Alkmaar viert zijn hondenfeest.
Algemeene indruk van de
Hondententoonstelling.
n
De 49ste tentoon
stelling van
„Cynophilia wordt
te Alkmaar ge
houden.
Druk bezoek, aan
gename stemming
en nieuwelingen,
die werken als
oudgedienden.
Een uitgebreid ge
zelschap van
mooie honden.
Noordholland
De expositie.
rvoi iuarige ïox terriër.
Pekingeezen.
gïfetg' Kees-
•',A1Me™!en Wasüngplaa*
COMITÉ VOOR DE ZOMER.
POSTZEGELS.
HEEMSKERK (Augustus).
HENSBROEK (Juli en Aug.)
Getrouwd: dezelfde.
Zondag, 8 September.
In ons land heeft de liefhebberij in hon
den, veelal deftig kynologie genoemd,
geen organisatie, die hare belangen voor
staat, zooals zoo vele sporten die kennen en
zooals in het moederland der sport en ook
der kynologie, Engeland, het de Kennel
Club voor de liefhebberij in honden doet.
Wel bestaat hier de Raad van Beheer op
Kynologisch Gebied in Nederland (van
lange namen gesproken!), doch deze instel
ling van slechts negen leden, welke in een
merkwaardig en los verband met de talrijke
kynologische vereenigingen staat, „beheert"
alleen. Zij regelt wat staat, doch schept
niets, breidt het bestaande niet uit, maakt
geen propaganda, poogt niet de in vele ge
meenten hoog opgedreven belastingen te
verminderen, kortom zij beperkt zich tot een
streng passief beheeren van wat de honden
liefhebbers, hunne vereenigingen en in de
eerste plaats ons aller vriend de hond zelf
doen.
De kynologische vereenigingen onder
scheidt men in rasvereenigingen, welke in
het geheele land de belangen van haar ras
voorstaan en plaatselijke, welke m een be
paalde stad en hare omgeving of in een be
paalde streek de belangen van alle rashon
den op het oog hebben.
Toch is in 1890 eene landelijke vereeni-
ging voor alle rassen opgericht, „Cynophi
lia" genaamd, die alléén en in samenwer
king met de jagersvereeniging „Nimrod"
zéér veel heeft gedaan voor de sportieve be
langen van den rashond in ons land. Dat
„Cynophilia" niet is geworden wat de Ken
nel Club in Engeland is, ja, na den eersten
bloei is gaan tanen, vooral na den dood
van haar eminenten secretaris wijlen dr. A.
j. J. Kloppert, die de Amsterdamsche ten
toonstellingen tot de tijdelijke centra der
kynologie wist te maken, is te wijten aan
den Nederlandschen geest. Ons volk is wars
van breede, nationale samenwerking en
geeft er den voorkeur aan zich in kleine
groepen te verdeelen.
Zoo werd de eene plaatselijke- of rasver-
eeniging voor en de andere na gesticht, zon
der dat men tenminste tevens lid van „Cy
nophilia" werd.
Maar de tegenwoordige secretaris, de
heer J. L. J. J. Harms, een man van bui
tengewone werkkracht en organisatie-vermo
gen, heeft „Cynophilia's" oorspronkelijke
taak, de propageering van de kynologie voor
oogen gehouden. Al vergeet de kynoloog
„Cynophilia", haar secretaris vergeet de
kynologie niet.
Noordholland en Alkmaar in het bijzon
der ondervindt wederom het bewijs van de
activiteit van de oude, groote vereeniging.
„Noordholland boven het IJ", zooals de
Amsterdammer 't noemt is 'n groot en goed
gebied voor onze liefhebberij, maar er wa
ren te weinig kynologen om zelf 't initiatief
tot eene tentoonstelling te nemen. Daarom
greep „Cynophilia", gesteund door hare
dochtervereeniging, de afdeeling „Alkmaar"
en de „K. C. Kennemerland", wederom in
en brengt heden in den stedelijken muziek-
tuin te Alkmaar 184 honden bijeen, door
zeventien officieele keurmeesters, waaron
der de Belgische terrier-kermer de heer Ch.
