OPENING
^Buitenland
Spoel
mmmgmi
ALKMAARSCHE COURANT van DONDERDAG 31 JANUARI 1935
JAPANSCH OFFICIER
DOODGESCHOTEN.
SAMENZWERING IN MEXICO
ONTDEKT.
DE STRIJD IN ENGELAND TEGEN
DE SLOPPEN.
Getuigenissen k décharge.
GELOOVIGE VERVOLGD.
Omdat zij kinderen naar de
kerk had gelokt.
OFFICIER VEROORDEELD.
Wegens moord op zijn
mandant.
com-
GEMENGD NIEUWS.
MORGENMIDDAG
2 UUR
Toegangsprijsfl incl. belasting
Glimlachje
liïzgls
MEER COMFORT, VERHOOGD
GENOT.
Lijn en kleur van de moderne
automobiel.
S. i. B. REVUE DER SPORTEN.
Stationneeren verboden!
QQQQQQQQQQ
JAPANSCH OFFENSIEF IN
MONGOLIË.
Terwijl in de Japansch—Chineesche bot
singen althans voorloopig eenige rust is in
getreden zijn de Japanners op een ander
front een offensief begonnen en wel aan de
wetsgrens van Mandsjoekwo tegen Mon
golië
Volgens een bericht uit Hasinking hebben
Japansch—Mandsjoerijsche troepen gisteren
ten noorden van het Boir-meer een aanval
gedaan van troepen van buiten Mongolië.
De Japannsche troepen deden drie aanval
len, waartegen de Mongolen twee uur lang
stand konden houden, doch toen wegens zeer
zware verliezen zich moesten terugtrekken
De vereenigde Japansche en Mandsjoerij
sche troepen bezetten daarop Khalkamiao.
In Chineesche kringen is men niet verrast
door deze nieuwe Japansche militaire actie.
In de haven van Tsjing Wang Tau in het
Verre Oosten is Dinsdagavond een Japansch
officier doodgeschoten. Ondanks alle naspo
ringen is het tot dusverre nog niet gelukt den
dader te vinden.
Van officieele Japansche zijde wordt mede
gedeeld, dat deze moord een gevolg is van
de anti-Japansche opruiing, die op het ©ogen
blik in Noord-China wordt bedreven.
Op instructie van het Japansche opper
commando zijn heden verscheidene kanon-
neerbooten in Tsjing Wang Tau binnenge-
loopen. Ingeval de anti-Japansche stemming
niet wil verminderen zijn de Japanners voor
nemens uit Sjanhaikwan troepen naar Tsjing
Wang Tau te zenden.
De militaire politie te Mexico heeft de laat
ste dagen een omvangrijke samenzwering
opgespoord, waarin talrijke personen verwik
keld zijn. Reeds zijn verscheidene betrokke
nen gearresteerd. Naar het schijnt ging de
samenzwering uit van lieden, die zich in bal
lingschap in de Ver. Staten bevinden en die
een opstand in verschillende deelen des lands
hadden ontworpen. In den staat Durango
heeft de regeering oorlogsvliegtuigen ter be
strijding van de rebellen aldaar uitgezonden.
De leiding der rebellie lag in handen van
den vroegeren candidaat voor het president
schap Villareal en den vroegeren minister
van onderwijs Jose Vasconcellos, die verblijf
houden in de Ver. Staten.
Bü de tweede lezing van de woningwet in
het Éngelsche Lagerhuis heeft de minister
van openbare gezondheid, sir Hilton Young,
verklaard, dat hier sprake is van een stap in
de richting van sociale hervormingen, die
dringend noodig is. De campagne tegen de
sloppen is met succes ingezet. Het tijdperk
van organisatie is voorbij en men kan thans
de eerste resultaten zien. Voor 300.000 per
sonen zijn maatregelen tot verhuizing uit de
sloppen getroffen. In de maand Januari zijn
5000 nieuwe huizen tot dat doel gebouwd.
Binnen vijf jaar zal de verhuizing van een en
een kwart millioen menschen een feit zijn.
