Alcmaria's 35-jarig bestaan, ONZE DRUKKERIJ UW DRUKWERK Een jubileumfeest, dat zeer „speech-vol" „bloemrijk" was. Alcmaria Victrix, sympathieke club. en de Een clubviag aangeboden. Tal van gelukwenschen. Vlagaanbieding. Nog meer gelukwenschen. Nadat voorzitter Sietsma alle sprekers had dank gezegd voor hun woorden en cadeaux, deelden hij mede, dat telegrafische gelukwenschen waren binnengekomen van Ajax, V. S. V., W. F. C., C. S. V. dr. van Dam, burgemeester Kikkert van Beemster, scheidsrechter Peper en Jan Elfring. Het eigenliike feest. Toen pas kon het eigenlijke feest beginnen. Het doek ging open en daar zaten „The Alcmaria Victrix Ramblers" in hun fleurige uniformen. NEDERLAND—DU1TSCHLAND IN ALKMAAR. voorzien van de nieuwste machines levert fraai en snel. Vraagt offerte aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij v. h. NERMS. COSTER ZOON TROUW... EN TOCH... Wederom keihard in en via den paal treft het ledet doel doch ook dit doelpunt wordt geannüleerd wegens buitenspel Dan breekt de rust zonder verandering éan. Na rust Volgen reeds dadelijk wederziid- sche gevaarlijke aanvallen, doch ook thans Blijven beide verdedigingen meester van he; terrein. Men voelt ten volle de waarde van de overwinning. Als er bijna een kwartier ge speeld is, komen de sensationeele 5 minuten. Boots is weer eens op de linkervleugel, met buitengewone snelheid door de Assendelft defensie gebroken en gaat schuin op doel ai Als we denken hem te zien voorze ten, plaats hij plotseling onberispelijk in doel 21- Vreugde alom en als hij vlak daarop het zelfde spelletje bijna herhaald, laait het enthousiasme hoop op. Doch Assendelft ziet het gevaar en ook zij trekt ten aanval. Een lichte overtreding in het beruchte Alkmaar- sche gebied, gevolgd door een zwaren straf, penalty! En twee en een halve minuut later ligt de gelijkmaker in de touwen, 22. Voor dat de Alkmaarders van hun verslagen heid zijn bekomen, wordt twee minuteh later in het Assendelft gebied hands gemaakt, zob- dat ook hier een sttafschop valt te behutteb. Indri plaatst zich echter den bal en deed zijn plicht 32. Er moeten nog vijf en twin tig minuten gespeeld worden en er kan nög veel gebeuren, doch de gastheeren zijrt nu op huri qui vive. De tijd verstrijkt, er is nog een kwartier te spelen en de Alkmaarders voeren het tempo steeds meer op. Steeds meer nemen zij het spel in handen en terwijl v. d. H^rsi sporadisch in het spel wordt betrokken* krijgt de Assendelft-doelman handen vol wefk. On geveer tien minuten voor het einde ntüet hij voor een schot van Kwac k bezwijken 4—2, waarbij tevens het pleit beslist is, al géven de Assendelfters zich nog niet gewonnen. Nög verwachten wij van de voet van Indri, Brou wer of Kwadijk het vijfde doelpunt, doch zon der verandering breekt het einde aan. Als er één man lof toekomt, dan is dit stel lig scheidsrechter Buntsma. Hij beheerschte het spel volkomen, bleef uiterst kalm, floot zeer correct en beslissend. Met een enkfei handgebaar zorgde hij voor een goed en vlug spelverloop. Alcmaria heeft Zaterdagavond haar tra- ditioneelen feestavond gevierd. Eigenlijk is dit niet heelemaa! juist. Im mers. er was dezen keer in de groote zaal van de „Harmonie" een andere sfeer dan ge woonlijk: men „proefde als het ware iets bijzonders. Dat bijzondere lag 'm hierin: Alcmaria be stond den Isten Januari 35 jaar. Dit jubileum moest natuurlijk herdacht worden en vandaar het bijzondere cachet dat aan dezen avond gegeven was. De omstandigheden waaronder dit jubi leum