szs&isxt** va"d™
tfaoouicuiat Tlieuws
meel-silo uitgebrand.
1 jarig knaapje verdronken.
sytze rozema's laatste gang.
begrafenis slachtoffers
„gaai-ramp".
vader voor hun oogen
verdronken.
colporteur van loten
aangehouden.
ongeluk met benzine.
noordscharwoude
steldé "u b het "°e «'w '"8°
uitgeest
graft
egmond a. d. hoef
schoorl
een dag in anzio-
«5=0833
Te Groningen.
.Hedenmorgen vroeg is een felle brand uit
gebroken in de geheel met houtmeel gevulde
•ilo grensende en toebehoorende aan de kis
tenfabriek van de firma J. Bouman aan de
fiirleon te Groningen.
De brandweer wist de brand te beperken
tot de silo, welke geheel is uitgebrand Het
crebouw was op beurspoli* verzekerd. De oor
zaak van den brand is niet bekend.
Hedenmorgen is het 1M-jarig zoontje van
schipper A. Smit, liggende met zijn schip ,n
het Hoendiep, ter hoogte van de Fnesch-Gro-
ningsche suikerfabriek in een onbewaakt
ooaenblik overboord gevallen en verdronken.
Het lijkje is een kwartier later opgehaald.
Veel belangstelling in Oroningen.
Op de Zuiderbegraafplaats te Groningen
js hedenmorgen onder zeer groote belang
stelling ter aarde besteld het stoffelijk over
schot van den Velocitas-speler Sytze Rozema.
Op het kerkhof, dat moest worden afgezet,
droegen de eerste elftalspelers eh adspiran-
ten tallooze kranzen. Eenige personen spra
ken aan het graf, terwijl de teraardebestel
ling door autoriteiten uit voetbalkringen
werd bijgewoond.
Wijlen Jos. de Langen te Formerend
begraven.
Hedenmorgen heeft op het R.K. kerkhof te
Purmerend de teraardebestelling plaats
gehad van het stoffelijk overschot van den
heer Jos. v. Langen, die bij de vliegramp met
de Gaai" om het leven is gekomen.
Te ongeveer kwart voor negen kwam de
lijkstoet, die van de begraafplaats „Zorg
vliet' was gekomen bij het geboortehuis van
den heer v. Langen aan de Koemarkt aan,
waar 8 volgauto's zich achter den lijkwagen
aansloten.
Van het woonhuis werd naar de R.K. kerk
in de Kerkstraat gereden. Langs de straten,
welke de rouwstoet passeerde, hadden zich
vele belangstellenden opgesteld, die bij het
passeeren van den rouwwagen eerbiedig het
hoofd ontblootten.
In de R.K. kerk werd een gezongen ui:-
vaartdienst gehouden. Na de kerkelijke
plechtigheid vertrok de stoet naar het R.K.
kerkhof.
Op de kist waren vele kransen gelegd. Op
het kerkhof werd geen publiek toegelaten.
Nadat de kist, welke wa6 bedekt met een
palmtak van de gemeente Bellinzona, in de
groeve was neergelaten, werden de gebeden
uitgesproken. Diep onder den indruk ver
lieten de aanwezigen daarna den dooden-
akker.
Tragische ongeval te Heerde.
Gisteravond wilde de 33-jarige landbouwer
G. J. Kraayenbrink met zijn vrouw en een
paar kennissen een bad nemen in de Kleine
VC etering te Heerde. Het water daarin staat
niet hooger dan een meter.
w*61" was een meters verder
in de Wetering gesprongen en had het onge
luk in een modderige kuil te geraken van on
geveer 2 M. diepte, waaruit hij zich niet meer
kon bevrijden.
Op het geroep om hulp kwamen de andere
personen aanloopen en haalden den heer K.
uit het water. De levensgeesten bleken echter
toen reeds te zijn geweken.
Aantal lotenhouders opgelicht.
