KANTOORBEDIENDE.
Alkmaarsche Wielerbaan.
se
Jnederlandsche
reclame-congres
scheveningen
DELFTSCHE COURANT
Gevoelige voeten?
i
f
i
KARCERTONs
TOMATO KAAS
Handel in Visch, Wild en Gevogelte.
H
OUD GOUD
G. OUDES
Net Meisje gevraagd
gelegenheid voor pension
ET HELSCH
COMPLOT
I
jldoectentiën
TRAININGS-WEDSTRIJDEN
s
hm
üeuiilelon
Banketbakker,
FLINK DAGMEISJE,
MORGENAVOND 7* UUR
Onafhankelijken, Amateurs, Nieuwelingen,
Alle rangen 20 cent, kinderen 10 cent
Ir. K. J. HONDIUS en Ds. J. W. B. COHEN.
30JUNI - 1 JULI
Prae-adviezen over
Resultaten Contr6le en Marktanalyse
Drs. Koekoek, S. Kolthoff,
L. C. Vervooren.
Lezingen:
Prof. Dr. F. Roels, Dr. P. H. Ritter Jr.
Dit belangrijke congres moogt U niet ver
zuimen. Nadere inlichtingen voor niet-leden
deelnemers: Bureau
GENOOTSCHAP VOOR RECLAME
(50.000 INWONERS)
ADVERTEERT MEN
MET SUCCES IN DE
(90STE JAARGANG)
„DELFTSCHE COURANT" EN HET
„WESTLANDSCH DAGBLAD"
FtlJEN'S SCKOENMAGAZIJR,
IS GOEDKOOP
Zilver, Diamant, Bloedkoralen
DE GOUDBRON VOOR DE HUISVROUW
UIT DE HAND TE KOOP de zaak van wijlen
den Heer S. ZWAAN, met Winkel- en Woon
huis, aan de Karei de Orootelaan te Bergen.
De ALKMAARSCHE COURANT is sinds
honderd vijf en dertig Jaren de huisvriend
van de meeste inwoners van Alkmaar.
Ook in de dorpen rondom Alkmaar is de
ALKMAARSCHE COURANT zeer populair.
Elk exemplaar van de ALKMAARSCHE
COURANT wordt door tientallen personen
gelezen. Daarom is elke advertentie in de
ALKMAARSCHE COURANT een SUCCES:
f
Heden overleed door een
droevig ongeval onze geliefde
Man, Broeder, Behuwdbroeder
en Oom,
Lambertus Hendrlkus
Jacobus Sieinmeier,
in den ouderdom van 47 jaar.
Uit aller naam,
G. J. STEINMEIER
DE GEUS.
Alkmaar, 28 Juni 1936.
Slik&teeg 9.
De teraardebestelling zal
plaats hebben a.s. Vrijdag
op de Gemeente Begraaf
plaats. Vertrek vanaf het
Centraal Ziekenhuis nam.
twee uur.
Heden overleed tot onze
diepe droefheid, onze beste
Vader, Behuwd- en Groot
vader, de Heer
H. BOEKEL,
Wedr. van
TRIJNTJE HOS,
in den ouderdom van ruim
82 jaar.
Uit aller naam:
Familie BOEKEL.
Anna Paulowna, 22 Juni 1936.
Molenvaart 114.
De teraardebestelling zal
plaats hebben te Wieringer-
waard, Donderdag 25 Juni,
nam. 3 uur.
Allen, die iets te vorderen hebben
van-, verschuldigd zijn aan- of
borgtochten hebben, geteekend door
den heer P. GROET, gewoond heb
bende te Alkmaar, Metiusstraat en
overleden 18 Mei 1936, worden
verzocht hiervan opgave te doen
vóór 10 Juli a.s. ten kantore van
ondergeteekende.
Notaris KRUIMEL,
Stompetoren.
voor Juli en Augustus.
PENSION DUINOORD,
Breelaan 35, Bergen.
Gevraagd, liefst zoo spoedig
mogelijk, een
bekend met de broodbakkerij, voor
de zomermaanden.
Brieven onder letter P 400,
Bureau van dit Blad.
