Alcmaria's 35-jarig bestaan,
ONZE DRUKKERIJ
UW DRUKWERK
Een jubileumfeest, dat zeer „speech-vol"
„bloemrijk" was. Alcmaria Victrix,
sympathieke club.
en
de
Een clubviag aangeboden.
Tal van gelukwenschen.
Vlagaanbieding.
Nog meer gelukwenschen.
Nadat voorzitter Sietsma alle sprekers
had dank gezegd voor hun woorden en
cadeaux, deelden hij mede, dat telegrafische
gelukwenschen waren binnengekomen van
Ajax, V. S. V., W. F. C., C. S. V. dr. van
Dam, burgemeester Kikkert van Beemster,
scheidsrechter Peper en Jan Elfring.
Het eigenliike feest.
Toen pas kon het eigenlijke feest beginnen.
Het doek ging open en daar zaten „The
Alcmaria Victrix Ramblers" in hun fleurige
uniformen.
NEDERLAND—DU1TSCHLAND IN
ALKMAAR.
voorzien van de nieuwste machines
levert
fraai en snel. Vraagt offerte aan de
N. V. Boek- en Handelsdrukkerij
v. h. NERMS. COSTER ZOON
TROUW... EN TOCH...
Wederom keihard in en via den paal
treft het ledet doel doch ook dit doelpunt
wordt geannüleerd wegens buitenspel
Dan breekt de rust zonder verandering
éan.
Na rust Volgen reeds dadelijk wederziid-
sche gevaarlijke aanvallen, doch ook thans
Blijven beide verdedigingen meester van he;
terrein. Men voelt ten volle de waarde van
de overwinning. Als er bijna een kwartier ge
speeld is, komen de
sensationeele 5 minuten.
Boots is weer eens op de linkervleugel, met
buitengewone snelheid door de Assendelft
defensie gebroken en gaat schuin op doel ai
Als we denken hem te zien voorze ten, plaats
hij plotseling onberispelijk in doel 21-
Vreugde alom en als hij vlak daarop het
zelfde spelletje bijna herhaald, laait het
enthousiasme hoop op. Doch Assendelft ziet
het gevaar en ook zij trekt ten aanval. Een
lichte overtreding in het beruchte Alkmaar-
sche gebied, gevolgd door een zwaren straf,
penalty! En twee en een halve minuut
later ligt de gelijkmaker in de touwen, 22.
Voor dat de Alkmaarders van hun verslagen
heid zijn bekomen, wordt twee minuteh later
in het Assendelft gebied hands gemaakt, zob-
dat ook hier een sttafschop valt te behutteb.
Indri plaatst zich echter den bal en deed
zijn plicht 32. Er moeten nog vijf en twin
tig minuten gespeeld worden en er kan nög
veel gebeuren, doch de gastheeren zijrt nu op
huri qui vive. De tijd verstrijkt, er is nog een
kwartier te spelen en de Alkmaarders voeren
het tempo steeds meer op. Steeds meer nemen
zij het spel in handen en terwijl v. d. H^rsi
sporadisch in het spel wordt betrokken* krijgt
de Assendelft-doelman handen vol wefk. On
geveer tien minuten voor het einde ntüet hij
voor een schot van Kwac k bezwijken 4—2,
waarbij tevens het pleit beslist is, al géven de
Assendelfters zich nog niet gewonnen. Nög
verwachten wij van de voet van Indri, Brou
wer of Kwadijk het vijfde doelpunt, doch zon
der verandering breekt het einde aan.
Als er één man lof toekomt, dan is dit stel
lig scheidsrechter Buntsma. Hij beheerschte
het spel volkomen, bleef uiterst kalm, floot
zeer correct en beslissend. Met een enkfei
handgebaar zorgde hij voor een goed en vlug
spelverloop.
Alcmaria heeft Zaterdagavond haar tra-
ditioneelen feestavond gevierd.
Eigenlijk is dit niet heelemaa! juist. Im
mers. er was dezen keer in de groote zaal van
de „Harmonie" een andere sfeer dan ge
woonlijk: men „proefde als het ware iets
bijzonders.
Dat bijzondere lag 'm hierin: Alcmaria be
stond den Isten Januari 35 jaar. Dit
jubileum moest natuurlijk herdacht worden
en vandaar het bijzondere cachet dat aan
dezen avond gegeven was.
