Alkmaarsche Courant.
ËéSSm®®
wftlRT
In het paleis van den koning
Jladionieuws
ieuillelou
W&mmSO 35 20
PROCESSEN UIT HET VERLEDEN.
Honderd vi]l en dertigste Jaargang.
VRIJDAG 13 OCTOBER
Nu goedkooper!
'Wordt vervolgd).
*J». 242 1933
Zaterdag 14 Octcber.
Hilversum, 296 M. (Uitsluitend VARA).
8.Gramofoonplaten. 10.VPRO-morgen-
wijding. 10.15 Voor Arb. in de Continubedr.:
De Notenkrakers o.l.v. D. iWns, J. Lemaire,
declamatie en gramofoonpl. 12.VARA-
Kleinorkest o.l.v. H. de Groot. 2.Zender
verzorging. 2.15 Gramofoonplaten. 2.50
Causerie L. J. Klein. 3.10 Orgelspel Cor
Steyn. 3.30 R'damsch Philh. orkest o.l.v. E.
Flipse. 4.30 Causerie over de biljartwedstrij
den, 1933—1934. 4.50 Vervolg orkestconcert.
5.30 Literaire causerie A. M. de Jong. 5 50
De Flierefluiters o.l.v. J. v. d. Horst. 6.15
VAR A-Kinderkoor ,.De Krekeltjes", o.l v.
Leida Hulscher. 6.25 Vervolg orkestconcert.
6 45 Vervolg kinderkoorconcert. 7.Loe
oChen's Muziekdoos. 7.30 Causerie mevr. A.
Blankenvan Kuyk. 7.40 Vervolg concert.
7 58 Herh. SOS-ber. 8.Causerie G. Ber-
nard. 8.10 Vaz Dias. 8.15 VARA-orkest
o.l.v. H. de Groot. 9.5e deel van „De zee
roept", spel van BuschBeversluis. 9.40
Vervolg orkestconcert. 10.10 Zang door G.
Petit. Aan den vleugel D. Wins. 10.30
VARA-Varia. 10.35 Gramofoonplaten. 10.50
Vervolgorkestconcert. 11.15 Gramofoonpl.
Huizen, 1875 M. (Uitsluitend KRO). 8
9.15 en 10.Gramofoonpl. 11.30 Causerie.
12.151.45 Octetconcert en gramofoonpl.
2.Voor de jeugd. 2.30 Kinderuurtje. 4.
Orkestconcert. 4.30 Cursus. 5.7.— Orkest
concert. 5.15 en 6.20 Lezingen. 7.15 Lezing
7.35 Gramofoonplaten. 7.50 Causerie. 8.
Gevar. programma. 11.12.Gramofoon-
muziek.
Daventry, 1554 M. 10.35 Morgenwijding.
10.50 Tijdsein, b.richten. 11.05—11.20 Le
zing. 12.20 Het Western Studio Orkest o.l.v.
F. Thomas. 1.05 Gramofoonpl. 1.35 Commo
dore Grand Orkest o.l.v. J. Muscant. 2 40
Gramofoonplaten. 3.20 Orgelspel H. Ram-
say. 3.50 Harold Sandler's orkest m. m. v.
M. Browne, sopraan. 4.50 Vaudeville. 5.35
'Kinderuur. 6.20 Berichten. 6.50 Sir Malcolm
Campbell: The Motor Shew. 7.05 Welsh in
termezzo. 7.25 Lezing 7.50 Pianorecital
Meyer Resentein. 8.20 „C. B. Cochran Pre
sents", m. m. v. Charles Cochran en het
BBC-Dansorkest o.l.v. H. Hall. 9.20 Berich
ten. 9.25 Reportage. 9.45 Economische cau
serie. 9.50 Sportrieuws. 9.55 BBC-orkest
o.l.v. C. Raybould. 10.55 Voordracht. 11.—
12 20 Ambrese en zijn Embassy Club Band.
Parijs Radio-Paris1724 M. 8.05, 12.20
en 7.10 Gramofoonpl. 9.50 Zang door
Odette Bergeal. Hierna gramofoonpl.
Kalundborg, 1153 M. 11.20— 1.20 Con
cert uit het Bellevue-Strandhotel. 1.50 Gra
mofoonpl. 2.504.50 C. Dydahl's orkest.
