Prinses Juliana. Verlost van hevig SPIT IN DEN RUG KLOOSTERBALSEM Sümnieum Gemeenteraden Eenvoud en bescheidenheid kenmerkten Haar. BIJ HAAR 25en VERJAARDAG. ANNA EN ELISABETH. Bioscoop „Harmonie". DE SPOOKMIJN, Alkmaarsch Bioscoop Theater, CINEMA AMERICAIN. Loulou maakt promotie. DE BEWAARSCHOOL (La Materneile). Victoria Theater. DANK ZIJ KLOOSTERBALSËM ..Ziezoo, dot Is ochter don rug. van mijn SPIT ben Ik fijn ofl AKKER'S „Geen goud zoo goed" CINEMA EN THEATER. BERGEN. Maandag 30 April wordt onze Kroon prinses 25 jaar. Dit is ©en bijzondere Ter jaardag, waardig om er even bij stil te staan. Want ©en kwarteeuw te be reiken vormt toch in ©lk menschenleven een mijlpaal, waarbij men gaarne «ven terug ziet en tevens vooruit kijkt. Meerderjarig in staatkundig opzicht is Prinses Juliana reeds op haar 18e jaar geworden: toen werd haar krach tens ae Grondwet een jaarlijksch inko men van 200.000 toegelegd, dat op 400.000 wordt gebracht na het voltrek ken van een huwelijk, waartoe bij de wet toestemming is verleend. Toen kreeg zij ook rechtens zitting in den Raad van State, welks vergaderingen zij vaak bij woont. Zij beweegt zich vooral in de laat.,te jaren veel in het openbare leven. En toch weten de meeste menschen nog maar heel weinig van haar. Zij zocht en vond contact met de buitenwereld door haar Moeder te vergezellen bij verschei dene openbare plechtigheden, bij Ko ninklijke bezoeken, bij de opening der Staten Generaal, en verder door haar bezoeken aan concerten en theaters, aan wetenschappelijke lezingen van bijzon- deren aard enz. Als eerevoorzitster van 't Nationaa l Crisis Comité neemt zij ge regeld deel aan de vergaderingen in haar paleis, en met groot© belangstelling volgt zij alle werkzaamheden; onlangs nog heeft zij per radio ons volk tot mil- den steun aan het comité opgewekt. Evenwel, een openbare taak die haar in geregelde aanraking met ons volk brengt, is nog niet op haar schouders ge legd Prinses Juliana heeft alle gelegen heid gehad, en nu nóg, om zich voor te bereiden voor het hooge ambt, dat haar eenmaal zal worden toevertrouwd laat ons hopen dat die tijd nog verre is. Zij heeft daarvan een uitnemend gebruik gemaakt. Dank zij den grooten tact en de wijze voorzorg van haar moeder, zijn haar de beste leermeesters en leermees teressen ter zijde gesteld om haar na tuurlijken aanleg te ontwikkelen en haar de onmisbare kundigheden bij te brengen. Die rij van leermeesters en leermeeste ressen vormt een lange lijst. Zoo kreeg zij algemeen lager onderwijs van me juffrouw B. Cohen Stuart, later van me juffrouw Dicke; Nederlandsch: mejuf frouw J. M. V. van Hasselt; Vaderland- sch© geschiedenis: prof. F. J. L. Kramer; wis- en natuurkunde: D. A. G. Brugge- rran; aardrijkskunde: C. L. van Balen; Fransch: mejuffrouw A. E. Oosterlee; Duitsch: L. A. van Andel; Engelsch: mejuffrouw I. Bonebakker; teekenen en kunstgeschiedenis: mevr. E- Roelofs— Bleckmann; vioolspel: mevrouw A. J. Rackwitsz—De Iongh; zangonderwijs: mejuffrouw Catharina van Rennes; gymnastiek: mejuffrouw De Mello Mau ser, later van mejuffrouw R, Jonsson; godsdienstonderwijs: ds. Weiter. Later traden hoogleeraren als docen ten op. Zoo gaf prof. dr. J H. Gunning onderwijs in oude talen; prof. dr. J. W. Muller in Nederlandsch; prof. dr. A. A. van Schelven in geschiedenis, later dr. N. Japikse; staatsrecht: piof. jhr. mr. W. J. M. van Eysinga; land- en volkenkunde van Ned. Indië: prof. dr J. C. van Eerde; staathuishoudkunde: prof. dr. G. M. Ver rijn Stuart, In Leiden volgde zij van 1927 tot 1931 de colleges in staats- en volkenrecht, oud-Nederlandsch recht en Indisch adat-recht, verder geschiedenis der gods diensten, algemeen© geschiedenis, Ne- derlandsche letterkunde, Germaansche mythologie, Slavische literatuurgeschie denis, enz. Onder leiding van prof. Hui- zinga werd in haar