In het Fransche Vreemdelingenlegioen,
LADELICHTER GEARRESTEERD.
VERDUISTERING VAN FIETSEN.
VROUW KLAAGT HAAR MAN AAN.
IN VRIJHEID GESTELD.
NIEUWE RAADSVERKIEZING TE
GROESBEEK?
Geen enkele der gekozenen toe
gelaten wegens vergissing bij de
samenstelling der candidatenlijs-
ten.
ARM IN DRUKPERS BEKNELD.
DE TOESTAND VAN DEN AARTS
BISSCHOP.
JONGEN DOOR AUTO AANGEREDEN
VOOR DEN VREDE.
Meeting te Amsterdam.
Een Alhmaarder
In Frankrijk.
vertelt van zijn ervaringen.
JMttuüeuws
DE FILM „RUBBER" HALF
JANUARI GEREED.
£and~-en Juinfouw
DE LANGENDIJKER
GROENTEVEILINGEN.
Jietk <C
JjiQezoHdeH Stukken
DE DEUREN VAN
WAAGGEBOUW.
Bij de ernstige botsing tusschen een luxe auto en een autobus uit Zwolle op den Haar.
lemmerweg nabij Amsterdam werd een per soon gedood, terwijl verscheidenen gewond
werden. Een foto van de plaats des onheils.
De politie te Groningen heeft wegens dief
stal van geld aangehouden den 16-jarigen
n de V. uit IJmuden. De jongen vroeg in
verschillende zaken nacr artikelen, die daar
niet werden verkocht en maakte van de gele
genheid gebruik om de winkellade te lichten
Hij is naar Haarlem gebracht aangezien hij
2ich ook in zijn woonplaats aan diefstallen
zou hebben schuld'g gemaakt en deswege
door de politie werd gezocht.
De laatste weken kreeg de politie van het
bureau Bergsingel te Rotterdam tal van
klachten binnen van rijwielverhuurders,
waaruit bleek, dat een jongeman er zijn
werk van maakte fietsen voor een of twee
uur te huren en deze niet terug te brengen.
Het door den huurder opgegeven adres
bleek steeds valsch. Maandag kreeg men een
jongeman te pakken, die veel geleek op het
door de benadeelden verstrekte signalement.
Hij werd in arrest gesteld en legde een be
kentenis af. Vijf fietsen, die hij gehuurd had
en daarna ten eigen bate verkocht, heeft de
politie reeds kunnen achterhalen. De gear
resteerde is de 23-jarige J. L.
Het Hbl. vertelt:
Groot tumult in de N. Leliestraat. Hevige
ruzie op een bovenhuis, waar man en vrouw
slaags zijn geraakt. De politie moest er aan
te pas komen, waarna de man zich tegen de
agenten keerde. Hij bedreigde hen met een
stoel en sloeg een ruit stuk Waarna de
agenten hem ondanks alle verzet meenamen
maar het bureau Raampoort. Toen hij weg
gebracht werd, riep zijn vrouw: „Hou hem
maar goed vast. want hij heeft ingebroken op
de Josef Israëlkade!"
De door de vrouw geuite beschuldiging
5s vermoedelijk volkomen juist, want de man
ds recidivist, en wordt van verschillende in
braken en diefstallen te dezer stede verdacht.
Naar een en ander wordt thans nog een na
der onderzoek ingesteld.
Indertijd is gemeld, dat een zoogenaamde
belastingophaaldienst aan de Vaillantlaan
te Den Haag eenige honderden belastingbe
talers 'heeft gedupeerd door niet de betalin
gen te doen, waartoe men verplicht was. De
directeur van dezen dienst was ten tijde van
het onderzoek door de politie en justitie dus
danig ongesteld, dat hij in het gemeentezie
kenhuis moest worden opgenomen. De man
is daaruit thans ontslagen en gisterochtend
ter beschikking van den officier van justitie
gesteld. Op last van den rechter-commis-
saris is de man later op den dag vrijgelaten.
De gemeenteraad van Groesbeek heeft met
10 tegen 2 stemmen besloten de nieuw ge
kozen raadsleden niet toe te laten. De com
missie van onderzoek naar de geloofsbrieven
had deze in orde bevonden, doch adviseerde
tot niet toelating, omdat bij de samenstelling
der candidatenlijsten voor de verkiezing een
vergissing was begaan. Opgemerl't werd,
zegt het Hbl., dat deze vergissing geen in
vloed op den uitslag heeft gehad, maar niet
temin nam de raad het besluit tot niet toela
ting.
