Stad ett Omqemtig.
JladiopcoQcaHüiia
'Jxuitletm
De heks van Winslea
Brieven uit de Hoofdstad
AUTOBUS-DIENSTEN IN
BEHANDELING BIJ GED. STATEN.
FrieslandHolland en Alkmaar
Egmond aan Zee.
Den Oever—Schagen.
AlkmaarEgmond aan Zee
via Heiloo.
HUIZEN, 1875 M. (NCRV-uitz
8.— Schriftlezing en meditatie.
8.15—9.30 Gr.pl. 10.30 Morgen
dienst olv. ds. E. Douma. 11.
12— Zang door R. Ipema, so
praan. Aan den vleugel Eucken.
12.15 Gr.pl. 1.15 Orgelspel R. Par
ker mmv. L. Gokkes, viool. 2.15
Piano-recital M. Sluzewski. 3.
.Chr. Lectuur. 3.30—3.45 Gr.platen.
4.Orgelspel S. P. Visser. 4.40
Gr.pl. 5.— Kinderuur. 6.— Land-
bouwpr. 6.30 Afgestaan 7.Ned.
Chr. Persbureau. 7.15 Gr.pl. 7.30
Technische causerie M. M. Schip
per. 8.Herdenking der Kerkher
vorming in de Herst. Ev. Luth. kerk
te Amsterdam. Ds. C. F. Wester-
mann, spreker, mmv. het kerkkoor
olv. J. Zwart. 9.15 NCRV-Klein-
orkest olv. P. van der Hurk, mmv.
A. v. Wickevoort—Crommelin, so
praan en A. Woud, alt. 10.Vaz
Dias. 10.10 Causerie H. Gordeau.
10.20 Vervolg concert. 11.-11.30
Gramofoonplaten.
DROITWICH, 1500 M. 10.35
10.50 Morgenwijding. 11.05 Le
zing. 11.20 Gr.pl. 11.50 Voor de
scholen. 12.05 Orgelspel Q. Mac-
Lean. 12.50 Ch. Manning's orkest.
1.50 Gr.pl. 2.25 Voor de scholen.
3.15 Piano-recital K. Denyer. 3.35
Sted. orkest Bournemouth olv. R.
Austin mmv. E. Kersey, viool. 5.05
Het McArthur kwintet. 5.35 Het
Londensch Zigeunerorkest. 6.20
Ber. 6.50 en 7.05 Lezingen. 7.25
Koorconcert. 7.50 Het Crook kwin
tet. 8.35 Concertinleiding. 8.50
BBC-symphonie-orkest, koor en so
liste olv. A. Boult 9.50 Ber, Hier
KALUNDBORG, 1261 M. 11.20
KFULEN, 456 M. 5.20 Gr.pl.
ROME, 421 M. 8.05 Belfagor",
DEUTSCHLANDSENDER, 1571
M. 7.30 en 7.55 Zie Keulen. 8.20
Concert uit Koningsbergen o. 1. v.
Brückner mmv. S. M. Rascher, sa
xofoon. 9.20 Ber., Radio-praatje en
weerber. 10.20—11.20 Concert uit
Hamburg olv. R. Krug.
GEMEENTELIJKE RADIO
DISTRIBUTIE.
Lijn 1: Hilversum.
Lijn 2: Huizen.
Lijn 3: Lond. Reg. 10-35
HOOFDSTUK XIV.
Een luistervink.
Amsterdam vlagt voor den Uiver.
Spannende dagen. Iedereen
spreekt over de vliegsport.
Een apach>;nkroeg op Katten
burg. „Oome Leen".
Amsterdam heeft spannende dagen en
nachten achter den run, Op geheel onver
wachte wijze hebben ae Amsterdammers
en naar wij vermoeden alle landgenooten
gereageerd op de berichten, die ons van de
vlucht over drie werelddeeien bereikten. In
den regel zijn wij nog al koel en lauw, maar
nu bleek het overduidelijk, dat onder die
lauwheid veel hartstocht en spontaniteit ver
borgen zit.
