Alkmaarsche Courant. PERZISCHE REISBRIEVEN DE ROODE VULPENHOUDER tRadionieuws §£idlleUM Qemeeatecadeu. BALSEMl Honderd ri/i en dertigste leergang. VRIJDAG 30 JUNI torlvo schoorl. Voor baby ZWITSERSCHE No. 152 1933 Zaterdag 1 Juli. Hilversum, 1875 M. (Uitsluitend VARA). 8.Gramofoonplaten. 9.30 Orgelspel Cor Steyn. 10.VPRO-morgenwijding. 10.15 Voor Arb. in de Continubedrijven: VARA- orkest o.l.v. Hugo de Groot eri gramoioonpl. 12.Amsterdamsch Salonorkest o.l.v. D. Kiekens. 2.Zenderverzorging. 2.15 Gra mofoonplaten. 3.Literaire causerie A. M. de Jong. 3.20 Huldigingsspel ter gelegen heidvan het ANWB-jubileum. 4.15 Concert door Joh. Jong, orgel. R. Bennink, slagwerk en xylophoon en Jo Huy, saxophoon. 5. Kinderuurtje. 6.Concert door „De Fliere fluiters", o.l.v. J. v. d. Horst, m. m. v. J. Lammen, bas en C. Lammers, toespraak. 7.VRO. 8.VARA-Kleinorkest o.l.v. H. de Groot. 8 30 Vaz Dias en VARA-Varia. 8.45 Vervolg concert. 9.40 Gramofoonplaten- reportage. 10.15 VARA-orkest o.l.v. H. de Groot. 11.12.Gramofoonplaten. Huizen, 296 M. (KRO-uitzending, 4. 5 HIRO). 8—9.15 en 10— Gramofoon platen. 11.30 Toespraak. 12.15145 Gra mofoonplaten. 2 Voor de jeugd. 2.30 Kin deruur. 4.— HIRO. 5.— Orkestconcert en lezingen. 7.15 Causerie. 7.35 Gramofoonp). 8.Gevariëerd avondprogramma, ca. 8.30 en 10.30 Vaz Dias. 11.1512.Gramo- foonmuziek. Daventry, 1554 M. 10.35 Morgenwijding. 10 50 Tijdsein, berichten. 11.0511.20 Le zing. 12.20 Het Cheltenham Stedelijk orkest o.l.v. Cole. 1.05 Gramoioonplaten. 1.30 Het Commodore Grand Orchestra o.l.v. J. Mus- car.t. 2.35 Gramofoonplaten 3.05 Harry Roy en zijn orkest. 3.50 Eugcne Pini en zijn Tango-orkest. 5.05- Orgelconcert H. Ramsay. 5.35 Kinderuurtje. 6.20 Berichten 6.50, 7 05 en 7.25 Lezingen. 7.F0 Cellorecital door G. Parkington. 8.20 Variété programma m. m v Flotsam en Jetsam. 9.20 Berichten. 9.40 Causerie. 10.05 Het Hartley Novelty Kwin. tet. 10.50 Causerie. 10.5512.20 Dansmu ziek door Ambrose en zijn orkest. Parijs Radio-Paris1724 M. 8.05, 12.20, 6 50, 8.20 en 9.05 Gramofoonplaten. 9.20 „Oh Papa3/4", operett* van Yvain, m. m. v. orkest en solisten o.l.v. Chagnon. Kalundborg, 1153 M. 12.20—2.20 Con cert uit hotel „Angleterre". 3.20 Gramofoon platen. 3.50—5.50 Omroeporkest o.l.v. L. Gröndahl. 8.20 Oude Deensche muziek door het Omroeporkest m. m. v. solisten o.l.v Gröndahl. 10.Vocaal concert. 10.35 Po' pulair avondconcert door het Omroeporkest. 11.20—12.35 Dansmuziek uit Rest. „Lod- berg". Langenberg, 473 M. 6.25, 7 23, 8 23 en 11.35 Gramofoonplaten. 12.20 Populair con eert. 1.20 Symphonieorkest o.l.v. Erpenbach 2.50 Gramofoonplaten. 4.50 Weragorkest o.l.v. Kühn. 8.25 „Arabella", opera van Strauss. Muzik. leiding: Kraus. 11.10 ..,,}2.20 Conce-t. Rome, 441 M. 9.05 „Faust", opera van Gounod. Orkestleiding: Santarelli. Brussel, 508 en 338 M. 508 M.: 12.20 Om roepkleinorkest o.l.v. Leemans. 1.30 Concert uit Antwerpen. 5.30 Dansmuziek. 6.45 Gra mofoonplaten. 6.50 Pianorecital. 7.20 Gra mofoonplaten. 8.20 Primas Sylvia en zijn Zi geunerorkest. 9.20 Concert uit de Kurzaal te Ostende. 11.10 Dansmuziek uit Ostende. 338 M.: 12.20 Concert uit Antwerpen. 1.30 Omroepkleinorkest o.l.v. Leemans. 5.20 Sym- phonieconcert o.l.v. Kumps. 6.20 Gramofoon platen. 6.50 Omroepkleinorkest o.l.v. Lee mans. 8.20 Symphonieconcert o.l.v. J Kumps. 