Neeltje Pater's millioenen. AJ" SLACHTOFFERS VAN DEN OORLOG JANTJE'S LEER VAN 'T VERKEER. Een Alkmaarsche Sinterklaasgeschieden ALKMAARSCHE COURANl van DINSDAG 3 DECEMBER 1935 J. Marees Oudes, las Oma op een winkel ruit, toen ze weer buiten stonden en ze her innerde zich onmiddellijk, dat die keurige tantasieschortjes geadverteerd had Zoo n schortje maakte haar tien jaar jonger, zei re en meneer Reedeker was juist op het punt je zeggen, dat ze er dan maar geen moesten koopen toen hij zich nog bijtijds herinnerde uat hij van dergelijke opmerkingen nooit an IS. uUmtau Prinses Victoria overleden. NIEUW DEVIEZENPROCES TEGEN KATHOLIEKE ORDE. EEN AUTOCHASSIS GEVANGEN. ZWAAR WEER AAN DE RTVTERA. DE TOESTAND IN CHINA. Een oplossing in zicht? ONLUSTEN IN CAIRO. NA DEN OPSTAND IN BRAZILIË. Binnentand. Een vergadering van 300 afstammelingen, die 'n Neeltje Pater-vereeniging hebben gesticht ONDERZOEK IN RIJKS-ARCHIEVEN. Geen bezwaar tegen verder onderzoek. (Vervolg). Toen ze met doosjes en pakjes beladen de trap opklommen, stond de winkeliersvrouw vol verbazing toe te kijken. Al waren haar gasten dan ook zoogenaamd vluchtelingen, zij schenen toch een goed-gevulde porte- monnaie meegebracht te hebben en zij fluis terde haar man daarom in het oor, dat hij gerust honderd gulden meer op de rekening kon zetten dan het bedrag, dat zij samen reeds vastgesteld hadden. Maar daar kwam de familie Reedeker vooreerst natuurlijk niets van te weten. Die was alleen maar moe van het winkelen en Oma liet zich zoodra zij thuis kwam op de canapé vallen en verklaarde, dat Mussolini jn eigen persoon haar dien avond niet meer op straat zou kunnen krijgen. Meneer stopte een versche pijp en ver diepte zich in de Alkmaarsche Courant, om het laatste nieuws van het gevechtsfront te kunnen lezen en Willem, die dien middag met de geheimzinnige typiste van den kaas handelaar kennis gemaakt had die tus- schen twee haakjes een alleraardigst meisje bleek te zijn vertelde, dat hij nog noodig even naar het postkantoor moest en ver dween om vooreerst niet meer terug te komen. Zus sloot zich in haar kamertje op om een briefje aan den padvinder te schrijven, die bij Oma in een bijzonder goed blaadje stond omdat hij iederen morgen belangstel lend kwam informeeren, hoe de papegaai het maakte en dan gewoonlijk onder aan de trap met Zus, die hem altijd uitliet, nog een half uurtje bleef napraten. Mama maakte onderwijl een lijstje op van alles, wat de familie in den eerstvolgenden tijd nog noodig zou hebben en dat was heel wat, zoodat ze met Oma de afspraak maakte, dat ze den volgenden middag zoo vroeg mogelijk op stap zouden gaan. Er scheen een bleek najaarszonnetje, toen de familie den volgenden dag de deur achter zich dicht trok en alleen de heer des huizes was in een verre van opgewekte stemming, omdat Ma hem geraden had, een flinken voorraad Hollandsche guldens bij zich te steken. Eerst naar het Handwerkhuis in de Cos- terstraat, commandeerde Oma, die zorgvul dig de advertenties nagekeken had En een maal in den winkel kocht ze bij de afdeeling leerwerk een fraaien boekomslag om die met Sinterklaas aan den winkelier te kunnen geven. „U met Uw winkelier", zei meneer Reede ker korzelig, ,,'t lijkt wel of we daar heele- maal voor niks wonen", maar Oma beweer de, dat het Christenplicht was om hulpvaar digheid en menschenliefde met kleine atten ties te beloonen en nadat Oma een paar prachtige werkastukjes uitgezocht had. vroeg Zus om alsjeblieft eerst naar Van Haren te willen gaan. omdat ze op haar Italiaansche schoenen in Holland niet vooruit scheen te kunnen