Alkmaarsclte Courant maandag 22 januari. VEILIGE HAVENS Zoo'n Migraine? HONIG S BOUILLONBLOKJES thans 6 voor IOcL Radionieuws JeuiUetcM Het Fransche Bagno, Honderd Zes en Dertigste Jaargang. De brandstichtingen te Amsterdam. De „makelaar" De Bakker ontsnapt. Bezoek aan het persbureau Vaz Dias. No. 18 1934 Dinsdag 23 Januari. Hilversum, 1875 M. (AVRO-uitzending). 8.Gramofoonpl. 10.Morgenwijding. 10.15 Gramofoonplaten. 10.30 Orgelconcert door P. van Egmond Jr., tm m. v. J. Hen- drichsZalsman, sopraan. 11.— RVU. Cau serie door zuster F. Meyboom. 11.30 Vervolg concert. 12.Omroeporkest o.l.v. N. Treep en gramofoonplaten. 2— Piano-recital D. Schipper. 2.30 Omroeporkest o.l.v. N. Treep, m m. v. M. Rodriguez, cello. 3.4.Knip cursus. 4.15 Gramofoonplaten. 4.30 Radio- kinderkoorzank o.l.v. J. Hamel. 5 Verha len voor de kinderen 5.30 Jeugdhalfuur voor de VPRO o.l.v. ds. B. J. Aris. 6.— Gramo foonplaten. 6.30 RVU. Causerie door W. Landré, met gramofoonpl. 7.Ilja Livscha- koff en zijn orkest. 7.30 Engelsche Fred Fry. 8.Vaz Dias. 8.05 Ilja Livschakoff en zijn orkest. In de pauze: Louis Noiret in zijn repertoire. 9.30 Concertgebouw-orkest olv. Emil Copper mmv. Oda Slobodskaya, so praan en Kipras Piotrofski, tenor. 1015 3de acte van „De jacht naar het goud van kapi tein Kid" spel van R. SchneiderSchelde, met muziek van Eddy Noordwijk. Vert.: G. Czopp. Regie: Kommer Kleyn. 11 Vaz Dias. 11.10—12 Gramofoonplaten. Huizen, 301 M. (KRO-uitzending). 8. 9.15 en 10— Gramofoonplaten. 11.30 Le zing. 12.15 Sextetconcert en gramofoonpl. 2Vrouwenuur. 3.Modecursus. 4. Örkestconcert, zang, voordracht en lezing. 6.40 Cursus. 7.15 Causerie. 7.35 Gramo foonplaten. 7.45 Causerie. 8.— Opera-uitzen ding (Gramofoonplaten) In de pauzes: le zing en Vaz Dias. 10.35 Causerie. 10.45 Vaz Dias. 10.5012.Schlagermuziek en gramofoonplaten. Daventry, 1500 M. 10.35 Morgenwijding. 10.50 Tijdsein, belichten. 11.05 en 11.20 Le zingen. 12.20 Orgelspel R. New. 12 50 Com modore Grand Orkest o.l.v. Muscant. 1.50 Midi. Studio-orkest o.l.v. F. Cantell. 2.20 Voor de scholen. 2.50 Muzikale causerie. 3.55 Fransche les. 4.25 Causerie. 4.50 Het Brearley Strijkkwartet mmv. D. Hastwell, sopraan. 5.35 Kinderuur. 6.20 Berichten. 6.50 Radio-koor o.l.v. L. Wo:dgate. 7.10 Düitsche causerie. 7.40 Griegconcert o.l.v. S Jefferies mmv. Artliur de Greef. piano. 8.50 Lezing. 9.20 Berichten. 9.40 „The Kentucky Minstrels", revue van C. Denier Warren. 10.40 Lezing. 10.45 Dansmuziek, gramo foonplaten. 10.5012.20 Lew Stone en zijn Band. Parijs „Radio-Paris" 1706 M. 8 05 en 12.20 Gramofoonplaten. 8.20 Radiotooneel. Kalundborg, 1261 M. 11.201.20 Concert uit rest. „Wivex". 2.20—4.20 L. Preil's orkest. 7.20 Rasmussen—herdenking. 8.30 Pianorecital doof F. Jensen. 9.10 Gramo foonplaten 9.40 Omroeporkest o.l.v. F. Mahler. 10.20—11.50 Dansmuziek uit rest. „Lodberg". Langenberg, 456 M. 5-25, 6.35 en 11. Gramofoonplaten. 11,20 Omroeporkest o.l.v. Caspar. 12.55 Kamerorkest olv. Walter. 2 20 Concert. 3.20 Weragkoor olv. Breuer, Werag- orkest olv. Buschkötter en solisten 6.20 We- ragorkest olv. Kühn. 7.30 Gramofoonplaten 8.20 Leipz. Symphonie-orkest olv. Weisbach 10 05 Gramofoonpl. 10.20 Kwartetconcert. Rome, 421 M. 8.20 Opera-uitzending. Brussel, 322 en 484 M. 322 M.: 12.20 Gramofoonpl. 