DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. Een behoorlijk Italiaan trouwt- Het einde van den Oostenrijker Wallisch. No. 119 Woensdag 23 Mei 1934 136e Jaargang tDxujeliiksch OjMtnicfU Een ooggetuige verhaalt in onder staand artikel „hoe een idealist weet te sterven „MOETEN JULLIE STERVEN, OF IK?" LBuUeutand DE VERHOUDING JAPAN—CHINA. Minister Arijosji te Shanghai DE VERHOUDING FRANKRIJK SOVJET-RUSLAND. RUMOERIG OOSTENRIJK. 70 nationaal socialisten gearresteerd. NIEUWS UIT BULGARIJE. De bevoegdheden der nieuwe regeering. GEEN WAPENS VOOR DEN GRAN CHACO. Op verzoek van den Volkenbond. OP HET LAATSTE NIPPERTJE. Staking bijgelegd. ROOSEVELT'S „ZILVERBOODSCHAP". Beteekent: nieuwe belasting. IVat vandaag de aandacht trek WERKLOOSHEID-BESTRIJDING OP - CUBA. 8 millioen dollar beschikbaar. FINSCHE SPIONNE KRIIGT 15 JAAR TUCHTHUIS. Wegens vergiftiging en landverraad. DANSENDE COMMUNISTEN. In het water of op de bon. COURANT. Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar 2.—, iranco door het geheele Rijk 2.50. Losse nummers 5 cents. PRIJS DER GEWONE ADVERTENTIEN: Van 15 regels 1.25, elke regel meer 0.25, groote contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven iranco aan de N. V. Boek- en Handelsdruk kerij v/h. HERMS. COSTER ZOON, Voordam C 9, postgiro 37060. Telef. 3, redactie 33. Directeur: C. KRAK. Hoofdredacteur: Tj. N. ADEMA. Dit nummer bestaat uit twee bladen De gevangenis van het kantonaal gerecht te Leoben is een voormalig klooster, dat on der normale omstandigheden plaats biedt aan honderd gevangenen. Op Zondag 18 Februari waren wij met z'n vierhonderden in de cellen opeengepakt. Wij maakten ons ten zeerste ongerust over het lot van een der leiders, den Oostenrijkschen arbeider Kolo- man Wallisch. Ondanks de strenge afzonde ring waren wij er in geslaagd om in contact te komen met onze partijgenooten buiten de gevangenis en omstreeks vier uur 's namid dags vertelde een der niet-politieke gevange nen ons, dat zoojuist Wallisch met zijn vrouw de gevangenis was binnengebracht. Zij waren aangekomen in een groote vracht auto, bemand met zestig gendarmes, terwijl er een detachement motorpolitie vóór en achter den vrachtauto reed. Hoe kleinzielig vonden wij het, dat Wallisch in de gevangt nis dadelijk de kleeding der gewone misda digers moest aantrekken! Wij kennen hem als een goed, braaf mensch, die zijn leven lang het welzijn van zijn omgeving is ge weest. Voor alle zekerheid werden Wallisch en zijn vrouw opgesloten in den vleugel, die be stemd was voor de vrouwelijke gevangenen, hijzelf in cel nr. 6 en zijn vrouw in cel nr. 8. Dit zijn cellen voor twee gevangenen, vijf schreden lang en juist zoo breed, dat men er de armen in kan uitstrekken. Voor Wallisch werden er bovendien speciale maatregelen genomen. De deur van zijn cel werd wijd open ge laten en daarbinnen werden twee justitie ambtenaren geposteerd, terwijl in de gang een menigte gendarmes en Stahlhelmleden waren opgesteld. Van buiten werd de gevan genis bovendien bewaakt door eenige deta chementen militairen met machinegeweren. Nog dienzelfden Zondag werd Wallisch en zijn vrouw voor den rechter van instruc tie geleid. Het verhoor werd den geheelen Maandagmorgen nog voortgezet. Om 14 uur 20 begon het proces voor den krijgsraad Nadat het doodvonnis was uitgesproken, werd Wallisch naar zijn cel teruggebracht. Hij had drie uur uitstel gevraagd en gekre gen om zijn testament te maken en afscheid te nemen van zijn vrouw. Intusschen had tegen den wensch van Wallisch in zijn verdediger, dr. Helmuth Wagner, telefonisch gratie gevraagd aan den president der re publiek; dit verzoek werd door de rechtbank niet ondersteund. Opvallend is het