Alkmaarsche Courant
^Radionieuws
Stad en Omgeving
t
SeuiUeton
HIER!!
Dat is
RECHTS
Honderd vijl en dertigste Jaargang.
VRIJDAG 24 MAART.
K
Het mysterie van het
diamanten kruis.
Amerikaansche notities
:s t'iïtral,em «4» 45
bne,,**ner mtt
(Wordt vervolgd.)
Ifo 71
1933
Zaterdag 25 Maart.
Hilversum, 1875 M. (Uitsluitend VARA),
gGramofoonplaten. 10.VPRO-mor-
genwijding. 10.15 Voor Arb. in de Continu
bedrijven: VARA-Kleinorkest o.l.v. P. Du-
chant, R. Numan, declamatie. 12.Concert
door „De Notenkrakers", o.l.v. D. Wins en
gramofoonplaten. 2.— Zenderverzorging.
2 15 Gramofoonplaten. 2.50 Radio-techni
sche causerie door Ir. H. Kunst. 3.10 Con
cert door VAR A-Mandoline-Ensemble" o.l.v.
J B. Kok en gramofoonplaten. 3.50 Muzi
kale causerie door P. Tiggers. 4.30 Causerie
ooor I. de Lange. 4 50 Concert door „De
Flierefluiters", o.l.v. Hugo de Groot, m. m.
v Alb. de Booy, zang en gramofoonplaten
6 40 Literaire causerie door A. M. de Jong.
6.Concert door „De Notenkrakers", o.l v.
D Wins. 6.30 Kees Pruis, aan den vleugel
M. v. d. Waag. 6.45 Uitz. voor den Bond
van Volkstuinders: Causerie door J. P. v. 't
'hof. 7.— Orgelspel door Cor Steyn. 7.15
Kees Pruis. 7.30 Vervolg orgelspel. 7.45
Toespraak door A. de Vyies. 8.— Interlocale
bonte avond. 10.30 Uitz. voor de Vakgroep
(Broodbezorgers, m. m. v. het VARA-tooneel
o.l.v. Willem van Cappellen. A. de Booy,
gang. Joh. Jong, o-gel en gramofoorlplafen.
11.Vaz Dias en VARA-Varia. 11.15—
12.Gramofoonplaten.
Huizen, 296 M. (Uitsluitend KRO). 8.
9.15 en 10.Gramofoonplaten. 11.30
12.— Godsd. halfuurtje. 12.15—1.45 Trio
concert en gramofoonplaten. 2.Jeugdhalf-
uur. 2.30 Kinderuur. 4.Gramofoonplaten.
4 10 Populair concert. 5.15 Esperanto-
nieuws. 5.30 Vervolg concert. 6.206.40 Le
zing. 7.10 Kath. RVU. 7 45 Causerie. 8.
Orkestconcert Ca. 8.458.50 Vaz Dias. 9.30
Schlagermuziek. 10.Voordracht. 10.20
Vervolg concert. 11.Vaz Dias. 11.05
12.Gramofoonplaten.
Daventry, 1554 M. 1C.35 Morgenwijding
10.5011.05 Tijdsein, berichten. 12— Or
gelspel S. Gustard. 1.20 Commodore Grand
orkest o.l.v. J. Muscant 2.20 Dansmuziek
(gramofoonplaten). 2 50 Concert voor de
kinderen. Sted. orkest Birmingham o.l.v. H
Gray. 4.05 Midland Studio-orkest o.l.v. F
Cantell m. m. v. M. Edwards, liedjes aan
cien vleugel. 5.05 Orgelspel H. Ramsay. 5.35
Kinderuur. 6.20 Ber. 6.50 Sportpraatje. 7.05
Welshm intermezzo. 7.25 Lezing. 7.50
Cellorecital door L. Kennedy. 8.20 Vaude
Ville-programma. 9.20 Berichten en lezing.
10.Radio-militair orkest o.l v. B. Walton
O'Donnell. 10.50 Declamatie. 10.55—12.20
Dansmuziek door Ambrose en zijn Band
Parijs Radio-Paris1724 Al. 8.05 Gra
mofoonplaten. 9 20 Orkestconcert. 12.20
Concert door het Omroeporkest. 4.10 Dans
muziek door het Omroeporkest. 8.20 Caba
retprogramma. 9.05 Liederenavond o.l.v. D
Bonnaud.
