Jfeck ói School 'JeuitteUm Jlucqedijke Stand De heks van Winslea uitgeest. heiloo. koedijk (October), heemskerk. oterleek. weder in vollen omvang doen gelden. Wii vreezen dat eerst een voortzetting der inpol- g m deze uitkomst zal kunnen bieden. Kiescollege te Uitgeest. t0*im°l?Ta^htLgt,en in het kiescollege winkoimZ1JI1/^en noeDa<^ de h®®ren A. nikelman, C. Bus Jz. en P Roos en gekozen de heeren H. J. Bentsink' J Leeuwerink en C. Fluit. Re,feriJkerskamer ,,'t Ontlui- *00SJe opende Woensdagavond het seizoen met de opvoering van Henri Z„?«erken's »De Oceaan- «ioa!, P10dern sPel van lucht en bedrijven. Alvorens men r> voorzitter en regisseur, e vai* 't Veer, naar voren en gaf een résumé van wat de kunstlieven de lede» hebben te verwachten. Zooals a tijd was de groote tooneelzaal tot de uiterste hoeken gevuld. Het moderne stuk verplaatst ons op een sul eilandje in de Zuidzee. Het ia een onbekend oord, en een 3-tal schip breukelingen hebben hier een 20-tal jaren geleefd. Toen men eindelijk begon te denken dat men hier altijd wel zou moeten blijven, kwam er uitkomst. Een vhegenierster geraakte in een tornado en moest daar landen. Wat een uit komst, een vrouw en nog wel een mo derne vrouw met korte rokken' en kort haar. Voor de eenzamen ging een nieu we wereld open, alles was nieuw. Van den oorlog, de uitvindingen en al het nieuwe wist men niets. Maar het meest trok de aandacht „de vrouw". De vrouw werd 't middenpunt der belangstelling, doch tevens was de vrede gebroken, daar Amor zijn pijlen had geschoten. De verdwaalde vliegenierster werd ge volgd door nog twee lotgenooten en men haddrie mannen en drie vrou wen. De rest laat zich denken. De moei lijke rol van George Lindström (A. Greeuw Jr.) was een succes, vooral om- d hij min of meer vijandig tegenover het schoone geslacht moest staan en zich laten gelden als hoofd van het eiland. Heel knap werk, van het begin tot het einde. Van Sittard, een uitvinder (de heer A. Roest) speelde heel goed. Toch zien we hem veel liever in een ander stuk, waarin hij zich kan uitle ven. Carl Graf, een zeeofficier (de heer D. de Jager) werd uitgebeeld op een wij ze die te loven viel. Carl had dan ook doorloopend de lachers op zijn hand en hij gaf een creatie als nooit te voren. Dolly Smit (mevrouw RoestBood) was ee:i allerliefste vliegenierster. Was het wonder dat alle drie mannen haar het hof maakten? Haar ongekunsteld spel e.. haar flirten met den man harer lief de, werd uitstekend weergegeven. Grace Snowden (mej. F. Bus) gaf als moderne vrouw, die niet afhankelijk wil zijn van een man, mooi spel. Ditzelfde gold ook voor Alice Brown (mej. I. Vennik). Ma- boeki (de heer C. Vennik) had de lachers op zijn hand. Maar ook hij, die uitste kend kan spelen, had geen rol om zich uit te leven. Er is uitbundig gelachen en alleen het doorvoelen van wat werd gevraagd, heeft het stuk gered. De Oceaanvlucht is een stuk zonder in houd. Wat een verschil met Tropen- adel", van denzelfden schrijver. Het is jammer dat men geen stukken kiest waarin de dames en heeren zich kun nen uitleven. De regisseur heeft voor den volgenden maal wat beters beloofd, ecu stuk met inhoud. Wat grime en kap werk betreft, deze waren è.f. Een pracht van een tooneel. Het strand, de plantengroei, het maan licht, alles was af. De jazzband van Jan Smit alhier en Gebrs. v. d. Stok te Alk maar zorgde voor afwisseling. De spe lers kregen meermalen applaus en dat was verdiend. Een gezellig bal besloot den avond. PRIVAAT DOCENT BENOEMD. On^'L130"011^1"11? van den minister van Onderwijs, K en W. is dr. J W. Wijn, 'e alTprivant toegelaten fptfil ?cent in de faculteit der