DE LUCHTROOVERS VAN HOITIKA.
Provinciaal llieims
Stad en Omgeving.
SiCtMÜeuws
SAMENVOEGING BEVERWIJK EN
WIJK AAN ZEE.
OUDKARSPEL.
CASTRICUM.
HOORN.
HOOGKARSPEL.
SCHOORL.
NED. VER. VAN HUISVROUWEN.
Lezing van mevr. v. HilleGaerthe.
De hnisvrouw, haar zorgen
en vreugden.
OP HET NAARDERMEER.
ZAKENMAN
HET SLACHTOFFER VAN
RHEUMATIEK.
Dacht zijn werk te moeten opgeven
Nu is de pijn verdwenen.
VIER NEDERLANDSCHE FILMS
VAN BARNSTIJN.
Bijzonderheden over „Malle ge
vallen'
Bij de rondvraag besprak de heer M
Mulder, om aangaande het te kort aan kool-
planten met vakgenooten overleg te plegen
om elkaar te helpen aan planten voor een bil
lijken prijs en dit te bespreken op de ver
gadering der L. G. C.
De heer. P. Hart achtte ingrijpen van de
regeering noodig om de planten te behouden
voor den Hollandschen tuinder, in plaats van
naar het buitenland te zenden.
Daarna sluiting.
Een groot aantal vereenigingen en ver
tegenwoordigers van niet-georganiseerdc
volksgroepen uit Beverwijk en Wi]k-aan-Zee
hebben tot Gedep. Staten van Noord-Holland
een adres gericht, waarin zij aandringen op
de samenvoeging dier beide gemeenten.
In het adres wordt o. a. gezegd, dat de
ontwikkeling van Wijk aan Duin vooral in de
laatste jaren een zoodanigen omvang heeft
aangenomen, dat deze groei voor de gemeente
Beverwijk uiteraard allerlei lasten van
hygiëne, veiligheid, verkeer, verbreeding van
toegangswegen, rioleering, onderwijs enz.,
met zich brengt.
Het adres zegt verder, dat zich hier een
karakteristiek voorbeeld voordoet van een
kleine gemeente, welke zich èn door haar lig
ging èn. door haar structuur voor samenvoe
ging leent, daar haar ligging gedeeltelijk in
het territoir van Beverwijk ingrijpt, gedeelte
lijk daarmede een samengegroeid geheel uit
maakt, en haar structuur hetzelfde karakter
dra2gt als de gemeente Beverwijk, waaraan
zij juist haar structuur, ja zelfs gedeeltelijk
haar bestaan en verderen groei ontleent.
Hetgeen is opgemerkt ten aanzien van de
afdeeling Wijk aan Duin, geldt in nog groo-
ter mate voor de badplaats Wijk aan Zee,
omdat de ontwikkeling van zulk een benij
denswaardige welvaartsbron, vooral in dezen
tijd van economische depressie, van de groot
ste beteekenis is en een krachtig bestuurs
beleid ongetwijfeld wordt vereischt om de
badplaats voor het publiek aantrekkelijk en
aan het algemeen belang dienstbaar te ma
ken. Een samenvoeging van Beverwijk en
Wijk aan Zee en Duin ten gevolge waarvan
een gemeente ontstaat van bijna 20.000 in
woners, is de eenige mogelijkheid om deze
welvaartsbron tot verhoogden bloei te bren
gen, aangezien ook de gemeente Beverwijk bij
de ontwikkeling van de badplaats groot be
lang heeft.
De IJsclub „Volharding" vergaderde op
Woensdag 23 Mei in het lokaal van den heer
Vis.
De voorzitter, mr. C. P. Eecen, heette allen
hartelijk welkom.
De voorzitter zeide, dat als eenige punt op
de agenda voorkomt „de zwemclub Be
noemd is een zwemcommissie, die hard in
deze zaak heeft gewerkt. De vraag is gesteld
of de oprichting moest uitgaan van de ijsclub
of dat het gescheiden moest worden gehou
den.
De heer Nap vroeg of de leden hier wel
accoord mee zullen gaan, en of dit volgens
reglement wel kan.
De voorzitter zeide, dat juist voor deze be
slissing de vergadering is bijeengeroepen.
Gevraagd werd of men als men lid is var
de zwemclub, men dan ook automatisch lid
wordt van „Volharding".