Kalundborg. 1153 M. 11.20—1.20 Con
eert uit rest. „Wivex". 1.502.20 Gramo
foonplaten. 2.504.50 Omroeporkest o.l.v.
E. Reesen. 7.20 Omroeporkest en solisten o.
1. v. L.Gröndahl. 8.L. Preil's orkest. 8.20
Voordracht. 9.20 Pianorecital door V. Fi-
Bcher. 9.35 Vervolg L. Preil's orkest. 10.45
11.50 Dansmuziek door L. Preil's Radio
Dansorkest.
Langenberg, 473 M. 6.25 en 7.23 Gramo
foonplaten. 11.20 Weragkamerorkest o.l.v
Spitz. 12.20 Concert o.l.v. Wolf. 1.55 Gra
mofoonplaten. 4.20 Concert m. m. v. cither-
vereen. o.l.v. Wolff en solisten. 7.20 Vroolijk
piogramma o.l.v. Neumann. 9.50 Concert
ol.v. Wolf. 11.20—12.20 Gramofoonpl
(Jazzmuziek).
Rome, 441 M. 8.05 Voorstelling uit een
theater.
Brussel, 508 en 338 M. 508 M.: 12.20 Con
eert uit Antwerpen 1.30 Omroepkleinorkest
Henri Marchand. 1030 Gramofoonplaten.
10.50—12.20 Concert o.l.v. P. Moreaux.
Zeesen, 1635 M. 6.55 Strijkkwartet in d kl
t., van Verdi. 7.25 „Funk-Karussell", vroo
lijk programma m. m. v. solisten, blaasorkest
en Schrammel-ensemble. 9.10 Berichten
4 AA t 1 OA r\onpmi</V.1
en rSchram mei-ensemble. 9.10 Berichten
10 20—11.20 Dansmuziek door Oscar Joost
en zijn orkest.
ol.v. Leemans. 5.20 Omroeporkest o.l.v
Walpot. 6.35 Gramofoonplaten. 6.50 Om
roepkleinorkest ol.v. Leemans. 8.20 Concert
- A VY/a.omprnrn-
uitVerviers o.l.v. A. Dupuis. Wagperpro
gramma 945 Vervolg concert. Berlioz
ramma. y.tj tvnvig
irogramma. 11.20 Gramofoonmuziek. 338
-4.: 12.20 Omroepkleinorkest o.l.v. Leemans
1.30 Concert uit Antwerpen. 5.20 Dausmu
ziek. 6.20 Gramofoonplaten. 6.50 Viool- en
ianosonates. 8.20 Omroeporkest o.l.v. K
i'alpot. 9.20 Variété-programma m m. v
«it het Engelsch van Chester K. S. Steele
door A W v. E v. R.
„Zij? Wij? Wat bedoelt ge?" vroeg
toll snel. „Zeg eens, weet ge misschien
van dezen moord, dat ge voor ons geheim
houdt?"
Hij deed een stap dichter naar Darcy
en zag er zoo dreigend uit, dat de juwelier
verschrikt achteruit week.
„Neen, ik weet niets", zeide Darcy
zachten toon.
,,Wat zijn dat dan voor praatjes over
beeld, dat je het niet in huis wilt hebben
wiens huis!"
„Het huis, dat ik met mijn toekomstige
vrouw hoop te bewonen, met miss Amv
son", antwoordde Darcy, en hij sprak
zeer kalm, in tegenstelling met zijn vroegere
opwinding. „Wij gaan in den herfst trouwen"
ging hij voort „Ik had Mrs. Darcy verzocht
ait beeld voor mij te bewaren. Miss Mason
vond het mooi en ik had plan het te koopen.
Wij hadden de plaats, waar het zou staan,
al bepaald. Maar nu
Hij eindigde den zin niet, doch een
vering voer door zijn leden.
„Het zou inderdaad een vreeselijk voorwerp
rijn, om om je heen te hebben, nu het de
Ca-
iets
op
het
(Van onzen correspondent.)
DE BANKCRISIS IN DE
VEREENIGDE STATEN.
Hoe de Amerikanen verrast
werden. Duizelingwekkende
cijfers.