Heirman, beoordeeld.
Heerlijk weer begunstigt de tentoonstel
ling en ieder roemt de gelegenheid met zijn
schaduwrijk geboomte.
Als de honden na geneeskundig onder
zocht te zijn, binnen zijn, opent te halfelf
Jhr. F. H. van Kinschot, burgemeester van
Alkmaar, de tentoonstelling, waarna in elf
ringen de keuringen aanvangen, die onafge
broken voortduren tot één uur, waarna de
lunch aanvangt.
Te twee uur worden de keuringen hervat
en daarna vangt het luisterrijk schouwspel
der eereprijzen aan, dit zijn de prijzen,
waarnaar de winners der verschillende ras
sen dingen.
Men ziet dus hierbij honden van allerlei
rassen tegelijk in den ring. Uit de winners
der verschillende groepen, waarin de rassen
werden verdeeld, wordt ten slotte de winner
van allen, de beste hond van de tentoonstel
ling, zooals de titel luidt, gekozen. Deze eer
valt hier aan den Samojeed Jetske's Tom te
beurt, wiens eigenaar mr. J. A. E. Buis
kool te Schagen, daardoor de groote zilve
ren medaille, uitgeloofd door het gemeente
bestuur van Alkmaar wint.
Een andere eereprijs, dien een bewoner
van Noordholland benoorden het Noord
zeekanaal behaalt, is die voor den besten
herdershond, welke de heer G. Jansen, Drie-
huis-Velsen, met zijn Duitsclien herders
hond Heiduck vom rlaus Schütting verovert.
Die voor den besten Schnauzer is voor Argo
von Eikholt, den riesenschnauzer, van den
heer G. J. R. Slotboom, te Alkmaar. De extra
prijs, waarnaar honden van elke ras, toebe-
hoorend aan een lid der afdeeling „K. C.
Kennemerland", van de „Ned. K. C. Cyno
philia" mededingen, is eveneens voor den
heer G. Jansen met Heiduck en die voor
den besten hond uit Alkmaar weer voor den
heer Slotboom met Argo.
Zijn de eereprijzen vooral te roemen uit
het mooie schouwspel en omdat de vergelij
king der rassen met elkaar leerrijk is, wat
daaraan voorafgaat, levert den kenner meer
genot, namelijk de keuring der rassen afzon
derlijk.
Waarlijk er zijn hier belangrijke beslis
singen gevallen, waarin onder de aandach
tige belangstelling der tentoonstelling-habi-
tué's oude reputaties zich handhaafden en
ook wel eens vielen en in enkele rangen was
de mededinging zoowel uitgebreid als van
goed van gehalte.
De indrukwekkende berghond is met 10
behoorlijk vertegenwoordigd en bij de 5
New Foundlanders werd zelfs het praedi-
caat uitmuntend verleend en wel aan Sonja
van St. Laurensgolf van mej. van den Heu
vel. Bij de 9 Duitsche doggen behalen twee
honden van den heer Gebuis dit, zijn beste
is de gele teef kampioen Venus Kadow.
De windhondenrassen zijn met 4 barzois,
beste met U. Silvan van mevr. wed. Lauwers,
één greyhound, Pasja, die U ontvangt, van
mej. Martens en twee whippets, beiden U, de
vermaarde renners kamp. Anka's Prul, beste
en A's Rites, niet talrijk veuéegenwoordigd
Ook de Duitsche staande honden zijn hier,
evenmin als elders, sterk.
