Teekens voor snelheidsvermindering Geneeskundige brieven Moor kleine tuinen feit niet realiseeren en reageerde er niet op door woorden van afkeuring, maar keek ver schrikt naar het hoopje spelers en vroeg zich afWat was dat nu Maar voor mij staat het vast, dat hier iets gebeurd is, wat ik nog nooit eerder op het voetbalveld heb gezien. (Bovenstaande lezing komt vrijwel eva een met die, welke onze verslaggever van den wedstrijd gaf, behalve dan, dat de heer S. hier zeer positief van schuld spreekt. Natuurlijk hopen ook wij, dat de zaak on derzocht zal worden, maar de beide vereem- gingen hadden moeten beginnen, om den wedstrijd te staken Dat dit niet gebeurd is, moet worden beschouwd als een gebrek aan goede sportieve opvattingen bij een of bij bei de elftallen. Sportred. Alkm. Crt.) Een zeer ruwe wedstrijd met veel incidenten. De Nw. Hoornsche Courant, wier verslag gever ook den wedstrijd Alkm. BoysHol- landio volgde, schrijft o.m. het volgende, wat weer een anderen kijk op het gebeurde geeft: Het is gelukkig voor ons mooie voetbal spel, dat wij als regel verschoond blijven van wedstrijden zooals Zondag in Alkmaar; zoo als deze wedstrijd werd gespeeld, hebben wij nog nimmer gezien. Het was een blamage voor ons mooie spel en niet in 't minst voor beide ploegen. Men deed voor Alkmaar niets onder, de gooi- en smijtpartijen waren niet van de lucht, terwijl het eene incident het ander ging opvolgen. De arbiter trad hier veel te lankmoedig op, hij gaf weliswaar voldoende vrije trappen, maar wij hadden toch spoediger het waarschuwende woord mogen verwachten. Men kon gewoonweg niet uit den greep van ruwheid loskomen, men zag spelers optreden op een manier, welke nauwelijks door den beugel kon. Vooral trok het de aandacht, dat men bij de Boys al zeer onbezonnen te werk ging; men kreeg den in druk, dat men wilde winnen, 't kost wat het kost. Het spreekt vanzelf, dat H. met gelijke munt ging terugbetalen en zoo kwamen de poppen aan het dansen Het behoeft nauwe lijks gezegd te worden, dat er van het spel maar heel weinig terecht kwam, het was niet alleen het aanzien in geen enkel opzicht waard, maar men verlangde vurig naar het einde, hoe de uitslag ook mocht zijn. Dat einde was er echter niet gauw, want het op onthoud, dat de kleine incidentjes veroor- zaaken, maakte de speeltijd langer en toen wij een kwartier na het begin van de tweede helft nog een onverkwikkelijke geschiedenis kregen te beleven, kregen wij minstens nog een 20 minuten oponthoud er bij. Er was na melijk weer eens een onbezonnen staaltje te noteeren van den Boys-spil, die zoo onbe suisd op de H.-verdediging inliep, dat hij als een plank op het veld neer viel en daar bleef liggen totdat in allerijl een dokter en eenige verpleegsters werden ontboden om hem weg te dragen. Het was intusschen al duister ge worden, terwijl er nog een half uur gespeeld moest worden, zoodat men feitelijk dezen wedstrijd beter geen doorgang had kunnen laten vinden. Dat was met een gelijken 11 stand, zoodat niemand er schade van had ondrvonden Wie echter gedacht had, dat men na dit inderdaad ernstige ongeval wat bezadigder zou gaan spelen, vergiste zich, want men begon weer „van hetzelfde laken een pak". Men kon den bal niet meer zien, maar toch bleef men door spelen en bedien de zich ten slotte van een witten baltoen B. nog kans zag de leiding te nemen, draaide de scheidsrechter er maar een punt aan en liet precies zes minuten voor tijd