DE LUCHTROOVERS VAN HOITIKA. Provinciaal llieims Stad en Omgeving. SiCtMÜeuws SAMENVOEGING BEVERWIJK EN WIJK AAN ZEE. OUDKARSPEL. CASTRICUM. HOORN. HOOGKARSPEL. SCHOORL. NED. VER. VAN HUISVROUWEN. Lezing van mevr. v. HilleGaerthe. De hnisvrouw, haar zorgen en vreugden. OP HET NAARDERMEER. ZAKENMAN HET SLACHTOFFER VAN RHEUMATIEK. Dacht zijn werk te moeten opgeven Nu is de pijn verdwenen. VIER NEDERLANDSCHE FILMS VAN BARNSTIJN. Bijzonderheden over „Malle ge vallen' Bij de rondvraag besprak de heer M Mulder, om aangaande het te kort aan kool- planten met vakgenooten overleg te plegen om elkaar te helpen aan planten voor een bil lijken prijs en dit te bespreken op de ver gadering der L. G. C. De heer. P. Hart achtte ingrijpen van de regeering noodig om de planten te behouden voor den Hollandschen tuinder, in plaats van naar het buitenland te zenden. Daarna sluiting. Een groot aantal vereenigingen en ver tegenwoordigers van niet-georganiseerdc volksgroepen uit Beverwijk en Wi]k-aan-Zee hebben tot Gedep. Staten van Noord-Holland een adres gericht, waarin zij aandringen op de samenvoeging dier beide gemeenten. In het adres wordt o. a. gezegd, dat de ontwikkeling van Wijk aan Duin vooral in de laatste jaren een zoodanigen omvang heeft aangenomen, dat deze groei voor de gemeente Beverwijk uiteraard allerlei lasten van hygiëne, veiligheid, verkeer, verbreeding van toegangswegen, rioleering, onderwijs enz., met zich brengt. Het adres zegt verder, dat zich hier een karakteristiek voorbeeld voordoet van een kleine gemeente, welke zich èn door haar lig ging èn. door haar structuur voor samenvoe ging leent, daar haar ligging gedeeltelijk in het territoir van Beverwijk ingrijpt, gedeelte lijk daarmede een samengegroeid geheel uit maakt, en haar structuur hetzelfde karakter dra2gt als de gemeente Beverwijk, waaraan zij juist haar structuur, ja zelfs gedeeltelijk haar bestaan en verderen groei ontleent. Hetgeen is opgemerkt ten aanzien van de afdeeling Wijk aan Duin, geldt in nog groo- ter mate voor de badplaats Wijk aan Zee, omdat de ontwikkeling van zulk een benij denswaardige welvaartsbron, vooral in dezen tijd van economische depressie, van de groot ste beteekenis is en een krachtig bestuurs beleid ongetwijfeld wordt vereischt om de badplaats voor het publiek aantrekkelijk en aan het algemeen belang dienstbaar te ma ken. Een samenvoeging van Beverwijk en Wijk aan Zee en Duin ten gevolge waarvan een gemeente ontstaat van bijna 20.000 in woners, is de eenige mogelijkheid om deze welvaartsbron tot verhoogden bloei te bren gen, aangezien ook de gemeente Beverwijk bij de ontwikkeling van de badplaats groot be lang heeft. De IJsclub „Volharding" vergaderde op Woensdag 23 Mei in het lokaal van den heer Vis. De voorzitter, mr. C. P. Eecen, heette allen hartelijk welkom. De voorzitter zeide, dat als eenige punt op de agenda voorkomt „de zwemclub Be noemd is een zwemcommissie, die hard in deze zaak heeft gewerkt. De vraag is gesteld of de oprichting moest uitgaan van de ijsclub of dat het gescheiden moest worden gehou den. De heer Nap vroeg of de leden hier wel accoord mee zullen gaan, en of dit volgens reglement wel kan. De voorzitter zeide, dat juist voor deze be slissing de vergadering is bijeengeroepen. Gevraagd werd of men als men lid is var de zwemclub, men dan ook automatisch lid wordt van „Volharding". De voorzitter antwoordde, dat men alleen lid kan worden van de zwemclub. De heer Mienes achtte het gewenscht, dat de "Financiën