Maar de Britschc rasser voor de korte
jacht met hun sierlijken bouw en fraaie kleu
ren dragen sterk bij tot het slagen der ten
toonstelling. Daar is als eerste, al is hij bui
ten mededinging, Wereldkampioen Woodcock
Memory, de roode cocker span iel van mevr
L van Herwaarden, die tot de onverholen
teleurstelling onzer oostelijke buren te
Frankfort beste hond der tentoonstelling van
3200 honden uit bijna alle staten van het
vasteland, werd. Geen wonder, dat hij bewon
derd en toegejuicht werd, toen hij, door dr.
van Herwaarden geleid, zijn eereronde
maakte.
Er zijn 7 Engelsche setters, wier hoofd
kleur wit is. Twee ontvangen U, de oeste is
kampioen Loretta of Fermanar, van den heer
Blaauw. Twee der Gorden- of bruinzwarte
setters en zes Iersche. Twee ontvangen U.
De beste is de teef Vanity of Connaught,
fokker en eigenaar de heer Hubaty. Harts
bourne Toby, die hier debuteert, is eerst twee
weken in Nederland. Hij voerde verleden
jaar October in Londen de puppy-klasse aan
op de groote tentoonstelling van de Kennel
Club in het Crystal Palace. Hij is een bee-
nige, sterke, mooi be ijnde jonge borst met
het typische Iersche gezicht. Een aanwinst
voor onze kynologie. Eigenaar zijn de hee
ren Verwey en Hesterman.
Bij de 7 cockers 3 maal U en 2 maal zeer
goed! Beste Wd"<tails Ninian van mevr. van
Herwaarden. Eén pointer.
Twee dashonder de één een lang-, de an
dere een roode korthaar met zeer goed.
De herdershorcien leveren drie Holland-
sche, een ruwharige Belgische en een Fran
sche op, aismede 8 Duitsche, bij welke twee
maal U valt. D reeds genoemde Heiduck is
de E'ste
De koehond is met elf sterk, doch men
mist helaas een gave. Gelukkig, dat de uit
spraak van de Amsterdamsche rechtbank
coupeeren thans strafbaar ipaakt. Het is te
hopen, dat komt het nog voor de politie
van deze wreedheid, proces-verbaal zal op
maken. Viermaal wordt zeer goed toegekend
Bij de 7 Samojeden of Siberische poolhon-
den, drie U's. Beste de winnende hond van
deze tentoonstelling, mr. Buiskool's Jetske's
Tom.
De heezen hebben twee Hollandsche. Wij
oude kynologen vatten niet wat de nieuwe
keurmeesters met dit ras willen. Verder twee
typische Chow Ohows of Chineesche keezen,
beiden U. De beste is Chang Kai Sjaik van
den heer Rommel.
Twee mooie Engelsche buldoggen, de beste
met U, is Hefty Hilaryson van den heer
Van Reenen. Twee Fransche, beste zeer goed
Negen boxers, driemaal U, beste Egon van
St. Aagentendorpe, Van den heer Jacobs.
Twee poedels, een opvallende zwarte met
U, is Leonora van Talavera van mevrouw
Scheitzer van Ellinckhuijzen.
De beste der drie Dobermann pinsohers is
Boop, eig. de heer Zethoven.
De riesenschnauzer is goed in AJfcmaar,
want behalve de reeds genoemde Argo, is
er ook Nana v. d. Burg Heldenstein, van den
heer Proot. Eén middenslag schnauzer en
één Hollandsche smoushond.
Een sterk contingent zijn de negen Aire-
daleterriers. Vier verwerven U. Best is de uit
Engeland ingevoerde Aislaby Gutbred van
mej. Van Mierlo. Dr. H. K. F. Cohen, de man
die in ons land den gekleurden bullterrier in
voerde en het ras zoo sportief propageert,
wint U met Verwachting. Heerlijk, 'n Neder-
landsche naam! De beide Welsh terriers,
ontvangen U. Beste is Kampioen Pestin van
mej. Van Mierlo.