inrukken. Turnen. UITVOERING TE SCHERMERHORN. Zaterdagavond gaf de gymnasHekvereeni- ging „Volharding" in de zaal van den heer Schreuder haar jaarlijksche uitvoering. De oefeningen door de heeren-leden aan het rek waren goed en in het bijzonder die van het lid de Goede. De dansjes der meisjes, alsmede het knotszwaaien, onder leiding van mej. Suze Klippel, werden keurig uitgevoerd. De groep cowboys onder leiding van den di recteur D. Boonacker, was een en al leven digheid, en de zang door Joop Akkerman verhoogde het spel der cowboys. Een één-adertje, gespeeld door eenige dames-leden, had groote oe'angsHling. In het slotwoord bracht de voorzitter dank aan den directeur, den heer A Tol. aar. mej. J. Boekestein als directrice en aan mej. S Klippel voor hare pianobegeleiding. Aan beide dames werd een bouqutt aangeboden, terwijl den heer S. Kan dank weid gebracht vooi zijn hulp. Zwemmen. D.A.W. IN GRONINGEN. Nog eenige tijden, welke de Alkmaarders maakten. Het verslag over de toer van de Alkmaar- sche zwemvereeniging D. A. W. naar Gro ningen behoeft eenige aanvulling, die wij hier gaarne nog even willen memoreeren. Door een verzuim onzerzijds zijn n.1. de tijden, die de verschillende Alkmaarsche zwemmers(sters) maakten op de diverse ba nen niet vermeld geworden. Zij luiden dan als volgt: 100 M. vrije slag dames: no. 3 Jo Boulo- nois (D.A.W.) 1.37.8 sec., terwijl haar tijd over de 50 M. schoolslag, waarin ze tweede- werd 46.2 sec. bedroeg. Mien ten Pas werd op dezen baan negende in 53.8 sec. En vooral ook op de 100 M. schoolslag voor heeren willen we wijzen op de fraaie prestatie van den D.A.W.-er Frans ten Pas, die tweede werd op dezen baan in 1 m. 31 sec. De tijd van den derden aankomende Dolf Imhulsen was 1.34.2. Overzien we dus het geheel nog eens, dan mag D.A.W. met groote tevredenheid terug zien op deze noordelijke reis. Zwemmend Alkmaar heeft in Groningen in ieder geval een uitstekende acte de presence gegeven en hierdoor de band tusschen Groningen en Alkmaar hechter gemaakt. RIE MASTENBROEK VERBETERT WERELDRECORD 100 M. RUG. Fraaie successen der Rotter- damsche zwemsters te Dussel- dorf. De Onderlinge Dames Zwemclub uit Rot terdam was Zaterdagavond en Zondagmid dag, naar V.D. meldt, te Dusseldorf te gast bij de Dusseldorfer Schwimmverein >98. Voor de O.D.Z. kwamen uit de dames Rie Mastenbroek, Puck Oversloot en de 13-jarige Annie Kruis. Zoowel Zaterdagavond als Zondagmiddag namen deze zwemsters aan de wedstrijden deel en Zondag bereidde Rie Mastenbroek den velen toeschouwers een t'arndcrc verrassing door het wereldrecord over den 100 Meter rugslag te verbeteren. Zondagmiddag zou de officieele recordpo ging plaats vinden. Rie Mastenbroek zwom tegen Puck Over sloot en tegen Annie Stolte, de bekende West- Duitsche zwemster. Alle maatregelen om bij het slagen van de recordpoging het record er kend te krijgen waren genomen. Officieele tijdwaarnemers waren aanwezig. Na het startsignaal trok Rie Mastenbroek dadelijk enorm snel. Zij legde de 50 Meter af in slechts 35 seconden en dus alle kansen op een recordverbetering het wereldrecord stond op naam van Eleanore Holm (Veree- nigde Staten) met een tijd van 1 min. 18.2 stonden gunstig. Wel verminderde het tempo op de tweede 50 meter iets, maar haar eind spurt was meer dan voldoende om nog ver binnen den recordtijd aan te tikken, n.1. in 1 min. 16.8 sec. Een daverend gejuich ging in de zwemhal op, toen het resultaat bekend