Alkmaarsche Courant
VEILIGE HAVENS
HONIG'S VERMICELLISOEP 6 borden voor 15 ets.
Weer Griep
Radionieuws
ReohtszaAen
SeutfCetoa
Honderd Zes en Dertigste Jaargang.
WOENSDAG 24 JANUARI.
ARRONDISSEMENTS-RECHTFANK.
Zitting van Dinsdag 23 Januari.
No. 20
1934
Donderdag 25 januari.
Hilversum, 1875 M. (AVRO-uitzending).
Gramofoonpl. 10.Morgenwijding.
10.15 Gramofoonplaten. 10.30 Vioolrecitai
B. Lensky. Aan den vleugel: E. Veen. 11
Declamatie door H. Felderhof. 11.30 Solo
kwartet „De Toonkunst". 12.— Gramofoon
platen. 12.30 Omroeporkest o.l.v. N. Treep.
2.— Zuid-Afrikaansche gedichten door s!
Faure. 2.30 Omroeporkest en solisten olv.
N. Treep. 3.Knipcursus. 4.— Voor zieken
en ouden van dagen. 4.30 Uit „Pschorr",
Rotterdam: Lily Pataky en haar orkest. 5.—
Radio-tooneel voor de kinderen. 5.30 Om
roeporkest olv. N. Treep. 6.30 Sportpraatjc
door H. Hollander. 7.Vervolg Omroep
orkest. 7.30 Engelsche les Fred Fry. 8.
Vaz Dias. 8.05 Gramofoonplaten. 8.15 Con
certgebouw-orkest olv. E. van Beinum mmv.
J. Smeterlin, piano. In de pauze gramofoon-
E laten. 10.30 Gramofoonplaten. 11.Vaz
>ias. 11.1012.Uit Rest. „Haeck", den
Haag: Bela Kiss en zijn orkest.
Huizen, 301 M. (8.—9.15 en 11.-2.— de
KRO, de NCRV van 10—11— en 2.—11.30
uur). 8—9.15 en 10.Gramofoonpl. 10.15
Morgendienst olv. ds. J. J. van Petegem.
10.45 Gramofoonpl. 11.30 Godsd. halfuur.
12.15 Orkestconcert en gramofoonpl. 2.
Handwerkcursus. 3.Vrouwenhalfuur.
4— Bijbellezing door prof. J. W. Geels
mmv. bariton en orgel. 5.Cursus handen
arbeid voor de jeugd. 5.30 Concert door L.
van Wijngaarden, viool en J. Ligtelijn, piano.
6.30 Gramofoonpl. 6.45 Causerie J. Schip
per. 7.15 Ned. Chr. Persbureau. 7.30 Vo
caal concert onder auspiciën v. d. Bond van
Chr. Zang- en Orat. vereen igingen in Neder
land. 8.45 Causerie door dr. D. W. O. A.
Schut. 9.15 Vervolg concert. 10.30 Vaz Dias
10.40—11.30 Gramofoonmuziek.
Daventry, 1500 M. 10.35 Morgenwijding.
10.50 Tijdsein, berichten. 11.05 en 11.20 Le
zingen. 12.20 Rutland Square en New Vic-
toria-orkest olv. N. Austin. 1.20 Gramofoon
platen. 2.20 Voor de scholen. 3.20 Kerk
dienst. 4.10 Duitsche les. 4.25 Schotsch
Studio-orkest olv. G. Daines mmv. J. Mason,
bariton. 5.35 Kinderuur. 6.20 Ber. 6.50
Radio-koor olv. L. Woolgate. 7.10 Spaan-
sche causerie. 7.50 Lezing. 8.20 „Soft lights
and sweet music", samengesteld door A.
CroomJohnson. 840 Variété-programma.
9.20 Ber. en lezing. 9.55 Concert door C.
Croiza, sopraan en L. England, piano.
10.50 Korte dienst. 11.05—12.20 BBC-dans-
orkest olv. Henry Hall.