feit, dat tegen zeven uur 's avonds kanselier Dollfuss persoonlijk dr. Fritz Marinitsch, den presi dent der rechtbank opbelde om te vragen, waarom het proces zoo lang duurde. In zijn cel ontving Wallisch het laatste bezoek van zijn vrouw Paula. Voor hun ar restatie had zij hem geen minuut alleen ge laten; tijdens de gevechten stond zij steeds aan zijn zijde. Toen zij het doodvonnis ver nam, besefte zij onmiddellijk, dat alles afge- loopen was, dat binnen enkele uren het we duwschap een einde zou maken aan haar huwelijksgeluk van meer dan tien jaar. Zij barstte in snikken uit. Wallisch slaagde er niet in haar te kalmeeren. De man, die door zijn groote goedheid zoo dikwijls de driften der menigte in toom had gehouden, stond machteloos tegenover de uiterste droefheid van zijn levensgezellin. Nu werd ook de broer van Paula, die in allerijl uit Maribor was aangekomen, bij zijn zwager toegelaten. Evenals zijn zuster, weende hij zonder op houden. Wallisch trachtte door een grapje een einde te maken aan het droevige tooneel Op zijn stroomatras gezeten, zei hij lachend: „Nu weet ik het niet meer. Moeten jullie sterven of ik?" Bij testament vermaakte Wallisch al wat hij had, n.1. een volledig stel meubels en een bedrag van 180 schilling (ongeveer 50 gul den), aan zijn vrouw. Nadat hij zijn testa ment had geschreven, stelde men hem de ge bruikelijke vraag, wat hij wenschte. Hij vroeg een glas wijn, een stuk taart en een krant. Men bracht hem een kruik met een liter wijn, twee glazen en een geheele taart. Dit alles werd geleverd door een naburig restaurant. Een der ambtenaren ging in een café op zoek naar een krant. Wallisch, die anders nooit iets gebruikte, dronk den wijn bijna geheel op, at een stuk taart en las in de kranten de berichten en artikelen over zijn arrestatie. Intusschen heerschte er in het geheele ge bouw een koortsachtige drukte. Er was slechts één man, die kalm bleef, n.1. de ver oordeelde. Hij had zelfmoord kunnen ple gen, doch deed dit niet. Hij heeft altijd ten volle de gevolgen aanvaard van zijn daden en verzuimen. Nadat het tweede uur van uitstel verstreken was, kwamen de president en de leden van de rechtbank met zijn ver dediger om hem mede te deelen, dat het ver zoek om gratie was afgewezen. Opnieuw be gon Paula Wallisch te jammeren van smar de .gevangenisdokter moest er een einde aan maken. Hij gaf Wallisch een in chloroform gedrenkten zakdoek, waarmee hij zelf zijn ongelukkige vrouw in slaap bracht. Vervol gens uitte de ter dood veroordeelde nog een laatsten wensch, die werd toegestaan. Aan gezien hij nu meer dan tien jaar had geleefd en gewerkt temidden van de arbeiders van Bruck vroeg hij, nog eenigen van hen te mo gen spreken. Nu werden drie jeugdige ge vangenen, die onder leiding van Wallisch moedig hadden gestreden, bij hem gebracht. Hij was zichtbaar blij hen te zien, gaf hun de hand en zei: „Blijft altijd goede proleta riërs. De tijd van onze overwinning is niet ver meer". Terwijl zijn vrouw voortsliep op de stroo matras, bereidde Wallisch zich nu op het einde voor. Om half twaalf kwamen de beui Spitzer en zijn beide helpers in de cel, ter wijl in de gang de krijgsraad stond opge steld. Wallisch had zijn blauwe pak weer aangetrokken. Aan de armen vastgehouden door de beide beulshelpers, nam hij zijn plaats in den stoet in, die zich op weg begaf. Voorop liepen de leden van de rechtbank, gevolgd door den veroordeelde; daarachter kwam de lange gestalte van den beul met zijn zwarte manteltje en zijn witte hand schoenen en daarna een menigte gendarmes, officieren en personen in burgerkleeding, w.o. eenige rechters en twee dokters. De stoet liep een lange, smalle gang door en stond stil op de