HONIG'S BOUILLONBLOKJES thans 6 voor IOcL UIT HET PARLEMENTAIRE LEVEN. ^Umtiieuws Vzaaq en Aanbod DE GENERAAL. VICTORIA THEATER. Tarzan's verdere avonturen. Haagscne dames-voetbalclub ALKMAARSCH BIOSCOOPTHEATER. Twee hoofdnummers. Ja, onder dezen naam, onder dezen titel is hij in het parlementaire leven bekend: de Generaal. Hij heeft vele jaren lang een Andere populaire aanduiding gehad: Duympie Maar: zoo durven we hem, sinds hij hóóg ge worden is, niet meer geregeld te noe men. Nu had de naam Duympie niets met Klein-Duympje te maken. Ganschelijk niet. Want hij is volstrekt niet klein. Integendeel. Hij is groot, forsch: z'n ge stalte, z'n geachte buik, z'n stem, z'n krijgsmansblik mogen er allemaal zijn; 't zijn stuk voor stuk keien in hun soort Waarom hebben we 'm dan Duympie genoemd en noemen we hem, eerlijk ge zegd, nóg wel eens zoo? Ja .omdat we hem nu eenmaal een beetje prettig-ge moedelijk en familiaar wilden aandui den. Duympie, nietwaar, dat gaf iets ge zelligs, iets trouwhartigs, iets joviaals. Zoo'n naampje is als een vriendschap pelijke schouderklop. Als het aaien en 6trijken van een poes langs ons been; als het kopjekrauwen bij een papegaai Lorre, zoete lorre i Duympie I Trouwens, hebt u al eens opgemerkt, dat groote mannen, zelden voluit bij hun naam worden genoemd? Napoleon om één voorbeeld te noe men heette vaak Nappie Wie zou, met dit onsterfelijke voorbeeld voor oogen, durven volhouden, dat Duympie iets oneerbiedigs beteekent? Integen deel, het is een brevet van grootheid en populariteit, hem door ons allen uitge reikt. Die naam, die troetel-titel, is als een buiging, een compliment. Maar, zooals gezegd, sinds hij het hoogste heeft bereikt, dat er, mensche- lijkerwijze gesproken, in dit korte aard- sche leven voor hem als militair te be reiken viel, noemen we hem in den par lementairen omgang: de generaal. Lui tenant-generaal L. F. Duymaer van Twist. Als zoodanig zelfs: Excellentie. En als gij hem in het volle aanzien en in den vollen bloeienden fleur van zijn statie en zijn rang wil aanschouwen, moet u op den derden Dinsdag van Sep tember arriveeren. Dan komt er plotse ling iets, pardon. Iets, over het Binnen hof gewandeld, waarvan ik het werkelijk niet wagen durf een beschrijving te geven, die de waarheid nabij komt, maar het is iets van goud en van glans, van sabels en van kwasten en van plui men en van ridderorden, het blinkt en het straalt en het schittert, en het lóópt ook, het loopt heusch, het loopt naar de Ridderzaal, en wie het ziet, kijkt adem loos toe. De Generaal syii. nooit iemand gekend, die -zóó gauw na een Tuzie weer zóó prettig is: een minuut later loopt hij met een breeden, welvarenden doorvoeden lach op het gezicht door zaal. Om het zóó te zeggen: de eene minuut ben je bezig met den generaal een vinnig robber tje te boksen, en de andere minuut ga je me hem uit visschen, en de eerste baars, die hi ophaalt, zal hij waarachtig nog aan je ca deau geven, en jij aan hem. Heusch! Duymaer v. Twist En nu moet ik er niet aandenken, dat deze generaal als dood-eenvoudig en nederig luitenantje het parlement is binnengestapt. Toen is hij non-actief ge worden. En hij is het gebleven. Tot van daag den dag toe. Maar deze non-activi teit verhinderde bem niet, om stormen derhand alle militaire titels te verove ren, die in dit ondermaansche te ver overen vallen. Zoo zag de Nederlandsche Tweede Kamer achtereenvolgens binnen haar muren schitteren: Luitenant Kapitein Majoor Overste Kolonel Generaal-majoor Luitenant-generaal Is het niet geweldig? Is het geen Uiver- record? U zegt misschien, dat Napoleon toch óók zoo