Voor het huisje van de Kon. Luchtvaart
Maatschappij op het Leidscheplein stonden
den geheelen dag en een groot deel van den
nacht drommen nieuwsgierigen, die de win-
kansen van onze luchtvaarders bespraken.
Toen het eenmaal bekend was, dat Scott en
Black de race gewonnen hadden, ging er een
spontaan hoera op dit was in den vroegen
morgen en wij trofen in den loop van den
dag een groepje, waarvan de leden het onder
ling bar oneens waren omtrent de sportieve
prestaties van dit Engelsche tweetal. Een van
de omstanders veroorloofde zich de opmer
king, dat het zonde was, dat niet beide moto
ren van Scott en Black in het ongereede wa
ren geraakt, waarop groote verontwaardi
ging bij de aanwezigen losbarstte. Want al
zijn wij chauvinistisch genoeg om voor onze
mannen te duimen, de sportiviteit behoudt
toch de overhand.
In de café's was de luchtrace het gesprek
van den dag. In een goed bezet café vindt
men sterk uiteenloopende menschen bijeen,
vooral in een restaurant als Americain, waar
verschillende typen komen.
Aan één tafel een groep schilders, een an
dere tafel bezet met tooneelspelers, elders
bijvoorbeeld weer een groep advocaten, ver
der een tafel met een allegaartje van journa
listen, architecten, tooneelspelers en teeke
naars, in de late avonduren eenige gegoede
middenstanders, zakenlieden; ook de kell-
ners bij groepjes, als zij even tijd hadden, en
allé hadden het over de Melbourne-race.
Voor velen was er echter in den vooravond
gelegenheid geweest om een Amsterdamsche
noviteit te bezoeken: de apachenkelder op
Kattenburg. In avolging van de Jordaan-ca-
barets moest onze andere volkswijk: de Kat
tenburger- en de Wittenburgerstraten en
dwarsstraten, de z.g.n. eilanders, ook hun
exclusieve gelegenheid hebben. En zij schie
pen een apachen-kelder.
De Jordaan heeft de Kattenburgers allang
gestoken.
Sedert Israël Querido zijn beroemd epos
„de Jordaan" schreef, is deze volkswijk in het
brandpunt van de belangstelling van heel
het brave vaderlandje komen te staan. Louis
Davids en Herman Bouber deden de rest. Zij
vestigden, door middel van liederen en volks
stukken, steeds en steeds weer de aandacht
op het leven van de „toffe meiden en jon
gens", wier wieg aan den voet van den Wes
tertoren had gestaan, net zoo lang, dat we
allen galmden: „In de Jordaan, in die heer
lijke Jordaan" en het leven en bedrijf in deze
volksbuurt even noodzakelijk voor ons volks
bestaan werd, als de wijde pofbroeken der
Volendammers.
Zoo kent ieder Nederlander de Jordaan.
Dat ze in werkelijkheid er in het geheel niet
zoo romantisch uit ziet, komt er niets op aan.
We gelooven, dat het zoo en niet anders is
en relletjese zooals in den afgeloopen zomer,
kunnen ons slechts even uit dezen zoeten
droom opwekken. Maar dan komt Louis Da
vids weer met een nieuw liedje en Bouber
met een ander romantisch stuk en de zaak is
weer echt voor mekaar.
Door de liefde voor de Jordaan zijn we
zoo zoetjes aan vergeten, dat Amsterdam
nog een tweede volksbuurt rijk is, waar het
leven niet minder ros en de bewoners niet
minder interessant zijn, dan 'n het buurtje
rond den Westertoren.
Katten- en Wittenburg. Zelfs voor de
meeste Amsterdammers is deze buurt tus-
schen de oude marine-kazerne en de Czaar
Peterstraat terra incognita. En dat is wel te
begrijpen. Nog minder dan de Jordaners zijn
de Kattenburgers op „vreempies" gesteld. Zij
zijn, voor alles, de stelregel toegedaan, dat
men zijn vuile wasch in den familiekring
moet reinigen en dat geen buitenstaander er
iets mee te maken heeft.
