Kinheim-Alkm. Boys 2-1.
Hollandia I-Alkmaar I 6-0,
Om den gouden
onafhankelijkheidsbeker
Uitslagen.
het Sportpark! Wanneer er dien 4den
October gespeeld was geworden, dan
had Alcmaria positief gewonnen. Ten
eerste speelden de withemden In dien
tyd beter dan gisteren, maar vooral:
de Kennemers zijn pas eenige weken
in dezen goeden vorm gekomen. Die
motorraces zijn dus voor onze stad wel
zeer kostbaar geweest: een financieële
strop voor de V. V. V. van een kleine
1400 en twee verliespunten voor de
eenige tweedeklasser, die wij bezitten,
verliespunten, die anders ongetwijfeld
winstpunten zouden zijn geweest.
Dat alles maakt de kwestie-eigen
terrein weer zeer actueel en eerlijk
gezegd, hoe mooi het sportpark ook Is,
hoe goed de inrichting ook is, wan
neer de stad Alkmaar werkelijk be
lang heeft bij Alcmara's verrichtin
gen en wanneer men uit-eindelijk
eens een eersteklasser wil hebben, dan
ls als een der eerste eischen geboden:
een terrein, waarover de withemden
de beschikking hebben vanaf het be
gin tot het einde der compuetitie.
Dat ls aithans onze meening.
De wedstrijd.
En nu de wedstrijd zelf!
Een record-aantal bezoekers heeft on
getwijfeld een spannenden wedstrijd ge
zien, die tegen het einde zelfs zoo vol
spanning zat, dat vrijwel niemand het
eindsignaal hoorde. (Tusschen haakjes:
ls er in de tweede helft niet te kort ge
speeld, of heeft men het oponthoud, ver
oorzaakt door de verwonding van Bijlsma,
soms niet afgetrokken?)
't Begon goed met Alcmaria, want hoe
wel ze eerst windnadeel had, konden al
direct twee aanvallen van de withemden
genoteerd worden, waar Hamstra echter
vergat, om op tijd voor te zetten. Toen
trokken de Kennemers ten aanval en er
volgde een zeer onverwacht, hard schot,
dat Brouwer goed stopte. En direct daar
op werd weer op Brouwer's doel gescho
ten, maar deze liet zich niet verrassen.
't Eerste serieuze gevaar kwam voor het
Kennemerdoel, want na fraai spel van zijn
Wieringen kreeg v. d. Pol een schietkans
enslechts met <'e grootste moeite kon
de doelverdediger redden ten koste van
een hoekschop. Hamstra zette die goed
voor, v. Wieringen kopte in, doch Dinkla
bracht redding!
Nog bleef Alcmaria aanvallen, maar
Homan was drie, vier keer toen niet op
zijn plaats en toen tei slotte succes uitbleef
verslapten de withemden eenigszins. 't Ge
volg was, dat de Kennemers sterker wer
den, zonder nochthans direct gevaarlijk te
worden. En Alcmaria kreeg zelfs in deze
periode een prachtige kans, toen Dinkla
een rollertje totaal miste, doch v. Wierin
gen was net iets te laat!
Toen kwam Rootring in botsing met een
tegenstander en moest worden weggedra
gen. En v. d. Vall viel in. 't Was net of
Alcmaria haar bezinning terug gekregen
had, want er volgden weer eenige aanval
len der withemden. Doch weer faalde
Homan, zoo verstreek het eerste half uur.
Toen plotseling werden de Kennemers
weer sterker en nadat Brouwer eenige
vinnige schoten voortreffelijk had on-
sohadelijk gemaakt, volgde weer een
ver en hard schot, dat tegen de lat ketste.
En Brouwer kon er net niet bij, zoodat cie
terugspringende bal al heel gemakkelijk
in het doel werd geschoten (01).
Eventjes wist Alcmaria het spel te ver
plaatsen, doch een schot van v. Wieringen
ging hard voor doel langs.