binnenplaats, waar de exe cutie zou plaats vinden. Tot'zoover wat wij hoorden. Nu wat wij zagen Er waren acht gewone vertrekken in het gebouw, welker ramen op de genoemde bin nenplaats uitzagen. Deze vertrekken werden nu eveneens voor het opsluiten van de ge vangenen gebruikt en al waren er tralies voor de ramen aangebracht, het waren ge wone ramen, waardoor wij zeer goed de voorbereidingen voor de terechtstelling kon den volgen. Niet-politieke gevangenen maak ten een gat om de 3.20 hooge galg in te plaatsen; zij richtten bij de galg een ladder tje op voor den beul. Dit werk moest men wel door veroordeelden laten doen, want in geheel Leoben wilde geen timmerman of schrijnwerker ermee te maken hebben. Wij zagen, hoe tegen elf uur 's avonds een detachement van zestig soldaten met stalen helmen aankwam en zich in een vier kant rondom de galg opstelden. Om twintig minuten voor middernacht kwam Wallisch aan. Wij zagen, hoe hij ons raam passeerde, de militairen zag en bleef doorloopen met denzelfden energieken stap, dien wij van hem kenden. Nu werd hij met den rug naar de galg geplaatst, terwijl de beul het laddertje beklom. Dan weerklonk de stem van Wal lisch voor de laatste maal„Leve de Sociaal- Democratie! Leve de vrijheid!" Intusschen deed de beul den strop reeds om zijn hals en nog voordat de laatste let tergreep geheel was uitgesproken, trokken de beulshelpers zijn lichaam reeds met alle kracht naar den grond. Wallisch was dade lijk dood of in elk geval bewusteloos; van een doodsstrijd was niets te bespeuren. Ter wijl de beulshelpers nog op zijn schouders hingen, was hij blijkbaar reeds dood, want na enkele seconden kwam de beul reeds het laddertje af, ontblootte het hoofd en zei: „Het vonnis is uitgevoerd". Twee uur later werd het lichaam van on zen moedigen leider opgenomen, in een ar melijke doodkist gelegd en weggebracht naar het kerkhof van Leoben Baantjes- en salaris-oorlog tegen vrijgezellen. Sinds zij aan het bewind is, voert de Ita liaansche regeering een onafgebroken strijd om het geboortecijfer zooveel mogelijk op te voeren. Die strijd wordt natuurlijk op vele fronten gevoerd en een van die fronten vormt de wereld der verstokte vrijgezellen, de aan hangers van „la vita commoda", het gemak kelijke leventje. Mussolini heeft zelf al eens verkondigd, dat een staatsburger dan eerst honderd percent waarde bezit, wanneer hij getrouwd is. Maar trouwen alleen is niet ge noeg, er moet ook zou gauw mogelijk ge trouwd worden. Vandaar, dat enkele jaren terug een vrijgezellenbelasting werd ingevoerd. Men had van die belasting vrij veel succes verwacht, maar de vrijgezel len bleken liever een paar honderd lire *e dokken, dan de genoegens van hun een zaam, maar vrij bestaan op te offeren. Hun vrijgezellenkoppen deinsden voor de vuist van Mussolini niet terug. Men vindt ze voor al in de groote steden, waar het gewoonte geworden is, niet te trouwen, voordat men de drie kruisjes gepasseerd is. En de crisis was een welkome verontschuldiging, ook voor de dertigers en ouderen, om betere tij den af te wachten. Het leek een hopelooze strijd te worden, maar juist dezer dagen heeft Mussolini het offensief hervat. iJehalve dat hij de vrijgezellenbelasting met vijftig procent verhoogde, heeft hij uit zijn welge- vulden pijlenkoker een ander wapen te voor schijn gehaald, een directer wapen, dat de heeren behalve in hun beurs ook in hun eer treft. Zoo werden de officieren aangemaand zoodra mogelijk in het huwelijk te treden, wanneer zij erop stonden, carrière te maken. Het zelfde is per oekase aan de staatsambte naren meegedeeld, die ook wanneer zij bij zondere bekwaamheden of eigenschappen bezitten, niet in leidende posities kunnen