Prinses Juliana.
Verlost van hevig
SPIT IN DEN RUG
KLOOSTERBALSEM
Sümnieum
Gemeenteraden
Eenvoud en bescheidenheid kenmerkten Haar.
BIJ HAAR 25en VERJAARDAG.
ANNA EN ELISABETH.
Bioscoop „Harmonie".
DE SPOOKMIJN,
Alkmaarsch Bioscoop Theater,
CINEMA AMERICAIN.
Loulou maakt promotie.
DE BEWAARSCHOOL
(La Materneile).
Victoria Theater.
DANK ZIJ KLOOSTERBALSËM
..Ziezoo, dot Is ochter don rug.
van mijn SPIT ben Ik fijn ofl
AKKER'S
„Geen goud zoo goed"
CINEMA EN THEATER.
BERGEN.
Maandag 30 April wordt onze Kroon
prinses 25 jaar. Dit is ©en bijzondere
Ter jaardag, waardig om er even bij stil
te staan. Want ©en kwarteeuw te be
reiken vormt toch in ©lk menschenleven
een mijlpaal, waarbij men gaarne «ven
terug ziet en tevens vooruit kijkt.
Meerderjarig in staatkundig opzicht
is Prinses Juliana reeds op haar 18e
jaar geworden: toen werd haar krach
tens ae Grondwet een jaarlijksch inko
men van 200.000 toegelegd, dat op
400.000 wordt gebracht na het voltrek
ken van een huwelijk, waartoe bij de
wet toestemming is verleend. Toen kreeg
zij ook rechtens zitting in den Raad van
State, welks vergaderingen zij vaak bij
woont.
Zij beweegt zich vooral in de laat.,te
jaren veel in het openbare leven. En
toch weten de meeste menschen nog
maar heel weinig van haar. Zij zocht en
vond contact met de buitenwereld door
haar Moeder te vergezellen bij verschei
dene openbare plechtigheden, bij Ko
ninklijke bezoeken, bij de opening der
Staten Generaal, en verder door haar
bezoeken aan concerten en theaters, aan
wetenschappelijke lezingen van bijzon-
deren aard enz. Als eerevoorzitster van
't Nationaa l Crisis Comité neemt zij ge
regeld deel aan de vergaderingen in
haar paleis, en met groot© belangstelling
volgt zij alle werkzaamheden; onlangs
nog heeft zij per radio ons volk tot mil-
den steun aan het comité opgewekt.
Evenwel, een openbare taak die haar
in geregelde aanraking met ons volk
brengt, is nog niet op haar schouders ge
legd Prinses Juliana heeft alle gelegen
heid gehad, en nu nóg, om zich voor te
bereiden voor het hooge ambt, dat haar
eenmaal zal worden toevertrouwd
laat ons hopen dat die tijd nog verre is.
Zij heeft daarvan een uitnemend gebruik
gemaakt. Dank zij den grooten tact en de
wijze voorzorg van haar moeder, zijn
haar de beste leermeesters en leermees
teressen ter zijde gesteld om haar na
tuurlijken aanleg te ontwikkelen en
haar de onmisbare kundigheden bij te
brengen.
Die rij van leermeesters en leermeeste
ressen vormt een lange lijst. Zoo kreeg
zij algemeen lager onderwijs van me
juffrouw B. Cohen Stuart, later van me
juffrouw Dicke; Nederlandsch: mejuf
frouw J. M. V. van Hasselt; Vaderland-
sch© geschiedenis: prof. F. J. L. Kramer;
wis- en natuurkunde: D. A. G. Brugge-
rran; aardrijkskunde: C. L. van Balen;
Fransch: mejuffrouw A. E. Oosterlee;
Duitsch: L. A. van Andel; Engelsch:
mejuffrouw I. Bonebakker; teekenen en
kunstgeschiedenis: mevr. E- Roelofs—
Bleckmann; vioolspel: mevrouw A. J.
Rackwitsz—De Iongh; zangonderwijs:
mejuffrouw Catharina van Rennes;
gymnastiek: mejuffrouw De Mello Mau
ser, later van mejuffrouw R, Jonsson;
godsdienstonderwijs: ds. Weiter.
