WERD SPIERWIT
VAN LENDENPIJN
KLOOSTERBALSEM
Engeland schrijft Abessinië af.
WORDEN DE VASTE-LASTEN-ONTWERPEN
VERWORPEN?
Seutfieton
*Buiteiilaud
EN DACHT TE BEZWIJKEN
ALKMAARSCHE COURANT van ZATERDAG 6 JUNI 1936
Tweede Kamer
Er zal geen minister-crisis door ontstaan-
Een nieuwe pachtwet spoedig te wachten.
hoe Haile Selassie in
Afwezigheid van dr. Colijn besproken.
lily vAij °yen a
Londen werd begroet.
Een overwinnaar zou niet geest
driftiger zijn toegejuicht
AKKER'S
De Negus opgeofferd.
Eden zal een nieuwe Volkenbonds-
politiek samenstellen.
(Van onzen parlementairen medewerker).
De communist Wijnkoop heeft heden ge
zegd, dat de regeering verwerping van de
vaste lasten-ontwerpen wel aangenaam zou
vinden. Hiertegen kwam minister Oud, die
aan het slot der vergadering zyn rede aan
ving. ernstig op; de regeering, zeide hij, zou
verwerping betreuren. Maar hy liet er aan
stonds op volgen, dat zij van verwerping
geen halszaak maken zou. Dit is in over
eenstemming met wat wy gisteren schre
ven, nl. dat de ontwerpen geen wezenlijk
bestanddeel van de politiek der regeering
vormen en dat deze bij verwerping aan het
bewind blijft. Als door het tegenstemmen
der katholieken de ontwerpen verworpen
worden, bereiken dezen alleen, dat er
niets gebeurt. Hierop wees de heer
Wynkoop, die mr. Goseling wel aardige
dingen toevoegde. Het eenige geneesmiddel,
dat mr. Goseling heeft aangegeven, is deva
luatie, merkte de communist op, maar in
dien de ontwerpen zouden worden verwor
pen en de regeering zou aftreden, zou mr.
Goseling in een nieuwe regeering moeten
samenwerken met jhr. de Geer (c.h.) en
den heer Schouten (a.r.), tegenstanders van
de wetsontwerpen, maar ook tegenstanders
van devaluatie.
De heer Wynkoop zelf bestreed devalua
tie krachtig, den heer van Houten (c.d.),
die ze had verdedigd, betwistende, dat zij in
andere landen gunstige gevolgen zou heb
ben gehad. Hij beriep zich op den Brussel-
schen correspondent van „De Maasbode",
die had gewezen op de slechte gevolgen van
devaluatie voor kleine renteniers en spaar
ders, categorieën, wier verdediger de com
munist zich zoowaar noemde! Grappig was
ook, dat de heer Wijnkoop het „een geraffi
neerde situatie" noemde, dat de communis
ten genoopt waren, voor het h.i. hoofdzake
lijk slechte ontwerp 59 (landbouwhypothe-
ken) te stemmen, wegens het weinige
goeds, dat er voor de kleine boeren in zit.
Maar zouden zy, als dit ontwerp géén ge
vaar liep, verworpen te worden, ertegen
stemmen? Men zou ook dit geraffineerd
kunnen noemen. Het is overigens wel won
derlijk, dat, als ontwerp 59 wordt goedge
keurd, de regeering dit te danken zal heb
ben aan oppositiegroepen als sociaal-demo
craten en communisten en aan oppositio-
neele eenlingen als de heeren Sneevliet
(r.s.) en van Houten, die heden verklaar
den, ervoor te zullen stemmen. (Laatstge
noemde afgevaardigde ontlokte minister
van Schaik by interruptie de mededeeling.
dat de memorie van antwoord inzake een
nieuwe pachtwet spoedig te verwachten is).
De heer Ebels (v.d.) juichte toe, dat ont
werp 59 een verlenging van de crisispacht
wet brengt en een uitbreiding van de wer
king ervan tot alle pachtcontracten, geslo
ten vóór de inwerkingtreding van ontwerp
59. Sterk overdreven noemde hij het be
zwaar, dat ontwerp 59 het vertrouwen in
het crediet dermate zou schokken, dat het
landbouwhypotheekwezen er schade door
zou lijden. Maar hij was er niet over te
spreken, dat alleen de hypotheekboer, die
door executie wordt bedreigd, zich om
renteverlaging tot den rechter kan wenden,
en dat de rechter bij de beoordeeling van
het verzoek rekening moet houden met de
financiëele positie van den schuldeischer.