1.30 Omroepkleinorkest olv. Leemans. 5.20 Symphonieconcert olv. Meule- mans. 6.20 en 7.20 Gramofoonpl. 8.20 Om roeporkest olv André en gramofoonplaten. 10.30—11.20 Cabaret progr. (gramofoonpl 484 M.: 12.20 Omroepkleinorkest olv. Lee mans. 1.30 Gramofoonpl. 5 20 Goeyens-pro- gramma, zang en piano. 6.35 Gramofoonpl. 6 50 Omroepkleino-kest olv. Leemans. 8 20 Symphonieconcert olv. Meulemans. 9.35 Symphonieconcert. Mozart-programma. Deufschlandsender, 1571 M. 7.30 „Most aus Franken", spel van K. A. Kuhnert. 8.20 Zie Langenberg. 9 Tooneelpraatje. 9.20 B°richten. 9 45 Hoorben-ht uit de UFA- Studio. 10.05 Weerbericht. 10.20 Beethoven- concert. GEMFENTF.LITKE RADIO DISTRIBUTIE Dinsdag 23 Januari. Lijn 1: Hilversum. Lijn 2: Huizen. door BASIL KING. (Uit het Engelsch). 3) HOOFDSTUK III. Indien iemand op de zonderlinge vrouw zou hebben gelet, die daar liep, zou hij heb ben gezegd, dat zij vóór alles wilde zorgen niet als iemand beschouwd te worden, die niet goed bij het hoofd was. Maar er was niemand, die acht op haar sloeg. Op een verrukkelijken ochtend in Mei met bloeiende seringen en jasmijnen, die de lucht met haar heerlijke geuren vervulden, met tulpen in haar slechts kortstondige pracht, was er zoo veel, dat meer de moeite waard was te wor den opgemerkt dan een fatsoenlijk gekleede vrouw, waarschijnlijk getrouwd niet een handwerksman, dat zij niet de aandacht trok Daar er op dat tijdstip misschien wel een paar honderd van haar soortgenooten een kinderwagen in het Park voortduwden, zou het een wonder geweest zijn, als er 'en,and was, die juist op haar zijn aandacht had ge vestigd. Wat wel op te merken zou zijn geweest, als iemand op haar had gelet, was, dat zij nu eens het eene groepje en dan weer het andere naderde, zich steeds snel uit de voe ten makende. Men zou hebben kunnen zeg gen, dat zij met dat telkens snel wegscheren een zonderlinge tactiek volgde. Haar bewe gingen kon men dolend noemen, niet omdat try^l fi Reg' 10 35-16 5°' Daven" 18Z^24^-Lange"berg 10-35-18 - Weenen DE V.A.R.A. EN DE MINISTER VAN BINNENLANDSCHE ZAKEN. binZnentSnH%n heeft de minister vaa 7™'ands„ch,e zaken de VARA verboden op arnna g 2l ^nuari a s" uit te zenden, op van hej feit, dat door de VARA, mede- van de executie van Van der Lubbe, gevolgd door vijf minuten pauze. mirkM?»fUk!?frig schriJven aan den minister SJ bestuur van de VARA ernstig be- zwaar tegen deze beslissing. •w h ffn "deenzetting van de feiten, waarbij dat nV's,zl]n .meenin? te kennen geeft dat door het gebeurde noch de veiligheid van den staat, de openbare orde of de goede zeden Zfi f nftast- n«h het uitgezondene kan worden beschouwd als een bedekte of zijde- 'ÜFra u ffntasting van Godsdienst, gezag zedelijkheid of volkskracht, verzoekt het be- den minister van de overwegingen goede nota te willen nemen en vertrouwt dat hij dan tot het resultaat zal komen, dat de genomen maatregel in verband met de om standigheden ten onrechte is genomen Het bestuur vertrouwt, dat de minister de ger.omen maatregel zal willen intrekken. BANT BELGIE DE POLITIEK UIT DEN AETHER? De Belgsche ministerraad heeft in verband met de censuur, die minister van Cauwelaert heeft uitgeoefend op de rede van een Waal, langdurig gesproken over het ongemak, dat veroorzaakt wordt door de uitzending van