abdoul-asis IZMIR SMYRNA DR. VAN DAM 25 JAAR CHIRURG. Wijze zuinigheid: Méér Znivelgerechten BLOEMENTENTOONSTELLING TE BERGEN AAN ZEE GEOPEND; ALKMAARSCHE COURANT van VRIJDAG 29 MEI T936 Stad en Omgeving Een leven in dienst van de lijdende menschheid. Rookt de Nieuwe SMYRNA CIGARETTES EN ONS ALOM BEKEND MERK IZMIR TÜTÜN LIMITED SIRKETI j Meer dan 14000 operaties. ümilletm Rondgang van de genoodigden. NEDERLANDS ZUIVEL VOEDT U GOEDI JfëinnHBBflBBMMMI Openingsrede van Baron Taets van Amerongen. 2Q STUKS 20 CENTS 20 STUKS 25 CENTS 2Q STUKS 25 CENTS HALIM AÖA QAR$ISI N?50 - Het is niet gemakkelijk eens rustig met Dr. van Dam te praten, wanneer men geen patiënt is. Patiënten gaan natuurlijk voor en omdat de eene patiënt binnenkomt wanneer de andere weggaat en de dokter na het vertrek van den laatste alweer allerlei andere medi sche besognes heelt, hebben we, op een dag, dat er geen spreekuur was, even een afspraakje kunnen maken. De dokter, die in een kwart eeuw zooveel patiënten onder het mes gehad heeft zou op voorwaarde, dat wy zijn jubileum niet zouden bekend maken vóór hedenavond in dat half uurtje zelf eens voor patiënt spelen en onder het journalistieke ontleed mes worden genomen. In zyn eigen spreek kamer was hy ditmaal niet de man, die de vragen stelde, maar die de antwoorden zou geven en mevr. Van Dam vond dezen j ommekeer in den stand van zaken zoo merkwaardig, dat zij als toeschouwster en toehoordster deze onbloedige operatie heeft bijgewoond en als goede doktersvrouw zoo nu en dan even geassisteerd heeft als de patiënt zich uit bescheidenheid aan de ondervraging dreigde te onttrekken. Het bleek inderdaad een feit, dat Dr. van Dam morgen den dag herdenkt, dat hy zich voor 25 jaren te Alkmaar als chirurg heeft gevestigd. Wij leefden toen nog niet in den tijd, dat de specialisten, om maar eens een afge zaagde uitdrukking te gebruiken, als pad denstoelen uit den grond kwamen en de jubilaris van thans kwam voor een kwart eeuw dan ook tot de ontdekking, dat hij hier niet alleen chirurg was, maar tevens gynae coloog, uroloog, Röntgenoloog, orthopaedist en dokter voor moeilijke verlossingen en dat hij zooveel patiënten had. dat er bijna dag en nacht gearbeid moest worden. Dr. Dirken, die ook huisarts was, kon als chirurg het werk niet meer aan en had groote behoefte aan assistentie en Dr. van Dam, die toen reeds vijf jaren arts was en dien tyd als assistent bij professor Lanz had gewerkt, heeft hier dus dadelijk een ruim en dankbaar arbeidsveld gevonden. Hij was chirurg, niet alleen voor Alk maar, maar voor een gebied, dat zich uit strekte van Uitgeest tot Texel en waarin hij dus, ondanks zijn drukke spreekuren, her haaldelijk op excursie moest om in consult met den huisdokter verschillende patiënten te bezoeken. Als de dokter in consult werd geroepen. De wegen waren slecht en de auto was nog in de Sturm und Drangperiode waarin er van alles uit kon groeien. Als dokter Van Dam in consult werd geroepen bij een patiënt in Wieringen werd hij met de koets naar Ewycksluis en vandaar met de post boot naar het eiland gebracht. Was een spoedoperatie daar noodzakelijk dan kon hij den laatsten trein niet meer halen, die om 8 uur al van Anna Paulowna naar Alkmaar vertrok. Dan moest er eerst geopereerd worden met assistentie van den plaatselijken geneesheer en dat is ook wel eens voorgekomen met mede- assistentie van een ingenieur van den Waterstaat, die blijkbaar meer aan water dan aan bloed gewend was en flauw viel, zoodat er dan twee patiënten inplaats van één behandeld moesten worden. Er kon daarna voor den civielen prys van een rijksdaalder een extra boot naar het vasteland worden gehuurd, maar meestal zou men dan toch te iaat komen voor den laatsten trein uit Anna Paulowna, zoodat de chirurg dan