, omdat de partij wat klein was,
nog wat aardappelen er bij te koopen,
waarin Vlas toestemde. Van verschillende
personen kocht Vlas voor zijn rekening nog
aardappelen bij. De verdachte, die ook een
partij aardappelen had ingebracht, stelde
het echter voor dat Vlas een schuld had van
4200 en de aflossing zou geschieden als
hiervoren is medegedeeld.
Getuige Vlas beweerde echter, dat van die
conditie geen woord waar was.
Wel was geconditionneerd en telefonisch
bevestigd, dat de commissionnair Vos in
Amsterdam het ontvangen geld in geen ge
val aan een persoon zou afgeven.
Voorts had getuige aan Vos gevraagd om
een voorschot opdat hij de leveranciers ook
kon voldoen.
Van al de verkochte aardappelen kwam
echter slechts 1500 terecht.
Verdachte was echter bij getuige aan huis
gekomen en had gezegd: de centjes benne
binne, mijn zuster heeft ze in bewaring!
Waarop de vrouw van getuige zou hebben
uitgeroepen: Wat doet die d'r met 'r poole
an? Wel wat ongegeneerd, meheer, zei ge
tuige verontschuldigend, maar zóó ging liet!
Getuige had echter maar steeds vergeefs
gewacht op het geld, wel had hij van ver
dachte een brief gekregen in de woning van
getuige
Dit briefje bevond zich bij de stukken en
werd overlegd, doch verdachte loochende elke
bekendheid met dit epistel. Evenmin had hij
aan getuige een briefkaart overhandigd van
den heer C. Vos uit Amsterdam.
Het schip aardappelen had opgebracht
4542. Hiervoor moest feitelijk worden uit
betaald aan verdachte ƒ1082.75 en aan getui
ge 895, doch aangezien getuige Vlas al de
gekochte aardappelen had voldaan aan de
bouwers, had deze te vorderen 3458 70 van
den verdachte.
Hierop was het verhoor van Vlas voorloo-
pig beëindigd en nam de oude heer in de ge
tuigen bank met zichtbaar welgevallen een
pruimpje.
Mej. Clasina Boon, huisvrouw van den
hr. C. Vlas, werd gemoedelijk door den presi
dent aangemaand zich stipt te houden
aan de waarheid, terwijl haar echtgenoot ge
durende dit verhoor de zaal moest verlaten.
Mej. Vlas verklaarde dat haar man abso
luut geen schuld had aan verdachte en hij
haar steeds op de hoog'e hield van zijn ver
bintenissen. Haar man koopt bijna altijd con
tant. Op de insinuatie van verdachte, dat
tusschen Vlas en diens vrouw een onaange
name verstandhouding zou bestaan, ant
woordde mej. Vlas dat 4 jaar geleden iets
was voorgevallen, wat later in der minne
was geschikt.
Voorts werd getuige gehoord omtrent de
verschillende besprekingen over den handel
in aardappelen in tegenwoordigheid van
getuige.
D oor verdachte werd ontkend dat er onder
den maaltijd ten huize van Vlas was bespro
ken dat verdachte niet in st at was de toege
zegde 600 mud aardappelen te leveren. Om
het tekort aan te vullen had haar man voor
zijn rekening verschillende partijtjes bijge-
kocht. Later had haar man aan den heer Vos
De majoor keek sir Evelyn aan met doorbo-
renden blik.
U weet meer, dan u verkiest te zeggen.
Bij de Heilige Schrift, ik zou u op de pijnbank
willen zien!
Ik vertrouw, dat er nog wetten zijn in
Engeland, antwoordde sir Evelyn met waar
digheid. Geen man kan gedwongen worden
zich van een misdaad te beschuldigen, zoomin
als getuigen gepijnigd hoeven te worden, als ik
goed onderricht ben.
In ieder geval is u gewaarschuwd, ant
woordde majoor Walker ruw. De verkenning
begint.
Hij wendde zich om en gaf een commando.
De troep verdeelde zich in groepjes van vier en
begon een systematisch onderzoek van iederen
schuilhoek, die het park en de daarbij behoo-
rende landerijen boden. De majoor zelve, met
twee officieren van minderen rang gingen de
Abbey binnen; sir Evelyn volgde.