Gevraagd nette jongen, bekend
met machineschrijven, als leer
ling. Eigenhandig geschreven of
getypte brieven onder letter
O 399, bureau van dit blad.
DAME alleen heeft
voor 1 a 2 dames, h. b. b. h. h., liefst
begin September.
AdresCORFSTRAAT 19, Alkmaar.
Gevraagd een
niet beneden 18 jaar, v. g. g. v.
JUL. v. STOLBERGLAAN 8.
2 Studenten zoeken voor de maand
Juli of Aug. rustige frissche kamer(s)
in de onmiddell. nabijheid van de zee
met volledig pension. Prijs billijk!
Brieven naar postbus 145, Utrecht.
Luchtbescherming
Over dit onderwerp spreken op Donderdag 25 Juni,
avonds acht uur, in de groote zaai van de Harmonie
Toegang 20 et.
(Werklozen 10 et.)
De Besturen van Afd. Alkmaar,
Alg. Ned. Vrouwen Vredebond
en Vereeniging „Kerk en Vrede"
KEIZERSGRACHT 28-34, AMSTERDAM, TEL. 42428
omdat ril hul» aan hult in gshsel
Delft en Omstreken gelezen wordt
Men controleer» de oplage bi|
het Bureau voor Publielteitiwaarde
te 't-Gravenhage en elke twijfel
omtrent Uwe keuze it verdwenen
WD men eveneent Intentief hel
aeheele WESTLAND bewerkeiv
dan vrage men de tpeciale con
dities voor een combinatie-contract
voor de beide dagbladen de
Bureauxi VERVERSDUK 6-8. DELFT TB. 131 EN 1360
Gaat dan naar
Langeetraat 59
die maakt door zijn gemakkelijke
schoenen het wandelen tot een
genot en toch geen hooge prijzen.
o
O
Langestraat 56.
Te koop gevraagd
Langestraat. Alkmaar.
Telefoon 3505.
ssSBSïawÖËS
Te bevragen bij K. DE GRAAFFPz. te Egmond aan Zee, Tel. 3L
Vrij naar het Engelsch
door ANNIE S. SWAN.
13.
Dr. Ruthven wreef zich, naar waren
doktersaard, in de handen, knikte tegen
Christina en liep naar het vuur, waar hij
zich overheen boog om zijn handen te war
men. Toen hij zich weer oprichtte, wierp
hij een doordringenden blik op Christina
en maakte bij zichzelf uit, dat hij met haar
geen consideraties behoefde te hebben.
Toch beval hij haar niet onmiddellijk
de kamer te verlaten. Als het aan hem lag,
maakte Ruthven nooit vijanden, zelfs niet
van den meest onbeduidenden persoon. Dit
was een politiek, die zijn vader hem op
zeer jeugdigen leeftijd ingeprent had.
Toen zijn handen genoeg verwarmd wa
ren, naderde hij het bed, nam miss Demp-
ster's slappe hand in de zijne en voelde
haar pols. Toen legde hij haar heel voor
zichtig weer neer en trok een ernstig ge
zicht.
„Ik heb heet water noodig, meisje, ko
kend heet water", zei hij en keek Christina
aan. „Wil jij even naar de keuken gaan en
wat voor me halen? Maar zorg er vooral
voor, dat het gekookt heeft, anders heb ik
er niets aan".
Christina keek van den een naar den
ander en wist niet wat ze doen moest. Ze
durfde werkelijk niet weigeren zoo'n rede
lijk bevel op te volgen en trachtte haar
geweten te sussen met de gedachte, dat
in de handen van den dokter miss Demp-
ster wel volkomen veilig zou zijn. Ze ver
liet de kamer, maar wenschte uit den grond
van haar hart, dat miss Harman naar bo
ven zou komen. Een oogenblik toen ze
langs de deur van de eetkamer kwam
vroeg ze zich af, of het niet beter zou zijn
als ze miss Harman waarschuwde, maar
bij zichzelf overleggend, dat dr. Ruthven's
komst misschien al aangekondigd was en
dat haar boodschap dus overbodig zou
blijken en wel eens verkeerd opgevat kon
worden, liepze door naar het sousterrein.