Bij dezen hang naar teruggetrokkenheid
voegt zich nog een onweerstaanbare vrij
heidsdrang en een bijzondere afkeer voor el-
ken vorm van gezag. Een stel glimmende
knoopen werkt op de Kattenburg als de be
faamde roode lap op een stier: zij worden
wild....
Voorts behooren zij echter tot de zacht
aardigste der Amsterdamsche volksstammen
en bezitten evenals de Jordaners een uitge
sproken liefde voor visschen en pret maken.
Wie van dat laatste een glimpje wil op
vangen, moet naar „Oome Leen" gaan in den
apachenkelder.
Het is op de Kattenburgergracht vlak
naast de brandweer, zei mijn vriend, de poo-
tige kastelein uit de „Groote Slok", waar op
wekkende aanmoedigingen, als: „neem nog
een pikketanisie, ze zijn goedkoop en het is
tof voor lever en nieren", den wand sieren.
Wat zal ik ie zeggen: een paar linke jon
gens zijn op de idee gekomen, om hier op
Kattenburg zooiets te beginnen als bij tante
Tilly in de Tuinstraat. Vroeger heette het
„Café Willem Barends", een tent, waar de
meiden en jongens, die wel of geen verkeering
hadden, gingen dansen. Daar werd elk
vreempie uitgeknokt.
Ga maar eens kijken en doe vooral „Oome
Leen" de groeten. Nou, moet je den weg nog
weten? Wel, je loopt hier de Kattenburger-
dwarsstraat uit en dan zie je het zoo".
We volgden dezen wijzen raad op. Weldra
stonden we voor dat, wat men op de Eilan
den de tent van Oome Leen" noemt, in
uiterlijk niet veel verschillend van de kroegen
zooals men er op Kattenburg zoo velen aan
treft. Wat ons opviel, was, dat er op de duis
tere Kattenburgergracht een paar autos
stonden, een bewijs, dat de uitgaande wereld
reeds den weg naar deze gelegenheid had
gevonden.
Vol goeden moed stapten we dus naar bin
nen. Het was er stampvol. Zoo op het oog
een uiterst gemengd publiek: dames in bont
jassen en heeren uit het Apollokwartier za
ten er broederlijk met de jongens en meiden
van de Eilanden tezamen.
De tent was een apachenkelder uit de
Lichtstad in het Hoog-Kattenburgsch ge
transporteerd. Ze voert den wijdschen titel
van „Sous les toits de Paris", maar kon even
goed „Onder de daken van Kattenburg" hee-
ten, maar ten slotte heeft Shakespeare het ook
reeds gezegd: „What is in a name?"
Op het vermaak en vertier komt het ten
slotte aan en dit is, ondanks de bediening
van toffe jongens in apachencostuum en mu
ziek van een aantal trekpiano's, waarvan de
bespelers, eveneens in Lichtstadsche kleedij
zijn gedost, in groote mate aanwezig.
Ook al is de beeltenis van Landru op den
wand geschilderd, dit alles doet niets aan het
echt-Kattenburgsche karakter af. Zelfs kan
het feit, dat er nog geen Kattenburgsch
vischcollege is gevonden, dat in de tent van
„Oome Leen" zijn tenten opslaat en wier le
den zoo af en toe een nummertje ten beste
geven, gelijk bij tante Tilly, de feestvreugde
verstoren.
Zonder dat zingt de Kattenburger ook
met de muziek der trekpiano's mee en draagt
er zorg voor, dat de feestelijke stemming,
soms tot over het kookpunt dreigt te stijgen.
De zaak is bij „Oome Leen", die bij den
Burgerlijken Stand als L. W. A. Overmeyer
staat ingeschreven, fijn voor elkaar. En de
vreemdeling in het Kattenburgsche Jeruza
lem, die een ontdekkingstocht naar dit caba
ret waagt, zal een idee krijgen van dit brok
rosse leven, dat weliswaar vermomd in Parij-
sche kleedij, op de Eilanden pleegt te heer-
crhpn
ADAM WEEVERS.
Gisteren zijn te Haarlem in een langdurige
vergadering van de commissie uit Ged.
