Alkmaarsclte Courant
maandag 22 januari.
VEILIGE HAVENS
Zoo'n Migraine?
HONIG S BOUILLONBLOKJES thans 6 voor IOcL
Radionieuws
JeuiUetcM
Het Fransche Bagno,
Honderd Zes en Dertigste Jaargang.
De brandstichtingen te
Amsterdam.
De „makelaar" De Bakker
ontsnapt.
Bezoek aan het persbureau
Vaz Dias.
No. 18 1934
Dinsdag 23 Januari.
Hilversum, 1875 M. (AVRO-uitzending).
8.Gramofoonpl. 10.Morgenwijding.
10.15 Gramofoonplaten. 10.30 Orgelconcert
door P. van Egmond Jr., tm m. v. J. Hen-
drichsZalsman, sopraan. 11.— RVU. Cau
serie door zuster F. Meyboom. 11.30 Vervolg
concert. 12.Omroeporkest o.l.v. N. Treep
en gramofoonplaten. 2— Piano-recital D.
Schipper. 2.30 Omroeporkest o.l.v. N. Treep,
m m. v. M. Rodriguez, cello. 3.4.Knip
cursus. 4.15 Gramofoonplaten. 4.30 Radio-
kinderkoorzank o.l.v. J. Hamel. 5 Verha
len voor de kinderen 5.30 Jeugdhalfuur voor
de VPRO o.l.v. ds. B. J. Aris. 6.— Gramo
foonplaten. 6.30 RVU. Causerie door W.
Landré, met gramofoonpl. 7.Ilja Livscha-
koff en zijn orkest. 7.30 Engelsche Fred
Fry. 8.Vaz Dias. 8.05 Ilja Livschakoff en
zijn orkest. In de pauze: Louis Noiret in zijn
repertoire. 9.30 Concertgebouw-orkest olv.
Emil Copper mmv. Oda Slobodskaya, so
praan en Kipras Piotrofski, tenor. 1015 3de
acte van „De jacht naar het goud van kapi
tein Kid" spel van R. SchneiderSchelde,
met muziek van Eddy Noordwijk. Vert.: G.
Czopp. Regie: Kommer Kleyn. 11 Vaz
Dias. 11.10—12 Gramofoonplaten.
Huizen, 301 M. (KRO-uitzending). 8.
9.15 en 10— Gramofoonplaten. 11.30 Le
zing. 12.15 Sextetconcert en gramofoonpl.
2Vrouwenuur. 3.Modecursus. 4.
Örkestconcert, zang, voordracht en lezing.
6.40 Cursus. 7.15 Causerie. 7.35 Gramo
foonplaten. 7.45 Causerie. 8.— Opera-uitzen
ding (Gramofoonplaten) In de pauzes: le
zing en Vaz Dias. 10.35 Causerie. 10.45
Vaz Dias. 10.5012.Schlagermuziek en
gramofoonplaten.
Daventry, 1500 M. 10.35 Morgenwijding.
10.50 Tijdsein, belichten. 11.05 en 11.20 Le
zingen. 12.20 Orgelspel R. New. 12 50 Com
modore Grand Orkest o.l.v. Muscant. 1.50
Midi. Studio-orkest o.l.v. F. Cantell. 2.20
Voor de scholen. 2.50 Muzikale causerie.
3.55 Fransche les. 4.25 Causerie. 4.50 Het
Brearley Strijkkwartet mmv. D. Hastwell,
sopraan. 5.35 Kinderuur. 6.20 Berichten.
6.50 Radio-koor o.l.v. L. Wo:dgate. 7.10
Düitsche causerie. 7.40 Griegconcert o.l.v. S
Jefferies mmv. Artliur de Greef. piano. 8.50
Lezing. 9.20 Berichten. 9.40 „The Kentucky
Minstrels", revue van C. Denier Warren.
10.40 Lezing. 10.45 Dansmuziek, gramo
foonplaten. 10.5012.20 Lew Stone en zijn
Band.
