abdoul-asis
IZMIR
SMYRNA
DR. VAN DAM 25 JAAR CHIRURG.
Wijze zuinigheid: Méér Znivelgerechten
BLOEMENTENTOONSTELLING
TE BERGEN AAN ZEE GEOPEND;
ALKMAARSCHE COURANT van VRIJDAG 29 MEI T936
Stad en Omgeving
Een leven in dienst van de lijdende
menschheid.
Rookt de Nieuwe
SMYRNA CIGARETTES
EN ONS ALOM BEKEND MERK
IZMIR TÜTÜN LIMITED SIRKETI j
Meer dan 14000 operaties.
ümilletm
Rondgang van de genoodigden.
NEDERLANDS ZUIVEL VOEDT U GOEDI JfëinnHBBflBBMMMI
Openingsrede van Baron Taets van Amerongen.
2Q STUKS 20 CENTS
20 STUKS 25 CENTS
2Q STUKS 25 CENTS
HALIM AÖA QAR$ISI N?50 -
Het is niet gemakkelijk eens rustig met
Dr. van Dam te praten, wanneer men geen
patiënt is.
Patiënten gaan natuurlijk voor en omdat
de eene patiënt binnenkomt wanneer de
andere weggaat en de dokter na het vertrek
van den laatste alweer allerlei andere medi
sche besognes heelt, hebben we, op een
dag, dat er geen spreekuur was, even een
afspraakje kunnen maken.
De dokter, die in een kwart eeuw zooveel
patiënten onder het mes gehad heeft zou
op voorwaarde, dat wy zijn jubileum niet
zouden bekend maken vóór hedenavond
in dat half uurtje zelf eens voor patiënt
spelen en onder het journalistieke ontleed
mes worden genomen. In zyn eigen spreek
kamer was hy ditmaal niet de man, die de
vragen stelde, maar die de antwoorden zou
geven en mevr. Van Dam vond dezen j
ommekeer in den stand van zaken zoo
merkwaardig, dat zij als toeschouwster en
toehoordster deze onbloedige operatie heeft
bijgewoond en als goede doktersvrouw
zoo nu en dan even geassisteerd heeft als
de patiënt zich uit bescheidenheid aan de
ondervraging dreigde te onttrekken.
Het bleek inderdaad een feit, dat Dr. van
Dam morgen den dag herdenkt, dat hy
zich voor 25 jaren te Alkmaar als chirurg
heeft gevestigd.
Wij leefden toen nog niet in den tijd, dat
de specialisten, om maar eens een afge
zaagde uitdrukking te gebruiken, als pad
denstoelen uit den grond kwamen en de
jubilaris van thans kwam voor een kwart
eeuw dan ook tot de ontdekking, dat hij hier
niet alleen chirurg was, maar tevens gynae
coloog, uroloog, Röntgenoloog, orthopaedist
en dokter voor moeilijke verlossingen en
dat hij zooveel patiënten had. dat er bijna
dag en nacht gearbeid moest worden.
Dr. Dirken, die ook huisarts was, kon als
chirurg het werk niet meer aan en had
groote behoefte aan assistentie en Dr. van
Dam, die toen reeds vijf jaren arts was en
dien tyd als assistent bij professor Lanz
had gewerkt, heeft hier dus dadelijk een
ruim en dankbaar arbeidsveld gevonden.
Hij was chirurg, niet alleen voor Alk
maar, maar voor een gebied, dat zich uit
strekte van Uitgeest tot Texel en waarin hij
dus, ondanks zijn drukke spreekuren, her
haaldelijk op excursie moest om in consult
met den huisdokter verschillende patiënten
te bezoeken.
Als de dokter in consult werd
geroepen.
