YSCOLA'S
YSCOLA'S
VERSCHROEIDE AARDE.
De veel besproken Mient
OUD EN STIJF....
vraagt
DE «IMIDML
J. OTSEN,
VERFWAREN
Slechts 3 dagen
finale opruiming
J^Ê^ÊNjXsSENlÏElTlTlïïn
VICTORIA THEATER
VICTORIfl-THEMER
AARBEURS
Voor modern Behang- en Schilderwerk
ifflijfilMCUH
Vraagt
E. APPEL, Snaarmanslaan 49.
Interlock
Camisoles
49 ct.
59 ct.
JAN METZ
OPHEFFINGS-UITVERKOOP.
SIMONTR1JBETZ hoek Huigbrouwerstr,
Herin, du Crocq,
Café-Restaurant
THEO GROOTHUIZEN
Stel Muziekluin
DONDERDAG 11 MAART
Daar komen ze aan
die jongens met pil,
Me SCHOONMAAK helden
van SIMOS de WIT!
POORTER's Tapijt-, Bedden- en Meubelmagazijnen.
IMPERIAAL'
't hoogst T"aTf zuinigst
Kwaliteit_i gebruik
'MEUBELWA5
JAN METZ FABRIEK van WA5PR0DUCTEN ALKMAAR I
JeuUCeUm
HET HUIS
MYSTERIES
Zó voelt U zich. U ziet er
tegen op, 'n kwartiertje te
moeten lopen, of 'n poosje
te moeten staan, want oh....
die voeten, die voeten!
Maar ga dan toch naar
Wydeman.
Hij ontdoet ze van alle euvels
en maakt de voeten weer
jong. Pynloze behandeling!.
Spreekuurdagelijks van
912 en 27 uur.
VOETVERZORGING
HJAgPALBNENSTRIö TIL 2457
STRATENBOEKJE
met nieuwen plattegrond van
Alkmaar, bijgewerkt tot op den
dag van heden, verkrijgbaar in
eiken Boekhandel. Prijs f 0.20.
Voor bezitters van dit stratenboekje
is 't supplement gratis verkrijgbaar.
DE UITGEVERS
VAN PUTTEN OORTMEIJER.
DAGBLAD-RECLAME
DE BESTE RECLAME
VERWACHT
VRIJDAGA.S.
«ET
NAHERNE
J< MORGAN
AUNE MACMAHON
EEN W.S.VAN DIJKE. SOCIETY COMEDIE
voor SOL1ED SCHILDER, en BEHANG-
WERK eens prys by
STALEN BOEKEN 1937 TEK INZAGE.
Een van de
boeiendste
films van het seizoen.
PAYGLOP lO.
Tel. 2056.
Otsen koopt 0 iets
goeds"
rose, zalm,
wit,
extra mooie
kwaliteit
koopt U natuurlijk
bij een vakkundige.
VERSCHAFT U ALLE GEWENSCHTE INLICHTINGEN.
MO0t 0 bijschilderen Wij maken alle kleuren naar staal.
van alle poppenwagens, liets es, autopeds,
kindersjoelbakken, kruiwagens, hobbel
paarden, beeren, poppen en diverse spelen.
5 GROOTE SORTEERING BIJ S
LANGESTRAAT 80. TEL. 2759. N
Verdronkenoord 103 - Telef. 3463 - Alkmaar
PLASTIEK- EN SPUITTECHNIEK
Vraagt onze voorlichting en prijzen
Ruime, goed verwarmde tuinzaal
disponibel voor vergaderingen,
iam.'ieesten, examens, veilingen,
enz., plaats biedend aan 300 pers.
Telefoon 4293.
TELEF.
3103
wegens enorm succes nog slechts
een populaire wetenschappelijke
voorstelling van de Congo-film
De meest authentieke opname van de binnenlanden van Afrika.
Spannend. Onderhondend. Actueel.
Prijzen der plaatsen Zaal 25 ct., Parterre 50 ct., Balcon 75 ct.
Aanvang 8 uur. Toegang eiken leeftijd. Aanvang 8 uur.
«chuurpoeder 9 c[
I 3 Pak zeeppoeder 14a
L*°*i> t
POORTER's Tapijt-, Bedden- en Meubelmagazijnen, Mient,
nodigen U uit voor een bezoek aan hun geheel gemoderni
seerde zaken met de nieuwste Eiken- en Engelse meubelen.
Thans etaleren wij een Engelse Slaapkamer, schitterende
uitvoering, hoogstaande kwaliteit, compleet 1 155.—,
Engelse Eetkamer, bekleding naar verkiezing, bestaande
uit Dressoir, Uitschuiftafel, 4 Stoelen, 2 Fauteuils f 165.—.