Later traden hoogleeraren als docen
ten op. Zoo gaf prof. dr. J H. Gunning
onderwijs in oude talen; prof. dr. J. W.
Muller in Nederlandsch; prof. dr. A. A.
van Schelven in geschiedenis, later dr.
N. Japikse; staatsrecht: piof. jhr. mr. W.
J. M. van Eysinga; land- en volkenkunde
van Ned. Indië: prof. dr J. C. van Eerde;
staathuishoudkunde: prof. dr. G. M. Ver
rijn Stuart,
In Leiden volgde zij van 1927 tot 1931
de colleges in staats- en volkenrecht,
oud-Nederlandsch recht en Indisch
adat-recht, verder geschiedenis der gods
diensten, algemeen© geschiedenis, Ne-
derlandsche letterkunde, Germaansche
mythologie, Slavische literatuurgeschie
denis, enz. Onder leiding van prof. Hui-
zinga werd in haar tijdelijke woning de
villa ,,'t Waerle" te Katwijk om de veer
tien dagen een dispuut-avond gehouden.
Zij oezat evenwel geen diploma van toe
lating tot d© universiteit en kon dus
geen academische examens afleggen;
daarom verzocht zij althans aan het ein
de van haar examentijd eenige tenta-
mina te mogen afleggen. Haar promotor,
prof. Huizinga, getuigde van dez© ten-
tamina dat zij den naam „voortreffelijk"
verdienden. Haar is door den Senaat dan
ook het ©eredoctoraat in de faculteit der
letteren en wijsbegeerte verleend.
Bij haar promotie op 31 Januari 1931
werden aan de Prinses de volgende ka
raktereigenschappen toegeschreven: ©en
uitnemende ijver, lust tot onderzoek,
helder begrip en oorspronkelijkheid van
geest Deze eigenschappen werden door
den promoveerenden hoogleeraar één
voor één nader toegelicht en uiteengezet
hoe de hoogleeraren die hadden leeren
kennen. „En hoewel wetende" zoo voeg
de hij daaraan toe, „dat gij zelf in de
allerlaatst© plaats pleegt te gelooven aan
eigen verdienste, kan ik niet nalaten
uiting te geven aan de eerbiedig© sympa
thie van den Senaat voor dl© gelukkige
verbinding van intellect en karakter".
In het pas verschenen boekwerk
„Trouw aan Oranje" heeft prof. Gunning
haar geteekend als „een typisch Neder
landsch© vrouw, met ongekunstelde na
tuurlijkheid en friseche spontaniteit".
Wanneer wij van haar aard en karak
ter wat naders willen weten, dan raad-
p'egen wij de boeken waarin zij ons
wordt beschreven. En dan treft ons tel
kens weer hoezeer allen die haar ken
nen of gekend hebben, haar eenvoudigen
aard prijzen. Trouwens, bij haar opvoe
ding zijn haar de nationale deugden van
ons volk, arbeidzaamheid en huiselijk
heid, eerlijkheid en eenvoud van den
brrinne af ingeprent. Ais kind reeds was
zij er eigenlijk weinig op gesteld wan
neer haar medeleerlingen op bet school
tje in het paleis haar den voorrang He
ten. En ook later als studente vond zij
het doodgewoon wanneer haar mede
studenten bij het verlaten der colleges
nooit wachtten tot de Prinses haar hoed
en mantel van den kapstok bad geno
men.
Trouwens, in dien ook voor een jonge
vrouw zoo onbezorgden studententijd
heeft zij zich immer verlustigd in een
ongedwongen omgang met haar zelf
gekozen vriendinnen, met wie zij op voet
van gelijkheid placht om te gaan, ook
in haar kampeertijd. En ook later bleef
zij trouw in haar vriendschap, blijkende
uit haar belangstelling in het levenslot
van haar vriendinnen. De. in grooten
eenvoud aan de Leidsche hoogeschool
doorgebrachte jaren hebben er stellig
veel toe bijgedragen, haar een eigen,
vrijen kijk op het leven en op de onder
linge verhoudingen te schenken.