Parijs „Radio-Paris" 1706 M. 8 05 en
12.20 Gramofoonplaten. 8.20 Radiotooneel.
Kalundborg, 1261 M. 11.201.20 Concert
uit rest. „Wivex". 2.20—4.20 L. Preil's
orkest. 7.20 Rasmussen—herdenking. 8.30
Pianorecital doof F. Jensen. 9.10 Gramo
foonplaten 9.40 Omroeporkest o.l.v. F.
Mahler. 10.20—11.50 Dansmuziek uit rest.
„Lodberg".
Langenberg, 456 M. 5-25, 6.35 en 11.
Gramofoonplaten. 11,20 Omroeporkest o.l.v.
Caspar. 12.55 Kamerorkest olv. Walter. 2 20
Concert. 3.20 Weragkoor olv. Breuer, Werag-
orkest olv. Buschkötter en solisten 6.20 We-
ragorkest olv. Kühn. 7.30 Gramofoonplaten
8.20 Leipz. Symphonie-orkest olv. Weisbach
10 05 Gramofoonpl. 10.20 Kwartetconcert.
Rome, 421 M. 8.20 Opera-uitzending.
Brussel, 322 en 484 M. 322 M.: 12.20
Gramofoonpl. 1.30 Omroepkleinorkest olv.
Leemans. 5.20 Symphonieconcert olv. Meule-
mans. 6.20 en 7.20 Gramofoonpl. 8.20 Om
roeporkest olv André en gramofoonplaten.
10.30—11.20 Cabaret progr. (gramofoonpl
484 M.: 12.20 Omroepkleinorkest olv. Lee
mans. 1.30 Gramofoonpl. 5 20 Goeyens-pro-
gramma, zang en piano. 6.35 Gramofoonpl.
6 50 Omroepkleino-kest olv. Leemans. 8 20
Symphonieconcert olv. Meulemans. 9.35
Symphonieconcert. Mozart-programma.
Deufschlandsender, 1571 M. 7.30 „Most
aus Franken", spel van K. A. Kuhnert. 8.20
Zie Langenberg. 9 Tooneelpraatje. 9.20
B°richten. 9 45 Hoorben-ht uit de UFA-
Studio. 10.05 Weerbericht. 10.20 Beethoven-
concert.
GEMFENTF.LITKE RADIO
DISTRIBUTIE
Dinsdag 23 Januari.
Lijn 1: Hilversum.
Lijn 2: Huizen.
door BASIL KING.
(Uit het Engelsch).
3)
HOOFDSTUK III.
Indien iemand op de zonderlinge vrouw
zou hebben gelet, die daar liep, zou hij heb
ben gezegd, dat zij vóór alles wilde zorgen
niet als iemand beschouwd te worden, die
niet goed bij het hoofd was. Maar er was
niemand, die acht op haar sloeg. Op een
verrukkelijken ochtend in Mei met bloeiende
seringen en jasmijnen, die de lucht met haar
heerlijke geuren vervulden, met tulpen in
haar slechts kortstondige pracht, was er zoo
veel, dat meer de moeite waard was te wor
den opgemerkt dan een fatsoenlijk gekleede
vrouw, waarschijnlijk getrouwd niet een
handwerksman, dat zij niet de aandacht trok
Daar er op dat tijdstip misschien wel een
paar honderd van haar soortgenooten een
kinderwagen in het Park voortduwden, zou
het een wonder geweest zijn, als er 'en,and
was, die juist op haar zijn aandacht had ge
vestigd.
Wat wel op te merken zou zijn geweest,
als iemand op haar had gelet, was, dat zij
nu eens het eene groepje en dan weer het
andere naderde, zich steeds snel uit de voe
ten makende. Men zou hebben kunnen zeg
gen, dat zij met dat telkens snel wegscheren
een zonderlinge tactiek volgde. Haar bewe
gingen kon men dolend noemen, niet omdat
try^l fi Reg' 10 35-16 5°' Daven"
18Z^24^-Lange"berg 10-35-18 - Weenen
DE V.A.R.A. EN DE MINISTER VAN
BINNENLANDSCHE ZAKEN.
binZnentSnH%n heeft de minister vaa
7™'ands„ch,e zaken de VARA verboden op
arnna g 2l ^nuari a s" uit te zenden, op
van hej feit, dat door de VARA, mede-
van de executie van Van
der Lubbe, gevolgd door vijf minuten pauze.
mirkM?»fUk!?frig schriJven aan den minister
SJ bestuur van de VARA ernstig be-
zwaar tegen deze beslissing.