De politie van het bureau Overtoom te
Amsterdam heeft een 69-jarigen colporteur
van loten terzake van oplichting aangehou
den. De man had zich vervoegd bij een
vrouw, die in het bezit was van vier Pana
ma-loten, ter gezamenlijke waarde van
waalf gulden. Zij ging op zijn voorstel in,
?e loten voor andere te ruilen en betaalde
em voor de te maken kosten een bedrag
an Z.Z80. De man heeft daarop de loten
°or tien gulden verkocht en het geld ten
eigen bate aangewend. Gebleken is, dat hij
a an(*ere plaatsen' adressen in de stad
ezelfde streek heeft uitgehaald, zoodat de
pJiitie een goede vangst heeft gedaan.
Jongen overleden.
Gisteren was de 16-jarige M. v. S., te
jvieuwe Tonge, bezig met teerwerken. Na
oceindiging van zijn werkzaamheden wasch-
'e "ij handen en gezicht met benzine. Even
daarna stak de jongeman een sigaret op,
waardoor zijn. kleeren in brand vlogen. Of
schoon hij onmiddellijk in een sloot sprong,
"eP hij zoodanige brandwonden op, dat ge
neeskundige hulp moest worden ingeroepen.
Ue geneesheer achtte overbrenging naar het
■Jekenhuis te Dirksland noodzakelijk, waar
de jongen gistermorgen aan zijn verwon
dingen is bezweken.
STAKENDE JONGENS BIJ
SLODFERSBEDRIJF.
Actie met steunlijsten door de
politie verhinderd,
ten zestig jongens, werkzaam bij een
s'oopersfima op de Marinewerf te Amster-
am, die niet tevreden waren met 't loon, dat
werd uitgekeerd, zijn in staking gegaan
'eneinde toch aan geld te komen, trokken
J. met steunlijsten langs de huizen. De po-
'e van het bureau Kattenburg, die hier
ennis van kreeg, heeft voor dit optreden een
h ie gestoken en tegen enkelen proces-ver-
opgemaakt.
1feest voorzichtig met vuur
In bosch en heide.
ver'ee^/^'
ingekomen Noordermarktbond bericht
sloten f|<vn C|fn Noordermarktbond aange-
T° BriS h« 'o'?"1 I 54 28672
58 532 Ot tjmgendijk is dit bedrag
Langend!?^ Tm f 112 000 aan den
'5 ?al worden uitbetaald In to-
1(,nwa9 160.000 beschikbaar gesteld.
weer nieJwe" r® uitbetalinK ziin thans
Moest h^T h®?81"»*™ van toepassing,
tninnl 1 v<?.nKe Uitbetaling door den
rierte u pers°°nlijk de kwitantie worden on-
heoef-na^'11^ 7^ 8eschieden aan lederen
van den tuinbouw, die is aan-
°,f s ';aan?es'°tene A" bij de Ned.
groenten- en fruit-centrale.
anneer de steun jn ontvangst wordt ge-
3« h" »°rd™ Setoond,
dat men is aangesloten bij de L. C. O. en de
aans'u.tingskaart van de N.G.F.C., waaruit
blijkt, dat men is aangesloten onder de
groep A.
De betalingen zullen nog niet zoo spoe
dig kunnen plaats vinden, gezien de vele
werkzaamheden hieraan verbonden en te
vens de drukke werkzaamheden op het be
taal kantoor m verband met de aardappel
campagne in aanmerking genomen.
L>e opgravingen ten einde.
Vannacht werd op den hoek van de
Spoorstr. bij den heer J. de Bakker de wa-
terieidmg van den nieuwen weg verbonde aan
de hoofdbuis, die langs de Spoorstraat
loopt, tiierdoor is nu voorloopig een einde
gekomen aan de opengravingen van de
dorpsstraat.
Schoolfeest.
JDe kinderen van de r. k. fröbelschool
nebben Donderdag een schoolfeest gehad
achter de r. k. kerk. Het was heel mooi weer
en de kinderen hebben zeer genoten. Even
als bij een „echt" schoolfeest werd door hen
nog een optocht gehouden langs het dorp.
Het was een aardig gezicht, al die kleine
kleuters.
ZWDSCHARWOVDf
Bijenzwerm.
Een groote zwerm bijen welke alhier
rondvloog, heeft zich gevestigd in 'n hollen
boom op het erf van aen heer A. v. d. W.;
deze boom staat vlak aan de Dorpsstraat.
De auto moest het ontgelden.