Hoe verrassen de 8 glad'harige foxterriers
ons. Het in dit ras bekende echtpaar Gun-
ckel—Dekking en de heer Van Iren zijn in
sportieven wedkamp. Walking Lady van den
laatste is de beste. De eersten winnen de
beide andere U's. Twaalf draadharige, drie
maal U. Beste Gentlemen's Sensation van den
veteraan en dierenvriend den 'heer G. F.
Krebs.
Een paar mooie Schotsche terriers. Beste
met U. Albourne Aubury van mevrouw
Eibrink Janzen. Hoe goed doet het den
sportieven Cairn terrier te zien en nog wel
met drie goede exemplaren. Beste met U.
Wealden Nuku van mevrouw Kreunen. Hoe
cwaas toch. dat in ons land tegenwoordig
de tot dameshondje verkleinde Yorkshire
terrier weeials toen het nog groot was, tot
de terriers wordt gerekend.
Soham Joanna van mevrouw van den
Berg trekt er zich niets van aan en wint
met U.
De dameshondjes openen met één Maltezer.
Dan één Brabandertje zoo mag men in
Nederland dit Vlaamsche ras toch wel noe
men? Drie Schipperkes, waarbij na onaf
gebroken zeer goed de eerste U bij de dames
hondjes valt. Truida van den heer Lotz is de
gelukkige.
Eén Japansche Spaniel met U, namelijk
Odo van mevrouw v. d- Berg.
De elf Pekingeezen zijn goed. Dat zesmaal
het U wordt vergeven bewijst dit het best.
De beste is Emerald van den heer Van den
Burg, die den eereprijs voor het beste dames
hondje wint.
Twee gladharige Duitsche Dwergpin-
schers; beste met U kamp. Gold Flammelas
van Ukkies Heim van mevrouw Schwiep.
Van de twee dwergschnauzers is de beste met
zeer goed Bolt van de Zonneheuvel van den
hr. Göödeke. Eén vlinderhondje. Dan het slot
stuk van elke tentoonstelling, het dwerg-
keesje, een nietig iemandje, maar voortreffe
lijk waker. Zes en vijf daarvan ontvangen U.
Beste Vita van Marensteijn van mej. Cnos-
sen.
Was de tentoonstelling zelf de moeite
waard, hoe n genot was het na zoovele jaren
weer eens per auto door deze streek te rijden.
Hoe rijk is zij nog aan hare eigenaardige en
zeer aantrekkelijke schoonheid gebleven en
hoe sterk heeft zij zich industrieel ontwikkeld
sedert den tijd, dat schrijver dezes haar per
fiets doorkruiste.
Laren (N.-H.)
P. M. C. TOEPOEL.
Nadruk verboden.
Ieder hondje blaft, zooals het gebekt is en
wie gister in den Hout in de richting van den
Muziektuin wandelde, kon al van verre con-
stateeren, dat het ditmaal geen mannen- of
vrouwenkoren waren, die daar hun wellui
dende klanken lieten hooren, maar dat hier
een réunie werd gehouden van onze vier
voetige vrienden, die in grootte en soort de
wonderbaarlijkste verschillen vertoonen.
Wie zich voor een tentoonstelling als deze
het minst interesseert zijn de honden zelf. De
keurmeesters, die hun eritische blikken over
hen heen laten gaan, laten hen Siberisch
koud en zij stellen veel meer belang in de
lekkernijen, die de baas uit een meegebrachte
actentasch te voorschijn toovert, dan in alle
medailles en loffelijke getuigschriften, welke
hun eigenaars mee naar huis mogen nemen.
Er waren bazen en vrouwen, die geduldig
bij het hokje van hun lieveling zaten als
vaders en moeders, die aan het bedje van hun
kleine waakten.
Er waren er ook, die den trouwen huis
vriend aan zijn lot hadden overgelaten en die
er dus eigenlijk niet waren.
Hun honden speurden rusteloos naar alle
kanten en kwispelstaartten of gromden tegen
de voorbijgangers, die het waagden hun ner
veuze koppen te streelen.
