Alkmaarsche Courant.
PERZISCHE REISBRIEVEN
DE ROODE VULPENHOUDER
tRadionieuws
§£idlleUM
Qemeeatecadeu.
BALSEMl
Honderd ri/i en dertigste leergang.
VRIJDAG 30 JUNI
torlvo
schoorl.
Voor baby
ZWITSERSCHE
No. 152
1933
Zaterdag 1 Juli.
Hilversum, 1875 M. (Uitsluitend VARA).
8.Gramofoonplaten. 9.30 Orgelspel Cor
Steyn. 10.VPRO-morgenwijding. 10.15
Voor Arb. in de Continubedrijven: VARA-
orkest o.l.v. Hugo de Groot eri gramoioonpl.
12.Amsterdamsch Salonorkest o.l.v. D.
Kiekens. 2.Zenderverzorging. 2.15 Gra
mofoonplaten. 3.Literaire causerie A. M.
de Jong. 3.20 Huldigingsspel ter gelegen
heidvan het ANWB-jubileum. 4.15 Concert
door Joh. Jong, orgel. R. Bennink, slagwerk
en xylophoon en Jo Huy, saxophoon. 5.
Kinderuurtje. 6.Concert door „De Fliere
fluiters", o.l.v. J. v. d. Horst, m. m. v. J.
Lammen, bas en C. Lammers, toespraak.
7.VRO. 8.VARA-Kleinorkest o.l.v. H.
de Groot. 8 30 Vaz Dias en VARA-Varia.
8.45 Vervolg concert. 9.40 Gramofoonplaten-
reportage. 10.15 VARA-orkest o.l.v. H. de
Groot. 11.12.Gramofoonplaten.
Huizen, 296 M. (KRO-uitzending, 4.
5 HIRO). 8—9.15 en 10— Gramofoon
platen. 11.30 Toespraak. 12.15145 Gra
mofoonplaten. 2 Voor de jeugd. 2.30 Kin
deruur. 4.— HIRO. 5.— Orkestconcert en
lezingen. 7.15 Causerie. 7.35 Gramofoonp).
8.Gevariëerd avondprogramma, ca. 8.30
en 10.30 Vaz Dias. 11.1512.Gramo-
foonmuziek.
Daventry, 1554 M. 10.35 Morgenwijding.
10 50 Tijdsein, berichten. 11.0511.20 Le
zing. 12.20 Het Cheltenham Stedelijk orkest
o.l.v. Cole. 1.05 Gramoioonplaten. 1.30 Het
Commodore Grand Orchestra o.l.v. J. Mus-
car.t. 2.35 Gramofoonplaten 3.05 Harry Roy
en zijn orkest. 3.50 Eugcne Pini en zijn
Tango-orkest. 5.05- Orgelconcert H. Ramsay.
5.35 Kinderuurtje. 6.20 Berichten 6.50, 7 05
en 7.25 Lezingen. 7.F0 Cellorecital door G.
Parkington. 8.20 Variété programma m. m
v Flotsam en Jetsam. 9.20 Berichten. 9.40
Causerie. 10.05 Het Hartley Novelty Kwin.
tet. 10.50 Causerie. 10.5512.20 Dansmu
ziek door Ambrose en zijn orkest.
Parijs Radio-Paris1724 M. 8.05, 12.20,
6 50, 8.20 en 9.05 Gramofoonplaten. 9.20
„Oh Papa3/4", operett* van Yvain, m. m. v.
orkest en solisten o.l.v. Chagnon.
Kalundborg, 1153 M. 12.20—2.20 Con
cert uit hotel „Angleterre". 3.20 Gramofoon
platen. 3.50—5.50 Omroeporkest o.l.v. L.
Gröndahl. 8.20 Oude Deensche muziek door
het Omroeporkest m. m. v. solisten o.l.v
Gröndahl. 10.Vocaal concert. 10.35 Po'
pulair avondconcert door het Omroeporkest.
11.20—12.35 Dansmuziek uit Rest. „Lod-
berg".