opgeklommen is? U hebt gelijk. Maar de heer Bonaparte heeft er heel wat slagvelden en veldslagen voor moeten afwer ken, terwijl de heer Duynmaer van Twist aan één slagveld genoeg had: het parle ment, het Binnenhof. Hoe meer hij sprak, hoe vinniger hij inter rumpeerde; hoe trouwer hij „Leve de Ko ningin" riep op den derden Dinsdag hoe hooger hij klom. Elke 500 interrupties brachten hem een hoogeren rang. Tnans bekleedt hij den hoogsten. Wat nu? Want er is, militair, niets hoogers meer dan luitenant-generaal. Hoe sneu! Maar daar valt mij eensklaps in, hoe on rechtvaardig het toch in deze kapitalistische samenleving toegaat. In hetzelfde jaar (1901). waarin de heer Duymaer het parlement binnentrad, werd ik milicien bij het 4de regiment infanterie te Leiden. De heer Duympie werd non-actief, en klom niettemin op tot luitenant-generaal. Ik bleef actief, kwam herhaaldelijk voor her halingsoefeningen en ook tijdens de mobili satie onder de wapenen doch bevorde ringen ho-maar. Ziet u, hoe dwars het toe gaat in deze wereld? Is die generaais- kraag eigenlijk niet op de verkeerde jas te rechtgekomen? Non-actief wordt men Excel lentie: actief blijft men stamboeknummer 123456. Welk een orde! Maar ik gun het den heer Duymaer; ja, ik, van ganscher harte. En wij allemaal hier in het parlemetaire bedrijf. Want eigen lijk kan hij het zelf toch niet helpen, dat men hem, hoewel non-actief, steeds hooger heeft gemaakt. En hij is een beste kerel, die geen vlieg, laat staan een vijand, kwaad zou doen. We mogen hem allemaal even graag. Zeker, hij kan wel een bulderen als een stormwind; hij kan wel eens te-keer n hlJ kan zich wel eens zóó opwinden, dat z n gezicht zoo rood wordt als een to maat en we allemaal bevreesd zijn voor een generaals-ontploffing. Maar ik heb nog Wat mij dus betreft: z'n heele fiere bors. mag van Z.W. tot N.O. één eere-teeken wor den: één vroolijke keuken van kruisen, me dailles, Witte Olifanten, Leeuwen en Bok k«n- En als er een nood-ontwerp wordt inge diend, om hem, op grond als dat hij nu in eenige jaren al niet bevorderd is, ook nog vice-admiraal-op-papier te maken ik stem er met handen en voeten voor. Subiet. Zooals goudvisschen op hun tijd versch water moeten hebben, anaers gaan ze dood. zoo behoeft de heer Duynmaer van Twist bevordering, anders voelt hij zich vreemd. En hij moet in 's lands belang tierig blij ven. Trouwens, wie zal den generaal de eer ontzeggen, welke hem ruimschoots toekomt? Gedurende zijn parlementaire leven heeft hij zich de belangen van vele groepen des volks aangetrokken. De militairen; de Zui- derzee-visschers; de binnenschippers; zij bezaten in den heer Duymaer van Twist een onvervaard kampioen, en daarnaast vonden- mirabile dictu, de homoeopathie en de zede lijkheid in hem een formidabel voorvechter: hoe hij aan deze laatste twee dingen speciaal is gaan lijden, is mij overigens onbekend. Met stalen energie stond de heer van Twist jaar in jaar uit voor dat alles op de bres, en zijn populairiteit klom geweldig, toen hij er eens in slaagde om, op een propaganda tocht voor visschers, op de Zuiderzee door het bom-ijs te zakken. Hij werd gered. En bevorderd. Sindsdien is de drooglegging der Zuiderzee met kracht aangevat. Vóór de evenredige vertegenwoordiging werd ingevoerd had Duymaer zitting voor Steenwijk. Die twee waren onafscheidelijk. Hij heeft Steenwijk (waarin ook Staphorst ligt) beroemd gemaakt. Peek en Cloppen- burg, van Gend en Loos, Duymaer en Steenwijk. Vroeger noemde men deze streek soms een beetje achterlijk, en niemand was er, om die vlek van de arme Overijselsche Elsa af te wisschen, maar toen