De wegen waren slecht en de auto was
nog in de Sturm und Drangperiode waarin
er van alles uit kon groeien. Als dokter Van
Dam in consult werd geroepen bij een
patiënt in Wieringen werd hij met de koets
naar Ewycksluis en vandaar met de post
boot naar het eiland gebracht. Was een
spoedoperatie daar noodzakelijk dan kon hij
den laatsten trein niet meer halen, die
om 8 uur al van Anna Paulowna naar
Alkmaar vertrok. Dan moest er eerst
geopereerd worden met assistentie van den
plaatselijken geneesheer en dat is ook
wel eens voorgekomen met mede-
assistentie van een ingenieur van den
Waterstaat, die blijkbaar meer aan water
dan aan bloed gewend was en flauw viel,
zoodat er dan twee patiënten inplaats van
één behandeld moesten worden. Er kon
daarna voor den civielen prys van een
rijksdaalder een extra boot naar het
vasteland worden gehuurd, maar meestal
zou men dan toch te iaat komen voor den
laatsten trein uit Anna Paulowna, zoodat de
chirurg dan maar bij den Wieringer medicus
bleef logeeren.
Woonde de patiënt op Texel, dan moest
daar overnacht worden en dan was het weer
vroeg dag omdat om half vyf 's morgens de
boot naar Den Helder vertrok en de dokter
meemoest om te negen uur weer in Alkmaar
te kunnen zyn waar de patiënten met smart
op zyn komst zaten te wachten.
Dat dit een afmattend leven was behoeft
LILY VAM QYEN
31)
„Ik vertelde nem, dat ik onmogelijk een
bod kon uitbrengen, eerst wilde ik den ro
bijn onderzoeken en hem naar Amsterdam
sturen om hem te laten testen. Ik was toen
nog niet zoo'n expert in robijnen als ik nu
ben. Nu komen de juweliers dikwijls mijn
opinie vragen, maar toen was dat nog niet
het geval. Ik vroeg hem dus of hij zelf
eenig idee van de waarde had. Hij zei toen
zeer openhartig, dat hij het niet wist, maar
dat hij ongetwijfeld den steen voor mij kon
krijgen, als ik dezen wilde verzekeren op
zijn naam. Dan kon ik hem eenige dagen
krijgen om hem te laten taxeeren voordat
ik een bod deed.
Dat was een aannemelijk voorstel en ik
ging er dan ook op in. Hij zei mij, dat hij
den volgenden dag den steen zou komen
brengen of iemand zou zenden, die hem
zou kunnen vertegenwoordigen. Zooals U
kunt begrijpen, was ik vreeselijk nieuws
gierig. II vroeg hem eenige nadere bijzon
derheden, waar hij den steen vandaan had,
hoe deze in Italië kwam, wie de eigenaar
was, waarom hy niet verzekerd was, want
geen betoog, maar het had ook zijn mooie
zijde omdat het de voldoening bracht van
zeer vele goedgeslaagde operaties waardoor
zoo menig menschenleven behouden is ge
bleven.
Verouderde toestanden.
Dat de toestanden waaronder in Alkmaar
gewerkt moest worden, heel wat primitiever
waren dan thans het geval is behoeft geen
betoog. Men kende hier nog slechts het oude
Stadsziekenhuis en het oude Sint Elisabeth-
gesticht en er moest vaak onder zeer moei
lijke omstandigheden gewerkt worden. De
operatiekamer in het Stadsziekenhuis werd
dor een kachel verwarmd, die half in en half
buiten de kamer stond en die de vervelende
eigenschap had, dat zij de aetherdampen
voor de narcose in een soort traangas om
zette, zoodat Dr. van Dam en Dr. Straver,
die hem assisteerde, na een tweetal operaties
nog harder huilden dan de zenuwachtige
bloedverwanten van den patiënt, die elders
in het gebouw op den uitslag zaten te
wachten.