Langenberg, 473 M. 6.25, 7 23, 8 23 en
11.35 Gramofoonplaten. 12.20 Populair con
eert. 1.20 Symphonieorkest o.l.v. Erpenbach
2.50 Gramofoonplaten. 4.50 Weragorkest
o.l.v. Kühn. 8.25 „Arabella", opera van
Strauss. Muzik. leiding: Kraus. 11.10
..,,}2.20 Conce-t.
Rome, 441 M. 9.05 „Faust", opera van
Gounod. Orkestleiding: Santarelli.
Brussel, 508 en 338 M. 508 M.: 12.20 Om
roepkleinorkest o.l.v. Leemans. 1.30 Concert
uit Antwerpen. 5.30 Dansmuziek. 6.45 Gra
mofoonplaten. 6.50 Pianorecital. 7.20 Gra
mofoonplaten. 8.20 Primas Sylvia en zijn Zi
geunerorkest. 9.20 Concert uit de Kurzaal te
Ostende. 11.10 Dansmuziek uit Ostende.
338 M.: 12.20 Concert uit Antwerpen. 1.30
Omroepkleinorkest o.l.v. Leemans. 5.20 Sym-
phonieconcert o.l.v. Kumps. 6.20 Gramofoon
platen. 6.50 Omroepkleinorkest o.l.v. Lee
mans. 8.20 Symphonieconcert o.l.v. J
Kumps. 10.30 Dansmuziek uit Antwerpen.
Zeesen, 1635 M. 8.20 „Arabella", opera
van R. Strauss. Dirigent: C. Krauss. 11.30
Berichten. Hierna tot 12.20 Avondconcert
iit München o.l.v. Reiter.
GEMEENTELIJKE RADIO-
DISTRIBUTIE.
Zaterdag 1 Juli.
Lijn 1: Hilversum.
Liin 2: Huizen.
Lijn 3: Daventry 10.35—24.
Lijn 4: Langenberg 10.3517.50, Zeesen
17.5019.20, Langenberg 19.20—20.20,
Heilsberg 20-2023.20, München 23.20
24.—.
dcxr
't Was zes uur geworden en heel lang
zaam begon het te gloren. Jammer ge
noeg waren er wolktn, zoodat we tot 8
uur hebben moeten wachten, om te
weten waar het Oosten was. (Begrijp je
waarom men geen kompas meeneemt?
ik dacht, dat dit vel de allereeiste
noodzakelijkheid was!) Wij moesten
Oostwaarts, want Bagdad ligt ten Oosten
van Ruthba.
We waren allen doodop, maar stelden
elkaar om de beurt gerust: we hadden
eten en drinken bij ons voor tien dagen,
meegegeven door de Compagnie, en a's
we nu maar pal naar het Oosten reden
zouden we wel eens in Bagdad aan
komen. En ik was de eenige vrouw on
der al die mannen, 10 notabene! want
in den wagen, 4ie zich bij ons aange
sloten had, zaten zes Arabieren het
was heusch hed naar!
Kun je je diai toestand eenig^zins
voorstellen? in die sombere eenzaam
heid, die eindeloosheid, die drie auto's
bij elkaar en wat menschen er om heen
moe, verkleumd, gespannen
Toen we de richting wisten, stapten
we allemaal in maar de ellende was
nog niet teneinde!
Onze autobus en de auto van de En-
gelsche heeren zaten onwrikbaar vast in
het zand! Die van de Arabieren stond op
iets vasteren bodem, en met behulp van
touwen en duwen konden zij den kleinen
auto van de Engelschen los krijgen.
De autobus werd afgehaakt en stond
toen op twee wielen en van voren op een
staaf met een klein wieltje. Onder dat
wieltje schoven ze een klein plankje
van nog geen halve meter lang en
duwden uit alle macht; legden een twee
de plankje er tegen aanMaar je
moet niét vragen hoeveel maal dat
wieltje afgleed van die smalle plankjes,
hoeveel maal die zware bus moest op
gevijzeld worden, hoeveel meters a
stand dat wieltje moest afleggen op die
manier, om tenslotte den vrijgemaakten
tractor te bereiken!!
