fcoviHciacil 7lieuws
'Jmilleim
Spoct
ZUIDSCHARWOUDE
BROEK OP LANGENDIJK
WIERINGERWAARD
EGMOND BINNEN
HEIIOO
Weerom de brief niet
kommen was.
De heer Dekker vroeg, hoe B. en W. zich
deze versiering indenken.
De voorzitter meende, dat de bedoeling
was, het geld over te hevelen naar de com
missie, welke in de gemeente is gevormd.
De bedoeling is het raadhuis te verlichten
De heer Dekker vond het niet juist, dat
men een paar dagen achter de officieels
datum aanging. Aan den dag moet men zich
houden. Daarom is spr. niet zoo enthousiast
dit bedrag te voteeren.
De voorzitter merkte op, dat de datum
is vastgesteld door de commissie. Daar kon
den B. en W. niets aan doen.
Een suppletoire begrooting 1930, waarin
diverse posten waren verwerkt, werd hierra
vastgesteld.
Rondvraag.
De heer Dekker vroeg in de rondvraag
naar de salarisverhooging van den gem.-
veldwachter, waarvan deze nog niets heeft
ontvangen. Het besluit was reeds in Juni
genomen.
De voorzitter antwoordde, dat de veld
wachter-verordening niet lang geleden is
goedgekeurd, n.1. 16 December. De verhoo
ging moet dan volgens B. en W. ingaan op
1 Januari 1937.
De heer Dekker vond, dat dat niet was
besloten. Spr. zou er voor zijn de verhooging
uit te betalen vanaf den datum van het
besluit
B. en W. zullen een onderzoek instellen,
wanneer deze betaling moet ingaan.
De heer Dekker meende, dat men wel
drie jaar kon wachten met goedkeuren.
Daarvan mag de veldwachter de dupe niet
worden. Spr. was van meening, dat de
datum van ingang is 1 Juni.
De heer van Zoonen merkte op, dat de
verordening eenige malen is terugontvan
gen ter wijziging.
Daarna werd de vergadering gesloten met
de beste wenschen voor het nieuwe jaar.
Crisiscomité.
Maandagavond heeft op het gemeente
huis alhier de trekking plaats gehad van
de verloting ten bate van het plaatselijk
crisis-comité.
Wij vermelden hieronder de hoofdprijzen,
welke gevallen zijn op:
Lot no. 1101, de eerste prijs, dressoir; Lot
no. 871, tweede prijs, pendule; Lot no. 518,
derde prijs, wollen deken.
Jaarvergadering ziekenhuis-
verpleging.
Bovengenoemde vereeniging kwam
Dinsdagavond bijeen in het lokaal van
Vijzelaar.
Wegens ziekte van den heer W. Giltjes
berustte de leiding in handen van den heer
P. Stammes.
Meegedeeld werd, dat op een daartoe
gedane vraag aan het adviesbureau, bericht
was binnengekomen, dat klasse-verpleging
wel mogelijk is, maar zeer riskant in ver
band met de met de grootte van het aantal
deelnemers. Besloten werd dan ook geen
pogingen dienaangaande in het werk te
stellen.
Uit het financieel overzicht bleek, dat de
ontvangsten hebben bedragen met het saldo
van 1935 2926,13 en de uitgaven 2198,92,
batig slot 727,21. Geconstateerd werd een
achteruitgang in 1936 van 577.91.
38 patiënten zijn verpleegd met een totaal
aantal ligdagen van 617. 17 operatie-
gevallen vonden plaats, 14 observaties en
7 keer amandelen knippen.
Uit het jaarverslag bleek, dat de vereeni
ging 897 betalende en 161 niet-betalende
leden heeft. In het vervolg zal van 18*jarige
inwonende kinderen en pasgeborenen de
contributie geheven worden in de maand na
de verjaardag en geboorte. Waar de moei
lijkheden vele zijn, werd aan het slot de
wenshc uitgesproken, dat de vereeniging
haar menschlievende taak zal mogen blijven
vervullen.
In het bestuur werd de heer K. Slot her
kozen.
In verband met de in werking zijnde wet
op het ziekenfondswezen vond algeheele
reglementswijziging plaats.
Geen ligdagen worden in de toekomst
meer vergoed voor hen, die verpleegd wor
den in een sanatorium, of in een inrichting
voor vallende- en zielsziekten.
39)
door RICHARD STARR
Vertaald door A. RIEWERD.