letteren en wijsbegeerte aan de Rijksuni versiteit te Utrecht om onderwijs te geven in de geschiedenis van het krijge-, wezen. J6 M STADSEVANGELISATIE. Zondag worden in het gebouw v/m. schoollokaal Westerkolkstraat openings bijeenkomsten gehouden. Verschillende sprekers zullen het woord voeren o a Br. Aksen uit Beverwijk, waarbij meer omtrent de bedoeling der stadsevange lisatie wordt uiteen gezet. Tevens zullen voortaan in dit gebouw bijeenkomsten worden gehouden en wel Donderdags avonds 8 uur. Zondag 10 uur v.m en Zondagavond 8 uur. OM VÓÓR 30 NOVEMBER A.S. 60 VOORZIJDEN VAN PRESTO PAKJES AAN ONS ADRES TE AMERSFOORT IN TE LEVEREN. DAN ONTVANGT U EEN PRACTISCH GESCHENK S&u&tfïótutMn d&rJL om 't fyhzsto ^scAsmA vaii May Wyune. 35) De dood kwam hem maar weinig uitlokkend voor, terwijl het bloed hem nog zoo warm door de aderen stroomde, dan maar liever CromwelPs toorn of wraak ge trotseerd. Bovenden: deze Cavaliers waien zeker maar po- hers: de stilte daar buiten was toch wel een bewijs, dat geen konings gezinde macht kon zijn binnengedrongen in Doncaster, en waarschijnlijk was dit geheel maar 'n zeepbel, die onmiddellijk vervliegen zou, zoodra hij zich op straat vertoonde Dus besloot de generaal om zijn lichaam te redden de gestelde voorwaarden aan te ne men en begon hij zich ijlings te kleeden On- dertusschen sprak hij geen woord, ofschoon het in hooge mate Alnutt's ongeduld wekte, dat zijn gebed zoo lang duurde, want het leek den jongen Cavalier, dat dit slechts een voorwendsel van den gevangene was, om zijn lot te ontkomen. Morrice had zich reeds meester gemaakt van het zwaard van den generaal, en toen die zich gereed verklaarde om hen te verge zellen, deed hij de deur open en ging vóói de trap af, terwijl Gerald Alnutt volgde, zoodat Rainsborough, tusschen die twee ingesloten, weinig kans had te öntsnappen Op het voorplein stond Kingsley alleen, ofschoon hij nu vier paarden bij den teugel hield: de soldaat, die als gids had dienst gedaan, was teruggekeerd naar zijn post aan de Noordpoort. Een slonzige meid was bezig de gang te doen toen het drietal voorbij ging Zij bleef met open mond tegen den muur staan kijken en vroeg zich af, waarom de middel ste van de heeren zoo wit zag en zoo boos keek Rainsborough was inderdaad het verne derende van zijn positie gaan beseffen en hij zon reeds op wraak op die onbeschaam de vijanden, die óf gek, óf dronken moesten zijn. Kingsley kwam snel naderbij met de paar den en zijn gelaat helderde op, toen hij den gevangene zag. Maar deze zelve begon ineens te vloeken op een manier, zooals hij misschien nog nooit te keer was gegaan. Daar hij vast en zeker had verwacht het voorplein en de heele straat gevuld te zien met zijn eigen manschappen, was het hem dan al een onbeschrijfelijke teleurstelling, dat hij daar enkel die eenzame figuur naast de paarden zag staan. Het overweldigend gevaar deed hem alle voorzichtigheid uit het oog verliezen en met een luiden schreeuw om hulp trachtte hij Morrice terzijde te werpen, wat hem ook waarlijk lukken mocht en waarna hij het lo- nement uit en de straat op liep, het luide uitschreeuwend, dat hij verraden was door een paar moordzuchtigen, die hem nu nog volgden. En dit laatste was ook zoo: dat konden PROPAGAND A-VERGADERING „VOLKSONDERWIJS'' TE OTERLEEK. De afd. „Volksonderwijs" hield Woens dagavond een propagandavergadering in café de Vries, met als spreker den heer Klaas de Vries. De voorzitter, de heer P. Spaan Kz„ heette de aanwezigen welkom, in 't bizonder den spreker, die zich de moeite had willen getroosten naar Oterleek te komen. De heer de Vries wees op de groote betee- kenis