Mr. Koelma terug uit het
Saargebied.
^Buitenland
tBinnenland
Indrukken van den stemmingsdag.
Stad en Ontfjeving.
Onze gemeentesecretaris
vertelt.
De drnkte vooraf.
Suggestieve verkiezingsplaten.
Orde en discipline.
Hèt moment
MIJNSTAKING IN POLEN.
Solidariteit.
LAPJES-KOOPMAN IN HONGER
STAKING.
DE NALATENSCHAP VAN
LORD RIDDELL.
ONGEWONE KOUDE IN
BRITSCH-INDIE
BRAND IN OLIE-OPSLAGPLAATS.
TRAGEDIE EENER FILM
SPEELSTER.
Gitta Alpar gaat scheiden.
OPNIEUW EEN ECHTE
KOPENICXIaDE.
Thans een zoogenaamd vlieg-
officier cfe „held".
HET PROCES TE LENINGRAD.
BELASTING-BETALEND
NEDERLAND.
De stand der rijksmiddelen.
Wij vroegen mr. Koelma, die Dinsdag
avond van zijn reis naar het Saargebied is
teruggekeerd, ons zijn indrukken mede te
deelen. Mr. Koelma zeide gaarne aan ons
verzoek te willen voldoen, al moest hij zich
eenige beperkingen opleggen.
Mr. Koelma was zoo vriendelijk zijn in
drukken op schrift te stellen en ons deze
te doen toekomen. Hier volgt dan het relaas
van zijn wedervaren:
Men had ons
vooraf grondige
instructies ge
stuurd, die later
nog werden aan
gevuld. Een uit
eenzetting van die
voorschriften zal
den lezers weinig
interesseeren,
maar toch is het
wel goed, even de
aandacht te ves
tigen op een wel
typeerend gebod,
als iemand op een
of andere wijze Mr. A. Koelma.
liet blijken hoe hij zou stemmen, zou hij niet
aan de stemming mogen deelnemen. Boven
dien zou hij met een geldboete van ten hoog
ste 500 frank worder gestraft. Wie in het
stemlokaal openlijk goed- of afkeuringstee
kenen gaf of de orde verstoorde, zou worden
beboet met 1000 frank. De voorzitter zou
een man zijn van veel macht; hij zou de be
schikking hebben over de politie en de ver
wijdering, zelfs de arrestatie kunnen gelas
ten van ieder, die in het lokaal de voor
schriften zou overtreden In 't bijzonder
werd ons op het hart gebonden, dat er bin
nen het lokaal geen biljetten of opschriften
mochten zijn of worden aangebracht, die de
stemming zouden kunnen beinvloeden. Deed
dit geval zich voor, dan moesten we den
overtreder onmiddellijk doen „verhaften".
Alles was er blijkbaar op ingericht, dat
we onmiddellijk en afdoende konden ingrij
pen als het moest. En men wist dat. Zoo liet
het zich verklaren, dat de beide bij deze
eigenaardige stemming betrokken partijen,
het Duitsche front (hereeniging met
Duitschland) en het Eenheidsfront (hand
having van den bestaanden toestand) haar
leden het nadrukkelijke consigne hadden ge-
gegeven, niet den toorn des voorzitters gaande
te maken. Men heeft ook hier in de kranten
kunnen lezen de „tien geboden", die met in
derdaad pijnlijke nauwgezetheid door het
publiek werden inachtgenomen.
De dagen, voorafgaande aan den stem
mingsdag, werden in beslag genomen door
vergaderingen. Vrijdagavond op den Wart-
burg, een groot vereenigingsgebouw van de
Evangelische Verein, vandaar de naam.
's Middags was er voor hen, die in de stad
Saarbrücken waren ingedeeld „instructie" in
een Turnhalle, een enorm gymnastieklokaal
Een dankbare gelegenheid om alle mogelijke
en ook wel „onmogelijke" vragen te stellen.
