Blijde bruidsdagen ingeluid.
1
8
s
1
8
8
Vreugdevuur laait op in de Residentie.
Den Haag in feestjubel.
0
0
Binnenland
Na het vertrek
de kinderen, niet langer onderworpen aan
de muzikale discipline van den dirigent,
veroveren het, en juichend klinkt het „in
de gloria", gevolgd door een daverend
„hiep, hiep, hoera".
t
l
'JxuUletou
door R1CHARD STARR
Vertaald door A.RIEWERD.
Zanghulde
het paleis.
en vaandelgroet voor
van het vorstelijk
bruidspaar van het paleis Noordeinde werd
Zaterdagmiddag de daar wachtende me
nigte zoo mogelijk nog grooter, want velen
die langs de route naar het stadhuis had
den gestaan, kwamen thans naar het
Noordeinde, om iets te zien van de zang-
hulde der schoolkinderen en van den
vaandelgroet der vereenigingen.
Langzamerhand vulde zich ook het vrij
gehouden voorplein van het paleis, toen
de 500 leerlingen van openbare en bijzon
dere scholen, die aan de zanghulde zouden
deelnemen, daar werden opgesteld, weldra
gevolgd door de vaandeldeputaties der
vereenigingen, die in verschillende groe
pen kwamen aanmarcheeren.
Toen alle deputaties stonden opgesteld,
bood het voorplein van het versierde pa
leis een levendigen. kleurigen aanblik. In
een halven cirkel rondom de groep met
oranje-strikken getooide schoolkinderen
wapperden de vlaggen en vaandels der 424
vereenigingen in een bonte mengeling van
kleuren.
In spanning wachtte de menigte.
Vier kindertjes, begeleid door eenige
heeren in officiëele dracht, betraden het
paleis.
En eindelijk gaan de balcondeuren open
En terwijl het gejuich luid opklinkt, ver
schijnen de prinses, met hoed en mantel,
zooals zij van het stadhuis is terugge
keerd, een prachtig bouquet orchideeën in
de hand, en prins Bernhard, op het balcon.
Beiden wuiven lachend en danken met een
handgebaar telkens opnieuw voor de har
telijke begroeting van het publiek.
En als het gejuich dan even in sterkte
afneemt en de heer van Ramshorst de
aandacht der 500 schoolkinderen weer
heeft opgevangen, klinkt, luide door het
publiek meegezongen, het oude Wilhelmus,
dat prinses en prins onbewegelijk staande
aanhooren ook als een tweede couplet
wordt aangeheven: „Mijn schilt ende be
trouwen, sijt ghy o Godt, myn heer". De
wacht voor het paleis staat met gepre
senteerd geweer. Ieder die uniform draagt,
staat stram in de houding, de hand aan pet
of kepi.
Als hqt afgeloopen is, klinkt opnieuw
gejuich. Een hofdame brengt de vier kin
deren, die ten paleize zijn, op het balcon,
waar zy naast het bruidspaar mogen
plaats nemen. De twee meisjes links
naast den prins, de beide knaapjes rechts
naast de prinses.
Dan zetten de 500 kinderen het bruids
lied „Jong Nederland viert feest" in:
,,'t Jong volkje van ons vaderland zingt
luid zijn blijdschap uit".
En het is, alsof deze blijdschap, die uit
gaat van do frissche kinderstemmen en
zich weerspiegelend op het stralend gelaat
der gelukkige jonge menschen op het bal
con, zich voortplant over heel deze kleu
rige, zonbeschenen menigte.
Frisch en pittig klinkt dan het bekende
Hollandsche liedje van S. Abramsz: „Hol
land, ze zeggen, je grond is zoo dras".
Achter een der ramen ziet men de ko
ningin, die zelf niet op het balcon ver
schijnt, doch met het programma in de
hand, de zanghulde volgt.
Ontroerend zuiver klinkt het meerstem
mig lied: „Aan Hollands bruidspaar".
Ontroering en blijdschap ziet men beurte
lings afgeteekend op het gelaat van de
prinses, die af en toe diep bewogen is.
Als het laatste lied van de zanghulde is
verklonken, barst opnieuw een daverend
gejuich los. Eenige zwakke meisjesstem
men zetten te hoog „Lang zullen zij le
ven" in, maar de menigte neemt het over,
Het is een treffend oogenblik en het
bruidspaar op het balcon is zichtbaar on
der den indruk. Op de korte stilte, welke
even blijft hangen, volgt echter opnieuw
een daverend: „Lang zullen zij leven".
