Stad en Omgeving
De Tilburgsche textielstaking breidt zich uit.
DE STRIJD OM HET OUDE ETHIOPIË.
jnbileum Commissaris
C. Ch. Walraven.
ALKMAARSCHE COURANT van WOENSDAG 4 SEPTEMBER 1935
Binnenland
Ontstemming over de houding van
het bestuur van Sint Lamberius.
TOT NOG TOE ALLES RUSTIG.
Et wordt gestaakt in Tilburg Wanneer
men er een Tilburger naar vraagt, zegt hij:
„Ja, dat schijnt wel zoo. Je kunt het zien
bij de fabrieken. Waar je geen menschen
ziet, daar wordt gewerkt, en waar er groep
jes arbeiders op de trottoirs staan, daar
wordt gestaakt". Dat is alles, wat de bewo
ners ervan merken. Het leven gaat overal
gewoon zijn gang en alleen aan de drukte
op sommige punten, die den Tilburger als
ongebruikelijk opvalt, kan men iets bijzon
ders merken Wanneer de arbeidstijd is ver
streken, is het overal rustig in de stad en
geen vreemdeling zal kunnen merken, dat
hier een strijd wordt gestreden, waarnaar
overal in den lande om verschillende rede
nen met belangstelling wordt gekeken.
Het conflict en de belangen der
groote mogendheden.
Inscheping van Italiaansche troepen naar Abessinië.
De groote steden kozen
nieuwe wethouders.
Toevallig is ons gisteren gebleken, dat niet
alleen tnr. Koelma Maandag zijn koperen
ambtsjubileum hier ter stede heeft gevierd,
maar dat dit tevens het geval was met een an
deren hoofdambtenaar, al is dit feit in bree-
den kring1 dan ook niet zoo feestelijk her
dacht geworden.
Voor de betrokkene zelf was de ontdekking,
a iets van bekend was zelfs een minder
aangename verrassing en het is dan ook
Geenszins met zijn voorkennis of goedkeu
ring dat wij deze regelen aan hem wijden,
maar meer omdat velen met ons van meening
zullen zijn, dat gelijkwaardige jubilea in
onze courant een gelijkwaardige vermelding
yerdienen.
Toen de commissaris van Politie, de heer
C Ch. Walraven Maandagmorgen zijn werk
kamer betrad, vond hij daar een alleraardig
ste attentie van den burgemeester, een fraa>e
tinnen vaas met inscriptie I. II 1.1923
I.IX.1935. Deze met bloemen gevulde vaas
■was de gelukwensch bij den dag, dat het
12V2 jaar geleden was, dat de heer Walraven
als commissaris van Politie hier ter stede be-
eedigd is geworden. In den loop van den dag
prachtig'hWm'f ^°ven<iien verrast door een
schrijver eL vïd? Va",de insj*cteurs en den
lijken weS* rdaan den "itdrukk?-
daan ïan den heer Walraven vol-
bekendheicHe geven" ged€nkda2 86"1 verdere
feest"was dus ei^enliik geen
prijs on in w v 1 "'K 's- stellen wij er
memoreeren De heirew f biizonderheden te
eenvoltrpnc Walraven was achter-
RhpHpn o "specteur in Tiel, in Nijmegen in
2 Februari lQTl"3 C0™"1I®8ar» in Sneek. Op
Alkmaar tJ 7 J tot commissaris te
op 15 Ma?r?Td'K°P 1 Maart
geïnstauïrd tr.T'^r Wendelaar
van ziin amhirr v blï Z1ïn benoeming
overzicht gegeven levenslooP een uitvoer'g
sch^n vïllariS 'S bestuurslid van de Broeder-
Sr vnnr hp* "i1T,SSJanssen en 0 a' examina-
tor voor het politie-diploma.
