FLITSEN VAN HET WITTE DOEK. Hoe een film-millioenen-onderneming begint. VAN HET OUDE CEREMONIEEL IS WEINIG MEER OVER. Schellhom's„First Shot". Wie is Madeleine Carroll? Een filmactrice met bijzondere kwaliteiten. Miniatuur-filmpjes. C ONZE BIOSCOPEN. Zl r - Een van de paradoxen van Holly wood, dat toch zoo'n voorkeur heeft voor uiterlijk vertoon is, dat men een werk van enormen omvang zoo toe vallig, bijna heimelijk, begint. Een camera wordt voor drie of vier spelers geschoven, zij wordt gericht terwijl nauwelijks iemand kijkt, iemand roept „cuts" en een onderneming, waar een millioen dollar mee gemoeid is, is begonnen. Werd er zooveel geld belegd in een tun nel, een brug of een wolkenkrabber er zou minstens een flesch champagne of een vuurwerk aan gespendeerd worden of iemand met een hooge hoed zou eenige vormelijke opmerkingen maken. De eerste opname nu en vroeger. In de filmwereld gaat dat anders. De eerste opname first shot, zeggen ze in Hollywood wordt zonder ceremoniëel gemaakt, hoewel de van te voren door de pers gelanceerde berichten de filmenthou siasten in Oslo en Singapore misschien wel in spanning gebracht hebben. Het is niet altijd zoo geweest. In de goede, doode dagen van de zwij gende film, die in een grijs verleden lig gen, was er schittering en ritueel. En de lampen deden het hunne knetterende boog- en mercuriuslampen, in het licht waarvan iedereen er blauwachtig of groen uitzag; met purperen aderen onder een afschuwelijke make-up. De regisseurs waren toen half-goden, en lieten zelfs een orkest aanrukken om het plechtige mo ment met muziek op te luisteren. De mu ziek was een factor van groote emotio- Neen, lezer, de foto is niet verkeerd af gedrukt. De regisseur werkt alleen op een excentrieke wijze met de camera. neele kracht. D. W. Griffith begon met brommende contrabassen en piccolo's. Lu- bitsch hield van Wagner's vioolpassages. De meest gebruikte ouverture was „Hearts and Flowers", welker accoorden tot tranen toe ontroerden, net als echte poëzie. De groote mannen van de studio kwamen binnen en overal werden handen geschud. De tyran: de microphoon. De uitvinding van de geluidsfilm maak te echter een einde aan al deze gebruiken. De microphoon, gevoelig voor kuchen en niezen, voor het knetteren van de booglampen en het kraken van schoenen, werd een tyran, die met alle eerbied be handeld moest worden. De eerste opname moet gemaakt wor den in een stilte, die ons eerder aan een kliniek dan aan een studio herinnert. Be zoekers wordt beleefd, maar afdoende de toegang geweigerd. De hooge officials staan op een veiligen afstand op een kleed, met het strikte bevel, niet te hoes ten. Roode lichten aan den buitenkant van het gebouw waarschuwen onbevoegden, niet verder te gaan als hun leven hun lief is! Strijk een lucifer aan en U wordt be schuldigend aangekeken alsof u iemand zak gerold hebt Neen, de eerste opname is niet meer, wat ze was. De Mille houdt aan traditie vast. Cecil B. de Mille, die drie-en-zestig films en allemaal op groote school geregisseerd heeft, houdt evenwel nog vast aan een schijn van ceremonieel. Zijn rijbroek en Jadegroene shirt met bijpas sende ringen zijn keurig als altijd. Hij let er op, dat er wat handjes geschud worden. Zijn „privé-stoelendrager", zijn legertje secretarissen, hevig interessant met pot- looden gewapend, zwermen nog wel om hem heen, maar het is nog maar een kwestie van gewoonte. Zijn eerste opna men vinden meestal plaats zonder toe schouwers. Later noodigt hij alle journa listen van Hollywood uit, om het opnemen van een of andere groote scène bij te wonen. „Maid of Salem". Niet lang geleden was men in de Pa- ramount studio's, toen de camera voor het eerst haar werk voor „Maid of Salem" begon. Het is een film, die iets te maken heeft met de hekserij in de oude kolonie van Massachusetts en die op een uitbundig humoristisch gegeven gebouwd is. Behal ve de technische staf, liepen er een dozijn menschen rond, toen Frank Lloyd bin nenkwam. Lloyd begint op Vrijdag.. Er waren heelemaal geen plichtplegin gen. Zelfs geen verkapte waarschuwing, dat het Vrijdag was, een