7.20 Pianorecital F. Jensen. 7.40 Literair-
muzikaal programma. 8.20 Weensche muziek
door het Omroeporkest o.l.v. F. Mahler 9.35
Suppé-Strauss-concert. 10.2011.35 Dans
muziek uit rest. „Wivtx".
Langenberg, 473 M 5.25, 6.35 ei 10 45
Gramofoonplaten. 11.20 Omroeporkest o.l.v.
Caspar. 12.55 Gramcfoonpl. 3.20 Omroep
orkest o.l.v. Seyfert. 5.55 Gramofoonpl. 7.30
Vroolijk programma vanuit de Radio-ten
toonstelling te Essen. 10.Gramofoonpl.
10.20 Vervolg vroolijk p'OTamnia. 11.20—
1.20 Dansmuziek.
Rome, 441 M. 8.05 Concert dcor A. Ma
setti, cello. G. de Vito, viocl. Hierna causerie.
9.20 Gramofoonplaten. 10.20 iefpen.
Brussel, 338 en 508 M. 338 M.: 12 20
Svmphonieconcert ol Kumos. 1.30 Om-
roepkleinc rkest o.l.v. Leemans. 5.20 Omroep
orkest o.l.v. André. 6.50 Cel'o-re ital. 7.20
Gramofoonnlaten. 8.20 Svmphonieconcert
o.l.v. Kumps. 9.2010.20 Vervolg sympho-
nieconcert. 508 M. 12.20 Omroepkleinorkest
o.l.v. Leemans. 1.30 Symphonieconcert o.l.v.
Kumps. 5.20 Dansmuziek. 6.35 Gramofoon
platen. 6.50 Omroepkleinorkest o.l.v. Lee
mans. 8.20 Gramofoonplaten. 8.35 Radio-
tooneel met muziek van Marcel Poot. Lei
ding: André. 9.2010.20 Omroeporkest
o.l.v. André.
Zeesen, 1635 M. (Deutschlandsender).
6.20 Rijkszending „Das Gansjung". 7.35
Vroolijke avond var. ae Radio-Tentoonstel
ling 1933 in Essen. 9.20 Berichten. Repor
tage. 10.05 Weerbericht. 10.20—11.20
Weensch programma.
GEMEENTELIJKE RADIO
DISTRIBUTIE.
Zaterdag 14 October.
Lijn 1: Hilversum.
Lijn 2: Huizen.
Lijn 3: Daventry !0.3524.
Lijn 4: Langenberg 10 3512.20, Brussel
II 12.20—19.10, Parijs 19.1024.v
DE NEDERLANDSCHE OMROEPGOLF
IN GEVAAR.
Onderhond met den heer Ir. A.
Dnbois. De Internationale Radio
conferentie zonder practisch
resultaat uiteen.
Onze 1875 meter-golf naar Roe
menië
Uit het communiqué, dat de Union Inter
nationale de Radiodiffusion na afloop van
haar bijeenkomst te Amsterdam, die ongeveer
een week heeft geduurd, heeft uitgegeven,
blijkt dat de conferentie ten aanzien van het
voornaamste vraagstuk, dat zij had op te
lossen, als mislukt moet worden beschouwd.
Zij is er, zooals trouwens verwacht werd,
niet in geslaagd, het probleem van de ver
deeling der lange omroepgolven onder de
Europeesche zenders op te lossen. Tot de
landen, die in de eerste plaats van de thans
ontstane situatie de dupe dreigen te worden,
behoort Nederland, dat gevaar loopt, bin
nen eenigen tijd zijn meest geschikte omroep-
golf, de 1875 Meter-golf, niet meer te kunnen
gebruiken.
Wit hadden hierover na afloop der con
ferentie een onderhoud met Ir. A. Dubois,
voorzitter van het Comité van Omroepver-
eenigingen, bestaande uit K R O., V.A.R A
N.C.R.V. en V.P.R.O., die Nederland reeds
langer dan tien jaren in de Union vertegen
woordigt en die tezamen met Dr. B. v. d. Pol
van de Philips' Fabrieken, die lid van de
Technische Commissie is, de Nederlandsche
delegatie vormde, terwijl voor de Nederland
sche regeering als waarnemer aanwezig was
de Hoofdingenieur-Directeur der Telegrafie,
Ir. Boetje.