•w h ffn "deenzetting van de feiten, waarbij
dat nV's,zl]n .meenin? te kennen geeft
dat door het gebeurde noch de veiligheid van
den staat, de openbare orde of de goede zeden
Zfi f nftast- n«h het uitgezondene kan
worden beschouwd als een bedekte of zijde-
'ÜFra u ffntasting van Godsdienst, gezag
zedelijkheid of volkskracht, verzoekt het be-
den minister van de overwegingen
goede nota te willen nemen en vertrouwt dat
hij dan tot het resultaat zal komen, dat de
genomen maatregel in verband met de om
standigheden ten onrechte is genomen
Het bestuur vertrouwt, dat de minister de
ger.omen maatregel zal willen intrekken.
BANT BELGIE DE POLITIEK
UIT DEN AETHER?
De Belgsche ministerraad heeft in verband
met de censuur, die minister van Cauwelaert
heeft uitgeoefend op de rede van een Waal,
langdurig gesproken over het ongemak, dat
veroorzaakt wordt door de uitzending van
politieke redevoeringen. Het schijnt, zegt de
Crt., dat de ministers het er over eens zijn,
dat het wenschelijk is een einde te maken aan
politieke radio-rede'oeringen. De regeering
zou van plan zijn binnenkort een desbetref
fend wetsvoorstel in te dienen.
het ballingsoord voor zware
misdadigers,
door R. S.
II. (Slot.)
De gevangenis.
Het terrein van de gevangenis is geheel
omgeven door een hoogen steenen muur en
op dit stuk gronds staan verschillende gebou
wen. De meeste hiervan zijn verdeeld in cel
len grootere en kleinere. Een van de kleinere
werd voor mij geopend en in het vertrekje
zat naast zijn brits een jonge Elzasser van
naar schatting 20 jaar. Hij knikte even met
zijn ziekelijk, bleek hoofd, knipperde met de
oogen tegen het licht pats de dikke
deur werd weer dicht geworpen. In de vol
gende cel een man van ongeveer 35 jaarhij
keek schuw en erg verwilderd.
Op de steenen galerij, voor de reeks cel
len, liepen twee jonge gevangenen heen en
weer en het viel mij op, dat zij geen woord
met elkander wisselden. Toen ik aan den on
der-directeur vroeg wat dit eigenlijk beteeken-
de, vernam ik dat deze gevangenen juist ge
lucht werden. Tijdens deze openluchtwande
ling mochten zij niet met elkander spreken
Straks zouden zij weer worden opgesloten,
elk in zijn eigen cel. Ik scheen bij deze expli
catie ietwat verbaasd te hebben opgekeken,
want, ongevraagd tenminste, volgde nog de
sombere mededeeling, dat deze jongens
het waren jongens ter dood veroordeeld
waren. Wel was voor hen een request om
gratie naar Frankrijk gestuurd, maar met een
schouderophalen maakte de onder-directeur
mij duidelijk, dat dit verzoek even goed ach
terwege had kunnen blijven en maar uitstel
van executie beteekende.
De guillotine was dan ook alvast in ge
reedheid gebracht ik mocht die straks ook
wel zien.
Nu kwamen mij die gezichten opeens heel
anders voor. Zouden deze jongens zouden
zij, die daar zoo zwijgend voortliepen, straks
afscheid mceten nemen van het leven? Zou
den zij den moed al hebben opgegeven om-
om b.v. te ontvluchten? Onwillekeurig keek ik
om mij heen, als wilde ik voor hen een uit
weg zoeken. Maar ontvluchten hieruit, uit
deze cellen, uit deze gevangenis, neen nooit.
Er was geen uitweg meer mogelijk.
