DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Een behoorlijk Italiaan trouwt-
Het einde van den Oostenrijker Wallisch.
No. 119
Woensdag 23 Mei 1934
136e Jaargang
tDxujeliiksch OjMtnicfU
Een ooggetuige verhaalt in onder
staand artikel „hoe een idealist weet
te sterven
„MOETEN JULLIE STERVEN, OF IK?"
LBuUeutand
DE VERHOUDING JAPAN—CHINA.
Minister Arijosji te Shanghai
DE VERHOUDING FRANKRIJK
SOVJET-RUSLAND.
RUMOERIG OOSTENRIJK.
70 nationaal socialisten gearresteerd.
NIEUWS UIT BULGARIJE.
De bevoegdheden der nieuwe
regeering.
GEEN WAPENS VOOR DEN
GRAN CHACO.
Op verzoek van den Volkenbond.
OP HET LAATSTE NIPPERTJE.
Staking bijgelegd.
ROOSEVELT'S „ZILVERBOODSCHAP".
Beteekent: nieuwe belasting.
IVat vandaag de
aandacht trek
WERKLOOSHEID-BESTRIJDING OP -
CUBA.
8 millioen dollar beschikbaar.
FINSCHE SPIONNE KRIIGT
15 JAAR TUCHTHUIS.
Wegens vergiftiging en landverraad.
DANSENDE COMMUNISTEN.
In het water of op de bon.
COURANT.
Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon
en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar 2.—,
iranco door het geheele Rijk 2.50.
Losse nummers 5 cents.
PRIJS DER GEWONE ADVERTENTIEN:
Van 15 regels 1.25, elke regel meer 0.25, groote
contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven iranco aan de N. V. Boek- en Handelsdruk
kerij v/h. HERMS. COSTER ZOON, Voordam C 9,
postgiro 37060. Telef. 3, redactie 33.
Directeur: C. KRAK.
Hoofdredacteur: Tj. N. ADEMA.
Dit nummer bestaat uit twee bladen
De gevangenis van het kantonaal gerecht
te Leoben is een voormalig klooster, dat on
der normale omstandigheden plaats biedt
aan honderd gevangenen. Op Zondag 18
Februari waren wij met z'n vierhonderden
in de cellen opeengepakt. Wij maakten ons
ten zeerste ongerust over het lot van een der
leiders, den Oostenrijkschen arbeider Kolo-
man Wallisch. Ondanks de strenge afzonde
ring waren wij er in geslaagd om in contact
te komen met onze partijgenooten buiten de
gevangenis en omstreeks vier uur 's namid
dags vertelde een der niet-politieke gevange
nen ons, dat zoojuist Wallisch met zijn
vrouw de gevangenis was binnengebracht.
Zij waren aangekomen in een groote vracht
auto, bemand met zestig gendarmes, terwijl
er een detachement motorpolitie vóór en
achter den vrachtauto reed. Hoe kleinzielig
vonden wij het, dat Wallisch in de gevangt
nis dadelijk de kleeding der gewone misda
digers moest aantrekken! Wij kennen hem
als een goed, braaf mensch, die zijn leven
lang het welzijn van zijn omgeving is ge
weest.
Voor alle zekerheid werden Wallisch en
zijn vrouw opgesloten in den vleugel, die be
stemd was voor de vrouwelijke gevangenen,
hijzelf in cel nr. 6 en zijn vrouw in cel nr.
8. Dit zijn cellen voor twee gevangenen, vijf
schreden lang en juist zoo breed, dat men er
de armen in kan uitstrekken. Voor Wallisch
werden er bovendien speciale maatregelen
genomen.
De deur van zijn cel werd wijd open ge
laten en daarbinnen werden twee justitie
ambtenaren geposteerd, terwijl in de gang
een menigte gendarmes en Stahlhelmleden
waren opgesteld. Van buiten werd de gevan
genis bovendien bewaakt door eenige deta
chementen militairen met machinegeweren.
Nog dienzelfden Zondag werd Wallisch
en zijn vrouw voor den rechter van instruc
tie geleid. Het verhoor werd den geheelen
Maandagmorgen nog voortgezet. Om 14 uur
20 begon het proces voor den krijgsraad
Nadat het doodvonnis was uitgesproken,
werd Wallisch naar zijn cel teruggebracht.