Mr. Boon (Lib.) betoogde, dat door de
laatste bepaling een hypotheekboer, wiens
credietgever rijk is en die daardoor rente
verlaging krijgt, beter kan concurreeren
dan zyn buurman, die zijn verzoek om ver
laging afgewezen ziet, omdat de rechter
meent, dat zijn credietgever het niet lijden
kan. Hij verklaarde, dat zijn fractie alle
geestdrift voor de wetsontwerpen mist. De
verwachting is dan ook, dat de liberalen te
gen beide ontwerpen zullen stemmen. Mr.
Boon klaagde over rechtsonzekerheid als
gevolg van zulke wetten, over ernstige
schade, welke zij z. i. toebrengen aan spaar
banken, boerenleenbanken en verzekering-
maatschappijen, welke haar gelden in hypo
theken beleggen, en over benadeeling van
huiseigenaren, die hun huren verlaagd zul
len zien, zonder verlichting van hun vaste
lasten. De ontwerpen brengen volgens mr.
37)
Onderwijl had de dwerg kans gezien
zich los te rukken aan den greep van Erik
en dadelijk begon er een nieuw drama in
het midden van den glazen koepel.
De aap en de dwerg waren slaags geraakt
en vochten als leeuwen, zij zwaaiden en
sloegen over het dak heen in dierlijke ver
blindheid. De chef, die den aap wilde pak
ken, kreeg een vreeselijke beet in zijn hand,
zoodat hij van pijn het dier losliet. En zij
vochten verder. Hun bewegingen waren
zoo ontzettend vlug, dat niemand kans zag
de aap noch de dwerg vast te grijpen.
Toen gleed opeens de dwerg uit en viel
voorover met zijn volle gewicht op den
aap. De groote koepel lag er juist achter.
Jóke uitte een vreeselijken gil, die weer
kaatst werd door de echo's in den om
trek. Toen werd er een gekraak van de
ruit gehoord, waar zy tegen aan vielen en
elkaar in een doodelyke omhelzing vast
houdend vielen zij naar beneden en kwamen
Boon geen verlaging van vaste lasten, maar
slechts een steun voor bepaalde individuen
ten koste van andere individuen.
In denzelfden geest sprak ir. Van Dis (s.
g.), die van een verplaatsing van de moei
lijkheden van huurder naar verhuurder ge
waagde, de ontwerpen qualificeerde als half
slachtige maatregelen, waarvan alleen
zwakke hypotheekbanken zullen profitee-
ren, en voorziet, dat het hypotheekrecht
er door op losse schroeven zal komen te
staan.
De staatkundig-gereformeerden zullen
tegen beide ontwerpen stemmen. Dat ir.
Van Dis de gelegenheid te baat nam om
afschaffing van de verzekeringswetten te
bepleiten, spreekt vanzelf.
De heer Sneevliet zal alleen voor ont
werp 74 (verlaging van sommige vaste las
ten en van huren) stemmen, als ingrijpen
de amendementen worden goedgekeurd en
de heer Van Houten vestigde speciaal zijn
hoop op goedkeuring van een amendement-
Drees tot invoering van een algemeene
huurverlaging, gelijk de regeering ook aan
vankelijk heeft voorgesteld.
De heer Kooiman (v. d.) verdedigde de
financien der gemeenten tegen het regee-
ringsvoorstel om de Kroon bevoegd te ma
ken, gemeenten aan te wijzen, waar bepaal
de heffingen komen te vervallen, zooals de
straat- en de baatbelasting, de precario-
gelden en de opcenten op de grondbelasting.
Die gemeenten zullen tien extra-opcenten
op de gemeentefondsbelasting mogen hef
fen, maar deze compensatie is volgens den
heer Kooiman veel geringer, dan de scha
de, welke zij lijden. Ondanks zijn bezwaren
stemt hij echter niet tegen ontwerp 74.