De 18-jarige A. Sonneinans bij de N.V.
Smeets Drukkerijen te Weert is met een arm
bekneld geraakt in een rotatiepers. Het li
chaamsdeel moest beneden den elleboog
worden geamputeerd.
De aartsbisschop monseigneur J. H. Jans
sen voelde zich gisteren niet geheel wel en
bleef te bed. Zijn aigemeene toestand blijft
hetzelfde.
Qp den Barendrechtscheweg te Baren-
drecht (Z.-H.) heeft gistermorgen een ern
stig verkeersongeluk plaats gehad.
Een ongeveer 10-jarige wielrijder is daar
door een vrachtauto aangereden. Zeer ern
stig gewond werd de jongen opgenomen en
naar het ziekenhuis vervoerd.
Zondagmiddag 4 Augstus, den dag van
het uitbreken van den wereldoorlog, te half
drie zal er in het R. A. I.-gebouw te Am
sterdam een groote vredesmeeting worden
gehouden.
Namens de organiseerende vereenigingen,
Jongeren Vredes Actie, R. K. Jongeren
Vredesactie, Mobilisatie voor den vrede en
Wereld Vrouwen Comité tegen oorlog en
fascisme zal achtereenvolgens het Svoord
worden gevoerd.
Verder zullen spreken, een r. katholiek, een
christelijke, een sociaal-democraat, een stu
dent, een verpleegster, een arbeister en een
huisvrouw.
RIJKS GELDEN VERDUISTERD.
Uit een door de politie te Kerkrade inge
steld onderzoek is komen vast te staan dat
J. C., tot voor korten tijd vrijgestelde van de
centrale van werknemers in het mijnbedrijf,
een mijnwerkersbondje met nog geen 200 le
den, verduistering heeft gepleegd tot een
bedrag van minstens 2000 aan rijksgel-
den. Er zijn gefingeerde boekingen geschied,
terwijl vele bescheiden zijn verdwenen. Een
groot deel der boeken is in beslag genomen
en gedeponeerd op het parket Maastricht.
Toen ik in het „Legion Etrangère", het
Fransche vreemdelingenlegioen, was, noemde
ik mij Jansen. In waarheid luidt mijn naam
anders, maar dit doet niets ter zake. Het
gaat niet om een naam of om een persoon,
maar om de zaak in het algemeen.
Eerst had ik in Parijs gewerkt. Ik had mij
daar uitgegeven als geroutineerd huisknecht,
maar mijn baas en bazin hadden al heel
gauw gezien, dat ik niet zoo heel goed ge
dresseerd was, zoodat ze mij te verstaan ga
ven dat ik beter deed naar een ander baantje
uit te kijken.
Ik ging zoeken, maar er zijn er meer die
zochten en ook niets gevonden hebben. Ik
zakte af naar Brussel, waar ik een betrek
king trachtte te vinden als huisknecht of
kellner, maar het bleef ook daar bij zoeken,
terwijl in dien tusschentijd mijn laatste geld
opraakte.
Ik maakte kennis met een Pool; Koslofski
was zijn naam. Ik schrijf „was", want de
arme jongen is bij een poging tot desertie uit
Afrika om het leven gekomen.
Kort en goed: ik maakte kennis en 't bleek
dat hij er met zijn toekomstig erfdeel van
door was om zich in de Ville Lumière en
Brussel wat te amuseeren.
Hij sprak Poolsch en Duitsch en kon zich
met mij onderhouden. Wij werden dra goede
vrienden.
Maaraan alles komt een eind en ook
zijn portemonnaie was niet onuitputtelijk,
zoodat wij na eenige maanden van veel plei-
zier tot de bedroevende conclusie kwamen
dat het geld op was.
Que faire? Werk was er niet en eten moe
ten wij allemaal. Enfin, wij verkochten eeni
ge van de bijouterieën die wij in rijke dagen
gekocht hadden en stapten in den trein naar
Li 11e.
