PaGmoécac
VIER MINUTEN PER DAG
zijn voldoende
Xcovmdaal Tlieuws
HEILOO
BERKHOUT
BEVERWIJK
HEERHUGOWAARD
STOMPETOREN
ZWAAG
DE RIJP
CASTRICUM
EGMOND AAN ZEE
«r
voor een succesvolle
schoonheids-behandeling!
i/iV
Cf.
-de
2 voor 25 ct.
zeep der jeugd!
£C0vito/
Jecovltol levertraan weten
schappelijk de beste lever
traan voor U en Uw kind.
Verkrijgbaar bij apotheken
en drogisten f 0.75 p.flacon
De N. S. B. hield Dinsdagavond een
openbare vergadering in „De Rustende
Jager", waar de heer J. Ph. van Kampen
sprak. In de zaal, waarvan het podium op
de gewone wijze was ingericht, waren een
70 personen aanwezig.
De heer A. N. K. Hopman opende met een
inleiding en deelde mede, dat de kringleider
verhinderd was.
De spreker van den avond begon met de
vergadering der S. D. A. P. in de Tennishal
te Amsterdam. Natuurlijk wordt de fascist
als een bankroetier gebrandmerkt, doch men
sprak zich zelf tegen. En als men wijst op
Zweden, dan komt men met de zonderlingste
uitvluchten, die spr. noemde.
De S. D. A. P. was practisch in 1914 reeds
dood! Spr. releveerde het werk der soc.-dem.
in Zweden, het land van koper- en ijzer
mijnen. Men spreekt er liefst niet over. Ja,
men weet wel hoe de leiders der soc.-dem. er
over denken maar hoe de arbeider denkt,
raakt hun niet. Ook hier is het niet beter. De
leiders vragen niet, hoe de arbeider er met
zijn leege maag voorstaat, hoe de midden
stand crepeert en de boer uit zijn bedrijf
wordt verdreven. Wat interesseert het de
leiders, niets immers. Zij hebben te bikken en
de rest...
Het liberale stelsel is al even onmogelijk.
Spr. toonde dat met vele voorbeelden aan.
In theorie is het mogelijk, doch de nuchtere
practijk leert anders. En aan dat liberale
stelsel klampt het kapitaal zich vast. Ook de
r.dc. staatspartij en de christelijke partijen
moesten een veer laten. Wat wij willen,
vroeg spreker? Geen groep tegen grceP
opzetten, geen klassestrijd, doch allen
werken aan den opbouw van een nieuwe
maatschappij. Hoe de N. S. B. dat denkt te
bereiken, zal men eerst kunnen zeggen, als
de chaotische toestand beter is. Nederland is
failliet. Wij kunnen niets overnemen dan
schuld. Maar wij kunnen Nederlander zijn,
samenwerken aan den opbouw van een
nieuwe maatschappij, een maatschappij
waar voor ieder plaats is. (Applaus).
In de pauze werden verschillende vragen
gesteld en beantwoord.
Het was bijna half 12, toen de bijeenkomst
geëindigd was. Met een couplet van het Wil
helmus en een driewerf Hou Zee werd de
vergadering gesloten,
De feestgave, welke ter gelegenheid van
het 300-jarig bestaan van de z.g. Boots-
gezellenbeurs aan i35 gezinnen zal worden
uitgereikt, bestaat uit: 1 Edammer kaas, 1
fijn krentenbrood, rundvleesch, varieerende
van 1XA tot 5 pond naar de grootte van het
gezin en een rijksdaalder.
De verbruikers van electrischen stroom
hier ter plaatse zullen weldra worden
verblijd met een restitutie van 4 Yt
over de in 1933 gedane betalingen. Dit
voordeeltje vloeit voort uit de indertijd
dcor de provincie toegestane pi ijsver
mindering van den toeslag op de maxi
male belasting van 50 op 25
De directeur van het post- en tele
graafkantoor te Alkmaar maakt bekend,
dat de langere openstelling van het
poststation te Heerhugovvaard-Noord
des Donderdags van 1920 uur, welke
uitsluitend is ingesteld ten behoeve van
de behandeling van Rijkspostspaar
bankzaken, met ingang van 1 Maart a.s.
wordt opgeheven.