Staten voor de vervoerszaken verschillende
aanvragen voor autobusdiensten behandeld.
Er waren veel belangstellenden verschenen.
De voorzitter, mr. J. B. B o m a n s, stelde
eerst aan de orde de aanvraag van Veltmann
voor een dienst Leeuwarden over den af
sluitdijk, Schagen, Alkmaar, Haarlem, Am
sterdam.
Hiertegen waren van verschillende zijden
bezwaren ingebracht.
De heer Kraak S t h e e m a n, die het eerst
het woord kreeg, zeide te kunnen volstaan
met een verwijzing naar het Kon. besluit,
waarbij al een beslissing in bepaalden zin
genomen is. Als deze vergunning echter
wordt verleend, dan zou spr. in elk geval
willen aandringen op het opleggen van een
vervoersverbod, waardoor geen schade
wordt toegebracht aan ondernemers, die al
vergunningen hebben voor gedeelten van
het traject.
Mr. Buiskool sloot zich daarbij namens
de „Habo" aan. Ook spr. vroeg een ver
voersverbod ingeval van verleening der ver
gunning.
Mr. Buiell. uit Leeuwarden. optredende
voor Veltmann, meende, dat hier het al
gemeen belang en het particulier belang
Samen gaart".
Spr. stelde zich op het standpunt dat bi] met
verleening der vergunning de vraag onder
de oogen moet worden gezien of schade
wordt toegebracht; en dan Heeft spr. niet het
oog op financieele schade, maar op schade
voor het vervoerswezen. Hij ziet in afwijzing
ook een financieel nadeel voor den staat,
omdat de invoer van elke autobus vermeerde
ring van inkomsten voor den staat (invoer
rechten, wegenbelasting, personeele belasting)
beteekent.
Er bestaat, naar spr. verder betoogt, wel
degelijk behoefte aan een goedkoope en recht-
streeksche verbinding als in de aanvraag is
genoemd. Een vermeerdering van vervoers-
mogelijkheid over den afsluitdijk is naar
spr.'s meening gewenscht; en op een spoor
weg behoeft z.i. niet te worden gerekend. Er
is een antipathie tegen de A. T. J.; niet al
ken bij de autobus-ondernemers, ook bij het
publiek. De A. T. O. is te duur en de dienst
voorziet niet in de behoefte van het publiek.
Er is, zoo gaat spr. vport, in de Noorde
lijke provincies, sinds de tot standkoming
van den afsluitdijk een sterke neiging om
meer cantact te zoeken met Holland. In ver
schillende gemeenten, vooral in Friesland, is
dit duidelijk te bemerken.
De voorzitter, mr. Bomans, maakte de
opmerking, dat er geen bezwaar wordt ge
maakt tegen de exploitatie door de A. T. O
De heer Buiell „Daartegen zijn wel
bezwaren. De A. T. O. is tc duur en er wordt
te weinig met het publiek rekening ge
houden".
Mr. Bomans: „Als men dus maar be
talen wil, is er voldoende vervoer?"
De heer Buiell: „Dat is altijd het geval
maar een goedkoop en gunstig vervoer is het
niet".
Spr. is van gevoelen, dat het vervoer meer
profijt moet trekken van den afsluitdijk. Deze
verbinding is een groot voordeel; daar moet
het verkeer gebruik van maken.
De behandeling van deze zaak wordt hier
na gesloten.
In behandeling kwam hierna een vergun
ning-aanvraag van den heer Van Geel te
Schagen voor een dienst Eten Oever—
Schagen.
Mr. Buiskool, die voor de „Habo" op
trad, betoogde, dat deze aanvraag een traject
betreft, dat al in het net van de „Habo" be
hoort. De Kroon heeft wat de aanvraag van
de „Habo" betreft, nog altijd geen beslissing
genomen. De aanvrager Van Geel heeft
vroeger dezen dienst gehad, dien hij moest
opgeven; maar hij komt nu weer met een
aanvraag, nu de „Habo" deze vergunning
wenscht. Spr. meent te moeten opmerken,
dat het in het belang van het publiek en van
de veiligheid van het verkeer is, indien niet te
veel afzonderlijke vergunningen worden ver
leend. Hoe meer de vergunningen geconcen
treerd worden, hoe beter zal het voor het
vervoer zijn.