van het openbaar onderwijs Daarin zit een bindend element, wat geen andere school heeft. Wie voor de jeugd zorgt, zorgt tevens voor de toekomst, doch het is van enorm belang hoe dat gebeurt. In een dorp kan een school niet gemist worden, ook niet te Oterleek. Spr. deelde mede dienaan gaande bij den minister te zijn geweest, doch het hangt nog steeds in de lucht, al heeft spr. hoop, dat het niet tot opheffing zal ko men. Tegenover het bizonder onderwijs staat de openbare school torenhoog. Feitelijk is de openbare school de christelijke, immers ze leidt op tot alle maatschappelijke en christe lijke deugden, wat een groot beginsel kan worden genoemd. De openbare school brengt geen scheiding, wat de christelijke school wel doet. Die scheiding is geen chris telijke daad, ook met voor groote menschen. In de Heilige Schrift wordt slechts één maal over scheiding gesproken en wel in Matth 25, waar onderscheid gemaakt wordt tus schen de rechtvaardigen en onrechtvaardiigen De gansche wet wordt vervuld in dit ééne: hebt Uw naaste lief als U zelve. Welnu, het is de openbare school die daar voor werkt en de basis legt, daar wordt ver draa^zaamheid betracht. Een groot gevaar is echter, dat men de openbare school niet kent, haar doel en wezen niet begrijpt. Be greep meri dat wel, dan zou Nederland niet verscheurd zijn in allerlei groepen en groepjes. Het bizonder onderwijs heeft het openbaar overvleugeld, doch de openbare school staat als één geheel tegenover 37 verschillende richtingen van het bizonder onderwijs. Toen in 1920 de wet tot stand kwam. zou d° bizondere school haar recht hebben naast d" openbare. Er zou een geliik bedrag per leerling worden betaald, doch anderhalf jaar later begreep de minister reeds, dat het zoo niet ging De gevolgen van de pacifica tie waren dan ook, dat de minister met een stopwetje kwam. De biz. scholen waren als paddestoelen uit den grond gerezen, de kosten waren niet meer te betalen. Thans komt het voor, dat het bizonder onderwijs goedkooper is, dan het openbaar, doch dat komt doordat de openbare school wordt leeggezogen. Minister Marchant wil beperking door opvoering van de leerlingenschaal met 50 pCt. Spr. deelde verschillende krasse staal tjes van schoolexploitatie mede. De open bare school staat open voor iedereen, elke dominé kan op de openbare school gods dienstonderwijs geven. Volksonderwijs wenschte dat te brengen binnen het leerplan der scholen en thans is het bij de wet gere geld. Dat er predikanten zijn, die weigeren, is niet de schuld van de openbare school. De opheffing van openbare scholen heeft tot gevolg gehad, dat de ouders hun kinde ren dan maar in vredesnaam naar een bij zondere school dicht bij huis zonden. Mo menteel zijn er reeds 301 openbare scholen opgeheven, doch 60 pet. der ouders zijn trouw gebleven, ondanks open wegen en gevaar lijke overwegen, welke de kinderen vaak moeten passeeren. De voorstanders van open baar onderwijs worden uitgesloten van de vrijheid, anderen gegeven, om hun -anderen dat onderwijs te laten geven, wat ze wen schen. Dat is een onrecht, het openbaar on derwijs aangedaan, en dat moet en za! her steld worden. Dr. Kuyper heeft indertijd ge zegd, dat 2/3 van het Nederlandsche volk naar de bijzondere school moest. Dit zal evenwel nooit vervuld worden, daar hoopt Volksonderwijs voor te zorgen. Deze organi satie heeft hard gewerkt en is thans machtig met haar 62.000 leden, doch de groei moet doorgaan. Bij het bizonder onderwijs werd nog geen enkele school opgeheven, er zouden even tueel 175 roomseh-katholieke scholen voor in aanmerking komen, doch van die zijde zegt men- hoogstens 