Het kwam niet onverwacht, maar toen het
gebeurde, verwekte het toch eenige conster
natie. Eerst de order van den New-Yorkschen
gouverneur Lehman voor dezen staat en
daarop het besluit van president Roosevelt
om het bankwezen over het geheele land stil
te zetten. Dat het niet onverwacht kwam,
was, omdat de staat Michigan drie weken ge
leden hetzelfde had gedaan en men ongeveer
wist, hoe het daar toeging. Maar iets uit de
verte hooren of aan den lijve ondervinden is
nog niet het zelfde. Het moratorium der ban
ken in Michigan had tot gevolg, dat andere
staten geld moesten toezenden en zelf kort
in hun contanten kwamen te zitten, en hoe
meer staten er toe overgingen, hoe grooter de
druk op New-York, den geldstaat bij uitne
mendheid, werd, zoodat men ten lange leste
ook hier in de benauwdheid kwam te zitten.
Voeg daar nog bij, dat het publiek er de noo-
dige steenen toe bijdroeg door deposito's op
te eischen en geld thuis te bewaren, iets,
waartegen al door president Hoover met
man en macht gestreden is, maar zonder
succes. Dat het publiek er toe over ging, was
eenvoudig te danken aan het feit, dat men
zoo langzamerhand alle vertrouwen in het
bankwezen verloren had.
Rijk en geen geld!
Toch is er geen sprake geweest van een
paniek of heeft men queues gevormd voor de
banken, behalve op j.1. Vrijdagmorgen voor
de groote Browery Savings Bank, want het
is bijkans bovennatuurlijk, hoe gauw een ge
rucht onder het menschdom bekend wordt. In
den nacht van Vrijdag op Zaterdag kondigde
Lehman pas een bankvacantie af. Het gevolg
van dezen plotselingen toestand, die aan de
Duitsche „Kriegszustand" van 1914 deed
denken, was, dat een groot aantal lieden
zich in het zonderlinge parket bevonden van
genoeg geld op de bank te hebben staan om
er twee dagen van te eten, met het vooruit
zicht van zes dagen in die conditie te moeten
blijven doorgaan. En meteen kwam er de
moeilijkheid bij om biljetten van eenigszins
grootere waarde als een tientje of een
twintig-dollar-biljet te kunnen wisselen
Vooral den eersten dag deed het een beetje
aan de paniek van de eerste Augustusdagen
1914 in ons land denken, toen een Haagsche
taxi-chauffeur liever mijn visitekaartje aan
nam dan een briefje van tien gulden. De ca-
tastrophe van ons giro-systeem, eenige jaren
geleden, waarbij ook duizenden zich plotse
ling van hun geld verstoken zagen en maar
moesten zien hoe er te komen, is eenigszins
te vergelijken met hetgeen wij nu hier bele
ven. Alleen gaat het hier op veel grooter
schaal en is er nergens meer geld te krijgen
tenzij van een goeden vriend, die van zijn
eigen armoedje wil afstaan. Ik was gister
avond ten eten gevraagd bij een landgenoot
met eenige vaderlanders, onder wie Van
Loon, maar het bleek, dat mijn gastheer pre
cies over 138 centen beschikte en geen kans
zag, 'n fatsoenlijk diner bij elkaar te krijgen,
tenzij we ons tevreden willen stellen met 'n
paar pond aardappelen en enkele uitsprui
tende uien, dus werd de samenkomst met al
gemeene stemmen tot nader order uitgesteld
wanneer het een of andere wettige ruilmid
del weer in omloop zou zijn gebracht Een
vriend van me werd op dien gedenkwaardi
gen Zaterdagmorgen wakker in het geluk
kige bezit van een heel kwartje. Dat is niets
bijzonders; de meeste menschen loopen vei
ligheidshalve met zoo weinig mogelijk con
tanten op zak Hij nam zijn ontbijt in een
restaurant van Childs op het Times Square
en betaalde daar twintig cents voor. Wat hij
daarvoor kreeg? Een glas uitgeperste sinaas
appel, toast en koffie. Ja, het is goedkoop le
ven den laatsten tiid, maar dat zal nu wel
afgeloopen zijn. Met de eene stuiver, di
hem overschoot, nam hij de ondergrondsche
naar ziin bank om geld op te nemen voor de
komende paar dagen en vond die gesloten
Op het kantoor waren eenige lui, die een dol
lar per hoofd konden afstaan en oo die ma
nier kreeg hij nog viif dollar bij elkaar om
de allernoodioste onkosten te bestrijden
oude vrouw heeft gedoodmompeld de ver
slaggever. „Maar bent U er zeker van, dok
ter
„Heel zeker, ja! Ik zeg echter nooit iets
voor de lijkschouwing. Daar zal ik nu toe
overgaan. Je herinnert je zeker het geval
Murray wel?" ging hij voort, zonder zich
tot iemand in het bijzonder te wenden
„Iedereen dacht, dat hn vermoord was, ter
wijl hij in werkelijkheid een hartverlamming
had gekregen, van de trap was gevallen, en
het mes, dat hij in de hand had, zijn hart
doorboord had".