maar bij den Wieringer medicus bleef logeeren. Woonde de patiënt op Texel, dan moest daar overnacht worden en dan was het weer vroeg dag omdat om half vyf 's morgens de boot naar Den Helder vertrok en de dokter meemoest om te negen uur weer in Alkmaar te kunnen zyn waar de patiënten met smart op zyn komst zaten te wachten. Dat dit een afmattend leven was behoeft LILY VAM QYEN 31) „Ik vertelde nem, dat ik onmogelijk een bod kon uitbrengen, eerst wilde ik den ro bijn onderzoeken en hem naar Amsterdam sturen om hem te laten testen. Ik was toen nog niet zoo'n expert in robijnen als ik nu ben. Nu komen de juweliers dikwijls mijn opinie vragen, maar toen was dat nog niet het geval. Ik vroeg hem dus of hij zelf eenig idee van de waarde had. Hij zei toen zeer openhartig, dat hij het niet wist, maar dat hij ongetwijfeld den steen voor mij kon krijgen, als ik dezen wilde verzekeren op zijn naam. Dan kon ik hem eenige dagen krijgen om hem te laten taxeeren voordat ik een bod deed. Dat was een aannemelijk voorstel en ik ging er dan ook op in. Hij zei mij, dat hij den volgenden dag den steen zou komen brengen of iemand zou zenden, die hem zou kunnen vertegenwoordigen. Zooals U kunt begrijpen, was ik vreeselijk nieuws gierig. II vroeg hem eenige nadere bijzon derheden, waar hij den steen vandaan had, hoe deze in Italië kwam, wie de eigenaar was, waarom hy niet verzekerd was, want geen betoog, maar het had ook zijn mooie zijde omdat het de voldoening bracht van zeer vele goedgeslaagde operaties waardoor zoo menig menschenleven behouden is ge bleven. Verouderde toestanden. Dat de toestanden waaronder in Alkmaar gewerkt moest worden, heel wat primitiever waren dan thans het geval is behoeft geen betoog. Men kende hier nog slechts het oude Stadsziekenhuis en het oude Sint Elisabeth- gesticht en er moest vaak onder zeer moei lijke omstandigheden gewerkt worden. De operatiekamer in het Stadsziekenhuis werd dor een kachel verwarmd, die half in en half buiten de kamer stond en die de vervelende eigenschap had, dat zij de aetherdampen voor de narcose in een soort traangas om zette, zoodat Dr. van Dam en Dr. Straver, die hem assisteerde, na een tweetal operaties nog harder huilden dan de zenuwachtige bloedverwanten van den patiënt, die elders in het gebouw op den uitslag zaten te wachten. Die ziekenhuizen deugden niet en dat was ten slotte niét het ergste. Het ergste was, dat zoo velen van meening waren, dat ze wel deugden en dat, zoolang die meening overheerschtë, elke poging om hier iets beters te krijgen tot mislukking gedoemd was. Wij hebben destijds oen enquête ge houden en zijn toen natuurlijk ook by Dr. van Dam geweest, die dankbaar van de ge legenheid gebruik maakte eens precies te zeggen Wat er aan den toestand dier dagen mankeerde en hoe er veranderd en ver beterd zou moeten worden. Er kwamen betere tijden. Uitgebreider specialistische hulp en betere ziekenhuizen, dat waren de beide punten, die Dr. van Dam op zijn programma had waarvoor hy jaren heeft gestreden en tot welker verwerkelijking hij in zoo groote mate heeft bijgedragen. Het was in die dagen niet moeilijk om zich specialist te noemen, maar zooals een vliegenier niet in staat is een Zeppelin te besturen, zoo was iedere huisarts niet dade lijk bekwaam om specialistische hulp ie ver- leenen Thans is dat alles behoorlijk geregeld, want er bestaat sinds een paar jaren een specialistenregister van de Maatschappij van Geneeskunde, waarin vastgelegd is, dat wie zich als specialist wil vestigen en zie kenfondspatiënten wil behandelen, ten ge noeg eener commissie moet kunnen aantoo- nen, dat hij een behoorlijke voorbereiding heeft gehad en eenige jaren in een kliniek is werkzaam geweest. Nu er prachtige ziekenhuizen zijn waar alle patiënten in observatie