J \IJ JZi
Lars Hartsen.
ALKMAARSCHE COURANT van VRIJDAG 16 OCTOBER 1936
Verplichte uitvoerkeuring
voor groenten en fruit.
De A.N.W.B. over de gewijzigde
motor- en rijwielbeschikking.
Vleeschvergiftiging in
het Westland.
£attd; en JuiH&oum
BOTERNOTEERING.
Pe commissienoteering voor Nederland-
sche boter is voor de week van 19—24 Oct.
vastgesteld op 0.61 per K.G.
In verband met de in voorbereiding
zijnde regeling voor de verplichte keu
ring van uit te voeren roode-, witte- en
savoyekool, spruitkool, bloemkool en
druiven, waarvan de invoering te ver
wachten is op Maandag 19 October a.s.
en waarvan de uitvoering zal worden
opgedragen aan het uitvoer-controle-
bureau voor groenten, fruit en aardap
pelen te 's-Gravenhage, wordt het na
volgende onder de aandacht van be
langhebbenden gebracht:
Van 19 October af zal alleen uitvoer van
genoemde producten kunnen plaatsvinden,
indien de zendingen zijn vergezeld van een
„certificaat", waaruit blijkt, dat de produc
ten voldoen aan onderstaande eischen:
a. „gezond": vrij van plantaardige- en
dierlijke aantasting en van andere teeltge
breken;
b. „gaaf": vrij van hagel-, vorst- en wind-
beschadiging;
c. „zuiver": vrij van aangewende ziekte-
bestrijdingsmiddelen en verontreinigingen;
d. „rijp": in een zoodanige graad van rijp
heid verkeerend, dat het in goeden toestand
ter plaatse van bestemming aankomen re
delijkerwijze mag worden verwacht;
e. „versch": in een zoodanigen staat van
verschheid verkeerend als met het oog op
het product en de bestemming wensche-
lijk is.
Bij de keuring zal speciaal op het navol
gende worden gelet:
Druiven: druiven moeten zijn vrij van
lam en practisch vrij van doode stelen, ter
wijl de rypheid zoodanig moet zijn, dat de
smaak aan redelijke eischen beantwoordt.
De verpakking moet geschieden in schoo-
ne kisten, voldoende voorzien van houtwol
en papier, waarvan de netto-inhoud 4 of 7 y,
KG. bedraagt, tenzij het juiste netto-ge-
wicht op de verpakking staat aangegeven.
Roode-, witte- en savoyekool: roode-, wit
te- en sovayekool moeten vast zijn en geen
scheuren vertoonen, verder ontdaan van
overtollig blad en stronk. Het gewicht moet
tenminste 3 ons per stuk bedragen met uit
zondering van witte herfstkool, waarvoor
het minimum-gewicht op 1% K.G. is ge
steld.
De sorteering naar grootte moet gelijkma
tig zyn, terwijl de kool, voor zoover niet los
verladen, moet worden verpakt in nieuwe
zakken of daarmede gelijkwaardig mate
riaal.
Spruitkool: spruitkool moet voldoende
vast zijn, practisch vrij van luis en slakken
en vrij van vuil en grond.
Verpakking moet geschieden in nieuwe
zakjes of daarmede gelijkwaardig mate
riaal, waarvan de netto-inhoud 5 of 10 K.G.
bedraagt, tenzij het juiste netto-gewicht op
de verpakking staat aangegeven.
Late bloemkool: late bloemkool moet vol
doende wit en vast zijn en gelijk gesorteerd
naar kwaliteit.
De minimum-doorsnede bedraagt van 1
Sept,-1 Nov. 14 c.M., 1 Nov.-20 Nov. 13 c.M.,
20 Nov.-l Dec. 12 c.M., 1 Dec.-31 Jan. 10
c.M. Voor zoover niet los verladen moet de
verpakking geschieden in „schoone" solide
kratten, welke ten hoogste 20 stuks mogen
bevatten.