10.30 Dansmuziek uit Antwerpen. Zeesen, 1635 M. 8.20 „Arabella", opera van R. Strauss. Dirigent: C. Krauss. 11.30 Berichten. Hierna tot 12.20 Avondconcert iit München o.l.v. Reiter. GEMEENTELIJKE RADIO- DISTRIBUTIE. Zaterdag 1 Juli. Lijn 1: Hilversum. Liin 2: Huizen. Lijn 3: Daventry 10.35—24. Lijn 4: Langenberg 10.3517.50, Zeesen 17.5019.20, Langenberg 19.20—20.20, Heilsberg 20-2023.20, München 23.20 24.—. dcxr 't Was zes uur geworden en heel lang zaam begon het te gloren. Jammer ge noeg waren er wolktn, zoodat we tot 8 uur hebben moeten wachten, om te weten waar het Oosten was. (Begrijp je waarom men geen kompas meeneemt? ik dacht, dat dit vel de allereeiste noodzakelijkheid was!) Wij moesten Oostwaarts, want Bagdad ligt ten Oosten van Ruthba. We waren allen doodop, maar stelden elkaar om de beurt gerust: we hadden eten en drinken bij ons voor tien dagen, meegegeven door de Compagnie, en a's we nu maar pal naar het Oosten reden zouden we wel eens in Bagdad aan komen. En ik was de eenige vrouw on der al die mannen, 10 notabene! want in den wagen, 4ie zich bij ons aange sloten had, zaten zes Arabieren het was heusch hed naar! Kun je je diai toestand eenig^zins voorstellen? in die sombere eenzaam heid, die eindeloosheid, die drie auto's bij elkaar en wat menschen er om heen moe, verkleumd, gespannen Toen we de richting wisten, stapten we allemaal in maar de ellende was nog niet teneinde! Onze autobus en de auto van de En- gelsche heeren zaten onwrikbaar vast in het zand! Die van de Arabieren stond op iets vasteren bodem, en met behulp van touwen en duwen konden zij den kleinen auto van de Engelschen los krijgen. De autobus werd afgehaakt en stond toen op twee wielen en van voren op een staaf met een klein wieltje. Onder dat wieltje schoven ze een klein plankje van nog geen halve meter lang en duwden uit alle macht; legden een twee de plankje er tegen aanMaar je moet niét vragen hoeveel maal dat wieltje afgleed van die smalle plankjes, hoeveel maal die zware bus moest op gevijzeld worden, hoeveel meters a stand dat wieltje moest afleggen op die manier, om tenslotte den vrijgemaakten tractor te bereiken!! De tractor kon zelf onmogelijk naar de bus rijden, omdat alle zand daarom heen geheel mul was geworden. Als je door het dunne harde korstje komt, zak je tot je enkels in dat stof-fijne zand kun je denken hoe diep die wielen zon ken! t Was misère en ellende, en ik klap pertandde van de koude. Tegen tien uur konden we eindelijk op weg gaan, en toen ging het met geweldige vaart Oost waarts. Om twaalf uur kwamen we in Ramadi aan, waar we om half zes had den moeten zijn, en waar iedereen naar ons uitkeek. Doodaf was onze chauffeur en wij niet minder! Ramadi ligt aan de Euphraat, een breede rivier, waarvan de oevers met schamele hutten bezet zijn. Het fort is omringd door een hoogen muur; overal hooge palmen, helgroen gras, krachtige platengroei; mannen en vrouwen die kudden schapen bewaakten of ezels voortdreven, kinderen kruiken water dragendenu kwam de reactie na het avontuur in de verlatenheid van de woestijn: menschen! dieren! planten, leven en beweging! ik kon wel huilen van blijdschap! Mijn oogen waren met bloed beloopen van het stof je ziet hier ontzettend veel oogli; Iers We konden ons wat was- schen en opknappen. Na