DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
0
Uit den Alkmaarschen Raad.
Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon
en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar 2.
franco door het geheele Rijk 2.50.
Losse nummers 5 cents.
PRIJS PER GEWONE ADVERTENTIEN
Van 15 regels 1.25, elke regel meer f 0.25, groote
contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdruk
kerij v/h. I ERMS. COSTER ZOON, Voordam C 9,
postgiro 37060. Telef. 3320, redactie 3330.
No. 19
Zaterdag 23 Januari 1937
Hoofdredacteur: Tj. N. ADEMA.
139e Jaargang
Alkmaar heeft in 1573 minder voor haar,muren en wallen betaald
dan in 1937 voor haar walmuren.
Het i» voor Nederland en Oranje te hopen, dat ook de schilder
Van Everdingen nog eens moet verhuizen.
Als Alkmaar niet naar vermeerdering van inwoners streeft zal onze
30.000ste zijn spaarbankboekje terug moeten geven.
„Luxemburg" niet meer over
de radio-distributie.
f?CL iOUWi 5 afrotvdS
ALKMAARSCHE COURANT.
Dit nummer bestaat uit vier bladen. Directeur: G KRAK.
De Raad heeft zich eind November met
tien tegen negen stemmen met een voorstel-
Keijsper vereenigd om de vraag of de wal
muren van de Mient al dan niet vernieuwd
moeten worden nader onder de oogen te
zien.
De kwestie zou nog eens door den Raad
worden bekeken en men kan waarlijk niet
zeggen, dat diverse raadsleden van de ge
legenheid geen gebruik heboen gemaakt om
opnieuw te trachten hun mede-Edelacntba-
ïen van hun inzicht te overtuigen.
Een vorig maal had men den Raad verrast
met een serie foto's waarop duidelijk bleek,
dat de walmuren aan de Mient hier en daar
scheuren vertoonen en het werken met
foto's werd blijkbaar zoo doeltreffend ge
oordeeld, dat voor- en tegenstanders thans
met fotografieën kwamen aandragen waar
uit dan eenerzijds moest blijken, dat er ge
weldige scheuren in de walmuren zaten en
anderzijds, dat er hier en daar alleen maar
wat specie uit de voegen was gevallen en
dat de geheele kwestie eigenlijk de moeite
niet waard was om er over te spreken.
Mr. de Groot, die een bekend strafpleiter
is, wees er op, dat van foto's tegenwoordig
veel gebruik wordt gemaakt hij aanrijdin
gen en dat men ze zoo kan nemen, dat het
den schijn krijgt dat de schuld op de eene
kiek aan den beklaagde en op de andere
aan den getuige is te wijten.
Zoo gaat het ook met de scheuren in de
walmuren. Wanneer Gemeentewerken ze
fotografeert en die doet het handig vanaf
een of ander vlot, dat in de Mient drijft
dan lijkt het of er grotten en spelonken in
de muren zitten waarin een argelooze
vreemdeling, die aan het spelevaren is, wel
eens terecht zou kunnen komen en er jam
merlijk in zou kunnen verdwalen.
Maar als de heer Stoutjesdijk foto's laat
nemen en hij had er een heele serie
dan levert hij er tegelijkertijd een vergroot
glas bij omdat hij wel weet, dat de meeste
raadsleden anders moeite zullen hebben de
krasjes en haaltjes te ontdekken waar dan
zoogenaamd de scheuren en barsten zouden
zitten.
Hij heeft wel kiekjes waarop die scheuren
duidelijk te zien zijn, maar die zijn niet van
de Mient, maar van de Oudegracht en het
Verdronkenoord en hij kan al dat foto
materiaal natuurlijk prachtig gebruiken bij
zijn betoog, dat we de f 20.000 die een ver
nieuwing zal moeten kosten, in dezen tijd
veel nuttiger kunnen gebruiken en dat, als
de wethouder dan met alle geweld een der
gelijk kapitaal aan onze walmuren wil weg
smijten, er plekken zijn, die heel waf eerder
voorziening behoeven dan dat op de Mient
het geval is.
