DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Uit den Alkmaarschen Raad.
^Buitenland
No. 45
Zaterdag 22 Februari 1936
138e Jaargang
De N.V. Nooit Gedacht heeft nooit gedacht, dat de gemeente
nooit om haar belangen zou denken.
De afgekeurde kachels van de Christelijke school zijn toch nog in staat
gebleken om de gemoederen der sociaal democraten te verhitten.
Een caféhouder is een middenstander, die zich eiken dag afvraagt
of hij zijn café nog wel kan houden.
Zware aardbeving in
Midden-Japan.
Ernstige mijnramp in Polen.
Sneeuwstormen in
Denemarken.
Aardverschuiving in Italië.
ALKMAARSCHE COURANT,
Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon
en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar f 2.—
franco door het geheele Ryk 2.50.
Losse nummers 5 cents.
PRIJS PER GEWONE ADVERTENT1EN:
Van 15 regels 1.25, elke regel meer f 0.25, groote
contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdruk
kerij v/h. IIERMS. COSTER ZOON, Voordam C 9,
postgiro 37060. Telef. 3320, redactie 3330.
Dit nummer bestaat uit drie bladen.
Directeur: C. KRAK.
Hoofdredacteur: Tj. N. ADEMA.
Wij streven allen naar een wereld van
vrede en eensgezindheid, maar hebben wij
er wel eens aan gedacht wat er in dat geval
van onze juristen moet worden?
Rechtbanken zouden overbodig zijn en
we zouden dus al dadelijk in onze couranten
het geanimeerd discours missen tusschen
officieren van Justitie en verdedigers, die
het steeds hopeloos oneens blijken en de
zaken altijd vanuit een volkomen verschil
lenden gezichtshoek bekijken.
Waar men niet van opinie zou verschillen
zouden juristen volkomen overbodig blijken.
Juridisch zoo heeft wethouder Klaver
in de laatste raadsvergadering gezegd is
alles aanvechtbaar en het is inderdaad ver
wonderlijk hoe juristen, die in het dage
lij ksch leven elkander uitstekend begrijpen
het plotseling volkomen oneens zijn als er
het een of ander vraagstuk naar voren
wordt gebracht waarover zij naar eigen in
zicht een oordeel mogen uitspreken.
De Maatschappij «Nooit Gedacht", die
haar terreinen op het uitbreidingsplan
„Overdie en Achtermeer" heeft, had er den
Raad op gewezen, dat op 3 April 1935 Ged.
Staten aan B. en W. het plan terugzonden
om het zoodanig te wijzigen, dat met de
wenschen der maatschappij beter rekening
zou worden gehouden. Het bestuur der N.V.
zag in dit schrijven een afkeuring van het
ingediende plan en volgens de woningwet
zouden B. en W. binnen een jaar met een
ander moeten komen, daar dit anders door
Ged. Staten en de Kroon, dus zonder voor
kennis van het Alkmaarsch gemeentebe
stuur, zou worden vastgesteld.
Het betrokken bestuur heeft daarna B. en
W. er eenige malen aan herinnerd, dat de
fatale termijn bijna overschreden was, maar
B. en W. bleven optimistisch. Zij verzeker
den, dat Ged. Staten in dit geval de woning
wet hadden uitgeschakeld, dat er geen fa
tale termijn was en dat er van een afkeu
ring van het plan in de normale beteekenis
eigenlijk nooit sprake is geweest.
Ziedaar een juridisch kluifje van zoovele
kanten te bekijken en te beoordeelen, dat
wij ons kunnen voorstellen dat mr. Lees
berg er met ferme eetlust zijn tanden in
gezet heeft
Was daar niet de jurisprudentie kwam
al dadelijk om den hoek kijken een geval-
Eindhoven waar hetzelfde of bijna hetzelfde
zich had afgespeeld en dat als waarschu
wend voorbeeld kon dienen?
Het mocht dan allemaal waar zijn, dat B.
en W. vanuit Haarlem de verzekering had
den ontvangen, dat men daar welbewust de
zen weg had gekozen en dat het gewijzigde
plan binnen korten tijd tegemoet gezien
kon worden, maar en dat was de groote
vraag op welke motieven konden B. en
W. verwachten, dat een zoodanige gang
van zaken tot in hoogste instantie zou wor
den goedgekeurd?