12. waarvan dan nog 10 on der bepaalde voorwaarden. En dat terwijl er reeds 10 pet. van de openbare scholen zijn opgeheven. Dat kan geschieden zoowel door de gemeentebesturen als door Ged. Staten, doch over het bijzonder onderwijs heeft men niets te zeggen. De minister had er op gerekend, dat het bijzonder onderwijs vrijwillig tot opheffing van overtollige scho len zou overgaan, doch men wil daar niet aan meewerken. Hoe staan wij. nu ten opzichte van de op heffing van de openbare school te Oteileek? Spr. ried aan met alle kracht te strijden voor- het behoud, en het hoofdbestuur van Volks onderwijs zal U ten dienste zijn, waar en wanneer het maar noodig is. Het is een mid delpunt van cultureel leven, dat behouden dient te blijven. De raad heeft met 6 tegen 1 stem besloten de school te handhaven. Jammer van die ééne stem, het beteekent een geringe ver zwakking. doch de school kan evengoed ge handhaafd blijven. Er zal evenwel voor ge werkt moeten worden en één der midde1en is: versterk de afdeeling van „Volksonde.- wijs Verschillende gestelde vragen, meer in tieme aangelegenheden betreffende, werden door den spreker beantwoord, waarna de heer Spaan sloot met een woord van diank aan den heer Klaas de Vries voor den mooien avond. Na aflcop gaven zich verschillende nieuwe leden op. EEN DERDE LUSTRUM. Vrijzinnig Christelijke Jongeren Bond. Men schrijft ons: Het derde Lustrum! 15 jaar: V. C. J. BDe Orthodoxie was in de orga nisatie van haar jeugd lang vóór ge gaan, de Vrijzinnigen zouden volgen Meer Jeugdbeweging, bij dezen, dan Jeugdzorg. Ook niet door de ouderen, maar door de jongeren zeiven begon nen: een jong Remonstrantsch Predi kant, destijds ds. Van Holk te Schoon hoven. Met het doel: aan vele duizenden jonge menschen om heel Nederland een organisatie te verschaffen, zooals de Vrijzinnig Christelijke Studenten Bond (V. C. S. B.) er reeds eene bezet. En het jongere zusje werd geboren, 't bleek al aanstonds een voorspoedig kind. Inter-kerkelijk als de opzet was, is de V. C. J. B. dan ook uitgegroeid. De na- oorlogsche jeugd voelde een geweldige taak: „vernieuwing van de wereld en ons leven". Een bij voorkeur gezongen lied uit die dagen was: „Wij dragen de schuld onzer tijden", en dit waren geen woorden. Er was roepingsbesef, bewust. Nieuw ontwaakte eerbied voor de aloude Kerk. Opnieuw opzien tot den Christus als éénig fundament. Verschillend genu anceerd, deze jongeren, maar één in hun doelbewust streven: „vernieuwing van de wereld en ons leven" „Soesterberg", het complex gebouwen van den Nederlandschen Protestanten Bond, was het eerste verzamelpunt. En thousiaste sprekers meest predikan ten geestdriftige jongeren. Bezinning op de taak. Er werd daar op de hei ge beden, en met vurig geloof aangepakt. Wel eens onevenwichtig? 't Is mogelijk. Maar oprecht en ernstig, deze jeugd. Er was besef van de cultuurtaak van het Vrijzinnig Protestantisme. Brochures, sectie-boekjes om in de afdeelingen te bespreken, boekwerken: het vloog alles j van de pers. Hard werd er gewerkt, sa- men de schouders er onder gezet, gewel dig veel werk verricht. En zoo is het gebleven. Laat ons daar maar eens even met bewondering bij stil staan. In hoe veel jonge levens, in die dagen, werd de vlam ontstoken, een vlam, die nóg brandt. Die ook in de gezinnen werd ge bracht, welke inmiddels door hen zijn gesticht. Spoedig betrokken Studentenbond en Jongerenbond samen het Bondscentrum, Ambachtstr. 