Na daar eenige uren door de stad te heb
ben gezworven kwamen wij in een straat
waar wij een troepje menschen zagen en na
derbij gekomen hoorden wij een mengelmoes
van allerlei talen. Het bleek ons dat wij ston
den voor het Bureau de Recrutement de la
Legion, het aanwervingsbureau van het
Vreemdelingenlegioen.
Mijn vriend had vhn gewezen legionnairen
al eens wat van de toestanden daar verno
men en al was het niet alles even mooi, je
had er in ieder geval te eten en te slapen.
Maar ik voelde er niet veel voor en ging
eerst naar den Hollandschen consul en ver
telde hem wat wij van plan waren. Nadat
ik uitgesproken was, wees hij mij op een re
volver die op zijn schrijfbureau lag. Neem
dat ding en schiet je liever voor den kop.
raadde hij, dan doe je beter. Helaas hebben
wij niet naar zijn goede raadgevingen ge
luisterd en verdwenen opnieuw paar de Rue
de la République waar het kantoor gevestigd
iseen vuil, vies kantoortje. Het was
merkwaardig dat er zooveel Duitschers on
der die adspirant-legioensoldaten waren. Dat
was niet alleen dien tijd zoo, maar dat is nog
zoo.
Op kleurige affiches stond de uitnoodi-
ging: „Engagez-vous pour la legion!"
We moesten wachten tot twaalf uur. Toen
kwam er een sergeant die ons naar binnen
bracht, waar het bijna nog smeriger was
dan buiten. Er zaten een paar officieren die
dadelijk begonnen te snauwen, waarschijn
lijk om ons een beetje aan den toon van het
legioen te laten wennen.
We moesten ons heelemaal uitkleeden en
werden toen gekeurd. Die keuring was zeer
streng, speciaal voor de voeten en de oogen.
Er worden echter maar zelden jongens af
gekeurd, want in de eerste plaats komen ze er
alleen als ze weten, dat ze gezond zijn en in
de tweede plaats doen ze allemaal hun best
om goedgekeurd te worden.
Na de keuring moesten we bij een officier
komen die ons vroeg of we wel wisten wat
we deden, of we begrepen, dat we voor vijf
jaren teekenden? Toen ik „ja" zei, werd me
een stuk voorgelezen, waarin een heeleboel
over de doodstraf voor dit en de doodstraf
voor dat stond en twintig jaar hiervoor en
dertig jaar weer voor een ander misdrijf.
Ik doorstond het alles, zei overal ja en
amen op en werd daarna naar een kazerne
geleid en ingeschreven als legionair met het
stamboeknummer 23981.
's Middags 2 uur kregen wij het eerste
middagmaal, dat bestond uit wat heet water
met wat groenten en vet erin en daarna wit
te boonen, die deftig met den naam van
„Haricot verts" bestempeld werden. Voorts
nog een stuk bussenvleesch, een stuk hard
brood en een kwart „pinar", d.i. roode wijn,
die in Frankrijk en vooral in Marokko en Al-
gerië veel gedronken wordt. Die is daar
erg goedkoop, want voor 2 francs kan men
een liter krijgen.
Na dit copieus diner werd het heele stel
nieuwbakken legionairs weer op een kantoor
gebracht. Daar zat een groot aantal klerken
en één daarvan las ons in het Fransch. En
gelsch en Duitsch voor, wat we zooal voor
straffen kon krijgen. We luisterden en knik
ten.
Vervolgens werd ons gezegd, dat wij vrij
waren tot den anderen morgen 6 uur. Wij
konden in de kazerne overnachten en zouden
dan op transport worden gesteld naar Toul,
waar een depot-kazerne is gevestigd van uit
sluitend legioensoldaten. Daar wachten de
soldaten dan een week tot er genoeg bij el
kaar zijn, een 150- of 200-tal, en dan worden
ze op transport naar Marseille gesteld.
Eenmaal in Toul aangekomen was het uit
met de vrijheid. Vanaf Lille mochten we nog
zonder geleide gaan. De discipline van het
legioen begon in Toul. Daar werden onze
hoofden gemillimeterd, toen gingen we in 't
bad, kregen militaire kleeding aan en wer
den vervolgens ingeschreven. Daarop volg
de dan de eerste inenting.
