In het Fransche Vreemdelingenlegioen, LADELICHTER GEARRESTEERD. VERDUISTERING VAN FIETSEN. VROUW KLAAGT HAAR MAN AAN. IN VRIJHEID GESTELD. NIEUWE RAADSVERKIEZING TE GROESBEEK? Geen enkele der gekozenen toe gelaten wegens vergissing bij de samenstelling der candidatenlijs- ten. ARM IN DRUKPERS BEKNELD. DE TOESTAND VAN DEN AARTS BISSCHOP. JONGEN DOOR AUTO AANGEREDEN VOOR DEN VREDE. Meeting te Amsterdam. Een Alhmaarder In Frankrijk. vertelt van zijn ervaringen. JMttuüeuws DE FILM „RUBBER" HALF JANUARI GEREED. £and~-en Juinfouw DE LANGENDIJKER GROENTEVEILINGEN. Jietk <C JjiQezoHdeH Stukken DE DEUREN VAN WAAGGEBOUW. Bij de ernstige botsing tusschen een luxe auto en een autobus uit Zwolle op den Haar. lemmerweg nabij Amsterdam werd een per soon gedood, terwijl verscheidenen gewond werden. Een foto van de plaats des onheils. De politie te Groningen heeft wegens dief stal van geld aangehouden den 16-jarigen n de V. uit IJmuden. De jongen vroeg in verschillende zaken nacr artikelen, die daar niet werden verkocht en maakte van de gele genheid gebruik om de winkellade te lichten Hij is naar Haarlem gebracht aangezien hij 2ich ook in zijn woonplaats aan diefstallen zou hebben schuld'g gemaakt en deswege door de politie werd gezocht. De laatste weken kreeg de politie van het bureau Bergsingel te Rotterdam tal van klachten binnen van rijwielverhuurders, waaruit bleek, dat een jongeman er zijn werk van maakte fietsen voor een of twee uur te huren en deze niet terug te brengen. Het door den huurder opgegeven adres bleek steeds valsch. Maandag kreeg men een jongeman te pakken, die veel geleek op het door de benadeelden verstrekte signalement. Hij werd in arrest gesteld en legde een be kentenis af. Vijf fietsen, die hij gehuurd had en daarna ten eigen bate verkocht, heeft de politie reeds kunnen achterhalen. De gear resteerde is de 23-jarige J. L. Het Hbl. vertelt: Groot tumult in de N. Leliestraat. Hevige ruzie op een bovenhuis, waar man en vrouw slaags zijn geraakt. De politie moest er aan te pas komen, waarna de man zich tegen de agenten keerde. Hij bedreigde hen met een stoel en sloeg een ruit stuk Waarna de agenten hem ondanks alle verzet meenamen maar het bureau Raampoort. Toen hij weg gebracht werd, riep zijn vrouw: „Hou hem maar goed vast. want hij heeft ingebroken op de Josef Israëlkade!" De door de vrouw geuite beschuldiging 5s vermoedelijk volkomen juist, want de man ds recidivist, en wordt van verschillende in braken en diefstallen te dezer stede verdacht. Naar een en ander wordt thans nog een na der onderzoek ingesteld. Indertijd is gemeld, dat een zoogenaamde belastingophaaldienst aan de Vaillantlaan te Den Haag eenige honderden belastingbe talers 'heeft gedupeerd door niet de betalin gen te doen, waartoe men verplicht was. De directeur van dezen dienst was ten tijde van het onderzoek door de politie en justitie dus danig ongesteld, dat hij in het gemeentezie kenhuis moest worden opgenomen. De man is daaruit thans ontslagen en gisterochtend ter beschikking van den officier van justitie gesteld. Op last van den rechter-commis- saris is de man later op den dag vrijgelaten. De gemeenteraad van Groesbeek heeft met 10 tegen 2 stemmen besloten de nieuw ge kozen raadsleden niet toe te laten. De com missie van onderzoek naar de geloofsbrieven had deze in orde bevonden, doch adviseerde tot niet toelating, omdat bij de samenstelling der candidatenlijsten voor de verkiezing een vergissing was begaan. Opgemerl't werd, zegt het Hbl., dat deze vergissing geen in vloed op den uitslag heeft gehad, maar niet temin nam de raad het besluit tot niet toela ting. De 18-jarige A. Sonneinans bij de N.V. Smeets Drukkerijen te Weert is met een arm bekneld geraakt in een rotatiepers. Het li chaamsdeel moest beneden den elleboog worden geamputeerd. De aartsbisschop monseigneur J. H. Jans sen voelde zich gisteren niet geheel wel en bleef te bed. Zijn aigemeene toestand blijft hetzelfde. Qp den Barendrechtscheweg te Baren- drecht (Z.