De kermis is weer ten einde, men heeft
in het algemeen op zeer prettige wijze ker
mis gevierd, wanklanken zijn er zoo goed
als niet gehoord en het was, ook ten gevol
ge van de vele buiten-bezoekers, op de ker
mis somwijlen bepaald druk.
Jammer genoeg moeten we van een on
geval melding maken. Zekere H., afkomstig
uit Beverwijk reed des avonds laat nog over
den weg, Loet genaamd, niettegenstaande
deze voor het verkeer gesloten was. De daar
gistationneerde woonwagens namen zoo
goed als den geheelen weg in beslag. H.
evenwel, die sterk onder den invloed van ster
ken drank verkeerde, reed dien avond met 'n
vrachtauto daar ter plaatse met het onver
mijdelijk gevolg dat hij in botsing kwam
met een der wagens. In het woonwagenkamp
bracht dit veel beroering en weldra nam
men daar dan ook tegenmaatregelen, waar
bij de vrachtauto het wel ontgelden moest
Geen ruit bleef er gespaard. H. die zeer
schrok en een beetje tot bezinning kwam,
kwam er persoonlijk nogal goed af.
De politie stelt een onderzoek in.
Naar we vernemen zal de kwestie in de
kerkvoogdij der N. H. gemeente alhier
spoedig hare beslissing hebben verkregen.
Een accountant zal een deskundig en onpar
tijdig rapport over deze zaak uitbrengen
Deze accountant deelde op 13 Juli 1935
aan de kerkvoogdij en aan den nieuw be
noemden voorzitter van het N. H. weeshuis
mede, dat, gezien de nieuwe relatie tusschen
de kerkvoogdij en het weeshuis, voor een
goede uitvoering van de verstrekte opdracht
net zeer wenschelijk is, dat de administratie
van het weeshuis over de jaren 19301935
eveneens aan een controie zal worden onder
worpen. De kerkeraad der N. H. gemeente
Graft, welk college het bestuur vormt van
het Weeshuis, besloot op 15 Juli j.1. naar
aanleiding van bovengenoemd schrijven tot
een voorloopig onderzoek. Uitvoering hier
aan is echter niet gegeven.
Een deugdelijk onderzoek naar het bezit
en eventueele schulden van een instelling
kan toch nimmer een motie van wantrouwen
genoemd worden tegen de twee regenten,
Zondag en Maandag zal in de herv
kerk alhier een tentoonstelling van handwer
ken worden gehouden, die tegen geringe en
tree toegankelijk is. Van het vele dat er te
zien zal zijn, noemen we een goed geslaagde
maquette van het slot.
Het echpaar Joost Mink en Mietje de
Waal herdacht gister zijn gouden huwe
lijksfeest onder groote belangstelling.
Vooral 's avonds toen ons plaatselijk
fanfarecorps de oudjes een serenade
bracht, was het zeer druk bij het een
voudige huisje aan den Kanaalweg. Een
aantal zomergasten heeft eveneens een
tocht naar Schoorldam gemaakt, aan
gezien de oude Joost de rechterhand Ier
visschers is. Een der zomergasten her
dacht dit in een geestig speechje en over
handigde een enveloppe met inhoud.
Tn een groote kring danste het gouden
paar onder de tonen van het fanfare
corps op den Rijksweg. Het drukke ver
keer werd daardoor even stop gezet,
omdat een ieder stopt© om bij de pret
van het oude paartje van de partij te
zijn.
Ook wij brengen het gouden paar
onzen hartel ijken gelukwensch.
VERSLAG ROODE KRUIS-
OEFENING „HEILOO".
'Begunstigd door prachtig zomerweer
vond Woensdagavond 24 Juli weder een
buitenoefening plaats van het Ned.
Roode Kruis afd. Heiloo, op het land
goed „Nijenburgh", evenals de vorige
maal welwillend door jhr. H. v. Foreest
daartoe beschikbaar gesteld.
Ditmaal werd ook aan de oefeningen
deelgenomen door de afdeelingen Lim-
men, Castricum, Bakkum en Purmerend.
Onder de talrijke aanwezigen merktpn
wij o.a. op jhr. mr, F. H. v. Kinschot,
burgemeester van Alkmaar, kringcom
missaris van het „Ned. Roode Kruis"
Noordholland-Noord; den heer Nieuwen-
huizen, burgemeester van Limmen en
de doktoren v. d. Aa en Leenaarts van
Castricum.