„Dat geval hebt U niet behandeld, dok
ter", merkte Carroll op.
„Neen, dat was voor mijn tijd. Maar ik
herinner het mij Daarom zeg ik nooit iets,
voordat ik de lijkschouwing heb verrich
Telefoneer om den waker van het lijken
huisje", jzing hij voort, „en laat het lijk
weghalen
„Laat U haar weghalen?" stotterde Darcy
„Ja, het spijt mij, maar het zou hier niet
gaan en de dokter wees op de schitteren
de uitstalling van kristal en goud en zilver
„U houdt den winkel toch niet open?" vroeg
hij.
„Neen, ik zal een briefje op de deur prik
ken", en Darcy schreef er een, dat een der
bedienden op de voordeur bevestigde.
„Dat is alles, wat ik nu kan doen", zeide
dr. Warren na zijn vluchtig onderzoek. „De
rest gebeurt in het lijkenhuisje. Waar kan
ik mijn handen wasschen?" vroeg hij.
Darcy wees hem een klein kabinet bij zijn
werkbank Dr. Warren trok zijn jas weer
aan, nam een cigaietje aan van Darcy, slipte
Hoe men aan geld kwam.
Zooals het gewoonlijk met die dingen
gaat, zijn de gefortuneerden met hun groote
crediet er beter aan toe dan de minder rij
ken, die altijd contant moeten betalen. E>e
kranten staan letterlijk vol van voorbeelden,
hoe het den menschen vergaan is. en daar
zijn gevallen bij, die werkelijk tragi-komisch
zijn. Op Park Avenue, de duurste straat in
New York en waar voor het grootste deel
schatrijke menschen wonen, wist een familie,
bedienden incluis uit zeven personen be
staand, tezamen niet meer dan twee dollar
en acht en tachtig centen aan contanten op
te diepen. Het zijn juist de kleinigheden, die
zoo halsbrekend zijn: onkosten voor een
taxi, haarknippen, sigaretten, kortom kleine
dagelijksche benoodigdheden, die met klein
geld betaald moeten worden. En hoe dat op
loopt, weet men zelf ook, vooral wanneer het
een kleine week duurt. Den eersten dag was
er ook niets met een chèque te beginnen,
maar den volgenden dag kwamen alle groo
te winkels in de stad met een bekendmaking
voor den dag, dat zij die wilden accepteeren
in goed vertrouwen op hun medemenschen.
Zij stelden er echter de noodige voorwaarden
aan en wel, dat de koopesr zich behoorlijk
moesten kunnen legitimeeren en verder geen
grooter bedrag opgaven dan waarvoor zij
kochten. Want direct kwamen er duizenden
staaltjes van het menschelijk vernuft voor
den dag hoe aan geld te komen. Er ver
schenen bijvoorbeeld reizigers voor de loket
ten der stations om een kaartje naar een
dichtbij gelegen station als Newark of White
Plains en die dan een 100 of een 500 of zelfs
wel een 1000 dollar biljet ter inwisseling
aanboden. Het is jammer, dat men deze lie
den niet heeft kunnen aanhouden, omdat zij
zonder twijfel behoorden tot de groote cate
gorie menschen, die door het oppotten van
munten en biljetten een niet onbelangrijk
deel hebben bijgedragen tot den scheeven
toestand, waarin wij nu vekeeren. Zelfs des
kundigen zullen zich aan geen schatting dur
ven wagen hoeveel millioenen er op deze
manier aan den algemeenen omloop onttrok
ken zijn, en zoo hebben gezorgd, dat het geld
hoe langer hoe moeilijker te vinden was.
