DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
UIT DEN ALKMAARSCHEN RAAD.
No. 275
Directeur: C. KRAK.
Dinsdag 21 November 1933
135e Jaargang
II.
Wat vandaag de
aandacht trekt
AI.KMAARSGHE COURANT.
Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon
en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar 2.—,
irancc door het geheele Rijk 2.50.
Losse nummers 5 cents.
PRIJS DER GEWONE AD VERTENT I£N:
Van 15 regels 1.25, elke regei meer 0 25, groote
contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdruk
kerij v h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9,
posMro 37060. Telef. 3, redactie 33.
Hoofdredacteur: Tj. N ADEMA.
Dit nummer bestaat uit drie bladen.
De eerlijke vinder, die de zoekgeraakte rapporten van de commissie-
Govers terugbrengt, zal op een speciale belooning van de
bedrijfsdirecteuren kunnen rekenen.
Alkmaar's financieele toestand is van dien aard, dat de Raad het niet
verantwoord acht, het geld in het (kanaal)-water te smijten.
Het verschil tusschen de kleine en de groote kunst is, dat het een klein
kunstje is om subsidie te vragen en een groote kunst om ze te krijgen.
De heer Venneker is nog jong en hoewel
dat een kwaal is, die ieder jaar minder wordt,
hebben wij ons toch wel eens afgevraagd
waarom juist hij door zijn mede-raadsleden
tot fractie-leider is gekozen. Misschien be
schikt hij over door ons nog niet ontdekte
politieke talenten, maar in zijn onmiddellijke
nabijheid zetelen fractiegenooten wier jaren
tal meer waarborg geeft, dat zij zich niet zul
len vergaloppeeren. t
De woorden, die hij in zijn magistrale rede
aan de Alkmaarsche Pers gewijd heeft ge
tuigden niet alleen van een zekere kortzich
tigheid, maar waren bovendien het bewijs,
dat de heer Venneker als hij in de politiek
nog iets meer dan het Edelachtbaarschap
wil bereiken, voortaan een anderen koers zal
'moeten volgen.
Laten we voorop stellen, dat ons inziens
een critiek op de Pers in begrootingsbeschou-
wingen niet thuis hoort. Begrootingsbeschou-
wingen zijn alleen critieken op het beleid van
B. en W. of van oppositioneele raadsgroepen,
wat al dadelijk hieruit blijkt, dat deze in de
raadszaal gelegenheid hebben zich daartegen
te verdedigen. Het staat wel niet in het hand
boekje van mr. Koelma, maar wij gelooven,
dat deze het wel met ons eens zal zijn, dat in
het algemeen aanvallen op personen of licha
men, die zich in de raadszaal niet kunnen
verdedigen, niet thuis behooren. En B. en W.
hebben mede van deze opvatting blijk gege
ven door op de desbetreffende opmerking in
het Voorloopig verslag van de gemeentebe-
grooting geen antwoord te geven.
Desniettegenstaande achtte een politicus
als de heer Venneker het noodzakelijk in den
Alkmaarschen Raad verschillende rapport
cijfers aan de diverse couranten uit te deelen.
Hij deed dit als katholiek raadslid en het
was dus vanzelfsprekend, dat het Noord-
Hollandsch Dagblad een 10 kreeg.
Dit regeeringsorgaan, dat als katholiek
dagblad tevens van sprekers eigen kerk en
kleur is, had alleen maar opbouwende critiek
geleverd, wat natuurlijk beteekent, d?| het
alleen maar geschreven had zooals de heer
Venneker dat wenschte. De Alkmaarsche
Courant, een vrije vogel, wiens politieke kleur
nooit goed te bekijken is, had in verband met
het zwembad een minder prettige opmerking
gemaakt over de verdeeling van de katholieke
stemmen en de motieven waarom deze waar
schijnlijk verdeeld waren. Dat kwam natuur
lijk niet te pas en alleen voor deze slechte
beurt werd op het rapport een onvoldoend
cijfer gegeven.
