DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Het Fransche parlement op recès.
Het Italiaansch-Abessinisch conflict
spitst zich toe.
Qaqetiiksch Oixvzicht
Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon
en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar 2.—,
franco door het geheele Rijk 2.50.
Losse nummers 5 cents.
PRIJS PER GEWONE ADVERTENTIEN
Van 15 regels 1.25, elke regel meer 0.25, groote
contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdruk
kerij v/b. HERMS. COSTER ZOON, Voordam C 9,
postgiro 37060. Telef. 3320, redactie 3330.
Vrijdag 5 Juli 1935
Hoofdredacteur: Tj. N. ADEMA.
137e Jaargong
Laval de leerling van wijlen Briand kan handig
manoeuvreeren op de politieke baren.
VACANTIE-TIJD BEGINT.
Het is dan toch eindelijk zomer
geworden, en Parijs is zooals het
op zijn zomersch zijn moet: gebla
kerd, in vacantiestemming, vol
vreemdelingen, en weinig geneigd
zich voor ernstige dingen te interes
seeren.
De Kamers zijn naar huis, na een einde-
loGze nachtzittng om de laatste ontwerpen
die nog waren blijven liggen af te doen, en
we hebben allemaal een zucnt van verlich
ting ges' -aKt toen we in onze dagbladei la
zen dat om bij vieren de heer Pierre Laval
het sluitingsdecreet had voorgelezen. Want
zoolang als de Kamer? bijeen zijn is men
nooit gerust dat er niet een of ander onge
lukje zal gebeuren, dat alles in de war
stuurt.
Ei is deze laatje dagen nog een6 duchtig
aan politiek gesdianv! gedaan, en men kreeg
,1er indruk uV. Vele députés, die dan ei le
lijk schoorvoetend aan L.val de bevoegdheid
gegeven hadden alle financieele kwesties bij
decreet te regv m, niet gerust waren over
den indruk, dien dit afvran van hun rechten
op hun kiezers maken zou. Ze trachtten daar
om wat ze met de eene hand gegeven had
den, met de andere weer terug te nemen dx>r
de noodige handteekeningen te verzamelen
om den president van de republiek te ver
plichten op verz.vk van die onderteekenaars
net parlement zelfs in de vacantie weer bijeen
te roepen. Maar voor zoover is na te gaan
is het niet gelukt de meerderheid der Kamer
leden tot tekenen te bewegen, en te dien
aanzien behoeven we dus niet bang te zijn
Tot eind October begin November hee t de
heer Lavai de handen vrij.
De „Croix de Feu".
Nu moet erkend worden dat er eenige re
den was voor de ongerustheid, die in link-
sche kringen bestaat, dat de rechtsche bon
den tijdens de afwezigheid van het Parle
ment zouden trachten zich te doen gelden,
als ze meenden dat door de besluiten der re
geering de rechten van de oud-strijders /ou
den worden aangetast. Vooral de „Croix de
Feu" hebben zich den laatsten tijd zeer ge
weerd, en hun aanvoerder, kolonel De La
Rogue, heeft het heele land afgereisd om
overal wapenschouwing van zijn troepen te
houden; zelfs naar Algerije is hij daarvoor
geweest, en er wordt gesproken van een aan
tal vliegtuigen, die in het bezit zijn van deze
voorstanders van een krachtig centraal ge
zag, en die ze zoo noodig voor hun betoogin
gen zouden willen gebruiken. Veie radica
len en socialisten wilden daarover nog vóór
het reces interpelleeren, en dat was niet zon
der gevaar, omdat je nooit weet hoe een in
terpellatie in de Fransche Kamer voor een
regeering afloopt.
De handige Laval.