politieke redevoeringen. Het schijnt, zegt de Crt., dat de ministers het er over eens zijn, dat het wenschelijk is een einde te maken aan politieke radio-rede'oeringen. De regeering zou van plan zijn binnenkort een desbetref fend wetsvoorstel in te dienen. het ballingsoord voor zware misdadigers, door R. S. II. (Slot.) De gevangenis. Het terrein van de gevangenis is geheel omgeven door een hoogen steenen muur en op dit stuk gronds staan verschillende gebou wen. De meeste hiervan zijn verdeeld in cel len grootere en kleinere. Een van de kleinere werd voor mij geopend en in het vertrekje zat naast zijn brits een jonge Elzasser van naar schatting 20 jaar. Hij knikte even met zijn ziekelijk, bleek hoofd, knipperde met de oogen tegen het licht pats de dikke deur werd weer dicht geworpen. In de vol gende cel een man van ongeveer 35 jaarhij keek schuw en erg verwilderd. Op de steenen galerij, voor de reeks cel len, liepen twee jonge gevangenen heen en weer en het viel mij op, dat zij geen woord met elkander wisselden. Toen ik aan den on der-directeur vroeg wat dit eigenlijk beteeken- de, vernam ik dat deze gevangenen juist ge lucht werden. Tijdens deze openluchtwande ling mochten zij niet met elkander spreken Straks zouden zij weer worden opgesloten, elk in zijn eigen cel. Ik scheen bij deze expli catie ietwat verbaasd te hebben opgekeken, want, ongevraagd tenminste, volgde nog de sombere mededeeling, dat deze jongens het waren jongens ter dood veroordeeld waren. Wel was voor hen een request om gratie naar Frankrijk gestuurd, maar met een schouderophalen maakte de onder-directeur mij duidelijk, dat dit verzoek even goed ach terwege had kunnen blijven en maar uitstel van executie beteekende. De guillotine was dan ook alvast in ge reedheid gebracht ik mocht die straks ook wel zien. Nu kwamen mij die gezichten opeens heel anders voor. Zouden deze jongens zouden zij, die daar zoo zwijgend voortliepen, straks afscheid mceten nemen van het leven? Zou den zij den moed al hebben opgegeven om- om b.v. te ontvluchten? Onwillekeurig keek ik om mij heen, als wilde ik voor hen een uit weg zoeken. Maar ontvluchten hieruit, uit deze cellen, uit deze gevangenis, neen nooit. Er was geen uitweg meer mogelijk. Maar mij lang aan deze gedachten overge ven kon ik niet We waren onderwijl verder geloopen en stonden nu voor een open in gang van een groote cel. Hier konden wel een twintigtal gevangenen geborgen worden. Op den drempel zaten eenige gevangenen te bab belen. Van hun bargoensch, hun angenis- argot, kon ik niets verstaan. De guillotine. Na de cellen te hebben bezichtigd en een bezoek te hebben gebracht aan het bureau, waar de gevangenen geïdentificeerd en gere gistreerd worden, gingen wij naar een meer afgelegen gebouwtje, waar de guillotine (val bijl) voorloopig stond opgesteld. Deze is n.1. steeds gedemonteerd en eerst voor een executie wordt het werktuig in el kander gezet. Vermeldenswaardig is wel, dat de veroordeelde dikwijls vraagt, dit montee- ren zelf te mogen doen, ten einde zekerheid te hebben, dat het toestel niet zal weigeren. Het kamertje, waarin de guillotine stond, heeft nog een deur, die uitkomt op een plein tje buiten de gevangenis, waarop de executie in het openbaar plaats vindt. Daar zag ik ook vier