I
Van Rommelzaken Hobbeltje
Reddingsapparaat voor
schepelingen van onder
zeeërs uitgevonden.
'PcovUidaa£ Hieuw
geld om te bekomen, wat er op den ver
koop aan Dultschland moet worden
tregelegd. Men zegt, dat dit wijs beleid
is.
Onze bacon-varkens, waarvan volgens
de H M v L,. het pond 15 cent kost, ver-
koopen wij aan Engeland voor 6 a 9 cent
per pond. Uit Engeland krijgen Wij 30<»0
oude knollen om op te eten. 200.000
koeien moeten straks worden afge
maakt, omdat wij geen weg weten met
dö producten. Toch worden er in ons
land nog wekelijks 200 vette koeien uit
het buitenland ingevoerd. IVien zegt, dat
dit wijs beleid is
Wij kunnen onze groenten niet ver-
koopen. Toch worden op onze markt
IOC OOOden Italiaansche bloemkol n inge
voerd en honderden tonnen Malta-aard
appelen. terwijl onze eigen aardappelen
verrotten. In onze winkels wordt voor
mee>r dan 30 buitenlandsche bus
groente verkocht, omdat onze inmaak-
fabrieken niet kunnen concurreeren
tegen landen, waar men de hier gelden
de lasten tiet kent. Men zegt, dat dit
wijs beleid is.
De boer krijgt 17 cent steun op een
mud aardappelen. Wanneer hij met zijn
aardappelen in Amsterdam komt, ont-
'k imt hij er niet aan, om aan den gesta-
blliseerden stadsarbetder. die dit mud in
twee zakken van zijn wagen op de hand
kar zet. 15 cent te betalen. Wanneer de
boer dit zelf wil doen, krijgt hij slaag
Duitschland voert driemaal zooveel ln
a wij in Duitschland. Toch laat de
regeering toe. dat Duitschland ons ver
moordt. De buitenlandsche wijnen en
appelen komen hier binnen, men neemt
daarvoor onzen gulden mee, maar niet
onze producten Daardoor komt de
Staat te staan voor groote verliezen; in
19131, 75 mil lioen, in '32. 150 millioen en
het komendte jaar zal dat wel 300 mil
lioen zijn.
Toch trekken volksvertegenwoordi
gers als Foxrk, Colijn, Idenburg vn Cra-
nvr 20 000 en meer pensioen uit de
Staatskas. Is het te verwonderen, dat de
a-heiders tegenover die menschen wier
pprsoonlijk optreden is: „Hou, wat je
hebt," hun woord, dat het tot versobe
ring moet komen, afwijzen? Ook de soc.
dem. doen nriee aan de schandelijke in
komens. door cumulatie van functies
verakregen Ook die vertegenwoordigers
volgen het parool „Hou wat Je hebt"
maar zij zegrgen dit tenminste ook tot de
arbeiders.
Ook op de uitgaven voor onze defensie
moet worden bezuinigd. Nederland kan
er geen leger en vloot op nahouden om
te vechten, al zal algeheele éénzijdige
ontwapening niet mogelijk zijn.
Aan scherpe critiek onderwierp spr
het streven van Colijn om met de
d oogmaklrg van de Zuiderzee door te
gaan, waar deze zich beroept op ramin
gen Het land in den Wieringerueerpol
der is geraamd op 1700 per H A Men
maakt daar met groote machines sloo-
ten voor prijzen, die hooger zijn dan
wanneer men dit door arbeiders liet
doen ln Drente laat men door werkloo-
zen uit de steden waardeloozen grond
omwerken en toch roemen de soc. dem.
het werk in den Wieringermeerpolder
ais een goed voorbeeld voor gesociali
seerde bedrijven.