Hij had drie uur uitstel gevraagd en gekre
gen om zijn testament te maken en afscheid
te nemen van zijn vrouw. Intusschen had
tegen den wensch van Wallisch in zijn
verdediger, dr. Helmuth Wagner, telefonisch
gratie gevraagd aan den president der re
publiek; dit verzoek werd door de rechtbank
niet ondersteund. Opvallend is het feit, dat
tegen zeven uur 's avonds kanselier Dollfuss
persoonlijk dr. Fritz Marinitsch, den presi
dent der rechtbank opbelde om te vragen,
waarom het proces zoo lang duurde.
In zijn cel ontving Wallisch het laatste
bezoek van zijn vrouw Paula. Voor hun ar
restatie had zij hem geen minuut alleen ge
laten; tijdens de gevechten stond zij steeds
aan zijn zijde. Toen zij het doodvonnis ver
nam, besefte zij onmiddellijk, dat alles afge-
loopen was, dat binnen enkele uren het we
duwschap een einde zou maken aan haar
huwelijksgeluk van meer dan tien jaar. Zij
barstte in snikken uit. Wallisch slaagde er
niet in haar te kalmeeren. De man, die door
zijn groote goedheid zoo dikwijls de driften
der menigte in toom had gehouden, stond
machteloos tegenover de uiterste droefheid
van zijn levensgezellin. Nu werd ook de
broer van Paula, die in allerijl uit Maribor
was aangekomen, bij zijn zwager toegelaten.
Evenals zijn zuster, weende hij zonder op
houden. Wallisch trachtte door een grapje
een einde te maken aan het droevige tooneel
Op zijn stroomatras gezeten, zei hij lachend:
„Nu weet ik het niet meer. Moeten jullie
sterven of ik?"
Bij testament vermaakte Wallisch al wat
hij had, n.1. een volledig stel meubels en een
bedrag van 180 schilling (ongeveer 50 gul
den), aan zijn vrouw. Nadat hij zijn testa
ment had geschreven, stelde men hem de ge
bruikelijke vraag, wat hij wenschte. Hij
vroeg een glas wijn, een stuk taart en een
krant. Men bracht hem een kruik met een
liter wijn, twee glazen en een geheele taart.
Dit alles werd geleverd door een naburig
restaurant. Een der ambtenaren ging in een
café op zoek naar een krant. Wallisch, die
anders nooit iets gebruikte, dronk den wijn
bijna geheel op, at een stuk taart en las in
de kranten de berichten en artikelen over
zijn arrestatie.
Intusschen heerschte er in het geheele ge
bouw een koortsachtige drukte. Er was
slechts één man, die kalm bleef, n.1. de ver
oordeelde. Hij had zelfmoord kunnen ple
gen, doch deed dit niet. Hij heeft altijd ten
volle de gevolgen aanvaard van zijn daden
en verzuimen. Nadat het tweede uur van
uitstel verstreken was, kwamen de president
en de leden van de rechtbank met zijn ver
dediger om hem mede te deelen, dat het ver
zoek om gratie was afgewezen. Opnieuw be
gon Paula Wallisch te jammeren van smar
de .gevangenisdokter moest er een einde aan
maken. Hij gaf Wallisch een in chloroform
gedrenkten zakdoek, waarmee hij zelf zijn
ongelukkige vrouw in slaap bracht. Vervol
gens uitte de ter dood veroordeelde nog een
laatsten wensch, die werd toegestaan. Aan
gezien hij nu meer dan tien jaar had geleefd
en gewerkt temidden van de arbeiders van
Bruck vroeg hij, nog eenigen van hen te mo
gen spreken. Nu werden drie jeugdige ge
vangenen, die onder leiding van Wallisch
moedig hadden gestreden, bij hem gebracht.
Hij was zichtbaar blij hen te zien, gaf hun
de hand en zei: „Blijft altijd goede proleta
riërs. De tijd van onze overwinning is niet
ver meer".
Terwijl zijn vrouw voortsliep op de stroo
matras, bereidde Wallisch zich nu op het
einde voor. Om half twaalf kwamen de beui
Spitzer en zijn beide helpers in de cel, ter
wijl in de gang de krijgsraad stond opge
steld. Wallisch had zijn blauwe pak weer
aangetrokken. Aan de armen vastgehouden
door de beide beulshelpers, nam hij zijn
plaats in den stoet in, die zich op weg begaf.