steenen blokken, waarop het toestel komt te staan. Nu zag ik dus van zeer nabij het werktuig, dat zulk een belangrijk deel ge had heeft in de vorming van de geschiedenis der vorige eeuw: le bois de Justice, la Veuve. Ik had mij de guillotine grooter voorge steld. Dit komt omdat zij op plaatjes altijd op een verhooging staat afgebeeld, waardoor ze zoo groot schijnt. Wat de hoogte betreft, zou het toestel kun nen staan in een gewone kamer, mits die een normaal hoog plafond heeft. Afgezien van het doel van de guillotine, is de machine zelf een kunstig, fraai stuk werk. We kunnen een geweer, een dolk, immers ook mooi vinden en wat doen we met deze wapenen Deze guillotine was van donker hout met netjes opgepoetste metalen deelen. Toen ik het toestel goed bekeken had, werd mij de gang van zaken gedemonstreerd. De veroordeelde wordt, nadat hij gebeden heeft, of anders direct, naar de guillotine ge leid. De plank, waarop hij gebonden wordt, is plus minus 1.40 M. lang. Deze schuift over een voetstuk, waarop ze ook kan omklappen, zoodat de horizontale stand een verticale wordt Tegen deze plank wordt de gevonniste dus in staande houding gebonden met de borst en buik tegen de plank, zoodat hij a.h.w. bo ven deze uitkijkt. Nu wordt de plank in hori zontalen stand terug gewiptde veroordeelde komt dus op zijn buik te liggen. Vervolgens wordt de plank naar voren geschoven, zoo dat hoofd en hals uitsteken buiten het' vlak, dat men zich denken kan tusschen beide op staande palen. Daarna wordt een klem op den nek gescho ven, zoodat hoofd en hals uitsteken buiten het vlak, dat men zich denken kan tusschen beide opstaande palen. Daarna wordt een klem op den nek ge schoven, zoodat het hoofd gefixeerd blijft en direct daarop wordt de handle, welke in ver binding staat met den haak, die het mes vast houdt, overgehaald, met het absoluut nood- lottig gevolg daarvan. Deze scène verloopt zeer snel. De veroor deelde wordt niet vastgesjord, maar slechts even vastgeriemd op de plank het schijnt, dat op zoo'n laatste oogenblik geweld zelden noodig is de plank omgewipt, naar voren geschoven, klem neer, handle over, mes! Dus voordat de veroordee'de kan realisee- ren: „ik lig er dus nu werkelijk onder", is het leed geleden Bij deze uiteenzetting duwde de onder-di recteur het mes naar boven. Het korte manne tje moest met zijn volle gewicht het zware blok hijschen, dat bovenaan in een klem wordt vastgegrepen. De hefboom, terzijde van een der opstaande pa'len, opent de klem en het mes valt, zonder eenige wrijving of andere stoornis. Vol belangstelling keek ik naar dit toestel. Dit mes mist niet, het werkt radicaal. Het is schuin afgeslepen, zocdat het in zijn val werkelijk snijdt en niet kapt. Maar al ware het mes nog zoo bot, het zware gewicht zou al voldoende wezen om aan iemands leven een einde te maken. Het is ook niet te stuiten in zijn vaart en verhalen, volgens welke de va bijl zou blijven steken of nog zou zijn te gengehouden, lijken zeer onwaarschijnlijk. Dat is de guillotine. Andere moordwerk tuigen, als galg of electrische stoel, zag ik niet, maar de guillotine is feilloos. Wie op die plank geriemd wordt, is onherroepelijk verloren Maar genoeg over de valbijl. De beschrij ving mag wat sensationeel zijn, doch zoo is ook de