De heer Dubois erkende, dat practisch ge
sproken de conferentie geen resultaat be
reikt. De situatie op het gebied der lange
golven was ongewijzigd gebleven, zoodat
men den regeeringen geen enkel bevredigend
advies kon geven.
Op het oogenblik ligt er nog slechts het
plan van Luzern, dat echter door een achttal
Europeesche landen niet is aanvaard, o a
door Nederland, Finland, Polen, Zweden en
Turkije.
Immers wordt volgens het plan van Luzern
de thans door Nederland gebruikte 1875-
Meter-golf toegewezen aan Roemenië. Legt
Nederland zich hierbij neer, dan beschikt het
voor den omroep nog slechts over de 298-
Meter-golf. Weliswaar zou het dan niet uit
gesloten zijn, dat Nederland in dit geval de
beschikking zou kunnen krijgen over een
tweede kortegolf, maar ieder die de bezwaren
kent, die nog steeds aan de korte-golf-ont-
vangst zijn verbonden, zal het begrijpelijk
achten, dat de Nederlandsche Omroeo geen
afstand wenscht te doen van de eenige lange-
golf, waarover hij beschikt.
Er dreigt dus op 15 Januari a.s. als het
plan van Luzern in werking treedt een eigen
aardige situatie in den aether te ontstaan. De
landen, die door het plan van Luzern een
lange-golf toegewezen hebben gekregen,
gaan met ingang van dien datum op de hur.
toegewezen golflengte zenden, terwijl landen,
die het plan van Luzern niet hebben aan
vaard, en tot nog toe deze golflengte ge
bruikten op dezelfde golflengte blijven zou
den.
Aanvankelijk na 15 Januari a.s. zal Ne
derland hiervan betrekkelijk weinig hinder
ondervinden. De 1875 Meter-golf waarop
Huizen en Hilversum om beurten zullen blij
ven zenden, is toegewezen aan Roemenië,
dat voor deze golflengte nog geen zender ter
beschikking heeft.
Maar Roemenië heeft aangekondigd, dat
thans met spoed met den bouw van het zend
station Brasov zal worden begonnen en dat
men hoopt, binnen een of anderhalf jaar te
kunnen beginnen met de uitzendingen op
1875 M. En terwijl Nederland en dat
nog wel uitsluitend na zes uur des avonds
zendt met een energie van 25 a 50 K W. zal
den zender van Brasov een sterkte hebben
van ongeveer 150 K.W. Dit beteekent, dat de
Roemeensche zender zelfs in Nederland zelf
de ontvangst van den Nederlandschen
langegolfzender onmogelijk zal maken!
Heeft Nederland de moeilijkheden dus in
het verschiet, bij andere landen zullen zij
zich onmiddellijk na 15 Januari 1934 voor
doen. Frankrijk wenscht geen afstand te
doen van zijn 1725 Meter-golf, die aan Fin
land is toegewezen en Finland heeft aange-
.Een liefdesgeschiedenis uit het oude Madrid
door F. Marion Crawford.
Naar het Engelsch door W, H, G B,
41)
„Alleen de koning zelf", herhaalde Dolores
•lsof zij droomde.
„Dat zou vreeselijk zijn", vervolgde Inez.
„Maar we zouden ook kunnen zeggen dat de
koning hier niet was dat 't iemand anders
was iemand, dien we niet kenden."
Onverwachts stond Dolores op, alsof zij
plotseling een besluit had genomen, terwijl Inez
voortging met spreken en meer en meer ver
ward raakte in de details van een plan, dat zij
trachtte te vormen, hoe langer hoe meer bij het
bedenken van onwaarheden den draad harer
eigen gedachten verliezende. Maar Dolores
hoorde niet wat ze zei.
„Neen, lieve Inez", sprak zij tenslotte op vas
ten toon. „Jij kunt niets doen, maar ik wel. Je
hebt me op de gedachte gebracht van iets, dat
ik zou kunnen doen dat misschien mogelijk
is dat misschien iets zou helpen. Laat me
even denken".
