FLITSEN VAN
De schrijver van „Mazurka" over de
moderne film.
ONZE BIOSCOPEN.
Hans Rameau op jacht naar nieuwe milieu's.
Vriendschap met Willi Forst.
De oude „Boccaccio"
op het witte doek.
Miniatuur-filmpjes.
het huwelijksprobleem
in de tilm.
Niet wat er verteld wordt, maar
hóé het verteld wordt, is voor de mo
derne film beslissend. En dat is niet
alleen (zooals men eens al te simpel
gemeend heeft) het werk van de spelers,
van den regisseur of den cutter, die de
film monteert, maar dat is bij de mo
derne film hoe langer hoe meer het
werk van den draaiboekschrijver, den
man die alles wat de regisseur en de
spelers te verwerkelijken hebben, reeds
vrij gedetailleerd aangeeft. De man,
van wien, bij den huidigen stand van
i de filmproductie, vrijwel alle ideeën en
vondsten zijn.
Men moet zich waarlijk niet voorstellen
dat, wanneer de spelers en de regisseurs
eenmaal in de studio staan, zij nog iets an
ders kunnen maken dan wat in het draai
boek staat: elke minuut kost honderden, zoo
niet duizenden guldens en men kan niet
meer, zooals vroeger, het nog eens zus of
zoo probeeren.
Vandaar dan ook, dat de groote Ameri-
kgansche filmmaatschappijen den regisseur
pas vaak op het moment, dat hij de studio
binnenstapt, hét draaiboek ter hand laten
stellen: om te voorkomen, dat hij nog iets
gaat veranderen.
Dat beteekent dus dat het artistieke re
sultaat van een film reeds voor een goed
deel vast staat nog voor er een meter ge
draaid is. En dat de man, die een steeds
zwaarder en grooter verantwoordelijkheid
krijgt de draaiboekschrijver is. En daarom
is het heelemaal zoo onbegrijpelijk dat men
in de Nederlandsche industrie juist bij dit
onderdeel zoo gebeunhaasd en geliefhebberd
heaft.
Rutten heeft dit onderdeel bij zijn nieuwe
film „De comedie van het geluk", de verfil
ming van het bekende stuk dat onder Van
Dalsum's regie op de Nederlandsche planken
reeds zoo'n groot succes had, thans ook zoo
goed mogelijk willen hebben en hü heeft
een der meest succesvolle draaiboekschrij-
vera ter wereld voor zyn nieuwe film gere
gisseerd: Hans Rameau, den schrijver
van „Mazurka", die zooals men weet voor
die film met Pola Negri innig heeft samen
gewerkt met den regisseur Willi Forst.
En aldus is Hans Rameau in ons land. En
hij zit aan een tafeltje en de journalist M. W.
zit tegenover hem en vraagt. En de donker-
oogige, donkergebruinde, sportieve jonge
man aan den overkant antwoordt grillig:
Uit Engeland! Daar heb ik voor de
British International Pictures zoo juist de
Paderewski-film „Moonlight-sonate" geschre
ven.
Nóg een Mondscheinsonate? vraagt een
Hollandsch chauvinist, die zich niet kan
voorstellen dat er na de Barnstijn-film van
dien naam nog een tweede Maneschijnsonate
noodig was.
Och, zegt Rameau met een vergoelij
kende glimlach, ik heb van Beethoven
géén Kriminalfüm, géén misdaadgeschiede-
nis gemaakt!
En als ik hier klaar ben dan ga ik weer
naar Engeland. Naar de B.I.P. Naar Korda
misschien, met wien ik óók onderhandel. En
miaechien ook naar de Metro in Hollywood.
Want ook daarmee onderhandel ik.
En het gesprek gaat over voorkeuren
voor continenten, contracten en contanten,
waar slechts de betrokkenen zich voor inte-
resseeren en niet het publiek, dat immers
meent, dat het bij elke maatschappij en
onder elk contract heerlijk werken is. Om
dat het filmen zoo heerlijk is
Maar dan komen we terug op „het inter
view". En Rameau, die zoowel de nooden
van het krantenpubliek als van het film
publiek kent, zegt:
Ik wil beginnen met een belijdenis. De
voortdurend groeiende moeilijkheid om tel
kens nieuwe „stoffen" te vinden drijft den
auteur van achter zijn schrijftafel vandaan
het leven in!