Wat de heer Venneker van andere hier ter
stede verschijnende bladen gezegd heeft was
van dien aard, dat het voor deze bladen een
reden kan zijn de uitgifte maar verder te
staken. Wij kunnen ons niet meer herinneren
welke krachttermen daarvoor gebruikt wer
den maar ten slotte doet dat alles er weinig
toe. Het is duidelijk, dat de heer Venneker de
Pers vanuit den RK. gezichtshoek heeft be
keken en het is ook duidelijk, dat wanneer een
oppositie-lid, tevens voorstander van een
sportfondsenbad wanneer hij althans ook
zoo onverstandig was geweest om in den
Raad zijn critiek over de Pers te uiten wat
onze courant betreft een precies tegenover ge
stelde meening kon laten hooren Dat teekent
voldoende de waarde van dergelijke eenzijdi
ge critieken en we zouden het geheele feit, als
zijnde vrij onbelangrijk, waarschijnlijk buiten
beschouwing hebben gelaten, als de aanval
van den heer Venneker nog niet een venijnig
itaartje gehad had.
In caude venenum, in den staart zat het
venijn, want hebben wij den heer Venneker
goed begrepen, dan zou hij door een zekeren
dwang van overheidszijde er voor willen zor
gen dat de couranten voortaan netjes in het
gelid loopen en de redacteuren geen politieke
bokkesprongen maken, die de heer Venneker
niet kan goedkeuren. Hij wees er op, dat in
het boekje van mr. Koelma het blijkt in-
derdaad een nuttige handleiding vopr
gierige raadsleden gezegd wordt, dat de
overheid de taak van de Pers moet vergemak
kelijken door haar voor het maken van ver
slagen zooveel mogelijk medewerking te ver
kenen. Dit nu zou de heer enneker willen
beperken en er zouden dus voortaan geen
stukken meer afgegeven mogen worden aan
couranten, die zich een al te vrije meening
veroorloven.
Een dergelijke theorie, die men zuiver fas
cistisch zou kunnen noemen, hebben wij in
onze raadszaal nog nimmer hooren verkondi
gen. De heer Venneker, die totaal over het
hoofd schijnt te zien, dat raadsverslagen in
den regel strikt neutraal zijn, zou dus cou
ranten alleen voor hun overzichten willen
bestraffen en in verband daarmede de ver
slaggevers in hun taak willen bemoeilijken
Hij zet niet alleen de klok vijftig jaren terug,
maar geeft blijk zoo weinig van Persvrijheid
te beseffen, dat wij ons ernstig hebben afge
vraagd hoe men een jonge man, die dergelijke
theorieën verkondigt, toch leider van onze
grootste raadsfractie heeft kunnen maken.
Als hij veronderstelt, dat de courant» een
hondje is, dat zal opzitten en blaffen en
pootjes zal geven voor elke bijlage en raads
agenda, die de overheid zoo vriendelijk is het
diertje te willen toewerpen, wordt het werke
lijk tijd, dat hij eens iets meer van de Pers,
haar beteekenis en haar critische taak leert
begrijpen.
Er is daarover van den voorzitter van den
Nederlandschen Journalistenkring een heel
aardig werkje verschenen en wij zijn, desver-
langa, gaarne bereid het den heer Venneker
eens ter lezing af te staan.
In de een of andere zuinigheidsbevlieging
heeft de Raad eenige jaren geleden een com
missie-Vogelaar in het leven geroepen, wel
ker taak het was na te gaan in hoeverre, b v.
door het combineeren of vereenvoudigen van
diverse bedrijven, bezuiniging kon worder.
verkregen.
Die commissie-Vogelaar is als een nacht-
kaarsje uitgegaan. Er is eenige jaren op haar
rapporten gewacht, zij heeft daarna den
naam van begrafeniscommissie gekregen en
het is nooit duidelijk geworden hoe zij pre
cies aan haar eind is gekomen.
Met dat treurige voorbeeld voor oogen
was er zeker moed noodig om een dergelijke
commissie opnieuw te benoemen, maar de
Raad heeft het er destijds op gewaagd en
zoo ontstond de commissie-Govers, die wer
kelijke eenige vergaderingen heeft gehouden.
Wat daar bekeken en besloten is zal wel
nooit openbaar worden. De Raad is met der-
felijke commissies bijzonder ongelukkig want
et schijnt wel vast te staan, dat ocl; ae com-
missie-Govers gedoemct is ontijdig in het graf
te zinken. Haar voorzitter heeft althans op
de van hem bekende korte en kernachtige
wijze in den Raad betoogd, dat hij als zoo
danig ontslag nam omdat hij geen voorzitter
van een commissie zonder stukken wenschte
te zijn en toen de verschrikte Edelachtbaren
om nadere gegevens vroegen, kregen zij niet
meer of minder te hooren, dan dat de rappor
ten van deze roemrijke commissie spoorloos
verdwenen waren. I>e secretaris had ze aan
een van de leden gestuurd en het was niet
duidelijk of deze ze niet ontvangen of niet
doorgezonden had. Misschien had zijn vrouw
er bij vergissing de kachel mee aangemaakt of
had de kleine jongen er een vlieger van gefa
briceerd, het bleek niet mogelijk de lotgevallen
dezer commissie-stukken verder te achterha
len, maar de conclusie was dan toch, dat ze
wèg waren. De voorzitter bedankte in een
nijdige bui voor het leiderschap en zoo bleef
er ten slotte een hoofdlooze en stukkenlooze
commissie over.