werd gemaakt. En het behoeft geen betoog, dat mevr. Braun en Rie Mastenbroek het middelpunt waren van een enthousiast pu bliek. Puck Oversloot deed er 1 min. 21.4 over, trwijl Annie Stolte derde werd met een tijd van 1 min. 23 sec. Wederom is een trotsch Amerikaansch we reldrecord gevallen voor de energie van de Hollandsche zwemsters en haar trainsters. Nederland neemt thans een plaats in de zwemwereld, voorwat de dames betreft, in, die momenteel onaantastbaar is. Zaterdagavond had Rie Mastenbroek reeds een knappe prestatie geleverd door op den 100 M. vrijen slag het alleen op te nemen te gen acht zwemsters van de Dusseldorfer Schwimmverein. Over de 100 meter deed Rie Mastenbroek 1 min. 15.6 sec., over de 200 meter 2 min. 39.4 sec., over de 300 meter 4 min. 5.5 sec. en over de 400 meter 5 min. 27.6 sec. Zij kwam als eerste aan voor de uit acht man bestaande estafetteploeg, welke een tijd maakte van 5 min. 28.5 sec. Zaterdagavond was de 100 meter rugslag voor Puck Oversloot in 1 min. 20.5 sec. Ook het estafettenummer werd door de O. D.Z. gewonnen. Puck Oversloot zwem den 100 meter rugslag, Annie Kruis den 200 me er schoolslag, Rie Mastenbroek den 100 me ter vrijen slag. De tijd van O.D.Z. was 5 m 49 sec. De organiseerende vereeniging deed er 6 min. 1.2 sec. over. Clara Dreyer wist het nummer 200 meter schoolslag voor dames te winnen met een tijd van 3 min. 10 sec. voor haar landgenoote Wollsch'aeger met een tijd van 3 min 11.6 sec.; 3. Annie Kruis, O.D.Z. Rotterdam, 3 min. 18.3 sec. De 3 x 100 meter wisselslag estafette werd door de O D.Z. met grooten voorsprong ge wonnen in een tiid van 4 min. 6.8 sec. voor de Dus^e'dorfer Schwimmverein '98, die er 4 min. 20 6 sec. over deed. Oo bijna alle nummers waaraan de O.D. Z. dus deelnam, heeft het drietal dames suc cessen behaald. Paarden. VRIJ ZWARE, DOCH ZEER AANTREKKELIJKE JACHTRIT. Begunstigd door het schoonste weer dat men zich kan denken, organiseerde de „Kennemer Rijsocieteit" te Alkmaar Zater dag haar eerste „vossensnipperjacht". Tegen twee uur verzamelden zich aan de meet bij de „Kennemermanege" te Heiloo een veertiental ruiters en amazones en het was er een vroolijk en kleurrijk schouwspel. Als jagermeester fungeerde de heer Riem, terwijl de heer Edel als fieldmaster op trad. De vos die voorgesteld werd door een ruiter met een vossenstaart op den rug be vestigd en ter weerszijden van het zadel een paar zakken met confetti, was reeds een half uur van tevoren vertrokken. En het meet ons direct van het hart dat de heer Vid hierin volkomen is geslaagd. Na een prettige vlotte rit, waarbij het gezelschap zeer genoot van de heerlijke na tuur en de schitterende herfsttinten, kwam men aan den zoom van het Bakkummerter- rein onder Castricum-lustoord voor eiken natuurliefhebber, en de jagermeester gaf het sein tot speuren. Vlot het door confetti aangegeven spoor zoekend verspreiden zich de ruiters achter den master. Gejaagd werd door bosch, over de heide en in de duinen. Wanneer soms het parcours leidde door zeer geaccidenteerd terrein en men het spoor een wijle bijster was, hoorde men plotseling het enthousiast gejuich van één der deelnemers als deze met arendsblik het confettispoor weer had ontdekt, en ging het in snel tempo weer voorwaarts. Toen men uit de dichte bebossching plotse ling voor een groot open veld kwsm te staan, had er een chech plaats omdat het spoor hier opeens eindigde en na vergeefsch zoeken klonk ineens