Zeldzaam vruchtbaar was de fantasie over
alle denkbare gebeurlijkheden aan het werk
geweest; niet minder dan twee uur werden
we op een niet altijd even heldere discussie
vergast.
Zaterdagmorgen zouden we ons van de
situatie in de stemlokalen op de hoogte stel
len. Daar, evenals hier, waren de stemloka
len in scholen ingericht. Er stonden drie
stemlessenaars in elk lokaal, voorzien van
een deur met veer. De kiezers zouden dus,
anders dan bij ons, geheel afgesloten zijn.
En met recht koi. men dus van „Isolierzel-
len" spreken. Verder een tafel en een bus
Het noodige verpakkingsmateriaal, twee uit
treksels uit de kiezerslijst, de noodige stem
biljetten en de „protokolle" zouden ons den
volgenden morgen vor de stemmine worden
afgegeven. Om 7 uur zouden we ons bij het
daartoe aangewezen bureau moeten aanmel
den. We zouden dan tevens gelegenheid heb
ben, met de beide andere leden van het
stembureau en hun plaatsvervangers (twee
leden van het Duitsche front en twee van het
Eenheidsfront) kennis te maken en hen te
beëedigen. De voorzitters waren reeds in de
vergadering van Vrijdagmorgen op den
Wartburg beëedigd.
Zoo waren we dus klaar voor den grooten
dag.
In dit volkomen Duitsche land werkt deze
factor als een geweldige stuwkracht. En wat
een perspectief voor een teekenaar, die de
verkiezingspropaganda heeft te verzorgen
Onder de platen van het Duitsche front
waren er twee, waarvoor geen Duitscher
ongevoelig kon blijven. Op de eene staan
twee soldaten, voortreffelijk gefeekend, met
vragenden blik. Het onderschrift luidt: Wir
starben für Dich! Und Du willst uns ver
gessen? Op sommige stond zelfs: „verraten
Op de andere stond de terugkeer van een
zoon bij zijn oude moeder afgebeeld. Wie
kan ontkennen, dat er van dergelijke propa
ganda een geweldige suggestie moet uit
gaan?
Daar komt bij, dat men over de commissie-
Knox niet veel gunstigs hoorde. Het be
staande régime als bestuursvorm had zich
niet populair gemaakt. Aan Frankrijk werd
namelijk heelemaal niet gedacht. Men had
dus feitelijk de keus (in den Saarlandschen
gedachtengang) tusschen verraad aan zijn
leutschstum en hereeniging met het aloude
stamland. Hoevelen, of liever hoe weinigen,
zouden in staat en van zins blijken, bij deze
primaire vragen andere overwegingen een
rol van beteekenis te laten spelen? En vooral:
wie zou zijn bezwaren, zoo hij ze had, zoo
sterk laten wegen, dat ze aan de instinctieve
drijfveeren van het nationaliteitsgevoel de
kracht zouden ontnemen?
Het Eenheidsfront wilde deze categorie
verzamelen. Het had ook platen, met een
opschrift, dat aanspoorde, voor den status
quo, het behoud van den bestaanden toe
stand, te stemmen, omdat men eerst weer bij
Duitschland wilde komen als Duitschland
vrij is.
Deze zuiver politieke gedachte had met
het op het hart van den Duitscher gerichte
streven van het Duitsche front een zwaren
strijd te strijden. Ze heeft het er tegen af
gelegd.
Zoo ben ik al vooruitgeloopen op het
slot. Den laatsten dag voor de verkiezing,
Zaterdag sneeuwde het. 't Trof slecht. Alles
was voorbereid op het binnenkomer» van een
groot aantal elders wonenden Alles in de
stad bereidde zich voor op een feest, het feest
van de hereeniging met Duitschland. Aan een
andere mogelijkheid werd eenvoudig niet
gedacht. Er was nog altijd een illuminatie
van Kerstmis, eenvoudig en smaakvol, van
de beide hoofdstraten, de Bahr.hofstrasse en
de Eisenbahnstrasse, en bovendien van een
van de bruggen over de Saar. Verder eenig
groen. Dit alles zou blijven om ook het feest
van de hereeniging op te luisteren.
