m
MODE-TIPS
OM ZELF TE MAKEN.
V
0
0
R
J
A
A
R
S
M
3
5
OP BEZOEK BIJ MADAME LEBRUN.
NATUURLIJKE EN
KUNSTMATIGE VORKEN.
MODERN GLAS- EN AARDEWERK.
HET MENU VOOR DE HEELE WEEK.
1HEHQBGBHI
TASCH.
ONS WEKELIJKSCH KNIPPATROON.
VAVAVt
Alle nouveauté's te beschrflven, die dit
voorjaar om de gunst der dames zullen
vragen, zou onmogelijk zfln. Daarom wil ik
mij bepalen tot de groote lijnen, tot de meest
in het oog loopende nieuwe dingen, die ik
heb kunnen ontdekken op de shows en in
de etalages der groote magazijnen.
Ben van de dingen, die mij opvielen was
de buitengewone verscheidenheid, die men
heeft in handschoenen. Men ziet hand
schoenen van ieder materiaal, voor iedere
gelegenheid en... in alle prijzen.
Zelfs in de goedkoope soorten heeft men
soo'n verscheidenheid, dat het iedereen wel
duidelijk moet worden welk een mode
artikel handschoenen geworden zijn.
Deze verscheidenheid treft men ook aan ln
tasschen. Hadden de vrouwen vroeger een
of hoogstens twee tasschen, die dan overal
bij gedragen werden, tegenwoordig moet
men, wil men tenminste de pretentie heb
ben, modieus gekleed te gaan, bij ieder
toiletje een bijpassende tasch hebben in een
harmonieerende of een contrasteerende
kleur. Persoonlijk vind ik het altijd het
prettigst, wanneer handschoenen, tasch en
zoo mogelijk schoenen in dezelfde tint ge
houden zfln.
De tasschen zijn voorzien van een mono
gram of de initialen van de draagster. Deze
monogrammen kan men in alle uitvoeringen
hebben; van de eenvoudigste van metaal
0
D
E
1
9
tot de duurdere soorten van schildpad,
'eer, e.d.
Heel elegante vrouwen heb ik zelfs mo
nogrammen van goud zien dragen; maar dit
vind ik een beetje parvenu-achtlg.
Een woord over de hoeden; men kan dit
voorjaar niet spreken, dat een bepaald
model mode za! zijn; want men heeft alle
modellen, die de jaren gebracht hebben,
opgerakeld, een weinig gemoderniseerd en
in de handel gebracht. Zoo zien we bijvoor
beeld, het hoedje der vrouwelijke Heilssol
daten, en het modelletje, dat omstreeks
1900 opgang maakte even goed als het
platte model, dat verleden Jaar modern was
en het Tiroler alpenhoedje. Stroo zal dit
voorjaar en deze zomer veel opgang maken.
Tn het voorjaar vooral het donkere gelakte
stroo, terwijl later het naturelkleurlge pro
duct veel gezien zal worden.
De „koningin Christina-kragen'' zullen
ook nog gehandhaafd blijven; men ziet ze
van elk materiaal, zoowel effen als geruit
of gestreept. Bijzonder aardig zijn de gar-
nituurtjes, die bestaan uit een hoedje, een
„koningin Christlna-kraag" en een paar
manchetjes van Schotsch geruite tafzflde.
Vooral voor jonge meisjes zijn deze garni-
oortjes snoezig.
De oudere vrouw doet beter minder opval-
'eude dingen te kiezen.
JEANNE DE FL.
P a r ij s, Maart 1935
In de prachtige zalen van het Palais de
l'Elysée, waar de markiezin de Pompadour
reeds haar vrienden ontving en waarachter
de spiegels en de gobelins het hofgebabbel
nog altijd door schijnt te gaan, leeft en
werkt tegenwoordig een vrouw, die in haar
eenvoud en natuurlijkheid wel een tegen
stelling is met de sfeer, die er heerscht.
Madame Lebrun, de echtgenoote van den
president der Fransche republiek, houdt
haar ontvangdag. Het gaat er nauwelijks
anders toe, dan bij een of ander dames
kransje van een gewone Fransche burger
vrouw.