B. en W. verwezen schuchter naar het feit,
dat ook in hun college juristen zitten, maar
wat wil dit eigenlijk zeggen?
Niet natuurlijk, dat deze juristen ook
maar eenigszins minder zeker van hun zaak
zouden zijn dan alle andere juristen, maar
wie kan in deze wereld voorspellen welke
juristen ten slotte gelijk zullen krijgen?
Wij houden ons aan Ged. Staten, zeiden
B. en W. en Ged. Staten hebben natuurlijk
een onoverzienbaar aantal juristen, die er
nauwgezet over waken, dat zij in geen en
kel opzicht buiten den wettelijken en ge-
oorloofden band zullen springen.
Wie zegt mij vroeg mr. Leesberg
dat deze Staten-juristen het met zekerheid
weten en dat er straks niet Rijks-juristen
zullen komen, die alle verklaringen van
Ged. Staten weer op zij zullen schuiven,
zoodat er ten slotte over Alkmaar, en zon
der Alkmaar maar wel op kosten van Alk
maar een plan gemaakt zal worden, dat B.
en W. zelf om onbegrijpelijke redenen nog
altijd niet hebben ingediend?
Zoo kan men natuurlijk aan den gang
blijven tot men ten slotte bij de juristen
terecht komt, die in hoogste instantie heb
ben te oordeelen en aangezien noch mr.
Leesberg, noch B. en W. met eenige zeker
heid dat oordeel kunnen voorspellen, werd
het debat maar gestaakt op hoop van zegen,
dat alles zoo zal gaan als B. en W. het voor
speld hebben en dat het gewijzigde uitbrei
dingsplan zonder eenige stagnatie binnen
kort in den Raad zal kunnen komen.
De wik- en weegloonen werden met 1
cent per 20 K.G. verlaagd en zoowel B. en
W. als de Raad hopen, dat de kaasmarkt
daarvan de voordeelige gevolgen zullen on
dervinden.
Dan was er nog een vraagstuk over een
centrale verwarming, die er zou moeten ko
men en later weer niet zou moeten komen.
Het bestuur van de Vereeniging tot be
vordering van Christelijk Schoolonderwijs
had op 26 November een aanvraag om cen
trale verwarming van de Wilhelminaschool
ingediend en aangezien op een aanvraag
volgens het beroemde, of beter gezegd be
ruchte, art. 72 van de L.O.-wet binnen drie
maanden door den Raad moet beslist wor
den, was deze Donderdag dus de laatste
waarop de Raad een besluit zou kunnen
nemen.
Eigenlijk was deze vergadering waar
voor de agenda van weinig beteekenis was
dus belegd om de kwestie van de cen
trale verwarming te bespreken en ziet, tot
aller grooten schrik en tot verontwaardi
ging van de sociaal-democraten, kwam daar
plotseling een adres van het schoolbestuur,
dat de aanvrage om medewerking van de
gemeente voor den aanleg van deze centrale
verwarming weer werd ingetrokken.
Eigenlijk aldus de heer Bakker zit
ten we hier dus bij elkaar terwille van de
grapjes van de Christelijke heeren, die zelf
altijd op zuinigheid aandringen. De agenda
beteekent niets en deze vergadering met
alle presentiegelden, het loon voor den ste
nograaf en de kosten van de rondgediende
thee had de gemeente kunnen besparen.
Het leek wel of de heer Bakker het alles
op een nota wilde schrijven en deze aan het
Christelijk schoolbestuur zou zenden, maar
de burgemeester goot voorzichtig wat olie
op de golven van verontwaardiging en deel
de mede, dat hij toch van plan was geweest
deze maand nog een raadsvergadering uit
te schrijven en dat het er nu weinig toe
deed of deze een week vroeger of een week
later werd gehouden.
Ht feit dat de verontwaardiging van den
voorzitter der soc.-dem. fractie dank zij
de centrale verwarming tot het kookpunt
was gestegen was oorzaak, dat de Raad aan
deze kwestie de noodige aandacht heeft ge
schonken.