Onbeweeglijk als een standbeeld stond zij na
te denken over den stap, dien zij van plan was
te doen indien die eenige hoop gaf haar vader
te redden. Het was een gedachte harer waar
dig, maar het was wel een zwaar offer. Zij ge
loofde niet dat er ter wereld nog iets was,
waarvan zij niet bereid was afstand te doen
behalve één ding Dat eene kon men haar nog
ontnemen, dat eene waarom haar vader Don
Jan had gedood en waarvoor hij zelf het leven
zou moeten laten. Maar zij kon ook daarvan
vrijwillig afstand doen, alvorens het haar mis
schien ontroofd werd, en daardoor haar vaders
leven redden. Zij kon uit vrijen wil haar goe
den naam verbeuren en van zich zelf onwaar
heid spreken. Met woorden kon zij den doode
haar eer offeren, en de doode kon niet opstaan
om te ontkennen wat zij had gezegd, noch om
haar offer te weigeren. Het kwam haar voor
dat, indien men haar had aangehoord1, men
haar zou gelooven, omdat men zou bemerken,
dat het ging om haar eigen schande. Maar het
was wel zwaar, want haar eer was het eenige,
dat zij nog bezat, nu alles haar was ontnomen.
Dolores was niet van plan te aarzelen na be
slist te hebben wat te doen, maar aan den
strijd kon zij niet ontkomen en die was
zwaar en duurde lang, al zag zij ook spoedig
duidelijk het einde er van vóór zich.
Het waren slechts enkele woorden, die zij
behoefde te spreken, woorden die zij nooit
kon herroepen, die voorgoed een brandmerk
zouden zijn en die men haar leven lang te
gen haar zou herhalen. Maar toch zou zij ze
uitspreken. Maar zij begreep niet dat haar
vader liever den dood zou ingaan, verdiend
of onverdiend, dan dat zijn dochter tegen
over de wereld als onteerd bekend zou staan
Voor haar zelf zouden de woorden natuur
lijk niets beteekenen. Haar wereld was de
man geweest, die nu dood lag, dood in zijn
kamer. In den hemel wist hij dat zij even
onschuldig was als hij zelf en hij' zou ook we
ten dat zij zich zelf ging beschu.d'ge1' om te
pogen haar vader te redden.
kondigd, dat het station Lahti niettemin op
15 Januari a.s. op deze golf zal gaan zen
den. Warschau daarentegen zal op 1412 M
blijven zenden, ondanks het besluit van
Luzern, waarbij deze golflengte is toege
wezen aan Radio Paris. Zweden is voor
nemens eveneens te blijven zenden op een
golflengte die aan een ander is toegewezen
en zoo dreigt een chaos in den Europeeschen
omroep te ontstaan, waartegenover de Union
Internationale de Radiodifussion zich mach
teloos voelt.
De regeeringen der landen, die elkaar op
eenzelfde golflengte in den weg zitten, zullen
tenslotte wel genoodzaakt worden langs
diplomatieken weg met elkaar tdt overeen
stemming te komen.
In Maart 1934 komt de Union Internatio
nale de Radiodifussion wederom bijeen, dit
maal te Genève, om onder het oog te zien
hoe de toestand zich na 15 Januari zal heb
ben ontwikkeld.
Het is te hopen, dat het inzicht der belang
hebbenden zal weten te voorkomen, dat een
chaos in den aether de toch al op zoo veler
lei gebied bedreigde internationale verstand
houding tusschen de Europeesche volkeren
nog verder zal vertroebelen, terwijl Neder
land en Roemenië naar gehoopt wordt, tot
overeenstemming zullen weten te komen, al
vorens het station Brasov gereed zal zijn
om den Nederlandschen omroep op de lange
golf „weg te blazen".
UNION INTERNATIONALE DE
RADIODIFFUSION.
De Union Internationale de Radiodifffu-
sion, welke bijna alle Europeesche radio om-
roepvereenigingen omvat, heeft te Amster
dam een aantal bijeenkomsten gehouden on
der voorzitterschap van vice-admiraal Sir
Charles Carpendale (Groot-Britannië) met
de nieuwe vice-presidenten baron van den
Bosch (België), Cambellan Lerche (Dene
marken) en dr. ir. Marcessi (Italië). Omroejt-
vereenigingen en directies der posterijen,
telegrafie en telefonie uit 24 landen waren
vertegenwoordigd, o.a. de directies der P. T.