Hij bepleitte voorts de instelling van een
permanente organisatie, waarin Rijk, pro
vinciën en gemeenten zullen zijn vertegen
woordigd en waar men van gedachten zal
kunnen wisselen over de maatregelen, wel
ke de regeering wenscht te nemen en waar
bij de geldmiddelen der lagere openbare
lichamen betrokken zijn.
De heeren Sneevliet en Boon bespraken
de afwezigheid van den minister-president
bij dit debat. Zij is verklaarbaar, als men
eenmaal weet, dat de regeering van ver
werping geen halszaak maakt. Achter de
regeeringstafel zitten de ministers Oud,
Deckers, Van Schaik en Slingenberg. „Een
belangrijk smaldeel van het kabinet",
noemde hen mr. Boon. Maar alle tien mi
nisters hebben de ontwerpen onderteekend
en dit moestwel den indruk wekken, dat
de regeering haar bestaan ermede gemoeid
achtte. Nu ontbreekt, aldus mr. Boon, het
vlaggeschip, de „Queen Mary". Minister
Colijn is gisteren een oogenblikje in de
Kamer geweest en heeft achter de regee
ringstafel gezeten. Maar nu zijn afwezig
heid aldus besproken is, zal hij zich ver
moedelijk wel wachten om zich weer te la
ten zien!
DE BELGISCHE REGEERINGSCRISIS.
Koning geeft Vandervelde opdracht
tot vorming van een kabinet.
De Belgische koning heeft Vandervelde
opdracht gegeven een kabinet samen, te
stellen. Vandervelde heeft zich zijn ant
woord voorbehouden. De koning is er toe
overgegaan Vandervelde den opdracht te
geven, aangezien hij op grond van het rap
port de overtuiging had gekregen, dat het
mogelijk was te trachten een regeering van
nationale eenheid te vormen onder een
socialist.
Zal van der Velde niet slagen?
Gistermiddag om half zes heeft de heer
van der Velde opnieuw de journalisten ont
vangen. Hij heeft verklaard, dat hij thans
van oordeel is, dat hij vandaag den koning
zal kunnen mededeelen, dat hij de opdracht
een kabinet te vormen zal kunnen aan
vaarden.
Men is echter in alle politieke kringen
van meening, dat van der Velde er niet in
zal slagen een kabinet samen te stellen. Al
leen de heeren van Zeeland of de Man zou
den volgens deze kringen deze opdracht
kunnen ten uitvoer leggen.
met een vreeselijken smak op den vloer van
de eetkamer terecht.
De chef boog zich door de opening. De
kleine lichamen lagen naast elkaar op het
kleed, de armen nog stijf om elkaar heen
geslagen, stil, vermorzeld, met gebroken
nekken, en zij stuiptrekten zelfs niet meer.
De mannen gingen nu allen naar bene
den en namen den geboeiden Piet Japter
met zich mede.
Toen dr. Allenson later kwam, kon hy al
leen maar den dood van den dwerg en den
aap constateeren. Rietsen keerde zich al
toen de dokter de lijken onderzocht en ter
wijl hij den kring van menschen rondkeek,
vroeg hij plotseling:
„Waar is meneer Hansley? Jongen, die
weet een kaakslag toe te dienen".
Maar Erik was verdwenen. In de groote
hall had hij Suzy gezien, die zelf doodze
nuwachtig probeerde haar moeder tot kalmte
te brengen. Hij voegde zich bij de twee
vrouwen en vertelde hen, dat alle gevaar
geweken was.
De chef ging later weer naar het dak te
rug, vergezeld van Rietsen en daar, waar
zij het eerst het hoofd van Japter hadden
gezien, bogen zij zich even de kanteelen
muur heen en zagen toen een opening waar
zij in konden kruipen. En jawel, daar was
een groote ruimte. Bij nader onderzoen
bleek, dat daar een hoop vodden lagen en
nog resten voedsel. Waarschijnlijk hadden
Japter, de dwerg en de aap daar reeds we
ken achter elkaar gewoond.
Londen, 3 Juni.
Vandaag is een langverwachte gast de
stad binnengekomen. Hailé Selassie, ver
slagen heerscher, is met daverende toe
juichingen door tienduizenden Londenaars
aan Waterloo-station verwelkomd, ongeveer
op hetzelfde moment dat een nog enthou
siaster ontvangst ten deel viel aan maar
schalk Badoglio, te Rome.