De Vereeniging Castricum Vooruit heeft dit
vraagstuk na breedvoerige discussie in beves
tigenden zin opgelost en zich in principe
gewonnen verklaard voor dezen vorm van
samenwerking.
Gelijk men weet werd deze vereeniging
eenige maanden geleden opgericht ter behar
tiging van de forensenbelangen van deze
plaats, met gelijktijdige bedoeling ook bin
nen de grenzen van de gemeente nuttig werx
te verrichten. Hierdoor als vanzelf aange-
land op het werkterrein van de bestaande V.
V.V., kwam al spoedig de gedachte boven,
dat innige samenwerking de beste resultaten
kon beloven. De Vereeniging Castricums
3elang stond op het standpunt niet den op
zet te hebben de V.V.V. opzettelijk in het ge
drang te willen brengen. De V.V.V. daarte
genover huldigde het idee, dat er op een
plaats als Castricum geen twee min of meer
gelijkwerkende instituten moesten bestaan.
Zoo ontstond de idee van een eventueele
:usie. En hierover werden de besprekingen
^Het" bleek nu, dat op grond van de be
staande statuten van de V.V.V. etc., eigenlijk
maar één weg openstond, n.I. het „en bloc
overgaan van de vereeniging „Castricums
Belang" in de vereeniging „Castricum Voor
uit".
De Ver. C. B. had hiertegen geen princi-
pieele bezwaren, mits het eenmaal door haar
aangenomen karakter en werkplan niet ver
loren ging.
Deswege stelde zij als voorwaarden: be
hartiging van de forensenbelangen óók door
de V.V.V., aansluiting bij den bond van fo
rensen, met overneming van de financieele
verplichtingen aan dien bond, voor zoover
redelijk aanvaardbaar, en het zitting nemen
van minstens drie forensen (leden van C.B.)
in het bestuur van de nu vergroote vereeni
ging.
Deze wenschen werden door het bestuur
van de V.V.V. redelijk geacht en onderschre
ven. Volgens sommige leden van C.B. echter
op een zoodanige wijze onderschreven en toe
gestemd, dat een naaere uitleg noodig
bleek.
Deze uitleg nu werd op de vergadering
van Dinsdagavond breedvoerig gegeven door
den voorzitter van Castricum Vooruit, den
heer F. J. Aukes, op verzoek ter vergadering
aanwezig.
Moreel gesproken waren hiermede alle ver
onderstelde hinderpalen voor een fusie uit
den weg geruimd en in de voortgezette huis
houdelijke vergadering verklaarde de Ver. C
B. zich met twee tegenstemmers tot de
fusie bereid.
De eindbeslissing dient nu te vallen in de
a.s. algemeene jaarvergadering van de V V V.
Castricum Vooruit, op welke vergadering de
leden eveneens van hun meening blijk moeten
geven. Aanvaarden deze leden ook een
gunstige beslissing, dan is de fusie van de
beide vereenigingen metterdaad een feit en
kunnen de werkzaamheden van de nieuwe
combinatie ten gunste van Castricum's groei
en bloei een aanvang nemen.
Op de alhier gehouden houtveiling in de
zaal van den heer Eggers, werden naar ver
houding ditmaal hooge prijzen besteed en
bleek de animo dermate, dat de zaal geheel
gevuld was.
Het betrof hier de jaarlijksche veiling
van eiken paalhout, slieten, rijs- en tak-hout,
dennen brandhout en rijzen uitgeschre
ven door het Provinciaal Waterleidingbedrijf
van Noordholland. Er waren niet minder dan
235 perceelen gezaagd en gehakt hout, lig
gende op de Provinciale landgoederen Bak-
kum en Egmond.
De diverse geboden en bestede prijzen
liepen wel zeer uiteen. Vooral het eiken- en
wilgenhout was zeer hoog aan de markt.
Het iepenhout bracht het minste op.