komen. Eenmaal in den winkel zag de heer Reedeker met één oogopslag, dat hier zooveel keus was, dat de dames er vast het eerste half uur niet weg konden komen en hij besloot dus maar op zijn eentje naar Otsen in het Payglop te gaan, omdat hij heel noodig een paar nieuwe handschoenen moest hebben. Hij had aan Oma al gevraagd of hij ze van Nappa of van imitatie-wildleer zou nemen, waarop Oma hem, als het meest pas send bij zijn karakter het laatste had aange raden. Inmiddels had Zus ontdekt, dat. dank zij haar drukke correspondentie met den pad vinder, haar postpapier bijna heelemaal ver bruikt was en ze nam Willem mee naar de N.V. Frankenberg, omdat de winkeliers vrouw haar verzekerd had, dat ze daar wel de grootste sorteering zou kunnen vinden. Dat bleek inderdaad het geval en eenmaal in den winkel, zagen ze zulk een enoriric sor teering practiscne geschenken, dat ze den heer Frankenberg vroegen nog een vulpen voor vader, een bridgedoos voor moeder en een snoezig beeldje een uil met een bril op voor Oma te willen inpakken. Nauwelijks buiten zagen ze Ma en Oma met pakjes en doosjes beladen naar het Payglop gaan, omdat ze in de Rijwielhal van den heer Henstra op de Laat nog een smeedijzeren leeslamp voor den heer des huizes wilden koopen. Hij las wel niet veel. maar zoo'n lampje kwam altijd te pas, zei Oma en als haar schoonzoon het niet heb ben wou, zou men er altijd nog de vrouw van den winkelier mee kunnen verrassen. Eenmaal in het Payglop zagen ze toevallig den man voor wien de lamp bestemd was. Hij was nog altijd bezig om handschoenen te passen, maar maakte spoedig een keuze, omdat hij wel begreep, dat er weer een nieuwen aanslag op zijn portemonnaie zou gedaan worden en uit ondervinding wist, dat de kooplust van de dames heel wat min der was als hij er zelf bij was. „Weet je wat ik hard noodig heb?", vroeg Oma, „een manicure-doos". „Verwacht U heerenbezoek?" vroeg me neer Reedeker spottend, maar hij slikte de rest van zijn woorden in, want Oma wierp hem zoo'n boozen blik toe, dat hij zelf de eerste was om het Lederhuis van den heer Schuyff binnen te stappen. Hij had er geen spijt van, want hij zag daar bij een collectie tasschen en koffers precies zoo'n citybag als hij altijd graag had willen hebben en omdat mevrouw zich een uitgebreide sorteering toschjes had laten voorleggen, wilde hij met den winkel uitgaan, zonder ook daarvan nog een gekocht te hebben. WprLlan Ve^VeIen<ie din2en beleefd had. Hij klemde zijn lippen dus maar stijf op elkaar en eenmaal in den winkel zei Oma. dat het maar goed was, dat hij meegegaan was, omdat hij werkloos was en ze gelezen had, dat werkloozen niet minder dan 10 pet. korting zouden krijgen. „P^aaf dat,yiel lee'ijk tegen, want toen hij geen stempelkaart kon toonen. bleek hij niet voor de koning in aanmerking te komen, maar dat hinderde niet zei Oma want als ze ruer zes paren kousen kocht, zou ze zoo veel op den normalen prijs besparen, dat het er toch op neerkwam, dat ze een behoorlijke korting hadden gekregen. Meneer Reedeker beweerde, dat hij van al aat^W'j'<eien dorst had gekregen en hij noo- digde de heele familie uit om op zijn kosten ergens iets te gaan gebruiken, waarna Ma zei, dat ze dan het beste naar de Lunchroom van den heer Van Schagen konden gaan. Daar was het altijd gezellig en daar konden ze dan meteen eens naar de Sint Nicolaas- tafel kijken, maar Oma beweerde, dat zij het eerst aan de beurt was als er getracteerd zou moeten worden en ze liep daarom vlug even bij Davelaar binnen om er een pond sprits en een banketletter te laten inpakken. Ma schrok