Parijs „Radio-paris"1796 M. 8.05 en
12.50 Gramofoonpl. 8 20 Radio-tooneel.
Kalundborg, 1261 M. 11.20—1.20 Con
cert uit Rest. „Wivex". 2.054.05 Kai Julian
en zijn dansorkest. 7.30 Radio-symphonie-
orkest olv. F. Busch mmv. E. Berger, zang.
10.1511.50 Dansmuziek uit het Palace-
Hotel.
Langenberg, 456 M. 5.25, 6.35, 9.50 en
11.20 Gramofoonplaten. 12.55 Werag-orkest
olv. Kühn. 2.35 Gitaar en Cither. 3.20 Om
roeporkest olv. Merten. 6.20 Omroeporkest
olv. Seyfert en Blaasorkest olv. Barthelmeus.
7.30 Vervolg concert. 8.20 Omroeporkest
olv. S. van Hausegger. 10.20 Piano-recital.
10.50 Omroeporkest olv. Görlich. 11.20
12.20 Gramofoonmuziek.
Rome, 421 M. 8.20 Opera-uitzending.
Brussel, 322 en 484 M. 322 M.: 12.20
Gevar. programma. 1.30 Gramofoonpl. 5.20
Symphonieconcert olv. Meulemans. 8.20 St.
Saënsconcert olv. Walpot. 9.20 Symphonie
concert olv. Meulemans. 10,3011.20 Gra
mofoonplaten. 484 M.: 12.20 en 1.30 Gra
mofoonplaten. 5.20 Omroeporkest olv. Wal
pot. 6.35 Gramofoonpl. 8.20 Symphoniecon
cert olv. Meulemans. 9.35 Omroeporkest olv.
Walpot. 10.30—11.20 Gramofoonplaten
Deutschlandsender, 1571 M. 6.50 Dans
muziek door R. Siegel en zijn orkest. 7.20
„Hampit der Jager" naar den roman van J.
Kneip, bew. door S. Andres. 8.20 Zie Lan
genberg. 9.35 Berichten, sportpraatje en
weerbericht 10.20 Beethoven's strijkkwartet
uit opus 132.
GEMEENTELITKE RADIO
DISTRIBUTIE
Donderdag 25 Januari.
Lijn 1: Hilversum.
Lijn 2: Huizen.
Lijn 3: Lond. Reg. 10.3511.40, Daven
try 12.20—15.20, Lond. Reg. 15.20—16.25,
Daventry 16.25—24.
Lijn 4: Langenberg 10.35—19.20, War
schau 19.2024.
door BASIL KING.
(Uit het Engelsch).
5)
En toch is de behoefte aan liefde in het hart
van elk jong schepsel zoo groot, dat toen de
vreemde vrouw hem uit den wagen nam en
tegen haar boezem heen en weer wieg e, hij
een beetje tot bedaren kwam. Maar gepa^e-
lijk ging dat niet, want al hield zij hem
dicht tegen zich aan, en zong zij voor hem
in den lagen wipstoel zittend, waarin zn ook
haar dochtertje had op en neer gescliom-
meld, hij bleef snikken - maar niet zooals
hij dat in zijn kinderkamer had ?edaan-
Daar vond hij snikken vermakelijk. Nu deed
hij het echter omdat er in zijn bmnen®te
wat kapot gemaakt. Maar hij g^fakte. T
van het snikken; het krampachtige huilen
werd allengs minder en zijn groot e vei
werd minder wanhopig. Liefde had hem
haar armenhet was wel niet de
Ma-Ma of Na-Na, maar het was toch lietde,
die hem omarmde en hem in slaap zong
Zoolang de zeeman, die schipbreuk heelt ge
leden, nog een vlot onder zich heeft, zinkt nij
nog niet. Allengskens zocht hij troost aan
den boezem van de vreemde vrouw, thans
zijn eenige toevlucht. Als om een stuk wrak-
-Meervoudige strafkamer.