De tijd, dat de auteur rustig achter zijn
bureau zijn werk kon doen is voorbij.
Thans ontstaat een nieuw type van
schrijver. En ik heb de eerzucht, dat ik dut
nieuwe type mede creëer, mede schep. En
daarom niet als emigrant heb ik ook
Duitschland verlaten.
De „grosze Weltfilmsorge", de groote zorg
van de film, is thans: het vinden van nieuwe
milieu's. Daarom ook moet de auteur reizen
en trekken.
Want de hoop op het vinden van nieuwe
dramatische situaties kan de moderne
schrijver wel opgeven. Van de conflicten,
waarin de liefde, de jaloezie, het medelijden
en alle andere groote gevoelens en harts
tochten den mensch brengen, biedt ons de
wereldliteratuur reeds tallooze klassieke
voorbeelden.
De moderne filmschryver kan niet meer
de eerzucht hebben deze klassieke voor
beelden uit te breiden. Hij kan slechts, met
zijn speciale instelling op het optische, op het
gezichtsbeeld, op jacht gaan naar nieuwe
milieus. Hij moet een telkens andere „Um-
we t", een telkens ander milieu zoekui.
En daarom hebben wij ook niet meer ge
noeg aan de gegevens, die vroegere schrij
versgeneraties aan Baedekers ontleenden cn
aan de wijsheid, die wij in hotels opdoen,
maar wij moeten in vreemde landen ver-
keeren en werkelijk onder de menschen
komen. Nieuwe milieu's....
En Rameau laat zijn blikken weiden door
het nieuwe kantoor van Qerard Rutten met
de mooie stalen stoeltjes en hij stapt naar
het raam en hü verlustigt zich aar. de
schoone Amsterdamsche gracht met het ty-
pisch-stinkende water en de wanhopig-
iepzieke boome% „Amsterdam, die groote
stad
Dan zegt de interviewer: Tot zoover de
belüdenis. Nu iets biografisch. Uw vader
Mün Pleegvader!
Holland kent hem. Onder Jessner kwam
hü hier spelen in „Kabale und Liebe". En u
begon ook
Nee, zegt Rameau. Ik begon niet met
het tooneel. Ik begon met de film. Al toen
ik Sekundaner was, schreef ik filmsce
nario's. Het eerste was voor Lee Parry en
den regisseur Richard Eichberg. Ik droeg
nog de korte broek en op den avond van de
gala-première wachtte ik op de gang tot het
licht in de bioscoop uitging: pas toen durfde
ik in een balconloge gaan zitten
Maar toen ik van school kwam trok toch
het tooneel het sterkst. Ik ging naar de
Schauspielschule van Reinhardt, werd ge-
engageerd bü de Münchener Kammer-
spiele, maar verbrak mün contract om naar
de Ufa te gaan: de film won toch!
Bü de Ufa werd ik regie-assistent en
„gag-man" (man die voor de vondsten
zorgt Hns.) bü Erich Pommer. Was as
sistent van Murnau bü diens Faust en bü
vele anderen.
Werd filmreporter, fotografeerde, schreef
hoorspelen voor de radio en meen thans alles
wat ik totnogtoe geleerd heb op het too
neel, aan mün schrüftafel, aan de krant,
achter de camera en voor de microfoon
het best te kunnen gebruiken bü mün werk
als filmscenario-schrüver! In elk geval die
ervaring heb ik noodig!
Van 1926 af heb ik regelmatig filmscena
rio's geschreven, eerst elke maand één, toen
negen, toen vüf per jaar.
Maar de eerste film, waar
ik ruim den tüd voor
kreeg was „Mazurka".
Drie maanden heb ik daar
aan, in volledige samen
werking met Willi Forst
aan kunnen arbeiden.
Daarna ben ik naar
Weenen gegaan. Als chef-
dramaturg van het Licht-
spielsyndikat. Daar pro
duceerde men de Forster
film „Nur ein Komödiant" en de Eggerth-
film „Die ganze Welt dreht sich um Liebe",
een Maar overal een publiek succes!
Daarna: Italië. Waar ik Pirandello's „Ma
non'è una cosa seria" ('t Is geen zaak van
beteekenis) voor de film bewerkte. Na
Rome Londen. Na Londen Amsterdam!
En van Amsterdam?
Willy Forst
Eerst naar een rustig plekje in het t
anonieme onbekende, zegt Rutten. „Waar
gewerkt en geschreven zal worden!"