Het is begrijpelijk, dat deze walmuurde-
batten de Mientbewoners zelf ook niet on
verschillig laten. Hun huizen staan heel
dicht bij het water en als er dus sprake is
van wegzakken en instorten dan zijn zij
eigenlijk de meest belanghebbenden. Zij
hebben evenmin verstand van walmuren als
de meeste raadsleden, maar de rapporten
van Gemeentewerken en de ernstige waar
schuwingen van wethouder Klaver, die met
een doodgraversgezicht van verantwoorde
lijkheid voor de gevolgen van niet-tijdig in
grijpen spreekt, hebben blijkbaar niet na
gelaten invloed op de hier wonende midden
standers uit te oefenen. Een temmer heeft
nu eenmaal meer kans door een leeuw ge
beten te worden dan een bezoeker van het
circus en wanneer een winkelier met zijn
heele affaire in het Mientwater verdwijnt
heeft hij er weinig aan, dat een of an
der raadslid destijds de verantwoording
aanvaard heeft dat dit niet zou gebeuren.
De Mientbewoners willen dus de walmu
ren wel vernieuwd hebben en eigenlijk wil
len ze nog meer. Ze zouden de heele Mient
wel willen dichtgooien. Als de leeuw dood
is kan ook de temmer niet meer gebeten
worden en als er geen water meer is kun
nen de huizen er ook niet meer in zakken.
Bovendien heeft een dichte Mient het voor
deel, dat men er prachtige breede straten en
mooie trottoirs kan aanleggen, allemaal za
ken, die den middenstand ten goede kunnen
komen, vooral als er dan nog een mooie ver
keersweg gemaakt wordt en er dus in e
toekomst een drukke passage zal kunnen
komen.
Dat is natuurlijk weer een heel nieuw
idee en daarvoor gevoelt blijkbaar ook de
commissaris van Politie wel iets, want de
politie is het met alle middenstanders en
trouwens met zeer vele andere Alkmaar-
ders roerend eens, dat het parkeervraag-
stuk en bovendien het verkeersvraagstuk in
dit deel der gemeente buitengewoon slecht
geregeld is.
Vreemdelingen rijden vol enthousiasme
voor onze mooie stad de Langestraat in om
op de Steenenbrug tot de ontdekking te
komen, dat ze niet verder kunnen. Ze pro-
beeren dan wel langs de Mient of door de
Houttil te ontsnappen, maar het eigenaar
dige van dergelijke straten is, dat ze juist
op marktdagen als de vreemdelingen komen
hermetisch voor het verkeer zijn afgesloten,
zelfs op de Zaterdagsche veemarkt als er bij
een aanvoer van twee nuchtere kalveren al
van een bijzonder drukke markt kan worden
gesproken.
Het verkeer vraagt hier dus dringend een
betere oplossing en de commissaris zou de
auto's dus langs een gedempte Mient of
langs een gedempte Kraanbuurt naar een
verbreede Kapelsteeg willen voeren, zoodat
ze tenminste niet omgedraaid behoeven te
worden om weer weg te kunnen rijden.
Dat is het dempingsvraagstuk, maar om
dat het op het oogenblik alleen over de ver
nieuwing van de walmuren ging wenschte
het college daarover niets te hooren.
Er liggen twee kaasschuiten in de Mient
en wethouder Klaver wil, dat er daarnaast
of liever daagt usschen in nog ruimte
zal zijn voor een derde schip om te kunnen
passeeren.
Waarom dit eigenlijk noodig was begreep
niemand, want dat derde schip is er nu een
maal niet en behoeft dus ook niet te passee
ren. Er werd zelfs medegedeeld, dat de
eigenaar van de twee andere schepen deze
verkocht zou hebben en wat dat betreft, be
hoefde er dus eigenlijk heelemaal geen wa
ter meer te zijn, maar het college waakt nu
eenmaal voor het behoud van onze mooie,
pittoreske grachtjes, vooral als zij zoo dicht
bij de kaasmarkt zijn gelegen en wanneer
men bij elke walmuurverbetering de gracht
wat smaller maakt blijft er op het laatst van
de heele gracht niets meer over en is al
weer een stukje oud-Alkmaarsch stads
schoen ten offer van den tijd gevallen.
Daarom gevoelde wethouder Klaver niets
voor het argument van den heer Grondsma
om de Mient te veranderen in een smal
grachtje naar het recept van de oude Delft-
sche stadsgrachtjes, maar hij deed ten slotte
deze concessie, dathij rekening met twee
en niet met drie kaasschepen zou houden en
dat de straat dus in allen gevalle aan beide
kanten een half schip breeder zal worden,
waardoor misschien de gelegenheid wordt
geschapen de winkels voortaan van trottoirs
te voorzien.