Die ziekenhuizen deugden niet en dat
was ten slotte niét het ergste. Het ergste
was, dat zoo velen van meening waren, dat
ze wel deugden en dat, zoolang die meening
overheerschtë, elke poging om hier iets
beters te krijgen tot mislukking gedoemd
was. Wij hebben destijds oen enquête ge
houden en zijn toen natuurlijk ook by Dr.
van Dam geweest, die dankbaar van de ge
legenheid gebruik maakte eens precies te
zeggen Wat er aan den toestand dier dagen
mankeerde en hoe er veranderd en ver
beterd zou moeten worden.
Er kwamen betere tijden.
Uitgebreider specialistische hulp en betere
ziekenhuizen, dat waren de beide punten,
die Dr. van Dam op zijn programma had
waarvoor hy jaren heeft gestreden en tot
welker verwerkelijking hij in zoo groote
mate heeft bijgedragen.
Het was in die dagen niet moeilijk om
zich specialist te noemen, maar zooals een
vliegenier niet in staat is een Zeppelin te
besturen, zoo was iedere huisarts niet dade
lijk bekwaam om specialistische hulp ie ver-
leenen
Thans is dat alles behoorlijk geregeld,
want er bestaat sinds een paar jaren een
specialistenregister van de Maatschappij
van Geneeskunde, waarin vastgelegd is, dat
wie zich als specialist wil vestigen en zie
kenfondspatiënten wil behandelen, ten ge
noeg eener commissie moet kunnen aantoo-
nen, dat hij een behoorlijke voorbereiding
heeft gehad en eenige jaren in een kliniek
is werkzaam geweest.
Nu er prachtige ziekenhuizen zijn waar
alle patiënten in observatie genomen kunnen
worden, is de ziekenhuisvrees voor een goed
deel weggenomen en de chirurg van thans
behoeft niet meer als vroeger tot in verren
omtrek eerst in consult de noodzakelijkheid
van een operatie te constateeren, eer de pa
tiënten er noodgedwongen toe overgaan,
zich naar het ziekenhuis te begeven.
in dat geval zou ik zeker van den robijn
hebben gehoord.
„Maar op al deze vragen kon of wilde
hij niet ingaan. De robijnen, zoo vertelde hij,
was eenige geslachten achtereen in het
bezit geweest van een familie daar ter
plaatse. Het bestaan er van was verzwegen
omdat er eenige incidenten aan verbonden
waren. Een van de voorvaderen scheen den
steen op een ongeoorloofde manier in zijn
bezit te hebben gekregen. Ik had echter
meer den indruk, dat de steen, hoewel ge
stolen, misschien zoek was geraakt en nu
plotseling weer te voorschijn was geko
men en dat de familie er liever klinkende
munt voor in de plaats had. Ik vroeg daar
om naar den naam van den tegenwoordi-
gen eigenaar, maar de man betuigde mij
zijn spijt, dat hij niet in staat was mij ver
dere inlichtingen te verstrekken.
Hij beloofde mij echter, dat, mocht de
koop doorgaan, hij mij alle inlichtingen
zou geven, die ik maar wenschte. Hij vroeg
mij alleen er voor te zorgen, dat, wanneer
ik den robijn kocht, ik voldoende baar geld
zou hebben om hem contant te betalen.
Hij vertelde mij tevens, dat hy bescher
ming bij de politie zou aanvragen, zoolang
de steen in zijn bezit was en daardoor ver
trouwde ik de zaak nog veel meer, want
alleen een dwaas vraagt politie-bescher-
ming aan voor een zaak, 'die niet volkomen
correct is. Torri maakte een mooie buiging
en verdween. Dienzelfden avond ging ik
naar den directeur van het hotel en tele
grafeerde in diens privé-kantoor naar myn
bank, waar ik in mijn eigen code verzocht
mij een bedrag van tweehonderdduizend
In de oorlogsjaren liet dat alles nog veel
te wenschen en omdat de benzine toen niet
minder dan f 1.20 per Liter kostte, kwam
een consult vaak op een 70 80 aan on
kosten te staan. Ziekenauto's waren zeld
zaam en de transportdienst liet evenals de
nachttelefoondienst alles te wenschen over.