Wij zullen uw huis van den zolder tot den
kelder onderzoeken; het zou het beste wezen
als u met de sleutels met mij meeging.
Het spijt mij, dat ik nog te onwel ben, om
mij te uwer beschikking te stellen; dit is de
eerste dag, dat ik uit ben, na een aanval van
geelzucht.
Des te beter voor u, vermoed ik, viel de
majoor scherp in.
Sir Evelyn glimlachte; het was volkomen
waar. Zijn ziekte had hem behoed om deel te
nemen in den val van zijn heer»
te Amsterdam telefonisch verzocht om een
voorschot.
Verdachte ontkende dit alles, ook dat hij
gezegd zou hebben dat men niet naar Amster
dam behoefde te gaan, omdat zijn zuster het
geld onder haar berusting had.
Dcor verdachte werd trouwens zoo ongeveer
alles ontkend omtrent hetgeen mej. Vlas ver
klaarde, ook wat betrof de scène met den
brief van de zuster van verdachte en de brief
kaart van den heer Vos.
Onwaar, zei de verdachte.
De brief of de briefkaart zat in een vuile
verscheurde enveloppe van de Grondcrediet
Bank.
Verdachte beweerde als toen heelemaal niet
ten huize van Vlas te zijn geweest.
Mej. Vlas verzekerde echter dat de
vrachtrijder A. Slegt kon getuigen, dat ver
dachte dien dag bij hen in huis is geweest.
Hij zat op zijn vrachtrijderskar op ver
dachte te wachten. Deze zou met hem verder
rijden. Dit gebeurde op 13 Juni. De vracht
rijder zag de klompen van verdachte voor de
deur van Vlas staan. De quintessens van de
geheele historie is dat Vlas geen geld heeft
ontvangen.
De heer Cornelis Vos aardappel kooper te
Amsterdam, had in Mei 1931 als commissi
onnair 'n opdracht van verdachte. Hij werd
opgebeld van Texel door Vlas en verdachte
en alstoen had getuige op verzoek van Vlas
1500 voorschot aan verdachte uitbetaald.
De verdachte had te voren aan getuige ge
zegd, dat Vlas buiten de zaak stond.
Later had de heèr Vos het restant ipl.m.
3000 gezonden aan de bank van den'heer
Verdoes, met wie verdachte in rekening-cou
rant stond.
Mej. Maria Cornelia Wabeke, veehoud
ster en zuster van verdachte werd 'in af wij
king van de rooster gehoord als getuige a
décharge.
Zij ontkende van Vos een bedrag van
4500 te hebben ontvangen. Dat zij den ver
maarden brief zou hebben geschreven werd
door haar niet bepaaald ontkend, maar zij
had zooveel brieven geschreven.
In dien brief had zij echter medegedeeld
wel 4500 van Vos te hebben ontvangen.
Op aandringen van den president ver
klaarde zij eindelijk na veel omwegen, dat
zij, naar zij geloofde, den brief niet had
geschreven.
De president verlangde een bepaald ant
woord: Ja of neen!
Nu verklaarde zij dan, den brief niet te
hebben geschreven.
Voorts verklaarde deze dame, dat Vlas
wel eens bij haar broeder was geweest en
hem toen cm geld is gevraagd.
De heer Vlas ontkende dit echter pertinent
en de conferentie met deze twee getuigen gaf
meermalen aanleiding tot opgewonden too-
neeltjes en veel hilariteit
De heer J. Ott, onderwijzer te Alkmaar,
gehoord als getuige-schriftdeskundige, was
tot de conclusie gekomen, dat verdachte
de schrijver was van de in het proces meer
malen genoemden brief, zooals door den
schriftkundige technisch werd aangetoond
Een hypothese die natuurlijk door verdachte
met zijn gewone pertinentie werd ontkend.
Na de ipauze werd de behandeling voort
gezet met het hoorën van den 64-jarigen
koopman Jan Y. Witte te Texel, buurman
van Corn. Vlas, die verklaarde, dat hij door
dezen persoon nimmer groote voorraden aard
appelen had zien aanvoeren. Hij heeft er ook
geen ruimte voor. Vlas staat bekend als een
man, die steeds zijn aankoopen regelmatig
voldoet.