Voorop liepen de leden van de rechtbank,
gevolgd door den veroordeelde; daarachter
kwam de lange gestalte van den beul met
zijn zwarte manteltje en zijn witte hand
schoenen en daarna een menigte gendarmes,
officieren en personen in burgerkleeding,
w.o. eenige rechters en twee dokters. De
stoet liep een lange, smalle gang door en
stond stil op de binnenplaats, waar de exe
cutie zou plaats vinden.
Tot'zoover wat wij hoorden. Nu wat wij
zagen
Er waren acht gewone vertrekken in het
gebouw, welker ramen op de genoemde bin
nenplaats uitzagen. Deze vertrekken werden
nu eveneens voor het opsluiten van de ge
vangenen gebruikt en al waren er tralies
voor de ramen aangebracht, het waren ge
wone ramen, waardoor wij zeer goed de
voorbereidingen voor de terechtstelling kon
den volgen. Niet-politieke gevangenen maak
ten een gat om de 3.20 hooge galg in te
plaatsen; zij richtten bij de galg een ladder
tje op voor den beul. Dit werk moest men
wel door veroordeelden laten doen, want in
geheel Leoben wilde geen timmerman of
schrijnwerker ermee te maken hebben.
Wij zagen, hoe tegen elf uur 's avonds
een detachement van zestig soldaten met
stalen helmen aankwam en zich in een vier
kant rondom de galg opstelden. Om twintig
minuten voor middernacht kwam Wallisch
aan. Wij zagen, hoe hij ons raam passeerde,
de militairen zag en bleef doorloopen met
denzelfden energieken stap, dien wij van hem
kenden. Nu werd hij met den rug naar de
galg geplaatst, terwijl de beul het laddertje
beklom. Dan weerklonk de stem van Wal
lisch voor de laatste maal„Leve de Sociaal-
Democratie! Leve de vrijheid!"
Intusschen deed de beul den strop reeds
om zijn hals en nog voordat de laatste let
tergreep geheel was uitgesproken, trokken
de beulshelpers zijn lichaam reeds met alle
kracht naar den grond. Wallisch was dade
lijk dood of in elk geval bewusteloos; van
een doodsstrijd was niets te bespeuren. Ter
wijl de beulshelpers nog op zijn schouders
hingen, was hij blijkbaar reeds dood, want
na enkele seconden kwam de beul reeds het
laddertje af, ontblootte het hoofd en zei:
„Het vonnis is uitgevoerd".
Twee uur later werd het lichaam van on
zen moedigen leider opgenomen, in een ar
melijke doodkist gelegd en weggebracht
naar het kerkhof van Leoben
Baantjes- en salaris-oorlog
tegen vrijgezellen.
Sinds zij aan het bewind is, voert de Ita
liaansche regeering een onafgebroken strijd
om het geboortecijfer zooveel mogelijk op te
voeren. Die strijd wordt natuurlijk op vele
fronten gevoerd en een van die fronten vormt
de wereld der verstokte vrijgezellen, de aan
hangers van „la vita commoda", het gemak
kelijke leventje. Mussolini heeft zelf al eens
verkondigd, dat een staatsburger dan eerst
honderd percent waarde bezit, wanneer hij
getrouwd is. Maar trouwen alleen is niet ge
noeg, er moet ook zou gauw mogelijk ge
trouwd worden.
Vandaar, dat enkele jaren terug een
vrijgezellenbelasting
werd ingevoerd. Men had van die belasting
vrij veel succes verwacht, maar de vrijgezel
len bleken liever een paar honderd lire *e
dokken, dan de genoegens van hun een
zaam, maar vrij bestaan op te offeren. Hun
vrijgezellenkoppen deinsden voor de vuist
van Mussolini niet terug. Men vindt ze voor
al in de groote steden, waar het gewoonte
geworden is, niet te trouwen, voordat men
de drie kruisjes gepasseerd is. En de crisis
was een welkome verontschuldiging, ook
voor de dertigers en ouderen, om betere tij
den af te wachten. Het leek een hopelooze
strijd te worden, maar juist dezer dagen
heeft Mussolini het offensief hervat. iJehalve
dat hij de vrijgezellenbelasting met vijftig
procent verhoogde, heeft hij uit zijn welge-
vulden pijlenkoker een ander wapen te voor
schijn gehaald, een directer wapen, dat de
heeren behalve in hun beurs ook in hun eer
treft. Zoo werden de
officieren aangemaand
zoodra mogelijk in het huwelijk te treden,
wanneer zij erop stonden, carrière te maken.