Het is alweer Dr. van Dam geweest, die als
voorzitter van een commissie voor Het Witte
Kruis daarin veel en verdienstelijk werk
heeft gedaan, zoodat al deze moeilijkheden
zooveel mogelijk uit den weg geruimd
werden tot later gewijzigde omstandig
heden alle zorgen hebben weggevaagd.
Meerdere specialisten.
Het was Dr. van Dam zelf, die zich des
tijds met Dr. Hoekstra vroeger huisarts
te Heiloo in verbinding stelde opdat deze
zich hier als Röntgenoloog en orthopaedist
zou vestigen en de vloed van patiënten
daardoor voor een deel in een andere rich
ting kon worden geleid. Meer en meer is
Alkmaar daarna de stad der specialisten
geworden. Twee chirurgen hebben zich een
tiental jaren geleden naast Dr. van Dam
gevestigd, er is nog een gynecoloog en ver
loskundige gekomen en een arts voor in
wendige ziekte had reeds veel vroeger de
taak van Dr. van Dam helpen verlichten.
Desondanks heeft Dr. van Dam zich door
zijn werk een monument van vriendschap
en vertrouwen geschapen. Als chirurg, uro
loog en gynaecoloog (specialist voor vrou
wenziekten) heeft de zilveren jubilaris nog
een groote kern van trouwe patiënten, die
zich door de schitterende resultaten van zijn
langjarigen arbeid vol vertrouwen aan hem
overgeven.
Wanneer wy zyn staat van dienst be
kijken zien wy niet alleen hoe hij als be
stuurslid van het Roode Kruis, van de Ge
zondheidscommissie en van de organisaties
voor het redden van drenkelingen veel en
nuttig werk heeft gedaan, hoe hij als plaats
vervangend lid van den Medischen Tucht
raad een eervolle plaats in de gelederen van
zijn ambtgenooten inneemt, maar valt
bovenal zijn liefde voor de sport op, waar
aan hij als medicus zijn beste krachten heeft
gegeven.
De sportdokter.
Dr. van Dam is in alle opzichten de sport
dokter behalve voor de motorraces, waar
in hij geen sport kan zien. Hij is lid van de
medische commissie van den voetbalbond,
heeft tallooze wedstrijden meegemaakt en
voor alle hulpgevallen klaar gestaan en was
de uitverkoren medicus, die enkele jaren
geleden met het Nederlandsche elftal naar
Milaan is getrokken. Dat de voetballers het
er daar niet beter afgebracht hebben kan
hy natuurlijk niet helpen, omdat hij alleen
maar verantwoordelijk voor de gezondheid
van de spelers geweest is.
Ten slotte willen wij er hier nog aan her
inneren, dat het Dr. van Dam was, die een
goede twintig jaren geleden met dokter
Schröder en den heer Schouten het Alk-
maarsche Ziekenfonds opgericht heeft, het
fonds waarvan hjj thans eerelid is en dat
hem kort geleden, als bewijs van hulde en
dank voor de bewezen diensten, een kost
baar schilderij heeft geschonken.
Er is uit den loopbaan van Dr. van Dam
nog heel wat meer te vertellen, maar de
jubilaris is voor een interviewer een heel
lastige patiënt. Hij lijdt aan een overmaat
van bescheidenheid en dat is een kwaal, die
zelfs de meest geroutineerde journalist niet
dadelijk kan wegredeneeren.
Wat de dokter zelf niet gezegd
heeft.
Wij zijn ten slotte geen vreemdeling in
Jerusalem, zelfs niet in Alkmaar, wij ken
nen Dr. van Dam en zijn werk van het
overgroote deel van zijn hier doorgebrachte
jaren en wjj zullen, ondanks zijn tegen
spartelen, eens precies onzen indruk weer
geven, een indruk, die naar wij zeker weten,
door duizenden gedeeld wordt.