een kreet van een ruiter die tegen den blanken duinrand het silhouet van de „vos" ontdekte en op het sein van een fluitsignaal (dat de jachthoorn verving) werd de vervolging ingezet. De bodemgesteldheid van dit heidevlak was echter minder fair van wege de graafkunst zijn bewoners i. c. de konijntjes, zoodat het tempo niet te veel kon worden opgevoerd. De gemoederen der ach tervolgens waren echter dusdanig verhit en de nerveuse paarden gevoelden wat er op het spel stond, zoodat de leiding de grootste moeite had de ruiters achter zich te houden. In het duinterrein aangekomen werd een hooge duin beklommen om zich te oriënteeren en 't bleek dat de schuwe en sluwe vos zich door het leggen van een lus meesterlijk (voorloopig althans) aan de vervolging wist te onttrekken. Zijn voorsprong was nu beduidend en men zag hem nog juist in een dicht boschje verdwijnen. Dit was het groo te moment voor den jagermeester om over te gaan tot een zeer snelle run. Wat een mach tig gezicht deze voorjagende ruiterschare in linie over de heide terwijl de hoefijzers glin sterden in het zonlicht. Is er een mooier schouwspel denkbaar? De vos trachtte zich ten tweede male van zijn achtervolgers te ontdoen door zich een weg te banen door een bijna ondoordring baar boschpaadje geflankeerd door venijnig prikkeldraad. Men moest hier zeer op zijn hoede zijn en zich in allerlei bochten wrm" gen om er door te komen. Het ruiterhart was nu echter zoodanig opgezweept dat door net nu volgende open terrein de paarden ventre a terre den vos op de hielen zaten, rlier bleef echter plotseling een gedeelte der stoet achter daar een onfortuinlijk ruiter (die blijkbaar meer voor kippenjacht voelde) par does met paad en al in het kippengaas te recht kwam, gelukkig echter zonder nadee- lige gevolgen voor beiden De voorhoede zette nu een buitengewoon snelle achtervolging in en de kill had ten slotte plaats in werkelijk zeer zwaar duin terrein. Menig ruiter had dit liever in meer „fair" terrein plaats zien hebben, doch een vos die om het behoud van zijn leven strijdt maakt het zijn vervolgers zoo lastig moge lijk. Men wist hem hier te omsingelen tot één der ruiters zich na 'n spannenden strijd op hem wierp en zich van zijn „staart meester maakte en in triomf medevoerde. Na een flinke stapreprise, waarbij paar den en ruiters gelegenheid kregen wat op adem te komen, verzamelden de deelnemers zich in het rustieke „Johanna's hof" aan de zeeweg, waar onder gezelligen kout, heerlijk smakende thee en vroolijke muziek, gerust werd. Omstreeks vier uur steeg men weer te paard tot het aanvaarden van de terugreis om tegen schemerdonker opgewekt en fit weer bij de manege aan te komen, waar de brave dieren een warmen stal plus goed ge- vulden ruif en haverbak wachtte. Het gezelschap keerde hoogst voldaan huiswaarts en hiermede was een eind geko men aan deze zeer sportieve dag waarop de jonge en kranige ruitervereeniging met groote voldoening mag terug zien. Verkeer, dat den j Verkeer, dat den agent van voren agent van achteren nadert, moet snel heid verminderen, i nadert, moet snel heid verminderen. PIJN EN BESTRIJDING VAN PIJN. Het optreden van pijn is als een van de meest krachtige verschijnselen te be schouwen welke een patiënt op een gegeven oogenblik doen besluiten ge neeskundige hulp in te roepen. We kunnen pijn daarom gerust een zeer nuttig ziekteverschijnsel noemen. Vaak is de plaats en de aard of wisseling van pijn bovendien