Wij willen» komen, aldus spr., tot een
Departement van Landbouw, tot Staats
pensioen, tot afschaffing van zomertijd
ei. tot afschaffing van sociale lasten,
waarvoor het platteland uit oedrijven,
die zich niet kunnen bedruipen, 12 mll
lioen moet betalen en waarvoor het
voorkomt, dat boeren hun paarden, die
zij voor het bedrijf noodig hebben, ge
dwongen moeten verkoopen. Niet de
hoeren, maar de gemeenschap behoort
deze lasten te betalen. Wij willen ook
komen tot een
billijke verdeelinê van water
schapslasten,
omdat de w-egen worden stuk gereden
door de gemeenschap en het niei aan
gaat, de lasten voor een deel van die
wegen op den boer te laten rusten. Toen
men in Alkmaar poogde om zich tegen
de totstandkoming van het Hoogheem
raadschap Ai. Holl. Noorderkwartier te
verzetten, bieven de boeren bij hun
vrouwen en hun vee Nu moeten wij be
talen onder de leuze: „Wie het water
deert, het water keert" Wanneer bij de
doorbraak is 19lö de wind naar het
Westen was omgeloopen, dan wa> Am-
St rdam ouder water geloopen en de
Beemster een eiland gebleven Toch moet
de Beemster duizenden aan het Hoog
heemraadschap betalen, terwijl Amster
dam dat vej-droaken zou zijn er niets
aan betaalt
Spr. wekte op om bij de a.s. verkie
zing van het Hoogheemraadschap paraat
to zijn, aangezien thans reeds bet lid
van Ged. D Kooiman in N. Holland de
verschillende kiesvereenigingen afreist
ver het makken vau afspraken om te
laten zitten, wat zit. Het boerenbeiang
vordert, te stemmen op menschen, die
buiten dit groepsverband staan en die
niet mee behoeven te zingen het vers
van de stedelingen. De heer Kooiman
heeft toegezegd, dat de provincie de
millioenen schuld van de watersnood '16
voor haar rekening zou nemen. Zijn
voorstel heet echter nog liet rijp. Het
zal pas rijp zijn, ais deze schuld is afge
lost Wij moeten noch in de Staten, noch
in het Hoogheemraadschap menschen
hebben, die Gedep. Staten naar de oogen
moeten kijken, omdat zijzelf burgemees
ter willen worden of een zoon hebben
die zij dit willen maken óf omdat zij
graag door de hooge heeren op den rug
geklopt willen worden
Wij willen komen, aldus spr., tot af
schaffing van grondbelasting, omdat
die belasting onzedelijk is. Wie zijn geld
belegd heeft in aandeelen, betaa't ver
mogensbelasting, wie zijn geld belegd
heeft in den bodem, betaalt grond- èn
vermogensbelasting, zelfs al is die
grond gehee' het bezit van den hypo
theekhouder. Wij willen ook komen tot
eeL Staatshypotheekbank om te voor
komen, dat bij herstel van den toestand
de boer door den hypotheekhouder zijn
bedrijf wordt ontnomen. Wij willen
komen tot een betere verhouding tus-
schen het Rijk en de Gemeenten, om te
krijgen gelijke belastingdruk. Wij wil
len, dat de vrucht van den akker een
prijs krijgt in evenredigheid van den
prijs, die de stedeling zich voor zijn
prestatie laat betalen. De rechtsohe par
tijen zijn twaalf jaar aan de regeering
geweest en hebben het moois gebracht,
dat wij om ons been zien. De memchen,
uie in het Parlement voor ons moeten
opkomen, hebben daarvoor den moed
gemist en verwijten ons nu nog. dat wij
voor groepsbelangen durven opkomen.
Spr. wekte op, te stemmen op één van
cendidaten van lijst VI, eenvoudige
boerenmenschen, die de belangen van
het platteland willen behartigen, zonder
do beginselen, die verderf hebben ge
bracht. (Applaus.)
Nadat de spr. nog op een vraag van
den neer Zeeman betoogd had, van rc.ee-
ning te zijn, dat ook de salarissen van
de kamerleden wel tot 3000 verlaagd
kur.nen worden, waarbij hij echter in
t licht 9telde, dat d'e salarissen vast
zitten aan de grondwet en dit alleen
dus mogelijk zal worden door een
machtigingswet en nog deed uitkomen,
dat hij het tegengaan van dubbele in
komens uit cumulatie van functies ur
genter vond. dan verlaging van Ie jaar
wedden, sloot de voorzitter met een
woord van dank de vergadering.
Dooi den oud-torpedist van de marine, den
heer A. Stam te Bergen is een reddingsappa
raat voor de bemanning van onderzeebooten
uitgedacht, dat door den machineconstructeur
W. F. E. Heimann, zoodanig is geconstrueerd,
dat het practisch bruikbaar is en dat daarop
van den Ned. Octrooiraad octrooi is ver
kregen, terwijl voor verschillende landen
daarvoor octrooi is aangevraagd Het appa
raat, dat hoofdzakelijk is uitgedacht om te
voorkomen, dat de bemanning van gezonken
onderzeebooten den verstikkingsdood moeten
sterven, kan ook op oorlogschepen en mail
en vrachtbooten worden aangebracht en is
zoo geconstrueerd. Jat het verdrinken van
de bemanning, zelfs bij den hevigsten storm,
uitgesloten geacht kan worden. Ook bij het in
brandraken van schepen kan het a;s reddings
middel uitstekend warden gebruikt.