De omstandigheden waaronder dit jubi
leum gevierd kon worden, waren niet alle
van prettigen aard. Wij herinneren b.v. aan
liet ongeluk van Jo Bos, één der meest popu
laire voetballers uit onze stad. overkomen.
Weliswaar is de oud-aanvoerder weer her
stellende. maar dergelijke leden mist men
noode. Verder was de positie, die Alcmaria
inneemt, niet bijzonder fraai. Er moge dan
geen onmiddellijk gevaar zijn, zeker is het,
dat de vereeniging een moeilijke periode
doormaakt.
Dat men nochtans een feestavond als dezen
organiseerde, bewijst wel de innerlijke kracht
van en de eensgezindheid in de vereeniging.
o
Alcmaria had zich opgemaakt, om het 35-
jarig bestaan feestelijk te herdenken. Zooals
steeds, was ook nu een feestcommissie sa
mengesteld, die de voorbereidende werk
zaamheden voor haar rekening had genomen.
Deze feestcommissie, waarvar. de heeren
Jacques Amoureus en Bram Elte de ziel
Waren, heeft ongelooflijk veel werk moeten
verrichten.
Er moest een nieuwe Alcmaria-band ge
vormd worden, plannen om de vereeniging
een nieuwe clubviag aan te bieden, moesten
uitgewerkt worden en zoo zouden wij kun
nen herinneren aan het in elkaar zetten van
het programma, aan de zeer uitvoerige cor
respondentie, aan de uitnoodigingen. con
trole enz. Een werk dat veel tijd en opoffe
ring vergt!
o
De entree was veel belovend Bram had
voor een aantal aardige jongedames ge
zorgd, die met haar lieftalligste gezichtjes
programma's en bloempjes aan den man
brachten. Het spreekt vanzelf, dat niemand
ongetooid bleet want wie zou weerstand
kunnen bieden aan de bloem van Alkmaar?
In de foyer ontdekten we een groote serie
fraaie bloemstukken, in den hoek van de zaal
stonder. reeds een 7-tal manden opgesteld en
voor op het tooneri stond het oude vaandel
Het spel kon beginnen.
o
Nadat de heer Elte namens de feestcom
missie de vele honderden een kort welkomst
woord had toegesproken, werd de lange
lijst van sprekers geopend met een
feestrede van den voorzitter.
Wanneer je na volbrachte dagtaak rustig
thuis zit en je gaat ie dan bij wijze van af
wisseling in de dagdiiksche beslommeringen
des levens, op de een of andere manier met je
liefhebberij „Alcmaria" bezighouden, dan ko
men oude herinneringen weer boven, herinne
ringen uit je jeugd, uit lateren tijd en nog
van t»c'. nten datum, herinneringen aan voet
b'-'Iv Cugde, aan voitba'emart en aan geluk
kige en gezellige uren in vriendenkring door
gtbracht. kortom aan alles wat het lidmaat
schap eener vereeniging, en speciaal wel
eener voetbalclub, tot een onmisbare, niet ge
noeg te waardeeren factor in je leven maakt,
waard om er tijd en opofferingen voor over
te h 'bben. Je komt dan tot de ontdekking,
da' je club een stuk van je leven is geworden,
waai van it je niet gemakkelijk zoudt kunnen
losscheuren.
J« herinnert je dan de sfeer bij de thuis-
w'dstri' !en. de gezeü'Te tochten naar buiten,
den leuken clubavond te midden van vele en
'vden en de zorgen zijn weggevaagd.
Bij de herdenking van het 35-jarig be
staan, wilde spr. in de allereerste plaats con
stateren, dat Alcmaria in die lange reeks
van jaren steeds op bijzondere wijze de aan
wezigheid van die goede en mooie eigen
schappen gedemonstreerd heeft, welke je er
als het ware toe dwingen, je hart voor altijd
aan eene vereeniging met zulke kwaliteiten
te verpanden.
Nu moge het dan helaas waar zijn, aldus
sprdat onze prestaties op het gToene veld
momenteel hoewel zich in stijgende lijn
bewegende niet zijn, wat wij bij het begin
van de competitie ervan hadden verwacht,
aan den anderen kant kunnen wij trotsch
zijn op onze historie, onze reputatie en op de
plaats, welke onze vereeniging nog altijd in
de voetbalgemeenschap inneemt.