Wanneer Hailé Selassie als overwinnaar
was gekomen, had hy geen hartelijker wel
kom kunnen verwachten. Uren van te voren
stond buiten het station al een menigte, die
zoo snel aangroeide, dat het verkeer moest
worden omgelegd. De toegang leek om vier
uur in den namiddag wel een revolutieter
rein. Tientallen agenten en rechercheurs
zijn tot twee maal toe vlak voor het hek,
dat het perron afsloot, teruggedrongen; tot
op het laatste reden overvalwagens met
versterking om de menigte in bedwang te
houden. Toen de extra-ry tuigen voorreden,
waarin de vorst zichtbaar werd, ging een luid
gejuich op, dat nog aangroeide toen Hailé
Selassie het perron betrad, dat gereserveerd
was voor de vertegenwoordigers van de
regeering, de Abessinische legatie en enkele
vereenigingsbesturen. Vaag over de vele
hoofden heen konden wy waarnemen, hoe
dr. Martin, de grijze Abessinische vertegen
woordiger in Londen, verschillende perso
nen voorstelde, waarna het gezelschap in de
auto's stapte.
Dit alles is niet zoo vlug gegaan of wy
hebben een blik op den persoon van den
negus kunen slaan, die niet groot is, maar
rijzig voordoet door het lange donkere ge
waad, en imponeert door het werkelijk
prachtige profiel.
Men heeft reeds kunnen lezen, dat de
negus tijdens zijn verblijf hier twee huizen
tot zijn beschikking heeft, aan elkaar gren
zende panden in Princes Gate, ten Zuiden
van Hyde Park, door den tuin met elkander
verbonden. Het een is het gebouw der Abes
sinische legatie, het ander behoort toe aan
den schatrijken Arabischen financier sir
Elly Kadoorie.
Het huis van sir Elly, hoewel van buiten
niet opvallend, is van binnen schitterend
ingericht. De hal is uitgevoerd in zwart en
wit marmer, het trappenhuis is van wit
marmer. Overal zijn de vloeren bedekt met
oude Perzische tapijten, die vele duizenden
ponden waard zyn, want sir Elly is een
groot kunstliefhebber en verzamelaar. Zijn
verzameling Chineesch jade b.v., moet de
mooiste ter wereld zijn, deze is echter uit
gestald in zijn huis in Sjanghai.
De statige slaapkamer, die men voor
Hailé Selassie heeft ingericht, bevat een
oud Fransch bed, ryk ingelegd en verguld,
met een vergulde kroon.
Eden brengt hem een bezoek.
Minister Eden heeft gisteren op de
Abessinische legatie een onderhoud gehad
met den negus ,dat ongeveer een half uur
Dank zif KLbOSTERBALSEM is
zij weer gezond en vroolijk
,Telkeni alt het op kwam, kreeg ik
een gevoel of ik met nijptangen werd
geknepen en ook of groote spelden
in mijn lichaam prikten. M(jn werk
moest ik laten liggen. Niets hielp en
ik wera oud voor mijn tijd en onge
rust over dt toekomst.
Toen begon ik met Kloosterbalsem,
die ook voor mij een wondermiddel
bleek. Hoe meer ik mij met Klooster
balsem inwreef, hoe minder de pijnen
werden en hoe beter Ik mij voelde.
Nu ben ik weer gezond en vroolijk."
8. L te A.
„Geen goud zoo goed"
Onovertroffen bij brand-en sn(jwonde»
Ook ongeëvenaard als wrijfmiddel bij
Rheumatiek, spit en pijnlijke spieren
Schroefdoos 35 ct Potten; ö'Zff ct. en 1.04
Toen zij weer beneden gekomen waren,
stond dr. Allenson juist op het punt om
weg te gaan, nadat hy de dames iets kal-
meerends had voorgeschreven. Het lichaam
van den kleinen dwerg lag op een bank
in een van de zitkamers en de chef vroeg
belangstellend:
„Wat is dat voor een schepsel, dokter?"
„Het is een lilliputter", gaf dr. Allenson
ten antwoord, „en een heel mooi exem
plaar. Ik had er al dikwijls van gehoord,
maar er nooit een in werkelijkheid gezien,
alleen in verschillende medische boeken
afbeeldingen er van".