Er werd gewerkt met zes ploegen en
een afzonderlijke damesgroep van de
afd. Castricum, welke onder leiding van
den heer Kalkman stond.
Nadat de gewonden op verschi lende
plaatsen in hét bosch en het weiland
verdeeld waren togen de colonnes er
onder leiding van hun respectievelijke
groepscommandanten met brancard en
vr/bandmateriaal op uit, om de gewon
den te verbinden en te vervoeren naar
de algemeene verbandplaats, welke
was gelegen aan het einde van de laan
bij de boerderij.
Weldra verschenen de verschillende
colonnes met de gewonden op de ver
bandplaats, waar alles door de verscha
lende doktoren werd onderzocht en in
orde werd bevonden.
Er waren zes verschillende opgaven
weike alle tot in de kleinste bizonder-
heden goed werden uitgevoerd.
Het geheel, dat onder de bekwame lei
ding van den arts-leider van de afd.
i^efloo stond, kan als goed geslaagd be
schouwd worden.
Vermoedelijk zal er 21 Aug. a.s. weder
een oefening gehouden worden te Cas
tricum.
Naar het Duitsch van Baron
Hellmuth von Klaynach.
In een klein onder de palmen verborgen
huisje bewonen wij een kamer met kleine
keuken.
De blik rust. als wij uit het raam zien, op
de Tyrrheenscne Golf. Tegenover ons heb
ben wij Kaap Circe, rechts daarvan de wij
de, blauwe zee.
Het is morgen; in den verwilderden tuin
bloeien lila, gele en blauwe orchideeën,
bonte cacteeën, bloemen, die alle muren als
met een Oostersch tapijt bedekken, slap en
nog met gesloten kelken; de nachtelijke
dauw heeft ze als met duizend diamanten be
sprenkeld.
Het is morgen. Inkoopen doen, bij ons
een prozaïsch werk, is hier een romantische
aangelegenheid. Wij gaan ook niet met be-
drijvigen tred aan dezen arbeid, wij wande-
delen, wij ademen de geurige lucht onder
de stralende zon, onder dezen eeuwig blau
wen hemel, laten de blikken gaan over de
wijde zee en zijn gelukkig, jong en sterk.
De straatveger komt ons iederen morgen
tegen; reeds uit de verte hoort men zijn ge
zang, hij heft den arm op om te groeten:
„Buongiorno Signore"; dan, als ware hi
operazanger, opent hij allebei de armen als
om de zon te omarmen.
„Oggi Tempo bellissimo!" wij herhalen
de laatste woorden: „Si, si bellissimo tempo
>,A rrvedere" roept hij nog, en dan
hoort men weer zijn heerlijken bariton
„amore" uithalen, want welk Italiaansch
volkslied zou niet „amore", de liefde be
zingen?
De weg brengt ons nu in smalle, nauwe,
onwezenlijke romantische straatjes, waar de
winkels zijn. In ieder huis woont een goe
de kennis, een vriend of een vriendin.
Ieder roept ons een vroolijk „God zegene
u" of „een prettigen dag" toe, en zoo doet
men inkoopen.
Wij stappen eén der meestal overstroo
mend volle winkels binnen. De menschen
die zich om de kleine toonbank dringen, ma
ken dadelijk plaats, want men laat in dit
land een gast niet wachten. De Anzianer
burgers en boeren bezitten een aangeboren
takt een uit het hart komende beminnelijk
heid en bereidwilligheid; ze stralen een zoo
innige vroolijkheid uit, dat men dit zonne-
volk moet liefhebben. Men is het middel
punt van de kleine schaar; ieder wil helpen
en raadplegen wat het beste en goedkoopste
is.
De winkelier in zwart zijden hemd met
fascistische-emblemen regeert zijn koopers
als een koning zijn onderdanen; voor den
vreemdeling echter is hij de welwillendheid
zelve, zoo ver hem dit zijn aangeboren ge
voel van eigenwaarde veroorlooft.
Vervolgens slenteren wij over de groente
markt tusschen bergen van groenten en kos
telijk fruit: vijgen, bananen, mandarijnen
sinaasappels, perziken en wat niet meer, o
Goddelijke overvloed!