De 36-jarige arbeider Pieter Wijngaard,
voormalig knecht van verdachte, deelde mede
dat in 1928 aan Vlas waren geleverd 3 a
400 mud.
Een hoeveelheid van 1000 Hectoliter is
nooit aan Vlas geleverd en hij heeft er ook
geen berging voor. Zijn toenmalige patroon
had zich nooit over de onsoliditeit van Vlas
beklaagd.
Getuige Jos. v. d. Velden, thans wonende
te St. Janssteen, had toen hij nog op Texel
vertoefde in dienst van verdachte in '28 en
'29 aardappelen aan Vlas geleverd, geen
groote hoeveelheden, b.v. 1000 H.L. Deze
verklaring klopte niet met hetgeen hij vroe
ger had verklaard en de president wees hem
in krachtige bewoordingen op het gewicht
van den eed.
Voorts werd aan de verklaringen van dezen
getuige, gehoord op verzoek van verdachte,
niet veel waarde gehecht.
Daarop werd gehoord de heer C H. Kik
kert, vrachtrijder te Texel, die verklaarde, dat
verd. en Vlas ruzie had»ien gekregen over
aardappelen en toen was er gezegd, dat hun
zaken waren afgedaan. Getuige bevond zich
toen ten huize van verdachte. Tusschen de
heeren Kikkert en Vlas ontstond over deze
aangelegenheid een scherpe woordenwisse
ling, waarop de president tusschenbeide kwam
en de orde herstelde.
Volgens verklaring van Kikkert zou Vlas
getracht hebben den vader van Kikkert over te
Mijn majoor domus zal mij vervangen,
sprak hij. Er zijn vrouwen in huis; u zult ze wel
niet onnoodig verontrusten.
Als zij maar niets verbergen, hebben zij
niets te duchten; wij zijn Godvreezende man
nen.
Het verheugt mij dit te hooren.
De baronet klapte in de handen. Een bedien
de van middelbaren leeftijd, in de zwart met
roodbruine livrei van de Lee's, verscheen^
Clarkson, stel je onder de bevelen van
dien heer, die de Abbey wenscht rond te gaan.
Die zoekt naar een verrader en afvallige,
viel de officier ruw in. Als er zich hier zoo
één schuil houdt, dan zult gij er allen uw hoofd
bij verbeuren.
Zoo is het voldoende. Cla»kson, geleid
dien heer, en als de verkenning heeft plaats
gehad, zorg dan, dat er een maal'ijd klaar staat
in de eetzaal.
Majoor Walker werd eenigszins zachter ge
stemd bij die laatste toezegging en gaf toe:
Dat zal niet onwelkom wezen; wij hebben
veel en hard gereden vandaag.
Op dit oogenblik trad lady Lee te voorschijn
met op een zilveren blad den bewusten drank,
dien zij haar man bood.
Mijn echtgenoot is ziek geweest en heeft
vandaag zijn eerste wandeling gemaakt. Dit
zeggende maakte zij een kniebuiging voor den
majoor.
Dat begrijp ik, madam. Het spijt mij, dat
ik hier met een onaangename opdracht ben.
halen, dat deze zijn zoon zou bewegen, niet
tegen hem te getuigen, welke verklaring de
vader van getuige Kikkert schriftelijk beves
tigde.
De getuige Vlas ontkende zulks pertinent.
De bloemkweeker A. Witte, die zich in
Augustus of September 1931 in de woon
kamer van den ouden heer Kikkert bevond,
had gehoord, dat Vlas den ouden Kikkert
wilde bewerken, te voorkomen, dat de
jonge Kikkert tegen hem zou getuigen.
De getuige Vlas verklaarde dat hij den
ouden heer Kikkert waarschuwde, dat bij
verdachte een plannetje werd ineengezet
tegen hem, waaraan ook zijn zoon Cor deel
nam.
De jonge Kikkert, die deftig in de advo-
catenbank was gezeten, begon toen luid? te
protesteeren, waarop hij tijdelijk uit de zaal
werd gezet.