De heer Naastepad kwam krachtig
op tegen het z.i.: onverdedigbare drijven van
de „H.A.B.O.", die het geheele net in het
Noorden van Noordholland in handen wil
hebben. ,rioc -
De heer van Nuland was, in strijd
met mr. Buiskool, van meening, dat de
groote concentratie, waarnaar de „H. A. B.
O." streeft, niet in het belang van het pu
bliek is. Spr. komt op tegen de poging van
de A.T.O. om hier ook een vergunning te
verkrijgen. Als deze dienst in handen van de
A T. O. komt, is spr. er van overtuigd, dat
dit ten nadeele van het publiek zal zijn. Hij
acht exploitatie door de A.T.O. nog grooter
bezwaar dan door de „H.A.B.O."
De heer Buiskool merkte nog op, dat
de „H.A.B.O." al het grootste deel van het
traject heeft, dus dat het goed zal zijn haar
ook deze lijn te geven. Spr. vestigt er nog de
aandacht op hoe in het Noorden van Noord
holland gewerkt wordt tegen de „H.A.B.O."
De heer Van Nuland meende, dat er
alle reden voor was den heer van Geel deze
vergunning te geven, omdat hem indertijd
de vergunning is ontnomen, toen Ged. Sta
ten een andere regeling noodig achtten.
De laatste zaak was die van eenige
vragen betreffende een dienst Alkmaar
Egmond aan Zee over Heiloo.
Een vertegenwoordiger van de A. T. O.
verdedigde de aanvraag van deze Maat
schappij waarna de heer Bosman de
aanvraag van de Alkmaar Packet verdedig
de. Er was vroeger geen aanleiding voor
de Alkmaar Packet om een vergunning voor
Woensdag 31 October.
HILVERSUM, 301 M. (VARA
uitz.) 8.— Gr.pl. 9.30 P. J. Kers:
Onze keuken. .10.— VPRO-mor-gen-
wijding. 10.15 Voor Arb. in de
Continubedr.Klein VARA-Ensem-
ble olv. F. Bakels, Dr. J. v. d.
Tempel, lezing en dialoog. 12.
Grpl. 12.20 KL VARA-Ensemble
olv. F. Bakels. 1.— De Fliereflui
ters olv. J. v. d. Horst mmv. A. de
Booy, zang. 2.15 Kniples. 3.
Voor de kinderen. 5.30 VARA-orkest
olv. H. de Groot. 6.30 RVU. Dr.
Th. v. Schelven: Moeilijkheden met
kinderen. 7.Sportuitz. 7.20 Verv.
concert. T40 Voor het Platteland.
8.— Herh. SOS-ber. 8-03 Gr.pl.
8.15 Joodsche uitz. mmv. S. H.
Englander, causerie met gr.pl. en
A. Pleysier, inleiding. 9.10 Stem
men uit het Proletariaat. 9.30 De
Notenkrakers olv. D. Wins. 9.50
Vaz Dias en VARA-Varia. 10.
Uit Londen: BBC-Symphonie-orkest
olv. Catterall, Radio-koor en Myra
Hess, piano. 11.0512.Gr.pl.
na verv. concert. 11.05 Voordracht
j ]o12.20 Roy Fox en zijn
Band.
PARUS (RADIO-PARIS). 1648 M
7 20 en 8.20 Gr.pl. 12 50 Goldy-
orkest 8.20 Parijsch Instrum.
Kwintet mmv. solisten 10.50 Dans
muziek.
1.20 Concert uit rest. Ritz. 2.50
_4 50 Omroeporkest olv. Reesen.
7 20 Oude en Nieuwe dansen door
het Omroeporkest. 8.35 Piano-reci-
tal. fL50 noorspel. 9.30 Gr.pl. 9 50
Kamermuziek door Blaaskwintet
1020—11.50 Dansmuziek.