worden toegelaten, zoolang zij niet getrouwd zijn. Bij de laatste Kamerverkiezingen waren alle Kamerleden van de lijst afgevoerd, die niet in het bezit van een trouwboekje waren, terwijl aan de vaders van groote gezinnen de voorkeur gegeven werd. Er zijn op het oogenblik in Italië alleen maar getrouwde Kamerleden en senatoren! De laatste jaren is ook geen enkel vrijge zel meer tot professor aan een hoogeschoo! benoemd. Zelfs de trouwste dienaar van Mussolini, zijn secretaris Chiavolini heeft zich aan deze ijzeren wet niet kunnen onttrekken. Dr. Chiavolini is zonder twijfel een der vertrou wensmannen van Mussolini geweest; van het eerste optreden van den duce als minis ter-president, dus van 1922 af, was hij de persoonlijke secretaris van den dictator. Tot dat hij onlangs zijn plaats aan een ander heeft moeten afstaan, alléén door het feit, dat hij niet wilde trouwen alvorens een geschikte echtgenoote gevonden te hebben. Staande voor de keuze tusschen een opgedrongen huwelijk en zijn positie gaf hij zijn positie opZullen de Italiaan- sche vrijgezellen hem tot eere-voorzitter be noemen Waar de partij invloed heeft op particu liere bedrijven, en dat zijn er niet weinig, wordt op het oogenblik dezelfde tactiek ge volgd. Een enkel voorbeeld mogen we hier noemen. Bij de Popoio d'Italia, een officieel orgaan, werd enkele maanden geleden be kend gemaakt, dat alle leden van het perso neel boven de 22 jaar binnen een bepaalden tijd in het huwelijk moesten treden, daar mtn anders gevaar liep, te worden ontslagen. Deze „bedreiging'' werkte niet snel genoeg, waarna de directie een ander en sympathie ker middel uitvond, namelijk een loonsver- hooging voor wie in het huwelijk traden. Op het oogenblik is de heele redactie getrouwd of in ondertrouw. Antwoord op de troonrede. Vertegenwoordigers van Kamer en Senaat, gekleed in de winteruniform der fascistische partij, hebben zich gisteren in galarijtuigen naar het Quirinaal begeven, om den koning de antwoorden op de troonrede te overhan digen. In tegenwoordigheid van de leden van het militaire en civiele huis des konings, Musso lini en de andere ministers, ontving koning Victor Emanuel eerst de delegatie van den Se naat, welks voorzitter, Federzoni, het ant woord voorlas. Daarna las de voorzitter, Giano, het antwoord der Kamer voor. Het presidium van den Senaat heeft be sloten de vergoedingen der senatoren en van het geheele personeel van den Senaat te ver lagen, overeenkomstig de bepalingen van de wet van 14 April j.1. Na een verblijf van drie weken te Tokio ge durende welken tijd hij met het kabinet heeft beraadslaagd, is de Japansche gezant in China, Arijosji, naar Shanghai vertrokken De „Nitsji-Nitsji" meldt, dat Arijosji uitvoe rige instructies heeft gekregen van den mi nister van buitenlandsche zaken met betrek king tot de Japansche politiek jegens China. Het blad schrijft, dat in deze instructies met nadruk is vastgelegd, dat Japan zich verzet tegen internationalen financieelen bijstand aan China, doch bereid is zijn maximale fi- nancieele hulp aan China nog te vergrooten, wanneer dit land afstand doet van zijn poli tiek om de eene buitenlandsche mogendheid uit te spelen tegen de anderen. Verder zou Arijosji opdracht hebben gekregen zich be reid te toonen onderhandelingen met China te openen betreffende de oplossing van de hangende Chineesch-Japansche problemen, waaronder het doorgaande postverkeer per trein tusschen Noord-China en Mandsjoe- kwo, wanneer China oprechte verlangens koestert, in dezen tot een oplossing te komen. Tenslotte zou in de instructies zijn vastge legd, dat wanneer China, Japans positie mocht miskennen als mogendheid, welke ver antwoordelijk is voor de