Prinses en prins danken lachend. De
vaandels neigen ten groet en dan keeren
beiden in het paleis terug. De hartelijke
huldiging is afgeloopen.
Marsch door de stad.
Na de zanghulde en de»i vaandelgroet
stelden de deelnemers daaraan zich in dc
Heuls'rcat en in het Noordeinde op voor
een korte r. arscn door de ttad.
Via de Heulstraat marcheerde de stoet
langs den Kneuterdijk naar het Binnen
hof. Voorop liepen de leden van het
comité, gevolgd door de postharmonie en
de vereeniging de Princevlag. Daarachter
volgden 500 schoolkinderen, die 250 scho
len in Den Haag vertegenwoordigden. Dan
kwamen de padvinders en voorts een on
noemelijk aantal Haagsche vereenigingen,
waarvan de jongste zeker wel de op 29
September j.1. opgerichte oranjevereni
ging „Prins Bernhard" was.
Rijen dik stond het publiek langs den
kant van den weg geschaard om den
kleurigen stoet gade te slaan.
Op het Binnenhof werd onder de tonen
van de postharmonie, die ook gedurende
den optocht onafgebroken gespeeld had,
rondgemarcheerd tot alle deelnemers hier
verzameld waren. De ouders van de
schoolkinderen die in den optocht mee
liepen, waren daar eveneens samengeko
men, om hun kroost weer op veilige wijze
naar huis te begeleiden.
Alvorens echter ieder weer zijns weegs
ging, hield generaal Wagner een korte
toespraak tot de aanwezigen. Hij zegde, als
voorzitter van het comité .ot luisterrijke
viering, ieder die meegewerkt had aan de
vaandelhulde, dank. De Haagsche jeugd,
zoo zeide hij verder, is altijd getuige ge
weest van het wel en wee van ons vor
stenhuis, daarom lag het op haar weg deze
vaandelhulde te betoonen, welke aldiis
richtte spr. zich tot de kinderen voor
jullie cansche leven een or.uitwischbaren
indruk zal achterlaten.
Namens het prinselijk bruidspaar en
namens H. M. de koningin bracht spr.
dank over aan allen, die ra» de hulde
hebben deelgenomen. Spr. deelde nog
mede, dat zoowel de prinses als de ko
ningin door deze hulde diep ontroerd
waren.
Tenslotte werd onder begeleiding van
de postharmonie door allen het Wilhelmus
gezongen, waarna een driewerf hoera op
het bruidspaar werd aangeheven.
Hierna werd de stoet ontbonden.
De ontsteking van het vreugdevuur.
Ook na afloop van de plechtigheid van
ondertrouw bleef de feeststemming in de
stad. Het contingent feestgangers breidde
zich in den loop van den middag nog be
langrijk uit, toen de schooljeugd zich op
haar eigen luidruchtige wijze onder de
volwassenen mengde.
Vooral voor het oaleis was het weer erg
druk. Het was immers bekend, dat prinses
Juliana en prins Bernhard, tegen 4 uur
naar het Julianamonument op het plein,
naar de stammoeder der oranjes genoemd,
zouden rijden.
De talrijke wachtenden werden om
streeks half vier verrast, toen een open
auto naderde, komende uit de richtirg
Zeestraat, waarin de koningin, prinses
Juliana en een hofdame hadden plaats ge
nomen. De bruid en haar moeder bracht
men een jubelende groet.
Weinige oogenblikken later rijden drie
hofauto's voor. In de eerste namen prinses
Juliana en prins Bernhard plaats en in
twee andere auto's leden van het gevolg
van hare koninklijke hoogheid.
Tusschen de juichende menschenrijen
door reed de auto, waarin het jonge paar
had plaats genomen door de Heulstraat,
Lange en Korte Voorhout, Haagsche
Bosch, le Van den Boschstraat, Juliana
van Stolberglaan naar het gelijknamige
plein.
Ook langs de route waren velen op de
been om prinses en prins op den dag hun
ner ondertrouw te bejubelen.
Op het Juliana van Stolbergplein.
Op het Juliana van Stolbergplein ston
den reeds tijdig zeer veel menschen, terwijl
in de Juliana van Stolberglaan ter weers
zijden van den rechten rijweg schoolkin
deren stonden opgesteld.