van waarde ter vaststel ling van de plaats van een ziekteproces en zelfs van de nadere diagnose. In zulke gevallen kan het daarom zelfs noodzakelijk zijn dezë pijn niet onmid dellijk door pijnstillende middelen te bestrijden. Wanneer de pijn als waar schuwingssignaal haar plicht heeft ge daan, zal echter de behandelende ge neesheer dit onaangename verschijnsel zoo goed mogelijk gaan bestrijden. Het beste en meest afdoende middel is na tuurlijk het wegnemen van de oorzaak der pijn. In vele gevallen is dit niet of niet onmiddellijk mogelijk en dan wordt vaak tot allerlei verdoovende middelen toevlucht genomen. In andere gevallen speelt angst voor pijn weer een groote rol en wordt b.v een noodzakelijke behandeling uit vrees voor pijn uitgesteld of er wordt althans hcri erg tegen zulk een behandeling op gezien. Sinds speciaal tandartsen en heelkundigen kunnen beloven een in greep zonder pijn te doen verloopen, is de bereidwilligheid der lijdende menschheid toegenomen om zich aan allerlei nuttige en noodzakelijke ingre pen te onderwerpen. Hoe pijn ontstaat. Pijn en bestrijding van pijn spelen dus een zeer belangrijke rol in de ge neeskunde. Laat ons daarom allereerst eens nagaan hoe pijn ontstaat en welke gevolgen het pijngevoel met zich mede brengt. In de huid, maar eveneens in ver schillende andere weefselgebieden van ons lichaam bevindt zich een buitenge woon groot aantal uiterst fijne uitloo- pertjes van een groot aantal draden, de gevoelszenuwen, welke een directe ver binding tot stand brengen tusschen deze gebieden eenerzijds en hersenen en rug- gemerg anderzijds. Deze ragfijne uitein denstreng genomen zijn het eigenlijk beginpunten kunnen door verschil lende invloeden, acties of prikkels ge- heeten, worden beïnvloed of geprikkeld. Dit geschiedt b.v. wanneer wij ons met een zekere kracht prikken met de punt van een speld aan een vingertop. Wan neer deze kracht voldoende sterk is d. w. z. boven een minimum of drem pelwaarde is gelegen wordt deze aan rakingsprikkel bliksemsnel langs de ge- voelszenuw doorgegeven naar hetrug- gemerg en de hersenen. Elk pijnpunt van de linker lichaamshelft correspon deert met een bepaald ontvangststation in de rechter hersenhelft en evenzoo heeft de rechter lichaamshelft contact met de linker hersenhelft. De wijze waarop deze prikkel wordt doorgege ven is nog slechts zeer onvolledig be kend. Het resultaat kennen we intus schen als een sensatie, welke we pijn noemen. Zulk een pijnverwekkende prikkel kan verschillende reacties opwekken, waar- t'i onze wil al of niet kan zijn betrok ken en die we al of niet bewust voltrek ken. Reacties, welke zich op een of an dere actie in ons lichaam buiten mede werking van de groote hersenen- en daarom ongewild a:fsp<forten aN we reflexen. Zulke reflexen treden au onvermijdbaar gevolg van een bepaalde actie op. De speldeprik in onzen vinger top zal b.v. reflectoir een teiugtiekken de beweging van hand en arni uiUo ken. Op geheimzinnige wijze woidt pijnprikkel, welke langs de 8evoe^„.._ sensibele zenuw naar het ruggemerg werd voortgeleid, doorgegeven naai an dere zenuwbanen. Deze achten he onverbiddelijke plicht, een poging m het werk te stellen de pijn te doen °Pho den. Zij zenden daarvoor langs de m torische of beweegzenuwen een of mee bevelen van het ruggemerg naai a daarvoor in aanmerking komende P ren, die de terugtrekkende beweging van hand en arm moeten uitvoeren. Bestrijding van pijn. Sorteert