6 35 en 11.20 Gr.pl. 12.20 Omroep-
kleinorkest olv. Eysoldt. 3.20 Con
cert uit Berlijn olv. W. Steiner.
4 40 Solistenconcert. 6.20 Schram-
melmuziek. 7.30 Uit Stuttgart: Un-
sere Saar - den Weg frei zur Ver-
standigung. 7.55 „Stunde der iun-
gen Nation'Wereldoorlog. 8.20
Ein Tag Soldat", gevar progr.
9.50 „Schwarze Jager-Suite voor
blazers en harp van W. ZUlig.
10 20—11.20 De Kapel Hauck-
Reichardt.
opera van Respighi. Orkestleiding
Respighi.
BRUSSEL, 322 en 484 M- 322 M
P 20 Omroeporkest olv, Anaré.
30-2 20 5.20 Gr.pl. 6.50 Viool-
recital. 7.35 Gr.pl. 8.20 Omroep-
orkest olv. Andri. 8.50 HoorspeL
9 20 Verv. concert. 10.30—11.20
Dansmuziek. 484 M.: 12.20 Gr.pl.
I.30—2.20 Omroeporkest o l. v.
André. 5.20 Dansmuziek. 6.35 Qr.
pl 8.20 Gr.pl. 8.45 Fragm. „La
passion du Christ", met muziek van
H Thiébaut. Hierna tot 11.20 Gra
mofoonplaten.
II.05, Midi. Reg. 11.05-17.35,
Droitwich 17.3519.20, Kalund-
borg 19.2024.
Lijn 4: Keulen 10.3015.20,
Berlijn 15.20—16.20, Keulen 16.20
—18.20, Frankfort 18.20—19.20,
Lond. Reg. 19.20-24.—.
AlkmaarEgmondEgmond aan Zee aan
te vragen, zei spr., omdat met de spoorwe
gen werd samengewerkt. Nu de spoorlijn is
opgeheven, is er voor de „Packet" wel reden
voor aanvraag van een bus-vergunning.
Spr. acht zijn maatschappij aangewezen en
de aanvraag van van Geel niet voor inwilli
ging vatbaar.
Voorlezing werd gedaan van brieven van
de gemeentebesturen van Heiloo en Bergen
en EgmondBinnen, die wat de eerste en
de laatste betreft vóór een vergunning van
van Geel pleiten.
De heer Kraak Stheema n meende,
dat er hier veel was gezegd, dat een kenner
van de wet op de openbare vervoermiddelen
tot verontwaardiging moet brengen.
Spr. komt met kracht op tegen de houding
van de A. T. O. De spoorwegen willen op
dit traject brengen, wat zij steeds op anderen
terrein hebben bestreden, n.1. „een vervloek
te vervoers-luxe". Want er wordt op dit
traject volkomen deugdelijk in de vervoers-be
hoefte voorzien. De „Naco" heeft evengoed
een dienst Egmond aan Zee—Castricum als
Egmond aan Zee-IJmuiden. Dus meent spr.
dat deze vergunning moet worden gegeven
aan den reeds bestaanden vergunninghouder
Al de nieuwe aanvragen zullen slechts
brengen de vervoers-luxe, die uit den booze
is, en die dus zal moeten worden afgewezen.
De „Naco" zal er voor zorgen, dat ande
re ondernemers niet in het
den gezeten.
vaarwater wor-
Er werden nog enkele vragen gesteld en
opmerkingen gemaakt, waarna ook de be
handeling van deze zaak gesloten werd.
De beslissing van Ged. Staten volgt.
DISTRICTS-ARBEIDSBEURS.
Tel. 838.
Geopend voor werknemers uitsluitend
van 9—12 uur en op Maandag- en Don
derdagavond van 7—8 uur. Voor vrou
welijk personeel dagelijks van 25 uur,
beh. op Zaterdag.
Bemiddeling» voor werkgevers van
912 en van 25 uur.
