DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. Motorraces - Alkmaar Uit den Alkmaarschen Raad. ^Buitenland f Ho. 81 Zaterdag 4 April 1936 Er zijn gouden woorden tot koperen jubilarissen met zilveren haren gesproken. Van het Victoriebad is de victorie verdwenen en alleen het bad overgebleven. Mej. van der Weele is de eenige gemeentelijke functionaris wier werkzaamheden men niet over de bedrijfshoofden kan verdeelen. 138e Jaargang 2de Paaschdag Alle seniores en juniores ingeschreven. 5 x een massa-start 1 Nieuw programma, nieuwe strijd. ALKMAARSCHE Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar 2.— franco door het geheele Rijk f 2.50. Losse nummers 5 cents. PRIJS PER GEWONE AD VERTEN TIEN Van 15 regels 1.25, elke regel meer f 0.25, groote contracten rabat Groote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdruk kerij v/h. HERMS. COSTEK ZOON, Voordans C 9, postgiro 37060. Telef. 3320, redactie 3330. Dit nummer bestaat uit vier bladen. Directeur: C. KRAK. Hoofdredacteur: Tj. N. ADEMA. COURANT. Er was ditmaal een feestelijke stemming in den Raad want het blonk er, om het zoo maar eens uit te drukken, van koperen ju bilarissen. Daar was allereerst de burgemeester, die dezer dagen zijn twaalf-en-een-half jarig huwelijksfeest heeft gevierd en den Raad dank bracht voor de schitterende bloemen hulde en daar waren ook nog twee koperen edelachtbaren, de heeren Sietsma en Voge laar, van wie de eerste, om in de gebruike lijke termen te blijven, zijn feest in stilte herdacht had en de tweede op een verga dering van politieke geestverwanten alreeds de noodige huidbetuigingen in ontvangst had kunnen nemen. Beide jubilarissen wer den door den burgemeester in waardeerende bewoordingen toegesproken. Het was alles koper, wat er blonk en wij gelooven niet, dat de Alkmaarsche Raad ook nog leden telt, die hun zilveren feest al achter den rug hebben of het zou de heer Govers moeten zijn, die al een rol in de stedelijke politiek moet gespeeld hebben toen vele van onze tegenwoordige vroede vaderen nog op de banken der kleuterschool zaten. Ondanks alle feestvreugde moesten B. en W. toch een wijziging van de gemeentebe- grooting voor 1935 ter tafel brengen en daaruit had de Raad de treurige tijding ver nomen, dat de gemeente als garant een be drag van niet minder dan 3340 zou moeten betalen, aan het bad, dat destijds, ondanks alle waarschuwingen en protesten, als een ontijdig geboren kindje uit het huwelijk van twee almachtige politieke groepen is gebo ren. De tijd, dat de leuze boven onze straten was te lezen, dat een Victoriebad meer een ziekenhuis minder beteekende ligt al weer achter ons. Het ziekenhuis is er nog altijd en het Victoriebad is er helaas ook nog en belooft een lange reeks van jaren de noo dige stroppen te zullen brengen. Er bleek officieel nog geen exploitatierekening te zijn ingediend en de f 3340 waren dus maar of ficieus geraamd. Het was in alle opzichten geld, dat in het water gegooid werd en de heer Venneker, die er toch ook nog eenig profijt van wilde hebben, informeerde of de gemeente nu als belooning niet wat werk- loozen of schoolkinderen kon laten zwem men, maar wethouder Bonsema die dit zorgenkindje destijds, als wij ons niet ver gissen, met den naam der victorie gedoopt heeft moest bekennen, dat niet alleen de gemeente een strop had, maar dat de bad- directie ook nog andere schadepostj es kon boeken. Er was nog een tekort van een 3000 en het ergste was, dat de man, die voor het geld zou zorgen, zooals de wethou der het uitdrukte, „de beenen genomen had". Men was nu bezig hem te achterhalen, maar hij schijnt nog al lange beenen te hebben en het was niet te voorspellen wan neer men hem zou hebben ingehaald. Dat zag er alles treurig uit en dat wees er wel op, dat men in dit