Maar dat de belangstelling groot en ge
ïnteresseerd was, moge blijken uit het feit,
dat veel koopers van buiten de gemeente aan
wezig waren tot zelfs een kooper uit Wie-
ringen, die niet minder dan voor bijna twee
honderd gulden palen kocht voor afpaling
van zijn fuikengebied.
De veiling geschiedde ten overstaan van
notaris J. P. Stuyt te Castricum.
De directeur van Eet post- en tele
graafkantoor te Alkmaar maakt bekend,
dat de langere openstelling van het
poststation te Stompetoren des Zater
dags van 19.30—20.30, welke uitsluitend
is ingesteld ten behoeve van de behan
deling van Rijkspostspaarbankzaken,
met ingang van 1 Maart a.s. wordt opge
heven.
Dat reikhalzend door de aanvoerders
van de veiling Bangert en Omstreken naar
den tuinbouwsteun werd uitgezien, blijkt
wel uit het feit, dat bij de uitbetaling in het
lokaal een ruit werd ingedrukt. In het ver
volg zal ieder een volgnummer worden uit
gereikt.
Naar wij vernemen zal de maatschappij
tot bevordering van nijverheid te De Rijp aan
eiken aandeelhouder van deze maatschappij
over 1934 een bedrag van 900 aan dividend
uitkeeren.
Na een belangwekkende reeks vergade
ringen en samenkomsten van de leden der
betrokken vereenigingen en van de beide be
sturen zoowel in gesepareerde als in ge
combineerde zitting heeft de Vereeniging
„Castricum's Belang", onder voorzitterschap
yan den heer Carel Brensa, Dinsdagavond 8
aur haar laatste en beslissende vergadering
gehouden in hotel De Rustende Jager ten op
zichte van het hangende vraagstuk: fusie me
da bestaande Y-V.V. Castricum Vooruit
Dinsdagavond werd in het oud-katholiek
vereenigingsgebouw weder een ontspannings
avond aangeboden aan de werkloozen door
het comité ter moreele verzorging der werk
loozen.
In zijn openingswoord wees de voorzitter
van het comité, pastoor B. A. van Kleef, op
het feit, dat deze avond een ander karakter
droeg dan vorige avonden. Werden toen alle
werkloozen uit verschillende beroepen uitge-
noodigd, heden waren alleen de visschers
uitgenoodigd. Dit was geschied in verband
met het feit, dat de adjunct-inspecteur van de
scheepvaartinspectie te IJmuiden, de heer C.
Bakker, heden afscheid kwam nemen van de
Egmondsche visschers, wegens zijn benoe
ming in gelijke functie te Groningen, met in
gang van I Maart a.s.
Hierna werd vertoond de film „De paden
op", een film over de jeugdherbergen. Deze
film werd toegelicht door den heer Pender
uit Castricum, doctorandus in de Nederland-
sche letteren, die in Castricum en omgeving
reeds veel voor de werkloozen deed. Deze
vond in zijn toelichting gelegenheid om op
enthousiaste wijze het doel, het nut en de be-
teekenis der jeugdherbergen uiteen te zetten.
Zij geven vooral de stadsmenschen de gele
genheid op goedkoope wijze van de natuur
te genieten.