Laat ik hieraan onmiddellijk toevoegen,
dat dat daarom ook aan iederen Alcmariaan
des te grootere verplichtigen oplegt.
Voor ieder lid is er ten slotte verdienste
lijk en dankbaar werk te vinden, als men
maar op de juiste manier zoeken wii.
De ware clubliefde weet altijd wel iets te
ontdekken, waarmede tot den goeden gang
van zaken kan worden bijgedragen. De ware
clubliefde is ook bij de oude getrouwen aan
wezig.
Ik geloof, zoo ging spr. voort, dat ik de
tolk van geheel Alcmaria bij dit 35-jarig
jubileum ben, wanneer ik hier nog eens her
haal, datgene wat ik schreef in het Jubi
leumnummer", dat wij de sfeer, die ons 35
jaar geschraagd heeft, welke zoolang onze
kracht is geweest, moeten bewaren als ons
kostbaarste bezit. Een bezit, dat ons een rijke
bron van blijheid en ontspanning in de dage-
lijksche sleur geweest is en dit naar ik hóóp,
nog lang moge blijven. Met dit doel voor
oogen gaan wij de toekomst tegemoet.
o
Alcmaria is 35 jaar geworden. Een pracht
prestatie, Waarop ieder Alcmariaan trotsch
moge zijn.
Behouden gebleven, dank zij vele succes
sen, ondanks zwaren tegenspoed.
Gedragen door een schare van medewer
kers, ieder naar verdienste en beste kunnen
voorbeelden van waarachtige clubliefde en
trouw.
o
Nadat de heer Sietsma zich daarna tot de
jongeren gewend had, hen er op gewezen
had, wat een goed clublid te zijn beteekent en
tenslotte gewezen had op het feit, dat de toe
komst aan de jeugd is, besloot hij zijn feest
rede met een „Vivat, Crescat, floriat Alcma
ria Victrix''.
Nadat voorzitter Sietsma zijn feestrede had
uitgesproken er, het applaus verstomd was,
begon de lange seiie felicitaties.
Allereerst nam de heer de Boer, consul
van den K. N. V. B het woord In een har
telijke speech huldigde hij Alcmaria, waarbij
hij de opmerking maakte, dat door eendrach
tig samenwerken, èn door de spelers èn door
het bestuur, het eerste klasseschap bereikt
zou kunnen worden
Wethouder Van Slingerland sprak
als wethouder van het Gemeentelijk Sport
park. In een geestige speech herinnerde hij
aan de goede verstandhouding tusschen het
gemeentebestuur en de oudste huurster van
het sportpark. Alcmaria, „kop op en naar
een roemrijke toekomst!", zoo eindigde de
wethouder.
Den heer D e 1 v a u x, voorzitter van den
N. H. V. B„ deed het bijzonder veel genoe
gen, Alcmaria te mogen cornplimenteeren,
omdat deze club steeds het middelpunt van
het Nooid-Hollandsche voetbal is geweest
Verder herinnerde hij aan de adspiranten-
dagen, welke jaarlijks op de Alcmaria-terrei
nen gehouden worden Spr. hoopte en ver
trouwde op een goede toekomst.
De heer Schipper, voorzitter van Alk
maar (Go ahead) herinnerde bij zijn geluk
wenschen aan de langdurige, sportieve en
prettige samenwerking tusschen beide zuster
verenigingen.
De heer ter Horst feliciteerde de jarige
namens de Alkm. Polit;e Sportvereniging en
namens den Neder!. Politie Sportbond. Hij
hoopte, dat Alcmaria spoedig eerste klasser
zou mogen zijn.
Verder werden nog woorden van geluk
wensch gesproken door den heer Diepen
voorzitter van den A. K B„ den heer de
Boer namens de supportersvereniging, den
heer I.uite (gymnastiekvereniging „Kracht
en Vlugheid"), den heer M o oy („Turnlust"),
den heer Jonker („de Halter") en den heer
K o r e m a n (S. S S.)
Al deze felicitaties gingen vergezeld van
fraaie bloemenmanden, teiwijl de vereeniging
var» den N. H. V. B. een fraaie archiefkast
ten geschenke kreeg.