Toen volgden weer nieuwe Kennemers-
aanvallen en het liep nog best af, toen
Koning en Brouwer elkaar niet begrepen,
't Was evenwel slechts uitstel, want even
later kwam een horge en verre voorzet bij
den llnks-binnen terecht, die geheel onge
hinderd onhoudbaar inschoot (02).
De resteerende 5 minuten verliepen on
der groote spanning. Beide doelen kwa
men nog een paar keer in gevaar, doch ge
doelpunt werd er niet meer.
De tweede helft.
In de tweede helft is Alcmaria bijna
voortdurend in den aanval geweest en
heeft de tegenpartij zich bepaald tot snel
len en open uitvallen. Deze waren niet
zonder gevaar, maar Alcmaria had geluk,
toen de rechtervleugel voor open doel be
hoorlijk knoeide en Koning de lachende
derde werd.
ïen sterk aanvallend Alcmaria dus;
m*ar met zulk kort spel in de voorhoede,
dat er geen enkele kans kwam.
Al gauw ging Gerritse links-binnen.
Homan links-midden en de Grand spi
8Pelen. 't Werd er in de voorhoede iets
heter op, maar men volhardde in het te
korte spel.
Na bijna een kwartier kwam het eerste
schot van d envoet van v. Wieringen, doch
de keeper keerde het zeer fraai. Toen
kwam er een doelworsteling en Hamsua
mikte precies naast de paal. En Homan
Keppel een kans, doch ook dat schot
8ing naast. -
Toen kwam de botsing van Bylsrna. hn
hij werd weggedragen op de brancard.
Burgers viel in op de rechts-middenplaats,
v- d. Vall ging spil spelen en de Grand
achter.
Weer volgden Alcmaria-aanvallen en
schoten, doch het resultaat was: Paar
hoekschoppen en een paar vrije trappen.
En na precies een half uur was het nog
steds 02.
Een Kennemer-uitval! De baluii e
Alcmaria-doelgebied. Even een koit twy
telen en.'t was 031
Alcmaria geklopt? 't Leek er op, doch
de withemden hielden vol. Weer werd
Hennemer-doel belegerd en teI?sl°,
"dnuten voor tijd (op onze klok) kwam
h«t lang verwachte tegenpunt (1—
dtte minuten later werd het 2 3.
Zou het dan nog?
Nee, want slechts iy2 minuut later floot
de heer Boas het einde!
De eerste nederlaag was een feit ge
worden.
De elftallen waren:
Alcmaria
Brouwer
Bijlsma Koning
Rootring Gerritse de Grand
v. d. Pol Homan
Koppel v. Wieringen Hamstra
O
Veengtra Heldeman Groot Boom Schipper
v. d. Wal Horeman Steeman
v. d. Bos Dinkla
v. Urk
De Kennemers
Prachtige, boeiende en zeer span
nende wedstrijd, waarin de arbiter
na tijd de fatale beslissing brengt.
Waren dat de Boys van precies een week
geleden? Ongelooflijk! Waar was dat
doorzichtige peuter-spel gebleven? Waar
dat slechte combineeren en plaatsen? En
waar die lauwheid, die vooral de plaatse
lijke derby stempelde?
't Is waar, we zagen de rood witten meer
een goeden wedstrijd spelen en we herinne
ren ons nog een midzomeravond-ontmoe
ting, die ondanks den grooten uitslag, van 'n
minder goed gehalte was, omdat,ja om
dat het toen bij den tegenpartij in het geheel
niet wilde vlotten.
Nu zagen wü een Kinheim, dat heusch
niet uit vorm was en naast een goeden
doelwachter, over een prima spil beschikte
met een uiterst gevaarlijke rechtsbuiten.
Maar we zagen tevens een Pater, die
zich zelf overtroffen moet hebben, zooals
vooral na de rust v. Eerden steeds weer
het gevaarlijke spel van den reeds eerder
genoemden rechtsbuiten onschadelijk wist
te maken.
