DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Mussolini's strijd tegen de muskieten.
QaqeÜiksch OmczicfU
1Buitenland
Eén cent per 5 uur
BRANDSPIRITUS
o. 4
Zaterdag 5 Januari 1935
137e Jaargang
hoe onherbergzame en woeste
landen werden teruggewonnen.
Gevaarlijke ziekte.
IN BULGARIJE AARDSCHOKKEN.
Paniek onder de bevolking.
LA VAL TE ROME GEARRIVEERD.
De Fransche minister geestdriftig
toegejuicht.
EEN MILT VAN MEER DAN 4 K.G.
Waf vandaag de
aandacht trekt
ALKMAARSCHE COURANT.
Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon
en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar 2.
franco door het geheele Rijk 2.50.
Losse nummers 5 cents.
PRIJS PER GEWONE ADVERTENTIENs
Van 15 regels 1.25, elke regel meer 0-25. tfroole
contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdruk
kerij v/h. HERMS. COSTER ZOON, Voordam C 9,
postgiro 37060. Telef. 3320, redactie 3330.
N
Dit nummer bestaat uit drie bladen. Directeur: C. KRAK.
Hoofdredacteur: Tj. N. ADEMA.
Mussolini heeft met energie den
strijd aanvaard tegen Italië's erg
ste vijanden: de muskieten! Vele
zien in de muskieten de oorzaak van
de val van het vroegere Romein-
sche wereldrijk. Met de droogleg
ging der Pontij nsche moerassen
heeft de Duce reeds een aanvang
gemaakt met dit werk en heeft hij
een groote overwinning bevochten.
In den afgeloopen zomer konden reeds twee
nieuwe dorpen in deze vroeger zoo gevrees
de en algemeen gemeden koortsstreek worden
afgebouwd.
Er is een stuk land teruggewonnen, waar
in volgens Plinius niet minder dan 33
bloeiende steden lagen, dat echter ongeveer
2000 jaar daarna geen waarde meer had,
daar de muskieten er de alleenheerschers wa
ren! Als de thans begonnen droogleggings-
arbeid klaar is, zal een gebied van meer dan
700 vierkante kilometers zijn heroverd!
De historicus Wheeler beweerde: De oor
zaak van den ondergang van Rome was niet
in een verval van den volksgeest gelegen,
doch uitsluitend in de muskieten, hoewel
velen aannemen, dat dit land overbeschaafd
was en het volk daardoor demoraliseerde.
Als dc.e uitsnraak oniuist is. kan Whee-
Mussolini.
Ier zich toch erop beroemen een van de groot
ste kankerplekken in de Romeinsche wereld
te hebben ontdekt. Het gaat niet om de ge
wone muggen, maar om de zcog. malaria
muskieten. Deze hebben in den loop dei-
eeuwen het Rorr.einsche rijk ondermijnd en
tenslotte geheel doen ineenzinken. Men
neemt aan, dat de malariakiemen in de Pu
nische oorlogen naar Rome zijn gekomen,
maar zij lieten zich eerst goed gelden, toen
de Romeinen in het Oosten vasten voet ge
kregen hadden en daar malaria opliepen
Door de terugkeerende soldaten en door de
gevangenen want de geheele oriënt was
door malaria aangetast werden de ziekte
kiemen binnen de muren van Rome gebracht
Toen de Romeinen het trotsche doel begon
nen na te streven, een wereldrijk te stichten,
schiepen zij daarmede tegelijk de oorzaken
van hun ondergang als wereld veroveraars
De muggen in de omgeving van Rome ver
meerderden zich ongehinderd en onge
stoord, want de Romeinen gaven het bebou
wen van hun land geheel en al nu het bleek,
dat de schatten, die zij uit vreemde landen
meebrachten, veel en veel grooter waren,
dan het voordeel, dat zij uit het bebouwen
van hun land zouden kunnen halen; deze
velden veranderden langzamerhand in moe
rassen en steppen. En daar vermeerderden
de muskieten zich nog sneller! Zoo werd het
volk der Romeinen een slachtoffer der mala
ria, het moordende gif drong hen allen in
het bloed, verzwakte hen en wel juist in
een tijd, toen van het Noorden af veel ster
kere en gezonder volksstammen naar het
Zuiden doordrongen. Hoewel men toen na
tuurlijk niet wist, welke rol de muskieten bij
de uitbreiding van de malaria speelden, be
gon men nu toch in te zien, dat de moerassen
in de omgeving van Rome ongezonde koorts
verwekkers waren.