Na de filmvertooning was het woord aan
den heer Bakker. Deze begon met een en an
der te vertellen van zijn levensgeschiedenis,
hoe hij reeds als jongen van de zee hield,
maar in angst zat als de storm gierde, ter
wijl zijn vader op zee was. Zoo was hij gaan
inzien hoeveel het voor den zooman waard
was een goed schip onder zich te hebben,
zooals de scheepvaartinspectie dan ook be
oogt. Hij herinnerde in dit verband aan Her
man Heijerman's „Op hoop van Zegen", de
zer dagen nog te Egmond opgevoerd door de
IJmuider Federatie, een stuk dat een wonde-
plek in de zeevaart had blootgelegd. Een
scheepvaartinspectie bleek noodig, hoewel
deze er pas kwam door aandrang der ree-
ders, omdat deze anders onder de Fransche
en Engelsche scheepvaartinspectie zouden
vallen. Terug komende op zijn eigen onder
vindingen, memoreerde de heer Bakker, hoe
het hem wel eens moeilijk wasgevallen een
schip af te keuren, als hij wist, dat de ree-
ders niet de middelen bezaten aanizi n
eischen te voldoen, zoodat door zijn tes uit
weder menschen werkloos werden. Niette
min was zijn devies altijd gebleven: veilig-
ïeid vóór alles. Komende tot zijn werk, voor
zoover hij daarbij in aanraking kwam met
de IJmuider en Egmondsche visschers, ver
telde spreker, dat hij altijd aangenaam me
hen had samengewerkt. Hij beschouwde hen,
als de beste zeelui van alle naties. Met ge
noegen dacht hij ook terug aan de lessen, die
ongeveer 300 visschers volgden, om de wet
op het uitwijken te leeren. Velen hadden net
certificaat op het uitwijken verworven. Daar
door was de orde in het verkeer op zee toege
nomen. Men weet nu b.v., dat een visschers-
boot kan blijven vlsschen en dat een passa
giers- of vrachtschip moet uitwijken. Anders
dan vroeger, maakt men het nu ook mee, dat
bij geschillen voor den Raad voor de Scheep-
vaart niet de visscher, maar de koopvaardij-
vaarder in het ongelijk wordt gesteld.
Hulde bracht spreker tenslotte aan de vis
schers, die, vooral tijdens den wereldoorlog,
op zee bleven. Niet minder komt lof toe aan
de werklooze visschers, die niet bij de pa kien
neer zitten, maar lessen volgen om zich tij
dens hun werkloosheid te bekwamen, zoodat
zij paraat zijn om in te springen, als het be
drijf hen weder noodig heeft.
Na deze rede, die op de aanwezigen een
diepen indruk maakte, was het woord aan
den heer G. Blaas, vertegenwoordiger der
IJmuider Federatie. Hij bood, namens de Eg
mondsche visschers, den scheidenden inspec
teur een gravure in lijst aan, voorstellende
Egmond aan Zee in 1600. Deze gravure zal
een plaats krijgen in de werkkamer der
scheepvaartinspectie te Groningen.
Wij vermelden tenslotte, dat ruim 200 vis
schers waren opgekomen om van dit afscheid
getuige te zijn.
N.SM.-vergadering.
Woensdagavond belegde de N.S.B. in
Vederland een vergadering in de zaal van
De Vergulde Valk. Het was reeds tegen het
uur der vergadering, om half acht, te zien,
dat tr iets bijzonders te doen was. Vóór de
zaal had zich een menigte van naar schat
ting 200 personen verzameld, die de komst
der N.S.B.-ers afwachtte. Een versterkte po
litiemacht zorgde voor de orde. Bij aankomst
der N.S.B.-ers, die per autobus en per auto
arriveerden, ging een gejoel op. E>e politie
wist erger te voorkomen. Alleen wist het ge
peupel den spreker van den avond, toen deze
de onvoorzichtigheid beging, vóór den in
gang der zaal nog iets tot het volk te zeggen,
een hand zand in het gezicht te gooien. De
vergadering had verder 'n rustig verloop. Al
leen werd de rust 'n oogenblik verstoord
de spr. ging overigens onverstoorbaar ver
der toen er twee luide knallen weerklon
ken. Eenige personen bleken erin geslaagd
te zijn vanaf een erf, achter het tooneel der
zaal, steenen te gooien tegen een houten af
schutting.
Er waren ongeveer 50 belangstellenden
aanwezig, toen de heer Scholtens, propagan
daleider van den kring Alkmaar der N.S.B.,
opende. Hij wees er op, dat er buiten geen
gebrek aan belangstelling was. Maar wij
durven, aldus spreker, en die daar buiten
durven niet.
Hierna gaf hij direct het woord aan den
spreker, den heer van Kampen uit Amster
dam. Deze sprak over: Nationaal-Socialisme,
eisch van dezen tijd.