Den tweeden dag in Toul werden we in een
zaal gebracht waar onze burgerkleeding,
koffers enz. lagen opgestapeld. Dat moest
alles worden verkocht. Een voor een werden
we voor een tafel geroepen waar een ser
geant en eenige kooplui zaten. Laatstgenoem
den bekeken dan met critische blikken de
kleeding die op de tafel lag. Er werd niet
eens gevraagd wat wij er voor wenschten te
ontvangen. Er werd maar wat gegeven. Een
costuum van 60 gulden (600 francs), zoo
goed als nieuw, bracht de kapitale som op
van 25 francsen dit geld blijft meestal
in da cantine van de kazerne, want gedron
ken worden mag er en wordt er niet weinig.
Tot Woensdag bleven we daar en moesten
allerlei corveediensten doen, schoonmaken,
aardappelen schillen en dergelijk werk.
Ik trof er nog een Hollander, die er voor
de tweede maal 5 jaar aan ging wagen, want
om bijzondere redenen kon hij niet naar is
land terugkeeren. Hij vertelde dat hij' den Rif-
oorlog nog op zijn ergst had meegemaakt
en vijf maal gewond was geweest. Hij was
dan ook drie maal gedecoreerd.
Toen zij hoorden dat ik schilderen kon,
haalden ze mij uit de corveediensten en moest
ik voor den kapitein verschijnen.
Ik moest eenige weken in Toul blijven om
de kamer van den kapitein van wandschilde
ringen te voorzien. Tafreelen uit het legioen
moesten er op komen.
Ik had mijn vriend Koslofski intus-
schen uit het oog verloren. Die was ree Is
met het eerste transport naar Marseille
vertrokken en kon reeds in Afrika zijn.
Eindelijk werd mij aangezegd, dat ik
den anderen morgen met 60 andere legio
nairs zou afreizen.
Wij werden geïnspecteerd en voorzien
van voedsel voor 20 uur, want van Toul
tot Marseille is 'n heel eind.
Toen gingen we de6 morgens om 6 uur
op een trein, speciaal voor soldaten af
gehuurd.
'u Avonds om 10 uur kwamen we na
een snik-heeten dag in Marseille aan en
werden regelrecht naar het Fort St.
Jean gebracht, een echt middeleeuwsch
P t aan de Middellandsche Zee. Daar
zijn bijzonder veel spahi's, dat zijn Ara
bieren in Franschen dienst, die de zoo
be ende kleine Arabische hengsten be
rijden. De moraal, die onder deze men
schen heerscht, is verschrikkelijk. Onder
de legionairs en vooral onder de officie
ren zijn veel zedelijk minderwaardigen
en daardoor wordt het leven er bijna on
dragelijk.
Reeds den eersten nacht op Fort St.
Jean raakte ik in gevecht met eenige
Russische legionairs en het resultaat
was, dat ik acht dagen prison kreeg.
Die straf beteekende dragen van de
zoogenaamde sac a terre, toen moest ik
met een ransel met 25 K G. zand op den
rug marcheeren drie uur achter elkaar.
'6 Avonds werd ik in een hok gesloten
van 1.50 M. breed en 3 M. lang, bijna
zonder ventilatie.
's Morgens kreeg ik een beker zwarte
koffie en om elf uur „la soupe", het ge
wone heete water met een homp brood
en wat macaronie en 's avonds weer.
Geen wonder, dat ik in die acht dagen
12 pond was afgevallen.
Toen mijn straftijd om was het was
Zaterdag kwam het commando „in
schepen voor Oran". Er waren ongeveer
300 legionairs en een gedeelte spahi's en
koloniale soldaten.
Het is voor Marseille altijd nog een
nieuwtje, om deze internationale troepen
onder begeleiding van muziek naar de
boot te zien trekken en men bedenkt
niet dat daarvan misschien 60 pet. nooit
den Europeeschen bodem terug ziet!
Ieder soldaat werd voorzien van een
gamelle etensblik vork en lepel enz.
Voorts werd ieder nog een deken uitge
reikt en daarmee moet hij zich in het
ruim van het schip maar zoo goed
mogelijk zien te redder, want slaap
plaatsen zijn voor de legionairs niet
noodig.
Die hebben zich verkocht en zijn het
eigendom van de Fransche repupbliek
geworden.