dag, waarop de meeste menschen er uit eerbiedige vrees voor duistere machten weinig voor voe len, een of andere onderneming te begin nen. Lloyd was uitgedost in een ouden broek en een blauwe werkkiel zonder das en hij begon onmiddellijk met zyn arbeid. Hjj hing z'n hoed op aan een hoek van een mededeelingenbord en niemand merkte, dat de hoed de aankondiging „Productie 1113" bedekte behalve de laatste twee cijfers! en fotografeert een zwarte kat! Lloyd zette Claudette Colbert en Louise Dresser aan het eind van een keu kentafel, maar liet de lens richten op een groote zwarte kat, die, het noodlot uittar tend, onder een stoel zat te staren. En onder het voorteeken van deze zwarte kat begon de film, die zoo het mag een beetje arrogant zijn! vier der meest geheiligde soorten van bijgeloof tegelijk uitdaagde. Blond, fascineerend, een zekere aristocratische gereserveerdheid dat is Madeleine Carroll! Madeleine Carroll een vrouw, waar een betoovering van uitgaat, maar die daarnaast een zakelijke allure, een op-den-man-af-houding heeft, aan de bekoring waarvan men zich niet kan onttrekken. Haar prachtige vertolkingen in „Chi- neesch Goud", waarin zij met Gary Coo- per speelde, en in „Het proces tegen me vrouw Ames", een Paramount-film, die weldra haar tocht door ons land zal begin nen, rechtvaardigen een nadere beschou wing van haar carrière. Madeleine Carroll is een van die ster ren, die klein begjpnen, het met hard werken tot een groote hoogte brengen en dan niet, zooals zoovelen, .spoedig „op den terugweg" zijn. Madeleine houdt haar plaats aan het sterrenfirmament en men mag veilig aannemen, dat haar loopbaan zich in stijgende lijn zal blijven bewegen. Onderwijzeres en amateur actrice. Madeleine is een Engelsche. Ze werd in West-Bromwich geboren uit Iersch- Fransche ouders. Aanvankelijk was ze onderwijzeres aan een meisjes-school in Brighton. Reeds toen bleek zij een actrice te zijn: als lid van een amateur-tooneel- gezelschap vertolkte ze eens de hoofdrol in „Salma" en de Londensche pers was zoo goed over haar spel te spreken, dat ze besloot, de liefhebberij tot beroep te ma ken. Eerst was er geen geld om naar Londen te gaan en er eenigen tijd rond te komen. Botje werd bij botje gelegd en eindelijk kon ze de klas vaarwel zeggen en naar Londen trekken. Honderdvijftig mededingsters. De struggle for life begon, maar hij zou niet lang duren. Terwijl zij bezig was met repetities voor een West End-show, waar in ze met Robert Lorraine optrad, werden er proefopnamen van haar gemaakt en zij werd uit honderd vijftig concurrenten uitgezocht om de hoofdrol te spelen in „Guns of Loos", een oorlogsfilm. Als men bedenkt, dat Madeleine nóóit eerder te genover een camera gestaan of zelfs maar een filmstudio bezocht had, is dit eerste optreden min of meer uniek. Het begin was er en een groot aantal films volgde. In 1931 trouwde Madeleine met captain Philip Astley, wiens familie eens eigena resse was van het landhuis „Chequers", dat den Engelschen premiers tot domicilie gegeven wordt. Madeleine's echtgenoot is een oud-officier van de Life-Guards en een vriend van den ex-koning Edward VIII. Madeleine en captain Astley trouw den in een klein plaatsje aan den oever van het Como Meer, waar Astley een aar dig villa bezit. Voordat zij naar Hollywood ging, maakte Madeleine in Engeland verschil lende films, die zonder uitzondering groote successen geboekt hebben. Zoo maakte zij De charmante filmactrice Madeleine Carroll onder Alfred Hitchcock's regie „Thirty- nine steps" met Robert Donat en, nog niet lang geleden, „Secret Agent" met den be kenden Duitschen acteur Peter Lorre en Robert Young. Zjj speelt in „Chineesch Goud". Voor Paramount speelde zij, zooals wij reeds zeiden, de hoofdrol in „Chineesch Goud", een door Lewis Milestone gere gisseerde film, die men zonder-meer een meesterwerk mag noemen. Hier werd een buitengewoon spannend scenario door de kundige hand van den maker van „Van het Westelijk front geen nieuws" gemaakt tot een film, die den toeschouwer van den eersten tot den laatsten meter vasthoudt; een film in het genre „Shanghai