sensatie, welke de aanblik van dit toe stel en zijn werking wekt. Alles zeer interessant, maar toch heradem de ik, toen ik na dat paar uur weer buiten Dus weer een ellendige dag in het vooruitzicht. Heusch niet noodig Neem een "AKKERTJE" en binnen een kwartier voelt Ge U weer frisch en opgewekt en zijl Ge Uw hoofd pijn kwijl. AKKER-CACHETS helpen verrassend snel bij Hoofdpijn, Kies pijn, Zenuwpijn, Rneumaliek, Griep. Ze kosten slechts 50 cent per 12 stuks en zijn overal verkrijgbaar. stond en de gluiperige Anamiet de kleine poort achter mij had gesloten. Kans op ontvluchting? Gelijk ik reeds vertelde, lijkt de mogelijk heid van ontvluchten uit de gevangenis bui tengewoon gering, ja haast onmogelijk. De vqje vluchtelingen, ontsnappen dan ook tijdens de werkzaamheden buiten de gevan genis of wanneer hun wat meer vrijheid wordt toegestaan, b.v. na ontslag uit de ge vangenis, maar nog steeds met de verplich ting op St. Laurent (of andere strafplaats) te blijven. De vlucht geschiedt natuurlijk op voor ieder ik zou haast zeggen origineele wijze. Hoofdzaak is te trachten de overzijde van de Marowijnerivier te bereiken of deze af te zakken naar zee. Dit gebeurt of al zwemmende of in een gestolen corjaal (boomstam), maar ook vaak laat de vluchteling zich afdrijven in de groote stukken kroos, die door den stroom meegesleurd worden. Meestal vlucht een groot aantal tegelijk. Dit heeft verschillende voordeden. Ten eer ste een zekere gezelligheid, bij de gedachte van niet alleen te zijn en ten tweede wordt de kans van slagen van de vlucht grooter. Het schijnt n.1. dat de vluchtelingen veelal hun vlucht beginnen in verschillende rich ting, waardoor het den achtervolgers natuur lijk moeilijker wordt allen op te sporen Eenige hunner loopen dus het gewone risico te worden gesnapt; de overigen der ontsnap ten hebben meer kans om vrij te komen; een soort kansspel dus Ook kan er bij deelneming van een grooter aantal vluchtelingen een grootere boot ge stolen worden, b.v. een motorboot, die anders door één man niet bediend had kunnen wor den en welke natuurlijk ook veel zeewaardi ger is, dan een corjaal, die eigenlijk niets anders is dan een uitgeholde boomstam. Ten slotte kan een grooter aantal mannen meer weerstan bieden aan de gevaren in het bosch of op het water. Vele, zeer vele ballingen riskeeren de vlucht en als men verneemt, hoevele hunner terecht komen in de handen der achtervol gers en hoevelen in het land der vrijheid na een ontzettenden tocht vol gevaren, is de som gemakkelijk te maken en kan men becij feren, dat er nog veel meer zijn, die nooit gevonden worden dan door de gieren en de insecten in het woud of door de bewoners van de zee. Vroeger schonk het Nederlandsch gebied hun reeds de vrijheid. Na een wekenlangen tocht door het maagdelijk bosch van Suri name kwamen de vluchtelingen aan in de hoofdstad Paramaribo, uitgeput van ver moeienis, verhongerd of doodziek. Thans echter is „het land aan de over zijde" voor de vluchtelingen gesloten. Na al zijn pogingen, na zijn vlucht wor den ook hier de mannen gegrepen en naar het „bagno" terug gezonden. Dit brengt met zich mede, dat de balling vaak weer uit de gevangenis in Suriname, waar hij dan voorloopig in bewaring is ge steld, of uit het hospitaal ,waar hij voor