gevierd kon worden, waren niet alle van prettigen aard. Wij herinneren b.v. aan liet ongeluk van Jo Bos, één der meest popu laire voetballers uit onze stad. overkomen. Weliswaar is de oud-aanvoerder weer her stellende. maar dergelijke leden mist men noode. Verder was de positie, die Alcmaria inneemt, niet bijzonder fraai. Er moge dan geen onmiddellijk gevaar zijn, zeker is het, dat de vereeniging een moeilijke periode doormaakt. Dat men nochtans een feestavond als dezen organiseerde, bewijst wel de innerlijke kracht van en de eensgezindheid in de vereeniging. o Alcmaria had zich opgemaakt, om het 35- jarig bestaan feestelijk te herdenken. Zooals steeds, was ook nu een feestcommissie sa mengesteld, die de voorbereidende werk zaamheden voor haar rekening had genomen. Deze feestcommissie, waarvar. de heeren Jacques Amoureus en Bram Elte de ziel Waren, heeft ongelooflijk veel werk moeten verrichten. Er moest een nieuwe Alcmaria-band ge vormd worden, plannen om de vereeniging een nieuwe clubviag aan te bieden, moesten uitgewerkt worden en zoo zouden wij kun nen herinneren aan het in elkaar zetten van het programma, aan de zeer uitvoerige cor respondentie, aan de uitnoodigingen. con trole enz. Een werk dat veel tijd en opoffe ring vergt! o De entree was veel belovend Bram had voor een aantal aardige jongedames ge zorgd, die met haar lieftalligste gezichtjes programma's en bloempjes aan den man brachten. Het spreekt vanzelf, dat niemand ongetooid bleet want wie zou weerstand kunnen bieden aan de bloem van Alkmaar? In de foyer ontdekten we een groote serie fraaie bloemstukken, in den hoek van de zaal stonder. reeds een 7-tal manden opgesteld en voor op het tooneri stond het oude vaandel Het spel kon beginnen. o Nadat de heer Elte namens de feestcom missie de vele honderden een kort welkomst woord had toegesproken, werd de lange lijst van sprekers geopend met een feestrede van den voorzitter. Wanneer je na volbrachte dagtaak rustig thuis zit en je gaat ie dan bij wijze van af wisseling in de dagdiiksche beslommeringen des levens, op de een of andere manier met je liefhebberij „Alcmaria" bezighouden, dan ko men oude herinneringen weer boven, herinne ringen uit je jeugd, uit lateren tijd en nog van t»c'. nten datum, herinneringen aan voet b'-'Iv Cugde, aan voitba'emart en aan geluk kige en gezellige uren in vriendenkring door gtbracht. kortom aan alles wat het lidmaat schap eener vereeniging, en speciaal wel eener voetbalclub, tot een onmisbare, niet ge noeg te waardeeren factor in je leven maakt, waard om er tijd en opofferingen voor over te h 'bben. Je komt dan tot de ontdekking, da' je club een stuk van je leven is geworden, waai van it je niet gemakkelijk zoudt kunnen losscheuren. J« herinnert je dan de sfeer bij de thuis- w'dstri' !en. de gezeü'Te tochten naar buiten, den leuken clubavond te midden van vele en 'vden en de zorgen zijn weggevaagd. Bij de herdenking van het 35-jarig be staan, wilde spr. in de allereerste plaats con stateren, dat Alcmaria in die lange reeks van jaren steeds op bijzondere wijze de aan wezigheid van die goede en mooie eigen schappen gedemonstreerd heeft, welke je er als het ware toe dwingen, je hart voor altijd aan eene vereeniging met zulke kwaliteiten te verpanden. Nu moge het dan helaas waar zijn, aldus sprdat onze prestaties op het gToene veld momenteel hoewel zich in stijgende lijn bewegende niet zijn, wat wij bij het begin van de competitie ervan hadden verwacht, aan den anderen kant kunnen wij trotsch zijn