Dr. van Dam wij spreken nu voor ons
zelf is een dier zeldzame menschen, die
aan een groot talent een nog grootere be
scheidenheid paren. Hij is een medicus, die
bij alles wat zijn werk betrof allereerst aan
den patiënt en ook in financieel opzicht
het laatst aan zich zelf dacht. Hij is een
man, die zich een breeden kring van toe
gewijde vrienden heeft verworven, die, wel
eens de dupe van te veel vertrouwen en
lire te zenden. Ik hoopte, dat dit bedrag
voldoende zou zijn.
Mijn vrouw kwam tegen etenstijd weer
terug en nadat wy gedineerd en onze koffie
gebruikt hadden, gingen wij op het balcoa
zitten en lazen onze brieven. Tot mijn ver
wondering was de eerste brief de beste, dien
ik opende een herhaling van de aanbieding
die ik dien middag had gekregen. De brief
was in de stad gepost en onderteekend door
Giovanni Valetti".
„Dat weet ik", zei de chef rustig.
De graaf keek hem verwonderd aan.
„Hoe ter wereld weet U dat?" vroeg hy.
„Dat doet er niet toe, gaat U maar ver
der, ik begin al een beetje licht te zien.
U spreekt en leest zeker niet voldoende
Italiaansch om een plaatselijke courant te
kunnen begrijpen?"
„O neen, juist genoeg om den kellner 'n
bestelling op te geven, dat is alles".
De chef knikte. „Dat is jammer", zei hij.
„Als U in staat was geweest de courant te
lezen, dan zoudt U dien steen nooit ge
kocht hebben. Torri kwam 10 October bij
U, is het niet?"
„Dat kan wel ongeveer uitkomen", zei de
graaf.
„Nu, van mij kunt U aannemen, dat het
dien datum was, en op den morgen van den
elfden October is Torri met een mes in zijn
rug gevonden".
„Groote hemel!" zei de graaf. „Ik wist
wel, dat er in die dagen iemand doodgesto
ken was, maar ik had er geen flauw ver
moeden van, dat het dezelfde man was,
dien ik gesproken had".
„En sinds dien dag maakt de politie
te groot medelijden is geworden, maar die
daarnaast in tallooze gevallen als grootste
belooning de zekerheid had, dat hij voor
velen in moeilijke uren een redder in den
nood is geweest.
In den tijd, dat Dr. van Dam hier heeft
gearbeid, heeft hij meer dan 14000 operaties
verricht, een respectabel getal als men be
denkt, dat hij daarbij de behandeling van
armen en beenen als van minder betee-
kenis niet eens meegeteld heeft. Veertien
duizend operaties, dat is gemiddeld 560 per
jaar, zoodat zonder overdrijving gezegd kan
worden, dat er in al dien tijd geen dag voor
bij gegaan is, dat deze chirurg niet klaar
gestaan heeft om met zijn veelzijdig medisch
talent de lijders uit Alkmaar en omgeving
weer op de been te helpen.
Wie deze cijfers ziet begrijpt welk vertrou
wen in Dr. van Dam gesteld is en welk ver
trouwen hij nog in breeden kring mag
blijven genieten.
Een doktersvrouw deelt in de
zorgen.
Bij het komende jubileum mag een
woord van hulde ook aan mevrouw van
Dam zeker niet ontbreken. Het is te be
grijpen, dat een man, die 14000 operaties
verrichtte, geen echtgenoot is, die thuis op
zijn lauweren gerust heeft en het is aller
eerst de vrouw des huizes, die haar gezins
leven zoo zal moeten inrichten, dat alles
zich aanpast aan het werk van den man,
die dag noch nacht zeker van zijn tijd is.