Verscheidene raadsleden deden een ernstig
beroep op het plichtsgevoel van den nor,
maar als de heer Govers eenmaal neen ge
zegd heeft, dan is er heel wat noodig om hem
van inzicht te doen veranderen. De mededee-
ling van den heer Sietsma, dat hij nog stuk
ken van wijlen de commissie-Vogelaar in zijn
bezit had, werd met luid gejuich begroet. Dat
was een gelijksoortige commissie geweest en
het allereenvoudigste zou zijn ze maar in de
plaats van de verdwenen papieren te accep
teeren. Slaagt men er nu nog in een nieuwen
voorzitter te vinden dan is de zaak weer com
pleet en zullen de leden na indiening der
rapporten, hun ontslag kunnen krijgen met
dankbetuiging voor de vele en gewichtige
diensten onze gemeente bewezen.
Er is door verschillende leden der oppositie
aanirferking gemaakt op het feit, dat er op
September in onze gemeente niet 8evla^
en dat de sociaal-democratische wethouders
bij het bezoek van Prinses Jull3™L"V j
stadtiuize zijn verschenen. Men meen
in een toegeven van de ia.i j.
college aan den drang der beide
mocratische wethouders te zien en de burge
meester heeft het daarop wenschelijk geoor
deeld eens precies te vertellen hoe de vork
eigenlijk in den steel zat.
Inderdaad is er niet gevlagd, evenwel niet
omdat de sociaal-democraten daar iets tegen
hadden, maar omdat in regeeringskringen
vastgesteld was, dat het feit, dat H.M. de
Koningin vijf-en-dertig jaren aan het hoofd
van onzen Staat gestaan had. op uitdrukke
lijk verzoek van H.M. niet officieel herdacht
zou worden. Rijksautoriteiten, met wie de
burgemeester zich in verbinding gesteld had,
hadden te kennen gegeven, dat er onder deze
omstandigheden dien dag niet gevlagd be
hoefde te worden en er was dus geen enkele
reden waarom onze gemeente daarop een uit
zondering zou moeten maken.
Wel heeft men de Koningin op 9 September
in het Stadion een grootsche huldiging be
reid waarbij Alkmaarsche ingezetenen
zich zeker niet onbetuigd hebben gelaten
maar deze huldiging in de hoodstad droeg
een particulier karakter en er was ook op
dien dag geen reden, dat te Alkmaar officieel
gevlagd zou moeten worden.
Dat was de vlaggenkwestie en wat het
andere betreft heeft de burgemeester er nog
eens nadrukkelijk op gewezen, dat uitnoodi-
gingen om bij een officieel bezoek ten stad-
huize te verschijnen nimmer van B. en W
maar alleen van hem uitgaan. Het college
heeft daaraan part noch deel en hij stelde er
prijs op te verzekeren, dat geen der beide
sociaal-democratische wethouders door
woord of daad eenigen invloed heeft uitge
oefend om het stedelijk ontzetfeest en de ont
vangst van H.K.H. in eenig opzicht te be
moeilijken. Het eenige, dat natuurlijk ni°t te
ontkennen valt is, dat de sociaal-democraten
zich dien dag afzijdig hebben gehouden. Men
kan daarover denken zoo men wil, maar
iedere partij is ten slotte vrij naar eigen po
litiek inzicht te handelen en dat de S.D.A.P.
niet ten stadhuize is verschenen, behoeft zeker
niet te verwonderen als men bedenkt, dat,
met uitzondering van den heer Schaper, ook
nooit een harer leden bij de opening der
Staten-Generaal aanwezig geweest is.
Dat antwoord was afdoende en de leider
der sociaal-democratische raadsfractie, de
heer Bakker, heeft het nog eens verduidelijkt
door precies te vertellen hoe hij en zijn
partijgenooten tot hun afzijdige houding zijn
gekomen.