op onze historie, onze reputatie en op de plaats, welke onze vereeniging nog altijd in de voetbalgemeenschap inneemt. Laat ik hieraan onmiddellijk toevoegen, dat dat daarom ook aan iederen Alcmariaan des te grootere verplichtigen oplegt. Voor ieder lid is er ten slotte verdienste lijk en dankbaar werk te vinden, als men maar op de juiste manier zoeken wii. De ware clubliefde weet altijd wel iets te ontdekken, waarmede tot den goeden gang van zaken kan worden bijgedragen. De ware clubliefde is ook bij de oude getrouwen aan wezig. Ik geloof, zoo ging spr. voort, dat ik de tolk van geheel Alcmaria bij dit 35-jarig jubileum ben, wanneer ik hier nog eens her haal, datgene wat ik schreef in het Jubi leumnummer", dat wij de sfeer, die ons 35 jaar geschraagd heeft, welke zoolang onze kracht is geweest, moeten bewaren als ons kostbaarste bezit. Een bezit, dat ons een rijke bron van blijheid en ontspanning in de dage- lijksche sleur geweest is en dit naar ik hóóp, nog lang moge blijven. Met dit doel voor oogen gaan wij de toekomst tegemoet. o Alcmaria is 35 jaar geworden. Een pracht prestatie, Waarop ieder Alcmariaan trotsch moge zijn. Behouden gebleven, dank zij vele succes sen, ondanks zwaren tegenspoed. Gedragen door een schare van medewer kers, ieder naar verdienste en beste kunnen voorbeelden van waarachtige clubliefde en trouw. o Nadat de heer Sietsma zich daarna tot de jongeren gewend had, hen er op gewezen had, wat een goed clublid te zijn beteekent en tenslotte gewezen had op het feit, dat de toe komst aan de jeugd is, besloot hij zijn feest rede met een „Vivat, Crescat, floriat Alcma ria Victrix''. Nadat voorzitter Sietsma zijn feestrede had uitgesproken er, het applaus verstomd was, begon de lange seiie felicitaties. Allereerst nam de heer de Boer, consul van den K. N. V. B het woord In een har telijke speech huldigde hij Alcmaria, waarbij hij de opmerking maakte, dat door eendrach tig samenwerken, èn door de spelers èn door het bestuur, het eerste klasseschap bereikt zou kunnen worden Wethouder Van Slingerland sprak als wethouder van het Gemeentelijk Sport park. In een geestige speech herinnerde hij aan de goede verstandhouding tusschen het gemeentebestuur en de oudste huurster van het sportpark. Alcmaria, „kop op en naar een roemrijke toekomst!", zoo eindigde de wethouder. Den heer D e 1 v a u x, voorzitter van den N. H. V. B„ deed het bijzonder veel genoe gen, Alcmaria te mogen cornplimenteeren, omdat deze club steeds het middelpunt van het Nooid-Hollandsche voetbal is geweest Verder herinnerde hij aan de adspiranten- dagen, welke jaarlijks op de Alcmaria-terrei nen gehouden worden Spr. hoopte en ver trouwde op een goede toekomst. De heer Schipper, voorzitter van Alk maar (Go ahead) herinnerde bij zijn geluk wenschen aan de langdurige, sportieve en prettige samenwerking tusschen beide zuster verenigingen. De heer ter Horst feliciteerde de jarige namens de Alkm. Polit;e Sportvereniging en namens den Neder!. Politie Sportbond. Hij hoopte, dat Alcmaria spoedig eerste klasser zou mogen zijn. Verder werden nog woorden van geluk wensch gesproken door den heer Diepen voorzitter van den A. K B„ den heer de Boer namens de supportersvereniging, den heer I.uite (gymnastiekvereniging „Kracht en Vlugheid"), den heer M o oy („Turnlust"), den heer Jonker („de Halter") en den heer K o r e m a n (S. S S.) Al deze felicitaties gingen vergezeld van fraaie bloemenmanden, teiwijl de vereeniging var» den N. H. V. B. een fraaie archiefkast ten geschenke