DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Tevens uitdeOntwapeningsconferentie.
Duitschland uit den Volkenbond.
No. 244
Maandag 16 October 1933
135e Jaargang
HUler verdedigt het onverwachte bestuit, dat
in de geheele wereld groote bezorgdheid wekt.
12 November nieuwe verkiezingen.
Waf vandaag de
aandacht trekt
Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon
en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar 2.
franc door het geheele Rijk 2.50.
Losse nummers 5 cents.
PRIJS DER GEWONE ADVERTENTIEN
Van 15 regels 1.25, elke regei meer 0.25, groote
contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdruk
kerij v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9,
postgiro 37060. Telef. 3, redactie 33.
Directeur: C. KRAK.
Hoofdredacteur: Tj. N. ADEMA.
Dit nummer bestaat uit drie bladen.
Duitsctiland uit den Volkenbond getreden.
Nadat we Zaterdag nog door middel van
bulletins het sensationeele nieuws, dat
Duitschland uit den Volkenbond en de Ont
wapeningsconferentie was getreden, aan het
publiek hadden kenbaar gemaakt, is het ge
sprek over de houding van Duitschland en
wat daaruit kan voortkomen, niet van de
lucht geweest.
De schijnbare rust in Europa is thans ver
stoord geworden, uit de plotselinge verwar
ring is een zenuwachtige, afwachtende hou
ding ontstaan en slechts de tijd zal leeren,
welke gevolgen, gunstig of ongunstig, den
da°- van 14 October voor Europa zal hebben.
De aanslag van Duitschland op den Vol
kenbond is door de massa als een oorlogs
verklaring opgevat en nu, na Japan, Duitsch
land uit Geneve is vertrokken, heeft nóch de
Volkenbond nóch de Ontwapeningsconferen
tie eenige verdere reden van bestaan. Het ja
renlange, onvermoeide werk van Henderson,
de groote optimist, is met één slag stukge
gooid en nogmaals, afwachten op de dingen
die gaan gebeuren, is ons eenige devies.
De vraag, of het zoozeer geteisterde Euro
pa dezen slag zal over'even. b'ijft een vraag,
totdat Hitier toont, in hoeverre hij gedacht
had, zijn R'ik, zonder eenigen steun van an
dere mogendheden, te besturen.
Inmiddels volgt hier de toedracht van de
zaak:
DE DUITSCHE MEDEDEELING
AAN HENDERSON.
De Duitsche rijksminister van buitenland-
Sche zaken von Neurath heeft Zaterdag na
mens de rijksregeering het volgende telegram
gezonden aan den voorzitter der Ontwape
ninnsconferntie, Henderson:
„Mijnheer de voorzitter.
Namens de Duitsche regeering heb ik de
eer u het volgende mede te deelen:
Na het verloop dat de laatste beraadsla
gingen der deelnemende mogendheden over
de ontwaoenineskwestie hebben genomen,
staat thans definitief vast. dat de ontwape
ningsconferentie haar eenige taak, bewer
king van algemeene ontwapening, niet zal
vervullen. Tegelijkertijd staat vast, dat dit
mislukken der ontwapeningsconferentie al
leen terug te voeren is op hei gebrek aan
goeden wil bij de zwaar bewapende staten,
om hun verdragsp'icht inzake de ontwape
ning na te komen Daardoor is ook de ver-,
werkelijking van het erkende recht van
Duitschland op gelijkgerechtigdheid onmoge
lijk gemaakt en zijn de voorwaarde' val
len, onder welke de Duitsche regeering zl'h
in het begin van dit jaar bereid ver"aard
had. weder aan de conference deel te nemen
De Duitsche regeering ziet zich derhalve
gedwongen, de ontwapeningsconfe.entie te
verlaten.
Aanvaard, mijnheer de president, de ver
zekering van mijn hoogachting
(w.g.) Von Neurath.
EEN OPROEP VAN ADOLF HITLER.