genomen kunnen worden, is de ziekenhuisvrees voor een goed deel weggenomen en de chirurg van thans behoeft niet meer als vroeger tot in verren omtrek eerst in consult de noodzakelijkheid van een operatie te constateeren, eer de pa tiënten er noodgedwongen toe overgaan, zich naar het ziekenhuis te begeven. in dat geval zou ik zeker van den robijn hebben gehoord. „Maar op al deze vragen kon of wilde hij niet ingaan. De robijnen, zoo vertelde hij, was eenige geslachten achtereen in het bezit geweest van een familie daar ter plaatse. Het bestaan er van was verzwegen omdat er eenige incidenten aan verbonden waren. Een van de voorvaderen scheen den steen op een ongeoorloofde manier in zijn bezit te hebben gekregen. Ik had echter meer den indruk, dat de steen, hoewel ge stolen, misschien zoek was geraakt en nu plotseling weer te voorschijn was geko men en dat de familie er liever klinkende munt voor in de plaats had. Ik vroeg daar om naar den naam van den tegenwoordi- gen eigenaar, maar de man betuigde mij zijn spijt, dat hij niet in staat was mij ver dere inlichtingen te verstrekken. Hij beloofde mij echter, dat, mocht de koop doorgaan, hij mij alle inlichtingen zou geven, die ik maar wenschte. Hij vroeg mij alleen er voor te zorgen, dat, wanneer ik den robijn kocht, ik voldoende baar geld zou hebben om hem contant te betalen. Hij vertelde mij tevens, dat hy bescher ming bij de politie zou aanvragen, zoolang de steen in zijn bezit was en daardoor ver trouwde ik de zaak nog veel meer, want alleen een dwaas vraagt politie-bescher- ming aan voor een zaak, 'die niet volkomen correct is. Torri maakte een mooie buiging en verdween. Dienzelfden avond ging ik naar den directeur van het hotel en tele grafeerde in diens privé-kantoor naar myn bank, waar ik in mijn eigen code verzocht mij een bedrag van tweehonderdduizend In de oorlogsjaren liet dat alles nog veel te wenschen en omdat de benzine toen niet minder dan f 1.20 per Liter kostte, kwam een consult vaak op een 70 80 aan on kosten te staan. Ziekenauto's waren zeld zaam en de transportdienst liet evenals de nachttelefoondienst alles te wenschen over. Het is alweer Dr. van Dam geweest, die als voorzitter van een commissie voor Het Witte Kruis daarin veel en verdienstelijk werk heeft gedaan, zoodat al deze moeilijkheden zooveel mogelijk uit den weg geruimd werden tot later gewijzigde omstandig heden alle zorgen hebben weggevaagd. Meerdere specialisten. Het was Dr. van Dam zelf, die zich des tijds met Dr. Hoekstra vroeger huisarts te Heiloo in verbinding stelde opdat deze zich hier als Röntgenoloog en orthopaedist zou vestigen en de vloed van patiënten daardoor voor een deel in een andere rich ting kon worden geleid. Meer en meer is Alkmaar daarna de stad der specialisten geworden. Twee chirurgen hebben zich een tiental jaren geleden naast Dr. van Dam gevestigd, er is nog een gynecoloog en ver loskundige gekomen en een arts voor in wendige ziekte had reeds veel vroeger de taak van Dr. van Dam helpen verlichten. Desondanks heeft Dr. van Dam zich door zijn werk een monument van vriendschap en vertrouwen geschapen. Als chirurg, uro loog en gynaecoloog (specialist voor vrou wenziekten) heeft de zilveren jubilaris nog een groote kern van trouwe patiënten, die zich door de schitterende resultaten van zijn langjarigen arbeid vol vertrouwen aan hem overgeven. Wanneer wy zyn staat van dienst be kijken zien wy niet alleen hoe hij als be stuurslid van het Roode Kruis, van de Ge zondheidscommissie en van de organisaties voor het redden van drenkelingen veel en nuttig werk heeft gedaan, hoe hij als plaats vervangend lid van den Medischen Tucht raad een eervolle plaats in de gelederen van zijn ambtgenooten inneemt, maar valt bovenal zijn liefde voor de sport op, waar