Onmiddellijk na deze speeches verscheen
Bram Elte op het podium.
Zich tot den voorzitter richtende, begon
apr. op te merken, dat men gezocht had naar
een b.ijvende herinnering aan dit 35-jarig
jubileum. Hij herinnerde aan het voor 25
j®8' aangeboden vaandel, dat zijn waarde
nad en zal behouden, maar wees er op, dat
men in Alcmana-kringen had gezocht naar
iets, dat zijn piaais in het openbaar zou
kunnen vervangen. Men meende dat gevon
den te hebben in een clubviag. De hiervoor
benoodigde gelden werden door vrijwel al
onze leden en eenige vrienden bijeengebracht
w oorden var, dank en erkentelijkheid bracht
spr. aan den heer Kirkenier, hoofdop
zichter van Gemeentewerken, die deze vlag
belangloos ontwierp, de fa van Oven te Den
Haag, die dit ontwerp op keurige wijze uit
voerde en bovenal aan één der leden, die zich
met de inzameling der gelden belast had en
zich daarbij tijd noch moeite had gespaard
Nadat de vlag ontplooid was, eindigde
spr. met de hoop, dat alle Alcmsrianen er
steeds voor zouden waken, dat nimmer op
dit symbool van eenheid en clubliefde een
smet zou Worden geworpen.
De nieuwe standaardvlag ziet er inder
daad keurig uit.
In de rood-witte kleuren uitgevoerd, is in
den rechter-bovenhoek het stadswapen gebor
duurd, terwijl daarnaast het „bruine monster"
aan een voetbalclub herinnert, er is trouwens
meer wat aan de voetbalsport herinnerd: een
serie van 9 zilveren doelpunten.
De onderste baan bevat de jaartallen
1898-1933 in goud. terwijl in groote zil
veren letteren de naam „Alcmaria Victrik" op
den middenbaan is aangebracht.
Schriftelijke gelukwenschen waren ge
stuurd door Robur et Velocitas (Apeldoorn),
S. V. V.. de Spartaan, E. D. O., Zeeburgia,
scheidsrechter Katoen, „Zang en Vriend
schap", „Mercurius", afd. Alkmaar, Klink-
tamer. W. Prir.s e. a.
Verder was binnengekomen een schrijven
van Jo Bos, waarin hij dank uitsprak voor
de overweldigende belangstelling, die hij bij
zijn ongeval had ondervonden en zijn beste
wenschen voor Alcmaria uitsprak.
Tenslotte ^vas bericht van verhindering
ingekomen van burgemeester Wendelaar en
den heer Schenk, directeur van het Sportpark.
Inmiddels waren bloemstukken ingekomen
van trainer Hamel, de korfbalvereeniging
K. V. K. V. en de suipjjoosten van het sport
park en een radio-telegram van het lid
Buurs, officier-machinist a. b. van het s.s.
„Deucalión", varende in de Caraïbische Zee.
Eén tik van kapelmeester Schuurman en
het eerste nö. was begonnen. Onmiddellijk
was er contact met de zaal en toen Jacques
Amoureus, de refreinzanger, al de aanwezi
gen uitnoodigde om mee te zingen, wefd
daaraan gehoor gegeven. De band had blijk
baar pleizier in haar spel en vervolgde met
een 5-tal nummers, waarbij het succes zoo
groot was, dat het applaus ten langeleste
een ovatie werd.
Mariska Couvée en Aron Englander gaven
daarna eenige dansen, die vlot uitgevoerd
werden en een welverdiend applaus oogstten.
Toen was het woord aan Piet Groenen-
daal, die met zijn liedjes en z'n praatjes veel
succes had.
The three Hawkcourts" maakte een
waardig slot aan het eerste gedeelte van het
programma
E)eze harmonica-virtuozen speelden ook nu
weer met veel bravour en opnieuw bleek, dat
techniek en het samenspel tot een zeldzame
hoogte gerezen waren. Drie jongelui, die
mede met hun rustige manier van optreden
mogelijk wel het glanspunt van den avond
vormden!
