DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Uit den Alkmaarschen Raad.
Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon
en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar 2.
franco door het geheele Rijk 2.50.
Losse nummers 5 cents.
PRIJS PER GEWONE ADVERTENTIEN
Van 15 regels 1.25, elke regel meer 0.25, groote
contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdruk
kerij v/h. 1 ERMS. COSTER ZOON, Voordam C 9,
postgiro 37060. Telef. 3320, redactie 3330.
139e Jaargang
De raadsleden willen zich door de architecten geen zand in de oogen
laten strooien zonder den kostprijs daarvan te weten.
Mr. de Groot overweegt een voorstel om groote menschen meer
belasting te laten betalen dan kleine
Een topzware boom moet men niet in de wortels hakken.
ALKMAARSCHE COURANT.
Hü. die zich geroepen voelt zijn leven in
dienst van het algemeen belang te stellen,
bemerkt al spoedig, dat zijn pad niet altijd
over rozen gaat. Hij vindt met zijn mede-
edelachtbaren in de raadszaal momenten
waarin de humor zich baan breekt en de
lach kan schallen, maar zijn belangstelling
wordt ook wel eens verzocht voor vraag
stukken, die een nauwlettende en zwaar
wichtige studie hebben vereischt en waar
van men verwacht dat hij ze tot in de
finesses zal doorgronden, omdat er duizen
den guldens mee gemoeid zijn en het te
allen tijde kan voorkomen, dat juist zijn
stem den doorslag zal geven.
Zoo'n zwaren middag, zoo'n raadsvergade
ring waarin het vroede gezelschap zich door
een berg van zand en steen en moest wer
ken om een deskundige beslissing over een
belangrijk uitbreidingsplan te kunnen ne
men, hebben wij thans achter den rug en
wie het raadsverslag gelezen heeft zal wel
tot de conclusie gekomen zijn, dat het
presentiegeld niet altijd even gemakkelijk
verdiend wordt.
De Raad heeft zich namelijk bezig gehoiw
wrevel terugdenken aan het struikelblok
„Overdie en Achtermeer", dat hem zoo vaak
voor de voeten is geworpen en waar hij zoo
moeilijk overheen is kunnen komen.
B. en W. hadden om tijd te besparen
de Vaste Commissie voor de uitbreidings
plannen maar gepolst alvorens de Raad een
besluit had genomen en het is vanzelfspre
kend, dat deze lofwaardige ijver door som
mige raadsleden weer allesbehalve gewaar
deerd werd. Het college kwam nu al weer
met een verbindingsgracht en hoewel het
al heel wat water in zijn wijn of liever in
zijn gracht had gedaan, bleek het weldra
dat de verdedigers van de rechten der N.V.
nog allesbehalve tevreden gesteld waren.
Er waren raadsleden, die het betreurden,
dat B. en W. het niet bij het eerst opgezette
plan hadden gelaten, dat zij uit stedebouw
kundig oogpunt verreweg het beste vonden,
er waren er, die wel met het latere plan
konden meegaan en er waren er natuurlijk
ook, die een heftig betoog ten gunste der
'iveel geplaagde N.V. hielden, den wethouder
verweten, dat hij niet soepel was en dat
,,nen niet voldoende geconfereerd had en die
den met het uitbreidingsplan Overdie er* directeur van (j^nte Werken min of
Achtermeer en men zal niet kunnen zeg-*
gen, dat deze namen een vreemden kuuik
hebben.
De kwestie is al eens meer aan ae orde
geweest, zoo vaak zelfs, dat het, om met
Multatuli te spreken, min of meer eentonig
begon te worden.
Het gemeentelijk menu bestond ditmaal
uit vele voorgerechten, die met uitzonde
ring van de geldleening vrijwel onopge
merkt naar binnen zijn gegleden, maar na
dit zeer gevarieerde hors d'oeuvre kwam er
een scholteltje ter tafel of beter gezegd
een schotel die alle kenteekenen vertoon
de, dat er stevige kost zou worden opge
diend. Het was een voedzame stamppot
waarin zand en steenen, trottoirbanden,
water en land dooreen gemengd waren en
de Raad wist wat zijn leden te wachten
stond omdat hetzelfde kostje al meermalen
was opgediend en telkens omdat men er
geen trek in had weer in den oven werd
geschoven.
