Alkmaarsche Courant ^Radionieuws Stad en Omgeving t SeuiUeton HIER!! Dat is RECHTS Honderd vijl en dertigste Jaargang. VRIJDAG 24 MAART. K Het mysterie van het diamanten kruis. Amerikaansche notities :s t'iïtral,em «4» 45 bne,,**ner mtt (Wordt vervolgd.) Ifo 71 1933 Zaterdag 25 Maart. Hilversum, 1875 M. (Uitsluitend VARA), gGramofoonplaten. 10.VPRO-mor- genwijding. 10.15 Voor Arb. in de Continu bedrijven: VARA-Kleinorkest o.l.v. P. Du- chant, R. Numan, declamatie. 12.Concert door „De Notenkrakers", o.l.v. D. Wins en gramofoonplaten. 2.— Zenderverzorging. 2 15 Gramofoonplaten. 2.50 Radio-techni sche causerie door Ir. H. Kunst. 3.10 Con cert door VAR A-Mandoline-Ensemble" o.l.v. J B. Kok en gramofoonplaten. 3.50 Muzi kale causerie door P. Tiggers. 4.30 Causerie ooor I. de Lange. 4 50 Concert door „De Flierefluiters", o.l.v. Hugo de Groot, m. m. v Alb. de Booy, zang en gramofoonplaten 6 40 Literaire causerie door A. M. de Jong. 6.Concert door „De Notenkrakers", o.l v. D Wins. 6.30 Kees Pruis, aan den vleugel M. v. d. Waag. 6.45 Uitz. voor den Bond van Volkstuinders: Causerie door J. P. v. 't 'hof. 7.— Orgelspel door Cor Steyn. 7.15 Kees Pruis. 7.30 Vervolg orgelspel. 7.45 Toespraak door A. de Vyies. 8.— Interlocale bonte avond. 10.30 Uitz. voor de Vakgroep (Broodbezorgers, m. m. v. het VARA-tooneel o.l.v. Willem van Cappellen. A. de Booy, gang. Joh. Jong, o-gel en gramofoorlplafen. 11.Vaz Dias en VARA-Varia. 11.15— 12.Gramofoonplaten. Huizen, 296 M. (Uitsluitend KRO). 8. 9.15 en 10.Gramofoonplaten. 11.30 12.— Godsd. halfuurtje. 12.15—1.45 Trio concert en gramofoonplaten. 2.Jeugdhalf- uur. 2.30 Kinderuur. 4.Gramofoonplaten. 4 10 Populair concert. 5.15 Esperanto- nieuws. 5.30 Vervolg concert. 6.206.40 Le zing. 7.10 Kath. RVU. 7 45 Causerie. 8. Orkestconcert Ca. 8.458.50 Vaz Dias. 9.30 Schlagermuziek. 10.Voordracht. 10.20 Vervolg concert. 11.Vaz Dias. 11.05 12.Gramofoonplaten. Daventry, 1554 M. 1C.35 Morgenwijding 10.5011.05 Tijdsein, berichten. 12— Or gelspel S. Gustard. 1.20 Commodore Grand orkest o.l.v. J. Muscant 2.20 Dansmuziek (gramofoonplaten). 2 50 Concert voor de kinderen. Sted. orkest Birmingham o.l.v. H Gray. 4.05 Midland Studio-orkest o.l.v. F Cantell m. m. v. M. Edwards, liedjes aan cien vleugel. 5.05 Orgelspel H. Ramsay. 5.35 Kinderuur. 6.20 Ber. 6.50 Sportpraatje. 7.05 Welshm intermezzo. 7.25 Lezing. 7.50 Cellorecital door L. Kennedy. 8.20 Vaude Ville-programma. 9.20 Berichten en lezing. 10.Radio-militair orkest o.l v. B. Walton O'Donnell. 10.50 Declamatie. 10.55—12.20 Dansmuziek door Ambrose en zijn Band Parijs Radio-Paris1724 Al. 8.05 Gra mofoonplaten. 9 20 Orkestconcert. 12.20 Concert door het Omroeporkest. 4.10 Dans muziek door het Omroeporkest. 8.20 Caba retprogramma. 9.05 Liederenavond o.l.v. D Bonnaud. Kalundborg. 1153 M. 11.20—1.20 Con eert uit rest. „Wivex". 1.502.20 Gramo foonplaten. 2.504.50 Omroeporkest o.l.v. E. Reesen. 7.20 Omroeporkest en solisten o. 1. v. L.Gröndahl. 8.L. Preil's orkest. 8.20 Voordracht. 9.20 Pianorecital door V. Fi- Bcher. 9.35 Vervolg L. Preil's orkest. 10.45 11.50 Dansmuziek door L. Preil's Radio Dansorkest. Langenberg, 473 M. 6.25 en 7.23 Gramo foonplaten. 11.20 Weragkamerorkest o.l.v Spitz. 12.20 Concert o.l.v. Wolf. 1.55 Gra mofoonplaten. 4.20 Concert m. m. v. cither- vereen. o.l.v. Wolff en solisten. 7.20 Vroolijk piogramma o.l.v. Neumann. 