dit voldoende effect, dan keert de rust terug. Is het resultaat o voldoende, dan volgt nu meestal een aantal gewilde acties. Is de pijn b. gevolg van een doorn die in ae huid is blijven zitten, dan zullen we zoo noo- dig na oriëntatie met behulp van onze oogen- de andere hand bevelen de doorn te verwijderen. Werd de pijn vei oorzaakt door een stekende mug, c zullen we trachten het dier te verjagen of te vermorzelen. Werd de pijn on aangedaan door een medemensch, dan zullen we, in overeenstemming met ons temperament, bovendien nog tot een meerdere of mindere mate van bestraf fing overgaan. Dit laatste geschiedt soms zeer weloverwogen en bewust, maar kan in bcpaaldö omstandigheden ook meer emotioneel en meer of minder onbewust geschieden. Reacties op pijn vooral wanneer we dit begrip wat ruimer némen dan alleen lichamelijke pijn kunnen daardoor zelfs iemami in een strafproces brengen en het is dan vaak de moeilijke taak van de des kundigen achteraf vast te stellen of de ze reacties bewust of onbewust zijn opgetreden. YVe zullen ons verhaal echter heden niet in deze richting vervolgen, aange zien het ons ditmaal meer speciaal be gonnen is om iets over de bestrijding van pijn mede te deel en. Aangezien pijn, zooals hierboven is toegelicht, begint als prikkeling van zenuwuiteinden; langs zenuwen naar het ruggemerg en dan verder naar de hersens wordt voortgeleid en daar pas het pijnbegrip geboren wordt, is het be grijpelijk dat het pijngevoel op verschil lende wijzen kan worden bestreden. Principieel staan 2 methoden naast elkaar: A. Ergens tusschen beginpunt en de hersenen wordt een hindernis opgewor pen, waardoor de pijnprikkel niet ver der doorgegeven kan worden en dus geen pijngevoel kan optreden. B. De hersenen worden in een dusda- nigen toestand gebracht dat ze de pijn- prikkels niet meer bewust kunnen op vangen en tot het pijnbegrip kunnen verwerken. De patiënt wordt daaWoor in een meer of minder diepen toestand van slaap of bewusteloosheid gebracht. De geschiedenis van de chirurgie is ten nauwste samengeweven met da ont wikkeling en verbeteringen van deze beide methoden. Ook in vroeger eeuwen, voor de doelmatige en bewuste toepas sing van de plaatselijke of de algemeene verdooving, was men soms verplicht een of andere pijnlijke heelkundige kunst bewerking toe te passen. Soms werd het slachtoffer daarvoor dan in een roes ge bracht door alcohol. Soms vond een an dere gebrekkige methode toepassing. In verband met de onvolledigheid van al deze hulpmiddelen ter bestrijding van pijn en andere hinderlijke reflexen, zocht de heelmeester dan zijn kracht in opvoering van de snelheid waarmede de noodzakelijke behandeling (b.v. het af zetten van een been) plaats vond. Bo vendien beperkte men zich tot die ge vallen, waarin de operatie een absolute levensnoodzaak was. Wat de plaatselijke uitschakeling van pijn betreft wist men reeds betrekkelijk lang, dat sterke koude pijnstillend wer ken kon en dat ook de pijn minder erg werd wanneer men de zenuwstam door sterke omsnoering van het lichaamsdeel afklemde. Bij deze laatste methode be staat het gevaar dat de zenuwstam te lang of zelfs blijvend ernstig beschadigd blijkt te zijn geworden en hij is dan ook geheel verlaten. Plaatselijke gevoelloosheid door een soort bevriezing vindt echter nog wel toepassing. Dit bevriezingsprocédé duurt slechts kort en is slechts te gebruiken voor behandeling van processen, die zich in of vlak onder de