Daar had het nu vijf jaren staan bakken
er was in geroerd en nog eens in geroerd
en men kreeg thans de mededeeling, dat het
Voor 4 Maart a.s. geconsumeerd zou moeten
worden omdat het anders te oud werd en
Voor goed van het menu zou moeten ver
dwijnen.
Men kent deze lijdensgeschiedenis.
Er is een uitbreidingsplan „Overdie en
Achtermeer" en het gemeentebestuur wil
dit zoo aantrekkelijk mogelijk maken, door
een mooie indeeling met hier en daar wat
boomen of een plantsoentje en omdat
men nog niet dadelijk tot een kostbare
rloleering wil overgaan met een verbin
dingsgracht waarin het overtollige vuil ge
loosd zal kunnen worden. Dat alles is heel
aanbevelenswaardig en het zou dan ook al
lang voor elkaar gekomen zijn, als er niet
een N.V. „Nooit Gedacht" bestond, waarvan
de directeur nooit gedacht had, dat B. en W.
de hier gelegen bouwgronden van zijn ven
nootschap uitermate zou dupeeren, door de
gracht zoo te projecteeren, dat er schuine
bouwblokken overbleven en de vennoot
schap daardoor een onvoordeelige verkave
ling zou krijgen.
Er waren meer kwesties, ook over de
gracht en den waterafvoer en het resultaat
was een reeks protesten van den directeur
der N V waarmede de Raad zich jarenlang
bezig gehouden heeft zonder tot een resul
taat te kunnen komen.
Ged. Staten werden er in gemoeid en de
Vaste Commissie voor de uitbreidingsplan
nen zelfs de Inspecteur van de Volksge
zondheid en het slot van de geschiedenis
was dat men de beslissing telkens maar
weer uitstelde en bil was als dit onderwerp
voorloopig maar weer ter nader onderzoek
of ter nadere conferentie door B. en W. werd
terug genomen.
Evenwel aan alles komt een eind en de
Raad moe t thans wel een beslissing nemen
omdat volgens wettelijk
geheele plan anders op 4 Maart a-s-
termijn was al eens verlengd - automa
^A^r^eL^'Saver' later nog eens zijn
da^twek opslaat ui. den t» «b, w«-
houder van Gemeentewerken in het ge
stoelte der eere troonde, zal
bladzijden ontdekken en ongetwijfeld met
meer als een querulant beschouwden, die
geen grooter genoegen kende dan om met
onbetrouwbare cijfers rfen directeur der
NV. dwars te zitten.
De waterafvoer, waarbij later ook de pol
der nog een woordje mee te spreken krijgt,
werd aan een uitvoerige beschouwing on
derworpen waarbij den heeer Sietsma
hulde gebracht werd voor een nieuw denk
beeld voor waterverversching van onze
grachten en het eenige waartoe B. en W.
ten slotte bereid bleken, was een variant te
maken op de oorspronkelijk geprojecteerde
verbindingsgracht mits de Raad zich van te
voren daarmee accoord verklaarde en er
dus geen variant op een variant meer zou
komen. De geheele kwestie leek ten slotte
op een geweldige schaakpartij waarbij met
een Hollandsche opening wqrd begonnen en
men na tal van varianten op varianten tot
een strijd kwam waarin het min of meer
Spaansch toeging en voornamelijk de cij
fers waarmede de directeur van Gemeente
werken en de architect van de N.V. elkander
bestookten hebben in deze raadsvergadering
een uitvoerig punt van discussie uitgemaakt.
De architect van de N.V. betoogde, dat
door allerlei gemeentelijke voorschriften de
grond waarop hij zou moeten bouwen, ten
slotte zoo duur werd, dat zijn onderneming
er een volledige strop aan zou hebben en de
directeur van Gemeentewerken kwam met
cijfers aandragen, die zooveel van de zijne
verschilden, dat er in de uiteindelijke kosten
berekening maar eventjes een verschil van
ongeveer drie maal honderdduizend gulden
was te constateeren.
Dat is natuurlijk wel een beetje veel en
het geeft in allen gevalle een eigenaardigen
kijk op de wijze, waarop een deskundige de
kosten van een bouwplan kan berekenen.