Zoo nu en dan deden dan ook enkele Ro
meinen den keizer het verzoek toekomen, den
grond van het water te ontdoen, maar de
maatregelen, die men nam, waren onvol
doende en gebrekkig! In 1899 werd besloten,
op groote schaal de moerassen te ontwateren,
maar ook deze onderneming had geen resul
taat. De adellijke grondbezitters werden ge
dwongen het reusachtige moerasgebied bin
nen 24 jaar droog te leggen, naar een be
paald schema. Maar het is pas aan Mus
solini mogen gelukken, dit voornemen ten
uitvoer te brengen, waarbij men echter
wederom niet mag vergeten, dat men tegen
woordig andere middelen ter beschikking
heeft, dan enkele tientallen jaren terug!
Want zooals men weet was het ook ae
malariamug, die het stout plan van den aan
leg van het Panamakanaal dreigde te doen
mislukken! Het kostte vele muischenlevens.
alvorens de Amerikanen de kleine, gevaar
lijke dieren leerden bestrijden! Eerst meen
de men het beste middel te hebben gevonden
in petroleum. Men goot een betrekkelijk
kleine hoeveelheid petroleum over alle slo
ten en plassen heen. De petroleum vormde
een dun laagje over de geheele wateropper
vlakte en doodde de muskietenlarven.
Maar één enkele regen was voldoende om
de petroleum weg te spoelen. Een beter resul
taat verkreeg men door een visch, het kleine,
tot de familie der karpers behoorende grond-
delvoorntje, in de slooten en plassen uit te
zetten. Deze kleine, nauwelijks tien centi
meter lange visch roeide in korten tijd alle
muggen uit. Maar, daar de visschen niet in
alle wateren kunnen leven, waarin muggen
voorkomen, heeft men toch ingezien, dat het
allerbeste middel de drooglegging en syste
matische bebouwing dier streken is.
Als Mussolini dus de Pontijnsche moeras
sen laat droogleggen, schept hij daarmede
niet alleen nieuwe woongebieden en arbeids
veld voor het overbevolkte Italië, maar ver
nietigt tevens den hcofdvijand van het Ita-
liaansche volk! Hoe gevaarlijk de muskieten
kunnen worden, blijkt uit de gegevens, die
men daaromtrent heeft verzameld bij het
aanleggen van het Suez-kanaal, waarbij men
eveneens met dit euvel had te kampen! In de
kleine stad Ismalia werden van de 6000 in
woners in 1877 ruim 300 door de malaria
aangetast.
In 1900 was het aantal malaria-patienten
tot 2250 gestegen. Niet ver van Ismalia
had de Kanaalbouw-maatschappij twee ha
vensteden aangelegd. Ook de bewoners van
deze nieuwe steden werden door de malaria
aangetast en hier was al spoedig iedere in-
waner malariapatiënt. Daarom wilde geen
enkel schip deze havens aandoen. Toen nam
de Kanaalbouw-maatschappij energieke
maatregelen ter onderdrukking van die ge
vreesde ziekte.
Na een jaar waren de malariagevallen te
Ismalia gezonken op 1548, twee jaar later
op 214 en in 1905 waren er nog slechts 37
gevallen geweest. Tegelijkertijd verdween de
malaria ook in de beide havensteden en
sedert dien tijd is men daar van de malaria
vrijwel geheel verschoond gebleven!
HET GETUIGENIS VAN LINDBERGH.
De kolonel verklaart Hauptmann
aan zijn stem te hebben herkend.
Onmiddellijk na de opening van de
rechtszitting ter behandeling van het
Hauptmannproces veroorzaakte gisteren
de verklaring van kolonel Lindbergh,
dat hij Hauptmann aan zijn stem her
kend heeft als de man die het losgeld
in ontvanget genomen heeft, een gewel
dige opschudding onder het publiek, on
der de journalisten en ook onder de
juryleden zelf.
Kolonel Lindbergh zeide, dat hij de
stem van Hauptmann duidelijk aan het
sterk Duitsche accent herkende. Hetzelf
de Duitsche accent, verklaarde Lind
bergh, heeft ook de man gesproken, die
zich toenmaals 's nachts op het Wood-
lawn kerkhof in Bronx de vijftig dui
zend dollar door dr. Condon over den
muur heeft laten toereiken. De geheim
zinnige ontvanger had tamelijk duide
lijk gezegd: „Kom, doctor, kom erover".