-H.) heeft gistermorgen een ern stig verkeersongeluk plaats gehad. Een ongeveer 10-jarige wielrijder is daar door een vrachtauto aangereden. Zeer ern stig gewond werd de jongen opgenomen en naar het ziekenhuis vervoerd. Zondagmiddag 4 Augstus, den dag van het uitbreken van den wereldoorlog, te half drie zal er in het R. A. I.-gebouw te Am sterdam een groote vredesmeeting worden gehouden. Namens de organiseerende vereenigingen, Jongeren Vredes Actie, R. K. Jongeren Vredesactie, Mobilisatie voor den vrede en Wereld Vrouwen Comité tegen oorlog en fascisme zal achtereenvolgens het Svoord worden gevoerd. Verder zullen spreken, een r. katholiek, een christelijke, een sociaal-democraat, een stu dent, een verpleegster, een arbeister en een huisvrouw. RIJKS GELDEN VERDUISTERD. Uit een door de politie te Kerkrade inge steld onderzoek is komen vast te staan dat J. C., tot voor korten tijd vrijgestelde van de centrale van werknemers in het mijnbedrijf, een mijnwerkersbondje met nog geen 200 le den, verduistering heeft gepleegd tot een bedrag van minstens 2000 aan rijksgel- den. Er zijn gefingeerde boekingen geschied, terwijl vele bescheiden zijn verdwenen. Een groot deel der boeken is in beslag genomen en gedeponeerd op het parket Maastricht. Toen ik in het „Legion Etrangère", het Fransche vreemdelingenlegioen, was, noemde ik mij Jansen. In waarheid luidt mijn naam anders, maar dit doet niets ter zake. Het gaat niet om een naam of om een persoon, maar om de zaak in het algemeen. Eerst had ik in Parijs gewerkt. Ik had mij daar uitgegeven als geroutineerd huisknecht, maar mijn baas en bazin hadden al heel gauw gezien, dat ik niet zoo heel goed ge dresseerd was, zoodat ze mij te verstaan ga ven dat ik beter deed naar een ander baantje uit te kijken. Ik ging zoeken, maar er zijn er meer die zochten en ook niets gevonden hebben. Ik zakte af naar Brussel, waar ik een betrek king trachtte te vinden als huisknecht of kellner, maar het bleef ook daar bij zoeken, terwijl in dien tusschentijd mijn laatste geld opraakte. Ik maakte kennis met een Pool; Koslofski was zijn naam. Ik schrijf „was", want de arme jongen is bij een poging tot desertie uit Afrika om het leven gekomen. Kort en goed: ik maakte kennis en 't bleek dat hij er met zijn toekomstig erfdeel van door was om zich in de Ville Lumière en Brussel wat te amuseeren. Hij sprak Poolsch en Duitsch en kon zich met mij onderhouden. Wij werden dra goede vrienden. Maaraan alles komt een eind en ook zijn portemonnaie was niet onuitputtelijk, zoodat wij na eenige maanden van veel plei- zier tot de bedroevende conclusie kwamen dat het geld op was. Que faire? Werk was er niet en eten moe ten wij allemaal. Enfin, wij verkochten eeni ge van de bijouterieën die wij in rijke dagen gekocht hadden en stapten in den trein naar Li 11e. Na daar eenige uren door de stad te heb ben gezworven kwamen wij in een straat waar wij een troepje menschen zagen en na derbij gekomen hoorden wij een mengelmoes van allerlei talen. Het bleek ons dat wij