De tractor kon zelf onmogelijk naar
de bus rijden, omdat alle zand daarom
heen geheel mul was geworden. Als je
door het dunne harde korstje komt, zak
je tot je enkels in dat stof-fijne zand
kun je denken hoe diep die wielen zon
ken!
t Was misère en ellende, en ik klap
pertandde van de koude. Tegen tien uur
konden we eindelijk op weg gaan, en
toen ging het met geweldige vaart Oost
waarts. Om twaalf uur kwamen we in
Ramadi aan, waar we om half zes had
den moeten zijn, en waar iedereen naar
ons uitkeek.
Doodaf was onze chauffeur en wij
niet minder!
Ramadi ligt aan de Euphraat, een
breede rivier, waarvan de oevers met
schamele hutten bezet zijn.
Het fort is omringd door een hoogen
muur; overal hooge palmen, helgroen
gras, krachtige platengroei; mannen en
vrouwen die kudden schapen bewaakten
of ezels voortdreven, kinderen kruiken
water dragendenu kwam de reactie
na het avontuur in de verlatenheid van
de woestijn: menschen! dieren! planten,
leven en beweging! ik kon wel huilen
van blijdschap!
Mijn oogen waren met bloed beloopen
van het stof je ziet hier ontzettend
veel oogli; Iers We konden ons wat was-
schen en opknappen. Na de lunch ging
het weer verder en twee uren later wa
ren we in Bagdad.
Hier ben ik met een paar kenni sen
naar het Bagdad museum geweest en
Prof. Jordan heeft ons zelf rondgeleid
en alles uitgelegd. Gewéldig! zóó inte
ressant! Resten van een beschaving van
vóór 2000 jaar vóór onze jaartelling, niet
lang geleden opgegraven. Groote Assyri-
s :he beelden, goden en koningen voor
stellende; allerlei juvveelen waarvan ie
hoofdkleuren blauw en goud zijn, nog
zoo prachtig bewaard gebleven; een
fijn manicurestelletje, vijltje, krabber-
Geautoriseerde vertaling
naar 't Engelsch van Molly Thynne,
door A vv E.v R.
301
„Zij heeft gelijk. Mrs. Benson is een
vriendin van mijn vrouw en woont een paar
huizen verderop in deze straat. Zij was ver
pleegster in St. Swithin en is heelemaal op
de hoogte van alle praatjes van haar tijd
Zij is nu waarschijnlijk thuis."
„Als ik hiermee klaar ben, zal ik er even
heenloopen," zei zijn vrouw. „Zij komt na
de lunch dikwijls oploopen. Haar man is
chirurg en wij zien mekaar dikwijls. Zij is
een aardig vrouwtje."
„Sinds wanneer stel jij belang in de me
dische wereld?" vroeg Henderson langzaam
zijn vriend met zijn verstandige oogen
scherp aankijkend. „Ik dacht, dat negers
meer in jou lijn lagen."
Fayre lachte wat schuldig.
„Het is uit nieuwsgierigheid over Gregg
Hij is een rare sniuter, en toen hij botweg
ontkende, iemand ooit ontmoet te hebben,
waarvan ik bijna zeker wist, dat hij die vroe
ger gekend had, was 't mijne onderzoekende
geest te machtig. Ik herinner mij. <^at jij in
St. Swithins was geweest, en wilde er je
naar vragen, zoodra ik je zag. Het is niet
van belang. Eigenlijk heb ik tegenwoordig
niet genoeg te doen en ben ik bezig een ech
te bemoeial te worden."
versierd met stierenkoppen, beeldige
kannetjes en beeldjes. Oog voor het
schoone en harmonieuze heeft de
mensch toch wel altijd gehad.
Teheran.
Eerste brief van hier hoeveel zullen
e- nog volgen?
De tocht per vliegtuig was voor mij
een nieuwe gewaarwording zooals je
wel weet. Moest languit gaan liggen een
tijdje, want ik werd zoowaar een beetje
„luchtziek" ervan. Maar ondanks dat
heb ik me prachtig geamuseerd. Onder
weg kwamen er nog twee passagiers bij
we waren met ons drieën vertrokken
en nu dat gescharrel van de drie man
nen in de kleine ruimte! (wij twee vrou
wen hielden ons natuurlijk rustig!) En
toen omdat ze zeker ook niet goed
werden en zich groot wilden houden,
zijn ze samen gaan zingen brullen
liever gezegd, om boven het begons van
den motor uit te komen! Naast elkaar!,
tegenover ons, zaten die drie, net stoute
jongens met de monden wagenwijd open
te galmen. Heb me suf gelachen ten
slotte was het één kabaal van luid zin
gende menschen en snorrende motoren,
want iedereen deed mee.