„Een lilliputter?" vroeg de chef onge-
loovig.
„Ja, dat zijn menschen die of heelemaal
geen schildklier hebben öf een, die niet
werkt, daarbij is er in zoo'n land waar zij
vandaan komen meestal gebrek aan jo
dium in de lucht. Er zijn streken b.v. in
den Oeral waar door gebrek aan jodium
verschillende dwergachtige menschen zijn.
In Zürich in het museum is een volwassen
mensch, niet grooter dan veertig centime
ter, ook een volkmaakt exemplaar dat
wil zeggen, als men het woord „volmaakt"
gebruiken kan by een vreeselijke onvol
maaktheid. Men schrijft het ontstaan van
een dwerg ook wel toe aan het steeds in de
familie trouwen, dat het bergvolk vaak
doet, maar de medische wetenschap geeft
toch de schildklier de schuld".
„En is hun verstand even goed ont
wikkeld als by normale menschen, dok
geduurd heeft. Er is geen mededeeling
verstrekt over het besprokene.
Naar verluidt heeft de negus Eden ver
zocht, de Britsche regeering zijn warmen
dank te betuigen voor den steun, die zy
sedert het begin van het conflict met Italië
aan de Abessinische zaak heeft verleend.
Officieele Britsche kringen volstaan met
deze aanduiding, doch men doet opmerken,
dat het onderhoud zeer kort en niet meer
dan een beleefdheidsbezoek was, en dat
het zich niet leende voor een bespreking
der vraagstukken, die uit den huidigen
toestand ten aanzien van Abessinië voort
vloeien.
De secretaris van den negus heeft giste
ren verklaard, dat de negus zich over eeni-
gen tijd naar Zwitserland zal begeven. In
overleg met zyn raadgevers heeft de negus
echter besloten om niet naar Genève te
gaan, om daar te verschijnen in de zitting
van den Volkenbondsraad of van de Vol
kenbondsvergadering. Hij zou willen ver
mijden de leden van deze vergadering door
zijn aanwezigheid te influenceeren.
Met betrekking tot de receptie, die van
middag op de Abessinische legatie gehou-
Een correspondent van het Berliner
Tageblatt, een zwager van den Brit-
schen minister van buitenlandsche zaken,
Antony Eden, telefoneert aan zijn blad
interessante bijzonderheden over de
Engelsche politiek. Terwijl de Londen-
sche bevolking den keizer van Abessinië
een demonstratief hartelijke ontvangst
bereidde en de pers den ongelukkigen
monarch hartelijk welkom heette, zegt
hij, vraagt de Engelsche politiek zich
af, hoe men met goed fatsoen een eind
streep onder het probleem Abessinië
kan zetten, „want niemand gelooft hier
(dus te Londen) dat Abessinië nog ge
red zou kunnen worden. Dientengevolge
duikt thans ook veelal het parool op:
„Abessinië is dood, leve de Volken
bond!"
Hierop is .thans het geheele streven van
de Britsche politiek gericht en het ontbreekt
in Engeland niet aan stemmen, volgens wel
ke de Volkenbond misschien zelfs nog ster
ker uit het oogenschynlyk fiasco te voor
schijn kan treden. De reddende formule is:
„regionale verdragen binnen het systeem
van den Volkenbond".
De correspondent citeert vervolgens een
artikel van de Times, waarin voor de En
gelsche politiek een duidelijke lijn wordt
geëischt, bestaande in een juiste verklaring
over de verplichting van Engeland, een
energieke voortzetting der onderhandelin
gen met Duitschland en een versterking der
bewapeningen.
Indien, telefoneert hij verder, de politiek
van het land zoo is en veel spreekt hier
voor, dan is het onvermijdelijk, dat de mo
dus vivendi tusschen Engeland en Italië
moet worden gevonden. Het bezoek van den
Italiaan Grandi bij Eden wordt in beteeke-
nis niet onderschat, maar toch moet er voor
worden gewaarschuwd hierin het begin te
zien van een overeenkomst tusschen de bei
de staten.