De veilingen zullen bij de keuring en het
afgeven der formulieren geheel worden in
geschakeld.
Voor producten, welke aan de gestelde
eischen beantwoorden, zullen de veilingen,
indien de verlading voor rechtstreekschen
uitvoer plaats heeft, in hun onmiddellijke
nabijheid „certificaten" afgeven. Vindt de
verlading voor rechtstreekschen uitvoer el
ders plaats, dan verstrekken de veilingen
„verklaringen" (voorloopige keuringsbewij
zen) en draagt het uitvoer-controle-bureau
zorg voor het afgeven der certificaten. Uit
den aard der zaak zal dit hoofdzakelijk
plaats vinden in de havenplaatsen Rotter
dam en Amsterdam, waar exporteurs zich
voor verkrijging van een certificaat in ver
binding kunnen stellen met de bijkantoren
van het uitvoer-controle-bureau aldaar (te
lefoon Rotterdam 15152, telefoon Amsterdam
48204).
Voor certificaten moet betaling worden
gevorderd volgens onderstaand tarief: voor
druiven 12 ct per 100 K.G. netto of gedeelte
daarvan; voor roode-, witte- en savoyekool
3 ct. per 100 KG. netto of gedeelte daarvan;
voor spruitkool en voor bloemkool 3 ct. per
100 K.G. netto of gedeelte daarvan.
Het minimumtarief bedraagt 0.10 pet
certificaat.
!Binne*i£a*id
Dat vele weggebruikers kosten zul
len moeten maken om te kunnen vol
doen aan de nieuwe verlichtings-
eischen voor auto's, rijwielen enz. zal
natuurlijk in deze moeilijke tijden
verre van toegejuicht worden, zoo
schrijft ons de A. N. W. B. Maar aan
den anderen kant mogen wij toch
ook geenszins over het hoofd zien, dat
het verkeer bij avond veel veiliger
zal worden, wanneer werkelijk alle
voertuigen aan de nieuwe eischen vol
doen. En als wij dan verder nog be
denken, dat de verkeersongevallen
statistiek nog steeds stijgt, dan komen
wij wel tot het inzicht, dat de regee
ring moeilijk anders kon handelen,
dan zij gedaan heeft bij het samenstel
len van de nieuwe verkeersregels,
waarvan de uitvoeringsvoorschriften
dezer dagen in de gewijzigde motor
en rijwielbeschikking zijn gepubli
ceerd.
Na 1 Januari 1938 zullen alle koplampen
van auto's en motorfietsen en alle rijwiel
achterlichten moeten behooren tot een
goedgekeurde soort en ten bewijze daar
van voorzien zijn van een merkteekentje.
Insiders weten hoe noodig deze maatregel
is, welke in andere landen reeds lang be
staat. Dat men ook de plaats van de
lichten nauwkeurig omlijnt, valt eveneens
toe te juichen. Het zou zelfs toe te juichen
zijn, indien de heel groote motor: 'jtuigen
niet alleen verplicht werden aan de ach
terzijde een extra-licht te voeren, doch
ook van voren, onmiddellijk hun „ware
gedaante" zouden verraden.
Ook het roode rijwielachterlicht moet
als een groote verbetering worden be
schouwd, vooral nu het ook gecombineerd
moet zijn met een reflector, zoodat men
indien het licht dooft toch nog eenige
bescherming overhoudt. Dat men daarom
ook het witte spatbord handhaaft, is uit
stekend, maar wij zijn heelemaal 'niet te
spreken over de verplichting om het ach
terlichtje op dat witte spatbord te beves
tigen. Hier heeft, naar onze meening de
wetgever het illustere voorbeeld van
Homerus gevolgd en even gedommeld.
Het is immers in de practijk niet mogelijk
aldaar een lantaarn duidelijk te bevesti
gen en bovendien maakt men het op deze
wijze onmogelijk om de dynamo te voor
zien van een lichtbron (welke dan juist
uitermate soliede en practisch kan zijn).