Het is jammer dat die vliegdienst op
zal ophouden te bestaan.
Alles is hier zoo nieuw voor mij, ik zie
zooveel vreemde toestanden, hoor zoo
veel wonderlijke dingen, dat mijn pen
niet vlug genoeg zou kunnen gaan om
alles neer te schrijven.
Mijn eerste indruk is: smerigheid,
middeleeuwsche toestanden, vooral wat
betreft huisvesting, verkeersmiddelen,
er. nog een heeleboel meer.
Als je maar denkt aan de plaats die
dfe vrouw hier inneemt! altijd -waar ge
sluiterd zij moet het hoofd achterover
buigen om door een spleet in de gelaats
bedekking te kunnen zien; de kinder
huwelijken; het gebrek aan gevoel voor
dieren. Zoo hoorde ik een geval van een
vrouw, die gesteenigd werd, omdat zij
hertrouwd was, nadat haar eerste man
drie jaren verdwenen was! Heer echtge
noot komt terug en vindt zijn vrouw
getrouwd met een ander. In plaats van
zichzelf de schuld te geven waarom
is hij zoolang verdwenen zonder iets van
zich te laten hooren? wordt dat arme
mensch beschuldigd van overspel, biga
mie enz. en daar staat op: steenigen! En
dat is gebeurd!
De tweede man gaat natuurlijk vrij
uit. Het heele dorp komt opééns in be
weging; de gemoederen worden geprik
keld door hun plotseling opkomenden
zin voor „gerechtigheid". De vrouw
wordt halfnaakt door het dorp gesleurd
als afschrikwekkend voorbeeld van de
slechte vrouw die haar goeden man be
drogen heeft!
Er wordt een kuil gegraven en zij
daarin gesmeten.en de „priester" (of
wat is hij) werpt den eersten steen
waarop de menigte schreeuwend en haar
vervloekend op den kuil afstormt en net
zoolang steenen daarin gooit tot de kuil
dicht is! Hooge moraal hè?
Een Perzische Enoch Arden bestaat
blijkbaar nog niet en zal voorioopig ook
wel niet komen 1
De menschen zijn nogal fanatiek hier
Een heer op een wandeling bezig een
gewoon kerkhof naar hij dacht, te kie
ken, werd op een vreeselijke manier om
het leven gebracht. Hij werd gesteenigd
met messen toegetakeld, totdat er zoo
wat niets van hem overbleef. Beide ge
vallen zijn eenige jaren geleden gebeurd
hoe vind je zoo'n dolle boel! Ik werd
gewaarschuwd niet te lang naar een
mosquee te kijken en natuurlijk vooral
niet het voorportaal te betreden een
vrouw mag in dat heilig oord niet komen
en dan vooral geen Christen. Het zou
slecht opgevat worden en men kon er
groote onaangenaamheden door onder
vinden. Of dit alles soms overdreven is
wee: ik niet.
Overigens is men hier heel voorko
mend en beleefd en gedienstig, ook in de
magazijnen. Europeesche vrouwen moe
ten liefst niet anders dan in droschke of
auto in de stad komen dat wil de eti
que*te, en dan vergezeld van anderen
Ik zal dus wel niet veel door de straten
water en langs de straten stroomt altijd
water, gaten en kuilen vormend. Daarin
breken menschen en dieren hun beenen.
maar die ervaring noopt er niet toe de
gaten te stoppen of van deksels te voor
zien.
De besproeiïngsdienst is schilderach
tig en antiek. Een man gewapend met
een zak van schapenhuid, schept daarin zich beklagen dat de gemeentearts H. Herin-
tje, mesje, tezamen gestoken in een klein loopen, die vies en stoffig zijn en slecht
busje, precies zooals wij ze r.u nóg heb
ben; dobbelsteenen en dominospel met
tot 8 punten er in, schaakspel en andere
spelen, stempels, elk op zichzelf een
voorbeeld van graveerkunst; een harp
geplaveid en vol water loepen Riolen
zijn er natuurlijk niet, maar Teheran is
waterrijk en onder de stad loopen vele
riviertjes en watertjes.