En dan het resolute spel en de forscho
trappen van een Brouwer. Het was de Alk-
maarsche halflinie, die nagenoeg voortdu
rend het geheele middenveld beheerschte.
We willen echter de verdediging niet te
kort doen, de heeren werkten zeker en so-
lied en konden zeer gevaarlijke situaties op
lossen.
En de aanvalslinie? Ook deze heeft ons
volkomen verrast. Enkele malen zat het ge
luk niet mee, toen tegen de lat werd ge
schoten en een scherpen bal van Indri bij
een verlaten doel van de doellijn kon
worden gepikt.
Zeer jammer was het, dat de scheids
rechter die overigens voortreffelijk floot
eenige fatale beslissingen nam. Het
merkwaardige van het geval is, dat de
Sportkroniek van vorigen Maandagavond
vermelding deed van arbiter Hageman, ter
wijl scheidsrechter Peper uit Haarlem
zeker geen onbekende in de kaasstad -, den
daarop volgenden Dinsdag wist, dat juist hij
deze ontmoeting zou moeten leiden. Ach
teraf liet men ons weten, dat dit reeds al
de derde maal moest wezen, van het nog
maar korte gespeelde Kinheim-programma.
Waarom juist dezen arbiter?
Een geval: Vlak voor rust bemerkten we
zeer plotseling op links een doorbraak van
de Grand, met tusschen hem en den Kin-
heim-doelwachter een vrij veld, wat in
schuine richting werd bekort. Zooals meer
gebeurd, concentreerde de doelman zich op
dit groote gevaar en bewoog zich enkele
meters naar voren. Een boogbal trof juist
over z'n handen onder de lat doel en betee-
kende een Alkmaarsche 2-0 voorsprong. De
arbiter dacht er anders over, annuleerde dit
doelpunt, omdatheel ver aan den te
genovergestelde kantlijn nog een Indrl
stond. Stond deze speler die in het ge
heel geen deel aan het spel nam dan
werkelijk buitenspel?
Erger nog: Reeds was de tijd verstreken
en men verliet, het veld zich verzoenende
met de puntendeeling. Waarom liet de ar
biter nog verder spelen, terwijl geen enke
le onderbreking van het spel had plaats ge
vonden? En toen juist precies vier mi
nuten na tijd gebeurde iets, wat we
vorigen Zondag tijdens het treffen Alcma
riaBloemendaal kort voor tijd hadden
gezien: een Kinheim-speler maakte hands
ener werd gescoord. Zag de arbiter
die zoo nauwkeurig het Indri-buitenspel-
geval had geconstateerd hier dan in het
geheel niets van? En tot slot: Is het zoo
noodig, dat een arbiter bij het verlaten van
het spelveld, in het openbaar schouder-
kloppend gelukwenscht moet worden? Het
was een misselijk vertoon, in één woord ge
zegd.
Wat ons nog het meest verbaasde, wat de
mededeeling: dat er precies 6minuut tc
lang gespeeld was, in verband met de
„out-ballen". Hoe is zoo iets mogelijk op 'n
Kinheim-veld, waar de ballen niet regel
matig tot „kroosduikers" konden worden
gepromoveerd ende Alkmaarsche verde
digers er niet aan dachten het leder onnoo-
dig uit te trappen, omdat iedere nieuwe
Alkmaarsche aanval en die waren er
veelvuldig, nog een eventueele Alkmaar
sche zege heusch geen ondenkbaar iets
kon inhouden.