Het zelfde is per oekase aan de staatsambte
naren meegedeeld, die ook wanneer zij bij
zondere bekwaamheden of eigenschappen
bezitten, niet in leidende posities kunnen
worden toegelaten, zoolang zij niet getrouwd
zijn.
Bij de laatste Kamerverkiezingen waren
alle Kamerleden van de lijst afgevoerd, die
niet in het bezit van een trouwboekje waren,
terwijl aan de vaders van groote gezinnen
de voorkeur gegeven werd. Er zijn op het
oogenblik in Italië alleen maar getrouwde
Kamerleden en senatoren!
De laatste jaren is ook geen enkel vrijge
zel meer tot professor aan een hoogeschoo!
benoemd.
Zelfs de trouwste dienaar van Mussolini,
zijn secretaris Chiavolini heeft zich aan
deze ijzeren wet niet kunnen onttrekken. Dr.
Chiavolini is zonder twijfel een der vertrou
wensmannen van Mussolini geweest; van
het eerste optreden van den duce als minis
ter-president, dus van 1922 af, was hij de
persoonlijke secretaris van den dictator. Tot
dat hij onlangs zijn plaats aan een ander
heeft moeten afstaan, alléén door het feit,
dat hij
niet wilde trouwen
alvorens een geschikte echtgenoote gevonden
te hebben. Staande voor de keuze tusschen
een opgedrongen huwelijk en zijn positie gaf
hij zijn positie opZullen de Italiaan-
sche vrijgezellen hem tot eere-voorzitter be
noemen
Waar de partij invloed heeft op particu
liere bedrijven, en dat zijn er niet weinig,
wordt op het oogenblik dezelfde tactiek ge
volgd. Een enkel voorbeeld mogen we hier
noemen. Bij de Popoio d'Italia, een officieel
orgaan, werd enkele maanden geleden be
kend gemaakt, dat alle leden van het perso
neel boven de 22 jaar binnen een bepaalden
tijd in het huwelijk moesten treden, daar mtn
anders gevaar liep, te worden ontslagen.
Deze „bedreiging'' werkte niet snel genoeg,
waarna de directie een ander en sympathie
ker middel uitvond, namelijk een loonsver-
hooging voor wie in het huwelijk traden. Op
het oogenblik is de heele redactie getrouwd
of in ondertrouw.
Antwoord op de troonrede.
Vertegenwoordigers van Kamer en Senaat,
gekleed in de winteruniform der fascistische
partij, hebben zich gisteren in galarijtuigen
naar het Quirinaal begeven, om den koning
de antwoorden op de troonrede te overhan
digen.
In tegenwoordigheid van de leden van het
militaire en civiele huis des konings, Musso
lini en de andere ministers, ontving koning
Victor Emanuel eerst de delegatie van den Se
naat, welks voorzitter, Federzoni, het ant
woord voorlas. Daarna las de voorzitter,
Giano, het antwoord der Kamer voor.
Het presidium van den Senaat heeft be
sloten de vergoedingen der senatoren en van
het geheele personeel van den Senaat te ver
lagen, overeenkomstig de bepalingen van de
wet van 14 April j.1.
Na een verblijf van drie weken te Tokio ge
durende welken tijd hij met het kabinet heeft
beraadslaagd, is de Japansche gezant in
China, Arijosji, naar Shanghai vertrokken
De „Nitsji-Nitsji" meldt, dat Arijosji uitvoe
rige instructies heeft gekregen van den mi
nister van buitenlandsche zaken met betrek
king tot de Japansche politiek jegens China.
Het blad schrijft, dat in deze instructies met
nadruk is vastgelegd, dat Japan zich verzet
tegen internationalen financieelen bijstand
aan China, doch bereid is zijn maximale fi-
nancieele hulp aan China nog te vergrooten,
wanneer dit land afstand doet van zijn poli
tiek om de eene buitenlandsche mogendheid
uit te spelen tegen de anderen. Verder zou
Arijosji opdracht hebben gekregen zich be
reid te toonen onderhandelingen met China
te openen betreffende de oplossing van de
hangende Chineesch-Japansche problemen,
waaronder het doorgaande postverkeer per
trein tusschen Noord-China en Mandsjoe-
kwo, wanneer China oprechte verlangens
koestert, in dezen tot een oplossing te komen.