kwam Lohengrin- Duympie in den Zwaan van z'n helden moed het ontstuimige Zwarte Water afzak ken, en redde de jonkvrouw uit haar verval, en beide, Eisa en Lohengrin, Steenwijk en Duymaer, werden bercemd. Totdat de even redige vertegenwoordiging den huwelijks band doorknipte Maar Steenwijk zal nog eeuwen lang met trots op zijn Duymaer terugzien. Het merkwaardige van den generaal is ook dat hij de tallooze redevoeringen, welke hij in den loop van 33 parlementaire jaren heeft uitgesproken, juistniet heeft uitgesproken. Want: hij bezit de sensationeele eigen schap om vele letters en zelfs lettergrepen radicaal in te slikken. De heer Duymaer is een soort vuurvreter. Hoe enthousiaster hij is, hoe meer hij zijn eigen redevoeringen opeet. Ik zeg dit niet, om hem bespottelijk te ma ken. Volstrekt niet. Ik stip alleen een merk waardig oratorisch en phonetisch verschijn sel aan: het consumeeren van z'n eigen wel sprekendheid. Als de generaal moet zeggen: „De Memorie van Antwoord van den Mi nister van Defensie", zegt hij: „D'Moor f'n Antw. f d Mister fa Dfens": de rest wordt met huid en haar rauw ingeslikt. Zoo moet ik dus constateeren dat de stenografen en de verslaggevers in den loop dier 33 jaren de vele honderden redevoeringen van den heer Duymaer, die feitelijk altijd stenografisch sprak, getrouwelijk compleet hebben ge maakt, bijgevijld, gestoffeerd en gemodel leerd. Maar we hebben het allemaal graag voor 'm gedaan. Hij mag niet alleen een potje bij ons en bij z'n collega's in de Ka mer breken, hij mag heele serviezen in dig gelen gooien, en we zullen 'm nog een tof- fen jongen vinden. Ik dacht, als ik hem zag en hoorde, dik wijls aan een St. Bernardshond. Zoo'n groote, fijne, wollige kanier-van-een-viervoe ter. Hij kan brommen; hij kan dreigend blaffen; hij kan z'n tanden laten zien; hij kan met z'n poten krabbels zetten op de meubelen en den grond in den tuin soms erg omwoelen, maar hij is een goed en trouw en eerlijk dier, dat zich zoo lekker den kop laat schudden om te spelen. Zóó'n hond is generaal Duymaer van Twist in het parlementaire leven. En het meest van allen is hij gehecht ge weest aan z'n grooten leider: dr. Kuyper. In het pijnlijke, harde oogenblik, nu al weer vele jaren geleden, toen Kuyper na Troelstra's speech binnenkwam om zich te verdedigen in de befaamde lintjes-kwestie, wie trad. toen het groene deurtje openflap- te, het éérst de zaal in? Duymaer! Z'n ge zicht was als een roet-zwarte onweerswolk, zwaar van dreiging, waar alle trouwhartige gemoedelijkheid in hem was schuilgegaan; z'n breede borst en z'n fiere buik staken als forten vooruit om den geliefden leider te be schermen, achter de groote brille-glazen ke ken de oogen priemend naar de rooje frac tie die hij het liefst in dit oogenblik levend had opgegeten. Indrukwekkend was zijn verschijning. Achter hem kwam Kuyper. En al den tijd, dat Kuyper sprak, stond Duymaer óm en naast hem. Hij omo-af en werin ha3St' A'S Cen levende bor3t" En denk nu niet, als gij het bovenstaande gelezen hebt, dat ik een loopje met den gene raaj Heb willen nemen. Zeker, hij heeft een paar dingen, waar ik een beetje luchtig over geschreven heb. Maar: als ik nu dat alles saamvat, zeg ik dat hij een goeje, trouwe, eerlijke, werkzame kerel is. Een beetje onverdraagzaam soms (in het Calvinisme zit nu eenmaal een tikje onverdraagzaamheid), maar beginsel-vast, gemoedelijk, goedlachsch. En tenslotte zét ik het u, om ook eens te pogen, u óp te interrumpeeren van luitenant tot luitenant-generaal, 't Zal u niet glad zitten. Duympie? Nappie! D. HANS. MOEDER EN KIND. Henny Porten in een nitnemendc