In de keuken bemerkte ze, dat alle ketels
leeg waren en dus zat er niets anders voor
haar op dan koud water op te zetten, het
vuur, dat uitgegaan was, met een paar
houtjes weer aan te maken en met den
blaasbalg vurig aan te wakkeren en verder
geduldig te wachten.
Zoodra ze de kamer verlaten had, deed
dr. Ruthven de deur dicht en draaide den
sleutel zachtjes in het slot om, terwijl mrs.
Dalgleish zijn voorbeeld volgde en de deur,
die naar de kleedkamer leidde, sloot.
Miss Dempster's bed was een van die
ouderwetsche, vier-stijlige ledikanten met
gordijnen, die erom heen getrokken konden
worden en het zoodoende als muren van de
verdere kamer afsloten. Het stond tusschen
de deur van de kleedkamer en de andere
deur, zoodat het, wanneer de gordijnen, al
was het slechts gedeeltelijk, dichtgetrokken
waren, mogelijk was, door een van beide
deuren binnen te komen, zonder dat de
gene, die in het bed lag, er iets van be
merkte.
Vroeger had er een draaibare toiletspie
gel tusschen de ramen gestaan, die echter
bij het begin van miss Dempster's ziekte
verwijderd was en plaats gemaakt had voor
een nuttig tafeltje, waar de medicijnen en
andere artikelen, die in een ziekenkamer
noodig zijn, op gezet konden worden. Alice
Harman had die kleine verandering laten
aanbrengen, maar het bleek later, voor
haar eigen belangen, een ernstige fout ge
weest te zijn.
Nadat ze zich aldus tegen onverwachte
stoornissen beveiligd hadden, liep de dok
ter naar de kast, die recht tegenover de
deur gelegen was, welke op 't portaal uit
kwam. Hij bemerkte, dat zij inderdaad
stevig afgesloten was. Alle sloten en sleu
tels in het oude huis waren van een sterk
en betrouwbaar maaksel, zoodat er niet
gemakkelijk mee te knoeien viel.
„Ik ben het met u eens, dat dit er niet
zoo best uitziet, mrs. Dalgleish en ik ge
loof, dat het in het belang van de patiënt
onze plicht is, haar open te krijgen. Ik
vertrouw er op, dat vannacht, als ik er in
geslaagd ben miss Harman ervan te over
tuigen, dat het absolute plicht is de nacht
wake aan u over te laten, uw uiterste best
zult doen om de kast open te krijgen. U
kunt alle andere sleutels van het huis pro-
beeren. Misschien zijn ze wel allemaal vol
gens hetzelfde model gemaakt".
„Ik zal er voor zorgen, dokter; er zijn
heel wat sleutels in huis en ik zal ze alle
maal probeeren, voordat ik het opgeef".
„In het belang van onze patiënt is het
noodig eenige diplomatie te gebruiken en
niemand zal ons dankbaarder zijn, dan miss
Dempster zelf. Ze is ongetwijfeld verblind
door dit meisje, dat alle scherpzinnigheid
bezit van menschen, die geheel op zich
zelf aangewezen zijn om aan den kost te
komen, maar misschien kunnen wij op vol
komen rechtmatige wijze haar plannen nog
verijdelen. Maar u moet heel voorzichtig
zijn. Vergeet niet dat ik u volkomen ver
trouw. Ik hoop niet, dat u dat vertrouwen
beschamen zult".
„Nee, dokter. Ik zal mijn best doen mijn
meesteres uit haar klauwen te redden en u
te helpen", zei Dalgleish hartstochtelijk op
getogen over het vooruitzicht over haar vij
andin te kunnen triomfeeren.
„Nu zullen we eens zien, wat we hier
kunnen doen", zei de dokter, terwijl hij
naar het bed toeliep. „Dat meisje blijft
lang uit met het heete water. Dat toont
alweer, dat uw vermoedens waar zijn en
dat zy vreeselijk laks is als het erop aan
komt de oude dame werkelijk te helpen.