Binnen het hek van het plantsoen was
met behulp van oranjevlaggen en tapijten
een loge opgericht, waarin twee zetels
voor het bruidspaar waren geplaatst.
Boven op het monument, dat in 1909 ter
gelegenheid van de geboorte van prinses
Juliana in het Bezuidenhoutkwartier is
opgericht, prijkten 2 in elkaar sluitende
kelkvormige schalen, die van onderen in
direct verlicht werden. In de bovenste
schaal zou het vreugdevuur, dat met licht
gas wordt gevoed, gaan branden, dat niet
gedoofd zal worden dan aan het einde van
den dag der huwelijksvoltrekking op 7
Januari a.s.
Enkele minuten voor vieren kondigde
gejuich in de verte aan, dat de stoet met
het prinselijk paar in aantocht was en
even later arriveerden de hofauto's op
het plein voor den ingang van het plant
soen. Hier werden prinses Juliana en prins
Bernhard ontvangen door den heer G.
Jansen, kamerdienaar van wijlen H. M. de
koningin-moeder, die het bruidspaar naar
het comité leidde, waar prins en prinses
werden ontvangen door den voorzitter,
ir. M. C. E. Bongaerts. De koninklijke mi
litaire kapel onder leiding van kapitein
Walther Boer zette het „Wilhelmus" in,
terwyl de magnesiumfakkels der filmope
rateurs een fel schijnsel over het plein
wierpen.
De 5-jarige Marietje Haring bood de
prinses een ruiker witte bloemen aan en
nadat verschillende aanwezigen aan het
bruidspaar waren voorgesteld en prinses
Juliana en prins Bernhard hadden plaats
genomen, trad ir. Bongaerts naar voren en
sprak een korte rede tot het paar.
Het vuur ontstoken.
Na deze woorden reikte ir. Bongaerts
prins Bernhaid, die naar voren was ge
treden, een brandenden fakkel over, die
bevestigd was aan een langen, met groen
omwikkelden staaf, in het midden waar
van met rood-wit-blauw en oranje-lint
een bouquet witte bloemen was bevestigd.
Terwijl de muziek uit de Valerius' ge-
denckklanck het oude „Wilt heden nu
treden" inzette, plofte de vlam in de licht
bak boven het monument aan en verlicht
te de hoog oplaaiende gloed de omgeving,
die reeds in de schemering van den val
lenden avond was gehuld.
Een luid gejubel klonl uit de menigte
en met enkele woorden dankte prins
Bernhard den heer Bongaerts voor de uit
gesproken gelukwenschen. Nadat van de
«■den van het comité was afscheid geno
men, namen prins en prinses en de leden
van het gevolg in de auto's plaats voor den
terugtocht.
Op den terugweg.
Door de Juliana van Stolberglaan, Laan
v Nieuw-Oost-Indië en over het Bezui-
denhout en verder langs dezelfde route als
op den heenweg gevolgd was, reden prin
ses Juliana en prins Bernhard naar het
paleis terug, waar dezelfde schare, die het
vorstelijk paar bij het uitrijden bejubelde,
aanwezig was.
Onder vreugdevol geroep reed de auto
vap de prinses voor het paleis. Op het bor
des dankte het paar nog om dan achter de
glazen deuren uit het gezicht te verdwij
nen.
Even later waren prinses Juliana en
prins Bernhard nog voor een venster van
O€$GO0€H>$
Dinsdag 22 December.
HILVERSUM, 301 M. (AVRO-uiti.)
8.Gr.pl. 9.Omroeporkest. 10.
Morgenwijding, gr.pl. 10.30 Orgel
spel. 11.Huish. wenken. 11.30 Het
Omroeporkest. 1,15 Het Lyra-trio.
2.Kovacs Lajos' orkest. 3.
Knipcursus. 4.Gr.pl. 4.30 Kinder
koorzang. 5.Voor kleine kinde
ren. 5.30 Gr.pl. 6.Avro-dans-
orkest. 6.45 Kinderkoorzang „Zang-
luat". 7.Voor de kinderen. 7.05
Gr.pl. 7.30 Engelsche les. 8.ANP
ber., mededeelingen. 8.10 Gr.pl. 8.30
Bonte Dinsdagavondtrein. 10.18 Gr.
pl. 11.— ANP-ber. 11.10 Avro-
dansorkest. 11.3012.Gr.pl.