Mr. de Groot, die in de bevoorrechte posi
tie verkeert, dat hij zoo nu en dan eens hier
en daar op schoolbezoek mag gaan, had ook
een visite gebracht aan de Wilhelminaschool
en het was hem opgevallen, dat deze onder
wijsinrichting zoo netjes en zuinig beheerd
wordt, dat ze vele andere ten voorbeeld
gesteld kan worden. Waarom of de centrale
verwarming eerst aangezet en nu weer uit
geschakeld was geworden kon hij ook niet
verklaren, maar de Hoytink, die in de Wil
helminaschool als 't ware als kind aan huis
is, wist er alles van af en vertelde de vol
gende interessante geschiedenis.
De kachels wilden niet goed branden en
het was zoo koud in de school, dat alle kin
deren zoo dicht mogelijk bij het vuur moes
ten zitten.
Toen wilden de kachels weer wèl branden
en ze branden zoo hard, dat de schoorsteen
mee ging branden omdat daar balken in za
ten, die er niet in hoorden.
Men vroeg daarna het advies van den
heer Margadant en die kon maar één goe
den raad geven, namelijk: doe de kachels
weg en schaf een centrale verwarming aan.
Het schoolbestuur bedankte den heer
Margadant voor zijn deskundig advies en
vroeg bij den Raad centrale verwarming op
kosten van de gemeente, waarna B. en W.
den directeur van Gemeentewerken opdroe
gen een onderzoek in te stellen.
Die directeur van gemeentewerken was
weer precies dezelfde heer Margadant, maar
hij verscheen nu niet als adviseur van het
schoolbestuur maar als adviseur van de ge
meente en verklaarde dat centrale verwar
ming voor deze school niet noodzakelijk
moest worden geoordeeld.
Toen wist het schoolbestuur ook niet
meer wat er nu gebeuren moest en vandaar
de vraag om de centrale verwarming maar
weer dicht te draaien en de geheele aan
vrage als niet gedaan te beschouwen.
Het bleek, dat de heer Margadant om
het maar eens populair te zeggen daar
mee de kachel aangemaakt had en verschei
dene raadsleden hadden min of meer ver
hitte gemoederen gekregen, terwijl de ver
warring nog grooter werd toen de heer Hoy
tink laconiek mededeelde, dat ditmaal de
aanvrage weliswaar was ingetrokken, maar
dat dit geenszins zeggen wilde, dat ze mis
schien een volgenden keer niet weer bij de
ingekomen stukken zou liggen aangezien
het schoolbestuur nog altijd naar een op
lossing zoekt en voor de thans geadviseer
de reparatie van schoorsteenen heel weinig
schijnt te gevoelen.
Van de schoorsteenen dalen we weer af
naar den beganen grond en komen dan bij
de Vereeniging voor Volkshuisvesting, die
grond in erfpacht had gevraagd in de Uiten-
boschstraat, de Eikelenbergstraat en de
Boomkampstraat om voortuintjes en plant
soentjes te maken en de buurt daardoor een
aanlokkelijk uiterlijk te geven, een lof
waardig voornemen waaraan de raad dan
ook door het afstaan van den benoodigden
grond zijn medewerking verleend heeft op
voorwaarde evenwel, dat de plantsoentjes
niet alleen aangelegd maar ook onderhou
den zullen worden omdat de plantsoendienst
der gemeente niet over zoodanige kapitalen
beschikt, dat hij het gebied van zijn werk
zaamheden maar willekeurig kan laten ver-
grooten.
Dezelfde vereeniging wilde, nu men toch
aan het verfraaien was, een huizenblok af
ronden door er een veertiental goedkoope
arbeiderswoningen te bouwen, die tegen
een prijs van f 3.90 per week verhuurd
konden worden en dus zeker wel aftrek
zouden vinden.
Er bleek in dit geval een rapport van den
directeur van Bouw- en Woningtoezicht te
zijn, waarin geadviseerd werd de aanvrage
af te wijzen, terwijl B. en W. die aanvrage
juist wilden toestaan.
Dientengevolge had het rapport niet bij
de stukken gelegen en was het blijkbaar
alleen bekend bij diegenen van wie ver
wacht mocht worden, dat zij er niet mee
accoord gingen, een vreemde geschiedenis,
welke den heer Sietsma terecht tot de op
merking bracht, dat dergelijke rapporten
hoe ze pok luiden ter visie van alle
raadsleden behoore'n te liggen.