Maar zij gaf er niet om. Iets zei haar, dat
Jimmy zich dien avond gelukkig had ge
voeld in haar bijzijn, hoewel hij nogal kalm
en nadenkend was geweest. Zij had hem
gelukkig gemaakt en dat was een groot-
sche gedachte.
Nu zou hij van haar afdrijven naar
Rima of Lallie en de anderen. Of over een
poosje zou zij de zaak in handen moeten
nemen en er zelf een eind aan moeten
maken, want een werkend meisje moet niet
te lang of te dikwijls droomen. Zij heeft
haar leven, waar zij aan moet denken, en
haar toekomst.
Van één ding was zij heel zeker: dat er
voor haar in dezen droom geen toekomst
was. Het was maar iets voorbijgaands in
Jimmy's leven, en zij voelde zich tevreden,
dat het zoo was. Zij ging dien avond vol
komen gelukkig naar bed en sliep zonder
droomen.
Het was niet het eenige uitgangetje, dat
zy met Jimmy had. Er kwamen er nog ver
scheidene. In de theesalon was het saai.
Dat is te zeggen, niet wat het werk betrof.
In verband met de wettelijke opgelegde
verplichting om een reservefonds te vor
men werd besloten de contributie te ver-
hoogen van 15 op 17 cent per lid, per maand
Het maximum aantal ligdagen werd voor
1937 wederom bepaald op 30 voor operatie
en 17 voor observatie-gevallen.
Tot afgevaardigden naar de Streekver-
band-vergadering werden benoemd K. Slot
en P. Timmerman.
Medegedeeld werd, dat de onderlinge-
peratie-kas ln 1930 wederom goed heeft ge-
functionneerd.
Met den wensch, dat 1937 een gunstig
jaar moge zijn voor de vereeniging, volgde
sluiting door den voorzitter.
Afd. Holl. Mij. van Landbouw.
Vergadering van de afd. Wieringerwaard
van de Holl. Mij. van Landbouw op Dins
dagavond in het lokaal van den heer R.
Breed.
De voorzitter deelde mede, dat in samen
werking met den Bond van Boerinnen e.a.
plattelandsvrouwen op 21 Jan. een lezing
zal worden gehouden door den heer Hoede-
maker over Zuid-Afrika, verduidelijkt met
lichtbeelden en dat op 25 Januari a.s. de eer
ste van de drie cursussen zal worden ge
houden door ds. Eggink van Zuiderwoude,
met als onderwerp: Het organisatieleven ten
plattelande. Deze cursus is in het leven ge
roepen in samenwerking met Landbouw en
Maatschappij.
Daarna werd de brief van het hoofdbe
stuur ter tafel gebracht. De voorzitter, als
voorstander van Landbouw en Maatschap
pij, deelde mede, dat hij een lezing heeft bij
gewoond van den heer Huisman, die een cn
ander duidelijk heeft uiteengezet. Persoon
lijk is spreker voor samenwerking. Breed
voerig werd hierover gediscussieerd, waar
na een voorstel tot samenwerken met op
één na algemeene stemmen werd aangeno
men.
Ten slotte bracht de voorzitter dank aan
de aftredende bestuursleden, de heeren V.
de Wit, A. Reselman en P. Visser Az. voor
hetgeen zij in het belang van de afdeeling
deden en sprak den wensch uit, dat de
nieuwbenoemden eveneens hun beste krach
ten zullen geven.
Aanbesteding vuilnisophalen.
Woensdagmorgen werd ten raadhuize
het ophalen van de vuilnis en het vervoer
van steenen en puin voor onderhoudswerk
1937 aanbesteed.
Voor vuilnisophalen werd ingeschreven
door P. van den Berg voor 90.48; P. Hou-
tenbos 1.98 per week; Ant. de Waard
108 per jaar; F. Tervoort 144.75 p. jaar.
Gegund voor Egmondbinnen aan. P. v. d.
Berg voor 90.48, voor Egmond aan den
Hoef aan Ant. de Waard voor 108.
Vervoer van steenen, ingeschreven door
J. Burger:
Steen vanaf Alkmaar 1.50 per duizend,
Puin vanaf Alkmaar 0.70 per M3; Keislag
vanaf Alkmaar 0.80 per M3; Sintels te le
veren 1.40 per M3.