HILVERSUM, 1875 M. (KRO-ulta.)'
8.—9.15 en 10.— Gr.pl. 11.30—12.—
Bijbelsche causerie. 12.Ber. 12.15
KRO-Melodisten en gr.pl. 2.—
Vrouwenuur. 3.05 Orgelconcert en
soliste. 4.KRO-orkest en gr.p).
7.Ber. 7.15 Cyclus: Wat de tijd
leert. 7.35 Gr.pl. 7.45 PTT-kwar-
tiertje. 8.— ANP-ber. 8.10 KRO-
symphonie-orkest en solist. 9.
Gr.pl. 9.15 Verv. concert. 9.45 R.K.
Oratoriumvereen. Haarlem en so
listen, mmv. de H.O.V. 10.15 Gr.pl.
10.30 ANP-ber. 10.35 Farkas Jenö's
Hongaarsch orkest. 11.KRO-me-
lodisten. 11.4512.Gr.pl.
DROITWICH, 1500 M. 11.05 Voor
de vrouw. 11.20 Orgelspel. 11.50
Gr.pl. 12.05 't Oxford New-Theater
orkest 12.50 Jack Wilson's kwintet.
I.20 Cricketverslag. 1.40 De Wel-
lesley Colliery Prize Band en so
list. 2.35 Het BBC-Empire-orkest en
het Grinke-trio. 3.35 Gr.pl. 4.20 In
terview. 4.40 Het Hungaria Zigeu
nerorkest. 510 Gr.pl. 5.35 't Willie
Walker octet. 6.20 Ber. 6.45 Het
BBC-orkest en solist. 7.40 BBC-
dansorkest. 8.20 Radiotooneel. 9.20
Ber. 9.40 Causerie: The humanity
of science. 10.— Zang. 10.20 Revue-
progr. 11.20 Joe Loss en zijn band.
II.2012.50 Danimuziek. (gr.pl.)
RADIO PARIS, 1648 M. 7.20 en 8.20
Gr.pl. 11.20 Parijsch kamerorkest.
2.50 en 4.80 Gr.p). 5.50 Pasdeloup-
kamerorkest. 9.05 Zang. 11.20—
12.35 Pascal-dansorkest
KEULEN, 456 M. 5.50 Blaasconcert.
7.50 Omroepkwinte en solisten.
11.20 Fabrleksorkestconcert. 12.35
Omroep- en dansorkest 1.35 Gev,
concert, 4.20 Omroeporkest 6
Gr.pl. 7.30 Omroepkleinorkest,
-koor en solisten. 10.0411.20 Om-
roepdansorkest, Mandoline-orkest
en solisten.
BRUSSEL. 322 en 484 M.: 322 M
1220 Gr.pl. 12.50 Omroepklein
orkest 1.30 Omroepdansorkest 1.50
—2.20, 5.20, 8.50 en 7.20 Gr.pl. 8.20
Radiotooneel. 10.3011.20 Gr.pl.
484 M.: 12.20 Gr.pl. 12.50 Omroep
dansorkest. 1.30 Omroepkleinorkest
I.502.20 Gr.pl. 5.20 Fud Candrix1
dansorkest. 6.35 Gr.pl. 7.05 Piano
recital. 7.35 Gr.pl. 8.20 Nat. orkest.
10.3011.20 Dansmuziek (gr.pl.)
DEUTSCHLANDSENDER. 1571 M.
7.30 Militair concert. 8.20 Berlijnsch
Philharmonisch orkest. 9.20 Ber.
9.50 Pianorecital. 10.05 Weerber.
10.20—11.20 Dansmuziek (gr.pl.)
GEMEENTELIJKE RADIO
DISTRIBUTIE.
Lijn 1: Hilversum.
Lijn 2: Hilversum.
Lijn 3: Keulen 8.10.20, Luxem-
berg 10.2011.20, Radio Danmark
II.2012.20, Brussel VI. 12.20—14.20
Luxemburg 14.2014.55, Droitwich
14.55—16.20, Keulen 16.20—17.10,
Luxemburg 17.1018.Keulen
18.19.05, Beromünster 19.0519.40
Keulen 19.4020.05, Rome 20.05
24.—.