trad°0wa e beer, Wa,raven hier in functie
^d;inWaser,^keIwel een en ander dat ver-
e'schte. Er was op velerlei gebied
remmi«erp^r noodig en de nieuwe
taMr Ho 7s l? voor de "iet dankbare
£.ridarr[0eah?t'nitiatief te nemen- Het is
g ïjpelijk, dat hem dit in den eersten tijd
van zijn commissariaat hier ter stede door
mmigen, die zich min of meer gedupeerd
na WeJ-5eüs j^üjk is genomen, maar
na korten tijd heeft men algemeen leeren in-
,fn sterker politioneel optreden in
e gevallen aan reeds te lang bestaande
misstanden een einde heeft gemaakt. De com
missaris, door sommigen eerst voor een dicta
tor uitgemaakt, ontpopte zich weldra als een
streng maar rechtvaardig en voor iedereen
toegankelijk hoofdambtenaar en de vele
verenigingsbesturen, die in verloop van
jaren zijn medewerking verzochten, kunnen
getuigen hoe hij steeds in het algemeen be-
'arjg bereid is met velerlei wenschen rekening
te houden. De woorden van hulde aan zijn
adres na afloop van diverse feestelijkheden
zijn het beste bewijs, dat de heer Walraven
als commissaris veler waardeering heeft ge
vonden.
Dat ook zijn ondergeschikten in goede ver
standhouding tot hun chef staan, heeft op
den jubileumsdag zeker de fraaie bloemen
hulde bewezen.
Dat juist een zijner liefste wenschen, de
bouw van een nieuw politie-bureau, thans een
feit is geworden, is een toevallige omstandig
heid. Dit is zeker het mooiste cadeau, dat de
commissaris bij zijn jubileum in ontvangst
heeft mogen nemen.
Wij hop-
nog vele j,
politie zal mogen zijn.
:eft mogen nemen.
Wij hopen, dat hij in het nieuwe gebouw
)g vele jaren de chef van de Alkmaarsche
(Van onzen Reisredacteur).
De vorige week is de staking uitgebroken
als een „wilde" staking, buiten de organisa
ties om, maar zij heeft zich inmiddels zoover
uitgebreid, dat zij gisteren ruim 70 pCt. der
werkende arbeiders omvatte. De directie aan
leiding ertoe was een loonsverlaging van 5
PCt., welke op 19 Augustus, dus een week
voor het uitbreken der staking, is ingegaan,
maar de eigenlijke oorzaak zit dieper.
In den grond is de staking een uiting van
ontevredenheid over de leiding der textiel
arbeiders-organisaties, van welke te Tilburg
speciaal het bestuur der afdeeling van den
r k. textielarbeidersbond Sint Lambertus den
laatsten tijd veel van het vertrouwen der ar
beiders had verloren. Zoowel deze organisa
tie als de bij het N.V.V. aangesloten bond
De Eendracht weigert de staking als recht
matig te erkennenden stakers is de toegang
tot hun bondsgebouw ontzegd en de onder
steuningskassen blijven voor hen gesloten.
Hoe is het zoover gekomen? De werkge
vers, georganiseerd in de vereeniging van
fabrikanten van wollen stoffen, hadden een
loonsverlaging voorgesteld van 15 pCt., wel
ke zij voor het op gang houden van hun be
drijven noodzakelijk achtten. Zij traden met
de arbeiders-organisaties in overleg, waar
van de besturen na veel confereeren de verla
ging tot 5 pCt. wisten te beperken. De be
sturen stelden nu aan hun leden voor, deze
loonsvermindering te aanvaarden. Een ver
gadering van Sint Lambertus werd belegd,
doch het bestuur weigerde daarop de werk-
looze leden toe te laten, tegen den zin der
arbeiders, die tenslotte de vergadering ver
lieten. Volgens het reglement had toen het
bestuur de bevoegdheid een besluit te nemen
en het heeft dit gedaan in dien zin, dat de
loonsverlaging van 5 piCt. werd aanvaard.
Over dit besluit ontstond bij de leden
groote ontevredenheid. Men achtte de loons
verlaging niet noodig, gezien het feit, dat
de fabrieken thans, naar hun meening, vol
doende met cders zijn bezet. Na een week is
men in staking gegaan, een staking die zich
in korten tijd uitbreidde en thans een 2500
tot 3000 arbeiders en arbeidsters omvat. Te
gen het advies van het bondsbestuur in werd
de staking voortgezet, waarop de werkge
vers antwoordden met ontslag van de sta
kers Toen kwam aan het eind van de vorige
week de kermis, wanneer er in Tilburg ouder
gewoonte niet wordt gewerkt. Wat zouden
de stakers na afloop daarvan doen?