9.50 Concert ol.v. Wolf. 11.20—12.20 Gramofoonpl (Jazzmuziek). Rome, 441 M. 8.05 Voorstelling uit een theater. Brussel, 508 en 338 M. 508 M.: 12.20 Con eert uit Antwerpen 1.30 Omroepkleinorkest Henri Marchand. 1030 Gramofoonplaten. 10.50—12.20 Concert o.l.v. P. Moreaux. Zeesen, 1635 M. 6.55 Strijkkwartet in d kl t., van Verdi. 7.25 „Funk-Karussell", vroo lijk programma m. m. v. solisten, blaasorkest en Schrammel-ensemble. 9.10 Berichten 4 AA t 1 OA r\onpmi</V.1 en rSchram mei-ensemble. 9.10 Berichten 10 20—11.20 Dansmuziek door Oscar Joost en zijn orkest. ol.v. Leemans. 5.20 Omroeporkest o.l.v Walpot. 6.35 Gramofoonplaten. 6.50 Om roepkleinorkest ol.v. Leemans. 8.20 Concert - A VY/a.omprnrn- uitVerviers o.l.v. A. Dupuis. Wagperpro gramma 945 Vervolg concert. Berlioz ramma. y.tj tvnvig irogramma. 11.20 Gramofoonmuziek. 338 -4.: 12.20 Omroepkleinorkest o.l.v. Leemans 1.30 Concert uit Antwerpen. 5.20 Dausmu ziek. 6.20 Gramofoonplaten. 6.50 Viool- en ianosonates. 8.20 Omroeporkest o.l.v. K i'alpot. 9.20 Variété-programma m m. v «it het Engelsch van Chester K. S. Steele door A W v. E v. R. „Zij? Wij? Wat bedoelt ge?" vroeg toll snel. „Zeg eens, weet ge misschien van dezen moord, dat ge voor ons geheim houdt?" Hij deed een stap dichter naar Darcy en zag er zoo dreigend uit, dat de juwelier verschrikt achteruit week. „Neen, ik weet niets", zeide Darcy zachten toon. ,,Wat zijn dat dan voor praatjes over beeld, dat je het niet in huis wilt hebben wiens huis!" „Het huis, dat ik met mijn toekomstige vrouw hoop te bewonen, met miss Amv son", antwoordde Darcy, en hij sprak zeer kalm, in tegenstelling met zijn vroegere opwinding. „Wij gaan in den herfst trouwen" ging hij voort „Ik had Mrs. Darcy verzocht ait beeld voor mij te bewaren. Miss Mason vond het mooi en ik had plan het te koopen. Wij hadden de plaats, waar het zou staan, al bepaald. Maar nu Hij eindigde den zin niet, doch een vering voer door zijn leden. „Het zou inderdaad een vreeselijk voorwerp rijn, om om je heen te hebben, nu het de Ca- iets op het (Van onzen correspondent.) DE BANKCRISIS IN DE VEREENIGDE STATEN. Hoe de Amerikanen verrast werden. Duizelingwekkende cijfers. Het kwam niet onverwacht, maar toen het gebeurde, verwekte het toch eenige conster natie. Eerst de order van den New-Yorkschen gouverneur Lehman voor dezen staat en daarop het besluit van president Roosevelt om het bankwezen over het geheele land stil te zetten. Dat het niet onverwacht kwam, was, omdat de staat Michigan drie weken ge leden hetzelfde had gedaan en men ongeveer wist, hoe het daar toeging. Maar iets uit de verte hooren of aan den lijve ondervinden is nog niet het zelfde. Het moratorium der ban ken in Michigan had tot gevolg, dat andere staten geld moesten toezenden en zelf kort in hun contanten kwamen te zitten, en hoe meer staten er toe overgingen, hoe grooter de druk op New-York, den geldstaat bij uitne mendheid, werd, zoodat men ten lange leste ook hier in de benauwdheid kwam te zitten. Voeg daar nog bij, dat het publiek er de noo- dige steenen toe bijdroeg door deposito's op te eischen en geld thuis te bewaren, iets, waartegen al door president Hoover met man en macht gestreden is, maar zonder succes. Dat het publiek er toe over ging, was eenvoudig te danken aan het feit, dat men zoo langzamerhand alle vertrouwen in het bankwezen verloren had. Rijk en geen geld! Toch is er geen sprake