Vervolgens werd ook verdachte de deur
gewezen, opdat Witte vrijer kon praten.
Van der Velde had destijds een boerde'ij
van verdachte bewoond, welke boerderij
later is afgebrand.
Als getuige a décharge werd gehoord de
29-jarige broeder van verdachte, die ver
klaarde dat Vlas in 1929 duizend mud aard
appelen gekocht had. Ook had getuige den
heer Vlas herhaaldelijk om het geld ge
maand.
Feitelijk werd niet de verklaringen van
dezen getuige zoo'n beetje den draak
gestoken-
Het schrift van zijn broer kende deze ge
tuige niet.
Ook werd gehoord de koopman J Mets,
die verklaarde, dat Vlas hem had gezegd,
dat hij totaal met verdachte had afgerekend.
Later bleek echter dat hier gold vroegere
zaken, niet de zaak waar het om ging.
Ten slotte werd gehoord mej. v. d Velde
te St. Jan Steen en expres daaruit gearri
veerd, waarop de president leuk opmerkte:
Nou, nou, dat zal geld kosten welke dame
verklaarde, dat Vlas geregeld aardappelen
betrok van verdachte.
Vlas had haar met 50 willen omkoopen
om haar te doen verklaren, dat haar broer
betaald was.
De heer Vlas tikte op zijn voorhoofd en
qualificeerde haar verklaring als fantasie. Hij
kende het mensch niet eens.
Hierop werd aan den officier het
woord verleend tot het houden van zijn re
quisitoir. Uitvoerig ging de officier daarin
het verloop van deze ingewikkelde zaak na.
om tot de conclusie te komen dat de verdachte
zich aan de h"*n telaste gelegde verduistering
had schu'dig gemaakt. Van de rechtmatigheid
der schuldvergelijking was niets gebleken,
zooals de officier nader aantoonde. Abso
luut was niet bevestigd, dat Vlas in 1929
een partij van 1000 H.L. aardappelen zou
hebben gekocht en niet betaald.
Ter zake verduistering van 3458.70 vor
derde de officier ten slotte 4 maanden gevan
genisstraf.
VOOR DEN POLITIERECHTER TE
ALKMAAR.
Openbare zitting van Maandag 1 Februari
DRANK-INSPIRATIES LEIDEN
NIMMER TOT IETS GOEDS, MAAR
GEWOONLIJK NAAR DE
ZONDAARSBANK.
Op de politiezitting van 7 December stond
de 38-jarige voeger Arend S. terecht naar
aanleiding van het feit, dat hij op 13 October
zijn mede in de Laan der Liefde te Alkmaar
woonachtige buurvrouw mej. Prins had be
dreigd met een mes, waarmede hij haar had
willen „millimeteren". Wat hij daarmede be
doelde werd niet duidelijk, doch hij had 'n
flink borreltje te veel op, dus konden zijn
uitlatingen niet al te serieus worden opgeno
men.
De officier vond het nogal kras, dat een
huisvader met 7 kinderen zoomaar op klaar
lichten dag misbruik van sterken drank
maakte en eischte niet minder dan 1 maand
gevangenisstraf, doch de politierechter
wenscnte nog eens wat meer te weten omtrent
verdachte en zijn gezin en stelde dit onder
zoek in handen van den heer Wiggers en
stelde de verdere behandeling der zaak uit tot
1 Februari.
Hoewel de inlichtingen omtrent den ver
dachte niet ongunstig waren, bleek het dat
deze persoonlijk er niet voer voelde, onder
toezicht gesteld te worden, zoodat niet tot een
gunstig advies kon worden overgegaan.
Waar alsnu de garantie der geheelonthou
ding ontbrak zat er voor den officier niets
anders op dan 1 maand definitieve gevange
nisstraf te vorderen. De politierechter, direct
uitspraak doende, veroordeelde daarop ver
dachte met 50 boete of 50 dagen hechtenis
benevens 3 maanden gevangenisstraf voor
waardelijk met 3 proefjaren, zonder het op
leggen van bijzondere voorwaarden.
De majoor had zijn hoed afgenomen, dien hij
bij zijn binnentreden nog opgehouden had.