tijdelijke woning de villa ,,'t Waerle" te Katwijk om de veer tien dagen een dispuut-avond gehouden. Zij oezat evenwel geen diploma van toe lating tot d© universiteit en kon dus geen academische examens afleggen; daarom verzocht zij althans aan het ein de van haar examentijd eenige tenta- mina te mogen afleggen. Haar promotor, prof. Huizinga, getuigde van dez© ten- tamina dat zij den naam „voortreffelijk" verdienden. Haar is door den Senaat dan ook het ©eredoctoraat in de faculteit der letteren en wijsbegeerte verleend. Bij haar promotie op 31 Januari 1931 werden aan de Prinses de volgende ka raktereigenschappen toegeschreven: ©en uitnemende ijver, lust tot onderzoek, helder begrip en oorspronkelijkheid van geest Deze eigenschappen werden door den promoveerenden hoogleeraar één voor één nader toegelicht en uiteengezet hoe de hoogleeraren die hadden leeren kennen. „En hoewel wetende" zoo voeg de hij daaraan toe, „dat gij zelf in de allerlaatst© plaats pleegt te gelooven aan eigen verdienste, kan ik niet nalaten uiting te geven aan de eerbiedig© sympa thie van den Senaat voor dl© gelukkige verbinding van intellect en karakter". In het pas verschenen boekwerk „Trouw aan Oranje" heeft prof. Gunning haar geteekend als „een typisch Neder landsch© vrouw, met ongekunstelde na tuurlijkheid en friseche spontaniteit". Wanneer wij van haar aard en karak ter wat naders willen weten, dan raad- p'egen wij de boeken waarin zij ons wordt beschreven. En dan treft ons tel kens weer hoezeer allen die haar ken nen of gekend hebben, haar eenvoudigen aard prijzen. Trouwens, bij haar opvoe ding zijn haar de nationale deugden van ons volk, arbeidzaamheid en huiselijk heid, eerlijkheid en eenvoud van den brrinne af ingeprent. Ais kind reeds was zij er eigenlijk weinig op gesteld wan neer haar medeleerlingen op bet school tje in het paleis haar den voorrang He ten. En ook later als studente vond zij het doodgewoon wanneer haar mede studenten bij het verlaten der colleges nooit wachtten tot de Prinses haar hoed en mantel van den kapstok bad geno men. Trouwens, in dien ook voor een jonge vrouw zoo onbezorgden studententijd heeft zij zich immer verlustigd in een ongedwongen omgang met haar zelf gekozen vriendinnen, met wie zij op voet van gelijkheid placht om te gaan, ook in haar kampeertijd. En ook later bleef zij trouw in haar vriendschap, blijkende uit haar belangstelling in het levenslot van haar vriendinnen. De. in grooten eenvoud aan de Leidsche hoogeschool doorgebrachte jaren hebben er stellig veel toe bijgedragen, haar een eigen, vrijen kijk op het leven en op de onder linge verhoudingen te schenken. Die eenvoud werd ook steeds in den hulsel ijken kring bij haar opvoeding be tracht. Niet alleen wanneer de leden van het koninkrijk gezin bijeen zijn, maar ook elders spreekt Prinses Juliana steeds van „mijn moeder" en „mijn vader", nooit van „de Koningin" of „den Prins" Het lijkt maar een kleinigheid, maar het toekent toch. Reeds in haar prille jeugd werd zij veelszins als een gewoon kind behan deld. Wanneer zij op school verzuim had door het vergezellen van de Ko ningin bij officieele bezoeken, moesten de verzuimde schooluren worden inge haald en nog wel op middagen waarop de andere kinderen vrij waren. Hoe vaak heeft zij in dien tijd niet verlangd om ook eens een tramritje mee te maken, maar dat ging niet: terecht vreesde men dan een él te hinderlijke belangstelling van onze op dit gebied nog niet bijzon der goed opgevoede landgenooten. Bij haar staatkundige meerderjarig heid werd haar een eigen woning in ge reedheid gebracht, het paleis op den Kneuterdijk, maar zij bleef bij haar oudera inwonen: dat vond zij eigenlijk vanzelfsprekend. Sedert 1918 is in Europa de eigenaar dig© omstandigheid ontstaan dat vele vorstenhuizen van hun luister zijn be roofd. Zoo