geweest van een paniek of heeft men queues gevormd voor de banken, behalve op j.1. Vrijdagmorgen voor de groote Browery Savings Bank, want het is bijkans bovennatuurlijk, hoe gauw een ge rucht onder het menschdom bekend wordt. In den nacht van Vrijdag op Zaterdag kondigde Lehman pas een bankvacantie af. Het gevolg van dezen plotselingen toestand, die aan de Duitsche „Kriegszustand" van 1914 deed denken, was, dat een groot aantal lieden zich in het zonderlinge parket bevonden van genoeg geld op de bank te hebben staan om er twee dagen van te eten, met het vooruit zicht van zes dagen in die conditie te moeten blijven doorgaan. En meteen kwam er de moeilijkheid bij om biljetten van eenigszins grootere waarde als een tientje of een twintig-dollar-biljet te kunnen wisselen Vooral den eersten dag deed het een beetje aan de paniek van de eerste Augustusdagen 1914 in ons land denken, toen een Haagsche taxi-chauffeur liever mijn visitekaartje aan nam dan een briefje van tien gulden. De ca- tastrophe van ons giro-systeem, eenige jaren geleden, waarbij ook duizenden zich plotse ling van hun geld verstoken zagen en maar moesten zien hoe er te komen, is eenigszins te vergelijken met hetgeen wij nu hier bele ven. Alleen gaat het hier op veel grooter schaal en is er nergens meer geld te krijgen tenzij van een goeden vriend, die van zijn eigen armoedje wil afstaan. Ik was gister avond ten eten gevraagd bij een landgenoot met eenige vaderlanders, onder wie Van Loon, maar het bleek, dat mijn gastheer pre cies over 138 centen beschikte en geen kans zag, 'n fatsoenlijk diner bij elkaar te krijgen, tenzij we ons tevreden willen stellen met 'n paar pond aardappelen en enkele uitsprui tende uien, dus werd de samenkomst met al gemeene stemmen tot nader order uitgesteld wanneer het een of andere wettige ruilmid del weer in omloop zou zijn gebracht Een vriend van me werd op dien gedenkwaardi gen Zaterdagmorgen wakker in het geluk kige bezit van een heel kwartje. Dat is niets bijzonders; de meeste menschen loopen vei ligheidshalve met zoo weinig mogelijk con tanten op zak Hij nam zijn ontbijt in een restaurant van Childs op het Times Square en betaalde daar twintig cents voor. Wat hij daarvoor kreeg? Een glas uitgeperste sinaas appel, toast en koffie. Ja, het is goedkoop le ven den laatsten tiid, maar dat zal nu wel afgeloopen zijn. Met de eene stuiver, di hem overschoot, nam hij de ondergrondsche naar ziin bank om geld op te nemen voor de komende paar dagen en vond die gesloten Op het kantoor waren eenige lui, die een dol lar per hoofd konden afstaan en oo die ma nier kreeg hij nog viif dollar bij elkaar om de allernoodioste onkosten te bestrijden oude vrouw heeft gedoodmompeld de ver slaggever. „Maar bent U er zeker van, dok ter „Heel zeker, ja! Ik zeg echter nooit iets voor de lijkschouwing. Daar zal ik nu toe overgaan. Je herinnert je zeker het geval Murray wel?" ging hij voort, zonder zich tot iemand in het bijzonder te wenden „Iedereen dacht, dat hn vermoord was, ter wijl hij in werkelijkheid een hartverlamming had gekregen, van de trap was gevallen, en het mes, dat hij in de hand had, zijn hart doorboord had". „Dat geval hebt U niet behandeld, dok ter", merkte Carroll op. „Neen, dat was voor mijn tijd. Maar ik herinner het mij Daarom zeg ik nooit iets, voordat ik de lijkschouwing heb verrich Telefoneer om den waker van