Het verbaast me werkelijk, dat een dame
van miss Dempster's capaciteiten er zoo
gemakkelijk ingeloopen is. Maar ongetwij
feld heeft miss Harman iets van de avond-
turierster in zich en is zoodoende in staat
geweest haar tante als het ware te be-
tooveren, wier afnemende krachten haar
speciaal voor het doel geschikt maakten".
„Ik ben blij, dat u de dingen ziet, zooals
ze zijn, dokter. Ik geloof, dat miss Harman
alleen maar op haar eigen voordeel belust
is en dat ze alles zal doen om miss Demp
ster's geld in de wacht te sleepen".
„Als het haar gelukt, is ze knapper dan
wij denken, mrs. Dalgleish. Er bestaat wei
nig, of liever gezegd heelemaal geen kans,
dat miss Dempster nog beter zal worden.
Op het oogenblik heeft ze een diepe in
zinking, waar ze waarschijnlijk door vol
komen uitputting wel in zal blijven. Ze is
niet in staat eenige zaak te behandelen.
Zelfs miss Harman, hoe knap ze ook is,
zou deze arme, zwakke vingers er niet ge
makkelijk toe kunnen brengen eenig docu
ment te onderteekenen. Ik geloof niet, dat
het een schending van vertrouwen is, als
ik u verzeker, dat u en Meikle zich niet
bezorgd behoeft te maken en dat uw trou
we diensten niet vergeten zullen worden".
Mrs. Dalgleish keek opgelucht.
„Maar ze was niet ziek, toen miss Har
man hier kwam, dokter en zelfs zyn ze sa
men een heeleboel keeren in het rijtuig uit
rijden gegaan, kort na Kerstmis", zei ze
nog niet geheel gerust.
„O, daar zou ik me maar niet bezorgd
over maken. Als ze iets in haar testament
had laten veranderen, zou myn vader het
zeker geweten hebben. Ik zal miss Demp
ster nu even een dosis toedienen en dan
moesten we de deuren maar weer open
sluiten, voordat miss Harman boven komt
en ons Op haar beurt begint te verdenken".
Hij haalde een klein etui uit zyn zakj
waar Dalgleish geen bijzondere aandacht
op sloeg. Toen hy de dosis toegediend had,
ontsloot Dalgleish de deuren.
Nauwelijks had ze dat gedaan, of W
hoorde de hall-deur dichtslaan, gevolgd
door lichte voetstappen, die de trap op
gerend kwamen en even later kwam mis*
Harman de kamer binnen.
HOOFDSTUK VÜI.
Er lag een gespannen, vragende uitdruk
king op het gezicht van Alice Harman,
toen ze de kamer binnenkwam en ze had
een kleur van het vlugge trap oploopeA
Ruthven wierp een onwillekeurig bewonde*
renden blik op haar .Het was inderdaad eet
heel knap meisje.
„Dokter", zei ze gejaagd, „ik heb u niet
binnen hooren komen en niemand heeft
me verteld, dat u er was. Ik had Christina
hier achter gelaten. Waar is zij gebleven?
„Ik heb haar naar de keuken gestuurd
om wat kokend water te halen, maar ft
geloof, dat we het niet meer noodig heb
ben; miss Dempster schijnt veel rustiger
geworden te zijn", antwoordde hij minzaam.
„U kunt nu wel weggaan, mrs. Dalgleish «n
ik zal probeeren dat zaakje voor elkaar te
brengen, waar we het over gehad hebben
Dalgleish zei onderdanig: „Dank u, 6°^"
ter" en verdween, hoewel zeer tegen haar
zin. Ze ging echter niet verder dan
kleedkamer, waar ze hoopte een deel v#n
de conversatie op te kunnen vangen, d«
er tusschen den dokter en miss Harman
plaats zou hebben.
„Wat vindt u vandaag van myn tante?
vroeg Alice bezorgd, terwijl ze op het bea
toeliep. „Ik maak me meer over haar on
gerust dan ik ooit geweest ben; ze ziet e'
zoo verschrikkelijk uitgeput en zoo vreemd
uit. Kijk eens naar haar kleur, het lift*
wel of ze al gestorven is".
V't
Wordt vervolgd-