Het is natuurlijk heel gemakkelijk, verwij
ten te maken, maar na een grondige beschou
wing kan men het publiek geen ongelijk
geven. Nog was men niet bekomen van den
schrik om de eene omvallende bank, of de
andere plofte een paar straten verder in
elkaar. En niet voor zulke heele kleine bedra
gen ook, maar voor sommen, die in een land
als het onze noodlottig zouden geweest zijn.
Ik herinner me, dat twee jaar geleden de
Bank of United States ten gevolge van specu
latie en wanbeheer de deuren moest sluiten,
en dienzelfden avond hadden de vertegen
woordigers van de buitenlandsche pers in
New York hun maandelijksche diner.' Wij al
len gingen aan het uitrekenen, hoeveel een
dergelijk bedrag in ons muntstelsel vertegen
woordigde en welk een uitwerking het in ons
eigen land zou hebben, wanneer er een derge
lijke krach plaats had. De Bank of United
States tuimelde in elkaar voor een bedrag van
125 millioen dollar en de noodige duizenden
inleggers zaten zonder een sou. Had het een
vernietigende uitwerking op het zakenleven?
Absoluut niet! Het was als een steen in een
vijver een heftige plons, wat rimpels en
dan weer volmaakte kalmte. Dat was ook al
weer achter den rug.
Wat er verloren ging,
Het aantal banken, dat in de afgeloopen
vier jaren over den kop is gegaan en het
totaal bedrag aan betrokken geld is zoo dui
zelingwekkend, dat het in Europa niet dan
met een ongeloovig glimlachje ontvangen kan
worden. Van 1 Januari tot 31 December 1931
staakten 2290 banken met een totaal inleg-
geld van 1.759.484.000 dollar hun betaling
waarvan op den duur 271 weer heropend
werden met een bedrag van 157.936.000 dol
lar, zoodat ongeveer anderhalf milliard dol
lars in één jaar tiids voorgoed verdwenen wa
ren. De financieele elastriciteit van het land
is buitengewoon groot, maar tegen dergelijke
schokken is het toch op den duur niet bestand
er. bij voortgang zou zonder eenigen twijfel
het heele systeem zoodanig ondermijnd ge
worden zijn, dat er veel erger dingen waren
gebeurd.
Het noodlot heeft gewild, dat de intrede
van den nieuwen President juist samenviel
met een allerhachelijksten tijd. Roosevelt
heeft vanaf zijn verkiezingscampagne be
loofd, dat hij zich zou bepalen tot het verrich
ten van daden, omdat er een groote noodzaak
voor bestond. Hij heeft standvastig en stelsel
matig geweigerd, zich vóór den 4den Maart
met iets van zijn voorganger Hoover in te
laten en daarvan de verantwoordelijkheid op
zich te nemen. Maar vanaf het oogenblik, dat
hij den eed als de 32e President der V.S. had
afgelegd, heeft hij geen kostbaren ttjd laten
voorbijgaan, maar is hij direct aan den ar
beid getogen tot laat in den nacht en den hee-
len volgenden Zondag hetzelfde, waarop
Maandag de bankvacantie over het geheele
land werd afgekondigd, die als een verleng
stuk kon gelden voor de New Yorksche van
Lehman sinds Zaterdag.
Bijzonder moeilijk is het, een duidelijk
beeld van den allerlaatsten toestand te geven,
omdat die elk uur verandert en, gelukkig ge
noeg, in betere richting. Eerst was het plan
geweest, om plaatselijk noodgeld, „scrip" ge-
heeten, uit te geven, in dien zin. dat het Clea
ring House een soort assignaat zou afgeven
voor eiken dollar, die een bank bij haar depo
neerde. De scripbiljetten zouden dus geen pa
pieren zonder waarde zijn als de valuta
daling destijds in Duitschland liet verschij
nen, maar eenvoudig een nieuw soort dollars,
die niet door goud gedekt zijn. Er bestaan
ook plannen om eenvoudig nieuwe bonds-
banknoten te drukken, die dat wel zijn, ge
steund door de enorme rijkdommen van de
Federal Reserve. Hoe dit alles zij de eenvou
dige man op straat wacht met spanning op
het moment, dat hij weer iets in zijn handen
kan krijgen om zijn welwillende vrienden af
te betalen en niet zulk een armoedig gevoel
in zijn nog natte regenjas en verdween in
zijn automobiel, nadat hij nog had aange
kondigd, eerst te zullen gaan ontbijten en
onmiddellijk daarna de lijkschouwing te
zullen verrichten.