Wethouder Klaver hulde zich dan ook in
het boetekleed en las ten aanhoore van den
geheelen raad het rapport nog eens voor en
daaruit bleek, dat de heer Vos zich met de
voorgenomen plannen niet kon vereenigen,
ten eerste omdat de te bouwen woningen
veel te klein zouden zij en ten tweede om
dat er nog voldoende woningen voor lagen
huurprijs leegstonden en er dus geen be
hoefte aan nieuwe zou bestaan.
Mr. Leesberg, die al meermalen getoond
heeft, dat hij niet voor spek en boonen in
den Raad zit, greep onmiddellijk dit rapport
aan en vreesde, dat de bouw van deze nieu
we woningen tengevolge zou hebben, dat
een nog grooter aantal oudere arbeiders
woningen door de huurders zou worden
verlaten dan thans reeds het geval was en
dat voornamelijk het complex op den Baan-
singel daarvan weer de dupe zou moeten
worden.
Wethouder Klaver was het daarmede
natuurlijk niet eens.
Dat de huizen van Goed Wonen op den
Baansingel voor een deel leeg staan en leeg
blijven, moest hij toegeven. Dat is ver
velend voor de betrokken vereeniging en
ook voor de gemeente, maar daar is nu een
maal niets aan te veranderen.
Het werd niet duidelijk, wie deze destijds
gebouwd had en wie de plannen daarvoor
had goedgekeurd, maar de woningen waren
zoo allerzonderlingst in elkaar gezet, dat zi.i
als het ware door elkaar heen liepen en de
benedenbewoners gedeeltelijk boven woon
den.
Er werd niet nader over gesproken of de
bovenbewoners misschien een tuin hadden
of dat het schuurtje voor de fietsen op het
dak gebouwd was, maar het was wel dui
delijk, dat deze huizen, naarmate er betere
gebouwd werden, meer en meer werden
verlaten. De directeur van Bouw- en Wo
ningtoezicht was, op verzoek van den wet
houders, eens op inspectie gegaan, maar die
kon er ook niets aan verbeteren en het
eenige wat de gemeente dan ook kon doen,
was de bewoners maar zoet houden.
Als zij over het onderhoud klaagden werd
het huis weer eens opgeschilderd en er wer
den bloemetjes voor de deur geplant om de
huurders, die voor het raam zaten, een
prettig uitzicht te geven, wat toch ook wat
waard is. Als zij desondanks weer klaagden,
werd er opnieuw geschilderd en het zag er
wel uit, dat de huisjes duur in de verf zou
den worden, maar daar was onder deze
omstandigheden niets aan te veranderen.
Wat de voorgenomen bouw van de veer
tien nieuwe woningen betreft, deze waren
inderdaad niet groot, in zooverre zij b.v. een
keuken van 5 M2. en een portaaltje van
1 M2. hadden. Men zou er geen bal in kun
nen houden, maar er bestaan ook kleine
menschen en in elk geval waren ze niet be
stemd voor de leden van den Bond van
groote gezinnen. Het zouden moderne en
vriendelijke huisjes worden en aangezien
het aantal goedkoope woningen eer af- dan
toegenomen was, zou de wethouder het er
maar eens op willen wagen, waartoe dan
ook met de stemmen van alle raadsleden
behalve die van de heeren Grondsma, Lees
berg en Keijsper die zich zulke kleine
huisjes eenvoudig niet kunnen indenken
het besluit werd genomen.
Nu de Raad tevens besloot tot aankoop
van het oude stationsgebouw van de tram
naar Purmerend en de grond daar ter
plaatse 'vrij kostbaar belooft te worden, wil
len wij in het algemeen nog iets over de
grondprijzen in onze gemeente zeggen.
Hoewel de hierboven genoemde arbeiders
woningen maar een goede 2000 aan bou
wen kosten per stuk natuurlijk komen
zij op grond van 6.50 per M2. te staan en
het zijn dergelijke grondprijzen, welke de
exploitatie drukken en de huren noodeloos
hoog maken.
Men hoort over het algemeen de klacht,
dat Alkmaar veel te duur met zijn grond is
en het resultaat is, dat er overal in den om
trek en vooral in Heiloo gebouwd wordt en
dat omliggende plaatsen steeds meer be
woners trekken, terwijl Alkmaar langza
merhand de meest kapitaalkrachtigen ziet
vertrekken. Het is de groote vraag of men
hier een verstandige politiek volgt en of
het niet beter is desnoods een zeker verlies
op al te kostbaar geworden grond te aan
vaarden. Dure grond is niet alleen onver
koopbaar, maar belemmert tegelijkertijd
het vestigen van kapitaalkrachtige bewo
ners, waaraan elk stad en Alkmaar zeer
zeker in deze moeilijke tijden behoefte
heeft.