Volksgenooten, zoo begon de heer van
Kampen, ik ben niet ontmoedigd door de ge
ringe belangstelling. Mussert begon 2M
jaar geleden in Amsterdam met 17 man, nu
zijn er 10.000. Ook toen was er getier in
naam der vrijheid. Van de Hollandsche fier
heid en dapperheid is weinig over, niemanc
durft binnen te komen. Toch gaat de nat.-soc.
gedachte voort. Nog zijn wij strijders, straks
zullen wij bouwers zijn aan den nieuwen
staat.
De arbeider wordt opgehitst, zooals altijd,
wanneer een nieuw stelsel het oude komt ver
dringen. Maar onze idee is onverwoestbaar,
als alles wat door strijd zijn kracht be
wijst.
Wij vallen die schreeuwers niet hard. Zij
roepen om vrijheid, dus is er gebondenhei'
en wel aan de nood dezer dagen.
Overal is pessimisme. De regeering zegt,
we rijden in den mist. Onze economen geven
geen verlossing. Wij hebben onze uitgestoo
ten werkloozen, onzen stervenden boeren
stand, onzen ondergaande middenstand, ter
wijl onze jeugd de deur voor zich gesloten
vindt. Er is nood in de mijnstreek, Twente is
reeds lang dood. De regeering staat onmach
tig-
Wij zijn optimist. Er is een groeiend verzet
tegen ondergang bij ons. Daarbij stuiten wij
op een gesloten front van Lou de Visser tot
Duymaer van Twist, strijdende met één vaan
del, waarop één woord: vrijheid.
Maar wat bedoelt men?
Anderhalve eeuw geleden heette het: vrij
heid, gelijkheid, broederschap. Onder dit de
vies kwam de Fransche revolutie, spoedig
gevolgd door de militaire dictatuur van Na
poleon.
Vrijheid is ook de grondsla" der liberale
staatsidee. Daardoor zou men krijgen wel
vaart voor allen. Deze idee had den wind
mee, daar de tijden voorspoedig waren. Maar
de schatten vielen in den schoot der econo
misch sterken. Het heette: Ieder voor zich en
God voor ons allen. De arbeid werd verlaagc
tot een koopwaar. Zoo werd het aanzien ge
schonken aan het proletariaat. Uit de rijen
der gedoemden steeg een al luidere klacht
Zoo ontstond het marxisme en het gevleu
gelde woord: Proletariërs aller landen ver
eenigt u.
Het woord vond weerklank. Maar de fout
van het libera'isme werd door het marxisme
overgenomen. Bij de liberalen was het ver
stand en het egoïsme de drijfveer van alles
bij het marxisme de stof. Zooals de dichter
van de Drie Groschen Opera het kernachtig
uitdrukte: Eerst vreten, dan de moraal.
Onze tijd brengt nu het bankroet dezer
beide stelsels. Hun gemeenschappelijke zonde
was, dat de egoïst maakte, het liberalisme
dén enkeling, het marxisme de groep. Dit
egoïsme maakt van het volk een karikatuur
Men gunt elkaar het licht in de oogen niet
Deze stelsels hebben zich gewroken. De in-
eenstorting kwam, toen ook niet-Westersche
landen zich gingen industrialiseeren Onze
markten werden kleiner, eindelijk stonden de
Een manucure is onmisbaarmaar zij
eischt veel tijd. Daarentegen vraagt de
Palmolive-behandeling slechts vier minuten
daags - en U behoudt een frissche, aan
trekkelijke teint!
pi»
I Olijfolie is het beste natuurlijke schoon
heidsmiddel, waarvan rijke hoeveelheden
in onze zeep worden verwerkt. Daarom
is het gebruik van Palmolive een schoon-
i heids-behandeling.
Twee minuten met Palmolive schuim mas
seeren, daarna licht poederen - en den ge-
heelen dag voelt Uw huid frisch en soepel
aan. 's Avonds opnieuw twee minuten
massage - zóó blijft U jong!
fabrieken stop.
Colijn zegt nu in de Industrieele Club te
AmsterdamDe zaak ligt nu zoo, dat er geen
hoop meer is, dat de vroegere tijd terug
keert.