De versiering
In de week vóór den 13den ging ieder zijn
best doen. De winkels in versierings- en illu
minatie-artikelen waren tjokvol, dag in dag
uit. Er moet wel ontzaglijk veel zijn om
gezet, want toen dan eindelijk de uitslag
bekend werd, was er geen huis of het was
meer dan overvloedig voorzien van toepas
selijke versieringen, waaronder natuurlijk het
hakenkruis een overheerschende plaats in
nam.
Ik zei, dat niemand iets anders dan de
hereeniging verwachtte. Wij, Nederlanders,
hebben geloof ik, de stemming vooral ge
zien als een stemming pro en contra Hitier.
Natuurlijk was het dat óók. Maar eveneens
was het een stemming pro en contra Duitsch
land. Wat dat beteekent, weet ieder die het
sterke nationaliteitsgevoel der Duitschers
kent. Men luistere naar een paar"strofen van
het in 1920 gedichte Saarlied:
Deutsch bis zum Grab, Madchen und
[Knab'
Deutsch ist das Lied und deutsch das Wort,
Deutsch bleibt der Berge Schwarzer
[Hort,
Der Schwarze Hort!
Reicht euch die Hand, schlinget ein
[Band
Um junges Volk. das deutsch sich nennt,
In dem die heisze Schnsucht brennt,
Mutter, nach dir!
Jungvolk der Saar, treu in Gefahr!
Wir wachen an des Flusses Strand,
Bis wiedei deutsch der Vater Land,
Der Vater Land!
Saarlanders. En 't was een treffend ge
zicht, de groote drommen menschen al in 't
donker van den vroegen morgen te zien
voortschuifelen over de sneeuw. Over de
sraat was een doek gespannen: Herzlich
willkommen in der Heimat. En deze zwijgen
de groet (men had, om moeilijkheden te voor
komen, van feestelijke intochten afgezien)
werd op elegante wijze aangevuld met de
aanbieding van een tuiltje groen en bloemen
aan de vrouwelijke leden van dezen eindeloo-
zen stoet. Herzlich willkommen, ja, wie
wist, dat ze kwamen van heinde en ver; op
den stemdag nog een, die uit China naar de
Heimat was gegaan.
Van eenige spanning, waarop wij buiten
landers waren voorbereid, was geen sprake.
Er was ook 's avonds een gezellige genoeg
lijke drukte, van menschen die elkaar eens
weer zagen, en samen genoten van het groote
gebeuren, al bij voorbaat, dat nu voor de
deur stond.
Den volgenden morgen vroeg op het ap
pèl. We hadden ruim den tijd om alles over
eenkomstig de voorschriften in te richten. En
toen om half negen de verschillende voorzit
ters de stemming uitdrukkelijk geopend had
den verklaard, begon een arbeid, waarnaar
de heele wereid al maandenlang had uitge
zien.
Veel verschilde de arbeid der stembureau
leden niet van wat we hier gewoon zijn bij
stemmingen.
De voorzitters moesten zich ervan overtui
gen niet alleen, dat de kiezers op de lijst
voorkwamen maar ook, dat zij waren de per
sonen voor wie ze zich uitgaven. Daartoe
moesten de kiezers een pas met foto vertoo-
nen. Dit identiteitsonderzoek stelde, voor wat
de vrouwelijke kiezers betreft, aan het com
binatievermogen der voorzitters, die een
uiterlijk van nu in overeenstemming moesten
trachten te brengen met een mode van soms
jaren geleden, de hoogste eischen. De passen
van degenen die gestemd hadden, moesten
worden afgestempeld.