Of de een öf de ander moest gelijk heb
ben en zoo kregen onze raadsleden, die in
het dagelij ksch leven eerzame kaaskoopers
of kantoorheeren zijn, plotseling uit te
maken, of een kubieke Meter zand nu f 0.55
kostte zooals de beer Margadant berekend
had dan wel f 0.90, tot welke conclusie
de architect Van der List was gekomen.
Voor een leek zijn deze cijfers en vooral
het debat over dergelijke cijfers hoogst in
teressant, want hij krijgt er een kijkje mee
achter de schermen van de bouwwereld en
zoo hebben we thans weer geleerd, dat men
zand in alle prijzen kan krijgen en dat het
toch altijd hetzelfde zand is.
De gemeente haalt het zand ergens gratis
vandaan, maar omdat het toch iets kosten
moet, wordt het op een dubbeltje gerekend.
Er komen dan natuurlijk nog vervoerkosten
stortingskosten en andere kosten by en het
zand, dat oorspronkelijk niets kostte, schijnt
ongeveer met 0.50 a f 0.55 per kubieke
Meter betaald te worden als het kant en
klaar op de plaats ligt, waar het behoort te
komen.
Men kan evenwel datzelfde zand nog met
andere kosten verhoogen en betaalt dan
20 meer voor de zoogenaamde inklink, een
dubbeltje voor egaliseerloon en nog 15
waarin de winst van den aannemer, de uit-
keering wegens sociale verzekeringen en
misschien ook nog de omzetbelasting is be
grepen. Dan komt men op f 0.87 en als men
dat dan nog gaat afronden naar boven
natuurlijk wordt het 0.90 en dat was
ten slotte het bedrag, dat door den architect
der N.V. was berekend. Zoo ging het ook
met de steenen en de weinige deskundigen
onder de raadsleden hebben leerzame be
schouwingen gehouden over trottoirbanden,
gewapend en niet-gewapend, over gebroken
en niet gebroken steenen, over bazaltine-
tegels en over van alles en nog wat, waar
van de meeste vroede vaderen geen greintje
verstand hadden.
Die zagen alleen maar, dat de beide be
grootingen ten slotte enkele honderdduizen
den guldens verschilden en aangezien zij
noch den een, nóch den ander gelijk konden
geven, werd B. en W. geraden, de beide ar
chitecten aan één tafel te zetten, opdat zij
ten slotte tot een vergelijk zouden kunnen
komen.
U hebt niet voldoende geconfereerd, riep
de heer Leesberg den wethouder in het
Nederlandsch toe en op dat moment hief
de heer Klaver in arren moede zijn handen
ten hemel en gaf een kort, maar veelzeggend
overzicht van de conferenties, welke de
laatste jaren en allemaal tevergeefs
tusschen de gemeente en de heeren van de
N.V. zijn gehouden.
De wethouder had persoonlijk met den
directeur der N.V. de plannen besproken,
daarna was er een conferentie geweest
tusschen den directeur van Gemeentewer
ken, den directeur der N.V. en een commis
saris der N.V., vervolgens een conferentie
van den wethouder, den directeur van Ge
meente Werken, den directeur der N.V. en
twee commissarissen waarvan later werd
beweerd, dat de notulen niet deugden
daarna een conferentie tusschen Ged. Staten
en de N.V., vervolgens een bespreking van
de Commissie van bijstand met B. en W. en
den directeur van de N.V., daarna een con
ferentie van den RAad met den directeur
van de N.V. en ten slotte nog een van den
Raad met den directeur van Gemeente
Werken.
Meerdere combinaties schenen niet moge
lijk en wij kunnen ons na deze opsomming
wel eenigszins begrijpen, dat de wethouder
een tikje verontwaardigd was bij de op
merking, dat er geen overleg gepleegd was.
Intusschen schijnt men toch tot een ver
bindingsgracht te moeten besluiten met
een rechte en voor de N.V. voordeeliger
verkaveling, dan oorspronkelijk in de bedoe
ling lag en er zijn nu van beide zijden
varianten op komst, welke het vermoeden
wettigen, dat men de conferenties weer van
voren af aan zal kunnen beginnen.
B. en W. wilden daarom wel een variant
projecteeren, maar onder de uitdrukkelijke
voorwaarde, dat de Raad daarvan geen af
wijking meer zou toelaten, wat evenwel
weer in strijd met de wet werd geoordeeld,
omdat iedere burger bij de ter inzage ligging
van de plannen bezwaren moet kunnen
inbrengen zonder van te voren reeds te
weten, dat deze geen effect kunnen sor-
teeren.