Elke tuin heeft zijn put van helder
vereeniging, een commissie is ingesteld die
het geheele vraagstuk der huurverlaging
voor met overheidssteun gebouwde woningen,
zal onderzoeken.
Al deze stukken werden voor kennisgeving
aangenomen.
Een schrijven dd. 18 April 1933 van A.
van de Kamer en echtgenoote, waarin deze
met een groote pollepel water uit de
sloot. Is de zak vol, dan gaat hij midden
op de straat staan, roept naar alle kan
ten: „Kabardah(dat is: let op!) en
gooit inééns den heelen inhoud niet
veel hoor! over den weg. Daarna loopt
hij terug en vult opnieuw den zak. Je
kunt nagaan dat hij van opschieten
houdt! Eerst begreep ik niet waarom die
man zoo met water morste maar toen
dreng het tot me door, dat hij den sproei
wagen vervangt.
Dezer dagen bezocht ik de kennissen
uit Bagdad. Toen ik bij het huis kwam,
zoch ik overal naar een belwas er
niet! In plaats daarvan moet je een
klopper op en neer bewegen, wat een
reuze-lawaai maakt. Minutenlang moest
ik wachten en ik dacht al verkeerd te
zijn. In negen van de tien gevallen kom
je. als de deur opengaat, in een hof(je)
met een vijvertje, dat in den winter is
afgedekt met riet en stroo, en waarom
heen een steenen paadje loopt; daar
langs zijn boompjes en perkjes altijd
hetzelfde! De eigenlijke huisdeur is
meestal onzichtbaar, links of rechts
achter het huis en ziet er vaak heel lee-
lijk uit. Eens heb ik heusch gedacht dat
het 't deurtje w as van een of ande»* hok,
en durfde er niet binnengaan
Sommige huizen hebben twee ingan
gen: een voor den huisheer en een
voor de vrouwen! je hoeft niet te vragen
welke de mooiste is!
De huizen zijn vrijwel eender ge
bouwd: een hal waarop kamers uit
komen. Het interieur van een huis is
meestal keurig verzorgd. De deuren zijn
met koperen plaatjes versierd, de pla
fonds prachtig, mooi bewerkte houten
balken, dikwijls met figuren en relief;
lambrizeeringen; mooie bruina kasten
versierd met mozaïek geven een rijk
aanzien aan de kamers, die soms heel
groote afmetingen hebben natuurlijk
dit alles wat betreft de rijkere huizen.
Op een autotochtje bezochten -ve aan
den voet van het gebergte een schitte
rend buitenverblijf. We reden eerst de
poort binnen 't geheel is ommuurd
met leemwallen en de oprijlaan in.
Van alle kanten snelden golams (knech
ten) toe, gooiden deuren en hekken open.
kwamen aandragen met bouquetjes van
amandelbloesem, rozen, viooltjes enz.,
renden heen en weer en geleidden ons
ten slotte „en club" de hooge entréetrap
op. De ontvangzalen waren op de le ver
dieping, waarheen een monumentale
trap geleidt.
Vanuit de groote vestibule, door 3en
rechthoekieg daarop uitkomende gang
door met gordijnen en tapijten behangen
deuren, kwamen we in een prachtige
spiegelzaal. Groote tapijten lagen op den
grond, fauteuils bedekt met kleine kleed
jes of tapijtjes hier en daar opeens
een detoneerend leelijk Europeesch
ding, een mormel van een vaas
of een koekoeksklokje, of een ontstel
lend schilderstuk! De inheemsche voor
werpen waren heel mooi.
In den tuin waren waterpartijen en
prachtige boomen en welriekende bloe^
men. Heel bizonder vond ik den judas-
boom, een soort accasia met bloedroode
bloesems die aan de bladerlooze takken
in toefjes zitten en ook halverwege den
dikken stam.
