DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Uit den Alkmaarschen Raad.
Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon
en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar 2.—,
Iranco door het geheele Rijk 2.50.
Losse nummers 5 cents.
PRIJS PER GEWONE AD VERTE NT EEN:
Van 15 regels 1.25, elke regel meer 0.25, groote
contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven iranco aan de N. V. Boek- en Handelsdruk
kerij v/h. HERMS. COSTER ZOON, Voordans C 9,
postgiro 37060. Telef. 3320, redactie 3330.
No. 304 Dit nummer bestaat uit drie bladen. Directeur: C. KRAK. Zaterdag 28 December 1935 Hooidredacteur: Tj. N. ADEMA.
137e Jaargang
Bij elke begrooting blijkt, dat de beste stuurlui niet aan de tafel
van B. en W. zitten.
De zweep van den heer Appel heeft de soc.-dem. nog niet aan
het galoppeeren kunnen brengen.
Men zal spoedig inzien, dat de voor de leeuwen geworpen adjunct
archivaris een minder vette kluif is dan men gedacht had.
IVat vandaag de
aandacht trekt
iTIU
De Alkmaarsche raad heeft schoon schip
willen maken en alles wat er aan klachten,
aan onvervulde wenschen, aan ernstige
waarschuwingen en nuttige wenken in den
boezem van het heterogene gezelschap
verborgen was nog vóór de Kerstdagen te
voorschijn willen brengen, opdat het bespro
ken en geregeld kon worden en de Kerstdag
sis het ware de groote verzoendag zou zijn,
waarop men weer vol toekomstbeloften een
volgend begrootingsjaar zou kunnen in
gaan.
Dat is een loffelijk voornemen geweest,
slechts was het voor de journalisten, die al
tot over de ooren in de drukte van de
Oudejaarsavondcourant zitten, een minder
aangename verrassing, vooral nu de raad het
record van zijn begrootingsvergaderingen
geslagen heeft en wij ditmaal niet minder
dan twee middagen en drie avonden waar
van twee tot in den nacht aan het be
schouwen, het vragen en antwoorden zijn
geweest met het resultaat dat onze begroo
ting weer ongeveer vastgesteld is, zooals B.
en W. ze hebben voorgedragen. Het mag
hier en daar eens een paar honderd gulden
verschillen, maar van Alphen heeft in zijn
beroemde kinderversjes al gezegd, dat het aan
«en boom zoo volgeladen op een paar
pruimpjes meer of minder niet aankomt.
Door de thans achter ons liggende feest
dagen en door een onderlinge journalistieke
afspraak verschijnt dit artikel later dan oor
spronkelijk in het voornemen had gelegen.
Het is daarom, dat wij onze begrootings-
beschouwingen in één enkel artikel zullen
samenvatten en dan beginnen wij met de
opmerking, dat, ondanks de veranderdie sa
menstelling, de raad ditmaal het kenmerk
van gemoedelijkheid, van een zekere joviali
teit en van een vriendschappelijk overleg
heeft gedragen. Het is alsof ce sfeer van
gebeurtenissen en debatten iets zuiverder is
geworden nu er geen rood-zwart regeerings-
blok meer bestaat, dat alle voorstellen van
de overzijde diesgewenscht la mort sans
phrase kan bezorgen en wij misten tot onze
groote voldoening ditmaal voor het eerst
sinds vele jaren de critiek der zoogenaamde
oppositie, die zich door het vormen van een
elftal of een dertiental van mede-regeeren
achtte buitengesloten.
Buiten deze critiek waren er natuurlijk vele
andere klachten. Er waren er zelfs zeer vele
en de voornaamste daarvan was, dat wij met
onze gemeente-financiën langzamerhand op
een he'lend vlak zijn gekomen zoover
zelfs op een hellend vlak dat wij nog maar
enkele duizenden guldens van den afgrond
der noodlijdendheid verwijderd zijn en
dat B en W niet voldoende actief geweest
zijn om dit gevaar tijdig te keeren.