Van één ding waren alle voorzitters en ze
ker alle Nederlandsche voorzitters diep onder
den indruk: de voorbeeldige orde en discipli
ne. Drommen kiezers stonden al vroeg voor
de deur van het stemlokaal. Honderden heb
ben in de verschillende stemlokalen hun stem
uitgebracht. En dit alles onder de diepste
stilte. Geen woord tegen elkaar, geen woord
tegen de voorzitters, geen groet, geen „bitte",
geen „dank' schön'', waarmee men in dit
vriendelijke Saarland overigens zoo gul is,
kwam over de lippen. De „tien geboden',
waarvan ik sprak, werden met pijnlijke
nauwkeurigheid opgevolgd. Zou zoo iets bij
ons mogelijk zijn?
En iedereen beschouwde het stemmen als
een plicht. Het gewone verschijnsel was, dat
van de gemiddeld 650 kiezers van elk stem
district er 10 a 15, die volstrekt verhinderc
waren, niet kwamen stemmen. Vergelijk hier
mee de resultaten van onze door den stem
plicht „beschermde" stemmingen.
Tot een uur of drie hield de stroom aan.
Eerst toen luwde het en de laatste uren was
het zeer slap. Tot 8 uur bleven de lokalen
geopend en vervolgens moesten nog de voor
geschreven formaliteiten worden verricht.
Opgelucht konden de voorzitters eindelij
naar huis tijgen, zich prepareerende voor den
belangrijken arbeid, die den volgenden dag
wachtte, althans voor hen, die in de stac
Saarbrücken en het district Saarbrücken
land waren ingedeeld. Zij waren n.1. uitge
noodigd om zich beschikbaar te stellen voor
het tellen der stembiljetten, waarvoor ze van
's avonds 5 uur tot den volgenden morgen 8
uur in den Wartburg feitelijk zouden worden
opgesloten; men mocht het gebouw al dien
tijd niet verlaten en een sterk militair cor
don zorgde er voor, dat dit ook inderdaac
niemand zou lukken.
Binnen den Wartburg was het urenlang
een roezige drukte. Aan 80 tafels in de groo
te zaal zaten eenige honderden tellers. De
bussen werden binnengebracht en de telling
begon. Al heel gauw bleek, dat de status
quo-aanhangers ver en ver in de mindërheic
zouden blijven. En voor aansluiting bij
Frankrijk stemde slechts een enkeling.
Zoolang de arbeid duurde, gaf dit nachte
lijk verblijf in den Wartburg geen moeilijk
heden. Er waren buffetten, waar men zich
van het noodige kon voorzien. Moeilijker
werd het toen, om ongeveer 4 uur, alles ach
ter de rug was en ieder het vooruitzicht had
tot 8 uur werkeloos te zijn. Was het wonder,
dat men al gauw allerlei eerbiedwaardige
ambtsdragers ergens in een hoek met het ge
zicht naar den muur zag zitten „peinzen'
met de oogen dicht? Eén slapende burge
meester was zoo onvoorzichtig een plaats
binnen den gezichtskring van de fotografen
te hebben uitgekozen. Hij werd onverbidde
lijk „genomen" en 't is voor hem te hopen,
dat de foto niet in een Hollandsche krant ver-
dwaalt.
Te 8 uur rees de voorzitter van zijn zetel
hét moment was er en ieder spitste de ooren.
„De uitslag wordt over een kwartier bekenc
gemaakt", aldus de gewichtige mededeeling.
Het was dus hét moment niet. Enfin, wat be
teekende een kwartier op zooveel uren?