er van. want ze had om Oma te verrassen, nog geen half uur geleden een zelfde banketletter een groote R bij den heer Soecker in de Langestraat gekocht en nog wat andere lekkernijen en ze had een luxe doosje borstplaat cadeau gekregen, heel fijne borstplaat, waar ze voortdurend van liep te snoepen. Het bleek, dat de familie vooreerst geen gebrek aan lekkers zou hebben, want Zus droeg een geheimzinnig pak onder den arm, dat bij nadere beschouwing den naam J. Ouwehand, Mient bleek te dragen en waar tot aller groote verrassing ook al een banketlelter in verpakt bleek. Het was een J. en daar keken ze allemaal heel verbaasd van op want ei was in de heele familie niemand, die Jacobus heette. Zus bloosde als een pioenroos en jokte maar dat het voor de papegaai bestemd was, die ze in Holland voortaan Jan zou willen noemen maar Oma beweerde dat Zus duvels goed wist, dat papegaaien geen ban ketletters eten en ze nam zich voor eens wat meer aandacht aan haar kleindochter te schenken. Vruchten, zei Oma daar kon je 't beest wel mee pleizieren en het bleek zoowaar, dat Zus daar ook a! om gedacht had, want ze was een uurtje te voren op de fiets even naar den heer Schröder in de Snaarmanslaan gegaan om er wat heerlijke appels en peren te koopen en was toen tevens voor de ver leiding bezweken om meteen nog wat blik- groente en een pot met zure haring thuis te laten bezorgen. Zure haring at de papegaai heelemaal niet. zei Oma, maar meneer Reedeker herinnerde er haar aan, dat er ook nog andere schepse len op dezen aardbodem zijn dan papegaaien en dat hij voor zich een fijn harinkje bij de boterham zeer goed kon apprecieeren. Oma's gezich betrok en dat herinnerde hem er aan, dat hij zichzelf nog een baro meter beloofd had en toen hij vlug even naar den heer Pedroli in de Langestraat liep, om er een te koopen, vond hij daar o.a. een enorme verzameling koekoeksklokken en hij besloot stilletjes dat hij de allergrootste zou koopen in de hoop, dat de papegaai elk uur geweldig van de koekoek zou schrikken. De barometer stond op regen en wind en omdat de heer Pedroli verzekerde, dat al zijn artikelen onder volle garantie verkocht wer den. begreep meneer Reedeker maar al te goed, dat hij hoog noodig een parapluie en een regenjas noodig zou hebben. Hij besloot even naar het magazijn van der Lijn te loo- pen en kocht er niet alleen een parapluie, maar ook nog een wollen vest en bij het passeeren van de firma Spaander zag hij precies zoo'n regenjas als zijn vriend de kaashandelaar dien morgen had gedragen en die hij zoo bijzonder mooi had gevonden. Tien minuten later liep hij er al mee door de Langestraat en hij zag er zoo chique uit. dat Ma en Zus, die hem tegenkwamen, hem heelemaal niet herkenden. Hij dook een beetje dieper in de kraag van zijn jas en Üep stilletjes door. want zijn dorst was langzamerhand onleschbaar geworden en hij verlangde eerlijk gezegd naar een schuimend glas Hollandsch bier, een delicatesse, waar aan hij in het warme Zuiden dikwijls met verlangen gedacht had. Hij was juist van plan een niet nader te noemen café in de Langestraat binnen te gaan, toen hij tegen een oude dame opbotste, die tot zijn grooten schrik Oma in eigen per soon bleek te zijn. Hij stond van ergernis te trappelen en Oma, die dacht, dat hij koude voeten had, vertelde hem omslachtig, dat ze als dank voor de gratis huisvesting en de vriendelijk heid altijd bij hem ondervonden besloten had van haar kant ook eens wat te presen teeren en dat hij daarom meemocht naar Van Nieuwkuyk in de Houttil om een paar extra warme pantoffels uit te zoeken Dat was