Die eenvoud werd ook steeds in den
hulsel ijken kring bij haar opvoeding be
tracht. Niet alleen wanneer de leden van
het koninkrijk gezin bijeen zijn, maar
ook elders spreekt Prinses Juliana steeds
van „mijn moeder" en „mijn vader",
nooit van „de Koningin" of „den Prins"
Het lijkt maar een kleinigheid, maar het
toekent toch.
Reeds in haar prille jeugd werd zij
veelszins als een gewoon kind behan
deld. Wanneer zij op school verzuim
had door het vergezellen van de Ko
ningin bij officieele bezoeken, moesten
de verzuimde schooluren worden inge
haald en nog wel op middagen waarop
de andere kinderen vrij waren. Hoe vaak
heeft zij in dien tijd niet verlangd om
ook eens een tramritje mee te maken,
maar dat ging niet: terecht vreesde men
dan een él te hinderlijke belangstelling
van onze op dit gebied nog niet bijzon
der goed opgevoede landgenooten.
Bij haar staatkundige meerderjarig
heid werd haar een eigen woning in ge
reedheid gebracht, het paleis op den
Kneuterdijk, maar zij bleef bij haar
oudera inwonen: dat vond zij eigenlijk
vanzelfsprekend.
Sedert 1918 is in Europa de eigenaar
dig© omstandigheid ontstaan dat vele
vorstenhuizen van hun luister zijn be
roofd. Zoo komt het dat Prins©* Juliana
maar weinig bezoeken aan Hoven heeft
gebracht. Maar toch is haar blik ver
ruimd door vele reizen naar het buiten
land, meestal in gezelschap van haar
moeder, naar Noorwegen, Zweden, Zwit
serland, Savoye, de Vogezen, Engeland;
in dat laatste land heeft zij nog in Juli
1933 vertoefd. Ook de Parijsche koloniale
tentoonstelling van 1931 heeft zij be
zocht, en zij kwam dadelijk weer na de
droeve ramp welke de Nederland6che
afdeeling had getroffen.
Ditmaal zal het geen feest wezen in
den lande op 30 April, gelijk bij haar ge
boorte Het droevig sterfgeval van haar
zoo beminde grootmoeder werpt een
donkere schaduw op den verjaardag van
onze Kroonprinses.
Maar wij allen, die Oranje liefhebben
•rit dankbaarheid voor zooveel dat onze
vorsten deden voor Nederland, wen-
schen haar in gedacht© nog menig jaar
van gezondheid en geluk En innig ho
pen wij dat wanneer ook zij eenmaal
geroepen zal worden om den troon te
bestijgen, haar dezelfde kracht en ge
lijke wijsheid en beleid geschonken mo
gen worden om over ons land en volk
te regeeren, als haar moeders voorbeeld
haar heeft geleerd.
Als een mysterie in een menschenleven,
zoo is het begrip wonder in de wereld ge
plaatst. Telkens en telkens weer duiken be
richten op van menschen, die wonderen kun
nen doen geschieden en ook steeds weer heb
ben dergelijke personen een eenigszins ver
klaarbare aantrekkingskracht. En inderdaad
bestaan er mysterieuse gevallen in de we
reld, waarvan men wetenschappelijk heeft
aangetoond, dat in dit bijzondere geval van
geen bedrog sprake is. Zoo is dan dit teerc
probleem een dankbaar onderwerp gewor
den van den cineast. De grootste moeilijkheid
schuilde wel hierin, dat men voor de vertolk
ster van het wonaer-verrichten een vrouws
persoon moest hebben met suggestieve ge
laatstrekken en daarom kunnen we ons ook
volkomen vereenigen met de keuze van een
Hertha Thlele. Zij is het, voor wie de gan-
sche gemeente biddend neerzinkt, omdat, naar
men beweert, zij haar broerjte uit den dood
tot het leven heefj teruggebracht. Steeds
grooter wordt de stroom van reddingzoeken
den en ook steeds dringender worden de be
den om hulp. Maar Anna (Hertha Thiele) is
er zich van bewust, dat zij geenszins een
wondermensch is, nochtans een eenvoudig
boerenmeisje.