Na de pauze kregen wij eerst eenige dan
sen van mej. Ina Cortez, een oud-stadge-
noote, waarvan de tweede vooral veel succes
oogstte. En toen kwam de groote verrassing
van den avond: Het optreden van „the Alc
maria Four", vier rasechte Alcmarianen ont
popten zich als vier hoogstbegaafde neger
zangers en gaven, begeleid door den nieuwen
Amerikaan Nico Snel, met zooveel succes
eenige negerliedjes ten beste, dat tij er zon
der toegift niet afkwamen Wij wisten niet,
dat Alcmaria zulke goede zangers onder
haar leden telt!
Nadat vervolgens „the three Hawkcourts"
en Piet Groenendaal nogmaals waren opge
treden. werd het programma besloten met
een tweede optreden van „the Alcmaria Vic
trix Ramblers".
Het spreekt bijna vanzelf, dat de verschil
lende medewerksters bloemen kregen en dat
in een slotwoord alle medewerkers dank
werd gebracht. Hier mogen we speciaal van
noemen Nico Snel, die in bijna alle nummers
öf aan den vleugel zat, öf de harmonica be
speelde.
Toen kon het bal beginnen, dat de hon
derden nog tot laat in den nacht bezighield.
Alcmaria kan met veel genoegen op dezen
jubileumsavond terugzien.
ronden: 11. SengeCreszinski, 28 p.; op
acht ronden: 12. Kisters— Mflller. 46 p.
Een bijzondere correspondent van de Tel.
schrijft o m. het volgende:
Het spreekt vanzelf, dat men met eenige
sjjanning dezen wedstrijd tegemoet ziet.
Eenige duizenden Nederlanders zijn, evenals
vorige jaren, weer over de grenzen getogen.
Wij vermoeden, dat de spanning nog
komer. moet. De laatste twee, drie dagen
zullen hier waarschijnlijk de beslissing moe
ten brengen. Want tot nu toe hebben de
renners zich gespaard. De „groote nacht",
die anders in Dortmund van Zaterdag op
Zondag pleegt te vallen, is ditmaal verstre
ken, zonder dat zich gebeurenissen afspeel
den.
De beste kansen werden voor den aanvang
gegeven aan SchönBuschenhagen. Pijnen
burgGöbel, PedenStübecke en Broccar-
doGuimbretiène.
SchönBuschenhagen rijden inderdaad
buitengewoon goed Zij hebben zich reeds
sedert de eerste jachten een behoorlijken
voorsprong veroverd en zonder van hün
krachten al te veel te vergen, bepalen zij er
zich toe. dezen voorsprong te behouden.
Beide renners zijn uitstekend in vorm en
maken een schitterende kans.
En wat presteert tot nu toe de Canadees
Peden. die met bijna ergerlijke zelfbewustheid
te kennen gaf, deze Europeesche Zesdaag-
sche als een welkom uitstapje tusschen zijn
Amerikaansche Zetcaagschen te beschouwen?
Wij hebben hem Vrijdag en Zaterdag aan den
arbeid gezien en moeten toegeven, dat hij een
bekwaam renner is, die zoowel in de jachten,
als in de sprints zijn mannetje veet te staan,
doch het hoofd en schouders boven de an
deren uitsteken doet hij geenszins De Neder
landers zijn volkomen tegen hem opge
wassen.
De Nederlanders spelen in dezen Zes-
daagsche een typische rok De meesten hun
ner zijn geëngageerd, niet alleen omdat zij
goede jöhge rehners zijn, doch daarnaast om
dat zij talrijke supporters medebrengen. Wat
hebben zij tot nu toe gepresteerd?
Pijnenburg rijdt uitstekend, doch wordt
door het noodlot achtervolgd. Zaterdag, toen
hij twee ronden achter Schön—Buschenhagen
lag deed hij verwoede pogingen om dert ach
terstand in te loopen. Tweemaal kreeg hij
een mankement aan zijn rijwiel, tweemaal
maakte hij een leeliike buiteling. In totaal ging
dus vier maal een goede kans op winstbie-
dende uitlooppoging zonder succes te niet.
Zooals gezegd rijdt hij goed, doch niet altijd l
heerscht er tusschen hem en zijn maat Oöbel
eert goed begrip Het aflossen is dikwijls op
spannende momenten slecht en kleine kibbel
partijen zijn daar het gevolg van. Toch ver
zekerde Pijnenburg ons glimlachend, dat hij
ondanks zijn tuimelingen goede hoop had
ou een zegepraal.