bad allesbehalve in het geld zwemt. Er waren eenige verzachtende omstandig heden. Ten eerste, dat men dit jaar veel had moeten aflossen en ten tweede, dat er over het bad en voornamelijk over de kwaliteit van het water wel eens booze geruchten ge gaan zijn, welke eiken grond misten, maar toch de oorzaak waren, dat de menschen liever ergens anders gingen zwemmen. Wij gelooven inderdaad, dat, wat het water betreft, het bad wel eens onverdiend in een slechten reuk gestaan heeft. Anderzijds ver- gete men niet, dat de concurrentie op bad en zwemgebied tegenwoordig zoo groot is, dat een inrichting bij welker bouw niet ten volle rekening met de eischen des tijds ge houden is, niet loonend geëxploiteerd zal kunnen worden. Dan was er de heer Dijkman, de oude kaasdrager, die destijds om een verhooging van zjjn pensioen verzocht had en die nog altijd in de hoop leefde, dat de meerder heid van een-en-twintig edelachtbaren de handen over hun harten zouden strijken en hem een toeslag van f 70 per jaar zouden willen geven. Het bleek, dat al die edelachtbare harten ook edele harten waren en dat men niets liever zou zien dan dat deze kaas-veteraan na een diensttijd van 47 jaren in zorge- looze omstandigheden zou kunnen leven, en als de heer Dijkman de eenige kaasdrager ter wereld zou zijn geweest, zou men onge twijfeld den weg naar de een of andere gra tificatie hebben gevonden. Maar, er waren meer kaasdragers met kleine pensioenen en er zullen er nog meer komen. Er waren zelfs noodhulp-kaasdra gers, die in dezelfde omstandigheden verkee- ren of zullen verkeeren en er was dus al da delijk de vrees om een precedent te schep pen omdat men den een niet weigeren kan wat men den ander heeft gegeven. Waar zou het naar toe moeten, zei de heer Bonse ma, als men alle menschen zou moeten hel pen, die van te kleine pensioenen niet kun nen leven. De heer Appel wees nog op de decoraties van den adressant en niemand ontkende, dat hij verdienstelijk kaas had gedragen maar medailles en een zekere beroemdheid zijn helaas niet alles in de wereld. Daar heeft wijlen Dorus Rijkers van kunnen meepraten. De gemeente is nu eenmaal een overheidslichaam en overheidslichamen la ten geen goede harten spreken maar houden rekening met allerlei wettelijke bepalingen en consequenties en het slot der debatten was dan ook, dat de heer Dijkman, als hij inderdaad niet kan rondkomen, zijn schre den naar een instelling zal moeten richten waar minder op rechten en verplichtingen en meer op de behoeften van het gezin gelet wordt. B. en W. stelden voor de zooveelste maal voor maatregelen te nemen, welke de wo ningwet mogelijk maakt om de bebouwing tegen te gaan op een terrein, dat eerlang in het uitbreidingsplan Alkmaarder Hout zal worden opgenomen. Men kent de lijdensgeschiedenis, die nu al vanaf 1931 veler gemoederen in beroering gebracht heeft, maar er schijnt nu eindelijk een beetje schot in te zullen komen, want de Waterstaat heeft thans, na eindeloos wikken en wegen, een plan voor het snel verkeer om Alkmaar gemaakt, zoodat ande re instanties aan het woord kunnen komen en ook de zoogenaamde vaste commissie zich zal kunnen uitspreken. Men moet blijkbaar nog eenige onderdeelen bekijken en hoewel de practijk nu wel geleerd heeft, dat ook het officieel kijken heel langzaam gaat, ge loofde wethouder Klaver toch wel, dat de ergste vertraging achter den rug was. Al gaat het over Alkmaars grondgebied, de ge meente schijnt er zelf heel weinig over te vertellen te hebben en den velen ongedul- digen, die hem een lijdelijk toezien hebben verweten, heeft de wethouder duidelijk ge maakt, dat ook hij tenslotte maar een onbe- teekenend radertje in het groote mechanis me is, dat niet draaien kan als de heele ma chine niet van hoogerhand in beweging ge bracht wordt. De