Een soldaat moet zijn plicht doen, sir, dat
weten wij. Ongetwijfeld zult u het naar om
standigheden toch zoo gemakkelijk mogelijk
voor ons maken.
U weet, waar ik hier ben? vroeg hij
scherp.
Ik kon juist hooren, wat er verhandeld
werd, zei lady Lee kalm.
De majoor ging.
Een vrouw heeft toch altijd een antwoord
klaar; daar is zij een vrouw voor, sprak hij in
zich zeiven.
Een uur lang werd de verkenning voortge
zet, binnen de muren en buiten de Abbey. De
beide verstekelingen hoorden het geluid van
stemmen, vlak bij zich, en hielden den adem
in.
Aan de ruïne van de kapel wijdden zij ruim
hun aandacht, maar niemand vermoedde het
vertrek, achter den boog verborgen. Het
boschland werd verkend tot aan de muren;
ieder struikgewas werd doorstoken; herten
werden uit hun schuilplaats opgeschrikt en
spijtig verjaagd. Maar het geheim bleef on
aangetast, zooals het nu al twee eeuwen onge
schonden was gebleven.
Vernuftig als het plan bedacht was, tijdens
den oorlog van de Roode en Witte Roos, was
dit aanhangsel van de kapel zóó listig voor
het oog verborgen, dat het bestaan er van en
kel vermoed kon worden na een nauwkeurig
EEN LEVENSKUNSTENAAR MET
EEN RELIGIEUS TINTJE!
Op 30 Nov. 1931 werd een oplichtingszaa\
behandeld tegen zekeren Geert van der L.,
wien het op 12 Sepetember te Enkhuizen was
gelukt, door listige kunstgrepen waaronder
een gefingeerd beroep op een gereformeerd
predikant, eenige contanten los te werken van
den heer P. Struik, een waardigheidsbeklee-
der in de gereformeerde kerk te Enkhuizen.
De verdachte G. v. d. L. was bij de behan
deling zijner nogal ernstige zaak destijds niet
aanwezig en had dus niet veel tegen te praten
toen hij op voorstel van den officier con
sequent tot óz geëischte gevangenisstraf voor
den tijd van 2 maanden werd veroordeeld.
Het scheen echter v él, dat deze veroordeeling
hem tenslotte had wakker geschud, althans
kwam veroordeeld in verzet tegen het vonnis
en heden werd de zaak opnieuw opgeroepen.
Aangezien echter de opposant niet op het
gestelde uur present •./as, nam cle officier de
gunstige kans waar, vervallen verklaring te
requireeren. De politierechter wees dienover
eenkomstig vonnis en zoo was deze kou»
direct afgebreid.
EEN PROBLEEM, DAT NIET PRIMA
VISTA WAS OP TE LOSSEN.
De 21-jarige Lodewijk van St., van beroep
slager-bankwerker, saisoen venter, kortom,
manusje van alles, is ondanks zijn jeugdigen
leeftijd en frisch uiterlijk lang niet afkeerig
van de gaven van Bacchus. En eenmaal onder
den invloed van dit prikkelend vocht geraakt,
verandert hij van een gewilligen kalmen jon
gen in een ware woesteling, die vernielt, wat
hem in den weg komt.
Zoo stond hij dan op 14 December terecht,
omdat hij in den nacht van 12 September
zich te Venhuizen duchtig had verzet tegen
gemeente- en rijkspolitie en bovendien de cel
deur van het gemeentelijk arrestantenlokaal
had vernield, behalve nog de erfvredebreuk,
die hem ten laste werd gelegd.
Natuurlijk stond Lodewijk, die al eens meer
voor den rechter plechtig beterschap had be
loofd en nu weer zijn woord had gebroken, er
niet zoo heel mooi voor, maar toch werd de
ge'egenheid te baat genomen hem nog één
kans te geven en een reclasseeringsonderzoek
gelast met aanhouding der zaak tot 1 Febr.
Vandaag kwam dus dit punt opnieuw aan
de orde en wij moeten tot ons leedwezen di
rect verklaren, dat de candidaat voor een
vcorw. straf weer niet met een schoone lei
voor mr. Ledeboer verscheen, doch zich in
middels te Alkmaar aan vernieling van een
café-inventaris had schuldig gemaakt, zooals
uit de volgende zaak tegen Lodewijk nader
zal blijken.
