Neeltje Pater's millioenen.
AJ"
SLACHTOFFERS VAN DEN OORLOG
JANTJE'S LEER VAN 'T VERKEER.
Een Alkmaarsche Sinterklaasgeschieden
ALKMAARSCHE COURANl van DINSDAG 3 DECEMBER 1935
J. Marees Oudes, las Oma op een winkel
ruit, toen ze weer buiten stonden en ze her
innerde zich onmiddellijk, dat die keurige
tantasieschortjes geadverteerd had Zoo n
schortje maakte haar tien jaar jonger, zei
re en meneer Reedeker was juist op het punt
je zeggen, dat ze er dan maar geen moesten
koopen toen hij zich nog bijtijds herinnerde
uat hij van dergelijke opmerkingen nooit an
IS.
uUmtau
Prinses Victoria overleden.
NIEUW DEVIEZENPROCES TEGEN
KATHOLIEKE ORDE.
EEN AUTOCHASSIS GEVANGEN.
ZWAAR WEER AAN DE RTVTERA.
DE TOESTAND IN CHINA.
Een oplossing in zicht?
ONLUSTEN IN CAIRO.
NA DEN OPSTAND IN BRAZILIË.
Binnentand.
Een vergadering van 300 afstammelingen,
die 'n Neeltje Pater-vereeniging hebben gesticht
ONDERZOEK IN RIJKS-ARCHIEVEN.
Geen bezwaar tegen verder
onderzoek.
(Vervolg).
Toen ze met doosjes en pakjes beladen de
trap opklommen, stond de winkeliersvrouw
vol verbazing toe te kijken. Al waren haar
gasten dan ook zoogenaamd vluchtelingen,
zij schenen toch een goed-gevulde porte-
monnaie meegebracht te hebben en zij fluis
terde haar man daarom in het oor, dat hij
gerust honderd gulden meer op de rekening
kon zetten dan het bedrag, dat zij samen
reeds vastgesteld hadden.
Maar daar kwam de familie Reedeker
vooreerst natuurlijk niets van te weten. Die
was alleen maar moe van het winkelen en
Oma liet zich zoodra zij thuis kwam op de
canapé vallen en verklaarde, dat Mussolini
jn eigen persoon haar dien avond niet meer
op straat zou kunnen krijgen.
Meneer stopte een versche pijp en ver
diepte zich in de Alkmaarsche Courant, om
het laatste nieuws van het gevechtsfront te
kunnen lezen en Willem, die dien middag
met de geheimzinnige typiste van den kaas
handelaar kennis gemaakt had die tus-
schen twee haakjes een alleraardigst meisje
bleek te zijn vertelde, dat hij nog noodig
even naar het postkantoor moest en ver
dween om vooreerst niet meer terug te
komen.
Zus sloot zich in haar kamertje op om
een briefje aan den padvinder te schrijven,
die bij Oma in een bijzonder goed blaadje
stond omdat hij iederen morgen belangstel
lend kwam informeeren, hoe de papegaai
het maakte en dan gewoonlijk onder aan de
trap met Zus, die hem altijd uitliet, nog een
half uurtje bleef napraten.
Mama maakte onderwijl een lijstje op van
alles, wat de familie in den eerstvolgenden
tijd nog noodig zou hebben en dat was
heel wat, zoodat ze met Oma de afspraak
maakte, dat ze den volgenden middag zoo
vroeg mogelijk op stap zouden gaan.
Er scheen een bleek najaarszonnetje, toen
de familie den volgenden dag de deur achter
zich dicht trok en alleen de heer des huizes
was in een verre van opgewekte stemming,
omdat Ma hem geraden had, een flinken
voorraad Hollandsche guldens bij zich te
steken.
Eerst naar het Handwerkhuis in de Cos-
terstraat, commandeerde Oma, die zorgvul
dig de advertenties nagekeken had En een
maal in den winkel kocht ze bij de afdeeling
leerwerk een fraaien boekomslag om die
met Sinterklaas aan den winkelier te kunnen
geven.