de lunch ging het weer verder en twee uren later wa ren we in Bagdad. Hier ben ik met een paar kenni sen naar het Bagdad museum geweest en Prof. Jordan heeft ons zelf rondgeleid en alles uitgelegd. Gewéldig! zóó inte ressant! Resten van een beschaving van vóór 2000 jaar vóór onze jaartelling, niet lang geleden opgegraven. Groote Assyri- s :he beelden, goden en koningen voor stellende; allerlei juvveelen waarvan ie hoofdkleuren blauw en goud zijn, nog zoo prachtig bewaard gebleven; een fijn manicurestelletje, vijltje, krabber- Geautoriseerde vertaling naar 't Engelsch van Molly Thynne, door A vv E.v R. 301 „Zij heeft gelijk. Mrs. Benson is een vriendin van mijn vrouw en woont een paar huizen verderop in deze straat. Zij was ver pleegster in St. Swithin en is heelemaal op de hoogte van alle praatjes van haar tijd Zij is nu waarschijnlijk thuis." „Als ik hiermee klaar ben, zal ik er even heenloopen," zei zijn vrouw. „Zij komt na de lunch dikwijls oploopen. Haar man is chirurg en wij zien mekaar dikwijls. Zij is een aardig vrouwtje." „Sinds wanneer stel jij belang in de me dische wereld?" vroeg Henderson langzaam zijn vriend met zijn verstandige oogen scherp aankijkend. „Ik dacht, dat negers meer in jou lijn lagen." Fayre lachte wat schuldig. „Het is uit nieuwsgierigheid over Gregg Hij is een rare sniuter, en toen hij botweg ontkende, iemand ooit ontmoet te hebben, waarvan ik bijna zeker wist, dat hij die vroe ger gekend had, was 't mijne onderzoekende geest te machtig. Ik herinner mij. <^at jij in St. Swithins was geweest, en wilde er je naar vragen, zoodra ik je zag. Het is niet van belang. Eigenlijk heb ik tegenwoordig niet genoeg te doen en ben ik bezig een ech te bemoeial te worden." versierd met stierenkoppen, beeldige kannetjes en beeldjes. Oog voor het schoone en harmonieuze heeft de mensch toch wel altijd gehad. Teheran. Eerste brief van hier hoeveel zullen e- nog volgen? De tocht per vliegtuig was voor mij een nieuwe gewaarwording zooals je wel weet. Moest languit gaan liggen een tijdje, want ik werd zoowaar een beetje „luchtziek" ervan. Maar ondanks dat heb ik me prachtig geamuseerd. Onder weg kwamen er nog twee passagiers bij we waren met ons drieën vertrokken en nu dat gescharrel van de drie man nen in de kleine ruimte! (wij twee vrou wen hielden ons natuurlijk rustig!) En toen omdat ze zeker ook niet goed werden en zich groot wilden houden, zijn ze samen gaan zingen brullen liever gezegd, om boven het begons van den motor uit te komen! Naast elkaar!, tegenover ons, zaten die drie, net stoute jongens met de monden wagenwijd open te galmen. Heb me suf gelachen ten slotte was het één kabaal van luid zin gende menschen en snorrende motoren, want iedereen deed mee. Het is jammer dat die vliegdienst op zal ophouden te bestaan. Alles is hier zoo nieuw voor mij, ik zie zooveel vreemde toestanden, hoor zoo veel wonderlijke dingen, dat mijn pen niet vlug genoeg zou kunnen gaan om alles neer te schrijven. Mijn eerste indruk is: smerigheid, middeleeuwsche toestanden, vooral wat betreft huisvesting, verkeersmiddelen, er. nog een heeleboel meer. Als je maar denkt aan de plaats die dfe vrouw hier inneemt! altijd -waar ge sluiterd zij moet het hoofd achterover buigen om door een spleet in de gelaats bedekking te kunnen