Het debat over zand, steenen en trottoir
banden, met en zonder sociale voorzienin
gen, is ten slotte op een voorloopige over
winning van de N.V. uitgeloopen. Doordat
het oude plan niet werd aangenomen, zal
Let de volgende maand automatisch ver
vallen en B. en W. zullen daarna een nieuw
plan ter inzage leggen, waarop zij, wat de
verbindingsgracht betreft, de veelbesproken
variant aanbrengen.
Waarschijnlijk zal men over enkele jaren
cok daarover wel uitgeconfereerd blijken,
maar inmiddels zullen de architecten Mar
gadant en Van der List tesamen -in een
kamertje van het stadhuis worden opge
sloten en niet eerder worden vrijgelaten,
vóór zij gezamenlijk tot de conclusie zijn
gekomen, dat zand van 0.55 te goedkoop
en zand van 0.90 te duur is en dat men de
prijs dus maar op f 0.72 1/2 per kubieke
Meter moet stellen.
Wie mocht denken, dat de raadsleden na
dit geweldig debat gelegenheid kregen,
eens wat lichtere kost te consumeeren, ver
gist zich deerlijk. Men scheen het er nu
eenmaal op gezet te hebben, alle oude restjes
op één middag voor goed te doen verdwij
nen en zoo werd, laat op den dag, de
kwestie van de reorganisatie van Gemeente
Werken nog aangesneden.
Men weet, dat er over geklaagd was, dat
dit bedrijf te kostbaar is, dat het topzwaar
zou zijn en zelfs, dat men het wel geheel
zou kunnen missen als er slechts een kleine
vaste kern overbleef om toezicht op de door
de gemeente aanbestede werken te houden.
Te dien einde was er een rapport uitge
bracht door het accountantsbureau van de
Vereeniging van Nederlandsche gemeenten,
dat tot de verrassende conclusie was ge
komen, dat de zwaarte van het bedrijf niet
in den top maar in den voet zat, dat men
het maar zou moeten schrappen van de lijst
der gemeentelijke diensten, welke aan de
algemeene bestuurskosten moeten mee
betalen en dat men het niet zou moeten
verzwakken maar integendeel zou moeten
versterken door er ook nog de arbeiders van
de andere diensten in over te brengen. Had
de accountant nog meer tijd gehad, dan zou
hy misschien gecomcludeerd hebben, dat
men de directeuren van de andere gemeen
telijke diensten ook nog wel naar Gemeente
Werken zou kunnen verplaatsen, maar B. en
W. vonden het zoo ook al welletjes en advi
seerden den Raad niet tot schrapping der
bestuurskosten over te gaan en evenmin tot
het samenbrengen van alle gemeentelijke
arbeidskrachten onder den dienst van
Gemeente Werken.
Zij konden zich vereenigen althans de
meerderheid van B. en W. met een stelsel,
waarbij omslagpercentages over loonen,
materialen en boekhoudkundige posten wer
den berekend en wilden eventueele ver
liezen of misrekeningen voortaan telken
jare ten laste der gemeentelijke schatkist
laten komen, terwijl zij tevens tot het op
wachtgeld stellen van drie vaste werk
krachten wilden besluiten.
Mr. Leesberg, die namens de katholieke
fractie het woord voerde, wilde wel drie
arbeiders missen maar daarvoor het zooge
naamde uitstervingssysteem toepassen en
omdat er in geen enkel bedrijf een prikkel
tot ijver en werklust zal zijn als de tekor
ten altijd door anderen betaald worden,
wilde hij niet alleen jaarlijks een omslag
percentage vaststellen, maar eventueele
winsten of verliezen in het bedrijf zelf la
ten. Men zou, bij voordeelig werken en
de gemeentelijke bedrijven zouden dan ook
den dienst van Gemeente Werken niet
meer mogen passeeren een soort reserve
kunnen kweeken waardoor men het om
slagpercentage een volgend jaar weer lager
zou kunnen stellen of omgekeerd natuur
lijk wanneer er verlies mocht zijn geleden.