het lijken huisje", jzing hij voort, „en laat het lijk weghalen „Laat U haar weghalen?" stotterde Darcy „Ja, het spijt mij, maar het zou hier niet gaan en de dokter wees op de schitteren de uitstalling van kristal en goud en zilver „U houdt den winkel toch niet open?" vroeg hij. „Neen, ik zal een briefje op de deur prik ken", en Darcy schreef er een, dat een der bedienden op de voordeur bevestigde. „Dat is alles, wat ik nu kan doen", zeide dr. Warren na zijn vluchtig onderzoek. „De rest gebeurt in het lijkenhuisje. Waar kan ik mijn handen wasschen?" vroeg hij. Darcy wees hem een klein kabinet bij zijn werkbank Dr. Warren trok zijn jas weer aan, nam een cigaietje aan van Darcy, slipte Hoe men aan geld kwam. Zooals het gewoonlijk met die dingen gaat, zijn de gefortuneerden met hun groote crediet er beter aan toe dan de minder rij ken, die altijd contant moeten betalen. E>e kranten staan letterlijk vol van voorbeelden, hoe het den menschen vergaan is. en daar zijn gevallen bij, die werkelijk tragi-komisch zijn. Op Park Avenue, de duurste straat in New York en waar voor het grootste deel schatrijke menschen wonen, wist een familie, bedienden incluis uit zeven personen be staand, tezamen niet meer dan twee dollar en acht en tachtig centen aan contanten op te diepen. Het zijn juist de kleinigheden, die zoo halsbrekend zijn: onkosten voor een taxi, haarknippen, sigaretten, kortom kleine dagelijksche benoodigdheden, die met klein geld betaald moeten worden. En hoe dat op loopt, weet men zelf ook, vooral wanneer het een kleine week duurt. Den eersten dag was er ook niets met een chèque te beginnen, maar den volgenden dag kwamen alle groo te winkels in de stad met een bekendmaking voor den dag, dat zij die wilden accepteeren in goed vertrouwen op hun medemenschen. Zij stelden er echter de noodige voorwaarden aan en wel, dat de koopesr zich behoorlijk moesten kunnen legitimeeren en verder geen grooter bedrag opgaven dan waarvoor zij kochten. Want direct kwamen er duizenden staaltjes van het menschelijk vernuft voor den dag hoe aan geld te komen. Er ver schenen bijvoorbeeld reizigers voor de loket ten der stations om een kaartje naar een dichtbij gelegen station als Newark of White Plains en die dan een 100 of een 500 of zelfs wel een 1000 dollar biljet ter inwisseling aanboden. Het is jammer, dat men deze lie den niet heeft kunnen aanhouden, omdat zij zonder twijfel behoorden tot de groote cate gorie menschen, die door het oppotten van munten en biljetten een niet onbelangrijk deel hebben bijgedragen tot den scheeven toestand, waarin wij nu vekeeren. Zelfs des kundigen zullen zich aan geen schatting dur ven wagen hoeveel millioenen er op deze manier aan den algemeenen omloop onttrok ken zijn, en zoo hebben gezorgd, dat het geld hoe langer hoe moeilijker te vinden was. Het is natuurlijk heel gemakkelijk, verwij ten te maken, maar na een grondige beschou wing kan men het publiek geen ongelijk geven. Nog was men niet bekomen van den schrik om de eene omvallende bank, of de andere plofte een paar straten verder in elkaar. En niet voor zulke heele kleine bedra gen ook, maar voor sommen, die in een land als het onze noodlottig zouden geweest zijn. Ik herinner me, dat twee jaar geleden de Bank of United States ten gevolge van specu latie en wanbeheer de deuren moest sluiten, en dienzelfden avond hadden de vertegen woordigers