Maar mij lang aan deze gedachten overge
ven kon ik niet We waren onderwijl verder
geloopen en stonden nu voor een open in
gang van een groote cel. Hier konden wel een
twintigtal gevangenen geborgen worden. Op
den drempel zaten eenige gevangenen te bab
belen. Van hun bargoensch, hun angenis-
argot, kon ik niets verstaan.
De guillotine.
Na de cellen te hebben bezichtigd en een
bezoek te hebben gebracht aan het bureau,
waar de gevangenen geïdentificeerd en gere
gistreerd worden, gingen wij naar een meer
afgelegen gebouwtje, waar de guillotine (val
bijl) voorloopig stond opgesteld.
Deze is n.1. steeds gedemonteerd en eerst
voor een executie wordt het werktuig in el
kander gezet. Vermeldenswaardig is wel, dat
de veroordeelde dikwijls vraagt, dit montee-
ren zelf te mogen doen, ten einde zekerheid
te hebben, dat het toestel niet zal weigeren.
Het kamertje, waarin de guillotine stond,
heeft nog een deur, die uitkomt op een plein
tje buiten de gevangenis, waarop de executie
in het openbaar plaats vindt. Daar zag ik
ook vier steenen blokken, waarop het toestel
komt te staan. Nu zag ik dus van zeer nabij
het werktuig, dat zulk een belangrijk deel ge
had heeft in de vorming van de geschiedenis
der vorige eeuw: le bois de Justice, la Veuve.
Ik had mij de guillotine grooter voorge
steld. Dit komt omdat zij op plaatjes altijd
op een verhooging staat afgebeeld, waardoor
ze zoo groot schijnt.
Wat de hoogte betreft, zou het toestel kun
nen staan in een gewone kamer, mits die een
normaal hoog plafond heeft. Afgezien van
het doel van de guillotine, is de machine zelf
een kunstig, fraai stuk werk. We kunnen een
geweer, een dolk, immers ook mooi vinden en
wat doen we met deze wapenen
Deze guillotine was van donker hout met
netjes opgepoetste metalen deelen. Toen ik
het toestel goed bekeken had, werd mij de
gang van zaken gedemonstreerd.
De veroordeelde wordt, nadat hij gebeden
heeft, of anders direct, naar de guillotine ge
leid. De plank, waarop hij gebonden wordt,
is plus minus 1.40 M. lang. Deze schuift over
een voetstuk, waarop ze ook kan omklappen,
zoodat de horizontale stand een verticale
wordt
Tegen deze plank wordt de gevonniste dus
in staande houding gebonden met de borst
en buik tegen de plank, zoodat hij a.h.w. bo
ven deze uitkijkt. Nu wordt de plank in hori
zontalen stand terug gewiptde veroordeelde
komt dus op zijn buik te liggen. Vervolgens
wordt de plank naar voren geschoven, zoo
dat hoofd en hals uitsteken buiten het' vlak,
dat men zich denken kan tusschen beide op
staande palen.
Daarna wordt een klem op den nek gescho
ven, zoodat hoofd en hals uitsteken buiten
het vlak, dat men zich denken kan tusschen
beide opstaande palen.
Daarna wordt een klem op den nek ge
schoven, zoodat het hoofd gefixeerd blijft en
direct daarop wordt de handle, welke in ver
binding staat met den haak, die het mes vast
houdt, overgehaald, met het absoluut nood-
lottig gevolg daarvan.
Deze scène verloopt zeer snel. De veroor
deelde wordt niet vastgesjord, maar slechts
even vastgeriemd op de plank het schijnt,
dat op zoo'n laatste oogenblik geweld zelden
noodig is de plank omgewipt, naar voren
geschoven, klem neer, handle over, mes!
Dus voordat de veroordee'de kan realisee-
ren: „ik lig er dus nu werkelijk onder", is het
leed geleden
Bij deze uiteenzetting duwde de onder-di
recteur het mes naar boven. Het korte manne
tje moest met zijn volle gewicht het zware
blok hijschen, dat bovenaan in een klem
wordt vastgegrepen. De hefboom, terzijde
van een der opstaande pa'len, opent de klem
en het mes valt, zonder eenige wrijving of
andere stoornis.