Tenslotte zou in de instructies zijn vastge
legd, dat wanneer China, Japans positie
mocht miskennen als mogendheid, welke ver
antwoordelijk is voor de handhaving van den
vrede en de orde in Oost-Azië en een politiek
mocht voeren welke schadelijk moet worden
geacht ten opzichte van den voorspoed, den
vrede en de orde in Oost-Azië door het aan
roepen van politieke en economische invloe
den van een derde partij, Japan gereed zou
zijn om maatregelen te nemer, die dit zullen
verhinderen.
Het departement van buitenlandsche zaken
deelt in dit verband mee, dat de minister
van buitenlandsche zaken aan Arijosji geen
nieuwe instructies heeft gegeven.
Minister Barthou heeft gisteren den Fran-
schen ambassadeur te Moskou, Alphand ont
vangen.
In welingelichte kringen verluidt, dat de
volgende kwesties besproken zijn: het toetre
den van Rusland tot den Volkenbond, het
Europeesche pact van bijstand, het Poolsch-
Russische verdrag en de toenadering van
Rusland tot de Kleine Entente.
Litwinov is naar Mentone vertrokken,
waar hij een bespreking zal hebben met
Dowgalewski, den Russischen ambassadeur
te Parijs, die te Mentone eenigen tijd door
brengt.
Tot nu toe zijn 70 nationaal socialisten
gearresteerd in verband met de ontdekte aan
slagen op spoorwegen. Tot hen behooren de
gouwleider voor Beneden Oostenrijk. Joseph
Leojjold, de vroegere inspecteur voor den
gouw Weenen, Neumann, en de -beide broers
van den leider van den vroegeren gouw Wee
nen, Eduard en Richard Frauenfeld.
Alle sociaal democratische functionnaris-
sen zijn op vrije voeten gesteld voor zoover zij
zich nog in verband met de gebeurtenissen in
Februari in arrest bevonden.
Na afloop van de kabinetszitting, die
Dinsdag verscheidene uren achtereen had ge
duurd, verklaarde de Bulgaarsche minister
president Georgief tegenover de pers, dat het
kabinet vérstrekkende besluiten had genomen,
die morgen bij verordening zouden worden
afgekondigd en in werking treden.
Deze verordening zal inhouden, dat alle
door de regeering uitgevaardigde besluiten,
onverschillig of zij in overeenstemming zijn
met de bestaande wetten of niet, rechtsgeldig
zijn en uitgevoerd moeten worden. De regee
ring krijgt daardoor een onbeperkte macht,
terwijl haar dictatoriaal bewind er tevens
door gelegaliseerd wordt.
Volgens een bericht van de „Associated
Press" uit Mexico heeft de Mexicaansche
regeering in overeenstemming met de door
den Volkenbond uitgesproken verlangens een
verbod uitgevaardigd tot uitvoer van wapens
en munitie naar Bolivia en Paraguay.
De afkondiging van de staking in Minnea-
polis is gisteren op het laatste moment ver
hoed door de sluiting van een wapenstilstand
tusschen de stakende chauffeurs van vracht
auto's en hun werkgevers. De overheid had
tot afkondiging van den staat van beleg wil
len overgaan in verband met het feit, dat
tijdens botsingen een speciale afgevaardigde
was gedood. De wapenstilstandsbepalingen
houden o.m. in, dat voor den tijd van 24 uur
de stakers hun posten zullen terugtrekken en
de werkgevers geen gebruik zullen maken van
werkwilligen.
President Roosevelt heeft gisteren het
congres zijn lang verwachte „zilverbood-
schap" doen toekomen. Hierin beveelt de pre
sident der Vereenigde Staten een wetgeving
aan, volgens welke het zilver een vierde der
dekking der valuta zal vormen. De boodschap
is het resultaat der onderhandelingen met het
z.g. „zilverblok" van het congres.
Zij bepaalt, dat de betalingen voor den
aankoop van zilver, dat wordt aangewend
voor de vorming van de noodzakelijke zilver
reserve tot 50 dollarcent per ounce voor in-
Het einde van den Oostenrijker
Wallisch. (Dag. Overzicht).
John Dillinger blijft onvindbaar.
(Buitenland).
Roosevelt's „Zilver"-boodschap.