T. van Algerie, Turkye en de U.S.S.R.
In tegenwoordigheid van een vertegen
woordiger der beide belanghebbende organi
saties heeft de Raad van de Union het rap
port besproken, uitgebracht door de Oosten-
rijksche omroepvereeniging Ravag betreffen
de de uitzendingen, bestemd voor het buiten
land. Naar aanleiding van een schrijven
van de Union aan de R. R. G. (Duitsche Om
roepvereeniging) heeft deze zich bereid ver
klaard zich in directe verbinding te stellen
met de Ravag. Een der voornaamste onder
werpen dezer bijeenkomsten was de bespre
king omtrent de voorwaarden, waarop het
voorstel van Luzern betreffende de verdee
ling van de Europeesche golflengten op 15
ajnuari 1934 tot stand zou kunnen komen,
daarbij rekening houdend, dat tot nu toe een
of andere regeering zich hiermede niet ver
eenigen kan. Het is gebleken, dat de moeilijk
heden practisch beperkt blijven tot de lange
golf, doch niettemin zal het mogelijk zijn een
modus vivendi te treffen in afwachting, dat
eenige stations, welke onder het Luzernplan
vallen, in werking zullen zijn gesteld.
De Union heeft in haar hoedanigheid van
export der regeeringen voor zoover betreft de
technische vraagstukken, die den radio-
omroep raken, verschillende practische be
sluiten genomen, welke aan deze laatsten
zullen worden medegedeeld, ten einde even-
tuëel tot een schikking volgens het Luzern
plan te kunnen geraken en daarb'j het Euro
peesche omroepgebied met 15 Januari e.k.
zoodanig te veranderen, dat daarbij een mi
nimum stoornis voor de luisteraars ontstaat.
Vervolgens heeft de technische commissie
van de Union het onderzoek voortgezet om
trent nieuwe experimenten in verschillende
landen, welke experimenten kunnen leiden tot
verbeterende werking in het Europeesche om
roepgebied en wel op de stabilisatie en de
synchronisatie van de uitzending, de beper
king van de indirecte uitstraling, verbetering
der modulate en zoo mogelijk uitzending met
gebruikmaking van één zijband.
De besprekingen hebben bewezen dat reeds
zeer belangrijke resultaten zijn bereikt in ver
schillende landen en dat de generalisatie
reeds een groote erbetering in den bestaan
den toestand heeft gebracht.
Het tafereel stond haar reeds voor oogen,
het hof, ae grijze edelieden, de eerbare vrou
wen, de dappere, jonge officieren, de onbe-
zonnenen, de heele menigte, tegenover welke
zij zou staan. Zij hoorde reeds den korten,
ha tel ijken lach der vrouwen, die jaloersch
op haar waren en haar "haatten, het gemom
pel der verbaasde mannen. Dan zou zij heen
kunnen gaan, alleen, want misschien zou
geen enkele man den moed hebben haar vrien
delijk uit de zaal te geleiden.
Zij sloot haar vermoeide oogen en na eeni
gen tijd sprake ze heel kalm en vriendelijk:
Ik ga naar de troonzaal, en jij zou 't best
doen weer naar je kamer te gaan. lieve Inez,
en daar op mij te wachten. Ik ga trachten va
ders leven te redden vraag me niet hoe.
Wat ik te zeggen heb, zal niet lang duren, en
in kom ik dadelijk bij je."
Inez stond nu ook op en met een hand op
Dolores' arm zei ze: „Laat me meegaan. Ik
zal je kunnen helpen; dat weet ik zeker."
„Neen", antwoordde haar zuster met be
slistheid. „Je kunt me niet helpen 't zou je
slechts kwetsen."
„Dan blijft ik hier," zei Inez. En onhoor
baar voegde zij er aan toe: „Dan ben ik dich
ter bij hem."
„Goed blijf dan maar hier. Dan kom ik
hier bij je terug dan zullen we samen hem
vaarwel zeggen en samen bidden zijn ziel
hoort ons en dan gaan we naar huis."
Haar stem klonk vast, maar Inez kon den
doodsangst niet zien, die zich op haar ge-
zich afteekende. Toen kuste Dolores haar op
het voorhoofd en streek haar over het donke
re haar.
•Ik kom terug, en, lieve Inez jij kent de
Het proces, dat Voltaire voerde voor
Jean Callas.
VI.