wat anders dan heerlijk frisch bier, maar meneer Reedeker was te lang ge trouwd om tegen te spartelen. Hij was in zeker opzicht fatalist en nam het leven, zoo als het op hem afkwam zonder over oorzaak of gevolg lang na te denken. Vlak bij de Achterstraat liep het tweetal den zoon des huizes voorbij, die bij Schel- Iinger in de Magdalenenstraat een half pond suikerbeestjes en twee groote speculaas poppen had laten inpakken Meneer Reede ker glimlachte bij de gedachte, dat de af- tandsche Oma taaitaai zou moeten eten, maar Willem vertelde stotterend dat het eigenlijk niet voor Oma bestemd was. Voor wie het dan wel was. kon de oude dame on danks een kort maar streng verhoor niet duidelijk te weten komen, maai ze besloot den jongen des avonds eens onderhanden te nemen, omdat het haar opgevallen was, dat hij den laatsten tijd veel te veel uitvluchtjes had om de deur uit te komen. „Halo!" riep een bekende stem achter het drietal en daar kwamen zoowaar Ma en Zus aan, die al een heelen tijd achter hen geloo- pen hadden zonder dat ze er iets van be merkt hadden. Ma droeg een dames-pyama en Zus een pracht van een wollen pullover, die ze evenals de pyama in den manufac turenwinkel van Hamad gekocht hadden en die ze maar dadielijk hadden aangetrokken, dat wil zeggen alleen de pullover natuurlijk, want Ma had de pyama in een doos onder den arm. Ze stonden er op een hoek van de straat over te praten en meneer Reedeker, die juist op den tocht stond, zette zijn kraag op, waarna Ma beweerde, dat hij in Holland niet langer met dat dunne Italiaansche ondergoed kon blijven loopen en hem meenam naar Buers in de Houttil om er een extra zwaar jaeger pak Jansen en Tilanus voor hem te koopen met de vermaning, dat hij het da delijk na thuiskomst moest aantrekken, om dat hij anders groot gevaar liep de Spaan- sche griep te zullen krijgen. Een goed echtgenoot schikt zich in alles, maar aan alle geduld komt ook een einde Meneer Reedeker zei, dat hij net zoo lief thuis bij de radio zat als met drie vrouwen van den eenen manufacturenwinkel in den an deren gesleept te worden, maar toen hij over radio sprak, herinnerde Zus zich opeens, dat hij haar nog een paar gramofoonplaten beloofd had en als slot van dezen welbesie- den dag begaf de heele familie zich daarom naar den heer Ypma in de Langestraat. Juist op den hoek kreeg een rukwind Willems hoed te pakken en een oogenblik later draafde hij er met een kleinen straatjongen achteraan, 't Was een wedloop door plassen en modder kuilen, maar het gelukte den jongen den hoed voor te komen en er zijn voet op te zetten. De jongen kreeg een dubbeltje maar Willem beweerde, dat hij zoo'n hoed onmogelijk meer dragen kon en de heele familie liep daar om maar even bij Gerard Worm binnen om er een echten Borsalino uit te zoeken. Eenmaal bij den heer Ypma zocht Zus een pracht van een gramofoon uit, waarvan de winkeljuffrouw aan de familie verzekerde, dat het haar zelf aan het hart ging, ze te verkoopen, omdat ze een sieraad voor den winkel genoemd kon worden. Oma liet een paar platen afloopen en de heele familie verklaarde eenparig nog zelden een zoo vol maakt instrument gehoord te hebben. Ma beweerde, dat de tonen oude herinneringen bij haar wakker riepen maar toen meneer Reedeker dat hoorde, wou hij beslist niet langer blijven en haastte zich met een be zorgden blik op zijn schoonmoeder, het ma gazijn weer te verlaten. Ze liepen nog even bij Simon Trijbetz op de Laat aan, om wat speelgoed voor de kinderen van den winkelier en een snoezig kopje en schoteltje, dat ze als souvenir van Holland aan Giulietta