Het achterspatbord is het meest kwets
bare deel van de fiets en daardoor het
minst geschikt om een lichtbron te dra
gen. Naar onze meening aldus de A. N.
W. B. zal dit voorschrift ten spoedigste
moeten worden gewijzigd.
De nieuwe remvoorschriften zijn als een
verbetering te beschouwen, aldus de A. N.
W. B. Wij zijn echter nog niet voldaan, want
de eischen zijn toch nog altijd tamelijk
laag te noemen. Op den duur zal men deze
ongetwijfeld nog moeten opvoeren.
Toe te juichen v#lt ook, dat in het ver
volg langs den weg zal blijken waar een
maximum-snelheidsvoorschrift eindigt.
Maar ook te dezen aanzien zijn wij niet
voldaan, want dezelfde eisch mag met
hetzelfde recht worden gesteld bij par
keerverboden, inhaalverboden, enz. Het is
noodig ook het einde hiervan aan de weg
gebruikers duidelijk te maken en dit kan
op een eenvoudige manier gebeuren door
de achterzijde van het bord te benutten
dat het verbod aangeeft voor het uit de
tegenovergestelde richting komende ver
keer.
Resumeerenct willen wij niet nalaten
onze ingenomenheid te betuigen met vele
van de nieuwe voorschriften in de motor
en rijwielbeschikking. Het wachten is nu
op de nieuwe wegenverkeerswet.
Men schrijft ons vanwege het beheer van
den Vleeschkeuringsdienst Westland:
Onder bovenstaanden alarmeerenden kop
verschenen in de strekelijke en helaas ook
in de groote pers berichten over de gestie
van den Vleeschkeuringsdienst in de keu
ringskring Westland. Een onderkop luidde:
Bedorven vleesch door Keuringsdienst
goedgekeurd. Interpellatie in den raad van
's Gravenzande".
Nu op deze wijze de goede naam van den
Keuringsdienst door het slijk wordt ge
haald, wordt het noodig geacht hier de fei
ten weer te geven, om te zien wat van al
het alarm overblijft.
Voorop moet dan gesteld worden, dat,
toen de eerste berichten in de pers ver
schenen, het hoofd van den Keuringsdienst
niet wist waar het over ging. Uit een on
middellijk ingesteld onderzoek bleek, dat
de interpellant in den gemeenteraad van
een „vleeschvergiftiging" niets wist. Ook bij
de politie van 's Gravenzande bleek van
vergiftiging of van ziek worden na het eten
van vleesch niets bekend te zijn. Wel deelde
men hem (hoofd van dienst) mede, dat het
vleesch betrof van een uit nood geslacht
rund, waarover op 16 Juli j.1. des namiddags
om half vijf door de politie was opgebeld.
Hieronder volgen dan de feiten.
Op het slachthuis in Naaldwijk was een
levend rund aangevoerd, dat bij onderzoek
nog bleek te eten en geen temperatuursver-
hooging vertoonde. Na slachting werd in
den buikwand een gezwel aangetroffen.
Het vleesch is bacteriologisch onderzocht.
Er is een kook- en een braadproef van ge
nomen en bleek daarna in aanmerking te
komen voor „voorwaardelijke" goedkeuring
en verkoop onder toezicht (de z.g. vrij-
bank).
Omdat het midden in den zomer was en
om den verkoop te bespoedigen werd goed
gevonden de eene helft in,Naaldwijk en de
andere helft in 's Gravenzande onder poli
tietoezicht, zooals gebruikelijk is, te verkoo-
pen.
In Naaldwijk verliep de verkoop tamelijk
vlot en werden geen klachten vernomen. In
's Gravenzande ging het aanzienlijk lang
zamer, totdat tegen den avond het reeds
vermelde telefoonbericht kwam, dat het
vleesch niet lekker begon te ruiken.