Het troostelooze daarbij is, dat we elkaar
als volksgenooten nu haten. Er is een kloof
van haat ontstaan, door het liberalisme en
marxisme. Daardoor hebben we het geloof
in ons land verloren. Misschien steken we
nog twee keer per jaar de vlag uit, als ten
minste buurvrouw er geen last van heeft.
Overigens zijn we internationaal. De arbei
der zingt de Internationale. Maar intusschen
is iedere nieuwe morgen hopeloozer dan de
vorige. Met de nood stijgt de verbittering en
afgunst. Zuivelbceren, akkerbouwers en tuin
ders misgunnen elkaar hun steun De boeren
in den Bosch ter vergadering zeggen: geen
staatssocialisme op onze kosten.
Er rijzen nu twee vragen: Moet het an
ders? Kan het anders?
Het nat.-soc. wil andere waarden in ons
leven brengen, dan kan de nood overwonnen
worden. Daarom zijn we nationaal en herin
neren ons Nederlands historie. We zagen
daarin zegepralen, maar ook nederlagen en
die kwamen, als ons volk verdeeld was, toen
ons volk radeloos, redeloos en reddeloos was.
Noodig is Nederlands eenheid. Dan kan het
anders worden dan nu, al duurt het genera
ties lang. Wij willen in het volk samenbin
den, wat bijeen hoort. Wij zijn nationaal.
Eens sprak het marxisme het grootc
woord: als er oorlog komt, doen wij niet
mee. 1914 kwam en men zei: nu overheerscht
de nationale gedachte. Toen is de interna
tionale gestorven!
Ons nationale volk wordt nu geregeerd
door een kleine groep. Een onbekende inter
nationale groep laat de couranten schrijven,
wat zij wil en laat regeeren, zooals zij dat
wil.
Toen Colijn naar de Londensche economi
sche wereldconferentie ging, zei hij, als dit
niets wordt, weet ik het niet meer.
De conferentie mislukte en toch leven we
nog. Maar leven zullen we in een nieuwe
ordening. Daarin zal wie werken wil ook
werken kunnen. Dan zullen de groote mach
ten vernietigd worden. Wat zijn de vakbon
den geworden? Uitbetalingskantoren van
aalmoezen. Dat komt omdat ze de arbeid ver
eenzelvigd hebben met de opbrengst. We heb
ben nu sociale wetten Maar voor de werk
loozen zijn ze waardeloos.
Ons volk wordt vaneen gescheiden. Er is
geen eenheid, men draagt elkanders lasten
niet. Zoo gaat het volk ten gronde. Koeien
worden afges'acht, tarwe gedenatureerd, de
groenten verrot en intusschen wordt de jeugd
ondervoed
Daarom vragen wij eenheid, een krachtig
staatsbestuur en geen 53 partijen.
Wij wenschen zelfrespect. En dan zien wij
het geval in Cura?ao en met de Zeven Pro
vinciën. En we hooren een Engelsch minister
zeggen, dat Engelands grenzen aan den Rijn
liggen!
Wij roepen om een daad, niet om woorden,
zooals ze in de Staten-Generaal gesproken
worden. Deze daad moet twee ondeugden
wegvagen, namelijk den standenwaan en de
klassennatie. We moeten gelooven in Neder-
land. daarin moeten we een zijn.
Ook Colijn zei: acht millioen Nederlanders
moeten schouder aan schouder staan om de
crisis door te komen. Nu, ze zullen schouder
aan schouder staan, als het zoo doorgaat,
maar ik bedoel: schouder aan schouder voor
de stempellokalen!
°nU°'kc make eei) einde aan de verdeeld-
Ï!Ln .°P, Holland grond te leven, die
geen tournooiveld voor den klassenstrijd
moet zijn. We moeten solidair zijn. We moe-
nüriT Ü?i'n W h!"s zijn- Daarb'i zaI mct
7wiS?et nat"soc- de leidi"K nemen
We willen dan geen parlement meer. Neen,
het zal een staat zijn van menschen, die ge
looven in het leven en in het volk. Oude
schoolliedjes zullen weer in onze herinnering
komen, zooals „Alle man van Neerlands
stam".