Er is een groot verschil tusschen men-
schen, maar er is een nog veel grooter ver
schil tusschen honden. Er zijn niet alleen
honden in allerlei kleuren en afmetingen,
maar er zijn er ook, die geen spoor van gelij
kenis vertoonen of het zou moeten zijn, dat ze
van achteren een staart dragen, of een staart
behooren te dragen, en van voren kunnen
blaffen.
Wie kinderen heeft, neme ze eens mee naar
een dergelijke tentoonstelling. Er is niets
leerzamers om hun het verschil tusschen
rashonden en straatterriers te leeren kennen.
„Ik zie Fokkie van den melkboer niet", zegt
Kees.
„Fokkie", zegt Pop en ze haalt smalend
haar neusje op. „Fokkie is een straathond en
die mag hier niet komen".
„Is ie dan niet deftig genoeg?", vraagt
Kees.
Ik kan moeilijk uitleggen, dat Fokkie's
overgrootmoeder waarschijnlijk een mésal
liance gedaan heeft en dat dit slechte voor
beeld door alle volgende geslachten niet ter
harte is genomen, zoodat Fokkie eindelijk een
mengsel van vele rassen en soorten is ge
worden.
„Fokkie is geen rashond", zeg ik.
„Maar evengoed een lieve hond'', ver
zekert Kees.
Zoo is het. Misschien is Fokkie van binner.
nog edeler dan al deze honden van buiten.
Hoe meer ik de menschen leer kennen, des te
meer houd ik van mijn hond, heeft eens
iemand gezegd. Trouw en onbaatzuchtig, met
hart en ziel toegewijd zijn al deze kleine en
groote dieren. Hun uiterlijk moge verschil
len, maar in elk van deze exemplaren klopt
een hart of een hartje, dat niet van anato
misch of biologisch standpunt bekeken een
der edelste organen is, die op deze wereld
zijn geschapen.
Opgetogen loopen de kleintjes langs de
hokken en Keesje streelt onvervaard eiken
hond, die binnen zijn bereik komt.
„Je mag wel oppassen", zeg ik, als er zoo
nu en dan een forsche kop dreigend vooruit
gestoken wordt, maar het is of al deze dieren
met kinderen vertrouwd zijn. Ze snuffelen
eens aan het kleine handje en laten zich rus
tig over de zachte haartjes van den kop
streelen.
„Kijk eens vader, wat een beesten!", roept
Keesje opgewonden als we voor de hokken
van de Sint Bernhards staan.
„Die loopen in de sneeuw", vertelt Zus,
,met een fleschje cognac om de menschen te
zoeken, die verongelukt zijn.
„Nietes", zegt Kees, "met een fleschje
melk".
„Cognac met melk", zeg ik, om iedereen
tevreden te stellen.
„Kijk eens wat een lollig kleintje", roept
Pop, als we bij de pinchertjes gearriveerd
zijn.
„Hij komt toch nog met zijn pootjes op den
grond'', zegt Kees.
En dan ontdekken ze Olly van meneer Din
ges, die wel eens op visite bij onzen dwerg
pincher Tippie verschijnt. Keesje aait hem,
waar hij hem maar raken kan en Olly staat
kwispelstaartend en jankend tegen de tralies
van zijn kooitje overeind.
„Was Olly zijn moeder een deftige hond,
vader?"
„Natuurlijk", zeg ik, „anders zou Olly
nou niet in een hokje zitten'.'
Dames en heeren leiden hun honden in den
ring en de keurmeesters laten er hun eritische
blikken over gaan.
Iedere eigenaar doet zijn best zijn viervoe-
tigen huisvriend een zoo voordeelig moge-
liiken indruk te laten maken en het is of som
mige honden begrijpen wat er van hen ver
langd wordt. Zij staan met gestrekte pooten
en gespitste ooren roerloos voor de examen
commissie, maar hier en daar doet een lobbes
weer heel onverschillig en besnuffelt den
grond, als men juist een oordeel over den
stand van zijn pooten zal vellen.