Naast den strijd tegen de sloppen staat
het probleem der overbevolking in sommige
wijken. Het was daartoe in de eerste plaats
noodig, dat een nationale standaard werd
vastgesteld voor het begrip overbevolking.
De wet voorziet er in, dat de plaatselijke
autoriteiten plannen opmaken voor de be-
srtijding der overbevolking.
HET PROCES TEGEN HAUPTMANN.
Naar Reuter uit Flemington meldt heeft
in het proces tegen Hauptmann een getuige
de timmerman Carlston, gister gezegd dat
hij zich stellig herinnert Hauptmann op den
dag van de ontvoering van Lindbergh's
kind 's avonds om negen uur voor een bak
kerij te hebben zien staan.
De vrouw van Hauptmann heeft verklaard
dat haar man in den avond van den kinder
roof van 7 tot half tien in de bakkerij is
geweest, waar zij werkte. Zij is later met
haar man naar huis gegaan.
De avond dat het losgeld is uitbetaald
heeft mijn man aldus getuige met mij
en zijn vriend Klöppenberg doorgebracht.
ROOSEVELT'S VERJAARDAG.
53 jaar
Gisteren heeft geheel Amerika den ver
jaardag van Roosevelt, die 53 jaar wordt,
gevierd. De in het Witte Huis binnenkomen
de telegrammen, brieven en geschenken zijn
zoo talrijk, dat het Witte Huis veel weg
heeft van een postkantoor, in den Kersttijd.
In het geheele land worden danspartijen
gegeven. In verband met zijn verlamming
zal Roosevelt niet het Witte Huis verlaten,
maar zooals gebruikelijk met zijn vrienden
zijn verjaardag vieren. De dag is echter
teven een jubileum van zijn politieke loop
baan, die hij thans 25 jaar geleden als se
nator van den staat New York is begonnen.
Te Moskou moet een vrouw terecht
staan, omdat zij de 300 kinderen, die in
haar pension woonden, er toe heeft be
wogen, naar de kerk te gaan. Zij wordt
daarom als „klassevijandin" beschouwd.
Zij had aan de kinderen verteld, dat zij
in het kerkkoor zong en hun uitgenoo-
digd, eens naar haar te komen luiste
ren. Volgens den openbaren aanklager
heeft zij echter met voorbedachten ra 'e
het atheïstische streven der Sovjets ge
tart en de kinderen naar de kerk ge
lokt, waar hun kapita'istische ideeën
zouden worden bijgebracht. Volgens de
autoriteiten waren enkele der kinderen
pioniers (padvinders) en dezen, getrouw
aan hun devies „Waakt!", klaagden de
„vijandelijke hand, die zich naar de kin
deren had uitgestrekt", aan.
Een liefdesdrama, dat zich afspeelde
opeen militaire buitenpost in de Sahara,
heeft gisteren voor de rechtbank te
Sousse in Tunesië (N.-Afrika) zijn slot
gevonden. Luitenant Cabanès, officier
in het Fransche leger, stond terecht,
daar hij tijdens een uitstapje in de
woestijn met een gezelschap dame6 en
hoeren, zijn commandant, kolonel Cail-
lon, wiens vrouw hij lief had, had ver
moord.
De beschuldigde verklaarde dat zijn
slachtoffer hem tot het uiterste had ge
provoceerd, wat door getuigen werd be
vestigd. Kolonel Caillon had in aanwe
zigheid van anderen openlijk zijn eigen
vrouw beleedigd en luitenant Cabanès,
toen deze daartegen protesteerde, in het
gezicht geslagen.
De rechtbank veroordeelde luitenant
Cabanès tot vijf jaar gevangenisstraf.