van de buitenlandsche pers in New York hun maandelijksche diner.' Wij al len gingen aan het uitrekenen, hoeveel een dergelijk bedrag in ons muntstelsel vertegen woordigde en welk een uitwerking het in ons eigen land zou hebben, wanneer er een derge lijke krach plaats had. De Bank of United States tuimelde in elkaar voor een bedrag van 125 millioen dollar en de noodige duizenden inleggers zaten zonder een sou. Had het een vernietigende uitwerking op het zakenleven? Absoluut niet! Het was als een steen in een vijver een heftige plons, wat rimpels en dan weer volmaakte kalmte. Dat was ook al weer achter den rug. Wat er verloren ging, Het aantal banken, dat in de afgeloopen vier jaren over den kop is gegaan en het totaal bedrag aan betrokken geld is zoo dui zelingwekkend, dat het in Europa niet dan met een ongeloovig glimlachje ontvangen kan worden. Van 1 Januari tot 31 December 1931 staakten 2290 banken met een totaal inleg- geld van 1.759.484.000 dollar hun betaling waarvan op den duur 271 weer heropend werden met een bedrag van 157.936.000 dol lar, zoodat ongeveer anderhalf milliard dol lars in één jaar tiids voorgoed verdwenen wa ren. De financieele elastriciteit van het land is buitengewoon groot, maar tegen dergelijke schokken is het toch op den duur niet bestand er. bij voortgang zou zonder eenigen twijfel het heele systeem zoodanig ondermijnd ge worden zijn, dat er veel erger dingen waren gebeurd. Het noodlot heeft gewild, dat de intrede van den nieuwen President juist samenviel met een allerhachelijksten tijd. Roosevelt heeft vanaf zijn verkiezingscampagne be loofd, dat hij zich zou bepalen tot het verrich ten van daden, omdat er een groote noodzaak voor bestond. Hij heeft standvastig en stelsel matig geweigerd, zich vóór den 4den Maart met iets van zijn voorganger Hoover in te laten en daarvan de verantwoordelijkheid op zich te nemen. Maar vanaf het oogenblik, dat hij den eed als de 32e President der V.S. had afgelegd, heeft hij geen kostbaren ttjd laten voorbijgaan, maar is hij direct aan den ar beid getogen tot laat in den nacht en den hee- len volgenden Zondag hetzelfde, waarop Maandag de bankvacantie over het geheele land werd afgekondigd, die als een verleng stuk kon gelden voor de New Yorksche van Lehman sinds Zaterdag. Bijzonder moeilijk is het, een duidelijk beeld van den allerlaatsten toestand te geven, omdat die elk uur verandert en, gelukkig ge noeg, in betere richting. Eerst was het plan geweest, om plaatselijk noodgeld, „scrip" ge- heeten, uit te geven, in dien zin. dat het Clea ring House een soort assignaat zou afgeven voor eiken dollar, die een bank bij haar depo neerde. De scripbiljetten zouden dus geen pa pieren zonder waarde zijn als de valuta daling destijds in Duitschland liet verschij nen, maar eenvoudig een nieuw soort dollars, die niet door goud gedekt zijn. Er bestaan ook plannen om eenvoudig nieuwe bonds- banknoten te drukken, die dat wel zijn, ge steund door de enorme rijkdommen van de Federal Reserve. Hoe dit alles zij de eenvou dige man op straat wacht met spanning op het moment, dat hij weer iets in zijn handen kan krijgen om zijn welwillende vrienden af te betalen en niet zulk een armoedig gevoel in zijn nog natte regenjas en verdween in zijn automobiel, nadat hij nog had aange kondigd, eerst te zullen gaan ontbijten en onmiddellijk daarna de lijkschouwing te zullen