komt het dat Prins©* Juliana maar weinig bezoeken aan Hoven heeft gebracht. Maar toch is haar blik ver ruimd door vele reizen naar het buiten land, meestal in gezelschap van haar moeder, naar Noorwegen, Zweden, Zwit serland, Savoye, de Vogezen, Engeland; in dat laatste land heeft zij nog in Juli 1933 vertoefd. Ook de Parijsche koloniale tentoonstelling van 1931 heeft zij be zocht, en zij kwam dadelijk weer na de droeve ramp welke de Nederland6che afdeeling had getroffen. Ditmaal zal het geen feest wezen in den lande op 30 April, gelijk bij haar ge boorte Het droevig sterfgeval van haar zoo beminde grootmoeder werpt een donkere schaduw op den verjaardag van onze Kroonprinses. Maar wij allen, die Oranje liefhebben •rit dankbaarheid voor zooveel dat onze vorsten deden voor Nederland, wen- schen haar in gedacht© nog menig jaar van gezondheid en geluk En innig ho pen wij dat wanneer ook zij eenmaal geroepen zal worden om den troon te bestijgen, haar dezelfde kracht en ge lijke wijsheid en beleid geschonken mo gen worden om over ons land en volk te regeeren, als haar moeders voorbeeld haar heeft geleerd. Als een mysterie in een menschenleven, zoo is het begrip wonder in de wereld ge plaatst. Telkens en telkens weer duiken be richten op van menschen, die wonderen kun nen doen geschieden en ook steeds weer heb ben dergelijke personen een eenigszins ver klaarbare aantrekkingskracht. En inderdaad bestaan er mysterieuse gevallen in de we reld, waarvan men wetenschappelijk heeft aangetoond, dat in dit bijzondere geval van geen bedrog sprake is. Zoo is dan dit teerc probleem een dankbaar onderwerp gewor den van den cineast. De grootste moeilijkheid schuilde wel hierin, dat men voor de vertolk ster van het wonaer-verrichten een vrouws persoon moest hebben met suggestieve ge laatstrekken en daarom kunnen we ons ook volkomen vereenigen met de keuze van een Hertha Thlele. Zij is het, voor wie de gan- sche gemeente biddend neerzinkt, omdat, naar men beweert, zij haar broerjte uit den dood tot het leven heefj teruggebracht. Steeds grooter wordt de stroom van reddingzoeken den en ook steeds dringender worden de be den om hulp. Maar Anna (Hertha Thiele) is er zich van bewust, dat zij geenszins een wondermensch is, nochtans een eenvoudig boerenmeisje. Iedereen in het dorp is er echter van over tuigd, dat Anna in staat is, door haar gebed aan God, bovenmenschelijke dingen te ver richten, temeer, waar ze door aanraking met „de scheeve vrouw", ook deze weet te her stellen van haar kwalen. Dit tweede wonder wordt ook aan Elisa- beth bekend. Zij, die jaren lang in een rol stoel haar leed heeft overdacht, ziet ook m Anna haar redder. De gedachte aan een mo gelijke genezing laat haar niet los en door bemiddeling van haar verloofde wordt An na bij haar gebracht en zieook zij kan als bij tooverkracht weer loopen. In deze drie simpele voorbeelden ligt een adembe klemmende cjimax, die door het werkelijk intens inleven in hun rol, Hertha Thiele rn Dorothea Wieck een samenspel ten toon spreiden, zelfs nog mooier dan in „Madchen in Uniform". We zullen begrijpelijkerwijs de machtig, ontroerende oplossing niet vermelden. Ver melden we slechts, dat zoowel beeld als klank om het hardst strijden om den eeretitel in dit filmwerk te verkrijgen. Het voorprogramma begint met een inte ressant kijkje in het buitenland. Vervolgens een buitengewoon goed filmpje in revue-style van zingende en dansende tele foon-juffrouwtjes en eenige grappig-geslaag- de teekenfilmpjes (o.a. een gekleurde). Het geheel een programma, zooals we dat in de Harmonie gewoon zijn: goed en uit gebreid. Er bestond gisteravond reeds groote belangstelling voor de spannende sensa tiefilm: De Spookmijn, een werk in het bekende genre. Kent gij den cowboy, acteur John Wayne met zijn paard Duke? Zoo niet, dan hebt gij