speelfilm. Bioscoop Theater Harmonie. Het theater Harmonie brengt een film van Henny Porten, de actrice, die in de periode der zwijgende film zoo'n voorname plaats innam. Hoe goed zij wel spelen kan, bewijst zij thans in de film „Moeder en Kind". De film brengt de toeschouwers naar de Noord- Friesche wadden, waar achter de dijken een arbeidzaam boerenvolk woont. In de stad lee- ren we de tegenstelling kennen tusschen arme menschen, voor wie het te verwachten eind iets vreeselijks is, en de rijken, die zon der hoop naar een kind verlangen. Anna, de ongehuwdem oeder, wil gaarne, als zij van den dood is gered, beloven haar kind aan de familie Petersen af te staan, als Jurgen, haar ontslagen aanstaande man, daarvoor een stuk land en een huis krijgt om te leven en te werken. Doch dan, na het huwelijk, dat zeer gelukkig is, doet het kind zijn intrede in Anna en Jurgens huis. Jurgen denk* steeds aan zijn eens gegeven woord, maar bij Anna moet alles wijken voor dat ééne groote gevoel: Een moeder kan haar kind niet af staan. En als de fatale datum nadert, dat zij haar jongen aan de Petersens zal moeten afstaan, vlucht zij met haar kind over de wadden, wordt verrast door den vloed en gered door ïaar man, die nu eerst goed begrijpt, dat moeder en kind niet gescheiden kunnen wor den. De rijke vrouw troost zich en Anna en urgen mogen in het gelukkig bezit van hun kind blijven en huis en hof behouden. Henny Porten heeft de rol van Anna prach tig gespeeld. Dat was vol teedér gevoel en van groote dramatische kracht. Naast haar schitterde Peter Voss die van den ruwen Noord-Fries een bijzondere uitbeelding gaf, sterk en beheerscht Maar ook de bijfiguren zijn in deze film zoo prachtig getypeerd. Hoe mooi is Alexandra Schmitt als de oude groot moeder, hoe juist uitgebeeld de rijke vrouw uit de stad door Elisabeth Wendt. Mooi ge troffen is het optreden van den postbode. Echt het huishouden van Jurgens' zwager met de echte moeder en de zes kinderen. Men moet déze film, die beslist veel in druk maakt, gaan zien. Het is een film boeiend van inhoud en sterk van spel, zooals de echte bioscoopliefhebbers het zoo gaarne zien. Dat de film Tarzan een groote belang stelling zou trekken was te verwachten, dat er echter reeds den eersten avond zoo'n grooten toeloop zou zijn, heeft de stoutste verwachting verre overtroffen. Een bewijs temeer, hoezeer een avon turenfilm op prijs gesteld wordt. En hoe die film? Wij zouden bijna willen zeggen, 't hier gebodene grenst aan het ongelooflij-ke èn wat spel betreft èn wat de cinemato grafische waarde ervan betreft. Immers, men vraagt zich telkens weer af, hoe is mogelijk, dat men die levensgevaar lijke tueren van Tarzan en zijn onmen- schelijke staaltjes van durf heeft kun nen opnemen. Maar hoe 't dan ook zij, we worden voor de nuchtere feiten ge plaatst en hebben ze als zoodanig te aanvaarden. Wat het verloop van de film aangaat, t is ditmaal een meer loopend verhaal dan het eerste Tarzan-product. Twee vrienden trekken de binnenlanden in om hun fortuin te zoeken en op de jacht te gaan naar ivoor. Het is bekend, dat het ivoor in groote massa's te verkrijgen is, daar, waar de olifanten hun kerkhof hebben. Er is echter aan het ondernemen van hun tocht een groote risico ver bonden. Ten eerste is er de eeuwenoude, onbe schreven natuurwet, die zegt, dat alles, wat op het kerkhof der olifanten ligt, heilig is en dus niet door vreemden mag worden meegenomen. DaDn leeft ook de groote menschaap Tarzan in de oerwouden en ook van hem is in deze al evenmin veel medewerking te verwachten. We beleven allerlei avonturen en vooral waar we