Order werd gegeven met den verkoop te
stoppen en het vleesch naar de noodslacht-
plaats in Naaldwijk te doen terugvoeren.
Het vleesch zag er wat versjouwd uit met
geringe oppervlakte-verandering, en een
wat minder frisschen reuk. Bij hernieuwd
bacteriologisch onderzoek bleek het vleesch
echter nog kiem vrij. Het werd gekant, een
behandeling, die het beste vleesch in den
zomer vaak moet ondergaan, zelfs vleesch,
dat uit de ijskast komt en gesteriliseerd en
vervolgens opnieuw verkocht in Naaldwijk,
zonder dat van nadeelige gevolgen iets is
gebleken.
Uit bovenstaande feiten blijkt toch wel
genoegzaam, dat hier niets ongewoons is ge
beurd en niets ongerechtigds en dat den
Keuringsdienst geen enkele blaam treft.
Crisii - publicatie.
„ARMENZORG" VERGADERT.
29ste algemeene vergadering te
Groningen.
Heden is te Groningen onder voorzitter
schap van mr. A. J. A. A. baron van Heem
stra de 29ste algemeene vergadering aan
gevangen van de Nederlandsche vereeni-
ging voor armenzorg en weldadigheid.
Baron van Heemstra gaf een overzicht
van de werkzaamheden der vereeniging in
het afgeloopen jaar, waarbij hij deed uitko
men met welke groote moeilijkheden men
te kampen heeft gehad.
Spr. deed hierna eenige mededeelingen
over het werk van het nationaal fonds voor
bijzondere nooden.
Nadat de commissie tot het nazien van de
overgelegde rekening en verantwoording
rapport had uitgebracht was het woord aan
dr. F. S. Meyers uit Amsterdam, die een in
leiding hield inzake „het vraagstuk der par
ticuliere rust- en verpleegtehuizen" waar
aan het volgende is ontleend:
In onze huidige samenleving zijn de par
ticuliere rust- en verpleegtehuizen, onmis
baar, des te meer valt het te betreuren, dat
op het betreffende gebied ongewenschte
toestanden bestaan, die soms de omschrij
ving ontoelaatbaar verdienen, al mag
zeker niet worden ontkend dat vele van de
bedoelde tehuizen alleszins voldoende kun-
inen worden genoemd. Dikwijls gaat het om
de verzorging van geestelijke onmondigen
of alleen in het leven staande hulpbehoe
venden, wier belangen op zeer onvoldoends
wijze worden behartigd. (Spreker licht het
gezegde met eenige duidelijke voorbeelden
toe) hij weet dat hij deze treurige ervaring
deelt met andere geneeskundigen en ook
met maatschappelijke verzorgers. Waar
hier overheidszorg, in het algemeen gespro
ken, geheel ontbreekt, is van particuliere
zijde getracht in de toekomst verbetering
te brengen en heeft zich een commissie ge
vormd, waarin vertegenwoordigers van de
belangrijkste verplegings-organisaties, ver-
eenigingen, welke de belangen van het zie
kenhuiswezen behartigen en bovendien de
vereeniging van secretarissen voor armwe
zen en van de vereeniging van directeuren
voor maatschappelijk hulpbetoon, zitting
hebben genomen. Het zeer ingewikkelde
GEWICHTSGRENZEN VARKENS.
De Nederlandsche Veehouderij Centrale
maakt bekend, dat het in de bedoeling
ligt, de tijdelijke verhooging der gewichts-
grenzen, waarbinnen varkens van metalen
merk en tatoueermerk moeten zijn voor
zien, weder ongedaan te maken. Deze
grenzen werden destijds verhoogd wegens
de heerschende varkenspest.
Met ingang van 2 November a.s. zullen
deze grenzen worden bepaald op 10 en 40
K.G. en met ingang van 16 November
d.a.v. op 10 en 25 K.G., waarmede dan het
oorspronkelijke peil weder zal zijn be
reikt.