Door Chr. Duinmeyer:
Steen vanaf Alkmaar 1.550 per duizend;
Grint vanaf Alkmaar 1 per M3 gestrooid;
Sintels v.af Alkmaar 2; Basalt vanaf Alk
maar 0.90 gestrooid f 1; Puin vanaf Alk
maar 1.
Gegund aan J. Burger.
Steun B.: Voor extra-hulp aan werkloo-
zen, de z.g. steunverleening B, wordt van
het Rijk ontvangen f 03.79.
vragen. Alle politieke partijen zijn het roe
rend eens, dat de bewerkers van den
bodem moeten zorgen, dat de consument
alles en nog wat voor een appel en een ei
kan koopen en dat de boer moet zorgen
dat aan de wenschen van de regeering ge
volg wordt gegeven.
Ons land wordt niet beheerscht door
concurrentie op de wereldmarkt, geen vrij
handel, doch partijpolitiek. Wie de meeste
candidaten in het parlement kan brengen,
heeft het meeste te zeggen.
In een breed opgezet betoog rekende spr.
af met die politieke partijen die geen voor
standers zijn van vrijhandel. Spr. walgde
van de S.D.A.P., die met haar politieke
vijanden heult, oranje draagt en het Wil
helmus zingt. Het „Plan van den Arbeid'' is
een hersensschim maar als verkiezingsleus
moet het dienst doen. Met tal van
voorbeelden betoogde spr. dat Nederland in
den put zit. Er moet komen een parlement
dat niet verpolitiekt is, doch de belangen
van allen en niet van speciale groepen dient.
Vrijhandel moet er komen. Alle crisis
apparaten moeten verdwijnen. Er is be
hoefte genoeg. Men behoeft geen voedsel
te vernietigen. De bewerkers van den bodem
moeten een menschwaardig bestaan hebben.
Gelijkheid en recht voor iedereen. Vrije
concurrentie op de wereldmarkt, gelijkheid
voor allen. Tot heden is dat niet gebeurd.
Als de a.s. verkiezing er is zullen de „man
nen" weer leuren om onze stemmen. We
zullen ze zeggen: „ik keek hoog bij U op.
doch nu zie ik diep op U neer". Wij willen
geen politicus die ons geen recht geeft. Ge
lijk en recht moet geen leuze zijn van een
politieke partij, doch werkelijkheid voor
allen. De spreker kreeg na afloop een
spontaan applaus en een dankwoord.
Nat. Bond „Landbouw en
Maatschappij".
Bovengenoemde bond hield Dinsdag
avond voor de afd. Heiloo een openbare
vergadering, waar de heer J. de Lange uit
Binnenwold het onderwerp: „Wat wil de
bond Landbouw en Maatschappij?" behan
delde.
Na een inleidend woord van den voorzit
ter, den heer A. Schrooder, begon spreker
over zijn onderwerp. Waar hij met een
kleine pauze een 2)4 uur sprak, zullen we
hier en daar een greep uit zijn betoog doen.
De kern was, dat de bewerkers van den
bodem, goed genoeg zijn om hard te wer
ken, sober te leven en ontbering te lijden en
als ze oud en afgeleefd zijn kunnen ze naar
het Burg. Armbestuur om een aalmoes te
Er was altijd dezelfde roezige drukte op
dezelfde uren van den dag, maar er ge
beurde niets, dat aanspraak kon maken
op iets avontuurlijks.
De Vliegende Troep werd nog eens opge
roepen en Tessa moest naar het noordelijk
deel van Londen om in een oefenzaal bij
een bijeenkomst van oudgedienden te be
dienen. Dat waren geen groote hanzen, en
haar fooien beliepen maar ongeveer een
bedrag van tien shilling. Maar zij was er
gelukkig mee.
Behalve dat niets. Zelfs haar tweede
bezoek bij mr. Corless, den fotograaf-
kunstenaar, werd uitgesteld. Zij kreeg een
riefje van hem, dat hij de stad uit was
geroepen, en dat de zitting verdaagd moest
worden. Pet Peil, die met Tessa zou mee
gaan, was wanhopig en verklaarde tragisch
dat er niets van zou komen. Dat zij aldoor
had geweten, dat er niets van zou komen.
Zij was onder een ongelukkig gesternte
geboren en dergelijke dingen gebeurden
haar niet.
Vier keer in de volgende drie weken nam
Jimmy Tessa mee uit. Eens naar 'n theater
Eens op een rit ver buiten de stad, zij wist
niet waarheen, in Jimmy's groote auto
of die van zijn vader.