De voorzitter antwoordde, dat men alleen
lid kan worden van de zwemclub.
De heer Mienes achtte het gewenscht, dat
de "Financiën gescheiden moeten blijven.
De voorzitter antwoordde, dat de besluiten
betreffende de financiën steeds bij de alge-
meene vergadering zijn.
De bedoeling was, dat de inrichting van den
Oostkant van 't Waardje komt. Het water is
goedgekeurd. Er komt een ondiep bassin van
180 M2. De kosten zijn geraamd op 1800
De gelden zullen bij de Boerenleenbank wor
den opgenomen.
De heer Met, gymnastiekleeraar van hier,
heeft zich in principe bereid verklaard, zwem
onderwijs te geven.
De kosten voor zwemonderwijs en derge
lijke zou het bestuur aan de commissie willen
overlaten.
Op een vraag van den heer Groot over on-
en minvermogenden, antwoordde de voor
zitter, dat het bestuur ook zijn aandacht
aan heeft gewijd. Besloten is geen gezins-
kaarten te geven, maar in die gevallen kan
het bestuur beslissen.
De heer v. d. Abeele vroeg naar het aan
tal leden, wat er nu al is.
De voorzitter antwoordde van 90 gezins
hoofden.
De heer Groenveld zeide, dat men er reke
ning mee moet houden, dat het water nogal
onstuimig kan zijn.
Op een vraag bleek, dat er in de z.g. pie-
renbak een houten vloer komt met zand er
over.
Het reglement zal moeten worden gewij
zigd en de voorzitter vroeg hiervoor machti
ging aan de vergadering.
Rondvraag.
Gevraagd werd of de baden voor dames ën
heeren gescheiden worden gehouden.
De voorzitter zeide, dat dit niet de bedoe
ling is.
De heer v. d. Abeele vroeg of de heer Met
dan tevens badmeester zal zijn.
De voorzitter zeide, dat dit de bedoeling is
De voorzitter sloot de vergadering en
hoopte, dat wij binnen een maand in het bezit
zullen zijn van een tip-top zweminrichting.
Naar onze correspondent meldt, is door
de Federatie van Wit Gele Kruisvereenigingen
in het diocees Haarlem benoemd tot eerelid
de afgetreden secretaris dier federatie, burge
meester Lommen, alhier.
Burgemeester Lommen was van de op
richting van de federatie secretaris-penning
meester en heeft in die kwaliteit ontzaggelijk
veel gedaan voor het Wit Gele Kruis in dit
bisdom als organisatie voor de bevordering
van de Volksgezondheid onder de r.k. in het
bisdom Haarlem. Thans nu hij om gezond
heidsredenen gemeend heeft te moeten be
danken is dit een eerpalm die wel verdiend
is. Hij toch was met den heex Hubers, des-
parochie Castricum en
Canoy te Bovenkarspel de eraanci-
pator van het Wit Gele Kruis in het bisdom,
m den beginne was het wel eens hopeloos,
zoo hoorden wij van hem, dat wel eens een
algemeene vergadering is gehouden, waarop
geen der opgeroepenen opkwam, zelfs dat niet
eens alle leden van het bestuur aanwezig
waren. Desniettegenstaande is voortgegaan
en nu bij zijn aftreden zijn uit die federatie
ontstaan en doen zeer goed werk, de prov.
bonden, n.1. Noordholland, Zuidholland en
Zeeland met tal van aangesloten afdeelingen.
j.jTÏ. yer£adering van de federatie waarin
dit besluit op voorstel van den Noordhoïl.
Bond werd genomen is met vele hartelijke
woorden door den voorzatter dr. Gribling en
door den voorzitter van den N.H. Bond af
scheid van burgemeester Lommen genomen
en is hem dank gebradht voor het vele werk
dat 'hij in het belang van de lijdenden heeft
gedaan.
Door den minister van justitie is aan de
gymnastiekvereeniging D. O. S. alhier ver
gunning verleend tot het aanleggen en hou
den van een verloting ten bate van de kas
van de vereeniging.
Buiten alle verwachting zijn in het jaar
1933 de uitkomsten van de visscherij voor
onze stad vrij goed geweest, ondanks het
feit, dat er tengevolge van de afsluiting der
Zuiderzee geen haring en ansjovis werd
aangevoerd.