ston den voor het Bureau de Recrutement de la Legion, het aanwervingsbureau van het Vreemdelingenlegioen. Mijn vriend had vhn gewezen legionnairen al eens wat van de toestanden daar verno men en al was het niet alles even mooi, je had er in ieder geval te eten en te slapen. Maar ik voelde er niet veel voor en ging eerst naar den Hollandschen consul en ver telde hem wat wij van plan waren. Nadat ik uitgesproken was, wees hij mij op een re volver die op zijn schrijfbureau lag. Neem dat ding en schiet je liever voor den kop. raadde hij, dan doe je beter. Helaas hebben wij niet naar zijn goede raadgevingen ge luisterd en verdwenen opnieuw paar de Rue de la République waar het kantoor gevestigd iseen vuil, vies kantoortje. Het was merkwaardig dat er zooveel Duitschers on der die adspirant-legioensoldaten waren. Dat was niet alleen dien tijd zoo, maar dat is nog zoo. Op kleurige affiches stond de uitnoodi- ging: „Engagez-vous pour la legion!" We moesten wachten tot twaalf uur. Toen kwam er een sergeant die ons naar binnen bracht, waar het bijna nog smeriger was dan buiten. Er zaten een paar officieren die dadelijk begonnen te snauwen, waarschijn lijk om ons een beetje aan den toon van het legioen te laten wennen. We moesten ons heelemaal uitkleeden en werden toen gekeurd. Die keuring was zeer streng, speciaal voor de voeten en de oogen. Er worden echter maar zelden jongens af gekeurd, want in de eerste plaats komen ze er alleen als ze weten, dat ze gezond zijn en in de tweede plaats doen ze allemaal hun best om goedgekeurd te worden. Na de keuring moesten we bij een officier komen die ons vroeg of we wel wisten wat we deden, of we begrepen, dat we voor vijf jaren teekenden? Toen ik „ja" zei, werd me een stuk voorgelezen, waarin een heeleboel over de doodstraf voor dit en de doodstraf voor dat stond en twintig jaar hiervoor en dertig jaar weer voor een ander misdrijf. Ik doorstond het alles, zei overal ja en amen op en werd daarna naar een kazerne geleid en ingeschreven als legionair met het stamboeknummer 23981. 's Middags 2 uur kregen wij het eerste middagmaal, dat bestond uit wat heet water met wat groenten en vet erin en daarna wit te boonen, die deftig met den naam van „Haricot verts" bestempeld werden. Voorts nog een stuk bussenvleesch, een stuk hard brood en een kwart „pinar", d.i. roode wijn, die in Frankrijk en vooral in Marokko en Al- gerië veel gedronken wordt. Die is daar erg goedkoop, want voor 2 francs kan men een liter krijgen. Na dit copieus diner werd het heele stel nieuwbakken legionairs weer op een kantoor gebracht. Daar zat een groot aantal klerken en één daarvan las ons in het Fransch. En gelsch en Duitsch voor, wat we zooal voor straffen kon krijgen. We luisterden en knik ten. Vervolgens werd ons gezegd, dat wij vrij waren tot den anderen morgen 6 uur. Wij konden in de kazerne overnachten en zouden dan op transport worden gesteld naar Toul, waar een depot-kazerne is gevestigd van uit sluitend legioensoldaten. Daar wachten de soldaten dan een week tot er genoeg bij el kaar zijn, een 150- of 200-tal, en dan worden ze op transport naar Marseille gesteld. Eenmaal in Toul aangekomen was het uit met de vrijheid. Vanaf Lille mochten we nog zonder geleide gaan. De discipline van het legioen begon in Toul. Daar werden onze hoofden gemillimeterd, toen gingen we in 't bad, kregen militaire kleeding aan en wer den vervolgens ingeschreven. Daarop volg de dan de eerste inenting. Den tweeden dag in Toul werden we in een zaal