verrichten. Kort daarop kwam een lijkwagen aange rateld tot voor den juwelierswinkel, en ver oorzaakte nieuwe opschudding onder de me nigte, die nog steeds was blijven wachten niettegenstaande den regen, die nu van een motregen was veranderd in een heviger bui Nog meer verslaggevers kwamen en Dar cy sprak vertrouwelijk met hen. Zij waren behalve de politie en Jim Haliday, een de fectieve van het kantoor van Bardan, de eenigen, die tot den winkel waren toegelaten De bedienden waren naar huis gestuurd. De mannen van de lijkkoets tilden het bij na stijve lichaam op en wilden het reeds op de lijkbaar leggen, toen Carroll, die hen zon der iets te zeggen, gadesloeg, een kreet slaakte. „Wat is er?" vroeg Thong snel. Hij had den winkel doorsnuffeld en stond nu stil bij Darcy's werktafel een soort van bank tegen den muur, achter een der uitstalkas ten. De bank was van een draaibank voor zien, en er lagen onderdeelen van horloges op, als doode dingen, die in een dokterska mer op sterk water zijn gezet. „Wat is er Bill?" „Kijk!" wees Carroll. De mannen van het liikenhuisje hadden het lichaam opgeheven. Én in het licht der electrische lampen werd beneden in de lin kerzijde der doode vrouw een flinke sned door haar lichte japon zichtbaar een BOND VOOR STAATSPENSIONNEERING. Een propaganda-avond. Een „avond van Staatspensionneering'j evert in onze stad, die zoo rijk is aan allerlei vereenigingen, van welke er zeer vele op hun beurt eiken winter een feestavond houden, altijd een zeer volle zaal, iets waarop lang niet elke organisatie kan bogen. Maar zoo vol als gister hebben wij de Harmonie nog slechts heel zelden gezien nog nooit wa ren er op een avond als deze zooveel men schen bijeen. Geen wonder dat de heer H. B r u i n Nz. in zijn openingswoord een dankbaar geluid deed hooren. Als altijd, was er ook nu een spreker uit- genoodigd om een propagandistisch woord te zeggen ter bestrijding van het „oud en arm". Dezen keer was ds. H. W. Bloem- h o f f uit Heiloo daartoe aangezocht en deze heeft een inslaand pleidooi gehouden voor invoering van staatspensioen. In den aanhef van zijn betoog haalde hij een gedicht van Huygens aan, waarin deze het heeft over datgene wat niemand wenscht en waarheen we toch gaanden ouderdom, en dan herinnerde hij aan het „liedje van ver langen", dat al hetzelfde thema bezingt. Dit bracht spr. op het verhaal van den molenaar uit den verjongingsmolen, dat zegt, dat ieder die de kuur onderging, de afgelegde levens jaren nogmaals precies zóó moest leven, iets waarvoor niemand te vinden was, een bewijs, dat men hooger eischen stelde aan het leven. Voortgaande, herinnerde spr. eraan, dat uit de oudheid verhalen tot ons komen van oude menschen, die in tijden van hongers nood aanboden testerven, om daarmee voed sel voor de jongeren te sparen. Als blijk van offervaardigheid mocht men daar vrede mee hebben, maar nu dergelijke zelfopoffering niet meer npodig is, moet er getracht worden iets moois te maken van het leven der ouden, gedachtig aan het bijbelwoord: „Eert uw vader en moeder", een woord van de joden, van wie zeker niet gezegd kan worden, dat zij niet goed voor de ouden van dagen zorgden Als een scherp contract stelde spr. hier tegenover het verhaal van den kleinen jon gen, die een bakje maakte, waaruit vader en moeder later zouden kunnen eten, als zij, oud zijnde, bij hem zouden inwonen waarmee