Een ieder, die de geschiedenis van
Frankrijk en de geschiedenis van kun
sten en wetenschappen kent, kent Vol
taire Maar de rol, die deze meester van
het woord en gedachten heeft gespeeld,
is veelzijdiger dan men veelal ver
moedt. Voltaire heeft niet slechts den
toon aangegeven op literair gebied: hij
heeft niet alleen behoord tot degenen,
die de geesten hebben opgewekt voor de
revolutie. Neen, hij heeft een werkzaam
aandeel gehad, werkzamer dan dat van
Eraile Zola in het Dreyfus-proces, in een
soortgelijke procedure, die Frankrijk ge
durende jaren verdeeld hield en waar
van het gerucht tot ver over de grenzen
van Frankrijk ging. Dat was de moord
zaak van Jean Callas, die in de tweede
helft der achttiende eeuw sjoeelde.
De familie Callas woonde te Tou'ouse
in de Rue des Filatiers. De vader, Jean
Callas, was linnenkoopman en zijn be
drijf behoorde tot de meest voorspoedige
van Toulouse, zoodat hij dan ook alge
meen als zeer welgesteld werd gerekend.
Hij had zes kinderen, van wie v.er zo
nen en twee dochters. Mare Antoine,
destijds 29 jaar oud, was de oudste dezer
vier; Pierre, de tweede, die slechts een
jaar met zijn broeder verschilde; Louis,
de derde .die 25 jaar telde; en Donat, de
vierde, die destijds 22 jaar telde. Op 13
October 1761 bevonuen zich in dei huize
Callas de vader, de moeder, Pierre en
de beide dochters, terwijl er als gast
vertoefde een jong advocaat, Lavallise,
toevallig op zijn doorreis te Toulouse
Mare Antoine, aldus luidende verhalen,
was als gewoonlijk onmidellijk na het
eindigen van den maaltijd opgestaan om
zich naar zijn gewoon café te begeven.
Louis Callas vertoefde reeds lang niet
meer thuis. De familie Callas was pro
testant; slechts de gedienstige in huis,
een oude getrouwe, was katholiek, maar
terecht is er de aandacht op gevestigd,
dat Voltaire dit later onjuist a's een
blijk van verdraagzaamheid der Callas
deed voorkomen, wijl een koninklijke
ordonnantie van 1686 nog van kracht
was, die bediening door katholieke ge
dienstigen dwingend voorschreef Lou's
Callas was enkele jaren tevoren tot den
katholieken godsdienst over g-tgaan; dit
had zijn vader dermate vertoornd, dat
hij hem allen onderstand geweigerd en
uit huis had gezet, en, ondanks de tus-
schenkomst van verscheidene vrienden,
doof bleef voor zijn smeekbeden. S'echts
de krachtige stappen, die door den ver
tegenwoordiger van den heer de St.
Priest, intendant te Languedoc, werden
gedaan om Jean Callas tot andere ge
dachten te brengen, hielpen, maar z;jn
uitkeering aan den in zijn oog afvalligen
zoon werd beperkt tot het minimum,
waartoe hij zich kon beperken. Nu liep
omtrent Mare Antoine sedert eenieren
tijd h£t gerucht, dat ook hij tot het ka
tholieke geloof zou overgaan; gedeelte
lijk zeide men, wijl godsdienstovertui
ging hem daartoe gebracht had; ge leel-
telijk werd ook beweerd, dat hij. advo
caat willende worden, genoodzaakt was
om katholiek te worden, teneinde dit be
roep te kunnen uitoefenen. Op den avond
nu van 13 October 1761, zoo omstreeks
half tien, hoorden voorbijgangers in de
Rue des Filatiers, in het huis van Callas
beweging; men hoorde uitroepen, kre
ten, zuchten; kortom men hoorde, dat er
iets gebeurde. Enkele voorbijgangers
hadden duidelijk waargenomen, dat de
oude gedienstige, de deur naar de straat
openende, had uitgeroepen: Mijn Go 1,
men Leeft hem gedood. Voorbijgangers,
die binnen drongen, vonden in den
winkel beneden het lijk van den jongen
Mare Antoine liggen. Zijn broer Pierre
en de advocaat Lavallise stonden in de
onmiddellijke nabijheid, met de destijds
gebruikelijke fakkels in de hand. Men
had, zoo luidde hun verklaring, tot on
geveer negen uur aan tafel gezeten; had
Mare Antoine reeds lang in zijn café ge
dacht, en eerst toen Pierre en de advo
caat naar beneden waren gegaan om te
vertrekken, hadden zij in den winkel het
overschot van den ongel ukkigen Mare
Antoine opgemerkt.