Spreker eindigde met een: Vecht dan mee,
voor een beter Nederland. Hou zee (Ap
plaus.)
Na de nu volgende pauze werden eenige
schriftelijke vragen door den spreker beant
woord.
Op de vraag, wat de N.S.B. doet voor on
schuldige slachtoffers in voorarrest, ant
woordde spr., vertrouwen te hebben in de
rechterlijke macht, die gelukkig niet is als
in Frankrijk of Amerika.
Uitvoerig beantwoordde spr. de vraag, wat
de N.S.B. doet voor de jeugdige werkloozen.
Iets anders als burgemeester de Vlugt, aldus
spreker. Geen lapwerk. Geen spoordijken
maken door de werkloozen, waar zeven mil
lioen mee weggegooid wordt door president
commissaris-burgemeester dé Vlugt.
Als ik naar buiten ging en zei: we zullen
den steun op 25 per week brengen, liepen
ze allemaal met ons mee. Maar beloften heb
ben we genoeg. De mensch heeft den plicht
om te werken en daaraan moet onze staat
hem helpen. Dat willen wij. Het huidige eco
nomische stelsel haalt alles omver. De vrouw
verdient het brood bij Heek en de man
wascht huis de luiers Wij willen een staat
waar ruimte komt voor de jeugd. Wij willen
geen staat, waar men het jeugdige leven ver
nietigt.
Wij willen staatspensioen op den ouden
dag, maar niet een staat, waar men de jeugd
pensionneert.
De nat.-soc. gedachte groeit, vooral nu de
ze in Duitschland gekomen is. Om Italië be
kommerde men zich nog niet. De Hollander is
immers zoo. Hij hoort de nachtwacht brand
toepen, voelt eens of zijn muur al warm is en
gaat weer rustig slapen.
Op een vraag, hoe het tegoed bij de Nuts-
spaarbank kan toenemen en dat misschien
het geld komt van ambtenaren, die het geld
cadeau krijgen, antwoordde spreker, dat wie
dit schreef misschien afgunstig is. De schrij
ver wordt ook persoonlijk en noemt den di
recteur der gasfabriek en het schoolhoofd.
Maar men moet niet persoonlijk worden,
doch alleen het stelsel aanvallen. Ook de
N.S.B. staat overigens op het standpunt van
loon naar prestatie. De een presteert nu een
maal meer dan de ander. Daarom moeten
we overigens toch ieder in zijn waarde laten.
De krantenjongen, die nog vandaag onze
krant bezorgt is ons niet minder, dan de
krantenjongen, die later het Vredespaleis ca
deau gaf.
Op de vraag, wat doet ge voor de vissche-
rij, antwoordde spr. tenslotte, niet wat mi
nister Verschuur deed. Die sprak van de held
uit de opera comique, die altijd klaagt, maar
nooit dood gaat. Wij zeggen de visscherij is
een peiler van ons volk, zooals de landbouw
en de handel. Maar in de nat.-soc. staat zal
niet gevraagd worden, wat doet gij, maar
moet men vragen, wat doe ik. Daarin moeten
we als broeders tesamen wonen. Dan zal er
veel verbeteren.
Nadat de heer Scholtens den spreker be
dankt had, werd de vergadering besloten
door staande het Wilhelmus te zingen.
Na afloop der vergadering was wederom
een groote menigte op de been. Toen enkele
leden der N.S.B. de zaal verlieten, werden
uitroepen geslaakt als: vrijheid, brood, meer
steun. Toen tenslotte geroepen werd moorde
naars en zelfs met steenen werd geworpen,
werd het de politie te bar. Met getrokken sa
bel werd ruim baan gemaakt en het werd
een saue qui peut. In minder dan geen tijd
werd de volksmassa door de vier aanwezige
politiemannen verspreid. Zoo konden de N.S.
B.-ers tenslotte rustig in hun auto stappen
en heelhuids het dorp verlaten.