Onze uitgebreide Vitrage-afdeling biedt U een pracht
assortiment. Deze maand worden alle door U gekochte
Gordijnen vanaf 35 ct. per el gratis gemaakt.
Lopers, Zeilen, Matten en Kleden
eveneens gratis geboord en gelegd.
Thans aan de spits.
Alleen MIENT 6-8.
DER
Uit het Engelsch door H. A. C.S.
27)
Het was een mooi plekje, een gelukkig
plekje, en zóó prachtig. Maar ik keek naar
boven, en zag het balcon met den wingerd,
van Bayardrs kamer, en dacht er weer aan,
hoe op dat balcon een nachtelijk bezoe
ker geweest was, en het was alles niet meer
zoo prachtig en zoo vredig.
Ik voelde ook, hoe Janice en Allen pro
beerden, tegenover mij, zoo gewoon en na
tuurlijk mogelijk te praten. Ik voelde iets
van medelijden, wanneer ik naar die twee
keek Janice, die nu, nu haar geheele ge
zicht bezield was door schoonheid, zoo be
koorlijk was, en Allen, die zich zoo inspan
de, om zich in te houden, en zoo gefor-
ceerd-rustig was; zijn flinke mond stond
strak, maar zijn blauwe oogen waren leven
dig en bijna vurig, wanneer hij naar Janice
keek. Toch merkte ik, welke gemeenschap
pelijke gevoelens zij hadden; het was, alsof
deze iets levends waren. Ik geloof, dat
zelfs al had ik niet geweten, wat ik wist
en zij wisten in de verste verte niet, dat ik
iets wist ik gemerkt zou hebben, wat hen
beiden bond, of zy het wilden of niet; het
was, alsof een stroom door hen heen ging,
die hen beiden, onweerstaanbaar, naar
elkaar toebracht. Maar slechts één keer was
er, uitwendig, iets van te merken.
Dat was toen wij by den rozentuin kwa
men, vlak onder het balcon, dat ik zoo goed
kende, en de tuin straalde in al zijn schoon
heid, en met zijn overstelpende kleuren en
geuren. Janice bleef vóór een van de strui
ken staan, keek een oogenblik naar de
bloemen, en bukte zich toen, bekoorlijk en
gracieus in haar zacht-groene jurk, en
plukte een van de zware donkerroode ro
zen en hield die tegen haar zachte wang.
Ik geloof niet, dat zij precies wist, wat zij
deed, of, hoe het bekoorlijke van die kleine
liefkoozing den man, die naar haar keek,
moest ontroeren. Ik ben er zeker van, dat
zij niet wist, hoe mooi zij er uit zag, terwijl
het warme zonlicht op haar scheen, met
haar slanke en toch flinke lichaam onder
haar dunne jurk, waarvan het fijne groen
afstak tegen het diepere groen van de bla
deren, en zij haar blanken arm, met de
donkerroode roos tegen haar gezicht hield.
En haar geheele gelaat vlamde van schoon
heid.
Wij waren stil blijven staan, om op haar
te wachten. Ik vermoed, dat wij beiden ver
baasd naar haar keken Allen, totdat hij
het niet meer kon uithouden. Ik hoorde,
hoe hij snel adem haalde, en hij ging opeens
naast haar staan, en greep haar hand,
waarin zij de roos hield, en keek haar in
haar gezicht, en liet toen opeens haar hand
los, en draaide zich, ietwat bleek, om en zei,
een beetje buiten adem:
„Prachtige rozen. Wat ruiken ze! Die ro
zen onder het balcon. Wat zijn .ze mooi".
„Ja", zei Janice. „Ja, ze zijn mooi. Heb je
ooit zulke zware trossen gezien, als dit
jaar?"
„Die rozen onder het balcon" „die ro
zen onder het balcon". Ik had geen plezier
meer in de verdere wandeling; mijn geest
was te zeer vervuld van den geur van de
rozen, wanneer zij nat van den zomerregen
zijn. En met de herinnering aan een scha
duw op dat balcon. Wat had Florrie gezegd
over Allen, die ruzie had met Bayard? ik
kon mij maar al te goed elk woord van haar
herinneren.
Het was een toevallige opmerking van
Janice, die mij uit mijn gedachten haalde.