Een ontzetfeest, heeft hij gezegd, wordt in
Alkmaar al heel spoedig een Oranje-feest
wat begrijpelijk is omdat Alkmaar's ontzet
en de steun van Willem van Oranje nu een
maal ten nauwste met elkaar zijn verbonden.
Qe sociaal-democraten wenschen aan Oranje
feesten niet mede te werken. Er was dus geen
reden, dat zij het ditmaal wel zouden doen.
er was integendeel alle reden dat zij zich
meer dan anders afzijdig zouden houden om
dat thans een telg van ons vorstenhuis per
soonlijk deze feesten in Alkmaar is komen
bijwonen.
Dat was, var. het standpunt va i den lKer
Bakker bezien, volkomen duidelijk en begrij
pelijk, maar een andere kwestie was natuur
lijk of het standpunt zelf wel deugt en daar
over hebben verscheidene raadsleden nog
eens een ernstig woord van critiek laten
hooren.
Waarom, zoo werd er gevraagd, houdt de
S. D. A. P. in Nederland zich zoo afzijdig
van gebeurtenissen waarbij het Koninklijk
huis is betrokken in tegenstelling b v. met
Engeland en België. Daarvoor is hier te
lande geen enkele reden. Zelfs al zou men het
met een monarchistisch bewind niet eens
zijn, dan dient toch erkend, dat H. M. de
Koningin nimmer misbiuik van Haar mach'«-
positie heeft gemaakt en zou het een eisch
van burgerlijke beleefdheid wezen, bijeen
komsten "waar Zij verschijnt niet opzettelijk
te negeeren. ;i,
Van de zijde der oppositie is er daarbij op
gewezen, dat trouwens in het sociaal-demo
cratische partijbestuur reeds andere opvattin
gen naar voren komen en de heer Van de
Vall heeft in antwoord daarop de mogelijk
heid niet uitgesloten, dat inderdaad in de
toekomst een andere gedragslijn zal gevolgd
worden. Of het zoover zal komen, dat de
sociaal-democraten aan den wensch van vrij
wel alle andere raadsleden gehoor kunnen
geven en het stedelijk ontzetfeest voortaan
eendrachtig mee zullen vieren, is nog zeer te
betwijfelen. De heer Van de Vall meende te
dien opzichte nog geen voorspellingen te
kunnen wagen, en de heer Van Drunen was
nog veel pessimistischer. Er zal nog heel wat
water door het Noordbollandsch Kanaal
moeten stroomen eer de heeren Westerhof en
Bonsema. hoog-gehoed en zwari-gejast, bij
het Vrijheidsbeeld het lied van Alkmaar's vic
torie staan te zingen, maar dat is vroeger ook
wel eens van de katholieken voorspeld en
het feit, dat een vroegere katholieke wet
houder thans alle coupletten uit het hoofd
kent. is het beste bewijs, dat de tijd heel wat
gemoederen verzachten en heel wat inzichten
wijzigen kan.
Nu wij het ever het Noordhollandsch
Kanaal hebben, komt ons ook weer het debat
over het kanalenplan m herinnering.
Er is destijds, nog niet zoo vele jaren ge
leden, in deze streek een geweldig enthou
siasme voor het graven van kanalen geweest
en er is ten slotte een groot kanalenplan
voor West-Friesland ontworpen, waarvoor
verscheidene gemeenten en polderbesturen
een jaarlijksrhe bijdrage zouden verfeenen.
Het was toen nog geen malaise-tijd en de
verwachting was. dat landbouwproducten
uit deze streek bij groote scheepsladingen
vol naar elders geëxporteerd konden worden.
Het enthousiasme werd naar draagkracht in
financieelen steun omgezet en de Alkmaar
sche raad besloot voor de projecten, waarbij
onze gemente belang had, veertig jaar lang
een bijdrage van f 22.000 t>er jaar te zullen
geven.
Uit deze cijfers blijkt wel, dat er nog geen
crisiswolkje aan de iucht was maar sindsdien
zijn de toestanden totaal veranderd. Ten
eerste zijn wij in den tijd van de magere
zeven jaren gekomen als het daaibij ten
minste nog blijven zal en ten tweede is het
vlugge en steeds goedkoopent goederenver
voer per vrachtauto veel meer toegenomen
dan dat over het water. De be'angstelling
voor het water is voor een groot deel ver
dwenen en als men daarbij nog bedenkt, dat
er eigenlijk geen landbouwproducten meer te
vervoeren zijn. dan kan men wel begrijpen,
dat menig raadslid bij het bekijken van den
kostbaren post, waaraan zij-n kleinkinderen
nog zullen meebetalen, wel eens zuchtend het
hoofd geschud heeft.