De wethouder van financiën had niet een
gemoedelijk man moeten zijn maar een dic
tator, hij had zich niet alleen het hoofd
moeten breken over de vraag hoe hij de thans
behandelde begrooting sluitend zou kunnen
krijgen, maar ook al in de toekomst naar
volgende begrootingen moeten kijken als
of hij voor heden al geen zorgen genoeg
had. Hij had, gelet op de enorme bedragen,
welke voor werkloozen en armenzorg ver-
eischt worden, op zoek moeten gaan naar
diaconieën, kerkelijke instellingen en andere
lichamen, die nog goed in hun duiten zouden
zitten en de zorgen der gemeente op be
langrijke wijze zouden kunnen ontlasten
Hij had met het heele college be
drijven moeten reorganiseeren, zoodat er
door combinatie bezuinigingen waren ver
kregen. hij had de zorgen van den midden
stand en van de caféhouders moeten verlich
ten hij had allerlei dingen moeten doen, die
hij nu eenmaal niet gedaan had en vrij zeker
niet had kunnen doen, nog afgescheiden van
de vraag of het financieele beeld dezer be
grooting daardoor zooveel rooskleuriger
zou zijn geworden.
Dan was er nog een wethouder Klaver,
die ook al niet gedaan had wat zoo velen
van hem verwachtten.
Hij had het Verdronkenoord moeten
dempen en de Mient moeten dichtgooien, hij
had het Victoriepark moeten afgraven of
laten afgraven, hij had het bedrijf van Ge
meente Werken, dat topzwaar was, van zijn
zwaren kop moeten bevrijden, hij had moeten
bezuinigen op Plantsoenen en op de schoon
heidscommissie en hij mag geen brug voor
350 laten schilderen als f 200 voor dat
werkje meer dan voldoende betaald is.
Trouwens, wethouder Bonsema klein
maar dapper als altijd had ook niet ge
daan wat er algemeen van hem verwacht
werd. Hij had met de deplorabele exploitatie
rekening van bet zoogenaamde Victoriebad
op de proppen moeten komen, hij had gas,
radio en electriciteit tegen kostprijs moeten
leveren en er op moeten letten, dat de direc
teur van den G. G. D. niet zoo stelselmatig
het Centraal Ziekenhuis boven de andere
inrichting kon bevoordeelen. Hij had op de
Reiniging moeten bezuinigen en de winstuit-
keering van het Slachthuis moeten verhoo-
gen en erom moeten denken, dat alle arbeid
aan het Sportpark normaal werk is dat tegen
het volle loon moet worden uitgevoerd.
De burgemeester is nu eenmaal de burge
meester, maar dat neemt niet weg, dat ook
hij niet onfeilbaar is.
Hij had. als voorzitter van regenten van
het Centraal Ziekenhuis, een heeleboel dingen
moeten doen en andere dingen moeten laten,
hij had er beter op moeten letten, dat er op
de scholen ondervoede kinderen komen, hij
had de Handelsschool spurloos moeten laten
versenken, hij had er nu einde'ijk eens voor
moeten zorgen, dat de taxi's vaste stand
plaatsen krijgen, hij had een openbare school
moeten ontvolken en alle ambtenaren, die
nog buiten de gemeente wonen op hun mo-
reelen en financieelen plicht moeten wijzen.
Er werd weer heel wat plichtsverzuim ge
constateerd, maar zij, die dat alles naar
voren brachten, waren nu eenmaal de stuur
lui aan den wal, die het altijd beter weten en
die critiek is nu eenmaal gemakkelijker dan de
uitvoering van het werk zelf.
Neem, zoo zeide wethouder van Slinger
land, nu alleen maar eens de combinatie van
bedrijven. Hoe kan men verwachten, dat B.
en W., dat in een ommezien voor elkaar zul
len brengen als de raad tot tweemaal toe be
wezen heeft, dat een aparte daarvoor inge
stelde commissie er totaal niets van terecht
weet te brengen.
Fr is een commissie-Vogelaar geweest, die
de begrafeniscommissie genoemd werd om
dat in verloop van tijd niemand meer iets
hoorde en elk initiatief scheen uitgestorven
te zijn en er is daarna een commissie Go-
vers geweest, die er nog veel minder van
terecht bracht. De voorzitter nam op een
goeden dag zijn ontslag en de rest van de
commissie kon niet meer vergaderen, daar
a'le stukken spoorloos verdwenen waren.
Men heeft nog maandenlang bij de afdee-
ling verloren en gevonden voorwerpen op
het politie-bureau geïnformeerd, maar het,
resultaat was nihil en de stukken zijn nog
altijd tegen goede belooning aan het adres
van den secretaris terug te bezorgen.