Vol belangstelling keek ik naar dit toestel.
Dit mes mist niet, het werkt radicaal. Het is
schuin afgeslepen, zocdat het in zijn val
werkelijk snijdt en niet kapt. Maar al ware
het mes nog zoo bot, het zware gewicht zou
al voldoende wezen om aan iemands leven
een einde te maken. Het is ook niet te stuiten
in zijn vaart en verhalen, volgens welke de
va bijl zou blijven steken of nog zou zijn te
gengehouden, lijken zeer onwaarschijnlijk.
Dat is de guillotine. Andere moordwerk
tuigen, als galg of electrische stoel, zag ik
niet, maar de guillotine is feilloos. Wie op
die plank geriemd wordt, is onherroepelijk
verloren
Maar genoeg over de valbijl. De beschrij
ving mag wat sensationeel zijn, doch zoo is
ook de sensatie, welke de aanblik van dit toe
stel en zijn werking wekt.
Alles zeer interessant, maar toch heradem
de ik, toen ik na dat paar uur weer buiten
Dus weer een ellendige dag in het
vooruitzicht. Heusch niet noodig
Neem een "AKKERTJE" en binnen
een kwartier voelt Ge U weer frisch
en opgewekt en zijl Ge Uw hoofd
pijn kwijl. AKKER-CACHETS helpen
verrassend snel bij Hoofdpijn, Kies
pijn, Zenuwpijn, Rneumaliek, Griep.
Ze kosten slechts 50 cent per 12
stuks en zijn overal verkrijgbaar.
stond en de gluiperige Anamiet de kleine
poort achter mij had gesloten.
Kans op ontvluchting?
Gelijk ik reeds vertelde, lijkt de mogelijk
heid van ontvluchten uit de gevangenis bui
tengewoon gering, ja haast onmogelijk.
De vqje vluchtelingen, ontsnappen dan ook
tijdens de werkzaamheden buiten de gevan
genis of wanneer hun wat meer vrijheid
wordt toegestaan, b.v. na ontslag uit de ge
vangenis, maar nog steeds met de verplich
ting op St. Laurent (of andere strafplaats) te
blijven.
De vlucht geschiedt natuurlijk op voor
ieder ik zou haast zeggen origineele
wijze.
Hoofdzaak is te trachten de overzijde van
de Marowijnerivier te bereiken of deze af te
zakken naar zee.
Dit gebeurt of al zwemmende of in een
gestolen corjaal (boomstam), maar ook vaak
laat de vluchteling zich afdrijven in de
groote stukken kroos, die door den stroom
meegesleurd worden.
Meestal vlucht een groot aantal tegelijk.
Dit heeft verschillende voordeden. Ten eer
ste een zekere gezelligheid, bij de gedachte
van niet alleen te zijn en ten tweede wordt
de kans van slagen van de vlucht grooter.
Het schijnt n.1. dat de vluchtelingen veelal
hun vlucht beginnen in verschillende rich
ting, waardoor het den achtervolgers natuur
lijk moeilijker wordt allen op te sporen
Eenige hunner loopen dus het gewone risico
te worden gesnapt; de overigen der ontsnap
ten hebben meer kans om vrij te komen; een
soort kansspel dus
Ook kan er bij deelneming van een grooter
aantal vluchtelingen een grootere boot ge
stolen worden, b.v. een motorboot, die anders
door één man niet bediend had kunnen wor
den en welke natuurlijk ook veel zeewaardi
ger is, dan een corjaal, die eigenlijk niets
anders is dan een uitgeholde boomstam.
Ten slotte kan een grooter aantal mannen
meer weerstan bieden aan de gevaren in het
bosch of op het water.
Vele, zeer vele ballingen riskeeren de
vlucht en als men verneemt, hoevele hunner
terecht komen in de handen der achtervol
gers en hoevelen in het land der vrijheid na
een ontzettenden tocht vol gevaren, is de
som gemakkelijk te maken en kan men becij
feren, dat er nog veel meer zijn, die nooit
gevonden worden dan door de gieren en de
insecten in het woud of door de bewoners
van de zee.