Inwendig biedt het toestel, dat een 5000
KG. weegt, ruimte voor 12 personen, die
daarin staande plaats nemen. Wanneer de
bemanning in een dergelijk toestel heeft plaats
genomen (het toestel is gemakkelijk zoo te
construeeren. dat daarin ook meerdere per
sonen plaats kunnen nemen) dan kan een
van hen door een lichte handbeweging een
ontladingsinrichting van saamgeperste lucht,
die een spanning heeft van 52 atmosfeer, in
werking stellen en het reddingstoestel, dat in
het schip is ingeoouwd komt los en stijgt
met een snelheid van 40 M in de 2 minuten,
in vertikale richting naar boven, waar het
aan de oppervlakte blijft drijven.
Inwendig kan het apparaat door batterijen
electrisch verlicht worden, terwijl als het
toestel aan de oppervlakte drijft met een
lamp door morseteekens S. O. S.-seinen ge
geven kunnen worden en het ook mogelijk is
net inwendige dan van frissche lucht te voor
zien.
Een appart hefboomstelsel, uitvinding van
den heer Heimann, de clou van het geheele
apparaat, maakt het mogelijk dat met een
lichte handbeweging de ontlading kan plaats
hebben, hoewel op het toestel, dat aan boord
geregeld onder luchtdruk staat, een spanning
aanwezig is van 140000 K.O.
Aan prinses Juliana is verzocht het toeste
op haar verjaardag met haar naam te doopen
Naar wij vernemen trok deze uitvinding in
industrieele kringen reeds dermate de aan
dacht. dat pogingen worden gedaan om de
uitvinding te koopen. doch het ligt in het
voornemen van <je uitvinders om hiertoe al
lereerst de Nederlandsche staat in de gelegen
heid te stellen.
Wij hadden met den heer Stam. die thans
in het tuindorp te Bergen het eerzame beroep
van schoenmaker uitoefent, over de uitvin
ding een onderhoud, waarvan hij begrijpelijk
vol was.
Het vriendelijke kleine 53-jarige mannetje
vertelde ons, dat hij in Schoorl was geboren,
doch reeds vanaf zijn 23ste jaar in Bergen
woonachtig is.
Van mijn 16de tot mijn 19de jaar heb ik
op de haringvisscherij gevaren en daarna tot
mijn 44ste als rcaerve-torpedist bij de marine.
Met de demobilisatie in 1918 verliet ik den
dienst en vestigde ik mij in Bergen als
schoenmaker.
De eerste reis met de eerste Nederlandsche
onderzeeboot maakte ik mede en toen vernam
ik van den commandant, dat wij, wanneer de
boot om een of andere reden niet meer boven
kon komen, de keus hadden tot de verstik-
kitivsdood of de cevolverkast.
Wij begrepen, dat dit Arie slecht aanstond
en hij verzekerde ons dan ook. dat vanaf dat
oogenblik het idee, dat het toch mogelijk moet
zijn om ook in die omstandigheden de be
manning te ledden hem niet meer heeft losge
laten en nog heviger in hem werd, toen hij
eens uren in een onderzeeër onder water
was. Duizenden gedachten zijn sinds dien
over dit onde; werp door mijn hoofd gegaan.
Ook toen ik uit den dienst was, heb ik daar
over 's nachts uren wakker gelegen, vooral
wanneer ik weer las. dat hier of daar de
bemanning van onderzeebooten op zoo'n
ellendige wijze op den bodem der zee om het
leven was gekomen.
Ik las van een Fransche uitvinding, die
echter practisch niet kon worden toegepast en
op eens kreeg ik een idee van den weg waarin
de oplossing moest woiden gevonden. Dit
idee hield ik vast, doch het was mij niet
mogelijk om het op papier te brengen.
Door een hoogst betrouwbaar mai; kwam
ik in kennis met een eerste klas constructeur,
den heer W. F. E. Heimann, die alszoodanig
in verschillende industriebeorijven in En
schedé werkzaam was geweest en zijn oplei
ding had ontvangen aan de technische school
te Bingen.