Iedereen in het dorp is er echter van over
tuigd, dat Anna in staat is, door haar gebed
aan God, bovenmenschelijke dingen te ver
richten, temeer, waar ze door aanraking met
„de scheeve vrouw", ook deze weet te her
stellen van haar kwalen.
Dit tweede wonder wordt ook aan Elisa-
beth bekend. Zij, die jaren lang in een rol
stoel haar leed heeft overdacht, ziet ook m
Anna haar redder. De gedachte aan een mo
gelijke genezing laat haar niet los en door
bemiddeling van haar verloofde wordt An
na bij haar gebracht en zieook zij kan
als bij tooverkracht weer loopen. In deze
drie simpele voorbeelden ligt een adembe
klemmende cjimax, die door het werkelijk
intens inleven in hun rol, Hertha Thiele rn
Dorothea Wieck een samenspel ten toon
spreiden, zelfs nog mooier dan in „Madchen
in Uniform".
We zullen begrijpelijkerwijs de machtig,
ontroerende oplossing niet vermelden. Ver
melden we slechts, dat zoowel beeld als
klank om het hardst strijden om den eeretitel
in dit filmwerk te verkrijgen.
Het voorprogramma begint met een inte
ressant kijkje in het buitenland.
Vervolgens een buitengewoon goed filmpje
in revue-style van zingende en dansende tele
foon-juffrouwtjes en eenige grappig-geslaag-
de teekenfilmpjes (o.a. een gekleurde).
Het geheel een programma, zooals we dat
in de Harmonie gewoon zijn: goed en uit
gebreid.
Er bestond gisteravond reeds groote
belangstelling voor de spannende sensa
tiefilm: De Spookmijn, een werk in het
bekende genre. Kent gij den cowboy,
acteur John Wayne met zijn paard
Duke? Zoo niet, dan hebt gij thans weer
een prachtige gelegenheid om hem te
leeren kennen, hem en zijn bijzonder
verstandigen metgezel het witte paard
Duke. Natuurlijk is er een bende boos
wichten, die te weten zijn gekomen, dat
de oude mijn nog goud moet bevatten,
Doch wie kan de plaats wijzen? De ban
dieten weten ten slotte wel iemand te
vinden. Doch John Wayne is waakzaam,
mede ter wille van de lieve Sheila Terry
en weet met groote koelbloedigheid de
moedigste en meest levensgevaarlijke
dingen te doen en tenslotte het geheel te
redden. Dat de toeschouwers niet alleen
in spanning zijn geweest, maar ook har
telijk hebben gelachen, komt vooral op
rekening van Elmer Alderson, die op
hoogstkomische wijze de bediende van
den baas speelde en door zijn dwaze
angst voor spooken enz. tranen deed
lachen.
Als geheel een zeer geslaagde film.
Het voorprogramma was nog al uitge
breid en bracht een journaal, een aardi
ge teekenfilm, een Interessante sport
film. Opnamen van de begrafenis van
H. M. de Koningin-Moeder en een twee
tal komische nummers, in een waarvan
de oude bekende Fatty optrad.
Loulou is kamermeisje in het hotel waar
den rijke, maar oude en leerlijke corsettenfa-
brikant zijn intrek heeft genomen. Deze fa-
brikant heeft een charmanten neef, die van
een toelage van zijn oom moet leven, maar
aangezien de jonge dame, die oompje voor
zich zelf als aanstaande vrouw heeft uitge
zocht van oordeel is, dat neef maar eens op
eigen wieken moet leeren drijven, beslist oom,
dat de toelage voortaan zal worden inge<
houden.