,ik moet tante Ella's adres hebben,
om haar brief nog weg te krijgen met de
avondpost. Haar adres heb ik in mijn bu
reautje boven, en, als ik door de hall kom,
zal Pearl Whiting mij vasthouden. Denk je,
dat die vrouw eeuwig zal blijven? Arme
Evelyn ik moest niet zijn weggeloopen".
„O, Evelyn zal wel voor zichzelf zorgen",
zei haar broer, op een luchtigen toon.
En toen dacht ik aan den brief. Ik zou
in Janice's kamer kunnen binnensluipen, en
hem op haar bureautje leggen, waar zij hem
zeker zou vinden. Zij moest, als zij de
avondpost wilde halen, het adres dadelijk
hebben, en, nu dit zoo was, was het risico
gering, dat de brief door iemand anders
gevonden zou worden.
Ik deed, alsof ik niet had gemerkt, dat
Janice mijn arm had vastgegrepen, en dat
zii mij, onbewust, met haar donkere oogen
te hulp riep, en liet die beiden met elkaar
alleen in den tuin, stak het vredige groene
grasveld over, waar de schaduwen langer
werden, naarmate de zonsondergang na
derde, en ging de koele glimmende hall
binnen. Ik hoorde nog steeds uit de kleine
kamer het gedreun van mevrouw Whiting's
stem, en toen ik naar de trap liep, kwam
Hilary uit de bibliotheek, zag mij, en keek,
naar het mij voorkwam, op een ongepast-
gehinderde manier naar mij bij slot van
rekening kon ik het toch niet helpen, dat
ik ergens was, en de trap was toch zeker
een plaats, waar ik niemand hinderde
en keerde in de bibliotheek terug.
Boven was niemand. De brief was nog
waar ik hem had gelaten, zorgvuldig weg
gestopt in mijn instrumententasch. Ik stak
hem vlug in myn zak, en ging weer de hall
in. Daar kwam juist Florrie, nu, zooals het
's middags behoorde, in het zwart, uit een
deur te voorschijn, met een stapel hand
doeken in haar hand. Ik liep op haar toe,
en stoorde mij niet aan de ver-van-deftige
manier, waarmee zij den arm met hand
doeken vóór haar lichaam hield, alsof het
een schild was.
„Waar is", zei ik, met een zekere waar
digheid, „waar is de kamer van miss Ja
nice?"
Florrie ging de eerste de beste deur in.
„Aan den linkerkant. Tweede deur vanaf
de ramen", zei ze kortaf, en verdween, ter
wijl zij de deur achter zich dicht sloeg.
Linkerkant. Tweede deur vanaf de ra
men.
Na een oogenblik waarin ik voelde dal
Florrie aan den binnenkant van de deur
naar mijn voetstappen luisterde, stapte ik
langzaam en bedachtzaam naar het voorste
gedeelte van de hall langs de deur van
myn gewezen patiënt, langs het trappen
huis en langs den langen spiegel. Het was
dus Janice geweest, Janice, die naar mij
geloerd had, Janice, die geprobeerd had
Bayard's kamer binnen te komen, in dien
vreemden nacht.
Goed, ik wilde den brief terugbrengen.
Voorzichtig, mij schuldig gevoelend, on
danks de goede bedoeling, welke ik had,
bereikte ik de deur, opende haar, en ging
binnen. Ik keek achterom naar beneden
in de hall, toen ik binnen ging, en schrok
even, toen ik een witte muts ontdekte, die
de een of andere deur uitkwam, maar ik
liep door.
Ik bleef niet staan rondkijken, ofschoon
ik met een vluchtigen blik zag, dat de ka
mer een prettigen indruk maakte, ruim als
ze was, en koel, en, omdat ze alle overla
ding miste, eenigszins streng, en daardoor
des te mooier. Ik liep regelrecht naar de
schrijftafel. Op het donker-glanzende blad
stond een vaas, het was een soort van
licht-grijze steenen vaas, vol met 'n enorm
bos donkerroode rozen, zooals ik Ja
nice die in den tuin had zien liefkoozen. Ik
tilde de vaas op. en legde den brief even
onder den rand; hij kon zoo niet van de
schrijftafel verdwijnen, door een plotselinge
windvlaag, en hij stak scherp af tegen het
donkere hout. Daarna ging ik de kamer uit.
Het was alles nauwelijks de kwestie van
een kort oogenblik.
Toen ik in myn eigen kamer was, liet ik
de deur op een kier, zoodat ik Janice kon
zien voorbij komen, op weg naar haar ka
mer. Had ik haar haar kamer zien binnen
gaan, dan zou ik het gevoel hebben, dat de
brief weer veilig in haar bezit was.
(Wordt vervolgd.)