Dat was de uiterste concessie en verder
was er natuurlijk de vraag en daar ging
het eigenlijk over of men de walmuren nu
wel of niet zou vernieuwen. Er was den vo-
rigen keer nog een tusschenvoorstel dat een
tijdelijke voorziening beoogde en dan ook
niet zoo kostbaar was.
Daarover heeft de Raad thans met geen
woord meer gesproken en het ging nu uit
sluitend over de vraag: zijn de walmuren
zoo slecht, dat ze vernieuwd moeten worden
lijkt het alleen maar zoo? En in dat laat-
e geval konden de daarvoor ui getrokicen
20.000 natuurlijk heel wat nuttiger ge
bruikt worden.
De heer Sietsma had met een deskundige
n h«> Raad helaas niet te we-
wiens naam ae ttaau
kon komen - langs de walmuren ge
ld en die had hem volkomen gerust
steld De bedekking was hier en daar niet
orde, maar dat kwam door de boomwor-
de walmuren zelf waren zoo safe als
Nederlandsche Bank en als er hier en
r wat kalk uit de voegen was, dan kwam
uitsluitend door de vorst en een werke-
j metselaartje met een emmer specie kon
den een of anderen morgen die voegen
even aanstrijken met de zekerheid, dat
geen rekening van 20.000 gulden, zelfs
van 20.000 centen zou indienen.
,e boomwortels, dat waren de schuldigen
mr. de Groot vertelde een interessant
verhaal van een boom, die met zijn wortels
of
ste
ten
wandeld
gesteld,
in o:
tels,
de
daar
dat
loos
op
wel
hij
niet
De
en
zelfs den stoep van het Gerechtsgebouw op
gelicht had waar men natuurlijk heelemaal
niet op onderaardsch gewroet en ook niet op
oplichting gesteld is. Nam men de boomen
dus weg, dan was het gevaar ook weg, maar
ook dit werd door diverse leden bestreden,
omdat zij van meening waren, dat juist het
rooien van de boomen tot gevolg zou heb
ben, dat heele stukken kaaimuur naar be
neden zouden komen met alle verschrikke
lijke gevolgen welke daaraan voor de om
wonenden verbonden konden zijn.
Het was een moeilijke kwestie juist om
dat onze Raad zoovele deskundigen telt en
dat laatste zou natuurlijk nog niet zoo erg
zijn als van die deskundigen de eene helft
niet precies het tegenovergestelde beweer
de als de andere helft. Ten slotte zou er toch
een beslissing moeten volgen en wethouder
Klaver verhief nogmaals zijn profetische
stem en verklaarde onder doodsche stilte,
dat de walmuren en de onderbouw van
de Spekbrug in een dergelijken toestand
verkeeren, dat het niet langer geoorloofd is
een groote groep onschuldige Alkmaarders
bloot te stellen aan het gevaar onder de
puinhoopen van hun huizen levend begra
ven te worden. Als het er zoo voorstaat is
20.000 natuurlijk maar bijzaak en hij waar
schuwde den Raad nadrukkelijk, dat deze
het voorstel kon afstemmen, maar dat dan
ook alle gevolgen van deze beslissing voor
verantwoording waren van die kortzichti-
gen, die naar den goeden en deskundigen
raad niet wilden luisteren.
Slechts vijf raadsleden waren van de ste
vigheid onzer walmuren zoo overtuigd, dat
zij met een gerust hart een dergelijke zware
verantwoording op zich durfden nemen.
Vijftien anderen durfden de gevolgen van
een verdere verzakking niet afwachten,
zoodat besloten is, dat men zoo spoedig mo
gelijk met de algeheele vernieuwing zal be
ginnen.
Wanneer de gemeente geld noodig heeft,
dan is het natuurlijk het allergemakkelijkste
om dat te gaan leenen. Men heeft dan den
indruk, dat niet de gemeente, maar een
ander betaalt, maar ten slotte wordt de
schuldenlast van de gemeente natuurlijk
weer zooveel grooter en wordt het zooge
naamde onbeweegbare gedeelte van de be
grooting weer verzwaard met een enorm
bedrag aan rente en aflossing, dat elk jaar
weer op de een of andere manier gevonden
zal moeten worden.