in Genua wilden sturen. In een van de zijstraten bleef Willem even achter. Daar woonde het typistetje van den kaashandelaar, die de familie al had hooren aankomen en het raam van haar kamertje half open gezet had. Behendig wierp de jon gen zijn pak speculaas naar binnen en voelde zich door haar gelukkig gezichtje meer dan voldoende beloond Even later klauterde de familie de trap van den winkelier op en meneer Reedeker ver dween onmiddellijk naar de slaapkamer om op bevel van Ma het warme ondergoed aan te trekken, maar hij kwam bij het uitpakken van het daarvoor aangewezen pakket tot de wonderlijke ontdekking, dat er speculaas in zat. Hij stak zijn hoofd om den hoek van de deur om de zonderlinge verwisseling bekend te maken en jaagde Willem een blos van schrik naar het hoofd bij de gedachte, dat hij het ongelukkige meisje het verkeerde pakket had toegegooid en zij waarschijnlijk met even groote verwondering naar een jaeger- pak van zijn vader zat te kijken. De hefele familie zocht tevergeefs naar het verloren artikel, verklaarde, dat het een raadselachtig geval was en Zus kreeg op dracht om er den volgenden morgen eens op het politiebureau over te spreken. (Slot volgt). DE KONING ZAL HET PARLEMENT NIET OPENEN. In verband met ernstige ziekte van prinses Victoria. In verband met het overlijden van zijn zuster prinses Victoria heeft koning George het parlement vandaag niet kunnen openen. De troonrede is door den lord-kanselier voor gelezen. De zuster van koning George, Prinses Victoria, is in den afgeloopen nacht om 3.35 uur overleden. Het bulletin der ge- neesheeren vermeldt, dat H.K.H. een vre- digen dood heeft gehad. De prinses is 67 jaar oud geworden. De koning heeft thans nog één zuster, in leven, koningin Maud van Noorwegen, die thans in En geland vertoeft. De koning en de koningin hadden oorspronkelijk Jiet voornemen zich na de opening van het Parlement Dinsdag naar Sandringham te begeven Met het oog op de ernstige ziekte der prinses hebben zij evenwel van dé reis afge zien. Later meldt men nog, dat de prinses sedert drie weken ongesteld was. Zij is noch aanwezig geweest bij het huwelijk van den hertog van Gloucester, noch bij de doopplechtigheid van den zoon van den hertog van Kent Ongeveer een w.ek geleden was haar toestand verergerd. De speciale rechtbank te Berlijn heeft gister een aanvang gemaakt met de behan deling van een zaak tegen leden van de or de der „Barmhartige Broeders van den Heiligen Joannes de Deo" te Trier. In de eerste plaats zijn aangeklaagd Ferdinand Hoffmann en de generaal-overste August Wolff, wien overtreding der deviezenvoor- schriften resp. uitlokking daarvan ten las te zijn ten laste gelegd. Als medeplichtigen zijn verder gedagvaard de leekenbroeders Nikolaus Meiser en Johann Sauer en ver der Michael Thiel, prior. De orde in kwes tie had verschillende buitenlandsche, voor al Nederlandsche, leeningen opgenomen en heeft de obligaties vervolgens teruggekocht. De bemanning van een Poolsch visschers- vaartuig uit Gdynia heeft een merkwaardi ge ervaring gehad. In volle zee bemerkte zij, dat zich in haar netten eenauto be vond! Het gelukte haar, het chasis op te halen, doch de carrosserie gleed bij aezen moeilijken arbeid in de golven terug. De Italiaansche Rivièra is gisteren door zware stormen geteisterd, die groote schade hebben aangericht. Bij Sestri is een zeilschip op de rotsen te pletter geslagen, te Treviso is na een mooien Zonaag plotseling een zwaar onweer opgestoken, dat gepaard ging met hagel. Er viel geen druppel regen. Naar verluidt zou er een oplossing in zicht