de jongen het voorbeeld zijner ouders zou volgen, die hun vader uit een houten bakje ver van de tafel lieten eten. Voorts herinnerde spr. aan het bekende „Eerder brengt een ouderpaar tien kinderen groot Dan dat tien kinderen vader en moeder brengen tot den docd", aan een gedicht van Nic. Beets en aan Jar van Beers' „Bestedeling", om dan te consta- teeren, dat de in een en ander genoemde „zorg voor ouden" een aanfluiting is van het christendom, dat spreekt van liefde. Nood zaak is het, dat er iets beters gedaan wordt voor de ouden van dagen, iets waardoor nog een weinig zon komt in hun ten einde loopen de leven. Dat begrepen in 1899 ook die beide Arn hemmers, de heeren Boswijk en Wieringa, toen zij de idee van staatspensioen begonnen te propageeren. een beweging, die zeker al veel goeds heeft tot stand gebracht. In vele landen heeft men het reeds ingevoerd, maar in christelijk Nederland is het nog niet zoo- snede, die vol zat met bloed. „Nog een wond!" riep Darley uit, wiens verslaggeversinstinct dadelijk werd opge wekt door deze vermeerdering van geheim zinnigheid. „Dat wordt belangwekkend!" „Het is een snee, en een diepe ook", mom pelde Carroll, terwijl hij dichter bij kwam, om goed te zien. „Waar zou dat nu weer mee gedaan zijn?" „Het zou me niet verwonderen, als het hiermee gebeurd was", en Thong toonde op de palm van zijn groote hand een kleinen dolk, op welks overigens blank lemmet enie le donkere vlekken zaten. „Waar heb je dat gevonden?" vroeg Carroll. „Hier, op de reparatietafel" Darcy keek met open mond toe. „Is dat Uw dolk?" sprak Carroll tot den juwelier. „Het is geen dolk het is een briefope ner om papier te snijden". „Wat het dan ook is, aan wien behoort het?" De woorden klonken even hard als het staal van het gevlekte lemmet Darcy staarde naar het scherpe mes en daarna naar de doode vrouw. „Wie is de eigenaar ervan?" De vraag klonk als een zweepslag. „Dat weet ik niet! Het werd hier achter gelaten door Er was eenige beweging bij de zijdeur, die door Mulligan was geopend om den man nen in staat te stellen, het lijk van mrs. Dar cy naar buiten te dragen. Er klonk geschui fel van voeten, en iemand vroeg met een dik ke stem: Dat zoudt zoo'n fietser of automo bilist wel willen toeschreeuwen, als hij tonder noodzaak op het midden of links van den weg rijdt. Geeft het goede voorbeeld: Houdt rechtst ver kunnen komen, gevolg van het feit, dat de politiek zich er meester van maakte. Drie groote groepen, die in alles rekening willen houden met de christelijke leer, verklaren het staatspensioen als vijandig met Gods woord. Hiertegen wekte spr. op tot strijd, opdat het moge gelukken dit bestreden geluk voor onze ouden binnen te halen. Hij ontkende, dat er iets menschonteerends in het aanvaarden van staatspensioen zou zit ten, gehjk de tegenstanders meenen. Is er iets onteerends in, als men eenige blijdschap wil de gezinnen van oude menschen? Neen Waarom mag men wel tarwe-, bieten en anderen steun aanvaarden en geen staats pensioen? Menschonteerend is wel cumu latie van pensioenen tot 30.000 per jaar Dat men bij invoering daarvan niet meer zou sparen een ander argument van re tegenstanders is al evenmin onjuist. Be wijs: toen in 1919 het pensioen voor de ouden van dagen iets werd verhooud, namen hun in lagen in de spaarbanken toe. 