Express" en daarenboven een film, die boeit door waarlijk meesterlijke fotografie en knappe montage. Een nieuwe dramatische rol. En nu zal men Madeleine dan kunnen zien in „Het proces tegen mevrouw Ames", een Walter Wangerproductie, ge regisseerd door William A. Seiter. T-i dit spannende verhaal, waarin me vrouw Ames beschuldigd wordt van moord op haar man, speelt Madeleine Carroll een van de meest dramatische rol len, die haar ooit toevertrouwd werden. Haar echtgenoot wordt vermoord in zijn slaapkamer gevonden en zjj wordt voor het gerecht gedaagd, waar wij in aangrij pende scènes zien. hoe een vrouw vecht voor haar reputatie en voor het behoud van haar eenige kind, dat men haar ont nemen wil. Madeleine Carroll geeft in deze film, die zoowel liefhebbers van een goede detective-story als bewonderaars van aangrijpend en diep-menschelijk spel het hunne geeft, opnieuw blijk van haar uit zonderlijke talenten. Haar tegenspelers zijn o.a. George Brent, Beulah Bondi en Arthur Treacher. Dit wat betreft de Madeleine, die wij op het witte doek zien. Als Madeleine werkt. Maar er zijn nog andere Madeleines die in de studio en die in het privé- leven! De Madeleine-van-de-filmstudio is een van de meer consciëntieuze actrices, die Hcllywood kent. Zjj repeteert haar, dia loog een keer of tien voordat ze aan de betreffende opname begint en als er wat zelden gebeurt! iets verkeerd gaat, is zjj de eerste, die den regisseur, den me despelenden, cameraman en electriciens verontschuldiging vraagt „voor de moeite, die ze hen bezorgt" De lessen van mislukkingen. Madeleine heeft nóg een eigenschap, die onder de sterren zeldzaam is. Amerikaan- sche journalisten getuigen daarvan, ai ze geïnterviewd wordt, vertelt ze gra over die keeren, dat een tooneel- of tïln? rol niet uitviel, zooals ze zich voorgestoiH had. Het lijkt, of ze over dergelijke mis lukkingen liever spreekt dan over de tal" looze malen, dat men, bij wijze van spre~ ken, de zaal afbrak. Vplgens haar hebben juist die mislukkingen haar het meert geleerd. Zes-en-twintig. Natuurlijk zjjn er verder de gebruike lijke verhalen rond Madeleine geweven F is, volgens de menschen, die het kunJ nen weten, een mysterieuze schakel tusl schen haar en het getal zes-en-twintig" Madeleine is niet bijgeloovig dat zegt ze tenminstemaar toch houdt ze vast aan het idee, dat zes-en-twintig een rol speelt in alle belangrijke gebeurtenis sen in haar leven. Ze is jarig op een 26e ze trouwde op dien datum en zelfs tele foon- en huisnummers schijnen iets met zes-en-twintig te maken te hebben en bovendien maar u zoudt bijna gaan gelooven, dat Madeleine wèl bijgeloovig Bette Davis in „Marked Woman" voor Warner Bros. Naar wij vernemen zal Bette Davis, nu haar geschil met Warner Bros is bijge legd, bij deze maatschappij optreden in „Marked Woman", een film, welke onder regie van Lloyd Bacon wordt vervaardigd naar het manuscript van Roy Chanslor en Richard Rosson. Claude Rains als Rohespierre in „Danton". Naar wij vernemen, zal Claude Rains de rol van Robespierré uitbeelden in „Dan ton, de schrik van Frankrijk", de film, die bij Warner Bros in productie komt onder regie van Max Reinhardt, met Charles Laughton als vertolker van de titelrol. Charles Dickens' „Dombey and Son" binnenkort in productie. „Dombey and Son" naar de novelle van Charles Dickens, voor de film be werkt door William Ulmann, komt bin nenkort bü Warner Bros voor de camera. Ronald Colman in de M. G. M.-film .1" de Schaduw van de Guillotine". „MAYERLING". Harmonie. De superlatieven waarvan de recensenten zich tegenwoordig plegen te bedienen ma ken het vaak moeilijk om voor datgene, wat werkelijk „goed" genoemd kan worden, nog termen te vinden die den belangstellende het juiste inzicht in de dingen geeft. De Fransche filmindustrie kan waarlijk niet in de schoenen geschoven worden dat haar productie ook maar eenigszins te ver gelijken is met de Amerikaansche of Duit- sche. doch dit dein alleen wat het aantal be treft. „Mayerling" is weer zoo'n typisch product van Fransche filmkunst, een film, zooals men slechts een enkele maal ziet