Het resultaat daarvan is een allesbehal
ve geanimeerd gesprek tusschen oom en
neef, waarvan Loulou, die in de kamer
stof afneemt, getuige is,'
Zij is nogal spontaan aangelegd en be
gint zich met de kwestie te bemoeien. Zij bidt
en smeekt den knappen neef ook haar eens
een kansje te geven in de wereld vooruit te
komen, opdat zij haar Maxi, een taxichauf
feur, kan laten loopen en iets betere zal kun
nen krijgen.
Neef Ronnie komt op een schitterend idee
Hij inviteert het meisje op een partijtje te zij
nen huize en presenteert haar aan een reeks
vriendinnen, die gezamenlijk op zich nemen
een „mensch" van haar te zullen maken.
Als zij haar pasklaar gemaakt hebben
voor de uitgaande wereld zal het meisje dan
een poging wagen om Gerald den zoon van
den corsettenfabrikant aan de haak te slaan.
Gerald stelt maar in twee dingen ter wereld
belang, dat is in zijn vegatarische maaltijden
en in zijn postzegelverzameling en als het
meisje op een modeschow aan hem getpresen
teerd wordt en beiden een luchtje scheppen
en op een bankje van de sterren genieten,
kost het 't arme kind de grootste moeite de.
zen droogstoppel onder den invloed van
haar vrouwelijke bekoorlijkheden te brengen.
Dat gelukt eerst als hij haar een wortel ziet
eten en dan is hij zoo verliefd, dat de bank
waarop beiden zitten door zijn zoenaanval-
len ondersteboven tuimelt.
Het lukt alles prachtig, maaf ten slotte
heeft Loulou toch geen zin in den wortel-eter
en omdat schoonpapa geen zin in Loulou
heeft, begeeft hij zich naar haar kamers om
haar daarvan mededeelijig te doen.
Zijn aanstaande vrouw wacht buiten in
den auto en zij wacht daar ongeveer twee
uur, want papa komt niet terug omdat hij
inmiddels zelf verliefd is geworden op het
vroegere kamermeisje. Het slot brengt na
tuurlijk alleen maar aangename verassingen
Het meisje, dat in den auto gewacht heeft
ziet van verdere huwelijksplannen af, Lou
lou laat den ouden heer en diens zoon een
paar blauwtjes loopen en neef Ronnie, die
een baantje op de fabriek krijgt ontvangt be
richt dat zijn toelage weer uitbetaald zal
worden en neemt tegelijkertijd bezit van
Loulou, die in deze huwelijksloterij ten slotte
het beste lot heeft getrokken.
In deze Show-operettc-film waarin een ge
vleugelde cupido telkens voor de noodige
explicatie zorgt is Loulou niemand anders
dan Lilian Harvey wat de beste waarborg is,
dat hier iets goeds gepresenteerd wordt.
Vooraf gaan een serie binnen- en buiten-
landsch nieuws, een reeks prachtige natuur-
opnamen, een screensong en enkele aardige
eenacterg,
Er zit een moederlijke klank in het woord
„Materneile", een klank, dien wij missen in de
simpele Hollandsche vertaling „De bewaar
school". De Franschen hebben het beter be
grepen hoe deze school als het ware een
groote kunstmoeder is, die voor veel kleintjes
de werkelijke moeder moet vervangen.
Er zijn zoo talloos vele familie's in de
wereldstad, waar het begrip moederliefde niet
gekend wordt. Moeder is daar de vrouw in
net groote armoedige gezin, de vrouw, die
door het ruwe leven gevoelloos is geworden,
was de verzuchting, die tk slaakte,
toen ik na het gebuik van 2 potjes
Kloosterbalsem finaal van mijn spil
*f was. Niet staan, niet zitten, niet
liggen te kunnen en toch vooruit te
moeten om de boterham te verdienen.