thans weer een prachtige gelegenheid om hem te leeren kennen, hem en zijn bijzonder verstandigen metgezel het witte paard Duke. Natuurlijk is er een bende boos wichten, die te weten zijn gekomen, dat de oude mijn nog goud moet bevatten, Doch wie kan de plaats wijzen? De ban dieten weten ten slotte wel iemand te vinden. Doch John Wayne is waakzaam, mede ter wille van de lieve Sheila Terry en weet met groote koelbloedigheid de moedigste en meest levensgevaarlijke dingen te doen en tenslotte het geheel te redden. Dat de toeschouwers niet alleen in spanning zijn geweest, maar ook har telijk hebben gelachen, komt vooral op rekening van Elmer Alderson, die op hoogstkomische wijze de bediende van den baas speelde en door zijn dwaze angst voor spooken enz. tranen deed lachen. Als geheel een zeer geslaagde film. Het voorprogramma was nog al uitge breid en bracht een journaal, een aardi ge teekenfilm, een Interessante sport film. Opnamen van de begrafenis van H. M. de Koningin-Moeder en een twee tal komische nummers, in een waarvan de oude bekende Fatty optrad. Loulou is kamermeisje in het hotel waar den rijke, maar oude en leerlijke corsettenfa- brikant zijn intrek heeft genomen. Deze fa- brikant heeft een charmanten neef, die van een toelage van zijn oom moet leven, maar aangezien de jonge dame, die oompje voor zich zelf als aanstaande vrouw heeft uitge zocht van oordeel is, dat neef maar eens op eigen wieken moet leeren drijven, beslist oom, dat de toelage voortaan zal worden inge< houden. Het resultaat daarvan is een allesbehal ve geanimeerd gesprek tusschen oom en neef, waarvan Loulou, die in de kamer stof afneemt, getuige is,' Zij is nogal spontaan aangelegd en be gint zich met de kwestie te bemoeien. Zij bidt en smeekt den knappen neef ook haar eens een kansje te geven in de wereld vooruit te komen, opdat zij haar Maxi, een taxichauf feur, kan laten loopen en iets betere zal kun nen krijgen. Neef Ronnie komt op een schitterend idee Hij inviteert het meisje op een partijtje te zij nen huize en presenteert haar aan een reeks vriendinnen, die gezamenlijk op zich nemen een „mensch" van haar te zullen maken. Als zij haar pasklaar gemaakt hebben voor de uitgaande wereld zal het meisje dan een poging wagen om Gerald den zoon van den corsettenfabrikant aan de haak te slaan. Gerald stelt maar in twee dingen ter wereld belang, dat is in zijn vegatarische maaltijden en in zijn postzegelverzameling en als het meisje op een modeschow aan hem getpresen teerd wordt en beiden een luchtje scheppen en op een bankje van de sterren genieten, kost het 't arme kind de grootste moeite de. zen droogstoppel onder den invloed van haar vrouwelijke bekoorlijkheden te brengen. Dat gelukt eerst als hij haar een wortel ziet eten en dan is hij zoo verliefd, dat de bank waarop beiden zitten door zijn zoenaanval- len ondersteboven tuimelt. Het lukt alles prachtig, maaf ten slotte heeft Loulou toch geen zin in den wortel-eter en omdat schoonpapa geen zin in Loulou heeft, begeeft hij zich naar haar kamers om haar daarvan mededeelijig te doen. Zijn aanstaande vrouw wacht buiten in den auto en zij wacht daar ongeveer twee uur, want papa komt niet terug omdat hij inmiddels zelf verliefd is geworden op het vroegere kamermeisje. Het slot brengt na tuurlijk alleen maar aangename verassingen Het meisje, dat in den auto gewacht heeft ziet van verdere huwelijksplannen af, Lou lou laat den ouden heer en diens zoon een paar blauwtjes loopen en neef Ronnie, die een baantje op de fabriek krijgt ontvangt be richt dat zijn toelage weer uitbetaald zal worden en neemt tegelijkertijd bezit van Loulou, die in deze huwelijksloterij ten slotte het beste lot heeft getrokken. In deze Show-operettc-film waarin een ge vleugelde cupido telkens voor de noodige explicatie zorgt is Loulou niemand anders