De burgemeester verdedigde de zienswij
ze van de meerderheid van B. en W., wet
houder Klaver sloot zich by de katholieke
fractie aan en de Raad stond voor een zeer
moeilijke beslissing en vroeg by monde van
mr. de Groot eenigen bedenktijd waartegen
het college ook met het oog op het late
uur geen bezwaren bleek te hebben.
B. en W. zullen dan tevens een prae-
advies op het voorstel van mr. Leesberg
uitbrengen en dus werd met algemeene
stemmen besloten zich op dit moment niet
verder in de kwestie te verdiepen maar
deze in een volgende raadszitting weer ter
tafel te brengen.
Nu de Rijksbelastingadministratie de ge
meente geen gegevens meer over de inko
mens verschaft, hebben B. en W. het nood
zakelijk geoordeeld tot wijziging van het
tarief van de hondenbelasting over te gaan.
Als er tegenwoordig een tarief gewijzigd
wordt dat is onlangs wel bij het school
geld gebleken beteekent dit dat er door
de ingezetenen meer dan vroeger betaald
zal moeten worden en de gelukkige eigena
ren van diverse Puckjes, Sultans, Keesjes
en Fokjes, zullen voor hun vierpootige
huisgenooten dan ook weer meer dan vroe
ger moeten betalen.
Zij zullen althans volgens de verorde
ning naar den directeur van de directe
belasting moeten stappen en hem moeten
vragen hun een verklaring te geven welke
hoofdsom door hen verschuldigd is ten bate
van de gemeentefondsbelasting.
In het bezit van deze gewichtige gege
vens kunnen zij zich daarna bij den ge
meente-ontvanger vervoegen ten einde hem
een maatstaf voor den aanslag in de hon
denbelasting te verschaffen en volgens B.
en W. vindt die ontvanger een dergelijke
regeling zeer practisch uitvoerbaar, waar
schijnlijk omdat hij by al die tochten naar
Canossa zelf op zyn kantoor kan blijven
zitten.
Heeft men dit alles achter den rug, dar.
krijgt men een aanslag en dan mag men be
talen en als belooning voor zijn moeite
waarschijnlijk meer betalen dan men ooit
te voren gedaan heeft.
B. en W. gevoelen nog altijd iets voor een
progressieve belasting en zij werden in die
opvatting gesteund door mr. de Groot, die
eveneens voor progressie was.
Het bleek evenwel spoedig, dat er nog
eenig verschil tusschen beider zienswijze
was in zooverre B. en W. het oog hadden op
de progressie van de inkomens en mr. de
Groot op de progressie van de honden.
Hy wilde namelijk voor groote honden
meer laten betalen dan voor kleine en
schrijver dezes, die een hondje van onge
veer twee pond heeft, kan daarin ten volle
met hem meegaan, maar zich toch ook wel
begrijpen, dat er eigenaars van Sint Bern-
hards of Newfoundlanders zijn, die over een
dergelijke regeling minder opgetogen zul
len blijken.
Mr. de Groot argumenteerde zijn ziens
wijze met de opmerking, dat groote honden
op straat meer kwaad doen dan kleine. Zij
jagen de voorbijgangers meer schrik aan,
zij zetten als zij losgebroken zijn groo-
tere pootstappen in bloembedden dan klei
ne, zij enfin, zij bezorgen de eigenaars
van trottoirs en stoepen grootere onaange
name verrassingen dan kleine en zoo zou
men kunnen doorgaan met allerlei oorza
ken te zoeken waarom men voor het heb
ben van een Duitschen dog meer moet be
talen dan voor het houden van een dwerg-
pinchertje of een schipperskeesje.
Het bleek, dat mr. de Groot niet zoo
als bij de wegenbelasting naar het ge
wicht maar naar de schofthoogte wilde kij
ken, zoodat voor een lichte hazenwind meer
betaald zou moeten worden dan voor een
zwaarwichtig puckje op vier korte pootjes
en zijn voorstel kan inderdaad tot zeer in
teressante beschouwingen leiden. Waarom
zou men de honden b.v. niet naar een in
deeling in verschillende rassen kunnen be
lasten met vrijstelling van de honden
waarin heelemaal geen ras te herkennen is
en waarom zou men in deze benarde tij
den de belasting ook niet uitstrekken tot de
katten en de vogels, eveneens met de noo-
dige progressie, zoodat men voor een pape
gaai meer zou moeten betalen dan voor een
kanarie. Helaas, het bleek, dat B. en W. te
dien opzichte nog niet bereid zijn om nieu
we belastingwegen in te slaan. Het voorstel
van B. en W. werd althans aangenomen en
wie er prijs op stelt zijn trouwen viervoeter
in den huiselijken kring te houden, zal bin
nenkort een bezoek aan het minst populai
re kantoor van den Kennemerstraatweg
moeten brengen.