kennis maken met Jane Tarzan ((Maureen O'Sullivan ?n Johni.y Weissmüller) is het buitenge woon interessant te zien hoe deze beide natuurmenschen leven in de jungle, mee te maken, hoe ze aan de gioote gevaren van wilde dieren-aanvaüen, ontsnappen, is in één woord boeiend in den juisten zin van het woord. Telkens en telkens trachten de beide op zoek naar ivoor zijnde vrienden hun doel het olifantenkerkhof te berei ken, maar het schijnt haast ondoenlijk tegen Tarzan's vernuft te werken. Willen we de zoozeer gewenschte spanning niet geheel en al ontnemen, dan zullen we het spannende einde niet aan de fantasie van de toekomstige be zoekers ontrukken. Een raad zouden we er aan toe willen voegen, neem de film voor wat ze is. geniet er van met Vo!le ten "m. maar denk er met te diep over na, anders zou trek van rfo T ver- Schiphol en de Tfêmnj" jjn<leriaScr van hoofdkwartier voor dé &ed Pad*" j "Ieuw «niging door prl^ t Moes'tar^en'se'raip0^ r«ks «S streken waar de iVtegere Turksche siiexen, waar de oude Mohammedaansrlie zeden en gewoonten nog bestaan Ve?de een grappige teekenfilm en een aardig zang nummer. menigeen nog la^g daarna door nacht merries gekweld kunnen worden. Nog een enkel woord over het voor programma. Een eclair-journaal opent den avond, waar we o.m. de begrafenis van den vermoorden koning Alexander meemaken. Verder vermelden we nog een aardige filmkiucht „Verdien je wat" en Polygoon-nieuws, bene/ens een grappige teekenfilm, een geheel dus, zooals we dat in Victoria gewend zijn. IN DIPLOMATIEKEN DIENST. Cinema Americain. Deze film verplaatst den toeschouwer in het gezantschap van een niet genoemden staat in een ander land, dat slechts in zoo verre genoemd is, dat we weten te maken te hebben met een eilandenrijk. De gezant is eenigszins opgewonden in afwachting van het teekenen van een handelsverdrag, dat vooral voor zijn land van groot belang is, omdat het werkgelegenheid zal scheppen voor duizenden handen. Dag en uur van de onderteekening zijn aangebroken, alle ge- noodigden zijn in het gezantschap aanwe zig, maar de minister die het stuk met zijn handteekening zal bekrachtigen, stelt dit voor onbepaalden tijd uit, omdat een com missaris van politie hem een en ander heeft medegedeeld over het bestaan van docu menten inzake oorlogsplannen van het land, waartoe het gezantschap behoort De man, die in het bezit is van de papieren, was op een vervalschte invitatie het gezantschap binnengedrongen en zoekt daar zijn vroege- ren vriend kapitein Rist, wien hij de stukken te koop biedt. Deze gaat daar echter niet op in, totdat de gezant hem opdraagt op eigen risico de kwestie in orde te maken. Op eigen risico is de eerste voorwaarde, want de ge zant mag officieel niets met de zaak uit staande hebben, hij kan den kapitein dus ook geen ruggesteun bieden. Rist zoekt dan den „vriend" op in de Silvia-bar, een bekend huis, waar alles def tig schijnt, maar waar veel en valsch ge speeld wordt. Na eenig onderhandelen wor den de heeren het eens: er zal 6000 dollar worden betaald voor de documenten en om het met de betaling gemakkelijker te regelen wordt er gespeeld, waarbij Rist natuurlijk dat bedrag verliest. Hij geeft een schuldbe kentenis, hoewel hij weet geen geld te hebben om deze in te losser.. Inmiddels doet de politie een inval en de danseres uit de bar laat de documenten „vinden", waarop haar vriend wordt gelast binnen twee uur het eilandenrijk te verlaten. Hij vindt echter nog gelegenheid haar de schuldbekentenis in de hand te drukken, waarmee zij zich den vol genden dag naar den kapitein in het ge zantschap begeeft, om het geld