Het was daarom een heugelijke mede-
deeling, dat de gemeente van plan was een
leening van niet minder dan 1.200.000
en dan nog wel tegen 5 1/2 af te los
sen, maar helaas gaat een dergelijke af
lossing in dezen tijd dadelijk gepaard met
het aangaan van een andere leening. Dat
zou een 3 1/2 leening worden en dat was
op zich zelf natuurlijk al verblijdend, maar
wie eenmaal aan het leenen is, vervalt al
spoedig van kwaad tot erger. Er was op
nieuw het een en ander te betalen, waarvoor
wel geleend zou kunnen worden en het
resultaat was, dat B. en W. voorstelden een
leening van 1.436.C00 aan te gaan, een
bedrag dat zelfs voor een gemeente, die per
jaar met een tweehonderdtal inwoners
vooruit gaat, allesbehalve een peulen
schilletje kan genoemd worden.
Als het over de financiën gaat, zijn alle
menschen gewoonlijk erg geheimzinnig en
het was geen wonder, dat de Raad weer een
half uurtje in geheime zitting ging, al doet
de burgemeester dat dan ook handig bij
het een of andere agendapunt de ver-
kooping van een stukje grond waardoor
het den schijn krijgt, dat er over heel iets
anders dan over een geldleening wordt ge
sproken.
Toen de stenograaf de Pers en het publiek
weer binnentraden, zag men in een zaal vol
blauwe sigarenrook niets dan ernstige ge
zichten.
Menschen, die over millioenen praten,
kijken, vooral in dezen zuinigen tijd, nu
eenmaal ernstig en zijn zich in dergelijke
oogenolikken meer dan ooit bewust, dat het
raadslidmaatschap een geweldige verant
woordelijkheid met zich meebrengt.
Het voorstel een geldleening aan te gaan,
dat even later aan de orde kwam, lokte na
tuurlijk in openbare zitting geen enkele
opmerking meer uit en met een enkele
hamerslag werd in den tijd van luttele
seconden besloten, dat de gemeente op
nieuw een schuldenlast van bijna anderhalf
millioen zal aanvaarden.
Holland heeft een nieuwen prins en
Alkmaar heeft een nieuwen weg, wat was
er dus logischer dan den weg naar den prins
te noemen. Men is hier ter stede zoo met
hem ingenomen, dat B. en W. voorstelden,
ook de brug, die den nieuwen weg met de
Jan van Scorelkade zou verbinden, tegelij
kertijd maar Prins Bernhardbrug te noemen
en er zou natuurlijk geen enkel bezwaar
tegen geweest zijn zelfs niet bij den heer
Appel als sommige raadsleden niet van
opinie waren geweest, dat de naam Bern-
hard slechts aan een weg zonder gebreken
kon worden gegeven.
Het is vanzelfsprekend, dat de nieuwe
verbindingsweg tusschen den Helderscheweg
en de Jan van Scorelkade met de daarbij
behoorende brug door Gemeentewerken
zoo soliede gemaakt is, dat er van een ge
brek in technisch opzicht geen sprake kan
wezen, maar het wordt nu eenmaal een weg
voor het snelverkeer en de heer Govers
vreesde daarom, dat hier in de toekomst
meerdere verkeersongelukken met doode-
lijken afloop te betreuren zullen zijn.
Het is niet prettig bij dergelijke droevige
gebeurtenissen telkens den naam van Prins
Bernhard te moeten uitspreken en hij gaf
daarom den raad voor den Prins-gemaal een
andere, zoo mogelijk een mooiere en in allen
gevalle een rustiger straat uit te zoeken.
Mr. de Groot sprak er zijn verwondering
over uit, dat de straten die naar dichters,
naar schrijvers of naar schilders genoemd
zijn, zoo hopeloos ver van elkaar afliggen.