Vrouwen van doktoren zijn wat dat betreft
dikwijls voor moeilijke problemen gesteld
en het is de groote verdienste van de zil
veren jubilaresse, dat zij de taak van haar
echtgenoot zoo gemakkelijk mogelijk heeft
In hotel „Nassau-Bergen" te Bergen
aan Zee heeft gistermiddag de officieele
opening plaats gehad van de bloemen
en plantententoonstelling, welke
zooals bekend wordt gehouden in het
prachtige Parnassiapark te Bergen aan
Zee.
Zeer velen hadden aan de uitnoodiging
van het bestuur van de V. V. V. te Bergen
gevolg gegeven en ruim 250 personen waren
in de groote benedenzaal vereenigd. Onder
de aanwezigen merkten we o.m. op den
eere-voorzitter van het eere-comité en oud
burgemeester van Bergen, den heer Jb. v.
Reenen, mr. H. D. A. v. Reenen, burge
meester van Bergen, de wethouders van
Bergen, de heeren J. Willekes MacDonald,
J. C. Miltenburg en L. den Das, den heer
G. Taapken, gemeente-secretaris van Bergen,
jhr. mr. F. H. v. Kinschot, burgemeester van
Alkmaar, jhr. Six van Hillegom, mr. D.
Bastert, mr. A. M. Ledeboer, dr. H. C.
Prinsen Geerligs, notaris v. Riet, den heer
W. Ris, den heer J. H. Smits, gemeente
secretaris van Schoorl, dr. Blok, dr. Hemel-
jacht op Giovanni Valetti", zei de chef
grimmig.
De graaf keek v. d. Velden aan en hij
zou wel hebben willen weten, wat er op dat
oogenblik door zijn hoofd ging.
De brief, dien hij later ontving, was door
een ontwikkeld mensch geschreven, maar
de graaf had daar niet bijzonder veel aan
dacht aan besteed, omdat de menschen op
het platteland allemaal zoo spichtig schre
ven, dat hij niet zoo gemakkelijk uit de
krabbels kon opmaken, of de schrijver ont
wikkeld was of niet.
Hij moest toegeven, dat Valetti een on
guur type was geweest, maar juist derge
lijke avonturen maken het verzamelen
nog ééns zoo aantrekkelijk.
En daarbij kwam nog dat alles al jaren ge
leden was. Zij konden tegen hem niets be
ginnen na al dien tijd, al had hij ook een
gestolen robijn gekocht.
Het aanbod van Valetti was eerlijk en op
den man af geweest en de redenen, die hij
had opgegeven om zoo'n abnormaal la
gen prijs te vragen, leek zeer aanneme
lijk. En nu scheen de Torri-bende er in ge
moeid te zijn. Een akelig woord „Torri-
bende". Dat gaf allerlei vreeselijke visioe
nen.
Een Torri-mes in den rug! Ugh! Er zat
dus werkelijk bloed aan „Het Bloedend
Hart". En zijn vrouw had dien steen om
haar hals gedragen, niet eens, maar vele
keeren. De graaf werd er versuft van. De
chef keek hem strak aan, alsof hij de ge
legenheid afwachtte om een aanval te be
ginnen.
Er sprak in het geheel geen mededoogen
gemaakt.
Nu de ernstige ziekte waardoor de kinde-
ren uit dit gezin werden getroffen, in zoo
verre geweken is, dat de donkere wolken
zijn weggevaagd en het zonnetje weer ia
doorgebroken, zou niets aan een algemeens
feestviering in den weg staan als er weer
niet die lastige bescheidenheid van den
jubilaris zelf was, die hem in letterlijke be-
teekenis op de vlucht heeft gedreven.
Het is een groote vlucht, want de heer en
mevrouw Van Dam gaan in een vliegtuig
naar Praag en hopen terug te komen als de
huldigingsdrang een beetje geluwd is en er
alleen nog maar goede vrienden en dank
bare patiënten zijn, die den jubilaris even
vriendschappelijk de hand willen drukken.
Wat eigenlijk niet gezegd mag
worden.