gebracht waar onze burgerkleeding, koffers enz. lagen opgestapeld. Dat moest alles worden verkocht. Een voor een werden we voor een tafel geroepen waar een ser geant en eenige kooplui zaten. Laatstgenoem den bekeken dan met critische blikken de kleeding die op de tafel lag. Er werd niet eens gevraagd wat wij er voor wenschten te ontvangen. Er werd maar wat gegeven. Een costuum van 60 gulden (600 francs), zoo goed als nieuw, bracht de kapitale som op van 25 francsen dit geld blijft meestal in da cantine van de kazerne, want gedron ken worden mag er en wordt er niet weinig. Tot Woensdag bleven we daar en moesten allerlei corveediensten doen, schoonmaken, aardappelen schillen en dergelijk werk. Ik trof er nog een Hollander, die er voor de tweede maal 5 jaar aan ging wagen, want om bijzondere redenen kon hij niet naar is land terugkeeren. Hij vertelde dat hij' den Rif- oorlog nog op zijn ergst had meegemaakt en vijf maal gewond was geweest. Hij was dan ook drie maal gedecoreerd. Toen zij hoorden dat ik schilderen kon, haalden ze mij uit de corveediensten en moest ik voor den kapitein verschijnen. Ik moest eenige weken in Toul blijven om de kamer van den kapitein van wandschilde ringen te voorzien. Tafreelen uit het legioen moesten er op komen. Ik had mijn vriend Koslofski intus- schen uit het oog verloren. Die was ree Is met het eerste transport naar Marseille vertrokken en kon reeds in Afrika zijn. Eindelijk werd mij aangezegd, dat ik den anderen morgen met 60 andere legio nairs zou afreizen. Wij werden geïnspecteerd en voorzien van voedsel voor 20 uur, want van Toul tot Marseille is 'n heel eind. Toen gingen we de6 morgens om 6 uur op een trein, speciaal voor soldaten af gehuurd. 'u Avonds om 10 uur kwamen we na een snik-heeten dag in Marseille aan en werden regelrecht naar het Fort St. Jean gebracht, een echt middeleeuwsch P t aan de Middellandsche Zee. Daar zijn bijzonder veel spahi's, dat zijn Ara bieren in Franschen dienst, die de zoo be ende kleine Arabische hengsten be rijden. De moraal, die onder deze men schen heerscht, is verschrikkelijk. Onder de legionairs en vooral onder de officie ren zijn veel zedelijk minderwaardigen en daardoor wordt het leven er bijna on dragelijk. Reeds den eersten nacht op Fort St. Jean raakte ik in gevecht met eenige Russische legionairs en het resultaat was, dat ik acht dagen prison kreeg. Die straf beteekende dragen van de zoogenaamde sac a terre, toen moest ik met een ransel met 25 K G. zand op den rug marcheeren drie uur achter elkaar. '6 Avonds werd ik in een hok gesloten van 1.50 M. breed en 3 M. lang, bijna zonder ventilatie. 's Morgens kreeg ik een beker zwarte koffie en om elf uur „la soupe", het ge wone heete water met een homp brood en wat macaronie en 's avonds weer. Geen wonder, dat ik in die acht dagen 12 pond was afgevallen. Toen mijn straftijd om was het was Zaterdag kwam het commando „in schepen voor Oran". Er waren ongeveer 300 legionairs en een gedeelte spahi's en koloniale soldaten. Het is voor Marseille altijd nog een nieuwtje, om deze internationale troepen onder begeleiding van muziek naar de boot te zien trekken en men bedenkt niet dat daarvan misschien 60 pet. nooit den Europeeschen bodem terug ziet! Ieder soldaat werd voorzien van een gamelle etensblik vork en lepel enz. Voorts werd ieder nog een deken uitge reikt en daarmee moet hij zich in het ruim van het schip maar zoo goed mogelijk zien te redder, want slaap plaatsen zijn voor de legionairs niet noodig. Die hebben