Genoeg er over!We kunnen ons in
denken dat de harten van de rood witte
knapen gehuild moeten hebben, want zoo
iets hadden ze toch zeker niet verdiend.
llit den wedstrijd
Aanvoerder Slikker wint de toss en ver
kiest het weinige zon- en windvoordeel,
terwijl het begin eenige wederzijdsche aan
vallen liet zien, waarbij Keesen een hooger.
bal keurig onschadelijk maakt. Even later
zendt Poestkoke van ver een hard strak
schot in, dat via de lat over springt. Het
spel golft prachtig en zeer snel op en neer,
waarbij het zeer goede werk van de rood
witte halflinie sterk opviel. Wederzijds no-
teeren we enkele corners, waarbij één van
de Grand zeer goed genomen
na 25 minuten
wordt benut. Een doelscrimmage volgt en
het is Poestkoke die een lagen bal binnen
den paal kan laten verdwijnen, 0-1. Meteen
breekt andermaal de Grand keurig door, 'n
prachtige voorzet volgt, doch Indri mist en
het Kinheim-doel ontkomt aan een her
nieuwde doorboring. Ook Kinheim zal het
eens probeeren, doch de geel zwarten krij
gen niet veel kans; eenmaal kan Keesen
keurig stompend redden. Schenke zal het
met een hard ver schot probeeren, dat ra
kelings naast gaat. Zou de rust zonder
verandering aanbreken? Dan zien we plot
seling de Grand doorbreken, een boog
schot, een doelpunt, dat arbiter Peper an
nuleert.
Dadelijk na rust zetten de Kinheimers 'n
seroe fanatieke aanvallen op en na 4 mi
nuten volgt een voorzet van den gevaar
lijken rechtsbuiten. Keesen is er maar heel
even naast en
de stand is gelijk, 1—1.
Zeer enthousiast wordt er nu wederzijds
gestreden voor het winnende doelpunt. Nog
een hard schot van Schenke die ook zeer
voortreffelijk speelde dat vlak naast
gaat, evenals een vrije trap van de Grand.
Ook bij Keesen gaan de ballen dicht langs
het heiligdom. Reeds is de Kinheim-doel-
man ver uit z'n doel, als Indri een scherp
schot inzendt, dat juist nog van de lijn ge
pikt kan worden. De Groot faalt bij een
voorzet van Schenke. Een geweldig schot
van den K.-linksbuiten stopt Keesen keu
rig en zoo komt het einde endaarbij te
vens de „tijd-verlenging", waarin een Kin
heim-speler hands maakt en scoort, 21.
De Alkmaarsche Boys die nog niet de
beschikking over Kwadijk hadden kwa
men in dezelfde opstelling, als de vorige
week uit.
Alkmaar leed opnieuw een nederlaag en
thans wel met hooge cijfers. En zou men
dan ook een oordeel moeten vellen alleen
afgaande op den uitslag, dan zou men een
wedstrijd verwachten, waarin regelmatig
het Alkmaar-doel in gevaar is geweest,
zonder dat ook maar enkele tegenaanvallen
zijn opgezet. En toch is niets minder waar
dan dit, want de Alkmaar-aanvallen waren
zeker niet minder dan die van Hollandia,
doch het is dan tenslotte de productiviteit
van de voorhoeden, welke een wedstrijd be
slissen, en deze viel zeker ten gunste van
Hollandia uit, terwijl zij bovendien over
gebrek aan geluk zeker niet mochten kla
gen.
Het was als iedere wedstrijd: Alkmaar
was direct in den aanval, trok geregeld
goed combineerend op het H.-doel af, waar
bij zij de noodige steun ontving van haar
halflinie. Baars, die ditmaal de spilplaats
bezette, opende het spel geregeld met for-
sche trappen op de vleugels, terwijl men ook
in de voorhoede zelf geregeld trachtte het
spel meer open te houden. Ten opzichte
hiervan was dan ook een groote verbetering
te constateeren bij vorige wedstrijden. Op
den rechten vleugel (Pover en Kuis) vlotte
deze combinatie echter veel beter dan op
den linkervleugel (v. 't Hof en Kranenburg),
waaraan echter het feit, dat Kranenburg met
rust moest uitvallen wegens ziekte wel niet
vreemd zal zijn geweest.
De rechtervleugel brak herhaalde malen
goed door, en het was Kuis, die pech had,
toen h(j juist tegen den uitloopende H -
keeper aanschoot. Even daarna was de
rechtervleugel er opnieuw tusschenuit, doch
thans liep midvoor Zwaan wat in den weg
en opnieuw ging een kans verloren.