muziekvereenigingen, die honderd gulden tekort kwamen om de traditioneele concerten in den Muziektuin te kunnen ge ven, stonden voor de keus óf geen subsidie te krijgen, óf drie concerten voor de som van 66 per drie stuks te moeten leveren. Wij begrijpen, dat concerteeren voor een corps een levensbehoefte is en wij weten ook welke groote groep uit onze bur gerij telkenjare van deze goede en vrijwel gratis toegankelijke concerten komt genie ten. B. en W. hebben de teugels hier heel krap gehouden en wij gelooven alle belangheb benden een dienst te hebben bewezen door een betrekkelijk kleine financieele hinder nis, die onze corpsen van den muziektuin scheidde, uit den weg te ruimen. Het pad is nu gebaand en als de trompetten cn an dere instrumenten weldra weer hun fanfa res in den Hout doen weerklinken, zullen wij ons gelukkig prijzen daaraan een steen tje of beter gezegd een papiertje te hebben mogen bijdragen. Er worden in deze moeilijke tijden zoo veel klaagliederen gehoord, dat een pittige marsch of een vroolijke wals noodzakelijk eens prettiger geluiden en hoopvoller ge dachten moeten brengen. Wat is een middenstander? De algemeene gangbare meening is, dat een middenstander, en vooral een kleine middenstander, tegenwoordig een man is, die meer lasten dan lusten heeft, een van de honderdduizenden, die door den vloed golf van crisis en misère zijn meegesleurd en die zich rusteloos inspannen om het hoofd boven water te kunnen houden. De heer Stoutjesdijk is ook een midden stander zij het gelukkig dan ook een, die nog op-een vrij stevigen bodem kan staan. Hij weet in allen gevalle wat er bij den middenstand te koop is en daarom hebben yvij ons wel even verwonderd over de de finitie, welke hij in den Raad in het algemeen van zijn collega's heeft gegeven. Een middenstander, zegt de heer Stoutjes dijk, is een man, die voor zijn eigen boter ham moet zorgen. Een middenstander is een man, die zijn eigen brood verdient en hoewel wij dit niet gaarne zouden willen ontkennen, gelooven wij met vele raadsleden te mogen opmer ken, dat dan eigenlijk iedereen middenstan der is, tenzij men b.v. rentenier is, maar dan is men in allen gevalle toch midden stander geweest. Nee, zegt de heer Stoutjesdijk, een ambte naar b.v. is geen middenstander, want die kan aan het eind van de maand naar den ontvanger gaan en zijn hand ophouden om precies het bedrag te krijgen waarop hij ge rekend heeft. „Maar dat heeft hij dan toch ook ver diend!" riep de heer Van de Vall uit. „Neen, meneer", zei de heer Stoutjesdijk en het is duidelijk, dat hij zich toen al op een gevaarlijk terrein bevond. Hij zag dit zelf blijkbaar ook in en verbe terde zijn definitie in dezen vorm, dat een middenstander iemand is, die als hij niets verdient toch op hooge lasten zit, zooals een caféhouder b.v. biljartbelasting moet beta len ook al is er in een heel jaar geen kip of kraai in zijn café geweest om een partijtje te spelen, wat trouwens van deze vogels ook niet verwacht wordt, maar wat nu eenmaal de geijkte term is om een minimum aan be zoek aan te duiden. Er zijn dagelijks middenstanders, die naar den kelder gaan, die den strijd om het be staan niet meer kunnen volhouden en voor deze menschen is nu het Borgstellingsfonds in het leven geroepen, een fonds waarvoor verscheidene crisisorganisaties en ook de gemeenten een stamkapitaal bijeen brengen om uit de rente daarvan credietwaardige personen een voorschot te kunnen geven en ze op deze wijze uit ,de handen van woe keraars te houden. Alkmaar zal daarvoor 4500 uit den post onvoorzien moeten betalen, maar de regee ring heeft de totstandkoming van dit fonds aangemoedigd, zoodat de goedkeuring van Den Haag daarop wel verkregen zal wor den. Er zijn nog eenige onwillige gemeen ten, maar omdat de minister