zich verkocht en zijn het eigendom van de Fransche repupbliek geworden. Op de bopt kreeg ieder een kruik (bidon) wijn en een portie brood, waar mede men de haven van Oran maar moest zien te bereiken. Wel werd er 's middags en 's avonds nog soep uitge deeld, maar de meesten maken er geen gebruik van door de slechte bereiding en ook omdat ze bang voor zeeziekte zijn. Op deze reis, die oneveer 36 uur duurt, voeren ook Arabische kooplieden mee, die de legionairs de nog overge bleven kostbaarheden, zooals horloges, ringen enz. voor een paar francs afhan dig weten te maken. Zoo zag ik door een Italiaan een gouden heerenhorloge verkoopen, dat zeker 150 gekost had. Hij kreeg er 32 francs voor, 3.20, en deed het alleen om er wijn voor te kun nen koopen. Op deze reis sprongen twee jonge Duit schers overboord, die er genoeg van schenen te hebben. Dat de Fransche re geering niet veel waarde hecht aan deze menschenlevens, moge blijken uit het feit, dat de boot niet meer dan 5 minuten stil bleef liggen. (Wordt vervolgd). In een persconferentie ten kantore van de Tobis Filmdistributie N.V. deden mevrouw M. H. SzékelyLulofs en de heer Rutten eenige mededeelingen over de a.s. verfilming van mevrouw Székely's bekende roman „Rubber". De buitenopnamen een belangrijk deel van de film speelt in de tuinen van de onder nemingen zullen, zooals- men weet, in In dië in Deli worden opgenomen; de binnen opnamen worden in de Tobis ateliers te Ber lijn vervaardigd. Van deze film zullen een Duitsche en een Hollandsche versie worden vervaardigd; de heer Jules Verstraete zal in beide versies optreden. De bezetting van de verschillende rollen is nog niet volkomen geregeld Mevrouw Székely was thans naar Amsterdam gekomen om het draaiboek, dat door de Meester en Rutten is samenge steld, te bespreken. Hoe heeft Indië het plan ontvangen om het leven in de cultures aan de hand van uw boek te verfilmen? vroegen wij. Enthousiast! Van alle kanten hebben we medewerking gekergen, vooral van de zijde van de verschillende ondernemingen in Deli, waar de opnamen zullen plaats hebben is nog niet vastgesteld; dat hangt natuurlijk af van de omstandigheden. Half Januari denken we klaar te zijn, waar de premiere zal gaan is nu nog niet te zeggen. Maar wel zal ongetwijfeld zoo zeide de heer Rutten groote belangstelling voor deze eerste Indische film bestaan. ,,'t Is zoo jammer viel mevrouw Szé kely in, dat de rijke stof in Indië nog nooit verwerkt is tot een speelfilm Wat zouden er prachtige films te maken zijn in de Indische regentenwereld; er zijn zooveel onderwer pen te dramatiseeren en ongetwijfeld zouden er vooral onder de Indo's goede film krachten gevonden kunnen worden. Over het algemeen heeft men in Holland geen flauw idee van het maatschappelijk leven in onze Oost. De Deliaan b.v. leeft zoo anders dan de doorsnee Hollanders. Het begrip „geld" is voor hem zoo heel anders. Zij realiseeren dikwijls zoo weinig wat het leven eigenlijk is en ze zijn ook in deze tijden men schen van uitersten gebleven. Dat zal evenals in mijn boek ook in de film tot uiting komen, tegelijkertijd willen we een beeld geven van het moeilijke en zware leven op een onderneming, waar hard en intens wordt gewerkt. De kracht van den Hollan der onder de tropenzon, zijn doorzettings vermogen, zijn wilskracht, zijn drang om iets tot stand te brengen, dat alles willen wij op de film vastleggen, maar ook zijn feesten, zijn vermaken, zijn reacties op het zware en ingespannen werk. Zoo zal, hoop ik zoo beëindigde