zijn wonden of ziekte wordt verpleegd, moet uit breken en een tweede vlucht moet onder nemen die blijkbaar doelloos waren, maar omdat zij datgene, wat zij zocht, blijkbaar niet vond. Zij deed in elk geval anders dan de- vele vrouwen en meisjes, die met een kinder wagen liepen. Zij had niets onheilspellends over zich, maar wel waren er oogenblikken, dat zij ver suft leek en dat zij binnensmonds iets mom pelde. Dat mompelen deed zij alleen dan, wanneer zij er zeker van was, dat niemand haar kon hooren, en ook keek zij alleen ver suft, als zij wist, dat niemands blik op haar rustte. Alsof zij zich bewust was niet hee- lemaal normaal te zijn, dwong ze zich tot een schijn van gewoon doen. Zij was om streeks dertig jaar oud, netjes, zij 't dan ook op een zuinigje gekleed; overigens zag zij er te gewoon en te onbelangrijk uit, dan dat zelfs de scherpste waarnemer haar zou her kend hebben, als hij haar een tweede maal was tegengekomen. Toen zij een kleinen kinderwagen, voor zien van een kap, zag, die onbewaakt stond in den door het seringenboschje gevormden nis, hield zij halt. Dit trok weer geenszins de aandacht, want zij had het kunnen doen om even uit te rusten. Het rijden met een kinderwagen in een park, toch, gaat altijd gepaard met nu eens stilstaan en dan weer doorloopen, nu eens links om, dan weer rechts om. Als zij daar zoo stond om het ter rein te verkennen of om een plan te maken, zou er geen macht in het land haar dat heb ben kunnen beletten. Wat zij verder deed. was heel eenvoudig. Achter de bank, waar juffrouw Nash en juffrouw Messenenger op dit oogenblik druk aan het uitwisselen van confidenties waren, verhief zich een kleine hoogte. Zij ging met haar wagen naar den top van dit heuveltje, heel voorzichtig, in een drentelpasje, net als een volleerde kinderjuffrouw. Toen twee dames, die ieder een promenade-wagentje voortduwde, met een jongetje er in, dat met een riem was vastgehouden, haar pad kruis ten, liep zij langzamer, tot zij uit het ge zicht waren. Toen een tuinman van het park zijn machine om gxas te maaien, achter zich aan trekkend, zich vertoonde, om ergens ver der weg het gras te maaien wachtte zij op nieuw, totdat ook hij was verdwenen. Hier en daar bewogen zich engele voetgangers, maar zoo ver weg, dat zij op die niet behoef de te letten. Enkele ruiters galoppeerden op het ruiterpad dicht bij de Vijfde Avenue, maar ook deze waren te ver verwijderd, dan dat zij voor die behoefde te vreezen. Behalve voor juffrouw Nash en juffrouw Messen ger, die echter met den rug naar haar toe, druk met elkaar zaten te praten, had zij zich voor niemand ter wereld in acht te nemen. Zachtjes sloop zij den heuvel af, en heel stilletjes ging zij naar het seringenboschje „Mijn kleine Gracie! mijn kleine Gracie!" b'eef zij met gesloten lippen mompelen. „Mijn kleine Gracie!" „Maar Milly, je moet niet denken", zei juffrouw Messenger, „dat ik hem geen goede kans zal geven om er met eer af te komen Dat zal ik zeker doen. Je zegt dat een aan klacht wegens woordbreuk je niet kiesch voor komt en ook ik zeg niet, dat ik het niet akelig zou vinden die in te dienen, maar als je een koffer vol brieven hebt, die branden van hartstocht, bepaald branden, wat zou ik er dan aan hebben, als ik dien maatregel niet trof En je