Deze regeling houdt dus in, dat georga-
niseerden die ongemerkt biggen boven
10 K.G. in voorraad hebben, deze ten
spoedigste en in ieder geval vóór 2 No
vember a.s. ter merking dienen op te ge
ven. Indien zij niet meer over biggenmer-
ken, hetzij ingevolge toekenning, hetzij
door overdracht, beschikken, zullen zij die
biggen ten spoedigste dienen op te ruimen.
Op 16 November a.s. zal ook de boven
ste gewichtsgrens weder op 25 K.G. zijn
hersteld.
Op dat tijdstip zullen varkens boven
25 K.G. dus slechts in voorraad mogen
worden gehouden tot een aantal, maxi
maal gelijk aan de toewijzing mestvarkens.
's-Gravenhage, 15 October 1936.
probleem wordt van verschillende kanten
toegelicht en in het bijzonder gewezen op
de moeilijkheden verbonden aan het instel
len van een enquete, waar de commissie
ieder officeele volmacht ontbreekt. Een
voorloopig onderzoek, dat ongeveer een 60
van de bedoelde tehuizen omvat, heeft reeds
geleerd dat hier de belangen van 3 ver-
schilende groepen alle aandacht verdienen.
In de eerste plaats de verpleegden, maar
daarnaast evenzeer die der exploitanten
der tehuizen en van hunne assistenten, ver
pleegsters, die veelal ongediplomeerde en
soms bedenkelijke hulpkrachten vormen.
Naast particulieren maakt ook de overheid
op grond van financieele overwegingen ge
bruik van de particuliere verpleeginrich
tingen, die onder de huidige economische
omstandigheden als paddestoelen oprijzen.
Wel dient te worden erkend, dat waar de
overheid van deze tehuizen gebruik maakt,
zij een onderzoek naar hunne bruikbaarheid
instelt. In dezen is de gemeente Amster
dam het verst gegaan en onlangs is een
politie-verordening verschenen, welke het
mogelijk maakt een ongeschikte verpleeg
inrichting te sluiten, maar de groote meer
derheid gaat ongecontroleerd haar gang en
tracht een zoo voordeelig mogelijk bedrijf
te scheppen, op het gebied van verzorging
van hulpbehoevenden dikwijls ten koste
van laatstgenoemden. Hier heerschen tra
gische toestanden, ook voor de eigenares
sen, meestal verpleegsters, die onder de
moeilijkste omstandigheden een zeer ge
bonden en kommervol bestaan voeren. Hier
is in meerdere richtingen veel opbouwend
werk te verrichten.
Noodig is de groote massa te bereiken,
opdat deze niet zonder deskundige voor
lichting een verpleegtehuis kiest en daarom
zal in het leven moeten worden geroepen
een centraal lichaam van advies en controle
waartoe een ieder, die een hulpbehoevende
te verzorgen heeft zich wenden kan en dat
waarborgen schept op een gebied, waar de
ze niet mogen ontbreken.
Hierna werd begonnen met de beraadsla
ging over het onderwerp „afwenteling van
kosten van armenzorg op andere gemeen
ten" waarover praeadvies was uitgebracht
door de heeren dr. J. G. Ramaker, secretaris
i v i'-
Heuitlelon
Een overwintering op
Spitsbergen.
6)
Voor Lange Sivert was dit niet noodig.
Zonder de minste moeite kwam hij om
hoog, eerst in zittende houding en daarr.a
°P zijn beenen.