(Buitenland).
Een behoorlijk Italiaan trouwt.
(Buitenland).
Te IJmuiden de musicus Sam
Vlessing overleden. (Kunst).
Auto in het kanaal van Terneuzen
naar Gent gereden; twee menschen
verdronken. (Binnenland).
Ketelontploffing te Groningen;
twee gewonden. (Binnenland).
(Zie rerder eventueel laatste
berichten).
heemsch zilver wordt beperkt. Roosevelt wijst
vervolgens op de wenschelijkheid van een
internationaal bimetallair verdrag voor de
definitieve oplossing der zilverkwestie en
deelt het congres mede, dat reeds onderhan
delingen zijn ingeleid met de buurstaten,
welke onderhandelingen het gebruik van zil
ver en goud op dezelfde basis als den valuta
standaard betreffen. In de boodschap ver
zoekt Roosevelt volmacht de bestaande zilver
overschotten die niet voor de industrie noodig
zijn, over te nemen. Daarbij zal een overeen
komstige schadeloosstelling moeten worden
uitgekeerd. Bovendien wenscht Roosevelt
volmacht voor de regeling van den in- en uit
voer van zilver en andere zilvertransacties.
Roosevelt stelt een belasting voor van min
stens 50 op alle winsten uit hoofde van
zilvertransacties. Hij beveelt een politiek aan,
welke voor valutadoeleinden de hoeveelheid
zilver beoogt te verhoogen tot een vierde van
de dekking. Het succes der Londensche zil
verovereenkomst moedigt een voortzetting
der internationale onderhandelingen over de
zilverkwestie aan.
ZOO'N DIER TOCH!
Gisteren is hier uit Zuid-Amerika een tij-
gerkat gearriveerd, die zonder zijn dagelijk-
sche portie whiskey volkomen onhandelbaar
wordt. Zijn eigenaresse verklaarde, dat zij
een tijdje geleden haar lievelingsdier wat
whiskey gegeven had, teneinde hem van een
verkoudheid te genezen en dat het dier thans
niet meer rustig wenscht te blijven wanneer
het zijn dagelijksche grocje niet krijgt.
Een aantal leidende figuren uit de zaken
wereld heeft de Cubaansche regeering een
aanbood gedaan tot het verstrekken van 8
millioen dollar ter bestrijding der werkloos
heid door uitvoering van een programma van
openbare werken met dien verstande, dat dit
bedrag gefourneerd zal worden in twee jaar-
lijksche tranches van 4 millioen, welke dan
door de regeering vereffend zouden kunnen
worden door aftrek van belastingen.
Jenny Anttila, de hoofdpersoon in het Fin-
sche spionnageproces, dat te Waasa sedert
eenige maanden is gevoerd, is gisteren door
de rechtbank veroordeeld tot vijftien jaar
tuchthuistraf.
Het schandaal, waarbij de charmante
dienstbode Jenny Anttila betrokken was,
heeft in Finland haast nog meer sensatie
verwekt dan de ongeveer gelijktijdig ontdekte
spionnage-affaire van Marie-Louise Martin.
Zij was in betrekking bij kolonel Asplund,
den leider der Finsche munitiefabriek, dien
zij op aanstichting van een sovjet-officier ver
giftigde, ten einde dezen officier in de gele
genheid te stellen uit de werkkamer van den
kolonel belangrijke documenten weg te nemen
Tot driemaal toe gaf zij haar patroon vergif
in. Het meisje ontving voor haar spionnage-
arbeid van de communistische officieren, in
wier dienst zij stond, in totaal, een bedrag
van ongeveer 33 gulden, dat haar nog in ter
mijnen werd uitgekeerd.
De politie te Warschau heeft 200 commu
nisten gearresteerd, die zich op twee Weich-
selbooten bevonden. De politie kon de beide
booten achterhalen, nog juist voor zij zouden
aanleggen bij de plaats, waar de communis
ten een partijcongres wilden houden. Toen de
beambten aan boord verschenen, waren de
opvarenden juist aan het dansen. In het
eerste oogenblik maakte zich van de aanwe
zigen een paniek meester, doch daar de eeni
ge uitweg een sprong in het water was, keer
de de rust spoedig weer.
Een paar communistenleiders zijn in hech-
tents gehouden. Eje overigen werden na vast
stelling van hun identiteit weer op vrije voe
ten gesteld.