Doordat in Januari en Februari de zee
open bleef, is in die maanden zeer veel bot
en schol aangevoerd. Zelfs werd in die beide
maanden tweederde deel van den geheelen
aanvoer over 1932 aangevoerd. Er waren
enkele dagen, waarbij niet minder dan
11.000 pond werd gevangen.
Ook de afzet bleef in dien tijd zeer goed.
Van alle plaatsen kwam men naar Hoorn
om bot en schol te koopen. Vooral de vis-
schersstaking te IJmuiden had op dezen af
zet en goede prijzen veel invloed.
Na afloop van deze periode werd de bot-
vangst veel minder, totdat tegen den herfst
de vangsten weer veel ruimer werden. Jam
mer, dat de vroeg invallende winter hieraan
een einde maakte.
Enkele visschers, denkende dat de
vorst niet zoo streng zou worden, had
den de netten niet binnengehaald, welke
nu verloren gingen, wat voor de betrok
kenen een gevoelige schadepost betee-
kende.
De goede vangsten hier waren oorzaak,
dat slechts zeer weinig visschers om de
Noord ter botvangst zijn gegaan.
In den nazomer zijn enkele visschers
ter palingvangst naar Wieringen ge
gaan, waar goede resultaten werden
bereikt.
Ook in het IJselmeer was de paling
vangst ze^r ruim. Zoo is hier in 1933 in
totaal 5600& pond paling meer aange
voerd dan in het vorige jaar
Steeds blijft men doorgaan met nieuwe
netten aan te schaffen.
De arbeidskrachten hebben ook nu
weer „op deel" gevaren, of hebben samen
gevischt. Het aantal vaartuigen bij de
visscherij in gebruik bedroeg op 1 Jan.
van dit jaar 30.
Het gemeentebestuur zal in overleg met
de marktvereeniging „De Eendracht" over
gaan tot uitbreiding der los- en laadplaats.
Ongetwijfeld een gunstig werkobject, wat
tevens in niet geringe mate in het belang
der veiling zal zijn.
Tegen eenige personen die in een bosch
aan den Heerenweg alhier een zestal boomen
hadden afgezaagd, is proces-verbaal opge
maakt.
Gistermiddag om half drie was er in
,,'t Gulden Vlies" een bijeenkomst, belegd
van de Alkmaarsche afdeeling van de Neder-
landsche Vereeniging van Huisvrouwen,
waar mevr. v. HilleGaerthe gespro
ken heeft over
Er heerschte in de geheel bezette zaal een
gezellige sfeer, toen de vice-presidente,
mejuffrouw Van der Feen de Lille, met een
enkel woord' de talrijke dames van harte
welkom heette en er vervolgens op wees, dat
deze bijeenkomst de laatste van dit seizoen
zou zijn. Van mevr. Eyma die gelukkig
weer aan de beterende hand is was een
schrijven van dankbaarheid ingekomen voor
de warme sympathie, haar door bestuur en
leden betoond.
Hierna betrad mevr. v. HilleGaerthe het
spreekgestoelte. Sprs. begon een vergelijking
te trekken tusschen de huisvrouw van 50-60-
70 jaar geleden en de tegenwoordige.
Toen had de huisvrouw haar dag, bestaande
uit zooveel uren, zoo en zoo, steeds stipt in
gedeeld en vrijwel geen enkele gebeurtenis
kon haar van dien regelmaat doen afwijken.
Men noemde de huisvrouw een voortreffelijke
leidster van het huishouden. Uit den aard
der zaak waren er dus ook geen lezingen op
huishoudkundig gebied noodig. Maar de
voortreffelijkheid kwam al eenigszins in het
gedrang, toen de eerste huishoudschool ont
stond.
Tegen dergelijke „nuttelooze" inrichtingen
werd een felle strijd gevoerd, vooral van de
zijde der gehuwde vrouwen. Langzamerhand
echter 'begreep men toch de noodzakelijkheid
van huishoudscholen en nog voor kort ver
rezen ze als slakken uit den grond.