Tegelijkertijd heeft rijkskanselier Adoli
Hitlei als rijkskanselier en leider der natio-
naal-socialistische beweging, den volgenden
oproep gericht aan het Duitsche volk:
Vervuld van den oprechten wensch het
werk van den vreedzamen* binnenlandschen
wederopbouw van ons volk, van zijn po itiek
en economisch leven, uit te voeren, hebben
zich voorheen Duitsche regeeringen in het
vertrouwen op het verkrijgen van een waar
dige gelijkgerechtigdheid, bereid verklaard,
tot den Volkenbond toe te treden en aan de
ontwapeningsconferentie deel te nemen.
Duitschland werd daarbij bitter teleurge
steld.
Ondanks onze bereidwilligheid de reeds
voltrokken Duitsche ontwapening zoo noodig
te allen tijde tot de verste consequentie voort
te zetten, konden andere regeeringen niet tot
nakoming van de door hen in het vredesver
drag onoerteekende beloften besluiten.
Door de bewuste weigering van een wer
kelijke zedelijke en zakelijke gelijkgerechtigd
heid werd en het Duitsche volk en zijn regee
ringen steeds weer ten diepste vernederd.
Nadat de rijksregeering na de op 11 Dec.
1932 uitdrukkelijk vastgelegde Duitsche ge
lijkberechtigdheid. zich opnieuw bereid had
verklaard weer aan de onderhandelingen der
ontwapeningsconferentie deel te nemen, werd
door de officieele vertegenwoordigers der
andere staten in publieke redevoeringen en in
verklaringen aan den rijksminister van bui-
tenlandsche zaken en onze gedelegeerden
medegedeeld, dat het huidige Duitschland
deze gelijkgerechtigdheid niet meer toegekend
kon worden. Aangezien de Duitsche regee
ring in dit optreden een even ongerechtvaar
digde als onwaardige discriminatie van het
Duitsche volk ziet, acht zij zich niet in staat
onder zulke omstandigheden als rechtelooze
natie van een tweede klasse verder aan on
derhandelingen deel te nemen, die daardoor
slechts tot nieuwe dictaten kunnen leiden.
Terwijl de Duitsche rijksregeering nog
maals haar onaantastbaren vredeswil uit,
verklaart zij tegenover de vernederende en
onteerende houding tot haar diepste leedwe
zen gedwongen te zijn de ontwapeningscon
ferentie te moeten verlaten. Derhalve doet zij
tevens mededeeling van haar uittreden uit
den Volkenbond
Zij legt deze beslissing, tegelijk met een
nieuwe verklaring van haar politiek, oprech
te vredesliefde en bereidheid tot verzoening
voor aan het Duitsche volk, om zijn houding
te bepalen en verwacht van het volk een zelf
de vredesliefde en vredesbereidheid, doch ook
dezelfde eere-opvatting en dezelfde vastbera
denheid.
Ik heb daarom als kanselier van het Duit
sche rijk den rijkspresident voorgesteld als
zichtbare uitdrukking van den eensgezinden
wil van regeering en volk deze politiek der
rijksregeering aan het volk voor te leggen,
door den Duitschen rijksdag te ontbinden en
het Duitsche volk gelegenheid te geven, d'ie
afgevaardigden te kiezen, die als beëedigd
vertegenwoordigers van deze vredespolitiek
en van d-ze eereopvatting het volk den waar
borg bieden van een volkomen vertegenwoor
diging van zijn be'angen in dezen zin.
Als kanselier van het Duitsche volk en lei
der der nationaal-socialistische beweging ben
ik overtuigd, dat de geheele natie gesloten als
een man achter een verklaring en een besluit
staat, dat evenzeer door liefde tot ons volk
en eerbied voor zijn eergevoel alsook door de
overtuiging is ingegeven, dat de voor allen
zoo noodzakelijke were'dvrede slechts bereikt
kan worden, wanneer de begriopen overwin
naar van overwonnene verdwenen zijn en
vprvanoren door de edeler opvatting van ge
lijke levensrechten voor al'en.
(w.g A d o 1 f H itl e r.
VERKLARING DER
RIJKSREGEERING.
Een oproep voor
volk.
het Duitsche
De rijksregeeiing heeft Zaterdag den vol
genden oproep tot het Duitsche volk gericht:
„De Duitsche rijksregeering «n het Dui*
scht volk zijn eensgezind van wil om een po
litiek van vrede, verantwoordelijkheid en ver
zoening te voeren alt- grondslag van alle be
sluiten en elke handeling.