Als men van de Faubourg Saint-Honoré
Uit, het paleis van de president betreedt,
waarvan het park tot de Champ-Elysées
reikt, ontmoet men op de breede trap de
zelfde vrouwen met die voorname en onop
vallende distinctie, die men reeds in het
Madelelnekwartler opmerkte.
Boven in het vertrekje voor de ontvangst
zalen, laten ze zich als Madame X, of Ma
dame S. op de gastenlijsten inschrijven,
zonder de titel van hun man te vermelden
Daarvan weten alleen de secretaris ei
Madame Lebrun. Dat weet ook niet de me:
goud gedecoreerde knecht met de napoleon
tische driesteek onder de arm, die ons ont
vangt en ons aan de presidentsvrouw voor
stelt.
De hooge met goud en spiegels getooide
zalen boeten veel ln der beklemmende plech
tigheid van het historische verleden door de
overvloed van bloemen, die ln vazen en
manden de bezoekers groeten. Voor alles is
het echter de eenvoud en bescheiden natuur
lijkheid, deze onder de Franschen reeds
spreekwcordelfk geworden eenvoud van de
vrouw des huizes, die de deftige zalen
warmte en intimiteit verleenen, die de
stijve et'quette verjagen, die nog In de fflne
goud-arabesken en de oude spiegels hangt.
Terwijl ik babbel met de beminnelijke en
ieugdige gastvrouwe in haar grijze kanten
kleed, terwijl ze me telkens lachend ver
zekert, dat ze niets, maar ook werkelijk
niets interessants vertellen kan over zich
zelf, dat ze alleen vrouw en moeder is, kan
ik het toch niet nalaten haar telkens weer
°ade te slasn en me over haar charme en
jeugdigheid te verbazen. Madame Lebrun
is al grootmoeder en ze leeft haar groot
moederplichten even enthousiast na, als ze
haar moederplichten nageleefd heeft. Men
voelt, terwfll men met haar spreekt of haar
gadeslaat als ze met de andere gasten
spreekt, hier vraagt hoe het met de echt
genoot gaat, daar, hoe de kinderen het
maken, hoe sterk en echt het moederlijke
gevoel van de eerste Frangalse van het
land is.
Madame Lebrun verzet er zich zeer be
slist tegen Madame la Presidente genaamd
te worden. Ze wil slechts „la femme du
Président" zijn; maar heeft geen politieke
f andere eerzucht.
Behalve bazars en feesten voor liefdadige
doeleinden, die onder haar bescherming
staan en waarvoor ze Zich zeer inspant,
treedt ze nooit in het openbare leven
Buiten de zorgen voor de altjjd bezige echt
genoot en de zorgen voor kinderen en klein
kinderen gunt ze zichzelf nog wel eens een
zoek aan de opera of de opéra-comlque
want ze is een hartstochtelijk muzieklief
hebster en -kenster en ze geeft de voorkeur
aan het klassieke repertoire.
Toch heeft Madame Lebrun ook eens haar
eigen beroeps- en meisjeseerzucht gehad.
Maar dat is reeds lang geleden, dat was nog
in de tijd, voor ze haar man, de president
van de Fransche republiek leerde kennen.
Ze studeerde toen archeologie en hield zich
bezig met oude kerkkunst. Tot het lot haar
plotseling uit de oude boeken weghaalde en
haar midden in het bruischende Parijsche
leven plaatste.
Ook aan het buffet, dat allerlei lekkernijen
biedt, is het als of men de zor
gende hand van de hulsvrouw
bespeurt
Nu wijdt ik mijn aandacht
eens aan de gasten en vooral
aan de vrouwen, die ver ln de
meerderheid zfln. De heeren zfln
alle getooid met het lintje van
het Legioen van Eer; maar de
dames dragen glinsterende Ju-
weelen en kostbare pels; men
ziet en groet bekenden en men
wil ook graag gezien worden.
Lippenrood, uitgeplukte wenk
brauwen, kunstmatige wimpers,
al de onontbeerlijke schoon
heidsmiddelen van de echte Pa-
risienne (zooals de buitenlander
haar voorstelt), ontbreken hier
geheel. Hier geeft de absoluut
ongeschminkte en natuurlflke
charme van de gastvrouwe de
toon aan.
Het valt ons moeilijk voor te
stellen, dat Columbus, Luther,
keizer Maximiliaan, Lucrecia
Borgia en nog vele andere
grooten uit de geschiedenis tot
in de 16e en 17e eeuw toe, met
hun vingers gegeten hebben.