„U met Uw winkelier", zei meneer Reede
ker korzelig, ,,'t lijkt wel of we daar heele-
maal voor niks wonen", maar Oma beweer
de, dat het Christenplicht was om hulpvaar
digheid en menschenliefde met kleine atten
ties te beloonen en nadat Oma een paar
prachtige werkastukjes uitgezocht had. vroeg
Zus om alsjeblieft eerst naar Van Haren te
willen gaan. omdat ze op haar Italiaansche
schoenen in Holland niet vooruit scheen te
kunnen komen. Eenmaal in den winkel zag
de heer Reedeker met één oogopslag, dat
hier zooveel keus was, dat de dames er vast
het eerste half uur niet weg konden komen
en hij besloot dus maar op zijn eentje naar
Otsen in het Payglop te gaan, omdat hij
heel noodig een paar nieuwe handschoenen
moest hebben.
Hij had aan Oma al gevraagd of hij ze
van Nappa of van imitatie-wildleer zou
nemen, waarop Oma hem, als het meest pas
send bij zijn karakter het laatste had aange
raden.
Inmiddels had Zus ontdekt, dat. dank zij
haar drukke correspondentie met den pad
vinder, haar postpapier bijna heelemaal ver
bruikt was en ze nam Willem mee naar de
N.V. Frankenberg, omdat de winkeliers
vrouw haar verzekerd had, dat ze daar wel
de grootste sorteering zou kunnen vinden.
Dat bleek inderdaad het geval en eenmaal in
den winkel, zagen ze zulk een enoriric sor
teering practiscne geschenken, dat ze den
heer Frankenberg vroegen nog een vulpen
voor vader, een bridgedoos voor moeder en
een snoezig beeldje een uil met een bril
op voor Oma te willen inpakken.
Nauwelijks buiten zagen ze Ma en Oma
met pakjes en doosjes beladen naar het
Payglop gaan, omdat ze in de Rijwielhal
van den heer Henstra op de Laat nog een
smeedijzeren leeslamp voor den heer des
huizes wilden koopen. Hij las wel niet veel.
maar zoo'n lampje kwam altijd te pas, zei
Oma en als haar schoonzoon het niet heb
ben wou, zou men er altijd nog de vrouw
van den winkelier mee kunnen verrassen.
Eenmaal in het Payglop zagen ze toevallig
den man voor wien de lamp bestemd was.
Hij was nog altijd bezig om handschoenen
te passen, maar maakte spoedig een keuze,
omdat hij wel begreep, dat er weer een
nieuwen aanslag op zijn portemonnaie zou
gedaan worden en uit ondervinding wist,
dat de kooplust van de dames heel wat min
der was als hij er zelf bij was.
„Weet je wat ik hard noodig heb?", vroeg
Oma, „een manicure-doos".
„Verwacht U heerenbezoek?" vroeg me
neer Reedeker spottend, maar hij slikte de
rest van zijn woorden in, want Oma wierp
hem zoo'n boozen blik toe, dat hij zelf de
eerste was om het Lederhuis van den heer
Schuyff binnen te stappen. Hij had er geen
spijt van, want hij zag daar bij een collectie
tasschen en koffers precies zoo'n citybag als
hij altijd graag had willen hebben en omdat
mevrouw zich een uitgebreide sorteering
toschjes had laten voorleggen, wilde hij met
den winkel uitgaan, zonder ook daarvan nog
een gekocht te hebben.
WprLlan Ve^VeIen<ie din2en beleefd had. Hij
klemde zijn lippen dus maar stijf op elkaar
en eenmaal in den winkel zei Oma. dat het
maar goed was, dat hij meegegaan was,
omdat hij werkloos was en ze gelezen had,
dat werkloozen niet minder dan 10 pet.
korting zouden krijgen.
„P^aaf dat,yiel lee'ijk tegen, want toen hij
geen stempelkaart kon toonen. bleek hij niet
voor de koning in aanmerking te komen,
maar dat hinderde niet zei Oma want als
ze ruer zes paren kousen kocht, zou ze zoo
veel op den normalen prijs besparen, dat het
er toch op neerkwam, dat ze een behoorlijke
korting hadden gekregen.
Meneer Reedeker beweerde, dat hij van al
aat^W'j'<eien dorst had gekregen en hij noo-
digde de heele familie uit om op zijn kosten
ergens iets te gaan gebruiken, waarna Ma
zei, dat ze dan het beste naar de Lunchroom
van den heer Van Schagen konden gaan.