De Duitsche reg.t.uig en het Duitsche
volk wijzen daarom hei geweld af als een on
deugdelijk middel tot opheffing var. bestaan
de geschillen binnen de bestaande staten
gemeenschap. De Duitscke regeering en het
Duitsche volk verklaren opnieuw bereid te
zijn toe te stemmen in elke werkelijke ontwa
pening met de verzekering van hun bereid
willigheid, ook het laatste Duitsche machine
geweer te vernietiger, en den laatsten man
uit het leger te ontslaan voor zoover de ande
ren volkeren hetzelfde besluiten.
De Duitsche regeering en het Duitsche
volk koesteren den oprechten wensch met de
andere naties, alle vroegere tegenstanders in
begrepen, in den zin van het overwinnen van
de oorlogs-psvchose en tot eindelijk herstel
van de oprechte onderlinge verstandhouding
alle aan de orde zijnde problemen zonder
hartstocht langs den weg van onderhande
ling te onderzoeken en te willen oplossen.
De Duitsche regeering en het Duitsche volk
verklaren zich dan ock te allen tijde bereid
door het sluiten van continentale nonagres-
c:eoacten op langen termijn den vrede van
Europa te waarborgen, de economische wel
vaart te dienen en aan den algemeenen cu -
turee'en opbouw deel te nemer.
De Duitsche regeerinc en het Duitsche v
zün vervuld van dezelfde eere-opyatting, -
het toestaan van de gelijkberechtigd ei
Duitschland de onvermijdelijke mo
zakelijke voorwaarde is voor elke deelne
ming van ons volk en zijn re?^'
temationale instellingen en verdragen
De Duitsche rijksreeeerimr en het Dintsohe
volk zijn daarom eensgezind in het besluit d-
Ontwapeningsconferentie te verlaten en uit
der. Volkenbond te treden tot deze werkelijke
gelijkberechtigdheid ons volk niet meer ont
houden wordt.
De Duitsche rijksregeering en het Duitsche
volk zijn vastbesloten liever alle ellende, alle
vervolging en andere verschrikkingen op zich
te nemen, dan in de toekomst verdragen te
onderteekenen, die voor eiken man van eer en
voor elk volk dat zich respecteert, onaan
vaardbaar zijn, en in hun gevolgen slechts
toi een vereeuwiging van den nood en ellende
van het Verdrag van Versailles en daarmee
tot ineenstorting van de beschaafde staten
gemeenschap zullen leiden.
De Duitsche rijksregeering en het Duitsche
volk hebben niet den vil aan eenigen bewape-
nirgswedstrijd van andere naties deel te
nemen. Zij eischen slechts die mate van vei
ligheid, die de natie rust en vrijheid en
vreedzamen arbeid garandeert.
De Duitsche rijksregeering en het Duitsche
volk zijn bereid deze gerechtvaardigde
eischen van de Duitsche natie langs den weg
van onderhandelingen en door verdragen
vast te stellen.
De rijksregeering richt aan het Duitsche
volk de vraag: „Keurt het Duitsche volk de
politiek van zijn rijksregeeri.ig, die het hier
voorgelegd krijgt, goed en is het be-eid deze
te aanvaarden als de uitdrukking van zijn
eigen opvattngen en zijn eigen wil?"
Nog denzelfden dag zijn alle Duitsche
zenders in dienst gesteld voor het Hitier-
regime en in een gloedvolle rede heeft Adolf
Hitier aan zijn volk uiteengezet, waarom
Duitschland dezer, stap gedaan heeft.
Toen te 6.20 uur Hitier voor de microfoon
plaats nam, wachtten millioenen luisteraars
op hetgeen tot hen gesproken zou worden.
DE RADIOREDE VAN ADOLF HITLER
Motiveering van het besluit.
Ter motivtering van het uittreden van
Duitschland uit den Volkenbond en het ver
laten van de Ontwapeningsconferentie heeft
rijkskanselier Adolf Hitier de volgende rede
gehouden
„Mijn Duitsche Volk!