Jimmy werd haar al dierbaarder en dier
baarder door zijn gentlemanlike en eenigs-
zins verrassend gedrag. Zij was een beetje
zenuwachtig en wantrouwend geweest bij
dat uitstapje met de auto, daar zij Velc
geschiedenissen had gelezen over goedge-
loovige meisjes, die met mannen in auto's
meegingen. In die verhalen gebeurde er on
veranderlijk iets met de motor, als zy vele
Heel achter in de polder sting un kloin
boerestollepje.
Et huiske was oud en grois, krek as de
bewoners en zooveer as de herinnering
teruggong, hadde ze deer weunt.
Altoid met sen tweikes, in de ienzaam-
hoid, want het was un afgelegen hoek.
Voor de bakker en winkelier of de post
w-j et nog un hille antui om er te kom
men. En teminste in de herfst en winter,
den moste ze om er te kommen door de
smalle pruttige koi baggere.
De twei ouweluikes kwamme ok maar
zelden of nooit op et durp, en al beurde
et den soms naggerris dat de ouwe baas
er nei toegong, den gong ie altoid met et
skuitje, want haai kon veul beter nei et
durp voare as loopè
Maar altoid zoo met sen tweien wazze
ze niet weest, et was wel al puur wot
jaare leden dat ze met sen drieën wazze.
Wullem, heurlui ienegste zeun, was nou
al jaare en jaare leden vort gaan nei Indië.
Veul, heel veul gong de gedachte van
de ouwe Vader en Moeder nei der seun,
die ze den voor der haalde, met un paar
petretjes, die haai voor ze overstuurd had.
Eerst had de vrouw docht, dat ze der
niet over heen zou komme, dat ie vort
gong, maar de vader was efkes woiser. om
ok de vrouw op un end aare gedachte baai
te brengen.
De joon wou et nou, en haai zou toch
met un jaar of wat weer verom komme.
Ze was toe wel efkes geruster worren,
maar ze kon der Wullem niet vergeete.
Toe die pas vort was, dat was zoo
vreemd, zoo stil over hois.
Dat de eerste brief kommen was, was
et krek of ze deur de grond heen gaan
zou, ze was er mei achter holt, nei et
skuurke, weer de baas was, want die most
voorleze, want dat had ze nooit leert.
Later was ie deer trouwd, en nou sou ie
wel nooit meer verom komme, haai had
et deer goed en dat was oigeluk wel ge
lukkig.
De brieve wazze ok niet zoo erg meer
kommen, niet zoo erg veul meer as in et
begin, en nou kwam er de leste jaare
maar ien keer un brief.
Dat was altoid efkes voor Nuwejaar,
dat was den un erge lange brief, weer
veul, heel veul in sting.
Ook beurde et wel dat ie voor Karsttaid
der al was, maar et was nog nooit voor
kommen dat ie over Nuwjaar kwam.
Zoo was et den nou ok weer, nei Sun-
terklaas den begon de vrouw altemet al-
dcrs uit te koiken, en as de post den
kwam den sting /e al te wachten en heen
en weer te dribbelen.
Maar haai was deuze keer laat, heel
vele mijlen overal vandaan waren, en het
goedgeloovige meisje kwam dan in den el-
lendigen toestand dien nacht niet meer
naar haar huis terug te kunnen.
Met Jimmy's motor gebeurde niets.
Zij had uit de verhalen van andere meis
jes ook begrepen, dat op deze autoritten m
de avonduren gewoonlijk in een of andere
lommerrijke, eenzame laan gestopt werd
voor het doel dat in West Ham bekend
stond als „vrijen".
Zij was er op voorbereid, bij die gelegen
heid flink weerstand te bieden. Het was
goed en wel, zich, uit dankbaarheid van
haar vol hart, door Jimmy te laten kussen,
als hij haar goeden nacht zei maar vrij
en was nog heel iets anders en beteekende
heel wat meer, dan zij bereid was, toe te
staan.