De heer Laval, wien het aan handigheid
ln manoeuvreeren niet ontbreekt, en die
een goede leerling is van wijlen Briand, is er
djgeslaagd aan dit gevaar te ontkomen,
«oor een verklaring af te leggen, waarin hij
zeide het gezag der regeering onder alle om
standigheden te zullen handhaven, en stren
fï? maatregelen te zullen nemen tegen allen
me mochten willen trachten het aan te tas
ten. Hij heeft verder gewacht met het uit-
aardigen van bezuinigingsdecreten tot de
**®ers naar huis zouden zijn, om geen last
te hebben van de reacties van parle-
«mtairen aard op beslissingen, waardoor
•aiariaeen der armbtenaren of de pensioe-
„„u oud-strijders mochten worden aan
zend decreten zullen nu in de eerstvol-
Wa .e, weken loskomen en we moeten daarop
rn„ n °m te weten hoe ze zullen worden
«^fenomen.
hier" tJe.Waar'le><l te zeggen, men verwacht
niet nSen van financiers en economisten
ve/ bezuinigingen op de begrooting
trtv/^0^ zullen kunnen gaan om die slui-
*e krijgen. Daarvoor zijn de tekorten
sa £root> en is het gedeelte dat niet voor
liilrF ^baarheid vatbaar is, te aanzien
de w 's we' opmerkelijk dat, terwijl
r® bladen over het algemeen de onaantast-
®r*}eid van den franc als een axioma voor-
®P*wllen, en er maar enkele zijn die een de-
uatie bepleiten, de journalisten en politie-
e personen die men spreekt u in vertrouwen
^ggen dat men er hier zonder dat nooit uit
zakt? ^an' verwacht dan echter dat dit
kunnen geschieden in dien vorm van een
1 .regeling van de goudwaarde bij ge-
- van algdieele internationale
ilisatie, waardoor het groote publiek er
minder van zou merken.
De kans daarop is ongetwijfeld grooter
geworden, nu op het congres van de Interna
tionale Kamer van Koophandel, dat hier de
afgeloopen week gehouden is, de Engeischen
ten slotte hun verzet tegen zulk een stabili
satie op goudbasis hebben opgegeven, zoo
dat de resolutie, waarin ze als het voor
naamste en meest urgente middel om verbe
tering te brengen in den treurigen toestand
waarin de internationale handel zich bevindt
wordt aangeduid, met algemeene stemmen
kon worden aangenomen. Dat dit resultaat,
voor de wereld-economie zoo belangrijk, ver
kregen kon worden, is zeker voor een groot
deel te danken aan de diplomatieke hoeda
nigheden van den algemeenen voorzitter
der Int. Kamer, de heer F. H. Fentener van
Viissingen, die in deze kringen algemeen
zeer hoog wordt geschat. Het feit dat men
hem met grooten aandrang verzocht heeft
het presidentschap voor een nieuwe periode
van twee jaren op zich te nemen, hetgeen
in de geschiedenis der Int. Kamer zonder
voorbeeld is, want elke natie moet zoo eens
zijn beurt hebben, is daarvan wel een zeer
sprekend bewijs.
Het „season".
Het Parijsche „season" loopt ten einde.
Deze week zijn op de groote banen m het
Bois de Boulogne de vier groote klassieke
courses gehouden, in Auteuil de „Grand
Steeple", de „Grande Course des Haies" en
de „Drags", in Longchamp de „Grand Prix",
die een eind maakt aan die wedstrijden van
beteeken is. Thans komen nog slechts, op 6
dezer, de nacht-wedrennen op Longchamp,
waarbij de baan over haar geheele lengte in
tens verlicht is, zoodat men de paarden even
goed kan volgen als op klaarlichten dag, en
die het vorige jaar terecht zulk een groot
succes hebben gehad. Dan verstrooien -i-'.i
de Parijzenaars die meetellen over de pro
vincie, om zich aan zee of in de bergen te
gaan herstellen van de vermoeienissen van
een jaar Parijs, en de stad is verder de
prooi van de vreemdelingen. Naar het
schijnt zullen die dit jaar weer veel talrijker
zijn dan we de laatste jaren, als gevolg van
de crisis, gewoon waren, en komen in het
bijzonder weer vele duizenden Amerikanen
den Oceaan overgestoken, om Europa te
„doen" en daarbij „gay Paris" niet te ver
geten. Moge dit een teeken zijn van een na
derend herstel, dat niet te vroeg komt.