handhaving van den vrede en de orde in Oost-Azië en een politiek mocht voeren welke schadelijk moet worden geacht ten opzichte van den voorspoed, den vrede en de orde in Oost-Azië door het aan roepen van politieke en economische invloe den van een derde partij, Japan gereed zou zijn om maatregelen te nemer, die dit zullen verhinderen. Het departement van buitenlandsche zaken deelt in dit verband mee, dat de minister van buitenlandsche zaken aan Arijosji geen nieuwe instructies heeft gegeven. Minister Barthou heeft gisteren den Fran- schen ambassadeur te Moskou, Alphand ont vangen. In welingelichte kringen verluidt, dat de volgende kwesties besproken zijn: het toetre den van Rusland tot den Volkenbond, het Europeesche pact van bijstand, het Poolsch- Russische verdrag en de toenadering van Rusland tot de Kleine Entente. Litwinov is naar Mentone vertrokken, waar hij een bespreking zal hebben met Dowgalewski, den Russischen ambassadeur te Parijs, die te Mentone eenigen tijd door brengt. Tot nu toe zijn 70 nationaal socialisten gearresteerd in verband met de ontdekte aan slagen op spoorwegen. Tot hen behooren de gouwleider voor Beneden Oostenrijk. Joseph Leojjold, de vroegere inspecteur voor den gouw Weenen, Neumann, en de -beide broers van den leider van den vroegeren gouw Wee nen, Eduard en Richard Frauenfeld. Alle sociaal democratische functionnaris- sen zijn op vrije voeten gesteld voor zoover zij zich nog in verband met de gebeurtenissen in Februari in arrest bevonden. Na afloop van de kabinetszitting, die Dinsdag verscheidene uren achtereen had ge duurd, verklaarde de Bulgaarsche minister president Georgief tegenover de pers, dat het kabinet vérstrekkende besluiten had genomen, die morgen bij verordening zouden worden afgekondigd en in werking treden. Deze verordening zal inhouden, dat alle door de regeering uitgevaardigde besluiten, onverschillig of zij in overeenstemming zijn met de bestaande wetten of niet, rechtsgeldig zijn en uitgevoerd moeten worden. De regee ring krijgt daardoor een onbeperkte macht, terwijl haar dictatoriaal bewind er tevens door gelegaliseerd wordt. Volgens een bericht van de „Associated Press" uit Mexico heeft de Mexicaansche regeering in overeenstemming met de door den Volkenbond uitgesproken verlangens een verbod uitgevaardigd tot uitvoer van wapens en munitie naar Bolivia en Paraguay. De afkondiging van de staking in Minnea- polis is gisteren op het laatste moment ver hoed door de sluiting van een wapenstilstand tusschen de stakende chauffeurs van vracht auto's en hun werkgevers. De overheid had tot afkondiging van den staat van beleg wil len overgaan in verband met het feit, dat tijdens botsingen een speciale afgevaardigde was gedood. De wapenstilstandsbepalingen houden o.m. in, dat voor den tijd van 24 uur de stakers hun posten zullen terugtrekken en de werkgevers geen gebruik zullen maken van werkwilligen. President Roosevelt heeft gisteren het congres zijn lang verwachte „zilverbood- schap" doen toekomen. Hierin beveelt de pre sident der Vereenigde Staten een wetgeving aan, volgens welke het zilver een vierde der dekking der valuta zal vormen. De boodschap is het resultaat der onderhandelingen met het z.g. „zilverblok" van het congres. Zij bepaalt, dat de betalingen voor den aankoop van zilver, dat wordt aangewend voor de vorming van de noodzakelijke zilver reserve tot 50 dollarcent per ounce voor in- Het einde van den Oostenrijker Wallisch. (Dag. Overzicht). John Dillinger blijft onvindbaar. (Buitenland). Roosevelt's „Zilver"-boodschap. (Buitenland). Een behoorlijk Italiaan trouwt. (Buitenland). Te IJmuiden de musicus Sam Vlessing overleden. (Kunst). Auto in het kanaal van