De politie te Barcelona wordt met drie
compagnieën Guarda Civil versterkt, die
alle bestemd zijn voor de bewaking der Ca-
talaansche straatwegen. De gouverneur van
Catalonië acht het niet gerechtvaardigd, dat
betrouwbare burgers door het bestaande
wapenverbod weerloos zouden zijn overge
leverd aan gewapende bandieten.
o
In vele deelen van Zuid-Bulgarije en
speciaal in de stad Haskowo zijn door het
hooge water vele huizen weggespoeld en an
dere zoo zwaar beschadigd, dat zij ontruimd
moeten worden. Een nabij de stad gelegen
dorp is geheel van de buitenwereld afgesne
den. Voor Zoover tot nog toe bekend is zijn
geen menschenlevens te betreuren.
De Londensche pers wijdt uitvoerige
beschouwingen aan de mededeeling uit Mos
kou, dat het Sovjet-leger in de laatste vier
jaar is versterkt tot 940000 man.
o
Te Algiers organiseerden gisteren com
munistisch gezinde vakvereenigingsleden
een betooging tegen den aldaar vertoevenden
Franschen minister van onderwijs Mallar-
mé.
o
Bijna alle studenten in de Medicijnen
aan de Fransche universiteiten zullen heden
een 24-urige protest-staking beginnen om te
protesteeren tegen het teveel aan buiten-
landsche medici in Frankrijk.
Automobilisme.
DE RALLYE MONTE CARLO.
PalermoMonte Carlo.
Een merkwaardigheid van de route van
Palermo is de afwisseling van moeilijke en
gemakkelijke gedeelten. De weg van Padua
Triest, 218 K.M. lang, is als een prachti
astostrada, waarop ook gedurende den nac
de hoogste snelheden mogelijk zijn. Het was
een ware nachtelijke plezierrit, die in Triest
eindigde toen de weg door de stad gezocht
moest worden. Wat wij daar gedwaald heb
ben. Men stelle zich voor een betrekkelijk
kleine provinciestad waar automobilisten,
die haast hebben, om 3 uur in den nacht uit
trachten te geraken. Bewaakt schijnt de stad
ook al niet te wezen, want nergens vonden
wij een politie-agent. Het heeft 3 kwartier
geduurd, voordat wij dan eindelijk een ge
üniformeerd levend wezen te pakken kregen,
waarschijnlijk een spoorwegambtenaar, die
met ons mee wilde rijden tot een punt, waar
wij ons niet meer vergissen konden. Ook alle
andere deelnemers hebben op een dergelijke
wijze door de stad gedwaald, en toen wij dit
hoorden, begon een vermoeden in ons op te
komen, dat Triest toch niet zoo'n heel onbe
langrijk stadje was, dat 21 wagens door
hare straten kunnen rossen zonder elkaar
tegen te komen.
Enfin, wij waren dan op den goeden weg
en reden naar Joego-Slavië. Het noodweer
van de Italiaansche kust hield ook hier ge
weldig huis. Stof, kiezel, boomtakken dwar
relden door de lucht, en als maar even een
raampje van den wagen openging, blies een
ijskoude wind naar binnen. De formaliteiten
aan de Italiaansche grens waren spoedig af-
geloopen, maar toen wij het kleine Joego
slavische douanehokje binnenstapten, von
den wij daar twee leden der equipe Vroom.
De stumpers hadden geen visum op hun pas
poorten, en werden nu vastgehouden. Op
acht K.M. afstand woonde een gendarm,
die het recht bezat om visumlooze vreemde
lingen toe te laten en daar was Vroom naar
toe gereden. Maar in welke stemming treft
men zulk een machtig heer, die in het holst
van den nacht uit zijn bed gehaald wordt,
vroegen wij ons af, en klaarblijkelijk dacht
de equipe Vroom hetzelfde. Jammer van deze
prachtige ploeg, die zich tot nu toe zoo kra
nig had gehouden, en zulke prachtige staal
tjes van rijkunst in de bergen had vertoond.
Niemand geloofde, dat men ze nog op de
Rallye zou terug zien, maar werkelijk, deze
merkwaardige rit heeft voortdurend met alle
verwachtingen gespot. Het drietal Vroom
verscheen op de Automobielclub te Ljubli-
jana, ruim een uur na de meeste anderen,
maar toch nog op tijd.