Men wilde maar radicaal op het Plant-
soenbedrijf bezuinigen door de helft van de
dieren van den Hout op te ruimen, blijkbaar
in de veronderstelling, dat het tegen Kerst
mis een goede tijd is om reeboutjes en vette
ganzen te verkoopen, maar wethouder Kla
ver wees er op, dat hier al voldoende bezui
nigd wordt, omdat door de ontwikkeling
van de stad het werk van den Plantsoen
dienst vermeerderd is, hoewel geen hoogere
uitgaven op de begrooting geplaatst zijn.
Wethouder van Slingerland vertelde,
dat hij zich wel tot diaconieën en kerken wil
wenden, maar dat ook daar het spreekwoord
van toepassing is, aat de muizen dood
van honger voor de kast liggen. De burge
meester en zijn mede-regent de heer Bakker
hebben met eenige verontwaardiging stel
ling genomen tegen het betoog van den
heer Keijsper, dat regenten uit winstbejag
een onzuiver beeld van den financieelen toe
stand zouden geven en dat de directeur van
den G. G. D. zijn verantwoordelijk ambt zou
misbruiken om het Centraal Ziekenhuis bo
ven het katholieke te bevoordeelen.
Wethouder Bonsema wilde de radiomuziek
wel goedkooper leveren, maar niet voordat
in 1937 het bedrijf volkomen zou zijn afge
schreven, hij zette zich nogal schrap om den
aanval van de provincie op het vette electri-
citeitsicluifje te kunnen afslaan en sprak de
hoop uit, dat niet nog meerdere edelachtba-
ren lid van Prov. Staten zouden worden,
omdat de practijk nu voldoende bewezen
heeft, dat men als Statenlid meer naar de be
langen van het gewest dan naar die van de
eigen gemeente wil kijken.
Het was het spel van beschuldigen en ver
dedigen dat elk jaar weer hetzelfde beeld
geeft en waarover B en W zich niet onge
rust behoeven te maken omdat de practijk
leert, dat de hooge golven der critiek bij de
diverse stemmingen gewoonlijk in hei spiegel
gladde water van een rustig meertje zijn ver
anderd.
Er was dit jaar een nieuw element in den
raad, een afgevaardigde van een revolutio
naire partij, van wien algemeen verwacht
werd, dat hij met politieke zweepslagen de
S. D. A P. tot grootere activiteit zou opwek
ken, maar wiens gemoedelijkheid al na de
eerste raadszitting bewezen heeft, dat hij
geen bommen of andere ontplofbare midde
len zal meebrengen om de vertegenwoordi
gers van de bourgeoisie, deze wanproduc
ten van een kapitalistische maatschappij, met
het geheele stadhuis in de lucht te laten
springen.
Het feit, dat hij naast den anti-revolutio
nair heeft plaats genomen en dat zij het
blijkbaar best met elkander kunnen vinden,
wijst er reeds op, dat de heer Appel minder
gevaarlijk is dan zijn program velen heeft
doen vreezen.
Dank zij het beleid van den voorzitter,
die hem zoo nu en dan van zijn excursies
naar Indonesië terug riep en hem er aan
herinnerde, dat men in Alkmaar was en
zich onledig hield met de beschouwing over
de gemeentebegrooting, heeft de heer Appel
geen gelegenheid gekregen al zijn politieke
beginselen ten toon te spreiden en er in de
raadszaal en via de pers de noodige
propaganda voor te maken.
Hij heeft de taak dat heeft hij nog
kunnen mededeelen als lid van een par
tij, die links van de Communistische Par
tij Holland staat, te strijden tegen de doods
vijand, de burgerlijke maatschappij en haar
patriottische handlangers, waartoe ook de
soc. dem. behooren, die in den val van de
burgerlijke-partijen zullen worden meege
sleept.
Dat ziet er allemaal heel leelijk uit, maar
de heer Appel, die de wetten des lands aan
vaart totdat er betere zijn, heeft nog maar
over 1 stem van de 21 te beschikken en het
is te verwachten, dat een motie zijnerzijds
om alvast' met de «Igeheele opruiming te
beginnen, niet eens voldoende ondersteund
zou worden om in stemming te kunnen ko
men.
Een verheugend verschijnsel was, dat
vele afgevaardigden tevreden over de ver
kiezingen bleken.