2 in Utrecht. En in 1926 be gon het kampwerk. Duizenden jongens en meisjes (de laatste jaren pl. m. 1500 per zomer) werden sindsdien bereikt, in den moeilijksten leeftijd. Op den grond slag van het Evangelie van Christus werd aan hun innerlijk leven gebouwd. Opdat ook zij toegankelijk zouden wor den voor de taak, die God aan menschen stelt: de heilige levenstaak. Geen neu trale menschen! Maar menschen, die partij kiezen vóór het Hoogste Goed. In 1928 kwam de Rijzende Kerk er bij, de speciale afdeeling voor de platte- landsjeugd, met haar schoone symboli- schen naam. Met twee algemeene secre tarissen werd toen te Utrecht het pand Brigittenstr. 16 geopend. Inmiddels werd de C. C. gesticht: de Centrale tot Organisatie van het Vrijzinnig Protes tantisme, een soort contact-commissie tusschen alle Vrijzinnige groepeeringen in Nederland, alweer interkerkelijk dus. Nu werd alles ingeschakeld. Meer dan ooit groeide en groeit sedert de eenheid van het Vrijzinnig Protestantisme in Nederland. Ondertusschen was als een rijke gave het Oolwaardthuis te Arnhem, 't praca- tige gebouw aan den Klingelbeeksche- weg, aangeboden, en dankbaar aan vaard. Heel vrijzinnig Nederland hielp mee, om het te verbouwen en in te rich ten, en het is een ideaal conferentieoord geworden voor heel de beweging. Confe rentie-zaal, bibliotheek, eet- en conver satiezalen, een flink wandelterrein, alles met heerlijke ligging aan den Rijn, geen wonder dat een opgewekt vereenigings- leven zich hier ontplooide. Ook zijn er studiecellen, mede als vacantieverblijf te benutten, waarvan op de grens van Oosterbeek! een dankbaar gebruik gemaakt wordt. En in Utrecht, centrum des lands, werd perceel Nieuwe Gracht 27 voor de beweging ingericht: een com plex van groote en kleine vertrekken. De geheele administratie, ook van den Vrijzinnig Protestantschen Radio Om roep, welke juist haar tienjarig bestaan herdacht, is hier ondergebracht. Een complete staf van medewerkers is hier dag in dag uit aan den gang. Twee figuren worden in deze lustrum- dagen herdacht: Professor Roessingh en Professor de Graaf. Met welk een aangrijpenden weemoed werd het be richt van hun verscheiden ook in jon geren-kringen ontvangen. Hoezeer' is de ernst verstevigd, in het weten, dat man nen als deze beiden op de Jeugdbewe ging hun vertrouwen stelden! Hun bei der portretten hangen in Oolgaardt en in Utrecht. „Zij hebben den grondslag gelegd voor het Nederlandsche Vrijzin nig Protestantisme in de 20e eeuw, voor zijn vernieuwing, voor zijn consolidatie, voor de juiste opvatting van zijn taak en opdracht". Zoo bericht ons het fraaie Lustrum-nummer, dat in woord en beeld de afgeloopen perioden overziet. Ten slotte: wat wil nu de V. C. J. B Als antwoord op deze gerechtvaar digde vraag drukken wij de Boodschap af, welke vóór in het Lustrumnummer is opgenomen. En wij zijn er van over tuigd, dat de afdeelingen van Noord- Holland, in Alkmaar samengekomen, Zaterdag en Zondag, voor de viering van dit derde Lustrum, in het Loge- gebouw, een hoog gestemd en feestelijk samenzijn zullen beleven. Boodschap van den V.C.J.B. bij zijn 3e Lustrum. 1. De Vrijzinnig Christelijke Jongeren Bond wil na vijftien jaren arbeid als zijn overtuiging uitspreken, dat hij trouw wil blijven aan de roeping, die hem van de oprichting af heeft bezield: jonge menschen bereid te maken tot een leven uit God in den dienst aan Zijn heilige orde. 2. Dankbaar voor wat God ons schonk, willen wij trachten in steeds grooteren eenvoud en bereidheid aan Zijn wil te gehoorzamen. Met schaamte erkennen wij, dat we, door onze zelf zucht, Zijn wil vaak onzuiver verston den, dat wij Zijn gebod maar al te zeer ombogen naar onze wenschen, Zijn Rij! al te zeer in het verlengde dachten van ono toekomstideaal. Mogen wij dan be seffen dat de komst van het Godsrijk ii het heden voorbereid moet worden door geloovigen arbeid en werkzame liefde. 