Hier en daar vindt men drie schilders bij
elkaar en de vierde bHjkt dan tusschen de
bloemen of de zeehelden verdwaald te zijn
en zoo gaat het ook met de schilders en de
dichters. We zijn hier destijds in de om
geving van de Van Everdingenstraat be
gonnen met een Koninklijke buurt, met een
reeks vlak bij elkaar gelegen straten, waar
aan de namen van koningin Emma, van
koningin Wilhelmina. van prins Hendrik
en van prinses Juliana verbonden zijn en
waar zou prins Bernhard zich nu beter
thuis voelen dan juist in die buurt. Eigenlijk
was er geen plaats meer voor hem, maar het
bleek, dat mevrouw Bosboom Toussaint zich
in het koninklijk hoekje had genesteld. Die
hoort er heelemaal niet thuis en al is zij dan
ook nog zoo'n historische figuur, haar glorie
is al van te ouden datum, dan dat men daar
nog rekening mee behoeft te houden. Haar
standbeeld is al herhaaldelijk achteruit
gezet vanwege het steeds toenemend ver
keer zij is er al aan gewend, dat zij een
offer aan den tijd moet brengen en mr. de
Groot wilde haar naambordje dan cok van
de Toussaintstraat afhalen en het over
brengen naar de straat van de doodelijke
ongelukken, waar zij haar troost zal kunnen
zoeken bij haar tijdgenoot Nicolaas Beets,
die ook om de een of andere reden uit de
binnenstad haar de nieuwe Wijk aan den
Bergerweg is verdreven.
De Toussaintstraat zou dan in den ver
volge Prins Bernhardstraat kunnen heeten
en vlak bij de Julianastraat liggen, welke
straat de burgemeester dan uit eerbied voor
het vorstelijk gezin voortaan zou willen om-
doopen in Prinses Julianastraat, waartegen
de Raad natuurlijk geen enkel bezwaar zal
kunnen hebben. De naam Prins Bernhard-
weg, die oorspronkelijk op het programma
stond, zou dan natuurlijk moeten verande
ren in Prins Bernhardstraat, omdat er na
tuurlijk in deze vorstelijke buurt geen
sprake van mag zijn, dat de Prins op de een
of andere wijze weg zou kunnen wezen.
Het was werkelijk een alleraardigst idee en
het eenige bezwaar, dat de burgemeester er
tegen had was, dat de straten op zich zelf
een beetje klein zijn en er niet erg vorstelijk
uitzien, maar daaraan is nu eenmaal niets
te veranderen omdat wij geen reeks van
breede boulevards bij de hand hebben. De
tegenwoordige Toussaintstraatbewoners zul
len den populairen Prins ongetwijfeld met
vreugde welkom heeten en de bewoners van/
de Julianastraat zullen er zoolang de
huishuren niet verhoogd worden ook
geen enkel bezwaar tegen hebben, dat er
voortaan van een Prinses Julianastraat
wordt gesproken. Zoover is het intusschen
nog niet, maar het college heeft het denk
beeld van mr. de Grcot in welwillende over
weging genomen en de desbetreffende voor
stellen zullen niet lang op zich laten wach
ten.
De rest van de agenda was van weinig
beteekenis. Er komt een nieuwe darmen-
wasscherij aan het slachthuis en de Vereeni-
ging Kindervoeding profiteerde van het feit,
dat de voorgestelde kindertoeslag opnieuw
rechts tegen links verworpen werd.
De katholieken wilden toch iets voor de
groote gezinnen doen en van het geld dat
door deze verwerping beschikbaar kwam,
werd dus een bedrag van 600 bestemd om
de hongerige maagjes van de meest behoef
tige schoolkinderen tijdens de middaguren
van erwtensoep en hutspot te kunnen voor
zien.
Vermelding verdient nog het feit, dat er
opnieuw een schuldeischer van het oude
Victoriebad uit het niet was verrezen, die
aanspraak op dezelfde billijke behandeling
maakte als zijn medeslachtoffers een vorig
maal ondervonden. Er waren raadsleden, die
voor hem geen uitzondering wilden maken,
maar er waren andere, die er aan herinner
den, dat men in de vorige raadszitting had
besloten, dat het nu uit moest zijn, die er op
wezen, dat niemand een dergelijke rekening
kon controleeren en de vrees koesterden,
Naar wij vernemen is bij ministerieel
schrijven den exploitanten van radio
centrales de volgende verbodsbepaling
opgelegd:
Buitenlandsche programma, welke re
clame bevatten, mogen niet worafen
doorgegeven. Voorts mogen niet wor-
den gedistribueerd de programma's van
omroepstations, welke hoofdzakelijk re
clame-uitzendingen verzorgen, in ver
band waarmede de programma's van
het zendstation te Luxemburg onder
geen enkele omstandigheid mogen wor
den doorgegeven.
dat er een volgenden keer misschien weer
eenige middenstanders met onaangename
verrassingen op den stoep van het Stadhuis
zouden staan.