Wel een ontvangst daar in dat vroege
morgenuur! Een uitgebreid ontbijt, een
groote zaal gereserveerd voor slapers, die
donker gehouden werd en waar verschillende
deelnemers op sofa's en op den grond lagen te
ronken. Van Beeck Calkoen maakte zich bij
het vertrek tot den tolk van alle deelnemers
door met een korte, hartelijke toespraak het
comité dank te zeggen voor zulk een ont
vangst. En toen ging het weer over be
sneeuwde wegen op Weenen toe. Een prach
tige organisatie door geheel Joego-Slavië.
Wegwijzers waren niet noodig, op iedere
kruising stonden soldaten, ook door de steden
wezen politie-agenten en soldaten den weg
en overal in steden en dorpen werd het ver
keer voor de Rallye rijders vrij gehouden
Men moest er in Oostenrijk eerst aan wen
nen, niet meer over bewaakte wegen te rijden,
terwijl ook het links houden in dat land voor
vreemdelingen in den aanvang nogal om-
wennig is. Maar de stroom had opgehouden,
men reed door een o vergel ij kei ij k schoon win
terlandschap onder een stralende zon. De
beroemde Semmering pas leek in feestdos,
zoo glanzend wit en als bezaaid met mil-
lioenen diamanten, die de zon deed schitteren
in het sneeuwdek. Tegen donker werd Wee
nen bereikt, waar de Ford-agent reeds eenige
menschen naar de controle had gezonden om
de Ford-rijders, die olie willen ververschen
of hun wagens doorsmeren den weg door de
stad naar de garage te wijzen. Want wij wa
ren hier op de helft van de route: ruim 2.000
K.M. waren afgelegd. Maar her bereikte ons
een treurige tijding. Cornelius had een man
aangereden en werd nu op het politiebureau
te Bruck vast gehouden. Dat gaf een alge-
meène verslagenheid onder de deelnemers.
Ieder bewonderde dezen moedigen rijder,
wiens medereiziger reeds bij den aanvang
onwel was geworden, zoodat hij heel alleen
den rit moest rijden. Met een ongeloofelijke
wilskracht hield Cornelius echter vol, telkens
zag men hem aan de controle verschijnen,
en als hij te vroeg gekomen was, wierp hij
zich dadelijk maar ergens op den grond, om
den tijd, die hem nog restte, te slapen. Zoo
had hij doorgeworsteld om nu op de helft van
de rit te stranden. Het was een bitter teleur
stelling, niet alleen voor hemzelf, maar ook
voor alle andere deelnemers, die dezen moe
digen rijder zoo sterk bewonderen. Op het
laatste moment tenslotte verscheen hij weer;
hij was dus te Weenen zelfs nog op tijd, al,
was het dan ook op het nippertje, maar ieder
wist, dat het hiermee afgeloopen was. Te
Weenen moest hij weer naar het politiebu
reau om verschillende formaliteiten te ver
vullen, en men begreep heel goed, dat daar
mee zooveel tijd verloren zou gaan, dat hij
te München onherroepelijk te laat zou ko
men.
rongen en de jonge Vropm hebben het kra
nige stukje geleverd om het geheele traject
alleen achter het stuur te rijden. Dan kwam
nog de moeilijkheid van benzine-innemen. Er
was ons te Weenen verteld, dat er langs den
weg benzinestations zouden zijn, en die wa
ren er ook inderdaad, maar niet op de plaat
sen die men opgegeven had waar zij moesten
staan en niemand waagde het er op door te
rijden, maar nam ieder benzine in zoodra
zijn voorraad begin te slinken, en hij ergens
in een dorpje een verlichte benzinepomp
vond. Het waren er niet velen. Zelfs de ijve
rigste benzineverkooper zag er tegen op om
in dezen kouden winteracht het hoofd buiten
de deur te steken om enkele tientallen liters
te verkoopen. De weinigen, die het aan
dorsten, hebben een goeden nacht gehad,
want alle deelnemers hielden bij hen stil.