Hollandia begon wat beter aan te pak
ken en zij kwam meer in den aanval. De
aanvallen werden meestal geleid door haar
rechtsbuiten. Het was jammer, dat Zwart
in deze periode dezen speler teveel vrijheid
gaf, waardoor deze teveel in de gelegenheid
was zijn inderdaad uitstekende voorzetten
te geven. Het was uit een van deze voorzet
ten, dat Hollandia het eerste doelpunt
scoorde, spoedig gevolgd door een tweede.
Alkmaar had toen pech, wanneer Pover
moest uitvallen wegens een knieblessure.
Hij werd vervangen door Corby. Schoon
hoven ging rechtsbuiten spelen en Corby
rechtshalf. Alkmaar bleef aanpakken en wij
noteerden eenige goede schoten van Kra
nenburg en van 't Hof, welke echter juist
over en naast gingen. Bij een volgenden
aanval over links schoot Kuis nog eens in,
doch de H.-keeper was op zijn plaats.
Hollandia was fortuinlijker, toen Ooms bij
het wegwerken van een bal juist tegen een
inloopenden Hollandia-speler aanschoot,
deze kreeg den bal vrij, loste van grooten
afstand een schot, dat Duiveman te mach
tig bleek. O.i. echter een houdbare bal.
Hollandia bleef sterker en opnieuw wist
zij te scoren (4—0), met welken stand ook
de rust kwam.
In de pauze bleek het, dat Kranenburg
vervangen moest worden; zijn plaats werd
ingenomen door Brauneck. Zwaan speelde
toen linksbinnen en Brauneck midvoor.
Alkmaar begon direct na de rust met
nieuwen moed en regelmatig was zij in den
aanval, doch opnieuw moest er een invaller
verschijnen, toen v. 't Hof een gescheurde
spier opliep en vervangen werd door Schrier.
Deze kwam linksbinnen te spelen, terwijl
Zwaan de linksbuitenplaats bezette.
Alkmaar was na de rust meestal in den
aanval geweest, doch tot doelpunten kon zü
het maar niet brengen. Heel wat schoten
zijn gelost, doch de goede richting kon in de
meeste gevallen niet worden gevonden, cn
was dit wel het geval, dan trof men den
Hollandia-keeper op zijn post. Wij noteer
den in deze periode nog een hard schot van
Corby, dat zeker beter lot had verdiend.
Hollandia wist na de rust nog tweemaal
te doelpunten.
Bijna had Alkmaar de eer gered, maar de
bal sprong juist van de voeten van Schrier
de andere richting uit.
Het zit Alkmaar in deze competitie met
haar spelers wel tegen. Doch er is o.i. geen
enkele reden tot wanhopen. En hoewel ook
nu de doelpunten niet kwamen, was de spel
opvatting beter dan wij de geheele compe
titie hebben gezien en dit geeft vertrouwen
voor de volgende wedstrijden.
De Alkmaar-achterhoede, Dingerdis en
Ooms, heeft haar taak naar behooren ver
vuld, hoewel Ooms zich moet hoeden voor
een teveelvuldig appelleeren.
Duiveman was goed, doch hij lijkt ons
niet zoo betrouwbaar als het vorig seizoen.
De halflinie heeft vooral na de rust haar
taak juist opgevat en ook hier is verbete
ring te constateeren.
De voorhoede zullen wij voor ditmaal,
gezien de wijzigingen welke tenslotte alle
maal aangebracht moesten worden, buiten
beschouwing laten, doch wel willen wij op
merken, dat Zwaan o.i. het best voldeed op
de plaats, welke hij het laatste heeft bezet,
n.1. de linksbuitenplaats.
Scheidsrechter was de heer Mol, die het
spel goed in handen had, doch ditmaal niet
altijd even gelukkig was met zijn buiten
spel-beslissingen.
Hollandia heeft een goed elftal, waar het
echter aan de goede geest zeker nog wel
eens haperde. Bij een voorsprong van 40
werd tenminste het noodige nogal eens ge
hoord.