gescheiden moeten blijven. De voorzitter antwoordde, dat de besluiten betreffende de financiën steeds bij de alge- meene vergadering zijn. De bedoeling was, dat de inrichting van den Oostkant van 't Waardje komt. Het water is goedgekeurd. Er komt een ondiep bassin van 180 M2. De kosten zijn geraamd op 1800 De gelden zullen bij de Boerenleenbank wor den opgenomen. De heer Met, gymnastiekleeraar van hier, heeft zich in principe bereid verklaard, zwem onderwijs te geven. De kosten voor zwemonderwijs en derge lijke zou het bestuur aan de commissie willen overlaten. Op een vraag van den heer Groot over on- en minvermogenden, antwoordde de voor zitter, dat het bestuur ook zijn aandacht aan heeft gewijd. Besloten is geen gezins- kaarten te geven, maar in die gevallen kan het bestuur beslissen. De heer v. d. Abeele vroeg naar het aan tal leden, wat er nu al is. De voorzitter antwoordde van 90 gezins hoofden. De heer Groenveld zeide, dat men er reke ning mee moet houden, dat het water nogal onstuimig kan zijn. Op een vraag bleek, dat er in de z.g. pie- renbak een houten vloer komt met zand er over. Het reglement zal moeten worden gewij zigd en de voorzitter vroeg hiervoor machti ging aan de vergadering. Rondvraag. Gevraagd werd of de baden voor dames ën heeren gescheiden worden gehouden. De voorzitter zeide, dat dit niet de bedoe ling is. De heer v. d. Abeele vroeg of de heer Met dan tevens badmeester zal zijn. De voorzitter zeide, dat dit de bedoeling is De voorzitter sloot de vergadering en hoopte, dat wij binnen een maand in het bezit zullen zijn van een tip-top zweminrichting. Naar onze correspondent meldt, is door de Federatie van Wit Gele Kruisvereenigingen in het diocees Haarlem benoemd tot eerelid de afgetreden secretaris dier federatie, burge meester Lommen, alhier. Burgemeester Lommen was van de op richting van de federatie secretaris-penning meester en heeft in die kwaliteit ontzaggelijk veel gedaan voor het Wit Gele Kruis in dit bisdom als organisatie voor de bevordering van de Volksgezondheid onder de r.k. in het bisdom Haarlem. Thans nu hij om gezond heidsredenen gemeend heeft te moeten be danken is dit een eerpalm die wel verdiend is. Hij toch was met den heex Hubers, des- parochie Castricum en Canoy te Bovenkarspel de eraanci- pator van het Wit Gele Kruis in het bisdom, m den beginne was het wel eens hopeloos, zoo hoorden wij van hem, dat wel eens een algemeene vergadering is gehouden, waarop geen der opgeroepenen opkwam, zelfs dat niet eens alle leden van het bestuur aanwezig waren. Desniettegenstaande is voortgegaan en nu bij zijn aftreden zijn uit die federatie ontstaan en doen zeer goed werk, de prov. bonden, n.1. Noordholland, Zuidholland en Zeeland met tal van aangesloten afdeelingen. j.jTÏ. yer£adering van de federatie waarin dit besluit op voorstel van den Noordhoïl. Bond werd genomen is met vele hartelijke woorden door den voorzatter dr. Gribling en door den voorzitter van den N.H. Bond af scheid van burgemeester Lommen genomen en is hem dank gebradht voor het vele werk dat 'hij in het belang van de lijdenden heeft gedaan. Door den minister van justitie is aan de gymnastiekvereeniging D. O. S. alhier ver gunning verleend tot het aanleggen en hou den van een verloting ten bate van de kas van de vereeniging. Buiten alle verwachting zijn in het jaar 1933 de uitkomsten van de visscherij voor onze stad vrij goed geweest, ondanks het feit, dat er tengevolge van de afsluiting der Zuiderzee geen haring