Vroeger schonk het Nederlandsch gebied
hun reeds de vrijheid. Na een wekenlangen
tocht door het maagdelijk bosch van Suri
name kwamen de vluchtelingen aan in de
hoofdstad Paramaribo, uitgeput van ver
moeienis, verhongerd of doodziek.
Thans echter is „het land aan de over
zijde" voor de vluchtelingen gesloten.
Na al zijn pogingen, na zijn vlucht wor
den ook hier de mannen gegrepen en naar
het „bagno" terug gezonden.
Dit brengt met zich mede, dat de balling
vaak weer uit de gevangenis in Suriname,
waar hij dan voorloopig in bewaring is ge
steld, of uit het hospitaal ,waar hij voor zijn
wonden of ziekte wordt verpleegd, moet uit
breken en een tweede vlucht moet onder
nemen
die blijkbaar doelloos waren, maar omdat
zij datgene, wat zij zocht, blijkbaar niet
vond. Zij deed in elk geval anders dan de-
vele vrouwen en meisjes, die met een kinder
wagen liepen.
Zij had niets onheilspellends over zich,
maar wel waren er oogenblikken, dat zij ver
suft leek en dat zij binnensmonds iets mom
pelde. Dat mompelen deed zij alleen dan,
wanneer zij er zeker van was, dat niemand
haar kon hooren, en ook keek zij alleen ver
suft, als zij wist, dat niemands blik op haar
rustte. Alsof zij zich bewust was niet hee-
lemaal normaal te zijn, dwong ze zich tot
een schijn van gewoon doen. Zij was om
streeks dertig jaar oud, netjes, zij 't dan ook
op een zuinigje gekleed; overigens zag zij er
te gewoon en te onbelangrijk uit, dan dat
zelfs de scherpste waarnemer haar zou her
kend hebben, als hij haar een tweede maal
was tegengekomen.
Toen zij een kleinen kinderwagen, voor
zien van een kap, zag, die onbewaakt stond
in den door het seringenboschje gevormden
nis, hield zij halt. Dit trok weer geenszins
de aandacht, want zij had het kunnen doen
om even uit te rusten. Het rijden met een
kinderwagen in een park, toch, gaat altijd
gepaard met nu eens stilstaan en dan weer
doorloopen, nu eens links om, dan weer
rechts om. Als zij daar zoo stond om het ter
rein te verkennen of om een plan te maken,
zou er geen macht in het land haar dat heb
ben kunnen beletten.
Wat zij verder deed. was heel eenvoudig.
Achter de bank, waar juffrouw Nash en
juffrouw Messenenger op dit oogenblik druk
aan het uitwisselen van confidenties waren,
verhief zich een kleine hoogte. Zij ging met
haar wagen naar den top van dit heuveltje,
heel voorzichtig, in een drentelpasje, net als
een volleerde kinderjuffrouw. Toen twee
dames, die ieder een promenade-wagentje
voortduwde, met een jongetje er in, dat met
een riem was vastgehouden, haar pad kruis
ten, liep zij langzamer, tot zij uit het ge
zicht waren. Toen een tuinman van het park
zijn machine om gxas te maaien, achter zich
aan trekkend, zich vertoonde, om ergens ver
der weg het gras te maaien wachtte zij op
nieuw, totdat ook hij was verdwenen. Hier
en daar bewogen zich engele voetgangers,
maar zoo ver weg, dat zij op die niet behoef
de te letten. Enkele ruiters galoppeerden op
het ruiterpad dicht bij de Vijfde Avenue,
maar ook deze waren te ver verwijderd, dan
dat zij voor die behoefde te vreezen. Behalve
voor juffrouw Nash en juffrouw Messen
ger, die echter met den rug naar haar toe,
druk met elkaar zaten te praten, had zij zich
voor niemand ter wereld in acht te nemen.
Zachtjes sloop zij den heuvel af, en heel
stilletjes ging zij naar het seringenboschje
„Mijn kleine Gracie! mijn kleine Gracie!"
b'eef zij met gesloten lippen mompelen.
„Mijn kleine Gracie!"