Alkmaar in deze ons compliment. Hoe
groot de achterstand ook was, men heeft tot
het einde toe volgehouden, en hier was de
stemming zooals bij behoorde te zijn.
o
Op verzoek vermelden wü hieronder
gaarne, dat de extra clubavond, welke voor
hedenavond was vastgesteld, door jammer
lijke omstandigheden geen doorgang kan
vinden. De clubavond zelf gaat gewoon
door, doch het „extra" ontbreekt.
Van de lagere elftallen van Alkmaar
wist het 2e elftal verdiend te winnen met
61 van Alkm. Boys 4. Dit nog wel, terwijl
Alkmaar 2 zonder haar „sterren" speelde.
Alkmaar 3 bleef nog ongeslagen en won
met 41 van Schoorl 2.
Het Bondselftal wint met 41 van
Rotterdam.
Voor een zeer talrijk publiek werd
gistermiddag op het Sparta-terrein de
jaarlijksche wedstrijd gespeeld tusschen
het Bondselftal en het Rotterdamsch
Elftal, om den Gouden Onafhankelijk
heidsbeker, uitgeloofd door het uitvoe
rend comité van de commissie tot fees
telijke herdenking van Neerlands 100-
jarige onafhankelijkheid.
Deze traditioneele ontmoeting moet de
laatste jaren meer opgevat worden als een
oefenwedstrijd, waarin verschillende candi-
daten, die voor het Nederlandsch Elftal t.z.t
in aanmerking komen, een kans krijgen zich
in dit milieu in te spelen.
In het Bondselftal speelden verscheidene
internationals mede, t.w. Halle, Weber, de
Bock en Smit. In het Rotterdamsch Elftal
waren van Heel en Bas Paauwe opgesteld.
De belangstelling ging in hoofdzaak uit
naar die spelers, welke in het bondselftal
een kans hadden gekregen. Van der Hoven
speelde als linksback en hoewel de Longa-
man meermalen verdienstelijk werk deed,
een international zien wü voorloopig toch
niet in hem. Daarnaast speelde Weber heel
wat beter. Zijn ingrijpen was uitstekend en
dat ging hem vaak met een gemak af, dat
menigeen verbaasde.
Keeper Halle speelde zijn gewone spel, al
had h{j het niet bepaald moeilijk door het
zeer zwakke schieten der Rotterdammers.
In de middenlinie traden twee spelers
sterk op den voorgrond, n.1. Pellikaan en
Wilders.
Pellikaan heeft gedurende den gehee-
len wedstrijd een prachtige partij voet
bal gespeeld, niet zonder fouten na
tuurlijk, doch zijn afnemen en ook het
voeden van de voorhoede ging hem zoo
vlot af, dat wij meermalen de gedachte
niet van ons af konden zetten, dat deze
speler zijn grooten internationalen
vorm van vroeger volledig teruggevon
den had. En wat destemeer te prijzen
in hem viel, dat was zijn uithoudings
vermogen, een onderdeel in zijn spel,
dat in vorige jaren nimmer sterk is ge
weest. Ditmaal zwoegde hij tot de laat
ste minuut en zonder aarzelen zouden
wij hem zoo in het Nederlandsch Elftal
willen overplaatsen.
Naast hem beheerschte Wilders het mid
denveld volkomen. Deze nog zoo jeugdige
Blauw Witter heeft o.i. een groote toekomst
voor zich en het zal ons niets verwonderen,
als hij binnenkort de spilplaats in het Ne
derlandsch Elftal zal gaan innemen. De
fijne puntjes ontbreken nog aan zijn spel.
Hy mist nog vrijwel alle routine, maar uit
alles blijkt, dat hij een speler met aanleg is.
Bovendien heeft hij zijn figuur mee, groot
en robust en toch niet zoo zwaar, dat hy een
snel tempo niet zou kunnen bijhouden. Op
de linkshalfplaats stond Punt, meer een
zwoeger, die zeer veel werk verzet, doch
waarvan het nuttig effect vaak zeer proble
matisch is.