Het kwartier kroop om. Weer stond de
voorzitter op. En toen de uitslag van de ver
schillende stembureaux was voorgelezen en
daarna de totale uitslag bekend gemaakt
werd, was ineens officieel wat wij al lang
hadden verwacht: een verpletterende meer
derheid voor de hereeniging met Duitsch
land. De Duitsche journalisten en fotografen
boven op een der zijbalcons applaudisseerden
en riepen „Hei, Heil". De anderen, allen
vreemdelingen, onthielden zich begrijpelijker
wijs van elk betoon van instemming of af
keuring. Deze Duitschers, voor wie dit his
torische moment zooveel inhield, moeten zich
wel even in een vreemde wereld hebben ge
voel din hun eigen Wartburg.
Maar nu was dan inderdaad het eind ge
komen. We begroetten den dikken mist, die
er hing, als anders een zonnigen morgen
En door dat dikke gordijn drongen al gauw
de klokketonen, die aan heel Saarbrücken de
plechtige mededeeling brachten van wat de
arbeid in den Wartburg aan resultaat had
opgeleverd. De stad was in vreugde. Overal
verschenen onmiddellijk de zwart-wit-roode
vlaggen en de hakenkruis-versieringen. Met
hoorde het Saarlied, het Horst-Wesssl-Iied
en „Deutschland, Deutschland über alles".
's Middags 1.15 stond de extra trein voor
de Hollanders weer voor het vertrek gereed.
En wij verlieten Saarland, in het bewust
zijn, eenige inspanende en hoogst interessan
te dagen te hebben doorgebracht, waarbij het
meest belangrijke ongetwijfeld was het ge
meenschappelijke. de binding die er was tus
schen zoovelen, die geroepen waren aan het
welslagen van dit gewichtige experiment van
den Volkenbond mede te werqen.
In het Dombrovabekken in Polen is
gisteren op initiatief van den socialisti-
schen mijn werkersbon ds een proteststa
king tegen de sluiting van bepaalde
mijnen en het ontslag van de in deze
mijnen werkende arbeiders. De staking
omvat ongeveer 60 der mijnwerkers.
In ongeveer 9 mijnen wordt gewerkt,
terwijl 10 mijnen stil liggen.
Voor de woning van Ghandi in New-
Deli, heeft zich een stoffenkoopman
neergezet, die een hongerstaking is be
gonnen, omdat hij het als oneerlijke con
currentie beschouwt, dat thans door
eenige fabrieken stoffenwinkels zijn ge
opend.
Hij meent, dat de Mahatma, die op het
gebied van hongerstakingen zulk een
goed voorbeeld heeft gegeven, er op deze
wijze toe gebracht zal kunnen worden,
om hem in zijn streven te steunen.
Ghandi acht het echter ongewen ;cht,
z;:n bemiddeling te verleenen. en tracht
den man er toe te bewegen, te vertrek
ken, z'j het ook tot dusver zonder succes.
Uit het testament van Lord Riddell, den
kortgeleden overleden Engelschen dagblad
eigenaar, blijkt, dat hij een kapitaal van
1.638.901 heeft nagelaten. Hierop zal een
successiebelasting moeten worden betaald
van bij benadering 784.021. Er zijn ver
scheidene groote legaten aan liefdadige in
stellingen en eenige bekende persoonlijkhe
den benevens bijna al zijn vroegere employé's
toegekend. Onder deze legaten bevindt zich
een legaat van 1000 voor Lloyd Georgeen
van 1000 voor Winston Churchill. Een
derde van het resteerende bedrag na aftrek
der legaten is vermaakt aan het fonds van
de dagbladpers, een derde aan een zieken
huis en een zesde resp. aan het pensioenfonds
der drukkers en de Solicitors Benevolent As-
sociation samen met de Solicitors en Mana
ging Clerks Association.
Er is in Bombay een buitengewone koude
ingetreden. Velen zijn door het liggen op on
beschutte plaatsen doodgevroren. Op ver
schillende plaatsen is de oogst vernield.