Lijn 4: Brussel 8.9.20, Norman-
dië 9.2010.35, Droitwich 10.35
12.50, Lond. Reg. 12.5016.50, Droit
wich 16.5018.20, Luxemburg
18.20—18.45, Droitwich 18.45—20.20,
Lond. Reg. 20.2021.20, Droitwich
21.20—24.—.
de eerste verdieping zichtbaar, hetgeen
tot nieuwe juichkreten aanleiding gaf.
Langzamerhand keerde de rust voor het
paleis terug, voorzoover daar in deze da
gen sprake van is.
Enorme menigte op de been.
Men sprak op Prinsjesdag dit jaar van
een drukte zooals zelden in Den Haag was
geweest. Een half millioen menschen zou
den er dien dag geweest zijn. Het cijfer
is moeilijk te controleeren, maar tegenge
sproken, is het niet.
Onze indruk was en de hoofdcommissa
ris van politie bevestigde het, dat het
Zaterdagavond drukker was dan op den
derden Dinsdag van dit jaar. In de bin
nenstad bewoog zich één compacte men-
schenmenigte voetje voor voetje door de
hel verlichte en bont versierde straten. Er
was haast geen doorkomen aan en de
politie zorgde voor zoover mogelijk
voor éénrichtingverkeer.
Voor het Paleis Noordeinde was het in
het begir van den avond een dusdanig ge
drang, dat de politie genoodzaakt was, met
behulp van touwen een afzetting te mak°r
ter voorkoming van ongevallen. Dank zij
dezen maatregel in het belang van de
openbare orde zijn er voor zoover onze
informaties strekten geen ongelukken
van eenig belang voorgekomen. Wel viel
er af en toe iemand flauw of werd onder
den voet geloopen, maar de eerste hulp,
kon steeds door plaatselijke behandeling
het euvel herstellen.
Serenade van studie-genooten
Deze afzetting was ook noodig om een
200-tal leden der vrouwelijke studenten-
vereeniging uit Leiden door te laten voor
het brengen van een serenade aan de
prinses, oud-lid dezer vereeniging.
Deze hulde vond tegen half elf op het
voorplein van het paleis plaats. Vooraf
gegaan door het Leidsch harmoniegezei-
schap „De Post", onder het spelen van de
Llppe-Detmoldmarsch, marcheerden de
leden van de V. V. S. L„ die met autobus
sen uit Leiden waren gekomen, uit de
Oranjestraat naar het paleis. Het Wilhel
mus en het Lipplsche volkslied werden ge
speeld en de meisjes zongen het jonge
paar, dat voor een der vensters van de
linkervleugel verscheen, het „Io Vivat" en
het clublied toe.
Op het bordes ontvingen mr. J. C. baron
Baud, kamerheer van de prinses en jhr.
ir. Röell, prinses waarnemend secretaris
het bestuur der vereeniging.
Deze dames hebben geruimen t^jd ten
paleize vertoefd en zijn door de prinses en
de prins ontvangen.
Het Leidsche studentencorps nam we
gens den corpsrouw, aangenomen in ver
band met het overlijden van een der corps
leden, geen deel aan de serenade.
Hartelijk wuivend met haar fakkels
vertrokken de meisjes tegen elven.
Het bleef ook hierna nog heel druk in de
stad.
De verlichting aan den Bruidsweg was
Zaterdagavond voor het eerst aan en trok
natuurlijk zeer de aandacht.
De dag van aanteekening is een waardig
begin geweest van de komende feestdagen,
waarin nog herhaaldelijk getuigd zal wor
den van liefde en vereering voor het vor
stelijk bruidspaar.
Verdeeling opbrengst van de huur
van tribune-standplaatsen.
B. en W. van den Haag stellen den raad
voor, de opbrengst ad 82.800 van de in
schrijving voor de tribunes langs de route
van den vorstelijken huwelijksstoet, welk
bedrag nog wordt vermeerderd met
30.000 van andere zijde in verband met
tribunebouw voor weldadige doeleinden
beschikbaar gesteld, als volgt te verdeelen.
a. het comité voor de luisterrijke vie
ring te 's-Gravenhage van het huwelijk
tusschen H. K. H. prinses Juliana en Z. D.
32)
Hij had een witte werkjas aan en een
kam stak in zijn haar, en hij hield een
paar krulijzers in de hand. Maar op dat
oogenblik had Tessa geen oogen voor hem.
Zij werd te veel in beslag genomen door de
uiting van het temperament, dat Miss Mul-
vaney voor een klein publiek ten toon
spreidde.