huid afspelen. Men gebruikte hiervoor in de tweede helft van de vorige eeuw aether, doch tegenwoordig uitsluitend een vloeistof met een zeer laag kookpunt, n.1. chloor- aethyl. Deze wordt van eenigen afstand op de huid gespoten en verdampt dan snel. Men kan daarmede een plaatselij ke afkoeling bereiken tot —35 gr. C. De zenuw-uiteinden hebben dan daarbij hun gevoelighied voor pijn verloren. In 1859 werd door Scherzer het coca blad ingevoerd. Deze bladeren van een Zuid-Amerikaansch struikgewas Erythroxylon coca hebben b. v. een verdomenden invloed op het mond- slijmvlies wanneer ze in den mond wor den fijngekauwd. De oorzaak hiervan bleek gelegen in een stof-cocaïne, die betrekkelijk spoedig daarna als zelfstandige oplossing ging gebruiken. Hiermede kon men de slijmvliezen van mond, neus en oogen uitstekend ge- voelig maken. In 1884 werd de oplossing cocaïne door Koller b.v. in de oog heelkunde ingevoerd om er tot op den huldigen dag nog toepassing in te vin den. Maar de huid is betrekkelijk dik, al thans te dik voor de cocaïne-oplossing om er door heen te komen en zoo de zenuwuiteinden in de huid te naderen en te verlammen. Schleich heeft in 1891 gedemonstreerd Klimpianten. *1 Vooral in kleine tuinen kan men vaak dankbaar gebruik maken van deze groen planten. Allereerst voor bekleeding van mVa" vlakken waardoor we een goede aansluit-1* van het huis aan den tuin krijgen. Ook bekleeding van schutting, hek of andere J,°°r afsluiting, waardoor de strenge terrein^ zen worden gebroken en deels aan het onttrokken. Voor begroeiing van een of pergola is dit het aangewezen mater^f Ook kan men een klimplant in een boom groeien en bij een juiste keuze zoodoende schilderachtig bestanddeel van den tuin krijgen. Tenslotte kan men sommige kr planten vrijstaand aan een paal binden w"' door we een hooge begroeiing krijgen T weinig plaats inneemt en nagenoeg 16 schaduw geeft, zoodat andere bloeö planten er vlak naast en onder kunnen grJf en bloeien. We kunnen de klimplanten jT deelen in echte klimmers en leiplanten Laa,^ genoemde moeten worden aangebonden da? ze geen hechtorganen bezitten. Echte ki? mers voor begroeiing van hooge muren 2|? de bekende kiimop of Hedera helix hiberZ' zelfhechtende wilde wingerd of PaUhe^f sus tricuspidata, deze hechten zich beide Zr aan den muur, Clematissoorten, welke m met hun windende bladstelen omhoog ken, blauwe regen of Glycine sinensis i. kaïnperfoeli of Lonicera capnfolium, Q jl* gonum Aubertii die zich met hun steng^Z' het steunsel heensiingeren. Voor 4 laatste soorten moeten draden wonkj spannen welke op eenige t.M afstaat L den muur worden aangebracht, lichft y, planten zijn <k bekende klimrozen. EvenjL mocie leiplanten die echter heel wat W blijven zijn: vuurdoorn of Pyracantha coc nea, winterjasmijn of Jasminium nudiflorn ook de in den zomer bloeiende J. officitial braamsoorten o.a. Robus laciniata, en berg mispel waarvan vooral de soorten horizon, talis en mierophylla voor dit doel geschift ld 1 io vil JlilVX Vf-'AAJ Ut» W - - fs'-OVl zijn. Om in een boom te laten groeien zijn vooral Clematis montana, Ampelopsis qiift. quefolia en Polygonum Aubertii goed te ge- Kr-11 ilzexn Vrwvr hDcrrneiïnty van boffen f*n TWr LJirCTVIld Vil X w.