De voorzitter van de katholieke fractie
was zelfs meer dan voldaan en beschouw
de den uitslag van de stemming als een
bewijs, dat de bevolking van Alkmaar het
gevoerde rood-zwarte beleid in meerderheid
volkomen juist had geoordeeld
Ook een woordvoerder van de soc. dem
de heer Van de Vall, was tevreden. Hij
kwam tot dezelfde conclusie als de heer
Venneker en trok zich weinig aan van de
wijze woorden van den heer Vogelaar, die
beweerde, dat er bij dit stelsel van Evenre
dige Vertegenwoordiging heel wat moet ge
beuren om fracties verkleind of vergroot te
krijgen, dat de katholieken en soc. dem
overigens minder stemmen hadden verkre
gen dan men had mogen verwachten en
dat eerst in de komende jaren duidelijk zou
blijken, dat de politiek van het rood-zwarte
blok de gemeente naar den financieelen af
grond heeft gedreven.
Zelfs de heer Sietsma bleek over de stem
ming tevreden hoewel hij alleen in den
Raad teruggekeerd was en den tweeden ze
tel aan de R. S. A. P. had moeten afstaan
Hij vond het wel leuk, dat de heer Appel
dien gekregen had en de heer Appel vond
dat nog veel leuker. Het is alleen maar de
groote vraag of het verdwenen vrijz. dem
raadslid, die ten slotte van deze verschui
ving de dupe is geworden, dit alles ook zoo
leuk heeft gevonden.
Trouwens, al was men over de stemmin
tevreden, er waren weer proipaganda-mi
delen gebruikt, die niet door den beugel
konden en bij dergelijke klachten keert de
Raad zich gewoonlijk unaniem tegen den
heer Hoytink, die er een eigen verkiezings
courantje op nahoudt en niet bang is de
heer Hoytink is trouwens nooit bang om
er de meest ongeloofelijke beschuldigingen
in te lanceeren.
De heer Van de Vall kon het nog altijd
niet verkroppen, dat daarin b.v. aan de kie
zers was medegedeeld, dat de soc. dem. de
uitkeeringen voor de werkloozen verlaagd
hadden en de belastingen hadden verhoogt
voor de minst kapitaalkrachtigen. Wat de
soc. dem. gedaan hadden of waaraan zij
hadden medegewerkt, daartoe waren zij
door bittere noodzaak gedwongen.
Niet B. en W. en de raadsmeerderheic
hadden schuld aan den berooiden toe
stand onzer financiën, maar de malaise, de
werkloosheid, die zoo enorm veel kostte
dat geen enkele gemeente het op den duur
zou kunnen betalen en welke kosten het
Rijk daarom volledig voor zijn rekening
had moeten nemen.
Overigens was de toestand rooskleuriger
dan men algemeen zou denken.
Er is werk zoo zeide de heer Van de
Vall er zijn arbeiders en er liggen on
telbare millioenen veilig in diverse safes
opgeborgen. Het is alleen maar de kunst
deze drie factoren bij elkaar te brengen en
wanneer dat gelukt is, zal de wereld van
alle ellende verlost zijn.
Wij zouden daarom allereerst op het
Plan van den Arbeid moeten aansturen,
dat, volgens den heer Van de Vall, een eer-
ijk stuk arbeid is, geplaatst in het open
baar leven, volgens den heer Appel een
lata morgana (namaak buitenland) en
volgens den heer Hoytink een plan van
wanorde. Het zou wel eens interessant zijn
na te gaan hoevele critici het plan in wer-
celijkheid gelezen en bestudeerd hebben.
De gemeente, zei de heer Van de Vall
en zijn beeldspraak was inderdaad tref
fend is als een werklooze. Door den
nood der tijden gaat men eerst bezuinigen,
dan verkoopt men een en ander van zijn
bezittingen en ontdoet zich van veel dat
men vroeger onontbeerlijk achtte en ten
slotte gaat men naar den steun en de
gemeente naar het Rijk omdat men in
zulk een deplorabelen toestand verkeert, dat
men in eigen onderhoud niet langer voor
zien kan.
Er werden diverse verkiezingscourantjes
te voorschijn gehaald waarin tegenstanders
ergerlijke dingen hadden geschreven en die
tegenstanders kwamen al die pamfletten
nog eens ophalen om ze na te lezen, daar
ze er zelf hoegenaamd niets meer van wis
ten. Een bewijs, dat er in verkiezingsdagen
wel eens meer geschreven en geprofeteerd
wordt dan men bij nadere overweging be
doeld heeft te willen zeggen.