De directeur van bovengenoemd bu
reau deelt mede, dat heden staan inge
schreven:
Groep bouwvakken: 77 timmerlieden,
74 grondwerkers, 35 metselaars, 8 voe
gers, 6 stucadoors, 22 opperlieden, 36
schilders, 5 betonwerkers, 1 tegelzetter,
1 steenhouwer, 2 glas in loodzetters, 1
stratenmaker, 1 stuc. opperman, 2
bouwk. opzichters, 2 opz. teekenaars, 2
bouvvk. teekenaars, 3 waterbouwkundi
gen, 1 bouwkundige.
Groep metaalindustrie: 1 autog. las-
scher, 15 bankwerkers, 3 carrosserie
bouwers, 8 electriciens, 1 fitter, 3 instru
mentmakers, 1 kernmaker, 2 ketelma
kers, 3 klinkers, 4 loodgieters, 2 lijnwer-
kers, 7 machinisten, 1 mach. teekenaar,
8 metaal draaiers, 1 metaalvijler, 2 me-
van May Wynue.
26)
Nu, een praatje met Janet Birley en een
stoeipartij met een troep wilde kinderen
kwam Marjorie altijd nog verkieslijk voor
boven zoo'n wandeling, moederziel alleen,
het terras op en neer, of een saai gevangen
zitten aan haar borduurraam.
Dien volgenden dag begaf zij zich dus
vroeg op weg en werd opgehaald door Ja
net en een half dozijn kinderen, aan wie het
duidelijk te zien was, dat zij geen moeder
hadden, onverzorgd in de kleeren als ze wa
ren.
De jongeren bleven verlegen vlak bij Janet,
maar Thomas, een jongen van bijna twaalf
jaar, stak haar gul de hand toe:
„Vader zegt, dat alle goddeloozen ten
onder zullen gaan, maar ik denk niet, dat
hij dit van u zal meenen, ofschoon Janet
toch zegt, dat u een aanhangster is van
Karei Stuart".
Janet trok het jongemensch eens bij de
ooren voor deze misschien wat al te oprech
te verwelkoming, maar toen de meisjes sa
men naar boven gingen, zei ze tot Marjo
rie:
„Oom zou inderdaad heel boos zijn als hij
wist, dat ik je vandaag hier genood had.
Maar hij is uit en als we nu maar wat voor
zichtig zijn, en ook Thomas betracht de be
scheidenheid, dan hoeft hij niets te weten
van je bezoek!"
Maar van het praatje, dat Marjorie's
eigenlijke bedoeling was geweest, kwam
weinig in, want niet zoodra waren de meis
jes gezeten in Janet's kamer, of er klonk ru
moer aan de deur.
„U hebt ons beloofd om verstoppertje te
spelen als die dame kwam. Dan komt u nu
toch zeker, nicht Janet?"
„Gaan jullie eens gauw weg, ondeugen-
den, of je zult een standje krijgen!"
Waarop Thomas vol overtuiging zei, dat
zij dan eerder een standje zou krijgen als
zijn vader hoorde dat een goddelooze zijn
huis had bezocht.
Er hielp niets aan en het was dan ook
haar eigen schuld, dacht Janet, want ieder
moest toch wel het verschil in kleeding tref
fen van Marjorie Stapleton en de eenvoudi
ge Puriteinsche dracht. Op het met lint ver
sierde lijfje van haar blauwe japon droeg
mistress Stapleton een breeden kanten
kraag, zoodat zij er allerliefst uitzag en
Thomas in het bijzonder zich tot haar cava
lier opwierp, terwijl hij haar de mooiste
plekjes wees, om zich te verstoppen, zóó lis
tig bedacht, dat zelfs broer Harry er zich
door zou laten verschalken.
„Kijk", zei Tom, „ik sta er voor in. dat
niemand u vinden zal, maar dan moet u mij
ook beloven, dat niet te voorschijn zult ko
men, eer ik u haal!"
Dit zeggende had hij haar bij een ladder
gebracht en ging haar voor.
„Nicht Janet zou hier niet durven opklim
men, omdat ze bang zou zijn, dat ze haar
rokken vuil maakte, maar u is een veel ver
standiger meisje, die niet zooveel zal geven
om een scheur of een winkelhaak!"