Maar Jimmy stopte niet. De groote auto
snorde zacht voort. Jimmy vertelde interes
sant en gemakkelijk. Hü liet haar soms het
stuurwiel vasthouden, een opwindende be
zigheid, die haar gewoonlijk dicht naast
hem bracht. Maar hij raakte zelfs haar han
den niet aan.
lederen avond, als hij goeden nacht zei,
kuste hij haar. En zij noemde hem nu altijd
Jimmy, en hij noemde haar Tessa. Natuur
lijk kon dit niet altijd zoo doorgaan. Tessa
wist, dat Jimmy Turner zich alleen maar
met haar en in zekeren zin ten koste
van haar amuseerde, en had een vaag
voorgevoel, dat zij eena voor dit alles zou
moeten boeten.
Het zou hem gauw gaan vervelen. Dan
zou hij naar Rima Epstein en Lallie Mul
vaney en de anderen teruggaan. En ais hy
laat, voor de Karst was er nog niks en de
dage nei de Zundege was er nog gien
brief kommen.
De ouwejaarsdag naderde en s ochens
zoi de baas al, dat et welders un witte
v.ereld worre kon, un witte overgang van
et Ouwe in et Nuwe.
Maar sen woifke hoorde em niet, ze
\.as ergens aars met heur gedachte, en
alle mogeluke dinge docht ze an.
's Middags was er nag niks kommen,
tenminste gien brief, en dat was wat oor
haarlui, want un Ouwejaarseivend zonder
brief, dat was niet mogeluk, deer was gien
denken an as ze gien brief hadde.
De ouwe baas zoi nag dat et best kon
dat ie daasteran op Nuwjaar met de Nuw-
jaarspost komme kon.
Et was inpesant al puur beginnen te
sneeuwen in de middag, en voor dat et
eivend viel wat et al volop.
In et skuurke wasse nag een paar
.atjes dicht te stoppen, want de snei joeg
der deerheene, en dat was te koud voor de
beiste, dus deid de baas dat eerst nag ef
kes, voor melktoid. Zoo wier et eivend, en
altoid was er nag niks kommen.
Vroeger wazze ze altoid al opbleven en
dat hadde ze altoid volbouwen, al wazze
ze ok maar met sen tweikes.
Want deuze eivend was heurlui eivend,
dat ze vroeger nag jong wazze was op de
Ouwejaarseivend heurlui Wullem gebo-
ren.
Vroeger had ze altoid oliebolle bakt, en
dat was zoo deurgaan, oliebolle met un
pan melk, en een spelleke domenee.
Met mekaar haalde ze den altoid die
eivend die eerste Ouwejaarseivend op.
Ok nou was et weer zoo, de domenee-
stikke wazze der weer baai, den was de
eivend niet zoo ienzelvig, zoo zonder brief.
Maar zoo erg wou et spul niet vlotte,
want ze miste wat en dat konne ze maar
riet van der afzette.
Et kachelke deid wel sen beste en
brande dat et un lust was. en un gezellige
warmte gong over et kloine kamerke, de
oliebolle en de melk was ok niks op an te
merken, alles was goed maar toch, nei, et
viel niet mee.
Et was ok nag nooit beurt, altoid was er
nog, voordat et ouwe jaar plaas maakte
voor et nuwe, un brief weest uit Indië.
De baas most efkes nei buiten, en toe
die verom kwam, vreef ie sen hande, ze
boven et kachelke houwende.
„Krek sok weer as die eivend moeder,
et is gien weer om un hond nei buiten te
jagen", zoi ie.
En soo was et, et was gien erg anlok-
kend weer om nei buiten te gaan, want
et was hillekendal un sneisturm worren.
Maar binnen was et warm en dat was
hoofdzaak.
De baas porde et kachelke nag efkes op,
gooide der nag wat bovenop, en gong toe
weer
„Kom leite we naggeris hussele, ik hew
de leste wonnen, en nou jij deuze moeder,
den benne we weer geloik".
Ze had net un varsch kommeke intapt
en zette de pot soitander op de thee
stoof.
Beurt om beurt zette ze der stikke an,
en kochte af en toe weerderes baai.
Et spulleke was nag niet hillekendal
uit of toe leek et net of der achter an de
deur rammelt wier.
Ze keeke mekaar ders an.
„Krek of er vollek an de deur is vader".
„Ken niet, met sok weer gaat er om-
mers genien van honk".
Maar in et achterend was et weer un
beetje gestommel, en nou was et wel zeker
dat er wat gaande was.
De ouwe baas gong overend, en gong
eres koike, zen woifke bevende achter
lei tend.
Haai haalde de deur open en riep deur
et gangkje dat nei et achterend liep: „Is
er vollek!"