me vrouw Székely het gesprek deze film bij dragen tot verruiming van de visie van den Nederlander op werken en leven in Indië. W Er werden in de afgeloopen week weer vrij groote hoeveelheden vroege aardappelen aangevoerd, n.1. rond 200 spoorwagens van 10.000 K G. De prijzen waren in den aan vang al lager dan op het eind der vorige week, waarbij dan nog in aanmerking dient te worden genomen, dat een groot gedeelte niet kon worden verkocht. Voor grove Schot ten werd aanvankelijk 3 betaald, later zakte deze prijs in tot 2—2.50. Groote Schotten (38—55 m.M.) golden 3.50 tot 4enkel partijen brachten bij uitzondering tot 4.50 op. Voor drielingen werd eerst 1.50 tot 2.50 betaald, later lagen de prij zen meestal tusschen de 1.50 en 2 Behalve Schotten werden ook al belangrij ke kwantums Eigenheimers, zoowel blauwe als blanke, aangevoerd. Voor blauwe kon soms nog ongeveer 5 worden gemaakt, doch al spoedig kon geen hoogere prijs dan 3.50 tot 4 worden bedongen, op het laatst der week zelfs niet meer dan 3 of iets meer. Blanke Eigenheimers noteerden doorgaans nog iets lager. Voor Schoolmeesters werd 3 betaald. De prijzen van de tomaten verschilden weinig met die der vorige week, al was er dan ook eenige verruiming gekomen met be trekking tot den uitvoer. Aanvankelijk werd voor de A-sorteering 10.70 betaald, welke prijs op het laatst der week tot 14.60 was gestegen. Voor B werd van 12.20 tot 14.40 betaald, terwijl C steeg van ruim 9 in den aanvang tot 12.80 Tater. CC werd verkocht voor 4 tot 6.10. De aanvoer be liep 17.500 K.G., dus aanmerkelijk minder dan de vorige week. Buitengewoon slecht ging het weer met de verschillende vroege koolsoorten. Of schoon de aanvoer van roode kool nog niet bijzonder groot is, en ze nog bijna uitslui tend aan de veiling van de L.G.G wordt aangevoerd, was de prijs weer buitengewoon laag. Voor een enkel zeer mooi partijtje kon tot 1.80 worden gemaakt, overigens bracht ze 1.10 tot 1.50 op, zoodat dë minimum prijs al dicht wordt genaderd. Ook gele kool wordt bijna uitsluitend te Broek op Langen- dijk aangevoerd. Aanvankelijk werd hier voor 1.50 tot ruim 2 besteed, later 1.70 tot 3. Witte kool brengt ook lage prijzen op, ofschoon de aanvoer nog gering is. Deze kool wordt bijna uitsluitend voor export be stemd. De prijzen waren deze week nog la ger dan de vorige. Kon toen nog 2 tot 2.40 worden gemaakt, thans werd alles voor 1.70 tot 2 verkocht, een enkel par tijtje soms nog lager. Voor bloemkool werden goede prijzen be- sted, als ook voor eerste kwaliteit. De mooi ste en grootste brachten 13 tot 18 op, kleinere 10 tot 13. Tweede soort was nu ook beter in prijs: aanvankelijk nog slechts 1.60 tot 3.10 opbrengende, steeg ze later tot 4—6. Groote hoeveelheden werden nog niet geveild. De belangstelling voor wortelen werd nog geringer. Voor bospeen werd 2 tot 2.20 betaald, losse peen bracht 2.50 tot 2.70 op. De aanvoer van slaboonen begint aan beide veilingen toe te nemen. De prijs neemt op bedenkelijke wijze af. Werd aanvankelijk nog van 10 tot 11 betaald, later kon niet meer dan 5 tot 6 of een kleinigheid meer worden gemaakt. Dit is een geduchte tegen valler, vooral in tegenstelling met het vorige jaar, toen beste prijzen voor dit product werden gemaakt. Sterk neemt ook de aanvoer van uien toe, in het bijzonder zilveruien Voor zilvernep bleven de prijzen vrij con stant: ongeveer 5 tot 6; drielingen brach ten 2.60 tot ruim 3 op en groote uien 9Q cent tot 1.50. Gele drielingen golden 230 tot 2.40 en nep 5.10 tot 