Door de vreeselijke spit, die in m(jn
stuit begon en door mijn geheele rug
trok, was ik hulpeloos als een klein
kind. Vanaf het oogenblik, dat ik den
geneeshrachtigen Kloosterbalsem aan
wendde, begon mijn genezing. En nu
heb tk in geen 8 maanden meer een
aanval gehad." J% Zu)_ tg A
ORISINEIt TER INZAOI
Onovertroffen bij brand-en anf]wonden
Ook ongeëvenaurd als wrHfmlddel bij
Rheumatiek, spit en p|jnl(jke spieren
Overal per pot v. 20 gr. f 0.60 en 60 gr. f L—
Bovengenoemd© orijs wordt verhoogd
met bijslag voor Omzet-belasting.
die geen tijd of geen lust heeft aandacht aan
de hulpelooze kleinen te schenken, welke niet
alleen behoefte aan verzorging maar meer
nog aan liefde hebben.
Vader drinkt of is werkloos en den gehee-
len dag wordt daar onder den druk der ellen
de een treurigen strijd om het bestaan ge
streden. Op de oudere kinderen rust de plicht
op.de kleintjes te passen en al dat jonge goed,
verzorgd en onverzorgd, trekt s morgens
naar de bewaarschool, waar gediplomeerde
onderwijzeressen gereed staan hen onder
haar beschermende vleugels te nemen.
„La Materneile" laat zien, welke kinderen
daar zooal verschijnen, verwaarloosd, slechl
gevoed, kinderen, die het lachen verleerd
hebben, omdat zij van jongs af aan in de
schaduw van het leven hebben gestaan.
Die kinderen zijn als plantjes, die een zon
nestraal noodig hebben en slechts weinigen
is het gegeven zoo'n zonnestraaltje in hun
zieltjes te laten doordringen.
Niet zij die de meeste diploma's hebben
zijn steeds de beste onderwijzeressen, maar
zij, die de kinderziel begrijpen, omdat zij in
haar hart zelf nog kind zijn gebleven.
Op de bewaarschool in deze ontroerend
mooie Fransche film is een directrice, die
precies weet wat er in haar leerboeken staat
en naast haar zijn er onderwijzeressen, die
volgens de nieuwste fröbelmethode les geven.
Maar er is ten slotte slechts één, die er in
slaagt tot de hartjes van al die verwaarloos
de kleinen door te dringen en dat is Rose,
de jonge werkster, de vrouw uit een goed
milieu, die door tegenslag gedwongen is een
baantje in deze school aan te nemen.
Ontroerend voor allen, die van kinderen
houden is de wijze waarop deze Rose met de
kleintjes omspringt. Zij zegt niet veel, zij
wint die kinderhartjes niet door mooie ver
halen, zij kijkt al die kleine menschjes slechts
aan. Dan spreekt de natuur, dan voelt zoo'n
heel klein, verwaarloosd menschenkindje, dat
hier een vrouw is, die zonder woorden alles
begrijpt wat zijn hartje vervult, die meeleeft
met alles wat hem bezig houdt, die bereid is
hem in al zijn moeilijkheden terzijde te staan.
Er is een bewaarschool en er zijn kinderen,
typische kleine menschjes, door den regisseur
waarschijnlijk met groote zorg uitgekozen,
kinderen, die niet acteeren, maar die opgeno
men schijnen op momenten dat zij zich volko
men natuurlijk gedragen en zich niet bewust
waren, dat zij gefilmd werden. Zelden of
nooit hebben wij kinderspel zoo natuurlijk en
ook zoo ontroerend gezien
Er is de kleine Marietje, de dochter van een
prostitué, een meisje, dat alleen daarom al op
een zekeren afstand wordt gehouden en dan
komt de regisseur en laat door een simpel
muisje in een valletje zien hoe dit stille, ver
waarloosde kind reageert en zelf tot razerny
gebracht wordt doordat een werkvrouw dat
muisje levend in de kachel laat verdwijnen
Er zit iets moois in het hartje van dit ver
waarloosde meisje. Wij zien haar met haar
moeder in een matrozenkroeg. Wij zien hoe
haar moeder daar gezelschap krijgt en hoe
het meisje tevergeefs probeert haar moedertje
mee naar huis te krijgen.