zijn van de moeilijkheden door de autonomis tische beweging ontstaan. Deze oplossing zou neerkomen op een overwinning voor 75 pCt. van het Japansche Kwantoeng-leger, dat steeds de hoofdrol heeft gespeeld in de Noord-Chineesche autonomie-beweging, vast besloten als het was de noordelijke provin cies los te maken van het centraal bewind te Nanking. In Paoting Foe ten zuiden van Peiping heeft generaal Ho Yin Sin, minister van oor- Jecovitol levertraan wetenschappelijk de beste levertraan voor U en Uw kind. Verkrijgbaar bij apothekers en drogisten a f 0.75 per flacon. log van de centrale Nanking-regeering en persoonlijk vertegenwoordiger van Tsjang Kai Sjek, onderhandelingen gevoerd met ver tegenwoordigers van de noord-Chineesche autonomie-beweging. Naar verluidt zou Ho Yoeng Sin van Tsjang Kai Sjek orders heb ben gekregen de autonomie-kwestie zoo mo gelijk zonder bloedvergieten op te lossen. Uit Cairo wordt gemeld, dat een groep nationalistische studenten Maandagochtend een overval heeft gepleegd op het Huis van den leider der liberale partij Mohammed Pasha, waaraan ernstige schade werd aan gericht. Maandagavond kwamen in de Euro- peesche wijk eenige honderden studenten bij een die schreeuwden: „Weg met Hoare, Leve de revolutie", „Leve Nasah de leider der re volutie". Het officieele onderzoekin verband met de opstandige beweging, die de vorige week ra Brazilië is opgelaaid, is thans begonnen. Tot dusverre zijn 600 arrestaties verricht. Verwacht wordt, dat de schuldigen door verbanning of gevangenis zullen worden ge straft, daar in Brazilië de doodstraf niet be staat. Waarschijnlijk zullen de officieren, die aan de revolte hebben deelgenomen, voor het krijgsgerecht komen, terwijl de soldaten een voudig zullen worden ontslagen. De openbare gebouw en de groote banken worden nog steeds streng bewaakt. Onder de gearresteerden wordt ook kapitein Caval- canti genoemd, die er van beschuldigd wordt, de leiding te hebben gehad van den opstand in de hoofdstad. Kolonel Alberto heeft de hand aan zichzelf geslagen op het moment, dat hij te Porto Alegro in hechtenis zou worden genomen. De millioenen-erfeniskwestie van Neeltje Pater in 1729 te Broek in Waterland kinderloos gestorven, blijkt ondanks de teleurstellende vergadering van enkele weken gele den nog in de belangstelling van zeer velen te staan. Zondagmiddag vergaderde in café De Ruyter te Amsterdam weer een uitgelezen gezelschap, menschen, die meenen afstamme lingen te zijn van de schatrijk gestorven Broeker inwoonster. En het dient gezegd, dat die 300 aanwezigen thans iets meer te weten zijn gekomen dan de vorige maal. De com missie, waarin oneenigheid oorzaak is ge weest van het uittreden van een der leden en uitschakeling van den geestelijken vader der onderzoekingen, den heer J. M. Reek, heeft, wat haar bekend was, medegedeeld. De scheuring in de commissie had tenge volge, dat nu slechts de heeren K. Medem- blik en A. Pater (Laren) aanwezig waren. Zooals werd medegedeeld heeft in de com missievergaderingen slechts ruzie geheerscht, een gevolg van het feit, dat de heer Reek zich op het standpunt stelde: de anderen hebben er niet mee noodig, wat ik weet. Hij wilde de z.i. voor het onderzoek zoo belangrijke reis naar Groningen ondernemen, doch wenschte ook aan de commissie, die zich voor de be kostiging hiervan moest opwerpen, geen in lichtingen te verschaffen. Van de volgens zijn zeggen in zijn bezit zijnde belangrijke documenten mocht niemand een letter zien! De commissie bleek nu echter in den heer J. Westerveld iemand gevonden te hebben, die reeds een tiental