Dat zag er voor den verzoeker nu niet
bepaald hoopvol uit en het eind van het
baddebat was dan ook, dat hem zal worden
medegedeeld, dat met zijn rekening geen
rekening kan worden gehouden.
De voorstellen tot reorganisatie van den
dienst der Gemeentewerken, die onlangs
verrijkt werden met een propositie om vrij
wel alle diensten op te heffen en de- direc
teuren op wachtgeld te stellen om daarna
alles onder opperbevel van den heer Marga-
dant te brengen, waren deze week opnieuw
vermeerderd met een rapport van een des
kundige, die het zoogenaamde topzware be
drijf met diverse arbeiders van andere dien
sten wilde uitbreiden, terwijl B. en W.
voorstelden het personeel in te krimpen,
maar dan niet van bovenaf maar van on
deraf te beginnen.
In den regel komen dergelijke ingrijpende
voorstellen zoo kort voor een raadsvergade
ring, dat er altijd leden zijn, die geen tijd
hebben gehad er over na te denken.
Ook ditmaal had geen der raadsleden ge
legenheid gehad zich in deze ingewikkelde
kwestie in te werken. Het allernieuwste
plan werd dus aan het voorlaatste gekop
peld en beiden werden daarna op dood
spoor gerangeerd waar ze vooreerst .wel zul
len blijven om daarna onopgemerkt naar den
grafkelder der doodgeboren plannen gere
den te worden.
De burgemeester heeft der gewoonte
getrouw weer een nieuwjaarsrede gehou
den waarin hij de voornaamste gebeurtenis
sen in onze gemeente in het afgeloopen jaar
de revue heeft laten passeeren.
Wij laten het aantal kaasjes, vette var
kens en ledige woningen hier buiten be
schouwing maar zouden er nog even op
willen wijzen, dat het toch eigenlijk bedroe
vend is, dat een stad als Alkmaar in een
heel jaar slechts met ruim 200 zielen voor
uit gaat.
Wie ziet hoe er hier gebouwd wordt, hoe
er steeds nieuwe woonwijken verrijzen,
hoe er aan wegen en waterwerken wordt
gearbeid, waardoor men den indruk krijgt,
dat men zich met groote financiëele offers
aan alle kanten bij de eischen van den tijd
aanpast, moet wel een gevoel van teleur
stelling krijgen als hy constateert, dat de
bevolkingsaanwas van vrijwel geen betee
kenis kan genoemd worden.
De dertigduizenöste inwoner, bij wiens
wieg wij enthousiaste welkomstliederen
hebben gezongen en wiens spaarbankboekje
wij uit dankbaarheid vorstelijk bedacht
hebben, is den schoololichtigen leeftijd al
bijna genaderd en de 31.000ste kan nog jaren
op zich laten wachten. Het aantal in 1936
geborenen verschil niet veel van het aantal
overledenen en wij zouden ons van harte
kunnen verheugen over de 2075 broeders en
zusters, die onze f-elederen van buiten af
zijn komen versterken, als daar niet een
2000-tal deserteurs tegenover stonden, die
om de een of andere reden een andere
woonDlaats dan Alkn.aar hebben gekozen.
Dat kan er op wijzen, dat Alkmaar toch
niet zoo'n paradijs is als de brochures van
de V.V.V. ons willen wijsmaken en het loont
zeker de moeite eens na te gaan waar
ergens het lek zit, dat het geld in onze schat
kist van onder weer even hard doet wegloo-
pen als het er van boven wordt ingeworpen.
Nestor Govers heeft op de hem eigene
gevoelvolle manier voor de burgemeester-
lyke gelukwenschen dank gebracht. Hij
weet in enkele zinnen het exportvraagstuk,
het vorstelijk paar en de crisisinstellingen
aan elkaar te koppelen en besluit zyn rede
telken jare onveranderlijk met den raad
den moed er maar weer in te houden.
totuur vóór zonsopgang
zijn geluidssignalen verbo
den: knippert dan met de
koplichten als attentiesein
GELUJDSSIGHAAL VERBODEN