VALSCHE AANKLACHT-
BESLOMMERING.
u., .had °°k weer plaats de veld-
wachterhjke sensatiefilm uit Spanbroek
waarin als hoofdpersonen optraden de
gewezen gemeenteveldwachte P. Groot
en diens dochter. Zooals men et betrof
6en ®°°rt campagne tegen den
rijksveldwachter Kamp Alsnu werd nog
heer Blaauw, belastingcom-
mres, en het ging over het feit of Kamp
wf! gK V18?- °P d€n dag waarover sprake
was belastingcontrole had uitgeoefend.
vim a °P verzoek van mr. Lange-
veld de echtgenoote van den verdachten
ex-veldwachter en alzoo de moeder van
Joh. Gr., de dochter, gehoord als get.
a decharge. Deze dame verklaarde, dat
haar dochter haar een en ander had
medegedeeld over hetgeen haar was
overkomen, toen zij door „oome" Kamp
was thuis gebracht.
De officier vond geen aanleiding om
met te persisteeren bij zijn requisitoir
strekkende tot veroordeeling van Pieter
Gr. tot 6 maanden gev. en mej. Gr. tot
j 50 boete of 50 dagen hechtenis.
Mr. Langeveld bracht zijn dank aan
de rechtbank voor het breede standpunt
waarop zij zich bij behandeling dezer
zaak had gesteld.
Verdediger bleef alsnu bij zijn in zijn
vorig pleidooi geuite stelling dat het
prestige van den rijksveldwachter door
deze veroordeeling niet zou zijn gebaat.
Overigens ontkende pleiter, dat het be
wijs zou zijn geleverd, dat hier een val-
sche aanklacht was ingediend, al mocht
wellicht eenige animositeit aanwezig
zijn. Geconcludeerd werd vrijspraak voor
vader en dochter.
Geen repliek.
DE ITALIAANSCHE IJSCOVENTERS
IN HOOGER BEROEP.
In den loop van het voorjaar 1933 had
den zich in Alkmaar gevestigd eenige
Italianen, die zich onledig hielden met
den verkoop door middel van de beken
de met 'n bel voorziene wagentjes, van
roomijs in diverse smaakjes. Hun in
richting had menige blanke Hollandsche
gulden gekost en was door den keu
ringsdienst in orde bevonden. Het room-
ijsspel kon dus beginnen, doch de plaat
selijke fabrikanten waren in 't minst
niet ingenomen met deze invatie van ge
vaarlijke concurrenten en richtten zich
tot burgemeester en wethouders ter be
scherming van hun bedrijf. Het gemeen
tebestuur werd alzoo, contradictisch ge
sproken, door deze ijsco-geschiedenis
tusschen „twee vuren" geplaatst, koos
van de twee kwaden het kleinste, haal
den den wetsknuftpel van achter d deur
en weigerden op grond van art. 203 der
algem. politieverordening aan de Italia
nen de vergunning tot venten, waardoor
practisch het bedrijf, dat geheel i: aan
gewezen op straatverkoop, was lam ge
slagen. Als proef werden daarop eenige
processenverbaal opgemaakt en een
strafvervolging ingesteld.
De bedoelde Italianen, de heeren An-
gelo Talamini en Mario Valmasoni
stonden alzoo op 9 Juni terecht voor den
Kantonrechter mr. D. Bostert. Waar hun
broodwinning op het spel stond v» as het
voor hen gewenscht, de geheele pot op
één kaart te zetten en had Talamini zich
voorzien van mr. Smal als raadsman en
verdediger, terwijl de juridische belan
gen van Mario Valmasoni werden waar
genomen door mr. A. Prins Jr.
De interioriteit van deze strafvervol
ging was natuurlijk gelegen in het feit,
dat deze Italianen bij hun vestiging al
hier niets in den weg was gelegd Men
had lijdelijk toegezien dat deze betrek
kelijk arme menschen een voor hen
kostbare aan de eischen der wet vol
doende inrichting tot roomijsfabricatie
hadden doen vervaardigen en hen als 't
ware toegeroepen: welkom, vreemde
ling, doch toen er natuurlijk van dat
standpunt zeer begrijpelijke protesten
weerklonken, hun broodwinning zonder
eenige waarschuwing knockout gesla
gen.
Het moet gezegd worden dat mr.