(Wordt vervolgd
Woensdagmiddag vergaderde de raad
dezer gemeente. Alle leden waren aanwezig
Na opening en goedkeuring der notulen
kwamen de ingekomen stukken ter tafel
verschillende goedkeuringsbesluiten van
Ged. Staten en dankbetuigingen van benoe
mingen, alsmede een schrijven van de Ver.
van Nederl. Gemeenten te 's-Gravenhage,
waarbij in verband met een desbetreffend
schrijven van B. en W. van Schoorl dd. 1
April j.I. medegedeeld wordt dat door het
Nederl. Instituut voor Volkshuisvesting en
stedebouw met medewerking van genoemde
ga ter gelegenheid van de kostelooze inenting
op 31 Maart jl., geweigerd heeft hun zoontje
Adrianus in te enten, werd in handen van B.
en W. gesteld ter afdoening
Ook een missive van den minister van finan
ciën houdende verleening van voorschotten
ingevolge de landarbeiderswet aan P. j.
Stam en A. J. Stam alhier tot bedragen van
resp. 2600 en 2400 gulden, werd in handen
van B. en W. gesteld.
Van het betrokken departement was bericht
ontvangen over enkele veranderingen in de
toepassing van de winkelsluitingswet.
Het Hoogheemraadschap berichtte dat het
niet wenscht over te gaan een strandtrap
te Kamperduin te maken, zonder een ge
meente-bijdrage van ten hoogste 200.
In strijd met het verhandelde in de voor
gaande vergadering deelde de heer van Lie-
nen mede, dat de heer Groothoff 1/3 in de
kosten wilde vergoeden. Uit zijn schrijven
bleek, dat hii 33.34 wenschte te geven a's
het moest. Dit komt overeen met 1/6 der
kosten.
Na eenige discussie stelde de heer Kaag
voor om van gemeentewege de trap te maken
en de pachters van het strand het onderhoud
te laten betalen. Met 4—3 stemmen werd dit
aangenomen. Tegen simden de heeren Dap
per Duin en van Lienen.
Nog werd medegedeeld dat tot heden de
gemeentearts geen genoegen kon nemen met
de korting op ziin salaris.
De heer J. M. Dapper had een schrijven
aan den raad gericht om te komen tot een
verordening op het los'oopen van zwanen,
ganzen, eenden en verder gevogelte. Schrij
ver had vee! over'ast van de ganzen van ziin
buurman. Ofschoon tegen ziin zin hij wil
de liever dadelijk iets besluiten werd dit
stuk in handen gegeven van B en W.
Tot hooistekers werden benoemd: a. in de
vacature-J .de Graaf de heer A. van Lienen
Jr. en in de vacature-P. van Duin de heer
G. Dekker.
Als laatste en voornaamste nunt op de
agenda kwam het voorstel van B en W. om
in afwijzenden zin te beschikken op het be
zwaarschrift d.d. 31 Mei 1933 van P de
Regt, tijdelijk opzichter-teekenaar bij de
Prov. Waterstaat, wonende te Schoorl, tegen
de weigering van B en W. tot het verleenen
der door deze gevraagde bouwvergunning op
een terrein, gelegen aan het Hargergat.
B. en W., mede gelet op de adviezen ter
zake, van de adviescommissie der vereeniging
van N.-H. gemeenten en van den gemeente
opzichter en op den meerderheidsuitspraak
van den raad d.d. 1 Juni j.1. alsmede op het
nader met belanghebbende gepleegd overleg,
bleven bij hun zienswijze dat het uiterlijk
van het op te richten gebouw zoowel op zich
zelf als in verband met de omgeving uit een
oogpunt van welstand aanstoot zai geven,
zoodat geen termen aanwezig werden geacht
om op de genomen beslissing terug te komen.
Medegedeeld werd nog een schrijven van
d?n heer de Regt, van zeer jongen datum,
waarin hij verzoekt om mede te werken dat
zijn bouwplan wordt ingetrokken, daar hij
met een nieuw plan wenscht te komen. De
voorzitter achtte het den besten weg om het
beroep thans af te wijzen.
De heer Schermer deelde als zijne meening
mede, dat B. en W. al zeer stumperig zich
in deze hebben gedragen. Een ander woord
kan hij er voorioopig niet voor vinden.