vertoonen. Met welk een meesterhand wrochtte Ana- tol Litvak dit meesterwerk, welk een bezie ling en ook welk een ontroerende teeder- heid straalt er uit de figuren van den Oostenrijkschen kroonprins Rudolf en zijn „liefde" Marie Vetsera. Hoe vaak hebben we niet de „L'lnvitation a la Valsegehoord, doch hoewel schooner klinkt het nog als we haar hier verpersoonlijkt zien, wanneer Ru- dolf, zijn keizerlijken vader ten spijt, baro nesse Vetsera als eerste op het hofbal ten dans voert. Met welk een weergalooze fijnheid van detail is Litvak erin geslaagd dit stukje ont roerende historie, het koningskind dat een vrouw beneden zijn stand lief heeft, te doen herleven; een fijnheid die de film van het begin tot het einde kenmerkt. Het is niet teveel gezegd, wanneer we be weren dat er hier werkelijk superlatieven noodig zijn om de waardeering uit te druk ken, waarop deze nieuwe scht, ping van de Fransche filmindustrie recht heeft. JACK HYLTON VEROVERT DE WERELD. City-theater „She shall have music" de film met als middelpunt de beroemde band van JacK Hylton is een prachtig stuk werk, dat men in alle opzichten zal kunnen genieten en waardeeren, ook al is men nu geen speciale jazz-liefhebber. Nimmer is men in de gele genheid geweest zoo juist de schitterende kwaliteiten van Hylton's band te beoordee- len. De leden zyn stuk voor stuk groote artis- ten, niet alleen op hun instrument, maar ook als zangers, tooneelspelers, clowns, er.z. De band wordt in de film eerst op origi- neele wijze voorgesteld. Dan verneemt men dat zij wordt uitgenoodigd als orkest op een groot plezierjacht mede te gaan en van het jacht zullen radio-uitzendingen plaats vin den. Men maakt de reis met alle voor en te genspoeden mee. Het optreden van de band in de opera te Parijs is een schitterend gedeelte van de film, muziek zang en dans in velerlei vorm, vooral bij de muzikale rondreis door Europa met Venetië, Barcelo- na, Weenen, St. Moritz en Parjjs als rust punten. Hier kregen leider en bandleden volop gelegenheid hun vele kwaliteiten te toonen. June Clyde vervulde op buitengewone wyze de rol van Dorothy Ward, de lady- crooner. Alles temperament en rhythme. Natuurlijk is er ook nog een organisatie, die de uitzending van Hylton wil beletten en daarin ook slaagt. Maar Jack krijgt toch zyn theater in Lon den, dat hij met een fraai programma opzet Aan 't einde betreurt men 't alleen dat de film nog niet een uurtje langer duurt. Deze film is inderdaad kostelijk amuse ment en Jack Hylton blijkt een groot artist evenals zyn „boys". Het voorprogramma bracht een interes sant journaal, een film met mooie muzikaie beelden uit verschillende deelei der werelo en een klucht van Harry Langdon. ALS DE NATUUR ROEPT. Virtoria-theater. Deze buitengewone vlotte film, die deze week in het Victoria-theater loopt, is een vrye bewerking van den gelijknamigen roman van Jack London en zij, die de boe ken van dezen Amerikaan kennen, weten dat er spanning, sensatie en humor te over is. Het geval speelt zich af in de goudvel den van Klondyke, waar Jack (Clark Gable) veel goud gevonden heeft en den avond voor zyn vertrek naar beschaafdei streken als zyn rijkdom aan de goktafel verliest. Een juist ontslagen gevangene, die indertijd gestraft is wegens schending van het briefgeheim, heeft uit een brief een kaart weten te krijgen, waarop de weg staat aangegeven naar een zeer rijken goudader. Jack en hy trekken met een hondenslee op weg, vergezeld van een grooten Sint Bernhard, dien Jack uit de handen van een woesteling heeft gered en die hem met ware hondentrouw aanhangt. Natuurlijk vinden zij zeer veel hindernissen op hun weg er, zelfs de zoon van den man, die indertijd de landkaart teekende, komt met zijn jonge, mooie vrouw op de proppen, maar moeilijk heden zijn er nu eenmaal om uit den weg geruimd te worden en dat gebeurt dan ook, zy het veelal op de bekende, nu niet direct zachtzinnige, wijze uit het goudgraversland, waar de woeste wetten gelden van „oog om oog, tand om tand" en „wat me aanstaat, dat neem ik". Een film, die zeer aanrtekkelyk is, in de eerste plaats door het vlotte