B rys Tack, de ambtenaar, hoe fel ge
woonlijk ook, niet sympathiek stond
tegenover deze rechtzaakjes Hij toon le
zich geen voo-stander van dergelijk
locaal chauvin me, dat tot de malste
consekwenties zou kunnen leiden. De
ambtenaar sprak van grensafsluiting en
haatzaaierij, doch daar het strafbare
feit was gepleegd, moest straf worden
opgelegd en werd gerequireerd tegen
ieder der verdachten, door mej. A Bijle-
Vvld als tolk bijgestaan, 2 boete subs.
2 dagen hechtenis.
Zoowel door mr. Smal als zijn confra
ter mr. Prins werd een krachtige juri
dische langs gebroken voor hun cliën
ten, die hét slachtoffer waren geworden
van een behandeling geheel in strijd met
de goede trouw. Deze daad werd gekwa
lificeerd als een daad van onrechtmatige
overheidsbemoeiing en geheel in strijd
met het beginsel de rvrijhandel, alsmede
een daad die redelijke grenzen van wets
toepassing geheel te buiten ging. Gecon
cludeerd werd in ieder geval geen toe
passing van eenige straf.
Mr. Bastert was het echter niet eens
met die opvatting en veroordeelde, het
feit wettig en overtuigend bewezen ach
tende en van meening zijnde dat het ge
meentebestuur van Alkmaar volkomen
gerechtigd was aan een behoorlijk goed
gekeurde verordening uitvoering te ge
ven, ieder der verdachten tot 5 boete of
5 dagen hechtenis, tegen welk vonnis
door beide veroordeelden appèl werd
aangeteekend bij de arrondissements
rechtbank te Alkmaar.
Beide hooger beroepzaken waren he
den op de strafrol geplaatst en de be
handeling daarvan had thans plaats.
Het tempo waarin deze appèl zaken het
hoogere college bereikten, was eeniger-
mate gelijk aan de bewegelijkheid der
ijscowagentjes der appellanten.
De heeren waren inmiddels terugge
keerd naar hun land van zonneschijn en
spaghetti en ook de verdedigers bleken
niet op hun post te zijn. Alleen werd
gehoord inspecteur Stienstra, aan wien
de officier vroeg of het gemeentebestuur
de vreemdelingen wèl had gewaar
schuwd dat geen vergunning aan hen
werd verstrekt waarop ontkennend werd
geantwoord.
Voorts was de officier van meening
dat de opposanten niet menschel ijk wa
ren behandeld en spreker stelde voor,
dat het vonnis zou worden bekrachtigd,
doch worden opgelegd 0.50 boete of 1
dag hechtenis.
ART. 248 BIS.
Met gesloten deuren stond terecht de
32-jarige Petr. Hendr. O., uit Beverwijk.
Verdediger was mr. Briët uit Haarlem.
Het feit was gepleegd te Alkmaar op 8
October '32. Eisch 1 jaar gev. voorw. met
3 proefjaren,
OVERTREDING BAKKERSWET.
De broodbakker Petr. van B. te Aker
sloot was niet tevreden over de beslis
sing van mr. Bastert, die hem tot 20
boete veroordeelde of 20 dagen hechte
nis, omdat hij zijn bakkerstarweregister
niet behoorlijk had bijgehouden en als
nu zijn licht ging opsteken bij het meer
voudige college. Hij had echter blijkbaar
geen schijn van kans op betere condities.
De officier ging geweldig te keer en
werd bevestiging van het vonnis gere
quireerd.
COLLECTIEVE AFDROGERIJ.
Aan een viertal Urkers, Petr. de Vr.,
Leendert H., Albert H en Jan M., waar
van alléén de laatste bi ijk gaf van per-
socrlijke interesse, was ten laste gelegd,
dat zij op 5 Juni den getuige M de Boer
„en corps" hadden afgeranseld. De pre
sident sloeg niet achterover van bewon
dering voor dit blijk van heldhaftigheid
en noemde het ver van ridderlijk om een
jongmensch, dat ook nog belast was met
de zorg van een geliefde, met zijn vieren
zoo af te takelen. Meindert de Boer werd
herhaaldelijk gemolesteerd, maar hij
werkt nu in Westzaan dus buiten de
vuurlinie. Het meisje van de Boer gaf
verslag van het onaangenaam avontuur
en de onbehouwen manier waarop haar
jongen werd afgedroogd. Een der helden
riep zelfs: We willen bloed zien!