De dag van gisteren heeft afdoende aan
getoond, dat de stakende arbeiders voet bij
stuk houden. Hun aantal was zelfs grooter
dan toen de kermis begon. De werkgevers
hadden voor de kermis 60 pCt. van het loon
uitbetaald aan de stakers, die schriftelijk
wilden verklaren, dat zij na de kermis we
derom aan het werk zouden gaan, en vrij al
gemeen (voorzoover de stakers in de stad
waren, want vele Tilburgers plegen geduren
de de kermisdagen op reis te gaan) is daar
van gebruik gemaakt.
De werkweek loopt namelijk weliswaar
van Maandag tot Zaterdag, maar het loon
wordt meest Maandag of Dinsdag uitbetaald
Toen nu de staking uitbrak, hebben de werk
gevers het loon over de toen afgeloopen week
ingehouden, omdat zij de staking als een
contractbreuk beschouwden. Vrijdag kwamen
zij met het voorstel om 60 pCt. uit te betalen
als voorschot aan degenen, die beloofden na
de kermis weer aan het werk te zullen gaan,
waarna dan later de resteerende 40 pCt. zou
worden uitgekeerd. De stakers hebben de 60
pCt. aanvaard, maar zij hebben gisteren het
werk niet hervat.
In de achterzaal van een onaanzienlijk
café in een arbeidersbuurt in het Noorden
van de stad zetelt het stakingscomité, dat
uit arbeiders van verschillende fabrieken is
samengesteld en waartoe leden van de beide
textielarbeiders-organisaties behooren. Daai
hebben we gisteren den voorzitter van het
comité, den heer J. Spijkers, gesproken. Vol
gens de stakers is hun handelwijze geens
zins onrechtmatig. De werkgevers hadden
het loon niet mogen inhouden en de uitbe
taalde 60 pCt. kvbam aan de arbeiders toe.
De belofte om weer aan het werk te gaan
had daarmede niets te maken. Daarentegen
beschouwen de werkgevers de staking als
een contractbreuk, een ontijdige nederleggin'-
van het werk, waarvoor hun een schadevc
goeding van een week loon wettelijk toekom'
De stakingsleiding heeft getracht in co'
tact te komen met de werkgevers-organisat'
doch juist gisteren had men ten antwoor
gekregen, dat de vereeniging haar stand
punt, om eventueele maatregelen, die kunnen
strekken tot opheffing van de staking, alleen
met de „bevoegde instanties" te bespreken,
handhaaft. Naar de meening der stakings
leiding zullen de werkgevers echter moeten
inzien, dat de organisaties niet meer de wer
kelijke vertegenwoordigers van de arbeiders
zijn. De overeenkomst, die de werkgeversver-
eeniging met de organisaties heeft gesloten,
moge dan formeel in orde zijn, gezien de
massa, die nu in verzet komt, blijkt wel, dat
het meerendeel der arbeiders geenszins ach
ter hun besluit stond.
Gisteren is op de Tilburgsche wielerbaan,
die ruim 5000 menschen kan bevatten, en
waarop geen plaats onbezet was, een verga
dering van de stakers gehouden Daarop is
met algemeene stemmen besloten de staking
niet op te geven. Het besluit van het bestuur
van Sint Lambertus, om de loonsverlaging
te aanvaarden, werd zeer gelaakt. Geconsta
teerd werd dat dit bestuur reeds sedert enkele
jaren het vertrouwen der arbeiders niet meer
geniet. Men oordeelde, dat het in 1931 en
VI
In de vorige hoofdstukken hebben wij er
op gewezen, dat economische oorzaken ge
leid hebben zoowel tot Italië's optreden als
tot de interventie van Engeland en Japan.
Het lijkt ons niet overbodig hierop thans wat
dieper in te gaan.
Ook het fascistische regiem heeft Italië
niet kunnen vrijwaren voor de noodlottige
gevolgen /an de crisis. Vooral in de laatste
jaren gaat Italië daaronder zeer gebukt. Het
deficit op de begrooting wordt steeds be
langrijker, het evenwicht bij de handelsba
lans is geheel en al zoek. Het spreekt dus
vanzelf, dat de Duce naar middelen uitzag,
die hem zouden kunnen helpen zijn volk de
noodige welvaart te verschaffen. Hij besloot
zijn toevlucht te nemen tot een veroverings
oorlog. Nu staat tegenover het voordeel van
een mobilisatie: vermindering der werkloos
heid; een zeer groot nadeel: enorme onkos
ten. Italië ondervindt dit thans aan den lijve.