Vast staat, dat het jammer is dat daar
een woning kan verrijzen, doch er is geen
uitbreidingsplan dat de zaak kan wezen.
Wat thans hier gebeurt kan morgen op twin
tig andere punten in de gemeente voorvallen,
en het is k'ein, om als motief met de wei
standsgrenzen naar voren te komen. Trou
wens, een huis van 3000, voldoet tegen
woordig ten volle aan deze eischen. B. en W.
camoufleeren hiermede hun werkelijk begin
sel. Laten we zorgen voor een goed uitbrei
dingsplan, dit zal in die dingen voorzien.
Thans staan de zaken zoo, dat om elk huis
een paar vergaderingen van den raad wor
den volgepraat.
De heer Duin was het met den voorgaan-
Henderson lachte.
„Uitstekend," zei hij
kwam, een mollig, praatziek vrouwtje dat
goedkeurend, „zoo I maar al te blij scheen een nieuwen toehoor-
lang als het duurt. Maar je was vroeger niet der voor haar herinneringen te hebben."
gewoon iets zonder realen te doen, en je ziet 41~ D 1
er niet uit, of je erg veranderd bent."
Fayre voelde, dat hij een kleur kreeg.
„Verduiveld kerel!" zei hij. „Om je de
waarheid te zeggen, is het niet enkel nieuws
gierigheid, maar ik heb nog maar zoo wei
nig om op voort te bouwen, dat ik liever nog
maar niets zeg."
„Heel goed," antwoordde Henderson,
goed gehumeurd. „Dat is mij voldoende;
maar wat moeten wij aan mrs. Benson zeg
„Grappig, dat u Baxter noemt", zei ze, ter
wijl ze gemakkelijk bij het vuur ging zitten.
„Gisteren vond ik juist een kiekje van hem in
een groep, die juist opgenomen was, voordat
ik het ziekenhuis verliet. Het ging hem slecht
die arme kerel."
„Weet u soms, of hij nog leeft? Henderson
meent te weten, dat hij dood is."
„Het liep mis met hem, toen zijn vrouw
hem verliet. Ik geloof, dat hij aan den drank
raakte en eindigde met zich dood te drinken
gen? Zij is iemand, die haar tong goed weet Het was dwaas van hem, met haar te trou
te gebruiken en daarbij ontbreekt het haar wen."
niet aan verbeeHingskracht." „Er is veel over dat huwelijk gepraat,
„Waarom zouden we er Gregg niet buiten hoor ik."
laten? Doe het \oorkomen, alsof ik Baxter „Praatjes over haar! Zij was van het be-
jaren geleden geiend heb en wil uitvinden, ging af een kwade. Wij verpleegsters wisten
wat er van hem je worden is. Dat zal wel heel wat van haar en van haar boezemvrien-
voldoende zijn, oti haar op de meisjes te
brengen."
„Wat zijn je verdere plannen? vroeg
Henderson. „Je zult al wel genoeg hebben
van het leegloopen, is het niet?"
Fayre nestelde zich behagelijk in zijn
stoel.
„Dat weet ik nog niet. Ik heb mijn dee.
din, een meisje Philips. Zij en Baxter en
iemand die Gregg heette, waren altijd bij el
kaar, er werd veel over hen gesproken. Wij
waren allen verbaasd, toen Baxter met haar
trouwde, niet om hem hij was dol op
haar maar omdat wij allemaal dachten,
dat zij naar iets beters uitzag. Zij behoorde
tot die meisjes, die er alles op zetten, een
van het harde werken gehad en vind het hee- goed huwelijk te sluiten en er over het alge-
lemaal niet naar rustig te gaan wonen. Ik meen tenslotte ook in slagen. Gewoonlijk
ga eerst rond om oude vrienden op te zoeken, slaan zij een rijken patiënt aan den haak,
koop dan een klein buitenhuisje met een stuk als zij uit het ziekenhuis zijn, en zoowel zij
of twee kamers en ga dan visschen. Mis- als het meisje Philips waren er slim genoeg
schien lees ik af en toe ook wel een boek. Ais voor."
de meesten van ons, die in de Oost zijn ge- „Was Gregg op een van haar verliefd?"
weest, voel ik niets voor het publieke leven." vroeg Fayre.