De huisvrouw is niet de sloof, die onmis
baar is in het huishouden en sprs. gaf
een komische voorstelling van een huis
houden in de toekomst, waar de huisvrouw
slechts enkele knoppen had om te draaien en
alles werd automatisch verricht. Maar zoo
ver zijn we thans nog niet en de tegen
woordige huisvrouw kan van kookboeken
en „efficiency" veel gemak hebben, maar
bepaalde handelingen moeten toch nog
eigenhandig verricht worden.
Het gezegde van een huisvrouw: „Ik heb
m'n huishouden en méér niet", is uit den tijd,
omdat ook andere dingen onze belangstelling
vragen.
Waar de gemiddelde huisvrouw thans met
een beperkt inkomen zich zekere wenschen
ziet ontgaan, is 'het zaak de houding t.o.v.
ons werk te bepalen.
Ongetwijfeld zijn de jaren, waarin de
baby's onze volle aandacht vragen, de moei-
lijktse, maar vaak ook de mooiste. Dan kan
'het gebeuren, dat het contact met de wereld
verbroken wordt, maar het leed wordt door
het waardevol bezit grootendeels vergeten.
Worden de kinderen grooter en daarmede
overeenkomstig ook de uitgaven, dan breken
er moeilijke tijden aan, waarin het kan ge
beuren, dat men vele teleurstellingen moet
slikken. In die tijden zullen we dikwijls te
kort schieten en vaak ook zelf te kort komen.
Het verstoorde evenwicht kan echter weer
hersteld worden door zich meer te hechten
aan het huis, waarin we een taak hebben te
vervullen. Menig vrouwenleven verschrompelt
doordat haar taak alleen materialistisch op
gevat wordt.
Een vrouw zorgt en verzorgt graag en
wanneer er voor haar zorgen sleChts een
weinig waardeering getoond wordt, dan kan
dit een vreugde in haar hart zijn, waardoor
ze verder werkt met optimistische gedachten.
Maar het gebeurt ook vaak, dat de vrouw
door een minderwaardigheidscomplex wordt
aangegrepen. Wanneer haar echtgenoot bv.
's avonds aan tafel vraagt: „En wat heb jij
zoo al uitgevoerd dan zal vaak het ant
woord zijn: „OCh, eigenlijk niets", omdat
haar werk zoo onbeteekenend leek bij de
reëele verhalen van man en kroost.
Hierin schuilt de fout. De vrouw moet
zich zien als de leidster in het gezin, zonder
dewelke een huishouden niet goed function-
neert. Huisvrouw zijn is een bevoorrechte po
sitie bekleeden.
Kunnen we in hetJhuisvrouw-zijn iets meer
zien dan 'hierboven gemeld, dan kan men in
eigen huis genieten en liefhebben de dingen,
die als vertrouwden van ons zijn geworden.
Zoo staat 't ook met de rol van gast
vrouw. Van haar wordt verwacht, dat ze
steeds vriendelijk en innemend is, ook al zijn
de omstandigheden daartoe minder gunstig.
Door met zorg b.v. den feestdisch voor te be
reiden, kan men zichzelf een gevoel van
minderwaardigheid besparen en zal een
gerechtvaardigde trots daarvoor in de plaats
treden.
Het geluk en de vrede rusten in uw hand!,
indien u met liefde uw werk verricht. Breng
deze gedachte ook vroeg aan uw kinderen
bij. Ze zullen er later dankbaar voor zijn.
De taak van de huisvrouw is veelomvat
tend. Naast het onmiddellijke succes van een
geslaagde pudding kennen we ook de weinige
waardieering voor urenlangen arbeid en wan
neer in dit laatste geval de liefde ontbreekt,
dan zal het op den duur fout loopen. Vooral
deze tijd maakt onze taak tot een zeer ver
antwoordelijke. Dat moeten we in de eerste
plaats zien;"ze maakt echter ons leven daar
door ook boeiender en levendiger. (Applaus).
In de pauze dronken de dames genoeglijk
een kopje thee met vele koekjes en aan het
eind van de lezing bedankte de voorzitster de
spreekster voor haar boeiend betoog, waarna
deze laatste bijeenkomst geëindigd was.