„Maar Milly, je moet niet denken", zei
juffrouw Messenger, „dat ik hem geen goede
kans zal geven om er met eer af te komen
Dat zal ik zeker doen. Je zegt dat een aan
klacht wegens woordbreuk je niet kiesch voor
komt en ook ik zeg niet, dat ik het niet akelig
zou vinden die in te dienen, maar als je een
koffer vol brieven hebt, die branden van
hartstocht, bepaald branden, wat zou ik er
dan aan hebben, als ik dien maatregel niet
trof En je moet niet vergeten, dat hij
goed is voor vijftigduizend dollar. Dat is
niet voor de poes! Hij is vischhandelaar in 't
hartje van de beste wijk Als ik hem in
rechten aanspreek voor vijfentwintigduizend
dollar, ben ik er zoo goed als zeker van, dat
ik er vijfduizend krijg en met een jury,
die op mijn hand is, misschien wel zes of
achten met al dat geld zou ik in Londen
een kleine ziekeninrichting kunnen begin
nen met een specialist voor kinderziek
ten bijvoorbeeld in de buurt van Port
land Place en dan zou jij daar juffrouw
voor de huishouding kunnen worden. Wij
samen
„Maar Etta, ik zou mijn kleine jongen niet
kunnen verlaten, voordat hij me niet meer
noodig heeft. En tegen dien tijd heeft hij mis
schien broertjes of zusjes, voor wie ik kan
zorgen, zoodat ik toch bij hem kan blijven
Hij is pas de eerste, en zijn vader en moeder
zijn zulke knappe, gezonde, jonge menschen,
die zich de luxe van een groot gezin kunnen
permitteeren".
Gedurende de minuten, dat zij elkaar haar
toekomstplannen mededeelden, bleef juf
frouw Nash's kleine jongen in de gezegende
gewesten, waarheen kindertjes in hun droo-
men gaan. Toen een vlugge hand het gor
dijntje opende en hem handig en zachtjes op
tilde, was hij zich van niets bewust, wat er
met hem gebeurde. Terwijl zijn mutsje van
zijn hoofd werd genomen en op dat van een
groote, van lappen gemaakte pop werd ge
zet, die den vorm had van een klein kind,
sluimerde hij nog steeds op den schoot van
een van juffrouw Nash's engelen, en daar
bleJ hij gedurende de omwisseling. De zon
Maar hiervan schrikt de déporté niet
terug. Liever dood dan terug naar het
„bagno"
Mocht nog Engelsch Guyana vroeger
openstaan voor de vluchtelingen, ook dit
land sloot zijn grenzen. De balling moet dus
vluchten naar Venezuela en Colombia. Een
vlucht over een afstand van Amsterdam naar
Warschau, in tropische hitte, door absoluut
onbekende streken, oerbosch en moeras, over
breede rivieren, onder hevige slagregens, om
ringd door ongedierte, aangegrijnsd door
ziekte en dood.
Vaak gaat de tocht over zee, in de ongeluk
kige bootjes en dit is niet minder riskant.
Dat deze menschen tot dergelijke wan
hoopsdaden overgaan, doet ons begrijpen,
hoe lief hun de vrijheid is en hoe ondraag
lijk hun straf.
Zaterdagmorgen omstreeks 11 uur
zou de „makelaar in assurantiën", de
Bakker genaamd, die in verband met de
reeds vermelde gevallen van brandstich
ting te Amsterdam gearresteerd was,
van 't bureau-Raampoort naar het Huis
van bewaring worden overgebracht.
Reeds stond de celwagen voor het bu
reau ,de van medeplichtigheid verdachte
juffrouw uit dé Anjelierstraat was er al
in opgesloten, toen de agenten van het
bureau naar buiten kwamen om ei ruim
baan te maken, daar er veel publiek
was samengestroomd. Van dat moment
schijnt De Bakker gebruik te hebben
g smaakt. Hij zat gekleed en wel in de
agentenwachtkamer op zijn overbren
ging te wachten en schijnt, toen de
agenten al hun aandacht geconcentieerd
hadden op het ruim baan maken, rustig
achter de agenten naar buiten gewan
deld te zijn en zich daar onder het pu
bliek te hebben gemengd. Althans toen
n en hem uit de wachtkamer wilde ha
len, bleek hij spoorloos verdwenen te zijn
en ook buiten was hij niet te vinden
Onmiddellijk is een groot aantal re
chercheurs op uit gestuurd om De Bak
ker te zoeken en alle bureaux werden
gewaarschuwd.