Zij praatten over allerlei onderwerpen, „Dat geloof ik niet. Hij amuseerde zich
tot mrs. Henderson met mrs. Benson terug-heel best met Philips, maar hij werd niet
SöwnóOct por Ooo® *a<jet-tond»ch fobr<itoo
door haar ingepalmd. Hij was erg tegen huis bleef. Ik kan u verzekeren dat het er
Baxter's huwelijk, dat weet ik, en deed zijn soms raar toeging!"
best het tegen te houden. Die oude Gregg
was niet kwaad. Hij was norsch en had een
slecht humeur, maar wij werkten graag met
hem."
„Weet u, wat er met mrs. Baxter gebeurde
nadat zij haar echtgenoot verlaten had?"
„Daar heb ik geen flauw idee van. Hij
scheidde eindelijk van haar, naar ik hoorde.
Zoo babbelde zij voort, maar Fayre lief
den stroom van haar herinneringen achte
loos over zich heen gaan. Geheel vervuld
van mrs. Benson's laatste onthulling zat hij
in gedachten te rooken, zijn oogen op den
gloeienden haard gevestigd. „Christina
Mary Draycott", de naam was bij het ver
hoor voluit genoemd. En miss Allen had van
Zij behoorde tot dat soort, dat altijd op zijn haar zuster gesproken als van: Tine. De
voeten terecht komt." vrouw van den vicaris had gezinspeeld op
„Hoe was haar meisjesnaam? Het is haar scheiding van haar eersten man, maar
vreemd, dat ik dat nooit hoorde, maar het daarna Tina Baxter en tenslotte Tina Dray-
gebeurde bijna allemaal, nadat ik Engeland cott! Alles paste zoo nauwkeurig in elkaar
had verlaten," verklaarde Fayre, zorgvuldig als de stukken van een legkaart. Niet alleen
Henderson's ondeugende blikken ontwijkend was haar bekendheid met Gregg eindelijk
T.Aa AiUn» antwoordde mrs. Benson. verklaard, maar zijn blijkbare kwaadaardig-
,Tifla Allen
„Zij was van goede afkomst, geloof ik, en
hoorde eens, dat haar familie het allesbe
halve goed vond, dat zij verpleegster was."
Even was Fayre van zijn spraak beroofd,
en toen hij weer sprak, hield hij zijn stem
met moeite in bedwang. Dat mrs. Draycott
heid had alle reden gehad. En er was nu
niets verrassends meer in haar nieuwsgierig
heid omtrent hem, gevolgd door haar dwa
zen tegenzin, hem te ontmoeten. Stel dat zij
dien avond op de boerderij toch tezamen wa
ren gekomen! Hij kon zich vooretellen, hoe
haar leven als verpleegster in St. Swithins I die ontmoeting moest zijn geweest en waar-
was begonnen, was wel het laatste, wat hij toe die bij een man van Gregg's tempera-
verwacht had ment kon hebben geleid! Met moeite verza-
„U zegt, dat zij dien Gregg goed kende?" melde hij zijn wegdwalende gedachten en
vroeg hij eindelijk. wendde zich tot mrs. Benson, die uit puur
„Dat moet wel. Die vier waren altijd bij gebrek aan adem een oogenblik stil was
elkaar. Toch geloof ik niet dat hij haar „Zou het erg lastig zijn, als ik u vroeg,
mocht; Zooals ik zei, deed hij zijn best het die fotografie eens te mogen bekijken, waar
huwelijk te verhinderen." u van sprak?" vroeg hii. ..Ik zou wpI WPPf
,U hebt na uw vertrek van daar zeker
geen van hen meer gezien?"
Zij schudde het hoofd.
„Ik trouwde zelf en kwam hier. Van tijd
tot tijd kreeg ik bericht over alle oude ken
nissen van een vriendin, die in het zieken-
m
sprak?" vroeg hij. „Ik zou wel weer
eens een kiekje van Baxter willen zien."
Mrs. Benson sloeg haar eigen record van
nieuwtjes-aanbrengster.
Wordt vervolgd.