Er zijn, voordat wij verder gaan, nog
drie dingen, welke wij hier nadrukkelijk
even naar voren willen brengen.
Het eerste en naar wij gelooven voor
onze gemeente het belangrijkste werd
aan de orde gesteld door -den heer Grondsma,
dlie na een korte afwezigheid weer in
den Raad is verschenen en er als de verlo
ren zoon werd ontvangen. Met zijn sonoor
geluid, ditmaal in den toon van een aan
spreker van begrafenissen, deed hij den
Raad mededeeling van de mogelijkheid,
dat onze wereldberoemde kaasmarkt
gevaar loopt te verdwijnen als B. en W.
niet tijdig de noodige activiteit toonen. Het
is heel mooi om het bekende diorama uit
Brussel weg te halen en bij de A. N. V. V
onder te brengen, die het in binnen- en
buitenland kan vertoonen, maar elke re
clame is verbodig als de kaasmarkt zelf
verdwenen zal zijn en daartoe heeft een
combinatie van fabrieken, die een kaas-
beurs wenscht, reeds het initiatief genomen.
Er is zelfs al een pakhuis voor beurs aange
wezen en B. en W. die de wik- en weeg
loonen zoo noodig zullen verlagen heb
ben al toegezegd de uiterste activiteit te
zullen betoonen om deze ramp te voorko
men. Het is inderdaad zooals de heeren
Grondsma en Keysper zeggen: de regee
ring, die een millioen voor reclame voor
den zuivel beschikbaar stelt en de produ
centen in de allereerste plaats, moesten be
grijpen, dat de beste reclame die voor het
product kan worden gemaakt een zomer-
sche kaasmarkt met duizenden bezoekers
is.
Het tweede is het feit, door mr. de Groot
die een zeer goed raadslid belooft te
worden aangesneden, dat nog altijd ge
meenteambtenaren buiten onze stad wonen
Zij, die naar elders vertrekken, die daar hun
belasting betalen maar in hun dagelijksch
werk van onze diensten blijven profiteeren
onttrekken zich ten koste van anderen aan
een zekere moreele verplichting om mede te
helpen de lasten van onze gemeente te
dragen Men kan er niets aan veranderen
als dit onafhankelijke inwoners zijn, maar
men zal het zeker moeten tegengaan als het
ambtenaren betreft, wier inkomen nog be
taald moet worden uit de belastinggelden
van hen die hier zijn overgebleven.
Het derde punt, dat wij naar voren wil
len brengen is dfe aanval van den heer
Keysper op het Centraal Ziekenhuis en op
den G.G.D., een aanval de heer Keysper
moge het ontkennen die toch een beschul
diging van min of meer corruptieve hande
lingen in zich droeg. Het feit, dat zoowel de
heer Bakker als de burgemeester eenige in
correctheid nadrukkelijk ontkenden en nader
onderzoek naar verschillende bezuinigingen
toezegden en ook, dat de heer Keysper in
tweeden termijn van een brieschenden leeuw
in een mak schaapje was veranderd, zijn vol
doende bewijs, dat noch de regenten, noch de
directeur zich iets te verwijten hebben. Wij
hopen, dat een zekere naijver tusschen ver
schillende ziekenhuizen niet opnieuw tot een
dergelijk onaangenaam incident zal leiden
Wat zullen wij meer zeggen?
Dat mej. Nierop haar maidenspeech heeft
gehouden en zich in het bijzonder voor de
arbeidersjeugd, voor het zetten van den rech
ten man op de rechte plaats en voor loon
naar prestatie bleek te interesseeren, dat
weth. v. Slingerland haar jeugdige verschij
ning met enthousiasme begroette omdat hij
liever een mooi schilderij ziet dan een zak
parelcokes? Wij kunnen slechts hopen, dat
hij de vergelijking niet zal omkeeren als deze
Het Wedervare nvan den „Goud
maker" Dunikovski te Brussel.
(Dag. Overzicht).
De oorlog in Oost-Afrika. (Buiten
land).
De toestand in het Verre Oosten.
(Buitenland).
Nederlandsch visschersvaartuig
vergaan voor de kust van Oostende;
alle opvarenden gered. (Binnenland).