ten slotte de teugels in handen houdt en autonomie een woord is dat alleen nog maar in verouder de dictionnaires is te vinden, zal men daar wel tot medewerking worden gedwongen, al heeft men in Alkmaar voorzichtigheidshalve nog maar een principe-besluit genomen. Waar de middenstanders in den Raad sterk op aandrongen is de weldra te ver wachten aanvragen in handen van practische menschen te stellen, zoodat het geld aller eerst daar komt waar men er de meeste be hoefte aan heeft en de kleine middenstand, die het meest van den druk der tijden te lijden heeft, dus het eerst zal worden gehol pen. He De destijds ingesteld commissie-Govers, die eerst haar stukken en daarna haar voorzitter verloor, heeft uitgemaakt, dat bezuiniging op ambtenaren het best bij vacatures kan wor den verkregen en B. en W. hadden daarom voorgesteld de functie van den overleden op zichter der kaasdragers niet door een der sollicitanten te doen vervullen, maar ze samen te smelten met die van den markt meester, die dan een derde van het opzich terssalaris bij het zijne zou mogen voegen. Mr. de Groot wees er op, dat bij de verdeel ing van de werkzaamheden van den overleden directeur van het Marktwezen, diens col lega's-hoofdambtenaren allen meer werk zonder meer loon hadden gekregen en het was een allesbehalve sterk argument van den heer Bonsema, toen hij aanvoerde, dat meer werk ook grooter verantwoordelijkheid met zich meebrengt. Het bleek evenwel, dat de marktmeester niet verplicht kon worden het meerdere werk er gratis bij te nemen, maar dat overi gens de werkuren van beide functionaris sen vrijwel parellel liepen, zoodat de markt meester het niet zooveel drukker dan vroe ger zou krijgen, wat terecht de opmerking uitlokte, dat men den opzichter dan vroeger ook wel had kunnen missen. Volgens den heer Stoutjesdijk die dezen middag sterk in het geven van definities was is de marktmeester een man, die niets anders te doen heeft dan met een zilveren wandelstok de markt op en neer te loopen. Het bleek evenwel, dat hij die zilveren stok niet uit pronkzucht of gemakzucht droeg, maar dat dit nu eenmaal een soort maar schalkstaf is, die bij zijn waardigheid als marktmeester behoort. Trouwens de heer Govers verklaarde, dat van dezen functio naris nog heel wat gevergd wordt en dat hy een sterke man een combinatie van Mus- solini en Colijn moet zjjn om met of zon der zijn wandelstok allerlei moeilijke kwes ties op de markt te kunnen oplossen, waarna de Raad zich dan ook unaniem met het voor stel van B. en W. heeft vereenigd. Na de mededeeling, dat de Raad zich ge- ruimen tijd verdiept heeft in de vraag of de gemeente voortaan jongelieden tot 18 jaar of tot 21 jaar als arbeidscontractant in dienst mag houden en er ten slotte een motie-Voge laar met een amendement-Woldendorp was aangenomen, waarbij de leeftijd op hoogstens 18 jaar, evenwel met twee jaren zekerheid voor de aangestelden was aangenomen, moe ten wij nog melding maken van een besluit om de Vereeniging Kindervoeding nog 400 toe te staan teneinde haar zegenrijk werk nog tot de Paaschvacantie te kunnen voort zetten en van een interpellatie Leesberg, die een opgeroepen adjunct-rapporteur voor Maatschappelijk Hulpbetoon niet zou willen aanstellen omdat, wanneer de Armenraad wordt opgeheven, voldoende functionnaris- sen op wachtgeld daarvoor in aanmerking zullen komen. Wethouder van Slingerland verklaarde niet te kunnen voorspellen, wanneer over het lot van den Armenraad beslist zal worden en de heeren Hoijtink en Appel deden uit komen, dat. er bij M.H. dringend behoefte aan personeel is, zoodat de vacature niet langer onvervuld kan blijven. Er bleken al 180 sollicitanten te zijn en de heer Van de Vall beweerde, dat sommige candidaten reeds in een kruiwagen hadden plaats genomen. De