Waar?
Anoniem en onbekend.
Vanwege de romantiek?
En vanwege het publiek!
En Rutten en Rameau verdwenen van
achter het tafeltje om broederlijk te gaan
samenwerken voor De comedie van het
geluk".
Het is moeilük te schatten, hoeveel be
voegden en onbevoegden er geweest zullen
zün, die in den loop der laatste zes eeuwen,
de novellen van den grooten Florentün Qio-
vanni di Boccaccio, naar vorm en inhoud,
hebben trachten te imiteeren. Toen Boccac
cio nog leefde rezen dit soort romans reeds
als paddenstoelen uit den grond. Wel tot in
den 17en eeuw is de Iteliaansche literatuur
er sterk door beïnvloed geweest. En of het
nu de drie honderd anecdoten van Franco
Sachettis, de vüftig novellen van Masuccio,
Straparola of Grazzini waren, het werd
alles door 't groote publiek als 't ware ver
slonden, en iedere uitgave werd weer met
even groot enthousiasme ontvangen. We
weten, dat Boccaccio de stof voor zün be
roemde vertellingen putte uit ou^e en heBl'
oude werken, ja naar Indische. Arabische en
Perzische motieven samenstelde. Meestal
hebben ook zü, die hem trachtten te imi
teeren, dezen zelfden weg bewandeld. Het
doet ons vreemd aan, als de geschiedenis ons
leert, dat deze trotsche hoogmoedige hove
ling, die door zün vaderstad Florence als
gezant met diplomatieke opdrachten belast
werd, een hartstocht opgevat had, om in
klassieke en middeleeuwsche letteren te
vorschen. Zoo moet Boccaccio, op een var.
zijn „ontdekkingsreizen" ook eens in het be
roemde klooster Montecasino terechtgeko
men zijn en naar oude handschriften heb
ben gevraagd. Verwonderd wezen de non
nen den voornamen gast een hooge steile
ladder, die naar een al lang vergeten zolder
leidde. Hier vond hü, onder stof en vuil ver
borgen, talrüke kostelüke perkamenten
rollen, waarop de gezangen van Homerus en
Plato's gesprekken met kunstige hand opge
schreven waren. Al deze manuscripten
schreef hü af met vaardige hand.
Willy Fritseh en Heli Finkenzeller.
En de nieuwe
Dan heeft de nieuwe Boccaccio van de
gelüknamige Ufa-film-operette het heel wat
gemakkelüker, die bü de mannen en vrou
wen van Ferrara zooveel komische verwar
ring aanrichtte. Als schrüver aan het ge
rechtshof van Ferrara heeft Willy Fritscli
slechts te grüpen naar de acten der echt
scheidingsprocessen. Evenals Boccaccio zelf
wil hü >Ün medemenschen slechts een spie
gel voorhouden.
Ongetwüfeld heeft hü zelf niet gedacht
dat deze novellen, waarin alle deugden en
ondeugden van de menschheid werden bloot
gelegd, waarin jong en oud hun groote en
kleine hartstochten konden terugvinden
hem nog eens den naam van den besten der
moderne schruvers bezorgen zou.
Als het hem gelukt is op zoo meesterlijke
wüze deze bonte verscheidenheid kluchten
Itaüaansche anecdoten, Arabische sprookjes,
Fransche ridderromans en fabels tot een
goed geheel te componeeren, dat zoo aan be
paalden tüd gebonden en toch voor e'ke
periode van de geschiedenis actueel is, vin
den wü het van hem te beseheiden, als hü
van dit boek zegt, dat hü 't slechts verlief
don vrouwen tot troost en opvroolüking ge
schreven heeft. Voor den pseud°-Bocpaccio
blief
Paul Kemp en Willy Fritseh.
i Willy Fritseh), griffier bü het gerechtshof
te Ferrara, geldt dit laatste evenwel ten
volle. Want of het nu gaat om de trotsche
Hertogin, dan wel om de grillige vrouw var.
den uitgever van deze nieuwe ondeugende
verhalen, of zelfs om de charmante vrouw
van dezen moedigen poëet (Gina Falcken-
berg, Fita Benkhoff en Heli FinkenzePer
vertolken deze drie rollen in de Ufa-film
.Boccaccio") zü allen warden door de zeld
zame betoovering van den geheimzinnigen
en opwinding veroorzakenden naam Boccac
cio bevangen. Zü allen verlangen naar een
sentimenteele liefdesverklaring van achter
een wit masker dat nu eens het gezicht van
den avontuurlüken hertog, dan weer var.