BraspenninxWals zijn de \errassirtg van
dezen Zesdaagsche. Zij rijden alsof hun leven
er van afhangt wisten zich Zaterdagnacht
geruimen tijd aan den kop te handhaven en
veroverden spoedig de gunst van het publiek.
Zeer spannend warert de duels, die Wals her
haaldelijk met Peden leverde. Het publiek had
er blijkbaar pleizier in, dat de blonde Hage
naar volkomen de gelijke bleek van den
„Vuurtoren", zooals Peden door de Neder
landers wordt genoemd. Braspenninx valt in
de sprints niet op, maar weert zich prima bij
de jachten. Wals, dié over zijn eigen presta
ties zich zeer bescheiden uitliet, roemde den
Bras ten sterkste.
In Vroomen? En Muller? En Kisters?
Zij rijden goed, maar kunhen na een lang
durige jacht niét meer meekomen en verspe
len dan wel vaak eenige ronden. Gelukkig
worden die dan later weer inge'.öopen Soms
zonder veel tegenstand.
Merkwaardig is. dat de Franschen hier,
hoewel zij een goede plaats innemen, weinig
op den voorgrond treden. Broccardo is in
Dortmund bijna nooit goed op dreef. De
baart van de Westfalenhalle is hem te zwaar.
Worstelen.
Naar wij vernemen, tracht de krachtsport
vereeniging S.S.S. alhier een landenwedstrijd
NederlandDuitschland te organiseeren.
De wedstrijd NederlandBelgië heeft be
wezen, dat iets dergelijks hier zeer geappre
cieerd wordt en we hopen, dat S.S.S. er in
zal slagen, den landenwedstrijd te mogen
organiseeren!
Wielrennen
DE ZESDAAGSCHE TE DORTMUND.
Vrijdagavond elf uur is in Dortmund de
achtste Zesdaagsche begonnen. Zooals men
weet nemen er eenige Nederlandsche koppels
aan deel. Het begin was kalm doch even na
middernacht werd een jacht ontketeno. waar
door het gehee.e veid onmiddellijk uit elkaar
las. RauschHürtgen lagen een tijd aan den
kop, doch na een uur van verwoede achter
volgingen kwamen de anderen weer bij. Hier
na werden geen uitlooppogingen meer ge
daan. Bij de neutralisatie hadden Schön
Buschenhagen de leiding «net 102 punten.
Dan GöbelPijr burg, BroccardoGuim-
bretière en Raust.. —Hürtgen.
Zaterdagavond was de zaal geheel uitver
kocht. Uit Nederland was veel publiek
aanwezig. Na het klassement van 10 uur
kwam de heksenketel weer los waardoor veel
ronden verloren en gewonnen werden. De
neutralisatie na een valpartij bracht weer
rust. Toen lagen aan den kop SchönBu
schenhagen met 115 punten. Braspenninx—
Wals stonden toen op de vijfde plaats met 18
punten, doch geen enkele verliesronde.
Na een rustigen Zondag kwam het weer
na het klassement van 10 uur tot een groote
jacht. SchönBuschenhagen konden zich
daarbij handhaven. Te middernacht was de
stand:
1. SchönBuschenhagen, 229 p.; 2 Kilian
Pützfeld, 47 p.; op twee ronden: 3. Rausch
—Hürtgen, 109 p.; 4. Volpel—Korsmeier, 87
Pd op drie ronden: 5. GöbelPijnenburg,
172 p.; 6. BroccardoGuimbretière, 105 p.;
7. Braspenninx—Wals, 79 p.; 8. Peden—Stü
becke. 46 p.; 9. Rieger—Vroomen. 44 p.; op
vier ronden: 10. JietzSchenk, 31 p.; op zes
Meer dan twintig jaren was het geleden,
dat dokter Robert zijn vrouw verloren had
en sedert hield hij de herinnering aan zijn
twee gelukkige huwelijksjaren angstvallig
vast. Niets, wat hem van zijn weemoed hier
over zou kunnen afhouden; hij wilde er ook
niet van afgeleid zijn.
Het was een origineel, die dokter Robert.