Niemand verwacht te Londen, dat de
Britsche regeering het initiatief zal nemen
een eind te maken aan de sancties. Een an
dere vraag is natuurlijk, hoe Engeland zich
zal houden indien het systeem der sancties
te Geneve ineenstort. Een scherpe Engel
sche tegenstand is niet meer te verwachten,
hetzij dit dient om Mussolini te brengen tot
het sluiten van een stabilisatie- en veilig
heidsverdrag, in de Middellandsche zee. En
geland zal zich volgens dezen correspondent
niet meer verzetten tegen de bijeenroeping
van de Assemblee, de plenaire vergadering
van den Volkenbond. Na den heilloozen
verwarrenden toestand van de laatste we
ken bevindt de Britsche politiek zich dus
langzamerhand op den weg naar klaarheid.
De Engelsche linkerzijde die ten behoeve
van den Volkenbond het desnoods op een
oorlog had willen laten aankomen, heeft
ter?"
„Bij een groot aantal wel, maar zij wij
ken meestal op een of ander punt af. Zij
kunnen redeneeren en hebben dikwijls een
uitstekend geheugen, maar in sommige ge
vallen neemt het instinct de plaats van het
intellect in en dan is het mis".
„Dus zoo'n dwerg zou heel goed verstan
delijk kunnen worden gevormd, afgericht
zou ik het eigenlijk liever willen noemen?"
„Hoe bedoelt U dat?" vroeg de dokter.
„Ik bedoel, dat men hem zou kunnen
leeren alles te stelen wat een roode kleur
heeft, elk voorwerp, wat dan ook? Doozen,
boeken, vazen, juweelen?"
„Ja, heel goed".
„Dan schijnt het my toe, dat dit ventje
heelemaal afgericht is om robijnen te ste
len".
„Dat is heel goed mogelijk", zei de dok
ter. „Maar merkwaardig is het wel, dat
de meeste lilliputters onderhevig zyn aan
plotselinge vlagen van woede waardoor
zij als het ware plotseling krankzinnig zijn,
maar over het algemeen bij een goede be
handeling zyn ze nogal meegaand. Ook
hun lichaamskracht staat buiten iedere
lichamelijke verhouding".
„Zou zoo'n dwerg kracht genoeg hebben
om een tamelijk groot raam te openen?"
„O ja, gemakkelijk. Onder normale om
standigheden is zoo'n lilliputter dikwijls
zeer aanhankelijk en vriendelijk".
De chef scheen gelijk te hebben met al
zyn veronderstellingen en hoewel Japter
den zal worden, merkt men op, dat Ede&
niet van de uitnoodiging gebruik zal kun»
nen maken omdat hij reeds geruimen tiji
geleden een uitnoodiging had aanvaard orn
een vergadering in zijn kiesdistrict bij tg
wonen. Lord Crarnbourne de ondersecre*
taris voor buitenlandsche zaken, zal echtef
wel van zyn uitnoodiging gebruik maken,
Zooals reeds gemeld is, zal een groot
aantal van de te Londen vertoevende di
plomaten niet ter receptie verschijnem
Onder degenen, die de uitnoodiging wel
hebben aangenomen behooren de Turk-
sche gezant, de Chineesche gezant, de Ja-
pansche zaakgelastigde en de Afgaansche
en Perzische gezanten. De gezanten van
België en de Sovjet Unie hebben tot dusveï
nog niet geantwoord en de gezant van
Brazilië bevindt zich in Europa en aal
waarschijnlijk niet voor Zondag terug kun
nen zijn.
Het is zeer aan twijfel onderhevig, of da
vertegenwoordigers van de landen det
Kleine Entente aanwezig zullen zijn.
Over het algemeen schuift men het nied
aanvaarden van de uitnoodiging op het
feit, dat deze zoo laat gekomen is.
het onderspit gedolven. Ook de Engelsche
isolatie-politici; als overwinnaar uit den
strijd treden te voorschijn die kringen van
de rechterzijde, die zich goed- of kwaad*
schiks nederleggen by den toestand in
Abessinië, maar maatregelen willen treffen,
opdat Abessinië voor Engeland evenzeer "nl
non plus ultra blijft als de bezetting van
het Rijnland door Frankrijk, met andera
woorden, eindigt het artikel, Engeland
schrijft Abessinië, Frankrijk de versterking
van het Rijnland als verlies af om zich tè
concentreeren op een krachtdadigen tegen
stand tegen eventueele verdergaande
eischen.