In besloten zitting is er weer eens ge
leend, althans besloten dat men weer eens
zal leenen. Het ging ditmaal slechts over
een bedrag van ruim vier millioen en het is
alleen maar te betreuren, dat de voordeelen
van een conversie dadelijk weer te niet ge
daan worden door het voornemen om zoo
veel meer te leenen dan men aflost.
De gedupeerden van het voormalige Vic-
toriebad, die door een medelijdende raads-
meerderheid aan de uitbetaling van het
dei<>e gedeelte van hun vorderingen waren
geholpen, zullen nu weer niets krijgen om
dat Gedeputeerde Staten een dergelijke
royaliteit niet kunnen goedkeuren. Zy heb
ben hun geld in alle opzichten in het water
gesmeten en het eenige wat er nu nog voor
hen gedaan kon worden is het verstrekken
van een gratis abonnement voor het zomer-
bad waar ze dan kunnen leeren hoe zij
voortaan het hoofd boven water kunnen
houden.
Mevrouw Bosboom Toussaint door de
Alkmaarders gemoedelijk Truitje genoemd
mag in haar oude straat blijven wonen
en de namen van het jonge vorstelijke paar
zullen vastgelegd worden in twee lanen van
onzen Hout, zoodat wij voortaan niet meer
van de Kruislaan maar van de Prinses Ju-
lianalaan en niet meer van de Zuiderhout-
laan maar van de Prins Bernhardlaan zul
len spreken. Er is al een Wilhelminalaan en
de Juliana Van Stolberglaan ligt aan de
overzijde van den straatweg, zoodat de ko
ninklijke familie en een harer roemrijkste
voormoederen thans in hetzelfde fraaie
stadsgedeelte zyn vertegenwoordigd. Er
waren nog eenige bezwaren tegen omdoo
ping van de Zuiderhoutlaan omdat daarbii
de Cellulaire gevangenis en het Kerkhof
zijn gelegen, maar het laatste is geen schan
de, de eerste is nog altijd onbewoond en
bovendien vindt men aan dezelfde laan nog
een pracht van een Sportpark, dat wan
neer hij er althans mee bekend was onzen
sportieven Prins zooveel vreugde zou ver
schaffen, dat hij zich over het peetschap
van deze laan alleen maar enthousiast zou
kunnen verklaren.
De heer Appel deed nog een lofwaardige
poging eenige onvolwaardige arbeidskrach
ten bij den plantsoendienst, die de dupe der
algemeene bezuiniging waren geworden, een
hooger loon of een korteren werktijd te
verschaffen, maar aangezien hun inkomen
hooger bleek dan dat van volwaardigen bij
de werkverschaffing, vonden zelfs de soc.-
dem. geen reden hier van een ontoelaatba-
ren maatregel te getuigen.
Ten slotte dient vermeld, dat de heer
Bulens als verloren zoon van de S.D.A.P.
weer op zyn oude plaatsje zat en dat geen
zijner fractiegenooten daarover eenige ver
wondering getoond heeft.
Hy is geroyeerd en ten slotte weer in
cere hersteld en wanneer de heer Bonsema,
die alleen maar geroyeerd is, zijn plaats
blijft bezetten is er ook geen enkele reden
waarom de heer Bulens zou moeten verdwij
nen.
De heer Van de Vall en mej. Nierop, die
destijds verklaard zouden hebben, dat zij
den Raad zouden verlaten als de heer Bu
lens daarin terugkeerde, zaten rustig op hun
oude plaatsen en men had het blijkbaar
alleen voorzichtig geoordeeld het nieuwe
raadslid, den heer Dekker, als een soort
stootblok tusschen de heeren Van de Vall en
Bulens te doen plaats nemen.
Het is te hopen, dat de voortdurende on-
eenigheid in deze fractie weldra in zoo
groote eenstemmigheid zal verkeeren, dat
de heer Dekker zich niet langer als neutraal
gebied tusschen twee vijandige staten zal
beschouwen.