3. In dezen tijd van onrust en ont wrichting heeft de wereld menschel noodig, die staan voor waarheid en go rechtigheid en in liefdevolle hulpvaai digheid naast hun medemensch wille leven. Het Christendom heeft in all tijden hiertoe de menschen geroepen ei aan het Humanistisch Christendom, da sinds eeuwen juist ook in ons lan zpo'n hervormenden en vooruitstreven den rol heeft gespeeld, zijn bijzonder opdracht gegeven. Het is de taak van ons, jonge Vrijzin nige Protestanten, om dit getuigenis eeuwen opnieuw levend te maken onder het huidige jongere geslacht. 4. Zoo weten wij ons mede verant woordelijk gesteld voor de handhaving der geestelijke vrijheid. Niet om der wille van de vrijheid zelf, maar omdat de waarheid eerst gediend kan worden dóór de persoonlijk verworven overtui ging. Immers, hoe kunnen wij, jongeren, ooit de gaven, die God ons schonk, ont wikkelen, als er geen ruimte is voor zelfstandige vorming? Maar ook in het maatschappelijk leven moeten wij de geestelijke vrijheid een onmisbaar goed achten, omdat wij vertrouwen, dat al leen in een vrije ordening der gemeen schap leidende kracht zal uitgaan van wat hooger waarde heeft. 5. Ons leven is in de wereld. Onze arbeid richt zich op de ontwikkeling van het menschengeslacht. Of deze ten goede of ten kwade zal leiden is onze gemeenschappelijke verantwoordelijk heid. Wij hebben te strijden voor een steeds inniger solidariteit tusschen alle volkeren, volksgroepen, standen en klassen. De solidariteit is thans aller eerst geboden tegenover de toenemende schare van hen, die getroffen zijn dooi de werkloosheid. Het is Holland's roe ping om aan de sociale gerechtigheid naar binnen, aan den rechtvaardigen vrede naar buiten in volhardend geloof te bouwen. 6. Het is in deze wereld, zoo ook in onzen tijd, een waagstuk God oprechtte willen dienen en den naaste als zich zelf. Maar wij weten ons gedragen door den Geest van Christus, die in het offer voor de menschen deze wereld overwon. Gods genade leidt hen van stap tot stap, die zich zelf willen heiligen to< werktuigen in Zijn hand. Zij worden te Zijn getuigen. Hun rust is in God, maa - hun leven is strijd. Geboren IJsbrand, zoon van Klaas den Hartigh en Grietje Maria Magdale- na Klos. Grietje Antje, dochter van Gerrit Haringhuizen en Neeltje van Loon. Petronella Judoca, dochter van Jacob Kopjes en Judoca Anna Rosalia van Dosselaar. Margaretha Catha- rina, dochter van Hendrik van der Sluis en Neeltje Johanna Margaretha Vennik. Overleden: Grietje Bos, echtge- noote van Willem Slotemaker, oud 44 jaar. Adriana Maria Brink, echtge- noote van Adrianus Wester, oud 37 jaar. Gehuwd: H. Docter en D. Bleeker. Bevallen: G. J. Smitde Winter, d. N. SchouwsGooyer, d. Overleden: I. Nijman, 47 jaar. Geboren: Sietse, zoon van Jan Blauw en Jantje Maijer. Getrouwd: Jan de Wit en Antje Vennik. Overleden Rudy Muntjewerff, oud 3 maanden. NIEUWE NIEDORP (October.) Geboren: Nicolaas, z. v. Nicolaas Wit en Wilhelmina Johanna Maria Rohde. Getrouwd: Matthijs Sepers en Cor- nelia Janna Morel, te Barsingerhorn. Overleden: Hendrik Keesom, oud 58 jaar, wed. v. Trijntje Kuilboer. de logementhouder en zijn vrouw, en nog vele anderen getuigen, die voor de vensters van hun slaapkamers het tooneel gadesloe gen. Morrice en Alnutt zaten hun gevange ne na, met ontbloote zwaarden. Den ge- gevangene naar Pontefract te brengen, was nu geheel uitgesloten, maar hij moest uit den weg geruimd worden of hun eigen le ven liep gevaar. Met het gezicht voorover lag er een doode dien ochtend op de binnenplaats van de „Gouden Haan", terwijl Morrice en