en ansjovis werd aangevoerd. Doordat in Januari en Februari de zee open bleef, is in die maanden zeer veel bot en schol aangevoerd. Zelfs werd in die beide maanden tweederde deel van den geheelen aanvoer over 1932 aangevoerd. Er waren enkele dagen, waarbij niet minder dan 11.000 pond werd gevangen. Ook de afzet bleef in dien tijd zeer goed. Van alle plaatsen kwam men naar Hoorn om bot en schol te koopen. Vooral de vis- schersstaking te IJmuiden had op dezen af zet en goede prijzen veel invloed. Na afloop van deze periode werd de bot- vangst veel minder, totdat tegen den herfst de vangsten weer veel ruimer werden. Jam mer, dat de vroeg invallende winter hieraan een einde maakte. Enkele visschers, denkende dat de vorst niet zoo streng zou worden, had den de netten niet binnengehaald, welke nu verloren gingen, wat voor de betrok kenen een gevoelige schadepost betee- kende. De goede vangsten hier waren oorzaak, dat slechts zeer weinig visschers om de Noord ter botvangst zijn gegaan. In den nazomer zijn enkele visschers ter palingvangst naar Wieringen ge gaan, waar goede resultaten werden bereikt. Ook in het IJselmeer was de paling vangst ze^r ruim. Zoo is hier in 1933 in totaal 5600& pond paling meer aange voerd dan in het vorige jaar Steeds blijft men doorgaan met nieuwe netten aan te schaffen. De arbeidskrachten hebben ook nu weer „op deel" gevaren, of hebben samen gevischt. Het aantal vaartuigen bij de visscherij in gebruik bedroeg op 1 Jan. van dit jaar 30. Het gemeentebestuur zal in overleg met de marktvereeniging „De Eendracht" over gaan tot uitbreiding der los- en laadplaats. Ongetwijfeld een gunstig werkobject, wat tevens in niet geringe mate in het belang der veiling zal zijn. Tegen eenige personen die in een bosch aan den Heerenweg alhier een zestal boomen hadden afgezaagd, is proces-verbaal opge maakt. Gistermiddag om half drie was er in ,,'t Gulden Vlies" een bijeenkomst, belegd van de Alkmaarsche afdeeling van de Neder- landsche Vereeniging van Huisvrouwen, waar mevr. v. HilleGaerthe gespro ken heeft over Er heerschte in de geheel bezette zaal een gezellige sfeer, toen de vice-presidente, mejuffrouw Van der Feen de Lille, met een enkel woord' de talrijke dames van harte welkom heette en er vervolgens op wees, dat deze bijeenkomst de laatste van dit seizoen zou zijn. Van mevr. Eyma die gelukkig weer aan de beterende hand is was een schrijven van dankbaarheid ingekomen voor de warme sympathie, haar door bestuur en leden betoond. Hierna betrad mevr. v. HilleGaerthe het spreekgestoelte. Sprs. begon een vergelijking te trekken tusschen de huisvrouw van 50-60- 70 jaar geleden en de tegenwoordige. Toen had de huisvrouw haar dag, bestaande uit zooveel uren, zoo en zoo, steeds stipt in gedeeld en vrijwel geen enkele gebeurtenis kon haar van dien regelmaat doen afwijken. Men noemde de huisvrouw een voortreffelijke leidster van het huishouden. Uit den aard der zaak waren er dus ook geen lezingen op huishoudkundig gebied noodig. Maar de voortreffelijkheid kwam al eenigszins in het gedrang, toen de eerste huishoudschool ont stond. Tegen dergelijke „nuttelooze" inrichtingen werd een felle strijd gevoerd, vooral van de zijde der gehuwde vrouwen. Langzamerhand echter 'begreep men toch de noodzakelijkheid van huishoudscholen en nog voor kort ver rezen ze als slakken uit den grond. De huisvrouw is niet de sloof, die onmis baar is in het huishouden en sprs. gaf een komische voorstelling van een huis houden in de