Den volgenden dag is de vrouw verdwenen
en het ruwe leven, waarin zij verkeerde, laat
tal van veronderstellingen toe op welke wijze
zij haar eind heeft gevonden. Dan neemt
Rose de werkster het meisje mee naar huis en
begint langzaam de zon in dit kinderhartje
door te dringen. Rose's hart is zoo groot en
zoo gevoelig, haar ziel is zoo vervuld van al
het leed da' deze ongelukkige schepseltjes be
roert, dat zij als het ware van allen de na
tuurlijke moeder is geworden.
Hoog boven anderen is zij bevoorrecht door
de liefde, de aanhankelijkheid, het vertrouwen
van al die verwaarloosde kleintjes en als een
bekend geleerde de school bezoekt om de
reacties der kinderen te bestudeeren en Rose
toevallig in een klas vindt, waar zij moet op
passen terwijl de onderwijzeres even weg is,
staat hij verbaasd over wat dit eenvoudige
meisje met de kleintjes weet te bereiken Zij
vertelt van het konijn, dat zij levend in een
mandje op haar schot heeft en als zij laat
uitkomen, dat de directrice van plan is her
beestje dien middag op te eten, gaat er een
storm van verontwaardiging door al die
kleine menschjes, die intuitief maar daarom
juist zoo waar aanvoelen hoe wreed de wereld
rondom hen is,
De film heeft een blijder slot dan de auteur
in zijn boek gewild heeft. Rose vindt in
den dokter der school een natuurlijken be
schermer voor het geheele leven en Marie,
haar protegée, wordt door beiden als kind
aangenomen.
Het slot doet er'weinig toe. Hoofdzaak is
de uiterst gevoelige wijze waarop men deze
kinderen verfilmd heeft. Wie dat zoo gearran
geerd heeft, moet een groote kindervriend ge
weest zijn een man, die in staat was alles
wat er in deze kleine menschjes omgaat te be
grijpen.
Wie kinderen begrijpt of wil leeren beo- -
pen, mag niet verzuimen La MaterneU^T
gaan bewonderen. Madelaine Renaud oJï
er als Rose uiterst gevoelvol spel en PauW
Elambert, het kleine meisje, speelt als een l,
boren actrice, hoewel men geen oogenblik a
indruk van eenige onnatuurlijkheid krijgt
Zelden zagen wij een film, die zoo reali*
tisch, zoo waar, maar ook zoo ontroerd
mooi is als deze „Materneile". etld
Aan dit buitengewone filmwerk gaat
zeer uitgebreid voorprogramma vooraf i3?
eenige interessante kijkjes in het buitenlani»
vraagt een Russisch orkest van prachtig d»'
halte de aandacht. Zelden hoorden we E!
dergelijke muziek-ensumble van rU8s;8°F
musici en reeds deze film alleen is zeer aI
moeite waard. Tenslotte vermelden we
een komische screensong, zoodat het geheeK
programma deze week een extra woord van
aanbeveling verdient.
Het Weekblad dezer week bevat o
Tien jaar vaste bespeler (Ver. Rot'w
damsch Hofstadtooneel van den Kon.
Schouwburg te 's Gravenhage), Kari
Dane overleden (filmspeler van de oim#
garde), de komst van de Nelsonrevu#'
van dansgirl tot filmactrice (Bepple Vhu
ser;) veel filmnieuws met illustratie'»,
portretten, enz.
De Raad vergaderde Vrijdag om hal! dtf
voltallig onder voorzitterschap van den
gemeester, mr. H. D. A. van Reenen.
Voor kennisgeving werden aangenomens
een bericht van den heer C. de wit, aan
neming van zijn benoeming als lid van de
Commissie tot wering van schoolverzuim;
goedkeuring door Ged. Staten onderhand-
sche verhuring van de gemeentewoningen
aan de Karei de Grootelaan en van een per
ceel weiland aan de Kerkediik aan de Berger
IJssportvereeniging, alsmede tot verhuur
voor 5 jaar van een perceel bouwland aan
den Westerweg;
en het bericht van Ged. Staten tot verla
ging van de rente van de met de Bank yan
Nederl. gemeenten over de in 1929 aange
gane geldleening.