Nadat de Raad zooals te verwachten
was besloten had de verhouding van de
gemeente en het brandweercorps ongewij
zigd laten, kwam de kwestie van de Drui-
venlaan aan de orde.
De bewoners van de Druivenlaan, die aan
het Singeleinde slechts twee meter breed is
en waar de overburen elkaar dus bij ver
jaardagen de hand kunnen schudden zonder
dat ze uit hun huizen behoeven te gaan,
hadden om straatverbreeding verzocht.
Wü gevoelen niets voor het argument,
dat dit niet kan, omdat er nog meer smalle
straten zijn, noch voor het argument dat de
Singel voor snelverkeer in orde gemaakt
wordt en de daarop uitmonde straten dus
kunstmatig smal gehouden moeten worden.
Er is in dezen tijd natuurlijk wel iets te
zeggen voor de opmerking, dat verbreeding
van de Druivenlaan niet minder dan 17000
zou kosten en waar het motief tot deze ver
betering op het oogenblik niet klemmender
dan vroeger was, heeft de Raad geconsta
teerd, dat de druiven te zuur waren en be
sloten dit vraagstuk voorloopig nog maar
eens naar betere tijden te verschuiven.
Een enkel woord ten slotte over de café
houders, die gevraagd hadden voortaan zoo
weinig mogelijk meer zalen van gemeente
wege voor vergaderingen en cursussen af
te staan, maar de desbetreffende vereen!
gingen naar de café- en restauranthouders
te verwijzen.
Adressanten zullen er niet verwonderd
over zijn, dat hun verzoek werd afgewezen
om de eenvoudige reden, dat wij nog nooit
gehoord hebben, dat een van deze midden
standers uitgaand verzoek in welwillende
overweging is genomen.
Toen de meerderheid van het college van
B. en W. en ook een groot deel van den
Raad nog uit geheelonthouders bestond,
werden de caféhouders als een soort mis
dadigers beschouwd, wier eenige genoegen
hierin zou bestaan, dat zij arme huisvaders
het geld afhandig maakten en ze vol alco
holische dranken stopten. Die tijd is voor
bij, maar het spreekwoord, dat men geen
koe bont noemt of er zit toch altijd een
vlekje aan, is hier altijd van toepassing ge
bleven.
Als normale middenstanders, die in een
eerlijke zaak hun brood trachten te ver
dienen, zijn deze menschen eigenlijk nooit
beschouwd.
Als zij eens een bal- of een dansavond
organiseerden, moesten jgj zooveel voor den
dansvloer betalen, dat zij er maar weer van
afzagen. Als zij een uitvoering mogen hou
den, zyn zij aan tal van beperkende be
palingen gebonden en staat de politie ge
reed om na een zoo vroeg mogelijk slui
tingsuur de bezoekers zoo snel mogelijk
huiswaarts te drijven. Als zij biljarten hou
den, worden ze als kapitalisten aangeslagen,
die er de luxe van een dergelijk speeltuig
voor hun eigen genoegen op nahouden en
toen zij voor de personeele belasting gelijk
stelling met winkels vroegen, zag de Raad
daar zoo lang de billijkheid niet van in, tot
de noodlijdendheid der gemeente en het in
grijpen van de regeering de inwilliging van
het verzoek thans onmogelijk hebben ge
maakt.
Hoeveel lansen heeft wijlen de heer Geels
gelukkig alleen wijlen voor zoover zijn
raadslidmaatschap betreft voor deze
nijvere middenstanders gebroken en hoe
heeft men hem ze steeds weer laten breken
zonder er eenige notitie van te nemen.
Wij hebben in een vakblad eens een staat
gezien van de belastingen, waaraan deze
middenstanders onderworpen zijn, een staat
zóó groot, dat de zetter het niet eens op een
pagina had kunnen houden. Het was ge
woonweg verschrikkelijk en het leek wel
of deze categorie er alleen maar plichten cr.
geen rechten op nahoudt.