moet niet vergeten, dat hij goed is voor vijftigduizend dollar. Dat is niet voor de poes! Hij is vischhandelaar in 't hartje van de beste wijk Als ik hem in rechten aanspreek voor vijfentwintigduizend dollar, ben ik er zoo goed als zeker van, dat ik er vijfduizend krijg en met een jury, die op mijn hand is, misschien wel zes of achten met al dat geld zou ik in Londen een kleine ziekeninrichting kunnen begin nen met een specialist voor kinderziek ten bijvoorbeeld in de buurt van Port land Place en dan zou jij daar juffrouw voor de huishouding kunnen worden. Wij samen „Maar Etta, ik zou mijn kleine jongen niet kunnen verlaten, voordat hij me niet meer noodig heeft. En tegen dien tijd heeft hij mis schien broertjes of zusjes, voor wie ik kan zorgen, zoodat ik toch bij hem kan blijven Hij is pas de eerste, en zijn vader en moeder zijn zulke knappe, gezonde, jonge menschen, die zich de luxe van een groot gezin kunnen permitteeren". Gedurende de minuten, dat zij elkaar haar toekomstplannen mededeelden, bleef juf frouw Nash's kleine jongen in de gezegende gewesten, waarheen kindertjes in hun droo- men gaan. Toen een vlugge hand het gor dijntje opende en hem handig en zachtjes op tilde, was hij zich van niets bewust, wat er met hem gebeurde. Terwijl zijn mutsje van zijn hoofd werd genomen en op dat van een groote, van lappen gemaakte pop werd ge zet, die den vorm had van een klein kind, sluimerde hij nog steeds op den schoot van een van juffrouw Nash's engelen, en daar bleJ hij gedurende de omwisseling. De zon Maar hiervan schrikt de déporté niet terug. Liever dood dan terug naar het „bagno" Mocht nog Engelsch Guyana vroeger openstaan voor de vluchtelingen, ook dit land sloot zijn grenzen. De balling moet dus vluchten naar Venezuela en Colombia. Een vlucht over een afstand van Amsterdam naar Warschau, in tropische hitte, door absoluut onbekende streken, oerbosch en moeras, over breede rivieren, onder hevige slagregens, om ringd door ongedierte, aangegrijnsd door ziekte en dood. Vaak gaat de tocht over zee, in de ongeluk kige bootjes en dit is niet minder riskant. Dat deze menschen tot dergelijke wan hoopsdaden overgaan, doet ons begrijpen, hoe lief hun de vrijheid is en hoe ondraag lijk hun straf. Zaterdagmorgen omstreeks 11 uur zou de „makelaar in assurantiën", de Bakker genaamd, die in verband met de reeds vermelde gevallen van brandstich ting te Amsterdam gearresteerd was, van 't bureau-Raampoort naar het Huis van bewaring worden overgebracht. Reeds stond de celwagen voor het bu reau ,de van medeplichtigheid verdachte juffrouw uit dé Anjelierstraat was er al in opgesloten, toen de agenten van het bureau naar buiten kwamen om ei ruim baan te maken, daar er veel publiek was samengestroomd. Van dat moment schijnt De Bakker gebruik te hebben g smaakt. Hij zat gekleed en wel in de agentenwachtkamer op zijn overbren ging te wachten en schijnt, toen de agenten al hun aandacht geconcentieerd hadden op het ruim baan maken, rustig achter de agenten naar buiten gewan deld te zijn en zich daar onder het pu bliek te hebben gemengd. Althans toen n en hem uit de wachtkamer wilde ha len, bleek hij spoorloos verdwenen te zijn en ook buiten was hij niet te vinden Onmiddellijk is een groot aantal re chercheurs op uit gestuurd