De heer A. H. Bijleveld schrijft ons:
„En dat was in 1884 drooggelegd, om er
zaad te telen. Dat zaad werd inderdaad ver
kregen en was van beste kwaliteit, maar dag
en nacht stond het gemaal te pompen om de
jonge droogmakerij droog te houden, omdat
van de omliggende polders het kwelwater
onafgebroken met kracht opdrong, zoo kop
pig volhardend, dat de onkosten van dit
drooghouden lang niet werden goedgemaakt
door de opbrengst ook van het allerbeste
zaad. Toen hield men in arrenmoede maar
op met malen en binnen een paar weken was
het Naardermeer opnieuween meer!"
Dat vertelde de ijverige roeier en bootbe
stuurder, die de leden van de Natuurhisto
rische Vereeniging (afd. Alkmaar) op ex
cursie naar 't Naardermeer in zijn vaar
tuig bracht door de slooten en wijde water
vlakten van deze oude plas met zijn uiterst
schilderachtige oeverlanden. En als men dit
heerlijke landschap ziet met zijn sappige
plantentooi, zijn prachtig, kleurrijk gebloem-
te, zijn schilderachtige boomgroepen, zijn
rijke en zeldzame vogelwereld, dan vraagt
men verbaasd naar de Droogstoppel-menta
liteit van menschen, die overal beslag op
willen leggen, om er maar geld uit te halen,
of van sommige Amsterdamsche raadsleden,
die in 't begin van de 20ste eeuw het Naar
dermeer wilden vernederen tot vuilnisbelt!
Toch had die laatste aanslag op 't meer
een zegenrijk gevolg: n.1. de oprichting van
de thans al meergevierde Vereeniging tot B>
houd van Natuurmonumenten, die hierbij
„Het zag er naar uit, alsof ik met mijn
werk zou moeten ophouden," schrijft
deze vertegenwoordiger. Maar dat was
vóór dat hij Kruschen probeerde tegen
zijn kwaadaardige rheumatiek. Lees
eens wat hij nu te zeggen heeft:
„Een paar weken geleden was ik er
zoo slecht aan toe, door een zenuw-rheu-
matiek aan den achterkant van mijn
been, dat ik nauwelijks kon loopen. De
pijn was ondraaglijk. Ik ben handels
reiziger en het zag er naar uit, alsof ik
met mijn werk zou moeten ophouden.
Toen raadde een goede vriend mij aan
om Kruschen Salts te nemen, omdat het
hem ook weer in orde had gebracht. Dus
nam ik eiken morgen regelmatig een
dosis Kruschen, tot een week geleden
toen het is me een vreugde dit te kun
nen schrijven de pijn volkomen ver
dwenen was. Daarna ben ik doorgegaan
met eiken morgen precies de kleine
dosis in mijn koffie te nemen. Ik heb
Kruschen Salts al aan zoovele bekenden
aanbevolen, dat enkelen dachten, dat ik
het verkoopen moest. Ik ben al 37 jaar
„bi den weg" en ik ken hier dan ook een
massa menschen." W. A. D.
Wat Kruschen Salts deed voor den
Heer W. A. D. was: het kwaadaardige
urinezuur verdrijven, dat de kwellende
rheumatische pijn veroorzaakt. En
Kruschen zal hem ook verder bewaren
voor de verschrikkingen van rheuma
tiek. Want de „dagelijksche dosis" zal
zijn organisme in een perfecte conditie
houden, zoodat schadelijke stoffen als
urinezuur zich nooit meer kunnen op-
hoopen.
Kruschen Salts is uitsluitend ver
krijgbaar bij alle apothekers en drogisten
0.90 en 1.60, omzetbelasting inbe
grepen. Let op dat op het etiket op de
flesch, zoowel als op de buitenverpak
king de naam Rowntree Handels Maat
schappij Amsterdam voorkomt.
tevens door 't inzamelen van giften van Ne
derlanders, die meer gevoel hadden voor Je
heerlijke natuur, in staat gesteld werd, om
't Naardermeer aan te koopen, het eerste be
gin, dat later tot een eerbiedwaardig bezit in
verschillende deelen van ons mooie land
werd uitgebreid.