kreeg. Onmiddellijk na deze speeches verscheen Bram Elte op het podium. Zich tot den voorzitter richtende, begon apr. op te merken, dat men gezocht had naar een b.ijvende herinnering aan dit 35-jarig jubileum. Hij herinnerde aan het voor 25 j®8' aangeboden vaandel, dat zijn waarde nad en zal behouden, maar wees er op, dat men in Alcmana-kringen had gezocht naar iets, dat zijn piaais in het openbaar zou kunnen vervangen. Men meende dat gevon den te hebben in een clubviag. De hiervoor benoodigde gelden werden door vrijwel al onze leden en eenige vrienden bijeengebracht w oorden var, dank en erkentelijkheid bracht spr. aan den heer Kirkenier, hoofdop zichter van Gemeentewerken, die deze vlag belangloos ontwierp, de fa van Oven te Den Haag, die dit ontwerp op keurige wijze uit voerde en bovenal aan één der leden, die zich met de inzameling der gelden belast had en zich daarbij tijd noch moeite had gespaard Nadat de vlag ontplooid was, eindigde spr. met de hoop, dat alle Alcmsrianen er steeds voor zouden waken, dat nimmer op dit symbool van eenheid en clubliefde een smet zou Worden geworpen. De nieuwe standaardvlag ziet er inder daad keurig uit. In de rood-witte kleuren uitgevoerd, is in den rechter-bovenhoek het stadswapen gebor duurd, terwijl daarnaast het „bruine monster" aan een voetbalclub herinnert, er is trouwens meer wat aan de voetbalsport herinnerd: een serie van 9 zilveren doelpunten. De onderste baan bevat de jaartallen 1898-1933 in goud. terwijl in groote zil veren letteren de naam „Alcmaria Victrik" op den middenbaan is aangebracht. Schriftelijke gelukwenschen waren ge stuurd door Robur et Velocitas (Apeldoorn), S. V. V.. de Spartaan, E. D. O., Zeeburgia, scheidsrechter Katoen, „Zang en Vriend schap", „Mercurius", afd. Alkmaar, Klink- tamer. W. Prir.s e. a. Verder was binnengekomen een schrijven van Jo Bos, waarin hij dank uitsprak voor de overweldigende belangstelling, die hij bij zijn ongeval had ondervonden en zijn beste wenschen voor Alcmaria uitsprak. Tenslotte ^vas bericht van verhindering ingekomen van burgemeester Wendelaar en den heer Schenk, directeur van het Sportpark. Inmiddels waren bloemstukken ingekomen van trainer Hamel, de korfbalvereeniging K. V. K. V. en de suipjjoosten van het sport park en een radio-telegram van het lid Buurs, officier-machinist a. b. van het s.s. „Deucalión", varende in de Caraïbische Zee. Eén tik van kapelmeester Schuurman en het eerste nö. was begonnen. Onmiddellijk was er contact met de zaal en toen Jacques Amoureus, de refreinzanger, al de aanwezi gen uitnoodigde om mee te zingen, wefd daaraan gehoor gegeven. De band had blijk baar pleizier in haar spel en vervolgde met een 5-tal nummers, waarbij het succes zoo groot was, dat het applaus ten langeleste een ovatie werd. Mariska Couvée en Aron Englander gaven daarna eenige dansen, die vlot uitgevoerd werden en een welverdiend applaus oogstten. Toen was het woord aan Piet Groenen- daal, die met zijn liedjes en z'n praatjes veel succes had. The three Hawkcourts" maakte een waardig slot aan het eerste gedeelte van het programma E)eze harmonica-virtuozen speelden ook nu weer met veel bravour en opnieuw bleek, dat techniek en het samenspel tot een zeldzame hoogte gerezen waren. Drie jongelui, die mede met hun rustige manier van optreden mogelijk wel het glanspunt van den avond vormden! Na de pauze kregen wij eerst eenige dan sen van mej. Ina Cortez, een oud-stadge- noote, waarvan de tweede vooral veel succes oogstte. En toen kwam de groote