entrain, waar mee er gespeeld wordt. Verder natuurlijk door de verschijning van Clark Gable, de „he" man van vele dames. Hy is hier een allerprettigste kerel, met een losheid van beweging en spel, die bewondering af dwingt. Verder dient zeker genoemd de brief- schennende brievenbesteller, die door Jack Oakie wordt gespeeld en die een dermate humoristische creatie van zyn rol gemaakt heeft, dat een ieder onder de bekoring moe' komen van zjjn allergenoeglijkste verschy ning. De vrouwenrol wordt lief door Lorette Young gespeeld, terwijl een groot deel van het succes opgeëischt wqfdt door den enor men Sint Bernhard Buck, die met zyn logge toet en zyn prachtigen kop aller harten wint. Buck, eenmaal in de wildernis, ver loochent zyn afstamming van wolven niet, en een van de mooiste tafreeltjes uit de film is de groote lobbes Buck samen met zyn wolvenvrouwtje en een nest prachtige nakomelingen. „Als de natuur roept", laat zelfs Buck zyn aangebeden meester tydelyk in den steek. Al met al een film die zeker belangstel ling en bewondering zal oogsten, niet in het minst door de vele zeer mooie natuuropna men en de goede manier, waarop de regis- seui er in slaagde de ruwe, woeste natuur en het veelbewogen leven van de goudzoe kers in Klondyke weer te geven. Voor de hoofdfilm gaan een paar goede journals, een interessante film over Afrika en een Hal Roach comedie, waarin de be kende jongenstroep met het neger-joggie en het dikke knaapje aan het hoofd, weer nun beste beentje voorzetten. TWEE HOOFDNUMMERS. Roxy-theater. Na een interessant geïllustreerd wereld- Bernh.Jh 0^' Pr'nSeS Juliana en Prins Roode Kr VPetba'wedstrijd voor het Roode Kruis en by hun bezoek in Eind hoven en voorts de begrafenis van den om komen vliegenier v. d. Leeuw, volgt in tel n'theater dezen keer een «rappigc mimmer d8arna k°mt als eersU' ho(jfd- Autokampioen. hier°te mak aangeeft. hebben we mer te maken met autorenners en niet zoo weinig ook. We hooren de auto'. ronken v'an 100 en'vet" k t*"' SneUen met een vaa" an luu en vele kilometers méér. En dan se beun het dat plotseling één der deelnemer; uit de baan gedrongen wordt door een tegen stander, die zich den eersten prijs ziet ont gaan. Door valsche verklaringen en voor vallen dit wezen op een zekere vyandige gezindheid, misleid, veroordeelt de recht bank het slachtoffer tot een langdurige ge vangenisstraf wegens poging tot moord. Na dere onderzoekingen door een jeugdigen vriend en de daarmee verband houdende actie van een juffrouw-mecanicien, dochter van een autofabrikant, brengen de onschuld aan het licht en doen zien, dat er misdadige opzet in het spel was van andere zjjde. Juist op het oogenblik dat men hem het gratie-biljet wil bren gen, ontsnapt de veroordeelde uit de ge vangenis en vlucht naar Argentinië, waar hy onder een anderen naam autokampioen wordt De vrouwelijke mecanicien ver moedt wie hy is en schrijft hem om in een race één van de merken uit haars vaders fabriek te rijden, iets waar hy aan voldoet boewei hy wegens de ontvluchting nog steeds gezocht wordt. Hy wint natuurlijk de race, en daarmee tevens het meisje. Tal van opwindende foto's geeft deze rol prent te zien en men kan zich erover ver heugen dat de gerechte straf op het eind niet door de misdadigers wordt ontloopen. Het tweede hoofdnummer is de weerwolf van Londen, een geheimzinnige film, wat niet verwon dert als men weet dat Warner Oland, dien we reeds kennen als de vertolker van de tective-rollen en dergelijke, ook hier een hoofdrol vervult. De geheimzinnige bloem Maniphasa uit een even geheimzinnig dal in Thibet wordt met groote moeite naar Lon den overgebracht door een geleerde, maar hij beleeft er niet veel genoegen van, want zij brengt onrust, dood en verderf, omdat zij in nauw verband staat met de weerwolf ziekte, waarbij olie slechte eigenschappen in een mensch varen, zoodat hy schrik en dood om zich verspreidt. Wij zullen van deze film niet méér vertellen en er alleen van zeggen dat zü kan worden gerangschikt on der de serie „griezelfilms",

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1936 | | pagina 24