5.80. Voor tuinboonen konden iets betere prij zen worden bedongenze brachten nu 1.40 tot 2.10 op tegen de vorige week 1 tot 1.40. De aanvoer was echter gering. Druiven, Frankenthaler, werden voor 40.50 verkocht. Ook hiervan was de aanvoer nog niet groot. Onze oud-stadgenoot frater H. P. Gra$ van de orde der Premonstratensen, is verle den Zondag in de Abdij Leffe Dinant door mgr. Heilen, bisschop van Namen, tot pries ter gewijd. Tot president bij de geref. kerk te Noordscharwoude is beroepen de heer G. J. Rielsel, candidaat te Den Haag. Mijnheer de Redacteur! Onder „Stad en Omgeving" vermeldt H in Uw blad van Vrijdag 26 Juli de klacht van V. V. V., dat de groote deuren van het Waaggebouw aan de zijde avn den in gang van het V. V. V.-bureau thans op Vrijdag gesloten blijven. U voegt daar aan toe van de zijde van een der wethouders vsrnomen te hebben, dat juist op verzoek van de V. V. V. voor 2 jaren de weeg schaal aan deze zijde van de Waag met het oog op het torenbezoek was uitge schakeld. Tegen deze voorstelling van zaken moet het dag. bestuur onzer V. V. V. ten sterkste opkomen! Wat toch is het geval? De ge- mentepolitie heeft met het oog op het steeds toenemend bezoek van vreemde lingen aan onze kaasmarkt het wenschelijk gevonden het verkeer ter plaatse te rege len. Er is een éénrichtingsverkeer voor voetgangers ingesteld, automobiel en fiet sen verkeer is geheel verboden, zelfs mag geen fiets aan de hand worden meege voerd. Men zou dus denken, dat men tus schen het V. V. V.-bureau en de lunch room van den heer v. Schagen wel een druk verkeer zou hebben, doch dat dit verkeer zich gemakkelijk zou kunnen be wegen. Mis gerekend, want het bedoelde gedeelte marktplein werd regelmatig ge blokkeerd door een rij ledige handkarren, drie-dik, die geparkeerd werden terzijde van de lunchroom, terwijl zich bovendien op dit vernauwde plein nog bevond de vrachtauto van Steeman. Nu kreeg 2 jaar geleden ons bureau een (uiterst zelden voorkomend) bezoek van een der Alkmaarsche wethouders met echtgenoote. Van die gelegenheid maakte het dag. bestuur der V. V. V. gebruik om den wethouder attent te maken op den verkeerden toestand ter plaatse. Mevrouw de wethoudster was het direct met de ge uite bezwaren eens, mijnheer de wethouder zei niets. Dat is in het boerenland altijd een slecht voorteeken! Het dag. bestuur der V. V. V. was in afwachting van wat er nu gebeuren zou. Zouden de overtreders van de politie maatregelen nu worden verwijderd? Daar van gebeurde niets, alleen werden de deu ren van deze zijde van het Waaggebouw gesloten! Tegen deze sluiting heeft het dag. be stuur der V. V. V. regelmatig mondeling ge klaagd, zoowel bij den burgemeester als bij wethouder Bonsema. Nu vernemen wij uit Uw courant, dat de heer Bonsema van oordeel is, dat V. V. V. verstandig zal doen eventueele wenschen bij het dag. bestuur kenbaar te maken. Ons dag. bestuur zal deze wenk dus danig opvatten, dat de wenschen schrifte- 1 'c aan het college van B. en W. dienen te worden kenbaar gemaakt, en zal van die wenk een dankbaar gebruik maken. Laar bij zal er dan de nadruk op worden gelegd dat naar de meening van V. V. V. politie maatregelen dienen te gelden tegenover ieder gelijkelijk en dat voor de vrachtauto- Steeman geen uitzondering dient te worden gemaakt. Dankend voor de verleende plaats ruimte, Hoogachtend, Het bestuur van Alcmaria V. V. V J. P. BOSMAN, voorzitter. J. J. SWETS Bz., td- secretaris.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1935 | | pagina 8