toekomst, waar de huisvrouw slechts enkele knoppen had om te draaien en alles werd automatisch verricht. Maar zoo ver zijn we thans nog niet en de tegen woordige huisvrouw kan van kookboeken en „efficiency" veel gemak hebben, maar bepaalde handelingen moeten toch nog eigenhandig verricht worden. Het gezegde van een huisvrouw: „Ik heb m'n huishouden en méér niet", is uit den tijd, omdat ook andere dingen onze belangstelling vragen. Waar de gemiddelde huisvrouw thans met een beperkt inkomen zich zekere wenschen ziet ontgaan, is 'het zaak de houding t.o.v. ons werk te bepalen. Ongetwijfeld zijn de jaren, waarin de baby's onze volle aandacht vragen, de moei- lijktse, maar vaak ook de mooiste. Dan kan 'het gebeuren, dat het contact met de wereld verbroken wordt, maar het leed wordt door het waardevol bezit grootendeels vergeten. Worden de kinderen grooter en daarmede overeenkomstig ook de uitgaven, dan breken er moeilijke tijden aan, waarin het kan ge beuren, dat men vele teleurstellingen moet slikken. In die tijden zullen we dikwijls te kort schieten en vaak ook zelf te kort komen. Het verstoorde evenwicht kan echter weer hersteld worden door zich meer te hechten aan het huis, waarin we een taak hebben te vervullen. Menig vrouwenleven verschrompelt doordat haar taak alleen materialistisch op gevat wordt. Een vrouw zorgt en verzorgt graag en wanneer er voor haar zorgen sleChts een weinig waardeering getoond wordt, dan kan dit een vreugde in haar hart zijn, waardoor ze verder werkt met optimistische gedachten. Maar het gebeurt ook vaak, dat de vrouw door een minderwaardigheidscomplex wordt aangegrepen. Wanneer haar echtgenoot bv. 's avonds aan tafel vraagt: „En wat heb jij zoo al uitgevoerd dan zal vaak het ant woord zijn: „OCh, eigenlijk niets", omdat haar werk zoo onbeteekenend leek bij de reëele verhalen van man en kroost. Hierin schuilt de fout. De vrouw moet zich zien als de leidster in het gezin, zonder dewelke een huishouden niet goed function- neert. Huisvrouw zijn is een bevoorrechte po sitie bekleeden. Kunnen we in hetJhuisvrouw-zijn iets meer zien dan 'hierboven gemeld, dan kan men in eigen huis genieten en liefhebben de dingen, die als vertrouwden van ons zijn geworden. Zoo staat 't ook met de rol van gast vrouw. Van haar wordt verwacht, dat ze steeds vriendelijk en innemend is, ook al zijn de omstandigheden daartoe minder gunstig. Door met zorg b.v. den feestdisch voor te be reiden, kan men zichzelf een gevoel van minderwaardigheid besparen en zal een gerechtvaardigde trots daarvoor in de plaats treden. Het geluk en de vrede rusten in uw hand!, indien u met liefde uw werk verricht. Breng deze gedachte ook vroeg aan uw kinderen bij. Ze zullen er later dankbaar voor zijn. De taak van de huisvrouw is veelomvat tend. Naast het onmiddellijke succes van een geslaagde pudding kennen we ook de weinige waardieering voor urenlangen arbeid en wan neer in dit laatste geval de liefde ontbreekt, dan zal het op den duur fout loopen. Vooral deze tijd maakt onze taak tot een zeer ver antwoordelijke. Dat moeten we in de eerste plaats zien;"ze maakt echter ons leven daar door ook boeiender en levendiger. (Applaus). In de pauze dronken de dames genoeglijk een kopje thee met vele koekjes en aan het eind van de lezing bedankte de voorzitster de spreekster voor haar boeiend betoog, waarna deze laatste bijeenkomst geëindigd was. De heer A. H. Bijleveld schrijft ons: „En dat was in 1884 drooggelegd, om er zaad te telen. Dat zaad werd