Pie*T6 Callas en Lavallise gingen zoo
spoedig mogelijk een chirurgijn halen;
Pierre begaf zich bovendien naar het
café „Les Quatre Billards", waar zijn
waarheid, nietwaar, lieveling? Wat voor
kwaad men na vanavond over mij zal spre
ken, bedenk dat ik uit eigen beweging ge
sproken heb, om vader te redden, en dat wat
ik zal zeggen niet waar is."
„Niemand zal je gelooven, als je iets
kwaads van je zelf zegt," antwoordde Inez.
„Dan zal vader moeten sterven."
Na Inez te hebben gekust en haar weer op
de bank te hebben doen plaats nemen, ging
zij heen. Vlug liep zij door de gangen naar
de deur, die voor de hofdignitarissen bestemd
was, om in de troonzaal te komen. Toen zij
bij die deur was, sloot zij haar oogen; het
was of haar hart stil stond. Binnen hoorde
zij druk gepraat en zij wist daardoor dat de
genoodigden nog bijeen waren. Toen zij den
drempel overschreed, liet zij den zwarten
mantel, die naar hofkleedij bedekte, vallen.
Een half dozijn jongheden, die bij den in
gang stonden, gingen op zij om haar door te
laten. Toen zij haar herkenden, begonnen zij
zachter te spreken en keken haar verbaasd
na, omdat zij juist op dit oogenblik ver
scheen, en de heeren veronderstelden dat zij
onbekend was met hetgeen er was gebeurd.
Wat de gesprekken der menigte in de zaal be
trof, deze waren van dien aard, dat men
dingen overluid hoorde zeggen, die een half
uur geleden als hoogverraad zouden hebben
gegolden. Er was een rumoer, een spanning,
een onophoudelijk spreken, een opwinding,
zooals die gewoonlijk aan een paleisrevolutie
voorafgaan.
Het gedrang werd grooter bij de treden
van den troon, waar de koning en Mendoza
hadden gestaan, want nadat dezen, omringd
en beschermd door de lijfwacht, de zaal had
broeder in den regel vertoefde om te
vragen of deze daar ook twist met den
een of ander had gekregen, teneinde op
die wijze een oplossing voor he* raadsel
te vinden. De cairurgijn kwam; hij on
derwierp het lijk aan een beschouwing;
verwijderde een opvallend zwarte das',
die Mare Antoine om den hals had, en
vond rond den nek, zeer duidelijk waar
neembaar, de afdrukken, die het bewijs
brachten, dat de ongelukkige geworgd
was. Wie heeft dat kunnen doen, riep
aanstonds vader Callas uit Niemand
kon hem antwoord geven; men had nie
mand het huis zien binnen gaan. niets
werd vermist, geen spoor van inbraak
was to vinden. Een der buren, dicht op
gepropt in den winkel, was zoo verstan
dig den chef van den wijkdienst, een
zekeren David de Beaudriguez, te gaan
halen; deze kwam, onderwierp de fami
lie Callas aan een eerste verhoor, en
kreeg reeds toen den indruk, dat zij allen
tezamen een verhaal deden, tevoren door
hen ingestudeerd Hij vond in eik geval
voldoende aanwijzingen om geheel de
(amilie Callas in hechtenis te nemen en
aeed met hen ook den jongen Lavaillise
naar het stadhuis over brengen. Van de
zi'de van de aldus beschuldigden hield
men aan de oorspronkelijke lezing vast,
en bewijzen konden niet worden aange
voerd: dat deze lezing onjuist was.
Een paar dagen later echter algeheele
verandering van het tooneel. De familie
Callas, die blijkbaar overleg had ge
pleegd met haar advocaten, kwam op de
aanvankelijke verklaring terug. Men gaf
toe, dat deze verklaringen onjuist wa
ren; maar zij waren afgelegd om de eer
van de familie te redden Immers, naar
het nu heette, zou Mare Antoine zich
door ophanging van het leven hebben
beroofd, en men wilde aan de familie en
aan de nagedachtenis van Mare Antoi
ne de schande besparen, die op de
zelfmoordenaars rust Een beschrijving
w erd gegeven van de wijze, waarop men
den zelfmoordenaar zou hebben gevon
den. David de Beaudriguez was voor zijn
tijd een Sherlock Holmes; hij onder
vroeg de beklaagden scherp en stelde
hun een reeks detailvragen ,die zij niet
hadden kunen verwachten, en ten aan
zien waarvan zij dientengevolge niet ge
heel eenstemmig waren Maar sterker
nog, in het afgenomen kruisverhoor
stelde hij vast, dat de jonge M'.rc Antoi
ne zich niet had kunnen bedienen, bij
zijn zelfmoord, van een stoel of eenige
andere verhooging Daarentegen was de
plaats, die men hem aanwees als die,
waar het koord zou zijn bevestigd, zoo
hoog, dat een g -middeid man en ook
Mare Antoine niet, daarbij kor komen.