Hier, in dit Naardermeer, broedt de
hoogst zeldzame Purperreiger met zijn ros
se veeren, zijn groot nest van rietstengels in
't hooge riet met de bleekblauwgroene
eieren hier is een in bloei sterk toenemende
kolonie van de Lepelaars (naast de groote
kolonie in 't Zwanewater óók van zeer veel
beteekenis), hier leeft het zeldzame Woud
aapje ;hier nestelt, vliegt rond en brult som
ber de roestbruine Roerdomp. En alles onge
stoord, niet in de gestage mogelijkheid, dat
hier of daar een Zondags-jager op den loer
ligt, om de dieren neer te schieten. Van nog
meer echte natuur valt er te genieten: het
futennest van stukjes riet en dor blad op een
soort miniatuur drijftilletje, met zijn crème
kleurige eieren; de evenzoo drijvende stern
nesten met hun donkergestippelde eieren op
lichten blauwen of groenen ondergrond; de
nestjes van de Groote Karekiet, gebouwd
aan wel zes, zeven levende rietstengels, met
erin een vijftal groenblauwe eitjes met bruine
vlekjes. Dat alles zag men op zijn excursie,
ook wel eens een nog leeg nest van de Zwar
te Stern, waaraan de vogel nog bezig was
met bouwen. De lepelaars en purperreigers
vlogen rond, de karekieten ratelden hun hard
en snel „karre, karre, karre!" of hun schel
„kiet, kiet, kiet!" In de verte riep een koe
koek, die even later over de in vruchtstaan-
de wilgen vloog. Een kiekendief bewoog zich
statig boven 't landschap, de sterns waren al
lang opgevlogen, een futen-familie zwom
en dook in een breedere sloot, 't baardmees-
je liet zich hooren in 't riet (maar niet zien).
En een flora! Heerlijk bloeiende gele lis-
schen, de koninklijke bloem van de oeverlan
den, hier en daar het witte waterdrieblad,
zeer veel rose wei-koekoeksbloemen, moeras
varens, munt, lischdodden, het prachtige
rose moeraskartelblad, watereppe, zegge,
blaartrekkende boterbloem, uitgebloeide dot
terbloem, dat alles langs den waterkant,
evenals hier en daar flinke elzen en wilgen,
bloeiende Geldersche roos en meidoorn. En
een overvloed van prachtplanten ook in h.t
water, geheel of gedeeltelijk ondergedoken
of drijvende: gewoon fonteinkruit en ge
kroesd dito, de pas met bloei beginnende
gele en witte waterlelie met hun groote bla
den; a h.w. geheele „velden" van de rose-
wit-met gele waterviolier, waarvan de bla
den tot allerfijnste slipjes verdeeld zijn, even
als van het hoornblad (in twee soorten) en
van het eveneens nog geheel ondergedoken
Blaasjeskruid, beiden nog niet bloeiend. Wei
bloeide reeds de witte Schermbloem: de ver
giftige waterscheerling en de ruwbladige
smeerwortel; en op verschillende plaatsen
dreven ook reeds de nier cirkelvormige bla
den van de prachtige watergentiaan.
Welk een weelde!
En toen men van z'n vriendelijken
der afscheid genomen had, en men de schil
derachtig gelegen woningen der schuiten
voerders achter den rug en de molen van het
Naardermeer op zijn terugtocht naar de
Hakkelaarsbrug al weer in 't verschiet had,
wachtten den reeds zoo voldanen botanici
nog nieuwe verrassingen langs en in de
sloot, die het voetpad omzoomde: prachtig
bloeiende kalmoes met zijn zijdelingsche
bloeikolf, de roode wateraardbezie, opnieuw
schitterend mooie Lisch en moeraskartel
blad, de gele boksbaard en de blauwe vero-
nica, in de sloot weer waterviolier en water
scheerling.
Ten slotte brachten twee watervlugge
kwikstaartjes hun een afscheidsgroet!
VERTROKKEN PERSONEN.
A. Schuur Entingh, G.K., zonder be
roep, en echtfen. en dochter en klein
dochter, van Varnebroek 2 naar Drie
bergen. J. Speur, N.H., kapper, van
Keizerstraat 26a, naar Schoorl. E.
Münch, R.K., dienstbode, van Noorder
kade 64 naar Amsterdam. P. J. M.
Bus, R.K., zonder beroep, van Nieuwe-
sloot 87 naar Apeldoorn. G. van der
Wissel, D.G., echtgen. van W. Anema,
zonder beroep, van Tuinstraat 55 naar
Heiloo. M. Wijte, D.G., echtgenoot©
van G. Beek, huishoudster en zoon, van.
Limmerhoek 38 naar Bergen (N.-H.)