inderdaad ver kregen en was van beste kwaliteit, maar dag en nacht stond het gemaal te pompen om de jonge droogmakerij droog te houden, omdat van de omliggende polders het kwelwater onafgebroken met kracht opdrong, zoo kop pig volhardend, dat de onkosten van dit drooghouden lang niet werden goedgemaakt door de opbrengst ook van het allerbeste zaad. Toen hield men in arrenmoede maar op met malen en binnen een paar weken was het Naardermeer opnieuween meer!" Dat vertelde de ijverige roeier en bootbe stuurder, die de leden van de Natuurhisto rische Vereeniging (afd. Alkmaar) op ex cursie naar 't Naardermeer in zijn vaar tuig bracht door de slooten en wijde water vlakten van deze oude plas met zijn uiterst schilderachtige oeverlanden. En als men dit heerlijke landschap ziet met zijn sappige plantentooi, zijn prachtig, kleurrijk gebloem- te, zijn schilderachtige boomgroepen, zijn rijke en zeldzame vogelwereld, dan vraagt men verbaasd naar de Droogstoppel-menta liteit van menschen, die overal beslag op willen leggen, om er maar geld uit te halen, of van sommige Amsterdamsche raadsleden, die in 't begin van de 20ste eeuw het Naar dermeer wilden vernederen tot vuilnisbelt! Toch had die laatste aanslag op 't meer een zegenrijk gevolg: n.1. de oprichting van de thans al meergevierde Vereeniging tot B> houd van Natuurmonumenten, die hierbij „Het zag er naar uit, alsof ik met mijn werk zou moeten ophouden," schrijft deze vertegenwoordiger. Maar dat was vóór dat hij Kruschen probeerde tegen zijn kwaadaardige rheumatiek. Lees eens wat hij nu te zeggen heeft: „Een paar weken geleden was ik er zoo slecht aan toe, door een zenuw-rheu- matiek aan den achterkant van mijn been, dat ik nauwelijks kon loopen. De pijn was ondraaglijk. Ik ben handels reiziger en het zag er naar uit, alsof ik met mijn werk zou moeten ophouden. Toen raadde een goede vriend mij aan om Kruschen Salts te nemen, omdat het hem ook weer in orde had gebracht. Dus nam ik eiken morgen regelmatig een dosis Kruschen, tot een week geleden toen het is me een vreugde dit te kun nen schrijven de pijn volkomen ver dwenen was. Daarna ben ik doorgegaan met eiken morgen precies de kleine dosis in mijn koffie te nemen. Ik heb Kruschen Salts al aan zoovele bekenden aanbevolen, dat enkelen dachten, dat ik het verkoopen moest. Ik ben al 37 jaar „bi den weg" en ik ken hier dan ook een massa menschen." W. A. D. Wat Kruschen Salts deed voor den Heer W. A. D. was: het kwaadaardige urinezuur verdrijven, dat de kwellende rheumatische pijn veroorzaakt. En Kruschen zal hem ook verder bewaren voor de verschrikkingen van rheuma tiek. Want de „dagelijksche dosis" zal zijn organisme in een perfecte conditie houden, zoodat schadelijke stoffen als urinezuur zich nooit meer kunnen op- hoopen. Kruschen Salts is uitsluitend ver krijgbaar bij alle apothekers en drogisten 0.90 en 1.60, omzetbelasting inbe grepen. Let op dat op het etiket op de flesch, zoowel als op de buitenverpak king de naam Rowntree Handels Maat schappij Amsterdam voorkomt. tevens door 't inzamelen van giften van Ne derlanders, die meer gevoel hadden voor Je heerlijke natuur, in staat gesteld werd, om 't Naardermeer aan te koopen, het eerste be gin, dat later tot een eerbiedwaardig bezit in verschillende deelen van ons mooie land werd uitgebreid. Hier, in dit Naardermeer, broedt de hoogst zeldzame Purperreiger met zijn ros se veeren, zijn groot nest van rietstengels in 't hooge riet met de bleekblauwgroene eieren hier is een