aan hij als medicus zijn beste krachten heeft gegeven. De sportdokter. Dr. van Dam is in alle opzichten de sport dokter behalve voor de motorraces, waar in hij geen sport kan zien. Hij is lid van de medische commissie van den voetbalbond, heeft tallooze wedstrijden meegemaakt en voor alle hulpgevallen klaar gestaan en was de uitverkoren medicus, die enkele jaren geleden met het Nederlandsche elftal naar Milaan is getrokken. Dat de voetballers het er daar niet beter afgebracht hebben kan hy natuurlijk niet helpen, omdat hij alleen maar verantwoordelijk voor de gezondheid van de spelers geweest is. Ten slotte willen wij er hier nog aan her inneren, dat het Dr. van Dam was, die een goede twintig jaren geleden met dokter Schröder en den heer Schouten het Alk- maarsche Ziekenfonds opgericht heeft, het fonds waarvan hjj thans eerelid is en dat hem kort geleden, als bewijs van hulde en dank voor de bewezen diensten, een kost baar schilderij heeft geschonken. Er is uit den loopbaan van Dr. van Dam nog heel wat meer te vertellen, maar de jubilaris is voor een interviewer een heel lastige patiënt. Hij lijdt aan een overmaat van bescheidenheid en dat is een kwaal, die zelfs de meest geroutineerde journalist niet dadelijk kan wegredeneeren. Wat de dokter zelf niet gezegd heeft. Wij zijn ten slotte geen vreemdeling in Jerusalem, zelfs niet in Alkmaar, wij ken nen Dr. van Dam en zijn werk van het overgroote deel van zijn hier doorgebrachte jaren en wjj zullen, ondanks zijn tegen spartelen, eens precies onzen indruk weer geven, een indruk, die naar wij zeker weten, door duizenden gedeeld wordt. Dr. van Dam wij spreken nu voor ons zelf is een dier zeldzame menschen, die aan een groot talent een nog grootere be scheidenheid paren. Hij is een medicus, die bij alles wat zijn werk betrof allereerst aan den patiënt en ook in financieel opzicht het laatst aan zich zelf dacht. Hij is een man, die zich een breeden kring van toe gewijde vrienden heeft verworven, die, wel eens de dupe van te veel vertrouwen en lire te zenden. Ik hoopte, dat dit bedrag voldoende zou zijn. Mijn vrouw kwam tegen etenstijd weer terug en nadat wy gedineerd en onze koffie gebruikt hadden, gingen wij op het balcoa zitten en lazen onze brieven. Tot mijn ver wondering was de eerste brief de beste, dien ik opende een herhaling van de aanbieding die ik dien middag had gekregen. De brief was in de stad gepost en onderteekend door Giovanni Valetti". „Dat weet ik", zei de chef rustig. De graaf keek hem verwonderd aan. „Hoe ter wereld weet U dat?" vroeg hy. „Dat doet er niet toe, gaat U maar ver der, ik begin al een beetje licht te zien. U spreekt en leest zeker niet voldoende Italiaansch om een plaatselijke courant te kunnen begrijpen?" „O neen, juist genoeg om den kellner 'n bestelling op te geven, dat is alles". De chef knikte. „Dat is jammer", zei hij. „Als U in staat was geweest de courant te lezen, dan zoudt U dien steen nooit ge kocht hebben. Torri kwam 10 October bij U, is het niet?" „Dat kan wel ongeveer uitkomen", zei de graaf. „Nu, van mij kunt U aannemen, dat het dien datum was, en op den morgen van den elfden October is Torri met een mes in zijn rug gevonden". „Groote hemel!" zei de graaf. „Ik wist wel, dat er in die dagen iemand doodgesto ken was, maar ik had er geen flauw ver moeden van, dat het dezelfde man was, dien ik gesproken had". „En sinds dien dag maakt de politie te groot medelijden is geworden, maar die daarnaast in tallooze gevallen als grootste belooning de zekerheid had, dat hij voor velen in moeilijke uren een redder in den nood is geweest. In den tijd, dat Dr. van Dam hier heeft gearbeid, heeft hij meer dan 14000 operaties verricht, een respectabel getal als men be denkt, dat hij daarbij de behandeling van armen en