Op de bopt kreeg ieder een kruik
(bidon) wijn en een portie brood, waar
mede men de haven van Oran maar
moest zien te bereiken. Wel werd er
's middags en 's avonds nog soep uitge
deeld, maar de meesten maken er geen
gebruik van door de slechte bereiding
en ook omdat ze bang voor zeeziekte
zijn. Op deze reis, die oneveer 36 uur
duurt, voeren ook Arabische kooplieden
mee, die de legionairs de nog overge
bleven kostbaarheden, zooals horloges,
ringen enz. voor een paar francs afhan
dig weten te maken. Zoo zag ik door
een Italiaan een gouden heerenhorloge
verkoopen, dat zeker 150 gekost had.
Hij kreeg er 32 francs voor, 3.20, en
deed het alleen om er wijn voor te kun
nen koopen.
Op deze reis sprongen twee jonge Duit
schers overboord, die er genoeg van
schenen te hebben. Dat de Fransche re
geering niet veel waarde hecht aan deze
menschenlevens, moge blijken uit het
feit, dat de boot niet meer dan 5 minuten
stil bleef liggen. (Wordt vervolgd).
In een persconferentie ten kantore van de
Tobis Filmdistributie N.V. deden mevrouw
M. H. SzékelyLulofs en de heer Rutten
eenige mededeelingen over de a.s. verfilming
van mevrouw Székely's bekende roman
„Rubber".
De buitenopnamen een belangrijk deel
van de film speelt in de tuinen van de onder
nemingen zullen, zooals- men weet, in In
dië in Deli worden opgenomen; de binnen
opnamen worden in de Tobis ateliers te Ber
lijn vervaardigd. Van deze film zullen een
Duitsche en een Hollandsche versie worden
vervaardigd; de heer Jules Verstraete zal in
beide versies optreden. De bezetting van de
verschillende rollen is nog niet volkomen
geregeld Mevrouw Székely was thans
naar Amsterdam gekomen om het draaiboek,
dat door de Meester en Rutten is samenge
steld, te bespreken.
Hoe heeft Indië het plan ontvangen om het
leven in de cultures aan de hand van uw
boek te verfilmen? vroegen wij.
Enthousiast! Van alle kanten hebben we
medewerking gekergen, vooral van de zijde
van de verschillende ondernemingen in Deli,
waar de opnamen zullen plaats hebben is
nog niet vastgesteld; dat hangt natuurlijk
af van de omstandigheden. Half Januari
denken we klaar te zijn, waar de premiere
zal gaan is nu nog niet te zeggen. Maar wel
zal ongetwijfeld zoo zeide de heer Rutten
groote belangstelling voor deze eerste
Indische film bestaan.
,,'t Is zoo jammer viel mevrouw Szé
kely in, dat de rijke stof in Indië nog nooit
verwerkt is tot een speelfilm Wat zouden
er prachtige films te maken zijn in de Indische
regentenwereld; er zijn zooveel onderwer
pen te dramatiseeren en ongetwijfeld zouden
er vooral onder de Indo's goede film
krachten gevonden kunnen worden. Over het
algemeen heeft men in Holland geen flauw
idee van het maatschappelijk leven in onze
Oost. De Deliaan b.v. leeft zoo anders dan
de doorsnee Hollanders. Het begrip „geld"
is voor hem zoo heel anders. Zij realiseeren
dikwijls zoo weinig wat het leven eigenlijk
is en ze zijn ook in deze tijden men
schen van uitersten gebleven. Dat zal
evenals in mijn boek ook in de film tot
uiting komen, tegelijkertijd willen we een
beeld geven van het moeilijke en zware leven
op een onderneming, waar hard en intens
wordt gewerkt. De kracht van den Hollan
der onder de tropenzon, zijn doorzettings
vermogen, zijn wilskracht, zijn drang om iets
tot stand te brengen, dat alles willen wij op
de film vastleggen, maar ook zijn feesten,
zijn vermaken, zijn reacties op het zware en
ingespannen werk.
Zoo zal, hoop ik zoo beëindigde me
vrouw Székely het gesprek deze film bij
dragen tot verruiming van de visie van den
Nederlander op werken en leven in Indië.