Nog niet zoolang geleden moest de regee
ring de gouddekking voor de Lire verlagen
De voorbereidingen voor 'n dergelijken oor
log worden dan ook niet getroffen, wanneer
men er niet van overtuigd is, dat bij een
succesvollen afloop van den krijg voordeelen
te behalen zijn, die de moeite driedubbel loo-
nen.
En Abessinië is al deze inspanningen wel
de moeite waard: het is een ongemeen rijk
land, waar groote hoeveelheden kolen, ijzer,
zwavel, koper, goud en zelfs platina te vin
den zijn. Ook groote quanta zout, magne
sium en kalizouten treft men er aan. Doch
niet aileen deze dingen zullen op den Duce
zulk een geweldige aantrekkingskracht uit
geoefend hebben, dat hij de verantwoorde
lijkheid van een oorlog op zijn schouders
durft te laden. Het bezit van Abessinië zou
Italië niet alleen geweldige economische
voordeelen verschaffen, er zouden niet alleen
drie millioen Italianen aan het werk gezet
kunnen worden, maar tevens zou Italië een
rol in de wereldpolitiek kunnen spelen, die
nog grooter is dan tegenwoordig al het ge
val is. De positie van Abessinië is van dien
aard, dat men een zeer grooten invloed kan
uitoefenen op de omringende landen, ja deze
in vele opzichten afhankelijk kan maken
Italië, dat de beschikking heeft over Ethiopië,
zal eer. gevaarlijke factor vormen in de ko
loniale politiek der Europeesche mogend
heden, temeer daar het niet, zooals nu nog
met Abessinië het geval is, afhankelijk zou
zijn van de andere staten, wat een uitweg
naar zee betrefte, daar immers Eritrea de
schakel tusschen den oceaan en het Abessini-
sche hoogland vormt. De Duce heeft trou
wens niet eens getracht deze laatste motie
ven geheim te houden. In zijn eigen talrijke
redevoeringen treft men uitingen in dien geest
niet aan, maar zijn intiemste medewerkers
hebben in woord en geschrift herhaaldelijk
verklaard, dat de Duce het Italiaansche volk
meer wilde nalaten dan goede autowegen en
drooggelegde moerassen en dat hij het fas
cistische rijk wilde maken tot een wereld
rijk. Men kan er zeker van zijn, dat derge
lijke uitingen niet zonder toestemming en
buiten zijn weten worden gedaan.
Engeland Frankrijk zijn de groote te
genspelers van Mussolini. Zonder hun inter
ventie zouden de zaken allerwaarschijnlijkst
een vlotter verloop voor Italië gehad hebben.
Maar ondanks dit en ondanks de commissie
voor het onderzoek der grensgeschillen en de
resoluties van den Volkenbondsraad is die
Italiaansche dictator geen haar afgeweken
van de richtlijnen, die men reeds een halfjaar
geleden kon constateeren.
Op welke wijze nu kan Italië, indien het
in het bezit van Abessinië is, invloed uit
oefenen op de beide bovengenoemde mogend
heden? De Fransche belangen staan in ver
band met de beteekenis van de haven Djzi-
boetie, het middelpunt van Fransch-Somali-
land. Djziboetie is het uitgangspunt van de
eenige Abessinische spoorlijn, die naar Ad
dis Abeba leidt en ligt wat buitengewoon
belangrijk is juist tegenover de haven
Aden. Een strategische positie dus. Het is
een belangrijke plaats op den zeeweg naar
Indië en is de doorgangshaven voor goede
ren uit het Oosten naar Ethiopië.
Voor Engeland ligt het zwaartepunt bij
het Tsanameer en de bronnen van den Nijl.
Hiervan is namelijk de katoenaanbouw in
Engelsch Soedan en Egypte afhankelijk. De
strijd om het Tsanameer is reeds decennia
oud. In de afgeloopen maanden heeft Enge
land de concessie van Abessinië verworven
voor het aanleggen van een stuwdam bij
het meer, waardoor men in staat zal zijn de
irrigatie van de katoengebieden te regelen
en waardoor men de katoenmarkt van de ge-
heele wereld zal kunnen beheerschen. Wat
zal Italië doen wanneer het bij het Tsana
meer zit? Men durft het risico niet te loopen.
Het land is rijk aan mineralen
en heeft dus voor elk ander
land groote waarde.
Het bezit van Abessinië zou
Italië groote economische voor
deelen verschaffen éh zou te
vens Italië een nog grootere
rol kunnen laten spelen in de
koloniale politiek.
te speculeeren op de welwillendheid van het
eerzuchtige Italië.