Daar was het altijd gezellig en daar konden
ze dan meteen eens naar de Sint Nicolaas-
tafel kijken, maar Oma beweerde, dat zij het
eerst aan de beurt was als er getracteerd
zou moeten worden en ze liep daarom vlug
even bij Davelaar binnen om er een pond
sprits en een banketletter te laten inpakken.
Ma schrok er van. want ze had om Oma
te verrassen, nog geen half uur geleden een
zelfde banketletter een groote R bij
den heer Soecker in de Langestraat gekocht
en nog wat andere lekkernijen en ze had
een luxe doosje borstplaat cadeau gekregen,
heel fijne borstplaat, waar ze voortdurend
van liep te snoepen.
Het bleek, dat de familie vooreerst geen
gebrek aan lekkers zou hebben, want Zus
droeg een geheimzinnig pak onder den arm,
dat bij nadere beschouwing den naam J.
Ouwehand, Mient bleek te dragen en waar
tot aller groote verrassing ook al een
banketlelter in verpakt bleek. Het was een J.
en daar keken ze allemaal heel verbaasd van
op want ei was in de heele familie niemand,
die Jacobus heette.
Zus bloosde als een pioenroos en jokte
maar dat het voor de papegaai bestemd
was, die ze in Holland voortaan Jan zou
willen noemen maar Oma beweerde dat Zus
duvels goed wist, dat papegaaien geen ban
ketletters eten en ze nam zich voor eens wat
meer aandacht aan haar kleindochter te
schenken.
Vruchten, zei Oma daar kon je 't beest
wel mee pleizieren en het bleek zoowaar,
dat Zus daar ook a! om gedacht had, want
ze was een uurtje te voren op de fiets even
naar den heer Schröder in de Snaarmanslaan
gegaan om er wat heerlijke appels en peren
te koopen en was toen tevens voor de ver
leiding bezweken om meteen nog wat blik-
groente en een pot met zure haring thuis te
laten bezorgen.
Zure haring at de papegaai heelemaal niet.
zei Oma, maar meneer Reedeker herinnerde
er haar aan, dat er ook nog andere schepse
len op dezen aardbodem zijn dan papegaaien
en dat hij voor zich een fijn harinkje bij de
boterham zeer goed kon apprecieeren.
Oma's gezich betrok en dat herinnerde
hem er aan, dat hij zichzelf nog een baro
meter beloofd had en toen hij vlug even naar
den heer Pedroli in de Langestraat liep, om
er een te koopen, vond hij daar o.a. een
enorme verzameling koekoeksklokken en hij
besloot stilletjes dat hij de allergrootste zou
koopen in de hoop, dat de papegaai elk
uur geweldig van de koekoek zou schrikken.
De barometer stond op regen en wind en
omdat de heer Pedroli verzekerde, dat al zijn
artikelen onder volle garantie verkocht wer
den. begreep meneer Reedeker maar al te
goed, dat hij hoog noodig een parapluie en
een regenjas noodig zou hebben. Hij besloot
even naar het magazijn van der Lijn te loo-
pen en kocht er niet alleen een parapluie,
maar ook nog een wollen vest en bij het
passeeren van de firma Spaander zag hij
precies zoo'n regenjas als zijn vriend de
kaashandelaar dien morgen had gedragen en
die hij zoo bijzonder mooi had gevonden.
Tien minuten later liep hij er al mee door
de Langestraat en hij zag er zoo chique uit.
dat Ma en Zus, die hem tegenkwamen, hem
heelemaal niet herkenden. Hij dook een
beetje dieper in de kraag van zijn jas en
Üep stilletjes door. want zijn dorst was
langzamerhand onleschbaar geworden en hij
verlangde eerlijk gezegd naar een schuimend
glas Hollandsch bier, een delicatesse, waar
aan hij in het warme Zuiden dikwijls met
verlangen gedacht had.
Hij was juist van plan een niet nader te
noemen café in de Langestraat binnen te
gaan, toen hij tegen een oude dame opbotste,
die tot zijn grooten schrik Oma in eigen per
soon bleek te zijn.