„Ja", klonk un stem uit de donkerte.
Toe gong de ouwe tastend nei achter en
ak un luziver an.
In dat skoinsel zag ie un man staan, die
df> reste van de snei van zen jas afsloeg.
Met un aare luziver stak de baas et pe-
tiumlampke op, en toe kon ie de vreemde
bezoeker beter bekoike, un man van un
goeiije veerteg, met un roozeg gezicht van
de sneisturm.
„Jonge", zoi de ouwe, „Uwes benne ok
op un raare kust verzoilt raakt zou ik zoo
zegge, maar kom er maar in, den ken je
je warme, we hewwe ok nag wel un kom
meke melk voor Uwes".
De vreemdeling trok sen jas uit en zette
sen hoed af, stampte de snei van sen
skoene, en gong toe achter de ouwe an
nei binnen.
In e» kamerke sat de vrouw in span
ning te wachten.
De ouwe pakte un stoel en sette die
kotbaai ek kachelke neer toe se in de
kamer kwamme.
„Koik meheer gaat uwes deer maar jut
te, en vrow tap erris gouw un warm kopk<
in."
Ze kwam overend, maar metien zeeg ze
weer terug in der stoel.
De ooge van de vrouw hadde die van
de vreemdeling ontmoet entwc i
paar ooge hadde mekaar ontmoet, maai
ok twei harte.
Ze soide niks of oigeluk konne se niks
segge inet eerst, en et was de vreemde-
ling die et eerst wat zoi.
„MoederVader
De vrouw kon nag niks zegge en sebiet
was ie baai heur, en de ouwe baas kwam
ok baai sen woifke ensen zeun.
„Wullem, mein joon, ben jy et sellef.
En eerst most ie sen bril naggeris recht
sette en keek toe naggeris goed.
Heel sacht soi de ouwe vrouw toe al-
deur: Men jongen, men jongen, Wullem.
En neidat de eerste ontmoeting en om
helsing weest was, most ie em eerst eres
warme, en se wou overend om un kopke
te pakken, maar haai drukte der weer
terug, dat sou haai wel efkes voor der uit
de kas pakke.
Den tapte ze un kopke in, en toe beken
de Wullem dat et nag net soo smaakte as
vroeger.
Deer sat heurlui zeun den weer voor
tafel, de ooge van de boije ouweluikes
konne maar niet van hum ofbloive en
Wullem keek den nei de ien en den nei
de aar.
Toe soi de vrouw: „Deerom krege waai
gien brief."
MAARTEN.
Automobilisme.
PRINS BERNHARD ALS AUTOMOBILIST.
Een vraaggesprek in De Auto.
Prins Bemhard heeft dezer dagen een
onderhoud toegestaan aan Herman Levy,
chef van de redactie van De Auto, het offi-
cieele orgaan van de K.NA..C. In het Oude-
jaarsnummer van genoemd weekblad vin
den wy bet verslag van dit gesprek. Wy
ontleenen er het volgende aan:
Het is voor den interviewer prettig en ge
makkelijk. Prins Bemhard heeft aan een en
kel woord, een halven zin reeds genoeg om
er het juiste antwoord op te geven. Zoo
wordt het feitelijk een huiselijk gesprek
over alle kanten van het automobilisme.
Sedert wanneer dateert uw kennisma
king met den automobiel. Doorluchtigheid?
Prins Bemhard lacht eens.
Och, nog niet zoo heel lang. Sedert 1928,
dat is dus acht jaar. Er zijn natuurlijk auto
mobilisten, die heel de ontwikkeling van
den benzinemotor hebben meegemaakt en
voor wie acht jaar niet veel heeft te beteeke-
nen. Maar ik heb toch een respectabel aan
tal kilometers achter den rug. Zoo ongeveer
350.000400.000 kilometers.
Het is de ware automobilist, die spreekt.
In kilometers! Daaruit voelen wij het ent
housiasme van den prins voor het autcmo-
bielrijden.
Maar de automobiel heeft mij dan ook
in staat gesteld om heel wat landen te be
reizen, vervolgt onze gastheer. Natuurlijk
heb ik Duitschland van Noord naar Zuid en
van Oost naar West doorkruist, maar ik heb
ook heel wat kilometertjes in Centraal Euro
pa liggen. Voor iemand, die van wisselend
natuurschoon houdt, is het prachtig om daar
te toeren. En het spreekt van zelf, dat ik
ook in Frankrijk en Engeland, in Zwitser
land en Spanje, tot zelfs in Noord-Afrika toe
met genoegen getoerd heb. Er is voor den
automohieltoerist zoo veel, zoo heel veel te
leeren en op te merken. Men doet er zooveel
ervaring mee op in velerlei opzicht en be-
teekenis.