dan Lilian Harvey wat de beste waarborg is, dat hier iets goeds gepresenteerd wordt. Vooraf gaan een serie binnen- en buiten- landsch nieuws, een reeks prachtige natuur- opnamen, een screensong en enkele aardige eenacterg, Er zit een moederlijke klank in het woord „Materneile", een klank, dien wij missen in de simpele Hollandsche vertaling „De bewaar school". De Franschen hebben het beter be grepen hoe deze school als het ware een groote kunstmoeder is, die voor veel kleintjes de werkelijke moeder moet vervangen. Er zijn zoo talloos vele familie's in de wereldstad, waar het begrip moederliefde niet gekend wordt. Moeder is daar de vrouw in net groote armoedige gezin, de vrouw, die door het ruwe leven gevoelloos is geworden, was de verzuchting, die tk slaakte, toen ik na het gebuik van 2 potjes Kloosterbalsem finaal van mijn spil *f was. Niet staan, niet zitten, niet liggen te kunnen en toch vooruit te moeten om de boterham te verdienen. Door de vreeselijke spit, die in m(jn stuit begon en door mijn geheele rug trok, was ik hulpeloos als een klein kind. Vanaf het oogenblik, dat ik den geneeshrachtigen Kloosterbalsem aan wendde, begon mijn genezing. En nu heb tk in geen 8 maanden meer een aanval gehad." J% Zu)_ tg A ORISINEIt TER INZAOI Onovertroffen bij brand-en anf]wonden Ook ongeëvenaurd als wrHfmlddel bij Rheumatiek, spit en p|jnl(jke spieren Overal per pot v. 20 gr. f 0.60 en 60 gr. f L— Bovengenoemd© orijs wordt verhoogd met bijslag voor Omzet-belasting. die geen tijd of geen lust heeft aandacht aan de hulpelooze kleinen te schenken, welke niet alleen behoefte aan verzorging maar meer nog aan liefde hebben. Vader drinkt of is werkloos en den gehee- len dag wordt daar onder den druk der ellen de een treurigen strijd om het bestaan ge streden. Op de oudere kinderen rust de plicht op.de kleintjes te passen en al dat jonge goed, verzorgd en onverzorgd, trekt s morgens naar de bewaarschool, waar gediplomeerde onderwijzeressen gereed staan hen onder haar beschermende vleugels te nemen. „La Materneile" laat zien, welke kinderen daar zooal verschijnen, verwaarloosd, slechl gevoed, kinderen, die het lachen verleerd hebben, omdat zij van jongs af aan in de schaduw van het leven hebben gestaan. Die kinderen zijn als plantjes, die een zon nestraal noodig hebben en slechts weinigen is het gegeven zoo'n zonnestraaltje in hun zieltjes te laten doordringen. Niet zij die de meeste diploma's hebben zijn steeds de beste onderwijzeressen, maar zij, die de kinderziel begrijpen, omdat zij in haar hart zelf nog kind zijn gebleven. Op de bewaarschool in deze ontroerend mooie Fransche film is een directrice, die precies weet wat er in haar leerboeken staat en naast haar zijn er onderwijzeressen, die volgens de nieuwste fröbelmethode les geven. Maar er is ten slotte slechts één, die er in slaagt tot de hartjes van al die verwaarloos de kleinen door te dringen en dat is Rose, de jonge werkster, de vrouw uit een goed milieu, die door tegenslag gedwongen is een baantje in deze school aan te nemen. Ontroerend voor allen, die van kinderen houden is de wijze waarop deze Rose met de kleintjes omspringt. Zij zegt niet veel, zij wint die kinderhartjes niet door mooie ver halen, zij kijkt al die kleine menschjes slechts aan. Dan spreekt de natuur, dan voelt zoo'n heel klein, verwaarloosd menschenkindje, dat hier een vrouw is, die zonder woorden alles begrijpt wat zijn hartje vervult, die meeleeft met alles wat hem bezig houdt, die bereid is hem in al zijn moeilijkheden terzijde te staan. Er is een bewaarschool en er zijn kinderen, typische kleine menschjes, door den regisseur waarschijnlijk met groote zorg uitgekozen, kinderen, die niet acteeren, maar die opgeno men schijnen op momenten dat zij zich volko men natuurlijk gedragen en zich niet bewust waren, dat zij