* bruiken. Voor begroeiing van bogen en p«. gola's gebruiken we gewoonlijk klimrozen«i Clematissoorten, evenwel zijn hiervoor ook tal van andere met succes te gebruiken. Al deze klimplanten kunnen nu worden aange plant. Ze nemen weinig plaats in; alleen vra gen ze wat onderhoudszorgen om te voor komen oat het geen wilde boel wordt. A. G. hoe de cocaïne-oplossing kan worden in gespoten in en onder de huid en hoe aldus op afdoende wijze een meer ot minder groot gebied voor pijn kon wor den uitgeschakeld. Een dergelijke stof, door injectie er gens in het lichaam gebracht, blijft niet voortdurend op de ingespoten plaats liggen maar wordt na verloop van een aantal minuten langs lymphwegen ea bloedbaan naar het lichaam wegge voerd. Het pijngevoel keert daarna weer terug. Wil men na plaatselijke inspui ting een operatie verrichten, dan moet deze dus geschied zijn, voor' de stof is uitgewerkt. Bovendien kan zut een stof, in grootere hoeveelheden lichaam gebracht, gevaarlijke werkingen ontplooien. Minder gevaarlijk dan de cocaïne is een andere stof, de novocaïne, welke door Einhorn in 1905 is geïatroduceerd en nadien regelmatig een uitgebreide toepassing heeft gevonden. Aan zulke oplossingen voegt men gaarne een paai druppels adrenaline toe. Deze stof ver nauwt de vaatjes in het opgespoten ge bied. Dit heeft een dubbel voordeel Hierdoor wordt immers de novocaint minder snel afgevoerd en bovendiet bloedt zulk een vernauwd vat minda wanneer het bij de operatie wordt door gesneden. Zulk een novocaïne-adrenaline-oplos- sing kan men in het directe operatic terrein inspuiten; maar eveneens is deze oplossing geschikt om op een an der punt in de zenuwbaan te worden ingebracht. Moet er b.v. een operatie aan een hand geschieden, dan kan men de geheele zenuwverzorging van hand en arm uitschakelen door de zenuwen in den hals of op een andere plaats er mede te doordrenken. Het pijngevoel komt dan niet voorbij deze barrière en is dus eveneens uitgeschakeld. Zoo hebben zich meer methoden uit de locaal-anaesthesie ontwikkeld, die allen op hetzelfde grondbeginsel berus ten: het pijngevoel beletten om naar de hersenen door te dringen door ergens op den verbindingsweg een onderbrekinf in de zenuwgeleiding aan te brengen. Ongevoelig maken van P De gevoelszenuwen van de beenen ed(j onderste gedeelte van de buik dus oot® zenuwen van de organen welke in het bt»® zijn gelegen komen in het onderste gedefc' te van den wervelkolom het ruggemerg W' nen; de zenuwen van de bovenste hel»1^ den buik, borst en armen komen veel hoog®. op in het ruggemerg. Het onderste geded® van ons lichaam beenen en bekken dus -* kan men daarom volkomen ongevoelig- ken door novocaine of een andere stof in het kanaal te brengen, dat door de velkolom loopt. Dit kanaal heet het luniM^ kanaal en hierin bevindt zich n.1. het merg. Deze vorm van ongevoelig makeu1 nw dan ook ruggemergs- of lumbaalanacsstli®' en is het eerst toegepast in 1898 door h"?' Hoog in het halsgedeelte bevinden het ruggemerg gewichtige centra bloedsomloop en ademhaling. Bij de baalanaesthesie moet worden voorkoffl dat de ingespoten stof deze centra zou W nen beschadigen. De patiënt moet dus ro llet onderste gedeelte van den romp ïL gen dan met de bovenhelft en vanwege gevaren is het niet mogelijk operaties van bovenste lichaamshelft onder dezen van anaesthesie uit te yoeren. nrp(. Bij al deze méthoden blijft de hersen'v king volkomen intact. Wil men deze °®meI1 of andere reden uitschakelen dan mori overgaan tot de algemeen narcose. wikkeling hiervan zullen we in een voig* den brief nagaan. vT P. N.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1934 | | pagina 10