ervoor te innen. Deze heeft het echter niet en na eenig weifelen geeft hij een chèque af, welke hij onderteekent met den naam van een anderen ambtenaar aan het gezantschap, zijn vriend Raak. Met dit papier gaat de danseres naar een bank, waar haar echter wordt gezegd dat het tegoed van Raak niet meer voldoende is om een bedrag van 6000 dollar te betalen. De bankdirecteur spreekt met hem en dan ontkent Raak de echtheid van de chèque en verzoekt aangifte bij de politie. De gezant wordt in de zaak gemoeid en beslist dat er geen gevolg aan dien aandrang mag worden gegeven, omdat zulks het gezantschap in een ongewenscht licht zou plaatsen. Hij ge last daarom Raak om te betalen, iets wat deze weigert, maar ten slotte toch toezegt, nadat ook het nichtje van den gezant zich ermee bemoeit op verzoek van haar oom. Niet zoodra echter begrijpt zij dat Raak ver plicht wordt tot betalen van „speelschulden", die hij niet heeft gemaakt, of zij raadt hem af om de chèque te voldoen. Het eenige wat Raak nog wenscht is, dat de ware schuldige zich aanmeldt. Merk waardig is dat alle vier in aanmerking ko menden de schuld op zich nemen. Nu de kwestie der documenten is opgelost, heeft de minister geen bezwaren meer tegen het onderteekenen van het handelsverdrag en dit gebeurt dan ook, nadat de heeren elkaar verzekeringen hebben gegeven van de vredelievende gezindheid van hun res pectievelijke landen. Het voltrekken van de plechtigheid wordt door den gezant aan de direct betrokken ambtenaren medegedeeld. Hij gééft daarbij Raak als samensteller van het verdrag alle eer en deelt tevens mede, dat dezen eervol ontslag op verzoek is ver leend. Den anderen ambtenaren ze<ri hij dat verwacht wordt, dat hij, die de "chèque vervalschte, uit de gezantschapskrin^en verdwijnt op een wijze, die mogelijk maakt °m hem op waardige wijze te gedenken. „Dat beteekent een doodvonnis" zesreen dan die ambtenaren, en waarlijk zien we kort daarna kapitein Rist in een auto van de rot sen in zee rollenRaak vertrekt en het nichtje van den gezant gaat met hem in ce. Dit is een film van een heel ander eenre Sf» T 2e.w°on.zijn> misschien is het wel \Y/f °nr Z1J boeit van te&in tot einde Wij willen niet beweren, dat we hier een staaltje van geheime diplomatie zien ont- ÏS umaar wel wordt «wezen dat een ge zantschap geen inmenging van de nolftie ïat' te!1 S„v,!ïï ,es"¥ka" staan iPtl 8 °"recht moet kijven be- we' ™ei|ijk ?e 'begrijpen is®™00" hoofdrollen zoSlfvan'fbiSt1®011 SpC,eni de «rooit, mag w°™ta natuurlijk en meesleenenrl ma Alles te zamen een aanlokkelijk program- Er zijn films, die prachtig spel te zien geven en hoewel in sommiger opvatting de film eigenlijk geen kunst brengt of het moet een bijzonder exclusieve film zij n is het toch een feit, dat de bios- coopthéaters over de geheele wereld ge woonlijk een groot en dankbaar publiek trfih kon* Het is prettig om naar een film te kijken waarin de grootste artisten van het witte doek op meesterlijke wijze hun gemoedsstemmingen uitbeelden, maar als zelfs een professor zoo nu en dan zijn studieboeken eens terzijde legt om zich in een spannende detectievegeschiedeni6 te verdiepen, dan is het ook wel te be grijpen, dat de geregelde bioscoopbezoe ker zoo nu en dan eens ouderwetsch van een goeden heldenfilm kan genieten. Dumas liet zijn musketiers wonderen van dapperheid verrichten maar Richard Talmadge, die deze week de be zoekers van het A. B. T. in verrukking brengt, geeft daar het onomstootelijk be wijs, dat er ook in dezen tijd nog man nen zijn, voor wie geen dak te hoog, geen avontuur te gevaarlijk en geen vechtpartij te vermoeiend