betrokken wethouder viel over dien kruiwagen gelukkig alleen maar in figuurlijken zin en deelde veront waardigd mede, dat de sollicitanten nog niet eens geschift zijn en er dus van eenige pro tectie zijnerzijds absoluut niet gesproken mag worden. Zoo komen wij ten slotte bij de gemeente lijke vroedvrouw terecht, ofschoon dit nu juist een ambtenaresse is, die wel eens vroe ger verschijnt dan het tijdstip waarop men had gerekend. Zij is een van de weinige gelukkigen, die het juist door de crisis drukker heeft gekre gen, niet omdat er in dezen malaisetyd meer kinderen worden geboren, maar omdat zy, door het zakkende levenspeil, klanten krijgt, die vroeger nog het geld voor een dokter konden betalen. Er is, wat haar betreft, meer leven in de brouwerij gekomen, want haar salaris was op 40 kindertjes gebasseerd en het bleek, dat de ooievaar in het afgeloopen jaar er niet minder dan 64 te harer huize be zorgd heeft. Dat is een crisisverschijnsel, dat ook in de Raad niet onopgemerkt kon blij ven en juffrouw Van der Weele had dan ook in 1935 al om een kleine financieele tegen prestatie gevraagd. B. en W. hebben de abnormale bevolkings aanwas via de vroedvrouw eerst een poosje aangekeken, maar nu blijkt, dat haar salaris niet meer in overeenstemming met haar arbeidsprestatie is, had het college een zeker tarief vastgesteld, waarby de eerste veertig babies voor het gebruikelijke loon tot Alkmaarsche burgers gepromoveerd zullen worden en de rest op veertien en later dertien gulden per stuk worden berekend. Een vaste weddeverhooging, zooals deze onmisbare werkkracht zelf had gevraagd, wilde het colk lege niet geven, omdat er geen zekerheid is, dat de meerdere omzet in deze branche ook in de toekomst bestendigd zal blijven. De heer Woldendorp deed nog een schuch tere poging ook de vroedvrouw van het Wit- Gele Kruis een douceurtje te bezorgen, maar de Raad oordeelde terecht, dat het ditmaal alleen om de gemeentelijke functionaris ging, die voor haar buitengewone prestaties voor dit jaar en.voor 1935 een bescheiden financieele vergoeding heeft gekregen. He Ten slotte is er natuurlijk in geheime zitting langdurig over een grenswijziging tusschen Alkmaar en de gemeenten Óudorp en Heiloo gediscussieerd, een voorstel, dal reeds vroeger bij den Raad was ingediend, maar om onverklaarbare redenen nog altijd was aangehouden. Het blijkt, dat Ged. Staten de gemeente wel ter wille zijn als het grenswijziging bij het zoogenaamde Ooievaarsnest onder Oudorp betreft, maar dat er van de gemeente Heiloo geen centimeter geannexeerd zou mogen worden. Het is volkomen juist, dat zich aan den rand der gemeente meer en meer stadgenoo- ten vestigen, die in Alkmaar hun werk heb ben en dus ten volle van onze diensten pro- fiteeren, maar hun belastingpenningen in de kas eener gemeente storten, die op minder zware lasten zit en dus een minder groot offer behoeft, te vragen. Toen de Italianen naar Abessinië trokken, heeft Mussolini regeering bekend gemaakt, dat men niet de bedoeling had om daar ge bied te anneseeren, maar alleen om daar de Europeesche beschaving te brengen en wie de toelichting op het Alkmaarsche verzoek om grenswijziging ziet, zal weldra tot de con clusie komen, dat het alleen maar gaat om betere grenzen en het wegnemen van een zoogenaamde hinderlijke enclave. Dat men intusschen vele weggevlogen Alk maarsche goudvinkjes tegelijkertijd weer in het gemeentelijke kooitje kan brengen, is een bijkomstig iets, dat een gelukkige toe valligheid kan genoemd worden. Sancties van andere dan de gedupeerde gemeenten worden niet verwacht en men wilde zich nu maar rechtstreeks tot H.M. de Koningin wenden om het opperste ge rechtshof in den Haag een definitieve be- ilissing te laten nemen. Tribunes aan de Zandersloot. Langdurig is daarover in geheime zitting beraadslaagd en bij de heroepening der deu ren heeft de burgemeester medegedeeld, dat B. en W. hun voorstel hebben teruggenomen. Wij meenen te weten, dat dit geenszins geschied is, omdat de Raad van deze annexa tie afkeering zou zijn, maar dat er integen deel plannen zyn om Hare Majesteit te ver zoeken de stadsgrenzen nog wijder te trek ken en een nog grooter deel der betrokken randgemeenten tot Alkmaarsch gebied te promoveeren. .