Op het gegil van het meisje kwam een
oudere visscher, Meindert de Boer, toe
snellen en was nog in de gelegenheid
een en ander te constateeren. Het was
een ergerlijke mishandeling Toen de
Boer nader kwam, ging het heldenkwar
tet op de vlucht. Ook de turfschipper
Cornelis de Boer had een en an ier dei-
bewerking van het slachtoffer waarge
nomen.
De officier vond het geval erg genoeg
om tegen iederen vechter 25 boete of
25 dagen hechtenis te requireerer,
„Veel te veel", decreteerde de 20-jarige
Jan M., de eenige gedelegeerde van het
slagvaardige kwartet.
WIERINGERMEERPOLDER-
MANIEREN.
Een moordzuchtig trio.
Een drietal individuën, die vermoede
lijk het leven van een medemensch niet
als bijzonder waardevol beschouwden
en wel de 38-jarige Harm M. te Wierin-
gen, de 41-jarige Take K. uit Kolhorn en
de 21-jarige Adriaan Iman R., ook te
Wieringen, thans allen gedetineerd in
het huis van bewaring, stonden heden
gezamenlijk terecht wegens een voor
genomen moordaanslag op hun mede
werkman Gerrit Scholten, welke heer
zij te Wieringen op 9 Nov. gezamenlijk
op het lijf vielen met schoppen en 'n
schroefsleutel en zoo op hem losbeuk
ten dat het slachtoffer 'n lichte hersen
schudding, 'n arm- en ribbenbreuk en
eenige bloedende wonden bekwam en
nu verkeert in het aangename vooruit
zicht van levenslange invaliditeit.
De heer Scholten was de aangename
taak bedeeld van de leiding en loonuit
betaling van een aantal werklieden,
waaronder vele ongure elementen
schuilden, die lang niet vies warei van
opruiing. Er ontstond dan ook op 9 No
vember een conflict met het hierboven
gereleveerde bloedig gevolg. Het was
Harm M., die het offensief opende door
Scholten met het bladijzer van een
schop op het hoofd te slaan. Adriaan
Iman R. liet zich ook niet onbetuigd en
timmerde Scholten met een schroef
sleutel op het hoofd. De heer Scholten
trachtte zich door een overhaaste vlucht
in veiligheid te brengen, doch hij kwam
te vallen en toen werd hem met schop
pen den arm en ribben stuk geslagen.
Schol ten trachtte zich nog met een ha
mer te verdedigen doch had niet veel
tegen de woestelingen in te brengen. Hij
vluchtte zoo goed als het ging nog ver
der tot hij bewusteloos neer viel en hij
werd opgenomen en in de woning van
dr. Hoogkamer werden zijn vele kwetsu
ren behandeld.
Omstreeks 6 weken was Scholten bed
legerig.
Door Harm M werd het slaan met de
schop ontkend. Hij was er heelemaal
niet bij geweest en wist ook niet van een
vechtpartij met Scholtens af. Getuige
Scholtens bleef echter pertinent bij zijn
verklaring.
De verdachte Take no. 2 van het no
bele drietal, ontkende niet beslist en er
kende misschien met de schop te Hebben
geslagen, doch hij wist niet of Scholten
op den grond had gelegen. Bij den rijks
veldwachter had verdachte echter +och
wat méér losgelaten; 3e verdachte, de
heer Adriaan Iman R., was zoo openhar
tig te erkennen Scholten met een sleutel
te hebben geslagen, omdat Scholten de
arbeiders bij de uitkeering van hun uur
loon zou hebben benadeeld. Hij keerde
30 ct. uit en kreeg zelf 35 ct. Voorts be
weerde R. het eerst van Scholten een
klap te hebben gekregen, het bleek ech
ter dat Scholten toen alreeds op klappen
was onthaald.