We hopen niet onbescheiden te zyn als wy
hier in vertrouwen mededeelen, dat Dr. van
Dam op 12 Juni de practijk weer hoopt te
hervatten, dat er in Alkmaar vele goede
bloemisten wonen en dat wij hopen, dat het
op Zondag 14 Juni mooi weer zal zijn, in
welk geval een wandeling naar de Juliana
van Stolberglaan No. 2 wel zoo aangenaam
zal zijn dan wanneer het regent en men een
taxi zal moeten bestellen.
Laten wy eindigen met de hoop uit te
spreken, dat het Dr. van Dam nog vela
jaren gegeven moge zijn, z'n medisch talent
in dienst der lijdende menschheid te stellen
en dat de vriendschap en waardeering, die
hem thans weer getoond worden, hem zullen
bewijzen, dat talloozen ervan overtuigd zijn,
dat hij in een leven van zelfopoffering velen
ten zegen is geweest.
rijk, mr. J. P. Bosman, voorzitter V. V. V,
Alcmaria, den heer Judell Sr., den heer u.
Oldenborgh, directeur van het Prov. Water
bedrijf van Noordholland en diens secre
taris mr. Schönberg, prof. Hondius Bolding!^
en vele afgevaardigden van verschillends
besturen van vereenigingen en commissies
van de V. V. V., vele kweekers en vertegen
woordigers van fabrikanten, gemeenteraads
leden en kunstenaars, van wie velen ver
gezeld waren van hun dames.
Rede van den voorzitter van het
uitvoerend comité.
De voorzitter van het uitvoerend comité,
de heer H. L. baron Taets van
Amerongen, hield de openingsrede^
waaraan wij het volgende ontleenen:
Als voorzitter van het uitvoerend-comité
voor de bloemen- en plantententoonstel
ling in het Parnassiapark te Bergen aan
Zee, heb ik het genoegen U hier allen wel
kom te heeten. Het spijt my bijzonder, dat
ons mede-comité-lid, de heer D. A. Klomiv
wegens ongesteldheid verhinderd is aan
deze opening deel te nemen, daar hij een
van de stuwende krachten is geweest, dia
het mogelijk gemaakt hebben, dat dezs
tentoonstelling tot stand is gekomen.
uit de harde oogen en de graaf had het ge
voel alsof de politie alles van de zaak af
wist en alleen gezwegen had, omdat z\j
niet voldoende feiten had kunnen verza
melen, doch steeds had doorgewroet. De
ijzige onverstoorbaarheid van den chef was
op zichzelf al voldoende om iemand een
schuldig gevoel te doen krijgen. Tenslotte,
na een lang stilzwijgen trok de chef een
lange reep papier uit zijn zak, beschouwde
deze met een critischen blik en stopte hem
toen weer weg. Dat was alles. Een zeer een
voudige handeling, maar zoo veelzeggend
scheen hij, dat de zenuwen den graaf de
baas worden en hy van top tot teen begon
te beven.
„Wel?" zei de chef. Het was een soort
klein woordje, veelzeggender dan het
scherpste bevel.
Graaf Thomson ging met den vinger
langs de binnenkant van zyn boord, alsof
hem dit plotseling benauwde.
„Werkelijk ik., oh, de dingen nemen
zulk een ongewonen draai, dat ik er van
streek door raak... ik weet heusch niet,
wat ik verder zeggen moet Ik verzeker
U, dat ik van die vreeselijke misdaad vol
komen onwetend ben. Het is vandaag voor
het eerst, dat ik er van hoor. Ik kocht
den steen en nam het verhaal, dat de man
er bij deed, voor zoete keek aan
„U hebt Torri toph immers nooit terug-
gezien7"
„Neen, maar uit hetgeen U vertelt, lijkt
het wel of ik de laatste ben geweest, dia
hem levend gezien heeft".
„Juist, zoo is het", zei de chef strak.
Wordt vervolgd, g