-y JAPAN EN RUSLAND. Scherpe Japansche persstem. Het Japansche dagblad „Djidji" be spreekt op scherpen toon de verhouding tusschen Sowjet Rusland en Japan. Het waarschuwt Rusland voor zy'n arro gante houding, die op krachtige wijze de gevoelens van de Japansche natie prikkelt en schrijft van meening te zyn, dat, wan neer Sowjet Rusland voortgaat met zijn uitdagingen door de waardigheid van het Japansche leger in Mandsjoekwo te belee- digen, niemand de verzekering kan geven, dat hieruit geen ernstige consequenties zul len voortvloeien voor de Russisch-Japan- sche betrekkingen. Het blad raadt de Russische regeering en de Russiche troepen langs de grenzen tusschen Sowjet Rusland en Mandsjoekwo aan zich te onthouden van een derder prik kelen der animositeit van de Japansche na tie, en komt dan tot de conclusie, dat Sow jet Rusland op zijn minst gedeetelyk de Russische troepen behoort terug te trekken, die by benadering 200.000 man tellen en die klaarblijkelijk de tweedracht tusschen Rusland en Mandsjoekwo en Japan wortel te doen schieten. Het grensincident van Tsjang Ling Tse. Gistermiddag zijn door een Russische de legatie de beide lijken van den Japanschen arts en den Japanschen soldaat, die tijdens het incident van Tsjang Ling Tse op 25 Maart gedood zijn, uitgeleverd aan een Ja pansche delegatie, die de lijken nauwkeurig heeft onderzocht. Nadat foto's waren ge nomen van de wonden, ten behoeve van la tere referentie, bracht de Japansche dele gatie de lijken naar Hoentsjoen. Nu deze lijken uitgeleverd zyn hebben de autoriteiten naar verluidt beslist, dat 't incident thans langs diplomatieken weg kan worden geregeld. WERKLOOZEN DOOR MIJNGAS GEDOOD. In een z.g. wilden schacht van de Duit- sche mijn tusschen Dux en Kosten bij Tep- litz Schoenau zijn drie werkloozen door uit stroomend mijngas gedood. Een aantal werkloozen had in de verlaten mijn van de steenkoolmaatschappij Gottes- Segen zonder de noodige voorzichtigheids maatregelen een aanvang gemaakt het het op eigen gelegenheid delven van steenkool. Toen zich mijngas begon te vormen viel een der werkloozen bewusteloos neer. Zijn ka meraden poogden hem te redden, doch ook deze twee mannen vielen buiten bewustzijn op den grond. Het ongeluk werd eerst zoo laat ontdekt, dat de reddingscolonne slechts de lijken bergen kon. Tijdens de reddings werkzaamheden werden nog vier mijnwer kers door mijngas vergiftigd. Zij moesten naar het ziekenhuis worden overgebracht. Er doen geruchten de ronde, volgens wel ke zich in den wilden schacht nog verschei dene lijken van verongelukte werkelooze mijnwerkers bevinden, die daar des nachts hebben gewerkt. Een commissie van onder zoek is ter plaatse aangekomen en heeft on middellijk voortzetting van het bergings werk gelast. BRAND IN WAPENFABRIEK „OERLIKON". Gistermiddag is brand uitgebroken in de wapenfabriek „Oerlikon" nabij Zurich. De brandweer slaagde er in het vuur te isolee- ren. Na een uur was de brand gebluscht. Omtrent de oorzaak van dezen brand is niets bekend. IN DE BERGEN VERMIST. Sedert 10 Maart is men zonder berichten over de Noorsche expeditie, die, bestaande uit vier personen, waaronder één vrouw, in Januari vertrokken is naar Trondhjem. Men vreest, dat zij in de bergen van Lapland zijn omgekomen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1936 | | pagina 1