Juweelendiefstal te Den Haag op
gehelderd. (Binnenland)
Ernstig verkeersongeluk bij Kort-
gene, één persoon gedood. (Binnen
land).
Steunverleening aan kleine boe
ren en noodlijdende tuinders. (Land
en Tuinbouw).
De laatste voetbalzondag in 1935:
Alcmaria ontvangt Kinheim. (Sport).
Euwe en Aljechin uitgenoodigd,
om in de Weensche Alpen een re
vanche-wedstrijd te spelen. (Sport).
Uit het parlementaire leven. (Arti
kelen).
Holland's stedenschoon in praat
,en prent. (Artikelen).
(Zie verder eventueel laatste
berichten.)
afgevaardigde haar plaats eens aan een
oudere partijzuster mocht hebben afgestaan.
Moeten wij nog op den heer Leesberg wij
zen, die den fameuzen tocht van Odysseus in
herinnering bracht, die het Rijk met Scylla en
de gemeente met Charybdes vergeleek en al-
gemeene hilariteit verwekte toen hij, zijn
drinkglas ledigend, van een waterdrinkend
monster heeft gesproken?
Er is in de katholieke fractie niet meer de
homogeniteit van vroeger. Er botsen ver
schillende stroomingen op elkaar en wethou
der van Slingerland is bezig zich onder het
devies van het Zeeuwsche wapen, Luctor et
emergo, ik worstel en kom boven uit
deze wateren te verheffen.
Opmerkelijk is ook, dat er een grooter ju
ridisch element dan vroeger in den Raad is
en de meesters bevechten elkaar alsof zij voor
de rechtbank de tegenstrijdige belangen hun
ner cliënten moeten verdedigen.
De omvang van dit artikel noodzaakt ons
tot eenige beperking.
Men heeft uit het verslag van de Maandag
avondzitting kunnen lezen hoe het verloopen
is met diverse moties en voorstdien, hoe de
meerderheid van den Raad nog niet over
demping van Mient en Verdronkenoord
denkt, hoe men meer contact met den midden
stand zal zoeken, hoe de subsidies aan diver
se vereenigingen en eenige moeilijker oolos-
bare vraagstukken waaronder de ophef
fing van de Handelsschool om prae-advies
naar B. en W. zijn gegaan. Zij komen dus in
den Raad terug, evenals de geheele begroo
ting. na in Den Haag en Haarlem bekeken
te zijn, nog wel eens in dezen Raad terug zal
komen, daar een gemeente, die eenige
tonnen Rijkssteun vraagt zich aan velerlei
voorschriften zal hebben te onderwerpen,
waarvoor men vroeger hooghartig de schou
ders zou hebben opgehaald.
Het voornaamste resultaat van 's Raads
beschouwingen was, dat men, ook weer door
hoogere machten gedwongen, in meerderheid
een salarisverlaging voor het politiepersoneel
accepteerde alsmede een verlaging van 5 pCt.
op de salarissen der andere ambtenaren en
een toetsing van het loon der gemeentewerk
lieden aan het loonpeil in de vrije bedrijven.
Aan Ged. Staten zal geadviseerd worden
tot eenzelfde verlaging van de salarissen van
den burgemeester, den secretaris en den ont
vanger over te gaan en de raadsleden, die
voor al deze verlagingen gestemd hebben
gaven te kennen, dat zij dit met een bloedend
hart deden, welke bloedende harten als een
troost voor de gedupeerden bedoeld zijn,
maar voor hun levensonderhoud geen enkele
practische waarde hebben.
Een motie om kindertoeslag te geven werd.
rechts tegen links, verworpen en aangezien
men van meening was, dat de adjunct-archi
varis die tusschen twee haakjes nog meer
dere jaren een goed wachtgeld zal genieten
best gemist zou kunnen worden als de
archivaris zelf eens wat minder naar veilin
gen op stap ging, werd deze Daniël, die elk
jaar in den leeuwenkuil is geworpen, maar
er nog steeds tijdig weer uitgehaald werd.
thans door de meerderheid van den Raad aan
zijn lot overgelaten met de voor hem vrees
lijke gevolgen, die men zich in een dergelijke
situatie wel kan indenken.
In het drama van de Alkmaarsche gemeen
tebegrooting is het doek thans na het eerste
bedrijf gevallen.
Wij hebben zoo'n stil vermoeden, dat het
tweede niet lang op zich zal laten wachten.