Deze gevoelde oogenblikkelijk voor mijn
denkbeelden en vestigde zich op mijn verzoek
in Bergen. Drie maanden heeft hij bijna dag
en nacht met hart en ziel aan mijn idee ge
werkt. Toen hij gereed was maakten wij een
onderling contract en begaven wij ons naar
iet octrooibureau in den Haag, waar men
zich ten zeerste ingenomen toonde met deze
Nederlandsche uitvinding. Reeds 14 dagen na
iet onderzoek werd ons octrooi verleend. Dit
geschiedde de vorige week Vrijdag en reeds
thans hebben wij contact met een bekend
econoom, die onze uitvinding er in zal bren
gen. Het octrooi voor verschillende landen is
reeds aangevraagd.
In ons verder onderhoud kwam begrijpe
lijk naar voren, dat Arie, die maanden in
spanning heeft verkeerd, in de volle over
tuiging leeft den- langsten tijd zijn schoen
makersvak te hebben uitgeoefend Wij helpen
hem dit wenschen en twijfelen, na de uiteen
zetting van de teekening, die wij van den heer
Heimann, een bescheiden energieke jonge man
mochten ontvangen, er niet aan of deze uit
vinding zal in de practijk worden toegepast,
aangezien het zich nog niet laat aanzien, dat
de wereld zoo ver is, dat de onderzeeër als
wapen zal worden afgeschaft. In ieder geval
behoeven dan niet meer een aantal jonge
mannen op den bodem der zee den verstik
kingsdood te sterven.
DE MOLLEBOONEN.
Heur feest van 't tienfoareg
bestoan.
De groode dag, woar de Molleboonen
zoo laank al over proat harren, was d'r
din endeik: Zoaterdag hebben ze 't tien-
joareg bestoan vierd van heur verainen:
s middags receptie en 's oavens opvoe
ren van de revue „De Molleboon "Jluit",
iu 't Gulden Vlies.
Op de receptie kwammen verschalden
leden 't bestuur filesteeren met 't twelde
lustrum, 'n geboar dat op hooge pries
steld wordt. Van 't hoofdbestuur kwam
men de tweide veurzitter Melles uut
Rotterdam (ook veurzitter van Gruno in
de, stad) en Pfeiffer uut Hilversum (de
veurzitter K. ter Loan uut Zoandam was
verhinderd); din kwammen d'r nog of-
gevoardegden van Rotterdam (Gruno),
Utrecht, Amsterdam (Groningen), en
Kindhoven. Aalmoal boden ze nilt ge-
iókwenscben mooie bloumenmanden
aan. En din wazzen d'r aans ook nog
bloumenmanden komen, o a. van de
Fraize verainen hier in stad, en ver
schalden braiven en tillegrammen.
Dizze receptie brocht veur 't bestuur
nog 'n groode, bezunder aangenoame
verrassen: onder 'n slim woardoerende
toiisproak spelde de veurzitter van de
feestcommissie, meneer Seven, ieder be
stuurslid 'n insigne op de borst: 'n rond
zuiveren speldje mit de Grönneger en
de Alkmoarsche kleuren en in 't midden
op 'n golden vlak de letters G M inme-
koar strengel d (Grönneger verainen
„De Molleboonen.")
Tegen zes uur was d'r diner, woar 't
bestuur mit de doame1 aanzat, de feest
commissie, verschillende leden en de
vertegenwoordegers van 't hoofdbestuur
en de ofgevoardegden. Doar gong 't ook
hail gezelleg tou en veul mooie woorden
wulren sproken veur 't hoofdbtstuur en
d-ur de veurzitter van ,,'t Olie Loug"
uut Eindhoven, aalles jetuugenis van
erkennen van 't frizze leven van „De
Molleboonen."
Om goud zeuven uur kwammen d'
eerste Molleboomen al in zoal en dou 't
acht uur worden was, kon d'r gain ain
meer bie in, op de klunderbeune zatten
nog wel daarteg man. 't Was meer as de
grootste optimist verwachten mog. De
zoal ston hallendxin 't taiken var 'n
Grönneger feest: de kleuren gruin-wit
harren de boventoon, op de toavels
klaidjes en om de potten van de planten
aan de kaanten en aan 't balkon, over-
aal douken in dei kleuren en aan de lin
kermuur woapens van Grönneger ge-
mainten en verder overaal woar ze lan
gen konden zunder dat 't te drok wuir,
en din op elke toavel 'n boske bloumen
Ain roup was d'r: wat is dei zoal mooi
aankled!