Toen in November 1918 in het geloof op
de verzekeringen, neergelegd in de veertien
punten van Wilson, het Duitsche volk de
wapenen neerlegde, eindigde een rampzalige
worsteling, waarvoor wel enkele staats
lieden, maar zeker niet de volkeren verant
woordelijk konden worden gemaakt. Wan
neer in deze maanden de wereld op faire
wijze den overwonnen tegenstander de hand
had gereikt, dan zou der menschheid veel
leed en ontgoocheling bespaard gebleven
zijn. Nog nooit heeft een overwonnene zoo
zeer zijn best gedaan, mede te werken aan de
genezing van de wonden zijner tegenstanders
als het Duitsche volk heeft gedaan in de
lange jaren van de vervulling der hem op
gelegde dictaten. Wanneer al die offers niet
hebben kunnen leiden tot werkelijken vrede
onder de volkeren, dan lag dat slechts aan
den aard van een verdrag, dat bij zijn poging
bm de begrippen overwinnaar en overwon
nene te vereeuwigen, haat en vijandschap
moest vereeuwigen. Toen derhalve in dat ver
drag aan het Duitsche volk werd opgelegd
de vernietiging zijner bewapening om een
algemeene wereldontwapening mogelijk te
maken, geloofden velen, dat daarin slechts
het teeken te zien was voor het veldwinnen
van een verlossend inzicht.
Het Duitsche volk heeft zijn
wapens vernield.
Bouwend op den verdragstrouw van zijn
vroegere tegenstanders heeft het de verdra
gen in letterlijk fanatieke trouw nagekomen.
Te water, te land en in de lucht werd een ge
weldig krijgsmateriaal vernield. Daarna kon
het Duitsche volk verwachten, dat reeds om
deze reden cie rest van de wereld haar belofte
op dezelfde wijze zou nakomen als Duitsch
land. Vijftien jaar lang heeft het Duitsche
volk gehoopt en gewacht dat het einde van
den oorlog eindelijk ook het einde van haat
en vijandschap zou zijn. Maar het doel van
het Vredesverdrag van Versailles scheen niet
te zijn, de menschheid vrede te geven, maar
veeleer, een eeuwige haat te voeden. De ge
volgen konden niet uitblijven
Als het recht definitief wijkt voor het ge
weld, zal een voortdurende onzekerheid het
verloop van alle normale functies in het leven
der volkeren storen en belemmeren. Het is
geen toeval, dat na een ziek worden der
menschheid. dat langen tijd kunstmatig is be
vorderd. zekere gevolgen moeten plaats
vinden. Wat had de wereldoorlog voor zin
als de gevolgen niet slechts voor de over
wonnenen, maar ook voor de overwinnaars
zich niet zouden openbaren in een eindelooze
reeks van economische catastrofen? Onder
de uitwerking van het Vredesverdrag en de
daardoor mogelijke gemaakte algemeene on
zekerheid had Duitschland het meeste te
lijden. Het aantal werklcozen sleeg tot op
één derde van het aantal menschen, dat nor
maliter aan het productieproces deelneemt,
dat beteekent, dat in Duitschland met inbe
grip van de gezinsleden twintig miliioen van
de zestig miliioen menschen zonder eenige
bestaansmogelijkheid een wanhopige toe
komst tegemoet gingen. Een der oudste be
schaafde landen van de hedendaagsche be
schaafde menschheid stond met meer dan zes
miliioen communisten aan den rand van een
catastrofe, die slechts door een geblaseerd
onverstand over het hoofd kan worden ge
zien.
Duitschland had geen schuld aan
den oorlog.
Wanneer maar het roode leger oproer als
een brand over Duitschland had gewoed, dan
zou men ook wel in de Westelijke cultuurlan
den van Europa hebben leeren inzien, dat
het niet onverschillig is of aan den Rijn en
aan de Noordzee de voorposten staan van
een revolutionnair Aziatisch wereldrijk dan
wel vreedzame Duitsche arbeiders, die in
oprechte samenwerking met de overige vol
keren van Europeesche cultuur in eerlijken
arbeid hun brood willen verdienen.