om De Bak ker te zoeken en alle bureaux werden gewaarschuwd. Zaterdagavond werd een der redacteu ren van net Persbureau Vaz Dias opge beld door iemand, die voorgaf te zijn, de uit het Raampoort-bureau ontsnapte makelaar H. de B. te zijn. De man wilde zijn telefoonnummer niet opgeven, doch verzocht slechts per radio bekend te willen maken, dat hij ontvlucht was als protest tegen de be handeling op het politiebureau. Wij hebben aan dit verzoek niet vol daan, dat schijnt voor de Bakker aanlei ding te zijn geweest nog eens schrifte lijk zijn mededeeling te bevestigen. Zondagmiddag, toen slechts één re dacteur op het bureau de „Zondags- wacht" deed, verschijn een mijnheer, die door het loket een brief overhandig de en daarop haastig verdween. De brief luidde als volgt: „Mijne Heeren", naar aanleiding van mijn telefoongesprek van gisteravond met één Uwer agenten, deel ik U het volgende mede: Reden mijner ontvluch ting is als protest tegen de behandeling der commissaris en inspecteur van poli tie der 10e sectie Raampoort, mij aan gedaan Eén dezer dagen zal ik mij naar de justitie begeven. Precies zeg ik niet op grond, dat de politie niet zal kunnen beweren van hebben de Bakker gearresteerd, ik ver zoek publicatie van dit schrijven door omroeping per radio, Hoogachtend w. g. H. de Bakker." P a Ben niet gevlucht omdat ik ver dacht wordt voor brandstichting, zooals de telegraaf schrijft, maar als protest als H.B boven vermeld. w.g H. de Bakker." Of het inderdaad de ontvluchte de Bakker is geweest, die dit briefje be zorgde, kon nog niet worden uitgemaakt. De politie had hem tot Zondagmiddag niet gevonden. i ji derlinge vrouw was heel zachthandig. Heel voorzichtig trok zij over het hoofd van den kleinen jongen de vuile, goedkoope muts, dis de groote pop op had gehad; heel zachtjes legde zii het warme lichaampje in den ande ren kinaerwagen. Op de plaats, waar hij had gelegen, vormde de lappenpop een goede na- botsing van het kind, tenzij men van heel dichtbij, keek. Toen de gordijntjes van beide kinderwagens weer waren neergelaten, was er niets, dat zelfs van een ergdenkend mensch de aandacht zou hebben getrokken Een fatsoenlijke vrouw uit de volksklasse reed haar slapend kind naar haar woning Ook de lappenpop sliep rustig, toen juf frouw Nash, evenals juffrouw Messenger, naar huis ging. Etta had haar in het laatste uur zooveel stof tot nadenken gegeven, dat zij zich zelf niet geheel meer meester was Terwijl zij anders nooit naliet nauwkeurig toe te zien, alvorens weg te rijden, of haar kind goed lag, verzuimde zij dit thans wel Etta had haar zooveel verteld, dat haar geest er voor het oogenblik door was over belast. De liefdesgeschiedenis van haar vriendin was doordrongen van egoïsme, én zelts het zachte gemoed van juffrouw Nash kon dat niet door de vingers zien. Gedach tenlocs legde zij haar handen op den duwer van den wagen, en keerde langzaam huis waarts Al was zij ook overtuigd van Etta's wereldwijsheid, het ging hier om de keuze tusschen wereldwijsheid en het warme men- schelijke gevoel, dat men liefde noemt. Het was de eerste maa! in haar leven dat zij voor zoc'n keuze zij het ook van iemand anders, was geplaatst. (Wordt vervolgd

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1934 | | pagina 5