De veurzitter van de verainen, meneer
Barkman, muik zien openingswoord
nait laank. Hai vertelde van de mooie
insignes en van de muite dei doan wor
den mos om dit feest voldounde veur te
beraiden, enz. en dou begon de opvoeren
van de revue „De Molleboon blui':."
De inhold doarvan is moar nait zoo
makkelk te vertellen, omdat er zooveul
in noar veuren kwam. 't Begon vanzuls
mit 'n soort inlaiden en dou kwam d'r 'n
doameskoor dat Grönnens Laid zong, en
doarnoa kreeg je 'n stök „Noar de Mol
leboonen," woar de bekendhaid van dei
verainen uut bleek. Alderhande veur de
Grönnegers bekende menschen kwam
men op tooneel, Maal' Bertus, vaarver
Noarssie, Fennoa Tiessens, Leviet en
Stoppelman, törfgroavers, enz.; d'r was
n tafereel over 't Moandblad, d'r Kwam
men herinnerns uut vrouger joaren, 'n
stök over onz' moudertoal, enz., te veul
om te nuimen, aalles ofwisseld mit zang
en dans, moderne onder laiden van Ina
Cortez, de aandere wazzen instedaird
onder laiden van mevr. PostmoaPiek,
dei ook 't ontwaarp veur de costuums
moakt het en doar allain al 'n reuzen
waark aan had het.
Wie zeilen van de speulers en speul-
sters, proaters en zangers(essen) gain
noamen nuimen, want din zol de riege
te laank worden van de luu dei zooveul
doan hebben veur dizze oavend, moar
wie maggen nog wel even wiezen op t
optreden van Gre Postmoa. Wat kor
dat wichie dansen!
De finoale van 't eerste bedrief pree
de verainen „De Molleboonen" as 't mirt
del om „de baand mit 't gewest dat ons
dierboar het west" te onderhollen en 1»
verstaarken De tweide finoale brr ht d<
Grönneger moagd op tooneel mit verte
genwoordigsters van de zeuven dailen'
van de pervinsie Grönnen, aallemoal
veurzain van 't woapen van ain van de
gemainten uut dei streken. Zai harren
't aallemoal over de nood en 't ve-dwie-
nen van welvoart deur de crisis van diz
ze tieden, moar din kwam de Moagd
moud inspreken:
„Woar is toch Grönnens landoard,
I>e stoere, haarde kracht?
Kop op, en hebt vertrouwen,
Aain betre toukomst wacht!"
't Daarde bedrief brocht weer vroo-
lekhaid: d'r wuir danst en d'r wuir ron
gen, Jan Streu kwam mit eerliekse mol
leboonen in de zoal; mevr. Slapsmoa
stapte mit 'n echte segebok op 't too
neel, woar ze melktouslag veur vru'g;
Siemenmaanje zong en vaarver Nat.rsie
muik recloamu veur de kunst, en mi4 de
finoale wuir de lof zongen van Grönnen
en wuir in 't laid zegd dat in A kmoar
ook t Grönneger haart klopt.
En doar was de revue mit ofloopen.
t Sprekt vanzuls dat de veurzitter 'n
woordje zee tegen de luu, dei aallemoal
zoo heur beste baintje veur zet harren
Hai huidegde in mevr. Postmoa, del hai
n bloumenmand aanbood noamens 't
be tuur, 't haile gezelschop en har
woorden van bezundere daank veur de
senriever van de revue, het lid J. Werk
man, en din pruit hai van de groode
daank dei de ,verainen verschuldigd is
aan meneer Harder, leeroar aan de ain-
bachtsschoul, dei aalle decors moakt
har en ook 't ontwaarp veur 't insigne.
Ain ets van de Martinitoren bood hai
hom aan as bewies van dei daankboar-
haid. De veurzitter prees ook nog Mel-
chert Schuuiman, dei 't muzikoale dall
van de revue verzorgde.