Kort daarop kwam een lijkwagen aange
rateld tot voor den juwelierswinkel, en ver
oorzaakte nieuwe opschudding onder de me
nigte, die nog steeds was blijven wachten
niettegenstaande den regen, die nu van een
motregen was veranderd in een heviger bui
Nog meer verslaggevers kwamen en Dar
cy sprak vertrouwelijk met hen. Zij waren
behalve de politie en Jim Haliday, een de
fectieve van het kantoor van Bardan, de
eenigen, die tot den winkel waren toegelaten
De bedienden waren naar huis gestuurd.
De mannen van de lijkkoets tilden het bij
na stijve lichaam op en wilden het reeds op
de lijkbaar leggen, toen Carroll, die hen zon
der iets te zeggen, gadesloeg, een kreet
slaakte.
„Wat is er?" vroeg Thong snel. Hij had
den winkel doorsnuffeld en stond nu stil
bij Darcy's werktafel een soort van bank
tegen den muur, achter een der uitstalkas
ten. De bank was van een draaibank voor
zien, en er lagen onderdeelen van horloges
op, als doode dingen, die in een dokterska
mer op sterk water zijn gezet. „Wat is er
Bill?"
„Kijk!" wees Carroll.
De mannen van het liikenhuisje hadden
het lichaam opgeheven. Én in het licht der
electrische lampen werd beneden in de lin
kerzijde der doode vrouw een flinke sned
door haar lichte japon zichtbaar een
BOND VOOR
STAATSPENSIONNEERING.
Een propaganda-avond.
Een „avond van Staatspensionneering'j
evert in onze stad, die zoo rijk is aan allerlei
vereenigingen, van welke er zeer vele op hun
beurt eiken winter een feestavond houden,
altijd een zeer volle zaal, iets waarop lang
niet elke organisatie kan bogen. Maar zoo
vol als gister hebben wij de Harmonie nog
slechts heel zelden gezien nog nooit wa
ren er op een avond als deze zooveel men
schen bijeen.
Geen wonder dat de heer H. B r u i n Nz.
in zijn openingswoord een dankbaar geluid
deed hooren.
Als altijd, was er ook nu een spreker uit-
genoodigd om een propagandistisch woord
te zeggen ter bestrijding van het „oud en
arm". Dezen keer was ds. H. W. Bloem-
h o f f uit Heiloo daartoe aangezocht en deze
heeft een inslaand pleidooi gehouden voor
invoering van staatspensioen.
In den aanhef van zijn betoog haalde hij
een gedicht van Huygens aan, waarin deze
het heeft over datgene wat niemand wenscht
en waarheen we toch gaanden ouderdom, en
dan herinnerde hij aan het „liedje van ver
langen", dat al hetzelfde thema bezingt. Dit
bracht spr. op het verhaal van den molenaar
uit den verjongingsmolen, dat zegt, dat ieder
die de kuur onderging, de afgelegde levens
jaren nogmaals precies zóó moest leven, iets
waarvoor niemand te vinden was, een bewijs,
dat men hooger eischen stelde aan het leven.
Voortgaande, herinnerde spr. eraan, dat
uit de oudheid verhalen tot ons komen van
oude menschen, die in tijden van hongers
nood aanboden testerven, om daarmee voed
sel voor de jongeren te sparen. Als blijk van
offervaardigheid mocht men daar vrede mee
hebben, maar nu dergelijke zelfopoffering
niet meer npodig is, moet er getracht worden
iets moois te maken van het leven der ouden,
gedachtig aan het bijbelwoord: „Eert uw
vader en moeder", een woord van de joden,
van wie zeker niet gezegd kan worden, dat zij
niet goed voor de ouden van dagen zorgden
Als een scherp contract stelde spr. hier
tegenover het verhaal van den kleinen jon
gen, die een bakje maakte, waaruit vader en
moeder later zouden kunnen eten, als zij, oud
zijnde, bij hem zouden inwonen waarmee
de jongen het voorbeeld zijner ouders zou
volgen, die hun vader uit een houten bakje
ver van de tafel lieten eten.