W
Er werden in de afgeloopen week weer
vrij groote hoeveelheden vroege aardappelen
aangevoerd, n.1. rond 200 spoorwagens van
10.000 K G. De prijzen waren in den aan
vang al lager dan op het eind der vorige
week, waarbij dan nog in aanmerking dient
te worden genomen, dat een groot gedeelte
niet kon worden verkocht. Voor grove Schot
ten werd aanvankelijk 3 betaald, later
zakte deze prijs in tot 2—2.50. Groote
Schotten (38—55 m.M.) golden 3.50 tot
4enkel partijen brachten bij uitzondering
tot 4.50 op. Voor drielingen werd eerst
1.50 tot 2.50 betaald, later lagen de prij
zen meestal tusschen de 1.50 en 2
Behalve Schotten werden ook al belangrij
ke kwantums Eigenheimers, zoowel blauwe
als blanke, aangevoerd. Voor blauwe kon
soms nog ongeveer 5 worden gemaakt,
doch al spoedig kon geen hoogere prijs dan
3.50 tot 4 worden bedongen, op het laatst
der week zelfs niet meer dan 3 of iets meer.
Blanke Eigenheimers noteerden doorgaans
nog iets lager. Voor Schoolmeesters werd
3 betaald.
De prijzen van de tomaten verschilden
weinig met die der vorige week, al was er
dan ook eenige verruiming gekomen met be
trekking tot den uitvoer. Aanvankelijk werd
voor de A-sorteering 10.70 betaald, welke
prijs op het laatst der week tot 14.60 was
gestegen. Voor B werd van 12.20 tot
14.40 betaald, terwijl C steeg van ruim 9
in den aanvang tot 12.80 Tater. CC werd
verkocht voor 4 tot 6.10. De aanvoer be
liep 17.500 K.G., dus aanmerkelijk minder
dan de vorige week.
Buitengewoon slecht ging het weer met
de verschillende vroege koolsoorten. Of
schoon de aanvoer van roode kool nog niet
bijzonder groot is, en ze nog bijna uitslui
tend aan de veiling van de L.G.G wordt
aangevoerd, was de prijs weer buitengewoon
laag. Voor een enkel zeer mooi partijtje kon
tot 1.80 worden gemaakt, overigens bracht
ze 1.10 tot 1.50 op, zoodat dë minimum
prijs al dicht wordt genaderd. Ook gele kool
wordt bijna uitsluitend te Broek op Langen-
dijk aangevoerd. Aanvankelijk werd hier
voor 1.50 tot ruim 2 besteed, later 1.70
tot 3. Witte kool brengt ook lage prijzen
op, ofschoon de aanvoer nog gering is. Deze
kool wordt bijna uitsluitend voor export be
stemd. De prijzen waren deze week nog la
ger dan de vorige. Kon toen nog 2 tot
2.40 worden gemaakt, thans werd alles
voor 1.70 tot 2 verkocht, een enkel par
tijtje soms nog lager.
Voor bloemkool werden goede prijzen be-
sted, als ook voor eerste kwaliteit. De mooi
ste en grootste brachten 13 tot 18 op,
kleinere 10 tot 13. Tweede soort was nu
ook beter in prijs: aanvankelijk nog slechts
1.60 tot 3.10 opbrengende, steeg ze later
tot 4—6. Groote hoeveelheden werden
nog niet geveild.
De belangstelling voor wortelen werd nog
geringer. Voor bospeen werd 2 tot 2.20
betaald, losse peen bracht 2.50 tot 2.70
op.
De aanvoer van slaboonen begint aan
beide veilingen toe te nemen. De prijs neemt
op bedenkelijke wijze af. Werd aanvankelijk
nog van 10 tot 11 betaald, later kon niet
meer dan 5 tot 6 of een kleinigheid meer
worden gemaakt. Dit is een geduchte tegen
valler, vooral in tegenstelling met het vorige
jaar, toen beste prijzen voor dit product
werden gemaakt. Sterk neemt ook de aanvoer
van uien toe, in het bijzonder zilveruien
Voor zilvernep bleven de prijzen vrij con
stant: ongeveer 5 tot 6; drielingen brach
ten 2.60 tot ruim 3 op en groote uien 9Q
cent tot 1.50. Gele drielingen golden 230
tot 2.40 en nep 5.10 tot 5.80.