Beladen met artitjokken, langoesten,
spaghetti en uien, die men in het Zuiden niei:
missen kan, het lange brood onder den arm
wandelen wij naar huis. Intusschen staat
de zon hooger aan den hemel en heeft zij de
bloemen uit hun slaap gekust.
Op het gras onder het dichte wingerddak
zetten wij ons neder om te ontbijten en dan
wandelen wij langzaam en bedachtzaam
naar het strand: want hier wordt het gaan
weer tot langzaam slenteren, vol gelaten
heid, tevredenheid, rust en droomerige ge-
dachtenloosheid, want niets verstoort de
harmonie van dit werkelijk gebenedijde le
vensbestaan.
Als wij aan het strand zijn, springen wij
in de oneindige zee en zwemmen wij ver,
ver weg.
In dit sterk zout houdende water, komen
wij ons als zonder gewicht voor.
Later liggen wij uren lang op de rotsen,
omspoeld van de kabelende golven in de
stralende zon, kijken naar beneden en slaan
het merkwaardige leven op den bodem der
zee gade. Soms verschijnt een schildpad,
roeit zich langzaam voorbij, om plotseling
weder in de schemerige diepte te verdwijnen.
Wij lachen om de vroolijke grappen van de
)ewoners en bewonderen hun gewaagde
sprongen, die ze, van de hoogste klippen af,
uitvoeren. Zooveel mooie, regelmatige ge
groeide lichamen, zooveel gratie en kuisch-
heid in iedere beweging, men zou denken,
dat ze allen tot oeroude Italiaansche ge-
slachten behooren; later echter zien wij ze
terug als arbeiders op een bouwland.
Daar komt een zongebruinde visscher in
zijn Sandoline aan, een kleine roeiboot, die
een paddelboot gelijkt, slechts wat langer
en knalrood geverfd; ternauwernood kan
een persoon er in zitten. Vroolijk schom
melt ze op de golven.
Met veel stijkages en een stroom vriende-
ijke woorden biedt de schipper mij zijn San
doline aan, daarna springt hij in de zee,
duikt onder, en haalt van den bodem een
arm vol glimmende bladen en ranken, ver
siert daarmede het bootje en zwemt zelf hof
felijk lachend naar het strand.
Men paddelt ver naar buiten, zóó, dat
men de rotskust slechts als een silhouette
ziet, of naar den overkant naar de Grotten
van Nero, die het met hun kleurenspel wel
tegen de beroemde blauwe van Capri kun
nen opnemen.
Maar de tijd gaat voorbij, en men moet
eens naar huis gaan denken, om ook de
maag zijn rechten te laten wedervaren. Wij
doen een paar krachtige bewegingen met de
roeispanen; de kleine Sandoline schiet met
wit schuim voor haar boeg naar het strand,
en weldra zijn wij weer thuis.
Ik heb lang in Anzio gewoond, maar om
daar een fornuis aan te maken, moet men er
geboren zijn. Gas is er natuurlijk niet en
iet voornaamste instrument in de keuken is
de waaier.
Niet om zich zelf toe te waaien, neen, om
iet vuur leven in te blazen dient dit cocqu-
ette instrument. Men moet stukjes houtskool
eerst met den waaier tot gloeien brengen.
Men waait tot de arm lam is, tot men geen
adem meer heeft, en wat heeft men dan ten
slotte bereikt? Dat plotseling een dikke
zwar1?. roo'c u'* be* fornuis opstijgt over de
kostelijke dingen, die tot bereiding gereed
staan.
Dat zijn dan oogenblikken van wanhoop.
Roept men nu Santuzza, Raffaela, Teresina
of hoe anders al hun mooie namen luiden,
te hulp, dan komt deze Santuzza al neuri
ënd binnen, lacht een toonlander in majeur
en een in mineur, maakt eenige lichte hand
grepen, die er uitzien als kinderspel, en men
heeft op eens het mooiste vuur dat men zich
denken kan.
Wat wordt er nu gekookt? Natuurlijk
eerst de heerlijke groenten, die men in den
warén zin van het woord bijna cadeau krijgt.