Menig zakkammetje wordt te voorschijn
gehaald om den candidaat nog even het
Laar van staart of pooten uit te kammen
vóór het dier in den ring moet verschijnen
„Oef, oef", zeggen de zware basstemmen
van de Sultans en Hectors, „waf, waf'', zeg
gen de tenoren van de Lords en Tommy's,
„kef, kef", zeggen de sopranen van Azor en
Mimie, het is een cacophonie van hondenstern
men en daar tusschendoor klinkten de gerekte
jammertonen van de eenzamen, die naar alle
zijden speurend hun koppen boven de hokken
heffen.
„Hond", staat er op een bord, dat wij, op
dringend advies van Pop, voor Tippie moeten
koopen.
„Wat zai ie blij zijn", zegt Kees, „nou kan
ie zijn naambordje aflikken."
De kleine honden worden op een tafePje
gekeurd, de groote stappen deftig in den
ring en laten zich becritiseeren.
Er is schoonheid en gratie in deze honden
en het oog zou nog meer bekoord worden als
er dezelfde schoonheid en gratie in de bazen
en vrouwen was, die aan het andere einde
van den riem zitten, maar dit laat vaak te
wenschen over.
„Vader!" roept Keesje na een speurtocht
langs de hokken, „kom eens mee, er is een
hond, die tusschen de deur gezeten heeft en
een die zijn tanden door zijn lip heeft geval
len en een rooie hond met een blauwe tong"
„En zeker ook nog een groene hond met
een oranje staart", zegt Pop smalend.
„Nee, heusch vader, kom eens mee" en dan
moet ik eerst naar het hok van een Barzoi
dan naar een Engelschen buldog en dan naa^
een Chow Chow, een roestbruine hond met
he; uiterlijk van een Pooldier.
heep W€'' Vac*er' ^at 'e Blauwe tong
Inderdaad, het is geen rood wat daar uit
den bek hangt, het is iets donkerpaars
Daar komen de doggéff in den ring Drarf_
tige gevlekte dieren, hoog op de stevige
ten, gereed om in snelle vlucht weg te SeV
ten als de eigenaars maar even de halokT'
den zouden losmaken.
En dan volgen de Schnauzers,
sterke honden, die tusschen gordijntjes 3
haren naar den keurmeester kijken. a"
„Politiehonden", zeg ik en Keesje wor*
stil van.
zien ze dat aan r
„Och gekke", zegt Pop, „ae vangen a Ho
rnaar dieven
„Waarom heb je Tippie niet naar de ten
toonstelling gebracht, vader?"
„Tippie is al zoo oud" zeg ik. „Die krik(
toch geen prijzen meer."
aar als Tippie nou eens jonkies krijgt
„Malle", zegt Pop wijs, „dan moet ie tori»
eerst getrouwd wezen. Dan moet vadert
nog een andere hond bij koopen".
„Hè ja, vader, wil ie deze koopen?" Vraart
Keesje styekend en hij wijst den grootst.
Sint Bernhard van de heele collectie aan
„Kom nou maar mee, Kees", zeg ik oti*.
duldig.
Hier en daar zijn de kaarten a1 op de W
ken geschoven en gelukkige eigenaars staan
trotsch bij hun bekroonde dieren.
„Heeft U een prijs, mevrouw?"
„Ja, een eerste'', zegt een vriendelijke dame
en streelt dankbaar den zwarten snoet die
zich in haar hand drukt.
Er is een groote stand van bekers
medailles en er zullen heel wat zilveren en
verguld zilveren tröpheeën mee naar hui»
genomen zijn.