Maar als een lichtstraal in de duisternis
van dezen gruwelnacht viel de buitengewone
sportiviteit op, door de deelnemers aan den
dag gelegd. Ik sprak reeds van de kameraad
schap en het saamhoorigheidsgevoel, die zich
op zulk een Rallye geregeld manifesteeren;
zij bereikten hun hoogtepunt in dezen nacht.
Op de gladde wegen liep men ieder oogen-
blik gevaar om uit te glijden en bovendien
lag de afscheiding van weg en zijkant onder
sneeuw bedolven. Onder deze omstandig
heden is het begrijpelijk, dat niet minder dan
7 wagens van den weg afgeraakt zijn en in
een greppel geschoven. Maar als dan de an
dere deelnemers voorbij kwamen, hielden zij
stil. Even werd de situatie overzien, en dafn
ging er fluks een kabeltouw om den voor
bumper van den gestranden wagen. Een an
dere wagen werd ervoor gespannen, het
troepje dat op den weg stond duwde, en in
een oogenblik stond de hulpelooze wagen
weer op den weg en hadden de behulpzame
deelnemers zich een nieuwen concurrent ge
schapen.
In den vroegen morgen werd München
bereikt, waar aan den rand van de stad S. A.-
mannen met auto's en motorrijwielen stonden
te wachten om iedere deelnemer naar het
clubgebouw van de Beiersche Automobiel
club te loodsen, waar een uitgebreid ontbijt
voor de deelnemers gereed stond.
München—Straatsburg,
Ontvangst en organisatie waren in Joego-
Slavië prachtig geweest, maar hun toppunt
bereikten zij in Duitschland. Daar stonden
in iedere stad motorrijders en automobilis
ten te wachten om de deelnemers in vliegen
de vaart door de straten te loodsen. Razend
snel joegen die voorrijders voortdurend toe
terend voort, door de straten waar alle ver
keer was stopgezet.
Groote steden als München en Stutt-
gart waren in enkele minuten door
kruist en dan kwam men weer in de wijde
eenzaamheid der besneeuwde wegen van het
Beiersche landschap. De kortste weg naar
Straatsburg liep door het Schwarzwald,
maar alle deelnemers volgden den raad hun
door de Beiersche Automobielclub gegeven
om liever een omweg van 90 K.M. over
Stuttgart te maken. Tot aan deze plaats wa
ren de wegen glad van sneeuw en van ijzel,
maar daarna had de dooi de wegen sneeuw
vrij gemaakt, en kon men aan een stuk door
hollen naar Straatsburg, waar de meeste
deelnemers een paar uur voor hun tijd arri
veerden.
Op dit laatste gedeelte van Stuttgart
naar Straatsburg is dan ook geweldig ge
jakkerd. En daar was reden toe. Vanaf
Straatsburg naar Lyon was het gemiddelde
opgevoerd tot 50 K.M. per uur, zoodat ieder
wist, dat er op de nu volgende trajecten in
Frankrijk weinig tijd zou overblijven om de
wagens te verzorgen. De laatste hand moest
dus in Straatsburg gelegd worden, olie ver-
verscht, wagens doorgesmeerd, nieuwe ban
den omgelegd en al die verschillende kleinig
heden meer. Terstond na aankomst aan de
controle was het dan ook een algemeen
.Arrestant bracht het verkeer in gevaar, inspecteur.
Hij ging ons te lijf toen we hem wilden bekeuren. Daarom
hebben we hem maar in zijn verschuifbaar dak geklemd
en het heele zwikkie meegebracht." (London Opinion).
WeenenMünchen.
Na Weenen zouden alle moeilijkheden
voorbij zijn, was de algemeene opvatting on
der het voortdurend slinkende groepje deel
nemers, dat uit Palermo vertrokken was en
waarvan er nu nog maar 18 over waren
Zelfs de oude glorie Filce Nazzara was niet
aan de controle verschenen, maar ergens op
de besneeuwde wegen van Joego-Slavië of
Oostenrijk blijven steken. Die nachtelijke rit
echter van Weenen naar München is zoo
niet de moeilijkste, dan toch zeker de meest
troostelooze van den geheelen rit geworden.