zien; de kinder huwelijken; het gebrek aan gevoel voor dieren. Zoo hoorde ik een geval van een vrouw, die gesteenigd werd, omdat zij hertrouwd was, nadat haar eerste man drie jaren verdwenen was! Heer echtge noot komt terug en vindt zijn vrouw getrouwd met een ander. In plaats van zichzelf de schuld te geven waarom is hij zoolang verdwenen zonder iets van zich te laten hooren? wordt dat arme mensch beschuldigd van overspel, biga mie enz. en daar staat op: steenigen! En dat is gebeurd! De tweede man gaat natuurlijk vrij uit. Het heele dorp komt opééns in be weging; de gemoederen worden geprik keld door hun plotseling opkomenden zin voor „gerechtigheid". De vrouw wordt halfnaakt door het dorp gesleurd als afschrikwekkend voorbeeld van de slechte vrouw die haar goeden man be drogen heeft! Er wordt een kuil gegraven en zij daarin gesmeten.en de „priester" (of wat is hij) werpt den eersten steen waarop de menigte schreeuwend en haar vervloekend op den kuil afstormt en net zoolang steenen daarin gooit tot de kuil dicht is! Hooge moraal hè? Een Perzische Enoch Arden bestaat blijkbaar nog niet en zal voorioopig ook wel niet komen 1 De menschen zijn nogal fanatiek hier Een heer op een wandeling bezig een gewoon kerkhof naar hij dacht, te kie ken, werd op een vreeselijke manier om het leven gebracht. Hij werd gesteenigd met messen toegetakeld, totdat er zoo wat niets van hem overbleef. Beide ge vallen zijn eenige jaren geleden gebeurd hoe vind je zoo'n dolle boel! Ik werd gewaarschuwd niet te lang naar een mosquee te kijken en natuurlijk vooral niet het voorportaal te betreden een vrouw mag in dat heilig oord niet komen en dan vooral geen Christen. Het zou slecht opgevat worden en men kon er groote onaangenaamheden door onder vinden. Of dit alles soms overdreven is wee: ik niet. Overigens is men hier heel voorko mend en beleefd en gedienstig, ook in de magazijnen. Europeesche vrouwen moe ten liefst niet anders dan in droschke of auto in de stad komen dat wil de eti que*te, en dan vergezeld van anderen Ik zal dus wel niet veel door de straten water en langs de straten stroomt altijd water, gaten en kuilen vormend. Daarin breken menschen en dieren hun beenen. maar die ervaring noopt er niet toe de gaten te stoppen of van deksels te voor zien. De besproeiïngsdienst is schilderach tig en antiek. Een man gewapend met een zak van schapenhuid, schept daarin zich beklagen dat de gemeentearts H. Herin- tje, mesje, tezamen gestoken in een klein loopen, die vies en stoffig zijn en slecht busje, precies zooals wij ze r.u nóg heb ben; dobbelsteenen en dominospel met tot 8 punten er in, schaakspel en andere spelen, stempels, elk op zichzelf een voorbeeld van graveerkunst; een harp geplaveid en vol water loepen Riolen zijn er natuurlijk niet, maar Teheran is waterrijk en onder de stad loopen vele riviertjes en watertjes. Elke tuin heeft zijn put van helder vereeniging, een commissie is ingesteld die het geheele vraagstuk der huurverlaging voor met overheidssteun gebouwde woningen, zal onderzoeken. Al deze stukken werden voor kennisgeving aangenomen. Een schrijven dd. 18 April 1933 van A. van de Kamer en echtgenoote, waarin deze met een groote pollepel water uit de sloot. Is de zak vol, dan gaat hij midden op de straat staan, roept naar alle kan ten: „Kabardah(dat is: let op!) en gooit inééns den heelen inhoud niet veel hoor! over den weg. Daarna loopt hij terug en vult opnieuw den zak. Je kunt nagaan dat hij van opschieten houdt! Eerst begreep ik niet waarom die man zoo met water morste maar toen dreng het tot me door, dat hij den sproei wagen vervangt. Dezer dagen bezocht ik de kennissen uit Bagdad. Toen ik bij het huis kwam, zoch ik overal naar een belwas er niet! In plaats daarvan moet je een klopper op en neer bewegen, wat een reuze-lawaai maakt. Minutenlang moest ik wachten en ik dacht al verkeerd te zijn. In negen van de tien gevallen kom je. als de deur opengaat, in een hof(je) met een vijvertje, dat in den winter is afgedekt met riet en stroo, en waarom heen een steenen paadje loopt; daar langs zijn boompjes en perkjes altijd hetzelfde! De eigenlijke huisdeur is meestal onzichtbaar, links of rechts achter het huis en ziet er vaak heel lee- lijk uit. Eens heb ik heusch gedacht dat het 't deurtje w as van een of ande»* hok, en durfde er niet binnengaan Sommige huizen hebben twee ingan gen: een voor den huisheer en een voor de vrouwen! je hoeft niet te vragen welke de mooiste is! De huizen zijn vrijwel eender ge bouwd: een hal waarop kamers uit komen. Het interieur van een huis is meestal keurig verzorgd. De deuren zijn met koperen plaatjes versierd, de pla fonds prachtig, mooi bewerkte houten balken, dikwijls met figuren en relief; lambrizeeringen; mooie bruina kasten versierd met mozaïek geven een rijk aanzien aan de kamers, die soms heel groote afmetingen hebben natuurlijk dit alles wat betreft de rijkere huizen. Op een autotochtje bezochten -ve aan den voet van het gebergte een schitte rend buitenverblijf. We reden eerst de poort binnen 't geheel is ommuurd met leemwallen en de oprijlaan in. Van alle kanten snelden golams (knech ten) toe, gooiden deuren en hekken open. kwamen aandragen met bouquetjes van amandelbloesem, rozen, viooltjes enz., renden heen en weer en geleidden ons ten slotte „en club" de hooge entréetrap op. De ontvangzalen waren op de le ver dieping, waarheen een monumentale trap geleidt. Vanuit de groote vestibule, door 3en rechthoekieg daarop uitkomende gang door met gordijnen en tapijten behangen deuren, kwamen we in een prachtige spiegelzaal. Groote tapijten lagen op den grond, fauteuils bedekt met kleine kleed jes of tapijtjes hier en daar opeens een detoneerend leelijk Europeesch ding, een mormel van een vaas of een koekoeksklokje, of een ontstel lend schilderstuk! De inheemsche voor werpen waren heel mooi. In den tuin waren waterpartijen en prachtige boomen en welriekende bloe^ men. Heel bizonder vond ik den judas- boom, een soort accasia met bloedroode bloesems die aan de bladerlooze takken in toefjes zitten en ook halverwege den dikken stam. (Wordt vervolgd Woensdagmiddag vergaderde de raad dezer gemeente. Alle leden waren aanwezig Na opening en goedkeuring der notulen kwamen de ingekomen stukken ter tafel verschillende goedkeuringsbesluiten van Ged. Staten en dankbetuigingen van benoe mingen, alsmede een schrijven van de Ver. van Nederl. Gemeenten te 's-Gravenhage, waarbij in verband met een desbetreffend schrijven van B. en W. van Schoorl dd. 1 April j.I. medegedeeld wordt dat door het Nederl. Instituut voor Volkshuisvesting en