Voor kennisgeving werden eveneens aan
genomen
het verslag van de Esperanto-cuisus 1933
-1934,
en het proces-verbaal der op 26 Maart ge.
houden kasverificateurs bij den gemeen»
ontvanger.
Op voorstel van B. en W. werd tot vast
stelling besloten van de eerste suppletok»
gemeente-begrooting, gewone dienst 1933;
de tweede suppletoire gemeente-begrootiik
kapitaaldienst 1933;
en een besluit tot af- en overschrijving!
van en op verschillende uitgaafposten in
gemeente-begrooting, dienst 1933.
Besloten werd nog ruim 3000 van de Jt
Adelbertusschool bij de bank van Ned. p
meenten te beleggen.
Het voorstel tot het doen van af- en tnr>
schrijvingen, gaf mevrouw Dekker a«!4
ding tot het doen van verschillende opmet-
kingen, die door den voorzitter tot hare b©
vrediging werden beantwoord.
B. en W. stelden hierna voor, in eigendom
en onderhoud over te nemen van de heereo
H. A. Toben en J. H. Schmidt de Randlaan,
de Ronde laan en gedeelten van de Kerk©
laan en Guurtjeslaan, tezamen groot 11550
M2. Ter tegemoetkoming van eventueele kos
ten van rioleering storten de eigenaiw
1348 in de gemeentekas.
De heer Zeiler zeide, dat zijn fractie
het niet wenschelijk achtte deze wegen, zoo
lang ze niet geasfalteerd zijn, over te nemen.
Voorts vroeg spreker of er geen uitkeeriüg
uit het wegenfonds van de voormalige Mf.
ten behoeve van de gemeente is gedaan.
De voorzitter zeide, dat de wegen
voldoen aan de concessievoorwaarden. De
wegen verkeeren in een goeden toestand,
worden weinig bereden ei, brengen geen
extra-kosten binnen korten tijd.
De heer Zeiler: Vele terreinen zijn nog
niet bebouwd, zoodat wij eerst nog krijgen
het vervoer van het bouwmateriaal.
De voorzitter: Het verzoek is in„eko>
men om ze over te nemen, nadat wij vef«
zocht hadden ze in orde te maken.
De heer Blank: Rioleering zal er toch
moeten komen.
De voorzitter: Naar onze overtuiging
niet binnen afzienbaren tijd.
Weth. Apeldoorn: Met eventueele rio
leering is in het afkoopbedrag rekening g«*
houden.
De heer D i n g e r d i s vroeg of het b<*
drag gebaseerd was op het contractloon.
De voorzitter bevestigde dit en ver
klaarde op een vraag van den heer Zeiler,
die zich niet bevredigd had verklaard, dat
B. en W. er prijs op stellen, dat aan de zaak
een eind komt.
De heer Voüte wilde voorkomen, dat d«
gemeente waarvan bij bebouwing de weg®
vernield worden, voor kosten komt te staan,
die op exploitanten behoort te drukken.
De heer Zeiler zou als hoffelijk wan»
nu B. en W. het wenschen, voor stemmen,
doch onder voorwaarde, dat de gemeen»
binnen afzienbaren tijd niet voor groote kof
ten komt te staan.
De voorzitter zegde dit toe.
Hierop werd het voorstel z.h.st. aangeno
men.
Punt 5 van de agenda was een v00r'L
tot onderhandschen aankoop van 343 M*
grond aan den Bergerweg voor 171 59
tot overname in eigendom en onderhoud van
450 M. sloot van den polder „De Berg®"
meer". Ja
Op een vraag van den heer S w a a g ^et-
de de voorzitter, dat het behalve jj1®
den heer Bak, met de overname van geon^J
voor verharding van den Bergerweg. vow
elkander is,
Conform besloten. sM
In behandeling kwam hierna een v0'*o
van B. en W. tot onderhandschen
van eenige terreinstrooken langs den vo j
weg tegen den prijs van 2 per M2 en
van de wed. M. Staadegaard 43 Mz -
de erven J. Hoogland 51 M2 van den
C. Mooy Jbz. 127 M2 van den e.
Zwaan 25 M2., onder beding, dat