Volgens Scholten hadden de heeren te
kennen gegeven: we zullen hem dood
slaan.
Verdachte R. zette den toestand uiteen
beweerde dat Scholten zoo ongeveer een
bedrag van 22 van de arbeiders in zijn
eigen zak had gestoken, het kwam ech
ter naar voren, dat de arbeiders over
een gekomen waren het werk voor 30
ct. per kubieke meter uit te voeren.
De mishandelde aannemer deelde nog
mede, dat hij Harm M als de belhamel
beschouwt. Hij had de beide andere ver
dachten opgesnord en gezamentlijk wa
ren zij toen tegen hem opgetreden.
In een vraaggesprek met mr. v. d. Loos,
een der drie verdedigers, die hen waren
hout, dat hem boven water moest houden,
sloten zijn handjes zich om de blouse der
vreemde vrouw.
HOOFDSTUK IV.
Zijn eerste duidelijke herinnering was, dat
hij op een hoogen stoel aan een tafel zat te
eten. Maar hij wist niet meer of dit in Har-
lem, Hoboken, Brooklijn, Jersey of wel The
Bronx was. Aangezien zij zoo dikwijls wa
ren verhuisd, herinnerde hij zich de woning
en net zoo weinig als de wolken, die voor
bij dreven. Kamers, straten en voorsteden
van New York versmolten tot één begrip van
vuilheid. Maar voor hem was het geen vuil
heid, omdat hij er aan gewoon was. Het
verdoezelde alleen het verschil tusschen de
eene woning en de andere, evenals eentonig
heid altijd de herinnering verduistert. Waar
heen zij ook togen, de achtergrond was al
tijd dezelfde: smerig, druk, meer een plaats
waar hij opgroeide dan een thuis.
Wat die herinnering kenmerkte, was een
vraag, die hij deed en het antwoord daar
op:
„Moeke, heet ik Gracie, of heet ik Tom?''
Vlug vroeg de moeder, terwijl zij in de
keuken bezig was: „Waarom wil je dat we
ten?"
Het was een lastige vraag. Hij wist heel
goed waarom hij het wilde weten, maar toch
was het niet gemakkelijk het uit te leggen
Het eenige wat hij kon doen was te zeggen
„Ik ben een jongetje, nietwaar?"
„Ja, je bent een jongetje, maar je hadt een
meisje moeten zijn. Ik had een meisje willen
hebben."
„Maar mij wilt u toch ook wel hebben,
nietwaar moeke?"
Zij liet waar zij mee bezig was in den
steek, om zijn hoofd stevig tegen zich aan te
drukken. „Ja, jou wil ik zeker hebben 1 O,
zeker!"
Hij herinnerde zich die heftige uiting van
liefde, niet omdat zij iets bijzonders was,
maar omdat zij samenhing met zijn tastend
zoeken naar zijn identiteit. Hij leefde van
heftige uitingen harerzijds. Zij vonden haar
oorsprong nu eens in liefde, dan weer in
tcorn of in iets anders, dat hem beangstigde
en waaraan hij toch geen naam kon geven.
Hij neuriede in zich zelf, en sloeg met zijn
lepel de maat op de tafel, terwijl zijn geest
een volgende vraag overwoog.
„Was er dan nooit een Gracie, moeke?"
Zij draaide zich bij het gasstel om. „Hoe
krijg je in 's hemelsnaam zoo'n vraag in je
hersens! Natuurlijk was er een Gracie Die
ben jij. Je denkt toch niet, dat ik je heb ge
stolen, wél?"
Hij hield op met zijn neuriën en met het
slaan met zijn lepel op de tafel. Het mysterie
van zijn bestaan werd hem nog ingewikkel
der.
„Moeke!"
„Wat is er nu weer."
„Als ik Gracie was, zou ik een meisje zijn
is 't niet?"
Zij stampte met haar voet. „Houd nu op!