De weg naar de sloep ging door kreupel
hout en door moerassen. Hy had om de
moerassen heen kunnen gaan, doch om den
weg te bekorten, trok Sivert maar rechtuit,
rechtaan. Het vervelende hiervan was dat
hij, toen hij zich goed en wel op het moe-
ras bevond, bij iederen stap, tot zijn en e ->
er in weg zonk. Het moeras was slechts
honderd meter breed, doch toen hy er over
wa«, liep het zweet hem over het gelaat,
wa"t er was kerelskracht voor noodig, om
hij elke schrede zijn voeten weer omhoog
*e trekken. -
Mikal, die Sivert's spoor had gevolgd, was
tet ongeveer een derd'e van het m= ge
komen. Daar bleef hij afgemat en Pr<*stf"
staan. Hij trok en scheurde en deed zyn
h«t, zijn voeten weer omhoog te kry^
oc de modder hield hem beet,alsofeen
k gummi was vastgezogen. Sivert keek
°m; hij hoorde noodkreten. 'J sj
rendier af, keerde terug en op Mik
Hij schold en vloekte gedurende den gehee-
len weg, en riep: „Houd je mond stumperd,
ik kom toch reeds!" Toen hij bij hem was,
pakte hij Mikal om zijn midden, hief hem
met diens rendier omhoog, en met één ruk,
sloeg hij beide op zijn rug, en ging zijn
weg. De man was ontzettend sterk.
Na verloop van twee etmalen waren de
geschoten dieren aan boord en weggestuwd.
Nadat dit werk was volbracht, vroeg Sivert
zijn drie mannen, of zij de rendierjacht wil
den voortzetten, of dat zij de ijsfjord zou
den verlaten. Zij waren het er over eens,
dat dit laatste wel 't beste was, om voor het
geval de ijsbank weer naar het Noorden zou
komen opzetten, naar de sloep met Johan
Troms en zijn drie mannen uit te zien.
Het anker werd gelicht. Daar er een flin
ke bries stond, gleed „De Hoop" de ijsfjord
uit, voorbij het Daumanseiland, passeerde
de Voorlandsund en den volgenden morgen
hadden zij het Voorland en de eilanden
achter den rug.
Lange Sivert was herhaalde keeren in 't
kraaiennest op den uitkijk geweest, om
naar ijs uit te zien. De lucht was helder en
Sivert zag een luchtspiegeling van de ijs-
bank, die naar zijn schatting een twaalf tot
veertien mijlen van de kust zich scheen uit
te strekken.
Thans zat hij weer boven en daar hij nu
het volle gezicht op het ijs had, riep hij om
laag:
„Houd af!" „Meer!" „Nog meer!"
„Stop! Recht zoo! Welken koers heb je?"
„West Zuidwest!"
„Houden zoo!" Onderwijl kwam hij naar
beneden. Er waaide een flinke Noordelijke
wind.
„Hoort nu mannen", zei hij.
„Ik kan het schijnsel van het ijs zien, dus
dit' duidt er op, dat het hoog tijd wordt dat
we er tusschen uit gaan. Er is geen tijd te
verliezen, want de ijsbank ligt in een cirkel
om ons heen, naar het Noorden, naar het
Zuiden en naar het Westen. Zet het groot
zeil bij en houdt denzelfden koers, Mikal.
Over een paar uren hebben we het ijs en
dan moeten we maar verder zien. God hel-
pe Troms en de drie anderen. Wij moeten
hen nu verlaten!"
Met lange schreden begon hij boven de
kajuit, tusschen laadboom en roef, heen en
weer te loopen, bleef dan weer staan, keek
naar den hemel en spuwde geweldige ta-
baksstralen recht voor zich uit hieruit
bleek zijn humeur, want anders spuwde hij
altijd over de verschansing en eindelijk
ging hij op de spil zitten en keek strak voor
zich uit op het dek. Plotseling barstte ny
los en riep:
„Satan heeft de hand in het spelDe
duivel hale mij! Heb je ooit van zoo'n rotte
zaak gehoord, dat je een sloep met vier
man moet achterlaten De sloep ja wat
duivel kan mij feitelijk die sloep schelen
maar het volk! En die verdoemde Ber-
ner, heeft die niet ook een zes of zeven kin
deren en een vrouw en die Baldsnes,
die heeft een huis vol! Hoe, in Godsnaam
moet dat gaan
Ik m^g barsten, als ik niet groote lust heb
om ook maar hier te blijven! Heere God,
wat een geval! Als een hond werken en
alles doen wat je kunten dan toch den
kamp verliezenMaar laat mij maar in
Tromsö komen.1 Zoolang Lange Siveit
nog zijn handen kan roeren hoe het ook
loopt de vrouwen en kinderen zullen dan
toch te eten hebben!"