'elk een vreugde gaf het, toen in 1913 de menschen voor het eerst het zoo noodige staatspensioen ach. hoe weinig nogi konden halen Spr. gaf een aandoenlijk ver- kigenVan klaarheid van één der geluk- Maa„r~ lanK niet ieder kree.g staatspen sioen: 30.000 zelfstandige kleine werkers o|€ven u-tgesloten en thans zijn het er 60.000! Deze allen hebben het noodig spa- ren voor den ouden dag was hun niet moge lijk, omdat hun inkomsten daarvoor te ge ring waren. Vandaar den eisch: Staatspen sioen voor ieder! Het geld ervoor is te vin- den uit belasting, waaraan ieder naar draagkracht meebetaalt. Als één man en één vrouw moet daarvoor gestreden worden De levenszon daalt voor velen en als wij allen het ernstig willen, kan er nog een andere zon voor hen opgaan: een onbezorgde oude dag! Het mag geen zaak van politiek blij- rn.aar.IIT^ worden een zaak van zuivere mensr-hel.jkheid, die na vele eeuwen van christendom mogelijk moet kunnen zijn De spreker, die herhaaldelijk door applaus werd onderbroken, had van zijn met diepe overtuiging uitgesproken rede een ovatie in ontvangst te nemen. Het tweede deel van den avond, was van echt feestelijken aard door het op treden van het ensemble Kees Pruis, een ge- zeischap dat niet ten onrechte een uitsteken den naam heeft. Kees Pruis deelde bij den aanvang van nnhl^ i w mede'dat het doel was om het publiek te laten lachen en vast staat, dat het ensemble daarin uitstekend geslaagd is Door zijn geestige conferenties bracht hij aT dadel uk de gewenschte vrooliike sfeer in de zaal en door zijn liedjes en zijn heerlijk flui- fc,i'ens uitstekend begeleid door Max houHpnr hceft h'ï die weten te be- houden en menigmaal tot groote hoogte op- gevoerd al waren er enkele die een meer m"Slwd" )raktCr droegen <b v- «Ouderliefde j-n.yoor dezen avond vervaar- ".?nf* van een staatsgepension- neerde aan zijn broer" sloeg terdege in. De bekende Stella Seemer stond Kees nirtn ter z'jde' Z'J was een waardig St"™'0* met haar "°p de mann™- i g SUCLces °°£stte. En dan niet te vergeten „Menschen in 't hotel" en het oude- re op verzoek gezongen „De rekening" De eenacter „Zijn we ezels? Ja!" waar- aan het heele ensemble meewerkte (de beide genoemden en Piet Hessel. kon ons mindef bekoren, ofschoon er hartelijk om gelachen tedik'op njVUlg l3g er weI wat al a==— Wat is hier te doen? Brand? 't Ziet er uit of de noppen aan 't dansen zijn. Laat mij bin nen! In orde agent. ik heb het recht ZC e komen, werkelijk- Ik kom hier iets halen Iets waardevols ook! Niet noodig dat al'es „Zoo Darcy", vervolgde een jonge man Knd°nwT3rS''"'?e; Yi,ls de briefopener, dien ik bii ie heb achtergelaten om er Pear's naam in e ET iTJ,1 hOT "i 4 nemeni L i e€rll'k m€c naar huis nemen Ben den heelen nacht uitgeweest alsTin Vr?UWl'€ tevred™ stemmen geweest WW teeI'n nachf uit bent neiJan7i«Kin^-lS Lwee,r uitgeweest", mom- pelde Daley. „Kijk, hij heeft een kaasbolletje „Waar is mijn briefopener, Darcy?" ging King voort terwijl hn een glimlach vertoon de, die vroolijk bedoeld was, maar even strak en glazig was als zijn blik. „Vt aar is miin cadeau voor mijn vrouwtje? Heb je haar naam er al mooi ingegraveerd3 mnn vrouwtje tevreden stellen, om- !n" tn- ,ee nac t ben uitgeweest Waar «s mijn briefopener. D^cv. oude ion<ren3" W^! de 'uvve,ier "aar den" be vlek- hwwel heTp»n hWaf bet in werke!i*fieid - hoewel het een briefopener werd genoemd

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1933 | | pagina 5