gefilmd werden. Zelden of nooit hebben wij kinderspel zoo natuurlijk en ook zoo ontroerend gezien Er is de kleine Marietje, de dochter van een prostitué, een meisje, dat alleen daarom al op een zekeren afstand wordt gehouden en dan komt de regisseur en laat door een simpel muisje in een valletje zien hoe dit stille, ver waarloosde kind reageert en zelf tot razerny gebracht wordt doordat een werkvrouw dat muisje levend in de kachel laat verdwijnen Er zit iets moois in het hartje van dit ver waarloosde meisje. Wij zien haar met haar moeder in een matrozenkroeg. Wij zien hoe haar moeder daar gezelschap krijgt en hoe het meisje tevergeefs probeert haar moedertje mee naar huis te krijgen. Den volgenden dag is de vrouw verdwenen en het ruwe leven, waarin zij verkeerde, laat tal van veronderstellingen toe op welke wijze zij haar eind heeft gevonden. Dan neemt Rose de werkster het meisje mee naar huis en begint langzaam de zon in dit kinderhartje door te dringen. Rose's hart is zoo groot en zoo gevoelig, haar ziel is zoo vervuld van al het leed da' deze ongelukkige schepseltjes be roert, dat zij als het ware van allen de na tuurlijke moeder is geworden. Hoog boven anderen is zij bevoorrecht door de liefde, de aanhankelijkheid, het vertrouwen van al die verwaarloosde kleintjes en als een bekend geleerde de school bezoekt om de reacties der kinderen te bestudeeren en Rose toevallig in een klas vindt, waar zij moet op passen terwijl de onderwijzeres even weg is, staat hij verbaasd over wat dit eenvoudige meisje met de kleintjes weet te bereiken Zij vertelt van het konijn, dat zij levend in een mandje op haar schot heeft en als zij laat uitkomen, dat de directrice van plan is her beestje dien middag op te eten, gaat er een storm van verontwaardiging door al die kleine menschjes, die intuitief maar daarom juist zoo waar aanvoelen hoe wreed de wereld rondom hen is, De film heeft een blijder slot dan de auteur in zijn boek gewild heeft. Rose vindt in den dokter der school een natuurlijken be schermer voor het geheele leven en Marie, haar protegée, wordt door beiden als kind aangenomen. Het slot doet er'weinig toe. Hoofdzaak is de uiterst gevoelige wijze waarop men deze kinderen verfilmd heeft. Wie dat zoo gearran geerd heeft, moet een groote kindervriend ge weest zijn een man, die in staat was alles wat er in deze kleine menschjes omgaat te be grijpen. Wie kinderen begrijpt of wil leeren beo- - pen, mag niet verzuimen La MaterneU^T gaan bewonderen. Madelaine Renaud oJï er als Rose uiterst gevoelvol spel en PauW Elambert, het kleine meisje, speelt als een l, boren actrice, hoewel men geen oogenblik a indruk van eenige onnatuurlijkheid krijgt Zelden zagen wij een film, die zoo reali* tisch, zoo waar, maar ook zoo ontroerd mooi is als deze „Materneile". etld Aan dit buitengewone filmwerk gaat zeer uitgebreid voorprogramma vooraf i3? eenige interessante kijkjes in het buitenlani» vraagt een Russisch orkest van prachtig d»' halte de aandacht. Zelden hoorden we E! dergelijke muziek-ensumble van rU8s;8°F musici en reeds deze film alleen is zeer aI moeite waard. Tenslotte vermelden we een komische screensong, zoodat het geheeK programma deze week een extra woord van aanbeveling verdient. Het Weekblad dezer week bevat o Tien jaar vaste bespeler (Ver. Rot'w damsch Hofstadtooneel van den Kon. Schouwburg te 's Gravenhage), Kari Dane overleden (filmspeler van de oim# garde), de komst van de Nelsonrevu#' van dansgirl tot filmactrice (Bepple Vhu ser;) veel filmnieuws met illustratie'», portretten, enz. De Raad vergaderde Vrijdag om hal! dtf voltallig onder voorzitterschap van den gemeester, mr. H. D. A. van Reenen. Voor kennisgeving werden aangenomens een bericht van den heer C. de wit, aan neming van zijn benoeming als lid van de Commissie tot wering van