in bloei sterk toenemende kolonie van de Lepelaars (naast de groote kolonie in 't Zwanewater óók van zeer veel beteekenis), hier leeft het zeldzame Woud aapje ;hier nestelt, vliegt rond en brult som ber de roestbruine Roerdomp. En alles onge stoord, niet in de gestage mogelijkheid, dat hier of daar een Zondags-jager op den loer ligt, om de dieren neer te schieten. Van nog meer echte natuur valt er te genieten: het futennest van stukjes riet en dor blad op een soort miniatuur drijftilletje, met zijn crème kleurige eieren; de evenzoo drijvende stern nesten met hun donkergestippelde eieren op lichten blauwen of groenen ondergrond; de nestjes van de Groote Karekiet, gebouwd aan wel zes, zeven levende rietstengels, met erin een vijftal groenblauwe eitjes met bruine vlekjes. Dat alles zag men op zijn excursie, ook wel eens een nog leeg nest van de Zwar te Stern, waaraan de vogel nog bezig was met bouwen. De lepelaars en purperreigers vlogen rond, de karekieten ratelden hun hard en snel „karre, karre, karre!" of hun schel „kiet, kiet, kiet!" In de verte riep een koe koek, die even later over de in vruchtstaan- de wilgen vloog. Een kiekendief bewoog zich statig boven 't landschap, de sterns waren al lang opgevlogen, een futen-familie zwom en dook in een breedere sloot, 't baardmees- je liet zich hooren in 't riet (maar niet zien). En een flora! Heerlijk bloeiende gele lis- schen, de koninklijke bloem van de oeverlan den, hier en daar het witte waterdrieblad, zeer veel rose wei-koekoeksbloemen, moeras varens, munt, lischdodden, het prachtige rose moeraskartelblad, watereppe, zegge, blaartrekkende boterbloem, uitgebloeide dot terbloem, dat alles langs den waterkant, evenals hier en daar flinke elzen en wilgen, bloeiende Geldersche roos en meidoorn. En een overvloed van prachtplanten ook in h.t water, geheel of gedeeltelijk ondergedoken of drijvende: gewoon fonteinkruit en ge kroesd dito, de pas met bloei beginnende gele en witte waterlelie met hun groote bla den; a h.w. geheele „velden" van de rose- wit-met gele waterviolier, waarvan de bla den tot allerfijnste slipjes verdeeld zijn, even als van het hoornblad (in twee soorten) en van het eveneens nog geheel ondergedoken Blaasjeskruid, beiden nog niet bloeiend. Wei bloeide reeds de witte Schermbloem: de ver giftige waterscheerling en de ruwbladige smeerwortel; en op verschillende plaatsen dreven ook reeds de nier cirkelvormige bla den van de prachtige watergentiaan. Welk een weelde! En toen men van z'n vriendelijken der afscheid genomen had, en men de schil derachtig gelegen woningen der schuiten voerders achter den rug en de molen van het Naardermeer op zijn terugtocht naar de Hakkelaarsbrug al weer in 't verschiet had, wachtten den reeds zoo voldanen botanici nog nieuwe verrassingen langs en in de sloot, die het voetpad omzoomde: prachtig bloeiende kalmoes met zijn zijdelingsche bloeikolf, de roode wateraardbezie, opnieuw schitterend mooie Lisch en moeraskartel blad, de gele boksbaard en de blauwe vero- nica, in de sloot weer waterviolier en water scheerling. Ten slotte brachten twee watervlugge kwikstaartjes hun een afscheidsgroet! VERTROKKEN PERSONEN. A. Schuur Entingh, G.K., zonder be roep, en echtfen. en dochter en klein dochter, van Varnebroek 2 naar Drie bergen. J. Speur, N.H., kapper, van Keizerstraat 26a, naar Schoorl. E. Münch, R.K., dienstbode, van Noorder kade 64 naar Amsterdam. P. J. M. Bus, R.K., zonder beroep, van Nieuwe- sloot 87 naar Apeldoorn. G. van der Wissel, D.G., echtgen. van W. Anema, zonder beroep, van Tuinstraat 55 naar Heiloo. M. Wijte, D.G., echtgenoot© van G. Beek, huishoudster en zoon, van. Limmerhoek 38 naar Bergen (N.