Terneuzen naar Gent gereden; twee menschen verdronken. (Binnenland). Ketelontploffing te Groningen; twee gewonden. (Binnenland). (Zie rerder eventueel laatste berichten). heemsch zilver wordt beperkt. Roosevelt wijst vervolgens op de wenschelijkheid van een internationaal bimetallair verdrag voor de definitieve oplossing der zilverkwestie en deelt het congres mede, dat reeds onderhan delingen zijn ingeleid met de buurstaten, welke onderhandelingen het gebruik van zil ver en goud op dezelfde basis als den valuta standaard betreffen. In de boodschap ver zoekt Roosevelt volmacht de bestaande zilver overschotten die niet voor de industrie noodig zijn, over te nemen. Daarbij zal een overeen komstige schadeloosstelling moeten worden uitgekeerd. Bovendien wenscht Roosevelt volmacht voor de regeling van den in- en uit voer van zilver en andere zilvertransacties. Roosevelt stelt een belasting voor van min stens 50 op alle winsten uit hoofde van zilvertransacties. Hij beveelt een politiek aan, welke voor valutadoeleinden de hoeveelheid zilver beoogt te verhoogen tot een vierde van de dekking. Het succes der Londensche zil verovereenkomst moedigt een voortzetting der internationale onderhandelingen over de zilverkwestie aan. ZOO'N DIER TOCH! Gisteren is hier uit Zuid-Amerika een tij- gerkat gearriveerd, die zonder zijn dagelijk- sche portie whiskey volkomen onhandelbaar wordt. Zijn eigenaresse verklaarde, dat zij een tijdje geleden haar lievelingsdier wat whiskey gegeven had, teneinde hem van een verkoudheid te genezen en dat het dier thans niet meer rustig wenscht te blijven wanneer het zijn dagelijksche grocje niet krijgt. Een aantal leidende figuren uit de zaken wereld heeft de Cubaansche regeering een aanbood gedaan tot het verstrekken van 8 millioen dollar ter bestrijding der werkloos heid door uitvoering van een programma van openbare werken met dien verstande, dat dit bedrag gefourneerd zal worden in twee jaar- lijksche tranches van 4 millioen, welke dan door de regeering vereffend zouden kunnen worden door aftrek van belastingen. Jenny Anttila, de hoofdpersoon in het Fin- sche spionnageproces, dat te Waasa sedert eenige maanden is gevoerd, is gisteren door de rechtbank veroordeeld tot vijftien jaar tuchthuistraf. Het schandaal, waarbij de charmante dienstbode Jenny Anttila betrokken was, heeft in Finland haast nog meer sensatie verwekt dan de ongeveer gelijktijdig ontdekte spionnage-affaire van Marie-Louise Martin. Zij was in betrekking bij kolonel Asplund, den leider der Finsche munitiefabriek, dien zij op aanstichting van een sovjet-officier ver giftigde, ten einde dezen officier in de gele genheid te stellen uit de werkkamer van den kolonel belangrijke documenten weg te nemen Tot driemaal toe gaf zij haar patroon vergif in. Het meisje ontving voor haar spionnage- arbeid van de communistische officieren, in wier dienst zij stond, in totaal, een bedrag van ongeveer 33 gulden, dat haar nog in ter mijnen werd uitgekeerd. De politie te Warschau heeft 200 commu nisten gearresteerd, die zich op twee Weich- selbooten bevonden. De politie kon de beide booten achterhalen, nog juist voor zij zouden aanleggen bij de plaats, waar de communis ten een partijcongres wilden houden. Toen de beambten aan boord verschenen, waren de opvarenden juist aan het dansen. In het eerste oogenblik maakte zich van de aanwe zigen een paniek meester, doch daar de eeni ge uitweg een sprong in het water was, keer de de rust spoedig weer. Een paar communistenleiders zijn in hech- tents gehouden. Eje overigen werden na vast stelling van hun identiteit weer op vrije voe ten gesteld.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1934 | | pagina 1