De voorhoede heeft af en toe zeer ver
dienstelijk werk geleverd. Hier ontbrak
Bakhuys, een vervanging die men eerst op
het laatste oogenblik bekend maakte, ter
wijl men het blijkbaar niet noodig vond de
reden ervan te vermelden. In zijn plaats
kwam Lungen uit. Wij hebben in den
A.F.C.-er altijd een uitstekend speler ge
zien, met sterk persoonlijke kwaliteiten, doch
die het in clubverband altijd moeilijk met
zijn medespelers kan vinden, daar, zooals
gezegd, zijn spelopvatting bijzonder indivi
dualistisch is. Bovendien maakt hij o.i. de
groote fout, zich in de meeste gevallen met
den rug naar het doel van den tegenstander
op te stellen, waardoor hij altijd tijd noodig
heeft zich te wenden, zich vrij te spelen,
terwijl uit den aard der zaak de speler, die
hem dekt, een tempo daarbij voor heeft. Wij
zijn van meening, dat een speler als Lun
gen is, in het type spel, dat tegenwoordig
vooral in het Nederlandsch Elftal beoefend
wordt, niet bruikbaar is, hoe goed zijn inrii-
vidueele capaciteiten dan ook mogen rijn.
Naast hem stonden de internationals de
Bock en Smit. De Bock gaf blyk, dat zyn
keus voor de ontmoeting NederlandNoor
wegen niet een toevallige is geweest. Hij
smaakte wederom het genoegen een doel
punt te scoren, terwijl zijn samenspel met
Stam en Lungen meermalen niets te wen-
schen overliet. Daarvan heeft van Heel kun
nen meepraten. Aan den anderen kant was
Smit heel wat beter in conditie dan twee
weken geleden tegen Noorwegen. Hij heeft
twee doelpunten gescoord, een uit een straf-
Nederlandsch Bondselftal.
Rotterdamsch elftal 4
Afdeeling IL
Eerste klasse.
K. F. C—Sparta 2—2
D. W. S.Hermes D. V. S. 10
Afdeeling III.
Tubantia—Heracles 0—I
Afdeeling IV.
Eindhoven—Roermond 23
B. V. V.—M. V. V. 5—2
Afdeeling V.
H. S. C.—Leeuwarden 1—1
Friesland—Sneek 1—3
Afdeeling I.
Tweede klasse a
O. V. V. O.Hilversum 0—2
W. F. C.—Z. V. V. 2—0
West-FrisiaVelox 16
Tweede klasse b
Alcmaria Victrixde Kennemers 23
Derde klasse a
PurmersteynSucces 63
KinheimAlkmaarsche Boys 21
HollandiaAlkmaar 60
Vierde klasse a
D. T. S.—Andyk 2—1
Vierde klasse b
UitgeestMonnikendam 1—2
Q. S. C.Zilvermeeuwen 2—1
MeervogelsVerkade 3—1
Reserve tweede klasse a.
W. F. C. 2Alcmaria Victrix 2 6—3
Re serve tweede klasse b.
Zeeburgia 3de Spartaan 3 16
T. O. G. 2de Kennemers 2 13
Reserve derde klasse su
K. F. C. 3—Hollandia 2 afg.
Alcmaria Victrix 3W. F. C. 3 afg.
Reserve derde klasse b.
Z. F. C. 3—S. C. A. 2 9—2
K. V. V. 2—Assendelft 2 3—2
schop, terwijl hij o.i. weer de motor van den
aanval was, al kunnen wij zijn tactiek van
te veel te willen zwerven niet bewonderen.
Bergman ondervond daarvan het nadeel, de
Blauw Wit-speler werd te weinig gesteund,
terwijl hy van Punt ook al niet veel ballen
kreeg toegespeeld. Stam aan den anderen
kant toonde uit het goede hout gesneden te
zijn, al miste ook hij het resolute optreden,
hetgeen men in zijn club van hem gewend
is. Niettemin toonde hij meermalen zijn
technische kwaliteiten, bleek zijn snelheid
zeer voldoende te zijn, terwijl hij vaak ge
noeg gelegenheid had te laten zien, dat hij
zijn hersens bij het spel heeft.