A's je me nog iets vraagt, krijg je een mep
Hij hie'd zijn mond, niet omdat hij bang
was voor een mep, want daaraan was hij
gewend. Even een scherp stekende pijn, d:e
verdween als je je er maar goed onder hield,
en zich goed houden was al in zijn jonge le
ven gekomen als onderdeel van zijn philoso-
fie. Dat hij nu niet verder vroeg, deed hij om
zijn moeke niet te prikkelen. Zij was gauw
geprikkeld, verloor gauw haar zelfbeheer-
sching, maar toonde zich ook spoedig bi
rouwvol. Maar voor haar berouw was hij
bang, want dat was altijd zoo hevig, zoo
overstelpend. Hij vond het heerlijk, dat zij
hem liefkoosde, en hij genoot als hij bij haar
op schoot mocht zitten en met haar meezong
Maar die stormen van zelfverwijt joegen
hem altijd angst aan.
Terwijl zij de borden wiesch en met an
dere dingen in de keuken was, keek hij naar
haar met dien eigenaardigen, zenuwachti-
gen angst, die de kinderen der armen zoo
vroeg scherpzinnig maakt. Hoewel hij nog
geen vijf jaar was legde hij al een soort ver
antwoordelijkheidsgevoel aan den dag. Men
kon dat zien in den ernst van zijn eerlijk, ge
zond gezichtje, omlijst door aschblond krul
haar. Hij wist wanneer het oogenblik was
gekomen om uit zijn stoel te klimmen en
zich knus tegen de vrouw aan te vlijen.
„Moeke, zingen!"
„Ik kan nu niet zingen. Zie je niet hoe
druk ik 't heb? Pas op, anders brandt je je
aan dat heete vaatwater!"
En toch zat hij een paar minuten later op
haar schoot in den wipstoel, met zijn wang
tegen haar schouder. Zij was niet zoo onwi
lig als soms haar woorden deden schijnei:
dat wist hij wel.
„Wat moet ik dan zingen, lastpost?"
Toen noemde hij een liedje, dat hij zoo
mooi vond, en zij zong het met een lieve,
zuivere stem, zoo'n kinderlijke stem, waar
naar de kleintjes graag luisteren. Haar klei
ne jongen zong met haar mee, als hij de
woorden kende, maar zoo'n beetje lukraak,
wat de wijs betiof
Rillerig, koortsig en onbehaaglijk
Stuit cüe aanval direct. Ga naar
bed en gebruik "AKKERTJES". Ge
zult verbaasd en verheugd zijn de
bijzonder krachtige werking van
AKKER-CACHETS le ondervinden.
Voordat Ge 't weet is alle narigheid
vergeten. Ze kosten slechts 50 cent
per 12 stuks. Overal verkrijgbaar.
toebedeeld, ontkende de heer Scholten
de arbeiders te hebben benadeeld.
Wel gaf hij toe in een mishandelings
zaak verdachte te zijn geweest, doch
toen was hij zelf ook gestoken en van
het geïncrimineerde feit vrijgesproken.
Dr. A. P. Hoogkamer, arts te Slootdorp
in de Wieringermeer, gaf, na op zijn
ambtsgeheim te hebben gewezen, ver
slag van zijn medische bevindingen be
treffende getuige Scholten, die hij be
bloed op den Slootweg had gevonden en
per auto naar zijn woning vervoerd De
beschrijvingen van de diverse lichame
lijke letsels zullen onze lezers ons wel
schenken.
De algemeene conclusie van den des
kundige was dat Scholten was blootge
steld geweest aan een hevig uiterlijk ge
weld en volkomen herstel niet .vas uit
gesloten. Hij had echter zwaar lichame
lijk letsel ondergaan met kans op blij
vende invaliditeit
De 26-jarige uitvoerder F. J. W. Ver-
wey als getuige gehoord, verklaarde dat
Scholten het graafwerk had pangenomen
tegen hem onbekende condities. Het liep
met het graafwerk niet op rolletjes, doch
getuige wist niet dat menschen waren
weggeloopen. Wel had hij vernomen dat
Meering en Reyerse waren weggeloopen
en zich later weer hadden aangemeld.