Voor tuinboonen konden iets betere prij
zen worden bedongenze brachten nu 1.40
tot 2.10 op tegen de vorige week 1 tot
1.40. De aanvoer was echter gering.
Druiven, Frankenthaler, werden voor 40.50
verkocht. Ook hiervan was de aanvoer nog
niet groot.
Onze oud-stadgenoot frater H. P. Gra$
van de orde der Premonstratensen, is verle
den Zondag in de Abdij Leffe Dinant door
mgr. Heilen, bisschop van Namen, tot pries
ter gewijd.
Tot president bij de geref. kerk te
Noordscharwoude is beroepen de heer
G. J. Rielsel, candidaat te Den Haag.
Mijnheer de Redacteur!
Onder „Stad en Omgeving" vermeldt H
in Uw blad van Vrijdag 26 Juli de klacht
van V. V. V., dat de groote deuren van
het Waaggebouw aan de zijde avn den in
gang van het V. V. V.-bureau thans op
Vrijdag gesloten blijven. U voegt daar aan
toe van de zijde van een der wethouders
vsrnomen te hebben, dat juist op verzoek
van de V. V. V. voor 2 jaren de weeg
schaal aan deze zijde van de Waag met
het oog op het torenbezoek was uitge
schakeld.
Tegen deze voorstelling van zaken moet
het dag. bestuur onzer V. V. V. ten sterkste
opkomen! Wat toch is het geval? De ge-
mentepolitie heeft met het oog op het
steeds toenemend bezoek van vreemde
lingen aan onze kaasmarkt het wenschelijk
gevonden het verkeer ter plaatse te rege
len. Er is een éénrichtingsverkeer voor
voetgangers ingesteld, automobiel en fiet
sen verkeer is geheel verboden, zelfs mag
geen fiets aan de hand worden meege
voerd. Men zou dus denken, dat men tus
schen het V. V. V.-bureau en de lunch
room van den heer v. Schagen wel een
druk verkeer zou hebben, doch dat dit
verkeer zich gemakkelijk zou kunnen be
wegen. Mis gerekend, want het bedoelde
gedeelte marktplein werd regelmatig ge
blokkeerd door een rij ledige handkarren,
drie-dik, die geparkeerd werden terzijde
van de lunchroom, terwijl zich bovendien
op dit vernauwde plein nog bevond de
vrachtauto van Steeman.
Nu kreeg 2 jaar geleden ons bureau een
(uiterst zelden voorkomend) bezoek van
een der Alkmaarsche wethouders met
echtgenoote. Van die gelegenheid maakte
het dag. bestuur der V. V. V. gebruik om
den wethouder attent te maken op den
verkeerden toestand ter plaatse. Mevrouw
de wethoudster was het direct met de ge
uite bezwaren eens, mijnheer de wethouder
zei niets.
Dat is in het boerenland altijd een slecht
voorteeken! Het dag. bestuur der V. V. V.
was in afwachting van wat er nu gebeuren
zou. Zouden de overtreders van de politie
maatregelen nu worden verwijderd? Daar
van gebeurde niets, alleen werden de deu
ren van deze zijde van het Waaggebouw
gesloten!
Tegen deze sluiting heeft het dag. be
stuur der V. V. V. regelmatig mondeling ge
klaagd, zoowel bij den burgemeester als
bij wethouder Bonsema. Nu vernemen wij
uit Uw courant, dat de heer Bonsema van
oordeel is, dat V. V. V. verstandig zal doen
eventueele wenschen bij het dag. bestuur
kenbaar te maken.
Ons dag. bestuur zal deze wenk dus
danig opvatten, dat de wenschen schrifte-
1 'c aan het college van B. en W. dienen te
worden kenbaar gemaakt, en zal van die
wenk een dankbaar gebruik maken. Laar
bij zal er dan de nadruk op worden gelegd
dat naar de meening van V. V. V. politie
maatregelen dienen te gelden tegenover
ieder gelijkelijk en dat voor de vrachtauto-
Steeman geen uitzondering dient te worden
gemaakt.
Dankend voor de verleende plaats
ruimte,
Hoogachtend,
Het bestuur van Alcmaria V. V. V
J. P. BOSMAN, voorzitter.
J. J. SWETS Bz., td- secretaris.