Hij had de gewoonte des zomers geheel in
het wit gekleed te gaan; daarentegen des
winters van top tot teen in het zwart. Ter
wijl in den zomer stof en vlekken donkere
sporen op zijn pak achter lieten, leek hij in
jenj^f'i.n'er wit-getijgerd. Hij was zeer kaal,
de d°kter; zóó kaal, dat niemand zich kon
voorstellen, dat hij ooit eenige haarkern zou
hébben bezeten en baardgroei evenmin. Zijn
rimpelige huid leek als gelooid. Zijn hoofd
stak zoo diep in zijn schouders, dat hij veel
had van een verschrikte kip; zijn kleeding-
stukken hingen om zijn uitgemergelde
lichaam als die bij een vogelverschrikker op
den akker. Als om zijn kleinformaat in even
wicht te brengen, rende hij met te haastige
en veel te groote passen door de straten van
het stadje. Zijn oogen echter hadden een uit
drukking van hartgrondige goedheid: had
men die gepeild, dan voelde men welk een
meevoelende en levendige geest hier aanwezig
was.
Bij zijn huisdeur viel een opvallende, lich
te plek waar te nemen, die aantoonde, dat er
wel eens een naambordje had gezeten. Het
was er afgevallen, maar dit werd nooit gere
pareerd. waarom zou dat ook? Geen mensch
in hét stadje, die niet Wist waar dr. Robert
woonde en wanneer hij zijn spreekuur hield.
De eenige uitgaven, die van luxe getuig
den, waren de bloemen, die hij iederen mor
gen onder het portret van iijn beminde vrouw
plaatste.
Wel meer dan twintig jaren had hem de
moed ontbroken, 'n bepaalde kast te openen,
waarin zijn jeugdherinneringen, de souve
nirs aan zijn groote liefde lagen opgeborgen.
Toen de eenzaamheid op zekeren avond hem
al té zwaar drukte ging hij echter daartoe
over. Hij vond de pakjes liefdesbrieven van
Angeline Robert, tezaam gebonden met zij
den lintjes, waarvan de roze glans was ver-
dofd. Toevallig gleed één der bundeltjes htm
uit de hand en viel neer in een doos, waar
van hij juist den deksel had weggenomen.
Haastig lichtte hij de brieven eruit, daar de
doos gevuld was met gedroogde en geëtiket
teerde insecten. Deze riepen de herinnering
wakker aan veel ronddolen, aan bewonde
ring voor de zig-zag vleugeltjes der schitte
rende wezentjes, aan triomfantelijke vreug
den, zoo ze onverlet gevangen waren. Dokter
Robert bleef een oogenblik in gedachten, in
aanschouwing verzonken, hij pleegde hier
mee zijn eerste daad van ontrouw, waar hij
zich overgaf aan een liefde zijner vroegere
jeugd, die hij nu weer zijn trouwhartige ziel
liet binnendringen. Hij liet haar verankeren,
onderwijl genietend van de zekerheid van dit
welbewuste bezit.
Naast Angeline was nu een geweldige me
dedinger verrezen, met wien rekening viel te
houden. En tochde dokter, niet gansche-
lijk blind, begaf zich niettemin op het bloem
rijk pad van het Verraad Hij zocht naar ver
zachtende omstandigheden, zei bij ZichZèlf,
dat het wezen der afgestorvene hem overal
vergezelde op zijn zwerftochten op zoek naar
vlinders, naar die bonté boodschappers, die
tusschen de aarde en den aZilür-blauwen
hemel dartelen, Waar zijn Angeline, buiten
allen twijfel, zich bevend. Artgeline's mooi
ste portret had hij tégen den muur van het
vertrek opgehangen, waarin hij bezig Was
de nietige mummiën te ordenen, op te kleven,
te etiketteeteh aldus presideerde zij Zijn
bezigheden.
Maar meer en meer wischtert zich de ver
bleekte kleuren der beëltéhis aan den muur
uit tegen de roest- en koperkleurige tinten
van een vlindersoort, tegen een soort, dat als
kostbare steenen fonkelde, Of tegen een soort
van week-zwart, of tegen specimma, die, als
een feestelijkheid van bonte costuums in de
lucht, op vleugeltjes van goud, van rood en
groen zich manifesteerden. Dokter Robert's
stem kon met geen mogelijkheid weeker klin
ken bij het voor zich heen fluisteren van An-
geline's naam, dan als hij de namen lispelde
van de naar antieke sageir-genoemd? soor
ten: Chryseis, Eerortiüs of zelfs Ecs: itróta.