Doordat de nationaal-socialistische bewe
ging Duitschland heeft onttrokken aan deze
dreigende catastrofe, redde zij niet alleen
het Duitsche volk, maar verwierf zich ook
historische verdiensten jegens de rest van
Europa. Deze nationaal-socialistische revo
lutie streefde slechts naar dit eene doel: her
stel van de orde van het eigen volk, ver
schaffing van werk en 'brood voor onze hon
gerende massa's, wederopeisching van de
begrippen eer, trouw en fatsoen als de ele
menten van een zedelijk hoogstaand volk,
een doel, dat anderen volkeren geen schade
kan veroorzaken, maar hoogstens het alge
meen belang kan dienen. Deze beweging had
de plicht, zonder aanzien des persoons,
trouw, geloof en fatsoen in hun recht te her
stellen.
Sedert acht maanden voeren wij een he-
roïschen strijd tegen de communistische be
dreiging van ons volk. Aan de verruwing on
zer cultuur, het verval van onze openbare
moraal, de verloochening van God en den
afkeer van de religie hebben wij een einde
gemaakt. Onze strijd tegen den nood der
werkloosheid en voor de redding der Duit
sche boeren was niet vergeefsch. In het ka
der van een programma voor welks uitvoe
ring wij vier jaar rekenden, zijn in nauwe
lijks acht maanden van de zes miliioen werk
loozen meer dan 2 1/4 miliioen weer onder
gebracht bij nuttige productie. De beste ge
tuige voor deze ongehoorde prestatie is het
Duitsche volk zelf. Het zal de wereld bewij
zen, hoe sterk het achter een regeering staat,
die geen ander doel kent dan door vlijtigert
arbeid en zedelijke cultuur mede te helpen
aan den wederopbouw van een gelukkige
wereld.
De „gruwelcampagne".
Deze wereld, van welke wij slechts verlan
gen, dat zij ons vreedzaam laat werken, ver
volgt ons thans sedert maanden met een
vloed van leugens en verdachtmakingen.
Terwijl zich in Duitschland een revolutie
voltrok, die niet zooals de Fransche of de
Russische tallooze menschen afslachtte, die
geen weezen vermoordde, die niet, zooals de
Commune te Parijs of de roode revoluties in
München en in Hongarije een geweldige
waarde vernielde, die geen enkele etalage
heeft geplunderd en geen enkele zaak schade
Tieeft gedaan, verspreiden kwaadwillige het-
zers gruwelberichten, die slechts kunnen ver
geleken worden met de leugens, in het begin
van den wereldoorlog verspreid en afkom
stig van dezelfde elementen. Tienduizenden
Amerikanen, Engelschen en Franschen zijn
in deze maanden in Duitschland geweest en
konden met eigen oogen vaststellen dat in
geen land ter wereld meer rust en orde
heerscht dan in het Duitschland van heden,
dat wellicht ook in geen enkel land een zoo
scherpe strijd wordt gevoerd tegen hen, die
als misdadige elementen te kunnen laten uit
razen. Dezen en hun communistische hel
pers zijn het die thans als emigranten moei
te doen om eerlijke en fatsoenlijke volkeren
tegen elkaar op te hitsen.
Het proces van der Lubbe
Wat zou de wereld wel over Duitschland
zeggen, wanneer wij hier ten gunste van een
individu dat het Britsche parlement in branc
gestoken had een gerechtelijke comedie zou
den laten opvoeren, welker eenige doel slechts
kon zijn, de Britsche justitie en haar rech
ters onder de terreur van een dergelijke ge
zindheid te stellen!
Wij zijn d:ep treurig bij de gedachte dat
voor dergelijke methoden volkeren worden
opgehitst en van ons vervreemd, van welke
wij weten dat zij innerlijk ver boven deze
elementen staan. Volkeren die wij willen
achten en met wdke wij in oprechte vriend
schap zouden willen samenwerken. Het is
dezen verderfelijken en mindei waardigen in
dividuen gelukt in de wereld een psychose te
veroorzaken, welker inwendig ziekelijke his
torische verdeeldheid kan worden aange
toond. Dezelfde elementen, die aan den eenen
kant jammeren over de onderdrukking en ti
ranniseering van het arme Duitsche volk door
de nat.-soc. machthebbers verklaren ander
zijds dat de verzekeringen van het vrede
Mr. Wendelaar volgt mr. Fock op
ails voorzitter van den Vrijheids
bond; belangrijke rede van den
nieuwen functionnaris. (Binnenland)
Feestmaaltijd gouden jubilé Ned.