verrassing van den avond: Het optreden van „the Alc maria Four", vier rasechte Alcmarianen ont popten zich als vier hoogstbegaafde neger zangers en gaven, begeleid door den nieuwen Amerikaan Nico Snel, met zooveel succes eenige negerliedjes ten beste, dat tij er zon der toegift niet afkwamen Wij wisten niet, dat Alcmaria zulke goede zangers onder haar leden telt! Nadat vervolgens „the three Hawkcourts" en Piet Groenendaal nogmaals waren opge treden. werd het programma besloten met een tweede optreden van „the Alcmaria Vic trix Ramblers". Het spreekt bijna vanzelf, dat de verschil lende medewerksters bloemen kregen en dat in een slotwoord alle medewerkers dank werd gebracht. Hier mogen we speciaal van noemen Nico Snel, die in bijna alle nummers öf aan den vleugel zat, öf de harmonica be speelde. Toen kon het bal beginnen, dat de hon derden nog tot laat in den nacht bezighield. Alcmaria kan met veel genoegen op dezen jubileumsavond terugzien. ronden: 11. SengeCreszinski, 28 p.; op acht ronden: 12. Kisters— Mflller. 46 p. Een bijzondere correspondent van de Tel. schrijft o m. het volgende: Het spreekt vanzelf, dat men met eenige sjjanning dezen wedstrijd tegemoet ziet. Eenige duizenden Nederlanders zijn, evenals vorige jaren, weer over de grenzen getogen. Wij vermoeden, dat de spanning nog komer. moet. De laatste twee, drie dagen zullen hier waarschijnlijk de beslissing moe ten brengen. Want tot nu toe hebben de renners zich gespaard. De „groote nacht", die anders in Dortmund van Zaterdag op Zondag pleegt te vallen, is ditmaal verstre ken, zonder dat zich gebeurenissen afspeel den. De beste kansen werden voor den aanvang gegeven aan SchönBuschenhagen. Pijnen burgGöbel, PedenStübecke en Broccar- doGuimbretiène. SchönBuschenhagen rijden inderdaad buitengewoon goed Zij hebben zich reeds sedert de eerste jachten een behoorlijken voorsprong veroverd en zonder van hün krachten al te veel te vergen, bepalen zij er zich toe. dezen voorsprong te behouden. Beide renners zijn uitstekend in vorm en maken een schitterende kans. En wat presteert tot nu toe de Canadees Peden. die met bijna ergerlijke zelfbewustheid te kennen gaf, deze Europeesche Zesdaag- sche als een welkom uitstapje tusschen zijn Amerikaansche Zetcaagschen te beschouwen? Wij hebben hem Vrijdag en Zaterdag aan den arbeid gezien en moeten toegeven, dat hij een bekwaam renner is, die zoowel in de jachten, als in de sprints zijn mannetje veet te staan, doch het hoofd en schouders boven de an deren uitsteken doet hij geenszins De Neder landers zijn volkomen tegen hem opge wassen. De Nederlanders spelen in dezen Zes- daagsche een typische rok De meesten hun ner zijn geëngageerd, niet alleen omdat zij goede jöhge rehners zijn, doch daarnaast om dat zij talrijke supporters medebrengen. Wat hebben zij tot nu toe gepresteerd? Pijnenburg rijdt uitstekend, doch wordt door het noodlot achtervolgd. Zaterdag, toen hij twee ronden achter Schön—Buschenhagen lag deed hij verwoede pogingen om dert ach terstand in te loopen. Tweemaal kreeg hij een mankement aan zijn rijwiel, tweemaal maakte hij een leeliike buiteling. In totaal ging dus vier maal een goede kans op winstbie- dende uitlooppoging zonder succes te niet. Zooals gezegd rijdt hij goed, doch niet altijd l heerscht er tusschen hem en zijn maat Oöbel eert goed begrip Het aflossen is dikwijls op spannende momenten slecht en kleine kibbel partijen zijn daar het gevolg van. Toch ver zekerde Pijnenburg ons glimlachend, dat hij ondanks zijn tuimelingen