In Toulouse is gisteren brand ontstaan in
een opslagplaats van f>etroleum, olie en
smeerolie. Binnen enkele oogenblikken ston
den verscheidene gebouwen in brand. Uren
lang hingen zware rookwolken boven de
stad, waardoorheen rossig de vlammen
gloed straalde. Verscheidene groote levens
middelenzaken, die de geheele omgeving van
Toulouse bedienen, zijn een prooi der vlam
men geworden. In den loop van den avonc
werd de brand nog steeds door de geheele
brandweer der stad met volle kracht bestre
den. De schade wordt geschat op vele mil-
lioenen francs.
Gitta Alpar, de bekende Hongaarsche
filmster, zal dit jaar in Londen optreden in
een operette. Dit is aanleiding voor de En
gelsche kranten de levenstragedie van deze
actrice in het volle licht te stellen. Gitta
Alpar is n.1. getrouwd met Gustav Fröhlich,
maar aangeizen zij van Joodsche afkomst is,
kon zij, toen Hitier in Duitschland het be
wind aanvaardde, niet langer aan de Duit
sche filmproductie blijven deelnemen. Op
zichzelf was dit voor de filmster niet zoo
erg. Zoowel in Weenen als in Boedapest wil
de men haar graag een betrekking geven.
Erger is echter, dat Fröhlich als volbloed
Ariër door de huidige omstandigheden, wil
hij in Duitschland zijn succes behouden,
verplicht is van zijn vrouw te scheiden. De
scheidingsprocedure is dan ook al ingeleid.
Voor menschen, die bijgeloovig zijn en
die vindt men vooral in de artistenwereld
nogal veel is het interessant te vernemen,
dat Gitta Alpar is opgetreden in de titelrol
van de operette „Madame Dubarry". En het
is bekend, dat elke artiste, die het gewaagd
heeft deze rol te spelen, slecht te pas is geko
men. Ook Gitta Alpar is het niet anders ver
gaan. Op een der voorstellingen is zij op
het tooneel flauw gevallen. Zij moest toen
haar werk opgeven. Juist dezer dagen is er
brand uitgebroken in het huis van Grete
Natzler, de actrice, die de rol van Dubarry
speelde in de film van dien naam.
Ook in Londen is de operette met groot
succes opgevoerd. Gitta Alpar speelde er
toen echter niet in mee. Haar rol werd ver
vuld door Annie Ahlers, die er groot succes
mee oogstte. Ook zij werd echter ziek en is
later in een vlaag van waanzin uit het ven
ster van haar kamer gesprongen.
Kathrijn Hillard, de jonge actrice, die de
rdl overnam, is zeven maanden later gestor
ven.
Geen wonder, dat een Amerikaansche
actrice, die een aanbieding kreeg de rol van
Dubarry te vervullen in de operette zoowel
als in de film, voor de eer bedankt heeft.
Nu hoeft een echtscheiding, vooral in de
ilmwereld, niet altijd zoo vreeselijk te zijn
maar voor Gitta Alpar, die destijds een
schitterend aanbod om naar Londen te komen
afsloeg, omdat zij haar uitgestelde witte
broodsweken nu eindelijk eens wilde genie
ten, en die hoopte, met haar man samen veel
succes te zullen hebben in een aantal films,
is deze geschiedenis toch wel zeer pijnlijk.
Het Berlijnsche voorstadje Köpenick,
dat vóór den oorlog reeds eenmaal het
arbeidsterrein was van een handigen op
lichter, den bekenden „kapitein van
Köpenick", is wederom beetgenomen.
Een man, die zich uitgaf -voor vlieg-
officier en behangen was met tallooze
decoraties, wist onder allerlei valsche
voorstellingen de leiding van de plaat
selijke luchtweer-afdeelng ertoe te be
wegen, een bom- en gas vrijen kelder te
bouwen. Het rijk had, naar hij verklaar
de, reeds subsidie hiervoor toegezegd.
Niet voordat de kelder plechtig was
geopend, met vlaggen, kinderkoren, een
optocht en een rede door den burge
meester, werd het bedrog ontdekt, aldus
de „Frankfurter Zeitung".