Marjorie lachte, want dit was blijkbaar
de grootste lof, dien Tom haar ooit zou heb
ben toegezwaaid. Ze volgde hem dan ook,
maar vond het een ware lijdensweg over die
stoffige planken!
,?U moet voorzichtig zijn, dat u niet uit
glijdt, want dan zoudt u wel eens door het
plafond van vaders studeerkamer kunnen
zakken en plompverloren op zijn schrijfta
fel kunnen terechtkomen".
Marjorie ging gehurkt zitten, maar dat
was anders een besluit, want aan alle kan
ten lag vuil, stof en spinnewebben; boven
dien was het er heel donker en stikkend
warm!
,,Je blijft toch niet lang weg?" vroeg ze
dringend.
„Neen, tien minuten op zijn hoogst!" ant
woordde Tom geruststellend.
Het leek haar echter, dat die tien minu
ten al lang om moesten zijn; ja, het scheen
wel een half uur, toen ze opgeschrikt werd
door het geluid van stemmen.
In het eerst dacht zij, dat Tom terugge
keerd was om haar uit haar gevangenschap
te verlossen. Maar neen het waren stem
men daar beneden
Arme Janet! Wat-zou zij er tegen loopen
als master Pennerton onverwacht terugge
komen was in gezelschap van anderen!...
Zij moest zich dan maar zonder hulp uit
haar schuilplaats zien los te werken en in
ieder geval het huis verlaten, eer haar te
genwoordigheid Janet in ongelegenheid zou
kunnen brengen.
En terwijl zij dus al pogingen in het werk
stelde om de ladder af te dalen, troffen
haar de woorden:
„Het lijdt geen twijfel: Cromwell heeft
volkomen verslagen het Schotsche leger, dat
tegen hem afgezonden werd door de aan
hangers van Karei Stuart".
Die stem was die van James Birley!
Met kloppend hart bleef Marjorie precies
zoo zitten.
Het Schotsche leger verslagen!
Wat een vreeselijke tijding voor haar ver
loofde en de dappere verdedigers van Pon-
tefract, als dit waar was!
Alle gedachten aan persoonlijk gevaar
werden vergeten in het overweldigend ver-
langen, om meer te hooren.
Ze kon ieder woord verstaan, dat Birley
zei, ofschoon de andere stemmen als om
floerst waren.
Dat zijn tijding echter gunstig ontvangen
werd, bleek wel uit een gemompel van gods
dienstige dankzegging, onderbroken door
vurig belangstellende vragen.
Toen verhief Birley andermaal zijn stem
en sprak:
„Langdale zit gevangen in Nottinghain
onder strenge bewaking. De verrader en sa
menzweerder kan er zeker van zijn, dat wij
met onze straf, hem opgelegd, een voor
beeld zullen stellen!"
„Langdale?" klonk het als een echo. „Sir
Marmaduke Langdale, de vriend van prins
Rupert?
„Een vriend van iederen vijand, vervloekte
goddelooze, dat hij is! Hij zal dienen als
eerste vrucht van onze overwinning! Lo,
heb ik niet luide de stem verheven bij den
goddelijken wreker, Olivier Cromwell, om
aan te dringen op bevordering van de heili
ge taak?"
„Stil, vriend!" viel een ander hem in de
rede. „Vertel eens even
Maar de rest van den zin ging verloren
voor haar, die zoo ingespannen te luisteren
zat.
Doodsbleek had Marjorie het oor haast te
gen de stoffige planken gelegd.
Wat een afschuwelijk nieuws, dat zij daar
had gehoord!
Het Schotsche leger verslagen en sir Mar
maduke Langdale gevangen genomen, en
dit op een tijdstip, dat hun eigen succes,
door de inneming van Pontefract, zoozeer
ioop had gewekt in het hart van ieder ko
ningsgezinde in West-Yorkshire.
Prins Rupert was de derde zoon van
Frederik V van de Pfalz; in 1642 trad hij
in dienst van zijn oom, Karei I van Enge
land, die hem den titel schonk van hertog
van Cumberland.
(Wordt vervolgd)