G. Dros, D.G., koopman, en echtgenoot©
en kinderen, van Westerweg 91 naar
Texel. C. Mè Admiraal, RK., zonder
beroep, en echtgenoote en kinderen, van
Bierkade 4 naar Oudorp (N.-H.l A. J.
G. Neimeijer, R.K., hulp in de huish., van
Maclaine Pontstraat 28 naar Wisch, Ter-
borg. G. Korver, R.K., kraamverzorg
ster, van Stuartstraat 14 naar Hoorn.
C. Pronk, echtgenoot© van J. Visscher,
N.H., zonder beroep, van Popelmanslaan
13 naar Amsterdam. W. Rupieper,
R.K., dienstbode, van Wilhelminalaan 9,
naar Duitschland. A. P. van Alphen,
leerl. verpleegster, R.K., van Van Ever-
dingenstraat 18 naar Amsterdam. A.
F. Feldkamp, D.E., dienstbode, van Wil
helminalaan 10 naar Bloemendaal. P.
Kool, kaashandelaar, en echtgen., D.G.,
en dochter, geen, van WilhMminalaan 10
naar Bloemendaal. J. C. Rencker,
geen, leerling-verpleegster, van Wilhel
minalaan 11 naar Utrecht G. A. G. de
Boer, R.K., marechaussee, van v. d.
Woudestraat 21 naar Apeldoorn. H.
Baan, geen, verkoopster, van Nieuw-
poortslaakn 98 naar Amsterdam. M.
Zonneveld, R.K., kleermaker, en echtge
noote, van Baansingel 29a, naar Heiloo.
H. P. van Oorschot, N.H., kantoorbe
diende, van Westerweg 127 naar Woer
den.
De N.V. Loet C. Barnstijn's Film-Produc
tie zal in het seizoen 19341935 behalve
Malle gevallen nog drie Nederlandsche
films maken, en wel eerst „Zwijgen is Goud",
waarin, zooals gemeld, de hoofdrol wordt
vervula door Szöke Szakall. Het is de ge
schiedenis van een doofstommen bedelaar,
die tijdelijk door zijn besten vriend (Szakall)
vervangen wordt en daardoor in allerlei ver
wikkelingen komt.
Als derde film staat op het productieplan
„De familie van mijn vrouw", naar een too-
neelstuk, dat in ons land door het ensemble
Cor Ruys en Louis de Bree is opgevoerd.
Omtrent de vierde film zijn de plannen nog
niet definitief. De mogelijkheid is groot, dat
een bekende Nederlandsche roman van den
laatsten tijd voor de film bewerkt zal worden.
De onderhandelingen hierover zijn nog
gaande.
Ten slotte wordt nog gemeld, dat Max Tak
aan de N.V. Loet C. Barnsteijn's Filmpro
ductie verbonden is als leider voor het muzi
kale gedeelte der films en voor de synchroni
satie^
KORTE BERICHTEN.
De leden van de Nederlandsche Vereeni
ging van reinigingsdirecteuren kwamen
Woensdag te Arnhem in 27e jaarvergade
ring bijeen onder voorzitterschap van den
heer A. M. Noppen, directeur der stads-rei-
niging te Amsterdam.
De Nederlandsche Vrouwenbond tot
verhooging van het Zedelijk Bewustzijn, die
thans vijftig jaar bestaat, heeft gistermorgen
te Amsterdam zijn 49ste jaarvergadering ge
houden.
269. Zoo, geloof je dat! Nou, als het erg was, zou je
het wel voelen en van au-au piepen. Dus dat valt mee!
Waar zijn de anderen? Wie anderen? Piet vertelde
met wie hij op weg was gegaan. Ja, kereltje, het spijt
me, maarreik moet het wel zeggen, die zijn alle
maal verongelukt en ons mooie filmkamp is ook
totaal verwoest. Piet sprong overeind en barstte in
snikken uit
270. Nu was hij zijn goede, trouwe vrienden dus
kwijt. Hoe kwam hij nu ooit weer thuis. Hij snikte,
zooals hij nog nooit in zijn leven gedaan had. Het
mannetje werd er door aangedaan en in zijn goedheid
om Piet te kalmeeren, wist hij niet beter te doen, dan
hem een emmer water over 't hoofd te gieten.