stedebouw met medewerking van genoemde ga ter gelegenheid van de kostelooze inenting op 31 Maart jl., geweigerd heeft hun zoontje Adrianus in te enten, werd in handen van B. en W. gesteld ter afdoening Ook een missive van den minister van finan ciën houdende verleening van voorschotten ingevolge de landarbeiderswet aan P. j. Stam en A. J. Stam alhier tot bedragen van resp. 2600 en 2400 gulden, werd in handen van B. en W. gesteld. Van het betrokken departement was bericht ontvangen over enkele veranderingen in de toepassing van de winkelsluitingswet. Het Hoogheemraadschap berichtte dat het niet wenscht over te gaan een strandtrap te Kamperduin te maken, zonder een ge meente-bijdrage van ten hoogste 200. In strijd met het verhandelde in de voor gaande vergadering deelde de heer van Lie- nen mede, dat de heer Groothoff 1/3 in de kosten wilde vergoeden. Uit zijn schrijven bleek, dat hii 33.34 wenschte te geven a's het moest. Dit komt overeen met 1/6 der kosten. Na eenige discussie stelde de heer Kaag voor om van gemeentewege de trap te maken en de pachters van het strand het onderhoud te laten betalen. Met 4—3 stemmen werd dit aangenomen. Tegen simden de heeren Dap per Duin en van Lienen. Nog werd medegedeeld dat tot heden de gemeentearts geen genoegen kon nemen met de korting op ziin salaris. De heer J. M. Dapper had een schrijven aan den raad gericht om te komen tot een verordening op het los'oopen van zwanen, ganzen, eenden en verder gevogelte. Schrij ver had vee! over'ast van de ganzen van ziin buurman. Ofschoon tegen ziin zin hij wil de liever dadelijk iets besluiten werd dit stuk in handen gegeven van B en W. Tot hooistekers werden benoemd: a. in de vacature-J .de Graaf de heer A. van Lienen Jr. en in de vacature-P. van Duin de heer G. Dekker. Als laatste en voornaamste nunt op de agenda kwam het voorstel van B en W. om in afwijzenden zin te beschikken op het be zwaarschrift d.d. 31 Mei 1933 van P de Regt, tijdelijk opzichter-teekenaar bij de Prov. Waterstaat, wonende te Schoorl, tegen de weigering van B en W. tot het verleenen der door deze gevraagde bouwvergunning op een terrein, gelegen aan het Hargergat. B. en W., mede gelet op de adviezen ter zake, van de adviescommissie der vereeniging van N.-H. gemeenten en van den gemeente opzichter en op den meerderheidsuitspraak van den raad d.d. 1 Juni j.1. alsmede op het nader met belanghebbende gepleegd overleg, bleven bij hun zienswijze dat het uiterlijk van het op te richten gebouw zoowel op zich zelf als in verband met de omgeving uit een oogpunt van welstand aanstoot zai geven, zoodat geen termen aanwezig werden geacht om op de genomen beslissing terug te komen. Medegedeeld werd nog een schrijven van d?n heer de Regt, van zeer jongen datum, waarin hij verzoekt om mede te werken dat zijn bouwplan wordt ingetrokken, daar hij met een nieuw plan wenscht te komen. De voorzitter achtte het den besten weg om het beroep thans af te wijzen. De heer Schermer deelde als zijne meening mede, dat B. en W. al zeer stumperig zich in deze hebben gedragen. Een ander woord kan hij er voorioopig niet voor vinden. Vast staat, dat het jammer is dat daar een woning kan verrijzen, doch er is geen uitbreidingsplan dat de zaak kan wezen. Wat thans hier gebeurt kan morgen op twin tig andere punten