beenen als van minder betee- kenis niet eens meegeteld heeft. Veertien duizend operaties, dat is gemiddeld 560 per jaar, zoodat zonder overdrijving gezegd kan worden, dat er in al dien tijd geen dag voor bij gegaan is, dat deze chirurg niet klaar gestaan heeft om met zijn veelzijdig medisch talent de lijders uit Alkmaar en omgeving weer op de been te helpen. Wie deze cijfers ziet begrijpt welk vertrou wen in Dr. van Dam gesteld is en welk ver trouwen hij nog in breeden kring mag blijven genieten. Een doktersvrouw deelt in de zorgen. Bij het komende jubileum mag een woord van hulde ook aan mevrouw van Dam zeker niet ontbreken. Het is te be grijpen, dat een man, die 14000 operaties verrichtte, geen echtgenoot is, die thuis op zijn lauweren gerust heeft en het is aller eerst de vrouw des huizes, die haar gezins leven zoo zal moeten inrichten, dat alles zich aanpast aan het werk van den man, die dag noch nacht zeker van zijn tijd is. Vrouwen van doktoren zijn wat dat betreft dikwijls voor moeilijke problemen gesteld en het is de groote verdienste van de zil veren jubilaresse, dat zij de taak van haar echtgenoot zoo gemakkelijk mogelijk heeft In hotel „Nassau-Bergen" te Bergen aan Zee heeft gistermiddag de officieele opening plaats gehad van de bloemen en plantententoonstelling, welke zooals bekend wordt gehouden in het prachtige Parnassiapark te Bergen aan Zee. Zeer velen hadden aan de uitnoodiging van het bestuur van de V. V. V. te Bergen gevolg gegeven en ruim 250 personen waren in de groote benedenzaal vereenigd. Onder de aanwezigen merkten we o.m. op den eere-voorzitter van het eere-comité en oud burgemeester van Bergen, den heer Jb. v. Reenen, mr. H. D. A. v. Reenen, burge meester van Bergen, de wethouders van Bergen, de heeren J. Willekes MacDonald, J. C. Miltenburg en L. den Das, den heer G. Taapken, gemeente-secretaris van Bergen, jhr. mr. F. H. v. Kinschot, burgemeester van Alkmaar, jhr. Six van Hillegom, mr. D. Bastert, mr. A. M. Ledeboer, dr. H. C. Prinsen Geerligs, notaris v. Riet, den heer W. Ris, den heer J. H. Smits, gemeente secretaris van Schoorl, dr. Blok, dr. Hemel- jacht op Giovanni Valetti", zei de chef grimmig. De graaf keek v. d. Velden aan en hij zou wel hebben willen weten, wat er op dat oogenblik door zijn hoofd ging. De brief, dien hij later ontving, was door een ontwikkeld mensch geschreven, maar de graaf had daar niet bijzonder veel aan dacht aan besteed, omdat de menschen op het platteland allemaal zoo spichtig schre ven, dat hij niet zoo gemakkelijk uit de krabbels kon opmaken, of de schrijver ont wikkeld was of niet. Hij moest toegeven, dat Valetti een on guur type was geweest, maar juist derge lijke avonturen maken het verzamelen nog ééns zoo aantrekkelijk. En daarbij kwam nog dat alles al jaren ge leden was. Zij konden tegen hem niets be ginnen na al dien tijd, al had hij ook een gestolen robijn gekocht. Het aanbod van Valetti was eerlijk en op den man af geweest en de redenen, die hij had opgegeven om zoo'n abnormaal la gen prijs te vragen, leek zeer aanneme lijk. En nu scheen de Torri-bende er in ge moeid te zijn. Een akelig woord „Torri- bende". Dat gaf allerlei vreeselijke visioe nen. Een Torri-mes in den rug! Ugh! Er zat dus werkelijk bloed aan „Het Bloedend Hart". En zijn vrouw had dien steen om haar hals gedragen, niet eens, maar vele keeren. De graaf werd er versuft van. De chef keek hem strak aan, alsof hij de ge legenheid afwachtte om een aanval te be ginnen. Er sprak in het geheel geen mededoogen gemaakt. Nu de ernstige ziekte waardoor de kinde- ren uit dit gezin werden getroffen, in zoo verre geweken is, dat de donkere wolken zijn weggevaagd en het zonnetje weer ia doorgebroken, zou niets aan een algemeens feestviering in den weg staan als er weer niet