Wij hebben genoeg, behalve de groente, aan
spaghetti, af en toe de prachtige visschen
uit de Middellandsche Zee, kaas en het heer
lijke fruit, dat, zooals men weet, bijna in
ieder jaargetijde voorhanden is.
Voor geheelonthouders is Anzio nu niet
de uitgezochte plaats, want de kostelijke
wijn is goedkooper, als men hem direct in de
kleine Osterias, of nog beter bij den wijn
boer zelf koopt, dan mineraalwater.
Als het avond geworden is kleeden wij ons
een beetje meer en gaan wij op de Piazza
wandelen.
De Piazza! De Piazza is de levensader
van Anzio, daar klopt het hart van het zui
delijke leven, daar vereenigt zich arm en rijk
en zijn allen gelijk onder den avondhemel,
onder de roode afscheidsstralen der schei
dende zon.
Als een wit plein, omgeven van witte hui
zen, ligt daar de Piazza aan de glanzende
bocht van de Tyrrheensche Zee. De laatste
stralen glijden langzamer; als vermoeid strij
ken zij over de kleine avondgolfjes en hullen
den grooten hemelkoepel in rosa, roode,
blauwe en lila sluiers. De roodgloeiende
bal zinkt langzaam achter de hooge rotsen
der kust in de zee.
Nu ontwaken in het plaatsje de lichten
De Piazza is plotseling een zee van licht en
hier, indien men van de verhevenheid der
natuur tot de menschenwereld terugkeeren
kan en wil, lokt het leven.
Veel wereldtalen hoort men door elkaar,
maar ook alle inwoners van Anzio zijn daar.
Jonge mannen gaan arm in arm in lange
rijen op en neer. Zij zingen sentimenteele
wijzen. Jonge vrouwen wandelen trotsch
met hun kinderen voorbijde kleinste dragen
ze meestal op den arm en nog 's nachts om
twaalf uur kijkt zulk een baby vroolijk uit
nieuwsgierige oogjes in de stralende wereld.
Tusschen de inwoners bewegen zich ele
gante vrouwen, maar ook zeer opgemaakte,
met aangeplakte wimpers, geteekende wenk
brauwen. vergulde voetnagels, die uit zilve
ren sandalen kijken, en knalrooden mond,
zelfs 's avonds met onmogelijk weinig klee
ren aan. Rijke Amerikanen, wier glanzen
de witte luxe-jachten in de haven liggen,
drinken whisky en staan lachend te praten
met in lompen gekleede visschers.
De vleeschhouwer, de groentehandelaar en
de eierverkooper veranderen 's avonds in ele
gante gentlemen, greten met grandezza en
slurpen hun likeur. Dikwijls wordt om elf
uur op de binnenplaats van de Piazza een
podium opgebouwd en een muziekkapel
speelt tot laat in den nacht.
Ze speelt zóó, als slechts Italianen spelen
kunnen, onverschillig of het Verdi, Wagner
of Puccini is.
Ten slotte dan gaan wij naar huis, moe als
een kind, dronken van de bekoring, de
schoonheid van den dag; boven ons de ster
renhemel, waaraan de maansikkel hangt.
Van de zee uit stralen ontelbare lichtjes
van vele bootjes. de visschers hebben druk
werk. Ze steken en vangen met netten de
visch. Want morgen is het immers weer
ma Het.
Ja, morgen, dan gaan wij weer inkoopen
doen, morgen groeten wij weer de zon, de
bloemen, de lieve menschen. Wij ademen
diep, wij leven bewust in deze heerlijkheid
IN EN OM HET RIETLAND.
|L Heimans en Thijsse als wekkers
<P van natuurliefde. Het rietland een
rijk en veelzijdig natuurgebied.
Heimans en Thijsse! Ik weet niet of deze
namen nog voor de tegenwoordige jeugd
beteekenen wat zij voor ons, die in de oor
logsjaren schooljongens en -meisjes waren,
beteekend hebben, tenminste voor velen
onzer. Ik heb hier een boekje van hen bei
den voor mij liggen, één uit de reeks van
bekende werkjes over de natuur van deze
beide mannen, die voor het wekken van
liefde voor ons Nederlandsche landschap,
voor bloemen en vogels en al wat daar leeft
en groeit, zulke bijzondere verdiensten heb
ben gehad. Hebben gehad, want Heimans is
allang overleden, nog hebben, want Thijsse
werkt nog in onverzwakte kracht! Ik bezit
de heele reeks, maar dit deel ervan, „Door
het Rietland", is mij toch wel bijzonder lief.