diens dienaren en zelfs dat van den griffier
en pseudo-Boccaccio in hoogst eigen persoon
verbergt. Dat leidt tot ontelbare vergissin
gen en verwikkelingen in de schoone tui
nen van het slot te Ferrara. die zich tot een
schier onoplosbare verwarring opstapelen.
schrikt af: „Nee
Irene '"~L niet,
,,'t Is alles erg eenvoudig, gaat
der, ik ben met Norris in een ,.Ver-
weest...." e ge-
„Waarom? Waarom heb je dat
„Omdat je meer van je werk houdt"a?"
van mij. Omdat ik altijd zoo alleen h
Norris kon altijd tijd voor me vinden11
Zoo vertelt ze verder van dien noodlot'
tigen avond, waarop ze door een toe
aan een groot gevaar ontsnapt is rfVal
avond, dat ze getuige van een moord
worden was. 8e"
Leuttern, die nu alles begnjnt h«u„
plechtig: „Van nu af aan zal Tje n °f
meer eenzaam voelen". 1
Deze woorden beteekenen het slot v
de opname. Men ziet: in „Chantage" o-Tt
het om een heel oud. maar aan den and?
ren kant toch weer uiterst actueel huw*"
lyksprobleem, dat vele mannen en vrou"
wen. door den huwelijksband nauw aan
elkander verbonden, gezamenlijk te over
bruggen krügen.
Nor ma Shearer geen filmactrice
meer?
Bij ons jongste bezoek aan de Ufa-
ateliers te Tempelhof zoo schryft een
medewerker viel ons een wonderbaar-
lüke rust en kalmte op, een stilte, zooals
die niet dikwüls in deze omgeving waar
neembaar is. Toch wordt er hard gewerkt
en is men bezig met het opnemen van en
kele der belangrijkste scènes van de
nieuwe film „Chantage".
Gustav Fröhlich, Lida Baarova en Ha-
rald Paulsen vertolken de hoofdrollen,
naast Elisabeth Wendt, Theodoor Loos
e. a.
Wü zijn bü het opnemen van een der
scènes aanwezig geweest. De handeling
speelde zich af in de loge van een grooten
schouwburg. Zwak, gedempt licht valt op
de beide hoofdpersonen, die naast elkan
der zitten, schijnbaar een en al oor voor
hetgeen zich op het tooneel afspeelt, en
dat de toeschouwer er op dat moment zelf
maar bü moet denken. Hü is een flinke,
energiek uitziende, man van een jaar of
veertig, terwijl de knappe vrouw, die
naast hem zit, niet ouder dan ongeveer
26 jaar zal zün.
Zonder dat dit direct voor een ander
waarneembaar is, wordt de aandacht van
beiden sterk afgeleid,opgewonden fluis
teren ze met elkaar.
Zenuwachtig vraagt hü: „Waar ben je
geweest?"
„Ik zal je alles vertellen eerst in een
caféluidt het antwoord.
„Ik zal je alles vertellen alles ook
gl moeten we daardoor voor altyd van
elkaar gaan. Ik was
Op dat oogenblik valt er een hel licht in
de loge, de deur is opengegaan en een heer
vraagt met zachte stem: „Mijnheer Leut
tern, een oogenblikje als-'t-u-blieft.
De jonge vrouw blijft alleen. Ze is haar
ongeduld, haar opwinding niet langer
meester. Angstig kijkt ze naar de deur, ze
weet niet wat ze doen moet. tenslotte
staat ze op. Daarmee verplaatst zich de
handeling naar de gang achter de loges,
waar dr. Leuttern tegen de muur geleund
staat. Hij is hevig ontdaan over hetgeen
men hem heeft meegedeeld. Hü ziet zyn
vrouw niet eens. Eerst als ze vraagt: „Wat
heb je?" zegt hij toonloos:: „Ik weet al
les".
Teiwijl vanuit de zaal een lyid applaus
weerklinkt, antwoordt zijn vrouw: „Dat is
niet waar, nog niet alles. Ik heb je nog
iets te zeggen Leuttern weert ver
vorm* Shearer
Naar verluidt, zal de beroemde Ameri-
kaansche filmactrice zich, naar aanleiding
van het overlyden van haar man, den we
reldbekenden regisseur Irving Thalberg,
uit de filmwereld terug trekken. Wanneer
zulks juist mocht zün, beteekent dit onge
twüfeld een tweede groot verlies.