Een grief die tegen de „Fêtes de Paris"
van dit jaar is geuit, en die niet zonder
grond is, is dat men zich te veel heeft be
zig gehouden met de meer gegoede elemen
ten, zoowel van Parijs als van de vreemde
lingen, en niet genoeg heeft gezorgd voor
populaire vermaken.
Er zijn tal van besloten feesten geweest,
diners en bals waaraan de deelneming hon
derden franken kostte, élégance-wedstrijden
voor rijke dames met haar auto's, polo-wed
strijden. waaraan slechts kan worden mee
gedaan door hen voor wie het bezit van een
stuk of zes, acht paarden geen beletsel is. en
zoo rpeer. Nu is het zeker goed het noodige
te doen voor het amusement van hen, die in
staat zijn hier flink wat duizenden franken
te laten zitten, maar als men aan het eind
de rekening opmaakt, zijn het toch altijd de
tallooze kleine toeristen, die welke passen
en meten moeten om hun geld zoo lang mo
gelijk te doen strekken, die het meest blijken
te hebben ingebracht. Men heeft ze nu afge
scheept met een feest van buitenlandsche
militaire muziekcorpsen, een vuurwerkje en
wielerwedstrijden. Dat is niet genoeg, en
men mag er een volgend jaar wel op bedacht
zijn ook den „kleinen luiden" een bezoek
aan Parijs in deze feestweken wat aantrek
keiijker te maken.
Het mysterie-spel.
Een pluimpje echter hebben de organisa
toren verdiend met de vertooning van het
vijftiende-eeuwsche mysteriespel op het voor
plein van de Notre-Dame. Jammer genoeg is
Jat niet door het weer begunstig; tweemaal
moest de vertooning om den regen worden
afgelast of onderbroken, en de dagen dat
men spelen kon was het zóó koud, dat die
toeschouwers zich met winterjassen en bont
mantels moesten beschermen, en dat het spe
len voor de acteurs en actrices »n hun lichte
kleeren een ware beproeving was Maar als
geheel was deze voorstelling bijzonder ge
slaagd; er ging wijding van uit, de bewegin
gen van de menigte, waarvoor op het ge
weldige voorplein zoo goed de ruimte was,
waren door den knappen regisseur Pierre
Aldebert uitmuntend geregeld, en die grap
pige uitbeeldingen van hemel en hel, naar
vijftiendfe-eeuwsch voorbeeld, maar van alle
vindingen van de moderne techniek voorzien,
voldeden zeer De niet zeer dure Pla^l
waxen dan ook lederen avond dat gespeeld
werd tot de laatste ingenomen, en men mag
voorzien dat een dergelijke voorstelling ook
het volgend jaar weer een van de hoofdpun
ten van deze feesten zal vormen.
Ten aanzien van de specifiek-Parijsche
gebeurtenissen valt ten slotte nog melding
te maken van het groote succes van onzen
oud-prefect van politie, de heer Chiappe, die,
sinds op 6 Februari van het vorige jaar de
kortstondige minister-president Daladier
hem zijn ontslag gaf, een ambteloos burger
is geweest. Eenige weken geleden stelde hij
zich candidaat voor den gemeenteraad in
een district waar een van zijn vrienden over
leden was, en hij werd gekozen. Nauwelijks
in den raad aanwezig bood men hem het
voorzitterschap aan (de president van den
Parijschen gemeenteraad wordt maar voor
één jaar benoemd, en het is geen gewoonte,
dat hij herkozen wordt) en ook déze functie
heeft hij, met enkele stemmen meerderheid.
weten te bemachtigen. Zoo is hij dan op
nieuw zeer op den voorgrond gekomen, en er
zijn er die vreezen, dat hij, fascistisch aange
legd als hij is, van deze positie wel eens ge
bruik zou kunnen maken om zich te doen gel
den. Het hjkt mij de vraag of hij daarvoor
als figuur sterk genoeg is; zij die hem beter
kennen verzekerden mij dat hij een uitstekend
dienaar is, hetgeen hij als prefect heeft ge
toond, maar geen man om opperbevelhebber
te zijn. Maar mocht het in afzienbaren tijd
tot botsingen tusschen de machten van links
en van rechts komen, dan is het waarschijn
lijk dat hij daarbij een rol zal spelen. Het
duel dat hij gisteren met een der leden van
de Rekenkamer, die zich onwelwillend over
hem had uitgelaten, heeft gehad, en waarbij
hij zijn tegenstander door een pistoolschot
licht verwondde, zal zijn populariteit in
rechtsche kringen zeker niet hebben ge
schaad.