Dan wordt prins Bemhard voorzichtig.
Ik heb het afgeloopen jaar meer dan
50.000 K.M. afgelegd, zegt hij, maar u be
grijpt wel, dat zoo iets alleen maar mogelijk
is als men veel rijdt, of liever gezegd, als
men in staat is om lange tochten te maken.
En nu vindt men hier, dat ik feitelijk
te hard ryd, klinkt het ietwat als een ver
ontschuldiging uit zijn mond En ik weet dus
niet, of het wel juist is om het te zeggen.
Maar, zoo vervolgde prins Bemhard, ik
genoeg van haar had, zou zy hem nietpro-
beeren te behouden. Geen dag, geen minuut
Alleen, zoolang hy gelukkig was bij haar.
Zoodra hij dat niet meer zou zyn was
alles voorby.
Zy zou daar vertrouwde zij heel zeker
op precies weten, wanneer hij zich niet
meer gelukkig bij haar voelde.
Op een avond, toen zy weer naar Locarno
waren gegaan, bleef een heel mooie uit
stekend gekleede, gedistingeerde vrouw by
hun tafeltje staan, toen zy het restaurant
doorliep. Zij groette Jimmy met een
schalksch glimlachje en stak hem de hand
toe een hand, zooals Tessa dadelijk op
merkte, die nooit iets met werk had uit te
staan gehad. En het was een heel mooie
hand, en de eigenares er van een heei
mooie vrouw.
Geen meisje. Waarschijnlijk ouder dan
vijf en twintig. Hoeveel ouder was moeilyk
te zeggen. Maar zjj bezat, wat Tessa wist
te missen een zekere sfeer en 'n achter
grond. Vooral achtergrond. Zy scheen zich
tegen dien achtergrond te bewegen, en die
deed haar uitkomen, zooals een lijst een
schilderij doet uitkomen. Op het eerste ge
zicht wist Tessa, dat zy een persoonlijk-
heid was. Dat was de beste uitdrukking,
die zy er voor kon vinden.
„Hallo Jimmy!" zei de dame.
„Betty! zei Jimmy, terwijl hij opstond
en de uitgestrekte hand vatte.
„Wees lief, Jimmy", glimlachte Betty, „en
stel my aan miss Mulvaney voor. Ik heb
er al jaren naar gesnakt haar te ontmoe
ten".
En terwyl zy dat verrassende verzoek deed
keek zy Tessa recht in het gezicht en glim
lachte heel vriendschappelijk tegen haar.
Jimmy scheen niet erg op zyn gemak.
„O, natuurlijk, Betty, als je het werkelijk
meent
„Natuurlijk meen ik het".
„Goed, als je Lallie Mulvaney dan zoo
graag wilt ontmoeten, zal ik haar aan je
voorstellen zoodra er zich een gelegenheid
voor doet. Zij zal zich erg gevleid voelen".
„Maar dierbare idioot, waarom stel je
me nu niet voor, nu je haar vlak naast je
hebt?"
Tessa hoorde dit aan, terwijl zy aan
dachtig haai bord bestudeerde, en vroeg
zich verwonderd af, of de mooie dame gek
waa geworden of alleen maar gekheid
maakte.
„Lieve help!" grinnikte Jimmy, die Tes
sa'» geliefkoosden uitroep had overgeno
men. „Dit is Lallie Mulvaney nietl Dit is
een een vriendin van my. Miss Tessa
Hsher Lady Betty Maldon".
Het duizelde Tessa. De vloer van Locarno
ree» voor haar oogen, tot alle tafela een
steilen heuvel schenen te beklimmen. Lady
Betty Maldon! Een adellijke dame! En zij,
I essa i isher van West Ham was aan haar
voorgesteld! Lieve help! En Jimmy Turner
had met reuze-onbeschaamdheid verklaard
dat hy klerk was!
En daar stond de mooie Lady Betty Mal
don tegen haar te lachen en stak een van
haar mooie handen naar haar uit, net als
een gewoon menach zou hebben gedaan!
(Wordt vervolgd).