die lastige bescheidenheid van den jubilaris zelf was, die hem in letterlijke be- teekenis op de vlucht heeft gedreven. Het is een groote vlucht, want de heer en mevrouw Van Dam gaan in een vliegtuig naar Praag en hopen terug te komen als de huldigingsdrang een beetje geluwd is en er alleen nog maar goede vrienden en dank bare patiënten zijn, die den jubilaris even vriendschappelijk de hand willen drukken. Wat eigenlijk niet gezegd mag worden. We hopen niet onbescheiden te zyn als wy hier in vertrouwen mededeelen, dat Dr. van Dam op 12 Juni de practijk weer hoopt te hervatten, dat er in Alkmaar vele goede bloemisten wonen en dat wij hopen, dat het op Zondag 14 Juni mooi weer zal zijn, in welk geval een wandeling naar de Juliana van Stolberglaan No. 2 wel zoo aangenaam zal zijn dan wanneer het regent en men een taxi zal moeten bestellen. Laten wy eindigen met de hoop uit te spreken, dat het Dr. van Dam nog vela jaren gegeven moge zijn, z'n medisch talent in dienst der lijdende menschheid te stellen en dat de vriendschap en waardeering, die hem thans weer getoond worden, hem zullen bewijzen, dat talloozen ervan overtuigd zijn, dat hij in een leven van zelfopoffering velen ten zegen is geweest. rijk, mr. J. P. Bosman, voorzitter V. V. V, Alcmaria, den heer Judell Sr., den heer u. Oldenborgh, directeur van het Prov. Water bedrijf van Noordholland en diens secre taris mr. Schönberg, prof. Hondius Bolding!^ en vele afgevaardigden van verschillends besturen van vereenigingen en commissies van de V. V. V., vele kweekers en vertegen woordigers van fabrikanten, gemeenteraads leden en kunstenaars, van wie velen ver gezeld waren van hun dames. Rede van den voorzitter van het uitvoerend comité. De voorzitter van het uitvoerend comité, de heer H. L. baron Taets van Amerongen, hield de openingsrede^ waaraan wij het volgende ontleenen: Als voorzitter van het uitvoerend-comité voor de bloemen- en plantententoonstel ling in het Parnassiapark te Bergen aan Zee, heb ik het genoegen U hier allen wel kom te heeten. Het spijt my bijzonder, dat ons mede-comité-lid, de heer D. A. Klomiv wegens ongesteldheid verhinderd is aan deze opening deel te nemen, daar hij een van de stuwende krachten is geweest, dia het mogelijk gemaakt hebben, dat dezs tentoonstelling tot stand is gekomen. uit de harde oogen en de graaf had het ge voel alsof de politie alles van de zaak af wist en alleen gezwegen had, omdat z\j niet voldoende feiten had kunnen verza melen, doch steeds had doorgewroet. De ijzige onverstoorbaarheid van den chef was op zichzelf al voldoende om iemand een schuldig gevoel te doen krijgen. Tenslotte, na een lang stilzwijgen trok de chef een lange reep papier uit zijn zak, beschouwde deze met een critischen blik en stopte hem toen weer weg. Dat was alles. Een zeer een voudige handeling, maar zoo veelzeggend scheen hij, dat de zenuwen den graaf de baas worden en hy van top tot teen begon te beven. „Wel?" zei de chef. Het was een soort klein woordje, veelzeggender dan het scherpste bevel. Graaf Thomson ging met den vinger langs de binnenkant van zyn boord, alsof hem dit plotseling benauwde. „Werkelijk ik., oh, de dingen nemen zulk een ongewonen draai, dat ik er van streek door raak... ik weet heusch niet, wat ik verder zeggen moet Ik verzeker U, dat ik van die vreeselijke misdaad vol komen onwetend ben. Het is vandaag voor het eerst, dat ik er van hoor. Ik kocht den steen en nam het verhaal, dat de man er bij deed, voor zoete keek aan „U hebt Torri toph immers nooit terug- gezien7" „Neen, maar uit hetgeen U vertelt, lijkt het wel of ik de laatste ben geweest, dia hem levend gezien heeft". „Juist, zoo is het", zei de chef strak. Wordt vervolgd, g

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1936 | | pagina 5