Buitenland
Abessinië vraagt Amerika om hulp
Frankrijk's houding blijft onzeker.
HET KELLOGG-PACT
Het A.N.P. seinde hedenmorgen;
Abessinië heeft een ernstig be
roep gedaan op de Vereenigde Sta
ten als mede-onderteekenaar van
het Briand-Kellogg-pact en de re
geering der U.S.A. verzocht er acht
op te willen slaan, dat Italië de
bepalingen van het Kelloggpact eer
biedigt.
Gisteren heeft de Abessinische
regeering een Amerikaansche zaak
gelastigde te Addis-Abeda uitvoerig
van de jongste gebeurtenissen op de
hoogte gesteld en eraan herinnerd,
<fat zoowel Italië en Abessinië en de
U.S.A. het Kellogg-pact hadden
onderteekend en dat dit pact bijleg
ging van internationale geschillen
door arbitrage eischt.
Uit verschillende aanwijzingen is gebleken,
dat het staatsdepartement te Washington
het verzoek van Abessinië om in te grijpen
in het Abessinisch—ltaliaansch conflict
heeft ontvangen. Men kon echter nog geen
inlichtingen geven en verklaarde slechts, dat
de Amerikaansche regeering haar standpunt
nog moet bepalen.
In politieke kringen in Washington acht
men den toestand zéér ernstig.
Nadat de Britsche ambassadeur reeds
Woensdagavond een onderhoud had gehad
met minister-president Laval, heeft hij zich
Donderdagmiddag opnieuw naar het minis
terie van buitenlandsche zaken begeven voor
een bespreking met den secretaris-generaal
van het departement van buitenlandsche
zaken.
In welingelichte kringen merkt men op,
dat het schijnt, dat men te Parijs evenzeer
als te Londen wenscht, dat het Abessinische
geschil op vreedzame wijie zal worden ge
regeld.
Laval is te Genève dienaangaande reeds
tweemaal actief opgetreden. Voorts heeft hij
onlangs in de commissies van buitenland
sche zaken van Kamer en Senaat duidelijk
het standpunt uiteengezet, dat hij in deze
belangrijke internationale kwestie denkt in te
nemen Laval heeft verklaard, dat in geval
hem een voorstel zal worden voorgelegd
voor een geschikte oplossing van het
ltaliaansch—Abessinische geschil, hij niet
zou dralen te Rome fis vriendschappelijke
arbiter op te treden op voorwaarde, dat
een dergelijke stap in geen geval de nauwe
en vertrouwelijke betrekkingen, welke thans
tusschen Italië en Frankrijk bestaan, zou
mogen schaden.
Van welingelichte Engelsche zijde wordt
verklaard, dat Groot-Brittanië zich in ver
band met het conflict niet aan zijn ver
plichtingen als Volkenbondslid wil onttrek
ken op voorwaarde echter, dat de andere
naties aan een actie deelnemen omdat Enge
land er bezwaar tegen heeft alleen op te
treden. Daarom heeft Engeland ook den
steun van Frankrijk gezocht, doch daarbij
is het op ernstige moeilijkheden gestuit, aan
gezien Frankrijk niet bereid schijnt te zijn
samen te werken om den Volkenbond in het
conflict te mengen.
De „Daily Telegraph" spreekt van een
protocol, dat is toegevoegd aan het Fransch
Italiaansche verdrag en waarin Frankrijk
verklaart dat het in Abessinië geen andere
belangen heeft dan de spoorwegzones, waar
uit Mussolini afleidt, dat Frankrijk hem de
vrije hand laat voor een ongebreidelde
macht in Abessinië.