In de voorstad Grünau poogde de
pseudo-officier denzelfden truc toe te
passen, doch hier waren de inwoners
niet zoo lichtgeloovig en toen de subsi
die niet afkwam, werd de oplichter ge
arresteerd.
Hij is thans veroordeeld tot vier jaar
gevangenisstraf en vijf jaar verlies van
de burgerrechten.
DE MISDAAD VIERT HOOGTIJ...
In Leonore in Illinois zijn vier roovers een
)ank binnengedrongen met het doel de kas te
berooven. De employés openden echter on-
middelijk een levendig revolvervuur op de
bandieten, waarop dezen op de vlucht sloe
gen. Een van hen kon door een employé
worden gegrepen. De drie andere gangsters
drongen daarop op een nabijliggend erf
door, stalen een auto en namen den jeug
digen zoon van den landbouwer gevangen
als gijzelaar mede. Zij keerden terug naar de
rank, bevrijden hun kameraad en schoten den
cassier neer, terwijl een tweede employé
ernstig gewond werd. Zonder buit tc hebben
kunnen maken vluchtten zij nu met de ge
stolen auto. De intusschen gewaarschuwde
politie nam onmiddellijk met een groot
détachement de vervolging op, en slaagde er
ten slotte in, vier mannen op het vrije veld
te omsingelen. Er ontsjron zich een regel
matig vuurgevecht, waarbij een agent werd!
doodgeschoten, terwijl verscheidene anderen
zwaar werden gewond. Eerst na feilen strijd
gelukte het drie der roovers gevangen te
nemen. De vierde sloeg de hand aan zich
zelf. De door de boeven als gijzelaar meege
nomen boerenzoon werd behouden terug
gebracht.
In Ocklawaha in Florida is het tusschen
een 'bende misdadigers en 15 agenten van
politie gekomen tot een vuurgevecht, dat
verscheidene uren duurde. Het betrof hier de
bende, die verleden jaar den bankier Edward
Bremer uit St. Paul had ontvoerd en eerst
had losgelaten, nadat een losgeld van 200.000
dollar was betaald. De gangsters hadden zich
gebarricadeerd in een paleisachtig zomer
verblijf. Hier werden zij door de politie be
legerd. De agenten slingerden talrijke traan-
gasbommen het huis in, doch konden tenge
volge van den dichten kogelregen, die de be
legerden op hen deden neerdalen niet tot be
storming overgaan. Twee leden van de ben
den werden bij een poging om uit te breken
doodgeschoten, evenals de moeder van een
der misdadigers, die bij den strijd tegen de
politie een machinegeweer bediende.
Eerst toen het gevecht zes volle uren
geduurd had, gaven de leden van de bende
zich over.
In het proces tegen daden van terreur en
verraad verklaarde beklaagde Jefdokomof,
voormalig leidend functionnaris van de com
munistische partij, dat hij zijn schuld en die
van zijn medebeklaagden volkomen erkende
en dat zijn optreden en dat zijner medebe
klaagden zich niet onderscheidde van dat van
andere kringen, die openlijk in het buitenland
tegen de Sowjtregeenng zijn opgetreden.
Door het jarenlang verspreiden van onware
geruchten is de moord op Kirow voorbereid
en toen in December 1934 door Nikolajew
uitgevoerd. „Wij zijn schuldig, aldus be
klaagde, aan ophitsing tegen Stalin en moeten
onze verantwoordelijkheid daarvoor dragen
N.V. LEVENSVERZEKERING MIJ.
N.I.L.L.M.IJ. VAN 1859.
Wij ontvingen een brochure van de N.l.L.
L.M.IJ. waarin medegedeeld wordt, dat het
op 31 Januari 75 jaar geleden zal zijn, dat
deze maatschappij werd opgericht.