Dan bestaat er ook nog gevaar voor een
terugslag van het Italiaansche avontuur op
Centraal-Europa.
Men vreest dat, ondanks alle beweringen
van den Duce inzake troepenconcentratie aan
de noordgrens van het rijk, het Oostenrijk-
sche probleem weer op den voorgrond zal
komen en wijst in dit verband op de terug
houdendheid der Duitsche pers. Al zijn
Engelands belangen in deze niet zoo groot
als die van de continentale staten, toch is men
er niet' blind voor de gevaren, die daaruit
zouden kunnen voortvloeien.
Een geheel andere kwestie is het rassen
vraagstuk, dat tot groote ergernis der Engel-
schen door den Duce bij de haren bij het con
flict gesleept is. Om de Italiaansch-Abessi-
nische kwestie als een strijd tusschen het
zwarte en het blanke ras voor te stellen, was
uiterst bedenkelijk.
Daardoor werden in Engelsch Indië
sympathieën opgewekt voor de Abes-
siniers en werd een zekere aggressiviteit ge
schapen.
In dit verband wijzen wij ook nog op
de geestdrift, die zich van de Amerikaansche
negers heeft meestergemaakt, die reeds ge-
heele legioenen gevormd hebben, teneinde
Haile Selassie te hulp te snellen.
De mogendheden erkennen wel degelijk,
dat Italië het recht heeft uit te zien naar
nieuwe gebieden. Maar vindt, dat dit op een
andere wijze bereikt kan worden dan door
het voeren van een oorlog. Het ruilen van
grondgebied kan tot dezelfde resultaten lei
den. Zooals men weet heeft Engeland zelfs
aangeboden een deel van zijn koloniën aan
Italië af te staan. Bij de onderhandelingen
stuitte Engeland aanvankelijk op tegenstand
van Fransche zijde, een tegenstand, die ver
oorzaakt was door dat de Britten op eigen
houtje een vlootverdrag met Duitschlandi
hadden gesioten. De Franschen hebben hun
houding thans radicaal gewijzigd en Laval
werkt ijverig samen met Eden, teneinde een
ramp te voorkomen.
1932 al verkeerd heeft gehandeld met de
loonsverlagingen van resp. 5 en IVt pCt. te
aanvaarden; het jongste besluit heeft bij de
leden de maat doen overloopen
Ondanks het feit, dat de staking niet in
het gewone verband der organisaties plaats
heeft, verloopt zij volkomen rustig. De sta
kingsleiding tracht er zooveel mogelijk voor
te waken, dat elke ordeverstoring wordt ver
meden, en zij is daar tot nu toe volledig In
geslaagd. Wel hebben in den aanvang enkele
revolutionnaire elementen van elders ge
tracht in troebel water te visschen, maar dit
is hun niet gelukt. Men merkt thans vrijwel
niets meer van hen en de stakers vertrouwen
zich eensgezind aan de leiding toe.
Omdat de organisaties de staking niet
willen erkennen, blijven de stakingskassen
evenwel nog steeds gesloten. Dit heeft echter
de stakers nog geenszins ontmoedigd. Ge
tracht wordt thans een steun-actie op touw
te zetten, waarvoor reeds medewerking uit
verschillende deelen van het land is toege
zegd. In Tilburg zelf is men begonnen met
den verkoop van bonnen, welke verkoop te-
ramen met enkele giften van sympathisee-
ende organisaties reeds een drie duizend
'ulden hee foptgebracht. Voor drie duizend
takers is dat echter nog niet veel. Er wordt
dan ook van alle kanten druk uitgeoefend
op de organisaties, om de stakingskassen te
openen, maar veel resultaat heeft men daar
mee nog niet gehad.
Uit het te Tilburg in korten tijd bijeenge
brachte bedrag blijkt echter wel, dat men
daar de stakende arbeiders in vele kringen
niet onwelwillend gezind is. Dat kan men
ook merken, wanneer men zijn oor in de stad
te luisteren legt. De omstandigheid, dat de
staking zoo rustig verloopt, draagt daar
veel toe bij. Met de politie staat de leiding
op goeden voet; de ordebewaarders hebben
nog in geen enkel geval behoeven op te tre
den Hoe het echter in de toekomst zal gaan,
als alle partijen hun standpunt handhaven
en het hard tegen hard gaat, valt nu nog
niet te voorsjjellen.