Ook borden werden bijna niet gebruikt.
Alles bediende zich uit een gemeenschappe
lijke schotel; waarbfl de hooggeplaatste
personen natuurlijk de voorrang hadden. En
niemand had gewetenswroeging, dat hfl
zich bediende van de natuurlflke vorken: de
vingers.
De lepels, die voor vloeibare spijzen
noodig waren, waren reeds vroeger in ge
bruik geweest. Vorken verschenen voor de
eerste maal aan het hof van de Fransche
koning Hendrik Hl (1561—1589). Ze waren
nog grof en hadden slechts twee tanden
Daar ze echter als groote luxe golden, wer
den ze van kostbaar materiaal vervaardigd
en ln etuis bewaard. Ieder bracht zfln eigen
bestek aan tafel mee. Onder Hendrik IV,
die de fflne manieren van zfln voorgangers
bespotte, werd de vork aan het hof zoo zeld
zaam, dat men algemeen aannam, dat het
een korte modegril geweest was. Kardinaal
Richelieu en de koninginmoeder Anna van
Oostenrijk vischten het vleesch nog met hun
v>ngers uit de schaal.
In het midden van de 17e eeuw was
Italië het eenige land ln Europa, waar de
vork algemeen Ingevoerd was. Pas onder
Lodewflk XIV kwam ze ook in Frankrijk
weer in gebruik. Toen volgde Duitschland
het gebruik na. De vorm was toen reeds on
geveer gelijk aan de tegenwoordige. Vlak
voor 1700 voerde de hertog de Montausler
de dienvork en lepel ln. In die tfld begint
men ook borden te gebruiken; die aan het
hof uit zilver en goud, in de burgerhuizen
uit tin bestonden. Dit werd langzamerhand
vervangen door aardewerk of porselein.
Het moderne glaswerk dat tegenwoord g
in onze hulzen prflkt, verschilt wel heel wat
van dat, wat onze gr ooi- en overgroot
moeders ln hun kamers hadden. Legde men
toen de nadruk op de versiering van het
glas met beschilderingen, enz.; tegen
woordig heeft men Ingezien, dat het glas,
mooi en zuiv°r var vo-m geen vers ering
meer noodig heeft. De Nederlandsche ont-
Zondagt
saucflsjes bloemkool met tomatensaus
gekookte aardappelen; blanc-manger;
fruit.
Maandag:
gekruld gehakt, roode kool, gekookt*
aardappelen; chocoladepudding met vanil
lesaus.
Dinsdag:
kalfslappen, worteltjes, gekookte aardap
pelen;
gries met rozijnen.
Woensdag:
stamppot met boerenkool en aardappelen*
rookworst;
bitterkoekjespudding.
Donderdag:
groentesoep;
eieren, spinazie, gekookte aardappelen;
maizenapudding met abrikozen.
Vrfldag:
stamppot van roode kool en aardappelen,
gebakken bokking;
citroenvla.
Zaterdag:
carbonaden, savoye kool, gekookte aard
appelen;
fruit.
E. W.
werpers zfln er wel zeer ln geslaagd de
schoonheid van glas tot haar volle recht te
doen kamen.
Heel mooi zfln bowl- en llkeurstellen. die
men tegenwoordig in de groote magazijnen
verkoopt. De karaf en de glaasjes zfln
zudver geslepen; juist daardoor krflgt het
glas de mooie glans en de doorzichtigheid.
Ook de toiletstellen zijn ware Juweeltjes
Het glas beeft alle kleuren; van zwart tot
het zuiverste wit. Bfl de toileUrtellen ziet
men nog vaak de beschildering; deze ls
echter zoo, dat het glas toch hoofdzaak
blflft.
Voor de keuken heeft men iets nieuws.
Het vuurvaste glas. Vischschotels, vla
schalen ziet men van vuurvast glas. Voor
de huisvrouw beteek ent dit een groote
practische verbetering. Wil ze nu visch of
compóte warm houden, dan kan dit ge
beuren ln de schotel, of schaal, waarin
straks opgediend gediend wordt. Men hoeft
niet telkens over te gieten en vermijdt dus
het onnoodige smerig maken van potten en
pannen en ook het breken of beschadigen
van bereide visch, enz.