Voorts herinnerde spr. aan het bekende
„Eerder brengt een ouderpaar tien
kinderen groot
Dan dat tien kinderen vader en moeder
brengen tot den docd",
aan een gedicht van Nic. Beets en aan Jar
van Beers' „Bestedeling", om dan te consta-
teeren, dat de in een en ander genoemde
„zorg voor ouden" een aanfluiting is van het
christendom, dat spreekt van liefde. Nood
zaak is het, dat er iets beters gedaan wordt
voor de ouden van dagen, iets waardoor nog
een weinig zon komt in hun ten einde loopen
de leven.
Dat begrepen in 1899 ook die beide Arn
hemmers, de heeren Boswijk en Wieringa,
toen zij de idee van staatspensioen begonnen
te propageeren. een beweging, die zeker al
veel goeds heeft tot stand gebracht. In vele
landen heeft men het reeds ingevoerd, maar
in christelijk Nederland is het nog niet zoo-
snede, die vol zat met bloed.
„Nog een wond!" riep Darley uit, wiens
verslaggeversinstinct dadelijk werd opge
wekt door deze vermeerdering van geheim
zinnigheid. „Dat wordt belangwekkend!"
„Het is een snee, en een diepe ook", mom
pelde Carroll, terwijl hij dichter bij kwam,
om goed te zien. „Waar zou dat nu weer
mee gedaan zijn?"
„Het zou me niet verwonderen, als het
hiermee gebeurd was", en Thong toonde
op de palm van zijn groote hand een kleinen
dolk, op welks overigens blank lemmet enie
le donkere vlekken zaten.
„Waar heb je dat gevonden?" vroeg
Carroll.
„Hier, op de reparatietafel"
Darcy keek met open mond toe.
„Is dat Uw dolk?" sprak Carroll tot
den juwelier.
„Het is geen dolk het is een briefope
ner om papier te snijden".
„Wat het dan ook is, aan wien behoort
het?" De woorden klonken even hard als het
staal van het gevlekte lemmet
Darcy staarde naar het scherpe mes en
daarna naar de doode vrouw.
„Wie is de eigenaar ervan?" De vraag
klonk als een zweepslag.
„Dat weet ik niet! Het werd hier achter
gelaten door
Er was eenige beweging bij de zijdeur, die
door Mulligan was geopend om den man
nen in staat te stellen, het lijk van mrs. Dar
cy naar buiten te dragen. Er klonk geschui
fel van voeten, en iemand vroeg met een dik
ke stem:
Dat zoudt zoo'n fietser of automo
bilist wel willen toeschreeuwen,
als hij tonder noodzaak op het midden
of links van den weg rijdt. Geeft
het goede voorbeeld: Houdt rechtst
ver kunnen komen, gevolg van het feit, dat de
politiek zich er meester van maakte. Drie
groote groepen, die in alles rekening willen
houden met de christelijke leer, verklaren het
staatspensioen als vijandig met Gods woord.
Hiertegen wekte spr. op tot strijd, opdat het
moge gelukken dit bestreden geluk voor onze
ouden binnen te halen.
Hij ontkende, dat er iets menschonteerends
in het aanvaarden van staatspensioen zou zit
ten, gehjk de tegenstanders meenen. Is er iets
onteerends in, als men eenige blijdschap wil
de gezinnen van oude menschen?
Neen Waarom mag men wel tarwe-, bieten
en anderen steun aanvaarden en geen staats
pensioen? Menschonteerend is wel cumu
latie van pensioenen tot 30.000 per jaar
Dat men bij invoering daarvan niet meer
zou sparen een ander argument van re
tegenstanders is al evenmin onjuist. Be
wijs: toen in 1919 het pensioen voor de ouden
van dagen iets werd verhooud, namen hun in
lagen in de spaarbanken toe.