Op deze en andere gronden, te gedetail
leerd om hier na te gaan, stelde hij vast,
dat het verhaal van den zelfmoord een
verhaal moest zijn Men ha i daarbij e
kreten, door de huren gehoohd. trachten
te verklaren; de buren hadden toch
iemand hooren uitriepen: O vader o va
der, o God, en het heette nu. dat deze
kreten van Pierre Callas afkomstig wa
ren, op hel oogenblik, dat hij den zelf
moordenaar ontdekte. David de Beau
driguez verwierp, aan de hand var de
hen gebleken feiten, de lezing van den
zelfmoord volkomen, voerde daartegen
tal van bezwaren aan, ook dit, dat het
wel zonderling was, dat Mare Antoine,
alvorens zelfmoord te plegen, zich ge
heel in costuum zou hebben gestoken, en
bovendien zou hebben gebruik gemaakt
van een das, die niemand als tot zijn be-
z i te behooren erkende De beklaagden
bleven bij deze nadere vragen het ant
woord schuldig. Men denke zich daabij
de leugens, die zij aanvankelijk hadden
gebruikt; de kreten om hulp, die door
de buren waren vernomen; de klschten,
door den vader tegen den jongeren zoon
terzake van zijn geloofsovergang geuit
en het kan niet verwonderen, dat
rr.en in elk geval materiaal genoeg
meende te hebben om hen definitief in
staat van beschuldiging te stellen. Zij
werden dan ook eerst veroordeeld tot de
ondervraging met scherpe middelen,
zijnde het gebruik van de pijnbank; zij
werden daarna door het Parlement van
Toulouse, krachtens de conclusie van
den onpartijdigen conseiller-rapporteur
de Cassan-Clérac schuldig bevonden.
Op 9 Maart 1762 verklaarde het Parle
ment van Toulouse den vader Callas
schuldig en veroordeelde hem tot den
dood door radbraking; over het lo> der
den verlaten, drong de menigte meer en meer
daarheen, zoodat Dolores zich nauwelijks
een weg er door kon banen.
„Zoudt u zoo goed willen zijn me even
door te laten?" vroeg zij vriendelijk. „Ik ben
Dolores de Mendoza."
De groep menschen, die haar den door
gang bemoeilijkten, schrokken op en maakten
ruimte. Doorloopende, ontmoette Dolores
den prins van Eboli niet ver van de estrade.
De Engelsche ambassadeur, die van plan
was zoolang te blijven, als er voor hem iets
op te^ merken zou zijn, stond nog naast hem.
Dolores sprak den prins aan.
„Don Ruy Gomez, ik kom uw hulp inroe
pen. Mijn vader is onschuldig; dat kan ik be
wijzen. Maar het hof moet me aanhooren
iedereen moet de waarheid weten. Wilt u me
helpen en zorgen dat men naar me luistert?"
Ruy Gomez keek met hoffelijke verbazing
naar Dolores bleeke maar besliste gelaats
trekken.
„Ik ben te uwer beschikking", antwoord
de hij. „Maar wat bent u van plan? Het hof
is vanavond in een gevaarlijke stemming."
,.Ik wensch me tot iedereen te richten'zei
Dolores. „Ik ben bang, en wat ik heb te zeg
gen, kan ik niet herhalen zelfs al had ik
er de kracht toe. Ik kan mijn vader redden -
„Waarom gaat u dan niet onmiddellijk
naar den koning?" vroeg de prins, die moei
lijkheden vreesde.
„Om de liefde Gods, help me en doe wat
ik u vraag!" Dolores greep zijn arm, en het
spreken kostte haar moeite. „Laat mij toch
iedereen vertellen dat mijn vader geen schuld
heeft aan den moord. Daarna kunt u me, als
u wilt, naar den koning brengen.".,