goede hoop had ou een zegepraal. BraspenninxWals zijn de \errassirtg van dezen Zesdaagsche. Zij rijden alsof hun leven er van afhangt wisten zich Zaterdagnacht geruimen tijd aan den kop te handhaven en veroverden spoedig de gunst van het publiek. Zeer spannend warert de duels, die Wals her haaldelijk met Peden leverde. Het publiek had er blijkbaar pleizier in, dat de blonde Hage naar volkomen de gelijke bleek van den „Vuurtoren", zooals Peden door de Neder landers wordt genoemd. Braspenninx valt in de sprints niet op, maar weert zich prima bij de jachten. Wals, dié over zijn eigen presta ties zich zeer bescheiden uitliet, roemde den Bras ten sterkste. In Vroomen? En Muller? En Kisters? Zij rijden goed, maar kunhen na een lang durige jacht niét meer meekomen en verspe len dan wel vaak eenige ronden. Gelukkig worden die dan later weer inge'.öopen Soms zonder veel tegenstand. Merkwaardig is. dat de Franschen hier, hoewel zij een goede plaats innemen, weinig op den voorgrond treden. Broccardo is in Dortmund bijna nooit goed op dreef. De baart van de Westfalenhalle is hem te zwaar. Worstelen. Naar wij vernemen, tracht de krachtsport vereeniging S.S.S. alhier een landenwedstrijd NederlandDuitschland te organiseeren. De wedstrijd NederlandBelgië heeft be wezen, dat iets dergelijks hier zeer geappre cieerd wordt en we hopen, dat S.S.S. er in zal slagen, den landenwedstrijd te mogen organiseeren! Wielrennen DE ZESDAAGSCHE TE DORTMUND. Vrijdagavond elf uur is in Dortmund de achtste Zesdaagsche begonnen. Zooals men weet nemen er eenige Nederlandsche koppels aan deel. Het begin was kalm doch even na middernacht werd een jacht ontketeno. waar door het gehee.e veid onmiddellijk uit elkaar las. RauschHürtgen lagen een tijd aan den kop, doch na een uur van verwoede achter volgingen kwamen de anderen weer bij. Hier na werden geen uitlooppogingen meer ge daan. Bij de neutralisatie hadden Schön Buschenhagen de leiding «net 102 punten. Dan GöbelPijr burg, BroccardoGuim- bretière en Raust.. —Hürtgen. Zaterdagavond was de zaal geheel uitver kocht. Uit Nederland was veel publiek aanwezig. Na het klassement van 10 uur kwam de heksenketel weer los waardoor veel ronden verloren en gewonnen werden. De neutralisatie na een valpartij bracht weer rust. Toen lagen aan den kop SchönBu schenhagen met 115 punten. Braspenninx— Wals stonden toen op de vijfde plaats met 18 punten, doch geen enkele verliesronde. Na een rustigen Zondag kwam het weer na het klassement van 10 uur tot een groote jacht. SchönBuschenhagen konden zich daarbij handhaven. Te middernacht was de stand: 1. SchönBuschenhagen, 229 p.; 2 Kilian Pützfeld, 47 p.; op twee ronden: 3. Rausch —Hürtgen, 109 p.; 4. Volpel—Korsmeier, 87 Pd op drie ronden: 5. GöbelPijnenburg, 172 p.; 6. BroccardoGuimbretière, 105 p.; 7. Braspenninx—Wals, 79 p.; 8. Peden—Stü becke. 46 p.; 9. Rieger—Vroomen. 44 p.; op vier ronden: 10. JietzSchenk, 31 p.; op zes Meer dan twintig jaren was het geleden, dat dokter Robert zijn vrouw verloren had en sedert hield hij de herinnering aan zijn twee gelukkige huwelijksjaren angstvallig vast. Niets, wat hem van zijn weemoed hier over zou kunnen afhouden; hij wilde er ook niet van afgeleid zijn. Het was een origineel, die dokter Robert. Hij had de gewoonte des zomers geheel in het wit gekleed te gaan; daarentegen des winters van top tot teen in het zwart. Ter wijl in den zomer stof en vlekken donkere sporen op zijn pak achter lieten, leek hij in jenj^f'i.n'er wit-getijgerd. Hij was zeer kaal, de