Het gebeurde dan op 1 Januari dat boven
gemelde in 'n aanval van drankrazernij in een
der vele „bars", getooid met welklinken
de namen, waarmede Alkmaar wordt
overstroomd, een stuk uit een bierglas zou
hebben gebeten en na dit smakelijk hapje met
een stoel een lamp en daarop een caféruit had
vernield.
Op grond van efficiency werden deze zaken
thans bijeengevoegd.
Lodewijk, thans geheel normaal en er
onschuldig uitziende als een pas opgenomen
leerling van de kleuterschool, erkende de ver
nielingen, hoewel hij zich de feiten niet meer
kon herinneren. Zijn eenig excuus was: ik
was dronken! Thans had hij zich in verbin
ding gesteld met den bekenden philantroop
den heer Ambagtsheer en zich aangesloten
bij een geheelonthoudersvereeniging. In zijn
nadeel pleitte evenwel niet weinig, dat tegen
hem weder een nieuwe strafzaak was in
gekomen en wel verduistering van een rijwiel.
De verdachte beweerde echter dit rijwiel
niet verduisterd te hebben. Hij had de fiets
in bruikleen gekregen van zekeren Piet Leijen
en hem was de fiets in St. Pancras weer ont
stolen. De officier merkte echter op dat deze
verklaring in 't minst niet klopte met de aan
de politie gedane opgaven.
De heer Wiggers deelde mede dat ver
dachte hem zelf een bezoek had gebracht.
Verd. was thans lid van de Loge der Tem
pelieren. Voorts meende de heer Wiggers dat
verd. niet altijd evenwichtig is en op grond
van al deze omstandigheden stelde de heer
Wiggers voor de behandeling opnieuw 3
maanden uit te stellen. Dan heeft verdachte
nog ruimschoots gelegenheid om zijn goede
voornemens in daden om te zetten.
Conform besloten. Op 9 Mei zullen we ver
der zien.
HIJ WOU ZEKER EEN MENAGERIE
AANLEGGEN.
De 19-jarige Joh. v d. H. wonende te
Hoorn, had op 9 Juli in den vroegen morgen
uit de respectieve hokken die op het erf ston
den van den heer D. Groot te Be ts weggeno
men 2 konijnen en 2 kippen met het doel lang-
ooren en pluimvee ten eigen bate te gelde te
maken. De jonge mar» had te dien aanzien
niet zijn eerste proefstuk afgelegd en vroeger
ook al eens 'n paardenstaart afgesneden.
Door den heer Wiggers werd geadviseerd
tot voorwaardelijke straf. Onder goede lei
ding en toezicht is misschien van dezen de-
meten van den buitenmuur; en zelfs dit was
nagenoeg onmogelijk, daar klimop, mos en
kruipplanten ieder deel van het gebouw had
den overgroeid met een dicht, groen dak.
Majoor Walker overtuigde zich dat de Ab
bey van den kelder tot den toren geen verste
kelingen bevatte; hij beklopte lambrizeering
en muren. Hij luisterde naar holten onder den
vloer en keek naar valdeuren in het dak,
maar al zijn onderzoekingen waren vergeefsch.
Hij en zijn officieren zaten gemelijk en ontevre
den aan tafel en deden zich te goed aan het
koude vleesch en de pasteien, die hun onwil
lige, maar gulle gastheer hun had laten voor
zetten.
Na den maaltijd trad de bevelvoerende offi
cier naar buiten en zamelde rapporten in van
degenen die verantwoordelijk waren voor de
verschillende kleine groepjes, die het park
hadden doorzocht, van het eene naar het an
dere.
Onregelmatig kwamen zij op, en, zonder on
derscheid, getuigden zij, dat óf de berichten,
die ze ingewonnen hadden, niet juist waren
misschien wel opzettelijk onwaar óf dat de
koninklijke vluchteling op de een of andere
manier buiten hun bereik had weten te komen.
Het was hier maar tijd verspillen; het hoorn-
signaal riep hen weer te paard.
(Wordt vervolgd).