-H.) G. Dros, D.G., koopman, en echtgenoot© en kinderen, van Westerweg 91 naar Texel. C. Mè Admiraal, RK., zonder beroep, en echtgenoote en kinderen, van Bierkade 4 naar Oudorp (N.-H.l A. J. G. Neimeijer, R.K., hulp in de huish., van Maclaine Pontstraat 28 naar Wisch, Ter- borg. G. Korver, R.K., kraamverzorg ster, van Stuartstraat 14 naar Hoorn. C. Pronk, echtgenoot© van J. Visscher, N.H., zonder beroep, van Popelmanslaan 13 naar Amsterdam. W. Rupieper, R.K., dienstbode, van Wilhelminalaan 9, naar Duitschland. A. P. van Alphen, leerl. verpleegster, R.K., van Van Ever- dingenstraat 18 naar Amsterdam. A. F. Feldkamp, D.E., dienstbode, van Wil helminalaan 10 naar Bloemendaal. P. Kool, kaashandelaar, en echtgen., D.G., en dochter, geen, van WilhMminalaan 10 naar Bloemendaal. J. C. Rencker, geen, leerling-verpleegster, van Wilhel minalaan 11 naar Utrecht G. A. G. de Boer, R.K., marechaussee, van v. d. Woudestraat 21 naar Apeldoorn. H. Baan, geen, verkoopster, van Nieuw- poortslaakn 98 naar Amsterdam. M. Zonneveld, R.K., kleermaker, en echtge noote, van Baansingel 29a, naar Heiloo. H. P. van Oorschot, N.H., kantoorbe diende, van Westerweg 127 naar Woer den. De N.V. Loet C. Barnstijn's Film-Produc tie zal in het seizoen 19341935 behalve Malle gevallen nog drie Nederlandsche films maken, en wel eerst „Zwijgen is Goud", waarin, zooals gemeld, de hoofdrol wordt vervula door Szöke Szakall. Het is de ge schiedenis van een doofstommen bedelaar, die tijdelijk door zijn besten vriend (Szakall) vervangen wordt en daardoor in allerlei ver wikkelingen komt. Als derde film staat op het productieplan „De familie van mijn vrouw", naar een too- neelstuk, dat in ons land door het ensemble Cor Ruys en Louis de Bree is opgevoerd. Omtrent de vierde film zijn de plannen nog niet definitief. De mogelijkheid is groot, dat een bekende Nederlandsche roman van den laatsten tijd voor de film bewerkt zal worden. De onderhandelingen hierover zijn nog gaande. Ten slotte wordt nog gemeld, dat Max Tak aan de N.V. Loet C. Barnsteijn's Filmpro ductie verbonden is als leider voor het muzi kale gedeelte der films en voor de synchroni satie^ KORTE BERICHTEN. De leden van de Nederlandsche Vereeni ging van reinigingsdirecteuren kwamen Woensdag te Arnhem in 27e jaarvergade ring bijeen onder voorzitterschap van den heer A. M. Noppen, directeur der stads-rei- niging te Amsterdam. De Nederlandsche Vrouwenbond tot verhooging van het Zedelijk Bewustzijn, die thans vijftig jaar bestaat, heeft gistermorgen te Amsterdam zijn 49ste jaarvergadering ge houden. 269. Zoo, geloof je dat! Nou, als het erg was, zou je het wel voelen en van au-au piepen. Dus dat valt mee! Waar zijn de anderen? Wie anderen? Piet vertelde met wie hij op weg was gegaan. Ja, kereltje, het spijt me, maarreik moet het wel zeggen, die zijn alle maal verongelukt en ons mooie filmkamp is ook totaal verwoest. Piet sprong overeind en barstte in snikken uit 270. Nu was hij zijn goede, trouwe vrienden dus kwijt. Hoe kwam hij nu ooit weer thuis. Hij snikte, zooals hij nog nooit in zijn leven gedaan had. Het mannetje werd er door aangedaan en in zijn goedheid om Piet te kalmeeren, wist hij niet beter te doen, dan hem een emmer water over 't hoofd te gieten.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1934 | | pagina 7