EX-KONING ALFONSO NAAR
AMSTERDAM.
Naar wij vernemen, is de hoofdstad het
bezoek te wachten van ex-koning Alfonso
van Spanje, die dezen zomer geruimen tijd
in Duitschland en Tsjecho Slowakije heeft
vertoefd.
De gewezen monarch, die in gezelschap
reist van zijn secretaris Duc de Luna, zal
waarschijnlijk de Rembrandt Tentoonstel
ling bezoeken.
Amsterdam.
Gekozen werden de heeren S. R.
de Miranda, E. Boekman en F. van
Meurs, allen s.d.a.p.; mr. G. C. J.
D. Kropman (r.k.)G. Baas (a.r.)
en Jac. Rustige (c.h.)
De heer Baas heeft zijn benoe-
ning in beraad gehouden.
Rotterdam.
Tot wethouders werden gekozen
de volgende vier sociaal-democra
,:n, de heeren De Zeeuw, Brauti-
g:;m, Ratté en Van Dijk.
Den Haag.
In de gistermiddag gehouden
l tting van den Haagschen raad
t, erden tot wethouders gekozen, de
fueren M. Vrijenhoek (s.d.a.p.), ir.
t. J. M. Feber (r.k.) aftr., J. R.
Inoeck Henkemans (c.h.) aftr., prof.
ir. C. L. v. d. Bilt (lib.) aftr. en L.
Buurman (s.d.a.p.)
RADIO-CENSUUR!
Boutens gedicht wederom on
toelaatbaar geacht.
Dr. P. C. Boutens heeft, zooals men zich
zal herinneren in 1930 voor de A.V R.O.
een ode gedicht ter gelegenheid van den
50ste verjaardag van koningin Wilhelmina.
Dit gedicht, getiteld „Morgengedachten op
den vijftigsten geboortedag van Wilhelmina
van Oranje-Nassau, koningin der Nederlan
den", is destijds, op 1 September 1930 voor
genoemden radio-omroep voorgedragen
door Paul Huf, ondanks het feit dat de Alg.
Programma-Commissie telegrafisch bezwaar
had gemaakt tegen de uitzending van de 12e,
28e en 29e strofe van Bouten's ode. Het be
doelde telegram werd n.1. niet tijdig ont
vangen daar het kantoor der A.V.R.O. bij
aankomst reeds was gesloten.
Thans heeft dit incident zich herhaald.
Zaterdagmiddag j.1., op Koninginnedag, zou
Paul Huf de ode van dr. P. C. Boutens we
derom voordragen, ditmaal voor de Phoni.
Bij zijn aankomst te Hilversum wachtte hem
eenter een telegram van de Indië-program-
ma-commissie waarin deze de uitzending
van dezelfe drie strofen verbood. De heer
Huf heeft daarop den Indischen luisteraars
medegedeeld, evenveel respect te hebben
voor het kunstwerk van den Prins onzer
Dichteren als voor de bezwaren van een
programma-commissie en derhalve geen ver
minkt gedicht te kunnen voordragen In
plaats van Bouten's „Morgengedachten"
heeft hij daarop ter herdenking van den 'ia-
gischen dood van koningin Astrid voorge
dragen het 15e d'eeuwsche „Adieu-Liedt",
gewijd aan Maria van Bourgondië, die ten
gevolge van een val van haar paard het le
ven verloor.
De drie strofen van dr. P. C. Boutens
waartegen de programma-commissie in 1930
en thans wederom bezwaar maakten, ;uiden
als volgt:
Gesloten staan de politieke kermiskramen
Waar ieders zure draf smook joeg door
schouw aan schouw;
Verschald zijn al de klein eerzuchtige
ijdle namen,
En zuiver proeft de lucht, en ijler welft
zijn blauw.
Laat dan Uw dienaren wijs en onwijs
bedillen,
Naar inzicht of partijgunst voorschrijft
of beleeft,
Vaak het onnoozle doen en het verstandige
willen,
Daar was en is maar Eén Gij zijt het
die regeert.
Over en met de kern Uws volks, het zout
der natie
Dat nooit zijn smaak heeft ingeboet voor
valschen schijn;
Dat in zijn midden voert Uw vorstelijke
Gratie,
Als Isrel met zijn Efod toog door d»
woestijn
HJ1