Er zullen ook wel teleurgestelden geweest
zijn, die hun viervoeter weer huiswaarts
leidden met de wetenschap, dat het dier ia
zijn soort geen extra vermelding waard is
Gelukkig de hond, wiens baas hem daa
niet minder hartelijk over den kop strijkt en
zegt: „je hebt wel geen prijs gewonnen, ouwj
jongen, maar ik zou je voor het moüjt
exemplaar toch niet willen ruilen".
De regeering heeft besloten, dat voortaan
gedurende de zomermaanden z.g. „zou»,
postzegels" zullen worden verkrijgbaar ge
steld, die iets meer kosten dan de gewon*
postzegels. De overwaarde wordt besteed
voor cultureele en sociale doeleinden, dit
jaar voor de noodlijdende orkesten en de
arbeidszorg voor onvolwaardigen.
Wij gelooven, dat dit besluit der regeering
alleszins gemotiveerd is. Het is buiten twij
fel, dat in dezen tijd van versobering ver
schillende cultureele en sociale zaken in het
gedrang komen. Tot nog toe werden deze
bekostigd uit particuliere bijdragen of uit
Overheidssubsidies. Maar deze bronnen van
inkomsten drogen hoe langer hoe meer op.
De overheid moet haar uitgaven op elk ge
bied beperken en tal van particulieren kun
nen zich geen groote bijdragen meer veroor
loven.
Toch kan een beschaafd volk niet straffe
loos zekere cultureele en sociale belangen
verwaarloozen. De instelling nu van de zo-
merpostzegels geeft de gelegenheid aan
geheele volksgemeenschap om door uiM
kleine bijdragen in deze noodzakelijke cultu
rele en sociale behoeften te blijven voorzien.
Het is geen verhooging van belasting; im
mers de deelname is vrij. Bovendien ontvangt
men voor een klein offer een dagelijksch
verbruiksvoorwerp: een postzegel, die vijf
jaar geldig blijft. Men doet niet aan liefda
digheid, maar men kwijt zich van zijn ge
meenschapsplicht. Men neemt eenvoudig als
collectiviteit vrijwillig de taak over, die vroe
ger op enkelen rustte of die de Overheid voor
een deel reeds had overgenomen
Wij gelooven, dat wij hier te doen hebben
met een bijzonder belangwekkend en irteres-
sant experiment. Het offer, dat gevraagd
wordt, is zoo klein, dat iedereen het kan
brengen. Als ieder Nederlander boven den
leerplichtigen leeftijd maar vijf cent zou offe
ren, zou het beoogde doel bereikt worden.
Immers hier maken inderdaad vele kieintjes
een groote De kwestie is maar ora de velen
te bereiken. Daarvoor is een intensieve en
voortdurende reclame en propaganda noo-
dig. De bevolking in al haar geledingen
moet aan haar sociale en cultureele plichten
te dezen opzichte herinnerd worden. Daar
om zijn er duizenden mannen en vrouwen
geheel belangeloos in landelijke en plaatse
lijke comité's werkzaam om den verkoop de
zer zomerpostzegels te stimuleeren.
HELPT.KOOPT
5°MERPostzegeis
r
Ondertrouwd: C. Bos en A. M
Lieshout. J. P. J. Beentjes en M. Fate*
P. A. Beentjes en J. M. Klos. j
Getrouwd: A. G. Zerr en A. J- v>
Bom.
Bevallen: Th. Stengs-de Wildt d. "T
J. J. Tuijn-Schuijt d. - G A. v. Egmo"0
Gooyer z.
Geboren: Petrus Jozef z. v. O. Strt®
mer en G. Konijn. Adriana Helen3
N. Konijn en A. C. v. d. Heiden. u
Overleden: Rimke Kok, echtg. v
Hellenberg, 19 j., overl te Alkmaar- efl
Ondertrouwd: Jacobus van t>a te
E. Brink. K. Smal, wed. van M-
Obdam en A. Knijn. A. W. Bart
Groot.
»root.