IN TROMSO.
Met iederen dag die voorbij ging, werd in
Tromsö de spanning grooter.
Evenals in de meeste steden, woonden in
Tromsö de kleine luiden aan den buiten
kant der stad, over den afstand van Hands-
jordnaes tot Macks bierbrouwerij.
Bij Handsjordnaes begint de Hands-
jordsbaai. Hierin loopt een rivier uit, die de
weinige huizen die destijds daar stonden,
van water voorzag. Eenige schreden van
deze rivier, een eindje van de baai, staat 'n
lang gebouw van twee verdiepingen, het
welk in den volksmond „de Hel" heette.
Dit huis werd gedeeltelijk verhuurd als
pakhuis, waarin goederen werden opgesla
gen, gedeeltelijk als woningen. De bewo
ners waren hoofdzakelijk menschen, die
door het armbestuur werden onderhouden.
De naam werd zoo algemeen gebruikt
dat, indien iemand naar den een of ander
vroeg, en men antwoordde, hij woont „in
de Hel", dit adres voldoende was.
Het was niet zonder reden, dat dit huis
zoo werd genoemd, want herrie en ruzie
waren daar aan de orde van den dag. Er
waren dikwijls tien of twaalf gezinnen in
onder gebracht, zoodat ieder van hen slechts
over een zeer beperkte woonruimte be
schikte.
Hier woonde ook Berner Jörgensen's vrouw
met zes kinderen. Zij heette Kristine, was
in Tromsö geboren, middelmatig van ge
Handsjordnaes: „Naes" is een in zee uit
stekend punt land of rots, wat wij „kaap'
noemen.
stalte, met een bleek uiterlijk. Zij tapte zoo
wel een gleis bier, als een borrel.
Zij woonde in „de zaal" het grootste ver
trek van het geheele huis. Daarom kon
Kristine ook nog gasten herbergen, want 't
gebeurde nog al eens, dat eenige van de be
zoekers te veel hadden gedronken zoodat
Kristine, als het avond werd en de gasten
niet meer vast op hun beenen stonden, on
danks haar zes kinderen, toch nog voor drie
of vier man plaats kon maken.
Het was November geworden en Kristine
en haar kinderen wachten zij wachten op
hulp van Spitsbergen zjj wachten op
Lange Sivert en „De Hoop" en zij wachten
op hun man en vader.
Het zag er niet zoo mooi uit want, of
schoon zoo nu en dan de drank macht over
Kristine kreeg, wist zij maar al te goed,
wat in Tromsö een winter met z'n dikbe-
vroren ruiten beteekende. Het eerste wat
men iederen morgen als het vroor, in „de
Hel" kon hooren, was het loskloppen van
het (js in de regentonnen, om koffiewater
te krijgen.
Nu het zich zoo ernstig liet aanzien, be
gon Kristine er over te denken, hoe zij de
zaak wel moest aanpakken. Haar man im
mers was maar matroos, en had zoodoende
alleen zijn aandeel in de opbrengst van de
vangst, en geen loon.
Natuurlijk kon zij een beetje borgen, In
dien er slechts bericht kwam dat het schip,
waarop de mannen aan boord waren, een
goede vangst had gehad. Maar nu was het
moeilijk iets op crediet te krijgen en dik
wijls moest zjj op haar vraag e.n hard
„neen" hooren.
(Wordt vervolgd.)