Kunnen we er met goed fatsoen niet van
af komen? werd van diverse zijden gevraagd,
maar de wethouder had er een zwaar hoofd
in en de heer Van de Vall vertelde, dat er
intusschen al zoovele voorbereidingen tot
uitvoering gemaakt waren, dat Alkmaar
eigenlijk moreel verplicht was zijn belofte na
te komen.
O
Dat is natuurlijk volkomen juist en de raad
.heeft zich menigmaal verontwaardigd ge
toond als bu.'iengvrméenten, b.vl ten opzichte
van het Centraal Ziekenhuis, neiging ver
toonden zich aan eenmaal gemaakte afspra
ken te onttrekken en daardoor de exploitatie
in gevaar zouden brengen.
Toch zagen verscheidene raadsleden dit
verschil, dat ten eerste Alkmaar voor twee
projecten gecontracteerd had en er een later
gewijzigd is en ten tweede, dat de kana'en
niet als het zfekenhuis al tot stand gekomen
zijn, zoodat het misschien nog mogelijk
zou blijken door een anderen opzet tot een
zoodanige bezuiniging te komen, dat men de
Alkmaarsche bijdrage geheel of gedeeltelijk
zou kunnen missen. Met uitzondering van
den heer Van de Vall. die zich ten volle aan
de eens gemaakte afspraak zou willen hou
den en in gedachten al groote motorschepen
vol landbouwproducten naar de Oceaan-
stoomers in Rotterdam zag vertrekken, be
sloot de raad een motie-Keesom te steunen,
waarin aan het college werd opgedragen te
onderzoeken in hoeverre het mogelijk zal
blijken, zich geheel of ten deele aan deze
zware financieele verplichtingen te ont
trekken. Het coliege nam die motie in eenigs-
zins gewijzigden vorm over en zal met het
oog op de groote offers, welke Alkmaar daar
voor te brengen heeft, infoimeeren in hoe
verre het kanalenplan in dezen tiid nog ur
gent is te oordeelen.
De raad heeft begrepen, dat de tijden er
niet meer naar zijn om door zoogenaamde
kunstsubsidies het geven van tooneelvoor-
stellingen van overheidswege te steunen
Alkmaar ligt onder den rook van Amsterdam
en er worden hier door gezelschappen en
schouwburgdirecteuren meer dan voldoende
stukken vertoond waarvoor geen enkele sub
sidie gevraagd of gegeven wordt. De tijd, dat
men van overheidswege Alkmaarders in de
gelegenheid moest stellen om tooneelkunst te
zien, ligt achter ons. Electrische treinen,
goedkoope treinen en bovendien treinen, die
nog tot middernacht uit de hoofdstad naar
hier vertrekken, hebben het mogelijk ge
maakt vrijwel zonder prijsverhooging een
stuk, dat men zelf uitkiest in Amsterdam te
gaan bekijken, waar het in den regel heel wat
beter tot zijn recht komt dan op een tourné
door de provincie. Doet zich een bijzondere
gelegenheid voor. zooals thans bijvoorbeeld
door de aanvrage van het Rotterdankch Hof-
stadtooneel om van een bij uitstek historisch
stuk als „Vader des Vaderlands-' een volks
opvoering te geven, dan zou er nog eenige
reden voor een gemeentelijke subsidie kunnen
zijn en de kunstcommissie zal dan ook over
wegen in hoeverre de daarvoor thans nog op
de begrooting staande subsidie verstrekt zal
kunnen worden. Comité s, die zooveel teleur
gestelde abonné s verliezen, dat zij niet meer
in staat blijken zonder overheidssteun stand
te houden, hebben hun bestaansrecht niet be
wezen en behoeven in dezen tijd zeker niet
met belastinggeiden kunstmatig in het leven
gehouden te worden. De raad heeft dat trou
wens begrepen en den post voor de zooge
naamde kunstsubsidies voor volgende jaren
tot een bedrag van 25 verlaagd, zoodat ge
meentelijke steun voor het geven van tooneel-
Door de wetswijziging is het be
sluit van Ged Staten tot vernieti
ging van het raadsbesluit, in welk
besluit medewerking tot het stich
ten van een neutrale school werd
geweigerd, vervallen.