in de gemeente voorvallen, en het is k'ein, om als motief met de wei standsgrenzen naar voren te komen. Trou wens, een huis van 3000, voldoet tegen woordig ten volle aan deze eischen. B. en W. camoufleeren hiermede hun werkelijk begin sel. Laten we zorgen voor een goed uitbrei dingsplan, dit zal in die dingen voorzien. Thans staan de zaken zoo, dat om elk huis een paar vergaderingen van den raad wor den volgepraat. De heer Duin was het met den voorgaan- Henderson lachte. „Uitstekend," zei hij kwam, een mollig, praatziek vrouwtje dat goedkeurend, „zoo I maar al te blij scheen een nieuwen toehoor- lang als het duurt. Maar je was vroeger niet der voor haar herinneringen te hebben." gewoon iets zonder realen te doen, en je ziet 41~ D 1 er niet uit, of je erg veranderd bent." Fayre voelde, dat hij een kleur kreeg. „Verduiveld kerel!" zei hij. „Om je de waarheid te zeggen, is het niet enkel nieuws gierigheid, maar ik heb nog maar zoo wei nig om op voort te bouwen, dat ik liever nog maar niets zeg." „Heel goed," antwoordde Henderson, goed gehumeurd. „Dat is mij voldoende; maar wat moeten wij aan mrs. Benson zeg „Grappig, dat u Baxter noemt", zei ze, ter wijl ze gemakkelijk bij het vuur ging zitten. „Gisteren vond ik juist een kiekje van hem in een groep, die juist opgenomen was, voordat ik het ziekenhuis verliet. Het ging hem slecht die arme kerel." „Weet u soms, of hij nog leeft? Henderson meent te weten, dat hij dood is." „Het liep mis met hem, toen zijn vrouw hem verliet. Ik geloof, dat hij aan den drank raakte en eindigde met zich dood te drinken gen? Zij is iemand, die haar tong goed weet Het was dwaas van hem, met haar te trou te gebruiken en daarbij ontbreekt het haar wen." niet aan verbeeHingskracht." „Er is veel over dat huwelijk gepraat, „Waarom zouden we er Gregg niet buiten hoor ik." laten? Doe het \oorkomen, alsof ik Baxter „Praatjes over haar! Zij was van het be- jaren geleden geiend heb en wil uitvinden, ging af een kwade. Wij verpleegsters wisten wat er van hem je worden is. Dat zal wel heel wat van haar en van haar boezemvrien- voldoende zijn, oti haar op de meisjes te brengen." „Wat zijn je verdere plannen? vroeg Henderson. „Je zult al wel genoeg hebben van het leegloopen, is het niet?" Fayre nestelde zich behagelijk in zijn stoel. „Dat weet ik nog niet. Ik heb mijn dee. din, een meisje Philips. Zij en Baxter en iemand die Gregg heette, waren altijd bij el kaar, er werd veel over hen gesproken. Wij waren allen verbaasd, toen Baxter met haar trouwde, niet om hem hij was dol op haar maar omdat wij allemaal dachten, dat zij naar iets beters uitzag. Zij behoorde tot die meisjes, die er alles op zetten, een van het harde werken gehad en vind het hee- goed huwelijk te sluiten en er over het alge- lemaal niet naar rustig te gaan wonen. Ik meen tenslotte ook in slagen. Gewoonlijk ga eerst rond om oude vrienden op te zoeken, slaan zij een rijken patiënt aan den haak, koop dan een klein buitenhuisje met een stuk als zij uit het ziekenhuis zijn, en zoowel zij of twee kamers en ga dan visschen. Mis- als het meisje Philips waren er slim genoeg schien lees ik af en toe ook wel een boek. Ais voor." de meesten van ons, die in de Oost zijn ge- „Was Gregg op een van haar verliefd?" weest, voel ik niets voor het publieke leven." vroeg