Zaterdagavond werd een der redacteu
ren van net Persbureau Vaz Dias opge
beld door iemand, die voorgaf te zijn, de
uit het Raampoort-bureau ontsnapte
makelaar H. de B. te zijn.
De man wilde zijn telefoonnummer
niet opgeven, doch verzocht slechts per
radio bekend te willen maken, dat hij
ontvlucht was als protest tegen de be
handeling op het politiebureau.
Wij hebben aan dit verzoek niet vol
daan, dat schijnt voor de Bakker aanlei
ding te zijn geweest nog eens schrifte
lijk zijn mededeeling te bevestigen.
Zondagmiddag, toen slechts één re
dacteur op het bureau de „Zondags-
wacht" deed, verschijn een mijnheer,
die door het loket een brief overhandig
de en daarop haastig verdween.
De brief luidde als volgt:
„Mijne Heeren", naar aanleiding van
mijn telefoongesprek van gisteravond
met één Uwer agenten, deel ik U het
volgende mede: Reden mijner ontvluch
ting is als protest tegen de behandeling
der commissaris en inspecteur van poli
tie der 10e sectie Raampoort, mij aan
gedaan Eén dezer dagen zal ik mij naar
de justitie begeven.
Precies zeg ik niet op grond, dat de
politie niet zal kunnen beweren van
hebben de Bakker gearresteerd, ik ver
zoek publicatie van dit schrijven door
omroeping per radio,
Hoogachtend
w. g. H. de Bakker."
P a Ben niet gevlucht omdat ik ver
dacht wordt voor brandstichting, zooals
de telegraaf schrijft, maar als protest
als H.B boven vermeld.
w.g H. de Bakker."
Of het inderdaad de ontvluchte de
Bakker is geweest, die dit briefje be
zorgde, kon nog niet worden uitgemaakt.
De politie had hem tot Zondagmiddag
niet gevonden.
i ji
derlinge vrouw was heel zachthandig. Heel
voorzichtig trok zij over het hoofd van den
kleinen jongen de vuile, goedkoope muts, dis
de groote pop op had gehad; heel zachtjes
legde zii het warme lichaampje in den ande
ren kinaerwagen. Op de plaats, waar hij had
gelegen, vormde de lappenpop een goede na-
botsing van het kind, tenzij men van heel
dichtbij, keek. Toen de gordijntjes van beide
kinderwagens weer waren neergelaten, was
er niets, dat zelfs van een ergdenkend
mensch de aandacht zou hebben getrokken
Een fatsoenlijke vrouw uit de volksklasse
reed haar slapend kind naar haar woning
Ook de lappenpop sliep rustig, toen juf
frouw Nash, evenals juffrouw Messenger,
naar huis ging. Etta had haar in het laatste
uur zooveel stof tot nadenken gegeven, dat
zij zich zelf niet geheel meer meester was
Terwijl zij anders nooit naliet nauwkeurig
toe te zien, alvorens weg te rijden, of haar
kind goed lag, verzuimde zij dit thans wel
Etta had haar zooveel verteld, dat haar
geest er voor het oogenblik door was over
belast. De liefdesgeschiedenis van haar
vriendin was doordrongen van egoïsme, én
zelts het zachte gemoed van juffrouw Nash
kon dat niet door de vingers zien. Gedach
tenlocs legde zij haar handen op den duwer
van den wagen, en keerde langzaam huis
waarts Al was zij ook overtuigd van Etta's
wereldwijsheid, het ging hier om de keuze
tusschen wereldwijsheid en het warme men-
schelijke gevoel, dat men liefde noemt. Het
was de eerste maa! in haar leven dat zij voor
zoc'n keuze zij het ook van iemand anders,
was geplaatst.
(Wordt vervolgd