De wegen waren spiegelglad, het was ijs
koud, een vorst van 12 gr. Celsius en daar
kwam dan nog bij op sommige plaatsen een
zware mist. Onder dergelijke omstandig
heden moest het gemiddelde van 40 per uur
gemaakt worden op onbekende smalle wegen
met heel veel bochten over voortdurend heu
velend terrein. De rijders in de verschillende
wagens wisselden elkaar af aan het stuur,
maar Jaarsma uit de equipe Taets van Ame-
gerij naar de verschillende garages in de
stad. De Hollandsche Ford-rijders hadden
het al heel gemakkelijk. In de Ford-garage
waren drie man aanwezig, die speciaal uit
Amsterdam gekomen waren om alle noodige
werkzaamheden aan de Hollandsche wagens
te verrichten, zoodat het personeel van de
Straatsburgsche garage voor de andere
Ford-rijders beschikbaar bleef. Overgelukkig
waren v. d. Heyden en Uyt den Boogaerdt,
op Studebaker, die nu eindelijk gelegenheid
kregen hun verbogen stuurstang te laten
rechtzetten en vol hoop en moed de laatste
etappe ingingen.
Straatsburg—Lyon.
De eerste 150 K.M. vanaf Straatsburg
waren mooi, de wegen droog en het was nog
daglicht. Maar nauwelijks begon de duister
nis te vallen, of de wegen werden verrader
lijk glad door ijzel en door sneeuw. Gelukkig
vroor het een weinig, zoodat de mist, die
allen zoo zeer gevreesd hadden, uitbleef. Het
werd integendeel een heldere maanavond.
Toch is er op dit traject nog een Holland
sche equipe uitgevallen, n.1. v. d. Heyden
Uyt den Boogaerdt, juist op het oogenblik
dat zij de belooning voor hun stugge worste
ling van zoovele uren hoopten te ontvangen
Een licht ongeval op de spiegelgladde wegen
deed hen stranden, toen alle moeilijkheden
voorbij schenen te zijn. Het kleine troepje
uit Palermo, dat te zamen drie dagen en
drie nachten door Zuidelijk Europa naar
boven op de landkaart was geklommen, spat
te daar aan de controle te Lyon als het ware
uiteen en verloor zich in de bonte menigte
deelnemers, die daar uit de verschillende
startplaatsen uit het Noorden tezamen geko
men waren. Welk een geweldige drukte was
het daar, die zoo sterk afstak tegen de inti
miteit der overige controleplaatsen. Tiental
len wagens stonden daar op straat, en hou
derden deelnemers liepen er om heen. Boven
alles uit stak de prachtige Ford-autobus, met
11 passagiers uit Amsterdam gekomen. Welk
een bekijks had dit gevaarte, dat met een ge
middelde van 40 per uur van Amsterdam
naar Parijs was gekomen om vandaar de
reis naar Monte Carlo met een gemiddelde
van 50 per uur voort te zetten. Het gevaarte
stond daar zoo rustig temidden van een
nieuwsgierig opdringende menigte, als een
symbool van de betrouwbaarheid van het
moderne autoverkeer. Plotseling een blijde
uitroep: „Ha, zijn jullie er ook!" en Bak
ker Schut, Mutsaerts en Couwenberg uit
Tallinn gekomen, schudden ons drietal de
hand. Daar kwamen ook Weber en van
Strien, de bestuurders van de autobus, rustig
aanslenteren, Weber met zijn Umea-pet van
het vorig jaar op het hoofd. Het samenzijn
met al die deelnemers uit het Noorden duur
de zoo ongeveer een uur, en toen verdwenen
zij zoo langzamerhand een voor een, en bleef
weer het kleine groepje uit Palermo alleen
achter, ditmaal helaas nog kleiner geworden
door het uitvallen van v. d. HeydenUyt
den Boogaerdt. Palermo startte ongeveer een
uur daarna, wij zouden dus weer gezamenlijk
rijden heel achter aan den staart van den
langen stoet door den laatsten nacht naar
het Zuiden. Wij allen verheugden ons daar
over. Mr. P. H. L. LAMBERTS
HURRELBRINCK.