Ook het moderne aardewerk is zeer mooi.
De serviezen worden tegenwoordig ver
vaardigd in matte zachte tinten, die op het
kleurige tafelgoed dat we hebben, zeer mooi
uitkomen.
Hierin behoeft de Nederlandsche industrie
absoluut niet onder te doen voor de buiten-
landsche. We zouden U daarom ten sterkste
aan willen raden het Nederlandsche fabri
kaat de voorkeur te geven boven het bui-
landsche.
DINA VAN Z.
Daar het dit voorjaar weer mode zal zfln
handschoenen en tasch te dragen passend
bfl de mantel of het mantelcosfuum, geven
we hier de beschrflving, hoe zoo'n tesch
mooi en goedkoop zelf te vervaardigen. We
hebben aan materiaal noodig; 30 centimeter
van de gewenschte stof, van minstens 60
Ook de kleintjes moeten gekleed zfln op
de Maartscbe en Aprilsche buien. Gewapend
met de cape en de waterdichte mantel, die
u op onze afbeelding ziet, zullen ze de
zwaarste regenbuien met genoegen trot-
seeren.
Nr. 354: cape voor Jongens van 6 tot 10
jaar. Gemaakt van dikke wollen stof, die al
of niet geïmpregneerd is, blflven de jongens
er heerlflk warm en droog in. Benoodigd
materiaal 8 meter van 130 centimeter
breedte. Prfls van het patroon: 0.88 ets,
per strik.
Nr. 355: mantel voor meisjes van 8 tot 16
jaar. Ook deze jas kan van al of niet ge
ïmpregneerde stof gemaakt worden. Benoo
digd materiaal: 3 meter stof van 130 centi
meter breedte. Prijs van het patroon: 0.88
ets. per stuk.
Bedde patroontjes zfln ln alle maten tegoo
centimeter breedte; 15 centimeter peau de
suide van 30 centimeter breedte en voor de
voering 50 centimeter moiré of andere zijde.
Dan knipt men het patroon van de tasch,
zooals op onze teekenlng is afgebeeld, van
stevig linnen en knippen tegelijkertijd de
voering, We maken meteen de binnen
zakken en naaien deze op de voering. Met
een band, die de breedte moet hebben, die
me de tasch wil geven, zetten we nu de
beide deelen van de voering aan
elkaar.
Vervolgens knipt men van de stof de
belde deelen en tevens een band, die de
breedte heeft van die in de voering
en 18 centimeter lang is. Daarna tee
kent men op het peau de suède de fi
guren, die men appliqueeren wil en
naait deze onzichtbaar op met zflde in
dezelfde tint.
Is dit gedaan, dan moeten we de
tasch ln elkaar maken. We stikken de
deelen aan elkaar (vergeten de rand
ln de zflkant niet!), schuiven de voe
ring in de tasch en naaien deze met
onzichtbare steken in de klap vast
Een groote drukker vormt de slui
ting.
Aan de bovenzflde maken we ver
volgens een band van het materiaal
der tasch. Daar halen we een mooie
groote ring door, die als handvat
dienst moet doen. Twee knoopen, pas
send bfl de ring, naait men verder op
deze band en een alleraardigste tasch
(s klaar.
Als de tasch met een beetje zorg
yemaakt ls, zal niemand er „het-
eigen-gemaakte-product" aan af zien.
M. B.
de bovengenoemde prfls te v. Jgen bfl de
„Afdeeling Knippatronen' van üe Uitgevers
maatschappij: „De Mfllpaal", postbox 1T5 te
Amsterdam.
Toezending zal geschieden na ontvasfft
van het bedrag, dat kan worden overge
maakt per postwissel ln posteegels of wel
per postgiro 41632. Den lezeressen wordt
vriendelijk versocht bfl bestelling duldelflk
het nummer van het gewenschte patroontje
de verlangde maat, d.w.z. boven-, heup-, en
taillewijdte en tevens de leeftijd van heft
kind voor wie het patroontje bestemd is, op
te geven.
Gelieve verder naam en adres soo vol
ledig mogelflk te vermelden; men voorkomt
daardoor onnoodige vertraging in de op
sturing.
De kosten van het patroon worden verhoogd
met 6 ots. portokosten.