Arsène Lupin.
Metro-Goldwyn gaat verschillende avon
turen van den fictieven ridderlüken mis
dadiger Arsène Lupin op het doek brengen.
Arsène Lupin wordt gespeeld door William
Poweil, en Linnel Barrymore is de Fransche
detectieve. die steeds tevergeefs probeert
Arsène Lupin te snappen.
Vroeger is „Arsène Lupin" als eens iwü-
gend verfilmd, met John en Lionel Swry-
more in de hoofdrollen.
Nieuwe hoofdrol voor Gustav
Fröhlich.
Binnenkort komt er een nieuwe Duitiche
film uit, getiteld „Die Stunde der Versu-
chung". De hoofdrol zal vertolkt worden
door Gustav Fröhlich; deze rolprent wordt
uitgebracht door de Euphono-film.
Gustav Fröhlich
MET VERZEGELDE ORDERS.
In City-theater-
Neen, 't is geen wonder, dat men in
Amerika zegt „Een boodschap aan Qar-
cia", als men een bijzonder moeilijk te
vervullen opdracht bedoelt.
In de thans in het City-theater lappen
de film zien we de boodschap aan Garcia
uitvoeren: een verzegelden brief van den
Amerikaanschen president Mac Kinley
overbrengen naar het hoofd van de tegen
het Spaansche gezag op Cuba opstandige
Amerikanen, generaal Garcia- Hem, wien
dg opdracht gegeven werd. luitenant Ro-
wgn (gespeeld door John Boles) zien we
Ul van moeilijkheden trotseeren, waarbij
het leven de inzet was. Maar hij zou geen
overwinnaar zyn geworden, als daar niet
was geweest zekere mr. Dory, een dief,
oplichter en moordenaar, maar deson
danks een man met veel humor, een man
die luitenant Rowan op zijn moeilijke
onderneming onschatbare diensten be
wees en die op dien tocht volgens eigen
getuigenis voor het eerst eerlijk was en
zich erover verbaasde, dat hij voor zijn
land wist te sterven zonder ervoor betaald
te worden. Maar nu gaat het er ook om,
te toonen dat hij den luitenant niet had
verraden, zooals de omstandigheden ern
stig deden vermoeden! Wat maakte Wal-
lace Beery wat moois van deze rpl en hoe
wist hü onder de neteligste omstandighe
den nog grappen en anecdoten te lancee-
ren! Meermalen klonk er in de goed ge
vulde zaal een hartelijke lach'.
De derde, die in deze film op den voor
grond treedt, is Barbara Stanwyck in de
rol van Lita, de mooie, heldhaftige doch
ter van een door de Spanjaarden gefusil-
leerdan opstandeling. Zij treedt op als
gids voor Rowan en toont daarbij het be
lang harer landgenooten boven alles te
stellen er» verkiest zelfs het gewond alléén
achteiblüven boven het voorttrekken in
de wildernis, waarbü zü immers slechts
een hinderpaal zou vormen voor het
spoedig overbrengen van den brief.
Wij meenen het verhaal van de vele
moeilijkheden achterwege te kunnen
laten, uit het weinige dat we er bier van
vertelden, z»l wel voldoende blijken, dat
we met een spannende film te doen heb
ben, vol romantiek, een film die verdient
dat velen haar gaan zien.
De filmflitsen uit het leven der kroon
prinses zijn zeer interessant en geven een
goeden indruk q. a- van de huldiging in
het Amsterdamsche Stadion van Donder
dag. Verder in het hijprogramma nog an
der geïllustreerd nieuws: avonturen van
den cameraman, waarbij verschillende
groote rampen op het witte doek komen
(aardbevingen, branden, overstroomin
gen); een grappige teekenfilm en een
goed muzikaal nummertje.
R08E MARIE-
Victoria-theater.
Rose Marie of beter gezegd Jeanette
MacDonald heeft in Alkmaar zooveel
bewonderaars gevonden, dat besloten
heeft nog maar een weekje in het Victoria-
ttieater te blüven. Zü is nog altüd niet ver
kouden geworden van het onvrijwillige bad
in de rivier, haar stem heeft niet het minste
geieden en zy zingt al8 een ptima donna
van de opera, die zy trouwens in dit film
verhaal ook werkelyk voorstelt.