Hij stond van ergernis te trappelen en
Oma, die dacht, dat hij koude voeten had,
vertelde hem omslachtig, dat ze als dank
voor de gratis huisvesting en de vriendelijk
heid altijd bij hem ondervonden besloten
had van haar kant ook eens wat te presen
teeren en dat hij daarom meemocht naar
Van Nieuwkuyk in de Houttil om een paar
extra warme pantoffels uit te zoeken
Dat was wat anders dan heerlijk frisch
bier, maar meneer Reedeker was te lang ge
trouwd om tegen te spartelen. Hij was in
zeker opzicht fatalist en nam het leven, zoo
als het op hem afkwam zonder over oorzaak
of gevolg lang na te denken.
Vlak bij de Achterstraat liep het tweetal
den zoon des huizes voorbij, die bij Schel-
Iinger in de Magdalenenstraat een half pond
suikerbeestjes en twee groote speculaas
poppen had laten inpakken Meneer Reede
ker glimlachte bij de gedachte, dat de af-
tandsche Oma taaitaai zou moeten eten,
maar Willem vertelde stotterend dat het
eigenlijk niet voor Oma bestemd was. Voor
wie het dan wel was. kon de oude dame on
danks een kort maar streng verhoor niet
duidelijk te weten komen, maai ze besloot
den jongen des avonds eens onderhanden te
nemen, omdat het haar opgevallen was, dat
hij den laatsten tijd veel te veel uitvluchtjes
had om de deur uit te komen.
„Halo!" riep een bekende stem achter het
drietal en daar kwamen zoowaar Ma en Zus
aan, die al een heelen tijd achter hen geloo-
pen hadden zonder dat ze er iets van be
merkt hadden. Ma droeg een dames-pyama
en Zus een pracht van een wollen pullover,
die ze evenals de pyama in den manufac
turenwinkel van Hamad gekocht hadden en
die ze maar dadielijk hadden aangetrokken,
dat wil zeggen alleen de pullover natuurlijk,
want Ma had de pyama in een doos onder
den arm.
Ze stonden er op een hoek van de straat
over te praten en meneer Reedeker, die juist
op den tocht stond, zette zijn kraag op,
waarna Ma beweerde, dat hij in Holland niet
langer met dat dunne Italiaansche ondergoed
kon blijven loopen en hem meenam naar
Buers in de Houttil om er een extra zwaar
jaeger pak Jansen en Tilanus voor hem
te koopen met de vermaning, dat hij het da
delijk na thuiskomst moest aantrekken, om
dat hij anders groot gevaar liep de Spaan-
sche griep te zullen krijgen.
Een goed echtgenoot schikt zich in alles,
maar aan alle geduld komt ook een einde
Meneer Reedeker zei, dat hij net zoo lief
thuis bij de radio zat als met drie vrouwen
van den eenen manufacturenwinkel in den an
deren gesleept te worden, maar toen hij over
radio sprak, herinnerde Zus zich opeens,
dat hij haar nog een paar gramofoonplaten
beloofd had en als slot van dezen welbesie-
den dag begaf de heele familie zich daarom
naar den heer Ypma in de Langestraat. Juist
op den hoek kreeg een rukwind Willems hoed
te pakken en een oogenblik later draafde hij
er met een kleinen straatjongen achteraan, 't
Was een wedloop door plassen en modder
kuilen, maar het gelukte den jongen den hoed
voor te komen en er zijn voet op te zetten.
De jongen kreeg een dubbeltje maar Willem
beweerde, dat hij zoo'n hoed onmogelijk
meer dragen kon en de heele familie liep daar
om maar even bij Gerard Worm binnen om
er een echten Borsalino uit te zoeken.
Eenmaal bij den heer Ypma zocht Zus een
pracht van een gramofoon uit, waarvan de
winkeljuffrouw aan de familie verzekerde,
dat het haar zelf aan het hart ging,
ze te verkoopen, omdat ze een sieraad voor
den winkel genoemd kon worden. Oma liet
een paar platen afloopen en de heele familie
verklaarde eenparig nog zelden een zoo vol
maakt instrument gehoord te hebben. Ma
beweerde, dat de tonen oude herinneringen
bij haar wakker riepen maar toen meneer
Reedeker dat hoorde, wou hij beslist niet
langer blijven en haastte zich met een be
zorgden blik op zijn schoonmoeder, het ma
gazijn weer te verlaten.