Toen was er echter voor hen geen plaats
meer. Scholten had aan getuige om as
sistentie verzocht en aangetroffen bij de
put een aantal werklieden waaronder de
drie verdachten. Hij had gezien dat Mee
ring en Koens hadden geslagen met een
schop en Reyerse met een schroefsleu
tel. Scholten vluchte, kwam te vallen en
kreeg toen ook nog klappen.
Eindelijk werd gehoord getuige Jb.
Grin uit Wieringen, deze had ook een
en ander van den aanval op Scho'ten
waargenomen Meering en Koens sloegen
met een schop en Reyerse gebruikte 'n
schroefsleutel. Hij zag niet dat Scholten
was gevallen en toen nog méér klappen
kreeg. Hij vond het te gevaarlijk om
Scholten te hulp te komen.
Door den officier werd een kort over
zicht gegeven van de rumoerige geschie
denis op het werk in de Wieringermeer-
polder, de oorzaak en gevolgen va de
ontstane oneenigheid tusschen arbei
ders en aannemer Uit de duidelijke ver
klaring der getuigen, voldoend in aan
tal .benevens de andere verzwarende
omstandigheden, achtte de officier het
een buitengewoon ernstig schandalig en
beestachtig feit. Wegens de primair ten
laste gelegde poging tot doodslag re-
quireerde de officier tegen Harm M. 2
jaar gevtegen Take K. 1 jaar en 8
maanden en tegen Adriaan Iman R de
man met den schroefsleutel. 1 jaar ge
vangenisstraf.
Hierop kwamen de drie verdedigers
mrs. Verdoorn, Schuurman en v d Loos
in actie voor hun prodeanen om naar de
mate hunner welsprekendheid vrij
spraak of voorw. veroordeeling te ver
zoeken of zich te refereeren aan het oor
deel der rechtbank.
SCHAPENDIEVEN OP HET PAD.
In de laatste helft van het vorige jaar
werden in Westfriesland voortdurend
schapen uit de weide vermist, ondermeer
te Oosthuizen, Opperdoes en Oterleek.
Lang tastte men omtrent de geheim
zinnige eclipsatie van deze woldragers
in het duister, doch ten slotte werd do
hand gelegd op den 28-jarigen slager
Een andere herinnering van hem was va
meer dramatischen aard. Hij had op straat
gespeeld, in welk gedeelte van de stad kon
hij zich absoluut niet meer herinneren. Zij
waren pas verhuisd, maar zij waren alijd
„pas verhuisd". Nauwelijks een maand 'in
een kamer, of zijn moeder verlangde er weer
uit te trekken. Zelden bleven zij ergens
langer dan noodig was, om den boel in 'e
dragen en om bijtijds de huur op te zeggen;
dan verhuisden zij weer. Als zij ergens lang
genoeg bleven om enkele kinderen uit de
buurt te leeren kennen, dan speelde hij soms
met hen.
Het gebeurde als volgt. De naam van den
jongen was Frankie Bell, een detail, dat hem
bijbleef, lang nadat hij de belangrijke feiten
was vergeten. Frankie Bell en hij waren be
zig geweest het stof en vuil van de straat
tot nette hoopjes bij elkaar te krabben, met
de bedoeling er een, zooals zij het nemden,
„vuilnishuis" van te maken. Het was een
werkje, dat veel aandacht eischte, en Tom
Coburn deed erg zijn best. Plotseling, ter
wijl ieder over zijn hoopje gebogen zat,
flapte Frankie Bell terloops de opmerking
er uit: „Mijn moeder zegt, dat jouw moeder
gek is."
Tom Coburn ging rechtop zitten en toen
overeind staan. Een uitdrukking van smart
lag in zijn donkerblauwe oogen, waarboven
nu al de zware wenkbrauwen borstelig voor
uit staken, maar het was een smart, waaruit
onverschrokkenheid sprak Hoewel hij een
slechts besef had van de beteekenis van het
woord „gek", begreep hij toch wel, dat hef
beleedigend was.
„Dat is ze n i e t!"
(Wordt vervolgd