Ook haar partner Nelsan Eddy kan actee-
ren en zingen en het is een genot dien
niuoien samenzang te hooren en te kunnen
bewonderen. En daarbü krügt de toehoor
der, omdat hü tegelükertüd toeschouwer is,
er nog een pracht van een filmverhaal by,
een bekende zangeres, op zoek naar haar
broer die een misdaad gepleegd heeft
er» die op dien zwerftocht door de ongerepte
natuur verliefd wordt op den politieman,
die uitgezonden werd om den misdadiger te
arresteeren. Het décor van dit liefdesdrama
nu eens de opera, dan weer een Indianen
reservaat of een eenzame bergketen geeft
aan dit filmverhaal een büzondere beko
ring.
Voorafgaan interessante films van de ont
vangst der kuninklüke familie in de hoofd
stad. Zoowel buiten als in de stad en in het
Stadion zün vanaf den beganen grond en
vanuit de lucht buitengewoon duidelyke op
namen gemaakt.
Een teekenfilm, Polygoonnieuws en een
paar gezellige een acters vullen het pro
gramma op gelukkige wyze aan.
NOODLOTTIGE MISDAAD.
Bioscoop Theater Harmonie.
De episode uit het leven van Rusty
Noonan, die door het sensationeel spannen
de hoofdnummer van deze week jn de Har
monie wordt vertoond, is wel opwindend.
Levend in Detroit, begaat hü op zekeren
dag in woede een moord en moet de vlucht
nemen om niet in handen van het gerecht te
valien. Na veel omzwervingen komt hü in
de buurt van Las Vegas, waarin een enorme
dam wordt gebouwd, een wonder van mo-
enrtrflphf i,eiiT VBr»ndert van naam
en tracht als Jae CalUhan werk te vinden
y den damhouw- Zün ontmoeting met Ann,
cn meisje dat in een café zingt en danst,
brengt hem geluk en spoedig is hü als üve-
H?i maat?*" I" 01604 bÜ 1 8rQüt®
hlSï n"6 promotie en vraagt Ann ter
rivaal L k°mt de i«»Mrsuhé
rivaal, die op de hoogte is van Rusty's ver
damde" i d htm t6 dwln®Bn binnen een
RustJ w o Maar dan verricht
dare raHH' 8Bn8ktloneele werk een bijzon-
ten aunai 660 *rQütB verandering
ten gunste voor hem brengt.
kracht "®n JonBe «Puntende
ib"ft dQor vertolking van (ie
Bü speelt'dan*" snel 0iltw smaakt.
«U speelt dan ook zeer goed en weet uu
Dartnpia i talbot zyn uitnemende
byzonder geslaagd "P,lamen zün opk
Het voorprogramma bracht een Paramount
Nieuws, een tweetal teekenfilms, w88réP
één ven Poppey the Sailor, een paar esp*
tweeacters en een Paramcmnt-opname
opkomende sterren op gebied van zanf
dans-
CINEAC-VOOBIéTELLlNG.
Boxy-tbeeter'
Het was in zekeren zin een expetin^
om hier in Alkmaar een bioscoop-
stelling te geven a-la-Cineac. Dat he „e
komen geslaagd is, bewees het ov
theater van gisteravond wel. En de
rijke aanwezigen zullen geen SPU. „"Ljns
hebben, want het gebodene was we.
4e moeite waard Daar waren
reldnieuwsprogramma, een Amer
sche Jazzfilm, een grappig teekenfi'ms
en tenslotte zeer uitgebreid ui#
Nieuws. Dit bestond allereerst ui rin-
fiitsen uit bet leven van onze kiu PjaU.
ses (hierbij werd herhaaldelijk g PlVjj.
diseerd) en de wel zeer actuei e
ging van prinses en prins in de n ver-
Hiervan is door Profdti e®n a «oed
dienstelykst filmpje gemaakt, naar
(soms per vliegtuig) langs de r we
het Paleis en naar het dtadi"Ri een
na de rede vjtn den bui'gemeesti net
groot gedeelte van het défilé y. .'pells*
geheel is met zeer veel smaak op iw
luui gebracht. yet pr0"
Vanaf hedenavond wordt aan
graiuma een tweetal goede tLeater
toegevoegd, zopdat het Koxy- ^zo
naar te verwachten is zeer v
zal krygen in de komende dage