Ik hoorde zijn stem, zeide Lindbergh
zeer duidelijk doorklinken tot de auto,
waarin ik zelf was gezeten.
Nadat Lindbergh deze sensationeele
verklaring had afgelegd, keek hij naar
de beklaagdenbank en knikte Haupt
mann toe, alö wilde hij zeggen: „Jij bent
de ontvoerder van mijn kind geweest".
Onder den strakken blik van Lind
bergh bleef Hautmann, die ook tijdens
den geheelen duur van Lindbergh's ver
klaring geen spier van zijn gelaat ver
trokken had, volkomen onbeweeglijk en
onverschillig. Met stoïcijnsche kalmte
wendde hij zijn gelaat af en deed alsof
het heelemaal niet over hem zelf ging.
Ook de volgende verklaring van Lind
bergh veroorzaakte eenige opschudding.
Voor de eerste maal in de vele maanden
en jaren, die sinds de ontvoering van
het kind verloopen zijn, verklaarde
Lindbergh, dat hij vuile voetstappen op
den vloer van de kinderkamer in zijn
landhuis alsook op de vensterbank op de
plaats, waar de ladder tegen het raam
geplaatst werd, ontdekt had. Deze voet
stappen hadden een zeker aanknoo-
pingspunt gegeven voor den weg, dien
de misdadiger in den nacht der ontvoe
ring gegaan was.
Toen Lindlbergh zijn belastende ver
klaring beëindigd had, nam de hoofd
verdediger van beklaagde, Railly, hem
in een scherp kruisverhoor.
Railly trachtte allereerst de zekerheid
van getuige aan het wankelen te bren
gen, door het argument naar voren te
brengen, dat het onderzoek, dat door de
politie van New-Jersey was ingesteld,
niet betrouwbaar was- Hierop antwoord
de Lindbergh alleen: „Ik had vertrou
wen in de politie en volgde haar in
structies en keurde haar methodes
goed."
Op de verklaring van den verdediger,
dat toch mogelijk ook personen uit de
omgeving van Hopwell de daders ge
weest kunnen zijn, antwoordde kolonel
Lindbergh: „Ik heb geen vijanden onder
mijn buren."
Hierna ging de verdediger tot een aan
val op het personeel van Lindbergh over.
Het is nog heelemaal niet zeker, zeide
hij, dat een van de personen, die in
Hopewell in dienst waren, vrij van alle
verdenking zijn Lindbergh zelf immers
heeft van de voorgeschiedenis van een
van zijn dienstboden absoluut niets ge
weten.
Lindbergh gaf toe, dat hij het kinder
meisje Betty Gow voor zij in dienst ge
nomen werd niet gekend had en ook
later geen inlichvfpgen omtrent haar
had ingewonnen, maar, zoo beantwoord
de hij dezen aanval van den verdediger,
mij n vrouw heeft haar goed gekend.
BOODSCHAP VAN ROOSEVELT.
Voor vrede en wapenbeperking.
President Roosevelt heeft gisteravond
voor beide kamers van het parlement
te Washington zijn jaarlijksche bood
schap over den toestand in de Vereenig-
de Staten voorgelezen. Daarin wordt
o.m. gezegd:
Roosevelt,
Wij willen geen schematische klein-
makerij over verdeeling van het natio
nale vermogen aan allen in gelijke dee-
len. Wij erkennen veeleer het feit, dat
velen tengevolge van hun grootere ca
paciteit meer verdienen kunnen. Ieder
echter heeft aanspraak op sociale veilig
heid voor zich en zijn gezin.
Daarom zijn noodig: Verzekering van
het levensonderhoud door een betere
exploitatie van de bodemrijkdommen,
veiligheid tegen slagen van het noodlot
en verzekering van een behoorlijke huis
vesting.
Er moet dus gezorgd worden voor een
werkloozenverzekering, kinderzorg en
verzorging van ouden van dagen, voorts
moet gezorgd worden voor moeders, zie
ken en hen, die onbekwaam zijn tot
werken.
Het Is mijn vaste voornemen al
dus Roosevelt in zijn boodschap de 5
millioen personen, die op de federale on-
dersteuningslijsten staan, niet verder te
verzorgen van geld etc. want daardoor
verliezen zij hun zelfrespect en hun wil
tot arbeid. De W* millioen, die vroeger
door de gemeenten werden verzorgd
zullen weer door de gemeenten geholpen
moeten worden. Voor de resteerende 3K
millioen moet de federale regeering
werk verschaffen en wel werk, dat zoo
min mogelijk concurreert met de parti
culiere ondernemingen. Dit groote ar-
beidsplan zal het federale crediet niet in
gevaar brengen.