Bij dit alles sluit het volgende wonderwel
aan:
Nadat op het congres van den internatio
nalen bond van Volkenbondsvereenigingenl
te Glasgow aangedrongen was op plannefl
tot reorganisatie van den Volkenbond, zoo»
dat deze meer effectief zou worden, werd
met algemeene stemmen een motie aange
nomen, waarbij een beroep gedaan wordt op
alle landen aan te dringen op rehabilitatie
van het internationale systeem door toepas
sing van de volgende vier voorstellen:
1. Het organiseeren van een systeem var(
collectieve veiligheid, waarbij de aanval
niet alleen strafbaar gesteld wordt, doch
ook wordt voorkomen.
2. Het nemen van maatregelen, die er toe
moeten leiden, den eerbied voor internatio
nale verplichtingen te verzekeren.
3. Het aanvaarden van regelingen die hel
mogelijk zullen maken zonder het toevlucht
nemen tot oorlog, zoodanige wijzigingen ia
verdragen aan te brengen, als verstand en
rechtvaardigheid eischen, en het aanvaar
den van nieuwe overeenkomsten, die tot een
economischen toestand moeten voeren, dig
meer in overeenstemming is met de politie
ke solidariteit, die grondslag moet zyn van
collectieve veiligheid.
4. Internationaal toezicht op beperkingen
uiteindelijke vermindering van bewapening
en het onderdrukken van particulier voor
deel by wapenfabricage.
Lansbury De Negus,
George Lansbury, de oud-leider van de
labourpartij en voorman in de christelijke
pacifistische beweging, is Donderdag uii
Amerika, waar hij een voordrachtentouméq
heeft gehouden, te Southampton terugge
keerd. Hy legde een verklaring af voof
vertegenwoordigers van de pers, waarbij hfj
o.a. zeide, dat Amerika nooit zou toetreden
tot den Volkenbond zoolang deze oorlog zou
kunnen maken. De overtuiging in Amerika
was, dat men de oorzaak van den oorlog
moest opheffen door er voor te zorgen, dat
elk land het zijne ontvangt van den over
vloed, dien de wereld verschaft. De welvaart,
bronnen van de wereld moesten gemeen
schappelijk voor alle naties beschikbaar
zijn. Het was ook de taak van de kerk de ze
delijke kracht van het christendom te doei)
zegevieren. Deden zy dit niet, dan zou hel
christendom van de aarde verdwijnen. Oor
log was een ziekte, die moest worden be
streden zooals men menschelijke ziektep
bestrijdt, namelijk door de oorzaken op |Q
sporen en weg te nemen.
eerst hardnekkig weigerde iets tot zija
eigen verdediging aan te voeren en bleé|
ontkennen iets van de diefstallen af te we
ten, confronteerde de chef hem met de bei
de slachtoffers en snikkend bekende hy al
les.
Hij was Giovanni Valetti van de Torri-
bende en het was wel degelijk zyn bedoe
ling geweest om graaf Thomson voor een
groot bedrag op te lichten. Torri, die aan
het hoofd van de bende stond, had den
steen echter voor eigen gebruik willen ver-
koopen en er met het geld vandoor willen
gaan, maar het was uitgelekt en daarom
had een van de bende-leden later be
kende hy, dat hij het zelf gedaan had
hem een mes in den rug gestoken. Tegelijk
had hij den steen uit den zak van den ver-
moorde gehaald en had dien toen verkocht.
,Hp vluchtte uit Italië naar Holland, waar
hij in zijn jeugd ook al eenige jaren had
rondgezworven, vandaar dat hy de taal nog
een beetje kende. De dwerg, die een zoon
was van een anderen Torri-bandiet en in
Zwitserland woonde, werd door Japter
meegenomen en zoo hadden zij eerst hun
bivak opgeslagen in het krot van eeo
schuurin de buurt van het kas
teel. Toen had hij graaf Thomson gezien eü
by navraag gehoord, dat deze op het kas
teel woonde en dat bij de verloving van zijn
dochter de beroemde robijnen door me*
vrouw de gravin gedragen zouden wor
den.
(Slot volg* j