'elk een vreugde gaf het, toen in 1913 de
menschen voor het eerst het zoo noodige
staatspensioen ach. hoe weinig nogi
konden halen Spr. gaf een aandoenlijk ver-
kigenVan klaarheid van één der geluk-
Maa„r~ lanK niet ieder kree.g staatspen
sioen: 30.000 zelfstandige kleine werkers
o|€ven u-tgesloten en thans zijn het er
60.000! Deze allen hebben het noodig spa-
ren voor den ouden dag was hun niet moge
lijk, omdat hun inkomsten daarvoor te ge
ring waren. Vandaar den eisch: Staatspen
sioen voor ieder! Het geld ervoor is te vin-
den uit belasting, waaraan ieder naar
draagkracht meebetaalt. Als één man en één
vrouw moet daarvoor gestreden worden De
levenszon daalt voor velen en als wij allen
het ernstig willen, kan er nog een andere
zon voor hen opgaan: een onbezorgde oude
dag! Het mag geen zaak van politiek blij-
rn.aar.IIT^ worden een zaak van zuivere
mensr-hel.jkheid, die na vele eeuwen van
christendom mogelijk moet kunnen zijn
De spreker, die herhaaldelijk door applaus
werd onderbroken, had van zijn met diepe
overtuiging uitgesproken rede een ovatie in
ontvangst te nemen.
Het tweede deel van den avond,
was van echt feestelijken aard door het op
treden van het ensemble Kees Pruis, een ge-
zeischap dat niet ten onrechte een uitsteken
den naam heeft.
Kees Pruis deelde bij den aanvang van
nnhl^ i w mede'dat het doel was om het
publiek te laten lachen en vast staat, dat het
ensemble daarin uitstekend geslaagd is
Door zijn geestige conferenties bracht hij aT
dadel uk de gewenschte vrooliike sfeer in de
zaal en door zijn liedjes en zijn heerlijk flui-
fc,i'ens uitstekend begeleid door Max
houHpnr hceft h'ï die weten te be-
houden en menigmaal tot groote hoogte op-
gevoerd al waren er enkele die een meer
m"Slwd" )raktCr droegen <b v- «Ouderliefde
j-n.yoor dezen avond vervaar-
".?nf* van een staatsgepension-
neerde aan zijn broer" sloeg terdege in.
De bekende Stella Seemer stond Kees
nirtn ter z'jde' Z'J was een waardig
St"™'0* met haar "°p de mann™-
i g SUCLces °°£stte. En dan niet te
vergeten „Menschen in 't hotel" en het oude-
re op verzoek gezongen „De rekening"
De eenacter „Zijn we ezels? Ja!" waar-
aan het heele ensemble meewerkte (de beide
genoemden en Piet Hessel. kon ons mindef
bekoren, ofschoon er hartelijk om gelachen
tedik'op njVUlg l3g er weI wat al
a==—
Wat is hier te doen? Brand? 't Ziet er uit
of de noppen aan 't dansen zijn. Laat mij bin
nen! In orde agent. ik heb het recht ZC
e komen, werkelijk- Ik kom hier iets halen
Iets waardevols ook! Niet noodig dat al'es
„Zoo Darcy", vervolgde een jonge man
Knd°nwT3rS''"'?e;
Yi,ls de briefopener, dien ik bii ie
heb achtergelaten om er Pear's naam in e
ET iTJ,1 hOT "i 4
nemeni L i e€rll'k m€c naar huis
nemen Ben den heelen nacht uitgeweest
alsTin Vr?UWl'€ tevred™ stemmen
geweest WW teeI'n nachf uit bent
neiJan7i«Kin^-lS Lwee,r uitgeweest", mom-
pelde Daley. „Kijk, hij heeft een kaasbolletje
„Waar is mijn briefopener, Darcy?" ging
King voort terwijl hn een glimlach vertoon
de, die vroolijk bedoeld was, maar even strak
en glazig was als zijn blik.
„Vt aar is miin cadeau voor mijn vrouwtje?
Heb je haar naam er al mooi ingegraveerd3
mnn vrouwtje tevreden stellen, om-
!n" tn- ,ee nac t ben uitgeweest Waar
«s mijn briefopener. D^cv. oude ion<ren3"
W^! de 'uvve,ier "aar den" be vlek-
hwwel heTp»n hWaf bet in werke!i*fieid -
hoewel het een briefopener werd genoemd