Alnutt de zwaarden in de scheeden staken en te rugijlden naar de plek, waar Kingsley hun paarden gereed hield. Met bleek gelaat en trillende lippen sprengen zij in het zadel. Een wedren met den dood, of liever tegen den dood, was het nu geworden, want het heele logement was reeds in opschudding en de verschrikte eigenaar besefte hoe ge weldig de tcorn van den lord Protector zou zijn als hij hoorde van den moord, die had plaats gehad in de „Gouden Haan". Intusschen reden kolonel Morrice en zijn vrienden met lossen teugel door de straten van Doncaster en gaven hun paarden nog eens extra de sporen, toen ze dicht bij het bruggetje kwamen, dat naar den weg van Pontefract leidde. Nu al gedurende een half uur was er me nige blik vol angst den kant van het loge ment uit gericht, maar nu was het tot een bepaald gevecht gewerden en de Rondhoof den waren zéér onvoorspoedig, want de eerste aanval van hun vijanden was zóó ge weldig, dat zij, ondanks hun overmacht, zich gewonnen moesten geven en hals over kop vluchtten. Vol angst vroegen allen in Doncaster zich later op den dag af: hoe zou generaal Cromwell wraak nemen, als hij hoorde van den dood van zijn meest vertrouwden colle ga, George Rainsborough? HOOFDSTUK XX. Wraakneming van Cromwell. „Helaas", zuchtte doctor Stapleton, ter wijl hij met sir Hugh Ainslie naast zich den tuin op en neer stapte. „Ik vrees, dat de ver gelding schrikwekkend zal zijn voor die stoutheid". „Toch was het knap gedaan", meende de jonge baronet, „en het zou ook meesterlijk geslaagd zijn, als niet onvoorziene omstan digheden ,Och, och, wat zou menig lot van menig land anders zijn beschikt, als niet die be wuste „onvoorziene omstandigheden „Maar toch geloof ik, dat Cromwell het op 't oogenblik veel te druk heeft om aan dacht te kunnen schenken aan Pontefract, of zelfs aan het wreken van den dood van zijn vriend". „Een groot man", antwoordde doctor Stapleton, „en Cromwell is een groot man, hoezeer wij het ook oneens mogen zijn met hem, heeft het nooit te druk om zijn eer te wreken! De moord op Rainsborough is in zijn oogen natuurlijk iets onvergeeflijks!" „Toch hoop ik dan, dat die wraakneming nog niet allereerst aan de orde kan komen! Want onze zaak heeft den laatsten tijd al genoeg tegenspoed ondervonden. Hé, was de poging om den koning te bevrijden, toch maar geslaagd!" Nog een oogenblik traden de heeren zwij gend naast elkaar voort, tot de komst van Marjorie het sein was voor haar vader om naar zijn studeerkamer terug te gaan, ter wijl Hugif haar bij de hand vatte en haar door den tuin naar het bosch leidde. „Waarom zou somber, liefste?" vroeg hij met voorgewende opgewektheid „Is de pastei in den oven verbrand, of „Neen", antwoordde zij, hoogst-ernstig, „het is geen kwestie van een pastei, maai van Pontefract. Denk jij ook, net als Bar bara, dat Cromwell er een leger op zal af sturen, om den dood van Rainsborough te wreken?" Ainslie schudde het hoofd: „Neen, liefste, daar weet ik niets van. En ik ben altijd geneigd om de lichtpuntjes te zienDaarom, kindje, laat ons liever over onszelven praten en van de dagen, die komen zullen!" ,Nu, praat daar dan zóó lang over, tot ik zelve er in gelooven ga en er van droomen kan, zooalsja, zooals een maand gele den. Maar nu kan ik slechts met ontzetting aan de toekomst denken". Hij sloeg den arm om haar middel en toch gingen ze zich nu een oogenblik verdie pen in schoone liefdesdroomen: de natuui was immers zoo uitnoodigend met dien heer lijken September-zonneschijn. die kleurige, geurige bloemen en de vroolijk zingende vo gels. (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1934 | | pagina 7