jaren in rijksarchieven snuffelde, wiens gegevens er op wijzen dat er, volgens den heer A. Pater, nog iets te halen moet zijn. In ieder geval hebben wij, zoo luidde het, als ware erfgenamen het recht te weten, wat is nagelaten en of juist gehan deld is door den testamenteur, den toenmali- gen burgemeester van Broek in Waterland, den heer Koker. En mocht tenslotte blijken, dat niets meer over is, dan voorkomen wij, dat niet ieder oogenblik nieuwe onderzoekin gen worden gedaan, welke belangrijke kos ten vorderen. Ten aanzien van het door de justitie on der leiding van mr. van Thiel ingestelde on derzoek werd medegedeeld, dat geen be zwaar is gemaakt tegen voortzetting van het onderzoekingswerk. Men heeft verantwoor ding kunnen doen, op welke wijze de ontvan gen gelden zijn besteed. Aanleiding tot dit onderzoek bleek geweest te zijn het feit, dat een der op de vorige vergadering aanwezige personen het gecollecteerde geld schatte op 300 ruim, terwijl de commissie zeide slechts 42 ontvangen te hebben Een uitvoerige historische beschouwing gaf de heer J. Westerveld in Amsterdam. Uit stukken, o.a. de testamenten en de huwelijks overeenkomst was hem bekend geworden, dat nu het overlijden Koker de bezittingen ver deelde op een voor hem niet ongunstige wij ze. Doch tevens staat vast, dat blijkens eeti schrijven van een Engelsche bank, daar nog negen millioen pond onafgehaald ligt. Een ouden man, werkzaam op het veld zou een bedrag van 50.000 betaald zijn voor zijn familiestukken door een onbekend geble ven persoon. Ter vergadering verklaarde een dame nog, dat haar vader zijn stukken voor het onderzoek een 36 jaren her afstand aan zekeren heer Visser, nimmer hoorde men meer iets van dezen man, die naar Amerika ver trekken zou zijn. Door dergelijke verhalen blijft de millioenenkwestie omhangen met een geheimzinnigen sluier. Bij de behandeling van het agendapunt: Oprichting eener Neeltje Patervereeniging, verdween de rust, die de vergadering voor dit oogenblik kenmerkte. Ieder wilde 't woord voeren, waardoor de besprekingen moeilijk te volgen waren. Men deelde mede, dat de heer Reek thans met een hem geleende auto met chauffeur naar Groningen is vertrokken, wat enkele minder aangename woorden aan het adres van dezen „onderzoeker" tengevolge had. Tenslotte werd bij zitten en opstaan tot de oprichting eener Neeltje Patervereeniging in principe besloten. In een nieuwe bijeenkomst, binnenkort te beleggen, volgt vaststelling der statuten. Iedere aanwezige betaalde voor deze vergadering, welke van een tot vijf uur duurde, een toegangsprijs. Het onderzoek zal worden voortgezet zonder den heer Reek. Men is in het bezit van een schrijven van den minister van onderwijs, kunsten en weten schappen, waarbij gratis toegang tot de Rijksarchieven wordt verleend en waarin reeds toegezegd wordt, dat ook het eventueel te voeren proces geen kosten zal meebren gen. 97. Na vele proefnemingen slaagde hij erin ten motor te fabriceeren, die sterk genoeg was cm een kleine auto voort te trekken. Nu moest hij nog wat kisten hebben om er de ca- rosserie van te maken. Het was reeds acht uur 's avonds geweest en de winkels waren dus al gesloten Dan ga ik maar naar een apotheek dacht Jantje Die zijn altijd open. p WmEEkl' 1 <a 1 m 98. Jantje vergiste zich echter. De eerste apotheek waar hij kwam was gesloten, maar er hing een bordje: „Voor spoedgevallen om den hoek". Hij holde den hoek om en zag een bordje met een rood kruis er op. Ha, daar hebben we de apoteek al, zei Jantje.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1935 | | pagina 9