Ponzetta verscheen, een dikke Italiaan,
met een bijna kaal hoofd. Lallie Mulvancy
greep hem bij den arm en wees op Tessa.
„Kijk naar het haar van dat meisje, Pon
zetta! Kijk! Heb je ooit iets gezien, wat
daarop leek? Dat is pas rood haar geen
steengruis. Dat is een haard, een zonson
dergang. Het leeft! Je kunt er je handen
aan warmen!"
„Kathedraal-rood", mompelde Ponzetta
eerbiedig.
„Juist, Ponzetta. Dat is het. Kathedraal-
rood. Er is iets godsdienstigs aan. Het maakt
dat je je voelt, alsof je in een kerk bent
met zingende koorknapen. Dat moet ik heb
ben. Precies zoo. Geef me dat!"
„Maar madame's haar is van nature zoo",
zei Ponzetta.
„Is dat zoo, liefje?" vroeg Lallie Mulvaney
„Ja, het is altijd zoo geweest", antwoord
de Tessa was beleedigd.
„Ik vind het prachtig. Het is net een vul
kaan. Let maar niet op wat ik zeg, liefje
Ik ben temperamentvol. Ponzetta, verf het
mijne zoo!"
„Maar madam
„Als een vulkaan", mompelde Mulvaney,
„die uitgebarsten is. Geef mij dat, Ponzetta
Precies zoo. En spreek niet tegen, anders
word ik driftig".
Zij leunde achterover in haar stoel, nam
een sigarette, die Ponzetta haar aanbood,
en blies prachtige kringetjes, terwijl Pon
zetta een diepgaande studie begon te ma
ken van een reeks flesschen.
Het werd weer rustig, en Tessa bemerkte
dat mr. Banks reeds eenigen tijd bezig was.
met een zekeren eerbied het hoofd te be
handelen, dat net als een vulkaan was.
Mr. Banks herhaalde zijn aanzoek niet.
Hij wijdde zich aan zijn taak met een
nederigheid, die bewees, dat hij de toe
dracht begreep dat Tessa toch den vori-
gen avond de scherpe opmerkingen van den
theater-directeur gehoord had. Hij was in
het stof gebogen, maar deed zijn werk
goed.
Toen hij klaar was, zag Tessa er nog
liever uit en leek zij meer op een heilige
dan ooit. Zij schaamde zich wel wat over
zichzelf, en was half geneigd te gelooven,
dat haar wraak op Mr. Banks wreedaardig
was geweest.
Zij was van plan geweest hem een fooi
te geven, maar had er het hart niet toe. In
plaats daarvan stak zy hem, toen hy bij
haar vertrek voor haar boog, de hand toe.
Miss Mulvaney leunde nog altyd achter
over in haar stoel en blies kringetjes van
rook.
„Wie is dat meisje, Banks?" vroeg zij, toen
de deur zich achter Tessa sloot. „Jullie
gaven elkaar de hand".
„Zij is een vriendin van mij, madam".
„Vindt je niet, dat ze op mij lijkt?"
„Dat heb ik niet opgemerkt, madam".
„Nu, het is zoo. Weet je, waar zij woont?
„Ja, madam".
„Je kunt haar dus voor mij vinden, ais
ik haar weer wil zien?"
„Zeker, madam".
„Ik zeg je, dat zij op mij lijkt. Wacnt
maar, tot mijn haar dezelfde kleur heeft als
dat van haar, en kijk dan nog eens. Wat
duivel voer jij uit, Ponzetta? Als je nog
meer van dat goedje op mijn nek morst,
word ik driftig".
Beneden ontdekte Tessa tot haar ontzet
ting, dat haar wraak op Mr. Banks precies
vier shilling kostte.
„Nooit weer!" beloofde zij zichzelf, terwijl
zij betaalde. „Je verdiende loon, meisje,
omdat je zoo laaghartig bent geweest".
Onderweg naar huis schoot haar plotse
ling te binnen, waar zy Miss Mulvaney s
gezicht eerder gezien had. Het was het
meisje, waarvan zij de foto in Jimmy Tur-
ner's valies had gezien.