Wij hebben in een vorig overzicht, bij de
bespreking der gemeentelijke groenten-
distributie, laten uitkomen, hoe wij over
gemeentelijke concurrentie denken en het
feit, dat niet minder dan 42 vereenigingon
of cursussen van gemeentelokalen gebruik
maken, welke zy gratis of tegen zeer kleine
vergoeding ontvangen, maakt het inder
daad begrijpelijk, dat de caféhouders ge
vraagd hebben daaraan een einde te willen
maken.
Wij willen graag aannemen, dat al die
bijeenkomsten van algemeen belang zijn of
als zoodanig met een beetje goeden wil be
schouwd kunnen worden, maar dan nog
bestaat er o.i. geen reden de caféhouders,
die hun zalen en zaaltjes toch ook niet voor
hun pleizier hebben, op deze wijze te be-
concurreeren. Er zijn vereenigingen, welke
zeer zeker iets voor zaalhuur kunnen be
talen en als zij dat absoluut niet kunnen,
laat de gemeente hun dan in plaats van
gratis schoollokaal een kleine subsidie
geven.
Dat zal een offertje vragen, maar dan
draagt de geheele burgerij de kosten van
vergaderingen welke in het algemeen be
lang worden gehouden en is daarvan niet
langer één categorie middenstanders de
dupe, die in dezen moeilijken tijd slechts
door het crediet van hun leveranciers nog
het hoofd boven water kunnen houden.
Maaschappelijk Hulpbeoon heeft meer
klanten dan deze caféhouders en de ge
meente heeft er geen enkel belang by het
reeds schrikbarend aantal werkloozen on-
noodig te vergrooten.
5 dooden en 16 gewonden geborgen.
Na de hevige aardbeving, welke in Mid
den Japan heeft geteisterd, zijn alleen in de
havenstad Osaka tot nu toe vijf dooden en
16 zwaargewonden geborgen.
Te Osaka zijn ten gevolge van de aard
beving 29 huizen verwoest, terwijl door
den tegelijkertijd uitgebroken brand nog
12 huizen vernield zijn.
In een andere plaats, welke gelegen is
tusschen Osaka en Kobo zijn 10 arbeiders
bedolven. Men vreest voor hun leven.
Vier dooden.
In de Poolsche steenkoolmijn Dorota na
bij Sosnowitec heeft zich in een onder -
grondsche gaanderij een instorting voorge
daan. Vier mijnwerkers werden gedood.
Nader wordt gemeld, dat bij de instor
ting 5 mijnwerkers bedolven werden.
Twee hunner konden spoedig bevrijd
worden, doch dit mocht voor een der be
vrijden niet meer baten. Hij was reeds om
het leven gekomen.
De tweede bevrijde had levensgvaarlijke
verwondingen bekomen. In den loop van
den middag zijn de lijken der drie overige
bedolvenen gebrogen.
Kort voor de instorting waren tijdens
boorwerkzaamheden plotseling gassen te
voorschijn gekomen. Het uitstroomend gas
werd in den loop van den middag zoo he
vig, dat het geheele bedrijf stop gezc'
moest worden.
Drie dagen duren nu reeds in Denenmar
ken de door den sneeuwstorm veroorzaakte
verkeersmoeilijkheden. De toestand is ech
ter nog verergerd doordat gisteren nieuwe
sneeuwstormmen begonnen zijn te woeden
De trein uit Duitschland, die gistermorgen
om 6 uur in Kopenhagen had moeten aan
komen, maar die onderweg was blijven
steken, arriveerde pas gistermiddag om 5
uur, d. w. z. met een vertraging van 11 u.
in Kopenhagen. Twee personentreinen, met
ongeveer 200 reizigers zijn gisteren op See-
land in den sneeuw vastgeloopen.
De reizigers moesten den geheelen nacht
en een deel van gisteren in de treinen
doorbrengen, totdat dezen er in slaagden
de reis voort te zetten. Kopenhagen heelt
gisteren niet meer dan de helft van de ge
bruikelijke hoeveelheid melk en slechts 'n
vijfde deel van de noodige hoeveelheid
vleesch ontvangen.
In het Stora-dal, nabij Varese Ligure,
vindt op het oogenblik over een oppervlak
te van acht vierkante K.M. een aardver
schuiving plaats. 122 personen hebben hun
huizen moeten ontruimen. Zij zijn met 40'
stuks vee vertrokken.
n
<1