De neutrale school komt er dus
niet. (Stad en omgeving
Torgler's verdediger in Holland.
(Dag. Overzicht).
De Amerikaansche stratosfeer
tocht vau captain Settle prachtig
geslaagd. (Luchtvaart).
De uitslag van de Spaansche ver
kiezingen. (Buitenland).
De ontwapeningsconferentie ver
daagd tot begin 1934? (Buitenland).
Hedenmorgen om 6 uur bij de
neutralisatie leidden in de Amster-
damsche Zesdaagscne Pijnenburg-
Wals, AertsLoncke en Guirabre-
tière-Broccardo, terwijl Rausch-
Hürtgen en Braspenninx-v. Kempen
1 en 2 ronden achterstand hadden.
(Sport en Wedstrijden).
Na een aanvaring op de Noordzee
is de IJ muider treller Rotterdam
IJ M 112 gezonken; alle negen op
varenden zijn gered, maar zij ver
loren al hun nebben en houden.
(Binnenland).
De volgende maand behandeling
van de zaak tegen den commandant
van de Zeven Provinciën. (Binnen
land).
Zie verder eventueel Laatste Be
richten.
voorstellingen vooi volgende taren niet meer
mogelijk zal blijken.
Wij eindigen ditmaa. met een vpel belang
rijker kwesti». namelijk het tunnelv»aagstuk.
Het is een goed teeken. dat er steeds meer
over die tunnel wordt gesproken, want het
bewijst, dat de belangstelling daarvoor
grooter wordt naarmate men de behoefte er
aan stetds meer gaai gevoelen.
Wanneei het boschplan tot stand komt,
zal het tunnclvraagstuk voor Alkmaar urgen
ter dan vroeger zijn, maai bovenal blijft het
van belang voor alle gemeenten, die over den
Bergerweg bereikt moeten worden, dus voor
de Egmonden, Bergen, Bergen aan Zee en
Schoorl.
Een goede to gangsweg is voor deze va-
cantieoorden van de grootste beteekenis en
nu moge een geduldig man als de heer Van
de Vall het heelemaal niet erg vinden dat hij
tien minuten voor den overweg moet wach
ten. er zijn tal var. automobilisten die het
Amerikaansche devies „Time is money" heb
ben overgenomen en niet kunnen verdragen,
dat zij de spoor boomen open zien gaan op een
tijdstip, dat zij, zonder verkeersobstakel, op
de plaats van bes.emming konden zijn. Het
is mogelijk, dat de toestanden in Amsterdam
of in Enschede nog slechter zijn, maar bij de
bespreking over de verbreeding van de Ber-
gerbrug heeft de burgemeester zeer terecht
laten uitkomen, dat het feit. dat andere brug
gen in nog slechter conditie verkeeien, toch
zeker niet oorzaak mocht zijn om de Ber
ge rbrug dan óók maar onveranderd te laten.
Nu die brug verbeterd wordt en weldra
zal aansluiten op een verbreiden Geester-
weg en een verkeersweg naar Bergen, die,
wat het Alkmaarsche gedeelte betreft, in alle
opzichten den toets der critiek kan doorstaan,
wordt de spoorwegovergang steeds meer de
zwakke schakel in de nieuwe verkeersketen.
Projecten als een verlengde Lindenlaan of een
verbinding naar den Heldersche weg zijn ten
slotte nog maar toekomstplannen. De eenige
weg, die er werkelijk is en dit van iaar tot
jaar een steeds grooter verkeer trekt is de
oude, bestaande en thans verbeterde Berger-
weg en een oplossii-g van het tuimelvraag-
stuk kan daar niet lang meer op zich laten
wachten.
De heer Ringers heeft aangeraden nog eens
een nieuwe calculatie te maken omdat het
hem werkelijk voorkomt, dat het tot dusver
berekende plan heel wat goedkoojjer zal kun
nen wezen. Heeft men de berekening voor een
goed en niet kostbaar project dan zal het tijd
zijn alle belanghebbende gemeenten aan de
conferentietafel te roepen en de kosten naar
draagkracht en billijkheid ten laste der ver
schillende schatkisten te verdeelen.
Het vei keersvraagstuk is een der belang
rijkste van dezen tijd en de auto staat in het
teeken van de algemeene belangstelling.
Wat dit voertuig betreft is er m den raad
ook nog over de parkeerpuzzle gesproken,
waaraan wij in een volgend artikel noa een
korte beschouwing zullen wijden.