Meneer Melles getuugde nog uut
noam van 't hoofdbestuur, dat er 'n echt
&eest is *n de verainen „De
Molleboonen" en zee, dat hai bezunder
troffen was deur de revue, dei o m. zoo
mooi propegandoa muik veur 't Moand
blad en mit de groode Martinitoren ('n
bouwwaark van 'n meter of wat högte)
zoo n machtege indrok muik op aalle
moal. Hal von 't zunde dat zoo'n revue
moar ainmoal opvoerd worden zei.
In de pauze noa 't eerste bedrief voer
de meneer Brink 't woord veur Ie Fra;ze
verainen, uut noam woarvan hai „De
Molleboonen" filesteerde en vertelde
van de goie vrundsehop over en weer
tusschen baide ^erainens.
W!e mouten hier nog even vertellen,
dat de veurzitter en de siktoares van
„De Molleboonen" in 't eerste bediief
nog huldegd binnen. Op 'n handege me-
nair wuiren ze op 't tooneel hoaid en
dou binnen ze doar hail mooi touspro-
ken en ieder van heur kreeg 'n mooie
segparedeuze van gesloagen tin mit in
scriptie „De Molleboonen 1923—1933."
Dizze oavend, dei aindigde mit bal on
der laiden van 't orkest Schuurman, zei
len de Molleboonen van Alkmoar en
omstreken nooit vergeten.
UITBREIDING ZAKEN.
Hoewel wij onze bespreking over nieuwe
zaken niet uitbreiden tot plaatsen huiten
onze rayons, willen wij toch een uitzonde
ring maken voor de in den Helder door de
N.V. Gerard Worm gestichte zaak in heeren-
en damesmodes, aangezien dit niet alleen een
zaak betreft van een bekende Alkmaarsche
firma, doch ook omdat de bouwmeester van
dit moderne pand een van onze jongere Alk
maarsche architecten is.
Aan de Keizerstraat, hoek Gravenstraat te
den Helder, is n.1. door samenwerking van
de jeugdige architecten Piet Worm en Arthur
Staal een winkelpand verrezen, dat in de
geheele omgeving domineert en om de strenge
zakelijkheid tot het modernste pand ter plaat
se behoort.
In de Nederlandsche marinestad hebben
de jonge architecten van het moderne mate
riaa!, beton en glas, een winkelpand gesticht,
waarin vooral in het interieur tot uitdruk
king komt, dat den Helder de stad is van
onze marine. De trap naar de eerste verdie
ping geeft den indruk van een scheepstrap,
het kantoortje dien van een commandobrug,
terwijl de patrijspoorten in de etalagekasten
aan onze zeestoomers herinneren.
Het exterieur toont de verwantschap van
deze architecten met de bekende Amsterdam-
sche bouwmeesters Brinkman en van der
Vlugt, hoewel toch geconstateerd kan wor-
ZÜ 'n de school van de nieuwe zake
lijkheid een eigen plaats innemen.
De 20 M. breede gevel aan de Gravenstraat
is geheel van glas en maakt vooral des
avonds, door de overweldigende verlichting,
een fantastischen indruk.
Door een prartische toepassing in de
bouwkunst is het mogelijk, de etalagekasten
in verband met het te etaleeren artikel de ge-
wenschte breedte te geven. De Ta
deuren zijn in staal gevat, doch zoc
zich niet voor een glas vb kV ATT
een
fifasvlakte
winkelpand
doch
voett
w«i
ft-
degelijk voor
plaatst.
De birmenbetimmering, uihrewvra j
maatschappij „De Sch-Mde" te Vhssintr
op zich zelf reeds iets bijzonders. Het '8
esschenhout voldoet uitstekend
Thonnet stalen meube'en. s de
De van dunalinit (een product verva
digd van afval van kunstzijde en papi~r)
vaardigde vloeren, mogen een uitkomst Vêr'
noemd worden. Boven de parketvloeren tifk"
ben ze het voordeel, dat ze buiten gewon* l
makkelijk in het onderhoud zijn en bownaw
geluidloos. "raBJKA
1> centrale verwarming, een oüestootv
richting, werd geleverd door de firma
Vries Harhngen—Alkmaar, de staa1consv£
tie door de firma de Vries en robhé»
Oorinchem. r00We
Aan de architecten ons compliment vrv*
hetgeen zij hier to' stand brachten. Moge w
succes voor de N.V. in de toek>mst evenredv
zijn aan de belangstelling die zij dezer dairi»
bij de opening mocht ondervinden.
BERGEN.
De heer Diesfeldt heeft door het plaatsen
van een Frigidaire in zijn zaak zijn café
restaurantbedrijf gemoderniseerd.