Ze liepen nog even bij Simon Trijbetz op
de Laat aan, om wat speelgoed voor de
kinderen van den winkelier en een snoezig
kopje en schoteltje, dat ze als souvenir van
Holland aan Giulietta in Genua wilden
sturen.
In een van de zijstraten bleef Willem even
achter. Daar woonde het typistetje van den
kaashandelaar, die de familie al had hooren
aankomen en het raam van haar kamertje
half open gezet had. Behendig wierp de jon
gen zijn pak speculaas naar binnen en voelde
zich door haar gelukkig gezichtje meer dan
voldoende beloond
Even later klauterde de familie de trap van
den winkelier op en meneer Reedeker ver
dween onmiddellijk naar de slaapkamer om
op bevel van Ma het warme ondergoed aan
te trekken, maar hij kwam bij het uitpakken
van het daarvoor aangewezen pakket tot de
wonderlijke ontdekking, dat er speculaas in
zat.
Hij stak zijn hoofd om den hoek van de
deur om de zonderlinge verwisseling bekend
te maken en jaagde Willem een blos van
schrik naar het hoofd bij de gedachte, dat hij
het ongelukkige meisje het verkeerde pakket
had toegegooid en zij waarschijnlijk met
even groote verwondering naar een jaeger-
pak van zijn vader zat te kijken.
De hefele familie zocht tevergeefs naar het
verloren artikel, verklaarde, dat het een
raadselachtig geval was en Zus kreeg op
dracht om er den volgenden morgen eens op
het politiebureau over te spreken.
(Slot volgt).
DE KONING ZAL HET PARLEMENT
NIET OPENEN.
In verband met ernstige ziekte
van prinses Victoria.
In verband met het overlijden van zijn
zuster prinses Victoria heeft koning George
het parlement vandaag niet kunnen openen.
De troonrede is door den lord-kanselier voor
gelezen.
De zuster van koning George, Prinses
Victoria, is in den afgeloopen nacht om
3.35 uur overleden. Het bulletin der ge-
neesheeren vermeldt, dat H.K.H. een vre-
digen dood heeft gehad. De prinses is
67 jaar oud geworden. De koning heeft
thans nog één zuster, in leven, koningin
Maud van Noorwegen, die thans in En
geland vertoeft.
De koning en de koningin hadden
oorspronkelijk Jiet voornemen zich na
de opening van het Parlement Dinsdag
naar Sandringham te begeven Met het
oog op de ernstige ziekte der prinses
hebben zij evenwel van dé reis afge
zien.
Later meldt men nog, dat de prinses
sedert drie weken ongesteld was. Zij is
noch aanwezig geweest bij het huwelijk
van den hertog van Gloucester, noch bij
de doopplechtigheid van den zoon van
den hertog van Kent Ongeveer een w.ek
geleden was haar toestand verergerd.
De speciale rechtbank te Berlijn heeft
gister een aanvang gemaakt met de behan
deling van een zaak tegen leden van de or
de der „Barmhartige Broeders van den
Heiligen Joannes de Deo" te Trier. In de
eerste plaats zijn aangeklaagd Ferdinand
Hoffmann en de generaal-overste August
Wolff, wien overtreding der deviezenvoor-
schriften resp. uitlokking daarvan ten las
te zijn ten laste gelegd. Als medeplichtigen
zijn verder gedagvaard de leekenbroeders
Nikolaus Meiser en Johann Sauer en ver
der Michael Thiel, prior. De orde in kwes
tie had verschillende buitenlandsche, voor
al Nederlandsche, leeningen opgenomen en
heeft de obligaties vervolgens teruggekocht.
De bemanning van een Poolsch visschers-
vaartuig uit Gdynia heeft een merkwaardi
ge ervaring gehad. In volle zee bemerkte
zij, dat zich in haar netten eenauto be
vond! Het gelukte haar, het chasis op te
halen, doch de carrosserie gleed bij aezen
moeilijken arbeid in de golven terug.
De Italiaansche Rivièra is gisteren door
zware stormen geteisterd, die groote schade
hebben aangericht. Bij Sestri is een zeilschip
op de rotsen te pletter geslagen, te Treviso
is na een mooien Zonaag plotseling een
zwaar onweer opgestoken, dat gepaard ging
met hagel. Er viel geen druppel regen.