Wat de buitenlandsche politiek betreft
betreurt Roosevelt het, dat de interna
tionale betrekkingen niet zijn verbeterd,
en dat oude naijverigheden evenals het
streven naar macht en bewapeningen
zich in meer dan één land doen gelden.
Amerika wil met geen enkele natie an
dere dan vreedzame betrekkingen onder
houden. Overdreven bewapeningen zul
len, naar te hopen is, spoedig vervangen
worden door internationale overeen
komsten.
Gisteren werden in geheel Bulgarije drie
bijzonder heftige aardschokken waargeno
men, waarvan de laatste met schrikwekkend
onderaardsch gerommel gepaard ging.
De aardschokken, welker haard volgens
opgave van het meteorologisch station 440
K.M. Zuid-Oostelijk van Sofia ligt, werden
ook in de hoofdstad geconstateerd.
De bevolking in den omtrek van Philip-
popel en Boergas, waar de schokken het
ergste waren, vluchtten in panischen schrik
de huizen uit. Urenlang waagde men het
niet, in huis terug te keeren.
Belangrijke schade is er tot nu toe nog
niet gemeld, terwijl evenmin menschenle
vens te betreuren schijnen te zijn.
De Fransche minister van buitenlandsche
zaken, Laval, is gistera ond te Rome aan
gekomen.
Aan de grens werd hij reeds uit naam
van Mussolini begroet door baron Aloisi,
die Laval tot Rome begeleidde.
Aan het station was Mussolini aanwezig
om den Franschen minister te begroeten.
De menigte toonde zich zeer geestdriftig en
juichte den Franschen minister van buiten
landsche zaken vol sympathie toe. Laval en
Mussolini namen in een auto plaats.
De Duce begeleidde Laval tot aan het
hotel, waar de Fransche delegatie zal lo-
geeren. Langs den geheelen weg bracht de
bevolking den beiden staatslieden uitbundi
ge ovaties.
In het ziekenhuis te Sydney in Australië
is een patiënt overleden, wiens milt het ab
normale gewicht van bijna 4200 gram had.
Nadat de patiënt in het ziekenhuis was
gebracht, en men daar de wonderbaarlijke
ontdekking had gedaan, werd overgegaan
tot een operatie, welke volkomen slaagde,
zoodat de patiënt reeds op weg was naar
een algeheel herstel, toen hij plotseling in
stortte en overleed.
Het gemiddelde gewicht van een milt is
ongeveer 156 gram en men meent dan ook
thans het grootste exemplaar ter wereld te
hebben aangetroffen.
De familie heeft het orgaan aan het zie
kenhuis afgestaan.
EEN GELEERD SLOTEMAKER.
Een werkeloos slotemaker, die met
zijn vrouw in een k'eine woning in een
ai me wijk van Frankort woont, met geen
andere inkomsten dan 6 per week
werkloosheidsuitkeering en nu en dan
een gift van de Winterhilfe, kan niette
min tot de geleerden van Frankfort
worden gerekend. Deze slotenmaker,
Adam Christmann, is een erkend ento
moloog en bioloog, die in het bezit is
van een bijna complete collectie van het
Duitsche insectenleven, bevattende
36.000 exemplaren van 8000 verschillen
de insectensoorten.
Christmann is met zijn verzameling
als jongen begonnen. Hij trok al vroeg
de aandacht van dr. Kobelt, een bekend
natuur-historicus, die den jongen bij
Christmann kreeg een bescheiden weten
zijn wetenschappelijke studie hielp,
schappelijke bibliothek en een goede
micro, coop met behulp waarvan hij
speciaal het leven in het water bestu
deerde, waarin hij thans autoriteit is.
In zijn bescheiden woning worden
thans bijeenkomsten van biologen ge
houden, waarin de werklooze geleerde
mededeelingen doet over zijn laatste
ontdekkingen.
Mussolini's strijd tegen de mus
kieten. (Dag. Overzicht).
De jaarboodschap van Roosevelt.
(Buitenland).
Laval te Rome aangekomen. (Bui
tenland).
De steun voor fruit- en warmoe-
zerijgewassen. (Landbouw).
Uitspraak van de commissie-Sille-
vis c.s. inzake de ramp van de
„Uiver". (Luchtvaart).