Zoo'n Frigidaire, een product van de o«
neral Motors (deze fabrieken maken ebt'
ook nog wat anders dan auto's) is in het
café-restaurantbedrijf de altijd werkende rnt-
chanische bediende, met dit verschil dat hit
het werk van eenige bedienden doet, geen
uitgaansavonden of vacantie verlangt en
voor zijn voeding slechts water en kolen
behoeft. n
Daarvoor zorgt hij er voor, dat in het
buffet alle dranken op de gewenschte tempe
ratuur gebracht en gehouden worden, dat de
zaak steeds stukjes ijs en vanille-ijs in voor
raad heeft en dat visch, vleesch en groenten
in een prachtige ruimte, zoo lang men
wenscht tegen bederf wordt bewaard?
Hij zorgt er ook voor, dat uit een 40 M.
diepe waterlaag, het bedrijfswater wordt op
gepompt en op een hoogte van 30 M wordt
gebracht.
Wij hebben dezen rustigen onvermoeiden
werker willen interviewen, doch hij bleek
daarvoor niet te vinden, omdat hij nooit iets
anders hoopt te worden dan hij is Wel ver
telde hij ons, dat zijn eenig streven is om
zijn baas zoo nauwgezet mogelijk te dienen,
omdat hij wil voorkomen door nieuwe uitvin
dingen overbodig te worden. Overigens was
hij van oordeel, dat wij hem uit- en inwen
dig maar moesten bekijken om te concludee-
ren of hij compabel was voor het werk dat
hij op zich had genomen. Wij kunnen niet
anders verklaren dan dat wij eenvoudig per
plex stonden over de arbeidscapaciteit van de
Frigedaire.
Zijn baas was buitengewoon met hem in
genomen en dit vooral omdat hij thans voor
het grootste deel verlost was van de hooge
rekeningen van het provinciaal waterleiding
bedrijf.
Voor de bewonderende blikken van zijn
baas bleef de mechanische knecht echter on
bewogen zich bewust dat die bewondering
toch slechts een materialistische ondergrond
had.
Wij hebben hem tenslotte in bewondering
voor zijn arbeidsprestatie ten dienste van den
mensch gegroet, doch ook hierbij bleef hij,
hoewel hij wat bromde, omdat hij het door t
bekijken iets warmer had gekregen, onbewo
gen. Daarvoor is hij dan ook een mechani
sche knecht.
Met het oog op de heerschende werkloos
heid hopen wij echter, dat de heer Diesfeldt
vooralsnog zijn voornemen laat varen om
mechaniscne kellners aan te schaffen. De
commissarissen konden dan ook wel eens be
sluiten een mechanische directie aan te stel
len en wij weten zeker, dat de bezoekers dit
vooral wegens het gemis van de altijd char
mante directrice niet gaarne zouden wen-
Na een ongesteldheid van drie wekffli
overleed Zaterdagmiddag alhier in den W-j
tijd van 59 jaar den heer 6. Rogtman Aso
oud-wethouder dezer gemeente. De heer^
Bogtman was Bergenaai van geboorte en
een van de eerste pensionhouders in deze ge
meente. In 1904 stichtte hij n.1. het brtende
pension Holland aan de Studlei van Smw
laan, dat in 1917 door hem werd verkop
waarna hij spoedig de tennisbanen aan den
Kruisweg in exploitatie bracht.
In 1919 werd hij tot raadslid gekozen, tff»
wijl hij in 1926 den heer Hoksbergen als we-^
houder opvolgde, welke funcrie doorhOT
werd waargenomen tot de jongste gefflcciw4,
raadsverkiezing in 1931. waarbij hij Z'Cb n
meer verkiesbaai stelde.
"X^beeld je dat hij over boord ge-
vallen is 2ei de kapitein plotseling.
Oogenblikkelijk werd bevel gegeven de
boot stil te leggen- Dat was me ineens een
gieren en een angst! Ieder die maar een
touw met een haak te pakken kon krijgen
ging aan het hengelen en dreggen.
206. Van alles werd er opgev»*cM'
had een visch, de ander een oude
Weer een ander haalde planten oP
er was niemand die iets van we*f
den. Jan was ondertosschen m-' ir
eens naar zijn hut gevlucht. Hij
dat hij zich niet langer goed zon
houden en in lachen uit zon barste*-
>1X111