Journalistenkring. (Binnenland).
Nieuwe vereenieing van padvin
ders opgericht. (Binnenland).
Doodelijk verkeersongeval bij
Soesterberg (Binnenland).
Te Den Haag is door een noodlot
tige vergissing met phosfoor-toedie-
ning een 4-jarig jongetje om het
leven gekomen. (Laatste Berichten),
Liefdesdrama op Urk. (Stad en
omgeving).
D de Boer Dz. te Stompetoren 70
jaar (Stad en omgeving).
Duitschland gaat uit den Volken
bond en verlaat de Ontwapenings
conferentie. Nienwe rijksdagverkie-
zinge nop 12 November e.k. (Buiten
land).
Het Berlijnsche brand-proces.
(Buitenland).
Zie verder eventueel Laatste Be
richten.
Met het oog op de verdee
moedigende en onteerende houding
der andere mogendheden ter
Ontwapeningsconferentie te Genè-
ve heeft de Rijksregeering Zaterdag
besloten, niet langer deel te nemen
aan de Ontwapeningsconferentie
Tegelijkertijd zal de Rijksregee
ring het lidmaatschap van den
Volkenbond van het Duitsche Rijk
opzeggen.
Teneinde het Duitsche volk ge
legenheid te geven zelf over het lot
der Duitsche natie te beslissen, zal
de Duitsche Rijksdag bij verorde
ning van den Rijkspresident van
14 October ontbonden worden en
zullen nieuwe verkiezingen worden
gehouden op 12 November a.s.
lievende Duitschland van geen waarde zijn,
daar zij slechts worden uitgesproken door
een paar nat. soc. ministers of door den rijks
kanselier, terwijl in het volk een wilde oor
logsgeest heerscht. Zoo is het: al naar het
noodig is wordt het Duitsche volk aan de
wereld voorgesteld als betreurenswaard, on
gelukkig en onderdrukt, dan weer als brutaal
en agressief.
De rede van Daladier.
Ik beschouw het als het teeken van een
meer edelen zin voor gerechtigheid, dat de
Fransche minister-president Daladier in zijn
laatste rede woorden in den geest van een
meer verzoenend «tandpunt heeft gevonden,
waarvoor millioenen Duitschers hem dank
baar zijn. Het nat. soc. Duitschland heeft
geen anderen wensch, dan den wedloop der
Europeesche volkeren weer te richten op de
gebieden, waarop het der geheele mensch
heid in de geest edele rivaliteit geweldige
waarden van beschaving, cultuur en kun„t
gegeven heeft die het uiterlijk van de wereld
rijker en schooner maken. Eveneens nemen
wij met hoopvolle ontroering kennis van de
verzekering, dat de Fransche regeering onder
haar tegenwoordigen leider niet het plan
heeft, het Duitsche volk te krenken of te verdee
moedigen.
Wij worden geroerd aan de ge-
dachte aan de helaas te treurige
waarheid, dat deze beide groote
volken zoo vaak in de geschiede
nis het bloed van hun beste jon
gelingen en mannen op het slag
veld hebben geofferd. Ik spreek in
naam van het geheele Ehiitsche volk, wan
neer ik verzeker, dat wij allen vervuld zijn
van den oprechten wensch, een vijandschap
te verneigen, die in haar offers niet te verge
lijken is met een mogelijke winst. De geschie
denis der laatste honderdvijftig jaar móest
toch de beide volkeren geleerd hebben dat be
langrijke veranderingen niet meer mogelijk
zijn. Als nationaal-socialist wijs ik het van
de hand met al mijn aanhangers, om men
schen van een vrij volk, die ons toch niet
zullen lief hebben, te bestrijden met het bloed!
en het leven dergenen, die ons lief zijn. Het
zou een geweldige gebeurtenis voor de ge
heele menschheid zijn, wanneer de beide vol
keren vooi altijd het geweld uit hun leven
zouden verbannen. Het Duitsche volk is daar-
toe bereid. Terwijl wij vrijmoedig de rechten
geldend maken, die ons volgens de verdragen