Algemeen voelt men in Fransche kringen
de dreiging, dat het Italiaansch-Abessinisch
conflict een probleem dreigt te worden voor
de verhouding tusschen Frankrijk en Enge
land. Ondanks den door Eden geoefenden
aandrang en de herhaalde verzoeken van
den Britschen ambassadeur te Parijs voor
stappen bij den Volkenbond, schijnt Frank
rijk ten kosten an alles ie willen voorko
men, dat de Volkenbond zich tegen Italië
zou richten.
Men acht het teekenend, dat na 14 dagen
van betrekkelijke rust het Giornale d'Italia
op de voorpagina weer een scherpe aanval
bevat tegen Engeland, dat een economische
en politieke campagne voert tot bezetting
van geheel Abessinië.
De „Daily Telegraph" meldt uit
Addis-Abeba, dat Abessinië binnen
kort de Geneefsche Roode Kruis
overeenkomst van 1929 zal onder
teekenen.
Onder bescherming van den kei
zer en keizerin zal een Abessini
sche afdeel ing van het roode kruis
worden opgericht. De prinsessen
van het vorstenhuis zullen zich tot
verpleegsters laten opleiden.
Eden fel becritiseerd.
Zitting van het Lagerhuis.
De Britsche regeering is gisteren in het
Lagerhuis bestookt met een geheele reeks van
vragen over het Engelsche bemiddelingsaan
bod in het Abessijnsch-Itaiiaansche conflict
Op een vraag naar de grootte en den aard
van den gebiedstrook dien Engeland zou heb
ben willen afstaan aan Abessinië, antwoord
de de minister van koloniën: „Men had er
aan gedacht de haven van Zeila onder zekere
omstandigheden aan Abessinië af te staan,
tezamen met een 50 mijl langen en 12 mijl
broeden corridor oin de verbinding te vormen
met dit land. Het aantal inboorlingen wisselt
al naar het jaargetijde. In Zeila zelf wisselt
de bevolking van 3000 in den zomer tot on
geveer 70O0 in den winter. Het achterland
heeft geen permanente inwoners, maar wordt
slechts in zekere jaargetijden door nomaden
stammen bewoond."
De conservatief, Sir Ferey Hurd, verzocht
de verzekering te geven, dat het Lagerhuis
over alle onderhandelingen met buitenland
sche mogendheden, waarbij een gebiedsge-
deelte wordt aangeboden, zou worden inge
licht, voordat het aanbod van kracht werd.
De minister voor volkenbondszaken, Eden,
antwoordde, dat het steeds de politiek van de
Brische regeering was geweest het Lagerhuis
over deze aangelegenheden volledig in te
lichten. Het Britsche voorstel was slechts ge
daan om vast te stellen of een formeel voor.
sel op deze basis bij de Italiaansche regee
ring in goede aarde zou vallen. Om deze
reden heeft men het voorstel niet aan het
Lagerhuis kunnen mededeelen voor 't Mus
solini ter kennis was gebracht. Wanneer
Mussolini het gunstig zou hebben opgeno
men, zoo het Lagerhuis alle gelegenheid zijn
gegeven tot een uitvoerige bespreking.
De Britsche regeering zou ook onmiddel
lijk in overleg getreden zijn met de Fransche
regeering als medeonderteekenaarster van
het verdrag van 1906, benevens met de Atoes-
sijnsche regeering.
De nationale liberaal Dickie vroeg daarop,
of de minister van buitenlandsche zaken aan
spraak maakte voor de regeering op volmach
ten, die betrekking hadden niet alieen op het
afstaan van gebied zonder toestemming van
het Lagerhuis, maar ook op den overdracht
van volkeren, welker bescherming Engeland
bij verdrag op zich genomen heeft, aan een
anderen staat.
Waf vandaag de
aandacht trekt,,.
De Fransche Kamers op recêa. (Dag.