d°kter; zóó kaal, dat niemand zich kon voorstellen, dat hij ooit eenige haarkern zou hébben bezeten en baardgroei evenmin. Zijn rimpelige huid leek als gelooid. Zijn hoofd stak zoo diep in zijn schouders, dat hij veel had van een verschrikte kip; zijn kleeding- stukken hingen om zijn uitgemergelde lichaam als die bij een vogelverschrikker op den akker. Als om zijn kleinformaat in even wicht te brengen, rende hij met te haastige en veel te groote passen door de straten van het stadje. Zijn oogen echter hadden een uit drukking van hartgrondige goedheid: had men die gepeild, dan voelde men welk een meevoelende en levendige geest hier aanwezig was. Bij zijn huisdeur viel een opvallende, lich te plek waar te nemen, die aantoonde, dat er wel eens een naambordje had gezeten. Het was er afgevallen, maar dit werd nooit gere pareerd. waarom zou dat ook? Geen mensch in hét stadje, die niet Wist waar dr. Robert woonde en wanneer hij zijn spreekuur hield. De eenige uitgaven, die van luxe getuig den, waren de bloemen, die hij iederen mor gen onder het portret van iijn beminde vrouw plaatste. Wel meer dan twintig jaren had hem de moed ontbroken, 'n bepaalde kast te openen, waarin zijn jeugdherinneringen, de souve nirs aan zijn groote liefde lagen opgeborgen. Toen de eenzaamheid op zekeren avond hem al té zwaar drukte ging hij echter daartoe over. Hij vond de pakjes liefdesbrieven van Angeline Robert, tezaam gebonden met zij den lintjes, waarvan de roze glans was ver- dofd. Toevallig gleed één der bundeltjes htm uit de hand en viel neer in een doos, waar van hij juist den deksel had weggenomen. Haastig lichtte hij de brieven eruit, daar de doos gevuld was met gedroogde en geëtiket teerde insecten. Deze riepen de herinnering wakker aan veel ronddolen, aan bewonde ring voor de zig-zag vleugeltjes der schitte rende wezentjes, aan triomfantelijke vreug den, zoo ze onverlet gevangen waren. Dokter Robert bleef een oogenblik in gedachten, in aanschouwing verzonken, hij pleegde hier mee zijn eerste daad van ontrouw, waar hij zich overgaf aan een liefde zijner vroegere jeugd, die hij nu weer zijn trouwhartige ziel liet binnendringen. Hij liet haar verankeren, onderwijl genietend van de zekerheid van dit welbewuste bezit. Naast Angeline was nu een geweldige me dedinger verrezen, met wien rekening viel te houden. En tochde dokter, niet gansche- lijk blind, begaf zich niettemin op het bloem rijk pad van het Verraad Hij zocht naar ver zachtende omstandigheden, zei bij ZichZèlf, dat het wezen der afgestorvene hem overal vergezelde op zijn zwerftochten op zoek naar vlinders, naar die bonté boodschappers, die tusschen de aarde en den aZilür-blauwen hemel dartelen, Waar zijn Angeline, buiten allen twijfel, zich bevend. Artgeline's mooi ste portret had hij tégen den muur van het vertrek opgehangen, waarin hij bezig Was de nietige mummiën te ordenen, op te kleven, te etiketteeteh aldus presideerde zij Zijn bezigheden. Maar meer en meer wischtert zich de ver bleekte kleuren der beëltéhis aan den muur uit tegen de roest- en koperkleurige tinten van een vlindersoort, tegen een soort, dat als kostbare steenen fonkelde, Of tegen een soort van week-zwart, of tegen specimma, die, als een feestelijkheid van bonte costuums in de lucht, op vleugeltjes van goud, van rood en groen zich manifesteerden. Dokter Robert's stem kon met geen mogelijkheid weeker klin ken bij het voor zich heen fluisteren van An- geline's naam, dan als hij de namen lispelde van de naar antieke