Uit het parlementaire leven. (Ar
tikelen).
De oesterteelt in Zeeland bedreigd.
(Artikelen).
(Zie verder eventueel laatste
berichten).
verbruikt thans uw theelichtje
na de prijsverlaging van
SPIRITUSVERKOOPKANT. „BERGEN OP ZOOM-DEIFT"
litiebeambten, wier gemiddelde leeftijd
5 jaar is en van wie velen moeder en
zelfs grootmoeder zijn, veel tegenstand
ondervonden. Ze wen6chen met revol
vers niets te maken te hebben en noemen
het decreet van den commissaris „ab
surd en totaal overbodig", omdat een
revolver in de hand van een vrouw, naar
naar zij beweren, geen afdoend wapen
vormt tegen kwaadwillige elementen.
Tot dusver hebben de argumenten der
protesteeren de vrouwen weinig gehol
pen.
Iedere week zijn ze verplicht schietles
te nemen, zelfs op beweegbare mikpun
ten in menschel ijken vorm.
Vooral wordt van haar verlangd, dat
ze de revolver snel kunnen trekken en
gereed houden.
NEW-YORKS VROUWEL" JKE
POLITIE.
Verzet tegen het bevel
revolverdragen.
tot
De 155 vrouwelijke politie-beambten in
New-York droegen tot dusver geen
doodelijke wapenen bij zich en verlieten
zich bij de uitoefening van haar ambt
meestal op haar vrouwelijk redeneer-
talent.
Thans echter heeft de commissaris
van politie, zooals reeds gemeld, het be
vel gegeven, dat ook zij zich met zware
>!t-rcvolvers moeten bewapenen en de
edele kunst van het schieten moeten
aanleeren.
Dit bevel heeft bij de vrouwe'ijke po-
HOE SHAW EEN ARMEN DROMMEL
HIELP.
Levensgeschiedenis van een
avonturier.
Zonder een roode duit, maar toch op
timist, wrakgeslagen, echter afgunstig
op niemand, heeft een zekere Channaw,
die dezer dagen te Hampstead wegens
bedelarij werd veroordeeld, aan een
medewerker van de „News Chroniek"
de geschiedenis van zijn veelbewogen
leven verteld.
Hij is thans 64 jaar oud en heeft de
laatste 15 jaar geleefd van het verkoo-
pen van lucifers. Eens was hij de
eigenaar van een groot restaurant in de
City. Zijn vader liet hem niet minder
dan 20.000 na. Dit geld is nu geheel
op, hetgeen Channaw echter niet be
treurt. „Ik had het te makkelijk, toen
ik jong was en veel te veel geld te ver
teren," zei hij. Ik heb nooit de waarde
ervan geleerd en daarom was ik het ook
zóó kwijt.
Nadat zijn zaken bankroet waren ge
gaan, kreeg hij een baantje als klerk,
vervolgens was hij portretschilder; hij
is in Canada geweest, heeft tijdens den
oorlog aan het front gestreden en, zoo
als gezegd, thans leeft hij van den ver
koop van lucifers, maar verdient er het
een en ander bij door het vervaardigen
van teekeningen. Zoo kreeg hij eens van
een dokter 30 voor het illustreeren van
een sprookjesboek, waarvoor deze zelf
den tekst had geschreven, een andere
van zijn teekeningen werd door niemand
mnder dan Bernard Shaw van zijn hand-
teekening voorzien. Channaw had eens
een kop van een Egyptische sarcophaag
in het Britsche museum geschetst en
daar de gelijkenis van deze met den
'grooten tooneelschrijver hem opviel,
stuurde hij dezen de teekening, welke
hij eenige dagen later met het volgende
onderschrift voorzien, terug kreeg:
„Wanneer u zoo goed teekent als hier
blijkt, hoe komt het dan, dat u van den
verkoop van lucifers leeft?"
Voor de teekeningen waarvan de
waarde op deze wijze is vermeerderd,
vraagt Channaw thans 15.
EEN DIPLOMAAT VANDEN
KOUDEN GROND!
De Chineesche ambassadeur te Moskou,
dr. W. W. Yen, heeft een eigenaardige reden
opgegeven voor zijn weigering naar zijn post
terug te keeren.
Dr. Yen keerde eenige maanden geleden te
rug uit de Sovjet-Unie, doch verklaarde thans
niet weer daarheen te zullen vertrekken vóór
het voorjaar „omdat de winter in Rusland
zoo koud is".