Het is een van de eerste boeken, ik meen
wel het allereerste, dat ik als gymnasiast
buiten de verplichte schoolboeken om kocht
en hoe verkwikkend stroomde wat de Bijbel
„de geur des velds" noemt je uit deze blad
zijden, uit de woorden en de teekeningen
tegen. Als ik nu, een kleine twintig jaar
later, het boekje weer eens doorblader, hier
en daar een bladzijde lees en de plaatjes
bekijk, dan is het of heel de wereld, die
toen voor het gretige, volop genietende jon
gensoog- en hart openging, opnieuw al zijn
heerlijkheden voor mij uitspreidt. Daar
bloeit de orchis en zingt de karekiet, daar
lokt de zonnedauw en spreiden zich de va
rens, daar geurt de kalmoes en laat de roer
domp zich hooren, daar steekt het sierlijke
pijlkruid zijn blad en bloem omhoog en
pronkt de zwanebloem aan hoogen stengel
aan den waterkant. Daat gaat het weer
open, daar gaat het alles weer open, wat de
rijke natuurwereld in en om het rietland aan
schatten te brengen heeft.
Ik had juist dit deeltje als eerste uitge
kozen, vóór de andere, voor Hei en Dennen
In de Duinen en In Sloot en Plas, die later
kwamen omdat vooral het rietland me trok
en boeide en bekoorde, omdat we het als
jongens van de dorpsschool hadden door
kruist en afgespeurd. Toen nog alleen uit
lust naar avonturen. Nu bleef het in de
vacanties, ver van de groote stad, waar ik
later op school zou gaan, het uitverkoren
domein van speur- en zwerftochten, niet
meer uit lust naar avontuur alleen, maar
ook om er wat meer van te weten, er wat
dieper in door te dringen, wat meer van de
schoonheden en wonderen er van te zien, te
ontdekken, te ontleden voor zoover dat mo
gelijk en wenschelijk was. En wat is toen
dat boeiende boekje van Heimans en Thijs
se een prachtige gids geweest, voor mij en
voor zoovelen, wat kan het nog voor jong
en oud een uitstekende begeleider zijn, op
zwerftochten door het waterland!
In en om het rietland, het is er nu weer
op het mooist. Het riet zelf behoort tot de
planten, die het laatst oprijzen uit den win
terslaap. Wanneer het overal in wei en bosch
al groeit en bloeit en zingt en roept, is het
in het rietland nog vrij kaal en dor. Maar
nu zijn bij het voortgaan der Juniweken ook
de riethalmen al hooger opgeschoten, de
karekieten hebben er weer hun kunstige
nesten in gebouwd, die hangen aan de hal
men, en hun roept klinkt uit ieder rietveld
en uit iedere rietzoom op. De gorzen, de
zwartgekopte rietgorzen zijn er ook en bui
telen om de stengels en het ranke witte
vischdiefje, vol elegance, vliegt er over, de
kiekendief zweeft voorbij en de roerdomp
laat zich hooren, de winde, de latyrus slin
geren zich langs de moeraspaadjes, de or
chideeën bloeien en de munt gleurt alom:
ik zou nog vele, vele kolommen kunnen vul
len als ik het u alles zou willen noemen of
beschrijven. Deze enkele greep moge vol
staan om u opnieuw te toonen welk een rijk
en kostelijk landschap, een van onze aller
mooiste, wij in het karakteristieke Neder
landsche rietland bezitten, een van de staag
bedreigde deelen van ons vaderland, die de
eeuwen door hun baten brachten, wier in- en
omwoners nu ook onder de crisis lijden,
maar die tot die onvervreemdbare gedeel
ten mogen blijven behooren, waar'een oor
spronkelijke en prachtige natuurwereld zich
wild en welig in rijke veelzijdigheid ont
plooit en kan blijven ontplooien. A. L. B.
„Natuurlijk moet zoo Iets mij nou weer Juist over
komen, terwijl lk ben uitgegaan om scharretjes te vis-
schen." w .(Humorist), I