sageir-genoemd? soor ten: Chryseis, Eerortiüs of zelfs Ecs: itróta. Zoodat gefüimeh tijd des dokters trouwe ziel zich gelijkmatig zou verdeden tusschen rouw 6m het verleden en nieuwe vreugden. Hartstocht echter zou dit evenwicht versto ren. Zooals steeds, ontstaat deze door een onbevredigden wensch, in dit geval door een brief met geheimzinnig stempel. Een over- zeesche geleerde wiens onderteekening zich imponeerde door een heele rij van titels, ver zócht dokter Robert hem een Cerambys Augustus te willen toezenden. Uit een oud boek had hij opgespoord, dat deze Vlinder soort op de beboschte hoogvlakten in Ro bert's omgeving moest voorkomen. Dokter Robert verbleekte. Hij kende den Cerambyx Augustus niet. In een catalogus vond hij de beschrijving: groen en geel, roode voetjes, gegroefde rug, ongewone grootte. Er werd aan toegevoegd, dat er nog maar zeer weinige exemplaren van deze vlindersoort te vinden zouden zijn. Het was midden in den zomer. Slapen kon de dokter niet meer. Van 's morgens heel in de vroegte tot aan den avond doorkruiste hij in hevige opgewondenheid de wildste partijen van de bergketens, sloeg tegelijk acht op den hemel, de aarde, op takken en ojren plek ken. Deze onverstandige ronddolingen na men zijn geheele denkkracht in beslag. Zon der dat hij het bemerkte, zette zich onbeschei den stofdeelen in de lijst van Angeline's por tret; de restjes van bloemen, die hij er het laatst had neergezet, verdroogden in de va zen. Op zekeren dag besloot dr. Robert den Malletorne te bestijgen, den berg, die wegens zijn gevaren, zelfs door ervaren bergbeklim mers, eenigszins werd geschuwd. Steil en dreigend stak de berg de donkere dennen- bosschen omhoog en werkte als een bedrei ging in de overigens zoo liefelijke omgeving. Overmoedige jonge menschen gingen nim mer alléén op dezen tocht. Even vóór het hoogste punt boog liet smalle paadje ter zij de af. E)okter Robert aarzelde verder te gaan. Hij had er op willen zweren, dat nim mer lichtende vlindervleugeltjes zouden zwieren boven deze steenmassa, die alle ge dachte aan leven uitbande. Maardaar opeens schitterde plotseling iets geel-groens in vlucht vóór hem op, dook dan, bijna op armslengte, onder het bereik van zijn hand neer op een uitstekende rontpunt, waarop geen grashalmpje groeide: het was de Ce rambyx Augustus! Geruischloos in zijn beweging schoof de dokter naar de plek toe. Het beestje scheen op hem te wachten, ontvluchtte hem echter, toen de dokter het bijna benaderd had, om op eenigen verderen afstand opnieuw zijn beeldige vleugeltjes in rust-stand uit te sprei den. Het vlindertje had zich echter in het ver stand der menschen misrekend; hartstocht en dwaasheid waren hem onbekend. Dokter Ro bert liet zich op den grond neervallen, strek te één hand uit om den buit te vangen, pro beerde met de andere hand zich aan de steen massa vast te klemmen. De massa hield niet stand, de dokter gleed omlaag, al dieper en dieper de kloof in Hier werd hij 's avonds ontdekt. Hij adem de nog. De pogingen, hem met kunstmiddelen tot het leven terug te brengen, had in zoover succes, dat hij het hoofd kon opbeuren. In zijn oogen lichtte nog die goeie, eenigszins verwonderde blik. Hij strekte den arm uit, opende de hand voorzichtig: de Cerambyx Augustus was gestikt, maar niet beschadigd. Hierna mompelde de doodclijk-gekwetste als steeds Angeline", doch zijn laatste blik gold den géel-groenen vlinder. Aldus stierf hilge lukkig enontrouw.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1933 | | pagina 10