Overzicht)
Het Italiaansch-Abessinisch conflict
spitst zich toe. (Buitenland)
Leopold Wölfling overleden. (Buiten
land)
Typhois-epidemie in Italië. (Buiten
land)
De „Prinses Juliana" te Rotterdam
in reparatie. (Binnenland)
Nadere bijzonderheden omtrent den
moord op de „Statendam". (Binnenland)
Te Den Haag 5000 dbor z.g.n. op
haaldienst verduisterd. (Binnenland)
Braat en de N.S.B. (Binnenland)
Mr. Bauduin, advocaat-generaal van
het Amsterdamsche gerechtshof overle
den. (Binnenland)
De technische dienst der K.LM.; een
onderhoud met den heer G. Spit. (Lucht
vaart)
(Zie verder eventueel laatste
berichten.)
De minister van koloniën antwoordde, dai
de toestemming van de betrokken stammen
niet vereischt geweest zou zijn. Wanneer het
Britsche voorstel echer verder tot uitvoering
zou zijn gekomen, zou de regeering zeker
rekening gehouden hebben met de belangen
van deze stammen.
Dickie deed de regeering daarop verdere
verwijten, waarbij hij o.a. verklaarde, dai
men de inboorlingen eenvoudig aan hun lot
zou hebben overgelaten, wanneer het Engel
sche voorstel zou zijn aanvaard.
In den loop van verdere antwoorden op
desbetreffende vragen zeide de minister van
koloniën, Malcolm MacDonald, dat de voor
naamste haven van Britsch Somaliland niet
Zeila wa6, maar Berbera, dat uiteraard niet
mede begrepen was in het Britsche voorstel.
Verder legde de minister er steeds weer
den nadruk op, dat het hier een voorloopig
voorstel had getroffen en dat nooit in het
voornemen had gelegen eenigerlei gebied
zonder voorwaarden af te staan. Veeleer zou
den zekere voorwaarden hebben moeten wor
den nagekomen.
Ten slotte vroeg de conservatieve afge
vaardigde Wilson nog, of men ten behoeve
van de uitoefening van de koninklijke prero
gatieven voor de opstelling van het Britsche
voorstel de toestemming van den koning had
verkregen.
De minister van koloniën antwoordde
daarop, dat het genoemde rekening houden
met de prerogatieven van den koning thans
niet meer bestond, gelijk nog voor betrekke
lijk korten tijd het geval was geweest. Ver
dere vragen werden door den spreker van het
Lagerhuis afgesneden.
HITLER'S DUBBELGANGER.
Voorzorgsmaatregel tegen
eventucele moordaanslagen.
Volgens den Münchenschen correspondent
van de „Daily Telegraph" „bedient de
Duitsche rijkskanselier zich van een dubbel
ganger als voorzorgsmaatregel tegen even-
tueele moordaanslagen".
Men beweert, dat deze persoon de best be
taalde functie heeft in het geheele Duitsche
rijk.
Zondag j.1. bij de officieele opening van
den tweeden nieuwen autoweg van München
naar Salzburg werd de dubbelganger, die
bijna niet van den Führer te onderscheiden
is, met luid applaus begroet.
Aan eiken kant van den nieuwen weg
stonden zwaar bewapende manschappen van
de S.A. en S.S., alsmede leden van het Oos-
tenrijksche Legioen geschaard.
Slechts personen, die in het bezit waren
van speciale toegangsbewijzen, mochten den
Führer op den nieuwen weg volgen.
Hitier II woonde twee plechtigheden bij,
nl. de inwijding van het „Huis der Duitsche
kunst" te München en de opening van ge
noemden rijweg.
DE ARRESTATIES TE DANZIG.
Protest bij den volkenbond.
De verrassende arrestaties van talrijke
hooge ambtenaren in Danzig hebben op het
oogenblik reeds tot tegenacties van de op
positie geleid.
Zoowel de Duitsch-nationalen als de so
ciaal-democraten hebben bij den hoogen
commissaris van den volkenbond naar aan
leiding daarvan een protest ingediend.
Bovendien hebben beide partijen voor Vrij
dag openbare vergaderingen belegd.
Ook de rechter Herbert Abromeitis is ge
arresteerd.
ALKMAARSCHE COURANT.
Dit nummer bestaat uit drie bladen. Directeur: C. KRAK.
(Van onzen Franschen correspondent).