Fayre. Zij praatten over allerlei onderwerpen, „Dat geloof ik niet. Hij amuseerde zich tot mrs. Henderson met mrs. Benson terug-heel best met Philips, maar hij werd niet SöwnóOct por Ooo® *a<jet-tond»ch fobr<itoo door haar ingepalmd. Hij was erg tegen huis bleef. Ik kan u verzekeren dat het er Baxter's huwelijk, dat weet ik, en deed zijn soms raar toeging!" best het tegen te houden. Die oude Gregg was niet kwaad. Hij was norsch en had een slecht humeur, maar wij werkten graag met hem." „Weet u, wat er met mrs. Baxter gebeurde nadat zij haar echtgenoot verlaten had?" „Daar heb ik geen flauw idee van. Hij scheidde eindelijk van haar, naar ik hoorde. Zoo babbelde zij voort, maar Fayre lief den stroom van haar herinneringen achte loos over zich heen gaan. Geheel vervuld van mrs. Benson's laatste onthulling zat hij in gedachten te rooken, zijn oogen op den gloeienden haard gevestigd. „Christina Mary Draycott", de naam was bij het ver hoor voluit genoemd. En miss Allen had van Zij behoorde tot dat soort, dat altijd op zijn haar zuster gesproken als van: Tine. De voeten terecht komt." vrouw van den vicaris had gezinspeeld op „Hoe was haar meisjesnaam? Het is haar scheiding van haar eersten man, maar vreemd, dat ik dat nooit hoorde, maar het daarna Tina Baxter en tenslotte Tina Dray- gebeurde bijna allemaal, nadat ik Engeland cott! Alles paste zoo nauwkeurig in elkaar had verlaten," verklaarde Fayre, zorgvuldig als de stukken van een legkaart. Niet alleen Henderson's ondeugende blikken ontwijkend was haar bekendheid met Gregg eindelijk T.Aa AiUn» antwoordde mrs. Benson. verklaard, maar zijn blijkbare kwaadaardig- ,Tifla Allen „Zij was van goede afkomst, geloof ik, en hoorde eens, dat haar familie het allesbe halve goed vond, dat zij verpleegster was." Even was Fayre van zijn spraak beroofd, en toen hij weer sprak, hield hij zijn stem met moeite in bedwang. Dat mrs. Draycott heid had alle reden gehad. En er was nu niets verrassends meer in haar nieuwsgierig heid omtrent hem, gevolgd door haar dwa zen tegenzin, hem te ontmoeten. Stel dat zij dien avond op de boerderij toch tezamen wa ren gekomen! Hij kon zich vooretellen, hoe haar leven als verpleegster in St. Swithins I die ontmoeting moest zijn geweest en waar- was begonnen, was wel het laatste, wat hij toe die bij een man van Gregg's tempera- verwacht had ment kon hebben geleid! Met moeite verza- „U zegt, dat zij dien Gregg goed kende?" melde hij zijn wegdwalende gedachten en vroeg hij eindelijk. wendde zich tot mrs. Benson, die uit puur „Dat moet wel. Die vier waren altijd bij gebrek aan adem een oogenblik stil was elkaar. Toch geloof ik niet dat hij haar „Zou het erg lastig zijn, als ik u vroeg, mocht; Zooals ik zei, deed hij zijn best het die fotografie eens te mogen bekijken, waar huwelijk te verhinderen." u van sprak?" vroeg hii. ..Ik zou wpI WPPf ,U hebt na uw vertrek van daar zeker geen van hen meer gezien?" Zij schudde het hoofd. „Ik trouwde zelf en kwam hier. Van tijd tot tijd kreeg ik bericht over alle oude ken nissen van een vriendin, die in het zieken- m sprak?" vroeg hij. „Ik zou wel weer eens een kiekje van Baxter willen zien." Mrs. Benson sloeg haar eigen record van nieuwtjes-aanbrengster. Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1933 | | pagina 5