Naar verluidt zou er een oplossing in zicht
zijn van de moeilijkheden door de autonomis
tische beweging ontstaan. Deze oplossing zou
neerkomen op een overwinning voor 75 pCt.
van het Japansche Kwantoeng-leger, dat
steeds de hoofdrol heeft gespeeld in de
Noord-Chineesche autonomie-beweging, vast
besloten als het was de noordelijke provin
cies los te maken van het centraal bewind
te Nanking.
In Paoting Foe ten zuiden van Peiping
heeft generaal Ho Yin Sin, minister van oor-
Jecovitol levertraan wetenschappelijk
de beste levertraan voor U en Uw kind.
Verkrijgbaar bij apothekers en
drogisten a f 0.75 per flacon.
log van de centrale Nanking-regeering en
persoonlijk vertegenwoordiger van Tsjang
Kai Sjek, onderhandelingen gevoerd met ver
tegenwoordigers van de noord-Chineesche
autonomie-beweging. Naar verluidt zou Ho
Yoeng Sin van Tsjang Kai Sjek orders heb
ben gekregen de autonomie-kwestie zoo mo
gelijk zonder bloedvergieten op te lossen.
Uit Cairo wordt gemeld, dat een groep
nationalistische studenten Maandagochtend
een overval heeft gepleegd op het Huis van
den leider der liberale partij Mohammed
Pasha, waaraan ernstige schade werd aan
gericht. Maandagavond kwamen in de Euro-
peesche wijk eenige honderden studenten bij
een die schreeuwden: „Weg met Hoare, Leve
de revolutie", „Leve Nasah de leider der re
volutie".
Het officieele onderzoekin verband met de
opstandige beweging, die de vorige week ra
Brazilië is opgelaaid, is thans begonnen.
Tot dusverre zijn 600 arrestaties verricht.
Verwacht wordt, dat de schuldigen door
verbanning of gevangenis zullen worden ge
straft, daar in Brazilië de doodstraf niet be
staat. Waarschijnlijk zullen de officieren, die
aan de revolte hebben deelgenomen, voor het
krijgsgerecht komen, terwijl de soldaten een
voudig zullen worden ontslagen.
De openbare gebouw en de groote banken
worden nog steeds streng bewaakt. Onder
de gearresteerden wordt ook kapitein Caval-
canti genoemd, die er van beschuldigd wordt,
de leiding te hebben gehad van den opstand
in de hoofdstad. Kolonel Alberto heeft de
hand aan zichzelf geslagen op het moment,
dat hij te Porto Alegro in hechtenis zou
worden genomen.
De millioenen-erfeniskwestie van
Neeltje Pater in 1729 te Broek in
Waterland kinderloos gestorven,
blijkt ondanks de teleurstellende
vergadering van enkele weken gele
den nog in de belangstelling van
zeer velen te staan.
Zondagmiddag vergaderde in café De
Ruyter te Amsterdam weer een uitgelezen
gezelschap, menschen, die meenen afstamme
lingen te zijn van de schatrijk gestorven
Broeker inwoonster. En het dient gezegd, dat
die 300 aanwezigen thans iets meer te weten
zijn gekomen dan de vorige maal. De com
missie, waarin oneenigheid oorzaak is ge
weest van het uittreden van een der leden en
uitschakeling van den geestelijken vader der
onderzoekingen, den heer J. M. Reek, heeft,
wat haar bekend was, medegedeeld.
De scheuring in de commissie had tenge
volge, dat nu slechts de heeren K. Medem-
blik en A. Pater (Laren) aanwezig waren.
Zooals werd medegedeeld heeft in de com
missievergaderingen slechts ruzie geheerscht,
een gevolg van het feit, dat de heer Reek zich
op het standpunt stelde: de anderen hebben
er niet mee noodig, wat ik weet. Hij wilde de
z.i. voor het onderzoek zoo belangrijke reis
naar Groningen ondernemen, doch wenschte
ook aan de commissie, die zich voor de be
kostiging hiervan moest opwerpen, geen in
lichtingen te verschaffen. Van de volgens
zijn zeggen in zijn bezit zijnde belangrijke
documenten mocht niemand een letter zien!