De ontwikkeling der maatschappij in de
jaren na 1909 hield ten nauwste verband,
met de omstandigheden welke golden voor
het gebied waar zij haar bedrijf uitoefende,
d.i. aanvankelijk in hoofdzaak Nederlandsch-
Indië. Meer en meer werd echter ook Neder
land in haar werkingsfeer betrokken.
Het eigen kantoor, dat te Soerabaia in
1907 was ingericht, bleek in een behoefte te
voorzien. Het werd geleidelijk gevolgd door
eigen vestigingen te Semarang, Bandoeng,
Medan en Djocja. Achtereenvolgens werd op
elk dezer plaatsen een kantoor gebouwd, ten
deele voor eigen gebruik bestemd, terwijl het
door verhuur van het overige rendabel werd
gemaakt. Deze vestigingen, waarbij in de
laatste jaren een vaste inspecteurs-plaats te
Makassar kwam, werden in het uitgestrekte
Indische gebied de steunpunten der organi
satie, terwijl daarnaast door het oprichten
van agentschappen in elke plaats, welke
daarvoor in aanmerking kwam, gezorgd
werd, dat de NILLMIJ-verzekerde zooveel
mogelijk overal „service" kon vinden.
Geleidelijk werd ook de organisatie in
Nederland ter hand genomen en deze kreeg
vooral in de tweede helft van het tijdvak een
behoorlijke uitbreiding. Thans is ook hier een
organisatie tot stand gekomen, welke aan
redelijke eischen voldoet.
De volgende cijfers geven aan in welk
jaar voor het totaal verzekerd bedrag een
veelvoud van 25 millioen gepasseerd werd.
In 1900 25 millioen, in 1913 50 mil
lioen, in 1919 75 millioen, in 1922 100
millioen, in 1925 125 millioen en in 1929
150 millioen.
Niet lang na de oprichting da- maatschaj>
pij werd reeds een kantoor te 's-Gravenhage
geopend. Van de beleggingen der maatschap
pij wordt thans 21 millioen door het kan
toor te 's-Gravenhage beheerd.
De volgende cijfers geven een beeld van de
ontwikkeling:
In 1920 bedroeg de Nederlandsche porte
feuille 10 millioen gulden; in 1926 20 mil
lioen, in 1930 30 millioen en in 1933 40
millioen.
Er is aldus geleidelijk een flink Neder-
landsch bedrijf ontstaan, dat naar mag wor
den verwacht, zich nog verder zal uitzetten.
Met het overzicht der rijksmiddelen per ul
timo December, dat heden verschenen is, is
het mogelijk inzicht te krijgen in de opbreng
sten der belastingen in 1934. In totaal heb
ben de directe belastingen in het afgeloopen
jaar 6.772.072 minder opgebracht dan in
1933. De grondbelasting bracht meer op, n.1.
242.346, evenals de vermogensbelasting
351.568). De inkomstenbelasting daalde
met bijna 7% millioen, de verdedigingsbelas
ting slechts met 155.458.92. De raming der
directe belastingen, die 96.309.500 bedroeg,
bleek ruim vijf millioen te hoog te zijn ge
weest.
De overige middelen haalde bij lange na
de raming niet, doch zij bedroegen natuurlijk
meer dan in 1933. Dit is voor een belangrijk
deel te danken aan de nieuwe omzet- en ccu-
ponbelasting, die respectievelijk, opbrachten
54.416.721 en 4.116.786. Gezamenlijk ble
ven beide belastingen 29.366.483 onder de
raming. De resteerende middelen bleven ge
zamenlijk bijna 32 millioen onder de op
brengst van 1933. Het ergste liepen terug de
invoerrechten en de accijns op suiker, in min
dere mate de accijnzen op bier en gedistil.
leerd. De totale opbrengst der overige mid
delen bleef in de laatste maand van het jaar
nog meer dan een millioen boven hun ra
ming, maar dat vermocht de totale tegenval
ler, die 27.204.124 bedroeg, niet meer goed
te maken,