is. Als aan een dergelijke film men denke b.v. eens aan Douglas Fairbanks als Zorro de noodige zorg besteed is, kan men er met genoegen een heelen avond naar kijken en in „Het geheim van den verborgen schat" doet Richard Talmadge in durf en behendigheid zeker niet voor dezen grooten filmspeler onder. Wij zien hem allereerst als vliegenier en door zijn gewaagde vluchten wint hij een grooten prijs, waardoor hij kan toe geven aan zijn verlangen om ergens in de wildernis een verborgen schat op te sporen, welke een zijner voorvaderen een zeeroover van zestienhonderd zoo veel in den grond had begraven. Hij vertelt van zijn voornemen op de Aero- club, maar daar bevindbzich een gentle- man-bandiet, die hoofd van een uitge breide bende misdadigers is en vanuit een centraal bureau zeer modern met de nieuwste vindingen der techniek In gericht zijn bevelen geeft. Allereerst moet de kaart gestolen worden waarop de vindplaats van den schat is aange geven, maar de beide bendeleden, die op dien diefstal uitgaan zijn nog niet ge lukkig want de vliegenier achtervolgt ze en er worden heerlijke gevechten ge leverd waarbij een bankiersdochter, die met haar auto juist op het goede oogen blik ter plaatse verschijnt, haar onont beerlijke hulp verleent. Staaltjes van wonderbaarlijke behen digheid krijgt de toeschouwer hier te genieten .Men springt op een rijdenden trein, men vecht op den rand van een dak, men worstelt te land en op het water en Talmadge komt als een kat al tijd weer op zijn pootjes terecht. Het publiek heeft er echt van genoten en wacht in spanning de volgende episoden af.adra deze film uit drie gedeelten be staat waarvan het eerste deze week ver toond wordt. Het eerste hoofdnummer behandelt de geschiedenis van een rijk meisje, dat door een kortzichtigen grootvader van wie de millioenen moeten komen aan een prins wordt uitgehuwelijkt ter wijl haar hart naar een ander uitgaat. Het is een film met alleraardigste en spannende momenten en het komt na tuurlijk ten slotte allemaal terecht be halve met den vader van het meisje, die zich mot een vliegmachine te pletter laat vallen omdat alleen door zijn dood, via een levensverzekering, de vrijheid en het geluk van zijn dochter verkregen kunnen vvefden. Een buitengewone collectie wereld nieuws en een alleraardigste screensong gaan vooraf en de groote belangstelling welke er op den eersten avond al voor dit théater getoond werd, doet wel ver moeden, dat het A. B. T. deze en de vol gende weken men denke aan de serie filmvolle zalen zal trekken. (Uitsluitend 2e hands artikelen). Van 1—5 repels N eent bQ voondt- cetaUna te voldoen. GEBRUIKTE HAND- OF TRAP- MACHINE TE KOOP GEVRAAGD. Br letter B 185 bureau van dit blad. TE KOOP een 2de handsch SCHRIJF MACHINE. Te bevragen VASBINDERS Boekhandel, Scharloo 5. TE KOOP ONDERSTELLEN auto's en onderdeelen. AUTO-SLOPERIJ, Baanpad. van TE KOOP ITAL MANDOLINE z. a. n. met tasch 6.00 P. BAKKER, Schoorldam. WEGRACEFIETS als nieuw voor °5 stalen velgen. BRIEFJES, Kogen- dijk 92, Bergen (N.-H.) WEGRACEFIETS rubber banden prima 35. - G. AUKES, Turfweg 2, Bergen (N.-H.) TAFELBILJART met toebehooren TE KOOP GEVRAAGD. Uitersten prijs aart J BUISMAN, Verlaat bij Oude Niedorp TE KOOP nog in goeden staat ver- keerend GASFORNUISJE, tegen elk aannemelijk bod. DREBBELSTRAAT 4. TE KOOP een prima STOFZUIGER model Protos en een Electr. VOETEN- WARMER, tegen elk aannemelijk bod. Te bevragen 2e Tuindwarsstraat 19. TE KOOP CIRCULATIEFORNUIS (Godin 100 60, in uitstekenden staat 20. Adres te bevragen bureau v. d. bi-

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1934 | | pagina 6