schoolverzuim; goedkeuring door Ged. Staten onderhand- sche verhuring van de gemeentewoningen aan de Karei de Grootelaan en van een per ceel weiland aan de Kerkediik aan de Berger IJssportvereeniging, alsmede tot verhuur voor 5 jaar van een perceel bouwland aan den Westerweg; en het bericht van Ged. Staten tot verla ging van de rente van de met de Bank yan Nederl. gemeenten over de in 1929 aange gane geldleening. Voor kennisgeving werden eveneens aan genomen het verslag van de Esperanto-cuisus 1933 -1934, en het proces-verbaal der op 26 Maart ge. houden kasverificateurs bij den gemeen» ontvanger. Op voorstel van B. en W. werd tot vast stelling besloten van de eerste suppletok» gemeente-begrooting, gewone dienst 1933; de tweede suppletoire gemeente-begrootiik kapitaaldienst 1933; en een besluit tot af- en overschrijving! van en op verschillende uitgaafposten in gemeente-begrooting, dienst 1933. Besloten werd nog ruim 3000 van de Jt Adelbertusschool bij de bank van Ned. p meenten te beleggen. Het voorstel tot het doen van af- en tnr> schrijvingen, gaf mevrouw Dekker a«!4 ding tot het doen van verschillende opmet- kingen, die door den voorzitter tot hare b© vrediging werden beantwoord. B. en W. stelden hierna voor, in eigendom en onderhoud over te nemen van de heereo H. A. Toben en J. H. Schmidt de Randlaan, de Ronde laan en gedeelten van de Kerk© laan en Guurtjeslaan, tezamen groot 11550 M2. Ter tegemoetkoming van eventueele kos ten van rioleering storten de eigenaiw 1348 in de gemeentekas. De heer Zeiler zeide, dat zijn fractie het niet wenschelijk achtte deze wegen, zoo lang ze niet geasfalteerd zijn, over te nemen. Voorts vroeg spreker of er geen uitkeeriüg uit het wegenfonds van de voormalige Mf. ten behoeve van de gemeente is gedaan. De voorzitter zeide, dat de wegen voldoen aan de concessievoorwaarden. De wegen verkeeren in een goeden toestand, worden weinig bereden ei, brengen geen extra-kosten binnen korten tijd. De heer Zeiler: Vele terreinen zijn nog niet bebouwd, zoodat wij eerst nog krijgen het vervoer van het bouwmateriaal. De voorzitter: Het verzoek is in„eko> men om ze over te nemen, nadat wij vef« zocht hadden ze in orde te maken. De heer Blank: Rioleering zal er toch moeten komen. De voorzitter: Naar onze overtuiging niet binnen afzienbaren tijd. Weth. Apeldoorn: Met eventueele rio leering is in het afkoopbedrag rekening g«* houden. De heer D i n g e r d i s vroeg of het b<* drag gebaseerd was op het contractloon. De voorzitter bevestigde dit en ver klaarde op een vraag van den heer Zeiler, die zich niet bevredigd had verklaard, dat B. en W. er prijs op stellen, dat aan de zaak een eind komt. De heer Voüte wilde voorkomen, dat d« gemeente waarvan bij bebouwing de weg® vernield worden, voor kosten komt te staan, die op exploitanten behoort te drukken. De heer Zeiler zou als hoffelijk wan» nu B. en W. het wenschen, voor stemmen, doch onder voorwaarde, dat de gemeen» binnen afzienbaren tijd niet voor groote kof ten komt te staan. De voorzitter zegde dit toe. Hierop werd het voorstel z.h.st. aangeno men. Punt 5 van de agenda was een v00r'L tot onderhandschen aankoop van 343 M* grond aan den Bergerweg voor 171 59 tot overname in eigendom en onderhoud van 450 M. sloot van den polder „De Berg®" meer". Ja Op een vraag van den heer S w a a g ^et- de de voorzitter, dat het behalve jj1® den heer Bak, met de overname van geon^J voor verharding van den Bergerweg. vow elkander is, Conform besloten. sM In behandeling kwam hierna een v0'*o van B. en W. tot onderhandschen van eenige terreinstrooken langs den vo j weg tegen den prijs van 2 per M2 en van de wed. M. Staadegaard 43 Mz - de erven J. Hoogland 51 M2 van den C. Mooy Jbz. 127 M2 van den e. Zwaan 25 M2., onder beding, dat

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1934 | | pagina 6