Ook het teamverband in het Bondselftal
was in sommige perioden bepaald goed te
noemen. Menigmaal zag men aantrekkelijk
voetbal en ongetwijfeld is de zege van het
Bondselftal alleszins verdiend te noemen.
Het Rotterdamsch Elftal daarentegen viel
tegen. De middenlinie, van Heel, Bas
Paauwe, Wursten, bleef te veel achter, kon
soms het tempo niet bijhouden, terwijl van
der Heyden en van der Horde soms zoo in
het nauw gedreven werden voor het Rot-
terdamsche doel, dat zy niets beter wisten
te doen, dan de buitenspelval open te zet
ten. En vele malen liep de voorhoede van
het Bondselftal daarin. Keeper van Male gaf
blijk, dat hy op hooge ballen volkomen aafe
is, doch dat lage schoten voor hem meer
moeilijkheden opleveren. De Rotterdamsche
voorhoede viel buitengewoon tegen. Op pa
pier was deze linie, bestaande uit Vrauw-
deunt, van Spaendonck, van der Bout, Drok
en Linssen, toch heusch niet zwak, doch de
afwerking der aanvallen was zoo slecht, dat
het geen verwondering behoefde te wekken,
dat Doelman Halle slechts éénmaal gepas
seerd werd. Voor de rust werd Vrauwdeunt
te veel buiten het spel gelaten, ondanks het
feit, dat juist hy den minst sterken vleugel
van het Bondselftal tegenover zich had. Im
mers, Weber en Pellikaan waren heel wat
moeilijker te passeeren, dan het duo van
der HovenPunt.
Zoo is het toch nog wel een aantrekkelijke
wedstrijd geweest, waaruit ten aanzien van
verschillende spelers veel viel te leeren.
De wedstrijd.
Over de ontmoeting zelve kunnen wij kort
zyn.
Vier minuten na het begin werd Lungen
door van der Heyden by een trough-pass
gehaakt en Smit gaf het Bondselfal uit de
toegestane penalty de leiding.
In het veld speelde het Bondselftal on
getwijfeld beter, hetgeen overigens voldoen
de heeft mogen blijken uit het feit, dat voor
de rust het Bondselftal zes, het Rotter
damsch Elfal geen enkelen corner heeft
mogen nemen.
De Rotterdamsche verdediging moest de
buitenspelval open zetten om doelpunten te
voorkomen. Na ruim een half uur zond de
Bock een schot in, laag langs den grond,
van Male greep het leder niet voldoende
vast en Lungen had den bal slechts voor het
intrappen (20).
In de Rotterdamsche voorhoede wijzigde
men de opstelling, Drok werd midvoor ge
plaatst en nu ging het inderdaad wat beter.
In de laatste minuut voor de rust plaatste
Linssen goed voor doel en wist van Spaen
donck den achterstand tot 21 te verkleinen
De tweede helft begon met een overwicht
van Rotterdam, in welk team de voorhoede
wederom gewyzigd was. Doch het slechte
afwerken was een beletsel voor verdere
doelpunten. Na achttien minuten liep de
Bock op een pass van Smit goed door en de
Bloemendaler gaf van Male geen kans
(3-1).
De wedstrijd bleef ook in het laatste half
uur hetzelfde aspect houden als daarvoor,
goede periodes wisselden met minder goede
af en over het algemeen kwam het Rotter
damsche doel meer in gevaar, alhoewel de
aanvallen der Rotterdammers zeker niet
minder talrijk waren.
Een kwartier voor het einde plaatste Pelli
kaan goed voor doel, Smit ving het leder op
en joeg den bal langs van Male. Toen was
de strijd beslist en met 41 kwam bet
einde.