De Parijsche auto-salon nu al weer drie
maanden geleden gehouden gaf een
beqjd van wat er door de automobielfa
brikanten zoo al gedaan wordt om met hun
klanten in vrede te blijven leven. Wat er al
gedaan wordt aan de vermeerdering van het
comfort, maar ook aan de verbetering van de
lijn en de verfijning van de kleuren. Alles
om het publiek te gerieven en het kooplustig
te maken.
Niet alleen in de moderne groote automo
biel voor zoover die nog aan de markt
komt maar in hoofdzaak in de goedkoo
re wagensoorten, welke uiteraard op
oogenblik het meest gevraagd worden. Er is
een stevige strijd, die in hoofdzaak uitge
vochten wordt in de laboratoria der fabrie
ken, een strijd om het mooiste en het elegant
ste te leveren, wat er maar bij mogelijkheid
aan de markt te brengen is en voor een zoo
laag mogelijk gehouden prijs. Wat men al
weet uit te vinden om een wagen, zoo goed
koop als hij is, aantrekkelijk te maken en on
weerstaanbaar, is werkelijk onbegrijpelijk.
Waar in de eerste plaats hoe langer hoe
meer aandacht aan ~egeven wordt is de ver
grooting van de ruimte voor de inzittenden.
Dat is uiteraard voor kleine, goedkoope
wagens een probleem van beteekenis. Want
die ruimte moet ten slotte ergens vandaan ko
men. Nu is het werkelijk geniaal zooals som
mige constructeurs dat hebben weten op te
lossen.
Men moet vaak zulk een klein vehikel
nauwkeurig bezien om te kunnen gelooven,
dat het plaats biedt aan vier menschen, van
buiten ziet men het er gemeenlijk niet aan.
Ze worden zoo laag mogelijk gebouwd en
dan zoover doenlijk over het chassis heen
gecarrosseerd, zoodat elk plekje praktisch
gebruikt wordt.
Aan de lijn is de laatste jaren veel zorg
besteed, zonder dat de meesten in het uiterste
vervallen zijn. Maar de hedendaagsche goed
koope automobiel kan er op bogen inderdaad
ook een elegante wagen te zijn.
En de kleur? Waarop het publiek zoo sterk
pleegt te reageeren?
Wel, de automobielfabrieken zijn al lang
zoo ver, dat zij elke gewenschte kleur aan hd
publiek leveren, zoodat men, zoodra er nieu
we jaartypes van een of ander merk aan de
markt komen, een keur van kleuren onder de
oogen krijgt.
Dat alles en nog veel meer zal straks weer
te zien zijn op de tentoonstelling welke de
Rijwiel- en Automobiel Industrie houdt in het
bekende R.A.I.-gebouw aan de Ferdinand
Bolstraat te Amsterdam. En daarheen zal
dan van 1—10 Februari de belangstelling
uitgaan van allen, die zich voor de automo
biel en haar vooruitgang interesseeren.
Groothoff vertelt in de Revue vrij uitvoerig
over de wedstrijden van het voorloopig Ned.
elftal en van de Zwaluwen, die beide gewon
nen werden, maar die geen reden tot al te
veel optimisme gaven. Verder schrijft hij over
den onaangenamen wedstrijd Stormvogels
K.F.C. een verslag. Dan worden er commen
taren geschreven over lager voetbal, over
oefenwedstrijden enz. en tenslotte het verslag
van D.W.S.—Excelsior en het overzicht.
Interessant is het relaas over het tennis-
amateurisme en niet minder lezenswaardig
zijn de losse notities over boksen.
Rest ons nog te melden, dat Het Dagboek
weer zeer gezellig is en dat het artikel Ijs-
dansen en IJs-acrobatiek tal van aardige fei
ten vermeldt.
(Niet langer stil
staan dan noo
dig voor on-
middellijk in- f^Si]
en uitstappen)