„Dat maakt er voorgoed een eind aan
zei ze bij zichzelf. „Een man, die een foto
bij zich draagt van een meisje, dat met niets
om haar beenen op het tooneel komt
heelemaal niets, zelfs geen kousebanden
is een nu ja, die kan niet erg aardig zynl
En ik mag zoo iemand niet aanmoedigen
Niet, dat er kans bestaat, dat je hem
kunt aanmoedigen, meisje. Je zult Jimmv
Turner nooit terugzien. Nooit, Want wat
Miss Mulvaney ook mag zijn, zij ziet er
aardig uit. Eenvoudig schattig zelfs al is
ze temperamentvol".
Toen zy eindelijk thuis kwam, open le
Mrs. Potts de deur voor haar en keek haat
gewichtig aan.
„Liefje", fluisterde zij geheimzinnig. „Er
is een heer voor je".
„Een heer voor mij?" zei Tessa. „Dat kan
niet, Mrs. Potts. Ik ken geen enkelen heer"
„Ik heb hem in de voorkamer gelaten,
schat. Hij heeft me mooi aangetroffen. Ik
had geen muts op. Ik hoop, dat je hem
namens my mijn excuses wilt aanbieden.
Hij zegt, dat hij een vriend van je is. Neen.
hy heeft zijn naam niet genoemd".
In de voorkamer vond zij Jimmy Turner
op haar wachten, met een bos bloemen in
de hand, die hij haar heel nederig over
handigde.
HOOFDSTUK XXI.
Jimmy Turner legt uit.
„Wie is zy? vroeg Jimmy, toen hy haar
nederig zijn bos bloemen had aangeboden.
„Zij overviel my plotseling en benam mij
bijna den adem. Ik vrees, dat ik niet heele
maal mijzelf was. Kwam niet tot myn
,niCt' dat Zij uw moeder 1«. miss
2703. Ik geloof niet, dat ik dat zou kunnen
verdragen".
„Ik heb geen moeder, mr. Turner".
„O! Wat een opluchting! Dat doet mii
genoegen".
„Genoegen?"
„Niet dat u geen moeder meer hfebt, maat
dat de dame, die mij binnen liet, uw moe
slagen" °at Z°U terneer hebben ge-
',0' V bedoelt de kostjuffrouw? Dat is
Mrs. Elisabeth Potts".
„Dat vreesde ik al'. Ik wist bijna zeker,
dat zy zooiets zou zijn. Zy maakte haa.
excuus, omdat tk haar blijkbaar onverwa ht
aantrof. Zy zei, dat zij haar muts niet op
had".
„Zij draagt gewoonlijk een nopjcsmirtl «-
een blauwe", gichelde Tessa.
„Dan had het erger kunnen zijn. Zfj ver
telde mij, dat zy vroeger heel mooi is I*'
weest, wat een waarschuwing inhoudt voor
ons allen, om niet naar het uiterlijk te oor-
deelen. Natuurlijk wil ik my niet tot recn-
ter over die soort dingen opwerpen, maar
zij doet mij denken aan Mr. Epstein'a Rima"
„Ik ken Mr. Epstein niet", zei Tessa wat
styf. „En wie is Rima? Is dat een meisje?"
„Dat zeggen ze. Zy is verzekerd, weet o"
„Ik ook", antwoordde Tessa. „Maar bU mii
is het geld weggooien. Ik ben bijna nooit
ziek. Sinds ik verzekerd ben, ben ik maar
ééns bij den dokter geweest. En dat alleen,
omdat ik iets binnen in mijn keel zag
bang werd. Maar hij zei, dat het mijn buiC
was, en dat het heelemaal in orde was, dat
die daar zat".
„Zoo bedoel ik het niet", zei Jimmy-
„Rima is in Hyde Park. Zij is een meisje
van steen. Ik zal u eens meenemen, on1
haar te zien".
Tessa had een gevoel, alsof zij stikte, en
alsof datgeen, wat z(j eens in haar keel had
ontdekt, onrustbarende afmetingen had
'aangenomen, en haar Jong leven bedreigde
Rima! Zij bedacht, dat zi) dien naam
moest onthouden. Een meisje. Jimmy stem
de kalm toe, dat Rima een meisje was, ®n
hij scheen haar heel goed te kennen. D*'
was dus weer een van zijn meisjes. Je hadt
haarzelf. Lallie Mulvaney en die Rima. On
getwijfeld was Rima een van die meisjes,
die hy 's morgens vroeg had opgepikt, toen
zij op haar bus wachtte, net zooals ht) haar
had opgepikt. Waarschijnlijk werkte Rima
ook voor haar brood.
(Wordt vervolgd).