Zoodat gefüimeh tijd des dokters trouwe
ziel zich gelijkmatig zou verdeden tusschen
rouw 6m het verleden en nieuwe vreugden.
Hartstocht echter zou dit evenwicht versto
ren. Zooals steeds, ontstaat deze door een
onbevredigden wensch, in dit geval door een
brief met geheimzinnig stempel. Een over-
zeesche geleerde wiens onderteekening zich
imponeerde door een heele rij van titels, ver
zócht dokter Robert hem een Cerambys
Augustus te willen toezenden. Uit een oud
boek had hij opgespoord, dat deze Vlinder
soort op de beboschte hoogvlakten in Ro
bert's omgeving moest voorkomen. Dokter
Robert verbleekte. Hij kende den Cerambyx
Augustus niet. In een catalogus vond hij de
beschrijving: groen en geel, roode voetjes,
gegroefde rug, ongewone grootte. Er werd
aan toegevoegd, dat er nog maar zeer weinige
exemplaren van deze vlindersoort te vinden
zouden zijn.
Het was midden in den zomer. Slapen kon
de dokter niet meer. Van 's morgens heel in
de vroegte tot aan den avond doorkruiste hij
in hevige opgewondenheid de wildste partijen
van de bergketens, sloeg tegelijk acht op den
hemel, de aarde, op takken en ojren plek
ken. Deze onverstandige ronddolingen na
men zijn geheele denkkracht in beslag. Zon
der dat hij het bemerkte, zette zich onbeschei
den stofdeelen in de lijst van Angeline's por
tret; de restjes van bloemen, die hij er het
laatst had neergezet, verdroogden in de va
zen.
Op zekeren dag besloot dr. Robert den
Malletorne te bestijgen, den berg, die wegens
zijn gevaren, zelfs door ervaren bergbeklim
mers, eenigszins werd geschuwd. Steil en
dreigend stak de berg de donkere dennen-
bosschen omhoog en werkte als een bedrei
ging in de overigens zoo liefelijke omgeving.
Overmoedige jonge menschen gingen nim
mer alléén op dezen tocht. Even vóór het
hoogste punt boog liet smalle paadje ter zij
de af. E)okter Robert aarzelde verder te
gaan. Hij had er op willen zweren, dat nim
mer lichtende vlindervleugeltjes zouden
zwieren boven deze steenmassa, die alle ge
dachte aan leven uitbande. Maardaar
opeens schitterde plotseling iets geel-groens
in vlucht vóór hem op, dook dan, bijna op
armslengte, onder het bereik van zijn hand
neer op een uitstekende rontpunt, waarop
geen grashalmpje groeide: het was de Ce
rambyx Augustus!
Geruischloos in zijn beweging schoof de
dokter naar de plek toe. Het beestje scheen
op hem te wachten, ontvluchtte hem echter,
toen de dokter het bijna benaderd had, om
op eenigen verderen afstand opnieuw zijn
beeldige vleugeltjes in rust-stand uit te sprei
den.
Het vlindertje had zich echter in het ver
stand der menschen misrekend; hartstocht en
dwaasheid waren hem onbekend. Dokter Ro
bert liet zich op den grond neervallen, strek
te één hand uit om den buit te vangen, pro
beerde met de andere hand zich aan de steen
massa vast te klemmen. De massa hield niet
stand, de dokter gleed omlaag, al dieper en
dieper de kloof in
Hier werd hij 's avonds ontdekt. Hij adem
de nog. De pogingen, hem met kunstmiddelen
tot het leven terug te brengen, had in zoover
succes, dat hij het hoofd kon opbeuren. In
zijn oogen lichtte nog die goeie, eenigszins
verwonderde blik. Hij strekte den arm uit,
opende de hand voorzichtig: de Cerambyx
Augustus was gestikt, maar niet beschadigd.
Hierna mompelde de doodclijk-gekwetste als
steeds Angeline", doch zijn laatste blik gold
den géel-groenen vlinder. Aldus stierf hilge
lukkig enontrouw.