De commissie bleek nu echter in den heer
J. Westerveld iemand gevonden te hebben,
die reeds een tiental jaren in rijksarchieven
snuffelde, wiens gegevens er op wijzen dat
er, volgens den heer A. Pater, nog iets te
halen moet zijn. In ieder geval hebben wij,
zoo luidde het, als ware erfgenamen het recht
te weten, wat is nagelaten en of juist gehan
deld is door den testamenteur, den toenmali-
gen burgemeester van Broek in Waterland,
den heer Koker. En mocht tenslotte blijken,
dat niets meer over is, dan voorkomen wij,
dat niet ieder oogenblik nieuwe onderzoekin
gen worden gedaan, welke belangrijke kos
ten vorderen.
Ten aanzien van het door de justitie on
der leiding van mr. van Thiel ingestelde on
derzoek werd medegedeeld, dat geen be
zwaar is gemaakt tegen voortzetting van het
onderzoekingswerk. Men heeft verantwoor
ding kunnen doen, op welke wijze de ontvan
gen gelden zijn besteed. Aanleiding tot dit
onderzoek bleek geweest te zijn het feit, dat
een der op de vorige vergadering aanwezige
personen het gecollecteerde geld schatte op
300 ruim, terwijl de commissie zeide slechts
42 ontvangen te hebben
Een uitvoerige historische beschouwing gaf
de heer J. Westerveld in Amsterdam. Uit
stukken, o.a. de testamenten en de huwelijks
overeenkomst was hem bekend geworden, dat
nu het overlijden Koker de bezittingen ver
deelde op een voor hem niet ongunstige wij
ze. Doch tevens staat vast, dat blijkens eeti
schrijven van een Engelsche bank, daar nog
negen millioen pond onafgehaald ligt.
Een ouden man, werkzaam op het veld zou
een bedrag van 50.000 betaald zijn voor
zijn familiestukken door een onbekend geble
ven persoon. Ter vergadering verklaarde een
dame nog, dat haar vader zijn stukken voor
het onderzoek een 36 jaren her afstand aan
zekeren heer Visser, nimmer hoorde men meer
iets van dezen man, die naar Amerika ver
trekken zou zijn. Door dergelijke verhalen
blijft de millioenenkwestie omhangen met een
geheimzinnigen sluier.
Bij de behandeling van het agendapunt:
Oprichting eener Neeltje Patervereeniging,
verdween de rust, die de vergadering voor
dit oogenblik kenmerkte. Ieder wilde 't woord
voeren, waardoor de besprekingen moeilijk te
volgen waren.
Men deelde mede, dat de heer Reek thans
met een hem geleende auto met chauffeur
naar Groningen is vertrokken, wat enkele
minder aangename woorden aan het adres
van dezen „onderzoeker" tengevolge had.
Tenslotte werd bij zitten en opstaan tot de
oprichting eener Neeltje Patervereeniging in
principe besloten. In een nieuwe bijeenkomst,
binnenkort te beleggen, volgt vaststelling
der statuten. Iedere aanwezige betaalde voor
deze vergadering, welke van een tot vijf uur
duurde, een toegangsprijs. Het onderzoek zal
worden voortgezet zonder den heer Reek.
Men is in het bezit van een schrijven van den
minister van onderwijs, kunsten en weten
schappen, waarbij gratis toegang tot de
Rijksarchieven wordt verleend en waarin
reeds toegezegd wordt, dat ook het eventueel
te voeren proces geen kosten zal meebren
gen.
97. Na vele proefnemingen slaagde hij erin
ten motor te fabriceeren, die sterk genoeg
was cm een kleine auto voort te trekken. Nu
moest hij nog wat kisten hebben om er de ca-
rosserie van te maken. Het was reeds acht
uur 's avonds geweest en de winkels waren
dus al gesloten Dan ga ik maar naar een
apotheek dacht Jantje Die zijn altijd open.
p
WmEEkl' 1
<a
1 m
98. Jantje vergiste zich echter. De eerste
apotheek waar hij kwam was gesloten, maar
er hing een bordje: „Voor spoedgevallen om
den hoek". Hij holde den hoek om en zag een
bordje met een rood kruis er op. Ha, daar
hebben we de apoteek al, zei Jantje.